TEMA 3: APLICACIONS DAS DERIVADAS

Σχετικά έγγραφα
CALCULO DIFERENCIAL. x x. = c. , que verifica f ( 0) > 0 e f ( 1) < 1 demostrar que existe

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

1. A INTEGRAL INDEFINIDA 1.1. DEFINICIÓN DE INTEGRAL INDEFINIDA 1.2. PROPRIEDADES

PAU XUÑO 2016 MATEMÁTICAS II

VII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO

Procedementos operatorios de unións non soldadas

VIII. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Ángulos, perpendicularidade de rectas e planos

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016

Problemas resueltos del teorema de Bolzano

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a

Funcións e gráficas. Obxectivos. 1.Funcións reais páx. 4 Concepto de función Gráfico dunha función Dominio e percorrido Funcións definidas a anacos

NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á

Polinomios. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Polinomios... páx. 4 Grao. Expresión en coeficientes Valor numérico dun polinomio

Sistemas e Inecuacións

Funcións e gráficas. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Funcións páx. 4 Concepto Táboas e gráficas Dominio e percorrido

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico

Volume dos corpos xeométricos

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO. Datos Cifras significativas: 3 Gas: Volume V = 2,00 dm³. Ecuación de estado dos gases ideais

Semellanza e trigonometría

Problemas xeométricos

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Polinomios. Manexar as expresións alxébricas e calcular o seu valor numérico.

A circunferencia e o círculo

Áreas de corpos xeométricos

Obxectivos. polinomios. Valor. por diferenza. Factor común. ao cadrado. Suma. Resumo. titor. numérico. seu grao. Polinomios. Sacar factor. común.

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz:

Métodos Matemáticos en Física L4F. CONDICIONES de CONTORNO+Fuerzas Externas (Cap. 3, libro APL)

Expresións alxébricas

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.

EXERCICIOS DE REFORZO: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS

1 Experimento aleatorio. Espazo de mostra. Sucesos

XUÑO 2018 MATEMÁTICAS II

f) cotg 300 ctg 60 2 d) cos 5 cos 6 Al ser un ángulo del primer cuadrante, todas las razones son positivas. Así, tenemos: tg α 3

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

TEMA IV: FUNCIONES HIPERGEOMETRICAS

Ámbito científico tecnolóxico. Ecuacións de segundo grao e sistemas de ecuacións. Módulo 3 Unidade didáctica 8

SOLUCIONES DE LAS ACTIVIDADES Págs. 101 a 119

1 La teoría de Jeans. t + (n v) = 0 (1) b) Navier-Stokes (conservación del impulso) c) Poisson

a) Ao ceibar o resorte describe un MHS, polo tanto correspóndelle unha ecuación para a elongación:

Trigonometría. Obxectivos. Antes de empezar.

Corpos xeométricos. Obxectivos. Antes de empezar. 1. Poliedros... páx. 4 Definición Elementos dun poliedro

PÁGINA 106 PÁGINA a) sen 30 = 1/2 b) cos 120 = 1/2. c) tg 135 = 1 d) cos 45 = PÁGINA 109

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

ss rt çã r s t Pr r Pós r çã ê t çã st t t ê s 1 t s r s r s r s r q s t r r t çã r str ê t çã r t r r r t r s

EXERCICIOS DE REFORZO: DETERMINANTES., calcula a matriz X que verifica A X = A 1 B, sendo B =

Inecuacións. Obxectivos

MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21

x 2 6º- Achar a ecuación da recta que pasa polo punto medio do segmento de extremos

Lógica Proposicional. Justificación de la validez del razonamiento?

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS. 2. Dada a ecuación lineal 2x 3y + 4z = 2, comproba que as ternas (3, 2, 2

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA

Eletromagnetismo. Johny Carvalho Silva Universidade Federal do Rio Grande Instituto de Matemática, Física e Estatística. ...:: Solução ::...

Números reais. Obxectivos. Antes de empezar.

Expresións alxébricas

TEORÍA DE XEOMETRÍA. 1º ESO

FUNCIONES Y FÓRMULAS TRIGONOMÉTRICAS

CASE: Projeto EDW Enterprise Data Warehouse

Lógica Proposicional

FORMULARIO DE ELASTICIDAD

Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio CMPM001. Proba de. Código. Matemáticas. Parte matemática. Matemáticas.

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

I.E.S. CADERNO Nº 6 NOME: DATA: / / Semellanza

a) Calcula m de modo que o produto escalar de a( 3, 2 ) e b( m, 5 ) sexa igual a 5. ( )

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO

P P Ó P. r r t r r r s 1. r r ó t t ó rr r rr r rí st s t s. Pr s t P r s rr. r t r s s s é 3 ñ

1_2.- Os números e as súas utilidades - Exercicios recomendados

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS

ECUACIÓNS, INECUACIÓNS E SISTEMAS

rs r r â t át r st tíst Ó P ã t r r r â

Teorema Rezidurilor şi Bucuria Integralelor Reale

CADERNO Nº 11 NOME: DATA: / / Estatística. Representar e interpretar gráficos estatísticos, e saber cando é conveniente utilizar cada tipo.

Diagrama de Interacción de la resistencia de columnas de sección rectangular con barras en las caras extremas y γ = 0,60.

PAU XUÑO 2013 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II

μέλλων τελευτᾶν 0,25 puntos καὶ βουλόμενος 0,25 puntos τοὺς αὐτοῦ παῖδας ἐμπείρους εἶναι τῆς γεωργίας, 0,5 puntos

PAU XUÑO 2011 FÍSICA

Introdución ao cálculo vectorial

Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Indución electromagnética

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Transcript:

TEMA : APLICACIONS DAS DERIVADAS Monotonía: Crcmnto dcrcmnto Sa f:d RR unha función Dfinicións: Dirmos qu f é crcnt n a s ist unha vciñanza d a para a qu s cumpr: f(a < f( para todo punto d dita vciñanza con > a f(a > f( para todo punto d dita vciñanza con < a Dirmos qu f é dcrcnt n a s ist unha vciñanza d a para a qu s cumpr: f(a > f( para todo punto d dita vciñanza con > a f(a < f( para todo punto d dita vciñanza con < a

Dirmos qu f prsnta un máimo rlativo (ou local no punto a s ist unha vciñanza d a na qu f( < f(a para todo punto dsa vciñanza Dirmos qu f prsnta un mínimo rlativo (ou local no punto a s ist unha vciñanza d a na qu f( > f(a para todo punto dsa vciñanza É dicir, un máimo rlativo é un punto ond a función pasa d crcr a dcrcr, un mínimo é un punto ond a función pasa d dcrcr a crcr Rlación ntr a monotonía a drivada S f é unha función drivabl no punto a s cumpr qu: i S f (a > ntón f é crcnt no punto a ii S f (a < ntón f é dcrcnt no punto a iii S f tn un máimo ou mínimo rlativo n a ntón f (a Obsrvacións: Nos puntos ond a función non sa drivabl, non podmos utilizar sta propidad, nsts casos habrá qu facr un studio d qu ocorr nas proimidads ds punto. O punto iii non garantiza qu si f (a ntón a sa un trmo (máimo ou mínimo rlativo. Por mplo, a función f(, cumpr qu f ( pro o punto non é máimo nin mínimo rlativo. Para asgurar qu hai un trmo trmos qu comprobar s hai un cambio d dcrcr a crcr ou vicvrsa. Tamén podmos utilizar a sguint propidad:

Esquma para studiar o crcmnto dunha función Calculamos o dominio da función Calculamos a drivada da función Calculamos os puntos ond a drivada é cro, é dicir, rsolvmos a cuación f ( 4 Estudiamos o signo qu tn a drivada n cada un dos intrvalos n qu quda dividida a rcta ral ao considrar os puntos críticos (puntos con drivada cro os puntos ond a función non é drivabl ou non é continua Emplo: Estudiar o crcmnto da función f( 4 Dom f R {-, }, a función é continua drivabl no dominio por sr unha función racional f ( ( 4 ; f ( Intrvalo (, - (-, (, (,+ Pto d control f (- 6/5 f (- /9 f ( -/9 f ( -6/5 Signo d f + + - - Comportamnto d f Crc Crc Dcrc Crc Por tanto : A función é crcnt n (, - (-, A función é dcrcnt n (, (, + A función tn un máimo rlativo no punto (, f( (, -/4

Curvatura dunha función. Puntos d inflión Dfinicións:Tmos unha curva y f(, trazamos a rcta tannt a la nun punto P, qu chamarmos t(, ntón: S nas proimidads d P é f( > t( ntón a curva é conva n P S nas proimidads d P é f( < t( ntón a curva é cóncava n P S a tannt atravsa a curva n P, é dicir, s á squrda d P é f( < t( á drita é f( > t( ou vicvrsa, ntón P é un punto d inflión. Un punto d inflión é un punto ond hai un cambio d cóncava a conva ou vicvrsa. Rlación ntr a curvatura a drivada S f é unha función dfinida n a tal qu ist f (a ntón: i S f (a > ntón f é conva n a ii S f (a < ntón f é cóncava n a iii S f tn un punto d inflión n a ntón f (a Esquma para studiar a curvatura dunha función Calculamos o dominio da función Calculamos a drivada sgunda da función Calculamos os puntos ond a drivada sgunda é cro, é dicir, rsolvmos a cuación f ( 4 Estudiamos o signo qu tn a drivada sgunda n cada un dos intrvalos n qu quda dividida a rcta ral ao considrar os puntos con drivada sgunda cro os puntos ond a función non é drivabl ou non é continua Emplo: f( + Dom f R ; f ( + 6 ; f ( 6 + 6 ; 6 + 6 - Intrvalo (, (-, + Pto d control f (- -6 f ( 6 Signo d f - + Comportamnto d f Cóncava Conva Por tanto: f é cóncava n (, f é conva n (-, f tn un punto d inflión no punto (-, f(- (-,

Problmas d optimización Con moita frcuncia aparcn problmas físicos, ométricos, conómicos, biolóicos, nos qu s trata d optimizar (ncontrar o valor máimo ou mínimo unha función (facr máimo un volum, uns bnficios, unha poboación; facr mínimos uns costos, unha ára,. Nst tipo d problmas intrsa calcular o máimo ou mínimo absoluto nun crto conunto. Os pasos máis razoabls para rsolvr problmas dst tipo srían: S noman as variabls corrspondnts s scrib a función qu hai qu optimizar Esta función, normalmnt, dpndrá d máis dunha variabl. S busca unha rlación ntr las, dspando a máis aitada i scribindo a función a optimizar n trmos dunha soa variabl S stablc o conunto no qu, polo contto do problma, s movrá a variabl lida. Normalmnt srá un intrvalo do tipo [a, b], polo qu s a función é continua tmos garantizado qu istn máimo mínimo absoluto. 4 S busca o máimo ou o mínimo d f n [a, b]. Para lo s pod procdr: a S f é drivabl n [a, b], o máimo mínimo absoluto s alcanzará nun máimo ou mínimo rlativo ou nun punto dos trmos do intrvalo. Polo tanto, s calculan os trmos rlativos comprndidos ntr a b,,,, n s calculan f(a, f(, f(,, f( n, f(b ; o maior srá o máimo absoluto o mnor srá o mínimo absoluto b S hai algún punto d [a, b] no qu f non sa drivabl pro si continua, calcularmos admais o valor d f ns punto, pois podría sr un trmo absoluto c S f non é continua nalgún punto d [a, b] s studiará o comportamnto da función nas proimidads ds punto Emplo: Nun ardín con forma d smicírculo d raio m vais instalar un partrr rctangular, un d cuos lados stá sobr o diámtro o oposto tn os trmos na part curva. Calcula as dimnsións do partrr para qu a súa ára sa máima. S P(,y é un punto da circunfrncia a ára do partrr srá: A y P(,y Como P(,y prtnc á circunfrncia s cumpr qu: + y ntón y, logo: A trmos qu buscar o máimo dsa función no intrvalo [, ] Sol: 5

Rgra d L Hopital S as funcions f ( y g( son drivabls nun ntorno d a tals qu f '( f ( a g( a, ntón, s ist s vrifica qu a g'( f ( f '( a g( a g'( A rgra d L'Hôpital tamén s pod aplicar cando, pois facndo o cambio d variabl staríamos no caso antrior. y É válida a msma rgra cando f ( g( tndn a cando a. Polo tanto, srv para rsolvr as indtrminacións, admais, mdiant dtrminadas transformacións tamén podrmos rsolvr as indtrminacións:,,,, Emplos: + 6 Aplicamos L Hôpital: + 6 6 + 6. +. 4 A vcs é ncsario aplicar máis dunha vz a rgra d L Hôpital para quitar a indtrminación: ( ( ( Entón: ( + ( { aplicando L'Hôpital } Novamnt aplicaríamos a rgra d L Hôpital: 6 6 Aplicamos, outra vz, a rgra d L Hôpital:. 6 6 6 6

Para as outras indtrminacións tríamos: Límits da forma Supoñndo qu f y g, s fctúa o cambio qu pasaríamos á indtrminación L'Hôpital. Tamén s pod facr Emplo:. L. L. f g g f f g f g co, ntón, aplicaríamos a rgra d nos qudaría a indtrminación. Efctuando calqura das transformacións antriors, nos quda: L. L Aplicando L Hôpital: L. L Límit da forma. Si supoñmos qu f g tndn a para studiar o it d f g podmos facr o cambio: f g f ( g qu posiblmnt srá un f it máis fácil d calcular. Emplo: sn Nst caso, nos rsulta máis cómodo fctuar a difrncia para pasar á indtrminación aplicar a rgra d L Hôpital: sn sn.sn sn sn.sn cos sn + cos cos + sn cos sn sn.cos.sn.

Límits d la forma.,, Para quitar st tipo d indtrminación s pod utilizar a prsión: g Lf g f pasando así a algunha das indtrminacións antriors. Emplo: (cos 6 6.( tg 6.( 6 tg cos sn (cos. (cos. (cos + + L L tg. cos sn sn sn ctg tg ( tg tg tg L L L L EXERCICIOS. tg 4 sn sn L L ( Ln(tg cos π cos (tg π ( Ln + + L. ( a + sn sn π π tg 4 cos

Torma d Roll S f é unha función continua no intrvalo [a, b] drivabl no intrvalo (a, b admais f(a f(b ntón ist un punto c do intrvalo (a, b tal qu f (c Intrprtación ométrica Qu f (c qur dicir qu a pndnt da rcta tannt á curva ns punto val cro, por tanto, s s cumprn as hipótss do torma d Roll ntón podmos asgurar qu polo mnos ist un punto ntr a b ond a rcta tannt á curva ns punto é horizontal. Torma do valor mdio do cálculo difrncial S f é unha función continua no intrvalo [a, b] drivabl no intrvalo (a, b f(b f(a ntón ist un punto c do intrvalo (a, b tal qu f (c b a Intrprtación ométrica Por un lado, a rcta qu un os puntos A(a, f(a B(b, f(b tn por pndnt f(b f(a, por outro lado f (c é a pndnt da rcta tannt á curva no punto b a (c,f(c. Polo tanto s s cumprn as hipótss do torma do valor mdio, podmos garantizar qu polo mnos ist un punto ond a rcta tannt é paralla á rcta qu un os puntos A(a, f(a B(b, f(b.

Ercicios S considra unha caia sn tapadra (consta d catro caras latrais i o fondo. Sabndo qu o fondo é un cadrado i coñcndo qu a ára total (das cinco caras é d cm, calcular as súas dimnsións para qu tña a maior capacidad posibl. S considra unha vntá como a qu s indica na figura (A part infrior é rctangular, a suprior unha smicircunfrncia. O prímtro da vntá mid 6 m. Calcular as dimnsións y para qu a suprfici da vntá sa máima. Eprsar os rsultados n función d π X A gráfica da figura corrspond á primira drivada dunha función f(. Qué pod dcirs sobr os posibls máimos mínimos rlativos da función f(? Razoar a rsposta. f ( 4 Calcular lim sn( sn π cos lim cos lim ( lim ( lim lim ln( + sn lim cos tg ( ( lim lim +

5 S considra a función + n si < f ( + m si a Dtrminar m n para qu s cumpran as hipótss do torma do valor mdio no intrvalo [ - 4, ]. b Achar os puntos do intrvalo cuia istncia garantiza dito torma. 6 S considra a función + si > f ( si Contstar, razoadamnt, ás sguints prguntas: a É continua no punto? b É drivabl no punto? c Alcanza algún trmo? 7 Sa f(a +b +c+d un polinomio qu cumpr f(, f '(, tn dous trmos rlativos para. a Dtrminar a,b,c d. b Son máimos ou mínimos os trmos rlativos? 8 a Si é posibl, dbuar d forma clara a gráfica dunha función continua no intrvalo [, 4] qu tña ó mnos un máimo rlativo no punto (, un mínimo rlativo no punto(,4 b Si a función fora polinómica, cal ha d sr como mínimo o grao? 9 Sa a función f( + sn. Estudiar a monotonía i a istncia d trmos rlativos. Dados trs númros rais calsqura r, r y r, achar o númro ral qu minimiza a función: D( (r - + (r - + (r - S considra a función f ( 4 a Indicar o dominio d dfinición da función f i achar as asíntotas. b Calcular os trmos rlativos da función f i os intrvalos d concavidad i convidad. c Achar su máimo i su mínimo absolutos no intrvalo [-, ]. S considran as funcions f( - +, g( a + b a Calcular a i b para qu as gráficas d f i g san tannts no punto d abscisa b Para os valors d a i b calculados no apartado antrior, dbuar as gráficas d ambas funcións i achar a cuación da rcta tannt común.

a Dtrminar os trmos rlativos da función f( - 4 +. Dbuar súa gráfica. b Achar as cuacións das dúas rctas tannts á gráfica d f qu pasan polo punto P(, - 5. 4 S considra a función ral d variabl ral dfinida por: f ( + Calcular a cuación cartsiana da rcta tannt no punto d inflión d abscisa positiva da gráfica d f. 5 Dada f( + m dfinida n [-, ] a Dtrminar m para qu f( cumpra as condicións do torma d Roll b Para os valors obtidos, ist algún punto d (-, no qu a rcta tannt sa horizontal? 6 Comproba s as sguints funcións cumprn o torma d Roll a f( - n [,4] b f( tg n [,π] a + 7 Sábs qu f( dfinida n [,5] por f( c + drivabl n (,5 f( f(5. Calcular a,b,c b,, < 5 é 8 Calcular os valors d a tals qu as rctas tannts á gráfica da función f( a + + nos puntos - san prpndiculars ntr si. 9 Dtrminar a,b,c,d para qu a curva corrspondnt a f( a + b + c + d pas pola ori tña no punto (, un punto d inflión con tannt horizontal. Calcular os trmos rlativos d f( Dada f( + a + 5, dtrminar o valor d a para qu tña un trmo rlativo n. Estudiar a monotonía curvatura. Calcular os trmos rlativos d f( + + Dmostrar qu a cuación + - admit unha solución so unha no intrvalo (,. 4 Dmostrar qu a función drivada do polinomio P( ( - ( + ( + tn todas as súas raícs rais. 5 Dmostrar qu no intrvalo [6, 7] a cuación -6 4 tn unha única solución.