ΙΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. Π Ρ Ο Ε 1Σ Α Γ Ω Γ Η. Α,π. "Ιστορία λέγεται τό μ.άοημα, τό όποιον μας 8ι3άσχει τί έκαμαν οί άνθρωποι είς τον κοσμον σπ άρχής εως τώρα.

Transcript

1

2 Γ - ί 'V

3 ΙΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. Π Ρ Ο Ε 1Σ Α Γ Ω Γ Η. ρ. Τ( λ(γίΐαι Ια ΐ'ΐρΙ*; Α,π. "Ιστορία λέγεται τό μ.άοημα, τό όποιον μας 8ι3άσχει τί έκαμαν οί άνθρωποι είς τον κοσμον σπ άρχής εως τώρα. τ ι λέγ»' 1«ρ4 ίϊτο ρ ία ; "Ιερά ιστορία λέγεται τό μάθημα έκεϊνο, το όποίον (4όίς 8ι5άσχει τό πώ; διεσώβη ή προ<γχύν7)σις χαΐ λοτρείχ τοο άλιιθινοο ΘεοΟ είς τούς Ίσραηλίτος,^ τό τί Ιπραξε χιιί ε'πιιοεν ό υιός τοο ΘεοΟ, ό Κύριος ήμών ΊηοοΟς Χριστός, όοτις έγεννήβη χαΐ εζτ)οεν είς τό μέσον τοο ΙΟνους τούτου. Π5»«4λλίως λίγονιβι οΐ ΊβρβηλΤταί; Οί Ίσραηλϊτοι λέγονται ακόμη καί Ιουδαίοι καί Έβραϊοι. Πόσα ιτνι τά Ι(ρά ^ιβλίσ, ιι ; «ΑλοΤ» περ»ιχιτ»ι ί, ί«ρ4 Ρ*«Δύο, ή παλαιά Διαθήκη, ή όποια περιέχει την ι στορίαν των Ισραηλιτών, καί ή νέα Διαθήκη, η ο ποία περιέχει την διδασκαλίαν χαΐ τον βιον τοο ΙησοΟ ΧριστοΟ καί των αποστολών του. Π09 *Τν ίβρβί ΙστορΙοζ ; Δυο, τό πρώτον μέρος, τό όποιον περιέχει μέ συντομίαν ο,τι καϊ ή παλαιά Διαθηκη, καί τό οευτερον μέρος, τό όποιον περιέχει μέ συντομίαν, ο,τι περιεχεε καί ή νέα Διαθήκη. '

4 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ. Σΰνοψις τής Π αλαιας Διαθήκης. Κ Ε Φ Λ \\1 0 Ν Α'. Ά χ6 χτίσέίύζ κόσμου μ^χζΐ κ^^ο^(^»<: ΐοϋ Άβζαάμ^ τίνοι άχό τοΰ 5508 ζοΰ 2/Ο ί ίτοοζ πρό Χρίστου. Πόχ Ιχτισεν ό Θϊ4ς τόν χόβμον ; Ό θβός Ικτισε τον κόσμον πέντε χο.ιάδας καΐ πεντακόσια οκτώ Ιτη προτού νά γεννηθεί ό Χριστός. Τ( ηνο ηρίν νί χτι θφ ό κο7μο(; Έκτος τοο θεοο δεν ητο τίποτε. {ς κιίβας ήμέρ«; χαΐ π(ϋ( {χΐΐ9 ν ό Θιός τόν χόνμον^ Ό Θεός έχτισε τόν κόσμον είς έξ ημέρας μέ μόνον τόν λόγον του. Τ ( χαΐ χ{ 2χ μι χ&> ήμίρας ; Κατ άρχάς ό βεός έχτισε τόν ούρανόν κοί τήν γήν. ΚαΙ την μέν πρώτην ημέραν έκαμε τό φώς, την δέ δευτίραν έκαμε τόν ούρανόν την τρίτην έξεχώρισε τήν θάλασσαν άπό την ζηράν, και είπε νά γείνουν τά δένδρο καΐ τά φυτά τήν τετάρτην έκαμε τόν -^λιον, τήν σελήνην χαΐ τά άστρα τήν πέμπτην έκαμε τά όψάρια καί τά πτηνά* τήν έχτην έκαμε τά έπίλοιπα ζώα χαΐ τόν άνθρωπον, χαΐ τήν έβδόμην άνεπαυθη. *Α«ό χ( ιχαμ&χ ό θ 4ς χόν &«θρα>ηον; Ό θεός έκαμε τόν άνθρωπον άπό χώμα, χαΐ έπειτα έφυσησεν αύτόν, καΐ έλαβε τοιουτοτρόπως ό άνθρωπος ψυχήν.

5 6 Κ««ά λοιηόν 2ιαφέριι & ανθραικας ίκ ά ΐ ί ζ<^^ ; Κ,οτά ^6 δτι Ιχει ψυχήν λογιχήν, ή οποία τδν χάρι,νβ^ νά συλλογίζεται χαί νά ό λΐλή, χαί χατά τό δτΐ ή ψυχή του αυτή είναι αθάνατος. Πώς ώνομάαοτ; ό ιςρώυς βοτός ανδρωπο;, χόν όκοϊον Ικβμιν ό θ «ό ; ; Άδάμ.. ΠοΟ Ιβαλιν ό βεό ; τό> Ά3άμ ; Ό θεός Ιβαλε τον Άδάμ εις τον παράδεισον, ή τοι χήπον μεγάλον χαΐ ώραιότατον, διά νά τόν φυλάττη χαί νά τον χαλλιεργή. Ητο μόνος έχίτ ό *Λδάμ ; Ό θεάς δεν άφήχε ριόνον τόν Ά δα^, αλλα τοϋ Ι δωκε βοηθόν χαί σύντροφον τήν Εύον^ τήν οποίαν έ- χαμεν άπό μίαν πλευράν τοο Άδάμ, έν ω έχοιμάτο. Ι1οί»ν έξοϋοίαν ίδωχίν ό θεός»1; ιόν ΑδιΙμ *αι χήν Κδχν ; Ό θεός είπεν είς τόν Α.δάμ νά έξουσιάζη δλα τά ζώα καί ολα τά δένδρα καί τά φυτά μέ τούς καρπούς των. Μόνον ένα καρπόν τόν έπρόσταξε νά μήν έγγίση, τόν καρπόν τοο δένδρου τοο καλοο και τοο χαχοο. Διά χΐ άπηγόρεοβε τοοτο ό θεός ; ^ Διότι ή γεοσις τοο καρπού τούτου έμελλε νά χαμη τόν Άδάμ άπό αθάνατον καί ευτυχή θνητόν καί δυστυχή. Έφόλβξεν ό Άδάμ χήν προτχβγήν τοο θιοΰ, ή δχι χ»1 δι»τι; Ό *λδάμ δέν έφύλαξε τήν προσταγήν τού θεού, άλλα έφαγεν άπό τόν άπηγορευμένον καρπόν, παρακινηθείς άπό τήν Εύαν, η όποια καί αυτή έφαγεν ά- πατηθετσα άπό τόν 0φτν. τ ι Ιπαθιν ό Άδάμ $ιά τήν «βραχοήν του ; Ό Άδάμ καί ή Εύα έδιώχθησαν άπό τόν παράδεισον καί κατεδικάσθησαν είς τήν δυστυχίαν καί είς τόν θάνατον, αύτοί καί οί απόγονοί των.

6 ΠοΤοι Τν> οΐ άκίίγονοί ΐοΟ χα) Ευα; \ "Ολοι οί άνθρωποι, δσοι Ιγειναν β{ς τον κόσμον έ ως σήμερον, καΐ οσοι θά γείνουν είς το έξής, οΐ όποιοι όλοι γεννώνται οιά τοοτο αμαρτωλοί κοί θνητοί. Παρακοή τοο Άδάμ χαΐ τ?)ς Εύος. Α.ωνΙως ίμ λλ νά φίρτι τό ίνορώπινον γί^ος τό ^άρος τί^; προτι«τορ(χί^ς β6τϊί«βμβρτίαί ; Ό χι ό θεός υκεσχέθη εις τον Λδάμ, οτι τό σπέρμα της γυναιχος Ιμελλε νά συντρίψη τήν κεφαλήν τοο όφεως. Τ( {βήμβινϊ ΐοδτΐ} ; Οτι ό ϋίιίς τοο θεοο Ι τελλε ιά γεννηο-ή από τήν παρθένον Μαρίαν,?ιά νά έλευοερώαη τούς άνβρώπους άπό τήν προπατορικήν άριορτίον, συντριβών τήν κεφαλήν τοο ίφεως, ήτοι τοο διαβόλου, τού πατρός τής αμαρτίας. Ά π ίχχη β ιν & Αδ*;* ιέ χ.» ; Ο Αδαμ άπεχτησε κατ άρχάς δύο υιούς, τον Κ,άϊν

7 χαΐ τόν Ά βελ, χαΐ ό μίν Κάϊν ητο γεωργός, 6 ίέ Ά βελ ποιμήν. Τ{ ιταραςηροομιν ιΐ; το ί; πρώτου; τούτο»; ^ηογύνοο; τοβ *Αδάμΐ ΠαρατηροΟμεν τήν αμαρτίαν χαΐ τούς χαριτούς αυτίΐς. Ό Κ.άΐ'ν έφθόνησβ τόν άδελφόν τοο "Αβελ, διότι ^το καλός χαΐ ήγαπδτο άπό τόν θεόν, ένώ αύτός ητο κακός καϊ δέν ήγαπατο. Ε(ς τ( κακούργημα ίαπρωζ* τόν ΚίΙ«6 φθύνο; τοο ; Ό Κ,άϊν, μή όποφέρων νά ^λέπη τόν αδελφόν τον Λβελ, τόν έφερε μέ άπάτην είς παράμερον τόπον, χαί έχει τόν έφόνευσε. Ό Ά βελ φονεύεται 6πό τοο Κάϊν. ΠΟι; έτιμώρηαιν 6 θ τύ ; τόν Κ ά ϊν; Ό θεός έκαταράσοη τόν ΚάΙ ν ποτέ νά μή εΰρη ά- νάπαυσιν χαΐ ήσυχίαν ψυχής, άλλ ενθυμούμενος κάθε στιγμήν τόν φόνον τοΰ αδελφού του καί τήν όργήν τού θεοο, νά πλανάται τρέμων χαΐ στενάζων έ- πάνω είς τήν γήν.

8 ηέκττ)«η & δλλο'* ο(ύν καλ&ν Ας Ά 6 ι λ ; Ό *Α.δάμ έχαριε χαΐ άλλον υιόν είς άντιχατάσίασιν τοο Ά βελ, τδν Σήθ. Τ{ ϊνβρωποι ητιν οΐ απόγονοι ΐΟν ώ ; τοδ *Α8 μ ; ο ι άπίγονοι. τοο Κάϊν έγειναν χαχοΐ καΐ άχρετοι άνθρωποι, οί δέ άπόγονοι τοο Σήθ χατ* άρχάς ΐέν ησαν χαλοι, άλλ έπειδή, άφου έπέρασε πολύς καιρός, άναχατώθησαν μέ τούς χοχούς άπογόνους τοο Κάιν, ίγειναν χαϊ αότοί χαχοί. Τ ( ίπ ο ΐίλ ιβ μ α «Τ^ίν ^ Χ3χ(α καΐ ίχ ρ ιιό ΐτ^ 3 ν άηογόνων τοο Ά δ ί μ ; Ό θεός ώργίσθη τούς άνθρώπους διά την πονηριάν χαΐ χαχίαν των, χαΐ άπεφάσισε νά χάμη τόν κατακλυσμόν διά νά τούς έξαφανίση όλους. ΔΙν ϋηΐ^ρχιν ιΐς ταν χόιμαν χαν«)ς ένάριτος δνθρωηο; ; ^Τπίίρχεν εγς χβΐ μόνος εύσεβής χσι ένάρετος άνθρωπος, ό Νώε, διά τοοτο χαΐ ό Θεός άπεφάσισε νά σώση χαΐ αύτόν καΐ τήν οικογένειαν του. η& ς Ιβώ6τι ό Ν&ι από χόν χαταχλοαμόν; Ό Νώε χατεσκευασε κατά προσταγήν τοο θεού μεγάλην κιβωτόν, τήν όποιαν έπίσσωσε χαΐ ε{ς την όποιαν έμβήχεν αύτός χαι ή οίχογένειά του μαζί μέ ζεύγη άπό 0λα τά ζώα. Τ( ίγιίνκν ίχολού^ως; Ό θεός Ιβρεξεν εις τήν γήν τεσσαράκοντα ήμερονυκτια, τό νερόν έπλημμυρησε παντοο, χαΐ έσχέπασεν όλα τά βουνά, χαΐ τά ύψηλότερα. Έπνίγησαν λσιπδν όλοι οι άνθρωποι καί όλα τά ζώα, χαί μόνον ή κιβωτός Ιπλεεν είς τά νερά. Πο( ν διαθι^κην Ιχβ μιν δ θ ίό ς ιΐς τόν Ν&ε, οδ έτιλιίω βίν ό πβταχλοαμός *, Ό θεός έχαμεν είς τόν Νώε διαθήκην, ήγουν συμ-

9 9 φωνίαν χαί ύποσχεοιν, οιι ποτέ πλέον δέν θά χά^υ) χαταχλυσρι,δν διά νά ά$αν(ση τούς ανθρώπους. Ό Καταχλυσριός.

10 10 ΠοΤο» νημιτον δ(αθήχη( το» ίδχλιν 4 Θί6ς, Έβαλεν ώς σημεΐον τί ς διαθήκης του τό ποικιλόχρωμον τόξον, τό όποιον φαίνεται είς τόν οορανόν, άφ ου περάση ή βροχή. Π4ϊοος»ίο»; 4 Νδ)», *βι ποίοι χβτάγονται β«4 αετούς ; Ό Νώε είχε τρεις υιούς, τόν Σήμ, τόν Χάμ καΐ τόν ίαφεθ, και άπό αυτούς κατάγεται τό άνθρώπινον γένος. Ποβ έχα;ο(χη«α«οΐ ΐχόγονοι τβ»ί τρι&ν οΐών τοο Νώ* * Οι άπόγονοι τοο Σήμ Ικατοίκησαν εις τήν Άαίαν, οι απόγονοι τοΰ Χάμ εις τήν Αφρικήν, καί οί απόγονοι του ίάφεθ εις τήν Ευρώπην. )βίοψρον(β6τιβ4ν οΐ ανίρωποι «χ4 τ4* καταχλονμιίν' ^^ότι μετ όλίγον οί απόγονοι τού Νώε έπεχείρηααν άπό υπερηφάνειαν να χτίίουν πόλιν καί πύργον ύψηλότατον. Π<>; ώνομίσθη 4 χύργος αύιός. κ«1 $ιατ(; Ό πύργος αύτός ώνομάαθη Βαβέλ, ήγουν σύγχυσις, διότι ό θεός όργισθείς διά τήν πυργοποιίαν, κατέβη καί έσύγχυσε τάς γλώσσας τών ανθρώπων, ώ στε δέν έκαταλάμβανεν ό εις τόν άλλον, καΐ ήναγχασθησαν νά χωρισθοον καί νά οιασπαροον είς όλον τόν κόσμον. ΚΕΦΛΑΜΟΝ Β'. ν.τσ Γ^ι; χ.ϋσ/ωγ τον Αβραάμ μίχρι τήζ ίΐς ΑϊγυΛζογ μΐτατασζίΰσίως τοϋ ^Iσρα'ή^, ιμοι μίχρί ζοϋ \886,τρό Χριστού. <ρύλβξβν οΐ «.Ορωποι τήν ιτίβτιν βις τόν άλτ,βινόν θιόν ; Οί άνθρωποι δεν έφύλαξαν τήν πίστιν είς τόν ενα καΐ λόνον αληθινόν θεόν, άλλ έπεσαν πάλιν είς ε(-

