1 ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ ΧΩΡΟ



Σχετικά έγγραφα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

13 ΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

6. Κεφάλαιο Διανύσματα, Διανυσματικές εξισώσεις, Διανυσματικά Πεδία.

Ανασκόπηση-Μάθημα 32 Εύρεση Εμβαδού μέσω του Θεωρήματος Green- -Κυκλοφορία και εξερχόμενη ροή διανυσματικού πεδίου

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ

Κεφάλαιο Χώρος, Διανύσματα, Διανυσματικές εξισώσεις, Συστήματα Συντεταγμένων.

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ 1ο Σετ Ασκήσεων (Λύσεις) Διανύσματα, Ευθείες Επίπεδα, Επιφάνειες 2ου βαθμού Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ

ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

σ (9) = i + j + 3 k, σ (9) = 1 6 k.

Μαθηματικά για μηχανικούς ΙΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Μαθηματικά για μηχανικούς ΙΙ ΛΥΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΕΩΝ

Ηλεκτρομαγνητισμός. Χρήσιμες μαθηματικές έννοιες. Νίκος Ν. Αρπατζάνης

ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΤΕΣ ΦΥΣΙΚΗ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΙΘ.ΖΑ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ. Επικαμπύλια και Επιφανειακά Ολοκληρώματα. Γ.1 Επικαμπύλιο Ολοκλήρωμα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ο : ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ KΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΞΙΣΩΣΕΩΝ 1

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ

Σημειώσεις Μαθηματικών 1

Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών. Διανυσματική Ανάλυση. Δρ. Θεόδωρος Ζυγκιρίδης

Λύσεις στο επαναληπτικό διαγώνισμα 3

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ 5ο Σετ Ασκήσεων (Λύσεις) Διανυσματικά Πεδία Επικαμπύλια Ολοκληρώματα Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 4. bt (γιατί;).

Κεφάλαιο 7 Επικαμπύλια και Επιφανειακά Ολοκληρώματα

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Πρόοδος (Λύσεις) Ι. Λυχναρόπουλος

ΦΥΣΙΚΗ Ι. ΤΜΗΜΑ Α Ευστάθιος. Στυλιάρης ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟN ΑΘΗΝΩΝ,,

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ο.Ε.Φ.Ε.) ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 2018 A ΦΑΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ. 5 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ 7 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΑΘΜΟΥ 15 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΣΟΣΤΑΘΜΙΚΕΣ ΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ 35

Ασκήσεις Διανυσματικής Ανάλυσης

ΕΠΙΚΑΜΠΥΛΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΑ

1 ΘΕΩΡΙΑΣ...με απάντηση

Κεφάλαιο 2: Διανυσματικός λογισμός συστήματα αναφοράς

ds ds ds = τ b k t (3)

Εργασία 2. Παράδοση 20/1/08 Οι ασκήσεις είναι βαθμολογικά ισοδύναμες

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Εξέταση Σεπτεμβρίου 25/9/2017 Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος

ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΙ- ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΦΥΛΛΑΔΙΟ 2/2012

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΦΥΣΙΚΗΣ Α ΛΥΚΕΙΟΥ

r (t) dt f ds r (t) = (x (t)) 2 + (y (t)) 2 + (z (t)) 2.

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ 2ο Σετ Ασκήσεων (Λύσεις) Διανυσματικές Συναρτήσεις Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος

b proj a b είναι κάθετο στο

Περιεχόμενα. Λίγα λόγια για τους συγγραφείς

Περιεχόμενα. Λίγα λόγια για τους συγγραφείς

Μαθηµατικά Β Λυκείου Θετικής - τεχνολογικής κατεύθυνσης. Διανύσματα ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 8. Εσωτερικό γινόµενο διανυσµάτων. Ασκήσεις προς λύση 1-50

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ο.Ε.Φ.Ε.) ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 2018 A ΦΑΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

14 η εβδομάδα (26/01/2017) Έγιναν οι ασκήσεις 28, 29 και 30. Έγινε επανάληψη στη Θεωρία Καμπυλών και στη Θεωρία Επιφανειών.

1.3 Εσωτερικό Γινόμενο

ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ Αριθμητικά ή Μονόμετρα μεγέθη: Όγκος Μάζα Χρόνος Ενέργεια κ.λ.π. Διανυσματικά μεγέθη: Μετατόπιση Δύναμη Ορμή Διανυσματικοί τελεστές

( ) Κλίση και επιφάνειες στάθµης µιας συνάρτησης. x + y + z = κ ορίζει την επιφάνεια µιας σφαίρας κέντρου ( ) κ > τότε η

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

Ανασκόπηση-Μάθημα 29 Σφαιρικές συντεταγμένες- Εφαρμογές διπλού και τριπλού ολοκληρώματος- -Επικαμπύλιο ολοκλήρωμα α είδους

ΡΥΘΜΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

ΦΥΕ 10, Γ. ΚΟΡ ΟΥΛΗΣ, ιανύσµατα 1/6. = + tβ r. zk και εξισώνουµε τις συνιστώσες των διανυσµάτων x(t) = 1+ 2t, y(t) = 1+ 3t, z(t) = 4 + t

0.8 Επικαµπύλια ολοκληρώµατα

Κεφάλαιο 2. Διανύσματα και Συστήματα Συντεταγμένων

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Πρόοδος 18/4/2018 Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος

Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ (ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΡΥΘΜΟ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ)

f f 2 0 B f f 0 1 B 10.3 Ακρότατα υπό συνθήκες Πολλαπλασιαστές του Lagrange

117 ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Β ΛΥΚΕΙΟΥ Μανώλη Ψαρρά. Μαθηματικού

ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΑΡΙΘΜΟΥ ΜΕ ΔΙΑΝΥΣΜΑ. ΘΕΜΑ 2ο

Καµπύλες στον R. σ τελικό σηµείο της σ. Το σ. σ =. Η σ λέγεται διαφορίσιµη ( αντιστοίχως

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Διανύσματα - Διανυσματικές Συναρτήσεις

(a) = lim. f y (a, b) = lim. (b) = lim. f y (x, y) = lim. g g(a + h) g(a) h g(b + h) g(b)

Αντικείμενα και γεωμετρικοί μετασχηματισμοί

1,y 1) είναι η C : xx yy 0.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Β ΛΥΚΕΙΟΥ

2 ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ

Σημειώσεις Μαθηματικών 1

Διανύσματα 1. Διανύσματα Πρόσθεση Διανυσμάτων Φυσική ποσότητα που περιγράφεται μόνο από ένα αριθμό ονομάζεται βαθμωτή.

Παράδειγμα/πρόβλημα ( ) = y 1. O x. V = y 2. Να βρεθούν οι συντεταγμένες (x,y) συναρτήσει των ( x, y ) του περιστρεφόμενου συστήματος συντεταγμένων Y

Ολοκληρώματα. Κώστας Γλυκός ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ. Ασκήσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ. Kglykos.gr. σε Ολοκληρώματα. τεχνικές. 108 ασκήσεις. εκδόσεις.

ΚΥΚΛΟΣ. Μ(x,y) Ο C ΘΕΩΡΙΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΩΣΤΟ-ΛΑΘΟΣ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΧΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ. 3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ

ΘΕΩΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Β ΛΥΚΕΙΟΥ

1.2 Συντεταγμένες στο Επίπεδο

cos t dt = 0. t cos t 2 dt = 1 8 f(x, y, z) = (2xyz, x 2 z, x 2 y) (2xyz) = (x2 z) (x 2 z) = (x2 y) 1 u du =

Τάξη B. Μάθημα: Η Θεωρία σε Ερωτήσεις. Επαναληπτικά Θέματα. Επαναληπτικά Διαγωνίσματα. Επιμέλεια: Κώστας Κουτσοβασίλης. α Ε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο: ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 3: ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ [Κεφάλαιο 2.1: Πρόβλημα εφαπτομένης του σχολικού βιβλίου]. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΘΕΜΑ Β

Εισαγωγή στις Φυσικές Επιστήμες ( ) Ονοματεπώνυμο Τμήμα ΘΕΜΑ 1. x x. x x x ( ) + ( 20) + ( + 4) = ( + ) + ( 10 + ) + ( )

ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Εξέταση Σεπτεμβρίου Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος

2 Ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ενότητα 5.

website:

Συστήματα συντεταγμένων

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΥΚΛΟΣ

AB. Αν το διάνυσμα AB έχει μέτρο 1, τότε λέγεται

Ολοκληρώματα. Κώστας Γλυκός ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ. Ασκήσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ. Kglykos.gr. σε Ολοκληρώματα. τεχνικές. 108 ασκήσεις. εκδόσεις.

Μαθηματική Ανάλυση ΙI

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΜΟΥ

Διαφορικός Λογισμός. Κεφάλαιο Συναρτήσεις. Κατανόηση εννοιών - Θεωρία. 1. Τι ονομάζουμε συνάρτηση;

Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Τμήμα Πληροφορικής

Λύσεις στο Επαναληπτικό Διαγώνισμα 2

ΕΜΒΟΛΙΜΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ. Μερικές βασικές έννοιες διανυσματικού λογισμού

 = 1 A A = A A. A A + A2 y. A = (A x, A y ) = A x î + A y ĵ. z A. 2 A + A2 z

EPIKAMPULIA KAI EPIFANEIAKA OLOKLHRWMATA

Κεφάλαιο 2. Διανύσματα και Συστήματα Συντεταγμένων

2.2 ΠΑΡΑΓΩΓΙΣΙΜΕΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ-ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ

ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΜΙΑΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

Η Θεωρία στα Μαθηματικά κατεύθυνσης της Γ Λυκείου

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΤΩΝ ΡΕΥΣΤΩΝ

Transcript:

1 ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ ΧΩΡΟ Προσανατολισμένο Ευθύγραμμο Τμήμα (π.ε.τ.) είναι το ευθύγραμμο τμήμα PQ στο οποίο ορίζουμε το άκρο Ρ αυτού να είναι η αρχή του π.ε.τ. και το άκρο Q αυτού να είναι το πέρας του π.ε.τ. Φορέας του π.ε.τ. PQ PQ καλείται η ευθεία που ορίζεται από τα σημεία Ρ και Q P Q Το π.ε.τ. σημείο Q" PQ QP Τα π.ε.τ. και Μήκος του π.ε.τ. ορίζει επί του φορέα του μία φορά "από το σημείο Ρ προς το PQ PQ έχουν τον ίδιο φορέα αλλά αντίθετη φορά καλείται το μήκος του ευθυγράμμου τμήματος PQ 1

PQ ST Δύο π.ε.τ. και καλούνται συγγραμμικά όταν έχουν τον ίδιο φορέα ή παράλληλα όταν έχουν παράλληλους φορείς. PQ Τα π.ε.τ. και έχουν την ίδια φορά ST PQ ST Τα π.ε.τ. και έχουν αντίθετες φορές 2

Ορισμός: Δύο π.ε.τ. PQ και ST καλούνται ίσα π.ε.τ. όταν είναι συγγραμμικά ή παράλληλα, έχουν την ίδια φορά και έχουν το ίδιο μήκος, PQ οπότε γράφουμε = ST Ορισμός: To διάνυσμα Α που αντιστοιχεί στο π.ε.τ. των π.ε.τ. του χώρου που είναι ίσα με το ST A = ST : ST = ST PQ PQ PQ είναι το σύνολο όλων, δηλαδή Κάθε π.ε.τ. που ανήκει στο διάνυσμα Α καλείται αντιπρόσωπος του διανύσματος Α. 3

Ορισμός: Διεύθυνση του διανύσματος A= PQ είναι η δέσμη όλων των ευθειών που είναι παράλληλες προς την ευθεία PQ. Φορά του διανύσματος A = αντιπροσώπων του Α. PQ καλείται η κοινή φορά όλων των Μέτρο (ή μήκος) του διανύσματος A= καλείται το κοινό μήκος όλων των αντιπροσώπων του Α και συμβολίζεται με Α, δηλαδή A = = >. PQ PQ 4

Ορισμός: Γωνία των διανυσμάτων A= QPR, συμβολίζεται με ( A, B) PQ PR και B= καλείται το μέτρο της γωνίας ή απλά με ένα μικρό γράμμα, π.χ. θ, και ισχύει: ( A, B) π Q θ ) R P A και B συγγραμμικά (ή παράλληλα), δηλαδή Α// //Β όταν έχουν την ίδια διεύθυνση και τότε είναι: ( A, B) = A και B έχουν την ίδια φορά: A και B έχουν αντίθετες φορές: A και B ορθογώνια ή κάθετα,, : ή π A B ( A, B) = ( A, B) = π ( A, B) = π 2 5

Ορισμός: Ένα διάνυσμα Α που έχει μέτρο Α = 1 καλείται μοναδιαίο διάνυσμα (ή κατεύθυνση). Για κάθε διάνυσμα Α υπάρχει ακριβώς ένα μοναδιαίο διάνυσμα Α που έχει τη διεύθυνση και τη φορά του Α Δεχόμαστε ότι υπάρχει ένα μοναδικό διάνυσμα με μέτρο που δεν έχει διεύθυνση και φορά, το οποίο καλούμε μηδενικό διάνυσμα και θα το συμβολίζουμε με Ο 6

Ορισμός: Αν A= PQ και B= QR τότε άθροισμα Α+Β είναι το διάνυσμα A + B = PR 7

Ορισμός: Το βαθμωτό γινόμενο λ Α του αριθμού λ R επί το διάνυσμα Α καλείται το διάνυσμα που έχει - μέτρο λα = = λ Α - διεύθυνση αυτή του Α (όταν λ και Α ) - φορά την ίδια με το Α αν λ> και αντίθετη του Α αν λ< 8

2 ΟΡΘΟΓΩΝΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ x,y,z Δεξιόστροφο ορθογώνιο σύστημα συντεταγμένων x,y,z πληρούται ο κανόνας των τριών δάκτυλων του αριστερού χεριού: " Όταν ο αντίχειρας τον αριστερού χεριού δείχνει το θετικό ημιάξονα ΟΧ και ο μεσαίος δάκτυλος δείχνει το θετικό ημιάξονα ΟΥ, τότε ο δείκτης τον αριστερού χεριού δείχνει το θετικό ημιάξονα ΟΖ." 9

