Πνευμονική υπέρταση στα συστηματικά ρευματικά νοσήματα Γκουγκουρέλας Ιωάννης Επιστημονικός συνεργάτης Β Παθολογικής κλινικής Α.Π.Θ.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ
ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ
ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΠΑΥ Πολύπλοκη και πολυπαραγοντική Αγγειοσύσπαση Θρόμβωση (αιμοπετάλια) Aγγειοδραστικές ουσίες, αυξητικοί παράγοντες, φλεγμονώδεις μεταβιβαστές, συστατικά πήξης Remodeling ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ (BMPR2: αναστολή υπερπλασίας λεία μυική ίνα) ΕΝΔΟΘΗΛΙΑΚΟ ΚΥΤΤΑΡΟ
ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ
Νέοι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί και πιθανοί μελλοντικοί στόχοι Thin walled vessels at all levels. Pulmonary arteries have far less smooth muscle in the wall than systemic arteries. Consequences of this anatomy- the vessels are: Distensible. Compressible.
PAH second hits hypothesis Μειωμένη απόπτωση Το δεύτερο «χτύπημα» που ενεργοποιεί την ΠΑΥ μπορεί να είναι μια άλλη γενετική διαταραχή, αυξημένη ροή που οφείλεται σε συγγενή αριστερο-δεξιά επικοινωνία, ένα λοιμογόνο παράγοντα όπως ο ερπητοϊος-8 (HHV-8) ή ο HIV, τροποποιημένη δομή ή λειτουργία ενός μεβρανικού διαύλου ιόντων, φάρμακα, φλεγμονώδεις μεσολαβητές ή κυτταροκίνες
ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ
Αm j Card 2012 red cell distribution width (RDW), growth differentiation factor 15, interleukin-6, brain natriutetic peptide (BNP) and NTproBNP levels
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΣΣ
ACR Skin Manifestations Sclero.org International Scleroderma Network Kahaleh B. Rheum Dis Clin N Amer 2008:57-71
Παθογένεση ΣΣ 1. Αγγειοπάθεια των μικρών αρτηριών και τριχοειδών - ενδοθηλιακή δυσλειτουργία - προσκόλληση και ενεργοποίηση αιμοπεταλίων, λευκών - απελευθέρωση PG F, thromboxane A2 - πολλαπλασιασμός ενδοθηλιακών κυττάρων, ινοβλαστών - στένωση αυλού οίδημα εξωκυτταρίου ιστού 2. Φλεγμονή -ενεργοποίηση Τh17/Τh2 - παραγωγή αυτοαντισωμάτων, - παραγωγή οξειδωτικών ριζών, πρόκληση υποξίας 3. Ίνωση - αδυναμία ελέγχου πολλαπλασιασμού ινοβλαστών - αυξημένη παραγωγή εξωκυτταρίου θεμελίου ουσίας
European Congress of Immunology Vienna 2015 poster book p. 35
Scleroderma Autoantibodies Antigen Scl-70 (topoisomerase 1) ANA Pattern Frequency Clinical Associations Organs Involved Speckled 10-40 dcssc Lung fibrosis RNA Polymerase III Speck/Nuc 4-25 dcssc Renal, Pulmonary HTN Centromere Centromere 15-40 lcssc, CREST Pulmonary HTN Esophageal U1-RNP Speckled 5-35 lcssc, MCTD Muscle U3 RNP (fibrillarin) Nucleolar 1-5 dcssc, poor prognosis Muscle Pulmonary HTN PM-SCL Nucleolar 3-6 Overlap, mixed Muscle Th/To Nucleolar 1-7 lcssc Pulmonary HTN, Lung fibrosis, Small bowel Anti U11/U12 Nucleolar 1-5 lcssc & dcssc Lung Fibrosis Anti-Ku 1-3 Overlap Ssc Muscle, Joint, SLE overlap Adapted from: Nihtyanova SI, Denton CP. Nat Rev Rheumatol 2010; 6:112
Εξέλιξη της ίνωσης στο σκληρόδερμα
Results. In our study of 81 patients with CTD, 55 had PAH, 22 had no PH, and 4 had PH owing to left heart disease. There was good correlation between mean pulmonary artery pressure (mpap) and pulmonary vascular resistance (PVR) measured by RHC and VMI derived from MRI (mpap, r = 0.69, p < 0.001; PVR, r = 0.78, p < 0.001) and systolic area ratio (mpap, r = 0.69, p < 0.001; PVR, r = 0.68, p < 0.001) and TG derived from echocardiography (mpap, r = 0.84, p < 0.001; PVR, r = 0.76, p < 0.001). In contrast, CT measures showed only moderate correlation. MRI and echocardiography each performed better as a diagnostic test for PAH than CT-derived measures: VMI 0.45 had a sensitivity of 85% and specificity 82%; and TG 40 mm Hg had a sensitivity of 86% and specificity 82%. Univariate Cox regression analysis showed the MRI measurements were better at predicting mortality. Patients with RV end diastolic volume < 135 ml had a better prognosis than those with a value > 135 ml, with a 1-year survival of 95% versus 66%, respectively.
Nοσηλεία στη Β Παθολογική 48χρονης ασθενούς με σκληροδακτυλία και Πνευμονική Υπέρταση σε CT κοιλίας αναδείχθηκε πλασματοκύττωμα Ο4 σπονδύλου(poems)
Θεραπευτικές στρατηγικές 1.Ανοσοτροποποιητικές κατασταλτικές της φλεγμονής αγωγές ( αποκλειστές IL-6, anti-cd20, anti-il13, antiil-33) 2.Ανταγωνιστές των αυξητικών παραγόντων της ίνωσης ( αναστολείς της τυροσινικής κινάσης, PPAR- γ αγωνιστές, αποκλειστές των υποδοχέων της σεροτονίνης ) 3.Τροποποιητές επιγενετικών μηνυμάτων (αναστολείς της ιστονικής δεακετυλάσης, αναστολείς της μεθυλοτρανσφεράσης) 4.Τροποποίηση μορφογενετικών μονοπατιών ( αναστολείς Wnt, Nodge, Hedghog)
Ανοσοτροποποιητικά φάρμακα DMARD (μεθοτρεξάτη,μυκοφαινολικό, αζαθειοπρίνη ) Κυτταροστατικά (κυκλοφωσφαμίδη,χλωραμβουκίλη) Μονοκλωνικά Αντισώματα (Tocilisumab, Rituximab ) Νέοι παράγοντες (Anti-IL13, Anti-IL33 )
1 Ενδοθηλίνη-1 και ίνωση
Μονοκλωνικά αντισώματα έναντι της IL-17, IL-33 IL-23 IL-13 δοκιμάζονται σε προκλινικό επίπεδο με σκοπό τη καταστολή της φλεγμονώδους απόκρισης
1.Αυτόλογη μεταμόσχευση αιμοποιητικού ιστού Αφαιρεί τους Τ17-βοηθητικούς πληθυσμούς που επάγουν μηχανισμούς αυτοανοσίας και επιτρέπει την επανέκπτυξη παρθένων Τ-βοηθητικών λεμφοκυττάρων High dose immunoablation and autologous hematopoietic stem cell transplantation versus monthly intravenous pulse therapy cyclophosphamide in severe systemic sclerosis Van Laar J, Farge D, Sont J, et al Arthritis Rheum. 2015;64:4167.
2.Αναστολείς τυροσινικών κινασών
ΣΕΛ-ΑΦΣ
MIKTH NΟΣΟΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ
Πρωτοποριακές αντι-ινωτικές θεραπείες
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - Συνιστάται αυξημένη επαγρύπνηση για τη πρόωρη διάγνωση /αντιμετώπιση της ΠΥ σε αυτοάνοσους ασθενείς - Εκτός από τους αγγειοδραστικούς παράγοντες η θεραπεία περιλαμβάνει την ανοσοκατασταλτική αγωγή - Η μεταμόσευση αιμοποιητικών stem cells και νέα ανοσοτροποποιητικά φάρμακα υπόσχονται αποτελέσματα που μένει να επαληθευτούν