11 Η επίνευαν πολλούς ψευδείς θεούς, χαΐ έπροσχύνουν είδωλα, ητο( είχόνας χαΐ έ(α0 (ώ{λα-τα των ψευδών θεών. Τ ( άχι^ίβιββ ν ό Θι6{ ΐό ΐ< \ Ό θεός άπεφάσ^σε νά χωρίση τον Άβραά Λ άηό την συγγένειαν του, καΐ νά τόν φέρη είς άλλον τόπον δπου νά τον κά(ΐη πατέρα μεγάλου χαΐ έχλεχτοο λαοο. ΠοΤος ητο 6 λαός βύτός, χβΐ :( Εαιλλα νά χρη«ιμ 09τ(ΐ ; Ό λαός αότός ησαν οί Εβραίοι, οΐ όποϊοι έμελλαν νά φυλάξουν τήν αληθινήν θρησκείαν, ήτοι την πίστιν χαι τήν λατρείαν τοο αληθινού θεοο, έωσότου έλθη 6 Μεσαίας, ήτοι 5 Χριστός. Τ ί {μ ίλλι νά κάμ^ ^ Χ ρ'»τός; Ό Χριστός έμελλε νά σώση μέ τό ^άπτισμα τούς ανθρώπους αχό τήν προπατορικήν αμαρτίαν χαΐ νά διαδώση εις τον κόσμον τήν αληθινήν θρησκείαν. ΔιαίΙ ό θ ίό ; ίξέλεξα πρό; τόν σκοπόν τοο-ιον τόν Αβραάμ ; Διότι άύτός ήτο άνθρωπος δίκαιος καί εόσεβής, χαΐ είχε πίστιν καί ύπακοήν ε(ς τόν βεόν. Ά π ό ποο άνεχώρη«6 ΐ'οΟ υπ^γε κατά προσταγήν τοο θεο3 Α *Αβρ>άμ ; Ό Άδρίΐά(ΐ άνεχώρϊιοεν άπό τήν Μεσοποταμίαν, όπου έχατοίχει χαί ΰπήγεν εΐί τήν γήν Χαναάν. ΠοΟ χ Λ ο ή Χβνβάν. χ«1 νοτα ετν. τά ίύνορά τη ς; Ή Χαναάν χείται είί τά νοτιοόυτιχόν άχρον τής Α σίας, χαΐ έχει σύνορα πρός βορ^άν τήν Συρίαν, πράς όυσμάς τήν Μεσόγειον βάλασσαν, χαΐ πρός νότον τήν Πετραίαν Αραβίαν. ϊΐί&ς άλλάως όνομάζετσι ή γή Χαναάν ; Ή γή Χαναάν όνομάζεται χαΐ Παλαιστίνη, χα ίγή τής ίπα γγιλίος, ήγουν τής ύποσχίσεως, διότι οίτήν

12 ί2-6η(βχέ0η 6 θδός νά δώσΐ) εις τούς άΐϊογόνους ΐοΟ Άβραάρι. ΠοΤοι έ».ατο(χοον πρόχι^ον την γ?ϊν Χαναάν; ο ι Χανανβϊοι χβΐ άλλοι είδωλολάτραι, άνθρωποι άσεβε?ς χαΐ χαχοί. ΠοΟ ή μιγβλϊιχέρα άαέδειβ χαΐ ά χ ρ ο ά η ς ; Εις τά Σόδομα χαΐ Γόμορρα, τά όποια ησαν είς τήν Νέκραν θάλασσαν. "Ολοι οΐ άνθρωποι τώ» Σο56μων ησαν χακο(; Ολοι οι κάτοικοι των Σοδόμων ησαν ασεβείς, ά- χρεΐοι καί κακοήθεις εις δέ μόνος ήτο εόσεβής χαΐ ένάρετος, Λώτ 6 ανεψιός τοο Αβραάμ, 6 όποιος είχε πρό όλίγου κατοίκηση έχεϊ μέ τήν οίχογένειάν του. Πδις έτιμώρτ,σιν & θεός τά Σόδομα χαΐ Γόμο^^α ; Ό θεός Ι^^ιψε πορ από τόν ουρανόν καί ήφάνισεν όλοτελώς τά Σόδομα καΐ τά Γομαρρα όμοο μέ τούς χατοίχους. Κατισιρά^η μ ϊ «ότοϋ; χα) ά Λώχ ; Ό χ ι, διότι ό θεός έστειλε δυο άγγέλους είς τά Σόδομα, οί όποιοι ώδήγησαν Ιξω άπό τήν πόλίν τόν Λώτ χαι τήν οίκογένειάν του, καί τούς έσωσαν άπό τήν καταστροφήν. Ολη ή οΐχογένιια τοβ Αώτ 1«ώθη βπά τι^ν χβιαβτροφήν; "Όλοι έσώθησαν έκτος τής γυναικός τοο Λώτ, διότι παρήκουσεν είς τούς άγγέλους καί έστράφη ό- πίσω νά ίδη τήν καταστροφήν. Πδ>ς έ«μιι»ρήθη διά τήν πβροχαήν της ή γο.ή τοο Λώτ ; Μετεβλήθη είς στήλην άλατος. ΕΤ^^«τέκνα ό Άδραάμ ; Ο Αβραάμ δέν εΐ;(ε τέκνο, ούδέ ήλπιζε νά άποχτήση, διότι αύτός ήτο γέρων εκατόν ετών, καί ή γυνή του Σάρρα ήτο βτεϊρα χαΐ ένενήχοντα έτών.

13 43 η&ς &θιός β4ρ?ίχ(ν ίτ(χνον τόν Ά6ρ ίμ, (^(ρ ο5 &Μ«χέθη βτι θά τάν κάμ^ πατέρα μκγάλου έθνους, χαί 6τι μέ αύτάν θά 6λογηθοΟν βλα τά έθνη τι^ς γυ^ς; Ό θεός άφί)χε τόν Άβραά^Α εως είς ούτήγ 'ϊήγ ή- λιχίαν άτεκνον, διά νά δοχιμάστι τήν πίστιν του* είς τά τέλος όμως τοο έδωχεν υΐδν, 6 όποχος ώνομάσβη Ίσαάχ. Ε ΐ; πο(«ν ήλιχίαν έγιννηβιν ή Σά^^α τάν 'Ια ιά χ ; Ή έγέννηοε τδν Ίσαάχ είς ήλιχιαν ένενήχοντα έτών, χαθώς τί}ς τδ όπεσχέθη 6 θεός, διά νά δείξη δτι τά άδυνατα είς τούς άνορώπους ετνε δυνατά είς τον θεόν, Μέ ποτον άλλον τράπον έ? κ(μααεν 6 Θ ιό ; τήν π(«τιν το5 'Αδρβάμ; Διά νά δοχιμάση άχόμη καλλίτερα τήν πίστιν τοο Αβραάμ, ό θεός έπρόσταξε νά σφάξη τον ήγαπτ;μένον χαί μονογενή του υίόν Ίσαάχ, χαί νά τοο τόν χροσφέρη θυσίαν, 'Τπήχουϊΐν ά Αβραάμ ιΐς τήν προβιαγήν τοο θιοο ; ^0 Δβραάμ ύπήκουσεν είς τήν προ^-αγήν τοο θεοο, χαΐ άνέβη είς τό βουνόν, όπου ήτοίμασε τάξυλα, έδεσε χαΐ έβαλεν επάνω είς τά ξύλα τόν υίόν του δεμένον, χαΐ έπήρε τήν μάχαιραν διά νά τόν σφάξη. Τ{ ίχα με τάτι ό θ ε ά ς ; *0 θεός έστειλε τότε τον άγγελόν του, δ όιίοτος εμπόδισε τόν Αβραάμ λέγων, Αβραάμ, μή έγγίσης τό παιδίον, ό θεός έγνώρισε πλέον τήν μεγάληνσου πίστιν, χαι είς άνταμοιβήν θά έκτελέση όλος τάς δ- ποσχέσεις, δσας σέ Ικαμε. Τ( άθοβίααιν ό άβραάμ άντί τοο οιοδ το υ ; Ό Αβραάμ έστράφη τότε χαι είδε χριάριον έμπλεγμένον μέ τά χέρατά του είς Ιν χαμόδινδρ0υ παί τοοτο έθυβίασεν άντί τοο υίοο του.

14 4* Ή Θυσία τ&υ Λβραάρι,. Ποβ έν6μ^ ΐ»ΐίν ό Λδ.α ίμ τ<4ν υ!όν του '\:ν ί., Ο Άβραά(Ζ δέν Ινυμ^ευσεν τον υίόν του Ισαάχ είς την Χαναάν, διότι οι Χαναναιοι ηααν αλλόφυλοι χαΐ ασεβείς, άλλ εστειλε τον δουλόν,^ου Κλιέ^ερ είςτήν πατρίδα του Μεσοποταμίαν, χαί έχει,έ^έλεξεν από την συγγένειαν τοο Αβραάμ την Τεβέκχαν, την ό ποιαν Ιφερε γυναίκα εις τον ίσαάχ. τ ί κβιδί* έγένντ^οίν ή 'Ρ ιζ ίκ χ ι, χαΐ τ( έξέλί^ον^ Ή 'Ρεβέ*χα Ιγένννισε δίδυμα, τον ΉσαΟ πρώτον, χοΐ δεύτερον τόν ίαχώβ. Κ^οί ό μέν ΊΓοαϋ ητο μολλιαρδς χαί ήγάπα τό χυνήγιον, ό δέ,ίαχώβ ήτο ά- ϊριχοί XX! ήγάπα τήν ποιμεν!χήν ζω-ήν. ΙΙΟς ίπτ,ρ» τά πρωτοτόκια τοδ Ή ία ϋ ό Ίβχώ 6 ; Ο ϋσαο ήλθε μίαν ημέραν πεινασμένος άπό τό χυνήγιον, καΐ εζήτησβν άπό τόν αδελφόν του Ίαχώβ τήν φακήν, τήν όποιαν είχε μαγειρεύσή. Ό Ιακώβ τήν Ιδωχεν, άλλα με τήν συμφωνίαν νά τοΰ ^αρίσή

15 15 6 ΉσαΟ τά πρωτοτόκιά του 6 δέ ΉσαΟ Ιλαβε *ϊήν φαχί)ν, χαΐ τοο τά έχάρισε. Ό Έλιέζερ κβ' ή 'Ρεβέχχα. Π&ΐ( ίλαβι καΐ τ ν 'ηαΐρίλήν ιΰλογίαν ό *1αχώ6 Ό Ίαχώ β ελαβε χαί τήν πατρικήν ευλογίαν παρουσιααθεις ώς 6 πρωτότοκος ΉσαΟ είς τόν Ίσαάχ, 6 όποιος ήτο πλέον υπέργηρος χαι τυφλός. Πο(>ν άζ(χν 7/>ν ^\ά τόν ΐ3χώ ο τά πρωτοτόκια χαΐ πατρική (όλογία τοο Ί ^ α ό χ ; Τά πρωτοτόκια και ή πατρική ευλογία του Ισαάκ έσήμαιναν, δτι οί απόγονοι εκείνου, δστις τά ετχβν, έμελλαν να γείνουν ό μέγας καί εκλεκτός λαός του θεοο, χα$ώς ύπεσχέθη ό Θεός εις τόν Αβραάμ χαΐ είς τόν Ισαάκ. *Ήρι«ιν «Ιί τόν θίό ν ή μίτββίβααΐί χών πρωτοτοκιών ιΐί τόν Ια κώ β, χαΐ 0ιβτ( ; ρ ι«6ί6«υΐί τών πρωτοτοχίων {(ς τον Ί«χώ6

16 16 είς τόν θεόν, $ιοτι ο *ΗσαΟ ένυμφευθη γυ νατκας αλλοφύλους χαΐ ασεβείς, Άνβνέωσεν ό θ ι ό ; ει; τόν Ία χώ ο τάς ύποβχένεις ΐοο Ό θεός άνενέωσε και εις τόν Ιακώβ τάς υποσχέσεις, δσας έχαμεν εις τόν Αβραάμ και Ισαάχ. Δ ια ι( βν(^(ί»ρη«εν ό Ίχ ^ ώ ό άιιό ιήν Χα αάν είς τήν Μεβοποτα'* )λ{«ν ^ Διότι ό ΉσαΟ ώργίσθη εναντίον του, καΐ ήπείλει νά τόν φονεύση, έπειδή έπαρουσιάσβη άντ αύτοο εις τόν Ισαάχ, χαΐ Ιλαβε τήν πατρικήν του ευλογίαν. Πρίς «οτον ηλθιν Α Ίαχώό ε(ς χήν ΜενοχοταμΙβν ; Πρός τόν θειον του \ά β α ν, τοο όποιου τά ποίμνια έβοσκε πολλά Ιτη, καί εις αμοιβήν έλαβε γυναίκας τάς δύο θυγατέρας του, τήν Λείαν πρώτον, καί έπειτα τήν "Ραχήλ, ή όποια ήτο νεωτέρα χαΐ ώραιοτέρα. Έ μ ιΐν πάντοτε ιΐ; τήν Με«οποτχμ(«ν Α Ιαχώ β ; *Οχι, άλλ άφ*οδ έπλούτησεν, ύπέστρεψε μέ τήν οίκογένειάν του είς Χαναάν, καΐ έσυμφιλιώθη μέ τόν άδελφόν του Ήσαΰ. Πόνοος νι.α ; εγχιν 6 Ίιχώ ο ; "Ο Ιακώβ είχε δώδεκα υιούς, καΐ από αυτούς κατάγονται αί δώδεκα φυλαΐ τοο Ισραήλ. ΠβΙο; ώ^ομάχθη Ισραήλ ; Ισραήλ ώνομάσθη δ Ιακώβ, δθεν και οί απόγονοί του όνομάζονται εν γένει λαός Ισραήλ καΐ Ισραηλίται. Π ε^ ώνομάζοντο ο! δώδεκα \>ίοι τοο Ισραήλ* Οί δώδεκα υίοί του Ισραήλ ώνομάζοντο 'Ρουβήμ, Συμεών, Λευί, ίούδας, Ίσσάχαρ, Ζαβουλών, Δάν, Νεφθαλείμ, Γαδ, Λσήρ, Ιωσήφ καΐ Βενιαμίν. ΠοΤον ήγάπα περισσότερον άπό Αλοι>; Α Ιαχώβ ; Τόν νπώτερον χαΐ ώραιότερον καί εύφυέστερονι 'Ιω-

17 47 - σήφ, τόν 6ποΤον $ιά το3το χαΐ έφθόν^βαν χαΐ έμ(ση> σαν οΐ άλλοι αδελφοί τόσον, ώστε άπεφάσισαν νά τον φονευσουν. Ποΐό; ΙσωβΒ τότ( χον Ία ιιή ρ ; Ό {χεγαλείτερος αδελφός Τουβήμ ήμπόδισε τους άλλους νά τον φονεύσουν, καΐ τον επώλησαν εις έ(α- «όρους Άραβας, οί όποιοι τον έφεραν εις την Αίγυπτον, όπου τον έπώλησαν εις τόν Ιίετεφρήν, άρχον τα'τοο Φαραώ, βασιλέως τής Αίγυπτου. Δ ιί χ( ό Πετί^ρΙΙ; ίρ^ιψ«<«είς χήν φ ολα χ^ τόν Ί<»βήγ ; Διότι ητο σώφρων χαΐ έχατογορήθη ψευδώς άπο τήν γυναίκα τοο Πετεφρή, ή όποια ητο διεστρα ΐ.(λένη χαΐ χαχοήοης. * μ.(ΐνι παντός & Ίω«ήφ είς τήν φΐ>λαχήν ; "^Οχι, διότι ό βεός άνταμείβων τήν αρετήν τοο Ιω σήφ, έκαμε νά ζητηθή από τόν Φαραώ, διά νά έξηγήστ) τό ονειρόν του, τό όποιον κανείς άπό τούς σοφούς τής Αίγυπτου δέν ήδυνήθη νά έζηγήσή. Έ ξήγηβι' ό Ίιοστ,Φ χό δ.βιρον τοο Φαραώ; Ό χ ι μόνον τό έξήγησεν, άλλα και έοαυμάσθη τόσον διά τήν φρόνησίν του άπό τόν Φαραώ, ώς ε διωρί,οη ά π ό αύ- ζοι άρχων χαί χυβερνήτης όλης ςης Α ί γ ύ π τ ο υ. / Δέν»Τ3» ποτέ πλέον δ Ίαισή^ του; άδιλφοδςχοο χαΐ χδν πατέρα τοο ; Τούς είδε, διότι ή πείνα τούς ήνάγχασε νά έλθουν είς τήν Αίγυπτον χαΐ νά αγοράσουν τροφάς, χαί ε πειδή έπρεπε νά ζητήσουν τήν άδειαν άπό τόν Ιω σήφ, ήλθαν καΐ έπαρουσιάσθησαν είς αύτόν. Έγνώριααν οΐ ίδιλφοέ τοο τόν Ίωαήιρ ; Οί άδίλ(^οί τοο Ιωσήφ ίπίσαν χβτά γή{ χαί -ϊή»