P=(A 1,A 2,A 3 ) τυχόν σημείο του χώρου OP Α= καλείται διάνυσμα θέσεως (ή διανυσματική ακτίνα) του σημείου P A=A 1 i+a 2 j+a 3 k Οι συντεταγμένες A 1, A 2, A 3 του P καλούνται συντεταγμένες του διαν. Α Άρα A=A 1 i+a 2 j+a 3 k ή A=(A 1,A 2,A 3 ) Τα διανύσματα A 1 i, A 2 j, A 3 k καλούνται συνιστώσες του διαν. Α Μέτρο A = A + 2 2 2 1 + A2 A3 1

11

3 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, ΜΙΚΤΟ ΓΙΝΟΜΕΝΟ ΔΙΑΝ. Για τα διανύσματα Α και Β ισχύει Α Β = αν και μόνον αν A B ή Α= ή Β= 12

A B 13

14

Για τα διανύσματα Α και Β ισχύει ΑxΒ = αν και μόνον αν A // B ή Α= ή Β= 15

16

Ορισμός: Μικτό γινόμενο τριών διανυσμάτων Α, Β, C (με αυτήν τη σειρά) καλείται ο αριθμός [ A B C] = A (B C) Θεώρημα: ΓιαταδιανύσματαΑ, Β, C ισχύει [Α ΒC] = αν και μόνον αν τα διανύσματα Α, Β, C είναι συνεπίπεδα (συμπεριλαμβάνοντας και τις ειδικές περιπτώσεις: (i) ένα από τα διανύσματα αυτά να είναι το Ο, και (ii) δύο τουλάχιστον από τα διανύσματα αυτά να είναι συγγραμμικά). 17

18

4 ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ 19

2

21

Θεώρημα: Αν οι διανυσματικές συναρτήσεις Α και Β είναι συνεχείς στο ανοικτό διάστημα Δ τότε και οι Α Β και ΑxB είναι επίσης συνεχείς στο Δ Θεώρημα: Η διανυσματική συνάρτηση Α(t)=At)=A 1 (t)i+ A 2 (t)j+ A 3 (t)k είναι συνεχής στο ανοικτό διάστημα Δ αν και μόνο αν οι A 1 (t), A 2 (t), A 3 (t) είναι επίσης συνεχείς στο Δ 22

5 ΠΑΡΑΓΩΓΙΣΗ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ 23

Θεώρημα: Η σταθερή διανυσματική συνάρτηση Α(t)=A t, είναι παραγωγίσιμη και A = O Θεώρημα: Αν οι διαν. συναρτ. A, Β και η αριθμητική συνάρτηση φ είναι παραγωγίσιμες στο ανοικτό διάστημα Δ τότε (A (A B) + B) = A+ B (ϕ Α) = = A Α + ϕ B + A ϕ Α B (A λ σταθερός αριθμός C σταθερό διάνυσμα B) = A B + A B (λ Α) = λ Α ( ϕc) = ϕ C A = A1 i + A2 j+ A3 k 24

Θεώρημα (Συνθήκη σταθερού μέτρου): Για την παραγωγίσιμη διανυσματική συνάρτηση Α(t) t) t Δ ισχύει A(t) = σταθ. A = A A, A κάθετα, t Δ Θεώρημα (Συνθήκη σταθερής κατεύθυνσης): Για την παραγωγίσιμη διανυσματική συνάρτηση Α(t) t) t Δ ισχύει A o = σταθ. A A = A, A συγγραμ., t Δ 25

Θεώρημα (παράγωγος σύνθετης συνάρτησης): da da du = A = A(u) u = u(t ) dt du dt Θεώρημα (παράγωγος v τάξεως): A ( ν ) ( ν ) = A1 i + A2 j+ A ( ν ) ( ν ) 3 k 26

6 ΔΙΑΦΟΡΙΣΗ & ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ da = A dt Το διαφορικό da είναι διανυσματική συνάρτηση δύο ανεξάρτητων αριθμητικών μεταβλητών, των t και dt Α=A=A 1 i+ A 2 j+ A 3 k da = da 1 i+ da 2 j+ da 3 k Διαφόριση της Α καλείται η εύρεση του διαφορικού da της συνάρτησης Α 27

Η παράγωγος διαν. συν. είναι πηλίκο δύο διαφορικών (των da και dt): 28

Ορισμός: Αν η διαν. συν. Α είναι συνεχής στο ανοικτό διάστημα Δ και α,β Δ, τότε ορίζεται το ορισμένο ολοκλήρωμα της Α από το α μέχρι το β, και 29

Θεώρημα: Αν η διαν. συν. Α είναι συνεχής στο ανοικτό διάστημα Δ και α Δ, τότε η συνάρτηση είναι παραγωγίσιμη στο Δ και Ορισμός: Αν η διαν. συν. Α είναι συνεχής στο ανοικτό διάστημα Δ και α σταθερό σημείο του Δ, τότε η συνάρτηση καλείται αόριστο ολοκλήρωμα του διαφορικού Α(t)dt και συμβολίζεται ως 3

