Ανοσιακή απάντηση έναντι λοιμωδών παραγόντων

Ανοσιακή απάντηση έναντι λοιμωδών παραγόντων Αικατερίνη Ταράση Διευθύντρια Τμ. Ανοσολογίας-Ιστοσυμβατότητας Γ.Ν.Α. " Ο Ευαγγελισμός"

βασική αρχή της ανοσολογίας Ανοσιακή ανοχή ανοσιακό σύστημα μη αντίδραση στο «ίδιο» αναγνωρίζει και «ανέχεται» το «ίδιο» + αυτοάνοσο νόσημα ανοχογόνο όχι αντίδραση αυτοαντιδραστικότητα Ανοσιακή απάντηση απόπτωση κλασσική θεωρία (self/non self) του Burnet αντιδρά στο ξένο/ μη ίδιο αντίδραση στο «ξένο» + αντιγόνο αντίδραση πολλαπλασιασμός διαφοροποίηση

«θεωρία του κινδύνου» (Matzinger 2002)

ταυτόχρονα οι μηχανισμοί άμυνας θα πρέπει να μην επιτίθενται στην φυσιολογική χλωρίδα που λειτουργεί προς όφελος του ξενιστή θα πρέπει η ανοσοαπάντηση να μην στρέφεται έναντι του εμβρύου το οποίο αποδεδειγμένα είναι κατά το ήμισυ ξένο για τον μητρικό οργανισμό

ανοσιακή απάντηση είναι το σύνολο των πολύπλοκων διεργασιών με τις οποίες ο οργανισμός (ξενιστής) αναγνωρίζει και αντιμετωπίζει - τους εισβάλοντες μικροοργανισμούς - γενικότερα κάθε ουσία παρουσιάζεται ως ξένη και δυνητικά επικίνδυνη ξεκινά όταν το ανοσιακό σύστημα έλθει σε επαφή με το ανοσογόνο/αντιγόνο

ανοσογόνο-αντιγόνο ΑΝΟΣΟΓΟΝΟ: κάθε ουσία ικανή να διεγείρει ανοσιακή απάντηση αποτελείται από - αντιγονικό προσδιοριστή ή επίτοπο (ενεργό μέρος που δίνει την εξειδίκευση) - μακρομόριο φορέα ΑΝΤΙΓΟΝΟ: κάθε ουσία ικανή να συνδέεται με το προϊόν της ανοσιακής απάντησης (αντίσωμα) - όρος χρησιμοποιείται πολλές φορές ως συνώνυμο του ανοσογόνου - αντιγόνο δεν προκαλεί πάντα ανοσιακή απάντηση

αντιγόνα είναι μόρια (συνήθως πρωτεΐνικά ή πολυσακχαριδικά) που βρίσκονται πάνω στα παθογόνα (μικρόβια, ιοί, μύκητες, παράσιτα) μη «ίδια» κύτταρα (αλλοαντιγόνα) άλλες ουσίες τοξίνες χημικά φάρμακα ξένα μόρια (π.χ. splinters) οργανισμός αναγνωρίζει και καταστρέφει τα κύτταρα που φέρουν τα αντιγόνα αυτά

άμυνα έναντι των ξένων εισβολέων περιλαμβάνει τους μηχανισμούς φυσικής ή μη ειδικής ανοσοαπάντησης (innate/natural/native/non-specific immunity) επίκτητης ή ειδικής ανοσοαπάντησης (acquired/adaptive/specific immunity) φυλογενετικά - φυσική ανοσία αποτελεί το παλαιότερο αμυντικό σύστημα - ειδική ανοσία εξελίχθηκε αργότερα

ανοσοαπάντηση

φυσική ανοσοαπάντηση στρέφεται έναντι δομών, οι οποίες είναι κοινές σε ομάδες μικροβίων (PAMPs - Pathogen-Associated Molecular Patterns) έναντι προϊόντων αποπτωτικών ή κατεστραμμένων κυττάρων (DAMPs Danger/Damage Associated Molecular Patterns)

PAMPs (Pathogen-associated Molecular Patterns) λιποπολυσακχαρίδη (LPS) των Gram(-) μικροβίων πεπτιδογλυκάνη και το τειχοϊκό οξύ των Gram(+) μικροβίων dsrna των ιών μαννάνες των ζυμών μη μεθυλιωμένη CpG-ακολουθία βακτηριακoύ DNA Ν-φορμυλομεθιονυλ πεπτίδια (μικροβιακές πρωτεΐνες) φωσφορυλοχολίνη (μικροβιακές μεμβράνες) γλυκάνες πλούσιες σε μαννόζη (γλυκοπρωτεΐνες και γλυκολιποειδή των μικροβίων)