18 18 έπροβκύνησα» χω ρίς νά τον γνωρίσουν εκείνος όμως τούς έγνώρισεν, άλλά οέν τσύς Ιδωκε γνωριμίαν. Έμβινβν άγνώοιτιος ϊιυ ; τίλον; ό Ιωσήγ ; Ό χ ι, διότι μή ουνάμενος νά κράτηση πλειότερον τά δάκρυα του, έφανερώοη εις τούς άδελφούς του, οί όποτοι έμειναν έκθαμβοι και έντρομοι, ενθυμούμενοι τό χαχουρ'ι^μά των. 'Ο Ίωσήο δμως τούς ένηγχαλίσθη μέ δάκρυα και τούς εσυγχώρησεν. Τ( Ιχαμβν 6 'Ίιχώ β βφ ' ου ϊ ;α^εν Λτι ζτ\ Α υιός τοο Ίω ίήφ ί Δέν ήδυνατο νά πιστεόση άπό την χαράν δ,τι τόν έλεγαν έιτι τέλους δμο)ς τό έττίστευσε, χαΐ άνοχωρήσας άπό τήν Χαναάν, καθώς τόν έπαρσκάλεσεν 6 Ίωσηφ, ήλθε καΐ έκατοίχησεν εις τήν Αίγυπτον μέ τούς υίούς του χαί μέ δλην τήν ουγγένειάν του. ΚΚΦ\ ν \(Ο Ν Γ. ^.τό χον θανάτου χοϋ '/ωοίιγ θανάτου ζοΰ Μωϋοέοκι ν^οι του /6 52 πρό Χρίστον. Τ ι?χ«μ*ν οΐ Απόγονοι χοο Ί β χ ώ? μ χά ταν Ι^ά-αχον αύιοο κβΐ χοο Ί ω ν ή φ ; ΈξηχολούΟησαν νά μένουν είς τήν Αίγυπτον, δπου έπλήθυνον παρά πολύ, καί Ιγειναν λαός καί έθνος μέγα και πολυάριθμον, 6 Ισραήλ ή οί Ίσραηλΐται. Π&? Ιζων ιΐ; χήν ΑΤγϋττϊΟν ο ΐ Ιϊροπ ^τται; Οί Ίσραηλΐται έζων έχει ώς δοολοι των Αιγυπτίων, οί όποιοι τούς ήγγάρευαν καί τούς έκαταπίεζαν μέ κάθε είδος τυραννίας. ΜΙ «οιαν &λλτιν τορβννίαν ίβαβάνιφκ χοι>ί Ίβρ ημχα? 6 χόχι φ({ ραώ, ^τοι χήΐ Α Ιγύηχοο;

19 19 Έπβιδή οί Ίσροηλίται βίχαν πρό ιίολλο5 «λΐϊθ6ν ; ) παρά πολύ, χαΐ 6 Φαραώ τούς έφοβεΐτο, έπρόσταξβ νά ^ίπτωνται ύ ς τόν ποταμόν τί)ς Α,ίγύπτου Νείλον δλα το άραενιχά παιδία των Ίΐ^βραίων, όσα έγεννώντο κοί νά πνίνωντοε. Τ( Ικαμ< μ{* *ΕδρβΤϊ ή άκοίβ έλοΐϊτ 6η νά δώτ^ κ«\ τό Ιδιχάν της βρέφος νβ κν»γ^^. Κ ατ άρχάς τό Ιχρυψεν δσον ήμπόρεσεν, ΙπίΕτο, επειδή δεν ήμπόρει νά τό κρύψη πλειότερον, τό έβαλε μέσα ύ ς έν χιβώτιον σπάρτινον, τό όποιον έπίσσωσε, καΐ έστειλε τήν χόρην της νά τό ^ίψτρ εις την όχθην τοϋ ποταμού, καί νά παραμονιύη έχεϊ διά νά Γδη τί θά άπογείνη. Ό 3Ιωϋσής παρά τή ίχθη τοο Νείλου. τ ι άπέγίινι λοιπόν τό βρέφο; ; Μετ όλίγον κατέβη είς τον ποταμόν μέ τάς δούλας της ή χόρη τοο Φαραώ οιά νά λουσθή, χαί ίδουβ α τό χιβώτιον, έστειλε τάς δούλας της χαι τό Ι^ε-

20 30 χαι τ6 -^νοιξαν. Παρευθύς το βρέφος ^ρχ(9 χλαίη, καΐ ή Ουγάτηρ του Φαραώ τό έλυπήθη χαί ά- «εφάσισβ νά τό σώοη. Τ{ ^x^μ( τότι ή άδιλφή τοο βρ{«ου;; Έπαρουαιάσθη είς τήν Θυγατέρα τοο Φαραώ χαί τήν ήρώτησεν, εάν Θέλη νά τ^ς?έρ η τροφόν διά τό βρέφος, χαΐ Ιφερε τήν μητέρα της, ή οποία τό Ιλα ε χαΐ τό άνέορεψε. Τ ί ίγκινε ιτ (δ(θμ ^<ρ ο3 έμ(γάλωβ, χαΐ η(ϊις ώ νομάϊθι^; Τό Ιλαβεν ή θυγάτηρ τοδ Φαραώ είς τό παλάτιβν τοο πατρός της, οπού καΐ έδιδάχθη δλην τήν σοφίαν των Αιγυπτίων, χαί ώνομάσθη ΛΙωϋσής. "Εβ>ς «ό τι άφηχβν ό θ ί ά ί του; ΊσραηλΙτβς «ποχάτω ιΐς τόν ζβγόν τ6»ν ΑίγνπτΙων Ό θεός άφήκε τούς Ισραηλίτας πολύν χαιρόν 6ποχάτω είς τόν οχληρόν ζυγόν τών Αιγυπτίων, διά νά τιμωρηθούν διά τας αμαρτίας των. Ά λ λ άφ οδ ήρχισαν νά μετανοούν και νά έπιχαλοονται τό Ιλεός του, τούς έλυπήθη χαιάπεφάσισε νά τούς'έλευθερώση χαΐ όδηγήση όπίσω είς τήν γήν τής έπαγγελίας. ΠοΤον διώρισιν & ν1 έλιυθϊρώβι; τόν ζ(νιχόν ζογόν τοΰ( Ί»ρ ηλ(τ*ς χβΐ νά τοί»; έπανοίφέριρ εΐ; τήν τής έπ γγ«λι«ς ; Τόν ΜωΟσήν, όμιλήσας πρός αύτόν είς τήν Ιρημον άπό τό μέσον βάτου, ή οποία έφλέγετο χωρίς νά χαή. τ ι ίχαμεν 6 Μωϋ9ή;, άφ οδ ή<οονε τήν ττροβτβγήν τοο θ εο Ο ; Ηλθε μέ τόν άδελφόν του Άαρών πρός τόν Φαραώ, καΐ έζήτησε τήν σδειαν νά άναχωρήση μέ τους Ίσραηλίτας άπό τήν Αίγυπτον, διότι διετάχθη άπό τόν θεόν. τ ι ά χ κ χ ρ ί^ είς τοι)ς λάγοο; τούτους τοο Μωΰτέίο; 6 Φ αραώ ; Ό Φαραώ όργισθείς μεγάλως άπεχρίθη, οτι 8έν γνωρίζει τόν θεόν τοο ΜωΟσέως χαιτώντσραηλιτών,

21 21 χαΐ άπεδίωξβ τ3ν Μωϋσήν, τύν όποιον χαΐέπροβταξε νά μή παρουοιασθΐ) άλλοτε έμπρός του μέ τοιαύτην άπαίτησιν. Τ( Ιχ β μ ιν ίκ η τ β 6 Μο/ν3ή{^ Ό Μα>Οστ}ς έπαρουσιάσθη πολλάχις εΐςτόν Φαραώ μέ τήν ίδιαν άπαίτηαιν* χαί επειδή έχείνος δέν τόν ήχουεν, 6 ΜωΟσής μέ την δυναμιν τοο θεοο χαμε πολλά θαύματα, καί 6 Θεός Ιστειλεν είς τόν Φαραώ δέκα μεγάλα χαχά, τά όπο?α Ονομάζονται δέκα πληγαι τοο Φαραώ. Πο(β ΐΤνι ή ίίχ ά ιη χοΐ τΐλΐο 3(«πληγή ή 4πο(«ή ν ίγ κ β σ ι τό» Φ«ραώ ν4 ΰπαχούνη ; Ό θεός έθανάτωτεν εις μιαν νύκτα δλα τά πρωτότοχα παιδία καΐ ολα τά πρωτότοκα ζώα τών Α,ίγυπτίων, καΐ διά τοοτο ό Φαραώ φοβηθείς Ιδωχε τήν ιδίαν εκείνην νύχτα την άδειαν είς τον ΜωΟσήν νά έξελθη από τήν Αίγυπτον μέ τους Ίσραηλίτας. ΜΙ ιιύφοας ^ραηλίτα; Ιζηλθι υ4(ι ό Μα<\>9η; ί Ό Μωϋσής έξήλθε τήν ίοίαν έχείνην νύχτα άπό τήν Αίγυπτον μέ δλους τους Ίσραηλίτας, συμποσουμένους εις έξαχοσίας περίπου χιλιάδας. ΆφοΟ μ τ(νόηφ ν & Φ«ρβώ τ( 1«αμ(«; 'Ο Φαραώ μετενόηοε παρευθύς, διότι άφήκε τούς *Ισραηλίτας νά αναχωρήσουν, και Ιτρεξε χατόπιν πρός χαταδίωζίν των μέ πολυάριθμον στρατόν, καΐ τούς έφθασεν είς τά παράλια τή ς Ερυθράς θαλάσσης. ΠΦς Ϊ9οΐ9ί τότ* & Μ'ΐ.υ3ή; τ4ν λα 6ν; Ό ΜωΟσίίί ήιιλωσε τήν ράβδον του έπάνω εις τήν Έρυβράν θάλασσαν, χαΐ τά νερά τής θαλόσσγις διεχωρίσθησαν, χαΐ οί Ίσρο7)λϊται διέβησαν ά*ό τ ί (ΐίβον χαιρίς χδν νά βραχοον οί πέδες την.

22 22 Τ( Ιχβ μιν 4 Φ3()9ΐώ ΚαΙ ό φαραώ ετρίξε κατόπιν των εις την θάλασσαν άλλ άφοο έξήλθαν από τήν θάλασσαν είς τήν απέναντι ξηράν οί Ίσραηλΐται, ό Μωϋσ ί5ς ηπλωσε πάλιν τήν ράβδον του εις τήν θάλασσαν χοΐ τά νερά έπέστρβψαν ε{ς τόν τόπον των, χαΐ ό Φαραώ μέ ολον τό στράτευμά τον επνίγησαν εις τήν θάλασσαν. *Αχά ίχϊτ ιιοο έπ^γίχ?χβιτ«οΐ Ίϊρ α η λίτίΐ; Εις τό όρος 2ινα, όπου ό θεός Ιοωκ^ν είς τόν ΜωΟσήν δυο πλάκας λιθίνας, εις τάς οποίος ό Θεός είχε γραμμένος τάς δέκα εντολάς. 1πί τήν ηρώτην τ ί ; ίχ«ιντολί; τοϋ θβ(<0 ; Έ γώ είμαι Κύριος ό θεός σου, ό οποίος σέ έξήγαγον άπό τήν Αίγυπτον, άπό τόν οιχον τής δουλείας. Δέν θά εχης άλλους θεούς έκτος έμου. ΕΙπί τήν ${θ-.έραν έντολήν. Δέν θά χάμης είδωλον ουδέ ομοίωμα παντός, ο,τι είνε είς τόν ούρανόν επάνω, ή εις τήν γήν κάτω, ή εις τά δδατα ύποκάτω τής γής. Δέν θά τά προσχυνήσης ουδέ θά τά λατρεύσης. Ε ίπι τήν τρίτην Ιν-ΐο^ήτί. Δέν θά λάβης έπι ματαίω τό όνομα Κυρίου τοο βεοΰ σου. Ε ΙΐΙ τήν τ<τ^ρτ^^ν. ΈνθυμοΟ νά άγιάζτ,ς τήν ημέραν των Σαββάτων. "Εξ ήμέρας θά εργασθής χαΐ θά κάμης δλβ τά έργα σου, άλλ ή έβδόμη ημέρα ε!νε σάββατον, ήτοι άνάπαυσιν, διά Κύριον τον θεόν σου. ΕΙπέ τήν «έμπτην. Τίμα τόν πατέρα σου καΐ τήν μητέρα σου διά νά ευτυχήσης χαΐνάγείνης πολυχρόνιος επάνω είς τήνγήν.

23 23 - Ε ίπέ την ίχϊη ν. Μή φονεύσης, ΕΙπέ τήν έβδό{ΐην. Μή μοιχευσης. ΚΙπέ τήν όγδόην. Μή χλέψης. ΕΙπέ τήν έ>ά:ην. ^, 3Ιή ψευδομαρτυρήαης ενάντιον του τΐλησιον σου μαρτυρίαν ψευδή. ΕΙπέ τήν δεχάττ,ν. -, * Μή έπιθυ(4ήαης τήν γυνατχα τού πλτισιον σου, (ΐή έιιιθυ(ΐήσ ης τήν οικίαν το5 πλγ σίον σου, (Λΐ)8έ τίν α γρόν του, ιαηδέ τόν δοολόντου, μπιδέ τήν δούλην του, ΐήτε τόν βουν του, ριήτε τό δπαζύγιόν του, (ίήτε ό- ιιοιονδήποτε ζώόν του, κήτε τίποτε άλλο άπό όσα I- χει 6 πλησίον σου. ' Λέν ίδωχεν ό θ ιό ς εις τόν.μ<υϋ3ϊΐν χα' ϊλχοο; νόμοοϊ δι4 τους Ί»ρβηλ(τ ; ;. ν^ γ η Ό θεδς έδωκεν εις τόν Μωϋσήν χαι άλλους πολλούς καί διαφόρου; νόμους, διά νά γνωρίζουν οί Ίσ - ραηλίται ποια εΐνε τά χρέη των πρός τόν θεόν χαΐ πρός τόΰς άνορώπους, καί διά νά ζοον συμφωνωςμε τό Θέλημά του. ΠοΟ Ιγρβψί το«ί νόμους τούτο»; δ ίμϋϋιή; ; Εις τό βιβλίον τής παλοιας Διαθήκης. ΠοΟ ίβ ιλ ε τάς π λ ά χ ι; χοϋ νόμο» χλι τό ^ιβλίον τη; Δι«0ή*η: * Μ ιυύτής;,, I- \ ^ Ό Μωϋσής ίκατασχευασε κιβωτόν χρυσήν χαΐ πολύτιμον, εντός τής οποίας έβαλε τας πλακας τοο νόμου. Έκατασχεύασε δέ καί σκηνήν μεγαλοπρεπή καί πολύτιμον, εντός τής όποιος έτοποθετησε τήν κιβωτόν τής διαθήκης μέ πολλά αλλσ πολύτιμα χαί λαμπρά ίβρά άμφια χαι σχεύη.

24 24 Πώ; ώνομάζιΐο ή νκην^ α^ιη χαΐ ιΐς {^ρτ)σ(μιοΐν ; Ή σκηνή αδ-τη ώνο(/,άζετο σκηνή Έής διαθήκης καΐ σκηνή τοο (ΐαριυρίοϋ, καΐ έχρησίμευεν ώς ναδς τοϋ θεοο, διότι εις αύτήν ήρχοντο οί ιερείς και έτέλουν τάς θυσίας καΐ τάς λοιπάς τελετάς προς τον θεόν. Ά ίτα ηοΐαν η οΐ ΙιρεΤ; ; Οί ιερείς ήσαν άπό την φυλήν Λευί, όλοι δέ οί Λευίται ήσαν άφιερωμένοι είς Ιργα ίερατικά, καιείς τήν όπηρεσίαν τής σκηνής τοο μαρτυρίου. ΕΙϊίΙ'ίον «Μ{*; τότ» οΐ Ί»ρ*ηλττβ»»1; ιήν γτ^ν Χαναάν ; Οί ΙσραηλΙται δεν είσήλθαν όμέσως είς τήν γήν τής επαγγελίας, έτιειδή ό θεός ώργίσθη εναντίον των, διότι παρεβησαν τάς έντολάς του καΐ έλάτρευσον τά είδωλα. Δια τοοτο καί περιεπλανήθησαν τεσσαράκοντα δλα έτη είς τΐ)ν έρημον τής Πετραίας Αραβίας. Διατί Ιχ α μ ι ΥοΟτο & θ ε ό ; \ Δια να αποθανουν ολοι οί γέροντες, οσοι ήσαν συνειθισμενοι είς τηνεϊδωλολατρείανχαί πολλάςάλλας ανομίας, καί νά άπομείνουν οί νέοι όσοι έμελλαν νά άνατραφοον σύριφωνα μέ τάς έντολάς καί μέ τόν νόμον του ΘεοΟ. Π&; {τρι^ντο οΐ ΙαραηλΤται <ά κνσαράχοντα αύ'.ά Ειη 1ς ^ήν Ιρημον ; Ο θεός έβρεχε τό μαννα, τό όποιον ώμοίαζε μέ λεπτόν φύλλον πάγου καί είχε γεΰσιν πλαχοοντος άπό σεμίδαλιν. Επειδή δέ είς τήν έρημον δένόπήρχενούδέ νερόν, ο Μωϋσής εκτυπησε κατά διαταγήν τοΰ θεοο μέ τήν ράβδον του επάνω είς βράχον, καί παρευθυς άνεβλυσεν άπό το μέρος έχείνο άφθονον νερόν.