Όμως, επειδή κάθε συνάρτηση B(t)+ (t)+c, όπου C σταθερό διάνυσμα, έχει παράγωγο και πάλι την A(t) έχουμε Ολοκλήρωση της Α καλείται η εύρεση του αορίστου ολοκληρώματος του διαφορικού Α(t)dtt)dt Η διαφόριση και η ολοκλήρωση διανυσματικών συναρτήσεων είναι αντίστροφες πράξεις και αλληλοαναιρούνται 31

32

7 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΜΠΥΛΩΝ ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΜΠΥΛΗΣ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΗΣ P 1 =P(t 1 ) A(t 1 ) A(t 2 ) P 2 =P(t 2 ) Η εξίσωση r=a(t A(t),, t Δ, t είναι η διανυσματική εξίσωση της καμπύλης c r=a(t A(t)= )=A 1 (t)i+ i+a 2 (t)j+ j+a 3 (t)k Οι εξισώσεις x=a 1 (t), y=a 2 (t), z=a 3 (t) είναι οι παραμετρικές εξισώσεις της καμπύλης c 33

Η καμπύλη c καλείται απλή όταν δεν αυτοτέμνεται, δηλαδή για t 1 t 2, ισχύει P(t 1 ) P(t 2 ) και Α(t 1 ) A(t 2 ) Η εφαπτομένη της καμπύλης c στο σημείο P =P(t ) αυτής, έχει τη διεύθυνση της παραγώγου και ορίζεται μόνο σε ομαλά σημεία A(t ) 34

Διανυσματική εξίσωση της εφαπτομένης της c στο σημείο P =P(t ) Παραμετρικές εξισώσεις της εφαπτομένης της c στο σημείο P =P(t ) Συνήθεις εξισώσεις της εφαπτομένης χωρίς παράμετρο Ai(t ), i = 1,2,3 35

(Ορίζεται σε ομαλό σημείο) 36

Αν η εφαπτομένη της καμπύλης c στο σημείο P =(x,y,z ) έχει διεύθυνση τότε η συνήθης εξίσωση του κάθετου επιπέδου της καμπύλης c στο σημείο P =(x,y,z ) είναι: Aν A1(t ) X x A A 3(t 2 (t ) ) Y y A 1(t ) Z z 1(t A ) = Aν A2(t ) Aν A3(t ) X x A 2(t ) Y y 1(t ) A A 3 (t ) Z z A 2(t ) = X x A 3(t ) Y A y 3(t ) Z z 1(t A A 2 (t ) ) = 37

Κατεύθυνση της εφαπτομένης (ή μοναδιαίο εφαπτόμενο διάνυσμα), ε, της καμπύλης c, με διανυσματική εξίσωση Α(t), στο σημείο P =P(t ) ε A(t = A(t ) ) P * P Το αλγεβρικό μήκος s του τόξου της c είναι μια αριθμητική συνάρτηση του t και καλείται φυσική παράμετρος της καμπύλης c 38

1 ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΔΥΟ Ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ Αν οι αριθμητικές συναρτήσεις Α 1 =Α 1 (u,v,,w),,w), Α 2 =Α 2 (u,v,,w),,w), Α 3 =Α 3 (u,v,,w),w) των n ανεξαρτήτων μεταβλητών u,v,,w,w ορίζονται στον ίδιο τόπο D του R n τότε το διάνυσμα A=A 1 i+a 2 j+a 3 k είναι μια διανυσματική συνάρτηση των n μεταβλητών u,v,..,w Δηλαδή A=Α(u,v u,v,,w)=a,w)=a 1 (u,v,,w),w)i+a 2 (u,v,,w),w)j+a 3 (u,v,,w) w)k 39

11 ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΟΛΙΚΟ ΔΙΑΦΟΡΙΚΟ Η διανυσματική συνάρτηση A=Α(u,v u,v,,w),w) ορίζεται σε ένα τόπο D του R n Έστω P =(u,v,,w,w ) ένα σημείο του D Θεωρούμε τη διανυσματική συνάρτηση μίας μεταβλητής: A u (t)= )=Α(t,v,,w,w ), t Δt u όπου Δ u ={t R / (t,v,,w,w ) D} Αν υπάρχει η παράγωγος dau dt t= u τότε καλείται μερική παράγωγος της συνάρτησης Α ως προς τη μεταβλητή u στο σημείο P και συμβολίζεται A u P= P 4

Αν Α, Β, C διανυσματικές συναρτήσεις και φ αριθμητική συνάρτηση των μεταβλητών u,v,,w,w ισχύουν οι ιδιότητες: Οι μερικές παράγωγοι A, u A, v A w είναι διανυσματικές συναρτήσεις των μεταβλητών u,v,,w,w..., 41

