ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ 1 ΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ συγκέντρωση Μόλυνση ονομάζετι η είσοδος ενός πθογόνου μικροίου στον οργνισμό. Χρονικά, προηγείτι η είσοδος του μικροίου κι κολουθεί η ενεργοποίηση του νοσοιολογικού μηχνισμού κι η έκκριση ντισωμάτων. Άρ, η κμπύλη ντιστοιχεί στ ντιγόν κι η κμπύλη στ ντισώμτ. Η νάπτυξη των μικροίων νκόπτετι ότν ξεκινά η πργωγή ντισωμάτων, οπότε τ μικρόι μειώνοντι. Ότν εξουδετερωθούν πλήρως, στμτά κι η πργωγή των ντισωμάτων. Η κθυστέρηση στην πργωγή των ντισωμάτων υποδηλώνει ότι το άτομο έρχετι πρώτη φορά σε επφή με το μικρόιο υτό κι κάνει πρωτογενή νοσοιολογική πόκριση. Το διάστημ που το μικρόιο πολλπλσιάζετι, πριν ρχίσει η έκκριση ντισωμάτων, προκλείτι λοίμωξη, διτράσσετι η ομοιόστση κι το άτομο θ εκδηλώσει συμπτώμτ σθένεις. Στο τέλος, το άτομο θ έχει ποκτήσει ενεργητική νοσί με φυσικό τρόπο.
συγκέντρωση Μόλυνση ονομάζετι η είσοδος ενός πθογόνου μικροίου στον οργνισμό. Χρονικά, προηγείτι η είσοδος του μικροίου κι κολουθεί η ενεργοποίηση του νοσοιολογικού μηχνισμού κι η έκκριση ντισωμάτων. Άρ, η κμπύλη ντιστοιχεί στ ντιγόν κι η κμπύλη στ ντισώμτ. Πρτηρείτι μικρή νάπτυξη των μικροίων, μετά την είσοδό τους στον οργνισμό, η οποί νκόπτετι πό την έκκριση των ντισωμάτων που είνι άμεση, σε υψηλές συγκεντρώσεις κι με μεγάλη διάρκει ζωής. Η άμεση έκκριση ντισωμάτων οφείλετι στο ότι ο οργνισμός έχει ξνέρθει σε επφή με το ντιγόνο στο πρελθόν κι έχει κύττρ μνήμης (έχει ήδη ποκτήσει ενεργητική νοσί), τ οποί ενεργοποιούντι γι υτό κι πργμτοποιεί δευτερογενή νοσοιολογική πόκριση. Το άτομο δεν εκδηλώνει συμπτώμτ, γιτί το μικρόιο δεν προλίνει ν πολλπλσιστεί, κι δεν κτλίνει ότι μολύνθηκε.
ντισωμάτων Κι οι δύο κμπύλες πεικονίζουν την έκκριση ντισωμάτων μετά την είσοδο 2 διφορετικών ντιγόνων στον οργνισμό. Η κμπύλη πεικονίζει κθυστερημένη έκκριση ντισωμάτων, ενώ η άμεση. Η πεικονίζει μικρότερη συγκέντρωση ντισωμάτων, ενώ η υψηλότερη. Η διάρκει ζωής των ντισωμάτων που πεικονίζοντι στην κμπύλη είνι μεγλύτερη πό ότι εκείνη των ντισωμάτων της κμπύλης. Η κμπύλη πεικονίζει πρωτογενή, ενώ η δευτερογενή πόκριση.
Είσοδος ντιγόνου Η κμπύλη πεικονίζει υψηλή κι στθερή συγκέντρωση μις ουσίς που τυτίζετι με την είσοδο του ντιγόνου. Η συγκέντρωση της ουσίς μειώνετι ότν ρχίζει η ύξηση της ουσίς. Χρονικά προηγείτι η είσοδος του ντιγόνου κι κολουθεί η ενεργοποίηση του νοσοιολογικού μηχνισμού κι της έκκρισης ντισωμάτων, οπότε η κμπύλη ντιστοιχεί στ ντιγόν κι η στ ντισώμτ. Η υψηλή κι στθερή συγκέντρωση των ντιγόνων, με δυνμί πολλπλσισμού κι ύξησης, οφείλετι στο ότι ποτελούν νεκρούς ή εξσθενημένους μικροοργνισμούς ή τμήμτά τους που χορηγούντι μέσω εμολίου. Η κθυστέρηση στην πργωγή των ντισωμάτων υποδηλώνει ότι το άτομο έρχετι πρώτη φορά σε επφή με το μικρόιο υτό κι κάνει πρωτογενή νοσοιολογική πόκριση. Το διάστημ πριν ρχίσει η έκκριση ντισωμάτων, τ ντιγόν επειδή είνι νεκράεξσθενημέν-τμήμτ δεν πολλπλσιάζοντι, δεν προκλούν λοίμωξη, δε διτράσσουν την ομοιόστση κι το άτομο δε θ εκδηλώσει συμπτώμτ σθένεις κι φυσικά δεν τη μετδίδει. Στο τέλος, το άτομο θ έχει ποκτήσει ενεργητική νοσί με τεχνητό τρόπο.
Μόλυνση Μόλυνση ονομάζετι η είσοδος ενός πθογόνου μικροίου στον οργνισμό. Χρονικά, προηγείτι η είσοδος του μικροίου κι κολουθεί η εμφάνιση των ντισωμάτων. Άρ, η κμπύλη ντιστοιχεί στ ντιγόν κι η κμπύλη στ ντισώμτ. Πρτηρείτι μικρή νάπτυξη των μικροίων, μετά την είσοδό τους στον οργνισμό, η οποί νκόπτετι πό την άμεση κι πότομη ύξηση της συγκέντρωση των ντισωμάτων σε υψηλές συγκεντρώσεις. Πρ όλ υτά, η διάρκει ζωής των ντισωμάτων είνι μικρή, κθώς σύντομ η συγκέντρωσή τους μειώνετι. Η άμεση εμφάνιση των ντισωμάτων με την τυτόχρονη μείωση των ντιγόνων οφείλετι στη χορήγηση ορού, του οποίου η δράση είνι άμεση λλά προδική. Δεν εκδηλώνοντι συμπτώμτ γιτί το μικρόιο δεν προλίνει ν πολλπλσιστεί. Το άτομο ποκτά πθητική νοσί με τεχνητό τρόπο. Επειδή όμως δεν πργμτοποιεί πόκριση, δεν πράγει κύττρ μνήμης κι μελλοντικά, ν ξνέρθει σε επφή με το ίδιο ντιγόνο, θ κάνει πρωτογενή πόκριση κι θ εκδηλώσει συμπτώμτ.