25 8β Κ Ε Φ 4 λ \Ι0 Ν Λ'. "Άηό τ^^^ ζιο69ον Χ(ύΥ Ί<τζαη^ιζ&γ ύη^ ίό γ *Ιΐ)βΌνγ ίΐζ ττ^γ γ ή γ Χ α γ α ά γ ίχλογ'ής τον βασιμ(ύς ΣαούΛ^ ^ίτοι 4108 ηρό Χρισχοΰ, Εΐβί\λβ ν 6 Μα>ϋι?ίς ιΐ; -ϊ^ν γί^ν τΐ^ς έπβγγιλίβς } Ό ΜωΟσής είδε (εαχρόθεν την γ1)ν Χαναάν, άλλά δέν είσί^λθεν είς αύτήν; διότι άπέθανεν εϊς ήλιχιαν ε κατόν εικοσιν ετών, καΐ τον διεδέχθη ό ΊησοΟς, υίός τοο Γίαυί). ΠοΤον ποταμόν ίηρβπι νά «ιρόίοον οΐ ΙβρβτιλΤίίι 5ιά νά»1σέλβοον 1ς τήν χαό αύτό γη» Χβνβά», **1 πίϊις τόν ΐπίρ«ν ; Εηρεπε νά περάβουν τόν Ιορδάνην, χσΐ τόν έ ^ρασαν χωρίς νά ^ραχοον ο'ί πόδες των, διότι τό ^είσρον τοο ποταμοο έαταμάτηαε, χαθώς έπάτησαν εις τόν ποταριόν οί άνθρωτίοι, οί δποϊοι έχρατουν την κιβωτόν -^ς Διαθήκης. Τ1ο(βν πόλιν ί<ορίιο«βν χ*τό «ρδιτον οΐ Ί»ρ*ηλΤ<βι, ο«έιϊίρασβν τό» Ίορόόνην, κ κδκ τήν *κυρ(ιο ν; Ή πρώτη πόλις της Χαναάν, τήν όποιαν ίκυρκι>σον οί Ίαροίηλϊται, ήτο ή Ιεριχώ, χαΐ τά τείχη της έχρηρινίσθηααν ριόνα των, χαθως ήχουσθη τό σάλπισμα τών Ιερέων τοο ΊσραηλιτιχοΟ στρατοο, οιόποϊοι συνώδεσαν τήν κιβωτόν τής Διαθήκης. Έχορ{(υταν χαΐ 4λλβς πόλιίζ οΐ ΙϊρβΤ 11τβ<» Οί Ισραηλϊται έχυρίευσαν καί άλλας πόλεις ΧαΙ έπολέ(ίτΐααν πολλά Ιτη εέ πολλούς χαΐ διαφόρους έχθρούς, εως ου χατακτήσουν τήν γ ίν Χαναάν. ίιοτο. ί ι. ν ο1 «οριώιιροι ν>1«έχΐρ ο ίχ χοίτοοί) ΟίΦιλιβταΤοι πρός δυορ-άς, οί'.ίιριαληχίται χαί Εδ*>μ!ται χαί Μαδιβνίται πρός νότον, χαΐ οί Μωαβϊ-

26 26 ΙΛΙ Α,μιμανΐτοι χαΐ Ά(ΐο^ραίοι προς άνατολάς, ολοι άλλέφυλοι χαΐ εϊδωλολάτρχι. ΠΟς Ιμοιρά5βιι»«ν ιή ν γΐίν Χ «.3 ΐν ο1 Ί»ρατιλΤι«ι ί γ οΰ ιή» Ι- χβρ((οβαν δλην σχ^βδόν; Ή γή Χανααν έμοιράσοη εις δώδεχα χορ,μάτια, χαι κάθε μία άπό τάς δέχα φυλάς τοο Ισραήλ Ιλαβε διά κλήρου από εν. ΠοΤο; έχϋβέρ^β τοι»;.ίιραιιλιτ*ς μετά χάν βάνβτον Ιτ^αοΟ ταο ΝαοΤί; Οί χριταί, ίΐ όποιοι ώνομάσθησαν τοιουτοτρόπως, διότι έκριναν τόν λαόν, όταν ήτο ειρήνη, κοί ήσαν στρατηγοί, όταν ήτο πόλεμος. ΠοΤοι «πηρξβ'ί οΐ -Ιίερι^ημόϊβροι *ριτ«1 ι& ν Ίίρβηλιτδν ; Ό Γεδεών, ό Ίεφθάε και ό Σαμψών. Διά τ( έβυσ ία ϊενά Ίε^θάκ τή'< θυγαχέρα τοο; Διότι έξερχ^όμενος εις τόν πόλεμον ηύχήθηείς τόν θεόν, έάν έπιστρέψη νικητής, νά προσφέρη είς αύτόν θυσίαν, ο,τι εξέλθη κατά πρώτον άπό τήν οίκίαν του. Επειδή λοιπόν έξήλθεν πρώτη ή κόρη του νά τόν ύποδεχθη, 8ιά τούτο ό Ίεφθάε ήναγχάσθη μέ πολλήν του Ιύπην νά έκτελέση τήν ύπόσχισίν του. τ ι άξιοαημείωτον ετχιν 6 Σαμψών ; Ό Σαμψών είχεν άπό τόν θεόν δυναμιν σώματος μοναδικήν, μέ τήν όποιαν χατώρβωσε πράγματα, ό* ποτα κανείς άλλος δεν κατώρθωσεν. Ιπ Ι μ ιριχά χβίορ&ώμζτα το& Σ ιμψώ ν. Άπαντήσας εις τόν δρόμον μίαν φοράν ένα λέοντα τόν έφόνευσεν άλλοτε μή έχων οπλον, έλαβε μίαν σιαγόνα όνου, ή όποια εύρέθη κατά τύχην είς τόν δρόμον, καιέφόνευσε μέ αυτήν χιλίους Φιλις αίους άλλοτε χλεισοεις είς μίαν πόλιν, έξήλθε τήν νύχτα, άφ*

27 ^ 27 οδ άπέίΐϊαββ τάς πόλας τής «όλεως, χαί τάς {ΐετέφερεν είς ζ6 βουνόν. Ό }ί;α Λψών θανατόνει λέοντα. ΠοΤον ήτο τ& ιελιοτατον χατιίρθωμβ τοο Ι^αμψιίιν ; Ό Σαμψών πρδδοθβίς από την άπις-ον γυνατχά του Δαλιδά, έτυφλώθη από τούς έχθρους του Φιλΐς αίους, οί όποιοι τον Ιφεραν δι' έμπαιγ χόν είς εύρόχωρόν τι οικοδόμημα, τό όπογον έστηρίζετο επάνω εις δυο ς-ύλους, καί εις τό όποϊον αυτοί Ιπανηγυριζαν. Ό Σαμψών ήλθεν ανάμεσα &1ς τούς δύο στύλους, τούς άγχαλίασε χαΐ τούς έσάλευσεν από τον τόπων των. Παρευθύς δλον τό οικοδόμημα χατεχρημνίσθη, χαΐ έφονευθη μεν ό Σαμψών, άλλα μαζί μέ αύτόν χαΐ τρείς χιλιάδες ΦιλιστσΙοι, άνδρες χαΐ γυναίκες. ο ι ΊφραηλΤτβι Ιχν^ίρν^θτ^σαν Ιω ; τέλοο; άπό χρη ά ;; Οχι, άλλ έζήτησαν από τον προφήτην καΐ αρχιερέα Σαμουήλ να έκλέξη βασιλέα έ δέ Σαμουήλ έχρισε μέ τό Ιερόν έλαιον βασιλέα τόν Σαούλ άπό τήν

28 28 - «ρυλήν τοο Ββν(αμ.ίν, τον όποτον άνβγνώρισαν ώς βασιλέα των χαΐ αί δώδεκα ι^υ7\αι τοο Ισραήλ. Κ Ε Φ \\\1 0 Ν Ε'. *Ακ6 τή^ ίχ.ιογής τον βασιμ(ύ(: Σαοί^.Ι { ίχξ( τοΰ όιχαοιίον τον βααλ ύον^ ^ίτοι {>ίχγΐ τον 088 Λρό Λ'ρίστοϋ Π ώ ί ιοΰ; ΙσραηλΙτα; 6 2>οιίλ; Ό Σαούλ έκυβέρνησε κατ άρχάς τον λαόν σύμφωνα μέ τον νόμον τοο βεοο, καί διά τοοτο ήγαπατο άπό τόν θεόν χαΐ ένίκο πάντοτε είς τούς πολέμους. Άλλ* είς τό τέλος έφάνν] απειθής είς τάς πρός αγάς τοο θεοο, και διά τοοτο ό θεός ώργίσθί] εναντίον του, χαΐ διέταξε τόνσαμο υήλ νά χρίση διά βασιλέα τόν Δαυίδ, υίόν τοο Ιεσσα'ι από την φυλήν τοο Ιούδα, 6 όποτος ήτο ποιμήν νεαρός. Τ( Ιχβμ ν ιι{ ΐήν ΊιροοΦζλήμ 6 Δββΐ ; Έ χτισεν άνάχτορα μεγαλοπρεπές'ατα χαι μετέφερεν έχεϊ την κιβωτόν τής Διαθήκης συνέγραψβ δέ καΐ πολλούς ψαλμούς ωραίους, είς δόξαν χαι έπαινον τοο θεοο, διότι ό Δαυίδ ήτο προφήτης και ποιητής. "Ολαι αΐ ττρίζκς τοο ητκν χαλαΐ; "Όχι 6 Δαυίδ έπραξε καί έγκλημα φοβερόν, διά τό όποιον έτιμωρήθη αύστηρότατα άπό τόν θεόν, άν καΐ μετενόησε καΐ έχλαυσε πολλάκις δγ αύτό. Ποιον Τ«τλ Ιγκλημβ τοβ^ο ; Διά νά άρπάση τήν ώραίαν γυναίκα τοο Ούριου Βηρσαβεέ, έστειλε τόν άνδρα της είς τόν πόλεμον, όπου

29 89 ^ χαΐ έτάχβη Χϊτά διατοιγήν τοα εις χ6 έπιχινδυνότερον μέρος χαΐ έφονεΰθη. Π(Ι»( Ικμώρηνκν ό θιος ιόν Δαβίί διά τό Ιγκλημα τοοΐο ; Ό θεός Ιατειλεν εις τον Δαυίδ πολλάς καΐ διαφόρους τιμωρίας, μία δέ από αύτάς ητο χαΐ τό οτι 6 υίός του Αβεσσαλώμ έκίνησε πόλεμον χατά τοϋ πατρός του, διά νά τόν ρίψη άπό τόν θρόνον, καΐ έ- φονεύθη ε!ς τόν πόλεμον τοοτον προς μεγάλην θλίψιν του Δαυίδ. ΠοΤος δ(εδέχθΐ) τόν Δαβίδ ; Ό νεαρός υίός του Σολομών. τ ι χάριβμβ έζήτη«ν άπό τόν Θ«όν ό ϋολομ&ν ; Ό Σολομών έζήτησεν άπό τόν θεόν νά τόν δώαη σοφίαν, ό δέ θεός είσήχουσε την παράχλησίν του, χαΐ ό Σολομών Ιγεινε σοφώτατος. ΠοΓαι ίτνι αΐ κβλαΐ πρά;»ί τοο Σολομ&ντο;; Ό Σολομών ές-όλισε την Ιερουσαλήμ μέ λαμπρά χτίρια, άπό τά όποϊα τό λαμπροτερον καί μεγαλοπρεπέστερον ήτο ό ναός τοΰ θεοο, εις τον οποτον έναπέθεσε την κιβωτόν τής Διαθήκης, και τόν όποΐον έ- λάμπρυνε μέ πολύτιμα ίερα οκευη καί άμφια. * μ (ν τάντοτ* «ΐίτός ίι< τόν νόμ^ν τοο θίοο ό Σολομ&ν ; 'Ο χι, διότι ό Σολομών ; λοβε πολλάς γυναίκας Αλλοφύλους, αί όποται, άφ οδ έγηρασε, τον έκαμαν νά άθετήση τόν νόμον τοο θεοΰ καί να λατρευστ} τα είδωλα. ΠοΤος έτιμωρήβη μάλιιτ» διά τήν άαέβιιαν ταυιι^ν το» 2ολομβιντοί;, Ό υίός του 'Ροβοάμ, άπό τόν όποϊον άπες*ατησαν μετά τόν θάνατον τοο Σολομώντος αί δέκα φυλαί τοϋ Ισραήλ, ώστε αυτός έμεινε βασιλεύς δυο μόνον φυλών, τοο Ιούδα καΐ τοϋ Βενιαμίν,

30 ΠοΤος ίξιλέχη βιχιλεΰ; τοιν δέκα ίλλατ^ Φολ&ν ^ Ό Ίεροβοάμ. Είς πόαα λοιπόν βασίλεια δι:τ,ρέ*)τι τό 'ΐ9ρβΤ λιι;ΐα0ν β:<β(λκ(θν, χαΐ π&>ς ώνομάζοντφ; Είς δυο, τό ^αοίλειον του Ισραήλ με τάς δέκα φυλάς, του οποίου βασιλεύς ήτο ό Ίεροβοάμ, και τό βασίλειον τοο Ίουδα μέ τάς ύο φυλάς, του οποίου βασιλεύς ήτο 6 'Ροβοάμ. ΚΚΦ\ΛνΐΟ> ν^'. '.-ίηό ζοϋ (ίιχασ^4θν ζοΰ χράζονς α ^ χ ιια.ίω ιίΐα ^ Β α β ο.ίώ η ις, ή ΐο ι / / ί χ ρ ί ζον 606 ττρό Χριστοϋ. Πόοοι βααιλετ; τοο Ιβρατ,λ δ εδέ/9',<ταν τον Ίεροδοόμ; Δεκαοχτώ βασιλείς διεδέχβησαν τον Ίεροβοάμ, άλλά δλοι ήσαν άσεβετς καί είδωλολάτραι, καί τό παράδειγμά των ήχολούοησε και ολος σγεδόν 6 λαός τών δέκα φυλών. Πο(οο; Ιιτειλεν ό θ ιό ; νά χοΰ; νου^ειτίοτ, χαΐ πώς χο{>ς μ ιτκ χιι ριοθγ,ναν; Ό θεός έστειλε τούς προφήτας δια νά ελέγξουν τούς βασιλείς διά την ασέβειαν των και νά νουθετήσουν καί σώσουν τον λαόν από την είδω)νθλατρείαν, Άλλ^^οί άγιοι ούτο? άνδρες τσο θεοο 6γι μόνον δέν είσηκούσοησαν, άλλά και ύβρίσθησαν χαΐ χατεδιώχθησαν, τινες δέ καί ΐΟανατώθησάν. ΠοΤος ηχο ό μ&γαλ((ερο; προτήχη; χβΐ πότβ ν,χμαβεν ; Ό Ή λίας, ό όποιος ήκμασεν είς τάς ημέρας τού ασεβούς βασιλέως Λχαά.β καί τής άσεβεστέρας γυναιχός του Ίεζάβελ. τής

31 31 *ΑηΙθαν ν 6 *Ηλ{α;, χ«1 ποτον άιρ^κβ μαθητι^ν ΐοβ χβΐ διάδοχον ^ Ό Ή λίας δεν άπέθανεν, άλλ άνελ ήφθτι επάνω είς πυρινον άρ(λα, χίχΐ άφήχε δ^άδοχόν του τόν ριαθητήν του Έλισσαιέ. Π&( έτ<μώρτ 9βν έπι τέλοος 6 θίός τ ί ; 8έχα φιΐιαΐ; τοο 'ίβρβήλ; Έπε(δή οί βασ(λεΐς χαΐ 6 λαός τοο Ισραήλ δέν μετενόησαν άλλ έπέμεναν είς τήν ασέβειαν των, ό θεός Ιβτειλε τον βασιλέα των Ασσυριών Σαλμανασσάρ, 6 όποϊος έκυρίευσε τήν Σαμάρειαν, πρωτεύουσαν τοδ βασιλείου^ χαΐ Ισυρεν εις τήν αιχμαλωσίαν δεμένον τδν βασιλέα Ώσηέ. Τ( Ιχαμι ιόν λαόν τών <ρνλΰ)ν ό Σαλμανα9«ίρ ; Τούς Ιφερεν αιχμαλώτους είς τήν ^Ασσυρίαν, ο πού τούς διεσχόρπισεν έδώ καΐ έχει, είς δε τήν Σαμάρειαν Ις-ειλεν άλλους κατοίκους άπδ τήν Ασσυρίαν. Πόαα ϊτη έ«ράτη«τό βαοίλειον τοο Ί ίρ α ή λ ; Τά βασίλειον του Ισραήλ έκράτησε διακόσια πεντήκοντα έτη σχεδόν. Πόαα {χράΐτ^νιν άχόμη ιτεροαό'ίρον τό βασίλιιον τοο Ιούδα χαΐ Τό βασίλειον του Ιούδα έκράτησεν ακόμη έχατόν τριάκοντα έτη, διότι είς τό βασίλειον τοοτο όπήρχε πλειοτέρα πίστις χαΐ ευσέβεια. Ποιοι ^οαν οΐ ι07ΐ$έβτιροι από του; βιαιλίτ; το3 *Ιούοα ^ Ό Ίωσαφάτ, ό ΊωάΟαμ, ό Έζεχίας χαΐ ό Ίωσίας. 'Ό λοι θ( βαοιλιτ; τοο 'Ιοόδα ηα ΐν ευαιδιτ;, χα ΐ ό λαό; έλάτρϊοαΐ χίντοτ» τόν ίληθινόν 0»όν ; "Οχι, υπήρξαν καΐ βασιλείς ασεβείς κοί είδωλολάτραι, καΐ ό λαός άφήχε πολλάκις τόν άληθινόν θεόν καί έλάτρευσε τά είδωλα. Ποιοι ΐνβ ο( μ«γ«λήτιροι άπό του; προφι^τα; όνου; Ιβ ιιιλιν ό β (ό ; νό νου^ιτηαοον του; βαοιλιτ; χαΐ τόν λαόν το3 Ιούδας Ό Ήσαίας και ό Ιερεμίας.

