ΣΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Transcript

1 5 σιμοποιούμε, δηλαδή όσο περισσότερα bits χρησιμοποιούμε για την αναπαράσταση της κάθε τιμής του πλάτους. ΕΝΟΤΗΤΑ.. ΣΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Στην ενότητα αυτή θα ασχοληθούμε με τα σήματα διακριτού χρόνου. Θα γνωρίσουμε τα πιο βασικά σήματα διακριτού χρόνου, καθώς και τις στοιχειώδεις πράξεις που εφαρμόζονται σε τέτοιου είδους σήματα. Όλα αυτά θα αποτελέσουν τα εργαλεία τα απαραίτητα για την μελέτη των συστημάτων και την ανάλυση των σημάτων που θα μας απασχολήσουν σε όλη την έκταση αυτού του βιβλίου.... ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Τα σήματα που περιγράφονται στη συνέχεια θεωρούνται ως τα βασικά (στοιχειώδη) σήματα διακριτού χρόνου. α) Μοναδιαίο δείγμα (uit sample) ή μοναδιαία κρουστική ακολουθία (uit impulse sequece): Είναι το πλέον βασικό σήμα διακριτού χρόνου το ο- ποίο ορίζεται ως:, = 0 ä() = 0, 0 (.5) β) Μοναδιαία βηματική ακολουθία (uit step sequece): Ορίζεται ως:, 0 u() = 0, < 0 (.6) γ) Σταθερή ακολουθία (costat sequece): x() = A - < < (.7) δ) Γραμμική ακολουθία (liear sequece):

2 6 x() = A - < < (.8).. Οι κυματομορφές όλων των παραπάνω σημάτων δείχνονται στα Σχήματα.0 έως και ε) Εκθετική ακολουθία (expoetial sequece): x() = a - < < (.9) Η ακολουθία αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η μορφή της εξαρτάται από την τιμή του a. Έτσι, αν a πραγματικός αριθμός, τότε αυτή είναι φθίνουσα για a < (Σχήμα.4α,β) και αύξουσα για a > (Σχήμα.4γ,δ). Αν a μιγαδικός αριθμός, δηλαδή a=re jω, τότε x()= r e jω ή x()= r [cos(ω) + j si(ω)]. Για r= το πραγματικό και φανταστικό μέρος είναι αντίστοιχα μια συνημιτονική και μια ημιτονική ακολουθία σταθερού πλάτους της μορφής του Σχήματος.5α. Για r< έχουμε φθίνουσες ημιτονικές ακολουθίες της μορφής του Σχήματος.5β και για r> έχουμε αύξουσες ημιτονικές ακολουθίες της μορφής του Σχήματος.5γ.

3 7 δ() u() Σχήμα.0. Κρουστική ακολουθία Σχήμα.. Βηματική ακολουθία x() x() A A A A A 0 -A Σχήμα.. Σταθερή ακολουθία Σχήμα.. Γραμμική ακολουθία (α) (β) (γ) (δ) Σχήμα.4. Εκθετική ακολουθία x() = a για a πραγματικό και (α) 0<a<, (β) <a<0, (γ) a> και (δ) a<-

4 8 (α) (β) (γ) Σχήμα.5. Γραφική αναπαράσταση του πραγματικού ή φανταστικού μέρους της εκθετικής ακολουθίας x() = a για a μιγαδικό (a=re jω ), όπου (α) r=, (β) r< και (γ) r>... ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ Ολίσθηση σημάτων διακριτού χρόνου Η μαθηματική περιγραφή της ολίσθησης και η κατανόηση αυτής είναι βασικής σημασίας. Για παράδειγμα, η ολίσθηση της μοναδιαίας κρουστικής κατά o μονάδες (δείγματα) ορίζεται ως:, = o δ( o ) = (.0) 0, o

5 9 Στο Σχήμα.6 δείχνονται οι συναρτήσεις!δ(-) και!δ(+). δ(-) δ(+) Σχήμα.6. (α) Γραφικές παραστάσεις των μοναδιαίων ακολουθιών (α)!δ(-) και (β)!δ(+). (β) Με όμοιο τρόπο ορίζεται και η ολισθημένη κατά o μοναδιαία βηματική ακολουθία:, u( o) = 0, < o o (.) Στο Σχήμα.7 δείχνονται παραδείγματα ολίσθησης μιας βηματικής συνάρτησης κατά δύο δείγματα ( o = ). Au(-) Au(+) Au(-+) A A A (α) (β) (γ) Σχήμα.7. Γραφικές παραστάσεις των βηματικών ακολουθιών (α) Α!u(-), (β) Α!u(+) και (γ) Α!u(-+) Παρατηρούμε ότι η μη μηδενική τιμή μιας κρουστικής βρίσκεται εκεί όπου το όρισμα της δ(") γίνεται μηδέν. Όμοια, μία βηματική ακολουθία είναι μη μηδενική για εκείνες τις τιμές για τις οποίες το όρισμα της u(") είναι μεγαλύτερο ή ίσο του μηδενός. Για παράδειγμα, μια κρουστική ακολουθία με πλάτος δείγματος 4 στη θέση =, εκφράζεται ως 4δ(-). Μια βηματική ακολουθία πλάτους για όλες τις θετικές τιμές του, καθώς και για =0, εκφράζεται ως x()=-u(). Η κατοπτρική αυτής ως προς τον άξονα των τεταγμένων είναι η x(-)=-u(-). Αυτή έχει πλάτος για όλες τις αρνητικές τιμές του, κα-

6 0 θώς και για =0. Η ολίσθηση αυτής κατά 4 θέσεις προς τα αριστερά θα μας δώσει την ακολουθία x(-+4)=-u(-+4). Είμαστε τώρα σε θέση να δούμε εύκολα ότι οι σχέσεις που συνδέουν την κρουστική και την βηματική ακολουθία είναι οι εξής: u () δ(m) (.) = m= δ ( ) = u() u( ) (.) Γενικά, η ακολουθία x(- 0 ) είναι ένα αντίγραφο της x() το οποίο έχει υποστεί ολίσθηση. Για 0 >0 έχουμε μια δεξιά ολίσθηση η οποία ισοδυναμεί με καθυστέρηση (delay) του σήματος, ενώ για 0 <0 έχουμε μια αριστερή ολίσθηση η οποία ισοδυναμεί με προήγηση (advace) του σήματος. Γενική περιγραφή ακολουθίας Οποιοδήποτε σήμα x() μπορεί να γραφεί ως άθροισμα ολισθημένων κρουστικών δειγμάτων πολλαπλασιασμένων με συντελεστές βάρους: + x ( ) = xm ( ) ä ( m) (.4) m= Για να γίνει αυτό κατανοητό, ας δούμε το Σχήμα.8. Η Αδ() βρίσκεται στην αρχή των αξόνων, ενώ η Αδ(-m) βρίσκεται στο σημείο =m. Έτσι η ακολουθία x(), με {x()}={... 0, 0, -,,,, 0, -,, 0, 0,...}, όπου με έντονη γραφή και υπογράμμιση σημειώνεται η χρονική στιγμή =0 (στοιχείο ), μπορεί να περιγραφεί ως: x() = -δ(+) + δ(+) + δ() + δ(-) - δ(-) + δ(-4) + = = + x(-)δ(+) + x(-)δ(+) + x(0)δ() + x()δ(-) + x()δ(-) + x(4)δ(-4) +

7 και γενικά προκύπτει η σχέση (.4). Η σχέση αυτή είναι πολύ βασική και θα μας βοηθήσει στην κατανόηση της συνέλιξης (covolutio), όπως θα δούμε αναλυτικά στην ενότητα.4. x() Aδ() Aδ(-m) A A 0 0 m (α) (β) (γ) Σχήμα.8. Η μοναδιαία κρουστική στην περιγραφή οποιουδήποτε σήματος διακριτού χρόνου x():(α) Aδ(), (β) Aδ(-m), (γ) x() Άσκηση αυτοαξιολόγησης 4 / Κεφάλαιο Να εκφράσετε τον παλμό διακριτού χρόνου p() του Σχήματος.9α ως συνδυασμό βηματικών ακολουθιών. p() g() x() (α) (β) (γ) Σχήμα.9. Σήματα διακριτού χρόνου Δραστηριότητα / Κεφάλαιο Να βρείτε τις εκφράσεις για τα σήματα g(), x() των Σχημάτων.9β και.9γ.

