ιαµέριση (Partition) ορισµένη στο διάστηµα I = [a, b]

Σχετικά έγγραφα
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

f(x) = lim f n (t) = d(t, x n ) d(t, x) = f(t)

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

f(x) dx. f(x)dx = 0 Ασκήσεις για το µάθηµα «Ανάλυση Ι και Εφαρµογές» Κεφάλαιο 7: Ολοκλήρωµα Riemann Α Οµάδα

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Πρόταση. f(x) ομοιόμορφα συνεχής στο I. δ (ɛ) > 0 : x, ξ I, x ξ < δ (ɛ, ξ) f(x) f(ξ) < ɛ. ɛ > 0, δ > 0 : ΜΗ ομοιόμορφα συνεχής.

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑ Ορισµός

sup B, τότε υπάρχουν στοιχεία α A και β B µε α < β.

f(x) dx. f(x)dx = 0. f(x) dx = 1 < 1 = f(x) dx. Θα είχαµε f(c) = 0, ενώ η f δεν µηδενίζεται πουθενά στο [0, 2].

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

ΑΝΑΛΥΣΗ 2 ΣΕ 37 ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Περιεχόµενα. 1 Ολοκληρώµατα ιπλό Ολοκλήρωµα... 1

Εκπαιδευτικός Οµιλος ΒΙΤΑΛΗ

lim f n(x) = f(x) 1 ǫ < n ln ǫ N (ǫ, x) = ln ( )

Μαθηματική Ανάλυση Ι

Απειροσ τικός Λογισμός ΙΙ Πρόχειρες Σημειώσεις Τμήμα Μαθηματικών Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Ολοκλήρωµα Riemann και ολοκλήρωµα Lebesgue - Ασκήσεις. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ορισμός Cauchy

Π Κ Τ Μ Ε Μ Λύσεις των ασκήσεων

lim y < inf B + ε = x = +. f(x) =

11 Το ολοκλήρωµα Riemann

( ) = inf { (, Ρ) : Ρ διαµέριση του [, ]}

12 Το αόριστο ολοκλήρωµα

> ln 1 + ln ln n = ln(1 2 3 n) = ln(n!).

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Υπόδειξη. (α) Άµεσο αφού κάθε υποσύνολο µηδενικού συνόλου είναι µετρήσιµο.

Τύπος TAYLOR. f : [a, b] R f (n 1) (x) συνεχής x [a, b] f (n) (x) x (a, b) ξ μεταξύ x και x 0. (x x 0 ) k k! f(x) = f (k) (x 0 ) + R n (x)

Το Ορισµένο Ολοκλήρωµα


Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Ολοκλήρωµα Lebesgue - Ασκήσεις. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

Σύγκλιση σειρών Fourier σε χώρους L p

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Βιοµαθηµατικά BIO-156

mail:

ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Λογισμός 4. Ενότητα 2: Ορισμός του ολοκληρώματος. Μιχ. Γ. Μαριάς Τμήμα Μαθηματικών

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Χώροι L p - Ασκήσεις. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

L 2 -σύγκλιση σειρών Fourier

1 Επανάληψη εννοιών από τον Απειροστικό Λογισμό

Μέτρο και ολοκλήρωμα Lebesgue: Εγχειρίδιο χρήσης.

Eisagwg sthn Anˆlush II

Σύγκλιση των μερικών αθροισμάτων της σειράς Fourier

1 Το ϑεώρηµα του Rademacher

). Πράγματι, στο διάστημα [ x, x 1 2 ικανοποιεί τις προϋποθέσεις του Θ.Μ.Τ. Επομένως, υπάρχει ξ x 1,

= df. f (n) (x) = dn f dx n

1 1 + nx. f n (x) = nx 1 + n 2 x 2. x2n 1 + x 2n

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

( a) ( ) n n ( ) ( ) a x a. x a x. x a x a

Βιομαθηματικά BIO-156. Ολοκλήρωση. Ντίνα Λύκα. Εαρινό Εξάμηνο, 2017

Ανάλυση Ι και Εφαρμογές Σημειώσεις από τις παραδόσεις Α. Γιαννόπουλος Τμήμα Φυσικής Πανεπιστήμιο Αθηνών Αθήνα 2018

Ολοκλήρωµα Riemann και Ολοκλήρωµα Lebesgue

(s n (f)) g = s n (f g) = f (s n (g)). s n (f) g = (f D n ) g = f (D n g) = f (g D n ) = f s n (g). K n (x)g δ (x) dx. K n (x) dx.