32 82 ΕίβηχούϊθηοΑν 0^ κροφΐίΐβ( πάντοτε; "Όχι, δ «τι καΐ οί βασιλείς χαΐ δ λβδς του Ιούδα πολλάχις παρέβησαν τον νόμον τοδ θεοο χαΐ έλάτρευσαν τά εγδίϋλα. Πδ»; έτιμώρτισίν ό Θ ιός έπί τέλοος καί Γοί>; ΊοοδαΙοο;, ΐ^τοι του: βλαιλετ; καΐ τό«λαόν τοο *1ο6δζ; Έστειλε τόν Ναβουχοδονόσορ, βασιλέα τ ϊ}ς Βα6υ λώνος, ό όπο?ος έχυρίευσε τήν Ιερουσαλήμ, την ιτρωτεύουσαν τβδ βασιλείου Ιούδα, έπυρπόλησε τήν «όλεν, τό παλάτιον χαΐ τόν ναόν του βεοο, χαΐ τυφλών σας εσυρεν αιχμάλωτον ε!ς τήν Βαβυλώνα τόν βασιλέα Σεδεχίαν χαι τόν λαόν των Ιουδαίων. Κ Ε Φ λλλιο Ν Ζ. *Απ6 ^ή^ Ιπιστροψής Ικ τ?κ Βαβυ^ω ηαχήζ αιχμα- Λίύσίας, τ\ζοι άπό τον 556 πρό Χ ρισϊ'^ίί' μ^χξί ίτανθρωπ ησε(ύζ αύζοΰ. Πάβα ϊΐη ίμεινβη *1; τήν αΐ^μζ^ωτίαν τ ν Βαβνλ(υν(ωτ οί *ϊοο δ«το(; Έβδομήχοντα τη, χαθώς προεΐπεν ό προφήτης Ιερεμίας. ΠοΤος ιτ»ε Α ριγαλή^ιρο; προφήτη: τ'ίο θ-:οο *!ς τόν καιρόν τής Βββυλωνιζχής αΐ^μαλωαΐζς Ό Δανιήλ. Τ Ι; ίβ ν β ι τοι>ς αιχμζλώτου; ΊοοόζΙοο; άπό τόν κίνδυνον τής φ βγή: ΐΐ; τ4 ; ήμέρζ; τοο ΆρτβζΙρ; )!» ; Ή Ίουδαία ΈσΘήρ, άνρψιά του Μαρδοχαίου χάΐ σύζυγος τοο βασιλέως Άρταζέρξου. *' μ ιναν πάντοτε οΐ ΊοοδβΤοι εις τήν βΐ^μβ^ω ζίαν τή ; Βζ6ολό>νος, ή {λο6αν τήν άδειζν νά όκιοτρίψιον είς τήν πατρίδα το*ν 5

33 *Ελο6αν τήν «δίΐαν ν4 έηιβτρέψουν ιί( τ^ν Μ - τρίδα ίω ν πρώτον άπδ τον βαοτιλδα τών ΠτρσώνΚΟρον, χαΐ διύτερον «ίς τβ«ήμέρος τοο βασιλέως τών Περοών Άρτοξέρξου τού Μοχρδχειρος. Ποϊος τβΰ; ώηγ»ί«* «ρώτη^ ^βρά» χ«1 «οτος τήν δ ο«έραν ; Τήν πρώτίΐν φοράν τούς ώδήγησε χοΐ Ιχυβερνησεν 6 Ζοροδάδελ, χχίτήνδευτέραν δ'εοδρας χαινεεμίβί. Τ( Ικβμίν 4 Ζαροβίβιλ, άφ ού {κέηριψαν ιΐς *Ιο»β«{«ν; Έπεχείρηυε νά άνοιχοδομήσΐ) τδν νοδν τής Ί ε - ρουοαλίμ, άλλ ίμποδίβίΐ) άπδ τούς Σαμβρείτβς, οΐ δποίοι ήβέληογον νά λάβουν μέρος εις τήν άνοιχοδίμτ)»ιν χαΐ δέν {γειναν δεχτοί. Π ότ ίνοικοδομήθη Α Είςτάςήμίέρας τοο ^ασιλέως τών ΠιρσώνΔαρβίΟΟ. Τ( Ιχ μ«ν 6 *Έ«δρας κχΐ 4 Ν κμ(«ς, έ ^ 'ο υ Ι*1ντρ ψ«ν; ΈφρόντισανπερΙτοΟναοΟ, Ικανέφιραν «ίς τήν άρχαίαν λαριπρότητα τήν λατριίαν τβο άληθινοο β«βο, καΐ δίέταξαν νέ άναγίνώσχωνται τά («ρά βιβλία τής π«λ«ι3ς Λιαθ-όχης εις δλος τάς βονογωγάς, δπου σανηθροίζβτο ί λα6ς. Κ«τώρ«Μ» χ «4* β*ο«<4» τ«ι»ν τοοτον & "Είδρ*; χ 1 4 Ν αμιβς» Όχι χα^δλοχληρίαν, διότι ήλθ«διχόνοια «ίς τόν λαόν, χαί πολλοί ήχολούθηβον τούς Σαμαρ«ιτας, χα! έχτισαν άλλον ναόν έηάνω «ίς τό βουνόν τής Σαμαρείας Γαριζβίν. Ή ί ο *ν ξ*ρτητον χ Ι 4τ«5νομον τ4 ΊοβίιϊχΑ ν! νος δίτιρον έ«ό (^μαλν^χν τΐΐδ Β 6βλβ»νβδ, Ποτέ βχεδόν, ίχ ι, διίτι ίφ οδ Οηετάχβη είς τούς Βαβυλωνίους, χοθώς είδαμεν, δπετάχβΐ] δστερβν είς τούς Πέραας, έπειτα είς τδν Μέγαν Αλέξανδρον, μετέπειτο είς τούς διαδόχους τοο μεγάλου Αλεξάνδρου, χαΐ τελευταίον είς τούς 'Ρωμαίους. 2

34 34 Ποίι ίκό τά( ζένβς αύτάς έξοο?<β( έφάνη ή 9χλη{>οτέρβ χα\ τβρ«ν^ιχ<^ν(ρα [( ταο; '^ου$3(ο«;; «Ή έξουσία τών διαδόχων τοο μεγάλου Αλεξάνδρου Ιελευχιδών, βαοιλέων-τής Συρίας, καί μάλίς-α ή εξουσία ίοθβασιλε>ς Ί-^ς Συρίας ΛντίόχουτοΰΈπκρανοΟς. Ποδ, ένηι'ή τβρβννιβ χ«1 κλτιρότηί το» Ρ»9ιίΐ4ι*»ί τού»β Αν- τ -V Ο σκληρός όυτος τύραννος έπρόσταξε τούς *1ουδα^ους ολους, νά.άφήσουν τήν θρησκείαν τοο-άληθινοο θδρρ- Έά είδωλα τώ ν'ε^λήνων,^τά δτί^ια>αάτρ ΐ^ρ ό ίδιος.. Τπήχοοίβν οΐ Ίουοι*Τοι «Ι; τά τοδτο ; Πολλοί ύπήκουσαν καί ^γειναν είδωλολάτραι, «λλ -οσοι φ^ήκουσαν έβασανίζο^το σκληρότατα καί έθαναχώνοντρ., ΤΙνϊχβθ*. ^5ν»ίβ*Τίΐ*«κ-χβίκν,'Τ4ί«*Ι<5θίβ{*»4 τ ιι; 4*τά'βίοόί τ»ΐί^^ιότι οέ[»,*ίί Πρώϊον ^6ϊ<ι*νί7θιιΐϊ4ιι ί^π )οσ6{»τυΐί οί έπτά ττ,ς ύίοι χαί ;6ανίιτώζγΐσι»ν, επ ΐτα^έ^6ασαΝ)σθιιι χαΐ.έθιινατωθΐ) χίί ή'ίδγα! '. ί1ο(α< βασά.ουί μΐ β/_ ιρ'βθι\ 4 τύρινν^ί ^ Πρώτον,έδάρησ^ν ανηλεώς με-μάστιγας, Ιπειτα εξεδάρθη^ιό δέρμα άτ^ό, τήν κεί^β^ήν των, ή >κότ:η ή γλώσσά των, καί ύστερον ΐ^^ίφβησίνγ είς τηγάνια καί λέβητας πυρακτωρένους, δπου έξεπνευσαν», ΠοΤον όποτέλ»7μβ» χ-ν ή*0^βνν(α ιτΐτή, ΐΟιν.βίΑ^Ιων τι^ί Σϋρί»ί; Έχίνησανείςέπανάστασιν τους^ιουδαίους, δσοιετ- ^ α ν ζ ^λον καΐάγάε^ην είς τήν. θρησκείαν,των πατέρων:των, ρί όποιοι, άν καί. άλίγοι, Εναντίον π λλών, ειϋ τέλους όμως ενίχησαν καΐ έδιωξαν τούς ξένους. ΠοΤοι ησβν.-ΐρχτ^γ,οι χρο Ιίρ'Λ τι»ώτοο ΟΕίρ. π(βΐ4ως Λ?1 π*τρίδοί πολέμοο :

35 36 Ή ίύϊεβής Χ«1 ή ήρωίχή οίχογένει* τών Μ αχχιδαίων, χαΐ μάλιστα Ιούδας ό Μαχχαδαΐος. Ε(ς κο(οος έιτίρααιν ή έξουφίβ τ&ιν Ίου$«{(κν, άγ' οϋ» Ιη ινιν ή έ> ζουβ(> τβιν βαί λέων 2ι>ρ(κ;; ΉίζουΦίαέτΕερασε χατάδιαδοχήνιίς'τήνδυνας-είαν, ήτοι την κυριαρχικήν οικογένειαν των Μακχαβαίων. Αϋ ποτον τίτλον έχυβέρνων α( Μ«χχα6αΤοι; Κατ άρχάί έφεραν τον τίτλον τοδ αρχιερέως, I- ηειτα ομ,ως έλαβαν και τόν τίτλον τοο βασιλέως. Π6βα (<η 2μΐιν&ν ι(; τήν {ξοι»3(χν ο( λ1αχχα^ιθ( χαΐ η ώ ; ί/.οδέρνηβαν; Μίαν περίτου εκατονταετηρίδα, χαΐ χατ άρχάς μέν έχυβέρνησαν χαλά* χαΐ τά έθνος ειδεν ημέρας είρήνης καί εύτυχίας, άλλ είς τό τέλος έξέκλιναν χαι ούτοί από τόν νόμον του θεοο, χαΐ διά νά άρπάσουν τόν θρόνον, 0χι μόνον αύτοί έμίαναν τάς χετράς των εις τό α?μα των άδελφών, άλλά χαΐ τό έ θνος έρριψαν είς έμφύλιον άδελφοχτονίαν. ΠοΤοι Ιπ«Β99ν τα; έμ^υλίον; ταρβχΐ; τοο ΊοοδβΤχοΟ Ιθνοο; ; Οί 'ΡωμαΓοι, οίτινες κατήργησαν την δυναστείαν τών Μαχχαβαίων, χαί άνεβίβασαν είς τόν θρόνον τόν ΙδουμαΓον Ήρώδην, υίόν τοο Αντιπάτρου. *Η9«* έ'('>0 ροι χαΐ κνιζάρτηςογ οΐ 'ΙοοδιΓοι 4ιτ4 Βχβολιυν(«χήν βι;^μαλιυβ(«ν χαΐ ; "Οχι εντελώς, διότι και αύτοί οί Μακχαβαιοι ή- ναγχάσθησαν νά χαταφύγουν χατ άρχάς είς την συμμαχίαν χαΐ έπειτα είς την προστασίαν τών 'Ρωμαίων, οίτινες ήσαν χαι οί πραγματικοί κυρίαρχοι τοο ΊουδαΐχοΟ έθνους. 'Αφ* ου έπι τοο παρόντο; οΐ Ιου^αΤοι οβλοι, τ( έηΐντίυβν ηιρί τοο μέλλοντος; Έπίστευαν, ότι έμελλεν όσονοόπω νά γεννηθή μ ε -.

36 36 ταζύ των απογόνων τοο Δαβίδ ό Μεασιας, ήτοι ό Χριστός τοο θεοΰ, ό όποτος Ιμελλε νά έλευθερώση τό έθνος του από τόν ζυγόν των ξένων, άναβάς είς τόν θρόνον τοϋ προπάτορός του Δαβίδ, χαΐ νά χαθυποτάξγ) ολα τά έθνη τοο χόσμου. *Α*ό *οο ήοάοντο τήν π*ρι τοο Μευβίοο έληΐδα και προσ^ολίβί ίω ν βύτήν οΐ ΊουβαΤοι', Άπό τάς προφητείας τής ίερδς Γραφής. ΠροιΤπαν τφόντι την Ιλεονιν τοο ΜίσβΙου οΐ κροφ^τβ- \ Οί προφήται προετπαν την έλευσιν τοϋ Μεσαίου, άλλ άχι όπως έξελάμβανον αύτόν οί Εβραίοι παρεξηγοοντες τούς προφήτας. Πόβιν ίμελλε νά γβννηή^ 6 Μεββ'βί χβτά τήν βλι,6ΐ\ Ιννοιβν εών ικρο^ητ(!>ν ; Ο Μεσαίας έμελλε νά γεννηθή έξ άγιου πνεύματος άπό παρθένον μεταξύ των απογόνων τοϋ Δαβίδ. ΚαΙ τΐ Ιμελλε νά πρά τι; Δέν έμελλε νά αώοη τούς Ιουδαίους από πολιτικόν ζυγόν καί νά εγκαθίδρυση επί τής γής βασιλείαν ύλιχήν, καθώς έπίστευαν οί Ιουδαίοι, άλλα εμελλε νά σώση ολ.ον τό άνθρώπινον γένος άπό τόν ζυγόν τής αμαρτίας χαΐ νά εγκαθίδρυση την βασιλείαν τοϋ βεοο, είς τήν οποίαν Ιμελλ^αν νά υποταχθούν δλα τά έθνη τής γής. Έγενν^ίβη Κ ά ϊη 'ϊήί βότό; Μ!9»(? ή Χρι»τ<ί;. κβΐ χοβ, πότι χ 1 πφ ; \ Έγεννήθη έχ τής παρθένου Μαρίας είς Βηθλεέμ τής Ιουδαίας χαΐ είς τάς ημέρας τοϋ βασιλέως 'ΙΙρώδου.

37 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Σύνοψις τ ι ς Νέας Δίαίήκιις. ΚΕΦΑΑΑΙΟΝ Α'. Π αιδιχίί ή,ιιχία Γοΰ Ίησοΰ. Ποδ ίιΐβτβίκε» χβΐ ποτον γένος κβτήγ.το ^ «ιρβένος Μαρ(β; 'Η παρθένος Μαρία έχατοίχδΐ δίς την Ναζαρέτ, χωρίον μιχρόν χαί άσημαντον τί)ς Γαλϊλαίας καΐ χατήγετο μέν από τήν βααιλιχήν γενεάν τοο Δαβίδ, άλλ ίίτο πτωχή χαι ό^^ιαβωνιαμένη τον τέκτονα Ίω - αήφ, χάτοιχον καί ούτόν τής Ναζαρέτ, Γέννηαις του ΧριστοΟ. ΤΙ ιΐπβν Ιμ<ρβνιββ 1ς 1< ϊζ γν«ά Άγγελος Γββριήλ ; "Οτι 6ά γεννήση υίόν έχ πνεύματος άγιου, χαΐ Οά τόν όνομάαή ΊηαοΟν.