κύρια χαρακτηριστικά φυσικής ανοσοαπάντησης έχει ικανότητα να ενεργοποιεί δραστικούς μηχανισμούς που θα καταστρέψουν το παθογόνο άμεσα αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού έχει την ικανότητα να αναγνωρίζει δομές κοινές σε πολλούς μικροοοργανισμούς, οι οποίες δεν ανευρίσκονται στον μακροοργανισμό (άνθρωπο) δεν διεγείρει αντιδράσεις αυτοανοσίας εκλύεται πάντα με την ίδια ένταση (μεγίστη)

κύρια χαρακτηριστικά φυσικής ανοσοαπάντησης η απάντηση είναι ανεξάρτητη από τη παρουσία του αντιγόνου (βασίζεται σε δομές που προϋπάρχουν) δεν έχει ειδικότητα για το αντιγόνο δεν υπάρχει ανοσολογική μνήμη έχει ικανότητα να ενεργοποιεί και να καθορίζει τον τύπο (Τ1 ή Τ2) της ειδικής ανοσιακής απάντησης

κύρια συστατικά της φυσικής ανοσίας ανατομικοί φραγμοί (επιθήλια) - δέρμα - βλεννογόνοι (αναπνευστικής, γαστρεντερικής & ουροποιογεννητικής οδού) κύτταρα - φαγοκύτταρα (ουδετερόφιλα, μακροφάγα) - ΝΚ χημικοί μεσολαβητές κυτταροκίνες-χημειοκίνες

α ν α τ ο μ ι κ ο ί φ ρ α γ μ ο ί μια σειρά φυσικών, χημικών & μικροβιολογικών φραγμών δεν επιτρέπουν την είσοδο των παθογόνων παρεμποδίζουν παγιδεύουν απομακρύνουν εξουδετερώνουν ανταγωνίζονται

Ο Φ Θ Α Λ Μ Ο Σ κινήσεις βλεφάρων δάκρυα ένζυμα (λυσοζύμη) Δ Ε Ρ Μ Α στενή επαφή κυττάρων λιπαρά οξέα ένζυμα (λυσοζύμη) φυσιολογική χλωρίδα Ο Υ Ρ Ο - Γ Ε Ν Ν Η Τ Ι Κ Ο Α Ν Α Π Ν Ε Υ Σ Τ Ι Κ Ο βήχας, πταρμός βλέννα κίνηση κροσσωτού επιθηλίου ένζυμα Γ Α Σ Τ Ρ Ε Ν Τ Ε Ρ Ι Κ Ο οξέα στομάχου περισταλτικές κινήσεις του εντέρου φυσιολογική χλωρίδα εντέρου αντιμικροβιακοί παράγοντες ροή ούρων οξύτητα ούρων φυσιολογική χλωρίδα κόλπου

φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ ή χ λ ω ρ ί δ α ανταγωνίζεται τα παθογόνα μερικές φορές η φυσιολογική χλωρίδα μπορεί να «καταστραφεί», όπως για παράδειγμα, μετά τη χρήση αντιβιοτικών, οπότε εξουδετερώνονται μικρόβια, αλλά δεν επηρεάζονται οι μύκητες που υπεραναπτύσσονται και προκαλούν μυκητιάσεις στις περιπτώσεις αυτές, η χλωρίδα μπορεί να αποκατασταθεί με τη χορήγηση προβιοτικών (καλλιεργημένοι γαλακτοβάκιλλοι) που βρίσκονται φυσιολογικά στο γιαούρτι

φυσιολογικοί φραγμοί θερμοκρασία θερμοκρασία του σώματος αναστέλλει την ανάπτυξη ορισμένων παθογόνων πυρετική αντίδραση αναστέλλει την ανάπτυξη ορισμένων παθογόνων όξινο PH πίεση του οξυγόνου υποξία

κύτταρα φυσικής ανοσίας

ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα ή πολυμορφοπύρηνα (ΠΜΠ) αποτελούν τα κυρίαρχα φαγοκύτταρα του κυκλοφορούντος αίματος είναι τα πρώτα κύτταρα που φθάνουν στο σημείο της φλεγμονής (σε λίγες ώρες) απαντώντας σε χημειοτακτικά ερεθίσματα

ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα ή πολυμορφοπύρηνα (ΠΜΠ)

σύστημα μονοκυττάρων/μακροφάγων μονοκύτταρα του αίματος μεταναστεύουν στους ιστούς όπου διαφοροποιούνται σε εξειδικευμένα μακροφάγα των ιστών κύτταρα Kupffer (ήπαρ) κυψελιδικά μακροφάγα (πνεύμονες) κύτταρα μικρογλοίας (νευρικό σύστημα) ιστιοκύτταρα (συνδετικό ιστό) μεσαγγειακά κύτταρα (νεφρός) οστεοκλάστες (οστά)