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΘΕΜΗΣ ΜΗΤΣΗΣ TΜΗΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Εισαγωγή στον Προγραµµατισµό. Ανάλυση (ή Επιστηµονικοί 21Υπολογισµοί)

f(x) f(c) x 1 c x 2 c

Πανεπιστήµιο Κρήτης - Τµήµα Επιστήµης Υπολογιστών. Απειροστικός Λογισµός Ι. ιδάσκων : Α. Μουχτάρης. Απειροστικός Λογισµός Ι - 3η Σειρά Ασκήσεων

f(f 1 (B)) f(f 1 (B)) B. X \ (f 1 (C)) = X \ f 1 (C) = f 1 (Y \ C) X \ (f 1 (C)) f 1 (Y \ C). f 1 (Y \ C) = f 1 (Y \ C ) = X \ f 1 (C ).

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Προσεγγίσεις της µονάδας και Αθροισιµότητα - Ασκήσεις. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

Το ϑεώρηµα παραγώγισης του Lebesgue στο R

Βιομαθηματικά BIO-156

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Ολοκλήρωµα Riemann και ολοκλήρωµα Lebesgue. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

Καµπύλες στον R. σ τελικό σηµείο της σ. Το σ. σ =. Η σ λέγεται διαφορίσιµη ( αντιστοίχως

Υψώνουμε την δοσμένη σχέση στο τετράγωνο οπότε

4 η ΕΚΑ Α. = g(t)dt, x [0, 1] i) είξτε ότι F(x) > 0 για κάθε x (0, 1] ii) είξτε ότι f(x)g(x) > F(x) για κάθε x (0, 1] και G(x) για κάθε x (0, 1]

Συναρτησιακή Ανάλυση, εαρινό εξάμηνο Έκτο φυλλάδιο ασκήσεων. Παραδώστε τις ασκήσεις 1, 3, 4, 8 και 10 μέχρι το μάθημα της Παρασκευής 24/3.

AkoloujÐec sunart sewn A. N. Giannakìpouloc, Tm ma Statistik c OPA

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Το ϑεώρηµα παρεµβολής του Riesz και η ανισότητα Hausdorff-Young. Απόστολος Γιαννόπουλος.

ΑΠΑNTHΣΕΙΣ ΣΤA ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ 2012

Γραμμική Άλγεβρα και Μαθηματικός Λογισμός για Οικονομικά και Επιχειρησιακά Προβλήματα

ÖÑÏÍÔÉÓÔÇÑÉÏ ÊÏÑÕÖÇ ÓÅÑÑÅÓ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑ Α ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ & ΕΠΑ.Λ. Β 19 ΜΑΪΟΥ 2010 ΕΚΦΩΝΗΣΕΙΣ

Χώροι L p. Κεφάλαιο Χώροι L p. L p (E) όλων των µετρήσιµων συναρτήσεων f : E [, ] για τις οποίες

ιαφορισιµότητα στον R n Χρήστος Χατζηφούντας Τµήµα Μαθηµατικών Πανεπιστήµιο Κρήτης

Προσεγγίσεις της µονάδας και Αθροισιµότητα

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ & ΕΠΑ.Λ. Β 28 ΜΑΪΟΥ 2012 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. y R, η σχέση (1) γράφεται

Ask seic kai Jèmata sth JewrÐa Mètrou kai Olokl rwsh

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Ολοκλήρωµα Lebesgue. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

Ολοκλήρωµα Lebesgue. Κεφάλαιο Μετρήσιµες συναρτήσεις Ορισµός και ϐασικές ιδιότητες

ΛΥΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΣ (

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Μετασχηµατισµός Fourier. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