38 38 ΩοΟ {γέννιιβ(ν ή πβ^ένος Μαρ(ι, χ 1 ποο άηέθ» τό β ρ ^ ( ί Ε(ς Ιν σΐίήλαοον τί)ς Βηβλίέρ., 5ποα εΐχεν ύλάγη μέ τόν Ιω σήφ, χαΐ οπού, άφ* ο2 έσπαργάνωσβ τό βρέφος, τό άπέθεσεν είς μίαν φίτνην ζώων. ΠοΤ<κ χ«1 χ4τ( ηλβαν {κ(τ ν ί ΙδοΟν τό βρέφος; 'Ή λθβν κατά διαταγήν τοο άγγέλου οΐ ποιμένες, οΐ όποιοι εφύλατταν τήν νύχτα έχεϊ πλησίον. Π οτμ &λλοι ήλθαν»1ς κροαχύνηιΐν του χβΐ διά τ ΐ ; Ηλθαν καΐ άπό τήν άνατολήν οί Μάγοι, φέροντες πολύτιμα χαρίσματα, διότι είδαν άπό τό άστρον τοο παιδίου, ότι αύτός ετνε ό βασιλεύς τών Ιουδαίων. τ ι Ιχ β μ ίν 4 βαβιλ 4( Η ρ ώ δ η ;, δτβν ηκοιιαίν 8τι Ιγιννήίη β ««ιλιΰς τβ>ν ΙοοδχΙιυν ^ Έζήτησε νά μάθη άπό τούς μάγους τόν τόπον, όπου έγεννήθη, καί επειδή έχεϊνοι άνεχώρησαν χω ρίς νέ παρουσιασθοον είς αύτόν, ό Ηρώδης διέταξε κοί έφόνευσαν όλα τά βρέφη τής Βηθλεέμ άπό δυο έτών ήλιχίας χαΐ κάτω. 11ώ. ένώβη τότι 4 Ίη ν ο Ο ;; Ο Ιωσήφ χατά διαταγήν τοο άγγέλου άνεχώρη σε μέ τήν Μαρίαν κοί τό παιδίον είς τήν Αίγυπτον, όπου έμειναν, εως ου άπέθανεν ό Ηρώδης, χαί τότε έπέστρεψαν. Πώς ώνόμανιν ^ μήτηρ τό «αιδίον τήν ήμιρβν ττί; χ ιρ ιτ ο μ ^ ;; ΊησοΟν, καθώς προείπεν ό άγγελος Γαβριήλ. Δια τ( ΐ^ ρ ίν «Ις τόν ναόν τής 'Ι*ρου7 λήμ ή μήτηρ τό π«ιδ(αν; Διά νά τό άφιερώση είς τόν θεόν, χατά τόν νόμον, επειδή ήτο πρωτότοκον. ΠοΤοι {φανέρωναν χαΐ Ιμβρτόρηααν τοτι ί!ς τ^ν ναόν κιρί τοο πθ(δ(οο, ότι <7ν Χ ριατό; 4 Σωτήρ τοϋ χόαμοο; Ό γέρων Συμεών, είς τόν όποιον ύπεσχέθη ό θεός νά ίή άποίάνη πρίν Κη τόν Χριοτίν, χα) ί ίποίος

39 39 Ιλαβε τ ί ποιδίον εις τ4ς άγχάλας του χ«1 εοχορίοισε τόν θεόν, χαΐ ή όγδοηχοντοοτις προφί)τις Άννα. Πότι ίλλοτ ηλθ(ν ό ΊηνοΟί ; Ή λ6εν ίχεΐ [ΐε τούς γονεϊς του είς ήλιχίαν δώδεχα έτών. Π Ό ίόν ιύρη 'βν οί γονίτ; χοο, βφ ου ιόν έζήιοον 1; μέιι^ν ιρίτς ή μ έρ α ;; Εις τόν ναόν τοο θεοο, όπου έσυζήτει [εέ τούς δοδασχάλους περί των άγιων γραφών, χα\ όλοι έθαυ> μαζαν διά τήν φρόνηαιν καί τάς αποκρίσεις τοο δωδεκαετούς παιδιού. ΚΚΨΛ,ν\ΙΟΝ 1Γ. ί/ροηαρασχινί) ίΐζ ζά ^αό^ίαζα χαί ιηζ ύίΰασχα^ίαγ. Πότι τ^οχιοι νέ *βι νό χβμ'τ^ β«««*ι«ό ΊηββΟ; ί *Αφ ο5 Ιφθασεν εις ι^λιχίαν τριάκοντα έτών. τ ι Ιχ α μ ι ιτρίν *ρχ1νφ δι^αβχαλίβν χβΐ ιά θαύμονχί Ή λθεν είς τον ποταμόν ίορδανην δια νά βαπτιοθί) άπό τόν Ίωάννην. τι & Ιαιάννης χαΐ ποο χλι πΐϋι ίζΐ) ό Ό Ίωάννηί νίτο προφήτης, υίός τοο Ζαχαρίου, Ιζη είς τήν Ιρηριον, έφόρει ενδύματα άπό τρίχας χαμήλοο χαΐ ζώνην άπό δέρμα, χαί ίτρωγεν άχρίδας χα! μέλι άγριον. τ ι έχήροττιν 6 Ιωάννη; ιιρός τόν λ όν, ό όχοτος ήρχ«το ιΐς βότόν; Έχήρυττεν, ότι Ιφβααεν ή βασιλεία τών ούρονών, διά τοοτο νά μετανοοον χαΐ νά βαπτΐζωνται δια νά )ί»0αρισ9ο3ν άπό τάς ά ΐαρτίαφ.

40 ίο Τ( Αιτ<χρ(9>) ό * (ϋίνντ^; πρας του; ίρω τή τχντκ; τον, αν ηνβ 6 Χριατός η 6 Ή λ { «;; ΆπεκρίΟη, δτι αύτός ήλθε μόνος νά προετοιμάση τον δρόμον τοο Κυρίου, χαΐ οτι κατόπιν του ίρχεται ό δυνατώτερός του,'έκετνος τοο οποίου δεν ετνε άξιος νά λύση τά Χωρία των υποδημάτων του, καί ό ό ποιος θά βαπτίση ίχ ι μέ νερόν, αλλά μέ πνιομα ά γιον και μέ πορ. Ο ΊησοΟς βαπτίζεται υπό τοο Ίωάννου. Τ( ιΐαίν ό Ιο^άν/η; ττρ6{ χίν ΊηιοΟ ν, βταν ουτος 1ζή(ηβ νά βζκτιβθ^ ; Οτι δέν έχει ανάγκην έχε?νος νά βοπτισθ^ από αύτόν, άλλ δτι αυτός, ό ίωάννης, Ιχει ανάγκην νά βαπτισθή από εκείνον. Τ( άικχρίθ)) &ΊησοΟ; ; "Οτι πρέπει νά βαπτισθ'^ καί αύτός διά νά πλήρωσή κάθε δικαιοσύνην. τ ι {γ»»νεν άφοο ΙβαητΙβθι^ ό ΊηαοΟς άαο τάν Ίωάννην ^

41 41 'Αφ οδ Ιβαπτίσθη χαί έξήρχετο άπ(3 τόν Ιορδάνην δ ΊησοΟς, ήνοίχθησαν οΐ ουρανοί, και τό πνεομα τοδ θεοο κατέβη έπάνω είς αύτόν ωσάν περιστερά, καΐ φωνή ήκουσθη από τούς ούρανούς λέγουσα, Αύτός είνε δ αγαπητός υιός μου είς τόν όποτον ηυδόχησα. ΙΙϋΟ «νιχώρτ^νιν άπό τόν Ίορδίνην ό Ίη9θ3<; Είς τήν έρημον, οπού έμεινε τεσσαράκοντα ήμερονυκτια, χωρίς νά φάγη χαί πίη τίποτε. τΐ 2μ»νίν ό ΊηίοΟί ϊΐς τήν ϊρημον ; Διά νά νικήση τούς πειρασμούς τοο διαβόλου καί νά ένδυναμωθή από τόν θεόν, πρίν άρχίση τήν θείαν όιδασχαλίαν του. Διά ηοο άνιχώρηαιν άιτό τήν Ιρημον χαΐ άπό ΐ5θΟ έχέρβίΐν ; Άνεχώρησεν είς τήν Ίουδαίαν, καΐ από έχεϊ παλιν άνεχώρησε μετ όλίγον διά τήν Γαλιλαιαν, καΐ ά- πέρασεν από τήν Σαμάρειαν μέ τούς μαθητάς του. ΗοΟ ήτο ή ϊβμάρίιβ ; Ή Σαμάρεια ήτο είς τό μέσον τής Ιουδαίος χαί Γαλιλαίος, χαί ή μέν Ίουδοία Ικειτο είςτό νότιον μέρος τής Παλαιστίνης, ή δέ Γαλιλοία είς τό βόρειον. ΙΙοΤον ήτο τό σύνορον τής χβθ βότό ΙΙβλβίϊΐίντ,ί πρό«άνιτολβς; Ό Ιορδάνης ποταμός, με τήν Νεκράν θάλασσαν πρός νότον, είς τήν όποιαν έχύνετο, χοΐ μέ τήν λίμνην Γενησαρέτ ή θάλασσαν Τιβεριάδος πρός βορράν, από τήν όποιαν διεβοινε. ΙΙοΤον ήτο τό βύνορον τή ; ΙΙβλιυτίντις ιτρός δν»μ ά;; Ή Μεσόγειος θάλασσα. ΕΙ; πο(*ν πόλ.ν τή; ΣομβρίΙβ; ό Ίη»οΟς; κβΐ ποο έχάβη(τ τό μ οιιμίρ'«'' άν«πβ«0ή 4τιό τό* χβπον τής όίοιιτορίβς} Έφθασεν Ιξω από τήν πόλιν Σιχάρ, χαί έχάθισε πλησίον είς τήν πηγήν τοο Ίαχώβ.

42 42 1ΐοΤ9«2χιΤ διά ν<)ι ίν^λήν^ ; Γανή Σαμαρεΐτις,άπά τήν 6πο(αν έζ*ί τηβεν 6 ΙησοΟς νά πίη, εις τήν 6ποίαν έ<ρανέρωσεν ολα τά μυστιχά της, χαΐ ή 6«οία Οαυμάσασα τόν ώνόμασε προφήτην. τ ι βιτίχριιη 4 ΊηβοΟς «ρ4ς τήν Σ*μ*ρ*Τίΐν, ίτ β ν τ4ν ηβώ τη» δι& τΐ ο! ΊοοδαΤθ( ΙκβιτοΟν 4κ4 τού: ΣβμαρκΙτα; ν4 ηροοχονοον τ4ν θ (ό ν οχι ι(( τ4ν ναόν τ ή ; ΣαμαριΙας, άλλό (Ις τόν ναόν, τής 'ίιρ ο ο9* λ ή α ; "Οτι 6 βε6ς δέν χατοιχεΐ ούτε εις τήν Σαμάρειαν, ούτε είς τήν Ιερουσαλήμ, άλλ δτι εΐνε πνεομα χαΐ άλήθεια, χαΐ οτι άρα πρέπει νά προσχυνήται μέπνεο μα χαΐ μέ άλήθειαν. ΚΕΦ4ΑΑΙΟΝ Γ. θαέ/ίανα χαΐ όιόασχαλία τον Ίηοοο. ΙΙοΟ ή3χ<βι νό ίχ τιλ ή ταχτιχ&ς ό!ηβο5; τό Ιργον τής θ («ς ά - χοβτολής του; Είς τήν Γαλιλαίαν. ΕΙ; τ( βονίβτβτο χυρίινς τό Ιργον τοοτο ; Είς τδ νά χάμνη θαύματα χαΐ νά διδάσχη. Είς τΐ έ'^ρηβ(μ«οαν τόθιύμα τα ; Έχρησίμευον είς τδ νά αποδείξουν τήν θεότητά του είς τούς οσοι Βέν ήσαν ίχανοί νά τήν ίδουν άπδ τήν διδασκαλίαν του. ΙΙοΟ ίχαμβ τό πρ&τον θαομα ό ΤητοΟς \ Είς τδν γάμον δστις Ιγεινεν είς τήν Εανά, πόλιν μιχράν τής Γαλιλαίας, δπου μετέδαλε τδ νΐρδν είς οίνον. ΙΙο5 Ιχαμ4 τήν ηρώτην ι2αβχβλ1αν *, Είς τήν πατρίδα του Ναζαρέτ. Έ πιατιοναν οΐ ΝαζαρηνοΙ ιΐς αυτόν {

43 Δέν έπίβ τβυσαν χαΐδια τοοτο εϊπε τότε 6 Ίησοδς, οτι χανείς προφ*ήτ ;ί δεν είναι δεκτός εις τήν ιιο^τρίδα του.. ν. Ά ν ϊχ ω ρ ή ίβ ; βπό τήν Ναζαρέτ ποο. καΐ ποο έκβτοΐί^^σε τόν πιρ.βαοτερον καιρόν δ *Ιτΐ303ί ; * Εις την Κ^ιπερναού^, -πάλιν παραθβλβσσίαν. τής Τιβεριάδος. ΙΙοΤχ βινκ τά θαύματα (ίτα έχαμίν δ Ίτ^αοΙ};; ΙΙολ?»ά καί διάφορα, έθεράπευσε κωφούς, τυφλούς, παραλυτικούς, έξεβαλε δαιριόνια,καί άνές-ησε νεκρφύς. ΙΙοΤα αλλ«θαύματα ^έ θ.>μ '{ααι νό αναφέρω;, ' ΈΘρεψεν %ίς τή.ν ίρηριρν πολλας χιλιάδας λαόν με πέντε μό,νον ψωμιά καί τρία οψάρΐβ^ έπερ^πάτηαεν ε πάνω εις τήν θάλασσαν, καθώς έπ^νι/ύ εί^ς..τή.ν;4ηράν, διέταξε τήν τρικυμίαν και Ιπαυσε, χαΐ πολλά άλλα. ΙΙοΤ* ηα ιν τά'τίλίοταί^ Ρ ιόμβτά τοο;^ Ή μεταμόρφ'ΐί.'(γίς του^ έπάνω εί^ το άρος θαβώρ, ή άνάστασις του ου τον έθαψαν,_ή τριήμερος άνάστασις έκ νεκρών αύτοΰ του ίδιου, ή θάυμασία προς τούς μαοήτάς φανέρωσί,ς τ?υ, καΐ τέλος ή άνάληψίςτου εις ουρανούς. ΈπΙατεοαν πολ)^οΐ ει{ τό -ο/ομά τοο; Ά πό τον λαάν έπιστευαν πολλοί, και, μετ άλίγον ή φήμη του διεδόοη παντού χα- οπού έπήγαινεν έ τρεχαν κατόπιν του άπειράριθμα πλήθη λαού, άλλοι διά νά θεραπευοοον, και άλλοι διά νά άκο.ύσουν-τ,ήν διδασκαλίαν τοο. ΠοΤοι ίέν έπιστεοσχν ιΐς αυτόν χαΐ διά τ(, Δέν έπίστευσαν πρό πάντων οί αρχιερείς κμΐ οι πρεσβύτεροι, οΐ γραμματείς και οί Φαρισαίοι, δέοτι τόν έφθάνουν καί τον έμίσουν.

44 - «- ϋθι«τοβ ΊηαοΟ ϊ Ό λ η άγια χαί ιερά, όλη θεία χαί άξια έχείνου, ό- στις ίτβ Ϋίός χαΐ λόγος τοο θεοο. Ηϊο ή δι3«βχ λ( τοβ *1η«ο0 έν«ντ(«1; τίς Ινεολάΐ χ 1 τόχ νύμον τοο θιοβ, δχως ιϋρίχχονιχι ιΐς χήγ παλειίγ διχοήχχν} Ό χ ι, άλλ ή διίααχαλία τοο ΙηοοΒ ΧριοτοΟ, χωρίς νά εΐνε χατ ούαίαν ίναντίο εις τόν «αλαιόν νόμον, ϊίτο άνωτέρα χαι τελειοτέρα άπό αυτόν. Φ4ρ μιριχο π ρ δ«(γμ(τ«της διδχ,χχλία, ύϊΐ^ς. Ό *ϊηαοος έδίδαξεν όχι μόνον να μή χάμνωμεν χαχόν εις τόν όατις μάς {χαμέ χαχόν, άλλα χαί νά τόν άγαχβμεν χαΐ νά τόν χάμνωμεν χαλόν, χαί νά άγοχλμεν ίν γίνει όχι μόνον τούς φίλους μας άλλά χαΐ τούς εχθρούς μας. ΠΙΜο; Νά χροτιμήοωμεν νά έχδάλωμεν μάλλον τόν ό- φθβλμόν μας χαΐ νά χόψωμεν τήν χεϊρά μας, έάν μάς βχανόαλίξη μέ τήν επιθυμίαν τής άρπαγής ξένοι» πράγματος, παρά νά πράξωμεν άρπαγήν. τ ι Ιλλο ; Οτΐ Θβλιι να είνε πρώτος, πρέπει νβ *Τνε έσχατος, χαΐ οστις 6έλει νά ιΐνε (ΐεγαλιίτερος, πρέπει νά ιινι μιχρότερος. ΤΙ Χλλο 1{(δ «<ΐν 4 ΊηαοΟ;; Ό τ ι ίίν άρχεί τις νά πιστεύη χαΐ νά λατρεύη τόν θεόν, άλλά χαΐ νά χάμνη όσα παρήγγειλεν ό θεός, ήτοι τά χαλά ίργα. ΕΙί ι»ι«ν Ιηολή. Ιπνδφιζιν δ ΊηχοΟς ίλη, ε*, ί.ί,,,,λία,,η, π λ «(β ( χ«1 ν4«( $ι 6ή χ η ;; Ε ϊς τήν έντολήν τής άγάπης. ΙΙνΤΙ Τν ή 4ντολή ιί\ί έ γ έ η η ; ^