8 Σύνοψη ενότητας Στην ενότητα αυτή ορίσαμε όλες τις βασικές ακολουθίες (κρουστική, βηματική, εκθετική) και γνωρίσαμε τις στοιχειώδεις πράξεις που μπορούμε να έχουμε σ αυτές. Στη συνέχεια, είδαμε ότι οποιοδήποτε σήμα διακριτού χρόνου μπορεί να εκφραστεί ως γραμμικός συνδυασμός μοναδιαίων κρουστικών. ΕΝΟΤΗΤΑ.4. ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Ένα σύστημα διακριτού χρόνου είναι η οντότητα εκείνη που δέχεται μια είσοδο διακριτού χρόνου x() και παράγει μια έξοδο επίσης διακριτού χρόνου y() (Σχήμα.0). Τα συστήματα με τα οποία θα ασχοληθούμε στο βιβλίο αυτό έχουν δύο βασικά χαρακτηριστικά. Είναι γραμμικά (liear) και χρονικά αμετάβλητα (time-ivariat). Θα αναφερόμαστε σ' αυτά με τον αγγλικό όρο LTI (Liear Time-Ivariat) για λόγους συμβατότητας με την διεθνή βιβλιογραφία και ευκολίας του σπουδαστή. x() Σύστημα Διακριτού Χρόνου y() Σχήμα.0. Γενικό διάγραμμα συστήματος διακριτού χρόνου Γραμμικό ονομάζεται ένα σύστημα το οποίο υπακούει στην αρχή της υπέρθεσης. Συγκεκριμένα, εάν η είσοδος του συστήματος, το οποίο αρχικά βρισκόταν σε ηρεμία, αποτελείται από ένα γραμμικό συνδυασμό σημάτων, τότε η έξοδος του συστήματος (απόκριση) θα ισούται με το γραμμικό συνδυασμό των αποκρίσεων των επιμέρους σημάτων, σαν αυτά να είχαν εφαρμοσθεί το καθένα χωριστά. Μαθηματικά αυτό εκφράζεται ως εξής: αν y () είναι η απόκριση του συστήματος στην είσοδο x () και y () είναι η απόκριση αυτού στην είσοδο x (), τότε η απόκριση του συστήματος στην είσοδο ax () + bx () θα είναι ay () + by (), όπου a, b σταθερές. Αρχική ηρεμία σημαίνει ότι στο σύστημα δεν έχει εφαρμοστεί καμία διέγερση (είσοδος) πριν από την χρονική στιγμή = 0, κατά την οποία εφαρμόστηκε η είσοδος x().

9 Ας εξετάσουμε την περίπτωση ενός γραμμικού και ενός μη γραμμικού συστήματος. Ένα παράδειγμα γραμμικού συστήματος είναι αυτό του οποίου η έξοδος ισούται με y()=x()-x(-). Για είσοδο x (), η έξοδος του συστήματος θα είναι y ()=x ()-x (- ). Για είσοδο x () η έξοδος του συστήματος θα είναι y ()=x ()-x (-). Αν τώρα ε- φαρμόσουμε ως είσοδο x () τον γραμμικό συνδυασμό των δύο προηγουμένων ακολουθιών εισόδου, δηλαδή x ()=a x ()+b x (), η έξοδος y () του συστήματος θα ισούται με: y () = x ()-x (-) = [a x ()+b x ()] [a x (-)+b x (-)] = a[x () - x (-)] + b[x () - x (-)] = a y ()+b y () άρα ισχύει η αρχή της υπέρθεσης. Ένα παράδειγμα μη γραμμικού συστήματος είναι εκείνο το οποίο παράγει στην έξοδό του το τετράγωνο της εισόδου, δηλαδή y ( ) = ( x ( )) συστήματος θα είναι y ( ) ( x ( ) ) είναι () ( x ( ) ). Για είσοδο x () η έξοδος του =. Για είσοδο x () η έξοδος του συστήματος θα y =. Αν τώρα εφαρμοσθεί στην είσοδο το σήμα x ()=ax () + bx () η έξοδος θα είναι: y () = ( x ()) = ( ax () + bx ()) = ( ax ()) + ( bx ()) = a y () + b y () + abx ()x () ay () + by () + abx ()x () = Χρονικά αμετάβλητο ονομάζεται ένα σύστημα του οποίου η συμπεριφορά και οι ιδιότητες δεν αλλάζουν με τον χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι μια χρονική ολίσθηση της εισόδου θα αντιστοιχεί σε χρονική ολίσθηση της εξόδου. Με άλλα λόγια, εάν y() είναι η έξοδος ενός χρονικά αμετάβλητου συστήματος για είσοδο x(), τότε y(- 0 ) θα είναι η έξοδος αυτού για είσοδο x(- 0 ). Ευσταθές (stable) ονομάζεται ένα σύστημα εάν και μόνον εάν κάθε φραγμένη είσοδος παράγει μια φραγμένη έξοδο (Bouded Iput Bouded Output, ΒΙΒΟ). Με άλλα λόγια, ένα τέτοιο σύστημα μας εξασφαλίζει ότι όσο η είσοδος παραμένει φραγμένη ( x() M x < ), η έξοδος δεν θα απειρίζεται ( y() M y < ) για όλα τα, όπου M x, M y πεπερασμένοι αριθμοί. Σε διαφορετική περίπτωση το σύστημα ονομάζεται ασταθές (ustable).

10 4 Αιτιατό (causal) σύστημα είναι εκείνο του οποίου η έξοδος, σε κάθε χρονική στιγμή, εξαρτάται μόνο από τις τιμές του σήματος εισόδου στην παρούσα χρονική στιγμή και σε προηγούμενες χρονικές στιγμές. Με άλλα λόγια, οι μεταβολές στην έξοδο (αποτέλεσμα) ενός τέτοιου συστήματος έπονται των μεταβολών της εισόδου. Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε τη σημασία της κρουστικής απόκρισης μονοδιάστατου συστήματος διακριτού χρόνου και θα δούμε ότι με τη βοήθειά της μπορούμε, μέσω της πράξης της συνέλιξης, να υπολογίσουμε την έξοδο ενός γραμμικού συστήματος διακριτού χρόνου για οποιαδήποτε είσοδο. Παράδειγμα 5 / Κεφάλαιο Να χαρακτηρίσετε τα συστήματα που περιγράφονται από τις επόμενες σχέσεις εισόδουεξόδου, ως προς τις ιδιότητες της γραμμικότητας, ευστάθειας, χρονικής μεταβλητότητας και αιτιατότητας. α. y()=x()-x(-) β. y()=x()+y(-) γ. y()=x(-)-x(+) δ. y()=cos[x()] Λύση: Τα δύο πρώτα συστήματα είναι γραμμικά, αφού η έξοδος υπολογίζεται ως γραμμικός συνδυασμός δειγμάτων της εισόδου και προηγούμενων τιμών της εξόδου. Το τρίτο σύστημα είναι επίσης γραμμικό, αφού ισχύει η αρχή της υπέρθεσης. Το τέταρτο είναι μη γραμμικό σύστημα. Ως προς την ευστάθεια, το δεύτερο σύστημα δεν είναι ευσταθές. Για να γίνει αυτό κατανοητό, ας θεωρήσουμε ότι στην είσοδο του συστήματος εφαρμόζεται η φραγμένη ακολουθία x()=cδ(), όπου C σταθερά. Θεωρούμε επίσης ότι το σύστημα βρίσκεται σε αρχική ηρεμία, οπότε y(-)=0. Η ακολουθία εξόδου που παράγεται είναι: y(0)=c δ(0)+ y(-)=c + 0=C y()=c δ()+ y(0)=c 0+ C=C y()=c δ()+ y()=c 0+ C= C

11 5 y()=c δ()+ y(-)=c 0+ - C= C Επομένως, γίνεται φανερό, ότι η έξοδος είναι μη φραγμένη και το σύστημα είναι BIBO ασταθές, αφού μία φραγμένη είσοδος έχει ως αποτέλεσμα μια μη φραγμένη έξοδο. Μεταβλητό με το χρόνο είναι το τρίτο σύστημα αφού ο συντελεστής δεν είναι σταθερός αλλά μεταβάλλεται διαρκώς. Τέλος το τρίτο σύστημα δεν είναι αιτιατό αφού απαιτεί γνώση μελλοντικών τιμών της εισόδου. Άσκηση αυτοαξιολόγησης 5 / Κεφάλαιο Εξετάστε αν το σύστημα y()=x()+ είναι γραμμικό. Άσκηση αυτοαξιολόγησης 6 / Κεφάλαιο Εξετάστε αν τα συστήματα y()=x() και y()=x() είναι χρονικά αμετάβλητα..4.. ΚΡΟΥΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ας θυμηθούμε τη μοναδιαία κρουστική ακολουθία δ(). Αυτή έχει τιμή για =0 και τιμή 0 οπουδήποτε αλλού (βλ. Σχήμα.0). Εφαρμόζουμε αυτό το σήμα στην είσοδο ενός LTI συστήματος διακριτού χρόνου, το οποίο αρχικά ηρεμεί, δηλαδή εφαρμόζουμε μια διέγερση την στιγμή =0. Το σήμα εξόδου, το οποίο θα παρατηρηθεί μετά την στιγμή =0, είναι χαρακτηριστικό του ίδιου του συστήματος. Αυτό το σήμα εξόδου αποτελεί την κρουστική απόκριση, h(), του συστήματος. Η κρουστική απόκριση ονομάζεται και φυσική απόκριση του συστήματος. Ένα παράδειγμα κρουστικής απόκρισης συστήματος διακριτού χρόνου δείχνεται στο Σχήμα..

12 6 δ() h() LTI Σύστημα Διακριτού Χρόνου 0 Σχήμα.. Κρουστική απόκριση συστήματος διακριτού χρόνου Αν εφαρμόζαμε την διέγερση την στιγμή =, τότε η απόκριση του συστήματος θα ή- ταν ίδια με την προηγούμενη, αλλά θα άρχιζε από την στιγμή =, όπως φαίνεται στο Σχήμα.α. Και γενικά, αν εφαρμόζαμε την κρουστική είσοδο την χρονική στιγμή =m, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν η ίδια απόκριση αλλά με αρχή την στιγμή m (Σχήμα.β). Όπως καταλαβαίνουμε αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το σύστημά μας είναι χρονικά αμετάβλητο. δ(-) h(-) LTI Σύστημα Διακριτού Χρόνου 0 δ(-m) (α) 0 h(-m) LTI Σύστημα Διακριτού Χρόνου 0 m (β) 0 m Σχήμα.. Κρουστική απόκριση συστήματος διακριτού χρόνου για είσοδο (α) δ(-) και (β) δ(-m).4.. ΣΥΝΕΛΙΞΗ Τίθεται συνεπώς το ερώτημα: Ποιά θα είναι η απόκριση ενός συστήματος διακριτού χρόνου για είσοδο x(), αν γνωρίζουμε την κρουστική του απόκριση h(); Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνεται μονολεκτικά από την λέξη συνέλιξη (covolutio). Η έξοδος y() του συστήματος (Σχήμα.0) θα ισούται με την συνέλιξη της εισόδου x() και της κρουστικής h() του συστήματος, ή: y() = x() * h() (.5)

13 7 όπου * το σύμβολο της συνέλιξης. Όμως τι είναι η συνέλιξη και πώς υπολογίζεται; Έστω, λοιπόν, ότι x() η είσοδος και h() η κρουστική απόκριση συστήματος διακριτού χρόνου. Πριν προχωρήσουμε, ας θυμηθούμε την σχέση (.4), η οποία μας λέει ότι ένα σήμα διακριτού χρόνου μπορεί να εκφρασθεί ως γραμμικός συνδυασμός ολισθημένων κρουστικών. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι το σύστημα που εξετάζουμε είναι γραμμικό (άρα ισχύει η αρχή της υπέρθεσης) και χρονικά αμετάβλητο. Έχοντας αυτά κατά νου, μπορούμε να εκφράσουμε την είσοδο x() ως: x() = x(m) δ( m) =... + x( )δ( + ) + x(0)δ() + x()δ( ) + x()δ( ) +... = m (.6) Για κάθε μία από τις εισόδους x(m)δ(-m), είδαμε στην προηγούμενη υποενότητα.4., ότι η έξοδος θα ισούται με x(m)h(-m). Λόγω της γραμμικότητας του συστήματος, η τελική έξοδος y() θα είναι ίση με το άθροισμα των επιμέρους αποκρίσεων, δηλαδή: m= y () = x(m)h( m) (.7) Αυτή είναι η σχέση της γραμμικής συνέλιξης. Η διαδικασία που μόλις περιγράψαμε δείχνεται παραστατικά με την βοήθεια του παραδείγματος του Σχήματος., για την περίπτωση κατά την οποία {x()}={,,,-} και {h()}={,-,}. Στα Σχήματα.α,β φαίνονται οι ακολουθίες x(), h(). Στο αριστερό μέρος των Σχημάτων.γ έως.στ δείχνονται οι κρουστικές x(m)δ(-m), ενώ στο δεξιό μέρος των ίδιων σχημάτων φαίνονται οι αντίστοιχες αποκρίσεις τους. Το άθροισμα των επιμέρους κρουστικών, το οποίο αποτελεί και την απόκριση του συστήματος, φαίνεται στο Σχήμα.ζ.

14 8 x() h() - - (α) (β) χ(-)δ(+) x(-)h(+) (γ) - x(0)δ() x(0)h() 4 x()δ(-) (δ) - x()h(-) 6 (ε) -

15 9 x()δ(-) x()h(-) - (στ) y() (ζ) Σχήμα.. Γραμμική συνέλιξη - Παρατηρείστε ότι το μήκος της απόκρισης είναι 6 δείγματα. Γενικά, αν Ν είναι το μήκος της μιας ακολουθίας και Ν το μήκος της άλλης ακολουθίας, τότε η γραμμική συνέλιξη αυτών δίνει μια νέα ακολουθία με μήκος Ν +Ν -. Ο υπολογισμός της συνέλιξης δύο σημάτων διακριτού χρόνου με χαρτί και μολύβι γίνεται συνήθως με δύο τρόπους. Είτε γραφικά, όπως περιγράφεται στο παράδειγμα 6 / Κεφάλαιο, είτε με την μέθοδο της ολισθαίνουσας ράβδου του παραδείγματος 7 / Κεφάλαιο. Παράδειγμα 6 / Κεφάλαιο Γραφική μέθοδος υπολογισμού της συνέλιξης. Ο υπολογισμός της συνέλιξης των x() και h(), σύμφωνα με την σχέση.7, μας υ- παγορεύει την ακόλουθη σειρά βημάτων:. Αναδίπλωση (κατοπτρισμό) της h(m) γύρω από το δείγμα m=0, ώστε να μας δώσει την h(-m).. Ολίσθηση της h(-m) στην επιθυμητή θέση, ώστε να πάρουμε την h(-m).. Υπολογισμό των γινομένων x(m)h(-m), δείγμα προς δείγμα, για την επιθυμητή τιμή.

16 40 4. Πρόσθεση των γινομένων που υπολογίσθηκαν. Ας παρακολουθήσουμε τον υπολογισμό της εξόδου y() ενός συστήματος διακριτού χρόνου με κρουστική απόκριση {h()} = {,,} και είσοδο {x()} = {,4,5,}, όπως αυτό περιγράφεται στο Σχήμα.4. Οι ακολουθίες x() και h() δείχνονται στα Σχήματα.4α και.4β αντίστοιχα. Στα Σχήματα.4γ δείχνονται όλες οι διαφορετικές θέσεις της h(m) για =0,,,, 4, 5. Για καθεμιά από τις θέσεις αυτές υπολογίζεται το αντίστοιχο άθροισμα γινομένων με την ακολουθία εισόδου. Αυτό αποτελεί ουσιαστικά και το αποτέλεσμα της συνέλιξης των x() και h(), δηλαδή την ακολουθία εξόδου y() η οποία δείχνεται στο Σχήμα.4δ. Στο παράδειγμά μας η x() έχει μήκος 4 και η h() έχει μήκος, οπότε η ακολουθία y(), που προκύπτει, έχει μήκος = 6 δειγμάτων. x() h() 5 (α) (β) 0 0 h(-m) h(-m) y(0)=x(0)h(0)=.= y()=.+4.=6+4=0 0 0 h(-m) h(-m) y()= =9+8+5= y()= =+0+=4 0 0 h(4-m) h(5-m) y(4)=5.+.=5+4=9 y(5)=.=6 0 0 (γ) y() 5 0 (δ) 5 0 {y()}={,0,,4,9,6} 5 0 Σχήμα.4. Υπολογισμός της γραμμικής συνέλιξης δύο ακολουθιών με την γραφική μέθοδο.

17 4 Παράδειγμα 7 / Κεφάλαιο Υπολογισμός της συνέλιξης με την μέθοδο της ολισθαίνουσας ράβδου. Η διαδικασία είναι η ίδια με εκείνη του παραδείγματος 6 / Κεφάλαιο, με μόνη διαφορά πως αντί για τις γραφικές παραστάσεις των ακολουθιών χρησιμοποιούμε τις τιμές τους. Τα βήματα που ακολουθούμε είναι επίσης τα ίδια, όπως φαίνεται και στο Σχήμα.5 όπου δείχνεται ο υπολογισμός της συνέλιξης των ακολουθιών x(), h() του παραδείγματος 6 / Κεφάλαιο. x() 4 5 h() h(-m) y(0)=.= h(-m) y()=.+4.=6+4=0 h(-m) y()= =9+8+5= h(-m) y()= =+0+=4 h(4-m) y(4)=5.+.=5+4=9 h(5-m) y(5)=.=6 Σχήμα.5. Υπολογισμός της συνέλιξης με την μέθοδο της ολισθαίνουσας ράβδου. Ιδιότητες της συνέλιξης Για την πράξη της συνέλιξης ισχύουν οι ιδιότητες: αντιμεταθετική, προσεταιριστική και επιμεριστική. Τις παραθέτουμε στη συνέχεια μαζί με σχόλια σχετικά με την φυσική τους σημασία, χωρίς να δώσουμε την απόδειξή τους. Αντιμεταθετική ιδιότητα x()*h() = h()*x() (.8) Είδαμε από τις σχέσεις (.5) και (.7) ότι

18 4 m= y () = x() * h() = x(m)h( m) (.9) Με βάση την αντιμεταθετική ιδιότητα που μόλις αναφέραμε, η ακολουθία y() μπορεί να εκφραστεί ως m= y () = h() * x() = h(m)x( m) (.40) Επομένως οι ρόλοι των ακολουθιών x() και h() μπορούν να αντιμετατεθούν, όπως δείχνεται στο Σχήμα.6. Σχήμα.6. Σχηματική αναπαράσταση της αντιμεταθετικής ιδιότητας της συνέλιξης Προσεταιριστική ιδιότητα [x()*h ()]*h () = x()*[h ()*h ()] (.4) Η σχηματική αναπαράσταση της προσεταιριστικής ιδιότητας δείχνεται στο Σχήμα.7α, όπου h()= h ()*h (). Εύκολα μπορούμε να γενικεύσουμε την ιδιότητα της προσεταιριστικότας σε περισσότερα από δύο συστήματα, τα οποία διασυνδέονται διαδοχικά (i cascade). Έτσι η περίπτωση της διαδοχικής διασύνδεσης L συστημάτων LTI με κρουστικές αποκρίσεις h (), h (),, h L () ισοδυναμεί με ένα LTI σύστημα, του οποίου η κρουστική απόκριση είναι h() και ισούται με h() = h ()*h ()* *h L () (.4) Η γενίκευση είναι πολύ χρήσιμη, ιδιαίτερα όταν την δούμε ως αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή, ως διαδικασία ανάλυσης ενός LTI συστήματος σε μια διαδοχική διασύνδεση υποσυστημάτων. Τέλος, στο Σχήμα.7β δείχνεται ο συνδυασμός της προσεταιριστικής και της α- ντιμεταθετικής ιδιότητας. Από αυτό γίνεται φανερό ότι, η σειρά με την οποία διασυνδέουμε τα υποσυστήματα, δηλαδή υπολογίζουμε την συνέλιξη, δεν έχει σημασία.

19 4 Σχήμα.7. (α) Προσεταιριστική ιδιότητα της συνέλιξης, και (β) συνδυασμός προσεταιριστικής και αντιμεταθετικής ιδιότητας Επιμεριστική Ιδιότητα x()*[h ()+h ()] = x()*h () + x()*h () (.4) Η ιδιότητα αυτή μας λέει ότι εάν έχουμε δύο LTI συστήματα με κρουστικές αποκρίσεις h () και h (), στα οποία εφαρμόζουμε το ίδιο σήμα εισόδου x(), τότε το άθροισμα των δύο αποκρίσεων είναι ίδιο με την απόκριση ενός άλλου συστήματος με κρουστική απόκριση h()=h ()+h (). Δηλαδή, το νέο αυτό σύστημα ισούται με τον παράλληλο συνδυασμό των δύο LTI συστημάτων (Σχήμα.8). Γενικά, η παράλληλη διασύνδεση L συστημάτων με κρουστικές αποκρίσεις h (), h (),, h L () στα οποία εφαρμόζεται η ίδια είσοδος x(), ισοδυναμεί με ένα σύστημα του οποίου η κρουστική απόκριση ισούται με h() = h ()+h ()+ + h L () (.44) Και αντίστροφα, κάθε LTI σύστημα μπορεί να αναλυθεί σε υποσυστήματα διασυνδεδεμένα παράλληλα. Σχήμα.8. Επιμεριστική ιδιότητα: δύο LTI συστήματα συνδεδεμένα παράλληλα, μπορούν να αντικατασταθούν από ένα σύστημα με κρουστική απόκριση το άθροισμα των κρουστικών τους

20 44 Μέχρις εδώ έχουμε επικεντρώσει την μελέτη μας στον υπολογισμό της γραμμικής συνέλιξης με γραφικό ή αριθμητικό τρόπο. Θα εξετάσουμε τώρα τον υπολογισμό της συνέλιξης ακολουθιών με αναλυτικό τρόπο. Οι αναλυτικές εκφράσεις οδηγούν σε συμπεράσματα περισσότερο γενικά για τα συστήματα που εξετάζουμε, κι έτσι μας είναι πιο χρήσιμες. Ας δούμε λοιπόν ένα σχετικό παράδειγμα. Παράδειγμα 8 / Κεφάλαιο Στην είσοδο ενός συστήματος με κρουστική απόκριση h()=a u() εφαρμόζεται το σήμα x()=b u(), όπου a, b γνωστές σταθερές και a b. Να υπολογιστεί η έξοδος y() του συστήματος. Λύση: Η έξοδος y() θα είναι το αποτέλεσμα της συνέλιξης της εισόδου με την κρουστική απόκριση του συστήματος. Με βάση την σχέση (.40) έχουμε: y() = h()*x() = m= h(m)x( m) = a m u(m)b m u( m) = m= m= 0 a m b m (Θυμηθείτε ότι η u(m)=0 για m<0 και η u(-m)=0 για m>). Επειδή το άθροισμα υπολογίζεται ως προς m, ο όρος b μπορεί να βγεί εκτός του α- θροίσματος, οπότε η τελευταία σχέση γίνεται: y() = b a m b m = b m= 0 m= 0 (ab m ) Το παραπάνω είναι άθροισμα των + πρώτων όρων γεωμετρικής προόδου με πρώτο όρο και λόγο ab - και δίνεται σε κλειστή μορφή ως y() + (ab ) = b ( ab + b a b ) = b ( b a b ) = + a b a + b = b b a a a b a = C b b C a a όπου 0. Παρατηρούμε ότι η έξοδος χαρακτηρίζεται τόσο από την είσοδο x()=b, 0, όσο και από την κρουστική του συστήματος h()=a, 0. Αυτή είναι μια γενικότερη διαπίστωση, δηλαδή η έξοδος θα περιέχει όρους της ίδιας αλγεβρικής μορφής με τους όρους της εισόδου και της κρουστικής απόκρισης του συστήματος.

21 45 Άσκηση αυτοαξιολόγησης 7 / Κεφάλαιο Να υπολογίσετε την έξοδο του συστήματος του Παραδείγματος 8 / Κεφάλαιο για είσοδο την βηματική ακολουθία πλάτους Α. Άσκηση αυτοαξιολόγησης 8 / Κεφάλαιο Για το σύστημα με μοναδιαία κρουστική ίση με h()=(a +b )u(), να υπολογιστεί η έξοδος, όταν σ αυτό εφαρμόζεται ως είσοδος η βηματική ακολουθία πλάτους Α. Άσκηση αυτοαξιολόγησης 9 / Κεφάλαιο Να υπολογιστεί η κρουστική απόκριση h() του συστήματος διακριτού χρόνου του Σχήματος.9, όταν h ()=δ()+ δ(-), h ()= δ()- 4 δ(-), h ()=δ(), και h 4 ()=-( ) u(). Σχήμα.9. Το σύστημα διακριτού χρόνου της άσκησης αυτοαξιολόγησης 9 / Κεφάλαιο

22 46 Σύνοψη Ενότητας Στην ενότητα αυτή ασχοληθήκαμε με γραμμικά χρονικά-αμετάβλητα (LTI) συστήματα διακριτού χρόνου και μελετήσαμε την απόκριση τους σε διεγέρσεις της εισόδου. Είδαμε, ότι η έξοδος κάθε LTI συστήματος ισούται με την συνέλιξη της ακολουθίας εισόδου με την μοναδιαία κρουστική απόκριση του συστήματος. Γνωρίσαμε τις ιδιότητες της συνέλιξης (αντιμεταθετική, προσεταιριστική, επιμεριστική) και περιγράψαμε διαφορετικούς τρόπους υπολογισμού της τόσο αριθμητικά, όσο και αναλυτικά. ΣΥΝΟΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Στο Κεφάλαιο αυτό μάθαμε ότι: Η ψηφιακή επεξεργασία σημάτων παρουσιάζει στις μέρες μας εντυπωσιακά πλεονεκτήματα έναντι της αντίστοιχης αναλογικής επεξεργασίας, όπως ευελιξία, αξιοπιστία και ακρίβεια. Κάθε αναλογικό σήμα, για να υποστεί επεξεργασία με ένα ψηφιακό σύστημα, πρέπει πρώτα να μετατραπεί σε ψηφιακό σήμα. Αυτό επιτυγχάνεται με κατάλληλη δειγματοληψία του αναλογικού σήματος και κβάντιση (καθώς και κωδικοποίηση) των δειγμάτων. Κατάλληλη δειγματοληψία σημαίνει την λήψη τουλάχιστον δύο δειγμάτων ανά περίοδο του σήματος, δηλαδή F s F max (θεώρημα δειγματοληψίας ή θεώρημα του Shao). Ελάττωση του σφάλματος κβάντισης, κατά την ψηφιοποίηση ενός δείγματος, συνεπάγεται μεγαλύτερο πλήθος bits για την αναπαράσταση αυτού. Κάθε σήμα διακριτού χρόνου μπορεί να εκφρασθεί ως άθροισμα ολισθημένων κρουστικών, πολλαπλασιασμένων με κατάλληλους συντελεστές βάρους. Η απόκριση συστήματος διακριτού χρόνου ισούται με την γραμμική συνέλιξη της εισόδου και της κρουστικής απόκρισης του συστήματος.