Τίτλος Μαθήματος: Μαθηματική Ανάλυση Ενότητα Γ. Ολοκληρωτικός Λογισμός

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΕΥΤΕΡΑ 28 ΜΑΙΟΥ 2012 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ. Άρα ο γ.τ. των Μ(z) είναι κύκλος µε κέντρο το Ο(0, 0) και ακτίνα ρ=1

Στοιχεία Συναρτησιακής Ανάλυσης. Σηµειώσεις

Λύσεις των ϑεµάτων, ΑΠΕΙΡΟΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ Ι, 3/2/2010

6. Αριθμητική Ολοκλήρωση

2 1, x < 2. f(x) = 3x + 1, x 2. lim. f(x) = lim. x 2. x 1, x < 1. 3x 2 x > 1

ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Λογισμός 4. Ενότητα 5: Το Θεώρημα του Fubini. Μιχ. Γ. Μαριάς Τμήμα Μαθηματικών

Πανελλαδικές εξετάσεις Μαθηµατικά Προσανατολισµού Γ Λυκείου. Ενδεικτικές Απαντήσεις ϑεµάτων. Θέµα Β. (α) ϑεωρία. (ϐ) i, ii) ϑεωρία.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΤΙΚΗΣ & ΤΕΧΝ/ΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ - Γ ΛΥΚΕΙΟΥ

lim (f(x + 1) f(x)) = 0.

Παράρτηµα Α. Στοιχεία θεωρίας µέτρου και ολοκλήρωσης.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Προσεγγίσεις της µονάδας και Αθροισιµότητα. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

4.1 Το αόριστο ολοκλήρωµα - Βασικά ολοκληρώ-

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

n a n = 2. Θεωρούµε τα σύνολα a n = n2 n n 2 + n 1. n a n = a > 0, δείξτε ότι a n > 0 τελικά.

Transcript:

ιαµέριση (Prtition) ορισµένη στο διάστηµα I = [, b] P = {x 0,x 1,x 2,...,x n } = x 0 <x 1 <... <x n = b f(x) ϕραγµένη συνάρτηση f : [, b] R m f(x) M ή f(x) <B m = inf f(x), M = sup f(x) x b x b x k x k x k 1 norm (λεπτότητα) διαµέρισης (Prtition norm (mesh)) P =mx{ x 1, x 2,..., x n } διάσταση (µήκος) διαµέρισης (Prt. dimension (length)) d(p )=n d(p ) P b P λεπτότερη P P P P < P, d(p ) >d(p ) κάτω άθροισµα (low sum) της ϕραγµένης συνάρτησης πάνω σε µια διαµέριση P L(P, f) = n k=1 m k x k m k = inf { f(x), x k x x k 1 } άνω άθροισµα (upper sum) της ϕραγµένης συνάρτησης πάνω σε µια διαµέριση P U(P, f) = n k=1 M k x k M k = sup { f(x), x k x x k 1 }

f(x) ϕραγµένη συνάρτηση f : [, b] R m f(x) M ή f(x) <B Πρ. 1 L (P, f) U (P, f) Πρ. 2 Λεπτότερη διαµέριση µεγαλύτερο κάτω άθρ. P P L (P, f) L (P,f) L ( P,f ) L (P, f) 2 ( d(p ) d(p ) ) B P Πρ. 3 Λεπτότερη διαµέριση µικρότερο άνω άθροισµα P P U (P,f) U (P, f) U (P, f) U ( P,f ) 2 ( d(p ) d(p ) ) B P Πρ. 4 L (P 1,f) U (P 2,f)

L(f) sup P L(P, f) U(f) inf P U(P, f) Λήµµα ɛ>0 P : Λήµµα Ορ: ɛ>0 P : U(P, f) L(P, f) <U(f) L(f)+ɛ f(x) Drboux ολοκληρώσιµη L(f) =U(f) U(P, f) L(P, f) <U(f) L(f)+ɛ Πρ.6 f(x) είναι ολοκληρώσιµη L(f) =U(f) ɛ>0 P : U(P, f) L(P, f) <ɛ L(f) =U(f) I D (f) b f(x) dx Πρ. 5 Αν υπάρχει P n είναι κάποια ακολουθία διαµερίσεων τέτοια ώστε lim n L(P n,f) = lim U(P n n,f) τότε η συνάρτηση f(x) είναι ολοκληρώσιµη Πρ.7 Θεώρηµα Drboux f(x) είναι ολοκληρώσιµη L(f) =U(f) ɛ>0 δ>0: P <δ U(P, f) L(P, f) <ɛ

Ορισµός: Ολοκλήρωµα Riemnn διαµέριση P = {x 0,x 1,x 2,..., x n, } επιλογή σηµείων T = {ξ 1,ξ 2,..., ξ n, } Πρ. 8: f(x) µονότονη και ϕραγµένη στο [, b] f(x) (Drboux)-ολοκληρώσιµη Πρ. 9: f(x) συνεχής στο [, b] f(x) οµοιόµορφα συνεχής στο [, b] f(x) (Drboux)-ολοκληρώσιµη άθροισµα Riemnn ολοκλήρωµα Riemnn όπου x k 1 ξ k x k S (P, T, f) = n k=1 f(ξ k ) x k lim S (P, T, f) = I R(f) P 0 ɛ>0 δ>o: P < δ και T επιλογή σηµείων S (P, T, f) I R (f) <ɛ Αν υπάρχει το ολοκλήρωµα Riemnn τότε είναι µοναδικό Πρ. 10: ολοκλήρωµα Riemnn I R (f) =I Q (f) ολοκλήρωµα Drboux

Πρ. 11 (Θεώρηµα Drboux) : ξ k,n [ + k 1 n (b ), + k ] (b ) n b f(x) dx = b lim n n n k=1 f ( ξ k,n ) Πρ. 12 Ιδιότητες ολοκληρωµάτων Γραµµικότητα b (c 1 f(x) +c 2 g(x)) dx = b = c 1 f(x) dx + c 2 b g(x) dx Τριγωνική ιδιότητα b f(x) dx b f(x) dx Θετικότητα f 1 (x) f 2 (x) b f 1 (x) dx b f 2 (x) dx

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑ DARBOUX ιαµέριση (Prtition) ορισµένη στο διάστηµα I = [, b] P = {x 0, x 1, x 2,..., x n } = x 0 < x 1 <... < x n = b x k x k x k 1 norm (λεπτότητα) διαµέρισης (Prtition norm (mesh)) P = mx { x 1, x 2,..., x n } διάσταση (µήκος) διαµέρισης (Prt. dimension (length)) d(p ) = n d(p ) P b P λεπτότερη P P P P < P, d(p ) > d(p ) f(x) ϕραγµένη συνάρτηση f : [, b] R m f(x) M ή f(x) < B m = inf f(x), x b M = sup f(x) x b κάτω άθροισµα (low sum) της ϕραγµένης συνάρτησης πάνω σε µια δια- µέριση P n L(P, f) = m k x k k=1 m k = inf {f(x), x k 1 x x k } άνω άθροισµα διαµέριση P (upper sum) της ϕραγµένης συνάρτησης πάνω σε µια n U(P, f) = M k x k k=1 M k = sup {f(x), x k 1 x x k }

f(x) ϕραγµένη συνάρτηση f : [, b] R m f(x) M ή f(x) < B Πρ. 1 L (P, f) U (P, f) Αποδ: Από τον ορισµό L(P, f) = n m k x k k=1 m k = inf {f(x), x k 1 x x k } και U(P, f) = n M k x k k=1 M k = sup {f(x), x k 1 x x k } έχουµε ότι : m k M k εποµένως L (P, f) U (P, f) Πρ. 2 Λεπτότερη διαµέριση µεγαλύτερο κάτω άθροισµα P P L (P, f) L (P, f) L (P, f) L (P, f) 2 (d(p ) d(p )) B P Αποδ: Εστω P 1 µια διαµέριση που προκύπτει από την P αν προσθέσουµε ένα νέο σηµείο y, δηλ. P 1 = P {y} P = {x 0, x 1, x 2,..., x i 1, x i,..., x n } d(p ) = n = x 0 < x 1 <... < x i 1 < y < x i }{{} <... < x n = b P 1 = {x 0, x 1, x 2,..., x i 1, y νέο στοιχ., x i,..., x n } L(P, f) = i 1 m k x k + k=1 ( + + n inf x i 1 x x i f(x) k=i+1 m k x k ) (x i x i 1 ) +

Επειδή µένως L(P 1, f) = inf f(x) x i 1 x x i Επειδή f(x) < B τότε inf f(x) x i 1 x y όµοια οπότε i 1 m k x k + k=1 ( + inf ( + inf f(x) y x x i + n x i 1 x y f(x) k=i+1 m k x k inf f(x) και inf x i 1 x y ) (y x i 1 ) + ) (x i y) + f(x) x i 1 x x i L(P ( 1, f) L(P, f) = ) = inf f(x) inf f(x) (y x i 1 ) + x i 1 x y x i 1 x x ( i ) + inf f(x) inf f(x) (x i y) 0 y x x i x i 1 x x i inf y x x i f(x) επο- inf f(x) inf f(x) + inf f(x) < 2B x i 1 x x i x i 1 x y x i 1 x x i inf f(x) inf f(x) < 2B y x x i x i 1 x x i L(P 1, f) L(P, f) < 2B (x i x i 1 ) = 2B P οπότε επαναλαµβάνοντας το αποτέλεσµα για διαφορές στοιχείων περισσότερο από 1, έτσι αν P 2 προκύπτει από την διαµέριση P 1 µε την προσθήκη ενός νέου στοιχείου, η P 3 προκύπτει από την διαµέριση P 2 µε την προσθήκη ενός νέου στοιχείου κ.ο.κ. ϑα έχουµε : L(P 1, f) L(P, f) < 2B P L(P 2, f) L(P 1, f) < 2B P 1 2B P L(P 3, f) L(P 3, f) < 2B P 2 2B P... L(P m, f) L(P m 1, f) < 2B P m 1 2B P αλλά m = d(p m ) d(p ). Οπότε L(P, f) L(P, f) < 2B m P m = d(p ) d(p ) Πρ. 3 Λεπτότερη διαµέριση µικρότερο άνω άθροισµα P P U (P, f) U (P, f) U (P, f) U (P, f) 2 (d(p ) d(p )) B P L(P m, f) L(P 1, f) < 2mB P

Η απόδειξη είναι ίδια όπως στην πρόταση 2. Πρ. 4 L (P 1, f) U (P 2, f) Αποδ: L (P 1, f) L (P 1 P2, f) U (P 1 P2, f) U (P 2, f) L(f) sup P L(P, f) U(f) inf P U(P, f) Ορ: f(x) Drboux ολοκληρώσιµη L(f) = U(f) L(f) = U(f) I D (f) b f(x) dx Πρ. 5 Αν υπάρχει P n είναι κάποια ακολουθία διαµερίσεων τέτοια ώστε lim L(P n, f) = lim U(P n, f) n n τότε η συνάρτηση f(x) είναι ολοκληρώσιµη Αποδ: Εχουµε ότι L(P n, f) L(f) U(f) U(P n, f) lim L(P n, f) L(f) U(f) lim U(P n, f) n n Λήµµα ɛ > 0 P : U(P, f) L(P, f) < U(f) L(f) + ɛ Αποδ: Επειδή L(f) = sup P L(P, f) ɛ > 0 P 1 : L(P 1, f) > L(f) ɛ/2 U(f) = inf P U(P, f) ɛ > 0 P 2 : U(P 2, f) < U(f) + ɛ/2 και για P = P 1 P2 L(P, f) L(P 1, f) > L(f) ɛ/2 U(P, f) U(P 2, f) > U(f) + ɛ/2 άρα U(P, f) L(P, f) < U(f) L(f) + ɛ Πρ.6

f(x) είναι ολοκληρώσιµη L(f) = U(f) ɛ > 0 P : U(P, f) L(P, f) < ɛ Αποδ.: Αν L(f) = U(f) τότε από το παραπάνω λήµµα έχουµε ότι : ɛ > 0 P : U(P, f) L(P, f) < ɛ Εστω τώρα ότι η παραπάνω σχέση αληθεύει τότε έχουµε επίσης ότι : L(P, f) L(f) U(f) U(P, f) U(f) L(F ) U(P, f) L(P, f) < ɛ Αρα ɛ > 0 U(f) L(F ) < ɛ οπότε L(f) = U(f). Πρ.7 Θεώρηµα Drboux ɛ > 0 f(x) είναι ολοκληρώσιµη L(f) = U(f) δ > 0 : P < δ U(P, f) L(P, f) < ɛ Αποδ.: Αν ɛ > 0 δ > 0 : P < δ U(P, f) L(P, f) < ɛ τότε ικανοποιούνται οι συνθήκες της πρότασης 6, επειδή ɛ > 0 P : U(P, f) L(P, f) < ɛ L(f) = U(f) Εστω τώρα L(f) = U(f) τότε σύµφωνα µε την πρόταση 6 ɛ > 0 P 0 : U(P 0, f) L(P 0, f) < ɛ/2 Από την διαµέριση P 0 ορίζουµε ɛ δ = 8d(P 0 )B Εστω µια διαµέριση P, Από την πρόταση 2 P < δ. Ορίζουµε f(x) < B Q = P P 0 d(q) d(p ) d(p 0 ) L(Q, f) L(P, f) 2 (d(q) d(p )) B P 2d(P 0 )B P < 2d(P 0 )Bδ = ɛ 4 από την πρόταση 2 έχουµε όµοια αποδεικνύουµε ότι : εποµένως L(P 0, f) L(P, f) L(Q, f) L(P, f) < ɛ 4 U(P, f) U(P 0, f) < ɛ 4 U(P, f) L(P, f) = U(P, f) U(P 0, f) + U(P }{{} 0, f) L(P 0, f) + L(P }{{} 0, f) L(P, f) < ɛ }{{} <ɛ/4 <ɛ/2 <ɛ/4

Ολοκλήρωµα Drboux-Riemnn () (1) εν υπάρχει το ολοκλήρωµα Riemnn για την συνάρτηση : { 1 για x Q f(x) = 0 για x / Q 0 x 1 (2) εν υπάρχει το ολοκλήρωµα Drboux για την συνάρτηση : f(x) = { 1 για 0 < x 1 [ x] 1 0 για x = 0 (3) Χρησιµοποιώντας τον ορισµό ολοκληρώµατος Riemnn αποδείξτε ότι (c 0): b f(x) dx = b+c f(x c) dx (b) bc b f(x) dx = c f(cx) dx +c Βασική Ανισότητα (1) 20 5π/2 29 < x 1 + x dx < 1 2 π/2 (2) π π/2 2 < e sin2 x dx < e π 2 c 0 1 0 Ανισότητα Cuchy-Schwrtz π/2 3 (1) 2 (2) 0 π x sin x dx < 2 f(x) dx 2 1 0 f 2 (x) dx (3) Αν γ = inf {f(x), x b} τότε b Θεµελιώδες Θεώρηµα απειροστικού λογισµού x (1) Να ϐρεθεί η F (x) = f(x) dx όπου 0 x γιά 0 x 1 f(x) = 1 γιά 1 < x 2 x γιά 2 < x 3 1 b f 2 (x) dx b 1 f 2 (x) dx

(2) e 2 < < x x dt ln t < 2x ln x (3) Να υπολογισθεί το F (x) όταν : () F (x) = 2x 1 sin t 1 dt (b) F (x) = (sin t) 2 dt t 2 x 2 (4) f(x) αύξουσα και συνεχής και > 0 x+ f(t) dt αύξουσα και συνεχής (5) f(x) συνεχής, b f(x) dx 0 και 0 < λ < 1 ξ (, b) : x ξ b f(t) dt = λ f(x) dx