45 4δ Α γάπα ΐέν Θκ4ν, χαΐ άγάπα τόν πληα(ον αου καθώς τάν ίδιον έαυτόν σου. ΙΙοΤο; *?«< ό κλησίον; Ό πλησίον είναι χάθε άνθρωπος άνιξαιρέτως, χαΐ δ συγγενής χαι 6 ξένος, χαί ά όμ.οεθνής χαΐ 6 άλλο φυλος, χαΐ δ πιστδς χαΐ 6 άπιστος, χαί 6 έχθρδς χαΐ 6 φίλος. Τ( ιτίρΐ έλιτ^μοφννης 6 Ίηνοβ;; Ό τι δεν πρέπει νά χάμνωμεν έλιημοσύνην διά νά μάς ίδουν οί άνθρωποι, άλλα νά τήν χάμνωμεν τ6 σον χρυφά, ώστε νά μή γνωρίζη χαΐ αύτή ή άριστε> ράμας χειρ τί χάμνει ή δεξιά. Τ( ιτιρί ν*)βτι(#(; Ό τ ι δέν πρέπει νά νηστευωμεν χαθώς οί θποχριταΐ χαι οί Φαρισαίοι, διά νά μάς ίδουν οΐ άνθρωποι, άλλά νά νηστεύωμεν χρυφίως χα2 μέ άληθινήν συντριβήν χαρδίας χαΐ τά^είνωσιν. Τ{ 4{{^ιξ««(ρΐ προνισ^^η;; Ό τι δέν πρέπει νά προσευχώμεθα χαθώς 6 Φαρισαίος έχεΐνος, δδποίος έκαυχάτο πρέςτάνβεάν, έπαινών τον έαυτάν του ως ένάρετον, χοΐ χατηγορών δ- λους τούς άλλους ώς αμαρτωλούς, άλλά νά προσευχώμεθα, χαθώς 6 τελώνης, μέ πδνον ψυχής, συναισθανδμενοι μέ ταπείνωσιν χαΐ συντριβήν χαρδίας τάς αμαρτίας μας, λυπούμενοι χαι μετανοοοντις δι σύτάς, χαΐ παραχαλοοντες τδν θεάν νά μάς συγχωρήση. τι Αλλο ΙδΙίβζο 6 ΊηβοΟ: κιρί προ9ΐ χης; Ό τ ι 8έν πρέπιι νά ιτολυλογοομβν, χαθώς οί έβνιχοί, άλλά νά λέγωμιν άλίγα, μέ πάνβν όμως ψυχής χαΐ μβτάνοιαν, χαΐ έχοντίς τάν νοον ^«ς χροσηλ*)- ΐ.ςνρν είς τάν θεάν,

46 *β ΙΙοΤον ηαρί$(ΐγμβ μβς ε^ωχεν * Τήν Κυριακήν προσευχήν, ήτοιτό βπάτερήμών». Πο(αν άαο<6ήν ΰπ«9'/^έθτ) 6 ΊηβοΟς είς του; βνοι πιντεύουοιν ε{; ο^ Α μ λ6νσν &'χ^θο9ν, ίλχ ά-χαΐ ^xτ(λέβουν τα; ί.«τολά^του; ' Γήν βασιλβία<>' τών ουρανών και τήν μέλλουσον ζωήν; ζ τ ιν ία ΙλΟτι κρίνη κό'ί κόσμον, καΐ τούς μεν κακούς θα άποδιώξη εις τήν αιώνιον κόλασιν, τούς δέ ενάρετους Οά κράτηση πλησίον του εις ζωήν χα\ χοιράν αιώνιον. Ίίο Λ* «?ΐϊέ'ν&' ΪΤ ίοί: Γ.ί' ξ/ ίπα τ4 μ ^ β ^ τ ιρ *?[ΐηόί<2 5ιά ν^τιβέλι)η «ί ες τήν β»ιμ*^ι* τ^,ν ; Ό πλουτο ; κ'χΐήφροντις περί τώυ υλικών χα\ πρόσκαιρων ηδονών και απολαύσεων τοο κόσμου τούτου, Κ ϋ Φ ν,ΐν ίο Ν Λ'. 'Γά η^/6 τον :τάθονζ. ΤΙ προειτγίν εγ; του; ίά ί^χχ μαθτ,χά; τυυ 6 *ΙήβοΟ; διβν άν4οη δ»4 τε1»λ*(«ν *1 )>όϋ'τβλήμ, Τ ^Οτ{* μέλλει νά συλληφθή άπό τούς άρχιερεγς καί άρχοντας τών Ιουδαίων κρΐ νά καταδιχάσθή είς θάνατον χαΐ νά σίαυ^ωθή, αλλ*δτι τήν τρίτην ήμέραν θέλει άνίίβΐηθ^ από "τούς νεκρούς^ καθώς προεϊπαν αίγράφαί. Τ ί 1>*βμεν 6 Ίηνοβ., οΰ ή'θβν εΐ; Ίιρ ο υ ια λ ή μ ; Έδίδασκεν είςτόίερόν, δπου έτρεχε πλήθος απειράριθμον λαοο, διά νά.άχουουν τήν διδασκαλίαν του. * 'Βπίβτευϊβν βϊ'οΐ V.; βύτ6ν ; ^ίίϊτ7»λοι βλέτίοντες τά θαύματά του κα\ άχοόοντες τήν διδασκαλίαν του τόν ΐπίστευσαν* άλ7«οι δμως ί-

47 47 λβγβν 5τι ετνε λαοπλάνος, χαΐ δτι ένεργεϊ ία θαύματα διά τοο Βεελζεβούλ, τοο άρχοντος των δαιμόνων. τι Ι«α χβν οί άρχι ρ«τ; καΐ οΐ ΦιρυβΤον βλέποίτβς χ4 θβύμβτβ τοοίησοο, χαΐ ίχβι «ολλοΐ έπΐίχϊοιν βΐ; βύτόν χαί ήίιέρχν ; Άπεφάαισαν νά τον συλλάβουν, άλλ 6 ΊτηβοΟς, έπειδή οί ε/οροί του ήοέληταν νά τον λιθοβολήσουν, άνε}(_ώρησεν εις τήν πέραν τοϋ Ίορδάνου χωράν. ΤΙ οονίβη ίχ τη>μίταξί» τ ύτψ *1ς χήν φιλιχτι» τοοίησοδ οΐχογένίΐαν τών, άδελβων Μά^θχς χ 1 Μχρ(ι«, Αόποί έχαχοίχει είς χήν Βη0* ίβν; Ήσθένησε βαρέω; ό αδελφός των Λάζαρος, καί αί άδελφαί του τό έμήνυσαν εις τον ΊτισοΟν, καΐ τόν παρεχάλεσαν νά Ιλθη διά νά τόν θεραπεύση. Ήλθεν 4 ίτ,βνδί εΐ; χην ΒΓ,Οβ-Ιβν; Ή λθεν, αλλά πολύ αργά καί άφ ου 6 Λάζαρος ά- ποθανών εϊχεν εντβφιασθή προ τριών ήμερων. τι Ιχαμ«χότ«ΑΊηβοΟ; ; Άχουσας τόν θάνατον τοο Λαζάρου χαΐ ίδών τάς άδελφάς του νά κλαίουν, ίχλαυσε χαϊ αυτός. Αλλα κρατήσας τά δάχρυά του, ήλθεν είς τόν τάφον τοο Λαζάρου παραχολουθούμενος άπό πολύ πλήθος. τι ίχαμ««βχβν (φ()23(ν ΙχεΤ ; Έπροιευχ-τιβΐ! χ«1 Ιπειτα Ιχροξε («γολοφώχως, Λάζαρε, έλθέ Ιξω χοί πορευούς 6 νεχρός έσϊ χώθτ άπό τόν τάφον χαΐ έξ?ΐλθε ί εριένοί όπως ήτο μέ τά σάβανα. τι βποτέλβίμα ιτ;^ι χδ θβομβ χοοιο xί^ί άν«αχάβ»ω«χοολβζέροο; Ή φ όμΐ) τού θαύματος τούτου 8(ε8όθη παντοδ, χαΐ άπό όλα τά μέρη χαθώς χαΐ άπό την Ιερουσαλήμ ήλθαν νά Γ8ουν τόν Λάζαρον χοΐ έχετνον, ί ί- πογος τόν άνέστησε.

48 48 Τ(!γιιν«χατόκιν; Επειδή 6 ΙησοΟς έκ(νη«νά ύπάγγ) άπό τήν Βη- Οανίαν εις τήν Ιερουσαλήμ χαθήμενβς είς ίνον, δλον τό πλήθος Ιτρεξε μαζί καΐ τόν έσυνόδευσε χαίροντες χαί δοξολογοΰντές τον. Τ( ίχ β μ ι τότ( τδ πλυιβ*); χαΐ Ιλιγκ Ά λλοι ς-ρωναν τόν δρόμον, άπό τόν οποίον διέβαινεν 6 ΓτησοΟς,μέτάφόρεματά των,άλλοιέκοπτανκλάδους φοινίκων χαΐ Ις-ρωναν μέ αύτούς τόν δρόμον, ή τούς έμοίραζαν είς τό πλήθος, καί δλοι σείοντες τούς κλάδους τούτους έκραζαν, 'Ωσαννά εις τόν υίόν τοο Δαυίδ, εύλογημένος 6 έρχόμενος εις άνομα Κυρίου. Είσοδος τοο ΊησοΟ είς Ιεροσόλυμα. τι δτιοτϋίίμ* ή β^ιΐαμ6»οτική βΐΐτη ιιβοδος τθ9 ΙηβοΟ τήν Ί(ρθ»9βλημ ; "Άναψεν άκόμη περισσότερον τόν φθόνον καΐ τό μίσος των εχθρών, οί όποιοι άπεφάσισαν νά τόν συλλάβουν, άλλα δεν έτόλμων τήν ήμέραν, διότι έφοβοο^το τόν λαόν.

49 - - Δέν ή^&ναντο ν ί τύν Φολλάβοον τήν νίκΐα } Δέν ήδ6ναντο, διότι ό ΙησοΟς έξηρχετο τήν νύχτα μέ τοος μαθητάς του άπό τήν Ιερουσαλήμ, χωρίς έ - χεΐνοι νδ γνωρίζουν είς ποτον μέρος από τά περίχωρα διανυχτερεύει. ΙΙοΤος {}(ι>?ΐ βρχιιρξτς χ«1 Φαρ σα()>ϋΐ τήν Αμηχανίαν των αύτήν ; Ό μαθητής τοο ίησου Ιούδας ό'ισχαριώτης, 0στις ήλθεν είς τό συνέδριον χαΐ έσυμφώνησε μέ τούς άρχιερεΐς διά νά προδώση τον διδάσκαλόν του διά τριάκοντα άργύρια. Τ ( ίχβμιν»{ς τό μβτβξύ τοοτο ό ΊητοΟς ; Έδίδασχιν είς τό ιερόν, ταλανίζων τούς ύποχρι* τάς γραμματείς χαί Φαρισαίους χαί προλέγων τήν καταστροφήν τοΰ ναοο τής Ιερουσαλήμ. Ό Μυστικός ΛεΤπνος. τ ι ίχα μ ί' ό ΊηβοΟς οΰ {φ6*ι«ν ή πρώιη '^ ίρ * ΙΙί^ χ α ; Έ φαγε τό εσπέρας μέ τούς μαθητάς του τον μυ-

50 δο σΐιχόν ετπνΰν, οπού ε(πεν οτι 3ίά τελ υτα(αν φορ^ν συντρώγει [/.έ αύτούς, χαΐ οπού ίνιψε τούς πόδας των 8ιά νά τους $ιδάξη να ριή ζητοον πρωτεία χαΐ τιμάς, αλλά νά ηνε ταπεινοφρονες. ΤΙ ιτπκν^ δταν ίχοψι τόν άρτον χαΐ τδν έμοΐρβστ ^ Λάβετε, φάγετε, τοοτο είνε το σώμα μου. Τ ( ίΐ«ν 6τβν ωχκ χα ποχήριον νά π(νοον οτνον ; Πίετε άπό αυτά δλοι, τοοτο εΐνε το αίμά μου, τό τί}ς νέας Διαθήκης. Τ{ Ιχαμβν οΐ μα( τιτα(, άταν χού; ιτρο(1χ<ν, άχι ΐΤζ άκά α{>χοΐ>; θά χόν προίώ ο^ ; Έταράχθησαν χαΐ ήρώτων, ποιος εινε. Π ί χύν ώνάμβίίν ό ΙησοΟς κβΐ χί Ιχβμίν 4 προίοχης ; Ό ϊησοος τον ώνόμασε χρυφίως πράς τόν πλησίον του μαθητήν, τάν *Ιωάννήν; δστις τον ήρώτησε χαΐ ούτος κρυφίως. ΙΙαρευθύς θέ τότε ό προδότης, ό ό ποιος ήτο ό Ιούδας ό ίσχαριώτης, έστμιώθη άπό την τράπεζαν, καΐ έξήλθε διά νά έχτελέση την προδοσίαν. Τ ( ίχ «μ μ«χά τά 8(Τπνον 6 Ίτ)σοΟ; ; - Είπε πρός τους μαθητάς τάς τελευταίας παραγγελίας του, αί όποϊαι περιέχονται είς τό εύαγγέλιον τής διαθήκης. Τ( πρά ιχάνχων χον; {«νμβούλιο«τ 1\4 Ιχοιιν αγάπην. ΙΙοΟ &ιιηγ ν άκολούθηις δ ΊητοΟ; μ ΐ χοδ; μαδηχί; χοο ; Έξ1)λθ«ν άπό τήν πόλ(ν τήν νύχτα, χαΐ ά(ρ ου έ- πέραα» τόν χ Ϊ(χα(!^ον τών Κέίρων, ό όποτος χωρίζει τήν 'Ιερουααλήρι άπό τό όρος τών Έ λαιών, είσήλβεν εις χήπον, όπου παρήγγειλε τούς ριοθητάς του γά άγρυπνοον.

51 51 Τ( Ιχβμ(ν 1χ Τ & *Ιη9οΟς ; Αύτ^ς άπεμακρυνθη καΐ ιτροσγ)ύχ6το πολλάς ώ ρας, οΐ δέ μαθηταί, μή δυνηθέντες Μα αγρυπνήσουν, έχοιμήβησαν. Τ ί «ίνέβη τότί ; *Εφθασεν 6 προδότης με τούς στρατιώτας χαΐ μέ τούς *Ιουδαίους, ο?ηνες έχράτουν άλλοι λαμπάδας χαΐ άλλοι μαχαίρας χαΐ ξύλα. τ ι Ιχαμχν 6 Ί ο ύ ι; νά γνωρίνοον ο( βύντροιροί το9 ιό ν Ί η - βοον; Ή λθε πρός τον ΙησοΟν χαι χαιρετίσας τον έφίλησεν, άμέσως δέ οΐ Ιουδαίοι τον συνέλαβον χαί τδν έδεσαν. τ ι {χ μ ( τήτι ό Ι1ίτρο( ; Έσυρε τήνμάχσιράν του χαΐ Ιχοψε τό αοτίον τοο υπηρέτου τοο άρχιερέως Μάλχου, άλλ έπεπληχθη άπό τόν Ίησοϋν, ό οποίος τόν 8ιέτοξε νά βάλη τήν (ΐάχαιράν του εις τήν βήχην. ΙΙ<>0 2φ(ρ*ν τότι τό«ίητοον κ«1 τί δγϊινβν οΐ μββητ.ι τοο ; Τόν ΊησοΟν έφεραν δέσριιον τότε εις τήν οίχίαν τοο άρχιερέως '4ννσ,ό οποίος ήτο γαμβρός τοο άρχιερέως Καϊάφα, διά νά τόν χρίνουν, ο! δέ μαβηταΐ τοο ΤησοΟ διεσχορπίσθησαν πλήν τοο Πέτρου χαΐ Ίωάννου, ο! όποιοί παρηχολοΰοησαν χρυφίως τόν Ίησοδν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'. Τ ά :ιά θ ψ ΠοΟ έγέρθτ) τό κρωϊ ό Τη9θΟς; Έφέρβη άπό τοο Ά ννα εις τοο Καϊάφα, όπου συ

52 62 νήχβιι όλον τ ί συνέδριον τών Ιουδαίων, τδ δποΐον τόν χατεδίχααεν εις θάνατον, 5ιά τόν λόγον ότιέβλοσφήμησεν όνομάσας τόν εαυτόν του υίόν τοδ θεοο. Λιά τί 6 ΊηβοΟς ίγί(ΐ9ΐ) ϊπ η τ α (ΐς τά «ροαώριον πρόϊ τόν Πόντιον ΙΙιλβιον; Δϊά να έπιχυρωα';^ 6 Πιλάτος, ώς ήγεριών 'Ρω- [λαΐος, τΐ)ν θανατιχύ]ν χαταδίχην τών *1ουδαί(ι>ν χαΐ νά διατάξί) νά έχτελεσθ 5 Τί ϊχρινι Χ 1 άπιφββισβν 4 ΙΙίΑ ΐ^α;; Αφ οδ άνέχρινκ τόν ΊησοΟν, άπεχρίθΐ) πρός τούς τους λοιπούς Ιουδαίους, οί όποίοι έ θραυαν έχεϊ παμπληθεί, δτι δεν ευρίσχε* εις τόν άνθρωπον χανέν σφάλμα άξιον θανάτου. Έίέχθιι»βν οΐ Ιον^αΤοι; Οχι, άλλ έπέμεναν φωνάζοντες μέ άγριος ωνάς νά σταυρωθ^, διότι Ιλεγεν δτι είνε 6 Χριστός,* ήτοι ο βασιλεύς τών Ιουδαίων, χαΐ παρεκίνει τόν λαόν νά μή πληρώνη φόρον εις τόν Καίσαρα τής 'Ρώμης. Τ( ιτπι τ4 τι 4 Ιΐίλβιο; χαΐ ίπιχρί^τ,ναν ο! ΊονίαΤοι; Είπε νά απολυθή χατά τήν συνήθειαν, επειδή είνε ή εορτή τοο ΓΙασχα, ολλ έχεΐ.οι δεν έδέχοησον χαΐ έφώνοζαν νά άπολυθη όχι ό ΊτισοΟς, άλλ ό χαχοοργος Βαραββάς, ό δέ ίησοος άπ'/]τουν φωνάζοντες νά ς αυρωθή. Τί ίίοχίμο»* τότι 4 Π ιλ ά ιο ;;. Διά να χαταπροόνη τήν όργήν των μέ τήν τιμωρίαν χαΐ τον έμποιγμόν του Ίησοΰ, διέταξε χαιτόν έμας ίγωσαν, χαι αφ ου τον έφορεσαν ς έφανον άπό οχάνθας καΐ χλαμύδα χοχχίνην, χαί τοΰέδωχαν ε ς τήν χεϊρα χαλαμον, έγονυπέτησανέμπρόςτου έμπαιχτιχώς, χαΐ ραπιζοντξςτων?»εγαν,χατρε,ΐϋβασιλίο τών'ίουδαίων.