μακροφάγα απαντούν ταχέως σχεδόν όπως και τα ΠΜΠ παραμένουν περισσότερο στο σημείο της φλεγμονής (έχουν μεγαλύτερο χρόνο ζωής) κύρια δραστικά κύτταρα στα όψιμα στάδια της φυσικής ανοσίας (1-2 μέρες μετά τη λοίμωξη) μπορούν να διαφοροποιηθούν περαιτέρω στο σημείο της λοίμωξης

φαγοκυττάρωση

έκκριση κυτταροκινών από τα μακροφάγα μόνο τα ενεργοποιημένα μακροφάγα παράγουν κυτταροκίνες

δράση κυτταροκινών

φλεγμονώδης απάντηση Γαληνός 129-216μ. Χ. Κέλσος 25 π.χ- 50μ.Χ.

δενδριτικά κύτταρα άωρα ΔΚ φαγοκυτταρική ικανότητα ώριμα ΔΚ έχουν ικανότητα αντιγονοπαρουσίασης στα Τ κύτταρα επαγωγή ειδικής ανοσίας συνδετικό κρίκο μεταξύ φυσικής και επίκτητης ανοσίας θεωρούνται «επαγγελματίες» APC

ηωσινόφιλα κοκκιοκύτταρα εμφανίζουν σημαντική λειτουργία στην αντιμετώπιση των παρασιτικών λοιμώξεων (είναι κυτταροτοξικά για παράσιτα καλυμένα με IgE) στην ανάπτυξη των αλλεργικών παθήσεων

βασεόφιλα κοκκιοκύτταρα περιέχουν βασεόφιλα κοκκία (ισταμίνη επάγει την φλεγμονή) κυκλοφορούν στο αίμα ζουν για λίγες μέρες

μαστοκύτταρα/σιτευτικά κύτταρα (Mast cells) ανευρίσκονται διασκορπισμένα στο συνδετικό ιστό, δέρμα, επιθήλια των βλεννογόνων (στρατηγικά τοποθετημένα) πρώτη γραμμή άμυνας έναντι μικροβίων που παρακάμπτουν το φραγμό των επιθηλίων περιέχουν πυκνά βασεόφιλα κοκκία ζουν στους ιστούς για εβδομάδες ή μήνες

φυσικά κυτταροκτόνα (Natural Killer-NK) CD56 low/dim + CD16+ 95% περιφ. αίμα CD56 high/bright + CD16- λεμφαδένες

φυσικά κυτταροκτόνα (Natural Killer-NK)

φυσικά κυτταροκτόνα (Natural Killer - NK) έχουν την ικανότητα να λύουν κύτταρα μολυσμένα από ιούς ή ενδοκυττάρια μικρόβια καρκινικά κύτταρα αλλογενή κύτταρα - χωρίς προηγούμενη ευαισθητοποίηση (άμεση απάντηση) - χωρίς MHC περιορισμό

αιμοπετάλια βγαίνουν από τα αγγεία και εκκρίνουν ουσίες που βοηθούν δημιουργία θρόμβου (παράγοντες πήξεως) βοηθάει στο - να κλείσει η πληγή - να αποφευχθεί η εξάπλωση της λοίμωξης ουσίες με αντιμικροβιακή δράση

extracellular traps (ETs) σχηματισμός ETs από τα φαγοκύτταρα έχει αναγνωρισθεί ως ένας νέος και σημαντικός μηχανισμός φυσικής ανοσίας ETs αποτελούνται από πυρηνικό ή μιτοχονδριακό DNA (ως σκελετός), ο οποίος φέρει αντιμικροβιακά πεπτίδια, ιστόνες και ειδικές πρωτεάσες παρέχουν υπόστρωμα όπου παγιδεύονται και φονεύονται τα μικρόβια

κύτταρα της φυσικής ανοσίας εκτός από την άμεση δράση τους για την καταπολέμηση των μικροβίων ενεργοποιούν τους πιο εξειδικευμένους μηχανισμούς άμυνας ειδική ανοσοαπάντηση

χημικοί μεσολαβητές o πρωτεΐνες οξείας φάσης (CRP, MBL, SAP) o σύστημα συμπληρώματος o σύστημα πήξης o άλλες ουσίες λυσοζύμη τρανσφερίνη λακτοφερίνη ισταμίνη κινίνες βραδυκινίνη

κύρια χαρακτηριστικά ειδικής ανοσοαπάντησης ειδικότητα (specificity) ετερογένεια (diversity) ανοσολογική μνήμη (memory) κλωνική εξάπλωση (clonal expansion) εξειδίκευση (specialization) καταστολή & ομοιόσταση (contraction & homeostasis)

ειδικότητα (specificity) προϊόντα της ειδικής ανοσοαπάντησης αντιδρούν μόνο με το ανοσογόνο/αντιγόνο που προκάλεσε την παραγωγή τους με ουσίες συγγενείς προς αυτό (διασταυρούμενες αντιδράσεις)

ετερογένεια (diversity) υπολογίζεται ότι το ανοσιακό σύστημα ενός ατόμου μπορεί να διακρίνει 10 7-10 9 διαφορετικούς αντιγονικούς καθοριστές

ανοσολογική μνήμη (memory) ιδιότητα των κυττάρων του ανοσιακού συστήματος να διατηρούν την ανάμνηση του ανοσογόνου το οποίο προκάλεσε την παραγωγή τους ταχύτερη και ισχυρότερη αντίδραση σε κάθε νέα επαφή με το ίδιο ανοσογόνο (δευτερογενής αντίδραση)

καταστολή & ομοιόσταση (contraction & homeostasis) όλες οι φυσιολογικές ανοσοαπαντήσεις εξασθενίζουν με την πάροδο του χρόνου μετά την αντιγονική διέγερση ανοσιακό σύστημα επιστρέφει στην βασική κατάσταση ηρεμίας (ομοιόσταση)

δραστικοί μηχανισμοί της ειδικής ανοσοαπάντησης μηχανισμοί εξαρτώμενοι από αντισώματα (χυμική ανοσοαπάντηση) εξουδετέρωση εξωκυτταρίων μικροβίων μικροβιακών προϊόντων (τοξίνες) μηχανισμοί εξαρτώμενοι από κύτταρα (κυτταρική ανοσοαπάντηση) κάθαρση ενδοκυτταρίων παθογόνων κυττάρων μολυσμένων από ιούς καρκινικών κυττάρων αλλομοσχευμάτων

ενεργοποίηση των Τ λεμφοκυττάρων Τ-λεμφοκύτταρο πυροδοτείται από την αναγνώριση του αντιγόνου που παρουσιάζεται μέσα αντιγόνο TcR MHC στη θήκη των MHC μορίων από τον Τ κυτταρικό υποδοχέα (τριμοριακό σύμπλεγμα) APC

επεξεργασία του αντιγόνου η αναγνώριση του ξένου αντιγόνου από τα Τ κύτταρα απαιτεί μια σειρά μεταβολικών φαινομένων οι αντιγονικές πρωτεΐνες που είναι συνήθως ευμεγέθη και πολύπλοκα μόρια να διασπασθούν σε μικρά πεπτίδια

ενδογενή αντιγόνα ιϊκές, βακτηριακές ή νεοπλασματικές πρωτεΐνες που συντίθενται εντός του κυττάρου επεξεργάζονται στο κυτταρόπλασμα συνδέονται με MHC τάξης Ι μόρια παρουσιάζονται στα CD8+ Τ κύτταρα (κυτταροτοξικά)

εξωγενή αντιγόνα επεξεργάζονται στα διαμερίσματα ενδοσωμάτων/λυσοσωμάτων συνδέονται με MHC τάξης ΙΙ μόρια παρουσιάζονται στα CD4+ Τ κύτταρα (βοηθητικά/επαγωγικά)

MHC περιορισμός CD8+ Τ κύτταρα κυτταροτοξικά αναγνωρίζουν το αντιγόνο σε σχέση με MHC τάξης Ι μόρια CD4+ T κύτταρα βοηθητικά/επαγωγικά αναγνωρίζουν το αντιγόνο σε σχέση με MHC τάξης ΙΙ μόρια

θετική και αρνητική επιλογή το ρεπερτόριο των ώριμων Τ κυττάρων που εγκαταλείπουν το θύμο έχουν MHC-περιορισμό (MHC restriction) ανοχή στα «ίδια» αντιγόνα (αυτοανοχή - self tolerance)

δραστικά Τ κύτταρα εγκαταλείπουν τους λεμφαδένες και μέσω της κυκλοφορίας φθάνουν στο σημείο της λοίμωξης ή της φλεγμονής συναντούν το αντιγόνο για το οποίο είναι ειδικά αντιδρούν με αυτό, με τελικό σκοπό την εξουδετέρωση του

δραστικοί μηχανισμοί της κυτταρικής ανοσοαπάντησης - δραστικοί μηχανισμοί της κυτταρικής ανοσοαπάντησης - είδος των κυττάρων που συμμετέχουν σε αυτούς εξαρτώνται από είδος εντόπιση των παθογόνων

CTLs κυτταροτοξικότητα επιτελείται μέσω της εξωκύτωσης των κοκκίων, τα οποία απελευθερώνουν περφορίνη: διανοίγει οπές στα κύτταρα κοκκιοένζυμα (granzymes): επάγουν τους μηχανισμούς της απόπτωσης τα ενεργοποιημένα CTLs εκφράζουν επίσης τον FasL, ο οποίος συνδεόμενος με τον Fas στην επιφάνεια των κυττάρων-στόχων επάγει την απόπτωσή τους

Τ βοηθητικά κύτταρα (CD4+ Th cells)

Τ βοηθητικά κύτταρα (CD4+ Th cells) Th1: κυτταρική ανοσοαπάντηση Th2: χυμική ανοσοαπάντηση Th17: αυτοανοσία Treg: ανοχή/ανοσορύθμιση

χυμική ανοσοαπάντηση χυμική ανοσοαπάντηση ξεκινά με την αναγνώριση του Ag από τα ειδικά Β λεμφοκύτταρα (λαμβάνει χώρα στα περιφερικά λεμφικά όργανα) το αντιγόνο συνδέεται στους μεμβρανικούς υποδοχείς IgM και IgD των παρθένων Β κυττάρων και τα ενεργοποιεί

ενεργοποίηση των Β λεμφοκυττάρων οδηγεί στον πολλαπλασιασμό (κλωνική εξάπλωση) στην διαφοροποίηση σε - πλασματοκύτταρα (που εκκρίνουν αντισώματα δηλ. ανοσοσφαιρίνες) o o - μνημονικά Β κύτταρα ζουν για πολλά χρόνια απαντούν ταχέως σε κάθε επακόλουθη επαφή με το ίδιο αντιγόνο

πρωτογενής & δευτερογενής χυμική ανοσοαπάντηση πρωτογενής ανοσοαπάντηση οφείλεται στην ενεργοποίηση παρθένων Β κυττάρων δευτερογενής ανοσοαπάντηση προκύπτει από τη διέγερση κλώνων μνημονικών κυττάρων δευτερογενής ανοσοαπάντηση - αναπτύσσεται ταχύτερα - παράγονται μεγαλύτερες ποσότητες αντισωμάτων

θυμοεξαρτώμενα αντιγόνα (TD) αντισωματικές απαντήσεις έναντι πρωτεϊνικών αντιγόνων απαιτούν την βοήθεια των CD4+ Th κυττάρων τα οποία αναγνωρίζουν επίσης το αντιγόνο θυμοανεξάρτητα αντιγόνα(ti) αντισωματικές απαντήσεις έναντι αντιγόνων με επαναλαμβανόμενες δομές (πολυσακχαρίτες, λιπίδια) δεν απαιτούν βοήθεια από τα CD4+ Th κύτταρα

δραστικοί μηχανισμοί της χυμικής ανοσοαπάντησης κυκλοφορούντα αντισώματα (ανοσοσφαιρίνες) παράγονται από βραχύβια ή μακρόβια πλασματοκύτταρα διαλυτές γλυκοπρωτεΐνες συνδέονται με αντιγόνα ευρισκόμενα στο αίμα, στα ιστικά υγρά ή στις κυτταρικές μεμβράνες την εξουδετέρωση των ειδικών αντιγόνων ή των μικροοργανισμών που φέρουν τα αντιγόνα αυτά

δραστικές λειτουργίες των αντισωμάτων εξουδετέρωση μικροβίων και τοξινών οψωνίνωση φαγοκυττάρωση μικροβίων που έχουν καλυφθεί με αντίσωμα ADCC ενεργοποίηση του συμπληρώματος

οψωνίνωση φαγοκυττάρωση μικροβίων που έχουν καλυφθεί με αντίσωμα

αντισωματοεξαρτώμενη μέσω κυττάρων κυτταροτοξικότητα (Antibody-Dependent Cell-mediated Cytotoxicity- ADCC)

ενεργοποίηση του συμπληρώματος ανοσοσυμπλέγματα (με IgG και IgM) ενεργοποιούν την κλασσική οδό του συμπληρώματος με τα εξής επακόλουθα: άμεση λύση των μικροβίων μέσω σχηματισμού του MAC (Membrane Attack Complex) οψωνίνωση, κυρίως μέσω διασύνδεσης με τον παράγοντα C3b και επακόλουθη φαγοκυττάρωση επαγωγή φλεγμονής μέσω των παραγομένων αναφυλατοξινών (C3a & C5a) διαλυτοποίηση και κάθαρση των ανοσοσυμπλεγμάτων περαιτέρω ενίσχυση της χυμικής ανοσοαπάντησης

δίκτυο των κυτταροκινών

ρύθμιση της ανοσιακής απάντησης φύση της ανοσιακής απάντησης (ποιοτικά και ποσοτικά) καθορίζεται από φύση, δόση και οδό χορήγησης του αντιγόνου APCs γενετικό υπόστρωμα του ατόμου τυχόν προηγούμενη έκθεση στο ίδιο αντιγόνο

ρυθμιστικοί μηχανισμοί της ανοσοαπάντησης απόπτωση κύριος μηχανισμός για την καταστολή τόσο της χυμικής όσο και της κυτταρικής ανοσοαπάντησης

αντισώματα μέσω άλλοι ρυθμιστικοί μηχανισμοί της ανοσοαπάντησης (Ι) σχηματισμού ανοσοσυμπλεγμάτων ρυθμιστικά κύτταρα (Tregs) καταστέλλουν την ανοσοαπάντηση μέσω παραγωγής κατασταλτικών κυτταροκινών (IL-10, TGF-β) δικτύου ιδιοτύπων-αντι-ιδιοτύπων

άλλοι ρυθμιστικοί μηχανισμοί της ανοσοαπάντησης (ΙΙ) νευροενδοκρινικό σύστημα (ιδιαίτερα τα κορτικοστεροειδή καταστέλλουν τις Th1 απαντήσεις και την ενεργοποίηση των μακροφάγων) γενετικοί παράγοντες που περιλαμβάνουν γονίδια εντός ή εκτός της MHC περιοχής επηρεάζουν το επίπεδο της ανοσιακής απάντησης και την ευαισθησία στις λοιμώξεις

γενικά χαρακτηριστικά της ανοσοαπάντησης έναντι των μικροοργανισμών διαμεσολαβείται από τους δραστικούς μηχανισμούς της φυσικής και επίκτητης ανοσίας ανοσιακό σύστημα αντιδρά με συγκεκριμένο και εξειδικευμένο τρόπο ανάλογα με το είδος του μικροοργανισμού επιβίωση & παθογονικότητα των μικροοργανισμών επηρεάζεται από την ικανότητα τους να αντιστέκονται στους δραστικούς μηχανισμούς του ξενιστή διαφεύγουν σε ορισμένες λοιμώξεις, η ιστική καταστροφή και η νόσος προκαλούνται από την ανοσοαπάντηση έναντι του μικροοργανισμού

εξωκυττάρια βακτήρια (μικρόβια) είναι ικανά να αναπαράγονται έξω από τα κύτταρα του ξενιστή (κυκλοφορία, συνδετικό ιστό, ΓΕ οδό) επάγουν φλεγμονή παράγουν τοξίνες ενδοτοξίνες: συστατικό του μικροβιακού τοιχώματος π.χ. LPS εξωτοξίνες: εκκρίνονται από τα μικρόβια

φυσική ανοσία στα εξωκυττάρια βακτήρια κύριοι μηχανισμοί είναι: ενεργοποίηση του συμπληρώματος - οψωνίνωση και ενίσχυση της φαγοκυττάρωσης - βλάβη της κυτταρικής μεμβράνης φαγοκυττάρωση φλεγμονώδης απάντηση βλάβη των φυσιολογικώνιστών

επίκτητη ανοσία στα εξωκυττάρια βακτήρια χυμική ανοσία είναι ο κύριος προστατευτικός μηχανισμός δρα - εμποδίζει τη φλεγμονή - εξουδετερώνει τα μικρόβια - εξουδετερώνει τις μικροβιακές τοξίνες

ενδοκυττάρια βακτήρια ικανότητα να επιβιώνουν και πολλαπλασιάζονται εντός των φαγοκυττάρων δεδομένου ότι είναι απροσπέλαστα από τα κυκλοφορούντα abs για την εξουδετέρωση τους απαιτούνται μηχανισμοί της κυτταρικής ανοσίας Μυκοβακτηρίδια Listeria Legionella

φυσική ανοσία στα ενδοκυττάρια βακτήρια κύριοι μηχανισμοί διαμεσολαβούνται από: φαγοκύτταρα (παθογόνα μικρόβια ανθίστανται στην αποδόμηση εντός των φαγοκυττάρων) ΝΚ κύτταρα παράγουν IFN-γ ενεργοποιεί τα μακροφάγα και προάγει τη θανάτωση των φαγοκυτταρωθέντων μικροβίων

επίκτητη ανοσία στα ενδοκυττάρια βακτήρια κύριος προστατευτικός μηχανισμός Τ-κυτταροεξαρτώμενη ανοσία CD4+ T κύτταρα: προκαλούν θανάτωση των μικροβίων εντός του φαγολυσώματος (μέσω IFN-γ) CD8+ T κύτταρα: θανάτωση των μολυσμένων κυττάρων

τρόποι διαφυγής των βακτηρίων από την ανοσοπάντηση του ξενιστή εξωκυττάρια γενετική μεταβολή επιφανειακών Ag αναστολή δράσης του C αντίσταση στη φαγοκυττάρωση εξουδετέρωση δραστικών μεταβολιτών O 2 ενδοκυττάρια αναστολή σχηματισμού φαγολυσώματος εξουδετέρωση δραστικών μεταβολιτών οξυγόνου & αζώτου διαταραχή μεμβράνης φαγολυσώματος διαφυγή προς το κυτταρόπλασμα

χρόνιος αντιγονικός ερεθισμός ενεργοποίηση μακροφάγων και Τ κυττάρων σχηματισμό κοκκιώματος (granuloma) - περιχαρακώνει τα μικρόβια (παρεμποδίζεται η εξάπλωση τους) - προκαλείται ιστική βλάβη (νέκρωση & ίνωση)

ιογενείς λοιμώξεις ιοί είναι υποχρεωτικά ενδοκυττάριοι μικροοργανισμοί (αναπαράγονται εντός των κυττάρων) αναπαραγωγή των ιών εντός του κυττάρου παρεμβαίνει λειτουργία του κυττάρου βλάβη και θάνατο του κυττάρου («λυτική» λοίμωξη) ιοί προκαλούν επίσης λανθάνουσες λοιμώξεις (ισορροπία ανάμεσα σε μία εμμένουσα λοίμωξη και σε μία ανοσοαπάντηση που την ελέγχει αλλά δεν την εκριζώνει)

φυσική ανοσία στους ιούς IFN τύπου Ι από τα προσβεβλημένα κύτταρα (κυρίως δενδριτικά) αναστολή ιικού πολλαπλασιασμού ( antiviral state ) NK κύτταρα θανάτωση των μολυσμένων κυττάρων

επίκτητη ανοσία στους ιούς Abs (εξουδετερωτικά): εμποδίζουν σύνδεση και κατά συνέπεια την είσοδο του ιού στα κύτταρα του ξενιστή μετάδοση του ιού από κύτταρο σε κύτταρο (δραστικά μόνο στο εξωκυττάριο στάδιο της ανάπτυξης του ιού) CD8+ CTLs: θανάτωση των μολυσμένων κυττάρων

τρόποι διαφυγής των ιών από την ανοσοπάντηση του ξενιστή αλλαγή αντιγονικών επιτόπων δεν είναι στόχοι ανοσοαπάντησης αναστολή παρουσίασης του αντιγόνου από MHC τάξης Ι μόρια αναστολή αναγνώρισης από τα CD8+ CTLs παραγωγή ουσιών που αναστέλλουν την ανοσοαπάντηση (π.χ. ουσίες που ανταγωνίζονται τη δράση των κυτταροκινών) χρόνιες ιογενείς λοιμώξεις σχετίζονται με καταστολή της CTL απάντησης χρόνιες εμμένουσες λοιμώξεις ιοί μπορούν να απενεργοποιούν ή να καταστρέφουν ανοσοϊκανά κύτταρα (π.χ. HIV καταστρέφει τα CD4+ T κύτταρα)

μυκητιασικές λοιμώξεις (μυκητιάσεις) ενδημικές: προκαλούνται από μύκητες που ζουν στο περιβάλλον (εισπνέονται τα σπόρια των μυκήτων) ευκαιριακές: προκαλούν σοβαρά νοσήματα σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς (AIDS, μεταμοσχευμένοι) μύκητες μπορεί να επιβιώνουν σε εξωκυττάριους ιστούς και εντός των φαγοκυττάρων ανοσοαπάντηση είναι συνδυασμός απαντήσεων έναντι ενδοκυτταρίων & εξωκυτταρίων μικροοργανισμών

φυσική ανοσία στους μύκητες κύριοι μηχανισμοί είναι: φραγμός των επιθηλίων και του δέρματος φαγοκύτταρα (κυρίως ουδετερόφιλα, κυψελιδικά μακροφάγα) ουδετερόφιλα ΠΜΠ απελευθερώνουν μυκητιοκτόνες ουσίες (ROS, λυσοσωματικά ένζυμα) φαγοκυτταρώνουν μύκητες ενδοκυττάρια θανάτωση τους ουδετεροπενικοί ασθενείς είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε ευκαιριακές λοιμώξεις από μύκητες (καντιντίαση, ασπεργίλλωση)

επίκτητη ανοσία στους μύκητες κυτταρικού τύπου ανοσία: κυριότερος μηχανισμός παραγωγή Abs: προστατευτικό ρόλο ADCC μερικές φορές Th1 απάντηση: προστασία Th2 απάντηση: αλλεργία

παρασιτικές λοιμώξεις (παρασιτώσεις) οφείλονται σε πρωτόζωα έλμινθες(μετάζωα) εξωπαράσιτα (ακάρεα, τσιμπούρια) 30% του πληθυσμού της γης πάσχει από παρασιτώσεις (αναπτυσσόμενες χώρες) παράσιτα εμφανίζουν συνήθως κύκλους ζωής (ένα μέρος λαμβάνει χώρα στον άνθρωπο ή άλλα σπονδυλωτά και ένα μέρος σε ενδιάμεσους ξενιστές) περισσότερες παρασιτώσεις είναι χρόνιες - λόγω ασθενούς ανοσοαπάντησης - δεδομένου ότι τα παράσιτα διαφεύγουν ή ανθίστανται στην εξάλειψη τους από την επίκτητη ανοσοαπάντηση του ξενιστή

φυσική ανοσία στα παράσιτα μολονότι διάφορα πρωτόζωα και έλμινθες ενεργοποιούν διαφορετικούς μηχανισμούς φυσικής ανοσίας κατορθώνουν να επιβιώνουν και να πολλαπαλασιάζονται εντός του ξενιστή διότι αντιστέκονται στους αμυντικούς μηχανισμούς του ξενιστή - κύριος μηχανισμός φυσικής ανοσίας έναντι των πρωτοζώων είναι η φαγοκυττάρωση -φαγοκύτταρα εκκρίνουν παρασιτοκτόνες ουσίες έναντι των ελμίνθων (πολύ μεγάλοι για φαγοκυτταρωθούν) - έλμινθες ενεργοποιούν την εναλλακτική οδό του C

επίκτητη ανοσία στα παράσιτα παράσιτα διαφέρουν: δομικές & βιοχημικές ιδιότητες κύκλο ζωής παθογενετικούς μηχανισμούς διαφορετικά είδη παρασίτων εγείρουν διαφορετικούς μηχανισμούς επίκτητης ανοσοαπάντησης

επίκτητη ανοσία στα πρωτόζωα κύριος μηχανισμός επίκτητης ανοσίας έναντι πρωτοζώων που επιβιώνουν εντός των μακροφάγων είναι κυτταρικού τύπου (ενεργοποίηση των μακροφάγων από Th1 κυτταροκίνες) π.χ. Leishmania Th1 (παρουσία IFN-γ): αντιπαρασιτική δράση Th2 (παρουσία IL-4): διατήρηση παρασίτων πρωτόζωα που πολλαπλασιάζονται εντός των κυττάρων του ξενιστή και τα καταστρέφουν διεγείρουν παραγωγή ειδικών abs & CTLs π.χ. πλασμώδιο της ελονοσίας

επίκτητη ανοσία στους έλμινθες άμυνα έναντι των ελμίνθων διαμεσολαβείται από Th2 απάντηση παραγωγή IgE abs: συνδέονται στην επιφάνεια των ελμίνθων ενεργοποίηση των μαστοκυττάρων παραγωγή IgG & IgA abs: - προσελκύουν ηωσινόφιλα προς τους έλμινθες - ενεργοποιούν τα ηωσινόφιλα να απελευθερώσουν το περιεχόμενο των κοκκίων τους συνεργασία μαστοκυττάρων & ηωσινιφίλων καταστροφή των ελμίνθων

τρόποι διαφυγής των παρασίτων από την ανοσοπάντηση του ξενιστή παράσιτα διαφεύγουν ελαττώνοντας την ανοσογονικότητα τους αναστέλλοντας την ανοσιακή απάντηση του ξενιστή γενετική μεταβολή επιφανειακών Ag (τρυπανόσωμα, πλασμώδιο ελονοσίας) επίκτητη αντίσταση στη δράση C & CTLS (σχιστοσώματα) αποβολή (απόκρυψη) αντιγονικών επιτόπων αντίσταση στην χυμική ανοσοαπάντηση (αμοιβάδα) αναστολή της ανοσοαπάντησης του ξενιστή (φιλάρια, τρυπανόσωμα)

επίκτητη ανοσία έναντι των παρασίτων μπορεί να οδηγήσει σε ιστική βλάβη παράσιτα και προϊόντα τους δημιουργία κοκκιώματος & ίνωση π.χ. αυγά του σχιστοσώματος δημιουργούν κοκκίωμα στο ήπαρ χρόνιες εμμένουσες παρασιτικές λοιμώξεις συσχετίζονται με το σχηματισμό ανοσοσυμπλεγμάτων που εναποτίθενται στα αγγεία και τα νεφρικά σπειράματα αγγείτιδα & νεφρίτιδα αντίστοιχα