Μερικές παράγωγοι δεύτερης τάξεως: 42

Ολικό διαφορικό της διανυσματικής συνάρτησης Α είναι μία διανυσματική συνάρτηση 2n ανεξάρτητων μεταβλητών (των u,v,,w και du,dv, dw) Ιδιότητα: Ο τύπος του ολικού διαφορικού πρώτης τάξεως, da, δεν εξαρτάται από το αν οι μεταβλητές u,v,,w,w είναι ανεξάρτητες ή συναρτήσεις άλλων ανεξάρτητων μεταβλητών [π.χ. u=u(s,t u(s,t), v=v(s,t v(s,t),,, w=w(s,t w(s,t)] 43

12 ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ Μία αριθμητική συνάρτηση f(x,y,z) τριών ανεξάρτητων μεταβλητών x,y,z που ορίζεται σε ένα τόπο D του R 3, καλείται αριθμητικό πεδίο Μία διανυσματική συνάρτηση Α(x,y,z) τριών ανεξάρτητων μεταβλητών x,y,z που ορίζεται σε ένα τόπο D του R 3, καλείται διανυσματικό πεδίο Ορίζεται ο τελεστής που καλείται nabla ή ανάδελτα και γράφεται σχηματικά: = i x + j + k y z 44

Με τη βοήθεια του τελεστή ανάδελτα ορίζονται τα ακόλουθα πεδία: 45

Α ασυμπίεστο διανυσματικό πεδίο Α= = Α αστρόβιλο διανυσματικό πεδίο Α= 46

Για τον τελεστή ανάδελτα ισχύουν οι ιδιότητες: 47

Για τα αριθμητικά πεδία ορίζεται το σύμβολο του Laplace 2 = = x 2 2 + y 2 2 + z 2 2 για το οποίο χρησιμοποιείται και το σύμβολο Δ, δηλαδή Δ= 2 Με το σύμβολο του Laplace ορίζεται η λαπλασιανή ενός αριθμητικού πεδίου Δf = 2 f = 2 f 2 x + 2 f 2 y + 2 f 2 z η οποία είναι επίσης ένα αριθμητικό πεδίο Ιδιότητα: 48

13 ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ Στο χώρο R 3 θεωρούμε μια καμπύλη c με διανυσματική εξίσωση r=r(t r(t) Επίσης, θεωρούμε και ένα αριθμητικό πεδίο f=f(x,y,z f(x,y,z) που ορίζεται σε ένα τόπο του R 3 εντός του οποίου κείται η καμπύλη c Επί των σημείων της c ορίζεται μία αριθμητική συνάρτηση c f που καλείται παράγωγος συνάρτηση (ή απλά παράγωγος) του πεδίου f κατά μήκος της καμπύλης c Η «κατευθυνόμενη παράγωγος» εκφράζει την ταχύτητα μεταβολής της τιμής f(p) του πεδίου f, όταν το σημείο P κινείται επί της καμπύλης c, σε σχέση με το μήκος μετατόπισης του σημείου P 49

c f = f ε = f r(t) r(t) f ε είναι η κλίση του αριθμητικού πεδίου f επί των σημείων της c είναι το μοναδιαίο εφαπτόμενο διάνυσμα της καμπύλης c: r=r(t r(t) 5

Αν η καμπύλη c είναι ευθεία παράλληλη προς την κατεύθυνση α τότε η κατευθυνόμενη παράγωγος καλείται παράγωγος του πεδίου f κατά την κατεύθυνση α και συμβολίζεται α f α f = f α = f cos θ θ είναι η γωνία μεταξύ των διανυσμάτων f και α max( α f ) = f min( α f ) = f α f = όταν α είναι η κατεύθυνση του διανύσματος f όταν -α είναι η κατεύθυνση του διανύσματος f όταν α f 51

15 ΕΠΙΚΑΜΠΥΛΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΑ Η διανυσματική συνάρτηση F(x,y,z)=F 1 (x,y,z)i+f 2 (x,y,z)j+f 3 (x,y,z)k ορίζεται και είναι συνεχής σε ένα τόπο D του R 3 Ο τόπος D περιέχει στο εσωτερικό του την απλή καμπύλη c: r(t)= )=x(t) x(t)i+y(t) +y(t)j+z(t) +z(t)k,, t [α,β] t Α = P(t= t=α) = (x(α), ),y( y(α),z(,z(α)) Β = P(t= t=β) ) = (x(β), ),y( y(β),z(,z(β)) Επικαμπύλιο ολοκλήρωμα της παράστασης F 1 dx+f 2 dy+f 3 dz επί της καμπύλης c είναι το 52

Εκφράζει το έργο που παράγεται από τη μετακίνηση υλικού σημείου κατά μήκος της καμπύλης c από το σημείο Α μέχρι το σημείο Β υπό την επίδραση του πεδίου δυνάμεων F 53

Ιδιότητες: ΙΙ. Αν η καμπύλη c αποτελείται από πεπερασμένο πλήθος διαδοχικών τόξων, δηλαδή c=c 1 +c 2 + +c+c m με τότε 54

ΙΙΙ. Αν Α Β, δηλαδή η καμπύλη c είναι κλειστή καμπύλη, τότε το επικαμπύλιο ολοκλήρωμα επί της κλειστής καμπύλης c δεν εξαρτάται από το σημείο Α Β που λαμβάνεται ως αρχή της c αλλά μόνο από τη φορά διαγραφής της c 55

Αν c είναι μια απλή κλειστή καμπύλη του επιπέδου Oxy ορίζουμε ως «θετική φορά διαγραφής της c αυτή που είναι αντίθετη από τη φορά κίνησης των δεικτών του ρολογιού» Τότε, το επικαμπύλιο ολοκλήρωμα συμβολίζεται με: 56

IV. Αν η παράσταση F 1 dx+f 2 dy+f 3 dz είναι το ολικό διαφορικό μίας αριθμητικής συνάρτησης f(x,y,z), δηλαδή [ ή f = F ] τότε το επικαμπύλιο ολοκλήρωμα είναι ανεξάρτητο από την καμπύλη c, που ακολουθούμε για να φθάσουμε από το σημείο Α(x 1,y 1,z 1 ) στο Β(x 2,y 2,z 2 ), και ισχύει: 57

V. Αν η παράσταση F 1 dx+f 2 dy+f 3 dz είναι το ολικό διαφορικό της αριθμητικής συνάρτησης f(x,y,z), τότε το επικαμπύλιο ολοκλήρωμα αυτής σε κάθε απλή κλειστή καμπύλη c είναι μηδέν () Δηλαδή: 58

Ικανή και αναγκαία συνθήκη για να είναι η F 1 dx+f 2 dy+f 3 dz ολικό διαφορικό μίας αριθμητικής συνάρτησης Θεωρούμε ότι οι F 1, F 2, F 3 έχουν μερικές παραγώγους ως προς x, y, z συνεχείς στον ανοικτό τόπο D του R 3 Όταν η παράσταση F 1 dx+f 2 dy+f 3 dz είναι το ολικό διαφορικό μίας αριθμητικής συνάρτησης f(x,y,z) τότε 59

Για να αποτελούν οι παραπάνω σχέσεις και ικανή συνθήκη για να είναι η παράσταση F 1 dx+f 2 dy+f 3 dz ολικό διαφορικό μίας αριθμητικής συνάρτησης f(x,y,z) σε ένα τόπο D, υποθέτουμε επιπλέον ότι: «ο τόπος D περιέχει τουλάχιστον ένα σημείο P =(α,β,γ) τέτοιο ώστε P=(x,y,z x,y,z) του D η τεθλασμένη γραμμή P P 1 P 2 P, όπου P 1 =(α,β,z) και P 2 =(α,y,z y,z), να κείται στο εσωτερικό του τόπου D» 6

Με την πρόσθετη υπόθεση της προηγούμενης διαφάνειας, οι σχέσεις είναι ικανή συνθήκη για να είναι η παράσταση F 1 dx+f 2 dy+f 3 dz ολικό διαφορικό στον τόπο D της αριθμητικής συνάρτησης f(x,y,z) 61

Στο επίπεδο Oxy, η σχέση είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να είναι η παράσταση F 1 dx+f 2 dy ολικό διαφορικό της αριθμητικής συνάρτησης f(x,y) αν ισχύει ότι: «ο τόπος D του R 2 περιέχει τουλάχιστον ένα σημείο P =(α,β) τέτοιο ώστε P=(x,y x,y) του D η τεθλασμένη γραμμή P P 1 P, όπου P 1 =(α,y), να κείται στο εσωτερικό του τόπου D» y P 1 =(α,y) P=( =(x,y) P =(α,β) x 62

Συντηρητικά πεδία και συνάρτηση δυναμικού Όταν ισχύει μία από τις παραπάνω ισοδύναμες σχέσεις, τότε το πεδίο F καλείται συντηρητικό και η συνάρτηση f καλείται συνάρτηση δυναμικού του πεδίου F Σε αυτή την περίπτωση, το έργο που παράγεται κατά τη μετατόπιση ενός σωματιδίου από το σημείο P 1 = (x 1,y 1,z 1 ) στο P 2 = (x 2,y 2,z 2 ) υπό την επίδραση του πεδίου F είναι ανεξάρτητο της τροχιάς και ισούται με τη διαφορά δυναμικού Δf f = f(x 2,y 2,z 2 ) - f(x 1,y 1,z 1 ) 63

Αν F είναι συντηρητικό πεδίο και f είναι η συνάρτηση δυναμικού αυτού S 1 και S 2 ισοβαρείς επιφάνειες της f S 1 : f(x 1,y 1,z 1 ) = c 1 όπου (x 1,y 1,z 1 ) τυχόν σημείο της S 1 S 2 : f(x 2,y 2,z 2 ) = c 2 όπου (x 2,y 2,z 2 ) τυχόν σημείο της S 2 Fdx 1 + F2 dy + F3 dz = Fdx 1 + F2dy + F3 dz = Δf 1 2 Q1Q 2 P P Δf f = f(x 2,y 2,z 2 ) - f(x 1,y 1,z 1 ) 64

Τύπος του Green Δίνει μία σχέση μεταξύ: - του επικαμπύλιου ολοκληρώματος επί μίας απλής κλειστής καμπύλης c του επιπέδου Oxy και - του διπλού ολοκληρώματος στον κλειστό χώρο Τ που ορίζεται από την καμπύλη c. H κλειστή καμπύλη c πρέπει να μην έχει διπλό σημείο (να μην αυτοτέμνεται). Το χωρίο Τ πρέπει να περιέχει όλα τα σημεία που βρίσκονται στο εσωτερικό και επί της καμπύλης c. Το χωρίο Τ πρέπει να μπορεί να χωρισθεί με πεπερασμένο πλήθος παραλλήλων προς τους άξονες Ox και Οy σε χωρία T 1, T 2, καθένα από τα οποία είναι «απλό χωρίο και ως προς x και ως προς y» 65

Χωρίο απλό ως προς y: φ 1 (x)<φ 2 (x) α<x<β Μόνο στα άκρα α, β μπορούμε να έχουμε φ 1 (α)=φ 2 (α) ή φ 1 (β)=φ 2 (β) Κάθε παράλληλος προς τον άξονα Oy που διέρχεται από το εσωτερικό του Τ έχει ακριβώς δύο σημεία κοινά με την καμπύλη ΑΒΓΔΑ 66

Χωρίο απλό ως προς x: φ 1 (y)<φ 2 (y) γ<y<δ Μόνο στα άκρα γ, δ μπορούμε να έχουμε φ 1 (γ)=φ 2 (γ) ή φ 1 (δ)=φ 2 (δ) Κάθε παράλληλος προς τον άξονα Ox που διέρχεται από το εσωτερικό του Τ έχει ακριβώς δύο σημεία κοινά με την καμπύλη ΑΒΓΔΑ 67

Χωρίο απλό ως προς x και ως προς y: Κάθε παράλληλος προς τον άξονα Oy με εξίσωση x=x, α<x <β και κάθε παράλληλος προς τον άξονα Ox με εξίσωση y=y, γ<y <δ τέμνουν την καμπύλη c σε ακριβώς δύο σημεία 68

Ο τύπος του Green: Η απλή κλειστή καμπύλη c διαγράφεται κατά τη θετική φορά. 69

Γενίκευση του τύπου του Green: Ο τύπος του Green ισχύει και όταν μία παράλληλος προς έναν από τους άξονες τέμνει την καμπύλη c σε περισσότερα από δύο σημεία Ο τύπος του Green ισχύει σχεδόν για κάθε απλή κλειστή καμπύλη του επιπέδου (απαιτείται πεπερασμένο πλήθος παραλλήλων προς τους δύο άξονες για να χωρισθεί το χωρίο Τ σε απλά χωρία ως προς x και ως προς y) 7

Υπολογισμός εμβαδού επιπέδου χωρίου με τον τύπο του Green: Θεωρούμαι τις συναρτήσεις F 1 = και F 2 =x ή F 1 =-y και F 2 = και τότε: 71

Ας θεωρήσουμε δύο απλές κλειστές καμπύλες c και c* H καμπύλη c* βρίσκεται εξ ολοκλήρου στο εσωτερικό του χωρίου που ορίζει η c Το χωρίο Τ αποτελείται από τα σημεία των c και c* καθώς και όλα τα σημεία που είναι εσωτερικά της c και εξωτερικά της c* Η σχέση F1 F2 Ισχύει ακόμα και όταν οι συναρτήσεις F 1, F2,, y x δεν ορίζονται ή δεν είναι συνεχείς σε κάποιο από τα εσωτερικά σημεία της καμπύλης c*, τα οποία βέβαια δεν ανήκουν στο Τ 72

Επικαμπύλια ολοκληρώματα αριθμητικών συναρτήσεων Θεωρούμε μία αριθμητική συνάρτηση f(x,y,z) ορισμένη και συνεχή σε ένα τόπο D του R 3 στο εσωτερικό του οποίου κείται εξ ολοκλήρου η καμπύλη c με παραμετρικές εξισώσεις x=x(t x(t), y=y(t y(t), z=z(t z(t) όπου t [α,β] Επικαμπύλιο ολοκλήρωμα του γινομένου f(x,y,z) ds επί της καμπύλης c όπου πάντα α β Συμβολίζεται: 73

Ιδιότητες: Ι. Αν η καμπύλη c αποτελείται από πεπερασμένο πλήθος διαδοχικών τόξων, δηλαδή c=c 1 +c 2 + +c n τότε ΙΙ. 74