53 53 Κ>τ(πρ^'ύ'βν αι τιμωρίαι χαΐ οΐ έμπαιγμοί «ύ«οι ΐθ9 ΜηνοΟ τήν οργήν τ >ν Ίοοδα(ων; Ό χι, άλλ έφώναζαν μέ άγριωτέρας φωνάς νά ς*αυρωοή, λέγοντβς δτι, άν ό Πιλάτος 5έν σταύρωση εκείνον, 6 δπογος ειπεν δτι είναι βασιλεύς τών Ιο υ δαίων, δεν είναι φίλος τοΰ Καίσαρος, -^τοι τοο ούτοκράτορος τής 'Ρώαης, τοο κυριάρχου τών Ιουδαίων. Τ( Ιχ 3 μ ΐ τάτι ό ΙΙ./Α:ο{ ; Φοβηθείς διέταξε να σταυρωθή δ ίησοος, άφ ού πρώτον Ινιψε τάς χεϊράς του έριπρδς εις δλους καΐ είπεν. Είμαι αθώος από τό αιμα τοο δικαίου τούτου, τό ογμά του άς ηνε επάνω σας. Τί (Ι; το{ι; λόγου; τού:ου; χοο Μιλ^χου ο( ΊοοδζΤκ; Τό αίμά του άς ηνε επάνω είς ήμδς καί επάνω είς τά τέκνα μσς. ΠοΟ χ 1 τβο3ώ')η Α ΜηζοΟ: ; Είς τό'ν Γολ^γοθδ μεταξύ δυο ληστών. Τί έτρόίιρίρβν οί 3τρ*τ«ώτ*ι «Ι; τόν Ίηβο^ν ; Χολήν και 0ξος άνακατωμένα, άλλ έκεϊνος γευθείς όλίγον δέν ήοέλησε νά πίη. Τ ί Ιλκγεν ό 0:αν έζ^βορώνιτο; Πάτερ, συγχώρησε τους, διότι δέν γνωρίζουν τί κάμνουν. Πο(«κ!γρα'ρή ίτίθη έ η ί ω ιί; ζόν οΐβυρόν τοβ Ί γ,9ο0 ιΐ; ζρετ; γλώ«9(ΐ; ρωμβΐζιί. έλληνιοιΐ χβΐ έόρβττζί ; ίησοος ό Ναζωραίος δ βασιλεύς τών Ιουδαίων. τ ι ίκβμβν οΐ στραίιώτβι τά φβρίμβτ* τοο Ί η ϊο δ άιτό \ά 6κ(Λα τόν έξέδυϊβν; Τά έμοιράσθησον μέ κλήρον διά νά πληρωθή ή Γραφή. Τ( (λιγαν 0901 ίδρβμον έχιτ;

54 64 "Υβριζαν χαί έχλίύαζον -ιόν Ίηαοδν λέγοντις, Ά λ λους Ισωσε, χαι τόν εαυτόν του τώρα δέν δυναται νά σώα^ έάν ήνε υιός τού βεοο, ας χαταβ^ άπό τόν σταυρόν καΐ νά τόν πιστεύσωμεν. ι Ιταυρωσις τοο ΧριστοΟ. Τ ί έγιιν ΐο τι άη6 τι\ν μ 9ημβ^{αν Ιαι; την τρ{χην ώραν μ»τά μιαημβρίαν Έ γεινε σκότος εις δλην τήν γίΐν, τι^ν 5έ τρίτ-ην ώραν ό ΊησοΟς είπε μεγαλοφώνως, θεέ μου, θεέ μου, διά τί μέ άφί)χες ; Τ{!καμβν οΐ ϊτοβτιοιτβι διβν ό ΐΜΟδς μ«τ* όλ'γον Ιβώ νβίι χαΐ ιτει, Λ ψώ ; Γ.1 Τ. Έγέμισαν σπόγγον μέ ίξος, τόν όποιον έβαλαν είς τό ^χρον ενός καλαμου, κοί τόν έπλησίασεν είς τό ς*ό- ΐα τοο ΙησοΟ, ό όποτος τό Ιπιε καϊ ετπε, Τετέλεστβι. Τ ( ιτπι μ ιτ ί τιοτα; Εκραξε μεγαλοφώνως, ΙΙάτερ μου, είς χετράς σου ναραδίδω τό πνεομά μου, καΐ χλίνας τήν κεφαλήν έξέπνευσε. '

55 55 ΐ{ ΙγιΐΝχν έςέΐγ» 0«ίν 6 ΊηβοΟς; Παρευθύς έαχίσθη τό χαταπέτασμα τοο νβοϋ άπό έπάνω εως χάτω, ή γ?) έσχίσθη άπό σφοδρόν σεισμόν, οΐ βράχοι έσχίσθησαν χαΐ *;ίνοίχθησαν οί τάφοι, άπό τους όποιους έξήλθαν οί νεκροί. τ ι ιτπ«ν Ιδόντις τοοτ* οΐ ντρατι&ται καΐ 6 έκβτόνίβρχο}, οΐ δ ποτοι έ9τα6ρα>β ν ιόν ΊηβοΟν; ΈφοβήΟησαν μεγάλως καΐ είπαν. Αληθινά θεοδ Υίός ητο ουτος. τ ι κβ(ΐ«ν τότε το»; «ταορνρ,ένοο;; Επειδή ήτο παρασκευή, εσυντριψαν τά σκέλη τών δυο ληστών, διά νά άποθάνουν χαΐ νά μη μείνουν τά σώματά των επάνω εις τόν σταυρόν την επαύριον, δ- Ταφή τοο ΊησοΟ. π ο υ ίτο σά6«««ν. Έ «ιδ ή ίέ ί Ί η «0 ί «χίν έχπνεύσει δέν τοο έσυντριψαν τά σκέλη, άλλ εις ς-ρατιώτης έκεντησε τήν πλευράν του μέ λόγχην, χαΐ παρευθύς Ιτρεξεν ατμα καΐ ύδωρ.

56 5 6 ί; ΙΙοΤος έξιχρ{μα«ι Εθαψι τόν Ίησοίν τήν ή μέραν έχί^νην; Ό *Ι(ι>9ηφ άιτό τήν Άριμάθειαν χαί 6 Νικόδηιζος. ΠοΟ τόν ίβ ψ ν{ ΕΙς μνημετον νέον, τδ όπεγον ευρίσχετο ε{ς ενα χήπον πλησίον τοο Γολγοθά. Τ ί Εκαμαν οΐ Ιοο ατοι δ ιί ν4 έζ α:ραλ(3ο9ν χόχ χά:ρον ακό χοί»ί μ«6ηχας χαοίτιαοο ; Έσφράγισαν τόν τάφον, χαί έθαλαν φρουράν ς ρατιωτών διά νά τόν φυλάττουν. *Αλ 0 τής ά^ασζάσ^ύκ Κ.ΕΦΛΛ\ΙΟΝ Σ Τ. ΐήζ ά^α^ή^^<ύς τον Ίησον. 'Έ μιινιν ίΐς χόν τάφον {ά πβνιός 6Ί?ιαοΟ; ί\ ίνίαχή'ίη ; Τήν τρίτην ήμέραν, ήτο» τήν έπαύριον τοο Ιαββά- Άνάστασ»; τοο Χριστοδ. του, πολύ πρωί Ιγεινε σεισμός, άγγελος δέ Κυρίου χαταβάς άπεχύλισε τάν λίθον από τήν θύραν του μνημείου, χαΐ 6 ΊησοΟς άνέστη άπό τούς νεχρους.

57 57 Τ( Ιγΐιναν οΐ 9τρ τι<ΐ)ται οΐ όκοτοι έφύλβΐταν ; Έκυριδύθησαν άπο φόβον (ΐέγαν καΐ ^{Α6ΐν«ν ώς νεκροί. ΕΙ: «οτον έφινερώ'^η >ι*τά «ρώτον 6 ΙησοΟς ά» οδ ίνι»τήβη ; Πρώτον εις τήν Μαρίαν, ή 6ποία ίρερε [εύρα εις τόν τάφον, χαί Ιπειτα εις τούς ριαβητάς του έχει ό που τίααν συνιγρίένοι. Π.Το; άπό τοί»; μ.θητάς ΙΧειπί τότε; 'Ο θωριάς, ό οποίος χαΐ δέν έπίστευε τήν άνάστασιν, χα! έλεγεν, ότι όν δέν ίδη 6 ίδιος, δέν βά πιστεϋσΐ). Α λλά μετά όχτώ ήμέρας έφανερώβη πάλιν 6 Ίηαοδς είς τούς μαοητάς του, χαί τότε ό θωμάς είδε καί έπίστευσεν. Άνάλιιψις τοο ΧριοτοΟ. ΤΙ π.ριίγγειλεν ε!ε νοίιε (ΐ.ά η τ ί! ««> ά π ο ίΐά λ ο ν: εοο 6 Ίη.οΟ : Χ ριντός; Νά ύπάγουν, καΐ νά διδάζουν το εύαγγελιον εις δλον τόν κόσριον, βαπτίζοντες είς τδ όνομα τού Πα-

58 58 - τρός χα\ τοο ΙίοΟ χαΐ τοο άγίοα Πνεύματος, ύπεοχέθη δτι 6ά -ί^νε πάντοτε εις τό μέσον των. Π6 β< ήμίρβί μ»τ* τήν άνββτασιν βμίΐνεν <1; τήν γίίν ό Χ ρι«ός; Τεσσαράκοντα ημέρας μετά τάς οποίας άνελήφθη είς τους ουρανούς έμπροσθεν των μαθητών του. ΚΕΦΛΑΛΙΟΝ Ζ'. ^ Λ 0 ιή ζ ίί ο τούς άτΐοσιό2ους έηι^οηήο((ύς τοδ άγιου Π η ν μ α το ς μ έ χ γ ΐ τίϊς εις τά ίθ, η άηοατο,ίής τον ΠαύΑον. Τ{ συνέβη τή* πεντηχοστην ήμέρβν μετά τά πάσ;^β Έν ώ οί απόστολοι ησαν συνηγμένοι, κατέβη είς Επιφοίτησις τοο ^Αγίου Πνεύματος. αυτούς τό^άγιον ΙίνεΟμα ώς φλόγες πυρός, καΐ ηρχισαν νά ομιλοον γλώσσας διαφόρους.

59 {χαμ«ν μ χ ί τοβχο; Έξί)λθαν ίΐς ιό κήρυγμα τοο βοαγγελίου ίχ ι μόνον ιΐς τήν ίουδαίαν, αλλά καΐ είς δλον τόν κόσμον, χαΐ πολλοί βλέποντες τά θαύματα των έπίστευαν χαΐ έβαπτίζοντο κατά χιλιάδας. ΠΐΙΐ( ώνομίζονχο ο( πιβτιύονγι; τόν Χριστόν χαΐ βχπχίζόμ ίνοι; Χριστιανοί. Π α ; ώ/ομάζβτο τό σόνολον τ&ν ΧρισχιβνΙύν; Εκκλησία. Ιζ>ι>ν οΐ Χρισν.ανοΙ; 69 - Ά πό κοινοο, διότι ό χαθείς Ιφερεν είς τούς άποστόλους ο,τι είχε, καί αότοι τό έμοίραζαν έξ ίσου εις όλα τά μέλη τής εκκλησίας μέ τούς διακόνους. Π οί«ύπ^ρίϊν ή τ^ρώίη Χριβτιβνιχή έχχλησίχ, κβΐ ποτο; τήν χ - Τ(δ{ωζι περιβσόκρον άπό χάθ* άλλον; Ή έκχλησία τών Ιεροσολύμων, ή οποία έδιώχθη άπηνώς άπό τόν «αολον ή ΙΙαΟλον. * μ(ιν«μέχρι τέλον; διώχτη; τον χριοτιανοιν ό Ποαλο;; Ό ΗαΟλος φωτισθείς άπό τόν θεόν αίφνιδίως, μετενόησε καί μετεβλήθη τόσον, ώστε 0χι μόνον κατετάχθη μεταξύ τών δώδεκα αποστόλων, άλλα χοΐ έ δειξε μοναδικόν ζήλον διά τόν Χριστόν καί την διάδοσιν τοο Ευαγγελίου. Πο(α ΰπηρζεν ή ζωή χαΐ τό τέλθ( το)ν άποοτόλων; "Ολοι άφιέρωσαν την ζωήν των εις τήν διάδοσιν τοο Εύαγγελίου, καί ύπέμειναν τά πάνδεινα, έπί τέλους δε καί αυτόν τόν θάνατον, ύπέρ τοο *ίησοο Χρίστου καί τής Εκκλησίας. Ποίςν; άγήχιν διαδόχους των ο( απόστολοι;

60 60 Τους έπ(9χόΐεθυς χαΐ πρεσβατέρους τών έχχλγ]σκών των διαφόρων μερών, τούς βποίους έχειροτόνουν έ- πιθέτοντες επάνω ε{ς ούτούς τάς χείράς των, καί ε- πιχαλούμενοί την χάριν τοο άγιου Πνεύματος. Ποιοι {σνηριξαν χβΐ έ^όζοοχν την έκχληβιιν τοο ΧριστοΟ; ο ι πατέρες τής έχκλησίας μέ τον λόγον των, χαΐ οί χαρτερόψυχοι μάρτυρες τοο Χρίστου μέ τό αίμα χαί τό παράδειγμά των. ΕΙ( ποεου; τόποο{ χαΐ ποτ<χ θνη Ιδι$χ^6η χαΐ οιδίβχιται τό Ε υ α γ - γέλιον τοο ΧριοτοΟ ; ΈδιδάχΟη χαΐ διδάσκεται είς όλους τούς τόπους καΐ όλα τά Ιθη άνεξαιρέτως, χαι ή Χριστιανική έχχλησία εδέχθη χαΐ δέχεται εις τούς κόλπους της πάντα ανεξαιρέτως άνθρωπον, πιστεύοντα εις τον *Ιησουν Χριστόν χαΐ βαπτιζόμενον εις τό όνομα τοο ΤΙατρός χαί του ΥίοΟ χαί τοο Ά γιου Πνεύματος, Αμήν. ΤΕΛΟΣ ΚΑ! ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ.

61 6 0 Τους έπισχόπους χαΐ πρεσβυτέρους ιώ ν έχχλγ]9ΐών τών διάφορων μερών, τούς Οποίους έχειροτονουν ι- πιθέτοντες επάνω εις αύτούς τος χετράς των, χαί έ- πιχαλούμενοι τήν χάριν τοο αγίου Πνεύματος. Ποιοι έοϊήριξαν χ«1 ί$οξυ «ν τήν έχχλτ^«(«ν τοο ΧριοτοΟ ; ο ι πατέρες τής έχχλησίας με τον λόγον των, χαΐ οί χαρτερόψυχοι μάρτυρες τοο Χρίστου μέ τό αίμα χαί τό παράδειγμά των. Ε1«ποίους τόκοο; χαΐ ποτα ίθνη έδιδίχ^θη χαΐ διδία χιτα ι χό Ε ύ α γ- γέλιον χοο ΧριστοΟ ; Έδιδάχθη χαΐ διδάσκεται είς ολους τούς τόπους καΐ δλα τά έθη άνεξαιρέτως, χαΐ ή Χριστιανική έχχλησία έδέχθη χαΐ δέχεται είς τούς χόλπους της πάντα άνεξαιρέτως άνθρωπον, πιστευοντα είς τον Ίησουν Χριστόν χαΐ βαπτιζόμενον είς τό άνομα τοο ΤΙατρός χαΐ τοο ΥίοΟ χαι τοο "Αγίου Πνεύματος, Λμήν. ΤΕΛΟΣ ΚΑ! ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ.