Sistemas e Inecuacións

Σχετικά έγγραφα
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x

Inecuacións. Obxectivos

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

Ámbito científico tecnolóxico. Ecuacións de segundo grao e sistemas de ecuacións. Módulo 3 Unidade didáctica 8

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.

ECUACIÓNS, INECUACIÓNS E SISTEMAS

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes

VII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO

XUÑO 2018 MATEMÁTICAS II

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz:

PAU XUÑO 2016 MATEMÁTICAS II

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

Procedementos operatorios de unións non soldadas

Expresións alxébricas

Ámbito científico tecnolóxico. Números e álxebra. Unidade didáctica 1. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.

MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21

INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a

1. O ESPAZO VECTORIAL DOS VECTORES LIBRES 1.1. DEFINICIÓN DE VECTOR LIBRE

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Polinomios. Manexar as expresións alxébricas e calcular o seu valor numérico.

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS

NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á

Polinomios. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Polinomios... páx. 4 Grao. Expresión en coeficientes Valor numérico dun polinomio

Expresións alxébricas

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS. 2. Dada a ecuación lineal 2x 3y + 4z = 2, comproba que as ternas (3, 2, 2

SOLUCIONES DE LAS ACTIVIDADES Págs. 101 a 119

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais

EXERCICIOS DE REFORZO: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS

Funcións e gráficas. Obxectivos. 1.Funcións reais páx. 4 Concepto de función Gráfico dunha función Dominio e percorrido Funcións definidas a anacos

A circunferencia e o círculo

Métodos Matemáticos en Física L4F. CONDICIONES de CONTORNO+Fuerzas Externas (Cap. 3, libro APL)

1_2.- Os números e as súas utilidades - Exercicios recomendados

PÁGINA 106 PÁGINA a) sen 30 = 1/2 b) cos 120 = 1/2. c) tg 135 = 1 d) cos 45 = PÁGINA 109

TEORÍA DE XEOMETRÍA. 1º ESO

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

VIII. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Ángulos, perpendicularidade de rectas e planos

1 Experimento aleatorio. Espazo de mostra. Sucesos

Reflexión e refracción. Coeficientes de Fresnel

Funcións e gráficas. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Funcións páx. 4 Concepto Táboas e gráficas Dominio e percorrido

Introdución á análise numérica. Erros no cálculo numérico

Obxectivos. polinomios. Valor. por diferenza. Factor común. ao cadrado. Suma. Resumo. titor. numérico. seu grao. Polinomios. Sacar factor. común.

1. A INTEGRAL INDEFINIDA 1.1. DEFINICIÓN DE INTEGRAL INDEFINIDA 1.2. PROPRIEDADES

PAAU (LOXSE) XUÑO 2005 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS

CADERNO Nº 11 NOME: DATA: / / Estatística. Representar e interpretar gráficos estatísticos, e saber cando é conveniente utilizar cada tipo.

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico

Optimización baixo incerteza en redes de gas.

Semellanza e trigonometría

Caderno de traballo. Proxecto EDA 2009 Descartes na aula. Departamento de Matemáticas CPI A Xunqueira Fene

I.E.S. CADERNO Nº 6 NOME: DATA: / / Semellanza

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)

Corpos xeométricos. Obxectivos. Antes de empezar. 1. Poliedros... páx. 4 Definición Elementos dun poliedro

Física e química 4º ESO. As forzas 01/12/09 Nome:

Lógica Proposicional. Justificación de la validez del razonamiento?

a) Calcula m de modo que o produto escalar de a( 3, 2 ) e b( m, 5 ) sexa igual a 5. ( )

Números reais. Obxectivos. Antes de empezar.

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Trigonometría. Obxectivos. Antes de empezar.

Ámbito científico tecnolóxico. Estatística. Unidade didáctica 4. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial

Lógica Proposicional

VI. VECTORES NO ESPAZO

Eletromagnetismo. Johny Carvalho Silva Universidade Federal do Rio Grande Instituto de Matemática, Física e Estatística. ...:: Solução ::...

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

a) Ao ceibar o resorte describe un MHS, polo tanto correspóndelle unha ecuación para a elongación:

PAU XUÑO 2013 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II

MEDIDAS EXPERIMENTAIS DE DIVERSOS CAMPOS MAGNÉTICOS Xosé Peleteiro Salgado Área de Física Aplicada. Facultade de Ciencias. Ourense

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio CMPM001. Proba de. Código. Matemáticas. Parte matemática. Matemáticas.

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS

PAU Xuño 2015 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II

Ecuacións diferenciais: resolución e aplicacións a problemas en Bioloxía

Ámbito científico tecnolóxico. Movementos e forzas. Unidade didáctica 5. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial

x 2 6º- Achar a ecuación da recta que pasa polo punto medio do segmento de extremos

TEMA IV: FUNCIONES HIPERGEOMETRICAS

O principio de Hamilton

MECÁNICA. (2,5 puntos cada problema; escollerá a opción A ou B; non é necesario escoller a mesma opción en tódolos problemas).

Estatística. Obxectivos

Estatística. Obxectivos

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA

Resorte: estudio estático e dinámico.

Problemas xeométricos

Problemas resueltos del teorema de Bolzano

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES

PAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

FÍSICA. = 4π 10-7 (S.I.)).

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións

Transcript:

Sistemas e Inecuacións 1. Introdución 2. Sistemas lineais 2.1 Resolución gráfica 2.2 Resolución alxébrica 3. Método de Gauss 4. Sistemas de ecuacións non lineais 5. Inecuacións 5.1 Inecuacións de 1º e 2º grao cunha incógnita 5.2 Inecuacións lineais con dúas incógnitas 5.3 Sistemas de inecuacións lineais con dúas incógnitas 6. Resolución de problemas 1. Introdución A linguaxe alxébrica facilita a resolución de problemas de distinta natureza. Os sistemas de ecuacións e de inecuacións son un paso máis nesa dirección. 2. Sistemas Lineais Unha ecuación lineal é unha ecuación de 1º grao que pode ter unha o varias incógnitas. A solución dunha ecuación lineal é o conxunto de valores que, ao substituílos no lugar das incógnitas, cumpren a ecuación. 1 Dada a ecuación lineal, Calcula alguna solución. Cántas podes atopar? ( ) ( ) 2 ecuación., ambos valores verifican a 1

Un sistema de ecuacións lineais é un conxunto de ecuacións de dous ou máis ecuacións lineais. Expresións xeral: x,y, z son incógnitas e o resto números reais. Unha solución dun sistema de ecuacións son os valores das incógnitas que verifican todas as ecuacións. Dado o sistema lineal de dúas incógnitas solución., verifiquemos se x=3 e y=2 é 2.1 Resolución Gráfica Para resolver graficamente un sistema de dúas ecuacións con dúas incógnitas, represéntase nos mesmos eixes de coordenadas cada unha das rectas definida por cada unha das ecuacións. O punto de corte das mesmas é a solución do sistema. Resolve o seguinte sistema gráficamente Debemos representar ambas rectas, despexamos a incógnita y e construímos una táboa de valores. Recorda que para representar unha recta necesitamos calcular dous valores. x y 0 1 1 0 x y 0-2/3 1 0 Clasificación A solución é o dos punto sistemas de corte (1,0). 2

Os sistemas os clasificamos segundo o número de solucións, entón un sistema de ecuacións pode ser: Compatible: cando ten algunha solución o o Compatible determinado: se a solución é única. Compatible indeterminado: se existe máis dunha solución. Incompatible: cando non ten solución Interpretación gráfica dun sistema lineal con dúas incógnitas Dado un sistema de ecuacións Clasificación Compatible determinado Incompatible Compatible indeterminado Criterio Interpretación gráfica Rectas Secantes Rectas Paralelas Rectas Coincidentes 2.2 Resolución alxébrica Un sistema de ecuacións lineais de dúas incógnitas é da forma : onde x e y son as incógnitas e o resto números reais. Para resolver estes sistemas podemos usar diferentes métodos: Método de substitución: consiste en despexar unha incógnita dunha das ecuacións e substituíla na outra. ( ) x=1 y=0 3

Método de igualación: consiste en despexar a mesma incógnita de ámbalas dúas ecuacións e igualalas. x=1 e y=0 Método de redución: consiste en igualar mediante multiplicacións os coeficientes dunha das incógnitas, de modo que ao sumar ou restar as ecuacións do sistema eliminemos dita incógnita. x=1 y=0 4

3. Método de Gauss Para resolver un sistema de ecuacións lineais con tres incógnitas usaremos o método de Gauss,tamén chamado método de redución xeneralizado. Este consiste en atopar, mediante as transformacións axeitadas, outro sistema equivalente no que cada unha das ecuacións ten, polo menos, unha incógnita menos ca anterior, isto é transformamos o sistema nun sistema graduado (o escalonado). Para aplicar Gauss, en primeiro lugar ordenamos as ecuacións e as incógnitas, de forma que o primeiro coeficiente da primeira incógnita sexa o número máis sinxelo, a poder se un. É axeitado indicar en cada paso as operacións que se realizan entre as ecuacións, para facilitar o repaso das operacións. Vexamos o procedemento cun exemplo. 1 Resolve polo método de Gauss o seguinte sistema: a) Escribimos a segunda ecuación en primeiro lugar b) Elimínase o termo x da segunda e da terceira ecuación, aplicando o método de reducción entre a 1ª e 2ª ecuación e a 1ª e 3ªecuación. No lugar da segunda ecuación escribimos: No lugar da terceira ecuación escribimos: c) Elimínanse o termo y da terceira ecuación, polo método de reducción entre a 2ª e 3ª ecuación. No lugar da terceira ecuación escribimos: d) Resolvemos o sistema graduado Solución: x=1, y=2, z=4 Sistema compatible determinado, solución única 5

s Resolve o seguinte sistema polo método de Gauss a) Eliminamos a x da 2ª e 3ª ecuación: no lugar da segunda poñemos a 2ª-2, e no lugar da 3ª poñemos a b) Eliminamos a y da terceira ecuación no seu ligar poñemos a 3ª-2ª Temos o sistema graduado, pero a terceira ecuación é certa para calquera valor de z, polo tanto o sistema ten infinitas solucións. Tratase dun sistema compatible indeterminado. Solución: ( ) λ R Resolve o seguinte sistema polo método de Gauss a) Eliminamos x de la 2ª e 3ª ( 2ª- 2 ) e obtemos: b) Eliminamos y da terceira ecuación(3ª-2 ) e obtemos: Observamos que a terceira ecuación é algo falso, non tes sentido. Polo tanto o sistema é incompatible, non ten solución A vista dos exemplos podemos concluír que ao resolver un sistema usando o método de Gauss: Se ao reducir o sistema dado a forma triangular aparece algunha ecuación 0z=b, o sistema é incompatible, sen solución. Se ao reducir un sistema non sucede o anterior é compatible, pos ten solución: - Se o número de ecuacións non triviais é igual ao número de incógnitas o sistema é compatible determinado(solución única) - Se o número de ecuación é menor que o número de incógnitas o sistema ten infinitas solucións, sistema compatible indeterminado. 6

4. Sistemas de ecuacións non lineais Un sistema de ecuacións non lineais é un conxunto de dúas o máis ecuacións onde algunha delas non é lineal. Neste caso o sistema o resolvermos polo método máis axeitado en cada caso. Resolve o seguinte sistema non lineal: Neste caso o resolveremos polo método de substitución Por sustitución da ecuación máis sinxela despexamos una incógnita, neste caso da segunda ecuación despexamos a y. Sustituimos na primeira ecuación e resolvemos Calculamos os valores da y Temos neste caso dúas solucións ( ) ( ) A interpretación gráfica deste sistema é a seguinte: As solucións representan os puntos de corte das dúas ecuacións. Neste caso trátase a primeira ecuación dunha parábola, a súa representación xa se viu en cursos anteriores. E a segunda ecuación trátase dunha recta. 7

5. Inecuacións Unha inecuación é unha desigualdade entre expresións alxébricas. As solucións son os valores das incógnitas que verifican a desigualdade. Son inecuacións: 5.1. Inecuacións de 1º e 2º grao cunha incógnita Unha inecuación de 1º grao cunha incógnita, ten coma expresión xeral ou ben,as desigualdades tamén poden ser.para resolvelas procédese de forma similar a como facemos cas ecuacións, pero tendo en conta as desigualdades. As súas solucións veñen dada por un intervalo. s ) R ( ) ) ( ) ( ) [ ) Unha inecuación de 2º grao cunha incógnita é da forma ou, as desigualdades tamén poder ser. As súas solucións pódense obter de diferentes formas.calculado os puntos de corte co eixe OX(solucións da ecuación) e dando valores os intervalos para estudar o signo, ou ben estudado a posición da parábola respecto ao eixe OX. Recorda: Para representar unha parábola debemos calcular: Concavidade (a>0 cóncava hacia arriba; se a <0 cóncava hacia abaixo) Vértice ( ) Cortes cos eixes Se é necesario dar algún valor Para resolver as inecuacións non é preciso unha representación exacta 8

1 a) Facemos os puntos de corte co eixe OX, isto é, resolvemos a ecuación Representamos os puntos nunha recta e estudamos o signo de cada intervalo + - + 1 4 Tomamos x=0 na expresión da ecuación obtemos 4 Tomamos x=2 na expresión da ecuación obtemos -2 Tomamos x=5 na expresión da ecuación obtemos 4 Positivo Negativo Positivo Como a inecuación pídenos os valores a solución é: [ ] Os extremos tamén son solución, xa que por seres a solución da ecuación verifican a igualdade. 2 b) Se nos fixamos a ecuación é a mesma ca anterior cambia a desigualdade polo tanto os pasos son os mesmos pero agora para elixir a solución nos fixamos nos valores >0, neste caso a solución é: ( ) ( ). Sen estudar o signo unha vez calculados os puntos de corte tendo en conta que o coeficiente de a=1, indícanos que a parábola é cóncava hacia arriba non teríamos que dar valores xa no lo índica a forma da parábola. 9

5.2. Inecuacións lineais con dúas incógnitas Unha inecuación lineal de dúas incógnitas adopta unha das formas seguintes: no lugar de <, > pode ser. As súas solucións están formadas polo semiplano que están a un dos lados da recta. Cando na desigualdade está incluído o igual, os puntos da recta tamén son solución, isto o representaremos cun trazo continuo. Se os puntos da recta non están incluídos o representamos cun trazo descontinuo da recta. 1 Representamos a recta precisamos dous puntos (0,6) (1,5) Este divide o plano en dous semiplanos, para saber cal dos dous é solución tomamos un punto do plano, por exemplo (0,0) e comprobamos se verifica ou non a inecuación certo! Polo tanto a solución é o semiplano indicado, incluída a recta, xa que na inecuación temos o igual. 10

2 Representamos a reta y=4, é paralela o eixe OX e pasa polos puntos (0,4),(1,4),(2,4)... Eliximos o semiplano solución estudando o signo dun punto, por exemplo (0,0) 0<4 certo! Solución o semiplano indicado, sen a recta, a poñemos descontinua. 3 Razoando de forma similar aos exercicios anteriores, obtemos que o recinto solución é: Os puntos da rectas non son válidos e a poñemos descontinua. 11

5.3. Sistemas de inecuacións lineais con dúas incógnitas Varias inecuacións formarán un sistema as solucións comúns a todas serán a solución do sistema. O conxunto das solucións dun sistema de inecuacións é a intersección dos semiplanos, e dicir, un recinto poligonal ou ben un recinto aberto. É posible que os semiplanos non teñan ningún punto en común, neste caso o sistema non ten solución e dise incompatible. Debemos resolver cada inecuación por separado, coma no apartado anterior. A inecuación A inecuación está resolta no exemplo 1, apartado anterior. é o exemplo 3, salvo que neste caso a recta está incluída. A solución é a intersección dos semiplanos solucións de ambas inecuacións. Polo tanto a solución é o recinto sinalado: 6. Resolución de problemas A linguaxe alxebraica é unha ferramenta para resolver problemas, para elo débense seguir os seguintes pasos: Formulación: Traducir o enunciado a ecuacións. Resolución: Resolver o sistema. Discusión: Comprobar que a solución obtida cumpre as condicións do enunciado. 12

Unha multinacional ten delegacións en Madrid, Barcelona e Valencia. O número total de altos executivos das tres delegacións ascende a 31. Para que o número de altos executivos da delegación de Barcelona fose igual ao de Madrid terían que trasladarse 3 de Madrid a Barcelona. Ademáis, o número dos de Madrid exceden nun á suma dos destinados nas outras dúas cidades. Cantos altos executivos están destinados en cada cidade? Sexan x, y, z os altos executivos de Madrid, Barcelona e Valencia respectivamente. Lendo de o problema obtemos as seguintes ecuacións: Facemos contas e resolvemos o sistema polo método de Gauss. Eliminamos x da segunda e terceira ecuación facendo 2ª-1ª e 3ª-1ª Eliminamos y da terceira ecuación facendo 3ª-2ª Resolvemos e obtemos z=5, y= 10 e x=16 Os executivos son 16 en Madrid, 10 en Barcelona e 5 en Valencia. 13