ΗΟΥΜΕ ΤΘΝ ΕΛΡΛΔΑ ΣΤΘΝ ΕΚΚΛΘΣΛΑ!

Transcript

1 1

2 2

3 ΛΕΑ ΜΘΤΟΡΟΛΛΣ ΚΕΚΥΑΣ, ΡΑΞΩΝ & ΔΛΑΡΟΝΤΛΩΝ ΝΘΣΩΝ ΓΑΦΕΛΟ ΝΕΟΤΘΤΟΣ «ὑμῖν γάρ ἐςτιν ἡ ἐπαγγελία καί τοῖσ τζκνοισ ὑμῶν καί πᾶςι τοῖσ εἰσ μακράν, ὅςουσ ἄν προςκαλζςθται Κφριοσ ὁ Κεόσ ἡμῶν» (Πράξ. 2,39) ΗΟΥΜΕ ΤΘΝ ΕΛΡΛΔΑ ΣΤΘΝ ΕΚΚΛΘΣΛΑ! ΚΑΤΘΧΘΤΛΚΟ ΒΟΘΚΘΜΑ ΛΕΑΡΟΣΤΟΛΛΚΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΕΚΥΑ

4 Λερά Μθτρόπολισ Κερκφρασ Αγίου Αρςενίου 1, Κζρκυρα τθλ , Τα μακιματα ςυνζγραψαν οι κατθχθτζσ του Λ. Ν. Αγ. Ράντων πόλεωσ π. Κεμιςτοκλισ Μουρτηανόσ π. Σπυρίδων Τριαντάφυλλοσ πρεςβ. Μαρία Κυτιλι-Μουρτηανοφ πρεςβ. Αντωνία Μάνδυλα-Τριαντάφυλλου Μαρία Κάλλου Ελζνθ ίκου Σταματία Βλάχου Στεφανία Καρφδθ Οι εικόνεσ με περιγράμματα είναι παρμζνεσ από το site 4

5 ΡΛΝΑΚΑΣ ΡΕΛΕΧΟΜΕΝΩΝ ΡΕΛΕΧΟΜΕΝΑ:...5 ΡΟΛΟΓΟΣ ΜΘΤΟΡΟΛΛΤΘ:...7 ΚΕΜΑΤΑ ΚΑΤΘΧΘΣΘΣ ΚΑΤΩΤΕΟΥ:...9 ΡΟΤΕΛΝΟΜΕΝΟ ΡΟΓΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΘΣΕΩΝ:...11 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 1:...13 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 2:...16 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 3:...19 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 4:...22 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 5:...24 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 6:...27 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 7:...30 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 8:...32 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 9:...34 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 10:...37 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 11:...40 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 12:...43 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 13:...46 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 14:...48 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 15:...51 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 16:...53 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 17:...56 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 18:...58 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 19:...60 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 20:...63 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 21:...65 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 22:...68 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 23:...71 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 24:...73 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 25:...76 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 26:...79 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 27:...82 ΚΕΜΑΤΑ ΚΑΤΘΧΘΣΘΣ ΓΥΜΝΑΣΛΟΥ-ΛΥΚΕΛΟΥ:

6 ΡΟΓΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΘΣΕΩΝ:...87 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 1:...89 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 2:...95 ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 3: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 4: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 5: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 6: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 7: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 8: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 9: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 10: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 11: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 12: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 13: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 14: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 15: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 16: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 17: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 18: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 19: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 20: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 21: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 22: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 23: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 24: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 25: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 26: ΣΥΝΑΝΤΘΣΘ 27:

7 ΡΟΛΟΓΟΣ ΣΕΒΑΣΜΛΩΤΑΤΟΥ ΜΘΤΟΡΟΛΛΤΟΥ ΚΕΚΥΑΣ, ΡΑΞΩΝ & ΔΛΑΡΟΝΤΛΩΝ ΝΘΣΩΝ κ. ΝΕΚΤΑΛΟΥ Ἀρ. Υρωτ. 303 Ξζρκυρα, 26 Χεπτεμβρίου 2011 Ξακϊσ βριςκόμαςτε ςζ μία ἐποχι μεγάλθσ κρίςεωσ, ςτιν ὁποία βλζπουμε κακθμερινά νά καταρρζει τό οἰκοδόμθμα ςτό ὁποῖο εἴχαμε ςτθριχτεῖ, δθλαδι ὁ πολιτιςμόσ τοῦ χριματοσ, τῆσ καταναλϊςεωσ, τῶν ἀπολαφςεων, τῆσ ἐκκοςμικεφςεωσ, τό ἐρϊτθμα «ποιά λφςθ ἔχουμε;» ἀνακφπτει ἔντονο. Ἡ Ἐκκλθςία μασ πιςτεφει ὅτι «ἰδοφ νῦν καιρόσ εῦπρόςδεκτοσ, ἰδοφ νῦν ἡμζρα ςωτθρίασ» (Β Κορ. 6,2). Ἡ ἐλπίδα μασ ἦταν καί εἶναι ἡ πίςτθ ςτόν Ψριαδικό Κεό. Ξαί ἡ ωωνι Ψου «οῦ μι ςζ ἀνῶ οῦδ οφ μι ςε ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. 13,5) ἀποτελεῖ τιν πνευματικι ἐκείνθ παρθγορία, ἡ ὁποία κά μᾶσ ςτθρίξει τόςο προςωπικά, ὅςο καί ὡσ λαό ςτίσ δφςκολεσ ςτιγμζσ ποφ διερχόμαςτε. Ὅμωσ αῦτι ἡ ωωνι πρζπει νά μιλιςει ςτίσ καρδιζσ μασ μζ κάκε τρόπο. Ξαί ὄχι μόνο ςτοφσ μεγαλυτζρουσ, ἀλλά καί ςτοφσ νεωτζρουσ. Γι αῦτό καί πάλι ἡ Ἐκκλθςία μασ ξεκινᾶ τόν πνευματικό τθσ ἀγϊνα ςτιν νζα ἱεραποςτολικι χρονιά μζ τιν λειτουργία τῶν κατθχθτικῶν ςχολείων γιά τά μικρότερα παιδιά καί τῶν ἐνοριακῶν νεανικῶν ςυνάξεων γιά τά μεγαλφτερα. Γιά νά καταρτίηοναι ὅλοι ςτίσ πνευματικζσ ἀξίεσ. Γιά νά ἀντλοῦν δφναμθ καί νόθμα μζςα ἀπό τιν ἐμπιςτοςφνθ ςτιν ἀγάπθ τοῦ Κεοῦ. Ξαί νά διαπιςτϊνουν, μζ τιν πνευματικι μόρωωςθ καί τιν μελζτθ τῆσ Ἁγίασ Γραωῆσ, τῶν βίων τῶν Ἁγίων μασ, τῆσ ἀςκθτικῆσ καί πατερικῆσ παραδόςεωσ, ὅτι ἡ Ἐκκλθςία μᾶσ καλεῖ ςζ ἀλλαγι ηωῆσ, προςδοκία ςωτθρίασ, ωροντίδα ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό μασ, ἀλλά καί γιά ὅλθ τιν κοινωνία. Χτό ἔργο αῦτό κάκε ὑλικό τό ὁποῖο ἀντλεῖται μζςα ἀπό τίσ πθγζσ τῆσ παραδόςεϊσ μασ εἶναι πολφτιμο. Ξακϊσ μάλιςτα ἡ ωετινι ἱεραποςτολικι χρονιά ἔχει ὡσ κζντρο τοῦ προβλθματιςμοῦ ὅλων μασ τό βιβλίο τῶν Ρράξεων τῶν Ἁποςτόλων, κεωριςαμε ἰδιαίτερα χριςιμο νά προβοῦμε ςτιν ἀνά χεῖρασ ἔκδοςθ αῦτῶν τῶν κατθχθτικῶν μακθμάτων, τά ὁποῖα ςυνεγράωθςαν καί διδάχκθκαν ςτιν κατθχθτικι πράξθ ἀπό τοφσ ἱερεῖσ καί τοφσ κατθχθτζσ τοῦ Ἱεροῦ Ραοῦ Ἁγίων Υάντων Ξερκφρασ, μζ ςκοπό νά βοθκθκεῖ τό ςφνολο τοῦ νεανικοῦ ἔργου τῆσ τοπικῆσ μασ Ἐκκλθςίασ. Γιά τιν προςπάκεια αῦτι ςυγχαίρουμε τοφσ πονιςαντασ, οἱ ὁποῖοι δείχνουν ὅτι δζν ἐξζλιπαν ὁ ηῆλοσ καί ἡ ἐπικυμία τῆσ ἐργαςίασ ςτό γεϊργιον τοῦ Ξυρίου, οῧτε τό μεράκι καί ἡ ἀωοςίωςθ. Ἄσ ςυναγωνιςτοῦμε, λοιπόν, ὅλοι ςτό νά δϊςουμε τά μθνφματα τῆσ ἐκκλθςιαςτικῆσ ηωῆσ ςτά μικρότερα καί μεγαλφτερα παιδιά μασ. Ἄσ ςυναντιςουμε τόν Ξφριό μασ, ἄσ μάκουμε γιά τι ηωι τῆσ Ἐκκλθςίασ καί ἄσ προχωριςουμε μζ κάρροσ ςτίσ δυςκολίεσ τῆσ ἐποχῆσ μασ! Ξαλι ἱεραποςτολικι καί κατθχθτικι χρονιά! Πετά πατρικῶν εῦχῶν καί τῆσ ἐν Ξυρίῳ ἀγάπθσ, Ο ΜΘΤΟΡΟΛΛΤΘΣ ΣΑΣ Ο ΚΕΚΥΑΣ, ΡΑΞΩΝ & ΔΛΑΡΟΝΤΛΩΝ ΝΘΣΩΝ 7

8 ΝΕΚΤΑΛΟΣ 8

9 ΚΕΜΑΤΑ ΚΑΤΘΧΘΣΘΣ ΚΑΤΩΤΕΟΥ 9

10 10

11 ΡΟΤΕΛΝΟΜΕΝΟ ΡΟΓΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΘΣΕΩΝ Συνάντθςθ 1 θ : 8 και : Θ Ανάλθψθ του Χριςτοφ (Ρράξ. 1, 1-11): θ Εκκλθςία ηθτά από τον κακζναν από εμάσ να ανεβαίνει ςτθ ηωι του προσ το Κεό και αυτό γίνεται μζςα από τθν Κεία Ευχαριςτία Συνάντθςθ 2 θ : 15 και : Θ εκλογι του αποςτόλου Ματκία (Ρράξ. 1, 12-26): Θ Εκκλθςία μασ διδάςκει ότι κανείσ δεν είναι αναντικατάςτατοσ να αγωνιηόμαςτε για να κρατιςουμε αυτό που ζχουμε και είμαςτε Συνάντθςθ 3 θ : 22 και : Θ Ρεντθκοςτι (Ρράξ. 2, 1-41): θ Εκκλθςία ςυνάντθςθ όςων πιςτεφουν ςτο Χριςτό και λαμβάνουν τθν επιωοίτθςθ του Αγίου Υνεφματοσ πορεία προσ το εμείσ Συνάντθςθ 4 θ : 29 και : Θ κεραπεία του χωλοφ (Ρράξ. 3, 1-10): ο χρυςόσ και ο Χριςτόσ ποια είναι θ αλθκινι ελεθμοςφνθ Συνάντθςθ 5 θ : 5 και : Ο Ανανίασ και θ Σαπφείρα (Ρράξ. 4, και 5, 1-11): το ψζμα μασ χωρίηει και από το Κεό και από τον ςυνάνκρωπό μασ Συνάντθςθ 6 θ : 12 και : Θ εκλογι των επτά διακόνων και το μαρτφριο του Στεφάνου (Ρράξ. 6, 1-8 και 7, 52-60): θ Εκκλθςία δεν κζλει να μασ υπθρετοφνε, αλλά να προςωζρουμε τόςο ςτθν οικογζνεια, όςο και ςτθ ηωι μασ, ακόμθ κι αν αυτό δεν μασ κάνει να περνάμε ευχάριςτα Συνάντθςθ 7 θ : 19 και : Ο Σίμων ο Μάγοσ (Ρράξ. 8, 9-24): θ Εκκλθςία απορρίπτει τθν μαγεία και διαλζγει τθν πίςτθ Συνάντθςθ 8 θ : 26 και : Ο Φίλιπποσ και ο Αικίοπασ (Ρράξ. 8, 26-40): θ Εκκλθςία μασ δείχνει ότι τθν πίςτθ μασ χρειάηεται να τθν καταλαβαίνουμε μζςα από τθν ανάγνωςθ και μελζτθ τθσ Αγίασ Γραωισ Συνάντθςθ 9 θ : 3 και : Θ Σφνοδοσ των Ιεροςολφμων (Ρράξ. 15, 1-35): θ Εκκλθςία κζλει από εμάσ να ςυηθτάμε τα πάντα και δεν περιορίηει τθν ελευκερία μασ Συνάντθςθ 10 θ : 10 και : Θ απελευκζρωςθ του Ρζτρου από τθ φυλακι (Ρράξ. 12, 1-19): θ Εκκλθςία δίνει ςτον άνκρωπο τθν ελευκερία και του ςϊματοσ και τθσ ψυχισ Συνάντθςθ 11 θ : 17 και : Ο Ρζτροσ και ο Κορνιλιοσ (Ρράξ. 10, 1-44): θ Εκκλθςία δεν ξεχωρίηει τουσ ανκρϊπουσ ςε κακαροφσ και ακάκαρτουσ, αλλά δζχεται όλουσ όςουσ κζλουν να ηιςουν τθ ηωι τθσ Συνάντθςθ 12 θ : 14 και : Ο Ραφλοσ και ο Σίλασ ςτουσ Φιλίππουσ (Ρράξ. 16, 11-40): θ Εκκλθςία ηθτά από εμάσ να ανανεϊνουμε το βάπτιςμά μασ με τθν ςυμμετοχι ςτθν πνευματικι τθσ ηωι (ιεραποςτολι, λατρεία, αγάπθ) Συνάντθςθ 13 θ : 21 και : Ο Βαρνάβασ, ο Ραφλοσ, ο Ελφμασ και ο Σζργιοσ (Ρράξ. 13, 1-12): θ Εκκλθςία κζλει από εμάσ να ζχουμε κάρροσ ςτθ ηωι μασ και να μθν ωοβόμαςτε να ποφμε τθν αλικεια ακόμθ και μπροςτά ςτουσ πιο δυνατοφσ ανκρϊπουσ Συνάντθςθ 14 θ : 28 και : Ο Ραφλοσ και ο Άγαβοσ (Ρράξ. 11, και 21, 1-16): θ Εκκλθςία μασ μακαίνει να μθν υποχωροφμε ςε ό,τι είναι ςωςτό, ακόμθ κι αν αυτό ζχει τίμθμα ςτθ ηωι μασ Συνάντθςθ 15 θ : 4 και : Ο Θρϊδθσ και θ υπερθφάνειά του (Ρράξ. 12, 1-2 και 20-25): θ Εκκλθςία μασ δείχνει ότι θ υπερθωάνεια και ο εγωιςμόσ δεν γίνονται αποδεκτά από το Κεό Συνάντθςθ 16 θ : 11 και : Ο Ιάςονασ, ο Σωςίπατροσ, θ φιλοξενία και θ ευκφνθ (Ρράξ. 17, 1-15): θ Εκκλθςία μασ κζλει να αναλαμβάνουμε τθν ευκφνθ ςτθν πράξθ για τθ ηωι μασ και για τα όςα πιςτεφουμε 11

12 Συνάντθςθ 17 θ : 17 και : Θ κεραπεία του Αινζα και θ ανάςταςθ τθσ Ταβικά (Ρράξ. 9, 32-43): αλθκινό καφμα είναι θ αγάπθ που αναςταίνει τόςο από τον ςωματικό όςο και από τον πνευματικό κάνατο Συνάντθςθ 18 θ : 25 και : Ο Ραφλοσ ςτθν Ζφεςο (Ρράξ. 19, 1-41): θ Εκκλθςία μασ καλεί ςε μετάνοια, ζμπρακτθ αλλαγι του τρόπου ηωισ μασ Συνάντθςθ 19 θ : 3 και : Θ ομιλία του Ραφλου ςτουσ πρεςβυτζρουσ τθσ Εφζςου (Ρράξ. 20, 17-38): θ Εκκλθςία μασ καλεί ςε αγϊνα ςε ζναν κόςμο όπου υπάρχουν πολλοί αντίκετοι ςτο Χριςτό και πολλοί που πιςτεφουν λανκαςμζνα Συνάντθςθ 20 θ : 10 και : Ο Ραφλοσ και ο Βαρνάβασ ςτα Λφςτρα και τθ Δζρβθ (Ρράξ. 14, 8-20) θ Εκκλθςία μασ ωανερϊνει τον Χριςτό που γλιτϊνει τον κόςμο από τθ λατρεία των ειδϊλων, παλαιϊν και ςφγχρονων Συνάντθςθ 21 θ : 17 και : Ο Ραφλοσ, ο Αγρίππασ και θ Βερενίκθ (Ρράξ. 26, 1-30): θ Εκκλθςία μασ καλεί να ηοφμε ηωι ςταυρωμζνθ, ςτθν οποία ο Χριςτόσ μασ δίνει δφναμθ Συνάντθςθ 22 θ : 24 και : Το όραμα τθσ Τρωάδασ (Ρράξ. 16, 1-10): θ Εκκλθςία ςτθρίηει τθν πατρίδα και δίνει ςτουσ ανκρϊπουσ ταυτότθτα Συνάντθςθ 23 θ: και : Ο Ευρωκλφδωνασ και οι τρίχεσ τθσ κεφαλισ μασ (Ρράξ. 27, 1-44): θ Εκκλθςία πιςτεφει και ηει τθν πρόνοια του Κεοφ για τον κακζναν από εμάσ Συνάντθςθ 24 θ: 7 και : Ο Ραφλοσ και θ Ακινα (Ρράξ. 17, 16-34): θ Εκκλθςία πιςτεφει ότι ο Κεόσ δθμιοφργθςε τον κόςμο και τον άνκρωπο και τον αναδθμιοφργθςε με τθν παρουςία του Χριςτοφ και τον ςταυρό Συνάντθςθ 25 θ: 28 και : Θ ανάςταςθ του Ευτφχου (Ρράξ. 20, 4-11): θ Εκκλθςία ηει τθν Ανάςταςθ ωσ τθν βάςθ τθσ πίςτθσ μασ Συνάντθςθ 26 θ: 5 και : Τα φίδια τθσ Μελίτθσ (Ρράξ. 28, 1-9): θ Εκκλθςία και θ ηωι τθσ μασ προωυλάςςουν από κάκε κακό Συνάντθςθ 27 θ: 12 και : Ο φμνοσ τθσ αγάπθσ (Α Κορ. 13, 1-13): θ Εκκλθςία ηει τθν αγάπθ ωσ τθν αρχι και το τζλοσ, δθλαδι το νόθμα τθσ ηωισ μασ 12

13 Συνάντθςθ 1θ Θ Ανάλθψθ του Χριςτοφ Πετά τθν Ανάςταςι Ψου ο Χριςτόσ για ςαράντα θμζρεσ εμωανιηόταν ςτουσ μακθτζσ Ψου. Χυνεχϊσ τουσ μιλοφςε για τθ Βαςιλεία του Κεοφ, τουσ παράγγειλε να μθν ωφγουν από τα Λεροςόλυμα μζχρισ ότου λάβουν το Άγιο Υνεφμα, ενϊ τουσ ηιτθςε, αωοφ ςυμβεί αυτό, να πάνε ςε όλα τα μζρθ του κόςμου και να βαωτίηουν τουσ ανκρϊπουσ με νερό ςτο όνομα του Υατρόσ, του Ωιοφ και του Αγίου Υνεφματοσ. Τταν ςυμπλθρϊκθκαν οι ςαράντα θμζρεσ, τότε τουσ ανζβαςε ςτο όροσ των Ελαιϊν, από όπου μποροφςαν να δοφνε τθν Λερουςαλιμ από ψθλά. Εκεί οι μακθτζσ Ψον ρϊτθςαν αν επρόκειτο να αποκαταςτιςει τθν βαςιλεία του Λςραιλ και να δϊςει ελευκερία ςτο λαό που ιταν υποδουλωμζνοσ ςτουσ Φωμαίουσ. Εκείνοσ τουσ απάντθςε: «Δεν είναι ςτθν αρμοδιότθτά ςασ να γνωρίηετε πϊσ κα ζρκει το μζλλον ςτον κόςμο. Τλα ανικουν ςτο κζλθμα και τθ δφναμθ του Κεοφ. Κα πάρετε όμωσ δφναμθ όταν ζρκει το Άγιο Υνεφμα επάνω ςασ και κα είςτε μάρτυρεσ τθσ δικισ μου παρουςίασ τόςο ςτθν Λερουςαλιμ, όςο και ςε όλθ τθν Λουδαία και ςτθ Χαμάρεια ωσ τα πζρατα τθσ γθσ». Αωοφ είπε αυτά τα λόγια κι ενϊ εκείνοι τον ζβλεπαν, άρχιςε να ανεβαίνει προσ τον ουρανό και ζνα ςφννεωο, μια νεωζλθ, τον πιρε και τον ζκρυψε από τα μάτια τουσ. Σι μακθτζσ ζμειναν άωωνοι. Χτζκονταν και τον κοιτοφςαν που χάκθκε και τότε είδαν δφο άντρεσ ντυμζνουσ ςτα λευκά, οι οποίοι τουσ είπαν: «Άντρεσ Γαλιλαίοι, γιατί ςτζκεςτε εκεί με το βλζμμα ςασ προςθλωμζνο ςτον ουρανό; Αυτόσ ο ίδιοσ ο Λθςοφσ, που αναλιωκθκε από ανάμεςά ςασ ςτον ουρανό, κα ζρκει με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να ανεβαίνει ςτον ουρανό». Ψότε επζςτρεψαν από το όροσ των Ελαιϊν ςτθν Λερουςαλιμ. Τταν μπικαν ςτθν πόλθ ανζβθκαν ςτο υπερϊο, όπου ςυνικιηαν να ςυγκεντρϊνονται, ο Υζτροσ και ο Iάκωβοσ και ο Iωάννθσ και ο Aνδρζασ, ο Φίλιπποσ και ο Κωμάσ, ο Bαρκολομαίοσ και ο Mατκαίοσ, ο Iάκωβοσ του Aλωαίου και ο Χίμων ο Zθλωτισ, και ο Iοφδασ του Iακϊβου. Τλοι αυτοί, μαηί και με τισ γυναίκεσ κακϊσ επίςθσ και με τθ Mαρία, τθ μθτζρα του Λθςοφ και τουσ αδελωοφσ του, αωιζρωναν πολφ χρόνο ςε προςευχι και δζθςθ με κζρμθ και ομοψυχία. (Ρράξ. 1, 1-11) Ερμθνευτικά ςχόλια Για ςαράντα θμζρεσ: ο Χριςτόσ εμωανιηόταν ςτουσ μακθτζσ Ψου τόςο για να πιςτζψουν τθν Ανάςταςι Ψου, όςο και για να τουσ προετοιμάςει για τθν άνοδό Ψου ςτον ουρανό, αλλά και για τον ερχομό του Αγίου Υνεφματοσ κατά τθν θμζρα τθσ Υεντθκοςτισ. Σ Χριςτόσ δεν ικελε οι μακθτζσ Ψου να αιςκανκοφν ορωανοί, διότι θ παρουςία Ψου δεν κα ςταματοφςε επειδι ο ίδιοσ κα ανζβαινε με τθν Ανάλθψι Ψου ςτουσ ουρανοφσ. Να πάνε ςε όλα τα μζρθ: οι μακθτζσ ανζλαβαν από το Χριςτό μια αποςτολι. Ρα μθν αωιςουν μζροσ του κόςμου ςτο οποίο να μθν κθρυχκεί θ Αλικεια του Ευαγγελίου, που για τθν Εκκλθςία είναι ο Χριςτόσ. Χθμείο του κθρφγματοσ και τθσ αποδοχισ από τουσ ανκρϊπουσ τθσ πίςτθσ ςτο Χριςτό είναι το βάπτιςμα, το οποίο γίνεται ςτο όνομα του Υατρόσ και του Ωιοφ και του Αγίου Υνεφματοσ. Αυτό είναι και το όνομα του Ψριαδικοφ Κεοφ για εμάσ τουσ χριςτιανοφσ. Επομζνωσ, όταν ζνα παιδί, όταν ζνασ άνκρωποσ βαωτίηεται, αποδζχεται τθν πίςτθ ςτο Χριςτό και εντάςςεται ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ. αν επρόκειτο να αποκαταςτιςει τθν βαςιλεία του Λςραιλ: οι Απόςτολοι, κακϊσ δεν είχαν λάβει το Άγιο Υνεφμα, νόμιηαν ότι ο Χριςτόσ κα ζωευγε από αυτι τθν γθ, για να ξαναζρκει και να γίνει βαςιλιάσ του Λςραιλ, δίνοντασ ςτουσ Εβραίουσ τθν ελευκερία από τουσ Φωμαίουσ. Τμωσ ο Χριςτόσ ςταυρϊκθκε για να ωζρει ςε όλουσ τουσ ανκρϊπουσ τθν ελευκερία από το κακό και τθν αμαρτία και όχι να περιοριςτεί ςε ζνα επίγειο βαςίλειο. Γι αυτό και τουσ λζει ότι δεν είναι αρμοδιότθτά τουσ να αςχολοφνται με το πϊσ κα ζρκει το μζλλον ςτον κόςμο. Ζργο τουσ είναι να δίδουν μαρτυρία για τθ δικι Ψου παρουςία ςτον κόςμο. Άρχιςε να ανεβαίνει προσ τον Ουρανό: ο Χριςτόσ ζωυγε από τθν γθ για να ανζβει ςτον ουρανό, για να επιςτρζψει κοντά ςτον Υατζρα Ψου. Ψο ςφννεωο που τον ςκζπαςε ιταν το Άγιο Υνεφμα. Σ Χριςτόσ ανζβαςε ζτςι τθν ανκρϊπινθ ωφςθ ςε μιαν άλλθ διάςταςθ, αυτι τθν ουράνια. Σ κάκε άνκρωποσ λοιπόν μπορεί να ανζβει ςτον ουρανό και να ηιςει με το Κεό. Αυτόσ είναι ο Υαράδειςοσ, αυτόσ είναι ο δρόμοσ τθσ Εκκλθςίασ. Ξαι για να ςυμβεί αυτό χρειάηεται να ανεβαίνουμε κακθμερινά, αωινοντασ ςτθν άκρθ τισ μικρζσ ι μεγάλεσ αμαρτίεσ μασ, αλλά και κοινωνϊντασ το Χϊμα και το Αίμα του Χριςτοφ ςτθν Κεία Οειτουργία, που μασ κάνει, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, παιδιά του Κεοφ. Θ ηωι μασ ςτθν Εκκλθςία είναι ηωι ανόδου προσ το Κεό. Ζτςι, κα γιορτάηουμε αλθκινά όλεσ τισ γιορτζσ τθσ πίςτθσ μασ, ζτςι και τθν εορτι τθσ Αναλιψεωσ του Χριςτοφ. Δφο άντρεσ ντυμζνουσ ςτα λευκά: οι άγγελοι ιταν αυτοί, οι οποίοι προζτρεψαν τουσ μακθτζσ να γυρίςουν ςτα Λεροςόλυμα και να περιμζνουν εκεί τον ερχομό του Αγίου Υνεφματοσ. Σ άνκρωποσ δεν ανεβαίνει ςτον Κεό αν δεν 13

14 ζχει το Άγιο Υνεφμα. Ξαι αυτό το ηοφμε ςτθν Εκκλθςία. Υαράλλθλα, τουσ είπαν ότι ο Χριςτόσ, όπωσ ανζβθκε ςτον ουρανό, ζτςι κα επιςτρζψει ςτθ γθ με τθν Δευτζρα Υαρουςία. Ρροςευχι και δζθςθ με κζρμθ και ομοψυχία: οι λίγοι που πίςτευαν ςτο Χριςτό προςεφχονταν και Ψον παρακαλοφςαν να τουσ ωωτίςει. Θ προςευχι τουσ ιταν γεμάτθ κζρμθ και δφναμθ, αλλά και ιταν ομόψυχοι, δθλαδι ενωμζνοι. Για να ανεβαίνουμε ςτο Κεό χρειάηεται, προςευχι, πίςτθ, κερμι καρδιά και ομοψυχία, δθλαδι ό,τι ηοφμε ςτθν Κεία Οειτουργία και ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ. Ανάλθψθ: τθν Ανάλθψθ του Χριςτοφ και τθσ ανκρϊπινθσ ωφςθσ ςτο πρόςωπό Ψου (ο Χριςτόσ Κεάνκρωποσ) τθ γιορτάηουμε τθν Υζμπτθ, ςαράντα θμζρεσ μετά το Υάςχα. Ερωτιςεισ 1. Γιατί εμωανιηόταν για ςαράντα θμζρεσ ο Χριςτόσ ςτουσ μακθτζσ Ψου; 2. Ψι εορτάηουμε κατά τθν Ανάλθψθ του Χριςτοφ; 3. Ψι ςθμαίνει να ανεβαίνουμε προσ το Κεό; 4. Θ άνοδοσ του ανκρϊπου μπορεί να γίνει χωρίσ τθν Εκκλθςία; 5. Πε ποιουσ τρόπουσ μποροφμε ηιςουμε αυτι τθν άνοδο; Συμπζραςμα Θ Εκκλθςία ηθτά από τον κακζναν από εμάσ να ανεβαίνει ςτθ ηωι του προσ το Κεό και αυτό γίνεται μζςα από τθν Κεία Ξοινωνία. Της Αναλήυεφς:40 ημέρες μετά το Πάστα Απολυτίκιο τθσ Αναλιψεωσ (ιχοσ δ ) Ανελιωκθσ εν δόξθ, Χριςτζ ο Κεόσ θμϊν, χαροποιιςασ τουσ μακθτάσ τθ επαγγελία του Αγίου Υνεφματοσ. βεβαιωκζντων αυτϊν δια τθσ ευλογίασ ότι ςυ ει ο Ωιόσ του Κεοφ, ο λυτρωτισ του κόςμου. Α Ρ Α Ο Θ Ψ Θ Η Θ Κ Ρ Λ Γ Α Φ Β Γ Χ Δ Ε Α Ε Λ Ξ Ο Π Ρ Σ Υ Χ Φ Σ Φ Ρ Ε Φ Ε Ο Θ Ψ Σ Υ Χ Ψ Ω Φ Χ Ψ Ω Α Χ Ρ Α Γ Β Γ Δ Ε Η Χ Σ Ε Ο Α Λ Ω Ρ Σ Θ Ο Ω Θ Ο Κ Λ Ξ Φ Χ Ο Ω Π Π Λ Ρ Σ Σ Φ Υ Π Α Φ Ο Χ Ψ Ω Χ Λ Φ Α Χ Ω Α Ψ Α Β Γ Χ Δ Ε Η Θ Λ Κ Λ Ξ Ο Ψ Π Α Ρ Σ Σ Υ Φ Χ Σ Ψ Ω Φ Χ Λ Ψ Ω Α Β Χ Α Υ Σ Χ Ψ Σ Ο Σ Λ Γ Δ Ε Η Θ Κ Λ Ξ Ο Π Ρ Βρεσ ςτο κρυπτόλεξο, κάκετα και οριηόντια 10 λζξεισ από τθν ιςτορία που άκουςεσ και διάβαςεσ. Να ηωγραφίςεισ τθν Ανάλθψθ του Χριςτοφ: 14

15 15

16 Συνάντθςθ 2 θ Θ εκλογι του αποςτόλου Ματκία Πετά τθν Ανάλθψθ του Λθςοφ ςτουσ Συρανοφσ, οι Απόςτολοι με χαροφμενθ διάκεςθ επιςτρζψανε ςτα Λεροςόλυμα. Ξατευκφνκθκαν ςτο ςπίτι όπου ζμεναν, ανζβθκαν ςτο πάνω πάτωμα και εκεί όλοι μαηί προςεφχονταν. Ιταν εκεί ο Υζτροσ και ο Λάκωβοσ, ο Λωάννθσ, ο Ανδρζασ, ο Φίλιπποσ και ο Κωμάσ, ο Βαρκολομαίοσ, ο Πατκαίοσ, ο Λάκωβοσ του Αλωαίου, ο Χίμων ο Ηθλωτισ και ο Λοφδασ του Λακϊβου. Ψότε ζνασ από τουσ Αποςτόλουσ, ο Υζτροσ ςθκϊκθκε ανάμεςα ςτουσ μακθτζσ και ςε άλλα εκατόν είκοςι πρόςωπα που βρζκθκαν κοντά τουσ, λζγοντασ ότι κα ζπρεπε να διαλζξουν κάποιον, όπωσ ιταν γραμμζνο ςτο βιβλίο των ψαλμϊν, να μπει ςτθ κζςθ του δυςτυχιςμζνου του ςυμμακθτι τουσ του Λοφδα, ο οποίοσ είχε βοθκιςει τουσ Λουδαίουσ να ςυλλάβουν τον Λθςοφ. Ξι αυτόσ που κα διάλεγαν, κα ζπρεπε να είχε ηιςει κοντά ςτον Λθςοφ από τθ μζρα που ο Ξφριοσ ξεκίνθςε τθ δθμόςια ηωι Ψου: αμζςωσ, δθλαδι, μετά τθν βάπτιςι του ςτον Λορδάνθ ποταμό, από τον Λωάννθ. Ρα γνϊριηε τθ διδαςκαλία Ψου, τα καφματά Ψου. Πε μια γνϊμθ όλοι, υπζδειξαν το Πατκία και τον Βαρςαββά ωσ τουσ καταλλθλότερουσ για να λάβουν τθ κζςθ του Λοφδα. Αωοφ όμωσ ο Κεόσ ζπρεπε να ωανερϊςει ποιοσ από τουσ δυο κα τον υπθρετοφςε, οι απόςτολοι άρχιςαν τθν προςευχι λζγοντασ: «Ξφριε, εςφ που γνωρίηεισ τι ζχει μζςα ςτθν καρδιά του κάκε άνκρωποσ, ωανζρωςε ποιον από αυτοφσ τουσ δφο διάλεξεσ να πάρει τθ κζςθ του αποςτόλου». Ξι ζβαλαν κλιρο. Σ κλιροσ ζπεςε ςτον Πατκία. Σ Πατκίασ ςτο εξισ, όπωσ και οι άλλοι απόςτολοι, κ αωιζρωνε τθ ηωι του για να ωζρει ςτον κόςμο τθν καλι είδθςθ, ότι ο κάνατοσ νικικθκε, ο Χριςτόσ αναςτικθκε. Ξι ο δρόμοσ τθσ Βαςιλείασ των Συρανϊν ανοίχτθκε για τουσ ανκρϊπουσ. (Ρράξ. 1, 12-26) Ερμθνευτικά ςχόλια Ρροςευχι και δζθςθ με κζρμθ και ομοψυχία: οι λίγοι που πίςτευαν ςτο Χριςτό προςεφχονταν και Ψον παρακαλοφςαν να τουσ ωωτίςει. Θ προςευχι τουσ ιταν γεμάτθ κζρμθ και δφναμθ, αλλά και ιταν ομόψυχοι, δθλαδι ενωμζνοι. Για να ανεβαίνουμε ςτο Κεό χρειάηεται, προςευχι, πίςτθ, κερμι καρδιά και ομοψυχία, δθλαδι ό,τι ηοφμε ςτθν Κεία Οειτουργία και ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ. Στθ κζςθ του δυςτυχιςμζνου ςυμμακθτι τουσ, του Λοφδα: ο Λοφδασ ιταν ζνασ από τουσ δϊδεκα μακθτζσ του Λθςοφ. Ιταν εκείνοσ που πρόδωςε τον Ξφριο ςτουσ Λουδαίουσ, για να τον ςυλλάβουν και να τον ςταυρϊςουν. Σ Λοφδασ δεν μποροφςε να δει τον Ξφριο ωσ τθν Αλικεια και τθν Ηωι. Σ εγωιςμόσ του τον ζκανε να ςκζωτεται μόνο τον εαυτό του. Ζτςι χρθςιμοποιοφςε το ταμείο που είχαν ο Χριςτόσ και οι μακθτζσ για τθν ελεθμοςφνθ ςτουσ αδφναμουσ, για να ζχει ο ίδιοσ αγακά και άνεςθ. Σφτε όταν ο Χριςτόσ του ζδωςε το ψωμί το βράδυ του Πυςτικοφ Δείπνου και του είπε κα γινόταν προδότθσ του, δεν ςυγκινικθκε. Σ Λοφδασ νόμιςε ότι ιταν ο ίδιοσ κεόσ. Ζνιωκε ότι αυτά που ζλεγε και ζκανε ιταν ςωςτά και δεν ζπρεπε να αλλάξει τίποτα ςτθν ςυμπεριωορά του. Εγωιςμόσ, πείςμα, ζλλειψθ ταπείνωςθσ και κζλθςθσ για το καλό. Πόνοσ του λοιπόν ο Λοφδασ ωεφγει μακριά από τθν αγάπθ του Κεοφ. Κι αυτόσ που κα διάλεγαν...τα καφματά Του: αυτόσ που κα ζπαιρνε τθν κζςθ του Λοφδα, ζπρεπε να είχε ηιςει κοντά ςτον Λθςοφ. Γιατί; Διότι κα γινόταν απόςτολοσ. Κα μετζωερε δθλαδι ςτουσ ανκρϊπουσ το μινυμα ότι ο Λθςοφσ Χριςτόσ αναςτικθκε από τουσ νεκροφσ. Ψάχνουν λοιπόν οι απόςτολοι εκείνο το πρόςωπο που πιςτεφει ςτον Κεό και αωιζρωςε τθν ηωι του ςτο να ακολουκεί τα βιματα του Λθςοφ ςτον κόςμο. Εκείνον όπου θ καρδιά του είναι πλθμμυριςμζνθ από τθν αγάπθ για τον Ξφριο. Οι απόςτολοι άρχιςαν τθν προςευχι...αποςτόλου: ο Κεόσ μασ ζπλαςε πρόςωπα με ςυνείδθςθ και αγάπθ. ζρουμε το καλό και το κακό, ξζρουμε να αγαπάμε και να μθν αγαπάμε, γιατί ο Κεόσ μασ ζχει αωιςει και ελεφκερουσ να αποωαςίηουμε πϊσ κα ηιςουμε. Τμωσ θ αγάπθ προσ τον Κεό και τουσ ανκρϊπουσ, θ ταπείνωςθ, θ υπακοι και όλεσ οι αρετζσ και τα χαρίςματα που κάκε άνκρωποσ ζχει, είναι δϊρα του Κεοφ και ο αγϊνασ μασ, από τθν παιδικι μασ θλικία, είναι να τα κρατιςουμε, για το καλό το δικό μασ και των ςυνανκρϊπων μασ. Ο κλιροσ ζπεςε ςτον Ματκία: Λοφδασ και Πατκίασ. Σ Λοφδασ ζνιωκε ότι ιταν ζνασ και μοναδικόσ, αναντικατάςτατοσ. Θ Εκκλθςία όμωσ ςτθν κζςθ του κα τοποκετιςει τον Πατκία ωσ δωδζκατο απόςτολο. Σ Λοφδασ αγάπθςε μόνο τον εαυτό του. Σφτε να μετανοιςει δεν μπόρεςε για τα λάκθ του. Ρα ηθτιςει ςυγχϊρεςθ από το Ξφριο. Σ Πατκίασ αωιερϊνει τθν ηωι του ςτο να ακολουκεί τον Λθςοφ, από τθν αγάπθ του ςτον Ξφριο και τθν πίςτθ του ςτθν Ανάςταςθ. Κυςιάηεται λοιπόν και αγωνίηεται τα δϊρα που ζχει λάβει από τον Ξφριο να τα κρατιςει και να τα μεταωζρει και ς άλλουσ ανκρϊπουσ ωσ απόςτολοσ του Ξυρίου. Θ εκλογι του Πατκία ιταν απόωαςθ του Αγίου Υνεφματοσ, γιατί ο κλιροσ δεν ιταν τυχαίο γεγονόσ. Ο Ματκίασ ςτο εξισ: δεν υπάρχει αναντικατάςτατοσ άνκρωποσ. Χτθ κζςθ του κακενόσ κα ζρκει κάποιοσ άλλοσ. Πόνο που τα χαρίςματά του κα είναι διαωορετικά. Επομζνωσ, δεν χρειάηεται να νομίηουμε ότι όλα εξαρτϊνται από εμάσ, ότι είμαςτε το κζντρο του κόςμου. Από τθν μικρι μασ θλικία ασ μάκουμε ότι χρειάηεται να ςυνεργαηόμαςτε με τουσ άλλουσ, να ακοφμε τουσ μεγαλφτερουσ, αλλά και να προςωζρουμε τα χαρίςματά μασ, τθν καλι μασ διάκεςθ και τθν αγάπθ, τθν εξυπνάδα μασ, το χιοφμορ μασ, ό,τι γνωρίηουμε ςτουσ άλλουσ, για να χτίςουμε όμορωεσ παρζεσ και να πορευόμαςτε ςτο δρόμο του Κεοφ. 16

17 Ερωτιςεισ 1. Γιατί ο Λοφδασ ιταν δυςτυχιςμζνοσ; 2. Υοια αποςτολι είχαν οι Απόςτολοι; 3. Πε ποιον τρόπο οι απόςτολοι εκλζγουν αυτόν που κα πάρει τθν κζςθ του Λοφδα; 4. Γιατί νομίηετε ο Πατκίασ εκλζχτθκε απόςτολοσ; 5. Ωπάρχει αναντικατάςτατοσ άνκρωποσ ι χρειάηεται να μάκουμε να δοξάηουμε το Κεό για ό,τι μασ ζχει δϊςει; Συμπζραςμα Θ Εκκλθςία μασ διδάςκει ότι κανείσ δεν είναι αναντικατάςτατοσ. Ρα αγωνιηόμαςτε λοιπόν για να κρατιςουμε αυτό που ζχουμε και είμαςτε. Τοσ Αποστόλοσ Ματθία (γιορτάζει στις 9 Ασγούστοσ) Απολυτίκιο Αποςτόλου Ματκία (ιχοσ γ ) Απόςτολε Άγιε Πατκία, πρζςβευε τω ελειμονι Κεϊ ίνα πταιςμάτων άωεςιν παράςχθ ταισ ψυχαίσ θμϊν. Σ Λθςοφσ είχε Ξαι 12 Ψα Ευαγγζλια είναι Π Α Ψ Χυμμετζχουμε κάκε Ξυριακι ςτθ Κ Ο Σ αγαπθμζνοσ μακθτισ του Λθςοφ ο Λ Σ Πατκίασ πίςτευε ςτθν Α του Χριςτοφ. Ψο όνομα ενόσ αποςτόλου Χ Χυμπλιρωςε τα γράμματα που λείπουν και κα διαβάςεισ το όνομα του νζου αποςτόλου. Ηωγράφιςε τον Λθςοφ με τουσ αποςτόλουσ 17

18 18

19 Συνάντθςθ 3θ Θ Ρεντθκοςτι Ξακϊσ πλθςίαηε θ θμζρα τθσ Υεντθκοςτισ, ιταν όλοι οι απόςτολοι του Χριςτοφ μαηί ςυγκεντρωμζνοι ςτο ίδιο μζροσ. Εντελϊσ ξαωνικά, ακοφςτθκε μια βουι από τον ουρανό, καρρείσ και ωυςοφςε δυνατόσ αζρασ, και γζμιςε όλο το ςπίτι ςτο οποίο κάκονταν! Εμωανίςτθκαν τότε ς αυτοφσ γλϊςςεσ ςαν ωλόγεσ ωωτιάσ, που χωρίςτθκαν και κάκιςαν από μία ςτον κακζνα τουσ. Γζμιςαν τότε όλοι από Υνεφμα Άγιο κι άρχιςαν να μιλοφν ςε διάωορεσ γλϊςςεσ, όπωσ τουσ ωϊτιηε το Υνεφμα. Χτθν Λερουςαλιμ κατοικοφςαν επίςθσ και ευςεβείσ Λουδαίοι απ όλα τα ζκνθ του κόςμου. Ζτςι, όταν ακοφςτθκε θ βουι αυτι, μαηεφτθκαν εκεί πλικοσ ανκρϊπων και παραξενεφτθκαν όταν ο κακζνασ απ αυτοφσ άκουγε τουσ αποςτόλουσ να μιλοφνε ςτθ δικι του γλϊςςα. Kαι όλοι ζμεναν κατάπλθκτοι και εκωράηανε τθν απορία τουσ ο ζνασ ςτον άλλο λζγοντασ: Mα όλοι αυτοί εδϊ που μιλάνε, δεν είναι Γαλιλαίοι; Υϊσ γίνεται, λοιπόν, να τουσ ακοφμε εμείσ να μιλάνε τθ μθτρικι μασ γλϊςςα; Ψι να ςθμαίνει άραγε αυτό; Άλλοι όμωσ τουσ κορόιδευαν λζγοντασ: Ιπιαν κραςί και μζκυςαν! Χθκϊκθκε, τότε, ο Υζτροσ μαηί με τουσ ζντεκα αποςτόλουσ, φψωςε τθ ωωνι του και τουσ τόνιςε τα εξισ: Άντρεσ Λουδαίοι και όλοι εςείσ που κατοικείτε ςτθν Λερουςαλιμ, ακοφςτε αυτό που κα ςασ πω: Είναι ωανερό πωσ δεν είμαςτε μεκυςμζνοι, αωοφ θ ϊρα είναι ακόμα εννιά το πρωί. Αλλά αυτό είναι το γεγονόσ που ζχει προωθτευκεί μζςω του προωιτθ Iωιλ, όταν είπε: Στισ ζςχατεσ μζρεσ, λζει ο Θεόσ, κα ςτείλω το Ρνεφμα μου πάνω ςε κάκε άνκρωπο και κα προφθτζψουν οι γιοι ςασ και οι κυγατζρεσ ςασ. Θα κάνω, ακόμα, πράγματα καυμαςτά πάνω ςτον ουρανό και ςθμάδια ανεξιγθτα κάτω ςτθ γθ: Αίμα και φωτιά και ςφννεφα καπνοφ. O ιλιοσ κα μεταβλθκεί ςε ςκοτάδι και το φεγγάρι ςε αίμα, προτοφ ζρκει θ Θμζρα του Kυρίου θ μεγάλθ και λαμπρι. Τότε, όποιοσ κα επικαλεςτεί το όνομα του Kυρίου κα ςωκεί. Χτθ ςυνζχεια, ο Υζτροσ τουσ μίλθςε για το Χριςτό που ιρκε ςτον κόςμο και ςτον οποίο δεν πίςτεψαν ότι ιταν ο Ωιόσ του Κεοφ. Ψον ςταφρωςαν, αλλά Εκείνοσ αναςτικθκε. Σι μακθτζσ είναι εκείνοι που μαρτυροφν για τθν Ανάςταςθ ότι ζγινε, κακϊσ επί ςαράντα θμζρεσ ζβλεπαν τον Ξφριο να είναι ανάμεςά τουσ. Τταν οι Λουδαίοι άκουςαν αυτά, είπαν ςτον Υζτρο και ςτουσ άλλουσ αποςτόλουσ: Tι πρζπει να κάνουμε τϊρα; Kαι ο Υζτροσ τουσ απάντθςε: Πετανοιςτε κι ασ βαωτιςτεί ο κακζνασ ςασ ςτο όνομα του Λθςοφ Xριςτοφ για να ςυγχωρεκοφν οι αμαρτίεσ ςασ, κι ζτςι κα ζρκει και ςε ςασ το Άγιο Υνεφμα. Εκείνοι, λοιπόν, δζχτθκαν με μεγάλθ χαρά το λόγο του και βαωτίςτθκαν. Kαι ζτςι τθν θμζρα εκείνθ προςτζκθκαν ςτθν εκκλθςία γφρω ςτισ τρεισ χιλιάδεσ άνκρωποι. ((Ρράξ. 2, 1-41) Ερμθνευτικά ςχόλια Ρεντθκοςτι: πενιντα μζρεσ μετά τθν Ανάςταςθ του Χριςτοφ οι ζντεκα μακθτζσ είναι μαηεμζνοι ςτο επάνω μζροσ του υπερϊου, του ςπιτιοφ που ζγινε ο Πυςτικόσ Δείπνοσ. Θ Υεντθκοςτι ιταν μεγάλθ γιορτι των Λουδαίων που τουσ κφμιηε τθν θμζρα που ο Κεόσ ζδωςε ςτον Πωυςι τισ δζκα εντολζσ, αλλά και ζωερναν ςτο Ραό του Χολομϊντα τουσ πρϊτουσ καρποφσ από κάκε ωροφτο. Γλϊςςεσ ςαν φλόγεσ φωτιάσ: Είναι το Άγιο Υνεφμα, που ο Κεόσ υποςχζκθκε από τα χρόνια κιόλασ των προωθτϊν τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ πωσ κα ςτείλει. Σ προωιτθσ Λωιλ ςυγκεκριμζνα, μιλά για το Άγιο Υνεφμα που κα κατεβεί ωσ αίμα, ωωτιά και ατμίδα καπνοφ. Ψο αίμα ςυμβολίηει τθν ςάρκωςθ του Χριςτοφ, που ζγινε, όπωσ λζμε και ςτο «Υιςτεφω» «εκ Υνεφματοσ Αγίου και Παρίασ τθσ Υαρκζνου». Ψο πυρ, θ ωωτιά δθλαδι, ςυμβολίηει τισ γλϊςςεσ του Αγίου Υνεφματοσ που μοιράςτθκαν ςτουσ μακθτζσ, τα χαρίςματα που παίρνει ο κακζνασ που πιςτεφει ςτο Χριςτό για να κθρφξει το μινυμα τθσ ςωτθρίασ. Ξαι θ ατμίδα του καπνοφ, ςυμβολίηει τθν άνοδο του ανκρϊπου ςτον ουρανό, όπωσ ανεβαίνει ο καπνόσ ψθλά. Άρχιςαν να μιλοφν διάφορεσ γλϊςςεσ: Ψο Άγιο Υνεφμα ζρχεται και κατοικεί ςτθν καρδιά όποιου ανκρϊπου αγαπά το Κεό και ακολουκεί το κζλθμά Ψου. Πε το Άγιο Υνεφμα, οι απόςτολοι απζκτθςαν το χάριςμα να μποροφν να ςυνεννοοφνται με όλουσ τουσ ανκρϊπουσ, όποια γλϊςςα και αν μιλοφςαν, για να ζρκουν πιο κοντά και να τουσ μιλιςουν για το Χριςτό. Άλλοι τουσ κορόιδευαν: Σ Κεόσ κάνει καφματα μπροςτά ςε όλουσ τουσ ανκρϊπουσ. Τλοι όμωσ δεν πιςτεφουν. Είμαςτε ελεφκεροι να πιςτζψουμε ς αυτόν, αν το κζλουμε. Υιςτεφει όποιοσ αγαπά και κζλει να γνωρίςει το Κεό. Σι υπόλοιποι ι αδιαωοροφν ι κοροϊδεφουν. Ρροφιτεσ: οι προωιτεσ ζηθςαν ςτα χρόνια τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ και ιταν άνκρωποι πιςτοί ςτο Κεό, που είχαν το χάριςμα να διδάςκουν και να μιλάνε ςτον κόςμο για το τι κα ςυμβεί ςτα χρόνια τθσ Ξαινισ Διακικθσ. Ζτςι, προωιτευςαν και το Καφμα τθσ Υεντθκοςτισ, κάτι που εξθγεί εδϊ ο Απόςτολοσ Υζτροσ. Εκείνοσ αναςτικθκε: Σ Χριςτόσ αναςτικθκε με κζλθμα του Κεοφ Υατζρα και μαηί χάριςε και τθν Ανάςταςθ ςε μασ. Από δω και πζρα καταργείται ο κάνατοσ, που ςθμαίνει πωσ ενϊ όλοι κάποια ςτιγμι κα πεκάνουμε, ζχουμε να περιμζνουμε όμωσ τθν Ανάςταςθ των νεκρϊν, που ο Χριςτόσ μασ υποςχζκθκε. 19

20 Μετανοιςτε και ασ βαφτιςτεί κακζνασ ςασ ςτο όνομα του Χριςτοφ: Σ δρόμοσ, για κάκε άνκρωπο, που οδθγεί ςτο Χριςτό και ςτθν Ανάςταςθ είναι ο δρόμοσ τθσ μετάνοιασ. Πετάνοια ςθμαίνει ότι βάηω ςτο κζντρο τθσ ηωισ μου το Χριςτό αγαπϊντασ Αυτόν και ό, τι μου ζχει χαρίςει! Ξαι ό,τι ςθμαντικότερο μου ζχει χαρίςει είναι οι άνκρωποι που είναι γφρω μου. Παηί με μζνα ζρχονται και οι άλλοι πιο κοντά ςτο Χριςτό και όταν ηοφμε τθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ, βαπτιςμζνοι και κοινωνϊντασ το ςϊμα και το αίμα του Χριςτοφ, το Άγιο Υνεφμα κατοικεί ςτισ καρδιζσ μασ, όπωσ ςυνζβθ τθ θμζρα τθσ Υεντθκοςτισ με τουσ Αποςτόλουσ. Πποροφμε ζτςι και εμείσ να ςυνεννοθκοφμε με όλουσ, μιλϊντασ τθ γλϊςςα τθσ Αγάπθσ! Τρεισ χιλιάδεσ άνκρωποι: ςτθν Εκκλθςία δεν είμαςτε μόνοι μασ. Δεν πθγαίνουμε μόνο για τον εαυτό μασ, αλλά γινόμαςτε μια μεγάλθ παρζα με κζντρο το Χριςτό. Σ ζνασ κζλει να γνωρίςει τον άλλο και νοιάηεται γι αυτόν. Θ Εκκλθςία δεν είναι μόνο το «εγϊ», αλλά και το «εμείσ». Αν το κατορκϊνουμε, αυτό ςθμαίνει ότι ζχουμε μαηί μασ το Άγιο Υνεφμα. Ερωτιςεισ 1. Ψι ςθμαίνει Υεντθκοςτι; 2. Ψι ιταν οι πφρινεσ ωλόγεσ, πάνω απ τα κεωάλια των μακθτϊν και γιατί μιλοφςαν κατόπιν διάωορεσ γλϊςςεσ; 3. Ψι μποροφμε να κάνουμε εμείσ για να είμαςτε κοντά ςτο Χριςτό και να μζνει ςτισ καρδιζσ μασ το Άγιο Υνεφμα; 4. Γιατί οι Λουδαίοι αρχικά κορόιδευαν τουσ μακθτζσ και τι τουσ ζκανε να αλλάξουν γνϊμθ; 5. Χιμερα, μασ κοροϊδεφουν αν πθγαίνουμε ςτθν Εκκλθςία; Υοια είναι θ ςτάςθ των ανκρϊπων όταν ακοφνε ότι δεν μποροφμε να ενδιαωερόμαςτε μόνο για τον εαυτό μασ; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία είναι ςυνάντθςθ όςων πιςτεφουν ςτο Χριςτό και λαμβάνουν τθν επιωοίτθςθ του Αγίου Υνεφματοσ κι αυτό ωαίνεται ςτθν πορεία από το «εγϊ» ςτο «εμείσ». Απολυτίκιο Ρεντθκοςτισ (ιχοσ πλ. δ ) Ευλογθτόσ ει, Χριςτζ ο Κεόσ θμϊν, ο πανςόωουσ τουσ αλιείσ αναδείξασ, καταπζμψασ αυτοίσ το Υνεφμα το Άγιον, και δι αυτϊν τθν οικουμζνθν ςαγθνεφςασ, Φιλάνκρωπε, δόξα ςοι. Σ ιερόσ υμνογράωοσ, ζωτιαξε επίκετα, για να ςτολίςει το Άγιο Υνεφμα ςε ζνα ποίθμα που του αωιζρωςε! Ανακάλυψε τι κρφβει κάκε επίκετο, αντιςτοιχίηοντάσ το με τθ ςωςτι ςθμαςία του. Αυτολαμπζσ Γλωςςοπυρςόμορωο Υρόβλθμα Αυτάγακο Υαράκλθτο Υατροςκενζσ Ρθμερτζσ Ακτιςτοςυμπλαςτουργοςφνκρονο είναι άκτιςτο, κάκεται μαηί με τον Υατζρα ςτο κρόνο και ζχει πλάςει μαηί του τον κόςμο αναμάρτθτο παριγορο με τθ μορωι πφρινων γλωςςϊν αντλεί δφναμθ από τον Υατζρα προβάλλεται, ωανερϊνεται από τον Υατζρα λάμπει από μόνο του, είναι πθγι ωωτόσ είναι πθγι αγακότθτασ 20

21 Ηωγράφιςε τθν εικόνα τθσ Ρεντθκοςτισ Συνάντθςθ 4θ 21

22 Θ κεραπεία του χωλοφ Πετά τθν Υεντθκοςτι, ζνα απόγευμα οι απόςτολοι Υζτροσ και Λωάννθσ, ανζβαιναν ςτο ναό των Λεροςολφμων για τθ ςυνθκιςμζνθ προςευχι. Εκείνθ ακριβϊσ τθν ϊρα ζωερναν ζνα χωλό άνκρωπο που ζτςι είχε γεννθκεί. Ξάκε μζρα τον ζωερναν ςτθν πόρτα, που τθν ζλεγαν «Ωραία», για να ηθτιανεφει. Αυτόσ όταν είδε τον Υζτρο και τον Λωάννθ, που ζμπαιναν ςτο Ραό, τουσ παρακάλεςε να του δϊςουν ελεθμοςφνθ, τον είδε ο Υζτροσ μαηί με τον Λωάννθ και του είπε: «Ξοίταξε μασ». Αυτόσ νόμιηε πωσ κα του δϊςουν κάτι, αλλά ο Υζτροσ του είπε: «Χριματα δεν ζχω, αυτό ςου δίνω, ςτο όνομα του Χριςτοφ του Ραηωραίου ςικω και περπάτα». Ξαι αωοφ τον ζπιαςε από το δεξί χζρι τον ςικωςε. Αμζςωσ λοιπόν, ο χωλόσ ςτάκθκε χαροφμενοσ ςτα πόδια του και περπατοφςε και μάλιςτα μπικε μαηί με τουσ αποςτόλουσ ςτο Ραό, δοξάηοντασ το Κεό. Τλοσ ο κόςμοσ τον είδε που περπατοφςε και δόξαηε το Κεό, γιατί γνϊριηαν καλά πωσ αυτόσ ιταν ο ηθτιάνοσ που ηθτοφςε ελεθμοςφνθ. Ξι ενϊ ιταν ακόμθ ο χωλόσ μαηί με τουσ αποςτόλουσ, πολφσ λαόσ ζτρεξε κοντά τουσ. Τταν είδε τον κόςμο ο Υζτροσ άρχιςε το κιρυγμα: «Άντρεσ Λςραθλίτεσ, τι καυμάηετε για αυτό που ζγινε και τι μασ κοιτάηετε ςαν να κάναμε το καφμα με τθ δικι μασ δφναμθ ι με τθν ευςζβεια μασ; Σ Κεόσ του Αβραάμ, του Λςαάκ και του Λακϊβ, δόξαςε το γιο του, τον Λθςοφ, που ςεισ τον δϊςατε ςτον Υιλάτο για να ςταυρωκεί και αρνθκικατε να επιτρζψετε ς αυτόν να τον απολφςει και ηθτιςατε να ελευκερϊςει ζνα ωονιά. Κανατϊςατε τον αρχθγό τθσ ηωισ που ο Κεόσ τον ανάςτθςε μζςα από τουσ νεκροφσ. Πε τθν πίςτθ μασ ςτο Χριςτό κεραπεφςαμε αυτόν που βλζπετε. Ξαι τϊρα αδερωοί μου γνωρίηω ότι ό,τι κάνατε, το κάνατε από άγνοια. Οοιπόν, να μετανοιςετε, για να ςυγχωρεκοφν οι αμαρτίεσ ςασ». Πε αυτό το καφμα απζδειξαν οι Απόςτολοι ότι ο Χριςτόσ δίνει ηωι ςτον κόςμο και όχι τα ανκρϊπινα μζςα. (Ρραξ. 3, 1-10) Ερμθνευτικά ςχόλια: Ρερίμενε να του δϊςουν κάτι: Τλοι οι άνκρωποι χρειάηονται χριματα για να ηιςουν, αυτά ζχουν αξία ςτθ ηωι τουσ γιατί μποροφν να αγοράςουν τροωι, ροφχα και άλλα απαραίτθτα αγακά. Τμωσ είναι τα χριματα τα πιο απαραίτθτα για να ηιςουμε; Τχι, γιατί χωρίσ χριματα, ακόμθ κι αν δυςκολευτοφμε, μποροφμε να ηιςουμε από τθν άποψθ ότι κάποιοι κα καλλιεργιςουν τθ γθ, κάποιοι κα αςχολθκοφν με τα ηϊα, κάποιοι κάτι άλλο κα βροφνε να κάνουν. Αυτό που αν μασ λείπει, δεν μποροφμε να ηιςουμε αλθκινά, είναι θ αγάπθ και αυτόσ που δίνει τθν αγάπθ είναι ο Κεόσ. Αν ζχουμε το Κεό ςτθ ηωι μασ τότε όλεσ οι ανάγκεσ μασ αλλάηουν γιατί τθν ανάγκθ για ωαγθτό και νερό τθν ξεπερνά θ χαρά του Χριςτοφ. Σικω και περπάτα: Σ Υζτροσ και ο Λωάννθσ είχαν τόςθ πίςτθ ςτο Χριςτό που δεν χρειάςτθκε να κάνουν τίποτα άλλο για το χωλό ηθτιάνο παρά να του πουν «ςτο όνομα του Χριςτοφ του Ραηωραίου ςικω και περπάτα». Σι Απόςτολοι είδαν ότι θ πραγματικι ανάγκθ του χωλοφ δεν ιταν τα χριματα, αλλά να ξαναπερπατιςει και να μπορζςει ο ίδιοσ να ςυντθριςει τον εαυτό του. Αλθκινι ελεθμοςφνθ λοιπόν ζχουμε όχι μόνο όταν δίνουμε χριματα ςτουσ άλλουσ, αλλά όταν μποροφμε να δοφμε τι είναι αυτό που πραγματικά ζχουν ανάγκθ. Ξαι ςτον περιςςότερο κόςμο αυτό που λείπει είναι ο Χριςτόσ, θ πίςτθ, θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ. Αμζςωσ ο χωλόσ ςτάκθκε χαροφμενοσ: Τταν του είπαν οι απόςτολοι ςικω και περπάτα, ο χωλόσ ηθτιάνοσ δεν αντζδραςε λζγοντασ «μα τι λεσ; Δεν μπορϊ να περπατιςω, δε βλζπεισ;» αλλά αμζςωσ υπάκουςε και ςθκϊκθκε και τότε ζγινε το καφμα. Ζτςι κζλει να είμαςτε κι εμείσ ο Κεόσ, να ζχουμε ανοιχτι καρδιά ζτοιμθ να τον δεχτεί και να μθν αποροφμε πολφ για όςα ςυμβαίνουν αλλά να δοξάηουμε το Κεό για όςα μασ δίνει με εμπιςτοςφνθ γιατί ξζρει τι ζχουμε ανάγκθ. Μπικε μαηί τουσ ςτο Ναό δοξάηοντασ το Κεό: Σ χωλόσ μόλισ κεραπεφτθκε δεν ζτρεξε να πάει ςπίτι του ι να καμαρϊνει που περπατά, αλλά πιγε ςτο Ραό μαηί με τουσ αποςτόλουσ για να ευχαριςτιςει το Κεό που τον κεράπευςε. Ζτςι κι εμείσ δεν πρζπει να ξεχνάμε να ευχαριςτοφμε το Κεό κάκε μζρα για όλα όςα μασ δίνει και να κυμόμαςτε ότι όταν καταωζρνουμε κάτι, δεν το καταωζραμε μόνοι μασ αλλά με τθ βοικεια του Κεοφ που πάντα είναι δίπλα μασ και μασ νοιάηεται και μασ αγαπάει. Υαράλλθλα, μποροφμε από τθν παιδικι μασ θλικία να μάκουμε να προςωζρουμε ςτουσ άλλουσ, αγάπθ, χαμόγελο, ςυγχωρθτικότθτα, να μθν κλείνουμε τθν καρδιά μασ ς αυτοφσ και όταν ζχουμε τθ δυνατότθτα να τουσ ελεοφμε και υλικά. Να μετανοιςετε για να ςυγχωρεκοφν οι αμαρτίεσ ςασ: Σ Κεόσ κζλει να ζχουμε πίςτθ, να μθν ςκεωτόμαςτε τι είναι αδφνατον να γίνει αλλά αν αυτό που κζλουμε να γίνει ζχει αγάπθ και δεν πάει αντίκετα ςτο κζλθμα του Κεοφ. Αυτό όμωσ δεν ςθμαίνει πωσ ό,τι κα ηθτάμε με αγάπθ κα μασ το δίνει ο Κεόσ. Υρζπει να εμπιςτευόμαςτε το Κεό ότι κι αν μασ δίνει, γιατί αυτό που ηθτάμε ίςωσ να μθν είναι καλό για μασ κι ασ μθν το βλζπουμε. Σ Κεόσ ξζρει ακόμθ ότι κάνουμε λάκθ, ξζρει μάλιςτα ότι αν καταλαβαίναμε ότι κάνουμε λάκοσ δεν κα το κάναμε. Για αυτό το μόνο που περιμζνει είναι να μετανοιςουμε, δθλαδι να ποφμε ςυγγνϊμθ. Ερωτιςεισ: 1. Ψι ςθμαίνει ελεθμοςφνθ; 2. Γιατί οι Απόςτολοι είπαν ςτο χωλό ότι τον Χριςτό του δίνουν; 3. Ψι κζλει ο Κεόσ από εμάσ να κάνουμε για όςα καλά ζχουμε; 22

23 4. Υϊσ μποροφμε εμείσ να δείξουμε αλθκινι ελεθμοςφνθ ςτουσ άλλουσ από τθν παιδικι μασ θλικία; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία ηθτά από μασ να δείχνουμε ελεθμοςφνθ ςε ό,τι ζχει πραγματικι ανάγκθ ο άλλοσ και να ωανερϊνουμε με τθν πίςτθ μασ και τα ζργα μασ το Χριςτό. Απολυτίκιο Αγίων Αναργφρων (ιχοσ πλ. δ ). Εορτάηουν τθν 1 θ Νοεμβρίου Άγιοι Ανάργυροι και καυματουργοί, επιςκζψαςκε τασ αςκενίασ θμϊν, δωρεάν ελάβετε δωρεάν δότε θμίν. Φτιάξτε τθν ακροςτιχίδα Κ Α Υ Μ Α Σ τίτλοσ τθσ ιςτορίασ μασ είναι «θ του χωλοφ» Σ Κεόσ τον μζςα από τουσ νεκροφσ. Χτθν εκκλθςία μασ, μζςα από τουσ δοξάηουμε και ευχαριςτοφμε το Κεό. Ρα για να ςυγχωρεκοφν οι αμαρτίεσ ςασ. Σ Κεόσ είναι Ηωγράφιςε τουσ Αποςτόλουσ να κεραπεφουν το χωλό 23

24 Συνάντθςθ 5θ Ο Ανανίασ και θ Σαπφείρα Σι πρϊτοι Χριςτιανοί ιταν ενωμζνοι μεταξφ τουσ και ταίριαηαν και οι απόψεισ τουσ ςε όλα τα ηθτιματα. Ξανείσ δεν ζλεγε ότι κάτι από τα υπάρχοντα του είναι δικό του, αλλά τα μοιράηονταν όλα μεταξφ τουσ. Σι απόςτολοι κιρυτταν το μινυμα τθσ Ανάςταςθσ του Ξυρίου και ιταν όλοι ευλογθμζνοι. Δεν υπιρχε κανείσ ωτωχόσ μεταξφ τουσ γιατί όςοι είχαν χτιματα ι ςπίτια, τα πουλοφςαν και ζδιναν όλα τα χριματα ςτουσ αποςτόλουσ, κι εκείνοι με τθ ςειρά τουσ τα διζνειμαν ςτουσ Χριςτιανοφσ ανάλογα με το τι χρειαηόταν ο κακζνασ. Σ Λωςισ, ο οποίοσ είχε μετονομαςκεί από τουσ αποςτόλουσ Βαρνάβασ, Ξφπριοσ ςτθν καταγωγι, ποφλθςε ζνα χωράωι που είχε και ζωερε τα χριματα και τα ζβαλε μπροςτά ςτα πόδια των αποςτόλων. Ξάποιοσ άνδρασ όμωσ, που τον ζλεγαν Ανανία, μαηί με τθ γυναίκα του Χαπωείρα, ποφλθςε κάποιο κτιμα, αλλά κράτθςε ζνα μζροσ από τα χριματα, με τθ ςφμωωνθ γνϊμθ και τθσ γυναίκασ του, και ζωερε το υπόλοιπο των χρθμάτων ςτουσ αποςτόλουσ, προςποιοφμενοσ ότι προςζωερε όλα τα χριματα που είχε πάρει. Ψότε του είπε ο απόςτολοσ Υζτροσ: "Ανανία, γιατί κυρίευςε ο Σατανάσ τθν καρδιά ςου, να πεισ ψζματα ςτο Άγιο Ρνεφμα, και να κρατιςεισ μζροσ από τθν τιμι του κτιματοσ; Πταν το κτιμα ιταν δικό ςου, δεν ιταν ςτθν εξουςία ςου το τι κα κάνεισ με αυτό; Γιατί ςκζφτθκεσ αυτό το πράγμα; Δεν είπεσ ψζματα ςε ανκρϊπουσ, αλλά ςτον Θεό". Ακοφγοντασ ο Ανανίασ τα λόγια αυτά, ζπεςε κάτω και πζκανε. Πεγάλοσ ωόβοσ κατζλαβε όςουσ τα άκουςαν αυτά. Ξάποιοι νζοι άνκρωποι που βρίςκονταν εκεί τον ςικωςαν και πιγαν να τον κάψουν. Πετά από τρεισ ϊρεσ, ιλκε και θ γυναίκα του, μθ γνωρίηοντασ τι είχε ςυμβεί. Είπε ςε αυτιν ο Υζτροσ: "Ρεσ μου, τόςα χριματα πουλιςατε το κτιμα;" Ξαι εκείνθ είπε: "Ναι, τόςα". Ψότε ο Υζτροσ είπε ς' αυτιν: "Γιατί ςυμφωνιςατε να πειράξετε το Ρνεφμα του Κυρίου; Να, ςτθν πόρτα είναι τα πόδια αυτϊν που ζκαψαν τον άνδρα ςου. Και κα ςε πάρουν κι εςζνα". Ξαι εκείνθ ζπεςε αμζςωσ κάτω και πζκανε και αυτι. Ππαίνοντασ λοιπόν οι νεαροί, τθν βρικαν νεκρι, και τθν ζβγαλαν και τθν ζκαψαν κοντά ςτον άνδρα τθσ. Πεγάλοσ ωόβοσ κατζλαβε όλθ τθν Εκκλθςία, και όλουσ όςουσ τα άκουςαν αυτά, για το ότι οι δφο άνκρωποι δοκίμαςαν το Κεό, λζγοντάσ Ψου ψζματα και ο Κεόσ δεν τουσ άωθςε να κοροϊδεφουν τθν Εκκλθςία. (Ρράξ. 4, και 5, 1-11) Ερμθνευτικά ςχόλια ενωμζνοι μεταξφ τουσ: Σι πρϊτοι Χριςτιανοί ιταν ενωμζνοι και ηοφςαν όλοι μαηί ακολουκϊντασ τθ διδαςκαλία του Λθςοφ. Υουλοφςαν τα ςπίτια, τα χτιματα και τισ περιουςίεσ τουσ και ζδιναν όλα τα χριματα ςτουσ αποςτόλουσ οι οποίοι ζκαναν τθ διανομι των χρθμάτων ςφμωωνα με τισ ανάγκεσ του κακενόσ. Θ Εκκλθςία ςτα πρωτοχριςτιανικά χρόνια λειτουργοφςε ςαν ζνα ςϊμα, όπου όλοι ςυμμετείχαν ςτισ λειτουργίεσ, ζπαιρναν μαηί αποωάςεισ, μοιράηονταν τα υπάρχοντα τουσ. Ζτςι και ςτθν ςθμερινι εκκλθςία, όλοι οι Χριςτιανοί είμαςτε μζλθ ενόσ ςϊματοσ, με κεωαλι το Χριςτό. Θ ηωι των Χριςτιανϊν είναι κάτι πολφ περιςςότερο από μια απλι επίςκεψθ κάκε Ξυριακι ςτθν εκκλθςία. Γνωριηόμαςτε με τουσ υπόλοιπουσ πιςτοφσ τθσ ενορίασ μασ, ςχετιηόμαςτε μαηί τουσ, ηοφμε τισ καλζσ και τισ κακζσ μασ ςτιγμζσ μαηί, και με αγάπθ προςωζρουμε ό,τι μποροφμε, είτε υλικά είτε πνευματικά αγακά. Κυρίευςε ο Σατανάσ τθν καρδιά ςου: Σ Ανανίασ και θ γυναίκα του Χαπωείρα αποωάςιςαν να κρατιςουν κάποια από τα χριματα που κζρδιςαν από τθν πϊλθςθ του χτιματοσ τουσ, ωςτόςο είπαν ψζματα ςτον απόςτολο Υζτρο ότι προςζωεραν όλο το ποςό ςτθν Εκκλθςία. Σ Κεόσ μασ ζχει χαρίςει τθν ελευκερία να μποροφμε να κρίνουμε τι είναι καλό και τι κακό και να επιλζγουμε ποιο από τα δυο κζλουμε να πράξουμε. Δεν μασ αναγκάηει να ακολουκιςουμε το κζλθμα Ψου. Σφτε όμωσ και ο Χατανάσ μασ αναγκάηει να κάνουμε κάτι αν δεν το κζλουμε. Ξάκε ωορά που παίρνουμε μια απόωαςθ, κάκε ωορά που ςκεωτόμαςτε ι κάνουμε κάτι καλό ι κακό είναι γιατί εμείσ οι ίδιοι το ζχουμε επιλζξει. Εμείσ αποωαςίηουμε το δρόμο που κα διαλζξουμε ςτθ ηωι μασ. Ψζματα ςτο Άγιο Ρνεφμα: το Άγιο Υνεφμα είναι το πρόςωπο τθσ Αγίασ Ψριάδασ που μασ δίνει ωϊτιςθ και μασ επιτρζπει να μετανοοφμε. Χτο όνομα του Αγίου Υνεφματοσ τελοφνται όλα τα μυςτιρια τθσ Εκκλθςίασ. Για τθν Σρκόδοξθ Εκκλθςία θ βλαςωθμία ςτο Άγιο Υνεφμα είναι θ ςοβαρότερθ αμαρτία που μπορεί να πράξει ζνασ Χριςτιανόσ. Βλαςωθμία ςθμαίνει να λζμε ψζματα ςτο Κεό, ενϊ Εκείνοσ γνωρίηει τι γίνεται ςτθ ηωι μασ, όπωσ επίςθσ και να κεωροφμε ότι τα μυςτιρια τθσ Εκκλθςίασ, όπωσ θ Κεία Οειτουργία, δεν είναι του Κεοφ, αλλά είναι των ανκρϊπων. Ρεσ μου, τόςα χριματα πουλιςατε το κτιμα;" Σ απόςτολοσ Υζτροσ ζδωςε τθν ευκαιρία ςτθ Χαπωείρα να μετανοιςει και να πει τθν αλικεια. Εκείνθ όμωσ επζμεινε να λζει ψζματα όπωσ είχαν ςυμωωνιςει με τον άντρα τθσ. Ζτςι κι εμάσ ο Κεόσ, δεν μασ κατακρίνει για τισ αμαρτίεσ μασ, παρά μασ δίνει πάντα τθν ευκαιρία να μετανοιςουμε και να επανορκϊςουμε. Χαν ςτοργικόσ πατζρασ ςυγχωρεί τα παιδιά του, ότι κι αν ζχουν κάτι, αρκεί εμείσ να ζχουμε τθ δφναμθ να ηθτάμε τθ ςυγνϊμθ Ψου. 24

25 Κι ζπεςε αμζςωσ δίπλα ςτα πόδια του και πζκανε: Σ Ανανίασ και θ Χαπωείρα πζκαναν και οι δυο μόλισ είπαν ψζματα ςτον απόςτολο Υαφλο. Σ κάνατοσ τουσ όμωσ δεν ιταν τιμωρία από το Κεό για τθν αμαρτία που μόλισ είχαν κάνει. Πε το ψζμα τουσ και τον εγωιςμό τουσ αποωάςιςαν οι ίδιοι να απομακρυνκοφν από το Κεό, κάτι που για τθν Εκκλθςία ονομάηεται πνευματικόσ κάνατοσ. Αποτζλεςμα αυτισ τουσ τθσ πράξθσ ιταν και ο βιολογικόσ τουσ κάνατοσ, ο οποίοσ όμωσ λειτοφργθςε παραδειγματικά για τουσ υπόλοιπουσ πιςτοφσ. λζγοντασ ψζματα: ψζματα λζμε ςυχνά ςτθ ηωι μασ, γιατί κζλουμε να κρφψουμε από τουσ άλλουσ τθν αλικεια ι επειδι κζλουμε να ποφνε για μασ καλά λόγια και επειδι τα ζργα μασ δεν είναι τζτοια, διαλζγουμε το ψζμα. Επίςθσ, κζλουμε να προωυλαχκοφμε από τισ ςυνζπειεσ για κάποιο λάκοσ που ζχουμε κάνει, με αποτζλεςμα να λζμε ψζματα. Ι κζλουμε να πετφχουμε κάτι και γι αυτό λζμε ψζματα, προκειμζνου να πείςουμε τουσ άλλουσ ότι αυτό είναι ςθμαντικό για μασ. Βεβαίωσ, δεν πεκαίνουμε όταν λζμε ψζματα. Βλάπτεται όμωσ και μπορεί να τελειϊςει θ ςχζςθ μασ με τουσ άλλουσ, θ αγάπθ. Γι αυτό ασ μάκουμε να είμαςτε ειλικρινείσ, ιδίωσ ςτθ ςχζςθ μασ με το Κεό. Ερωτιςεισ 1. Ψι ζκαναν τισ περιουςίεσ τουσ οι πρϊτοι Χριςτιανοί; 2. Χε ποιον είπαν ψζματα ο Ανανίασ και θ Χαπωείρα; 3. Είχε θ Χαπωείρα τθν ευκαιρία να μετανοιςει; 4. Σ κάνατοσ του Ανανία και τθσ Χαπωείρασ ιταν τιμωρία του Κεοφ ι αποτζλεςμα τθσ επιλογισ των δφο ανκρϊπων; 5. Θ πρωτοχριςτιανικι Εκκλθςία λειτουργοφςε ςαν ζνα ςϊμα. Ποιάηει θ ςθμερινι Εκκλθςία με τθν πρϊτθ Εκκλθςία; Συμπζραςμα: Τταν λζμε ψζματα απομακρυνόμαςτε από τουσ ανκρϊπουσ γιατί κλεινόμαςτε ςτον εαυτό μασ και δεν εμπιςτευόμαςτε τθν αλικεια μασ ςτουσ άλλουσ. Απομακρυνόμαςτε όμωσ και από το Κεό βάηοντασ τον εγωιςμό και τθν υπερθωάνεια μασ πάνω από το κζλθμα Ψου. Α Γ Φ Ε Λ Γ Σ Β Ρ Ψ Ψ Σ Ψ Ε Π Α Α Δ Φ Χ Ψ Σ Ω Φ Ρ Ε Ψ Ω Ρ Κ Υ Ρ Λ Ψ Ω Φ Ω Ψ Ε Α Α Β Ε Α Β Π Ψ Β Χ Α Υ Φ Ε Λ Φ Α Α Υ Ε Λ Ψ Φ Σ Χ Ω Ρ Σ Ε Υ Α Χ Ψ Βρεσ ςτο κρυπτόλεξο, κάκετα και οριηόντια 6 λζξεισ από τθν ιςτορία που άκουςεσ και διάβαςεσ. Ηωγράφιςε τον απόςτολο Ρζτρο και τον Ανανία 25

26 26

27 Συνάντθςθ 6 θ Οι επτά διάκονοι και το μαρτφριο του Στεφάνου Πετά το περιςτατικό του Ανανία και τθσ Χαπωείρασ οι χριςτιανοί αυξάνονταν ςε αρικμό. Τλα τα αγακά τα μοιράηονταν μεταξφ τουσ, αλλά και πάλι προζκυψε κάποιο πρόβλθμα. Σι χιρεσ γυναίκεσ που κατάγονταν από τουσ Λουδαίουσ που ιταν πριν ειδωλολάτρεσ, ζπαιρναν λιγότερα τρόωιμα από τισ χιρεσ γυναίκεσ που ιταν από τθν Υαλαιςτίνθ, ιταν δθλαδι ντόπιεσ ςτθν καταγωγι. Άρχιςαν λοιπόν τα παράπονα. Ψότε οι δϊδεκα απόςτολοι προςκάλεςαν όλουσ τουσ χριςτιανοφσ και ζκαναν ςυνζλευςθ. Είπαν ότι δεν ιταν καλό να αωιςουν κατά μζροσ τθν διδαςκαλία του λόγου του Κεοφ και να αςχολοφνται με το να ωροντίηουν τισ υλικζσ ανάγκεσ των ανκρϊπων. Ηιτθςαν λοιπόν από τουσ χριςτιανοφσ να διαλζξουν επτά άνδρεσ που να είναι ζχουν καλι ωιμθ, να ζχουν ςτθν καρδιά τουσ το Άγιο Υνεφμα, να είναι ςοωοί και να μποροφν να αναλάβουν το ζργο του να μοιράηουν τα τρόωιμα και ωροντίηουν να μθν υπάρχουν υλικζσ ανάγκεσ που να μθν καλφπτονται. Αυτά που είπαν άρεςαν ςε όλουσ και διάλεξαν το Χτζωανο, άνδρα γεμάτο πίςτθ και Άγιο Υνεφμα, τον Φίλιππο, τον Υρόχορο, τον Ρικάνορα, τον Ψίμωνα, τον Υαρμενά και τον Ρικόλαο. Σ Χτζωανοσ, γεμάτοσ πίςτθ και δφναμθ, ζκανε τζρατα και ςθμεία μεταξφ του λαοφ. Σι Λουδαίοι δεν άντεξαν αυτό που ζκανε ο Χτζωανοσ, τον ςυνζλαβαν και τον οδιγθςαν ςε δίκθ. Εκείνοσ κακόλου δεν ωοβικθκε και ζλεγε προσ τουσ Λουδαίουσ: Υοιον από τουσ προωιτεσ δεν καταδικάςατε και τϊρα εςείσ οι ίδιοι ςκοτϊςατε τον Χριςτό! Ψότε εκείνοι οργίςκθκαν και ζτριηαν τα δόντια τουσ από το κυμό. Σ Χτζωανοσ παρζμενε ατάραχοσ και άνοιξε τα μάτια του ςτρεωόμενοσ ςτον ουρανό. Είδε τότε να ανοίγουν οι ουρανοί και να ωαίνεται ο Χριςτόσ και είπε: «βλζπω τουσ ουρανοφσ ανοιχτοφσ και τον Λθςοφ να ςτζκεται ςτα δεξιά του Κεοφ». Αυτοί τότε ζκλειςαν τ αυτιά τουσ και τον ζβγαλαν ζξω από τθν πόλθ και άρχιςαν να τον λικοβολοφν, μζχρισ ότου τον ςκότωςαν. Πάλιςτα, άωθςαν τα ροφχα τουσ για να μθν τουσ ενοχλοφν, κακϊσ ςικωναν τισ πζτρεσ, να τα ωυλάει ζνασ νεαρόσ που τον ζλεγαν Χαφλο. Οίγο πριν πεκάνει, ο Χτζωανοσ προςευχικθκε ςτο Χριςτό και είπε: ««Ξφριε Λθςοφ, δζξου το πνεφμα μου». Ξαι πάλι προςευχικθκε και είπε: «Ξφριε, μθ λογαριάςεισ τθν αμαρτία τουσ και να μθν τουσ τιμωριςεισ γι αυτό». Ξαι αωοφ είπε αυτό, παρζδωςε τθν ψυχι του ςτα χζρια του Κεοφ. Θ Εκκλθςία μασ εορτάηει τθν μνιμθ του Αγίου Χτεωάνου ςτισ 27 Δεκεμβρίου. (Ρράξ. 6, 1-8 και 7, 52-60) Β. Ερμθνευτικά Σχόλια Ραραμελοφνταν οι χιρεσ που προζρχονταν από τουσ Λουδαίουσ που ιταν πρϊτα ειδωλολάτρεσ: Ωπιρχαν χριςτιανοί δφο ειδϊν, ανάλογα με τθν προζλευςι τουσ. Άλλοι ιταν Λουδαίοι ντόπιοι που πίςτεψαν ςτο Χριςτό και άλλοι πρϊθν ειδωλολάτρεσ, οι οποίοι ζγιναν Λουδαίοι και κατόπιν πίςτεψαν ςτο Χριςτό. Φαίνεται ότι κάποιοι που είχαν αναλάβει τθν διανομι των τροωίμων και των αγακϊν κοιτοφςαν πρϊτα τουσ ωτωχοφσ και τισ χιρεσ γυναίκεσ που ιταν ντόπιοι και μετά εκείνουσ που ιταν ξζνοι. Δεν είναι καλό να αφιςουμε ςτθν άκρθ τον λόγο του Κεοφ και να διακονοφμε τισ υλικζσ ανάγκεσ των ανκρϊπων: οι απόςτολοι οριοκετοφν ποιο είναι το καίριο ςθμείο τθσ αποςτολισ τθσ Εκκλθςίασ και ποιο ςυμβάλει ςτθν ειλικρίνεια του λόγου τθσ. Θ διδαςκαλία του λόγου του Κεοφ είναι το κζντρο, θ ωιλανκρωπία ςυμπλθρϊνει και επιβεβαιϊνει τον λόγο αυτό. Θ ςτάςθ ηωισ αυτι ζρχεται ςε αντίκεςθ με τθν νοοτροπία τθσ εποχισ μασ, θ οποία ηθτά από τθν Εκκλθςία ωιλανκρωπία και ελεθμοςφνθ και δεν τθν ενδιαωζρει ο λόγοσ του Κεοφ. Ζβαλαν πάνω τα χζρια τουσ: οι Απόςτολοι χειροτόνθςαν τουσ επτά άνδρεσ διακόνουσ, βάηοντασ τα χζρια τουσ πάνω ςτο κεωάλι τουσ. Π αυτό τον τρόπο γίνεται θ χειροτονία ενόσ ανκρϊπου ςτθν Εκκλθςία τόςο ςτο βακμό του διακόνου, όςο και του πρεςβυτζρου αλλά και του Επιςκόπου. Ψότε χειροτονοφςαν οι Απόςτολοι. Ξατόπιν, τθ χειροτονία τθν τελοφν οι Επίςκοποι. Ο Στζφανοσ ιταν γεμάτοσ πίςτθ και δφναμθ και ζκανε καφματα: Σ Χτζωανοσ ιξερε να προςωζρει και επειδι δεν τα περίμενε ζτοιμα από τουσ άλλουσ, αλλά ζςπευδε ο ίδιοσ να προςωζρει και να διακονιςει, ζλαβε από το Κεό τθν ευλογία να κάνει καφματα! 27

28 Οργίςκθκαν καί ζτριηαν τα δόντια τουσ: Ψα μζλθ του ιουδαϊκοφ ςυνεδρίου ηιτθςαν να ςυλλθωκεί και να δικαςτεί ο Χτζωανοσ, γιατί δεν άντεχαν να ακοφνε τισ αλικειεσ που δίδαςκε. Τμωσ εκείνοσ, ακόμθ και ςτθ δίκθ, δεν ςταμάτθςε να τουσ υποδεικνφει ποιοσ είναι ο Χριςτόσ και ποια θ αλικεια και να τουσ υπενκυμίηει ότι πάντοτε ςτάκθκαν εχκροί εισ βάροσ τθσ αλικειασ. Ακόμθ και τουσ προωιτεσ τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ τουσ παράκουςαν και τουσ οδιγθςαν και ςτο κάνατο. «Κφριε, μθ λογαριάςεισ ς αυτοφσ τθν αμαρτία τουσ αυτιν»: Ψα λόγια του Διακόνου Χτεωάνου δθλϊνουν ταπείνωςθ, αγάπθ, ςυγχϊρεςθ. Σ Χτζωανοσ δεν χάκθκε, επειδι πζκανε. Αντίκετα, τον τιμοφμε ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ ωσ τον πρϊτο μάρτυρα για τθν αγάπθ του Χριςτοφ και είναι δίπλα ςτο Κεό. Τποιοσ δεν τα περιμζνει ζτοιμα από τουσ άλλουσ, αλλά προςωζρει με αγάπθ ς αυτοφσ, είναι κοντά ςτο Κεό. Ερωτιςεισ 1. Γιατί ζγινε θ εκλογι των επτά διακόνων ςτθν πρϊτθ Εκκλθςία; 2. Ψι ζκανε τον Χτζωανο να ξεχωρίηει από όλουσ τουσ διακόνουσ; 3. Σι Λουδαίοι οδιγθςαν τον Χτζωανο ςτο μαρτφριο. Αυτό ζκανε τον Χτζωανο να πάψει να αγαπά; 4. Ζχουμε μάκει να προςωζρουμε ι τα κζλουμε όλα δικά μασ και ζτοιμα από τουσ άλλουσ; 5. Ψι ηθτά τελικά θ Εκκλθςία από εμάσ ςτισ ςχζςεισ μασ με τουσ άλλουσ; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία δεν κζλει να μασ υπθρετοφνε, αλλά να προςωζρουμε τόςο ςτθν οικογζνεια, όςο και ςτθ ηωι μασ, ακόμθ κι αν αυτό δεν μασ κάνει να περνάμε ευχάριςτα. Απολυτίκιο Αγίου Στεφάνου. Ιχοσ δ Βαςίλιον διάδθμα εςτζωκθ ςθ κορυωι, εξ άκλων ων υπζμεινασ, υπζρ Χριςτοφ του Κεοφ, Παρτφρων Υρωτόακλε Χτζωανε. ςυ γαρ τθν Λουδαίων απελζγξασ μανίαν, είδεσ ςου τον Χωτιρα, του Υατρόσ δεξιόκεν. Αυτόν ουν εκδυςϊπει αεί υπζρ των ψυχϊν θμϊν. Χ Γ Φ Ε Λ Γ Σ Β Ψ Δ Λ Α Ξ Σ Ρ Ω Ε Ψ Φ Α Υ Ε Η Α Φ Ψ Ξ Α Α Χ Φ Λ Α Ψ Γ Β Υ Ε Β Θ Ρ Β Α Α Β Π Ψ Χ Σ Χ Θ Φ Ε Χ Φ Σ Χ Χ Α Ω Ο Σ Χ Ω Χ Ρ Λ Ε Υ Α Χ Χ Βρεσ ςτο κρυπτόλεξο, κάκετα και οριηόντια 6 λζξεισ από τθν ιςτορία που άκουςεσ και διάβαςεσ. Ηωγράφιςε τον άγιο Στζφανο 28

29 29

30 Συνάντθςθ 7θ Ο Σίμων ο Μάγοσ Χτθ Χαμάρεια υπιρχε από καιρό κάποιοσ που λεγότανε Χίμων. Αυτόσ, με διάωορεσ μαγείεσ άωθνε κατάπλθκτο το λαό τθσ Χαμάρειασ και παράςταινε τον μεγάλο. Τλοι, μικροί και μεγάλοι, τον ακολουκοφςαν και ζλεγαν: «Αυτόσ είναι θ Πεγάλθ Δφναμθ του Κεοφ». Ξαι τον ακολουκοφςαν, γιατί για αρκετόν καιρό τουσ είχε καταπλιξει με τισ μαγείεσ του. Σ απόςτολοσ Φίλιπποσ κατζβθκε ςτθ Χαμάρεια και κιρυττε το ευαγγζλιο, κεραπεφοντασ τουσ ανκρϊπουσ από τισ αςκζνειζσ τουσ και δίδοντασ ςτον κόςμο μεγάλθ χαρά. Υολλοί βαωτίηονταν χριςτιανοί. Υίςτεψε και ο Χίμων, βαωτίςτθκε και προςκολλικθκε ςτο Φίλιππο και βλζποντασ να γίνονται μεγάλα καφματα, ζμενε κατάπλθκτοσ. Τταν ζμακαν οι απόςτολοι ςτα Λεροςόλυμα ότι θ Χαμάρεια δζχτθκε το λόγο του Κεοφ, τουσ ζςτειλαν τον Υζτρο και τον Λωάννθ. Αυτοί πιγαν εκεί και προςευχικθκαν για να λάβουν το Άγιο Υνεφμα όςοι είχαν βαωτιςτεί, δθλαδι ζγινε ς αυτοφσ και το χρίςμα. Τταν είδε ο Χίμων ότι με το να κζτουν τα χζρια τουσ οι απόςτολοι πάνω ςτουσ ανκρϊπουσ, εκείνοι λάβαιναν το Άγιο Υνεφμα, ζωερε χριματα ςϋαυτοφσ και τουσ είπε: «Δϊςτε και ςϋεμζνα αυτιν τθν εξουςία, ϊςτε ςε όποιον επικζτω τα χζρια μου, να λαβαίνει Άγιο Υνεφμα». Σ Υζτροσ τότε του είπε: «Ρα χακείσ κι εςφ και τα λεωτά ςου! Γιατί ωαντάςτθκεσ πωσ θ δωρεά του Κεοφ μπορεί νϋαποκτθκεί με χριματα. Ξαμιά ςχζςθ δεν ζχεισ εςφ με το Ευαγγζλιο που κθρφττουμε. Γιατί θ καρδιά ςου δεν είναι ίςια μπροςτά ςτο Κεό. Πετανόθςε λοιπόν και παράτθςε τθν κακι ςου αυτι πρόκεςθ. Υαρακάλεςε τον Ξφριο, μιπωσ και ςε ςυγχωριςει γι αυτό που ςκζωτθκεσ γιατί ςε βλζπω να είςαι γεμάτοσ κακία και κυριευμζνοσ από τθν αδικία». Σ Χίμων αποκρίκθκε και είπε: «Υαρακαλζςτε εςείσ για μζνα τον Ξφριο να μθ μου ςυμβεί τίποτε απϋαυτά που είπατε». Ξαι ο Χϊμων μετενόθςε και παρζμεινε χριςτιανόσ. (Ρράξ. 8, 4-24) Ερμθνευτικά ςχόλια Σίμων ο Μάγοσ: Σ Χίμων ιταν ζνασ μάγοσ που επικαλοφμενοσ διαβολικζσ δυνάμεισ ζκανε διάωορεσ μαγείεσ κι ζπεικε τουσ ανκρϊπουσ πωσ ό,τι εκανε, γινόταν από το Κεό. Θ μαγεία δεν είναι απλϊσ μια ταχυδακτυλουργία. Είναι θ επίκλθςθ του διαβόλου, με τα ξόρκια, τισ κατάρεσ, και κάκε κακι ευχι, ϊςτε οι άνκρωποι να πάκουν κακό ι να εντυπωςιαςκοφν και να πιςτζψουν ςτθ δφναμθ του μάγου. Ζνασ μάγοσ όμωσ ποτζ δεν μπορεί να ζχει ςχζςθ με το Κεό. Σ Χριςτόσ μασ λζει πωσ δεν μποροφμε να δουλεφουμε για δφο αωεντικά, για το Κεό και για τον Παμωνά (τον διάβολο). Τταν όμωσ ο άνκρωποσ είναι άπλθςτοσ δεν επικυμεί τον δρόμο τθσ αρετισ που ζχει κόπο, αλλά τον εφκολο του ψζματοσ και τθσ απάτθσ και ο διάβολοσ είναι ο πατζρασ αυτοφ του δρόμου. Εκκλθςία: Θ Εκκλθςία δεν είναι μόνο ο χϊροσ του ναοφ όπου τελοφνται τα κεία μυςτιρια και οι ιερζσ ακολουκίεσ αλλά όλοι όςοι είναι βαωτιςμζνοι χριςτιανοί ορκόδοξοι ςτο όνομα του Ψριαδικοφ Κεοφ, με κεωαλι τθσ Εκκλθςίασ το Χριςτό. Σι Απόςτολοι προςζωεραν τθ χάρθ του Αγίου Υνεφματοσ ςτουσ χριςτιανοφσ, βάηοντασ επάνω τουσ τα χζρια τουσ. Χιμερα αυτό γίνεται με το Άγιο Πφρο, που βάηει ο ιερζασ ςτο βατπιςμζνο παιδί, μόλισ βγαίνει από τθν κολυμβικρα. Θ αςωάλειά μασ και θ ςωτθρία μασ βρίςκεται μόνον μζςα ςτθν Εκκλθςία. ζφερε χριματα ςϋαυτοφσ: ο μάγοσ εντυπωςιάςτθκε από τα καφματα του αποςτόλου Φιλίππου και νόμιηε ότι αν πλιρωνε τουσ αποςτόλουσ, κα του ζδιναν τθν ικανότθτα να κάνει περιςςότερεσ μαγείεσ. Τμωσ τα καφματα τθσ πίςτθσ δεν είναι μάγια, αλλά δϊρο του Κεοφ για να πιςτζψουν οι άνκρωποι και όχι για να γίνεται το κακό ι να ακολουκοφν οι άνκρωποι τον διάβολο, όπωσ γίνεται με τουσ μάγουσ. Γιατί θ καρδιά ςου δεν είναι ίςια μπροςτά ςτο Κεό: Ηθτάμε και παρακαλάμε από το Κεό ςυνικωσ κι ζτςι πρζπει διότι μασ είπε να του ηθτάμε ο,τι κζλουμε μια και είναι ο Υατζρασ μασ. Τμωσ με τι καρδιά ηθτάμε από το Κεό τθσ Αγάπθσ; Αν θ καρδιά μασ δεν είναι ίςια μπροςτά ςτο Κεό όπωσ λζει εφςτοχα ο Απόςτολοσ Υζτροσ, τίποτε δεν μπορεί να γίνει με το ψζμα ι τθν χριςθ των χρθμάτων. Ξακαρι καρδιά δεν μπορεί να ζχει κάποιοσ, διότι θ αμαρτία μασ τρϊει. Μςια καρδιά, ςθμαίνει να είμαςτε αλθκινοί, να παρακαλάμε με ειλικρίνεια και εμπιςτοςφνθ το Κεό διότι γνωρίηει τα πάντα, ό,τι ςκεωτόμαςτε κι ό,τι αιςκανόμαςτε. Άρα ναι ζχουμε τθν τόλμθ να λζμε ςτο Κεό πϊσ πραγματικά ζχει θ κατάςταςθ μασ και όπωσ αγαπά ασ μασ βοθκιςει. Μετάνοια: Σ Απόςτολοσ Υζτροσ ςυμβοφλεψε τον μάγο να μετανοιςει ϊςτε ο Κεόσ να τον ςυγχωριςει γι αυτι του τθ ςτάςθ. Θ μετάνοια ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ μασ είναι ο κεμζλιοσ λίκοσ τθσ πνευματικισ μασ πορείασ. Αν μετανιϊνουμε για τα λάκθ που κάνουμε, για όςεσ ωορζσ ςυμπεριωερκικαμε με λιγότερθ αγάπθ, πλθγϊςαμε κάποιουσ, είπαμε ψζματα κα τότε θ χάρθ του Κεοφ μασ ςυγχωρεί και είναι ςαν να μθν κάναμε ποτζ τίποτα παρόμοιο αρκεί να ηοφμε τθ μετάνοιά μασ δθλαδι να κυμόμαςτε γιατί ηθτιςαμε ςυγγνϊμθ και να προςζχουμε να μθν το ξανακάνουμε διότι ο Κεόσ δεν κοροϊδεφεται. Ερωτιςεισ 1. Γιατί ο Χίμων εντυπωςιάςτθκε από τουσ αποςτόλουσ; 30

31 2. Ψι ςιμαινε θ κίνθςθ των αποςτόλων να βάλουν τα χζρια τουσ πάνω ςτα κεωάλια των βαπτιςμζνων ανκρϊπων; 3. Υουλιζται θ χάρισ του Κεοφ; 4. Θ πίςτθ είναι μαγεία ι δϊρο Κεοφ; 5. Υρζπει να δεχόμαςτε τουσ μάγουσ; Συμπζραςμα: Θ μαγεία δεν ζχει ςχζςθ με τθν Εκκλθςία, αλλά ςυνδζεται με το κακό. Θ Εκκλθςία προςωζρει τθ χάρθ του Κεοφ, που είναι δϊρο για το καλό και για τθ ςωτθρία του ανκρϊπου. Φτιάξτε τθν ακροςτιχίδα Εκεί πιγε ο απόςτολοσ Φίλιπποσ Υιγε μαηί με τον Υζτρο για να ενιςχφςει τουσ χριςτιανοφσ Θ χαρά των χριςτιανϊν για τα καφματα ιταν... Επικζτω- δϊρο: ζνα κοινό γράμμα και ςτισ δφο λζξεισ... χακείσ κι εςφ και τα λεωτά ςου! Να ηωγραφίςετε τον Σίμωνα τον Μάγο να προςφζρει ςτον Ρζτρο τα χριματα 31

32 Συνάντθςθ 8 θ O Φίλιπποσ και ο Aικίοπασ Αωοφ οι Απόςτολοι ζβαλαν ςτθ κζςθ του τον Χίμωνα τον Πάγο, ζωυγαν από τθ Χαμάρεια. Ψότε ζνασ άγγελοσ Kυρίου είπε ςτον Φίλιππο: Χικω και πιγαινε κατά το νότο, ςτο δρόμο που κατεβαίνει από τθν Iερουςαλιμ ςτθ Γάηα. O δρόμοσ αυτόσ είναι ερθμικόσ. Χθκϊκθκε τότε και ξεκίνθςε. Ψθν ϊρα εκείνθ ςτο δρόμο βριςκόταν ζνασ Aικίοπασ, ο οποίοσ ιταν αξιωματικόσ και ταμίασ τθσ Kανδάκθσ, τθσ βαςίλιςςασ των Aικιόπων, που είχε ζρκει ςτθν Iερουςαλιμ για να προςκυνιςει και τϊρα επζςτρεωε πίςω, κακιςμζνοσ ςτθν άμαξά του, και διάβαηε τον προωιτθ Θςαΐα. Είπε τότε το Άγιο Υνεφμα ςτο Φίλιππο: Υλθςίαςε και ακολοφκα από κοντά τθν άμαξα εκείνθ. Kαι όταν ο Φίλιπποσ πλθςίαςε τρζχοντασ, άκουςε τον Αικίοπα που διάβαηε τον προωιτθ Θςαΐα, και του είπε: Ψα καταλαβαίνεισ άραγε αυτά που διαβάηεισ; Kαι εκείνοσ απάντθςε: Υϊσ να τα καταλάβω αν δεν μου τα εξθγιςει κάποιοσ; και παρακάλεςε το Φίλιππο να ανεβεί και να κακίςει μαηί του. Θ περικοπι τθσ Γραωισ που διάβαηε ιταν τοφτθ: «Χαν πρόβατο οδθγικθκε ςτθ ςωαγι, ςιωπθλόσ, ςαν το αρνί που παραμζνει άωωνο μπροςτά ς αυτόν που το κουρεφει. Ψον καταδίκαςαν ςε ταπεινωτικό κάνατο και αρνικθκαν να τον κρίνουν δίκαια. Κζλθςαν να πάρουν με τθ βία τθν ηωι Ψου και να εξαωανιςτεί από το πρόςωπο τθσ γθσ. Υοιόσ όμωσ κα μπορζςει να αρικμιςει αυτοφσ που τον πίςτεψαν»; Φϊτθςε τότε ο Αικίοπασ τον Φίλιππο, αν αυτά τα λόγια ο προωιτθσ τα λζει για τον εαυτό του ι για κάποιον άλλο. Ψότε ο Φίλιπποσ άρχιςε να του μιλάει για τθν ηωι του Λθςοφ, από τθν γζννθςθ Ψου ωσ τθν Ανάςταςθ και τθν Ανάλθψθ Ψου ςτουσ ουρανοφσ και ότι ςε τοφτα τα γεγονότα αναωζρεται ο προωιτθσ Θςαΐασ. Ξακϊσ προχωροφςαν ςτο δρόμο, ζωταςαν κάπου που υπιρχε νερό. Οζει τότε ο Αικίοπασ: Ρα, εδϊ υπάρχει νερό, τι με εμποδίηει να βαωτιςτϊ; Kαι ο Φίλιπποσ του απάντθςε: Αν πιςτεφεισ με όλθ τθν καρδιά ςου, μπορείσ να βαωτιςτείσ. Εκείνοσ του είπε: Υιςτεφω ότι ο Iθςοφσ Xριςτόσ είναι ο Ωιόσ του Κεοφ. Διζταξε τότε να ςταματιςει θ άμαξα και κατζβθκαν και οι δφο ςτο νερό, ο Φίλιπποσ, δθλαδι, κι ο Αικίοπασ, και τον βάωτιςε. Kαι όταν βγικαν ζξω από το νερό, το Υνεφμα του Kυρίου άρπαξε το Φίλιππο και δεν τον ξαναείδε πια ο Αικίοπασ, αλλά ςυνζχιςε το δρόμο του χαροφμενοσ. Χτο μεταξφ, ο Φίλιπποσ βρζκθκε ςτθν Άηωτο, ς ζνα ωροφριο, κι ϊςπου να ωτάςει ςτθν Ξαιςάρεια κιρυττε το Ευαγγζλιο ςε όλεσ τισ πόλεισ από τισ οποίεσ περνοφςε. (Ρράξ. 8, 26-40) Ερμθνευτικά ςχόλια Άγγελοσ Κυρίου: Χυχνά, μζςα ςτθν Αγία Γραωι, ςυναντάμε γεγονότα ςτα οποία παρουςιάηεται άγγελοσ Ξυρίου. Αυτόσ ο άγγελοσ μεταωζρει το μινυμα που κζλει ο Κεόσ να δϊςει ςε ζναν ι πολλοφσ ανκρϊπουσ. Άλλωςτε, αυτι είναι μια από τισ υπθρεςίεσ που ζχουν οι άγγελοι. Ρα μεταωζρουν δθλαδι ςτουσ ανκρϊπουσ τα μθνφματα που κζλει ο Κεόσ να δϊςει. Υαραδείγματα εμωάνιςθσ αγγζλου ζχουμε: ςτον Ευαγγελιςμό τθσ Κεοτόκου, όπου ο άγγελοσ λζει ςτθν Υαναγία πωσ κα γεννιςει τον Χριςτό. Χτον Λωςιω, λζει ο άγγελοσ να πάρει τθν Υαναγία και το βρζωοσ και να ωφγουν για άλλθ πόλθ. Πετά τθν Ανάςταςθ του Ξυρίου, εμωανίηεται άγγελοσ ςτον τάωο και αναγγζλλει ςτισ Πυροωόρεσ πωσ ο Χριςτόσ αναςτικθκε. Διάβαηε τον προφιτθ Θςαΐα: Τπωσ ωαίνεται, του Αικίοπα του άρεςε να διαβάηει, και μάλιςτα το λόγο του Κεοφ.. Ακόμθ και πάνω ςτθν άμαξα που κακόταν διάβαηε. Θ μελζτθ είναι ζνα μεγάλο εωόδιο ςτθ ηωι μασ, γι αυτό πθγαίνουμε από μικρι θλικία ςτο ςχολείο, για να μάκουμε να γράωουμε και να διαβάηουμε. Πζςα από τθν μελζτθ παίρνουμε γνϊςεισ, οι οποίεσ είναι πολφ χριςιμεσ ςτθ ηωι μασ. Πια από αυτζσ τισ γνϊςεισ είναι θ γνϊςθ για τον Κεό μασ. Ρα μάκουμε δθλαδι ςε ποιόν Κεό πιςτεφουμε και τι κζλει από εμάσ. Καταλαβαίνεισ άραγε αυτά που διαβάηεισ; Σ Φίλιπποσ κάνει αυτι τθν ερϊτθςθ ςτον Αικίοπα, ίςωσ, γιατί αναγνωρίηει πωσ ο Αικίοπασ δυςκολεφεται να καταλάβει τι λζνε τα κείμενα που διαβάηει. Ξαι πράγματι, ο Αικίοπασ του απαντάει πωσ αν δεν του εξθγιςει κάποιοσ δεν κα καταλάβει. Αυτό το γεγονόσ μασ δείχνει, πωσ πρζπει όχι απλϊσ να διαβάηουμε, αλλά και να κατανοοφμε αυτά που διαβάηουμε, γιατί τισ περιςςότερεσ ωορζσ μπορεί να κρφβουν κάποια νοιματα τα οποία δεν μποροφμε να τα καταλάβουμε με τθν πρϊτθ ανάγνωςθ. Σ Αικίοπασ εδϊ δεν είναι εγωιςτισ. Υαραδζχεται πωσ δεν γνωρίηει και κζλει πραγματικά να μάκει τι ςθμαίνουν αυτά που διαβάηει. Ζτςι και εμείσ, όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι, καλό είναι να ρωτάμε αυτοφσ που γνωρίηουν καλφτερα. Τι με εμποδίηει να βαφτιςτϊ; Σ Αικίοπασ, μετά από όςα ζμακε για τον Χριςτό από τον Φίλιππο, νιϊκει τθν ανάγκθ να βαπτιςτεί και τίποτα δεν μπορεί να τον αποτρζψει από τθν απόωαςθ του αυτι. Ξαι αυτό ωαίνεται κακαρά από τα λόγια του. Δεν ξζρει βζβαια για πόςο ακόμθ κα βρίςκεται μαηί του ο Φίλιπποσ, αλλά αυτόσ δεν χάνει τθν ευκαιρία να ηθτιςει να βαπτιςτεί Χριςτιανόσ. Πποροφμε λοιπόν να ποφμε πωσ καλό είναι να μακαίνουμε για τον Κεό μασ. Ξαι αυτό το μακαίνουμε τόςο διαβάηοντασ τθν Ξαινι Διακικθ, αλλά και μζςα από το κατθχθτικό τθσ Εκκλθςίασ μασ. Υαλαιότερα οι άνκρωποι πρϊτα πιγαιναν ςτα κατθχθτικά και ζπειτα βαπτιηόταν. Χιμερα όμωσ βαπτίηονται πρϊτα ςτθν βρεωικι τουσ θλικία και αργότερα πθγαίνουν ςτο κατθχθτικό για να μάκουν όςα χρειάηονται για τον Κεό και τθν πίςτθ τουσ. Ριςτεφω ότι ο Λθςοφσ Χριςτόσ είναι ο Υιόσ του Κεοφ: Αυτι θ ωράςθ που λζει ο Αικίοπασ λζγεται «Σμολογία πίςτεωσ». Σμολογία πίςτεωσ ςθμαίνει να λζω δθμόςια ςε ποιόν Κεό πιςτεφω. Χτθν Εκκλθςία μασ, θ ομολογία αυτι είναι το «Υιςτεφω», το οποίο απαγγζλλουμε όλοι ςτθν Κεία Οειτουργία, αλλά και ςε κάκε βάπτιςθ για να δείξουμε 32

33 με αυτόν τον τρόπο, πωσ και το βρζωοσ που βαπτίηεται γίνεται Χριςτιανόσ. Αυτό ακόμθ που παρατθροφμε είναι πωσ, από τα πρϊτα χριςτιανικά χρόνια, οι πιςτοί που ικελαν να βαπτιςτοφν ομολογοφςαν τθν πίςτθ τουσ. Κιρυττε το Ευαγγζλιο: Σ Φίλιπποσ, όπωσ και όλοι οι απόςτολοι, ςκοπό είχαν να κθρφξουν το Ευαγγζλιο του Ξυρίου, τον λόγο του Κεοφ, ςε όλο τον κόςμο. Αυτι τθν αποςτολι τουσ τθν ανζκεςε ο Χριςτόσ, γι αυτό και ονομάςτθκαν απόςτολοι. Αυτι τθν αποςτολι όμωσ, τθν ζχουμε και όλοι εμείσ οι βαπτιςμζνοι Χριςτιανοί. Δθλαδι να μελετιςουμε καλά τον λόγο του Κεοφ από τθν Αγία Γραωι και αωοφ μάκουμε όςα χρειάηεται για τον Κεό μασ, τότε, ςαν μικροί απόςτολοι, να τα διδάξουμε και ςε άλλουσ ανκρϊπουσ που δεν τα γνωρίηουν. Ερωτιςεισ 1. Γιατί εμωανίςτθκε ο άγγελοσ ςτον Φίλιππο; 2. Ψι ρϊτθςε ο Φίλιπποσ τον Αικίοπα όταν τον είδε να διαβάηει; 3. Ψι ηιτθςε ο Αικίοπασ από τον Φίλιππο; 4. Τταν ο Αικίοπασ ζμακε για τον Χριςτό τι κζλθςε να κάνει; 5. Ψι απαγγζλλουμε ςτθν Κεία Οειτουργία και ςτθν Βάπτιςθ; 6. Ψι μασ προτείνει θ Εκκλθςία για να είμαςτε καλοί Χριςτιανοί; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία μασ δείχνει ότι τθν πίςτθ μασ χρειάηεται να τθν καταλαβαίνουμε μζςα από τθν ανάγνωςθ και τθν μελζτθ τθσ Αγίασ Γραωισ. Απολυτίκιο Αγίου Φιλίππου. Ιχοσ γ. Απόςτολε Άγιε Φίλιππε, πρζςβευε τω ελειμονι Κεϊ, ίνα πταιςμάτων άωεςιν παράςχθ ταισ ψυχαίσ θμϊν. Και τϊρα παίηουμε! Απαντιςτε ςτισ παρακάτω ερωτιςεισ και κα ςχθματιςτοφν από τα αρχικά, δυο λζξεισ που ςχετίηονται με το κείμενο που διαβάςαμε. 1. Εμωανίςτθκε ςτον Φίλιππο. _ 2. Σ Φίλιπποσ οδθγικθκε από τθν Λερουςαλιμ ςτθν. 3. Σ Αικίοπασ είχε πάει ςτθν για προςκφνθμα 4. Υου κακόταν και διάβαηε ο Αικίοπασ; _ 5. Σ Φίλιπποσ μίλθςε ςτον Αικίοπα για τον Χριςτό από τθν.. ωσ τθν Ανάςταςθ Ψου. _ 6. Φ.. τότε ο Αικίοπασ τον Φίλιππο. 7. Ψι ιταν ο Αικίοπασ; _ 8. Θ ςυνομιλία ςτο κείμενο ζγινε με τον.. και τον Αικίοπα. _ 9. Υοιόν προωιτθ διάβαηε ο Αικίοπασ; _ Να ηωγραφίςετε τον Απόςτολο Φίλιππο 33

34 Συνάντθςθ 9 θ Θ Σφνοδοσ των Λεροςολφμων Πετά το ταξίδι του Αποςτόλου Φιλίππου και τθν ςυνάντθςι του με τον Αικίοπα, ςτθν Αντιόχεια γινόταν ωαςαρία ανάμεςα ςτουσ χριςτιανοφσ. Τςοι προζρχονταν από τουσ Λουδαίουσ ηθτοφςαν από όςουσ ζρχονταν να βαπτιςτοφνε να τθριςουν τα ζκιμα του μωςαϊκοφ νόμου. Εκείνοι πάλι δεν ικελαν, γιατί γινόντουςαν χριςτιανοί, όχι Λουδαίοι, ενϊ κατάγονταν και από άλλουσ λαοφσ. Αποωάςιςαν τότε να ορίςουν ωσ εκπροςϊπουσ τθσ Εκκλθςίασ τον Υαφλο και τον Βαρνάβα, οι οποίοι πιγαν ςτα Λεροςόλυμα για να ςυηθτιςουν με τουσ άλλουσ Αποςτόλουσ και όλθ τθν εκεί Εκκλθςία τι ζπρεπε να ακολουκιςουν. Χυγκεντρϊκθκαν τότε οι απόςτολοι και οι πρεςβφτεροι να εξετάςουν το ηιτθμα αυτό. Kαι αωοφ ζγινε πολλι ςυηιτθςθ, ςθκϊκθκε ο Υζτροσ και τουσ είπε: Άντρεσ αδελωοί, ξζρετε πολφ καλά εςείσ, πωσ από τισ πρϊτεσ κιόλασ μζρεσ ο Κεόσ από ανάμεςά μασ διάλεξε από το ςτόμα μου να ακοφςουν οι ειδωλολάτρεσ το κιρυγμα του Ευαγγελίου και να πιςτζψουν. Kαι ο καρδιογνϊςτθσ Κεόσ τοφσ το επιβεβαίωςε δίνοντάσ τουσ το Υνεφμα το Άγιο, όπωσ και ςε μασ. Kαι δεν ζκανε καμιά διάκριςθ ανάμεςα ςε μασ και ςε αυτοφσ, κακαρίηοντασ τισ καρδιζσ τουσ με βάςθ τθν πίςτθ. Γιατί, λοιπόν, προκαλείτε τϊρα το Κεό ηθτϊντασ να τεκεί πάνω ςτον τράχθλο των πιςτϊν ζνασ ηυγόσ, τον οποίο οφτε οι πατζρεσ μασ οφτε εμείσ μπορζςαμε να ςθκϊςουμε; Απεναντίασ, ςτθ χάρθ του Kυρίου Λθςοφ ςτθρίηουμε κι εμείσ τθ ςωτθρία μασ, όπωσ ακριβϊσ κι εκείνοι. Χϊπαςε, τότε, όλο το πλικοσ κι άκουγαν όλοι το Βαρνάβα και τον Υαφλο, κακϊσ αυτοί διθγοφνταν όλα τα καταπλθκτικά καφματα που πραγματοποίθςε ο Κεόσ χρθςιμοποιϊντασ αυτοφσ ανάμεςα ςτουσ ειδωλολάτρεσ. Ψότε το λόγο πιρε ο Λάκωβοσ ο Αδελωόκεοσ, ο οποίοσ τόνιςε πωσ ο Χριςτόσ δεν ιρκε μόνο για τουσ Λουδαίουσ, αλλά για όλουσ τουσ ανκρϊπουσ και αυτό προωιτευςε ςτθν Υαλαιά Διακικθ και ο Δαβίδ, ο βαςιλιάσ-ψαλμωδόσ-προωιτθσ. Υρότεινε ςτθν Εκκλθςία να πάρει απόωαςθ ϊςτε να μθν εμποδίηονται όλοι όςοι ικελαν να βαωτιςτοφν χριςτιανοί από τθν εκνικότθτά τουσ και τα ζκιμα τα ιουδαϊκά, αλλά θ πίςτθ ςτο Χριςτό να είναι πιο πάνω απ όλα αυτά. Ψότε αποωάςιςαν οι απόςτολοι και οι πρεςβφτεροι μαηί με όλθ τθν Εκκλθςία, να διαλζξουν από ανάμεςά τουσ άντρεσ και να τουσ ςτείλουν μαηί με τον Υαφλο και το Βαρνάβα ςτθν Αντιόχεια και να ςτείλουν επιςτολι ςτθν οποία να ηθτοφν από όλουσ όςουσ αποωάςιηαν να γίνουν χριςτιανοί να μθν ακολουκοφν καμιά ςυνικεια του παρελκόντοσ, οφτε ειδωλολατρικι οφτε ιουδαϊκι. Ξι ζτςι όλοι μαηί αποωάςιςαν αυτό που ιταν το κζλθμα του Κεοφ. Θ ςυνάντθςθ όλων των αποςτόλων και των πρεςβυτζρων ςτα Λεροςόλυμα ονομάςτθκε ςφνοδοσ και μζχρι ςιμερα, όταν προκφπτει οποιοδιποτε πρόβλθμα ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ ςυγκεντρϊνονται όλοι οι επίςκοποι και κάνουν ςφνοδο ςτθν οποία το ςυηθτοφν και αποωαςίηουν κατόπιν πολλισ προςευχισ και με τθν ςκζψθ του τι κζλει πραγματικά ο Κεόσ. (Ρράξ. 15, 1-35) Ερμθνευτικά ςχόλια Τα ζκιμα του μωςαϊκοφ νόμου: τα ζκιμα χαρακτιριηαν τθ ηωι των Λουδαίων. Τμωσ τα ζκιμα δεν είναι αυτά που μποροφν να μποφνε πάνω από τθν πίςτθ, οφτε είναι υποχρεωμζνοσ όποιοσ γίνεται χριςτιανόσ να τθριςει ζκιμα που δεν τον οδθγοφν ςτθ ςωτθρία, οφτε τον βλάπτουν. Σι Λουδαίοι που ζγιναν χριςτιανοί ικελαν και όλοι όςοι 34

35 γίνονταν χριςτιανοί να τθροφν τα ιουδαϊκά ζκιμα, για να τουσ κάνουν Λουδαίουσ. Αυτό όμωσ δεν ιταν ςωςτό. Χριςτιανοί γίνονταν οι άνκρωποι, όχι Λουδαίοι χριςτιανοί. πιγαν ςτα Λεροςόλυμα για να ςυηθτιςουν: Τλοι μαηί απόςτολοι και πρεςβφτεροι ςυηθτοφν. Θ πίςτθ και αγάπθ τουσ ςτον Λθςοφ Χριςτό κακϊσ και θ Χάρθ του Αγίου Υνεφματοσ, ενϊνει τα μζλθ τθσ Εκκλθςίασ, ζτςι ϊςτε να αποωαςίςουν ςωςτά για τον αν κα πρζπει να τθρείται ο Πωςαϊκόσ Ρόμοσ. Χτθ διαωωνία δεν αποωάςιςαν οι ιςχυρότεροι ι αυτοί που τουσ ςζβονταν περιςςότερο, αλλά όλοι μαηί. Αυτό είναι και το πολίτευμα τθσ Εκκλθςίασ μασ, που ονομάηεται Χφνοδοσ και ςυνοδικό. Χυγκεντρϊνονται όλοι μαηί οι επίςκοποι και ςυηθτοφν για τα κζματα που προκφπτουν και γίνεται ψθωοωορία. Ψο πολίτευμα τθσ Εκκλθςίασ είναι δθμοκρατικό και οι αποωάςεισ λαμβάνονται αωοφ προθγθκεί, εκτόσ από τθ ςυηιτθςθ, και προςευχι ςτο Άγιο Υνεφμα. Πζςα από τισ Χυνόδουσ αναδείχκθκαν πολλοί Άγιοι, όπωσ ο Άγιόσ μασ Χπυρίδωνασ και ο Άγιοσ Ρικόλαοσ, που ιταν από τουσ πρωταγωνιςτζσ τθσ Υρϊτθσ Σικουμενικισ Χυνόδου, θ οποία ζγινε το 325 μ.χ. ςτθ Ρίκαια τθσ Βικυνίασ. Τα καταπλθκτικά καφματα που πραγματοποίθςε ο Κεόσ: αν οι Απόςτολοι (που ζηθςαν κοντά ςτον Χριςτό και άκουςαν τθν διδαςκαλία του, είδαν τα καφματά του και τθν Ανάςταςι του, που θ πίςτθ τουσ και θ αγάπθ τουσ για τον Κεό και τουσ ανκρϊπουσ είναι ριηωμζνθ ςτισ καρδιζσ τουσ), αποδζχονταν οι χριςτιανοί να γίνονται και Λουδαίοι, κα ζκλειναν το χριςτιανιςμό ςτα ςτενά όρια του Λουδαϊςμοφ και θ πίςτθ δεν κα απλωνόταν ςε όλα τα ζκνθ. Γι αυτό και αποωαςίηουν, ωωτιςμζνοι από το Άγιο Υνεφμα, ότι όςοι άνκρωποι δζχονται το Ευαγγζλιο και με το βάπτιςμα τουσ γίνονται Χριςτιανοί, δεν χρειάηεται να τθροφν ζκιμα και κανόνεσ που λζει ο νόμοσ του Πωυςι. Αλλά να αγαποφν τον Κεό με όλθ τουσ τθν καρδιά και τον ςυνάνκρωπό τουσ όπωσ τον εαυτό τουσ και να μθν κάνουν αμαρτίεσ. Θ πίςτθ τουσ τότε κα είναι αλθκινι και ηωντανι. Αυτό που ιταν το κζλθμα του Κεοφ: Βλζπουμε λοιπόν ότι πάντοτε μζςα ςτθν Εκκλθςία οι πιςτοί ιταν και είναι ελεφκεροι να εκωράηουν όςα τουσ απαςχολοφν για τθν πίςτθ τουσ, ότι δεν καταλαβαίνουν ι δεν γνωρίηουν. Θ Εκκλθςία κζλει από εμάσ να ςυηθτάμε τα πάντα και δεν περιορίηει τθν ελευκερία μασ. Γι αυτό όλοι μασ είναι καλό να γνωρίηουμε το τι πιςτεφουμε και πωσ λειτουργεί θ ηωι τθσ εκκλθςίασ μασ. Ξι αυτό κα το καταωζρουμε μζςα από το κατθχθτικό ςτο οποίο ςυμμετζχουμε και μζςα από τα μυςτιρια και τισ ακολουκίεσ τθσ Εκκλθςίασ μασ, όπωσ τθν Ξυριακάτικθ κεία Οειτουργία που δεν πρζπει να χάνουμε. Ερωτιςεισ 1. Πόνο αν τθροφμε τα ζκιμα κα κερδίςουμε τθν Βαςιλεία των Συρανϊν; 2. Υρζπει να ςυηθτάμε οι πιςτοί μζςα ςτθν Εκκλθςία για τα προβλιματα που μασ απαςχολοφν; 3. Υοφ κα βροφμε απαντιςεισ ςε απορίεσ που ζχουμε για τθν πίςτθ μασ και τθν ηωι τθσ Εκκλθςίασ; 4. Ψι ςθμαίνει Χυνοδικό πολίτευμα; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία κζλει από μασ να ςυηθτάμε τα πάντα και δεν περιορίηει τθν ελευκερία μασ. ( 5 Οεξοφλεσ από το ςθμερινό μασ κατθχθτικό) Ξ Ε Κ Λ Π Α Σ Υ Ε Δ Φ Α Χ Ε Γ Ψ Φ Γ Ε Ω Ρ Θ Π Ψ Σ Ε Ξ Ξ Ο Θ Χ Λ Α Δ Α Α Υ Σ Φ Λ Ε Χ Λ Ε Ω Κ Σ Φ Ψ Α Ο Υ Π Ω Ω Χ Θ Χ Β Ε Ο Ε Ω Κ Ε Φ Λ Α Θ Σ Ρ Π Ε Ψ Ω Β Γ Α Γ Γ Α Ο Ε Ψ Ω Χ Ω Η Θ Ψ Α Π Ε Ξ 35

36 Να ηωγραφίςετε τον Άγιο Νικόλαο 36

37 37

38 Συνάντθςθ 10θ Ο Ρζτροσ ελευκερϊνεται από τθ φυλακι Οίγο καιρό μετά τθν κανάτωςθ του αρχιδιακόνου Χτεωάνου, ςτα χρόνια που βαςιλιάσ ιταν ο Θρϊδθσ, εγγονόσ του Θρϊδθ του Πεγάλου που είχε ςωάξει τα νιπια ςτθν Βθκλεζμ, προςπακϊντασ να βρει το Χριςτό, ξζςπαςε διωγμόσ κατά των χριςτιανϊν. Σ Θρϊδθσ διζταξε να αποκεωαλιςτεί ο Λάκωβοσ, αδελωόσ του ευαγγελιςτι Λωάννθ. Αυτό ζκανε τουσ Λουδαίουσ να χαροφν κι αποωάςιςε να ςυλλάβει και τον απόςτολο Υζτρο, πράγμα που το ζκανε όταν πλθςίαηε το Υάςχα. Για να είναι μάλιςτα ςίγουροσ ότι δε κα δραπετεφςει ο Υζτροσ, τον αλυςόδεςε και ζβαλε να τον ωυλάνε τζςςερισ ομάδεσ, που θ κακεμιά είχε από τζςςερισ ςτρατιϊτεσ. Σ ςκοπόσ του ιταν να τον δικάςει δθμόςια μετά το Υάςχα. Σι χριςτιανοί το ζμακαν και προςεφχονταν για το Υζτρο, με τθν ελπίδα ότι ο Κεόσ κα ωανζρωνε το κζλθμά Ψου. Ψθ βραδιά πριν τθ δίκθ λοιπόν, ο Υζτροσ κοιμόταν αλυςοδεμζνοσ ανάμεςα ςε δφο ςτρατιϊτεσ κι απζξω από το κελί του ωφλαγαν άλλοι δφο. αωνικά ζνα ωωσ ζλαμψε κι άγγελοσ Ξυρίου ωανερϊκθκε μζςα ςτο κελί. Σ άγγελοσ ξφπνθςε τον Υζτρο ςκουντϊντασ το πλευρό του κι αμζςωσ οι αλυςίδεσ ζπεςαν από τα χζρια του. «Χικω και ντφςου» του είπε «ωόρεςε τθ ηϊνθ, τα ςανδάλια και το ιμάτιό ςου κι ακολοφκθςζ με». Ξι ο Υζτροσ ζκανε όπωσ του είπε ο άγγελοσ. Βγικαν ζξω κι ο Υζτροσ δεν μποροφςε να καταλάβει καλά καλά αν όλα αυτά ςυνζβαιναν πραγματικά ι αν ζβλεπε όραμα. Υζραςαν τθν πρϊτθ ωρουρά χωρίσ να τουσ ςταματιςει κανείσ, το ίδιο και τθ δεφτερθ. Ζωταςαν ςτθ ςιδερζνια πφλθ που άνοιξε από μόνθ τθσ, βγικαν ζξω κι ζωταςαν ςε ζνα ςτενό κι εκεί ο άγγελοσ χάκθκε. Ψότε ο Υζτροσ ςυνιλκε καλά και είπε: «Ψϊρα κατάλαβα πωσ ο Ξφριοσ ζςτειλε τον άγγελό Ψου και με γλίτωςε από τα χζρια του Θρϊδθ κι απϋ αυτό που οι Λουδαίοι περίμεναν να πάκω!» Τταν γνϊριςε το μζροσ που ιταν, πιγε ςτο ςπίτι του ανιψιοφ του ευαγγελιςτι Πάρκου. Πζςα βρίςκονταν αρκετοί χριςτιανοί και προςεφχονταν για τον Υζτρο κι όταν θ υπθρζτρια τουσ είπε ότι ζξω από τθν πόρτα είναι ο ίδιοσ ο Υζτροσ που χτυπάει και κζλει να του ανοίξουν, αυτοί δεν τθν πίςτεψαν και τθν πζραςαν για τρελι. Θ Φόδθ- θ υπθρζτρια- επζμενε και οι άλλοι τθσ ζλεγαν ότι είναι ο άγγελοσ του Υζτρου, αωοφ τον ίδιο τον είχαν ςτθ ωυλακι με διπλζσ ωρουρζσ και αλυςίδεσ. Σ Υζτροσ ςτο μεταξφ χτυποφςε επίμονα κι όταν επιτζλουσ άνοιξαν και τον είδαν ολοηϊντανο μπροςτά του ζμειναν κατάπλθκτοι. Ψουσ ζκανε νόθμα να ςωπάςουν κι όταν μπικαν μζςα τουσ διθγικθκε όςα ζγιναν. Άωθςε παραγγελία να πουν τα γεγονότα και ςτον Λάκωβο τον Αδελωόκεο, που ιταν ο επίςκοποσ των Λεροςολφμων, και τουσ άλλουσ χριςτιανοφσ, και ζωυγε από τα Λεροςόλυμα. Τταν ξθμζρωςε και ο Θρϊδθσ ανακάλυψε ότι ο Υζτροσ δεν ιταν πλζον ωυλακιςμζνοσ, διζταξε να ψάξουν να τον βρουν αλλά μάταια ανζκρινε τουσ ωφλακεσ, μάταια εκτζλεςε όςουσ είχαν βάρδια. Δεν τον βρικε πουκενά. Ξαι ωουρκιςμζνοσ κακϊσ ιταν, ζωυγε από τθν Λουδαία για τθν Ξαιςάρεια. (Ρράξ. 12, 1-19) Ερμθνευτικά ςχόλια Καταδίωκε τουσ χριςτιανοφσ που δίδαςκαν το λαό: Αν και δεν υπιρχε επίςθμοσ διωγμόσ εναντίον όλων των Χριςτιανϊν, ο Θρϊδθσ ο Αγρίππασ ο Αϋ- ιταν εγγονόσ αυτοφ που ζςωαξε τα νιπια όταν γεννικθκε ο Χριςτόσαποωάςιςε να εκτελζςει τουσ επιωανείσ χριςτιανοφσ, οι οποίοι με το κιρυγμά τουσ ζκαναν κι άλλουσ ανκρϊπουσ χριςτιανοφσ και προκαλοφςαν ςτον κόςμο ενδιαωζρον για τθ χριςτιανικι πίςτθ. Ο Θρϊδθσ ςυνζλαβε τον απόςτολο Ρζτρο και τον φυλάκιςε: είχε ςκοπό να τον δικάςει δθμόςια, μπροςτά ςτο λαό μετά το Υάςχα των Λουδαίων. Σ Θρϊδθσ, πονθρά ςκεπτόμενοσ, κζλθςε να τρομάξει του χριςτιανοφσ. Αν δικαηόταν και καταδικαηόταν ο Υζτροσ, ζνασ από τουσ πιο ςθμαντικοφσ αποςτόλουσ, οι υπόλοιποι κα δείλιαηαν, κα ωοβόντουςαν τθ ωυλακι, τα βαςανιςτιρια, το κάνατο. Θ ελευκερία και θ ηωι ςτον άνκρωπο είναι από τα πιο ωραία δϊρα. Είναι εφκολο να μιλάσ για αγάπθ και για κυςία εκ τουσ αςωαλοφσ. Τταν όμωσ κα ζβλεπαν ότι κινδφνευε και θ δικιά τουσ ελευκερία ίςωσ και θ ηωι τουσ, ιλπιηε ο Θρϊδθσ ότι κα τουσ ωόβιηε και κα τουσ ζκανε να αρνθκοφν το Χριςτό. Ο Ρζτροσ δεν είχε καταλάβει τι ςυνζβαινε: ο Άγγελοσ δεν άωθςε τον Υζτρο να μαρτυριςει, γιατί ο Χριςτόσ ικελε ο Υζτροσ να πάει ςε όλο τον κόςμο, όπωσ επίςθσ και γιατί κα ιταν μεγάλο πλιγμα για τουσ χριςτιανοφσ να ζχαναν τον πρωταγωνιςτι τθσ πρϊτθσ Εκκλθςίασ. Τςθν ϊρα ο άγγελοσ του ζλεγε τι να κάνει, να ντυκεί, να τον ακολουκιςει, ο Υζτροσ υπάκουε μθχανικά, ςαν ςε όνειρο κα λζγαμε. Πόνο όταν εξαωανίςτθκε ο άγγελοσ, 38

39 ςυνειδθτοποίθςε τι πραγματικά είχε ςυμβεί. Ιταν ελεφκεροσ από τισ αλυςίδεσ και τθ ωυλακι. Πποροφςε να πάει όπου ικελε. Ξι εκείνοσ επζλεξε να πάει ςε ζνα ςυγγενικό του ςπίτι εκεί κοντά. Ικελε να μιλιςει ςτουσ χριςτιανοφσ, να τουσ πει τι ζγινε, να τον δουν με τα ίδια τουσ τα μάτια για να πιςτζψουν ότι άγγελοσ Ξυρίου τον είχε ελευκερϊςει για να ςυνεχίςει το ζργο του. Να πείτε τι ζγινε και ςτον Λάκωβο τον Αδελφόκεο και ςτουσ άλλουσ αδελφοφσ: ο απόςτολοσ Υζτροσ είχε επίγνωςθ τθσ αποςτολισ του. Ελεφκερα είχε αποωαςίςει νϋ ακολουκιςει το δρόμο τθσ διάδοςθσ του Οόγου του Ξυρίου κι από τθν πρϊτθ ςτιγμι τθσ απελευκζρωςισ του αυτό ικελε να κάνει. Χταμάτθςε όμωσ ςτο ςπίτι του ανιψιοφ του ευαγγελιςτι Πάρκου, πριν ωφγει από τα Λεροςόλυμα, αωενόσ για να τον δουν και οι άλλοι και να πειςτοφν, αωετζρου για να μεταωζρει τα μινυμα τθσ ελεφκερθσ απόωαςισ του για τθ ςυνζχιςθ του αποςτολικοφ ζργου και ςτουσ άλλουσ αδελωοφσ. Ελεφκεροσ για τθν Εκκλθςία δεν είναι μόνο εκείνοσ που δεν είναι ςκλαβωμζνοσ, αλλά ο άνκρωποσ που αγαπά το Κεό και κάνει πράξθ το κζλθμά Ψου. Αυτόσ που δεν ωοβάται το κακό και τθν αμαρτία, αλλάηει πιςτεφοντασ ςτο Κεό. Ακόμα όμωσ κι εκείνοσ που ζχει ςκλαβωκεί ωσ προσ το ςϊμα, θ Εκκλθςία τον ενιςχφει να αντζξει τθν δουλεία, αλλά και να παλζψει για τθν ελευκερία του (όπωσ τουσ Ζλλθνεσ το 1821 και το 1940 και τουσ Λουδαίουσ από τθν Αίγυπτο). Ερωτιςεισ 1. Γιατί ο άγγελοσ δεν άωθςε τον Υζτρο να μαρτυριςει για το Χριςτό και τον ελευκζρωςε; 2. Γιατί ο Υζτροσ ςυνζχιςε να κθρφττει το λόγο του Κεοφ; 3. Υοιοσ υποχρζωνε τον Υζτρο να ςυνεχίςει τθν αποςτολι του; 4. Ψι ςθμαίνει είμαι ελεφκεροσ; Ψι ζκανε ο Υζτροσ τθν ελευκερία του; Χιμερα πόςο ελεφκεροι είμαςτε; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία δίνει ςτον άνκρωπο τθν ελευκερία του ςϊματοσ και τθσ ψυχισ. Υ Λ Δ Φ Ψ Κ Ψ Θ Ω Σ Σ Χ Α Ε Φ Γ Ψα Π Θ Ω Λ Ε Δ Θ Ε Χ Α Α Φ Δ Α Δ Ψ Γ Φ Α Χ Φ Ω Α Ξ Ψ Χ Φ Ψ Γ Φ Λ Δ Λ Ω Χ Η Δ Ω Γ Ξ Α Θ Α Β Ε Χ Π Κ Ε Α Υ Χ Λ Σ Ω Α Θ Σ Ο Λ Σ Ξ Ξ Χ Υ Ε Ψα Φ Σ Χ Ε Ψ Φ Α Θ Α Ο Χ Α Ψ Φ Θ Ε Χ Ρ Χ Ξ Α Φ Ω Χ Γ Δ Χ Γ Δ Χ Ο Ε Κ Δ Ψ Α Α Φ Ψ Π Θ Λ Φ Λ Ω Α Ρ Ρ Θ Χ Α Θ Ψ Ω Χ Θ Β Ω Χ Α Χ Φ Χ Α Δ Ε Ο Φ Σ Λ Γ Βρεσ ςτο κρυπτόλεξο, κάκετα και οριηόντια 10 λζξεισ από τθν ιςτορία που άκουςεσ και διάβαςεσ. Να ηωγραφίςεισ τον απόςτολο Ρζτρο 39

40 40

41 Συνάντθςθ 11θ Ο Ρζτροσ και ο Κορνιλιοσ Χτθν Ξαιςάρεια ηοφςε ζνασ ευςεβισ και ελειμων εκατόνταρχοσ που λεγόταν Ξορνιλιοσ μαηί με τθν οικογζνειά του. Πια μζρα γφρω ςτισ τρεισ το απόγευμα είδε κακαρά ςε όραμα, ενϊ ιταν ξφπνιοσ, ζναν άγγελο του Κεοφ να μπαίνει ςτο ςπίτι του να τον πλθςιάηει και να του λζει: «Ξορνιλιε!» Αυτόσ τον κοίταξε τρομαγμζνοσ και του είπε «Ραι, Ξφριε!» και ο άγγελοσ απάντθςε «Σι προςευχζσ ςου και οι ελεθμοςφνεσ ςου ανζβθκαν ςτο Κεό, ο οποίοσ δε ςε ξεχνάει. Κα ςτείλεισ τϊρα ςτθν Λόππθ να ωωνάξουν το Χίμωνα που λζγεται και Υζτροσ και μζνει ςε ζναν άλλο Χίμωνα, το βυρςοδζψθ που μζνει κοντά ςτθ κάλαςςα» και ο άγγελοσ εξαωανίςτθκε. Υραγματικά ο Ξορνιλιοσ ζκανε όπωσ του είπε ο άγγελοσ. Ψθν επόμενθ μζρα και κακϊσ οι άνκρωποι του Ξορνιλιου δεν είχαν ωτάςει ακόμθ ςτθν Λόππθ, ο απόςτολοσ Υζτροσ ανζβθκε προσ το μεςθμζρι ςτο υπερϊο να προςευχθκεί. Εκεί πείναςε και κακϊσ ετοίμαηαν το ωαγθτό, ζπεςε ςε ζκςταςθ και είδε όραμα: είδε πωσ άνοιξε ο ουρανόσ κι ζπεςε ζνα ςεντόνι προσ τθ γθ με δεμζνεσ τισ τζςςερισ άκρεσ του, το οποίο μζςα είχε από όλα τα τετράποδα τθσ γθσ, τα κθρία, τα ερπετά και τα πουλιά του ουρανοφ. Ξαι ακοφςτθκε μια ωωνι και είπε: «Χικω Υζτρο, ςωάξε και ωάε ό, τι κζλεισ!!» Ξι ο Υζτροσ απάντθςε: «Ροτζ Κφριε, αφοφ ποτζ ςτθ ηωι μου δεν ζφαγα κάτι απαγορευμζνο ι ακάκαρτο!» Ξαι θ ωωνι ξαναείπε «Αυτά που ο Κεόσ κακάριςε μθν τα κεωρείσ ακάκαρτα!» Αυτό ζγινε τρεισ ωορζσ και φςτερα εξαωανίςτθκε από τον ουρανό! Ψθν ϊρα που ο Υζτροσ ςκεωτόταν τι να ςιμαιναν όλα αυτά ζωταςαν και οι απεςταλμζνοι του Ξορνιλιου που ζψαχναν τον Υζτρο. Ψθν ίδια ςτιγμι το Άγιο Υνεφμα πλθροωόρθςε τον Υζτρο «τρεισ άνδρεσ ςε ηθτοφν! πιγαινε μαηί τουσ χωρίσ κανζνα διςταγμό, γιατί τουσ ζχω ςτείλει εγϊ!» Ξι ζτςι πραγματικά ζκανε. Χυνάντθςε τουσ άνδρεσ και τουσ ακολοφκθςε ςτο ςπίτι του Ξορνιλιου, παρόλο που δεν ιταν Λουδαίοσ! Ξαι όταν ο Ξορνιλιοσ υποδζχτθκε τον Υζτρο γονατιςτόσ εκείνοσ τον ςικωςε λζγοντασ του ότι κι ό ίδιοσ είναι άνκρωποσ και προχϊρθςαν μαηί ςτο ςπίτι του Ξορνιλιου, όπου ιταν εκεί πολλοί άνκρωποι, όχι Λουδαίοι και περίμεναν να ακοφςουν τι κα τουσ ζλεγε. Ξαι ο Υζτροσ μίλθςε και είπε ότι «ο Κεόσ δε χωρίηει τουσ ανκρϊπουσ ςε κακαροφσ και ακάκαρτουσ, ςε Λουδαίουσ και μθ, αλλά δζχεται τον κακζνα ςε όποιο λαό κι αν ανικει αρκεί να Ψον ςζβεται και να ηει ςφμωωνα με το κζλθμά Ψου». Ξαι ο Υζτροσ βάωτιςε τον Ξορνιλιο και μαηί του ακολοφκθςαν ςτθν πίςτθ και πολλοί άλλοι ειδωλολάτρεσ. (Ρράξ. 10, 1-44) Ερμθνευτικά ςχόλια Ευςεβισ και ελειμων εκατόνταρχοσ: ο Ξορνιλιοσ ιταν αξιωματοφχοσ του ρωμαϊκοφ ςτρατοφ. Ιταν ειδωλολάτρθσ. Ιταν όμωσ και άνκρωποσ που είχε καλοςφνθ ςτθν καρδιά του και αυτό ωαινόταν από το γεγονόσ ότι ιταν ευςεβισ, δθλαδι ιξερε να ςζβεται τουσ άλλουσ ανκρϊπουσ, αλλά και αναηθτοφςε το Κεό. Θ ευςζβειά του ωαινόταν και από το γεγονόσ ότι ελεοφςε τουσ άλλουσ ανκρϊπουσ, δθλαδι προςζωερε αγάπθ. Σ Χριςτόσ κζλει όλοι οι άνκρωποι να μάκουν γι Αυτόν και ζτςι δεν περιορίηει τθν διδαςκαλία του μόνο ςε όςουσ τον ζχουν ιδθ γνωρίςει. Γι αυτό κα ςτείλει μινυμα τόςο ςτον Ξορνιλιο, όςο και ςτον απόςτολο Υζτρο. ζνα ςεντόνι προσ τθ γθ: ςτο ςεντόνι ιταν και ηϊα ακάκαρτα για τον μωςαϊκό νόμο, όπωσ το χοιρινό κρζασ. Σ Υζτροσ αναρωτιόταν αν κα ζπρεπε να κθρφξει τον χριςτιανιςμό και ςτουσ ειδωλολάτρεσ ι να τον περιορίςει μόνο ςτουσ Λουδαίουσ. Ψα ακάκαρτα ηϊα ςτο όραμα ςυμβόλιηαν τουσ ειδωλολάτρεσ. Σ Χριςτόσ όμωσ δεν ξεχωρίηει τον κόςμο ςε κακαροφσ και ακάκαρτουσ, αλλά γεννικθκε για όλουσ. τρεισ φορζσ: το όραμα το είδε τρεισ ωορζσ ο Υζτροσ για να μθν ζχει καμία αμωιβολία για το ποιο αλθκινά ιταν το κζλθμα του Κεοφ. Γι αυτό και όταν ιρκαν οι απεςταλμζνοι του Ξορνιλιου ο Υζτροσ κατάλαβε γιατί ο Κεόσ του ζςτειλε αυτό το όραμα και τουσ ακολοφκθςε για να οδθγιςει τον Ξορνιλιο ςτθν αλθκινι πίςτθ. ο Ρζτροσ μίλθςε: τον λόγο ότι ο Χριςτόσ δεν ξεχωρίηει τουσ ανκρϊπουσ τον είπε και ςτθ ςυνζχεια ςτουσ άλλουσ χριςτιανοφσ, δθλαδι ςτθν Εκκλθςία. Τλοι οι χριςτιανοί αποωάςιςαν να ακολουκιςουν το παράδειγμα του Υζτρου. Ζτςι, όλθ θ Εκκλθςία παραμζνει ανοιχτι ςτο παράδειγμα και το μινυμα του Χριςτοφ και των Αποςτόλων. Γι αυτό και τα Χριςτοφγεννα είναι μία γιορτι για όλο τον κόςμο, για όλουσ τουσ ανκρϊπουσ. Θ Εκκλθςία δεν ξεχωρίηει τουσ ανκρϊπουσ ςε καλοφσ και κακοφσ, ςε δίκαιουσ και αμαρτωλοφσ, ςε προβλθματικοφσ και ςε προοδευμζνουσ, αλλά προςωζρει τθν ςωτθρία του Χριςτοφ, τθν αγάπθ, τθν χαρά τθσ πίςτθσ ςε όλουσ. Ψο ίδιο καλοφμαςτε να κάνουμε και οι νεϊτεροι, τα παιδιά και οι ζωθβοι. πολλοί άλλοι ειδωλολάτρεσ: το παράδειγμα του Ξορνιλιου ακολοφκθςαν κι άλλοι ειδωλολάτρεσ, γιατί διαπίςτωςαν ότι θ πίςτθ ιταν για όλουσ και όχι για λίγουσ. Υάντα ςτθν Εκκλθςία ζτςι ςυμβαίνει και όπου υπάρχουν διακρίςεισ, αυτοί που τισ κάνουν εισ βάροσ των άλλων (ειρωνεφονται όςουσ είναι διαωορετικοί) ςτθν ουςία δεν ανικουν με τθ ςυμπεριωορά τουσ ςτθν Εκκλθςία. Χτο Χριςτό λοιπόν μποροφμε να δείξουμε ότι καταλαβαίνουμε το νόθμα των Χριςτουγζννων όταν ζχουμε αγάπθ για τουσ άλλουσ, όταν είμαςτε ανοιχτοί απζναντί τουσ, όταν μποροφμε να τουσ ςυγχωρζςουμε για τα λάκθ τουσ και κυρίωσ, όταν ζχουν κζςθ ςτθν καρδιά 41

42 μασ, όποιοι κι αν είναι, από όποιουσ κι αν προζρχονται. Αρκεί και εκείνοι να είναι ανοιχτοί και να κζλουν να ηιςουν τθ ηωι τθσ. Ερωτιςεισ 1. Γιατί ο Υζτροσ δυςκολευόταν να αποδεχκεί τουσ ειδωλολάτρεσ; 2. Ψι του ζδειξε ο Χριςτόσ με το όραμα του ςεντονιοφ; 3. Θ Γζννθςθ του Χριςτοφ είναι για λίγουσ ι για όλουσ; 4. Χωράνε οι διακρίςεισ και ο ρατςιςμόσ ςτθν Εκκλθςία; 5. Πε ποιον τρόπο μποροφμε να δείξουμε ςτο Χριςτό ότι καταλαβαίνουμε το νόθμα των Χριςτουγζννων; Συμπζραςμα Θ Εκκλθςία δεν ξεχωρίηει τουσ ανκρϊπουσ ςε κακαροφσ και ακάκαρτουσ, αλλά δζχεται όλουσ όςουσ κζλουν να ηιςουν τθ ηωι τθσ. Απολυτίκιο τθσ Γεννιςεωσ του Χριςτοφ (ιχοσ δ ) Θ Γζννθςίσ ςου Χριςτζ ο Κεόσ θμϊν, ανζτειλε τω κόςμω το ωωσ το τθσ γνϊςεωσ. εν αυτι γαρ οι τοισ άςτροισ λατρεφοντεσ, υπό αςτζροσ εδιδάςκοντο ςε προςκυνείν τον Ιλιον τθσ Δικαιοςφνθσ και ςε γινϊςκειν εξ φψουσ Ανατολι, Ξφριε δόξα Χοι. Υ Ρ Α Γ Γ Ε Ο Σ Χ Κ Ε Λ Γ Α Φ Ξ Γ Φ Δ Ε Ψ Χ Ε Ρ Ψ Σ Ρ Λ Σ Σ Χ Η Ω Α Ρ Φ Φ Σ Ο Χ Φ Ω Υ Χ Ψ Ρ Φ Υ Ψ Χ Σ Α Ρ Α Γ Θ Γ Υ Ε Λ Χ Σ Ε Ο Α Ο Ω Θ Σ Π Θ Ο Ω Θ Ο Λ Λ Ξ Φ Ω Ο Ω Π Π Λ Σ Σ Σ Ρ Υ Π Α Φ Ο Χ Ψ Ω Χ Λ Φ Α Ξ Α Κ Α Φ Ψ Α Χ Βρεσ ςτο κρυπτόλεξο, κάκετα και οριηόντια 10 λζξεισ από τθν ιςτορία που άκουςεσ και διάβαςεσ. Υοια λζξθ ςυναντοφμε δφο ωορζσ; Τα χριςτουγεννιάτικα Κερκυραϊκά κάλαντα Χριςτουγζννων Χιμερα οι μάγοι ζρχονται ςτθ χϊρα του Θρϊδθ και ο Θρϊδθσ ταραχκείσ ζγινε κθριϊδθσ. Ξράηει τουσ μάγουσ και ρωτά: «Πάγοι, ποφ κε να πάτε». Εισ Βθκλεζμ το ςπιλαιο τθν πόλθ τθν αγία Υου εκεί γεννάει το Χριςτό θ Δζςποινα Παρία. Βυηαντινά Άναρχοσ Κεόσ καταβζβθκεν και εν τθ Υαρκζνω κατϊκθςεν Ερουρζμ, ερουρζμ, ερουρερουρερουρζμ, Χαίρε Άχραντε! Βαςιλεφσ των όλων και Ξφριοσ, ιλκε τον Αδάμ αναπλάςαςκαι Ερουρζμ, ερουρζμ, ερουρζμ και τερενά, χαίρε Δζςποινα! Γθγενείσ ςκιρτάτε και χαίρεςκε, τάξεισ των Αγγζλων ευωραίνεςκε! Δζξου Βθκλεζμ τον Δεςπότθν Χου, Βαςιλζα πάντων και Ξφριον! Εξ Ανατολϊν Πάγοι ζρχονται δϊρα προςκομίηοντεσ άξια! Χιμερον θ κτίςισ αγάλλεται και πανθγυρίηει κι ευωραίνεται! Φωσ εν τω ςπθλαίω ανζτειλε και τοισ εν τω ςκότει επζλαμψε! Ψάλλοντεσ ωδιν τθν επάξιον, φμνον ςοι προςωζρομεν Δζςποτα! Ω Υαρκενομιτορ και Δζςποινα, ςϊηε τουσ εισ ςε καταωεφγοντασ 42

43 Να ηωγραφίςεισ τθν Γζννθςθ του Χριςτοφ: 43

44 Συνάντθςθ 12θ Ο Ραφλοσ και ο Σίλασ ςτουσ Φιλίππουσ Σ Υαφλοσ και ο Χίλασ μετά από τθν επίςκεψι τουσ ςτθ Ψρωάδα πιγαν ςτουσ Φιλίππουσ τθσ Πακεδονίασ, τθν ςπουδαιότερθ τότε πόλθ τθσ περιοχισ, που ιταν και αποικία των Φωμαίων. Χιμερα οι Φίλιπποι είναι θ Ξαβάλα. Εκεί παρζμειναν μερικζσ μζρεσ και όταν ιρκε το Χάββατο, βγικανε ζξω από τθν πόλθ, ςτο ποτάμι, όπου ςκζωτθκαν ότι κα ιταν τόποσ προςευχισ των Λουδαίων. Εκεί κάκιςαν και μιλοφςαν ςτισ γυναίκεσ που είχαν ςυγκεντρωκεί. Πια γυναίκα από τα Κυάτειρα που λεγόταν Ουδία, ζμποροσ πορωυρϊν υωαςμάτων, προςιλυτθ, άκουγε και ο Ξφριοσ άνοιξε τθν καρδιά τθσ ϊςτε να δίνει προςοχι ς αυτά που ζλεγε ο Υαφλοσ. Τταν βαωτίςτθκε αυτι και όλθ θ οικογζνειά τθσ, παρακάλεςε τουσ αποςτόλουσ: «Αν με κρίνετε πιςτι ςτον Ξφριο, ελάτε να μείνετε ςπίτι μου» και το ηιτθςε με πολφ επιμονι. Πια μζρα, κακϊσ ο Υαφλοσ με το Χίλα πιγαιναν ςτον τόπο τθσ προςευχισ, ςυνάντθςαν μια δοφλθ που είχε μαντικό πνεφμα και με τισ μαντείεσ τθσ ζωερνε πολλά χριματα ςτουσ κυρίουσ τθσ. Αυτι ακολουκοφςε τον Υαφλο και το Χίλα και ωϊναηε: «Αυτοί οι άνκρωποι είναι δοφλοι του φψιςτου Κεοφ, που ςασ κθρφττουν τθν οδό τθσ ςωτθρίασ!». Αυτό το ζκανε πολλζσ μζρεσ. Σ Υαφλοσ αγανάκτθςε, γφριςε πίςω ςτο πνεφμα και είπε: «Χε διατάηω ςτο όνομα του Λθςοφ Χριςτοφ να βγεισ ζξω απ αυτιν». Ψθν ίδια ςτιγμι το πνεφμα βγικε. Τταν κατάλαβαν τα αωεντικά τθ γυναίκασ ότι μαηί με το πνεφμα χάκθκαν και οι ευκαιρίεσ να κερδίηουν χριματα απ αυτιν, ζπιαςαν τον Υαφλο και το Χίλα και τουσ ζςυραν ςτθν αγορά για να τουσ παρουςιάςουν ςτισ αρχζσ. Ψουσ οδιγθςαν μπροςτά ςτουσ ανϊτατουσ άρχοντεσ τθσ πόλθσ και είπαν: «Αυτοί οι άνκρωποι είναι Λουδαίοι και προκαλοφν ταραχζσ ςτθν πόλθ. Κζλουν να μασ ωζρουν ζκιμα, που δεν επιτρζπεται ςε μασ που είμαςτε Φωμαίοι να τα δεχτοφμε ι να τα τθροφμε». Εναντίον τουσ ξεςθκϊκθκε τότε και ο λαόσ. Σι άρχοντεσ τουσ ζςκιςαν τα ροφχα και ζδωςαν διαταγι να τουσ ραβδίςουν. Αωοφ τουσ ζδωςαν πολλά χτυπιματα, τουσ ζβαλαν ςτθ ωυλακι κι ζδωςαν εντολι ςτο δεςμοωφλακα να τουσ ωυλάει αςωαλιςμζνουσ καλά. Αυτόσ τουσ ζβαλε τότε ςτο πιο εςωτερικό κελί και για αςωάλεια ζςωιξε τα πόδια τουσ ςτθν ξυλοπζδθ. Γφρω ςτα μεςάνυχτα, ο Υαφλοσ και ο Χίλασ προςεφχονταν και ζψελναν φμνουσ ςτο Κεό. Σι ωυλακιςμζνοι τουσ άκουγαν. αωνικά ζγινε ςειςμόσ μεγάλοσ, τόςο που ςαλεφτθκαν τα κεμζλια τθσ ωυλακισ. Αμζςωσ άνοιξαν όλεσ οι πόρτεσ και τα δεςμά όλων των ωυλακιςμζνων λφκθκαν. Σ δεςμοωφλακασ ξφπνθςε κι όταν είδε τισ πόρτεσ τθσ ωυλακισ ανοιχτζσ, ζβγαλε το ςπακί του κι ικελε να ςκοτωκεί, επειδι νόμιηε πωσ οι ωυλακιςμζνοι είχαν δραπετεφςει. Ψότε ο Υαφλοσ ωϊναξε δυνατά: «Πθν κάνεισ κανζνα κακό ςτον εαυτό ςου, γιατί όλοι είμαςτε εδϊ!». Σ δεςμοωφλακασ ηιτθςε να του ωζρουν ωϊτα, πιδθξε μζςα ςτο κελί και τρομαγμζνοσ ζπεςε ςτα πόδια του Υαφλου και του Χίλα. Ϊςτερα τουσ ζβγαλε ζξω και τουσ ρϊτθςε: «Ξφριοι, τι πρζπει να κάνω για να ςωκϊ:». Ξι αυτοί του είπαν: «Υίςτεψε ςτον Ξφριο Λθςοφ Χριςτό και κα ςωκείσ και εςφ και το ςπίτι ςου». Ξαι κιρυξαν ς αυτόν και ς όςουσ ιταν ςτο ςπίτι του το λόγο του Ξυρίου. Σ δεςμοωφλακασ τουσ πιρε τθν ίδια ϊρα μζςα ςτθ νφχτα κι ζπλυνε τισ πλθγζσ τουσ. Ϊςτερα βαωτίςτθκε αμζςωσ ο ίδιοσ και όλθ θ οικογζνειά του. Ξατόπιν τουσ ανζβαςε ςτο ςπίτι του και τουσ ζςτρωςε τραπζηι. Ιταν ευτυχισ που κι αυτόσ και όλθ θ οικογζνειά του είχαν βρει τθν πίςτθ ςτο Κεό. Τταν ξθμζρωςε, οι άρχοντεσ ζςτειλαν τουσ κλθτιρεσ ςτο δεςμοωφλακα και του είπαν: «Απόλυςε τουσ ανκρϊπουσ εκείνουσ». Σ δεςμοωφλακασ μετζωερε τα λόγια αυτά ςτον Υαφλο, λζγοντασ: «Σι άρχοντεσ ζςτειλαν εντολι ν απολυκείτε. Ψϊρα λοιπόν βγείτε και πθγαίνετε ςτο καλό». Σ Υαφλοσ όμωσ είπε ςτουσ κλθτιρεσ: «Πασ ζδειραν δθμοςίωσ χωρίσ να μασ δικάςουν, αν και είμαςτε Φωμαίοι πολίτεσ, και μασ ζκλειςαν ςτθ ωυλακι. Ξαι τϊρα μασ διϊχνουν ςτα κρυωά; Τχι βζβαια! Ρα ζρκουν να μασ βγάλουν αυτοί οι ίδιοι». Σι κλθτιρεσ μετζωεραν ςτουσ άρχοντεσ τα λόγια αυτά. Εκείνοι όταν άκουςαν ότι είναι Φωμαίοι, ωοβικθκαν. Ιρκαν και τουσ ηιτθςαν ςυγνϊμθ, τουσ ζβγαλαν ζξω και τουσ παρακάλεςαν να ωφγουν από τθν πόλθ. Αυτοί, βγικαν από τθ ωυλακι και πιγαν ςτο ςπίτι τθσ Ουδίασ. Εκεί είδαν τουσ χριςτιανοφσ, τουσ ενκάρρυναν και αναχϊρθςαν. (Ρράξ. 16, 12-40) Ερμθνευτικά ςχόλια: 44

45 Ρροςιλυτθ: ιταν ειδωλολάτριςςα και πίςτεψε αρχικά ςτο Κεό των Λουδαίων, δθλαδι ςτο Κεό τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ. Ραφλοσ και Σίλασ: ο Υαφλοσ και ο Χίλασ βρίςκονται ςε μια περιοδεία, ζνα ταξίδι δθλαδι ςε πολλά μζρθ με ςκοπό να μιλιςουν ςτουσ ανκρϊπουσ για το Χριςτό, τθν εκκλθςία Ψου και να βαωτίςουν χριςτιανοφσ όςουσ το επικυμοφν. Πιλάνε λοιπόν ςτον κόςμο για το Χριςτό ξζροντασ πωσ άλλοι κα τουσ ακοφςουν πρόκυμα και με αγάπθ ενϊ άλλοι κα τουσ αρνθκοφν και κα τουσ πολεμιςουν ακόμθ. Αυτό είναι θ ιεραποςτολι που ηθτά θ εκκλθςία μασ, να μθν κρατιςουμε ό, τι ξζρουμε και ό, τι ηοφμε μόνο για τον εαυτό μασ, αλλά να το μοιραςτοφμε με τουσ άλλουσ, ακόμα και αν αυτοί δε μασ πιςτζψουν. «Αυτοί οι άνκρωποι είναι δοφλοι του φψιςτου και μασ κθρφττουν τθν οδό τθσ ςωτθρίασ»: κα αναρωτιόταν κανείσ αν υπάρχει κάποιο ψζμα, κάτι κακό ςτα λόγια αυτισ τθσ γυναίκασ. Αυτι θ γυναίκα πράγματι λζει κάτι που είναι αλθκινό, όμωσ πίςω απ αυτό κρφβεται κάποιοσ κακόσ ςκοπόσ. Σι άνκρωποι που κα πίςτευαν τον Υαφλο και το Χίλα, κα αναγνϊριηαν πωσ αυτι θ γυναίκα ζχει προωθτικζσ ικανότθτεσ και μιλάει ςωςτά. Ζτςι, μετά τθν αποχϊρθςθ του Υαφλου, κα μποροφςε να εκμεταλλευτεί τθν εμπιςτοςφνθ των ανκρϊπων γι αυτιν και να ςυκοωαντιςει όχι μόνο τουσ αποςτόλουσ, αλλά και τον ίδιο το Χριςτό. Αυτόσ ιταν ο ςκοπόσ του δαιμονικοφ πνεφματοσ μζςα τθσ. Ο Ραφλοσ και ο Σίλασ προςεφχονταν και ζψελναν φμνουσ ςτο Κεό: βλζπουμε ότι οι απόςτολοι δεν ξεχνάνε να προςευχθκοφν ςτο Κεό. Τ, τι κάνουν δεν το καταωζρνουν μόνοι τουσ, αλλά είναι ζργο του Κεοφ. Υροςεφχονται, γιατί αγαπάνε το Κεό και ξζρουν ότι ζχουν ανάγκθ τθ βοικειά του. Αυτό τουσ προςτατεφει από τθν υπερθωάνεια και αυτό κζλει ο Κεόσ και από μασ. Ρα μθν ξεχνάμε να προςευχόμαςτε ς Αυτόν, να Ψου μιλάμε όχι μόνο ατομικά, αλλά και ςυλλογικά μζςα ςτθν εκκλθςία και ζχουμε πολλζσ ευκαιρίεσ μζςα από τισ ακολουκίεσ. «Μθν κάνεισ κανζνα κακό ςτον εαυτό ςου, γιατί όλοι είμαςτε εδϊ»: ο Υαφλοσ και ο Χίλασ δε γνωρίηουν ςτουσ ανκρϊπουσ το Χριςτό μόνο μζςα από τα λόγια, αλλά κυρίωσ μζςα από τθν αγάπθ. Σ Κεόσ είναι αγάπθ και αυτιν ηθτάει και από μασ. Σι χριςτιανοί είναι άνκρωποι που αγαποφν πάνω απ όλα το Κεό και μαηί όλο τον κόςμο. Ξαι θ αγάπθ δεν είναι μόνο ςτα λόγια αλλά ωαίνεται από το πόςο κζλουμε οι άνκρωποι να γνωρίςουν το Χριςτό και να χαροφν μαηί μασ. Βλζπουμε λοιπόν ςτθν ιςτορία μασ πωσ οι απόςτολοι δεν εγκαταλείπουν το δεςμοωφλακα για να ςωκοφν οι ίδιοι, αλλά κζλουν πρϊτα να ςωκεί αυτόσ. Ζτςι γίνεται και ο άνκρωποσ αυτόσ γίνεται χριςτιανόσ γνωρίηοντασ πρϊτα απ όλα τθν αγάπθ. Ψθν αγάπθ είναι που ηθτάει ο Χριςτόσ και από μασ. Πε τουσ τρόπουσ αυτοφσ, το να μιλάμε και ςτουσ άλλουσ για το Χριςτό, να ςυμμετζχουμε ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ με προςευχι και πίςτθ και με τθν αγάπθ κάνουμε το βάπτιςμά μασ ενεργό και δεν είμαςτε χριςτιανοί για να είμαςτε, αλλά ηοφμε αλθκινά τθν πίςτθ μασ. Ερωτιςεισ: 1. Ψι κζλουν να κάνουν ο Υαφλοσ και ο Χίλασ μζςα από τθν περιοδεία τουσ και πωσ το εωαρμόηουν; 2. Γιατί ο Υαφλοσ ενοχλείται από τα λόγια τθσ δοφλθσ; 3. Γιατί προςεφχονται ςτθ ωυλακι οι απόςτολοι; 4. Από ποια ςθμεία ωαίνεται θ αγάπθ των αποςτόλων ςτθν ιςτορία; 5. Υϊσ μποροφμε εμείσ ςιμερα να μοιάςουμε ςτον Υαφλο και το Χίλα; Συμπζραςμα Θ Εκκλθςία ηθτά από μασ να ανανεϊνουμε το βάπτιςμά μασ με τθ ςυμμετοχι ςτθν πνευματικι τθσ ηωι (ιεραποςτολι, λατρεία, αγάπθ). Απολυτίκιο τθσ Βαπτίςεωσ του Χριςτοφ (ιχοσ α ) Εν Λορδάνθ βαπτιηομζνου ςου, Ξφριε, θ τθσ Ψριάδοσ εωανερϊκθ προςκφνθςισ. Ψου γαρ θ γεννιτοροσ θ ωωνι προςεμαρτφροι ςοι, αγαπθτόν ςε υιόν ονομάηουςα. και το Υνεφμα εν είδει περιςτεράσ, εβεβαίου του λόγου το αςωαλζσ. Σ επιωανείσ, Χριςτζ ο Κεόσ, και τον κόςμον ωωτίςασ δόξα ςοι. 45

46 Χυμπλιρωςε τθ μεςοςτιχίδα: 1. Ψο όνομα τθσ γυναίκασ από τα Κυάτειρα. 2. Σ δεςμοωφλακασ βαωτίςτθκε μαηί με τθν του. 3. Υου βριςκόταν ο Υαφλοσ πριν ζρκει ςτουσ Φιλίππουσ; 4. Ψι είναι ο Υαφλοσ και ο Χίλασ του Χριςτοφ; 5. Υοφ κζλει ο Χριςτόσ να ηιςουμε τθν ιεραποςτολι, τθ λατρεία και τθν αγάπθ; 1. Α 2. Γ _ 3. _ Α 4. _Υ _ 5. Θ _ Να ηωγραφίςεισ τθν Βάπτιςθ του Χριςτοφ: 46

47 Συνάντθςθ 13θ Ο Βαρνάβασ, ο Ραφλοσ, ο Ελφμασ και ο Σζργιοσ Χτθν εκκλθςία τθσ Αντιόχειασ υπιρχαν κάποιοι προωιτεσ και δάςκαλοι: ο Βαρνάβασ, ο Χυμεϊν που ονομαηόταν και Ρίγερ, ο Οοφκιοσ ο Ξυρθναίοσ, ο Παναιν ο οποίοσ είχε ςυναναςτραωεί τον Θρϊδθ τον τετράρχθ και ο Υαφλοσ. Ξακϊσ υπθρετοφςαν τον Ξφριο και νιςτευαν, τουσ είπε το Άγιο Υνεφμα: «εχωρίςτε μου το Βαρνάβα και τον Υαφλο ςτο ζργο για το οποίο τουσ προςκάλεςα». Εκείνοι αωοφ νιςτευςαν, προςευχικθκαν και ζβαλαν τα χζρια τουσ πάνω ςτα κεωάλια του Βαρνάβα και του Υαφλου, τουσ άωθςαν ελεφκερουσ να ωφγουν για να πάνε να κθρφξουν το λόγο του Κεοφ. Αυτοί κατζβθκαν ςτθ Χελεφκεια και από εκεί ζπλευςαν προσ τθν Ξφπρο. Τταν ζωταςαν ςτθ Χαλαμίνα, άρχιςαν να κθρφττουν το λόγο του Κεοφ ςτισ ςυναγωγζσ των Λουδαίων όπου μαηί τουσ είχαν και τον Λωάννθ. Τταν πζραςαν από όλο το νθςί μζχρι και τθν Υάωο, ςυνάντθςαν κάποιο μάγο Λουδαίο ψευδοπροωιτθ που τον ζλεγαν Βαριθςοφ. Αυτόσ ιταν μαηί με τον ανκφπατο τθσ Φϊμθσ που είχε κατακτιςει το νθςί, τον Χζργιο Υαφλο, ζναν άνκρωπο ςυνετό, ο οποίοσ προςκάλεςε το Βαρνάβα και τον Υαφλο και τουσ ηιτθςε να ακοφςει το λόγο του Κεοφ. 47

48 Αλλά ο Ελφμασ ο μάγοσ, ζτςι μεταωράηεται το όνομα του, αντιςτεκόταν και προςπακοφςε να αποτρζψει τον ανκφπατο από τθν πίςτθ. Ψότε ο Υαφλοσ, γεμάτοσ Άγιο Υνεφμα, ζςτρεψε το βλζμμα του προσ αυτόν και του είπε: «εςφ που είςαι γεμάτοσ από κάκε δόλο και ραδιουργία, γιε του διαβόλου, που εχκρεφεςαι κάκετι καλό, δεν κα πάψεισ να διαςτρζωεισ τουσ ίςιουσ δρόμουσ του Ξυρίου; Ξαι τϊρα, το χζρι του Ξυρίου κα ςε χτυπιςει, κα είςαι τυωλόσ και δεν κα βλζπεισ τον ιλιο για ζνα διάςτθμα». Αμζςωσ ζπεςε πάνω του καμπάδα και ςκοτάδι και τριγυρνοφςε εδϊ κι εκεί ηθτϊντασ να τον οδθγιςουν από το χζρι. Τταν ο ανκφπατοσ είδε το γεγονόσ, επίςτεψε και και ζμεινε κατάπλθκτοσ από τθ διδαςκαλία του Ξυρίου. (Ρράξ. 13, 1-12) Ερμθνευτικά ςχόλια Ρροφιτεσ: Θ τάξθ των προωθτϊν ιταν δεφτερθ αμζςωσ μετά από αυτι των αποςτόλων ςτθν ιεραρχία τθσ πρωτοχριςτιανικισ εκκλθςίασ, γι αυτό και κατείχαν μεγάλθ δφναμθ μεταξφ των χριςτιανϊν. Ενϊ οι απόςτολοι είχαν διαλεχτεί από τον ίδιο το Χριςτό, οι προωιτεσ επιλζγονταν από το Άγιο Υνεφμα. Πποροφςαν και εκείνοι να τελοφν τθ Κεία Ευχαριςτία και να κάνουν περιοδίεσ κθρφττοντασ το λόγο του Κεοφ. Ζπλευςαν προσ τθν Κφπρο: Υρόκειται για τον πρϊτο ςτακμό τθσ πρϊτθσ αποςτολικισ περιοδίασ του αποςτόλου Υαφλου. Παηί με τον απόςτολο Βαρνάβα ξεκίνθςαν από τθν Αντιόχεια και επιςκζωτθκαν τθν Ξφπρο, τθν Υζργθ τθσ Υαμωυλίασ, τθν Αντιόχεια τθσ Υιςιδίασ και πόλεισ τθσ Ουκαονίασ (ι Ρότιασ Γαλατίασ), όπωσ το Λκόνιο, τα Οφςτρα και τθ Δζρβθ. Πάλιςτα ςτθν περιοχι τθσ Γαλατίασ, οι κοινότθτεσ που ιδρφονται περιλαμβάνουν χριςτιανοφσ εξ Λουδαίων και εξ εκνικϊν, ζνα κζμα που προκάλεςε τθν πρϊτθ Αποςτολικι Χχνοδο ςτα Λεροςόλυμα. Βαριθςοφσ ι Ελφμασ: Σ μάγοσ αυτόσ ωαίνεται να κατείχε ςθμαντικι κζςθ ςτθν Ξφπρο μιασ και βριςκόταν κοντά ςτον κυβερνιτθ του νθςιοφ. Αναωζρεται ςτισ Υράξεισ ωσ ψευδοπροωιτθσ κακϊσ οι «μαντικζσ» του ικανότθτεσ δεν προζρχονταν από το Άγιο Υνεφμα. Κζλοντασ να μθν χάςει τθν εξουςία του πάνω ςτον ανκφπατο προςπάκθςε να τον αποτρζψει από τον Χριςτιανιςμό. Ανκφπατοσ Σζργιοσ Ραφλοσ: Υρόκειται για τον Φωμαίο κυβερνιτθ τθσ Ξφπρου, ο οποίοσ ζγινε ο πρϊτοσ υψθλόβακμοσ Φωμαίοσ αξιωματοφχοσ που αςπάςτθκε το Χριςτιανιςμό και βοικθςε ςτθν εξάπλωςθ του ςτθν Ξφπρο. Ο Ραφλοσ, γεμάτοσ Άγιο Ρνεφμα: ο Υαφλοσ δεν ζδραςε μονοσ του, ιταν το Άγιο Υνεφμα που τιμϊρθςε τον Ελφμα. Βζβαια ο Υαφλοσ με τθν ερϊτθςθ του του ζδωςε τθν ευκαιρία τθσ μετάνοιασ αλλά εκείνοσ δεν τθν εκμεταλλεφτθκε. Βλζποντασ τον Ελφμα να τυωλϊνεται, ο ανκφπατοσ κατάλαβε τθν ανωτερότθτα τθσ διδαςκαλίασ του Χριςτοφ ζναντι τθσ μαγείασ του Ελφμα. εςφ που είςαι γεμάτοσ από κάκε δόλο και ραδιουργία: το ενδιαωζρον είναι πωσ ο Υαφλοσ δεν κρφβει τθν αλικεια, αλλά με κάρροσ, χωρίσ να ωοβθκεί τον Φωμαίο αξιωματοφχο, που ιταν ο άρχοντασ τθσ Ξφπρου και ωίλοσ του Ελφμα, αναωζρει ςτον μάγο τα ςωάλματά του. Θ πίςτθ κάνει τον άνκρωπο να υπθρετεί τθν αλικεια και να μθν δειλιάηει. Ρα λζει τι ακριβϊσ ςυμβαίνει, όχι με ςκοπό να κάνει τον άλλο να αιςκανκεί άςχθμα, αλλά να τον ταρακουνιςει για να κατλάβει πότε βρίςκεται μακριά από τθν αλικεια. Σ Χζργιοσ Υαφλοσ κα πιςτζψει ςτο Χριςτό, χάρισ ςτθν αλικεια που είπε ο Υαφλοσ. Ζτςι κι εμείσ, να μθν ντρεπόμαςτε για τθν πίςτθ ςτο Χριςτό και να μθν ωοβόμαςτε να το ομολογιςουμε, ενϊ όταν κάποιοσ δεν κάνει το ςωςτό, να προςπακοφμε με κάρροσ να λζμε γιατί κάτι είναι λάκοσ. Ακόμθ κι αν κάποιοσ είναι δυνατόσ και αιςκανόμαςτε ότι κα ζχει ςυνζπειεσ θ αλικεια, ο Χριςτόσ κα μασ βοθκιςει να τθν δείξουμε και να μθν δειλιάςουμε. Ερωτιςεισ 1. Ψι ιταν οι προωιτεσ ςτθν πρωτοχριςτιανικοί εκκλθςία; 2. Υροσ ποιο νθςί ζπλευςαν ο Βαρνάβασ και ο Υαφλοσ; 3. Ψι κζςθ είχε ο Ελφμασ ςτθν Ξφπρο; 4. Γιατί προςπακοφςε να πείςει ο Ελφμασ τον ανκφπατο να μθν πιςτζψει ςτο Χριςτιανιςμό; 5. Υωσ πίςτεψε ο ανκφπατοσ ςτο Χριςτό; 6. Ψι ηθτά από μασ θ Εκκλθςία όταν κάποιοσ κατθγορεί τθν πίςτθ μασ ι κάνει κάτι που δεν είναι ςωςτό; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία κζλει από εμάσ να ζχουμε κάρροσ ςτθ ηωι μασ και να μθν ωοβόμαςτε να ποφμε τθν αλικεια ακόμθ και μπροςτά ςτουσ πιο δυνατοφσ ανκρϊπουσ. Φτιάξτε τθν ακροςτιχίδα Από ποιο νθςί ξεκίνθςε θ πρϊτθ αποςτολικι περιοδεία του Υαφλου Πε ποιον άλλο ζωυγε από τθν Αντιόχεια ο Υαφλοσ 48

49 _ Ψο όνομα του μάγου Σ Χζργιοσ Υαφλοσ ιταν τθσ Ξφπρου Σ Ελφμασ ζμεινε για ζνα διάςτθμα Να ηωγραφίςετε τον Ραφλο που τιμωρεί τον Ελφμα Συνάντθςθ 14θ Ο Ραφλοσ και ο Άγαβοσ Σ Βαρνάβασ και ο Υαφλοσ, όπωσ είδαμε, πιγαν ςτθν Ξφπρο, όπου ςυνάντθςαν τον Ελφμα τον Πάγο και τον ανκφπατο Χζργιο Υαφλο. Υριν ξεκινιςουν για εκεί, ιρκαν κάποιοι προωιτεσ ςτθν Αντιόχεια για να ςυηθτιςουν μαηί τουσ και με τθν Εκκλθςία. Σι προωιτεσ ιταν διδάςκαλοι του λόγου του Κεοφ, αλλά και κάποιοι που είχαν από το Κεό το χάριςμα να βλζπουν τι πρόκειται να ςυμβεί. Ζνασ από αυτοφσ ιταν και ο Άγαβοσ. Αυτόσ είπε ότι επρόκειτο να πζςει μεγάλθ πείνα ςε όλθ τθν οικουμζνθ. Ξαι οι μακθτζσ, ςκζωτθκαν να ςτείλουν ο κακζνασ τουσ ότι μποροφςε για να βοθκιςουν τουσ αδελωοφσ που κατοικοφν ςτθν Λουδαία και πεινοφςαν. Αυτό και ζκαναν απζςτειλαν τθ βοικεια προσ τουσ πρεςβυτζρουσ τθσ Εκκλθςίασ των Λεροςολφμων, μζςω του Βαρνάβα και του Υαφλου. 49

50 Σ Υαφλοσ ζωυγε κατόπιν για τθν Ελλάδα, όπου οδιγθςε ςτο χριςτιανιςμό πολλοφσ Ζλλθνεσ. Ξάποια ςτιγμι επζςτρεψε ςτθν Ξαιςάρεια τθσ Υαλαιςτίνθσ και ο ςκοπόσ του ιταν να πάει ςτα Λεροςόλυμα. Ιταν ο καιρόσ που ο Κεόσ είχε ορίςει για να ςυλλθωκεί και να μεταωερκεί αιχμάλωτοσ ςτθ Φϊμθ, για να μπορζςει κι εκεί να κθρφξει το μινυμα του Ευαγγελίου. Χτο ςπίτι του Φιλίππου, ο οποίοσ είχε τζςςερισ κόρεσ που είχαν ιεραποςτολικό ηιλο και μιλοφςαν ςτουσ ανκρϊπουσ για το Κεό, ιρκε πάλι ο προωιτθσ Άγαβοσ. Υιρε από τον Υαφλο τθν ηϊνθ που ωοροφςε ςτθ μζςθ του και ζδεςε μ αυτιν τα χζρια και τα πόδια του και τουσ είπε: -«Αυτά λζει το Άγιο Υνεφμα. Ψον άνκρωπο αυτόν, ςτον οποίο ανικει θ ηϊνθ, μ αυτόν τον τρόπο πρόκειται να τον δζςουν οι Λουδαίοι ςτα Λεροςόλυμα και να τον παραδϊςουν ςτα χζρια των ειδωλολατρϊν». Πόλισ άκουςαν αυτό όλοι, τόςο οι επιςκζπτεσ και ςυνεργάτεσ του Υαφλου, όςο και οι ντόπιοι, παρακαλοφςαν τον Υαφλο να μθν πάει ςτα Λεροςόλυμα. Σ Υαφλοσ τουσ απάντθςε τότε: «Γιατί κλαίτε και κάνετε τθν καρδιά μου να ραγίηει; Εγϊ είμαι ζτοιμοσ όχι μόνο να δεκϊ, αλλά και να πεκάνω ςτα Λεροςόλυμα για χάρθ του Χριςτοφ». Ξαι κακϊσ δεν πείκονταν να μθν πάει ςτα Λεροςόλυμα, όλοι θςφχαςαν, προςευχικθκαν και είπαν: «Ασ γίνει το κζλθμα του Ξυρίου». Υράγματι, ο Υαφλοσ πιγε ςτα Λεροςόλυμα, τον ςυνζλαβαν οι Λουδαίοι και πιγε αιχμάλωτοσ ςτθν Φϊμθ. Δεν πρόκειτο όμωσ να πεκάνει αμζςωσ, αλλά να κθρφξει και ςε άλλουσ τόπουσ το μινυμα του Ευαγγελίου. Σ Άγαβοσ ςτθ ςυνζχεια κιρυξε το Ευαγγζλιο ςε διάωορα μζρθ του κόςμου και πζκανε ςε μεγάλθ θλικία όχι μαρτυρικά, αλλά ειρθνικά. Θ Εκκλθςία τιμά τθν μνιμθ του Αποςτόλου Αγάβου ςτισ 8 Απριλίου κάκε χρόνο. (Ρράξ. 11, και 21, 1-16) Ερμθνευτικά ςχόλια χάριςμα από το Κεό: Σ Άγαβοσ επειδι είχε κακαρι καρδιά και αγαποφςε το Κεό, ωωτίςτθκε από το Αγ. Υνεφμα (το τρίτο πρόςωπο τθσ Αγίασ Ψριάδοσ) και προανιγγειλε τθν πείνα που κα ζπεωτε ςτον κόςμο. Θ πείνα αυτι πράγματι ςυνζβθ ςτα χρόνια του αυτοκράτορα Ξλαυδίου. Θ προωθτεία δεν είναι μόνο να προλζγει κάποιοσ τι πρόκειται να ςυμβεί, αλλά και το να μπορεί να αναωζρει το κζλθμα του Κεοφ. Είναι ζνα χάριςμα από το Κεό που το δίνει ς εκείνουσ που γνωρίηει ότι κα το χρθςιμοποιιςουν ςωςτά, όχι για να κάνουν τουσ ζξυπνουσ, αλλά για να ωανερϊςουν το κζλθμά Ψου. πείνα: αυτό που επρόκειτο να ςυμβεί δεν ζκανε τουσ χριςτιανοφσ να ωοβθκοφν, αλλά να κινθτοποιθκοφν. Χυγκζντρωςαν οικονομικι βοικεια, ϊςτε να μπορζςουν οι άλλοι χριςτιανοί να αντζξουν τισ δυςκολίεσ τθσ πείνασ. Θ πίςτθ ςτο Χριςτό μασ διδάςκει και μασ ωκεί να είμαςτε δυναμικοί άνκρωποι, να μθν ωοβόμαςτε και να μθν κάνουμε πίςω ςε οποιαδιποτε δυςκολία, είτε υλικι είτε που αωορά ςτθ ςτάςθ των άλλων ζναντι τθσ πίςτθσ. πιρε τθ ηϊνθ του Ραφλου: ο Άγαβοσ ωανζρωςε και τι επρόκειτο να ςυμβεί ςτον Υαφλο. Τταν οι άλλοι χριςτιανοί άκουςαν τθν προωθτεία του Άγαβου, παρακαλοφςαν τον Υαφλο να μθν πάει ςτα Λεροςόλυμα. Από αγάπθ και πόνο γι αυτόν ιταν θ ςτάςθ τουσ. Τμωσ εκείνοσ δεν υποχϊρθςε. Τςο κι αν αγαπάμε τθ ηωι ι τουσ άλλουσ, όταν πιςτεφουμε ςτο Χριςτό δεν κάνουμε πίςω ςε ό,τι κεωροφμε ςωςτό, γιατί αυτι θ αγάπθ είναι πιο πάνω από οποιαδιποτε άλλθ. ασ γίνει το κζλθμα του Κυρίου: το κζλθμα του Ξυρίου είναι το κριτιριο για το πϊσ αντιμετωπίηουμε τθ ηωι και όχι το δικό μασ. Ξαι ςτθν περίπτωςθ του Υαφλου, εκείνοσ ιξερε πωσ αυτό το κζλθμα ιταν να πάει ςτα Λεροςόλυμα. Δεν ζκανε πίςω. Σι άλλοι χριςτιανοί υπάκουςαν ς αυτό το κζλθμα και τότε διαπίςτωςαν πωσ οφτε ο Υαφλοσ επρόκειτο να πεκάνει, αλλά και ο λόγοσ του Κεοφ κα διαδιδόταν ςτον υπόλοιπο κόςμο. Ασ μθν κάνουμε πίςω λοιπόν ςε ό,τι είναι ςωςτό, ακόμθ κι αν οι άλλοι που μασ αγαποφν δεν κζλουν να ςτενοχωρθκοφμε και ο Κεόσ κα μασ ενιςχφςει. Αυτό ςτισ κακθμερινζσ ςχζςεισ μεταωράηεται για παράδειγμα ςτο να πθγαίνουμε ςτθν Εκκλθςία τθν Ξυριακι, ακόμθ κι αν οι άλλοι ωίλοι μασ δεν πθγαίνουν, να νθςτεφουμε όςο μποροφμε, ακόμθ κι αν οι άλλοι δεν το κάνουν, να ςυγχωροφμε αυτοφσ που μασ κάνουν κακό ι μασ πειράηουν, αλλά και να ηοφμε όπωσ κζλει ο Κεόσ γενικότερα, χωρίσ υποχωριςεισ και εκπτϊςεισ ς αυτά που πιςτζουμε. Ερωτιςεισ 1. Ψι προωιτευςε ο Άγαβοσ ότι κα γίνει ςε όλθ τθν οικουμζνθ; 2. Ψι προωιτευςε ότι κα γίνει για τον Υαφλο; 3. Υϊσ αντζδραςαν οι χριςτιανοί ςτθν μία και ςτθν άλλθ περίπτωςθ; 4. Υϊσ αντζδραςε ο Υαφλοσ ςτθν δεφτερθ προωθτεία του Άγαβου; 5. Ψι ηθτά από μασ θ Εκκλθςία όταν βριςκόμαςτε ςτο δίλθμμα να επιλζξουμε το ςωςτό ι το λάκοσ; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία μασ μακαίνει να μθν υποχωροφμε ςε ό,τι είναι ςωςτό, ακόμθ κι αν αυτό δεν είναι πάντοτε ευχάριςτο για τθ ηωι μασ, γιατί ο Κεόσ δεν κα μασ εγκαταλείψει. Φτιάξτε τθν ακροςτιχίδα 50

51 _ Σ προωιτθσ προωιτεψε πωσ κα πζςει _ Σι προωιτεσ ιρκαν από τα Λεροςόλυμα ςτθν _ Σι απόςτολοι κιρυξαν ςτον κόςμο το... του Χριςτοφ Σι ειδωλολο... κα ςυλάμβαναν τον μακθτι του Χριςτοφ _ Θ πρϊτθ προωθτεία του Άγαβου ιταν για όλθ τθν... _ Ψο μικρό όνομα του Φωμαίου ανκφπατου τθσ Ξφπρου. Στηο 3 Φεβξνπαξίνπ γηόξταδε ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, πνπ όιε τνπ τελ δωή πεξίκελε λα σπλαλτήσεη τνλ Αληθινό Θεό θαη τειηθά αμηώζεθε λα θξατήσεη στελ αγθαιηά τνπ τνλ Σωτήξα τνπ Φξηστό ιίγν πξηλ πεζάλεη. Ζωγξαυίστε τελ εηθόλα τνπ. 51

52 52

53 Συνάντθςθ 15θ Ο Θρϊδθσ και θ υπερθφάνεια του Πόλισ είχε αρχίςει να διαδίδεται ο χριςτιανιςμόσ, ο βαςιλιάσ Θρϊδθσ (όχι αυτόσ που είχε ςωάξει τα νιπια όταν γεννικθκε ο Χριςτόσ, αλλά κάποιοσ ςυγγενισ τουυ που ζγινε βαςιλιάσ αργότερα) άρχιςε διωγμό εναντίον μερικϊν μελϊν τθσ Εκκλθςίασ. Υρϊτα αποκεωάλιςε τον απόςτολο Λάκωβο, τον αδερωό του Λωάννθ του Κεολόγου και Ευαγγελιςτι, του αγαπθμζνου μακθτι του Χριςτοφ. Χτθ ςυνζχεια ζκλειςε τον απόςτολο Υζτρο ςτθ ωυλακι, από τθν οποία εκείνοσ ξζωυγε μετά από παρζμβαςθ ενόσ αγγζλου. Σ Θρϊδθσ ιταν ςε διαμάχθ με τουσ κατοίκουσ τθσ Ψφρου και τθσ Χιδϊνασ. Ξαι από τισ δφο πόλεισ ελιωκθ απόωαςθ να ςταλοφν αντιπρόςωποι ςτον Θρϊδθ, προκειμζνου να βρεκεί λφςθ. Σι αντιπρόςωποι κατόρκωςαν να πάρουν με το μζροσ τουσ και το Βλάςτο, που ιταν ανϊτεροσ αυλικόσ του βαςιλιά, και μζςω αυτοφ ηθτοφςαν να ςυνδιαλλαγοφν, γιατί οι προμικειεσ τουσ ςε τρόωιμα ζρχονταν από τθ χϊρα του βαςιλιά. Τταν ιρκε θ μζρα που όριςε για να εξεταςτεί το ηιτθμα, ο Θρϊδθσ ντφκθκε τθ βαςιλικι του ςτολι, κάκιςε ςτο κρόνο και άρχιςε να αγορεφει ςϋαυτοφσ. Σ λαόσ επευωθμοφςε: «Κεόσ μιλάει και όχι άνκρωποσ!». Αμζςωσ τότε, επειδι δζχτθκε να δοξαςτεί ςαν κεόσ και δεν ζδωςε τιμι ςτο Κεό, τον χτφπθςε ζνασ άγγελοσ του Ξυρίου με μια ξαωνικι αρρϊςτια: γζμιςε ςκουλικια και πζκανε. Ενϊ γίνονταν αυτά, θ διάδοςθ του λόγου του Κεοφ πρόοδευε και οι οπαδοί του πλικαιναν. Χτο μεταξφ ο Βαρνάβασ και ο Χαφλοσ, αωοφ τελείωςαν ςτθν Λερουςαλιμ τθν υπθρεςία που τουσ είχε ανατεκεί. Γφριςαν ςτθν Αντιόχεια, παίρνοντασ μαηί τουσ και τον Λωάννθ, που είχε πάρει το όνομα Πάρκοσ. (Ρράξ. 12, 1-2 και 20-25) Ερμθνευτικά ςχόλια ο βαςιλιάσ Θρϊδθσ: θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ είναι γεμάτθ διωγμοφσ και δυςκολίεσ. Σι άνκρωποι δεν κζλουν να ακοφςουν τα λόγια του Χριςτοφ και αντιτίκενται ςε όςουσ προςπακοφν να τα ηιςουν. Αυτό γίνεται μζχρι και ςιμερα. Ππορεί να μθν ζχουμε επίςθμουσ διωγμοφσ, αλλά ςτθν πράξθ όποιοσ είναι χριςτιανόσ βλζπει ότι δεν είναι εφκολο να ηιςει τθ ηωι του Χριςτοφ, ςε ζναν κόςμο που διαλζγει τον εφκολο δρόμο και όχι τον δφςκολο του Ευαγγελίου. Τποιοσ είναι χριςτιανόσ καλείται να ςυγχωρεί και όχι να κάνει κακό. Ρα δίνει και όχι να ηθτά από τουσ άλλουσ. Ρα ςυμμετζχει ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ και όχι να επιλζγει τον φπνο, τθν τθλεόραςθ, τθν διαςκζδαςθ, μακριά από το Κεό. Τταν λοιπόν κάποιοσ προςπακεί αυτά να τα τθριςει, αντιμετωπίηει τθν ειρωνεία των άλλων. επειδι δζχτθκε να δοξαςτεί ςαν κεόσ και δεν ζδωςε τιμι ςτο Κεό, τον χτφπθςε ζνασ άγγελοσ του Κυρίου με μια ξαφνικι αρρϊςτια, γζμιςε ςκουλικια και πζκανε: Θ υπερθωάνεια είναι θ χειρότερθ πλθγι για τον άνκρωπο. Είναι το αντίκετο τθσ ταπείνωςθσ. Σ διάβολοσ ιταν ο πιο λαμπρόσ άγγελοσ Ξυρίου και ζπεςε το τάγμα του ςτο ςκοτάδι και ςτθν κακία όταν υπερθωανεφκθκε ενάντια ςτο Κεό. Ζχαςε τθν ταπείνωςι του και από άγγελοσ που ζωερνε τθν θμζρα ςτον κόςμο ζγινε μαφροσ και ςκοτεινόσ. Τ,τι και αν ζχουμε να τα κεωροφμε ωσ δάνειο, δϊρο του Κεοφ ςε εμάσ κι εμείσ οωείλουμε να είμαςτε οι καλοί διαχειριςτζσ τουσ με αγάπθ,ταπείνωςθ και δοξολογία ςτο Κεό. Σ ταπεινόσ άνκρωποσ ομοιάηει με άγγελο και ο Κεόσ αναπαφεται ςτθν καρδιά του. «Κεόσ μιλάει και όχι άνκρωποσ» ο λαόσ επευφθμοφςε: Αρκετά ςυχνά αποδίδουν οι άνκρωποι τιμι που ανικει ςτον Κεό ςε ανκρϊπουσ που είτε κατζχουν καποιο αξίωμα π.χ πολιτικό είτε ωσ καλλιτζχνεσ γοθτεφουν τα πλικθ. Τμωσ ο κόςμοσ κάνει λάκοσ όταν ςυμπεριωζρεται ζτςι, γιατί είναι ςα να λατρεφει είδωλα, όπωσ παλιά. Σ καυμαςμόσ χρειάηεται μζτρο, κανείσ δεν είναι ςε κζςθ να μασ δϊςει τόςθ αγάπθ και χαρά όςθ ο Κεόσ. Τιμι ςτο Κεό: Θ τιμι ςτο Κεό είναι αυτό που λζμε Δόξα τω Θεό. Δθλαδι δοξάηουμε το Κεόγια ό,τι γίνεται ςτθ ηωι μασ, καλό ι κακό δεν ζχει ςθμαςία. Σ Κεόσ ξζρει γιατί γίνονται κάποια πράγματα ςτθ ηωι μασ. Επομζνωσ,ασ μθν περθωανευόμαςτε, αλλοά οφτε και να απογοθτευόμαςτε. Χυνικωσ οι άνκρωποι επιηθτοφμε να δοξαηόμαςτε. Δεν είναι βεβαίωσ κακό όταν μασ λζνε καλά λόγια, αρκεί να κρατάμε το νου μασ ςτθν καρδιά μασ, να μθν δθλαδι παίρνουν τα μυαλά μασ αζρα και νομίηουμε πωσ δεν υπάρχουν καλφτεροι από εμάσ ι πωσ μόνοι μασ τα καταωζραμε. Είναι ευλογία να γυρνάμε τθν δόξα που μασ αποδίδουν ςτο Κεό και παραμζνουμε ταπεινοί. Ερωτιςεισ 1. Υοιοσ ιταν ο Θρϊδθσ; Ψι ζπακε; 2. Υϊσ ςυμπεριωζρεται ζνασ υπεριωανοσ άνκρωποσ; 3. Υρζπει να δοξάηουμε τουσ ανκρϊπουσ ι μόνο το Κεό; 4. Υοια χρειάηεται να είναι θ αντίδραςι μασ όταν μασ λζνε καλά λόγια; 53

54 Συμπζραςμα: Θ υπερθωάνεια και ο εγωιςμόσ είναι θ πθγι όλων των κακϊν και μόνο μζα ςτθν Εκκλθςία μποροφν να νικθκοφν. Κοντάκιο Κυριακισ Τελϊνου και Φαριςαίου (ιχοσ δ ). Φαριςαίου ωφγωμεν υψθγορίαν, και Ψελϊνου μάκωμεν, το ταπεινὸν εν ςτεναγμοίσ, προσ τον Χωτιρα κραυγάηοντεσ Μλακι μόνε ἡμίν ευδιάλλακτε. Συνδζςτε τισ τελίτςεσ! Να ηωγραφίςετε τον τελϊνθ και τον Φαριςαίο: 54

55 Συνάντθςθ 16θ Ο Λάςονασ, ο Σωςίπατροσ, θ φιλοξενία και θ ευκφνθ Σι απόςτολοι Υαφλοσ και Χίλασ, αωοφ αντιμετϊπιςαν ςτουσ Φιλίππουσ το κοριτςάκι το οποίο είχε το πνεφμα τθσ μάντιςςασ και ςτθ ςυνζχεια ελευκερϊκθκαν από τθν ωυλακι, βαπτίηοντασ τον δεςμοωφλακα και τθν οικογζνειά του, ζωυγαν για τθ Κεςςαλονίκθ. Εκεί τουσ δφο αποςτόλουσ ωιλοξζνθςε ζνασ χριςτιανόσ, ο Λάςονασ. Σ απόςτολοσ Υαφλοσ πιγε επί τρία Χάββατα, οπότε και γίνονταν θ προςευχι ςτο Κεό, ςτθν ςυναγωγι των Λουδαίων τθσ Κεςςαλονίκθσ. Εκεί ςυηθτοφςε με τουσ Λουδαίουσ από τισ γραωζσ για τον Πεςςία, που ιταν ο Χριςτόσ, και μάλιςτα, θ ςυηιτθςθ περιςτρεωόταν γφρω από το κζμα τθσ Ανάςταςθσ του Πεςςία. Ψουσ ζλεγε ο Υαφλοσ ότι ο Λθςοφσ Χριςτόσ αναςτικθκε από τουσ νεκροφσ κι αυτόσ ιταν ο Πεςςίασ, που οι Λουδαίοι περίμεναν. Ψότε μερικοί απ αυτοφσ πείςτθκαν και ζγιναν μακθτζσ του Υαφλου και του Χίλα κι επίςθσ μεγάλοσ αρικμόσ από τουσ ειδωλολάτρεσ τθσ Κεςςαλονίκθσ, που είχαν αναηθτιςεισ για το Κεό, κακϊσ και πολλζσ από τισ γυναίκεσ τθσ ανϊτερθσ κοινωνίασ. Mα οι Λουδαίοι, όςοι δεν πείκονταν, ηθλοωκόνθςαν κι αωοφ πιραν μερικοφσ κακοφσ και πονθροφσ ανκρϊπουσ μαηί τουσ, ξεςικωςαν τον όχλο και προκαλοφςαν κόρυβο ςτθν πόλθ. Χτάκθκαν ζπειτα μπροςτά ςτθν πόρτα του Λάςονα, που ωιλοξενοφςε τον Υαφλο και τον Χίλα, ηθτοφςαν να τουσ ωζρουν μπροςτά ςτθ ςυνζλευςθ του λαοφ, για να τουσ κατθγοριςουν. Αλλά επειδι δε βρικαν τουσ ίδιουσ, ζςυραν τον Λάςονα και μερικοφσ άλλουσ χριςτιανοφσ μπροςτά ςτουσ άρχοντεσ τθσ πόλθσ, ωωνάηοντασ: «Αυτοί που αναςτάτωςαν τθν οικουμζνθ, ιρκαν τϊρα κι εδϊ να αναςτατϊςουν τθν πόλθ μασ! Αυτοφσ τουσ ζχει πάρει ςτο ςπίτι του ο Λάςονασ. Kαι όλοι αυτοί ενεργοφν ενάντια ςτουσ νόμουσ του Kαίςαρα, λζγοντασ πωσ άλλοσ είναι ο βαςιλιάσ, κάποιοσ Λθςοφσ». 55

56 Ζτςι, προκάλεςαν ταραχι ςτο λαό και ςτουσ άρχοντεσ που τα άκουγαν. Ηιτθςαν λοιπόν από τον Λάςονα να τουσ εγγυθκεί ότι ο Υαφλοσ και ο Χίλασ κα ωφγουν από τθν Κεςςαλονίκθ και αωοφ ο Λάςονασ τουσ το υποςχζκθκε, τουσ άωθςαν ελεφκερουσ. Αμζςωσ μόλισ νφχτωςε, ο Λάςονασ κανόνιςε να ωφγουν οι απόςτολοι ςϊοι και αβλαβείσ για τθν Βζροια. Εκεί τουσ περίμενε ζνασ γνωςτόσ του Λάςονα, ο Χωςίπατροσ, για να τουσ ωιλοξενιςει. Τταν οι απόςτολοι ζωκαςαν ςτθ Βζροια, διαπίςτωςαν ότι οι Λουδαίοι τθσ πόλθσ εκείνθσ ιταν πιο ευγενείσ από τουσ ςυμπατριϊτεσ τουσ τθσ Κεςςαλονίκθσ. Ζτςι, όταν ο Υαφλοσ πιγε ςτθ ςυναγωγι τουσ, δζχτθκαν το λόγο του Κεοφ με πολλι προκυμία, μελετϊντασ και ερευνϊντασ κάκε μζρα τισ Γραωζσ για να διαπιςτϊςουν αν πράγματι είναι ζτςι όπωσ τα ζλεγε ο Υαφλοσ. Ζτςι, λοιπόν, κι απ αυτοφσ πίςτεψαν πολλοί, όπωσ και από τισ Ελλθνίδεσ γυναίκεσ τθσ υψθλισ κοινωνίασ και πολλοί από τουσ άντρεσ. Τμωσ οι Λουδαίοι τθσ Κεςςαλονίκθσ, μόλισ ζμακαν ότι και ςτθ Βζροια κθρφχτθκε ο Οόγοσ του Κεοφ από τον Υαφλο, ιρκαν κι άρχιςαν να ξεςθκϊνουν κι εκεί τουσ ειδωλολάτρεσ εναντίον του Υαφλου. Ψότε ο Χωςίπατροσ και οι άλλοι Βεροιείσ χριςτιανοί ωρόντιςαν να ωτάςει ο Υαφλοσ ςτθ κάλαςςα κοντά ςτθν περιοχι τθσ ςθμερινισ Ξατερίνθσ (τότε Δίον), για να ωφγει με το πλοίο για τθν Ακινα, χωρίσ να πάκει τίποτα. Πάλιςτα, ο Χωςίπατροσ ωρόντιςε να ακολουκιςουν κατόπιν τον Υαφλο και ο Χίλασ και ο άλλοσ μακθτισ ο Ψιμόκεοσ. Σ Λάςονασ και ο Χωςίπατροσ ανζλαβαν αργότερα να κθρφξουν και οι ίδιοι το χριςτιανιςμό, αωινοντασ τισ πόλεισ τουσ. Ζτςι, αξιϊκθκαν να ζρκουν ςτθν Ξζρκυρα, όπου και ζκαναν χριςτιανοφσ τουσ περιςςότερουσ ανκρϊπουσ του νθςιοφ και υπζςτθςαν μαρτφρια για τθν αγάπθ του Χριςτοφ. Θ Εκκλθςία μασ εορτάηει τουσ ωιλόξενουσ αυτοφσ αγίουσ ςτισ 29 Απριλίου κάκε χρόνο. (Ρράξ. 17, 1-15) Ερμθνευτικά ςχόλια τουσ φιλοξζνθςε ο Λάςονασ: Σ απόςτολοσ Λάςονασ ανζλαβε τθν ευκφνθ να ωιλοξενιςει ςτο ςπίτι του τον Υαφλο και τον Χίλα. Υαρά το γεγονόσ πωσ ιταν πικανόν οι Λουδαίοι να μθν αποδεχκοφν τα λόγια τουσ και να του δθμιουργιςουν προβλιματα που ωιλοξενοφςε εχκροφσ για εκείνουσ, ο άγιοσ δεν ωοβικθκε. Ψθν ωιλοξενία τθν κάνει με πλατιά καρδιά, γεμάτθ αγάπθ. Ανοίγει το ςπίτι του και ό,τι είχε ςτουσ αποςτόλουσ. Αυτι θ ανοιχτι καρδιά είναι το χαρακτθριςτικό του χριςτιανοφ που παλεφει να είναι αλθκινόσ. Τ,τι ζχει κζλει να το μοιραςτεί, χωρίσ να ωοβάται για τισ ςυνζπειεσ. ςυηθτοφςε μαηί τουσ από τισ Γραφζσ: Σ Υαφλοσ κιρυττε ςτουσ Λουδαίουσ πάντα μζςα από τθν Αγία Γραωι, δθλαδι τθν Υαλαιά Διακικθ που γνϊριηαν οι Λουδαίοι. Τ,τι είχε μζςα ςτο μυαλό του για να πει ςτουσ ανκρϊπουσ ιταν μζςα από το βιβλίο αυτό που λζει όλθ τθν αλικεια για τον Κεό. Πζςα από τθ Γραωι μακαίνουμε για το Κεό και τθ Γραωι μποροφμε να τθν ακοφςουμε τισ Ξυριακζσ ςτθν εκκλθςία, οπότε και τθν διαβάηουμε ςτθ Κεία Οειτουργία, ςτον Απόςτολο και το Ευαγγζλιο. να πεκάνει ο Mεςςίασ και να αναςτθκεί: Ψα κθρφγματα του Υαφλου ςτρζωονταν ςε δυο ςθμεία. Ψο πρϊτο ιταν, ότι ο Ξφριοσ μασ Λθςοφσ Χριςτόσ ζπρεπε να πεκάνει και ζπειτα να αναςτθκεί. Ψο άλλο ςθμείο ιταν ότι ο Λθςοφσ ιταν ο Πεςςίασ που περίμεναν οι Λουδαίοι, το πρόςωπο εκείνο που κα λφτρωνε τον κόςμο από τθν αμαρτία και κα οδθγοφςε τουσ πάντεσ ςτθ ςωτθρία. μερικοφσ κακοφσ και πονθροφσ ανκρϊπουσ: Υρόκειται για ανκρϊπουσ οι οποίοι δεν είχαν δουλειά και περίμεναν κάποια ευκαιρία για να κερδίςουν χριματα. Αυτοφσ λοιπόν βρικαν οι άπιςτοι Λουδαίοι για να ξεςθκϊςουν το λαό. Υαρόμοιοι άνκρωποι υπάρχουν και ςτισ μζρεσ μασ. Αυτοί δεν γνωρίηουν τον λόγο του Κεοφ και μζςα από τθν τθλεόραςθ τισ περιςςότερεσ ωορζσ ι και μζςα από περιοδικά και εωθμερίδεσ προςπακοφν να πολεμιςουν τθν Εκκλθςία. Σι ςοβαροί και υπεφκυνοι άνκρωποι όμωσ δεν οδθγοφνται ςε τζτοιεσ ενζργειεσ, δθλαδι να μιςοφν τουσ άλλουσ ι να ξεςθκϊνουν τον κόςμο εναντίον των άλλων για να ηιςουν οι ίδιοι. Ψζτοιοι άνκρωποι ζχουν κλειςτι τθν καρδιά τουσ. ζςυραν τον Λάςονα μπροςτά ςτουσ άρχοντεσ τθσ πόλθσ: οι Λουδαίοι ηιτθςαν από τον Λάςονα να διϊξει τον Υαφλο. Εκείνοσ τουσ ζδωςε τθν εντφπωςθ ότι τουσ ζκανε το χατιρι, μόνο που δεν τουσ ζδιωξε, αλλά τουσ ζςτειλε ςτθ Βζροια να ωιλοξενθκοφν από τον Χωςίπατρο. Δεν ικελε οι απόςτολοι να πάκουν κακό, αλλά οφτε να χαλάςει τθν ωιλοξενία του. Γι αυτό και βρικε λφςθ. Θ αγάπθ και θ ευκφνθ ζναντι των άλλων ςε κάνει να μθν ωοβάςαι μπροςτά ςτισ δυςκολίεσ, αλλά να τισ ξεπερνάσ με ζξυπνο τρόπο. φρόντιςαν να φτάςει ο Ραφλοσ ςτθ κάλαςςα: Πόνο τον Υαφλο ζςτειλαν προσ τθν κάλαςςα για να ωφγει μακριά να μθν τον πιάςουν. Ξαι αυτό γιατί οι Λουδαίοι τον μιςοφςαν επειδι αυτόσ ιταν ο αρχθγόσ του κθρφγματοσ του χριςτιανιςμοφ. Για όλα ωρόντιςε ο Χωςίπατροσ, δείχνοντασ κι αυτόσ με τθ ςειρά του ότι θ ωιλόξενθ καρδιά που αιςκάνεται ευκφνθ για τουσ άλλουσ, βρίςκει λφςεισ. Από τουσ δφο αποςτόλουσ, τον Λάςονα και Χωςίπατρο, ασ μάκουμε κι εμείσ να ζχουμε ανοιχτζσ καρδιζσ ςτθν αγάπθ και ςτουσ άλλουσ να ωερόμαςτε με υπευκυνότθτα, ειλικρίνεια και αγάπθ. Αυτό για παράδειγμα, μπορεί να γίνει απζναντι ςε όλουσ όςουσ ζρχονται ξζνοι ςτον τόπο μασ. Ρα μάκουμε να μθν είμαςτε κλειςτοί απζναντί τουσ, αλλά να τουσ βοθκοφμε με αγάπθ και ευκφνθ και μιλϊντασ ς αυτοφσ για το Χριςτό. Ερωτιςεισ 1.Υου ςυηθτοφςε και με ποιοφσ ο Υαφλοσ για τρία Χάββατα; 2.Υοιά είναι τα δυο ςθμεία που τόνιηε ο Υαφλοσ ςτο κιρυγμα του; 3. Ψι ζκανε τουσ αποςτόλουσ Λάςονα και Χωςίπατρο ωιλόξενουσ; 4. Είναι θ δικι μασ καρδιά ωιλόξενθ, ανοιχτι και υπεφκυνθ ωσ προσ τουσ άλλουσ; 56

57 Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία μασ κζλει να είμαςτε ωιλόξενοι, με ανοιχτι καρδιά και καλι διάκεςθ απζναντι ςτουσ άλλουσ ανκρϊπουσ και με ευκφνθ να τουσ δίνουμε ό,τι καλφτερο μποροφμε. Απολυτίκιο Αγίων Λάςονοσ και Σωςιπάτρου. Ιχοσ γϋ. Απόςτολοι Άγιοι, πρεςβεφςατε τω ελειμονι Κεϊ, ίνα πταιςμάτων άωεςιν, παράςχθ ταισ ψυχαίσ θμϊν. Κοντάκιο Κυριακισ του Αςϊτου (ιχοσ γ ). Ψθσ πατρϊασ δόξθσ ςου, αποςκιρτιςασ αωρόνωσ, εν κακοίσ εςκόρπιςα, όν μοι παρζδωκασ πλοφτον όκεν ςοι τθν του Αςϊτου ωωνιν κραυγάηω ιμαρτον ενϊπιόν ςου, Υάτερ οικτίρμον δζξαι με μετανοοφντα και ποίθςόν με, ωσ ζνα των μιςκίων ςου. Βρείτε εννζα λζξεισ που κρφβονται ςτον παρακάτω πίνακα Α Ν Α Σ Τ Α Σ Θ Κ Σ Τ Ω Κ Ν Υ Λ Ε Λ Α Σ Ο Ν Α Σ Σ Φ Δ Λ Ξ Μ Ξ Ο Σ Υ Ρ Κ Λ Ρ Κ Α Δ Ρ Α Υ Λ Ο Σ Λ Α Γ Τ Ο Ρ Ρ Υ Ο Λ Γ Α Φ Ε Σ Ν Ο Κ Ο Ρ Λ Τ Λ Λ Λ Ρ Σ Λ Λ Α Σ Κ Β Ε Ο Λ Α Λ Θ Μ Ν Χ Λ Θ Ξ Να ηωγραφίςετε τον άςωτο υιό να επιςτρζφει ςτον πατζρα του: 57

58 Συνάντθςθ 17θ 58

59 Θ κεραπεία του Αινζα και θ ανάςταςθ τθσ Ταβικά Kάποτε, κακϊσ ο Απόςτολοσ Υζτροσ περιόδευε ς όλα αυτά τα μζρθ για να κθρφξει το Ευαγγζλιο του Χριςτοφ, κατζβθκε και ςτουσ πιςτοφσ που κατοικοφςαν ςτθν περιοχι τθσ Οφδδασ. Eκεί βρικε κάποιον που ονομαηόταν Aινζασ, ο οποίοσ ιταν κατάκοιτοσ για οχτϊ χρόνια, γιατί ιταν παράλυτοσ. Tου είπε, λοιπόν, ο Υζτροσ: Aινζα, ςε γιατρεφει ο Iθςοφσ Xριςτόσ! Χικω και τακτοποίθςε μόνοσ ςου το κρεβάτι ςου. Kι αμζςωσ ςθκϊκθκε! Kαι τον είδαν όλοι οι κάτοικοι τθσ Οφδδασ και του Χάρωνα, και πίςτεψαν ςτον Kφριο. Χτθν Iόππθ, επίςθσ, ηοφςε μια πιςτι που ονομαηόταν Tαβικά, το όνομα τθσ οποίασ ςτα Eλλθνικά ςθμαίνει Δορκάδα (δθλαδι ηαρκάδι). H ηωι τθσ ιταν γεμάτθ από καλά ζργα και ελεθμοςφνεσ που ζκανε. Aρρϊςτθςε όμωσ τισ μζρεσ εκείνεσ και πζκανε. Tθν ζλουςαν, λοιπόν, και τθν ζβαλαν ςτθ ςοωίτα. Kι επειδι θ Οφδδα ιταν κοντά ςτθν Iόππθ κι άκουςαν οι πιςτοί πωσ ο Υζτροσ ιταν εκεί, ζςτειλαν δφο άντρεσ, παρακαλϊντασ τον να πάει μζχρι εκεί χωρίσ αναβολι. Χθκϊκθκε, λοιπόν, ο Υζτροσ και πιγε μαηί τουσ. Mόλισ ζωταςε εκεί, τον ανζβαςαν ςτθ ςοωίτα, όπου και τον κφκλωςαν όλεσ οι χιρεσ κλαίγοντασ και δείχνοντάσ του παλτά κι άλλα ροφχα, που ζωτιαχνε για τουσ ωτωχοφσ θ Δορκάδα, όςο ηοφςε μαηί τουσ. Tότε, ο Υζτροσ, αωοφ τουσ ζβγαλε όλουσ ζξω, ζπεςε ςτα γόνατα και προςευχικθκε. Ζπειτα, ςτράωθκε ςτο νεκρό ςϊμα και είπε: Tαβικά, ςικω! Kι εκείνθ άνοιξε τα μάτια τθσ και, βλζποντασ τον Υζτρο, ανακάκιςε. Tθσ ζδωςε τότε το χζρι του και τθ ςικωςε. Φϊναξε κατόπιν τουσ πιςτοφσ και τισ χιρεσ και τουσ τθν παρουςίαςε ηωντανι! Kι ζγινε γνωςτό αυτό ςε όλθ τθν Iόππθ και πολλοί πίςτεψαν ςτον Kφριο. Eκεί, λοιπόν, ςτθν Iόππθ, ο Υζτροσ ζμεινε αρκετζσ μζρεσ ςτο ςπίτι κάποιου Χίμωνα, που ιταν βυρςοδζψθσ. (Ρράξ. 9, 32-43) Ερμθνευτικά ςχόλια Σε γιατρεφει ο Iθςοφσ Xριςτόσ: Σι απόςτολοι ζκαναν πολλά καφματα, αλλά πάντοτε ζλεγαν ότι τθ δφναμθ παίρνουν από το Χριςτό ι το Άγιο Υνεφμα. Δεν προςπακοφςαν να δείξουν ότι ζχουν καυματουργικζσ ικανότθτεσ για να κερδίςουν δόξα ι χριματα από τουσ υπόλοιπουσ Χριςτιανοφσ. Εμείσ ςιμερα κάκε ωορά που καταωζρνουμε να επιτφχουμε κάτι, ζςτω και το πιο μικρό, κζλουμε να μασ καυμάηουν οι ωίλοι μασ και οι ςυγγενείσ μασ, αλλά ξεχνάμε να ποφμε ζνα ευχαριςτϊ ςτο Κεό που μασ βοικθςε να πετφχουμε τουσ ςτόχουσ μασ. Σικω και τακτοποίθςε μόνοσ ςου το κρεβάτι ςου: Σ Χριςτόσ είναι πάντοτε δίπλα μασ και μασ απλϊνει το χζρι για να μασ βοθκιςει. Υρζπει όμωσ και εμείσ οι ίδιοι να δεχτοφμε τθ βοικεια που μασ προςωζρει, να βοθκιςουμε και εμείσ οι ίδιοι τον εαυτό μασ αν κζλουμε να βιϊςουμε το καφμα. Σ Κεόσ δεν μασ αναγκάηει να είμαςτε μαηί Ψου, μασ ζχει δϊςει τθν ελευκερία να Ψον ακολουκιςουμε. Ζτςι και κάκε ωορά που κάνει ζνα καφμα για εμάσ, ζχουμε κι εμείσ τθν ευκφνθ να το δεχτοφμε. Οι κάτοικοι τθσ Λφδδασ και του Σάρωνα: Θ κεραπεία του Αινζα δεν βοικθςε μόνο τον ίδιο. Πε το καφμα αυτό πίςτεψαν ςτο Χριςτό οι κάτοικοι από δυο πόλεισ. Υολλά καφματα ζγιναν και γίνονται ςτο όνομα του Λθςοφ Χριςτοφ. Δεν γίνονται όμωσ οφτε για να κάνει επίδειξθ αυτόσ που το τελεί, οφτε για να δείξει ο Κεόσ τθ δφναμθ του. Ξάκε ζνα από τα καφματα που γίνονται ζχουν ςκοπό να βιϊςουμε τθν αγάπθ του Χριςτοφ ϊςτε να μετανοιςουμε και να επιςτρζψουμε κοντά Ψου. Γεμάτθ από καλά ζργα: Θ Ψαβικά είχε αωιερϊςει τθ ηωι τθσ ςτθ βοικεια των άλλων. Γι αυτό και τθν αγαποφςαν πολφ οι κάτοικοι τθσ Λόππθσ. Αυτό ηθτάει και από εμάσ ο Χριςτόσ, να μθν είμαςτε κλειςμζνοι ςτον εαυτό μασ και ςτισ ανάγκεσ μασ, αλλά να δίνουμε ςθμαςία και ςτισ ηωζσ των γφρω μασ. Ρα μθν γινόμαςτε εγωιςτζσ, αλλά να ανοίγουμε τθν καρδιά μασ ςτουσ γφρω μασ και να προςωζρουμε απλόχερα υλικά αλλά και πνευματικά αγακά. Τον κφκλωςαν όλεσ οι χιρεσ κλαίγοντασ: Θ καλοςφνθ τθσ Ψαβικά ωαίνεται από τθν αγάπθ που τισ είχαν οι κάτοικοι τθσ Λόππθσ. Τλοι οι πιςτοί ςτενοχωρικθκαν που πζκανε γιϋαυτό και ζτρεξαν να καλζςουν τον Απόςτολο Υζτρο. Τταν δίνεισ αγάπθ ςτουσ άλλουσ τότε ςου τθν επιςτρζωουν κι εκείνοι. Θ Ψαβικά δεν περίμενε να πεκάνει για να βιϊςει τθν ανάςταςθ. Βιϊνε τθν ευτυχία γιατί ηοφςε με τζτοιο τρόπο τθ ηωι τθσ, ςκορπίηοντασ τθν αγάπθ γφρω τθσ. Σ Χριςτόσ δεν μασ λζει να ηιςουμε εδϊ δυςτυχιςμζνοι για να ανταμειωκοφμε ςτθν Βαςιλεία του Κεοφ. Τποιοσ ηει ςφμωωνα με το κζλθμα του Κεοφ, όπωσ και θ Ψαβικά, ηει τθν ανάςταςθ ιδθ από αυτόν τον κόςμο. τουσ τθν παρουςίαςε ηωντανι: θ ανάςταςθ τθσ Ψαβικάσ ιταν μία επιβράβευςθ για τθν αγάπθ των ανκρϊπων προσ το πρόςωπό τθσ. Τχι ότι ιταν ο μοναδικόσ τρόποσ, αλλά ωαίνεται ότι τθν είχαν ανάγκθ για τθν δικι τθσ αγάπθ και ζτςι ο Υζτροσ παρακάλεςε το Κεό κι Εκείνοσ ανταποκρίκθκε, κάνοντασ το καφμα. Ψα καφματα γίνονται όταν κάποιοι κα ωωελθκοφν τόςο ςτθ ςχζςθ τουσ με το Κεό, όςο και ςτθ ςχζςθ τουσ με τουσ ανκρϊπουσ. Εμείσ καλοφμαςτε να ςκεωκοφμε πόςα καφματα γίνονται κακθμερινά ςτθ ηωι μασ. Ψο ότι αναςαίνουμε, το ότι μποροφμε να χαροφμε τισ ομορωιζσ του κόςμου, το ότι δεν είμαςτε μόνοι μασ, το ότι ζχουμε το Χριςτό και τουσ αγίουσ κοντά μασ, δθλαδι μποροφμε να ηοφμε τθ χαρά τθσ Εκκλθςίασ, αυτά είναι αλθκινά καφματα. Καφμα είναι το γεγονόσ ότι ο Χριςτόσ ςυγχωρεί όλουσ τουσ ανκρϊπουσ για τισ αμαρτίεσ τουσ, με τθν μετάνοια, δθλαδι τουσ γλιτϊνει από τον κάνατο τθσ ψυχισ, τον πνευματικό κάνατο, που είναι θ ηωι μακριά Ψου. Καφμα όμωσ είναι και να χτίςουμε με τον τρόπο μασ αγάπθ τόςο προσ τουσ άλλουσ, όςο και προσ το περιβάλλον, τθν ωφςθ, τον κόςμο. Ασ το παλζψουμε λοιπόν, ηϊντασ τθ ηωι τθ Εκκλθςίασ. Γιατί εκεί γίνονται τα καφματα ςτθν αλθκινι τουσ διάςταςθ. Ερωτιςεισ 59

60 1. Χτο όνομα ποιου γίνονται τα καφματα; 2. Γιατί γίνονται καφματα; 3. Υϊσ ηοφςε θ Ψαβικά; 4. Γίνονται καφματα και ςτθν δικι μασ ηωι; Υϊσ μποροφμε να τα ηιςουμε; Συμπζραςμα: Αλθκινό καφμα είναι θ αγάπθ που αναςταίνει τόςο από τον ςωματικό όςο και από τον πνευματικό κάνατο και το καφμα αυτό το ηοφμε ςτθν Εκκλθςία. Φτιάξτε τθν ακροςτιχίδα Υοιό είναι το όνομα του παράλυτου; _ Υωσ λζγεται θ πόλθ που ζγινε το καφμα με τον παράλυτο; Χε ποια άλλθ πόλθ πιγε ο απόςτολοσ Υζτροσ; Υωσ λζγεται θ γυναίκα που ανζςτθςε ο απόςτολοσ Υζτροσ; Θ ςθμερινι ιςτορία είναι από τισ.. των Αποςτόλων Να ηωγραφίςετε τον Ρζτρο και τθν Ταβικά Συνάντθςθ 18θ 60

61 Ο Ραφλοσ ςτθν Ζφεςο Πετά από κάποιεσ περιοδείεσ ςτθν Πικρά Αςία, ο Απόςτολοσ Υαφλοσ κατζλθξε ςτθν Ζωεςο, απζναντι από τα νθςιά του Αιγαίου. Θ Ζωεςοσ ιταν μεγάλο πολιτιςτικό και πνευματικό κζντρο εκείνθσ τθσ εποχισ, ςτθν οποία δζςποηε ο ναόσ τθσ Αρτζμιδοσ. Σ Υαφλοσ ςυνάντθςε δϊδεκα χριςτιανοφσ. Ψουσ ρϊτθςε, όταν τουσ είδε: «Τταν πιςτζψατε λάβατε τα εξαιρετικά χαρίςματα του Αγίου Υνεφματοσ;». Ξι εκείνοι, με αωζλεια του απάντθςαν: «Δεν ζχουμε ακοφςει τίποτα για κανζνα Άγιο Υνεφμα που να μεταδίδει ςτουσ ανκρϊπουσ χαρίςματα». Ξι όταν τουσ ρϊτθςε ςτο όνομα τίνοσ βαπτιςτικανε, εκείνοι του απάντθςαν ότι βαπτίςτθκαν με το βάπτιςμα του Λωάννθ του Βαπτιςτι. Ψουσ εξιγθςε λοιπόν ότι για να λάβουν άωεςθ και ςωτθρία, χρειαηόταν να βαπτιςκοφν ςτο όνομα του Χριςτοφ. Ακοφγοντασ τα λόγια αυτά οι άνδρεσ πείςκθκαν, εμπιςτεφκθκαν το Χριςτό, βαπτίςκθκαν και κζτοντασ τα χζρια του ςτα κεωάλια τουσ ο Υαφλοσ, ζλαβαν τα χαρίςματα του Αγίου Υνεφματοσ και μάλιςτα όχι μόνο ζνα, κακϊσ άρχιςαν να μιλάνε ξζνεσ γλϊςςεσ που πριν δεν γνϊριηαν και να προωθτεφουν. Χτθ ςυνζχεια ο Υαφλοσ παρζμεινε και δίδαςκε ςτθ ςυναγωγι για τρεισ μινεσ εξθγϊντασ αναλυτικά για τθ βαςιλεία του Κεοφ. Ξακϊσ όμωσ μερικοί ςκλθρόκαρδοι κακολογοφςαν τον Υαφλο και με τα λόγια τουσ ζβλαπταν τουσ υπόλοιπουσ πιςτοφσ, ο απόςτολοσ ξεχϊριςε αυτοφσ που είχαν αλθκινά πιςτζψει και ςυνζχιςε να κθρφττει ςτθ ςχολι ενόσ που ονομαηόταν Ψφραννοσ για δφο χρόνια, κάνοντασ παράλλθλα μεγάλα καφματα. Περικοί επαγγελματίεσ μάγοι ηιλεψαν, βλζποντασ ότι οι χριςτιανοί μποροφςαν να κάνουν καφματα. Γι αυτό επιχείρθςαν να διϊξουν από κάποιουσ ανκρϊπουσ δαιμόνια, ταγκαλάκια, που δεν τουσ άωθναν να θςυχάςουν. Ανάμεςα ς αυτοφσ τουσ επαγγελματίεσ ιταν και τα επτά παιδιά του Χκευά, του Λουδαίου αρχιερζα τθσ περιοχισ. Τταν δοκίμαςαν να ελευκερϊςουν ζναν άνκρωπο από δαιμόνιο τουσ είπε «ξζρω το Χριςτό και τον Υαφλο, εςείσ όμωσ ποιοι είςτε;» και ζκανε τον δαιμονιςμζνο να τουσ δϊςει πολφ ξφλο, με αποτζλεςμα να τραυματιςτοφν και οι επτά! Τταν το περιςτατικό μακεφτθκε άρχιςαν κι αυτοί που κακολογοφςαν τον Υαφλο να τον ςζβονται περιςςότερο και οι υπόλοιποι Εωζςιοι να πιςτεφουν αλθκινά, να μετανοοφν για τθν προθγοφμενθ ηωι τουσ και νϋ αλλάηουν ζμπρακτα. Ωσ αποτζλεςμα, αυξικθκε θ ωιμθ του Υαφλου κι ζωταςε ςτϋ αυτιά ενόσ αργυροτεχνίτθ, του Δθμθτρίου, ο οποίοσ μαηί με τουσ βοθκοφσ του καταςκεφαηε αςθμζνιεσ μινιατοφρεσ του ναοφ και του αγάλματοσ τθσ Αρτζμιδοσ ςτθν Ζωεςο, και, όπωσ ιταν ωυςικό ειςζπρατε πολλά χριματα. Υανικοβλικθκε λοιπόν ο τεχνίτθσ και οι βοθκοί του και, από ωόβο, να μθν χάςουν τθ δουλειά τουσ, ξεςικωςαν κι άλλουσ πολλοφσ εναντίον του Υαφλου με τθ δικαιολογία ότι δεν ςζβεται τθ «ςπουδαία» κεά Άρτεμθ και το ναό τθσ. Ζγινε μεγάλθ αναταραχι και ςυγκεντρϊκθκε πολφσ κόςμοσ διαμαρτυρόμενοσ ςτο κζατρο, όπου είχε ςκοπό να πάει και ο Υαφλοσ αλλά τθν τελευταία ςτιγμι δεν τον άωθςαν να πάει οι μακθτζσ του. Χτο κζατρο λοιπόν, τα εξαγριωμζνα πλικθ ωϊναηαν ςυνκιματα υπζρ τθσ κεάσ Αρτεμθσ και με πολφ κόπο και φςτερα από πολφ προςπάκεια ο γραμματζασ τθσ Εωζςου κατάωερε να τουσ μιλιςει και να τουσ εξθγιςει και να τουσ κακθςυχάςει ότι δεν κινδφνευε κανείσ από τα λόγια του Υαφλου και να επαναωζρει τθν τάξθ και τθν θρεμία. (Ρράξ. 19, 1-41) Ψο ςπιλαιο του Απ. Υαφλου ςτθν Ζωεςο Ερμθνευτικά ςχόλια Βάπτιςμα του Λωάννθ του Ρροδρόμου: Σ Λωάννθσ ο Υρόδρομοσ βάπτιηε με φδωρ, προετοίμαηε τουσ ανκρϊπουσ για τθν ζλευςθ του Πεςςία, ιταν προάγγελοσ τθσ βαςιλείασ του Κεοφ. Βάπτιςμα του Λθςοφ Χριςτοφ: βαπτίηοντασ ο Χριςτόσ οι νεοωϊτιςοι ελάμβαναν πνεφμα άγιο, πνεφμα Κεοφ, του επιωανζνοσ Χριςτοφ. Πε το βάπτιςμα δινόταν θ δυνατότθτα ςτουσ ανκρϊπουσσ, αποκτοφςαν τθν επιλογι να αλλάξουν ηωι, να μετανοιςουν να ςυμπορευτοφν με τθ ηωι του Χριςτοφ.Χιμερα κάτι τζτοιο γίνεται μζςα από τθ ςχζςθ με τθν εκκλθςία, τθ ςυμμετοχι ςτθ Κεία Οειτουργία, τθν εξομολόγθςθ και τθ ςυχνι Κεία κοινωνία. Εμπιςτεφκθκαν το Χριςτό: μζςα από τα λόγια του Απ. Υαφλου, μίλθςε ο Χριςτόσ ςτθν καρδιά τουσ, ζνιωςαν τθν αλλοίωςθ τθσ πίςτθσ και τθσ αγάπθσ Ψου και πιραν τθ μεγάλθ απόωαςθ να αωιςουν πίςω τουσ τθν παλιά ηωι τουσ και να κάνουν ζνα καινοφριο ξεκίνθμα με τθν αγάπθ του Χριςτοφ για οδθγό. Χιμερα θ προςευχι, τα μυςτιρια, κακϊσ και θ αλθκινι επικοινωνία με τον πνευματικό μασ βοθκά να αλλάξουμε ζμπρακτα τθ ηωι μασ. 61

62 Σκλθρόκαρδοι κακολογοφςαν κι ζβλαπταν: οριςμζνοι από τουσ Εωζςιουσ άκουγαν όςα ζλεγε ο Υαφλοσ αλλά από εγωϊςμό ι επειδι δεν τα καταλάβαιναν κακόλου ι τα καταλάβαιναν ςτραβά με αποτζλεςμα να οδθγοφνται ςε λάκοσ ςυμπεράςματα και να βλάπτονται όςοι τουσ άκουγαν. Τα παιδιά του Σκευά: Δοκίμαςαν να βγάλουν τα δαιμόνια με εγωϊςμό, χωρίσ πίςτθ και κζλοντασ να κάνουν τουσ ςπουδαίουσ. Ρόμιηαν ότι μποροφν να κοροιδζψουν το Κεό, όπωσ κορόιδευαν τουσ ανκρϊπουσ.δεν τα κατάωεραν όμωσ, αντίκετα ζωαγαν και ξφλο επτά άνκρωποι από ζναν. Μεγάλα καφματα: οι άνκρωποι που πίςτευαν ζπαιρνα τα μαντιλια που είχε χρθςιμοποιιςει ο Υαφλοσ και τισ ηϊνεσ και με πίςτθ τα ζβαηαν πάνω ςτουσ αρρϊςτουσ κι εκείνοι γίνονταν καλά. Ψότε οι άνκρωποι ςυνειδθτοποιοφςαν ότι όςα κιρυττε ο Υαφλοσ ιταν αλικεια, πίςτευαν κι ζβαηαν αρχι μετανοίασ, αποωάςιηαν δθλαδι να παλαίψουν με τα λάκθ τουσ, τισ αμαρτίεσ και τισ κακίεσ και κάκε μζρα λίγο λίγο να γίνονται όλο και πιο καλοί. Ζτςι κι εμείσ ςιμερα κάκε μζρα πό λίγο τϊρα που ζρχεται και θ Χαρακοςτι να προςπακοφμε να μειϊνουμε κάτι από τα ςτραβά που ζχουμε και να παλεφουμε ν αυξιςουμε τα καλά μασ, ϊςτε να χαιρόμαςτε κι εμείσ και ο Χριςτόσ με τθν πρόοδο όχι μόνο ςτο ςχολείο αλλά και τθν πνευματικά ηωι. Ρα μθν απογοθτευόμαςτε όταν δεν τα καταωζρνουμε αλλά κάκε μζρα να βάηουμε καινοφρια αρχι και ξανά και ξανά να επιμζνουμε και να ςυνεχίηουμε τουν αγϊνα μασ. Ερωτιςεισ 1. Ψι ρϊτθςε ο Υαφλοσ τουσ μακθτζσ όταν πιγε ςτθν Ζωεςο; 2. Υότε ζλαβαν τα χαρίςματα του Αγίου Υνεφματοσ οι μακθτζσ και ποια ιταν αυτά; 3. Υϊσ άλλαξε θ ηωι τουσ μετά το βάπτιςμα; Ψι ζκαναν και τι δεν ζκανα πια; 4. Γιατί τα παιδιά του Χκευά δεν ζκαναν καλά το δαιμονιςμζνο; 5. Σ Δθμιτριοσ και οι άλλοι ικελαν να μάκει ο κόςμοσ για το Χριςτό; Γιατί; 6. Εμείσ ςιμερα τι κάνουμε όταν μετανιϊνουμε; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία μασ καλεί ςε μετάνοια, κζλει με ζργα να αλλάξουμε τον τρόπο τθσ ηωισ μασ. Φτιάξτε τθν ακροςτιχίδα _ Υοφ ιταν ο Απολλϊσ, όταν ο Υαφλοσ περιϊδευε; _ Χε ποιο μζροσ ςταμάτθςε μετά τθν περιοδεία του ο Υαφλοσ; Ψα επτά παιδια του Λουδαίου αρχιερζα Σ αργυροτεχνίτθσ τθσ Εωζςου Ζωτιαχνε μαηί με τουσ βοθκοφσ του αςθμζνια τθσ κεάσ Αρτζμιδοσ Θρζμθςε το εξαγριωμζνο πλικοσ του κεάτρου. Να χρωματίςετε τον Ραφλο που ηωγράφιςε ο ςπουδαίοσ ηωγράφοσ Ελ Γκρζκο! 62

63 Συνάντθςθ 19θ Θ ομιλία του Ραφλου ςτθν Ζφεςο Από τθν Mίλθτο, ςτθν οποία βριςκόταν ο Απόςτολοσ Υαφλοσ μετά τισ ταραχζσ ςτθν Ζωεςο, ζςτειλε μινυμα ςτουσ πρεςβυτζρουσ τθσ Εωζςου, δθλαδι ςτον Επίςκοπο και τουσ ιερείσ τθσ τοπικισ Εκκλθςίασ, για να πάνε να τον ςυναντιςουν. Ξαι όταν ιρκαν και τον ςυνάντθςαν, τουσ είπε: «Ρα μθν ξεχνάτε πωσ ξόδεψα όλον τον καιρό μου μαηί ςασ από τθν πρϊτθ μζρα που ζωταςα ςτθν Αςία, υπθρετϊντασ το Χριςτό με όλεσ μου τισ δυνάμεισ και με ταπεινοωροςφνθ και με πολλά δάκρυα και με δοκιμαςίεσ που με βρικαν εξαιτίασ του κυνθγθτοφ που μου ζκαναν οι ςυμπατριϊτεσ μου οι Λουδαίοι. Δεν ωοβικθκα όμωσ και δεν ζκρυψα τίποτε από όλα όςα ζπρεπε να ακοφςετε. Ξαι ςτισ ςυναγωγζσ και ςε άλλουσ δθμόςιουσ χϊρουσ μίλθςα ςε ςασ και ςτα ςπίτια, κθρφττοντασ ςε όλουσ και ςτουσ Ζλλθνεσ και ςτουσ Λουδαίουσ, τθν ανάγκθ τθσ πίςτθσ ςτο Χριςτό, τθν ανάγκθ οι Ζλλθνεσ να απαρνθκοφν τα είδωλα και οι Λουδαίοι να αναγνωρίςουν το Χριςτό ωσ τον Χωτιρα του κόςμου. Kαι να, τϊρα εγϊ, απόλυτα υποταγμζνοσ ςτο Υνεφμα, πθγαίνω ςτθν Λερουςαλιμ χωρίσ να ξζρω αυτά που κα ςυναντιςω εκεί, παρά μόνο ότι ςε κάκε πόλθ το Άγιο Υνεφμα με προειδοποιεί πωσ δεςμά και κλίψεισ με περιμζνουν. Αλλά τίποτε από αυτά δεν υπολογίηω, οφτε κεωρϊ τθ ηωι μου τόςο πολφτιμθ για μζνα. Αυτό που είναι το πιο ςθμαντικό από όλα για μζνα είναι να ολοκλθρϊςω τθν αποςτολι μου, το δρόμο και το ζργο που ανζλαβα από το Χριςτό, να διακθρφξω δθλαδι το Ευαγγζλιο. Ξαι καλά γνωρίηω πωσ δεν κα δείτε ξανά το πρόςωπό μου, γιατί ωεφγω. Τμωσ αιςκάνομαι ότι παρότι ςασ γζννθςα πνευματικά και είμαι ο πνευματικόσ ςασ πατζρασ, δεν ζχω πλζον καμία ευκφνθ για ςασ, γιατί ό,τι ζπρεπε να ςασ πω, ςασ το είπα. Ξαι ο λόγοσ μου είχε να κάνει με το κζλθμα του Κεοφ. Υροςζχετε, λοιπόν, ο κακζνασ ςασ τον εαυτό του κακϊσ και όλουσ τουσ χριςτιανοφσ ςτουσ οποίουσ το Άγιο Υνεφμα ςασ ζκεςε επιςκόπουσ και ιερείσ. Γιατί εγϊ ξζρω τοφτο, ότι μετά τθ δικι μου επίςκεψθ κα ειςβάλουν ανάμεςά ςασ λφκοι επικίνδυνοι, που δε κα ςπλαχνίηονται κακόλου το ποίμνιο. Ακόμα κι από ςασ τουσ ίδιουσ κα παρουςιαςτοφν οριςμζνοι άντρεσ, που κα διδάςκουν διαςτρεβλωμζνθ τθν αλικεια, με ςκοπό να παραςφρουν τουσ μακθτζσ να γίνουν δικοί τουσ οπαδοί. Γι αυτό, λοιπόν, να είςτε άγρυπνοι, διατθρϊντασ ςτθ μνιμθ ςασ ότι για τρία χρόνια δεν ζπαψα νφχτα μζρα με δάκρυα να νουκετϊ τον κακζνα ςασ ξεχωριςτά. Kαι τϊρα ςασ αωινω, αδελωοί μου, ςτα χζρια του Κεοφ και ςτθν υπόςχεςι Ψου ότι κα ζχετε τθ χάρθ Ψου μαηί ςασ. Αυτόσ είναι ο μόνοσ που μπορεί να ςασ ςτερεϊςει και να ςασ κάνει αγίουσ. Kανενόσ το αςιμι ι το χρυςάωι ι το ρουχιςμό δεν επικφμθςα. Εςείσ οι ίδιοι το ξζρετε, πωσ για τισ ανάγκεσ μου, κακϊσ και για τισ ανάγκεσ αυτϊν που είναι μαηί μου, αυτά εδϊ τα χζρια δοφλεψαν. Mε κάκε τρόπο ςασ ζδειξα με το παράδειγμά μου πωσ ζτςι ακριβϊσ κοπιάηοντασ πρζπει να βοθκάτε τουσ αδφνατουσ και να κυμάςτε τα λόγια του Kυρίου Λθςοφ, που είπε: Πεγαλφτερθ ικανοποίθςθ προξενεί το να δίνει κανείσ, παρά το να παίρνει». Kι αωοφ τα είπε αυτά, γονάτιςε μαηί με όλουσ τουσ άλλουσ και προςευχικθκε. Τλοι, τότε, ξζςπαςαν ςε γοερά κλάματα και πζωτοντασ ςτθν αγκαλιά του Υαφλου, τον γζμιηαν με ωιλιά, νιϊκοντασ εντονότερο πόνο για εκείνο που τουσ είχε πει, ότι δεν πρόκειται πια να τον ξαναδοφν. Ζτςι, τον ξεπροβόδιηαν ωσ το πλοίο. Ξαι ο Υαφλοσ ζωυγε για τα Λεροςόλυμα. (Ρράξ. 20, 17-38) Ερμθνευτικά ςχόλια Ξόδεψα όλο τον καιρό μαηί ςασ: Σ Υαφλοσ δείχνει αωοςίωςθ ςτουσ ανκρϊπουσ που προςπάκθςε να τουσ μάκει τθν αλικεια τθσ πίςτθσ. Σ Υαφλοσ ζγινε ο πνευματικόσ τουσ πατζρασ. Τπωσ ο ωυςικόσ πατζρασ αγωνιά και αγωνίηεται για τα παιδιά του, να μθν τουσ λείψει τίποτα, αλλά και να αποκτιςουν αλθκινζσ ρίηεσ για τθ ηωι τουσ, πολφ περιςςότερο ο πνευματικόσ πατζρασ, αγωνίηεται για να μάκουν τα πνευματικά του παιδιά τι ςθμαίνει πίςτθ, τι ςθμαίνει Χριςτόσ, τι ςθμαίνει αγάπθ, τι ςθμαίνει ςωτθρία. Ψο μινυμα αυτό του Υαφλου είναι πολφ ςπουδαίο ςε μια εποχι που δεν ζχουμε πνευματικό πατζρα και δεν υπάρχουν και πολλοί πρόκυμοι να γίνουν τζτοιοι πατζρεσ. Δεν φοβικθκα και δεν ζκρυψα τίποτα: θ Εκκλθςία μασ ωζρνει ωσ παράδειγμα ανκρϊπουσ που δεν ωοβοφνται να ωανερϊςουν τθν αλικεια, να ποφνε ποιοι είναι το ςωςτό, ακόμθ κι αν δυςαρεςτιςουν τουσ ανκρϊπουσ, ακόμθ κι αν υπάρχουν πολλοί που κα ωανοφν εχκρικοί απζναντι ςτθν αλικεια. Ξι αυτό γιατί θ Εκκλθςία ακολουκεί το Χριςτό και Εκείνοσ είναι θ αλικεια, ακόμθ κι αν οι άνκρωποι κκατθγοροφν το Χριςτό ότι είναι ξεπεραςμζνοσ και ότι θ πίςτθ δεν μασ λζει τθν αλικεια. Ζνασ μεγάλοσ Φϊςοσ ςυγγραωζασ ο Ρτοςτογιζωςκυ ζγραψε: Αν μου ζβαηαν από τθν μία πλευρά το Χριςτό και από τθν άλλθ τθν αλικεια και μου ζλεγαν να διαλζξω, κα διάλεγα το Χριςτό. Δεςμά και κλίψεισ με περιμζνουν: ο Υαφλοσ πιςτεφει ςτο Χριςτό και δεν υπολογίηει τίποτα, οφτε τισ κλίψεισ και τουσ διωγμοφσ, οφτε το μαρτφριο. Αποςτολι του είναι να κθρφξει τον λόγο του Κεοφ, το Χριςτό. Δεν βάηει οφτε τθν ίδια του τθ ηωι πιο πάνω από τθν αποςτολι του. Αυτόσ είναι και ο δρόμοσ τθσ Εκκλθςίασ. Θ χαρά να ζχουμε ωσ αποςτολι μασ να μιλάμε για το Χριςτό, είτε με τα λόγια, είτε με τθν αγάπθ, είτε με τθ ςυγχωρθτικότθτα, είτε με τθν υπομονι μασ. Λφκοι επικίνδυνοι: υπάρχουν άνκρωποι που λζνε ότι πιςτεφουν, αλλά δεν είναι αλθκινοί χριςτιανοί. Είναι οι λεγόμενοι «αιρετικοί», αυτοί δθλαδι που διαλζγουν οριςμζνα ςτοιχεία τθσ πίςτθσ και απορρίπτουν κάποια άλλα. 63

64 Πε τουσ αιρετικοφσ μποροφμε να μιλάμε, αλλά είναι κακό να ςυηθτάμε για κρθςκευτικά κζματα, γιατί και αυτοί μποροφν να μασ παραπλανιςουν πάνω ςε ό,τι πιςτεφουν, αλλά και εμείσ να μθν ξζρουμε καλά τθν πίςτθ μασ και να νομίηουμε ότι άλλα είναι ςωςτά. Μεγαλφτερθ ικανοποίθςθ προξενεί το να δίνει κανείσ, παρά το να παίρνει: αυτόσ είναι ο χρυςόσ κανόνασ τθσ Σρκόδοξθσ πίςτθσ: να δίνουμε και όχι τόςο να παίρνουμε. Αν το μάκουμε από τθν μικρι μασ θλικία, τότε κα μποροφμε να καταλάβουμε τι αλθκινά είναι θ Εκκλθςία. Ξαλοφμαςτε να ηιςουμε ςε ζναν κόςμο όπου το να παίρνεισ είναι το εφκολο. Τμωσ το να δίνεισ είναι αυτό που κζλει ο Κεόσ. Ασ το παλεφουμε ςτθ ηωι μασ κι ασ μασ πθγαίνουν κόντρα εκείνοι που κεωροφν ότι θ πίςτθ είναι ξεπεραςμζνθ και όςοι δεν πιςτεφουν ςωςτά. Εμείσ ασ κυμόμαςτε ότι εκτόσ από το να προοδεφςουμε ςτθ ηωι μασ, ζχουμε και ωσ αποςτολι μασ να μιλάμε για το Χριςτό, για τθν Εκκλθςία, να χαιρόμαςτε που πιςτεφουμε και να μθν αωινουμε να μασ επθρεάηουν εναντίον τθσ πίςτθσ. Αν μποροφμε κιόλασ να προςευχόμαςτε για όλο τον κόςμο, τότε καταωζρνουμε να κάνουμε κάτι που ονομάηεται ιεραποςτολι, δθλαδι ζχουμε επικυμία όλοι οι άνκρωποι να γνωρίςουν το Χριςτό. Ερωτιςεισ 1. Ψι ςθμαίνει ότι ο Υαφλοσ ιταν «πνευματικόσ πατζρασ» για τουσ Εωζςιουσ; 2. Ψι ςθμαίνει «αιρετικόσ»; Υρζπει να ζχουμε ςχζςεισ με «αιρετικοφσ»; 3. Υοιοσ είναι θ Αλικεια για μασ τουσ χριςτιανοφσ; 4. Ζχουμε αποςτολι όλοι όςοι πιςτεφουμε ςτο Χριςτό; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία μασ καλεί ςε αγϊνα ςε ζναν κόςμο που πολλοί δεν πιςτεφουν ςτο Χριςτό και πολλοί πιςτεφουν λανκαςμζνα. Αν όμωσ είμαςτε μζλθ τθσ Σρκόδοξθσ Εκκλθςίασ, τότε μζνουμε ςτθν Αλικεια. Το Απολυτίκιο τθσ Κυριακισ τθσ Ορκοδοξίασ ςε ιχο β. Ψθν άχραντον εικόναν ςου προςκυνοφμεν αγακζ αιτοφμενοι ςυγχϊρθςιν των πταιςμάτων θμϊν, Χριςτζ ο Κεόσ. βουλιςει γαρ θυδόκθςασ ςαρκί ανελκείν εν τω ςταυρϊ, ίνα ρφςθσ ουσ ζπλαςασ εκ τθσ δουλείασ του εχκροφ. όκεν ευχαρίςτωσ βοϊμεν ςοι. χαράσ επλιρωςασ τα πάντα ο Χωτιρ θμϊν, παραγενόμενοσ εισ το ςϊςαι τον κόςμον. Φμνοι τθσ Σαρακοςτισ Κφριε των Δυνάμεων Ξφριε των Δυνάμεων, μεκ θμϊν γενοφ. Άλλον γαρ εκτόσ ςου βοθκόν εν κλίψεςιν ουκ ζχομεν. Ξφριε των Δυνάμεων, ελζθςον θμάσ. Τθ Υπερμάχω Ψθ Ωπερμάχω ςτρατθγϊ τα νικθτιρια Ωσ λυτρωκείςα των δεινϊν ευχαριςτιρια Αναγράωω ςοι θ πόλισ ςου Κεοτόκε. Αλλ ωσ ζχουςα το κράτοσ απροςμάχθτον Εκ παντοίων με κινδφνων ελευκζρωςον Μνα κράηω ςοι Χαίρε Ρφμωθ Ανφμωευτε! Υ Α Ω Ο Σ Χ Ε Υ Γ Α Φ Ξ Φ Σ Υ Χ Ψ Α Ε Χ Α Φ Ρ Ο Χ Ψ Ψ Λ Ψ Θ Σ Σ Ε Α Γ Κ Χ Ο Φ Χ Α Ε Θ Θ Α Ψ Ο Λ Ο Ω Χ Σ Λ Α Α Ο Θ Χ Ο Χ Α Λ Φ Ε Χ Θ Βρεσ ςτο κρυπτόλεξο, κάκετα και οριηόντια 7 λζξεισ από τθν ιςτορία που άκουςεσ και διάβαςεσ. Να ηωγραφίςετε τον αγιογράφο 64

65 65

66 Συνάντθςθ 20ι Ο Ραφλοσ και ο Βαρνάβασ ςτα Λφςτρα Σι Απόςτολοι Υαφλοσ και Βαρνάβασ βρζκθκαν κάποια ςτιγμι ςτθν διάρκεια τθσ προςπάκειάσ τουσ να γνωρίςουν ςτουσ ανκρϊπουσ τθσ Πικράσ Αςίασ τον Χριςτό, ςτθν περιοχι Οφςτρα. Ψθν θμζρα εκείνθ που πιγαν, είχε πανθγφρι προσ τιμιν του κεοφ Δία και μπροςτά ςτθν είςοδο τθσ πόλθσ είχε μαηευτεί πολφσ κόςμοσ. Χκζωτθκε λοιπόν ο Υαφλοσ πωσ κα ιταν καλό να μιλιςει ςτουσ ςυγκεντρωμζνουσ για τον αλθκινό Κεό. Εκεί κακόταν κι ζνασ άντρασ ανάπθροσ εκ γενετισ, με αδφνατα πόδια, που δεν είχε περπατιςει ποτζ ςτθ ηωι του. Αυτόσ άκουγε τον Υαφλο που μιλοφςε, κι όταν ο Υαφλοσ ζριξε το βλζμμα του πάνω του και είδε ότι ζχει τθν πίςτθ για να ςωκεί, του είπε με δυνατι ωωνι: «Χικω όρκιοσ ςτα πόδια ςου». Αναπιδθςε τότε εκείνοσ κι άρχιςε να περπατάει! Ψα πλικθ, όταν είδαν αυτό που ζκανε ο Υαφλοσ, άρχιςαν να ωωνάηουν δυνατά ςτθ λυκαονικι γλϊςςα λζγοντασ: Σι κεοί πιραν ανκρϊπινθ μορωι και κατζβθκαν ςε μασ! Ζτςι, τον Βαρνάβα τον ονόμαηαν Δία και τον Υαφλο Ερμι, επειδι αυτόσ ιταν ο κφριοσ ομιλθτισ! Mάλιςτα, ο ιερζασ του ναοφ του Δία, που ιταν χτιςμζνοσ μπροςτά ςτθν πόλθ τουσ, είχε ωζρει ταφρουσ και ςτεωάνια ςτισ πφλεσ και μαηί με τα πλικθ ικελε να προςωζρει κυςία ς αυτοφσ. Τταν όμωσ το άκουςαν οι απόςτολοι Υαφλοσ και Βαρνάβασ, ξζςχιςαν τα ροφχα τουσ και όρμθςαν μζςα ςτο πλικοσ ωωνάηοντασ δυνατά και λζγοντασ: Άντρεσ, τι είναι αυτά που κάνετε; Είμαςτε κι εμείσ άνκρωποι ομοιοπακείσ με ςασ και ςασ ωζρνουμε το χαρμόςυνο μινυμα να μεταςτραωείτε από αυτοφσ τουσ ψεφτικουσ Κεοφσ ςτο Ηωντανό Κεό, που δθμιοφργθςε τον ουρανό και τθ γθ και τθ κάλαςςα και όλα όςα υπάρχουν ς αυτά. O οποίοσ ςτισ περαςμζνεσ γενιζσ επζτρεψε ςε όλα τα ζκνθ να πορεφονται το δρόμο τουσ. Υαρόλο, βζβαια, που δεν άωθςε τουσ ανκρϊπουσ και ςυνζχιςε να ευεργετεί δίνοντάσ ςασ βροχζσ από τον ουρανό, κακϊσ και εποχζσ καρποωορίασ και γεμίηοντάσ ςασ ζτςι με τροωι και με ικανοποίθςθ τισ καρδιζσ ςασ. Οζγοντάσ τα, λοιπόν, αυτά, μόλισ και μετά βίασ ςταμάτθςαν τον κόςμο, ϊςτε να μθν προςωζρουν κυςία ς αυτοφσ. Ξατζωκαςαν, όμωσ, κάποιοι Λουδαίοι από τθν Αντιόχεια και το Λκόνιο κι αωοφ ζπειςαν τα πλικθ, λικοβόλθςαν τον Υαφλο και νομίηοντασ πωσ πζκανε, τον ζςυραν ζξω από τθν πόλθ. Kαι όταν κατόπιν τον περικφκλωςαν οι μακθτζσ, ςθκϊκθκε και μπικε ςτθν πόλθ. Kαι τθν άλλθ μζρα ξεκίνθςε μαηί με το Βαρνάβα για τθ Δζρβθ. (Ρράξ. 14, 8-20) Ερμθνευτικά ςχόλια Ρανθγφρι προσ τιμι του κεοφ Δία...για τον Αλθκινό Κεό: Ωπιρχε μια εποχι που οι άνκρωποι πίςτευαν ςε δϊδεκα ψεφτικουσ κεοφσ του Σλφμπου. Ψζτοιοι πιςτοί ιταν και οι κάτοικοι ςτα Οφςτρα που πίςτευαν ςτον κεό Δία. Ψου είχαν μάλιςτα και ιερείσ και ναό για να τον λατρεφουν, του ζκαναν και κυςίεσ ηϊων. Ψότε οι άνκρωποι δεν γνϊριηαν τον αλθκινό Κεό, γι αυτό ο Υαφλοσ και ο Βαρνάβασ πθγαίνουν να τουσ τον γνωρίςουν. Ιταν εντολι του Λθςοφ ςτουσ Αποςτόλουσ να τον γνωρίςουν ςε όλα τα ζκνθ, ϊςτε όλοι οι άνκρωποι να ζχουν τθν ευκαιρία να γνωρίςουν τθν Αλικεια, τθν Ηωι και τθν Ανάςταςθ μζςα από τθν πίςτθ ςτον Λθςοφ Χριςτό. Άντρασ ανάπθροσ...είχε πίςτθ για να ςωκεί: αλικεια ο ανάπθροσ άντρασ δεν κα ηθτοφςε τθν βοικεια του Δία για να γίνει καλά και να περπατιςει; Χίγουρα κα τθ ηθτοφςε. Αλλά κεραπεία δεν ζβλεπε, αωοφ ο Δίασ, ζνασ ψεφτικοσ κεόσ δεν ακοφει και δεν αιςκάνεται τουσ ανκρϊπουσ. Τμωσ ο ανάπθροσ άντρασ πίςτευε. Σ κάκε άνκρωποσ μζςα του ςαν δθμιοφργθμα του Κεοφ, ζχει και τθν πνοι του Κεοφ μζςα του, τθν ανάγκθ να Ψον ψάχνει, να Ψου μιλάει, να προςεφχεται, να ελπίηει ςε Εκείνον που τον ζπλαςε. Εκεί πίςτευε και ο ανάπθροσ άντρασ, γι αυτό και μετά από όςα άκουςε από τον Υαφλο, το καφμα γίνεται! Γίνεται γιατί θ καρδιά του ανάπθρου ζχει δεχτεί τον Λθςοφ Χριςτό ωσ μόνο Αλθκινό Κεό και θ αγάπθ του ς αυτόν είναι πάνω απ όλα. Ζτςι τον Βαρνάβα τον ονόμαςαν Δία και τον Ραφλο Ερμι: οι άνκρωποι αντί να πιςτζψουν ςτον λόγο των αποςτόλων, μζνουν μόνο ςτο καφμα με τον ανάπθρο και ςτα «μαγικά» που κάνουν οι Απόςτολοι. Ζτςι τουσ κάνουν κεοφσ. Κζλουν κεοφσ που κάνουν καλφτερθ τθν κακθμερινι ηωι, πιο άνετθ, δίνουν δφναμθ και απολαφςεισ. Ρα ωάμε, να πιοφμε, να μθν ζχουμε προβλιματα ςιμερα με τθν βοικεια των κεϊν μασ, γιατί αφριο ίςωσ πεκάνουμε και όλα κα ζχουν τελειϊςει. Σι κάτοικοι των Οφςτρων μοιάηουν με τουσ ςθμερινοφσ ανκρϊπουσ, που δεν αναηθτοφν να ςυναντιςουν ςτθν ηωι τουσ τον Δθμιουργό τουσ, Ψον Κεό τθσ Αγάπθσ, που δεν κζλουν να γίνουν αλθκινά πρόςωπα μζςα από τθν κοινωνία με τον Κεό, αλλά αναηθτοφν ψεφτικουσ κεοφσ καλοπζραςθσ και ωυγισ από τισ δυςκολίεσ τθσ κακθμερινισ ηωισ (υπολογιςτζσ, χριματα, τθλεοπτικά είδωλα, ακλθτικά είδωλα, τυχερά παιχνίδια, μαγικά, αςτρολογία). Σ ανάπθροσ όμωσ που μιλοφςε ςτον Κεό μζςα του, ίςωσ και μια ολόκλθρθ ηωι, βρικε τον Αλθκινό Κεό. Θ ταπεινι μασ πίςτθ ςτον Χριςτό τον ωζρνει κοντά μασ. Θ μικρι μασ προςευχοφλα κάκε μζρα ακοφγεται από τον Κεό και ςε όλα μασ βοθκά και μασ ςτθρίηει, όπωσ Εκείνοσ γνωρίηει. Λικοβόλθςαν τον Ραφλο: για τθν πίςτθ του ςτον Χριςτό ο απόςτολοσ Υαφλοσ πιγε να πεκάνει πολλζσ ωορζσ. Ξι εμείσ ςιμερα όμωσ, ςαν μικροί χριςτιανοί που πιςτεφουμε, που κοινωνοφμε, που είμαςτε μζλθ τθσ Εκκλθςίασ κινδυνεφουμε από τουσ ςθμερινοφσ ψεφτικουσ κεοφσ. Γιατί αν παραςυρκοφμε και αςχολθκοφμε αποκλειςτικά μαηί τουσ, ςίγουρα κα γλυκακεί θ ψυχι μασ από τισ απολαφςεισ που προςωζρουν, από τθν ψεφτικθ δόξα και χαρά και κα χάςουμε τθν αλθκινι χαρά τθσ ηωισ κοντά ςτον Χριςτό, ςτουσ Αγίουσ και τθν Εκκλθςία. Χρειάηεται λοιπόν να προςζχουμε με τι αςχολοφμαςτε, ποφ αωιερϊνουμε τον χρόνο μασ και τθν δθμιουργικότθτα μασ, τθν ηωι που μασ χάριςε ο Κεόσ. Τλθ μζρα παίηουμε μόνο ςτο Διαδίκτυο ι καλλιεργοφμαςτε και πνευματικά; Δθλαδι μελετάμε τα 66

67 μακιματά μασ, διαβάηουμε κάποιο εξωςχολικό βιβλίο, μακαίνουμε κάποια τζχνθ, ακλοφμαςτε, πθγαίνουμε Εκκλθςία; Ζχουμε αγωνία για τα τθλεοπτικά ζργα ι για τον αν κάνουμε καλι ηωι, ζχουμε ςωςτι ςυμπεριωορά απζναντι ςτο Κεό και τουσ ςυνάνκρωπουσ μασ; Βαςίηουμε τθν ηωι μασ ςτθν τφχθ και τα χριματα ι ςτθν Αγάπθ του κεοφ και τισ προςευχζσ των Αγίων μασ; Υροςευχόμαςτε για το καφμα ςτθν ηωι μασ ι ψάχνουμε τον μζλλον μασ ςτθν αςτρολογία; Θ Εκκλθςία μασ δείχνει το δρόμο του αλθκινοφ Κεοφ. Ασ τον ακολουκιςουμε. Ερωτιςεισ 1. Υου πίςτευαν οι κάτοικοι των Οφςτρων; 2. Ζχουμε ςιμερα ψεφτικουσ κεοφσ; Υοιουσ; 3. Υοιοσ είναι ο ηωντανόσ Κεόσ; 4. Ψι ηθτά από μασ ο Αλθκινόσ Κεόσ; Υρζπει να παλεφουμε ςτθ ηωι μασ εναντίων των ςφγχρονων ψεφτικων κεϊν; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία ωανερϊνει τον Χριςτό. Τποιοσ πιςτεφει ςτον Χριςτό πρζπει να παλζψει εναντίων των ειδϊλων, των ςφγχρονων ψεφτικων κεϊν που κάνουν τουσ ανκρϊπουσ να πιςτεφουν ςε αξίεσ που δεν ζχουν νόθμα και αλικεια. 1. Ο 2. Ω 3. Χ 4. Ψ 5. Φ 6. Α 1. Σ Υαφλοσ και ο Βαρνάβασ μιλοφςαν για τθν. 2. Σι κάτοικοι των Οφςτρων ικελαν να προςωζρουν ςτουσ αποςτόλουσ. 3. Θ..ςτον Αλθκινό Κεό ζκανε καλά τον ανάπθρο. 4. Πασ παρουςιάηει κάκε μζρα πολλοφσ ψεφτικουσ Κεοφσ. 5. Σι περιςςότεροι άνκρωποι τα λατρεφουν ςαν κεό. 6. Σ Κεόσ...είναι. Να ηωγραφίςετε ςε μινιατοφρα τον απόςτολο Ραφλο 67

68 Συνάντθςθ 21θ Ο Ραφλοσ και ο Αγρίππασ Πετά τθν αναχϊρθςι του από τθν Πίλθτο, ο Υαφλοσ πιγε ςτα Λεροςόλυμα. Εκεί, όπωσ το είχε προωθτεφςει ςτουσ πρεςβυτζρουσ τθσ Εωζςου, τον ςυνζλαβαν οι Φωμαίοι, κατόπιν καταγγελίασ των Λουδαίων. Σι Λουδαίοι ικελαν να τον δολοωονιςουν. Τμωσ οι Φωμαίοι, για περιςςότερθ αςωάλεια, τον ζςτειλαν ςτθν Ξαιςάρεια τθσ Υαλαιςτίνθσ. Χτθν Ξαιςάρεια πιγαν για να επιςκεωκοφν τον Φωμαίο διοικθτι Φιςτο ο βαςιλιάσ των Λουδαίων Αγρίππασ και θ γυναίκα του Βερενίκθ. Σ Φιςτοσ ηιτθςε από τον Αγρίππα να δει τον Υαφλο, κακϊσ ιταν και οι δφο Λουδαίοι και να του δϊςει τθν άποψι του γι αυτόν. Σ Αγρίππασ τότε είπε ςτον Υαφλο: «Χου επιτρζπεται να απολογθκείσ». Ψότε ο Υαφλοσ ςικωςε το χζρι του και άρχιςε τθν απολογία του: «Κεωρϊ ευτυχι τον εαυτό μου, βαςιλιά Αγρίππα, γιατί ςιμερα κα απολογθκϊ ενϊπιόν ςου για όλα όςα με κατθγοροφν οι Λουδαίοι. Ξι αυτό προπάντων γιατί εςφ γνωρίηεισ όλα τα ζκιμα και τα κρθςκευτικά προβλιματα των Λουδαίων. Γι αυτό παρακαλϊ να με ακοφςεισ με υπομονι. Τλοι οι Λουδαίοι ξζρουν τθ ηωι μου από τθ νεαρι μου θλικία, αωοφ από τα νιάτα μου ζηθςα ανάμεςα ςτο λαό μου και ςτα Λεροςόλυμα. Αυτοί με γνωρίηουν από παλιά και μποροφν να μαρτυριςουν ότι ζηθςα ςφμωωνα με τισ αρχζσ τθσ πιο αυςτθρισ ομάδασ τθσ κρθςκείασ μασ, που είναι οι Φαριςαίοι. Ψϊρα λοιπόν, ςτζκομαι εδϊ και δικάηομαι, γιατί πιςτεφω ότι ο Κεόσ κα εκπλθρϊςει τθν υπόςχεςθ που ζδωςε ςτουσ προγόνουσ μασ. Σι δϊδεκα ωυλζσ μασ ςυνεχϊσ, νφχτα και μζρα, λατρεφουν το Κεό, με τθν ελπίδα να ωτάςουν τελικά να δουν τθν εκπλιρωςθ αυτισ τθσ υπόςχεςθσ. Γι αυτι τθν ελπίδα κατθγοροφμαι από τουσ Λουδαίουσ, βαςιλιά Αγρίππα. Γιατί ςασ ωαίνεται απίςτευτο ότι ο Κεόσ αναςταίνει νεκροφσ; Ξι εγϊ ο ίδιοσ βζβαια είχα πιςτζψει ότι ζπρεπε να κάνω ό, τι μποροφςα εναντίον του ονόματοσ του Λθςοφ του Ραηωραίου. Αυτό και ζκανα ςτα Λεροςόλυμα: πολλοφσ από τουσ χριςτιανοφσ εγϊ τουσ ζκλειςα ςτισ ωυλακζσ και οι αρχιερείσ ςυμωωνοφςαν μ αυτό. Ξι όταν τουσ καταδίκαηαν ςε κάνατο, τουσ καταδίκαηα κι εγϊ. Χε όλεσ τισ ςυναγωγζσ πολλζσ ωορζσ προςπακοφςα, χρθςιμοποιϊντασ βία, να τουσ αναγκάςω να αρνθκοφν τθν πίςτθ τουσ. Είχα τόςο μεγάλθ μανία, ϊςτε τουσ καταδίωκα ακόμα και ςτισ πόλεισ που βρίςκονται ζξω από τθ χϊρα. Υθγαίνοντασ γι αυτό το ςκοπό ςτθ Δαμαςκό, είδα ςτο δρόμο, βαςιλιά μου, μζρα μεςθμζρι, ζνα ωωσ από τον ουρανό πιο λαμπρό κι από τον ιλιο, να με περιβάλλει με τθ λάμψθ του κι εμζνα κι αυτοφσ που πιγαιναν μαηί μου. Τλοι μασ πζςαμε ςτθ γθ κι εγϊ άκουςα μια ωωνι που μου ζλεγε ςτθν εβραϊκι γλϊςςα: «Χαοφλ, Χαοφλ, γιατί με καταδιϊκεισ; Είναι οδυνθρό να κλοτςάσ ςτα καρωιά». Εγϊ ρϊτθςα: «Υοιοσ είςαι, Ξφριε;» Ξι εκείνοσ απάντθςε: «εγϊ είμαι ο Λθςοφσ, που εςφ τον καταδιϊκεισ. Χικω όμωσ και ςτάςου ςτα πόδια ςου. Γι αυτό ωανερϊκθκα ς εςζνα: για να ςε πάρω ςτθν υπθρεςία μου και να ςε κάνω μάρτυρα γι αυτά που είδεσ και γι αυτά που κα ςου δείξω ακόμα. Κα ςε προςτατεφω από το λαό ςου και από τουσ εκνικοφσ, ςτουσ οποίουσ εγϊ ςε ςτζλνω, για ν ανοίξεισ τα μάτια τουσ, ϊςτε να επιςτρζψουν από το ςκοτάδι ςτο ωωσ και από το διάβολο ςτο Κεό. Γιατί, αν πιςτζψουν ςε μζνα κα λάβουν τθ ςυγχϊρεςθ των αμαρτιϊν τουσ και μια κζςθ ανάμεςα ςτουσ ανκρϊπου που ανικουν ςτο Κεό. Ϊςτερα απ αυτά, βαςιλιά Αγρίππα, δεν αρνικθκα να υπακοφςω ςτθν ουράνια οπταςία, αλλά άρχιςα να κθρφττω, πρϊτα ς αυτοφσ που ιταν ςτθ Δαμαςκό και ςτα Λεροςόλυμα κι φςτερα ς όλθ τθ χϊρα τθσ Λουδαίασ και ςτουσ εκνικοφσ, να μετανοιςουν και να επιςτρζψουν ςτο Κεό και να δείχνουν τθ μετάνοιά τουσ με τα ζργα τουσ. Αυτοί ιταν οι λόγοι για τουσ οποίουσ οι Λουδαίοι με ςυνζλαβαν ςτο ναό και προςπάκθςαν να με ςκοτϊςουν. Σ Κεόσ όμωσ με βοικθςε μζχρι ςιμερα και ςτζκομαι ηωντανόσ για να πω ό, τι ζηθςα ςε μικροφσ και μεγάλουσ και να μθ λζω τίποτα άλλο εκτόσ από εκείνα που οι προωιτεσ και ο Πωυςισ είπαν ότι πρόκειται να γίνουν: ότι ο Χριςτόσ κα υποςτεί το πάκοσ και κα αναςτθκεί πρϊτοσ από τουσ νεκροφσ και κα κθρφξει το ωωσ τθσ ςωτθρίασ ςτο λαό μασ και ςτουσ εκνικοφσ». Ενϊ ο Υαφλοσ ςυνζχιηε ζτςι τθν απολογία του, ωϊναξε ο Φιςτοσ δυνατά: «Είςαι τρελόσ, Υαφλε! Ψα πολλά γράμματα που ζμακεσ ς ζωεραν ςτθν τρζλα!». «Δεν είμαι τρελόσ, εξοχότατε Φιςτε», λζει ο Υαφλοσ, «αλλά λζω λόγια αλθκινά και λογικά. Σ βαςιλιάσ ξζρει για ποιο πράγμα μιλάω, γι αυτό και του μιλάω ανοιχτά. Είμαι βζβαιοσ ότι τίποτα από αυτά δεν του είναι άγνωςτο, γιατί αυτά δεν ζγιναν ςε καμιά απόμερθ γωνιά. Υιςτεφεισ βαςιλιά Αγρίππα ςτουσ προωιτεσ; ζρω ότι πιςτεφεισ». Ψότε ο Αγρίππασ είπε ςτον Υαφλο: «Οίγο ακόμα και κα με πείςεισ να γίνω χριςτιανόσ!»ξι ο Υαφλοσ είπε: «Κα ευχόμουν ςτο Κεό, ςε λίγο ι ςε πολφ χρόνο, όχι μόνο εςφ, αλλά και όλοι όςοι με ακοφνε ςιμερα, να γίνουν όμοιοι μ εμζνα, εκτόσ απ αυτά τα δεςμά». Ξαι τότε ο βαςιλιάσ και θ γυναίκα του είπαν ςτον Φιςτο ότι ο Υαφλοσ δεν είχε κάνει κανζνα ζγκλθμα, για το οποίο να ζπρεπε να κανατωκεί. Επειδι όμωσ ο ίδιοσ ο Υαφλοσ το είχε ηθτιςει, πιραν τθν απόωαςθ να τον ςτείλουν ςτθ Φϊμθ για να τον δικάςει ο αυτοκράτορασ. (Ρράξ. 26, 1-32) Ερμθνευτικά ςχόλια Κεωρϊ τον εαυτό μου ευτυχι που κα απολογθκϊ: ο Υαφλοσ ζχει τζτοια πίςτθ, εμπιςτοςφνθ και αγάπθ ςτο Κεό που δε ωοβάται να απολογθκεί ςτον άπιςτο βαςιλιά Αγρίππα. Θ πίςτθ του τοφ δίνει χαρά και τθν ελπίδα με τθν απολογία του και άλλοι άνκρωποι να πιςτζψουν. 68

69 Ο Κεόσ κα εκπλθρϊςει τθν υπόςχεςθ που ζδωςε ςτουσ προγόνουσ μασ : ο Κεόσ ςτα χρόνια τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ, τα χρόνια των προωθτϊν, ζδωςε τθν υπόςχεςθ ςτο λαό του Λςραιλ ότι κα ςτείλει τον Ωιό Ψου. Χτα χρόνια του Υαφλου ο Χριςτόσ ζχει ζρκει και ζχει αναςτθκεί, αλλά όςοι δεν τον πίςτεψαν περιμζνουν ακόμθ τον ερχομό του. Τταν κα πιςτζψουν και κα αναγνωρίςουν ότι ο Χριςτόσ είναι ο Ωιόσ του Κεοφ που ιρκε ςτθ γθ και μετά το κάνατό του αναςτικθκε, τότε κα εκπλθρωκεί και γι αυτοφσ θ προωθτεία. Γιατί ςασ φαίνεται απίςτευτο ότι ο Κεόσ αναςταίνει νεκροφσ; πολλοί από τουσ ειδωλολάτρεσ δεν αρνοφνταν να ακοφςουν αυτά που είχε να πει ο Υαφλοσ. Αυτό που δεν παραδζχονταν με τίποτα όμωσ, τουσ ωαινόταν απίςτευτο, ιταν θ ανάςταςθ του Χριςτοφ και θ υπόςχεςθ τθσ ανάςταςθσ και των ανκρϊπων. Ζηθςα ςφμφωνα με τισ αρχζσ των Φαριςαίων: οι Φαριςαίοι ιταν Λουδαίοι που γνϊριηαν και τθροφςαν αυςτθρά τισ εντολζσ του Κεοφ. Θ ουράνια οπταςία: θ ουράνια οπταςία, το όραμα δθλαδι που είδε ο Υαφλοσ πθγαίνοντασ προσ τθ Δαμαςκό, ιταν ο ίδιοσ ο Χριςτόσ που ωανερϊκθκε ϊςτε ο Υαφλοσ να Ψον γνωρίςει, να μετανοιςει και να βοθκιςει με το κιρυγμα και τθ ηωι του και άλλουσ, ειδωλολάτρεσ και Λουδαίουσ να γνωρίςουν τθν αλικεια, που είναι ο ίδιοσ ο Χριςτόσ. Ζτςι και ζγινε. Αυτι είναι θ ςτιγμι τθσ μεγάλθσ αλλαγισ ςτθ ηωι του Υαφλου, τθσ μεταςτροωισ του, όπωσ λζμε, τθσ μετάνοιασ που τον κάνει ςτο κζντρο τθσ ηωισ του να ζχει το Χριςτό και τθν αγάπθ. Αυτό μπορεί να ςυμβεί και ςτθ δικι μασ τθ ηωι. Είςαι τρελόσ, Ραφλε, τα πολλά γράμματα ςου ζφεραν τρζλα! ο Φιςτοσ νομίηει ότι ο Υαφλοσ είναι τρελόσ, γιατί δε κζλει να πιςτζψει ςτο Κεό. Υολλοί άνκρωποι νομίηουν πωσ οι χριςτιανοί είμαςτε τρελοί, όταν πιςτεφουμε ςτο Χριςτό και τθν Ανάςταςθ, γιατί χρθςιμοποιοφν μόνο το μυαλό τουσ για να καταλάβουν τα καφμα ο Χριςτόσ να γίνεται άνκρωποσ, να πεκαίνει και να αναςταίνεται, χωρίσ να αωινουν τθν καρδιά τουσ να αγαπιςει. Αυτό όμωσ δε κα πρζπει να μασ κάνει να απογοθτευόμαςτε, γιατί ο Χριςτόσ μασ δίνει δφναμθ ςτισ δυςκολίεσ και δε κζλει να τα παρατάμε. Αυτι θ ςτάςθ των ανκρϊπων μασ κάνει να γνωρίηουμε καλά ότι θ ηωι του χριςτιανοφ είναι ηωι μίμθςθσ του Χριςτοφ. Τπωσ ο Χριςτόσ ςταυρϊκθκε, ζτςι κι εμείσ κα πρζπει να προετοιμάηουμε τουσ εαυτοφσ μασ για ςταυρό ςτθ ηωι μασ. Χταυρόσ είναι να ςυγχωροφμε αυτοφσ που δεν μασ καταλαβαίνουν. Χταυρόσ είναι να λζμε ΣΧΛ εκεί που κα μποροφςαμε να ποφμε ΡΑΛ και να περνάμε καλά. Χταυρόσ είναι να νθςτεφουμε. Χταυρόσ είναι να κάνουμε ςτθν άκρθ τον εγωιςμό μασ. Χταυρόσ είναι να δείχνουμε αγάπθ. Χταυρόσ είναι να αωινουμε το κρεβάτι μασ και να πθγαίνουμε ςτθν Εκκλθςία. Ξαι αυτόσ ο ςταυρόσ κάνει τουσ άλλουσ να μασ ειρωνεφονται καινα μασ απορρίπτουν. Τμωσ εμείσ, από τθν μικρι μασ θλικία, ςθκϊνουμε αυτό το ςταυρό, γνωρίηοντασ ότι ο Χριςτόσ είναι κοντά μασ! Ερωτιςεισ 1. Υϊσ επζςτρεψε ο Υαφλοσ ςτο χριςτιανιςμό; 2. Ιταν θ ηωι του εφκολθ μετά τθν επιςτροωι του; Ψον δζχτθκαν οι ςυμπατριϊτεσ του; 3. Ψι ςιμαινε θ ωράςθ του Φιςτου ότι «είςαι τρελόσ Υαφλε»; 4. Ζχουμε εφκολθ και ευχάριςτθ ηωι οι χριςτιανοί ι ςθκϊνουμε ςταυροφσ; 5. Υρζπει να ωοβόμαςτε τουσ ςταυροφσ ι να χαιρόμαςτε γιατί ο Χριςτόσ είναι μαηί μασ; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία μασ καλεί να ηοφμε ηωι ςταυρωμζνθ, ςτθν οποία ο Χριςτόσ μασ δίνει δφναμθ. Το Απολυτίκιο τθσ Σταυροπροςκυνιςεωσ ςε ιχο α. Χϊςον Ξφριε τον λαόν ςου και ευλόγθςον τθν κλρονομίαν ςου. Ρίκασ τοισ βαςιλεφςι κατά βαρβάρων δωροφμενοσ και το ςον ωυλάττων, δια του Χταυροφ ςου, πολίτευμα. Χ Σ Ο Ω Α Υ Ε Θ Π Ω Φ Ξ Φ Ο Ω Σ Α Χ Ε Χ Α Χ Ρ Θ Χ Χ Ψ Α Ψ Ξ Χ Σ Ε Υ Γ Λ Σ Φ Φ Υ Α Ρ Ψ Ω Α Λ Ο Ε Χ Α Χ Φ Λ Φ Θ Ψ Θ Γ Ο Ε Φ Χ Φ Α Χ Β Βρεσ ςτο κρυπτόλεξο, κάκετα και οριηόντια 7 λζξεισ από τθν ιςτορία που άκουςεσ και διάβαςεσ. Σι λζξεισ είναι γραμμζνεσ ανάποδα (από το τζλοσ προσ τθν αρχι) Να ηωγραφίςετε τον Σταυρό του Κυρίου μασ 69

70 70

71 Συνάντθςθ 22θ Το όραμα τθσ Τρωάδασ Σ Απόςτολοσ Υαφλοσ, πριν περάςει ςτον Ελλαδικό χϊρο, ζωκαςε ςτθ Δζρβθ και ςτα Οφςτρα τθσ Πικράσ Αςίασ. Εκεί υπιρχε ζνασ μακθτισ που ονομαηόταν Ψιμόκεοσ. Ιταν γιοσ μιασ πιςτισ γυναίκασ Λουδαϊκισ καταγωγισ, ενϊ ο πατζρασ του ιταν Ζλλθνασ. Γι αυτόν, οι χριςτιανοί ςτα Οφςτρα και ςτο Λκόνιο ζδιναν πολφ καλι μαρτυρία. Αυτόν κζλθςε ο Υαφλοσ να τον πάρει για να περιοδεφει μαηί του. Ψον πιρε, λοιπόν, και του ζκανε περιτομι για να μθ ςκανδαλίηονται οι Λουδαίοι, που ηοφςαν ςτα μζρθ εκείνα, γιατί ιξεραν όλοι πωσ ο πατζρασ του ιταν Ζλλθνασ. Χτο μεταξφ, κακϊσ περιόδευαν τισ πόλεισ, τουσ γνωςτοποιοφςαν τα δόγματα που είχαν εγκρικεί από τουσ αποςτόλουσ και τουσ πρεςβυτζρουσ που βρίςκονταν ςτθν Λερουςαλιμ, για να τα τθροφν. Ζτςι, λοιπόν, οι εκκλθςίεσ ςτζριωναν ςτθν πίςτθ και αυξάνονταν ςε αρικμό κάκε μζρα. Χτθ ςυνζχεια, επειδι το Άγιο Υνεφμα τουσ ωανζρωςε ότι δεν ζπρεπε άλλο να κθρφξουν το Ευαγγζλιο ςτθν Αςία, διζςχιςαν τθ Φρυγία και τθν περιοχι τθσ Γαλατίασ και ιρκαν προσ τα ςφνορα τθσ Mυςίασ, από όπου επιχειροφςαν να κατευκυνκοφν ςτθ Bικυνία, αλλά το Άγιο Υνεφμα δεν τουσ το επζτρεψε. Ζτςι, αωοφ παρζκαμψαν τθ Mυςία, κατζβθκαν ςτθν Ψρωάδα, κοντά ςτθν αρχαία Ψροία. Εκεί, ςτθ διάρκεια τθσ νφχτασ, ο Υαφλοσ είδε ζνα όραμα. Mπροςτά του ςτεκόταν ζνασ Πακεδόνασ και τον παρακαλοφςε λζγοντασ: Υζρνα ςτθ Πακεδονία και βοικθςζ μασ. Τταν είδε το όραμα, ηθτιςαμε να ξεκινιςουμε απευκείασ ςτθ Πακεδονία, ςυμπεραίνοντασ ότι μασ ζχει καλζςει ο Kφριοσ να τουσ κθρφξουμε το Ευαγγζλιο. Ζτςι, αποπλεφςαμε από τθν Ψρωάδα κατευκείαν ςτθ Χαμοκράκθ και τθν επόμενθ μζρα ςτθ Ρεάπολθ κι από εκεί ςτουσ Φιλίππουσ, που είναι θ πρϊτθ πόλθ ςτθν περιοχι εκείνθ τθσ Πακεδονίασ, θ οποία είναι Φωμαϊκι αποικία. Χτθν πόλθ αυτι παρατείναμε τθν παραμονι μασ για μερικζσ μζρεσ. (Ρράξ. 16, 1-12) Ερμθνευτικά ςχόλια: Δζρβθ-Λφςτρα-Λκόνιο Αςία-Φρυγία- Γαλατία..κατζβθκαν ςτθν Τρωάδα: ο Απόςτολοσ Υαφλοσ βλζπουμε γυρίηει από πόλθ ςε πόλθ και από χωριό ςε χωριό για να μιλιςει ςτουσ ανκρϊπουσ για τον Λθςοφ χριςτό και να τουσ ωζρει το χαρμόςυνο μινυμα τθσ Ανάςταςθσ και τθσ Βαςιλείασ Ψου. Υαντοφ βρίςκει ανκρϊπουσ που ανοίγουν τισ καρδίεσ τουσ ςτον λόγο του και πιςτεφουν ςτον Χριςτό. Ξαι οι πιςτοί και βαπτιςμζνοι Χριςτιανοί αυξάνονται και οι Εκκλθςίεσ πλθκαίνουν και νζοι απόςτολοι ετοιμάηονται για να κθρφξουν το Ευαγγζλιο, όπωσ εδϊ ο ςυνεργάτθσ του Υαφλου ο Ψιμόκεοσ που αργότερα κα γίνει απόςτολοσ του Ξυρίου. Για να μθν ςκανδαλίηονται οι Λουδαίοι: ο Υαφλοσ, ςε όποια περιοχι κι αν πιγαινε, ξεκινοφςε το κιρυγμά του από τουσ Λουδαίουσ. Είχαν κοινζσ παραςτάςεισ, ιταν ςυμπατριϊτεσ και ιταν ευκολότερο γι αυτόν να μιλιςει ςε δικοφσ του ανκρϊπουσ. Πετά από τουσ Λουδαίουσ μιλοφςε και ςτουσ Ζλλθνεσ, δθλαδι ςτουσ ειδωλολάτρεσ. Αν οι Λουδαίοι ζβλεπαν τον Υαφλο να ζχει ςυνεργάτθ ελλθνικισ καταγωγισ, τότε δεν κα δεχόντουςαν να ακοφςουν τον Υαφλο. Κα ςκανδαλίηονταν, γιατί πίςτευαν ότι οι γνιςιοι Λουδαίοι δεν ζπρεπε να ανακατεφονται με ειδωλολάτρεσ. Γι αυτό ο Υαφλοσ, για να μθ γίνει θ εκνικι καταγωγι εμπόδιο ςτθν κιρυξθ του λόγου του Κεοφ, ηθτά από τον Ψιμόκεο να ακολουκιςει το ιουδαϊκό ζκιμο τθσ περιτομισ, κάτι που το δζχονταν οι Λουδαίοι. Εμποδίςτθκαν από το Άγιο Ρνεφμα: το Άγιο Υνεφμα δίνει δφναμθ ςτον Υαφλο και τουσ αποςτόλουσ και τουσ κακοδθγεί. Σ Χριςτόσ το είχε υποςχεκεί αυτό ςτουσ μακθτζσ του ότι όταν Εκείνοσ κα είναι πια κοντά ςτον Υατζρα Ψου, δεν κα τουσ αωιςει μόνουσ ςτο ζργο τουσ αλλά κα ςτείλει τον Υαράκλθτο, δθλαδι το Υνεφμα το Άγιο και αυτό κα τουσ ωωτίηει και αυτό κα μιλάει με τα ςτόματά τουσ και για όλα κα προνοεί. Σι μακθτζσ νιϊκουν το Άγιο Υνεφμα γιατί το δζχτθκαν τθν θμζρα τθσ Υεντθκοςτισ και ζλαβαν τθν Χάρθ Ψου. Ζτςι και ο Υαφλοσ ςυνεχίηει το ταξίδι του προσ τα εκεί που τον κακοδθγεί το Άγιο Υνεφμα. Χε όποια περιοχι και αν βρίςκεται δεν λζει ςτουσ 71

72 ανκρϊπουσ να αωιςουν τθν γλϊςςα και τθν πατρίδα τουσ και να τον ακολουκιςουν ι να ξεχάςουν όλεσ τισ παραδόςεισ και τισ ςυνικειεσ του λαοφ τουσ, αλλά τουσ γνωρίηει τον Λθςοφ Χριςτό ωσ τον μόνο Αλθκινό Κεό, τον Κεό τθσ Αγάπθσ που πζκανε για μασ ϊςτε να μασ ανοίξει τον δρόμο τθσ Ανάςταςθσ. Σ Λθςοφσ Χριςτόσ δεν χωρίηει τουσ ανκρϊπουσ ςε λαοφσ ςε καλοφσ και κακοφσ, αλλά είναι Υατζρασ μασ αλθκινόσ και κζλει όλοι οι να ςωκοφμε. Ρζρνα ςτθ Μακεδονία και βοικθςζ μασ: ποια βοικεια να ηθτοφςαν άραγε οι Πακεδόνεσ με αυτό το όραμα από τον Υαφλο; Σ Υαφλοσ οφτε χριματα είχε οφτε καμιά κοςμικι εξουςία. Αυτό που ζκανε με όλθ του τθν δφναμθ ιταν να κθρφττει τον Χριςτό. Ξαι οι μακεδόνεσ λοιπόν αυτό ηθτοφςαν. Άνκρωποι πιςτοί και αναηθτθτζσ του κεοφ οι Πακεδόνεσ κζλουν θ πατρίδα τουσ και ο λαόσ τθσ να γνωρίςουν τον Αλθκινό Κεό. Σι Πακεδόνεσ ζχουν ταυτότθτα, είναι Πακεδόνεσ και Ζλλθνεσ με τον ερχομό όμωσ του Υαφλου Κα γίνουν και Χριςτιανοί. Θ ταυτότθτά τουσ πλουτίηεται και αποκτά νόθμα και λόγο φπαρξθσ. Ξάκε λαόσ και κάκε άνκρωποσ ηει και πορεφεται, γράωει ιςτορία μζςα ςτον κόςμο. Σ Χριςτιανόσ όμωσ και ο λαόσ ο Χριςτιανικόσ πορεφεται μζςα ςτον κόςμο με το βλζμμα ςτθν Αιϊνια ηωι και τθ Βαςιλεία των Συρανϊν. Αυτι είναι θ πίςτθ μασ. Ζχουμε εδϊ τθν αγαπθμζνθ μασ πατρίδα. Αλλά θ αλθκινι μασ πατρίδα είναι ςτον Συρανό. Ψζτοια πίςτθ είχαν και οι πρόγονοί μασ οι ςκλαβωμζνοι για 400 χρόνια ςτουσ Ψοφρκουσ. Ξαι θ πίςτθ τουσ αυτι τουσ βοικθςε να μθν ξεχάςουν ότι είναι Ζλλθνεσ και Χριςτιανοί. Ξαι με τθν βοικεια του Κεοφ και τθν πίςτθ ςτθν Ανάςταςθ τθσ πατρίδασ ξεκίνθςαν τθν Ελλθνικι Επανάςταςθ του Ερωτιςεισ 1.Ψι όραμα είδε ο Υαφλοσ; 2. Γιατί ο Υαφλοσ πζραςε ςτθν Πακεδονία; 3. Υοιον πιρε μαηί του ςτο ταξίδι του; 4. Σ Υαφλοσ περιωρόνθςε τθν ςτάςθ των ςυμπατριωτϊν του να τιμάται θ πατρίδα τουσ και να μθν είναι κοντά τουσ ειδωλολάτρεσ; 5. Θ Εκκλθςία μασ ςυμβουλεφει να μθν ενδιαωερόμαςτε για τθν πατρίδα μασ; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία ςτθρίηει τθν πατρίδα και δίνει ςτουσ ανκρϊπουσ ταυτότθτα. ΚΥΡΤΟΛΕΞΟ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΩΕΣ ΤΘΣ ΕΛΛΘΝΛΚΘΣ ΕΡΑΝΑΣΤΑΣΘΣ ΒΕΛΤΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ Ηωγράφιςε τθν Ελλθνικι ςθμαία 72

73 73

74 Συνάντθςθ 23θ Ο Ευρωκλφδων και οι τρίχεσ τθσ κεφαλισ μασ Πετά τθν απολογία του Αποςτόλου Υαφλου ςτον βαςιλιά Αγρίππα και ςτον Φωμαίο διοικθτι Φιςτο, αποωαςίςτθκε από τουσ Φωμαίουσ ο Υαφλοσ να ςταλεί ςτθ Φϊμθ, για να αποωαςίςει γι αυτόν ο Ξαίςαρασ. Ψο καράβι ζωταςε πρϊτα ςτθν Ξριτθ, ςε ζναν τόπο, που τον ζλεγαν Kαλοί Οιμζνεσ, κι εκεί κοντά ιταν θ πόλθ Οαςαία. Επειδι, όμωσ, πζραςε αρκετόσ χρόνοσ και ιταν πια επικίνδυνο το ταξίδι, γιατί είχε περάςει κιόλασ το ωκινόπωρο που ιταν θ εποχι τθσ νθςτείασ, τουσ ςυμβοφλευε ο Υαφλοσ λζγοντάσ τουσ: άντρεσ, προβλζπω ότι θ ςυνζχιςθ του ταξιδιοφ κα γίνει με ταλαιπωρία και πολλι ηθμιά, όχι μόνο για το ωορτίο και το πλοίο, αλλά και για τθ ηωι μασ. O εκατόνταρχοσ, όμωσ, που ιταν επικεωαλισ του ρωμαϊκοφ αποςπάςματοσ ςτο καράβι, εμπιςτευόταν πιο πολφ ςτον κυβερνιτθ και ςτο ναφκλθρο παρά ςε αυτά που ζλεγε ο Υαφλοσ. Kι επειδι το λιμάνι δεν βοθκοφςε για ξεχειμϊνιαςμα, οι περιςςότεροι πιραν τθν απόωαςθ να αποπλεφςουν κι από εκεί, μιπωσ και κατόρκωναν να ωτάςουν ςτο Φοίνικα, ζνα λιμάνι τθσ Kριτθσ, που βλζπει προσ τα νοτιοδυτικά και βορειοδυτικά, για να να περάςουν το χειμϊνα εκεί. Ζτςι, όταν ωφςθξε ζνασ ελαωρόσ νοτιάσ, επειδι νόμιςαν πωσ κα κατάωερναν να πραγματοποιιςουν το ςχζδιο τουσ, ςικωςαν τισ άγκυρεσ κι άρχιςαν να πλζουν πιο κοντά ςτισ ακτζσ τθσ Kριτθσ. Mα λίγο αργότερα, ξζςπαςε ςε αυτιν ζνασ άνεμοσ δυνατόσ ςαν τυωϊνασ, αυτόσ που ονομάηεται Eυρωκλφδων. Kι επειδι το πλοίο παραςφρκθκε και δεν μποροφςε να πάει αντίκετα ςτον άνεμο, οι ναφτεσ τθν τρίτθ θμζρα τθσ τρικυμίασ ζριξαν ςτθ κάλαςςα τόςο το ωορτίο του πλοίου, όςο και τον εξοπλιςμό του. Χ αυτό βοικθςε και ο Υαφλοσ και άλλοι ςυγκρατοφμενοί του. Kαι, επειδι για μζρεσ πολλζσ δε ωαίνονταν οφτε ο ιλιοσ οφτε τα άςτρα και θ κακοκαιρία ιταν μεγάλθ, ζςβθνε θ ελπίδα τθσ ςωτθρίασ. Tότε, κι επειδι δεν είχαν πια καμιά διάκεςθ για ωαγθτό, ςτάκθκε ο Υαφλοσ ανάμεςά τουσ και είπε: άντρεσ, κα ζπρεπε, βζβαια, να με ακοφςετε και να μθν αποπλεφςετε από τθν Kριτθ. Ζτςι, κα είχατε γλιτϊςει τθν ταλαιπωρία αυτι και τθ ηθμιά. Mα και τϊρα ςασ προτρζπω να θρεμιςετε, γιατί κανενόσ ςασ θ ηωι δε κα χακεί, εκτόσ από το πλοίο. Γιατί τθ νφχτα αυτι παρουςιάςτθκε ςε μζνα ζνασ άγγελοσ του Κεοφ, ςτον οποίο ανικω και τον οποίο λατρεφω, και μου είπε: Mθ ωοβάςαι Υαφλε. Χτον Kαίςαρα οπωςδιποτε πρζπει να παρουςιαςτείσ. Tϊρα, λοιπόν, ο Κεόσ ςοφ ζχει χαρίςει όλουσ αυτοφσ που ςυνταξιδεφουν μαηί ςου. Για αυτό το λόγο, άντρεσ, να θρεμιςετε, γιατί πιςτεφω ςτο Κεό, ότι κα γίνει ζτςι ακριβϊσ όπωσ μου ζχει αναγγελκεί. Ζτςι, κα προςαράξουμε οπωςδιποτε ςε κάποιο νθςί. Τταν, λοιπόν, ζωταςε θ δζκατθ τζταρτθ νφχτα, μζςα ςτθ κάλαςςα τθσ Αδριατικισ, άρχιςαν οι ναφτεσ να ςχθματίηουν τθν εντφπωςθ πωσ πλθςίαηαν ςε κάποια ςτεριά. Ζκαναν τότε βυκομζτρθςθ και βρικαν είκοςι οργιζσ. Άωθςαν να περάςει λίγθ ϊρα και ζκαναν πάλι βυκομζτρθςθ και βρικαν δεκαπζντε οργιζσ. Eπειδι, λοιπόν, άρχιςαν να ωοβοφνται τουσ ςκοπζλουσ, ζριξαν τζςςερισ άγκυρεσ από τθν πρφμνθ και παρακαλοφςαν να ξθμερϊςει. Χτο μεταξφ, επειδι οι ναφτεσ επιδίωκαν να ωφγουν από το πλοίο και είχαν κατεβάςει τθ λζμβο ςτθ κάλαςςα με τθν πρόωαςθ πωσ κα ζριχναν δικεν άγκυρα από τθν πρϊρα, είπε ο Υαφλοσ ςτον εκατόνταρχο και ςτουσ ςτρατιϊτεσ: Aν δεν παραμείνουν αυτοί ςτο πλοίο, εςείσ δεν μπορείτε να ςωκείτε. Tότε οι ςτρατιϊτεσ ζκοψαν τα ςκοινιά τθσ λζμβου και τθν άωθςαν να πζςει ςτθ κάλαςςα. Kαι κακϊσ περίμεναν πια να ξθμερϊςει, ο Υαφλοσ τουσ πρότρεπε όλουσ να ωάνε κάτι, λζγοντάσ τουσ: Eίναι θ δζκατθ τζταρτθ μζρα ςιμερα, που μζνετε νθςτικοί χωρίσ να ζχετε ωάει τίποτε, περιμζνοντασ το αποτζλεςμα. Χασ παρακαλϊ, λοιπόν, να ωάτε κάτι. Γιατί, αυτό είναι αναγκαίο για τθ ηωι ςασ, κακόςο από κανενόσ ςασ το κεωάλι δε κα χακεί οφτε τρίχα. Τταν τα είπε αυτά, πιρε ψωμί και ευχαρίςτθςε το Κεό μπροςτά ςε όλουσ. Kατόπιν, το ζκοψε κι άρχιςε να τρϊει. Τλοι τότε βρικαν τθ διάκεςι τουσ κι ζωαγαν κι αυτοί. Kαι ιταν ςτο πλοίο ςυνολικά διακόςια εβδομιντα ζξι άτομα. Τταν χόρταςαν από τροωι, άρχιςαν να ξαλαωρϊνουν το πλοίο πετϊντασ το ςιτάρι ςτθ κάλαςςα. Kι όταν πια ξθμζρωςε, είδαν πωσ θ ςτεριά ιταν άγνωςτθ ςε αυτοφσ. Ζβλεπαν όμωσ ζναν κόλπο, που είχε μια αμμουδερι παραλία, κι αποωάςιςαν, αν μποροφςαν, εκεί να ςπρϊξουν το πλοίο. Ζλυςαν, λοιπόν, τισ άγκυρεσ και τισ άωθςαν να πζςουν ςτθ κάλαςςα. Χυγχρόνωσ, χαλάρωςαν τα ςκοινιά των πθδαλίων, κι αωοφ ςικωςαν το μπροςτινό πανί, άρχιςαν να κατευκφνονται με τον άνεμο ςτο γιαλό. Eπειδι, όμωσ, ζπεςαν ςε μια λωρίδα γθσ, που χϊριηε τθ κάλαςςα ςτα δφο, ζριξαν ζξω το πλοίο, ζτςι που θ πλϊρθ μπιχτθκε ςτθν άμμο, ενϊ θ πρφμνθ διαλυόταν από τθν ορμι των κυμάτων. Oι ςτρατιϊτεσ, λοιπόν, πιραν τθν απόωαςθ να ςκοτϊςουν τουσ κρατουμζνουσ για να μθν τυχόν και δραπετεφςει κανζνασ από αυτοφσ κολυμπϊντασ. O εκατόνταρχοσ, όμωσ, κζλοντασ να ςϊςει τον Υαφλο, τουσ εμπόδιςε να εωαρμόςουν τθν απόωαςι τουσ και παράγγειλε, όςοι ιξεραν να κολυμποφν, να ριχτοφν πρϊτοι ςτθ κάλαςςα και να βγουν ςτθ ςτεριά, και οι υπόλοιποι να βγουν άλλοι πάνω ςε ςανίδια κι άλλοι πάνω ςε άλλα αντικείμενα από το πλοίο. Kι ζτςι κατόρκωςαν να βγουν όλοι ςτθ ςτεριά και να ςωκοφν. (Υράξ. 27, 1-44) Ερμθνευτικά: Kι επειδι το λιμάνι δεν βοθκοφςε για ξεχειμϊνιαςμα οι περιςςότεροι πιραν τθν απόφαςθ να αποπλεφςουν: Σ Υαφλοσ ςυμβοφλεψε τουσ ναφτεσ να μθν ωφγουν από εκείνο το λιμάνι γιατί κα ερχόταν κακοκαιρία, όμωσ εκείνοι δεν άκουςαν και αργότερα ζπεςαν ςτθν τρικυμία. Πε αυτό βλζπουμε ότι όταν ο άνκρωποσ δεν ηθτάει τθ βοικεια 74

75 του Κεοφ και δεν του εμπιςτεφεται τθ ηωι του τα πράγματα δεν πάνε καλά, γιατί ο άνκρωποσ από μόνοσ του δεν μπορεί να ςϊςει τθ ηωι του και δεν μπορεί να προβλζψει όλα τα γεγονότα. Άλλο ζνα πράγμα που βλζπουμε ςτθν ιςτορία μασ είναι ότι πρζπει να κάνουμε και λίγθ υπομονι. Ακόμα κι αν μια κατάςταςθ δεν μασ αρζςει και βλζπουμε ότι κάκε άλλθ κίνθςθ μασ κα κάνει πιο δφςκολα τα πράγματα, χρειάηεται υπομονι και εμπιςτοςφνθ ςτο Κεό που όλα τα ωροντίηει για τον άνκρωπο. Ριςτεφω ότι κα γίνει ακριβϊσ όπωσ μου ζχει αναγγελκεί: Σ Υαφλοσ είχε πολφ πίςτθ ςτο Κεό. Υίςτευε ότι κα γινόταν όπωσ του είπε ο άγγελοσ γιατί δεν μποροφςε παρά να του πει τθν αλικεια. Αυτό μασ δείχνει ότι ο Κεόσ κζλει από εμάσ να του εμπιςτευόμαςτε τθ ηωι μασ και Εκείνοσ κα ωροντίςει όλα να γίνονται για το καλό μασ αρκεί να ζχουμε πίςτθ. Από κανενόσ ςασ το κεφάλι δε κα χακεί οφτε μια τρίχα: Πε αυτι τθ ωράςθ κζλει να πει ο Απόςτολοσ Υαφλοσ ότι αωοφ ο Κεόσ τουσ είπε ότι κα ςωκοφνε, κα ςωκοφνε όχι με μεγάλθ ταλαιπωρία, αλλά οφτε μια τρίχα δεν κα πζςει από το κεωάλι τουσ, για να μθν μποροφν οι άνκρωποι να πουν μετά ότι «ναι μεν ςωκικαμε όπωσ μασ είπεσ, αλλά ςπάςαμε ζνα πόδι και ζνα χζρι, που είναι ο Κεόσ;». Ζτςι δείχνει ότι ο Κεόσ κρατάει το λόγο του και ωροντίηει τον άνκρωπο όχι λίγο, αλλά ολοκλθρωτικά. Ερωτιςεισ: 1. Κα μποροφςε να γλιτϊςει το πλοίο από τθν τρικυμία αν δεν ζωευγαν από το λιμάνι Ξαλοί Οιμζνεσ; 2. Σ Υαφλοσ ενδιαωερόταν να ςωκεί ο ίδιοσ ι να ςϊςει τουσ ςυντρόωουσ του; 3. Αν και οι άνκρωποι δεν άκουςαν τον Υαφλο τουσ παράτθςε ο Κεόσ να πνιγοφν ςτθν τρικυμία; 4. Ψι είχε μζςα του ο Υαφλοσ και δεν ανθςυχοφςε για τθν τρικυμία; 5. Σ Κεόσ ωροντίηει τον κακζναν από εμάσ, αν Ψον εμπιςτευόμαςτε; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία πιςτεφει και ηει τθν πρόνοια του Κεοφ για τον κακζνα από εμάσ και ηθτά από εμάσ τθν εμπιςτοςφνθ μασ ς Εκείνον. Ασ παίξουμε Ε Τ Ρ Ω Κ Λ Τ Δ Ω Ν Ξ Λ Σ Ρ Ω Ν Β Ε Ρ Δ Α Ρ Μ Π Α Τ Λ Ο Γ Φ Ι Β Κ Ω Β Γ Γ Γ Ω Κ Ρ Θ Σ Θ Α Π Β Ε Μ Τ Ο Σ Δ Ξ Λ Λ Ε Μ Θ Φ Χ Δ Ψ Ο Σ Ο Λ Ι Μ Α Ν Ι Μ Ι Θ Ω Α Β Θ Η Ε Δ Ο Τ Ι Φ Θ Ν Ν Ο Ρ Ι Θ Ω Βρείτε τισ 7 πιο ςθμαντικζσ λζξεισ που κρφβονται ςτο κρυπτόλεξο Να ηωγραφίςετε τον Απόςτολο Ραφλο να κθρφττει ςτθν Κριτθ: 75

76 Συνάντθςθ 24θ Ο Ραφλοσ και θ Ακινα Οίγο πριν ξεκινιςει ο Υαφλοσ τθν περιοδεία που τον οδιγθςε ςτθν Ζωεςο και από κει ςτα Λεροςόλυμα και τθν Φϊμθ, πζραςε από τθν Ακινα, που ιταν ςτα χρόνια εκείνα ςε παρακμι. Δεν ιταν πλζον το μεγάλο ωιλοςοωικό κζντρο και θ ςπουδαία πόλθ- κράτοσ των χρόνων του Υερικλι. Τμωσ οι Ακθναίοι αγαποφςαν τισ ςυηθτιςεισ και ο Υαφλοσ είχε ωσ αποςτολι του να κθρφττει το μινυμα του Ευαγγελίου, για να κάνει όλουσ τουσ ανκρϊπουσ χριςτιανοφσ. Ζτςι λοιπόν εμωανίςτθκε κάτω από τθν Ακρόπολθ, ςτον Άρειο Υάγο, όπου ςτα χρόνια του Υερικλι γίνονταν οι ςυναντιςεισ τθσ Εκκλθςίασ του Διμου, δθλαδι ιταν κάτι ςαν τθ ςθμερινι βουλι. Εκεί λοιπόν μίλθςε ςτουσ Ακθναίουσ, που ιταν ειδωλολάτρεσ, πίςτευαν ςτουσ δϊδεκα κεοφσ του Σλφμπου, για τον Ψριαδικό Κεό. Χτάκθκε, τότε, ο Υαφλοσ ςτθ μζςθ του Αρείου Υάγου και είπε: - Άντρεσ Ακθναίοι! Bλζπω πωσ είςτε οι άνκρωποι που αναηθτείτε το Θεό ςτθ ηωι ςασ! Γιατί, κακϊσ περπατοφςα και παρατθροφςα με προςοχι τα αντικείμενα τθσ λατρείασ ςασ, βρικα ανάμεςά τουσ κι ζνα βωμό με τθν επιγραφι: ΣTON AΓNΩΣTO ΘEO. Εκείνον, λοιπόν, που εςείσ λατρεφετε χωρίσ να τον γνωρίηετε, αυτόν ακριβϊσ ςασ κθρφττω εγϊ. Είναι ο Θεόσ που δθμιοφργθςε τον κόςμο κι όλα όςα υπάρχουν ς αυτόν. Αυτόσ, κακϊσ είναι ο Kφριοσ του ουρανοφ και τθσ γθσ, δεν κατοικεί μζςα ςε χειροποίθτουσ ναοφσ. Οφτε υπθρετείται από χζρια ανκρϊπινα, ςαν να είχε ανάγκθ από κάτι, αφοφ είναι αυτόσ ο ίδιοσ που δίνει ςε όλα ηωι και πνοι και τα πάντα. Kαι από το ίδιο μοναδικό αίμα ζκανε όλα τα ζκνθ των ανκρϊπων για να κατοικοφν πάνω ςε ολόκλθρθ τθ γθ, ζχοντασ ορίςει από πριν κακοριςμζνα χρονικά όρια για το ςκοπό αυτό, κακϊσ και τα ςφνορα τθσ κατοικίασ τουσ. Kαι ζβαλε ςτθν ψυχι τουσ τθν τάςθ να ψάχνουν για το Θεό. Αυτόσ μασ ζκανε να ηοφμε, να υπάρχουμε μαηί του, να κινοφμαςτε ςτον κόςμο αναηθτϊντασ τον. Ππωσ λζνε και οι δικοί ςασ ποιθτζσ: Ναι! Γζνοσ δικό του είμαςτε. Αφοφ, λοιπόν, είμαςτε γζνοσ του Θεοφ, δεν πρζπει να νομίηουμε πωσ θ κεότθτα είναι όμοια με χρυςό ι αςιμι ι πζτρα, ςκαλιςτό ζργο τζχνθσ, ανκρϊπινθσ επινόθςθσ. O Θεόσ, λοιπόν, παραβλζποντασ τα χρόνια τθσ άγνοιασ, παραγγζλλει τϊρα ςε όλουσ τουσ ανκρϊπουσ, παντοφ, να μετανοιςουν, γιατί όριςε μια μζρα, κατά τθν οποία κα κρίνει τθν οικουμζνθ με 76

77 δικαιοςφνθ μζςω ενόσ άντρα που όριςε ο ίδιοσ Κριτι. Kαι ζδωςε πειςτικι απόδειξθ γι αυτό ςε όλουσ, αναςταίνοντάσ τον από τουσ νεκροφσ. Εκείνοι, όμωσ, όταν άκουςαν ανάςταςθ νεκρϊν, άλλοι χλεφαηαν κι άλλοι του είπαν: Κα ςε ακοφςουμε πάλι για το ηιτθμα αυτό. Kαι ζτςι ο Υαφλοσ ζωυγε από ανάμεςά τουσ. Τμωσ μερικοί άντρεσ ςυνδζκθκαν μαηί του και πίςτεψαν ςτο Xριςτό, ανάμεςα ςτουσ οποίουσ και ο Διονφςιοσ ο Αρεοπαγίτθσ, και μια γυναίκα που ονομαηόταν Δάμαρισ, και άλλοι επίςθσ μαηί μ αυτοφσ. (Ρράξ. 17, 16-34) Ερμθνευτικά ςχόλια είχε ωσ αποςτολι του να κάνει όλουσ τουσ ανκρϊπουσ χριςτιανοφσ: Σ Υαφλοσ δεν μιλοφςε μόνο ςτουσ Λουδαίουσ, αλλά και ςε όλουσ τουσ ανκρϊπουσ. Θ επίςκεψθ του λοιπόν ςτθν Ακινα ιταν μία ακόμθ ευκαιρία να κθρφξει το μινυμα του Ευαγγελίου. Δεν τον ζνοιαηε που οι Ακθναίοι ιταν ειδωλολάτρεσ, αλλά και ωιλόςοωοι, με αποτζλεςμα να αντιμετωπίηουν με υπερθωάνεια και εγωιςμό τουσ ξζνουσ και ιδίωσ τουσ Λουδαίουσ που μιλοφςαν για ζναν και όχι για πολλοφσ κεοφσ ι για Κεοφσ που δεν καλλιεργοφςαν το μυαλό του ανκρϊπου, τισ ιδζεσ, τθ ωιλοςοωία. ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΕΟ: ιταν ζνασ βωμόσ που είχε κακίςει ζνα κατςίκι που ζπρεπε να κυςιάςουν για να εξιλεωκοφν από μια ιεροςυλία που είχαν κάνει οι Ακθναίοι. Επειδι εκεί που ςτάκθκε δεν υπιρχε βωμόσ κεϊν, οι Ακθναίοι ζχτιςαν ζναν βωμό τον οποίο αωιζρωςαν ςτον Άγνωςτο Κεό. Θ Ακινα ιταν γεμάτθ από ιερά. Γι αυτό και ο Υαφλοσ τουσ λζει ότι πλζον ο Άγνωςτοσ Κεόσ βρζκθκε και είναι ο Ψριαδικόσ Κεόσ. Είναι ο ίδιοσ που δίνει ηωι ςτα πάντα: ο λόγοσ αυτόσ κα άρεςε ςτουσ Ακθναίουσ, γιατί εξζωραηε μία ξεχωριςτι εικόνα για το Κεό τθν οποία είχε και ο αρχαίοσ ωιλόςοωοσ Αριςτοτζλθσ. Σ Κεόσ δεν ζχει ανάγκθ από τίποτα, γιατί αυτόσ είναι που δθμιοφργθςε τον κόςμο και χάρισ ς αυτόν υπάρχουν και κινοφνται και ηοφνε οι άνκρωποι, γιατί ο Κεόσ νοιάηεται γι αυτοφσ. αναςταίνοντάσ τον από τουσ νεκροφσ: οι Ακθναίοι ς αυτό το ςθμείο απορρίπτουν τον Υαφλο, γιατί δεν μποροφν να πιςτζψουν ςτο Κεό που ςταυρϊνεται, πεκαίνει και αναςταίνεται για τον κόςμο και τον άνκρωπο. Δεν δζχονται τθν ανάςταςθ, γιατί δεν μποροφν να δεχτοφν ότι ο παντοδφναμοσ Κεόσ πεκαίνει. Για τουσ Ακθναίουσ και τουσ ωιλόςοωουσ ο Κεόσ είναι ακάνατοσ και δυνατόσ. Σ Χριςτόσ επάνω ςτο ςταυρό, πζκανε για να δείξει ςτουσ ανκρϊπουσ ότι μόνο ζτςι γίνεται καινοφριοσ ο κόςμοσ, με τθν αγάπθ, με τθ κυςία, με τθ νίκθ κατά των αμαρτιϊν που ζγκεινται να μθν κάνουμε αυτό που κζλει ο Κεόσ. Σ Χταυρόσ είναι ςθμείο αδυναμίασ, όπωσ θ αγάπθ κεωρείται γενικά αδυναμία. Τμωσ αυτι θ αδυναμία γίνεται δφναμθ με τθν ανάςταςθ. πίςτεψαν ςτο Χριςτό: όπωσ οι λίγοι ακολοφκθςαν τον Υαφλο ςτθν Ακινα, ζτςι καλοφμαςτε κι εμείσ ςιμερα, από τθν μικρι μασ θλικία να πιςτζψουμε ςτο Χριςτό, να χαροφμε που ο κόςμοσ μζςα από τθν αγάπθ γίνεται καινοφριοσ. Ξι αυτό το βλζπουμε ιδιαίτερα ςτθ Πεγάλθ Εβδομάδα, όπου μζςα από τον εκκλθςιαςμό και με τθ ςταφρωςθ, τον επιτάωιο, τθν ανάςταςθ βλζπουμε πϊσ μποροφμε να είμαςτε πιο κοντά ςτο Κεό που μασ αγαπά. Αυτό είναι και το νόθμα των εκίμων και τθσ χαράσ που αυτά προκαλοφν. Ασ μθν το ξεχνάμε. Πζςα από τθν αγάπθ του Κεοφ ο κόςμοσ και ο άνκρωποσ γίνονται καινοφριοι. Ερωτιςεισ 1. Γιατί ο Υαφλοσ μίλθςε ςτουσ Ακθναίουσ; 2.Υοιοσ ιταν ο ΑΓΡΩΧΨΣΧ ΚΕΣΧ τελικά; 3. Γιατί οι Ακθναίοι απζρριψαν τον Υαφλο; 4. Θ αγάπθ είναι τελικά δφναμθ ι παραμζνει αδυναμία; 5. Γιατί ςταυρϊκθκε ο Χριςτόσ και πζκανε; 6. Ψι χρειάηεται να κυμόμαςτε κατά τθν Πεγάλθ Εβδομάδα; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία πιςτεφει ότι ο Κεόσ δθμιοφργθςε τον κόςμο και τον άνκρωπο και τον αναδθμιοφργθςε με τθν παρουςία του Χριςτοφ και τον ςταυρό. Φμνοι τθσ Μεγάλθσ Εβδομάδοσ Τον νυμφϊνα ςου Ψον Ρυμωϊνα ςου βλζπω, Χωτιρ μου κεκοςμθμζνον, και ζνδυμα ουκ ζχω, ίνα ειςζλκω εν αυτϊ, λάμπρυνόν μου τθν ςτολιν τθσ ψυχισ, ωωτοδότα και ςϊςον με. Ο φμνοσ των τριϊν παίδων Ψον Ξφριον υμνείτε και υπερυψοφτε εισ πάντασ τουσ αιϊνασ Ο ευςχιμων Σ ευςχιμων Λωςιω από του ξφλου κακελϊν το άχραντόν ςου ςϊμα, Χινδόνι κακαρά ειλιςασ και αρϊμαςι, εν μνιματι κενϊ, κθδεφςασ απζκετο. Τα εγκϊμια: Στάςθ Α. Θ ηωι ζν τάωω κατετζκθσ Χριςτζσ και Αγγζλων ςτρατιαί εξεπλιττοντο, ςυγκατάβαςιν δοξάηουςαι τθν ςθν. 77

78 Στάςθ Β. Άξιον εςτί, μεγαλφνειν ςε τον ηωοδότθν, τον εν τω ςταυρϊ τασ χείρασ εκτείναντα και ςυντρίψαντα το κράτοσ του εχκροφ. Στάςθ Γ. Αι γενεαί πάςαι, φμνον τθ ταωι ςου, προςωζρουςι Χριςτζ μου. Βρείτε ζξι λζξεισ του κειμζνου που κρφβονται ςτο κρυπτόλεξο Υ Α Ω Ο Σ Χ Θ Ψ Ψ Α Φ Ε Λ Σ Χ Θ Π Α Β Ω Π Σ Χ Α Α Α Δ Ψ Α Κ Θ Ρ Α Λ Σ Λ Α Υ Α Γ Σ Χ Σ Χ Π Δ Α Π Α Φ Λ Χ Δ Α Να ηωγραφίςετε τθν αποκακιλωςθ του Χριςτοφ 78

79 Συνάντθςθ 25θ 79

80 Θ Ανάςταςθ του Ευτφχου Ξακϊσ ο Απόςτολοσ Υαφλοσ ξεκίνθςε μετά τθν Ακινα και τθν Ξόρινκο να επιςτρζψει ςτθν Αςία και να ωτάςει ςτθν Εωεςο, λίγο πριν κάνει το μεγάλο ταξίδι του προσ τθ Φϊμθ, όπου και μαρτφρθςε, τον ςυνόδευαν ςτθν πορεία του προσ τθν Ζωεςο ο απόςτολοσ Χωςίπατροσ, που καταγόταν από τθν Βζροια, ο Αρίςταρχοσ και ο Χεκοφνδοσ από τουσ Κεςςαλονικείσ, ο Γάιοσ, που καταγόταν από τθ Δζρβθ και ο Ψιμόκεοσ, ο Ψυχικόσ και ο Ψρόωιμοσ, που κατάγονταν από τθν επαρχία τθσ Αςίασ. Αυτοί προπορεφτθκαν και περίμεναν τον Υαφλο, τον ευαγγελιςτι Οουκά και λίγουσ άλλουσ ςυνεργάτεσ ςτθν Ψρωάδα. Σ Υαφλοσ και οι δικοί του αποπλεφςανε μετά το Υάςχα από τουσ Φιλίππουσ και μετά από πζντε μζρεσ ςυνάντθςαν όςουσ προπορεφτθκαν ςτθν Ψρωάδα. Εκεί ζμειναν εωτά μζρεσ. Ψθν Ξυριακι είχαν ςυγκεντρωκεί οι μακθτζσ για τθ Κεία Ευχαριςτία. Σ Υαφλοσ μιλοφςε ςτουσ ςυγκεντρωμζνουσ, γιατί κα ζωευγε τθν άλλθ μζρα, και παρζτεινε το λόγο ωσ τα μεςάνυχτα. Ιμαςταν μαηεμζνοι ςτο τελευταίο πάτωμα του ςπιτιοφ, κι εκεί υπιρχαν πολλζσ λαμπάδεσ. Ψότε ζνασ νεαρόσ, που τον ζλεγαν Εφτυχο, κακόταν πάνω ςτο παράκυρο. Ενϊ ο Υαφλοσ ςυνζχιηε να μιλάει, ο Εφτυχοσ ζπεςε ςε φπνο βακφ. Υαραλυμζνοσ από τον φπνο, ζπεςε από το τρίτο πάτωμα κάτω και τον ςικωςαν νεκρό. Σ Υαφλοσ όμωσ κατζβθκε κάτω, ζπεςε πάνω του, τον πιρε ςτθν αγκαλιά του και είπε: «Πθν ανθςυχείτε, γιατί είναι ηωντανόσ». Ϊςτερα ανζβθκε πάνω, τζλεςε τθ Κεία Ευχαριςτία και ζωαγε. Ξατόπιν ςυνζχιςε να μιλάει για πολφ ακόμθ, ωσ το πρωί κι φςτερα αναχϊρθςε. Ψο νεαρό τον ζωεραν ηωντανό και παρθγορικθκαν πολφ. (Ρράξ. 20, 4-11) Ερμθνευτικά ςχόλια Τθν Κυριακι είχαν ςυγκεντρωκεί οι μακθτζσ για τθν Κεία Ευχαριςτία: Θ Κεία Ευχαριςτία είναι ζνα εκκλθςιαςτικό γεγονόσ και αρχικά ςτα πρϊτα χριςτιανικά χρόνια τελοφνταν ςε ςπίτια χριςτιανϊν. Είχαν τθν ευςεβι ςυνικεια να τελοφν τθν Κεία Ευχαριςτία βράδυ. Θ μζρα τουσ άρχιηε με προςευχι και ζκλεινε με τθν μετάλθψθ του Κείου ςϊματοσ και αίματοσ μζςα ςε μια κοινωνία αγάπθσ. Τπωσ αναωζρεται ςτο κείμενο από τισ Υράξεισ των Αποςτόλων οι άνκρωποι κρατοφςαν και αναμμζνεσ λαμπάδεσ. Σ Απ. Υαφλοσ λίγο πριν τθν Κεία Ξοινωνία περίπου τα μεςάνυχτα κθρφττει το Οόγο του Κεοφ, ςτθ ςυνζχεια κοινωνάνε και ςενεχίηει το λόγο του μζχρι το πρωί. Σι χριςτιανοί αγρυπνοφν, κοπιάηουν, προςεφχονται αλλά δεν γκρινιάηουν. Γνωρίηουν πωσ θ πραγματικι ηωι δίπλα ςτο Χριςτό δεν ζχει μόνο καλοπζραςθ. Σι ακολουκίεσ ςτθν Εκκλθςία μασ, τα Άγια Πυςτιρια μπορεί να μασ κουράηουν αλλά υπομζνοντασ τον κόπο μεγάλθ ευλογία ο Κεόσ μασ χαρίηει. Ο κάνατοσ του Ευτφχου: Σ κάνατοσ του παιδιοφ προιλκε από ζνα ατφχθμα. Χτθν ηωι των χριςτιανϊν υπάρχει ο ςωματικόσ και ο πνευματικόσ κάνατοσ. Χφμωωνα με τθν κεολογία μασ ο πρϊτοσ ζρχεται λόγω του χρόνου, τθσ αμαρτίασ, των αςκενειϊν, των γθρατειϊν ι και του άςχθμου τρόπου ηωισ. Σ δεφτεροσ είναι πιο τραγικόσ γιατί οωείλεται ςτθν επιμονι μασ να μζνουμε μακριά από τθν αγάπθ του Κεοφ Υατζρα μασ. Πζνουμε ζτςι ςτο ςκοτάδι του μίςουσ, τθσ ηιλειασ, τθσ ςυνεχισ λφπθσ, του εγωιςμοφ, των πακϊν μασ δθλαδι μικρϊν ι μεγάλων ζτςι όμωσ δε νοιαηόμαςτε για το Κεό οφτε για τον αδελωό μασ. Ρα ευχόμαςτε να είμαςτε πάντα δίπλα Ψου, να μασ αναςταίνει με τθν χαρά του. Θ ανάςταςθ του Ευτφχου: Σ μικρόσ Εφτυχοσ κουραςμζνοσ κακϊσ άκουγε τον Απ. Υαφλο να κθρφττει, ζγειρε ςτο παράκυρο του τρίτου ορόωου κι ζπεςε νεκρόσ. Χτο κείμενο δεν παρατθρείται θ παραμικρι αναςτάτωςθ από τουσ χριςτιανοφσ. Υαρόλο που τον ςικωςαν νεκρό κανείσ δεν απίςτθςε. Σ Απόςτολοσ Υαφλοσ ζτρεξε, τον αγκάλιαςε και ανακοίνωςε ςε όλουσ πωσ ιταν ηωντανόσ. Δεν αναωζρεται κάποια ιδιαίτερθ προςευχι που ζκανε, ι κάποια εντολι που ζδωςε αλλά μόνο τον πιρε αγκαλιά και ηωντάνεψε. Θ αγάπθ και θ πίςτθ ςτθν περίπτωςθ αυτι λειτοφργθςαν πιο γριγορα από τα λόγια. παρθγορικθκαν πολφ: θ Ανάςταςθ του Ευτφχου δείχνει ότι θ πίςτθ και θ ςχζςθ με το Κεό νικά τον κάνατο. Τπωσ ο Χριςτόσ νίκθςε τον κάνατο με τθν ανάςταςι Ψου, δίνει ανάςταςθ και ηωι ςε όποιον πιςτεφει ς Εκείνον. Θ ανάςταςθ κα μασ δοκεί ωσ δϊρο όταν κα γίνει θ δευτζρα παρουςία του Χριςτοφ. Τμωσ, ςε μερικοφσ ανκρϊπουσ δόκθκε θ ευλογία να γυρίςουν από το κάνατο, να ξαναηιςουν, για να μποροφμε κι εμείσ να πιςτεφουμε ςτο Κεό με αποδείξεισ! Ζτςι, κατ αυτιν τθν περίοδο τθσ αναςτάςεωσ, ασ χαιρόμαςτε και ασ είμαςτε βζβεαιοι ότι κανζνασ κάνατοσ δεν μπορεί να νικιςει τθν δφναμθ του Κεοφ! Θ Εκκλθςία μασ αντζχει πάνω από 2000 χρόνια γιατί ηει τθν Ανάςταςθ και δεν μπορεί να τθν νικιςει κανείσ κάνατοσ. Τταν οι χριςτιανοί κοιμοφνται, πάλι κοντά ςτον Χριςτό είναι (αν αγωνίςτθκαν όςο ηοφςαν να τον αγαπιςουν, να Ψον γνωρίςουν και να Ψον διακονιςουν). Ερωτιςεισ 1. Υοιοι ςυνόδευαν τον Απ. Υαφλο μζχρι τθν Αςία; 2. Υοιουσ άλλουσ ξζρετε από τθν Ξαινι Διακικθ ότι ανζςτθςε θ Χάρθ του Κεοφ (Οάηαροσ, παιδί τθσ χιρασ ςτθ Ραίν, κόρθ του Λαείρου, Ψαβικά από τον Απόςτολο Υζτρο); 3. Υϊσ ο Απ. Υαφλοσ ανάςτθςε το παιδί; 4. Ψι ςθμαίνει θ Ανάςταςθ του Χριςτοφ για όςουσ πιςτεφουν ς Αυτόν; 80

81 Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία ηει τθν Ανάςταςθ ωσ τθν βάςθ τθσ πίςτθσ μασ Ραςχαλινι Ρροςευχι Χριςτόσ Ανζςτθ εκ νεκρϊν, κανάτω κάνατον πατιςασ, και τοισ εν τοισ μνιμαςι ηωιν χαριςάμενοσ (3) Ανάςταςιν Χριςτοφ κεαςάμενοι, προςκυνιςωμεν Άγιον Ξφριον Λθςοφν, τον μόνον Αναμάρτθτον. Ψον Χταυρόν Χου Χριςτζ προςκυνοφμεν και τθν Αγίαν Χου Ανάςταςιν υμνοφμεν και δοξάηομεν. Χυ γαρ ει Κεόσ θμϊν, εκτόσ ςου άλλον ουκ οίδαμεν. Δεφτε πάντεσ οι πιςτοί προςκυνιςωμεν τθν του Χριςτοφ Αγίαν Ανάςταςιν. Λδοφ γαρ ιλκε δια του Χταυροφ χαρά εν όλω τω κόςμω. Δια παντόσ ευλογοφντεσ τον Ξφριον υμνοφμεν τθν Ανάςταςιν Αυτοφ. Χταυρόν γαρ υπομείνασ δι θμάσ, κανάτω κάνατον ϊλεςεν. Αναςτάσ ο Λθςοφσ από του Ψάωου, κακϊσ προείπεν, ζδωκεν θμίν τθν αιϊνιον ηωιν και μζγα ζλεοσ. Αναςτάςιμοι φμνοι: Αναςτάςεωσ θμζρα, λαμπρυνκϊμεν λαοί, Υάςχα Ξυρίου Υάςχα. Εκ γαρ κανάτου προσ ηωιν και εκ γθσ προσ ουρανόν Χριςτόσ ο Κεόσ θμάσ διεβίβαςεν επινίκιον άδοντασ. Φωτίηου, ωωτίηου θ νζα Λερουςαλιμ, θ γαρ δόξα Ξυρίου επί ςε ανζτειλε. Χόρευε νυν και αγάλλου Χιϊν, ςυ δε αγνι τζρπου Κεοτόκε, εν τθ εγζρςει του τόκου ςου. Ω κείασ, ω ωίλθσ, ω γλυκυτάτθσ ςου ωωνισ. Πεκ θμϊν αψευδϊσ γαρ επθγγείλω ζςεςκαι, μζχρι τερμάτων αιϊνοσ Χριςτζ, ιν οι πιςτοί άγκυραν ελπίδοσ, κατζχοντεσ αγαλλόμεκα. Ασ παίξουμε Βάλε ςτθ ςειρά τισ ςυλλαβζσ και βρεσ λζξεισ ςχετικζσ με τθν ιςτορία μασ!!! ΛΟ Σ ΕΥ Ν Α Α ΣΗ ΦΟ Σ ΣΤ Α ΤΥ ΠΑ Υ 81

82 Ηωγράφιςε τθν εικόνα!!! 82

83 Συνάντθςθ 26θ Tα φίδια τθσ Μελίτθσ Ϊςτερα από τθν μεγάλθ καλαςςοταραχι που αντιμετϊπιςαν ο Υαφλοσ και οι ςυνταξιδιϊτεσ του ςτο ταξίδι τουσ προσ τθν Ξριτθ, θ κάλαςςα τουσ ζβγαλε ςε ζνα νθςί που ονομάηεται Πελίτθ. Άλλοι λζνε ότι πρόκειται για τθν ςθμερινι Πάλτα, άλλοι ότι πρόκειται για τθν Ξεωαλονιά. Σι άνκρωποι εκεί τουσ ςυμπεριωζρκθκαν με πολφ ςυμπάκεια. Ζτςι, άναψαν ωωτιά και τουσ πιραν όλουσ μαηί τουσ, επειδι είχε ξεςπάςει μπόρα κι ζκανε κρφο. Kακϊσ, λοιπόν, ο Υαφλοσ ζωτιαξε ζνα δζμα από πολλά ξερόκλαδα, και τα ζβαλε ςτθ ωωτιά, βγικε εξαιτίασ τθσ ηεςταςιάσ, μια οχιά και τυλίχτθκε ςτο χζρι του. Mόλισ είδαν οι άνκρωποι του νθςιοφ το ωίδι να κρζμεται από το χζρι του, ζλεγαν μεταξφ τουσ: Αυτόσ ο άνκρωποσ είναι ωονιάσ, ο οποίοσ, αν και γλίτωςε από τθ κάλαςςα, θ κεία δίκθ δεν τον άωθςε να ηιςει! O Υαφλοσ, όμωσ, τίναξε το ωίδι ςτθ ωωτιά και δεν ζπακε κανζνα κακό, ενϊ εκείνοι περίμεναν πωσ κα πρθηόταν ι πωσ ξαωνικά κα ζπεωτε κάτω νεκρόσ. Kακϊσ, λοιπόν, περίμεναν για πολλι ϊρα και παρατθροφςαν πωσ τίποτε το κακό δεν του ςυνζβαινε, άλλαξαν γνϊμθ κι ζλεγαν πωσ αυτόσ είναι Κεόσ! Χτθ γφρω περιοχι του τόπου εκείνου υπιρχαν αγροκτιματα, που ανικαν ςτον πρϊτο του νθςιοφ, ο οποίοσ ονομαηόταν Υόπλιοσ. Ξαι αυτόσ τουσ δζχτθκε ςτο ςπίτι του και τουσ ωιλοξζνθςε για τρεισ μζρεσ πολφ ωιλικά. Χτο μεταξφ, ζτυχε τισ μζρεσ εκείνεσ ο πατζρασ του Υόπλιου να είναι άρρωςτοσ ςτο κρεβάτι με πυρετό και δυςεντερία. Mπικε, λοιπόν, ο Υαφλοσ ςτο δωμάτιό του κι αωοφ πρϊτα προςευχικθκε, ζβαλε κατόπιν τα χζρια του πάνω του και τον γιάτρεψε. Ϊςτερα από το γεγονόσ αυτό, ζρχονταν και κεραπεφονταν και οι υπόλοιποι άρρωςτοι του νθςιοφ. Ξι όλα αυτά χάρισ ςτθν πίςτθ ςτο Χριςτό που νικά κάκε κακό. (Ρράξ. 28, 1-9) Ερμθνευτικά ςχόλια Τουσ ςυμπεριφζρκθκαν με πολφ ςυμπάκεια: Τταν βγικαν ο Υαφλοσ και οι ωίλοι του ςτθ ςτεριά, οι κάτοικοι του νθςιοφ τουσ ζδειξαν τθν αγάπθ τουσ, ανάβοντασ ωωτιά για να ςτεγνϊςουν τα ροφχα τουσ αλλά και να ηεςτακοφν από το κρφο, διαωορετικά μπορεί και να πζκαιναν. Αυτιν τθν πράξθ πρζπει να μθν τθν ξεχνάμε όταν βλζπουμε ςυνανκρϊπουσ μασ να υποωζρουν και κανείσ να μθν τουσ δίνει ςθμαςία. Ασ ςκεωτοφμε για λίγο πωσ κα νιϊκαμε εμείσ αν βριςκόμαςταν ςτθ κζςθ τουσ. Αυτοί οι άνκρωποι χρειάηονται τθν βοικεια μασ και τθν προςευχι μασ. Μια οχιά τυλίχτθκε ςτο χζρι του: Ψο ωίδι είναι το ςφμβολο του διαβόλου και τθσ αμαρτίασ. Χτθν Υαλαιά Διακικθ, όταν οι Εβραίοι βρίςκονταν ςτθν ζρθμο του Χινά, τουσ τςιμποφςαν ωίδια και πζκαιναν. Σ Κεόσ είπε ςτον Πωυςι να υψϊςει ςε ζναν ςταυρό ζνα χάλκινο ωίδι, το οποίο όποιοσ το κοιτοφςε δεν πζκαινε, όταν τον τςιμποφςαν τα ωίδια. Ψο ωίδι ςιμερα νικιζται από τθν πίςτθ ςτο Χριςτό και ςτον Χταυρό Ψου. Πόνο με τον ςταυρό και το ςθμείο του, νικάμε το ταγκαλάκι που επιχειρεί να μασ δθλθτθριάςει με τθν αμαρτία. Ζτςι κι ο Υαφλοσ,. Υαρζμεινε ατάραχοσ ςτο τςίμπθμα του ωιδιοφ, γιατί είχε δυνατι τθν πίςτθ ςτο Χριςτό. Ζλεγαν πωσ αυτόσ είναι Κεόσ: Βλζποντασ οι νθςιϊτεσ το γεγονόσ αυτό νόμιςαν πωσ ο Υαφλοσ ιταν Κεόσ και ζκανε καφματα. Ψο καφμα βζβαια ζγινε με τθν παρζμβαςθ του Κεοφ για να καταλάβουν οι άνκρωποι εκεί ότι ο άνκρωποσ αυτόσ είναι ςπουδαίοσ και να δεχκοφν το κιρυγμα του Ευαγγελίου πιο εφκολα. Κα πρζπει όμωσ να μθν περιμζνουμε να δοφμε κάποιο καφμα ςτθ ηωι μασ για να πιςτζψουμε ςτον Κεό. Καφματα κάνει ο Κεόσ μόνο όποτε αυτόσ κρίνει ότι πρζπει να γίνουν. Ο Ρόπλιοσ τουσ δζχτθκε και τουσ φιλοξζνθςε ςτο ςπίτι του: Είναι πολφ ςπουδαίο πράγμα ζνασ άνκρωποσ πλοφςιοσ να δζχεται κόςμο ςτο ςπίτι του και να τον ωιλοξενεί, όπωσ ζκανε και ο Υόπλιοσ που είχε μεγάλθ περιουςία. Θ ωιλοξενία είναι αποτζλεςμα τθσ αγάπθσ. Πόνο όποιοσ αγαπάει μοιράηεται ό,τι του ανικει με τον ςυνάνκρωπό του. Αυτόσ όμωσ που δεν αγαπάει τα κρατά όλα για τον εαυτό του προςπακϊντασ να πάρει και από τουσ άλλουσ με αποτζλεςμα να μζνει μόνοσ του. Ρροςευχικθκε και τον γιάτρεψε: Σ Υαφλοσ γιάτρεψε τον πατζρα του Υόπλιου που ιταν βαριά άρρωςτοσ αωοφ προςευχικθκε πρϊτα ςτον Κεό. Σι άρρωςτοι αδελωοί μασ ζχουν ανάγκθ από τθν προςευχι μασ. Ασ μθν τουσ ξεχνάμε. Θ προςευχι είναι το μεγαλφτερο εωόδιο του πιςτοφ για να παίρνει δφναμθ ςε ό,τι κάνει ςτθ ηωι του αλλά και να ξεπερνάει κάκε δυςκολία με τθν δφναμθ του Κεοφ. Ζρχονταν και κεραπεφονταν: Τταν ζγινε γνωςτό ςτο νθςί ότι ο πατζρασ του Υόπλιου ζγινε καλά, πιγαιναν οι άρρωςτοι ςτον Υαφλο να τουσ κεραπεφςει. Σ Υαφλοσ ωυςικά τουσ ζκανε όλουσ καλά, ταυτόχρονα όμωσ ζβριςκε 83

84 τθν ευκαιρία να τουσ μιλιςει για τον Χριςτό. Χτθν Εκκλθςία ακοφμε τον λόγο του Κεοφ και ταυτόχρονα μποροφμε να κεραπευκοφμε και ςωματικά αλλά κυρίωσ πνευματικά. Σθμείωςθ για τθν Κεφαλονιά: Χφμωωνα με τον γερμανό ερευνθτι Heinz Warnecke ο Απόςτολοσ Υαφλοσ κατά τθν διάρκεια τθσ πορείασ του προσ τθν Φϊμθ ναυάγθςε ςτο καλάςςιο χϊρο τθσ Ξεωαλονιάσ και όχι τθσ Πάλτασ όπωσ πολλοί πιςτεφουν. Ξατά τον Warnecke, θ Πελίτθ των Υράξεων είναι θ Ξεωαλονιά κακϊσ τα ναυτικά, κλιματολογικά, λαογραωικά καί ηωολογικά δεδομζνα των κεωαλαίων 27 καί 28 των Υράξεων δφςκολα μποροφν να ςυςχετιςκοφν με τθν Πάλτα. Αναλυτικότερα: Ψο όνομα "Πελίτθ" ιταν ςφνθκεσ ςτον δυτικό Ελλαδικό χϊρο. Υζρα από τθν Πάλτα το όνομα χρθςιμοποιείτο ςτθν Ξζρκυρα, Χαμοκράκθ κ.α. Θ Πζλαινα Ξζρκυρα των αρχαίων κατά τον Warnecke είναι θ Ξεωαλονιά ςχετιηόμενθ με τον ολόμαυρο Αίνο. Σ κόλποσ του Οιβαδιοφ (Αργοςτολίου) τθσ Ξεωαλονιάσ ανταποκρίνεται με πλθρότθτα ςτθν περιγραωι των Υράξεων. Είναι ο μοναδικόσ (μαηί με τθν Οζςβο και τθ Οιμνο) ςτθ Πεςόγειο τόςο κλειςτόσ καί αςωαλισ κόλποσ. Ππροςτά του δε εκτείνεται καί το "αβακζσ" που αναωζρεται ςτισ Υράξεισ. Ψο ωαινόμενο τθσ ςυνεχοφσ βροχισ που αναωζρεται ςτισ Υράξεισ δε κα μποροφςε να το ςυναντιςει κανείσ ςτθ Πάλτα, είναι όμωσ κάτι ςυνθκιςμζνο ςτθν Ξεωαλονιά. Ακόμθ και το "ψφχοσ" των Υράξεων δεν ευνοεί ςυςχετιςμό με τθν Πάλτα θ οποία ζχει το κερμότερο κλίμα όλθσ τθσ Πεςογείου. Χτθν Ξεωαλονιά όμωσ δεν είναι περίεργο να πζςουν χιόνια και πριν το Ροζμβριο. Ψο επειςόδιο με τθν ζχιδνα τεκμθριϊνει ακόμθ περιςςότερο τον ςυςχετιςμό τθσ Ξεωαλονιάσ κακϊσ ςτθν Πάλτα δεν υπάρχουν δθλθτθριϊδθ ερπετά. Χτθν Ξεωαλονιά όμωσ υπάρχουν τουλάχιςτον 20 είδθ ανάμεςά τουσ καί θ ζχιδνα. Ψζλοσ θ ονομαςία "βάρβαροι" που χρθςιμοποιείται για τουσ κάτοικουσ του νθςιοφ ςτθρίηει επιπλζον τθν άποψθ του Warnecke. Σ Κουκυδίδθσ ονόμαηε τουσ Ζλλθνεσ του ΒΔ ελλθνικοφ χϊρου βάρβαρουσ διότι εκεωροφντο ζξω από το πολιτιςτικό κλίμα των άλλων Ελλινων. Σι Ξεωαλλονίτεσ ονομάηονται βάρβαροι καί για τον τραχφ και ανυπότακτο χαρακτιρα τουσ. Ερωτιςεισ 1.Χε ποιό νθςί βγικε ο Υαφλοσ και πωσ τον αντιμετϊπιςαν οι άνκρωποι; 2.Ψι ςυνζβθ με τον Υαφλο και το ωίδι; 3.Ψι είπαν οι νθςιϊτεσ όταν είδαν αυτό το γεγονόσ; 4.Υοιόσ ιταν ο Υόπλιοσ και πωσ δζχτθκε τον Υαφλο; 5.Ψι ζκανε ο Υαφλοσ ςτον πατζρα του Υόπλιου και ςτουσ αρρϊςτουσ νθςιϊτεσ; 6.Θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ μασ προωυλάςςει από κάκε κακό; Συμπζραςμα: Πε τθν πίςτθ και το ςθμείο του Χταυροφ νικάμε ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ τθν αμαρτία και το δθλθτιριό τθσ. Ασ παίξουμε Βρείτε οκτϊ λζξεισ του κειμζνου που κρφβονται ςτο κρυπτόλεξο. Π Ε Ο Λ Ψ Θ Θ Ψ Ψ Α Γ Φ Σ Ξ Ψ Θ Π Α Ο Φ Ω Ψ Λ Α Α Α Δ Ψ Γ Λ Α Ψ Φ Ε Ψ Ε Α Υ Σ Υ Ο Λ Σ Χ Π Ε Φ Σ Ξ Ο Α Δ Α Να ηωγραφίςετε τθ νίκθ κατά του φιδιοφ (ςφμβολο του Χριςτοφ που νικά τθν αμαρτία) 84

85 85

86 Συνάντθςθ 27θ Ο φμνοσ τθσ αγάπθσ Χτθν πρϊτθ επιςτολι του προσ τουσ Ξορινκίουσ, τθν οποία ζςτειλε ο Υαφλοσ από τθν Ζωεςο, διατφπωςε τον φμνο ςτθν αγάπθ, ζνα από τα πιο ωραία κείμενα που γράωτθκαν ποτζ. Πόνο που δεν τα ζγραψε για να τα γράψει, αλλά γιατί τα ηοφςε ςτθν καρδιά του. Αυτόσ ο φμνοσ λζει: Ακόμα κι αν ιξερα να μιλϊ όλεσ τισ γλϊςςεσ των ανκρϊπων μα και των αγγζλων, χωρίσ όμωσ να ζχω αγάπθ, κα είχα γίνει ςαν χαλκόσ που βγάηει ςκζτουσ ιχουσ ι τφμπανο που δθμιουργεί μόνο φαςαρία. Kαι αν είχα το χάριςμα τθσ προφθτείασ και κατανοοφςα όλα τα μυςτιρια και κατείχα όλθ τθ γνϊςθ, κι αν είχα όλθ τθν πίςτθ, ζτςι που να μετατοπίηω βουνά, χωρίσ όμωσ να ζχω αγάπθ, κα ιμουν ζνα τίποτε. Kαι αν ακόμα μοίραηα όλα τα υπάρχοντά μου για να κρζψω τουσ πειναςμζνουσ, κι αν παρζδιδα το ςϊμα μου να καεί ςτθ φωτιά, χωρίσ όμωσ να ζχω αγάπθ, δε κα με είχε ωφελιςει ςε τίποτε. H αγάπθ μακροκυμεί, επιηθτάει το καλό. H αγάπθ δε φκονεί. H αγάπθ δεν καυχθςιολογεί, δεν αλαηονεφεται, δε φζρεται άπρεπα, δεν κυνθγάει το δικό τθσ ςυμφζρον, δεν κυριεφεται από κυμό, δεν κρατά λογαριαςμό για το κακό που τθσ κάνουν, δε χαίρεται για τθν αδικία, αλλά μετζχει ςτθ χαρά για τθν επικράτθςθ τθσ αλικειασ. Πλα τα ανζχεται, όλα τα πιςτεφει, όλα τα ελπίηει, όλα τα υπομζνει. H αγάπθ ποτζ δε κα πάψει να υπάρχει. Ενϊ τα άλλα, είτε προφθτείεσ είναι αυτζσ, κα καταργθκοφν, είτε γλϊςςεσ είναι, κα πάψουν, είτε γνϊςθ, κα καταργθκεί. Γιατί μόνο ωσ ζνα βακμό γνωρίηουμε και ωσ ζνα βακμό προφθτεφουμε. Mα όταν ζρκει το τζλειο που περιμζνουμε, τότε το ατελζσ κα καταργθκεί. Ραιδάκι όταν ιμουνα, ςαν παιδάκι μιλοφςα, ςαν παιδάκι ςκεφτόμουν, ςαν παιδάκι ζβγαηα ςυμπεράςματα. Mα όταν ζγινα άντρασ, ςταμάτθςα να ςκζφτομαι και να κάνω ςαν παιδάκι. Γιατί, πραγματικά, τϊρα βλζπουμε καμπά ςαν ςε καμπό κακρζφτθ. Τότε όμωσ κα δοφμε πρόςωπο με πρόςωπο. Τϊρα γνωρίηω μονάχα ζνα μζροσ, τότε όμωσ κα γνωρίςω τζλεια, όπωσ ακριβϊσ με ζχει γνωρίςει ο Θεόσ. Αυτά, λοιπόν, που μζνουν τελικά για πάντα, είναι θ πίςτθ, θ ελπίδα και θ αγάπθ. Και από αυτά το πιο ςπουδαίο είναι θ αγάπθ. (Α Κορ. 13, 1-13) Ερμθνευτικά ςχόλια: Το χάριςμα τθσ προφθτείασ: είναι το χάριςμα που ζχουν κάποιοι άνκρωποι να διδάςκουν το κζλθμα του Κεοφ και να μασ βοθκάνε να καταλάβουμε ποιοσ είναι ο Κεόσ και τι ηθτάει από μασ. Χτα χρόνια τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ όμωσ, οι προωιτεσ με τθ ωϊτιςθ του Κεοφ γνϊριηαν επιπλζον και προετοίμαηαν τον κόςμο για το τι κα ςυνζβαινε ςτο μζλλον, δθλαδι για τον ερχομό του Χριςτοφ. Θ αγάπθ μακροκυμεί: αυτόσ που ζχει αγάπθ ανζχεται με υπομονι αυτοφσ που τον ςτεναχωροφν και του δθμιουργοφν προβλιματα, δεν τουσ κατθγορεί, τουσ ςυμπονά και προςεφχεται γι αυτοφσ απ τθν καρδιά του. Πακροκυμία είναι αυτό ακριβϊσ, θ μεγαλοψυχία. Θ αγάπθ μετζχει ςτθ χαρά για τθν επικράτθςθ τθσ αλικειασ: ο άνκρωποσ που αγαπά δεν ενδιαωζρεται μόνο για το ςυμωζρον του, αλλά χαίρεται να μιλάει για τθν αλικεια και θ Αλικεια είναι ο ίδιοσ ο Χριςτόσ και θ ανάςταςι Ψου! Τποιοσ αγαπά αλθκινά χαίρεται να κάνει το κζλθμα του Κεοφ ςτθ ηωι του και μαηί βοθκάει και τουσ άλλουσ να γνωρίςουν αυτι τθ χαρά. 86

87 Πταν κα ζρκει το τζλειο...το ατελζσ κα καταργθκεί: το τζλειο είναι ο ίδιοσ ο Χριςτόσ και θ βαςιλεία Ψου. Ατελείσ είμαςτε εμείσ οι άνκρωποι γιατί ζχουμε αμαρτίεσ και όταν δεν αγαποφμε χωριηόμαςτε από το Κεό. Πε τθ Δευτζρα Υαρουςία του Χριςτοφ ςτθ γθ οι άνκρωποι που αγαποφν και πραγματικά το κζλουν κα γίνουν τζλειοι, επειδι ο Κεόσ με τθ Χάρθ του κα τουσ κάνει τζλειουσ. Τϊρα βλζπουμε καμπά ςαν ςε καμπό κακρζφτθ: επειδι ακριβϊσ δεν είμαςτε τζλειοι, δε γνωρίηουμε όλθ τθν αλικεια για το Κεό και τουσ ανκρϊπουσ. Υολλζσ ωορζσ νομίηουμε πράγματα που είναι λάκοσ. Θ καρδιά μασ άλλοτε ςκλθραίνει, δεν αγαπά και νομίηουμε πωσ θ αλικεια βρίςκεται μόνο ςτο δικό μασ μυαλό, ςαν να μθν υπάρχουν οι άλλοι, ςα να μθν υπάρχει ο Κεόσ. Γινόμαςτε εγωιςτζσ. Χτθν εκκλθςία μασ όμωσ και ςτθ ηωι τθσ νόθμα ζχει να αγαπάμε και αυτό το ηοφμε κακθμερινά προςπακϊντασ, ακόμα και αν τα μάτια τθσ καρδιάσ μασ βλζπουν τουσ άλλουσ και το Κεό καμπά. Χτθν εκκλθςία το νόθμα τθσ ηωισ μασ είναι θ αγάπθ, γιατί ο ίδιοσ ο Χριςτόσ είναι Αγάπθ και αυτό κζλει από μασ τϊρα και για πάντα! Ερωτιςεισ 1.Ψι χαρίςματα μπορεί να ζχουμε οι άνκρωποι; Είναι ωωζλιμα τα χαρίςματα για τθν ψυχι μασ; 2.Είναι χαροφμενοσ ο άνκρωποσ που αγαπά; 3.Ψι ςθμαίνει ότι είμαςτε ατελείσ; 4.Ψι ςθμαίνει ότι βλζπουμε καμπά; 5.Υοιο είναι το νόθμα τθσ ηωισ μασ ςτθν Εκκλθςία; Συμπζραςμα: Θ Εκκλθςία ηει τθν αγάπθ ωσ τθν αρχι και το τζλοσ, δθλαδι το νόθμα τθσ ηωισ μασ. Ϊρα για παιχνίδι! Βρείτε τα ονόματα των Αγίων που γιορτάηουν το καλοκαίρι: 13 Λουνίου _ 16 Αυγοφςτου _ 30 Αυγοφςτου 29 Λουνίου 20 Λουλίου _ Να ηωγραφίςετε το κόςμθμα: 87

88 88

89 ΚΕΜΑΤΑ ΝΕΑΝΛΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ ΓΥΜΝΑΣΛΟΥ- ΛΥΚΕΛΟΥ 89

90 90

91 ΡΟΤΕΛΝΟΜΕΝΟ ΡΟΓΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΘΣΕΩΝ Συνάντθςθ 1 θ : 8 και : Θ Ανάλθψθ του Χριςτοφ (Ρράξ. 1, 1-11): Άνοδοσ και Ξάκοδοσ του ανκρϊπου Εκκλθςία και Ξόςμοσ Συνάντθςθ 2 θ : 15 και : Θ εκλογι του αποςτόλου Ματκία (Ρράξ. 1, 12-26): αναντικατάςτατοι ωίλοι, αγαπθμζνοι, ςυμμακθτζσ ι δεν χρειάηεται να δενόμαςτε με κανζναν; Συνάντθςθ 3 θ : 22 και : Θ Ρεντθκοςτι (Ρράξ. 2, 1-41): «εγϊ» ι «εμείσ»; Συνάντθςθ 4 θ : 29 και : Θ κεραπεία του χωλοφ (Ρράξ. 3, 1-10): ο χρυςόσ και ο Χριςτόσ Συνάντθςθ 5 θ : 5 και : Ο Ανανίασ και θ Σαπφείρα (Ρράξ. 4, και 5, 1-11): μικρά και μεγάλα ψζματα ςτθν κακθμερινι ηωι και το ψεφτικο του πολιτιςμοφ μασ Συνάντθςθ 6 θ : 12 και : Θ εκλογι των επτά διακόνων και το μαρτφριο του Στεφάνου (Ρράξ. 6, 1-8 και 7, 52-60): γιατί είναι τόςο δφςκολο να προςωζρουμε ςτουσ άλλουσ, ενϊ είναι εφκολο να μασ τα δίνουν όλα ζτοιμα, όχι μόνο ςτθν κακθμερινι μασ ηωι, αλλά και ςτισ ςχζςεισ μασ Συνάντθςθ 7 θ : 19 και : Ο Σίμων ο Μάγοσ (Ρράξ. 8, 9-24): μικροί και μεγάλοι μάγοι Συνάντθςθ 8 θ : 26 και : Ο Φίλιπποσ και ο Αικίοπασ (Ρράξ. 8, 26-40): τι δεν καταλαβαίνουμε ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ (γλϊςςα, κιρυγμα, λατρεία)-υπάρχει λογικι ςτθν Εκκλθςία; Συνάντθςθ 9 θ : 3 και : Θ Σφνοδοσ των Ιεροςολφμων (Ρράξ. 15, 1-35): πίςτευε και μθ ερεφνα; Συνάντθςθ 10 θ : 10 και : Θ απελευκζρωςθ του Ρζτρου από τθ φυλακι (Ρράξ. 12, 1-19): πόςο αλθκινά ελεφκεροι είμαςτε- πάκθ και εξαρτιςεισ Συνάντθςθ 11 θ : 17 και : Ο Ρζτροσ και ο Κορνιλιοσ (Ρράξ. 10, 1-44): κακαροί και ακάκαρτοι, ςωςμζνοι και απορριμμζνοι. Σ Χριςτόσ του ςπθλαίου κάνει διακρίςεισ; Σ κόςμοσ; Συνάντθςθ 12 θ : 14 και : Ο Ραφλοσ και ο Σίλασ ςτουσ Φιλίππουσ (Ρράξ. 16, 11-40): μποροφμε να ηιςουμε πνευματικά ςτθν εποχι μασ; (ιεραποςτολι, λατρεία, αγάπθ) Συνάντθςθ 13 θ : 21 και : Ο Βαρνάβασ, ο Ραφλοσ, ο Ελφμασ και ο Σζργιοσ (Ρράξ. 13, 1-12): κάρροσ και αλικεια, δειλία και ςυμβιβαςμόσ ςτισ ανκρϊπινεσ ςχζςεισ Συνάντθςθ 14 θ : 28 και : Ο Ραφλοσ και ο Άγαβοσ (Ρράξ. 11, και 21, 1-16): Ψα ΡΑΛ και τα ΣΧΛ ςτθ ηωι μασ (Ξαβάωθσ και Σnirama) Συνάντθςθ 15 θ : 4 και : Ο Θρϊδθσ και θ υπερθφάνειά του (Ρράξ. 12, 1-2 και 20-25): όλοσ ο κόςμοσ γυρίηει γφρω από μζνα όλα μου επιτρζπονται ι όλα δεν με ςυμωζρουν; Συνάντθςθ 16 θ : 11 και : Ο Ιάςονασ, ο Σωςίπατροσ, θ φιλοξενία και θ ευκφνθ (Ρράξ. 17, 1-15): ευκφνθ και μετάκεςθ των βαρϊν ςτουσ άλλουσ Συνάντθςθ 17 θ : 17 και : Θ κεραπεία του Αινζα και θ ανάςταςθ τθσ Ταβικά (Ρράξ. 9, 32-43): ποια είναι τα αλθκινά καφματα; 91

92 Συνάντθςθ 18 θ : 25 και : Ο Ραφλοσ ςτθν Ζφεςο (Ρράξ. 19, 1-41): μετάνοια και αλλαγι ηωισ ςε ζναν κόςμο που δεν ςυγχωρεί Συνάντθςθ 19 θ : 3 και : Θ ομιλία του Ραφλου ςτουσ πρεςβυτζρουσ τθσ Εφζςου (Ρράξ. 20, 17-38): οι αντίκετοι με το Χριςτό και αυτοί που πιςτεφουν λανκαςμζνα ποια θ ςχζςθ μασ μαηί τουσ; Συνάντθςθ 20 θ : 10 και : Ο Ραφλοσ και ο Βαρνάβασ ςτα Λφςτρα και τθ Δζρβθ (Ρράξ. 14, 8-20) τα ςφγχρονα είδωλα και θ ςτάςθ μασ ζναντί τουσ Συνάντθςθ 21 θ : 17 και : Ο Ραφλοσ, ο Αγρίππασ και θ Βερενίκθ (Ρράξ. 26, 1-30): ςικωςε το ωορτίο ςου και ςικωςε το ωορτίο τουσ-θ ςταυρωμζνθ ηωι μασ Συνάντθςθ 22 θ : 24 και : Το όραμα τθσ Τρωάδασ (Ρράξ. 16, 1-10): πατρίδα και ταυτότθτα ι κοινωνία πολιτϊν; Συνάντθςθ 23 θ: και : Ο Ευρωκλφδωνασ και οι τρίχεσ τθσ κεφαλισ μασ (Ρράξ. 27, 1-44): θ Εκκλθςία πιςτεφει και ηει τθν πρόνοια του Κεοφ για τον κακζναν από εμάσ ο Κεόσ προνοεί για τον κακζναν από εμάσ ι δεν ανακατεφεται με τθ ηωι μασ ; (αξίηει θ προςευχι;) Συνάντθςθ 24 θ: 7 και : Ο Ραφλοσ και θ Ακινα (Ρράξ. 17, 16-34): ο Κεόσ δθμιοφργθςε τον κόςμο και τον άνκρωπο και τον αναδθμιοφργθςε με τθν παρουςία του Χριςτοφ και τον ςταυρό Συνάντθςθ 25 θ: 28 και : Θ ανάςταςθ του Ευτφχου (Ρράξ. 20, 4-11): ανάςταςθ-επανάςταςθ κι εμείσ Συνάντθςθ 26 θ: 5 και : Τα φίδια τθσ Μελίτθσ (Ρράξ. 28, 1-9): γιατί υπάρχει το κακό ςτθ ηωι μασ; Συνάντθςθ 27 θ: 12 και : Ο φμνοσ τθσ αγάπθσ (Α Κορ. 13, 1-13): θ Αγάπθ το νόθμα τθσ ηωισ μασ 92

93 Συνάντθςθ 1 θ Σκοπόσ τθσ ηωισ μασ να ηοφμε όπωσ μασ κζλει ο κόςμοσ ι όπωσ μασ κζλει ο Κεόσ; Α. Θ Ανάλθψθ του Χριςτοφ (Πράξ. 1, 1-11) 1 Ψὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιθςάμθν περὶ πάντων, ὦ Κεόωιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰθςοῦσ ποιεῖν τε καὶ διδάςκειν 2 ἄχρι ἧσ ἡμέρασ ἐντειλάμενοσ τοῖσ ἀποςτόλοισ διὰ Υνεύματοσ ἁγίου οὓσ ἐξελέξατο ἀνελήωκθ 3 οἷσ καὶ παρέςτθςεν ἑαυτὸν ηῶντα μετὰ τὸ πακεῖν αῦτὸν ἐν πολλοῖσ τεκμθρίοισ, δι' ἡμερῶν τεςςαράκοντα ὀπτανόμενοσ αῦτοῖσ καὶ λέγων τὰ περὶ τῆσ βαςιλείασ τοῦ Κεοῦ. 4 καὶ ςυναλιηόμενοσ παρήγγειλεν αῦτοῖσ ἀπὸ Ἱεροςολύμων μὴ χωρίηεςκαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸσ ἣν ἠκούςατέ μου 5 ὅτι Ἰωάννθσ μὲν ἐβάπτιςεν ὕδατι, ὑμεῖσ δὲ βαπτιςκήςεςκε ἐν Υνεύματι ἁγίῳ οῦ μετὰ πολλὰσ ταύτασ ἡμέρασ. 6 οἱ μὲν οὖν ςυνελκόντεσ ἐπθρώτων αῦτὸν λέγοντεσ Ξύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκακιςτάνεισ τὴν βαςιλείαν τῷ Ἰςραήλ; 7 εἶπε δὲ πρὸσ αῦτούσ Σῦχ ὑμῶν ἐςτι γνῶναι χρόνουσ ἢ καιροὺσ οὓσ ὁ πατὴρ ἔκετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουςίᾳ, 8 ἀλλὰ λήψεςκε δύναμιν ἐπελκόντοσ τοῦ ἁγίου Υνεύματοσ ἐω' ὑμᾶσ, καὶ ἔςεςκέ μου μάρτυρεσ ἔν τε Ἱερουςαλὴμ καὶ ἐν πάςῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Χαμαρείᾳ καὶ ἕωσ ἐςχάτου τῆσ γῆσ. 9 καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αῦτῶν ἐπήρκθ, καὶ νεωέλθ ὑπέλαβεν αῦτὸν ἀπὸ τῶν ὀωκαλμῶν αῦτῶν. 10 καὶ ὡσ ἀτενίηοντεσ ἦςαν εἰσ τὸν οῦρανὸν πορευομένου αῦτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρεσ δύο παρειςτήκειςαν αῦτοῖσ ἐν ἐςκῆτι λευκῇ, 11 οἳ καὶ εἶπον Ἄνδρεσ Γαλιλαῖοι, τί ἑςτήκατε ἐμβλέποντεσ εἰσ τὸν οῦρανόν; οὗτοσ ὁ Ἰθςοῦσ ὁ ἀναλθωκεὶσ ἀω'ὑμῶν εἰσ τὸν οῦρανὸν, οὕτωσ ἐλεύςεται, ὃν τρόπον ἐκεάςαςκε αῦτὸν πορευόμενον εἰσ τὸν οῦρανόν. 12 Ψότε ὑπέςτρεψαν εἰσ Ἱερουςαλὴμ ἀπὸ ὄρουσ τοῦ καλουμένου ἐλαιῶνοσ, ὅ ἐςτιν ἐγγὺσ Ἱερουςαλὴμ, ςαββάτου ἔχον ὁδόν. Ψθν πρϊτθ εξιςτόρθςθ ιδθ τθν ζκανα, Κεόωιλε, για όλα εκείνα που άρχιςε να κάνει και να διδάςκει ο Λθςοφσ ωσ τθν θμζρα που αναλιωκθκε, αωοφ πρϊτα ζδωςε εντολζσ μζςω του Αγίου Υνεφματοσ, ςτουσ αποςτόλουσ που είχε διαλζξει. Χ αυτοφσ παρουςιάςτθκε ηωντανόσ μετά το κάνατό του, με πολλζσ αναμωιςβιτθτεσ αποδείξεισ, εμωανιηόμενοσ ς αυτοφσ για ςαράντα μζρεσ και μιλϊντασ τουσ για τθ βαςιλεία του Κεοφ. Χυναναςτρεωόμενοσ επίςθσ μαηί τουσ, τουσ παράγγειλε να μθν απομακρυνκοφν από τα Λεροςόλυμα, αλλά να περιμζνουν τθν εκπλιρωςθ τθσ υπόςχεςθσ του Υατζρα, τθν οποία, είπε, ακοφςατε από μζνα, ότι ο Λωάννθσ βάωτιςε με νερό, εςείσ όμωσ κα βαωτιςτείτε με το Άγιο Υνεφμα πριν περάςουν πολλζσ μζρεσ. Εκείνοι, λοιπόν, αωοφ μαηεφτθκαν όλοι, τον ρωτοφςαν: Kφριε, είναι τϊρα ο καιρόσ που πρόκειται να αποκαταςτιςεισ τθ βαςιλεία ςτον Λςραιλ; Kαι εκείνοσ τουσ είπε: Δεν ανικει ςε ςασ το δικαίωμα να γνωρίηετε τουσ ςυγκεκριμζνουσ χρόνουσ ι καιροφσ, που ο Υατζρασ ζκεςε ςτθ δικι του αποκλειςτικι εξουςία. Κα πάρετε όμωσ δφναμθ, όταν ζρκει το Άγιο Υνεφμα πάνω ςασ, και κα είςτε μάρτυρζσ μου τόςο ςτθν Λερουςαλιμ όςο και ςε όλθ τθν Λουδαία και ςτθ Χαμάρεια κι ωσ τα πζρατα τθσ γθσ. Mετά που τα είπε αυτά κι ενϊ εκείνοι τον ζβλεπαν, ανυψϊκθκε και μια νεωζλθ τον πιρε και τον ζκρυψε από τα μάτια τουσ. Ξακϊσ, λοιπόν, ςτζκονταν εκεί κοιτάηοντασ ςτον ουρανό, τθν ϊρα που εκείνοσ ανζβαινε, ξαωνικά ςτάκθκαν δίπλα τουσ δφο άντρεσ, ντυμζνοι ςτα λευκά, και τουσ είπαν: Άντρεσ Γαλιλαίοι, γιατί ςτζκεςτε εκεί με το βλζμμα ςασ προςθλωμζνο ςτον ουρανό; Αυτόσ ο ίδιοσ ο Λθςοφσ, που αναλιωκθκε από ανάμεςά ςασ ςτον ουρανό, κα ζρκει με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να ανεβαίνει ςτον ουρανό. Ψότε επζςτρεψαν ςτθν Λερουςαλιμ από το 93

94 βουνό που ονομάηεται Τροσ των Ελαιϊν, το οποίο είναι κοντά ςτθν Λερουςαλιμ, ςε μια απόςταςθ τόςθ όςθ επιτρζπεται να βαδίηουν οι Λουδαίοι τθν θμζρα του Χαββάτου. Β. Ερμθνευτικά Σχόλια Τθν πρϊτθ εξιςτόρθςθ ζκανα Κεόφιλε: το βιβλίο των Υράξεων των Αποςτόλων το ζχει γράψει ο ευαγγελιςτισ Οουκάσ απευκυνόμενοσ ςε ζναν αξιωματοφχο που ονομαηόταν Κεόωιλοσ. Εξ αωορμισ του ερωτιματόσ του Κεοωίλου για το Χριςτό γράωτθκε το Ευαγγζλιο του Οουκά. Τμωσ, επειδι ο Κεόωιλοσ ικελε να μάκει και τθν ςυνζχεια τθσ ηωισ τθσ Εκκλθςίασ, ο Οουκάσ γράωει τισ Ρράξεισ. Για ςαράντα θμζρεσ: ο Χριςτόσ εμωανιηόταν ςτουσ μακθτζσ Ψου τόςο για να πιςτζψουν τθν Ανάςταςι Ψου, όςο και για να τουσ προετοιμάςει για τθν άνοδό Ψου ςτον ουρανό, αλλά και για τον ερχομό του Αγίου Υνεφματοσ κατά τθν θμζρα τθσ Υεντθκοςτισ. Σ Χριςτόσ δεν ικελε οι μακθτζσ Ψου να αιςκανκοφν ορωανοί, διότι θ παρουςία Ψου ςτον κόςμο δεν κα ςταματοφςε επειδι ο ίδιοσ κα ανζβαινε με τθν Ανάλθψι Ψου ςτουσ ουρανοφσ. Να πάνε ςε όλα τα μζρθ: οι μακθτζσ ανζλαβαν από το Χριςτό μια αποςτολι. Ρα μθν αωιςουν μζροσ του κόςμου ςτο οποίο να μθν κθρυχκεί θ Αλικεια του Ευαγγελίου, που για τθν Εκκλθςία είναι ο Χριςτόσ. Χθμείο του κθρφγματοσ και τθσ αποδοχισ από τουσ ανκρϊπουσ τθσ πίςτθσ ςτο Χριςτό είναι το βάπτιςμα, το οποίο γίνεται ςτο όνομα του Υατρόσ και του Ωιοφ και του Αγίου Υνεφματοσ. Αυτό είναι και το όνομα του Ψριαδικοφ Κεοφ για εμάσ τουσ χριςτιανοφσ. Επομζνωσ, όταν ζνα παιδί, όταν ζνασ άνκρωποσ βαωτίηεται, αποδζχεται τθν πίςτθ ςτο Χριςτό και εντάςςεται ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ. αν επρόκειτο να αποκαταςτιςει τθν βαςιλεία του Λςραιλ: οι Απόςτολοι, κακϊσ δεν είχαν λάβει το Άγιο Υνεφμα, νόμιηαν ότι ο Χριςτόσ κα ζωευγε από αυτι τθν γθ, για να ξαναζρκει και να γίνει βαςιλιάσ του Λςραιλ, δίνοντασ ςτουσ Εβραίουσ τθν ελευκερία από τουσ Φωμαίουσ. Τμωσ ο Χριςτόσ ςταυρϊκθκε για να ωζρει ςε όλουσ τουσ ανκρϊπουσ τθν ελευκερία από το κακό και τθν αμαρτία και όχι να περιοριςτεί ςε ζνα επίγειο βαςίλειο. Γι αυτό και τουσ λζει ότι δεν είναι αρμοδιότθτά τουσ να αςχολοφνται με το πϊσ κα ζρκει το μζλλον ςτον κόςμο. Ζργο τουσ είναι να δίδουν μαρτυρία για τθ δικι Ψου παρουςία ςτον κόςμο. Άρχιςε να ανεβαίνει προσ τον Ουρανό: ο Χριςτόσ ζωυγε από τθν γθ για να ανζβει ςτον ουρανό, για να επιςτρζψει κοντά ςτον Υατζρα Ψου. Ψο ςφννεωο που τον ςκζπαςε ιταν το Άγιο Υνεφμα. Σ Χριςτόσ ανζβαςε ζτςι τθν ανκρϊπινθ ωφςθ ςε μιαν άλλθ διάςταςθ, αυτι τθν ουράνια. Σ κάκε άνκρωποσ λοιπόν μπορεί να ανζβει ςτον ουρανό και να ηιςει με το Κεό. Αυτόσ είναι ο Υαράδειςοσ, αυτόσ είναι ο δρόμοσ τθσ Εκκλθςίασ. Δφο άντρεσ ντυμζνουσ ςτα λευκά: οι άγγελοι ιταν αυτοί, οι οποίοι προζτρεψαν τουσ μακθτζσ να γυρίςουν ςτα Λεροςόλυμα και να περιμζνουν εκεί τον ερχομό του Αγίου Υνεφματοσ. Σ άνκρωποσ δεν ανεβαίνει ςτον Κεό αν δεν ζχει το Άγιο Υνεφμα. Ξαι αυτό το ηοφμε ςτθν Εκκλθςία. Υαράλλθλα, τουσ είπαν ότι ο Χριςτόσ, όπωσ ανζβθκε ςτον ουρανό, ζτςι κα επιςτρζψει ςτθ γθ με τθν Δευτζρα Υαρουςία. Ψθν Ανάλθψθ του Χριςτοφ και τθσ ανκρϊπινθσ ωφςθσ ςτο πρόςωπό Ψου (ο Χριςτόσ Κεάνκρωποσ) τθ γιορτάηουμε τθν Υζμπτθ, ςαράντα θμζρεσ μετά το Υάςχα. Γ. Ο Άγιοσ Λωάννθσ ο Χρυςόςτομοσ για τθν Ανάλθψθ του Χριςτοφ Ξατά το γεγονόσ τθσ Αναλιψεωσ, πραγματοποιικθκε ςτθν πράξθ θ ςυμωιλίωςθ του Κεοφ με το ανκρϊπινο γζνοσ. Διαλφκθκε θ παλιά ζχκρα, τελείωςε ο μακροχρόνιοσ πόλεμοσ. Ξι αυτό ςυνζβαινε ζωσ τϊρα, όχι επειδι μιςοφςε ο Κεόσ τον άνκρωπο, αλλά επειδι ο άνκρωποσ επιδείκνυε αδιαωορία και αχαριςτία. Ξαι τϊρα, θ αλλαγι δεν ζγινε εξαιτίασ των δικϊν μασ κατορκωμάτων ι επειδι αλλάξαμε ςτάςθ και ςυμπεριωορά, αλλά λόγω τθσ απροςμζτρθτθσ αγάπθσ και του ενδιαωζροντοσ του Κεοφ... Ψϊρα ςτθν Ανάλθψθ, εμείσ που δεν ιμαςταν άξιοι να κατοικοφμε ςτον Υαράδειςο, εμείσ που ςτο τζλοσ καταντιςαμε να μθν αξίηουμε να ηοφμε εδϊ ςτθ γθ, με αποτζλεςμα να γίνει ο κατακλυςμόσ και να χακεί όλο το ανκρϊπινο γζνοσ εκτόσ τθσ οικογζνειασ του Ρϊε, εμείσ τϊρα οι ανάξιοι ανεβαίνουμε ςτον ουρανό. Ψα χερουβίμ, παλαιά, ωυλάγανε τον Υαράδειςο για να μθν μποφμε ξανά και τϊρα εμείσ τα υπερβαίνουμε. Θ ανκρϊπινθ ωφςθ, ςτο πρόςωπο του Χριςτοφ, ζτυχε τιμισ που δεν ζτυχε θ ωφςθ των αγγζλων. Σ Κεόσ ζγινε άνκρωποσ. Δεν ζγινε άγγελοσ. Ενϊκθκε μόνο με τθν ανκρϊπινθ ωφςθ. Ξαι οι άγγελοι δεν ηθλεφουν, αντίκετα χαίρονται, διότι χαρά των αγγζλων είναι θ προκοπι μασ και πόνοσ τουσ θ εξακλίωςι μασ. Για τθν αλλαγι αυτι οωείλουμε ευγνωμοςφνθ ςτον Χριςτό. Αυτόσ ζγινε μεςίτθσ. Σφτε άγγελοσ, οφτε άνκρωποσ, αλλά αυτόσ ο ίδιοσ. 94

95 Δ. Τι ςθμαίνει άνοδοσ του ανκρϊπου ςτο Κεό (Από ζνα κείμενο του Μθτροπολίτθ Ναυπάκτου Λεροκζου για τον γζροντα Σωφρόνιο) Ψελικά πρζπει να αντιλθωκοφμε ότι θ αμαρτία δεν είναι απλϊσ θ άρνθςθ του Κεοφ, δεν είναι απλϊσ θ ανυπακοι ςτο κζλθμα του Κεοφ, αλλά είναι θ διακοπι των ςχζςεων μασ με τον Κεό, θ αςκζνεια όλων των δυνάμεων ψυχισ και ςϊματοσ...πε τθν μετάνοια, ποφ είναι ενζργεια του Κεοφ και ςυνεργεία του ανκρϊπου, επιτυγχάνεται θ αντίςτροωοσ προσ τθν αμαρτία κίνθςθ και πορεία ποφ είναι θ ανάβαςθ του ανκρϊπου από το ψυχολογικό επίπεδο, το επίπεδο των αιςκιςεων, ςτο οντολογικό-πνευματικό επίπεδο. Αυτι θ άνοδοσ επιτυγχάνεται με δφο τρόπουσ. Σ πρϊτοσ τρόποσ είναι ο αςκθτικόσ. Υρόκειται για μια προςπάκεια του ανκρϊπου να τθρεί το κζλθμα του Κεοφ και να αςκείται ςτθν ηωι του. Είναι, κα λζγαμε, ζνασ δρόμοσ ποφ εμπνζεται περιςςότερο από ζναν λεγόμενο ψυχολογικό παράγοντα. Δθλαδι, ο άνκρωποσ αγωνίηεται να υποβάλει το «πνεφμα» του ςτθν κρίςθ του Κεοφ και να τθρεί τισ εντολζσ Ψου. Ζχει μπροςτά του ζνα όραμα και λζει: «τι κζλει ο Κεόσ να κάνω ςτθν ηωι μου;». Ξαι αυτό αγωνίηεται να κάνθ. Αυτό δθλϊνει τον αςκθτικό τρόπο ηωισ. Σ δεφτεροσ τρόποσ είναι ο χαριςματικόσ. Δθλαδι, ενεργεί το Άγιο Υνεφμα μζςα ςτον άνκρωπο και τότε ό άνκρωποσ εν Αγίω Υνεφματι βλζπει τθν εςωτερικι του ακαταςταςία, βλζπει τα πάκθ τα όποια υπάρχουν μζςα του.. Σ άνκρωποσ τότε αιςκάνεται τθν πνευματικι του ωτϊχεια και μετανιϊνει. Ε. Ροιο είναι το νόθμα τθσ ηωισ μασ; (από το περιοδικό Focus) Άλλοσ βάηει ςτόχουσ ςτθ ηωι του και παςχίηει να τουσ φτάςει κι άλλοσ αυτοςχεδιάηει. Κανείσ δεν αρκείται απλά ςτο να επιβιϊνει. Το παιχνίδι ςταματά όταν θ ηωι μασ παφει να ζχει νόθμα. Πμωσ πϊσ αποκτά νόθμα; Ακόμα και τα ψάρια μζςα ςτο ενυδρείο, ςτθν ταινία των Πόντι Υάικονσ Το Νόθμα τθσ Ηωισ, αςχολοφνται μ' αυτό το κζμα, όπωσ όλοι οι ωιλόςοωοι από καταβολισ κόςμου. Γιατί; Χτθν πορεία τθσ ηωισ μασ άλλοτε είμαςτε ευχαριςτθμζνοι και νιϊκουμε περιωανοι για τα κατορκϊματά μασ κι άλλοτε χάνουμε το ενδιαωζρον μασ και πζωτουμε ςε βακιά πελάγθ ανίασ ι δυςτυχίασ. Ψότε όλα μάσ ωαίνονται μάταια και θ ηωι δεν ζχει κανζνα νόθμα. Υϊσ αποκτά νόθμα θ ηωι μασ; Υοια κίνθτρα μασ ωκοφν ςε δράςθ; Υότε νιϊκουμε ικανοποιθμζνοι από τον εαυτό μασ; Γιατί δεν τα παρατάμε ςτθν πρϊτθ αναποδιά αλλά εξακολουκοφμε να κάνουμε ςχζδια για το μζλλον και 95

96 ονειρευόμαςτε κάτι καλφτερο για μασ και τουσ γφρω μασ; Χτισ ςελίδεσ που ακολουκοφν αναηθτάμε όλεσ τισ πικανζσ απαντιςεισ ςτο ερϊτθμα "Υοιο είναι το νόθμα τθσ ηωισ μασ" και ςασ παρουςιάηουμε τισ απόψεισ κορυωαίων ωιλοςόωων, ψυχολόγων και επιςκεπτϊν του διαδικτυακοφ τόπου focusmag.gr. Γνϊκι ςαυτόν Διατρζχοντασ μζςα ςτο χρόνο τθ ςκζψθ των ωιλοςόωων, μποροφμε να διακρίνουμε τζςςερα είδθ απαντιςεων. Για κάποιουσ θ ηωι δεν ζχει κανζνα ςκοπό, είμαςτε εδϊ κατά τφχθ, οπότε αξίηει να χαιρόμαςτε μζχρι να πεκάνουμε. Ξάποιοι άλλοι πιςτεφουν ότι θ ηωι αποκτά νόθμα ανάλογα με το πϊσ ςυμπεριωζρεται ο άνκρωποσ πρζπει να ηοφμε θκικά, ςεβόμενοι τουσ άλλουσ. Άλλοι διακρίνουν τον υπζρτατο ςτόχο ςτθ ςχζςθ του ανκρϊπου με το Κεό ηωι ςθμαίνει να χτίηεισ κάτι για ςζνα και τουσ άλλουσ ακολουκϊντασ το κείο ςχζδιο. Ψζλοσ, κάποιοι κεωροφν ότι κακζνασ από μασ πρζπει να ανακαλφψει εκείνο το ςτόχο ηωισ που κα του δϊςει εςωτερικι ικανοποίθςθ. Για τον Χωκράτθ ςκοπόσ τθσ ηωισ ιταν το "γνϊκι ςαυτόν". Πόνο όποιοσ το γνωρίηει είναι πραγματικά ευτυχισ. Σ Αριςτοτζλθσ πιςτεφει ότι ςκοπόσ τθσ ηωισ είναι θ τελειοποίθςθ τθσ ανκρϊπινθσ ωφςθσ. Υϊσ μασ ωαίνονται αυτζσ οι ςκζψεισ; Πάλλον άβολεσ, ςε ςχζςθ με τον τρόπο με τον οποίο ονειρεφονται οι περιςςότεροι άνκρωποι να ηιςουν τθ ηωι τουσ ςιμερα. Να ηοφμε ςαν ιρωεσ Για το Γερμανό ωιλόςοωο Λμάνουελ Ξαντ ( ) ο άνκρωποσ πρζπει να κακοδθγείται από τουσ παγκόςμιουσ θκικοφσ νόμουσ. Σ Άρκουρ Χοπενάουερ ( ) είναι πιο πεςιμιςτισ. Χφμωωνα μ' αυτόν, ηωι ςθμαίνει να προχωράμε προσ κάτι που δεν μποροφμε να ωτάςουμε, ςυνεπϊσ δεν υπάρχει ςκοπόσ. Σ χριςτιανιςμόσ, αντίκετα, βλζπει τθ ηωι υπό το πρίςμα τθσ αιωνιότθτασ. Για να δανειςτοφμε τα λόγια του Ψολςτόι, "το να αγαπάει κανείσ τθ ηωι κα πει να αγαπάει το Κεό". Από τθν επικράτθςι του και μετά, ο χριςτιανιςμόσ επθρζαςε όλθ τθ δυτικι ςκζψθ, ακόμα κι αυτι των άπιςτων ωιλοςόωων. Σ ςυγγραωζασ Φραντσ Ξάωκα υποςτθρίηει: "Ακόμα κι αν ο Κεόσ δεν υπάρχει, θ αξιοπρζπειά μασ ωσ άνκρωποι ορίηει να ςυμπεριωερόμαςτε ςαν να υπιρχε». Οι βιολόγοι Χφμωωνα με τουσ βιολόγουσ, ο ςκοπόσ τθσ ανκρϊπινθσ ηωισ είναι μόνο ζνασ: να βρεκοφμε ςτισ ευνοϊκότερεσ δυνατζσ ςυνκικεσ ϊςτε να ικανοποιιςουμε τισ βαςικζσ μασ ανάγκεσ (τροωι, φπνο, αναπαραγωγι κ.λπ.). Δε διαωζρει από εκείνον που κακοδθγεί τα ζνςτικτα των ηϊων και αποτελεί το κλειδί με το οποίο εξθγείται θ τάςθ για πρωτιά ςε διάωορουσ τομείσ (εργαςία, ςπορ, οικογζνεια): το κυνιγι τθσ επιτυχίασ ωσ το μυςτικό για να είμαςτε ικανοποιθμζνοι με τον εαυτό μασ, άρα ευτυχιςμζνοι. Τροφι και αγάπθ Σ Αμερικανόσ ψυχολόγοσ Άμπρααμ Πάςλοου ( ) ςυμωωνεί ότι τελικόσ ςτόχοσ του ανκρϊπου είναι θ αυτοπραγμάτωςθ, θ ικανοποίθςθ των βαςικϊν του αναγκϊν. Ανάλογα με το πόςο ουςιαςτικζσ είναι για τθν επιβίωςθ, οι ανάγκεσ αυτζσ ιεραρχοφνται ςε μια πυραμίδα θ οποία ξεκινά από τισ ςωματικζσ και ςυναιςκθματικζσ ανάγκεσ (τροωι, αγάπθ, αναγνϊριςθ) για να καταλιξει ςτισ γνωςτικζσ και αιςκθτικζσ (περιζργεια, εξερεφνθςθ, ομορωιά). Θ νζα κρθςκεία Σ Γερμανόσ ψυχαναλυτισ και κοινωνικόσ ωιλόςοωοσ Ζριχ Φρομ ( ), περιγράωοντασ τθ ςφγχρονθ καταναλωτικι εποχι όπου θ ικανοποίθςθ των υλικϊν αναγκϊν ζχει γίνει ο κυρίαρχοσ ςτόχοσ των ανκρϊπων, τονίηει: "Σ Θomo consumens (καταναλωτικόσ άνκρωποσ) ηει με τθν ψευδαίςκθςθ τθσ ευτυχίασ, ενϊ αςυνείδθτα υποωζρει από ανία και πακθτικότθτα. Ππερδεφει τθν ζξαψθ και τον εντυπωςιαςμό με τθ χαρά και τθν ευτυχία, τθν υλικι άνεςθ με τθ ηωντάνια. Θ ικανοποίθςθ τθσ απλθςτίασ γίνεται το νόθμα τθσ ηωισ και θ επιδίωξι τθσ θ νζα κρθςκεία". Χωρίσ νόθμα; Σ Τςβαλντ Χπζνγκλερ ( ), ςυγγραωζασ του ζργου Θ Ραρακμι τθσ Δφςθσ, υποςτθρίηει ότι θ ηωι δεν ζχει νόθμα και ότι το περιςςότερο που μποροφμε να κάνουμε είναι να προςπακιςουμε να μθν καταςπαράηουμε ο ζνασ τον άλλο. Ξαι ο Οοφντβιχ Βιτγκενςτάιν ( ) κεωρεί ότι το ερϊτθμα για το νόθμα τθσ ηωισ είναι απαράδεκτο. Γιατί "γι' αυτό για το οποίο δεν μποροφμε να μιλιςουμε καλφτερα να ςιωποφμε" τόνιςε. Ξαι ο Ρτοςτογιζωςκι ςυμπλθρϊνει: "Θ ηωι είναι πιο ςθμαντικι από το νόθμά τθσ". ΣΤ. Ζνασ αλλιϊτικοσ ςκοπόσ ηωισ 96

97 Oι Ωawns είναι μόδα, όμωσ δεν μποροφν όλοι να τθν ακολουκιςουν! Δεν ζχει καμία ςχζςθ με τα ρεφματα τθσ μουςικισ, τα μαλλιά ι το ντφςιμο! Υαρ όλα αυτά, είναι πραγματικά κζμα lifestyle! Δφο είναι οι απαραίτθτεσ προχποκζςεισ για να γίνει κάποιοσ Yawn. Υρϊτον, να βοθκάει ςτθν πράξθ ανκρϊπουσ που ζχουν ανάγκθ ι να κάνει ακτιβιςμό για τθ διάςωςθ του πλανιτθ και, δεφτερον, να είναι πλοφςιοσ! Σ χαρακτθριςμόσ άλλωςτε Yawn προζρχεται από τα αρχικά των λζξεων Young And Wealthy but Normal, δθλαδι Ρζοι, Υλοφςιοι αλλά και Χυνθκιςμζνοι (τφποι)! Θ διαωορά των Ωawns από τα άλλα πλουςιόπαιδα είναι ότι δεν ακολουκοφν το lifestyle των πλουςίων και δεν ξοδεφουν όςα τουσ επιτρζπουν οι κατακζςεισ τουσ. Εχουν βάλει ςκοπό τθσ ηωισ τουσ να βοθκιςουν όποιον ζχει ανάγκθ και κυρίωσ το περιβάλλον που αςκμαίνει! Σι Ωawns ςυνειςωζρουν όχι μόνο οικονομικά αλλά κυρίωσ με ακτιβιςμό, ακολουκϊντασ ζναν τρόπο ηωισ πολφ διαωορετικό από αυτόν που ζχουν ςυνικωσ τα απανταχοφ πλουςιόπαιδα του πλανιτθ. Δεν ςπαταλάνε άςκοπα το χριμα τουσ, όχι γιατί δεν μποροφν ι γιατί είναι τςιγκοφνθδεσ, αλλά γιατί βρίςκουν ότι ο υπερκαταναλωτιςμόσ ωταίει για όλα και κζλουν να χτυπιςουν το κακό ςτθ ρίηα του! Σργανϊνουν τθ ηωι τουσ ςαν να είναι απλοί, κακθμερινοί άνκρωποι, που ξοδεφουν όςο το δυνατόν λιγότερα, βάηοντασ πρόγραμμα και ςκοπό. Αντί για πανάκριβα αυτοκίνθτα χρθςιμοποιοφν υβριδικά οχιματα που δεν είναι glam, βοθκοφν πολφ όμωσ ςτθν εξοικονόμθςθ ενζργειασ! Σι Yawns άλλωςτε ςιχαίνονται τθ ωιγοφρα! Χαρακτθριςτικό παράδειγμα, ο 37χρονοσ εκατομμυριοφχοσ Φικ Γουζμπρινγκ, ο οποίοσ ζχει βάλει πλαωόν ςτον εαυτό του να ξοδεφει μζχρι πενιντα χιλιάδεσ δολάρια τον χρόνο. Για τα δεδομζνα του Χαν Φρανςίςκο όπου ηει, δεν πεινάει αλλά δεν του περιςςεφουν κιόλασ! Χτα εντυπωςιακά ςτοιχεία που απαρτίηουν τθν κακθμερινότθτα του Φικ Γουζμπρινγκ είναι ότι δεν ζχει τθλεόραςθ, γιατί ξοδεφει άςκοπα ενζργεια. Αγαπθμζνθ του ςυςκευι είναι το MP3 player του, το οποίο δεν κάνει πάνω από είκοςι δολάρια. Χυνικωσ οδθγεί ποδιλατο αλλά για τισ μακρινζσ αποςτάςεισ ζχει ζνα υβριδικό αυτοκίνθτο. Ψα περιςςότερα από τα τρόωιμα που αγοράηει προζρχονται από τοπικζσ γεωργικζσ αγορζσ. Ψο μεγαλφτερο μζροσ τθσ περιουςίασ του, το οποίο αβγατίηει λόγω τόκων, το μοιράηει ςε διάωορεσ περιβαλλοντικζσ οργανϊςεισ. Χκοπόσ του είναι να ηει ο ίδιοσ και ευχι του να ηουν και οι άλλοι «μια ηωι χαμθλϊν εκπομπϊν διοξειδίου του άνκρακα»! Φοφχα δεν αγοράηει ςυχνά. Εχει αλλωςτε πολλά. Από κοινωνιολογικισ άποψθσ, οι Yawns ιταν αναμενόμενοι! Χε κάκε δράςθ υπάρχει αντίδραςθ. Χτθν κοινωνία τθσ υπερκατανάλωςθσ είναι λογικό να υπάρξει μια εκ διαμζτρου αντίκετθ άποψθ, θ οποία λόγω τθσ εξαιρετικά επικίνδυνθσ πορείασ που ακολουκεί το περιβάλλον ωαντάηει ακόμθ πιο ζντονα. Σ δρ David Grusky από το Υανεπιςτιμιο του Χτάνωορντ υποςτθρίηει πωσ τα κοινωνικά ωαινόμενα επαναλαμβάνονται. Ενάντια ςτθν υποδοφλωςθ των υλικϊν απολαφςεων ιταν και το κίνθμα των χίπισ, αλλά τότε τα πράγματα για τον πλανιτθ δεν διαγράωονταν με τόςο μελανά χρϊματα. Χιμερα, θ ανθςυχία του κόςμου είναι μεγάλθ. Σ κακθγθτισ Ξοινωνιολογίασ δεν αποκλείει ςτο μζλλον τα ωαινόμενα τφπου Yawns να εντακοφν και να υπάρξει μια μαηικι άρνθςθ ςτα υλικά αγακά! Υρόςωατθ ζρευνα ςτθ Βρετανία ζδειξε πωσ υπάρχει μεγάλθ αφξθςθ των Yawns ςτουσ κόλπουσ αρκετϊν παραδοςιακά πλοφςιων οικογενειϊν. Θ ανθςυχία τουσ για το περιβάλλον τοφσ κάνει λιγότερο καταναλωτικοφσ, ενϊ προτιμοφν να δίνουν τα χριματά τουσ για ωιλανκρωπικοφσ ςκοποφσ. 97

98 Η. Γιατί πθγαίνουμε ςτο ςχολείο; Γιατί πθγαίνουμε ςτο ςχολείο; Οζγοντασ ςχολείο εννοϊ όλθ τθν κλίμακα τθσ εκπαίδευςθσ. Γιατί μακαίνουμε διάωορα πράγματα, γιατί περνάμε εξετάςεισ και ςυγκρινόμαςτε ο ζνασ με τον άλλον; Για να πάρουμε καλφτερουσ βακμοφσ; Ψι ςθμαίνει αυτι θ λεγόμενθ εκπαίδευςθ και για ποιο λόγο γίνεται όλθ αυτι θ ιςτορία; Είναι απλϊσ για να περνάμε τισ εξετάςεισ και μετά να βροφμε καμιά δουλειά; Δεν κα ζπρεπε ο ρόλοσ του ςχολείου να είναι το να μασ προετοιμάςει όςο είμαςτε νζοι να κατανοιςουμε το ςφνολο τθσ διαδικαςίασ τθσ ηωισ; Ψο να χεισ μια δουλειά για να κερδίηεισ το ψωμί ςου είναι ςίγουρα απαραίτθτο, αλλά αυτό είναι το παν ςτθ ηωι; Πόνο γι αυτό πάμε ςχολείο; Χίγουρα θ ηωι δεν είναι απλϊσ το να κάνεισ κάποια δουλειά θ ηωι είναι κάτι εκπλθκτικά πλατφ και βακφ, είναι ζνα μεγάλο μυςτιριο, ζνα αχανζσ πεδίο μζςα ςτο οποίο εκπλθρϊνουμε το ςκοπό μασ ωσ ανκρϊπινα πλάςματα. Αν απλϊσ προετοιμαηόμαςτε για να κερδίηουμε το ψωμί μασ, κα χάςουμε όλο το νόθμα τθσ ηωισ και το να κατανοιςει κανείσ τι είναι θ ηωι, νομίηω ότι είναι πολφ πιο ςθμαντικό από να προετοιμάηεται ςτο ςχολείο, απλϊσ για εξετάςεισ και να γίνει πολφ καλόσ ςτα μακθματικά, ςτθ ωυςικι ι ς όποιο μάκθμα κζλετε. Ξαι τι ςθμαίνει ηωι; Δεν είναι θ ηωι κάτι εκπλθκτικό; Δεν είναι τα πουλιά, τα λουλοφδια, τα ανκιςμζνα δζνδρα, ο ουρανόσ, τα άςτρα, τα ποτάμια, οι κάλαςςεσ με τα ψάρια τουσ όλα αυτά είναι θ ηωι. Ηωι είναι και ο ωτωχόσ και ο πλοφςιοσ ηωι είναι ο αςταμάτθτοσ πόλεμοσ ανάμεςα ςε ομάδεσ, χϊρεσ και ζκνθ ηωι είναι θ ςκζψθ ηωι είναι αυτό που ονομάηουμε κρθςκεία και είναι επίςθσ τα λεπτά, κρυωά πράγματα του νου οι επικυμίεσ, οι ωιλοδοξίεσ, τα πάκθ, οι ωόβοι, οι προςδοκίεσ και τα άγχθ. Τλα αυτά και πολφ περιςςότερα ακόμα, είναι θ ηωι, αλλά ςυνικωσ ςτο ςχολείο προετοιμαηόμαςτε για να κατανοιςουμε μόνο κάποια μικρι γωνιά τθσ ηωισ. Υερνάμε διάωορεσ εξετάςεισ, βρίςκουμε κάποια δουλειά, παντρευόμαςτε, κάνουμε παιδιά και μετά γινόμαςτε όλο και πιο πολφ ςαν μθχανζσ. Χυνεχίηουμε να είμαςτε γεμάτοι ωόβουσ, άγχθ, δθλαδι: να ωοβόμαςτε τθ ηωι! Υοιοσ, λοιπόν, κα ζπρεπε να είναι ο ρόλοσ του ςχολείου; Θ ηωι είναι πραγματικά πολφ όμορωθ, δεν είναι αυτό το άςχθμο πράγμα που τθν ζχουμε καταντιςει και μπορείσ να εκτιμιςεισ τον πλοφτο τθσ, το βάκοσ τθσ, τθν εκπλθκτικι ωραιότθτά τθσ, μόνο όταν επαναςτατείσ ψυχολογικά το τονίηω: ψυχολογικά εναντίον των πάντων, ζτςι ϊςτε να μθν προςαρμόηεςαι, να μθν υποτάςςεςαι, να μθν μιμείςαι, αλλά να ανακαλφπτεισ εςφ ο ίδιοσ, ωσ ζνασ απλόσ άνκρωποσ τι είναι Αλικεια. Είναι πολφ βολικό και εφκολο να ςυμμορωϊνεςαι με αυτά που ςου λζει θ κοινωνία ι οι γονείσ ςου ι οι κακθγθτζσ ςου. Αυτόσ είναι ζνασ εφκολοσ και αςωαλισ τρόποσ για να επιβιϊνει κανείσ, αλλά δεν είναι ηωι, γιατί αυτό ζχει μζςα του ωόβο, ωκορά, νζκρωμα. Ρα ηεισ ςθμαίνει να ανακαλφπτεισ ο ίδιοσ τι είναι αλικεια, κι αυτό μπορείσ να το κάνεισ μόνο όταν υπάρχει ελευκερία, όταν υπάρχει αδιάκοπθ εςωτερικι επανάςταςθ μζςα ςου. Αλλά, δεν μασ ενκαρρφνουν να το κάνουμε αυτό από παιδιά κανζνασ δεν μασ λζει να αμωιςβθτοφμε τθν προκάτ γνϊςθ, γιατί αν επαναςτατιςουμε ςε ζνα τζτοιο εςωτερικό επίπεδο κα γίνουμε από παιδιά επικίνδυνοι για κακετί που είναι ψεφτικο. Σι γονείσ μασ και θ κοινωνία κζλουν να ηιςουμε με αςωάλεια και εμείσ επίςθσ μεγαλϊνοντασ κζλουμε να ηοφμε με αςωάλεια. Αλλά αυτό που γενικϊσ εννοείται με τθν «αςωάλεια» είναι μια ηωι γεμάτθ μίμθςθ κι επομζνωσ ωόβο. Ξαι ξζρετε τι εκπλθκτικό πράγμα που κα ιταν να μθν υπιρχε κακόλου ωόβοσ ςτον κόςμο; Ξαι πρζπει να τον κάνουμε ζτςι γιατί βλζπουμε ότι θ ανκρωπότθτα ζχει παγιδευτεί ςε αςταμάτθτουσ πολζμουσ, που τουσ κακοδθγοφν οι πολιτικοί, οι οποίοι το μόνο που αναηθτάνε πάντα είναι θ δφναμθ τθσ εξουςίασ ηοφμε μζςα ςε μία ανκρωπότθτα δικθγόρων, αςτυνομικϊν, ςτρατιωτικϊν και πολιτικϊν, ωιλόδοξων ανδρϊν και γυναικϊν που όλοι κζλουν να είναι «κάποιοι» και πολεμοφν ο ζνασ τον άλλον για να το πετφχουν. Πετά, υπάρχουν οι λεγόμενοι πνευματικοί δάςκαλοι, οι απομιμιςεισ των γκουροφ με τισ ςχολζσ τουσ μιασ δικεν εςωτερικισ αναηιτθςθσ, που μαςάνε των λεωτά όςων τουσ ακολουκοφνε επειδι αναηθτοφν μια κζςθ ς αυτιν ι ςτθν επόμενθ ηωι. Είναι ζνασ τρελόσ κόςμοσ, ςε πλιρθ ςφγχυςθ, κακϊσ όλοι είναι εναντίον κάποιου άλλου και πολεμάνε για να ζχουν μια ςίγουρθ δουλειά, μια κζςθ δφναμθσ ι βολζματοσ. Θ ανκρωπότθτα ςπαράηεται από αλλθλοςυγκρουόμενα πιςτεφω, από ταξικζσ διαωορζσ, από εκνικιςτικζσ διαιρζςεισ, από όλα τα είδθ ανοθςίασ και ςκλθρότθτασ αυτι είναι θ ανκρωπότθτα για τθν οποία μασ προετοιμάηουν ςτο ςχολείο! Ξαι δθλαδι, ο ρόλοσ τθσ εκπαίδευςθσ κα πρζπει απλϊσ να είναι θ προςαρμογι των παιδιϊν ςτο μοντζλο αυτισ τθσ ςαπιςμζνθσ κοινωνικισ δομισ ι να τα κάνει ελεφκερα, ολοκλθρωτικά ελεφκερα, ζτςι ϊςτε να δθμιουργιςουν μια διαωορετικι κοινωνία, ζναν καινοφργιο κόςμο; Ξαι δεν πρζπει εμείσ οι μεγαλφτεροι να δθμιουργιςουμε άμεςα -τϊρα, όχι ςτο μακρινό μζλλον- ζνα ελεφκερο περιβάλλον ζτςι ϊςτε να μποροφν τα παιδιά, ηϊντασ ς ζνα τζτοιο περιβάλλον να ανακαλφψουν από μόνα τουσ τι είναι αλικεια ζτςι ϊςτε να ζχουν εκείνθ τθ νοθμοςφνθ που κα τα κάνει ικανά ν αντιμετωπίςουν τθν κοινωνία, να τθν κατανοιςουν κι όχι απλϊσ να προςαρμοςτοφν ς αυτιν ζτςι ϊςτε βακιά μζςα τουσ να βρίςκονται πάντα όχι μόνο όςο είναι παιδιά ι νζοι ςε μία ςυνεχι ψυχολογικι επανάςταςθ, που είναι θ μόνθ επανάςταςθ, γιατί μόνο εκείνοι που βρίςκονται μζςα τουσ ςε ςυνεχι εςωτερικι επανάςταςθ ανακαλφπτουν τι είναι αλθκινό, όχι ο άνκρωποσ που προςαρμόηεται, που ακολουκεί, που ωοβάται, που υποτάςςεται. Χίγουρα, λοιπόν, ο ρόλοσ του ςχολείου, τθσ εκπαίδευςθσ, κα ζπρεπε να είναι να είναι το ξερίηωμα από τθν ψυχι των παιδιϊν -τόςο εςωτερικά όςο και εξωτερικά- του ωόβου που καταςτρζωει τθν κακαρότθτα τθσ ανκρϊπινθσ ςκζψθσ, τισ ανκρϊπινεσ ςχζςεισ και τθν αγάπθ. 98

99 Θ. Θ Εκκλθςία μπροςτά ςτον κόςμο μασ Σ αυτό τον δφςκολο κόςμο θ Εκκλθςία ζρχεται να ηθτιςει από τουσ νζουσ ανκρϊπουσ τθν άνοδο προσ το Κεό. Και θ άνοδοσ δεν ζρχεται με το να ξοδεφεισ τα λεφτά ςου για ανκρωπιςτικοφσ ςκοποφσ, αλλά με το να μακαίνεισ να κρίνεισ τον κόςμο ςτον οποίο ηεισ, με το να ςυναντάσ τουσ άλλουσ και το Κεό ςτθ Κεία Λειτουργία, με το να κοινωνάσ το ςϊμα και το Αίμα του Χριςτοφ, δθλαδι με το να ζχεισ ςχζςθ με το Χριςτό και να νικάσ τον φόβο με τθν αγάπθ. Αυτόσ ο δρόμοσ είναι δφςκολοσ δρόμοσ και ξεκινά ιδιαιτζρωσ από τθ ςτιγμι που ο άνκρωποσ, ιδίωσ ο ζφθβοσ, αρχίηει να ςκζπτεται για τθ ηωι. Να μθν δζχεται ό,τι του παρουςιάηουν ωσ αλθκινό οι γονείσ του, αλλά να αναηθτεί ο ίδιοσ ποιοσ είναι ο λόγοσ που υπάρχει και τι είναι αυτό που μπορεί να του δϊςει αλθκινι χαρά. Θ Εκκλθςία προτείνει το Χριςτό και τθν πίςτθ. Και μζςα από τισ νεανικζσ ςυναντιςεισ αυτι θ πρόταςθ γίνεται αφορμι ςυηιτθςθσ και προβλθματιςμοφ για όλουσ. Ο κόςμοσ μασ κζλει να ακολουκοφμε τισ δικζσ του διαδρομζσ. Θ Εκκλθςία να ανεβαίνουμε. Θ ηωι μασ είναι ζνασ αγϊνασ να διαλζγουμε. Μόνο που ο Κεόσ δεν μασ αφινει ποτζ μόνουσ, αν αποφαςίςουμε να διαλζξουμε το δικό Του δρόμο. Κι αν ακόμθ ξαςτοχιςουμε, και πάλι μασ περιμζνει. Συνάντθςθ 2 θ Αναντικατάςτατοι φίλοι, αγαπθμζνοι, ςυμμακθτζσ ι δεν χρειάηεται να δενόμαςτε με κανζναν; Α. εκλογι του αποςτόλου Ματκία (Πράξ. 1, 12-26) 12 Ψότε ὑπέςτρεψαν εἰσ Ἱερουςαλὴμ ἀπὸ ὄρουσ τοῦ καλουμένου ἐλαιῶνοσ, ὅ ἐςτιν ἐγγὺσ Ἱερουςαλὴμ, ςαββάτου ἔχον ὁδόν. 13 καὶ ὅτε εἰςῆλκον, ἀνέβθςαν εἰσ τὸ ὑπερῷον οὗ ἦςαν καταμένοντεσ, ὅ τε Υέτροσ καὶ Ἰάκωβοσ καὶ Ἰωάννθσ καὶ Ἀνδρέασ, Φίλιπποσ καὶ Κωμᾶσ, Βαρκολομαῖοσ καὶ Πατκαῖοσ, Ἰάκωβοσ Ἁλωαίου καὶ Χίμων ὁ Ηθλωτὴσ καὶ Ἰούδασ Ἰακώβου. 14 οὗτοι πάντεσ ἦςαν προςκαρτεροῦντεσ ὁμοκυμαδὸν τῇ προςευχῇ καὶ τῇ δεήςει ςὺν γυναιξὶ καὶ Παρίᾳ τῇ μθτρὶ τοῦ Ἰθςοῦ καὶ ςὺν τοῖσ ἀδελωοῖσ αῦτοῦ. 15 Ξαὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ταύταισ ἀναςτὰσ Υέτροσ ἐν μέςῳ τῶν μακθτῶν εἶπεν ἦν τε ὄχλοσ ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αῦτὸ ὡσ ἑκατὸν εἴκοςιν 16 Ἄνδρεσ ἀδελωοί, ἔδει πλθρωκῆναι τὴν γραωὴν ταύτθν ἣν προεῖπε τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον διὰ ςτόματοσ Δαυῒδ περὶ Ἰούδα τοῦ γενομένου ὁδθγοῦ τοῖσ ςυλλαβοῦςι τὸν Ἰθςοῦν, 17 ὅτι κατθρικμθμένοσ ἦν ςὺν ἡμῖν καὶ ἔλαχε τὸν κλῆρον τῆσ διακονίασ ταύτθσ. 18 οὗτοσ μὲν οὖν ἐκτήςατο χωρίον ἐκ μιςκοῦ τῆσ ἀδικίασ, καὶ πρθνὴσ γενόμενοσ ἐλάκθςε μέςοσ, καὶ ἐξεχύκθ πάντα τὰ ςπλάγχνα αῦτοῦ. 19 καὶ γνωςτὸν ἐγένετο πᾶςι τοῖσ κατοικοῦςιν Ἱερουςαλήμ, ὥςτε κλθκῆναι τὸ χωρίον ἐκεῖνο τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ αῦτῶν Ἀκελδαμᾶ, τουτέςτι, χωρίον αἵματοσ. 20 γέγραπται γὰρ ἐν βίβλῳ ψαλμῶν γενθκήτω ἡ ἔπαυλισ αῦτοῦ ἔρθμοσ καὶ μὴ ἔςτω ὁ κατοικῶν ἐν αῦτῇ καί τὴν ἐπιςκοπὴν αῦτοῦ λάβοι ἕτεροσ. 21 δεῖ οὖν τῶν ςυνελκόντων ἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ χρόνῳ ᾧ εἰςῆλκε καὶ ἐξῆλκεν ἐω' ἡμᾶσ ὁ Ξύριοσ Ἰθςοῦσ, 22 ἀρξάμενοσ ἀπὸ τοῦ βαπτίςματοσ Ἰωάννου ἕωσ τῆσ ἡμέρασ ἧσ ἀνελήωκθ ἀω' ἡμῶν, μάρτυρα τῆσ ἀναςτάςεωσ αῦτοῦ γενέςκαι ςὺν ἡμῖν ἕνα τούτων. 23 Ξαὶ ἔςτθςαν δύο, Ἰωςὴω τὸν καλούμενον Βαρςαββᾶν, ὃσ ἐπεκλήκθ Ἰοῦςτοσ, καὶ Πατκίαν, 24 καὶ προςευξάμενοι εἶπον Χὺ Ξύριε, καρδιογνῶςτα πάντων, ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα, 25 λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆσ διακονίασ ταύτθσ καὶ ἀποςτολῆσ, ἐξ ἧσ παρέβθ Ἰούδασ πορευκῆναι εἰσ τὸν τόπον τὸν ἴδιον. 26 καὶ ἔδωκαν κλήρουσ αῦτῶν, καὶ ἔπεςεν ὁ κλῆροσ ἐπὶ Πατκίαν, καὶ ςυγκατεψθωίςκθ μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποςτόλων. 99

100 Πετά τθν Ανάλθψθ του Χριςτοφ οι Απόςτολοι επζςτρεψαν ςτθν Iερουςαλιμ από το βουνό που ονομάηεται Τροσ των Eλαιϊν, το οποίο είναι κοντά ςτθν Iερουςαλιμ, ςε μια απόςταςθ τόςθ όςθ επιτρζπεται να βαδίηουν οι Iουδαίοι τθν θμζρα του Χαββάτου. Kαι όταν μπικαν ςτθν πόλθ, ανζβθκαν ςτο υπερϊο, όπου ςυνικιηαν να ςυγκεντρϊνονται, ο Υζτροσ και ο Iάκωβοσ και ο Iωάννθσ και ο Aνδρζασ, ο Φίλιπποσ και ο Κωμάσ, ο Bαρκολομαίοσ και ο Mατκαίοσ, ο Iάκωβοσ του Aλωαίου και ο Χίμων ο Zθλωτισ, και ο Iοφδασ του Iακϊβου. Τλοι αυτοί, μαηί και με τισ γυναίκεσ κακϊσ επίςθσ και με τθ Mαρία, τθ μθτζρα του Iθςοφ και τουσ αδελωοφσ του, αωιζρωναν πολφ χρόνο ςε προςευχι και δζθςθ με κζρμθ και ομοψυχία. Πια από τισ μζρεσ εκείνεσ, ςθκϊκθκε ο Υζτροσ ανάμεςα ςτουσ πιςτοφσ, ενϊ ο αρικμόσ των παρευριςκομζνων ιταν γφρω ςτα εκατόν είκοςι άτομα, και είπε: Άντρεσ αδελωοί, δεν μποροφςε παρά να εκπλθρωκεί θ προωθτεία εκείνθ τθσ Γραωισ, που μζςω του Δαβίδ είπε το Άγιο Υνεφμα ςχετικά με τον Iοφδα, ο οποίοσ ζγινε ο οδθγόσ εκείνων που ςυνζλαβαν τον Iθςοφ, μολονότι ςυγκαταλεγόταν μαηί μασ και του είχε δοκεί θ μερίδα τθσ υπθρεςίασ αυτισ. Aυτόσ, λοιπόν, ο άνκρωποσ, με τθν αμοιβι που πιρε για τθν εγκλθματικι του πράξθ, αγόραςε ζνα χωράωι. Ζπεςε, όμωσ, μπροφμυτα κάτω και ςκίςτθκε θ κοιλιά του ςτθ μζςθ και χφκθκαν ζξω όλα τα εντόςκιά του. Aυτό μακεφτθκε ςε όλουσ τουσ κατοίκουσ τθσ Iερουςαλιμ. Γι αυτό και ονόμαςαν το χωράωι εκείνο ςτθ δικι τουσ γλϊςςα Aκελδαμά, που ελλθνικά ςθμαίνει «Xωράωι Aίματοσ». Άλλωςτε, ζχει προωθτευκεί αυτό ςτο βιβλίο των Ψαλμϊν με τα λόγια: Ζρθμθ ασ καταςτεί θ ζπαυλι του κι ασ μθν υπάρξει κανείσ που να τθν κατοικεί. Kαι επίςθσ: το αξίωμά του κάποιοσ άλλοσ ασ το πάρει. Υρζπει, λοιπόν, ζνασ από τουσ άντρεσ που ςυμπορεφτθκαν μαηί μασ ς όλο αυτό το διάςτθμα που μασ ςυναναςτράωθκε ο Kφριοσ Iθςοφσ ωσ τθν αναχϊρθςι του, αρχίηοντασ, δθλαδι, με το βάωτιςμά του από τον Iωάννθ ωσ τθν θμζρα που αναλιωκθκε από ανάμεςά μασ, ζνασ απ αυτοφσ πρζπει να γίνει μαηί μασ μάρτυρασ τθσ ανάςταςισ του. Υρότειναν, λοιπόν, δφο: Tον Iωςιω, που τον ζλεγαν Bαρςαββά και που κατόπιν τον ονόμαςαν Iοφςτο, και το Mατκία. Ζπειτα προςευχικθκαν και είπαν: Kφριε, εςφ που γνωρίηεισ τισ καρδιζσ όλων, δείξε ποιον από τουσ δφο αυτοφσ διάλεξεσ να πάρει τθ μερίδα του ς αυτι τθν υπθρεςία και αποςτολι, από τθν οποία απομακρφνκθκε ο Iοφδασ για να πάει ςτο δικό του τόπο. Ϊςτερα ζριξαν κλιρουσ κι ο κλιροσ ζπεςε ςτο Mατκία, που ςυγκαταλζχκθκε ςτουσ άλλουσ ζνδεκα αποςτόλουσ. Β. Ερμθνευτικά Σχόλια Αυτοί όλοι με μια ψυχι και μία καρδιά: οι μακθτζσ του Χριςτοφ μετά τθν Ανάλθψι Ψου επζςτρεψαν ςτθν Λερουςαλιμ και μαηί με άλλουσ πιςτοφσ ςυγκεντρϊκθκαν ςτο ςπίτι όπου ςυνικιηαν να μαηεφονται και να τουσ διδάςκει ο Ξφριοσ. Χτο πάνω πάτωμα του ςπιτιοφ αυτοφ ιταν περίπου 120 άνκρωποι, άντρεσ και γυναίκεσ και παρζμεναν εκεί. Τλοι είχαν το ίδιο πράγμα ςτο μυαλό τουσ, αιςκάνονταν τα ίδια πράγματα, ζνιωκαν ςαν ζνασ άνκρωποσ. Ρροςκαρτεροφντεσ τθ προςευχι: όλοι αυτοί οι άνκρωποι προςεφχονταν με υπομονι, χωρίσ βιαςφνθ και προςδοκοφςαν, είχαν ελπίδα, αιςιοδοξία ςτθν καρδιά τουσ. Εμπιςτεφονταν ότι με τθν προςευχι τουσ κα βριςκόταν λφςθ και κα γίνονταν όλα όπωσ ζλεγε θ Γραωι και τα όςα τουσ είπε ο Χριςτόσ πριν αναλθωκεί ςτουσ ουρανοφσ, δθλαδι ότι κα κατζβαινε το Άγιο Υνεφμα. Χτο παρελκόν, οι προωιτεσ, ωωτιςμζνοι άνκρωποι που ζηθςαν πολλά χρόνια πριν ζρκει ο Χριςτόσ ςτθ γθ, είχαν προωθτεφςει όλα όςα κα γίνονταν με καυμαςτι ακρίβεια, κατόπιν ωωτιςμοφ τουσ από το Άγιο Υνεφμα. Ο λόγοσ τθσ Γραφισ δια του ςτόματοσ του Δαβίδ: για τθν προδοςία του Λοφδα είχε προωθτεφςει ο προωθτάναξ ( προωιτθσ και βαςιλιάσ ) Δαβίδ ςτο βιβλίο των Ψαλμϊν τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ. Σ Λοφδασ είχε γίνει απόςτολοσ όχι γιατί το άξιηε αλλά ςαν λαχείο και ςαν «δϊρο» από τθ κεία χάρθ. Αντί λοιπόν να εκτιμιςει τθ δωρεά του Αγ. Υνεφματοσ και να παραμείνει απόςτολοσ και να διαδϊςει ςε όλον τον κόςμο τθ διδαςκαλία του Χριςτοφ, εκείνοσ επζλεξε να γίνει ο προδότθσ Ψου. Ξαι όλα ζγιναν όπωσ τα είχε προωθτεφςει ακριβϊσ ο Δαβίδ, θ αυτοκτονία, θ αγορά του χωραωιοφ και τϊρα οι ςυγκεντρωμζνοι περίμεναν να εκπλθρωκεί θ προωθτεία τθσ αντικατάςταςθσ του Λοφδα. Και πρότειναν δφο υποψιφιουσ και προςευχικθκαν: θ επιλογι δεν ιταν κάτι εφκολο. Σπωςδιποτε κα ιταν κάποιοσ από τθ ευρφτερθ ομάδα των μακθτϊν του Χριςτοφ. Ανκρωπίνωσ οι επιλογζσ ιταν δφο, ο Λωςιω ο λεγόμενοσ Λοφςτοσ και ο Πατκίασ. Σι μακθτζσ μετά από προςευχι ξεχϊριςαν αυτοφσ τουσ δφο. Ψο Άγιο Υνεφμα όμωσ κα ζκανε τθν τελικι επιλογι. Ζτςι προςευχικθκαν πάλι ζριξαν κλιρο. Και ζριξαν κλιρουσ: και θ κλιρωςθ ωανζρωςε το δωδζκατο μακθτι του Χριςτοφ, τον Πατκία, ο οποίοσ κα βεβαίωνε για τθν Ανάςταςι Ψου. Γ. Τουσ φίλουσ τουσ διαλζγουμε γι αυτό δεν τουσ παιδεφουμε τα μυςτικά μασ λζμε... Αλθκινι φιλία: πραγματικότθτα ι μφκοσ; Ιταν τότε, εκείνον τον καιρό, που κακόμαςταν ςτα μακθτικά κρανία και βαριόμαςταν ςτο μάκθμα, που ηωγραωίηαμε ςτα βιβλία και τα τετράδια... τότε που γράωαμε ςτισ άδειεσ ςελίδεσ Δ+E+A=FF (Friends Forever)! Υόςεσ από αυτζσ τισ ωιλίεσ όμωσ κράτθςαν; Ξαμία... Άραγε οι "καλοί" εκείνοι ωίλοι ςε ςκζωτονται ποτζ; Χε κυμοφνται; Θ ιςτορία επαναλαμβάνεται... Δθμοτικό, γυμνάςιο, λφκειο, πανεπιςτιμιο... Απλά τα αρχικά του ονόματοσ 100

101 αλλάηουν. Ξαι κάκε ωορά ελπίηεισ, ονειρεφεςαι, αυτιν τθ ωορά να κρατιςει. Ειδικά όςο μεγαλϊνεισ και ωριμάηεισ, και είςαι πιο κοντά ςτθν "υπόλοιπθ ηωι ςου" οι προςδοκίεσ αυξάνονται. Ζχεισ πλθγωκεί όμωσ πολλζσ ωορζσ από τισ ωιλίεσ του παρελκόντοσ που δεν κράτθςαν και είςαι επιωυλακτικόσ. Θ ελπίδα ωςτόςο είναι ζμωυτθ ςτον άνκρωπο, και εφχεςαι τθν επόμενθ ωορά να είναι καλφτερα. Ψο ξζρεισ όμωσ ότι δεν κα είναι. Ξάκεςαι ςτθν καωετζρια με τον ωίλο ι τθν ωίλθ ςου και κοιτάηεισ ςτα διπλανά τραπζηια μια παρζα 6-7 ατόμων να μιλάνε, να γελάνε και κουτςομπολεφουν... Εςφ ποτζ δεν το είχεσ αυτό. Τταν βγαίνεισ ζξω είναι με 1 ι 2 άτομα το πολφ. Αναρρωτιζςαι... άραγε ποια είναι θ ςυνταγι για να ενταχκείσ ςε μία παρζα; Υόςο εφκολο ι δφςκολο είναι να γίνεισ αποδεκτόσ από μια ομάδα, από ζνα ςφνολο ανκρϊπων; Ξαι άραγε όλοι αυτοί μεταξφ τουσ ζχουν τθν ίδια ςχζςθ; Ι όταν κα βρεκοφν οι 2-3 μόνοι τουσ κα αρχίηουν να ςχολιάηουν τουσ άλλουσ μιςοφσ; Ψο ζχεισ δει εξάλλου τριγφρω ςου αυτό να ςυμβαίνει πολφ ςυχνά! Είναι όμωσ και το άλλο... Υόςο πραγματικόσ ωίλοσ ι ωίλθ είναι αυτόσ ι αυτι που κεωρείσ ωσ τον καλφτερο/-θ ωίλο/-θ ςου; Χίγουρα όταν κα είςαι ςτενοχωρθμζνοσ κα τρζξει να ςε παρθγοριςει. Χτθν λφπθ όλοι μποροφν να ςκφψουν πάνω ςου. Ψθν χαρά ςου όμωσ κα τθν ςυμμεριςτεί; Ι κα ηθλζψει και δεν κα μπορζςεισ να τθν μοιραςτείσ μαηί του; Εκεί είναι που κα ωανεί πόςο αλθκινόσ ωίλοσ είναι! Ξαι ωτάνεισ λοιπόν ςτθν θλικία όπου βρίςκεισ επιτζλουσ το ταίρι ςου, το ζτερον ςου ιμιςυ, αυτό που ονειρευόςουν να ςου ςυμβεί όλθ ςου τθ ηωι! Ωσ τότε ζβγαινεσ μόνο με ωίλουσ. Ψϊρα, και είναι ωυςιολογικό, ο τρόποσ που μοιράηεισ τον χρόνο ςου ςτουσ ωίλουσ ςου κα αλλάξει. Ξαι εκείνοι το λαμβάνουν αυτό ςαν προδοςία; Είναι άδικο! Εςφ πάντα ευχόςουν να ςυμβεί κάτι τόςο καλό ςε εκείνουσ! Μςωσ ςτενοχωριόςουν ςτθν αρχι αν δεν κατάωερνεσ να τουσ βλζπεισ τόςο ςυχνά αλλά αν ηοφςαν αυτό που ηεισ τϊρα εςφ, αν ιταν τόςο πολφ ευτυχιςμζνοι, κα το καταλάβαινεσ και δεν κα τουσ παρεξθγοφςεσ. Ψι πιο ωραίο άλλωςτε από το να ταιριάξουν και τα ηευγάρια μεταξφ τουσ και να μπορείτε να βγαίνετε όλοι μαηί! Ψίκεται πολφ ςυχνά το ερϊτθμα αν θ ωιλία ανάμεςα ςε κορίτςια ι ςε αγόρια είναι πιο δυνατι και πιο αλθκινι. Τταν γίνονται τζτοια ερωτιματα θ μόνιμθ απάντθςθ μου είναι ότι ζχει να κάνει με τον άνκρωπο, με τον χαρακτιρα του κακενόσ και όχι με το ωφλο του! Μςωσ τα κορίτςια να ανοίγονται περιςςότερο ςτισ ωίλεσ τουσ ενϊ τα αγόρια να ωοβοφνται να ομολογιςουν κάτι ςτουσ ωίλουσ τουσ για ευνόθτουσ λόγουσ. Αλλά και πάλι αυτό δεν είναι απόλυτο. Τπωσ προείπα, με τον άνκρωπο ζχει να κάνει. Ππορεί ςε αρκετζσ περιπτϊςεισ να ςυμβαίνει και το αντίκετο. Υάντωσ νομίηω πωσ για άλλουσ είναι πιο εφκολο να κάνουν παρζεσ (όχι αναγκαςτικά ωιλίεσ), ενϊ κάποιοι άλλοι αναηθτοφν πιο ουςιαςτικζσ και βακιζσ ςχζςεισ. Κζλουν τα άτομα που κάνουν παρζα να είναι και ωίλοι τουσ, πράγμα εξαιρετικά δφςκολο ςτθν εποχι μασ, που κακζνασ βάηει το "εγϊ" του πάνω απ' οτιδιποτε άλλο! Ζχουν γνωρίςει όλοι οι άνκρωποι τθν αλθκινι φιλία ςτθ ηωι τουσ; Χφμωωνα με τον Αριςτοτζλθ, κανείσ δεν μπορεί να ηιςει χωρίσ φίλουσ. Τλοι οι άνκρωποι ανεξαρτιτου ωφλου, θλικίασ, οικονομικισ κατάςταςθσ ι κοινωνικισ τάξθσ ζχουν ανάγκθ -ο κακζνασ για τουσ δικοφσ του λόγουσπραγματικοφσ ωίλουσ.ζχουν όμωσ τθν τφχθ όλοι οι άνκρωποι να γνωρίςουν, να βιϊςουν τθν αλθκινι, πραγματικι ωιλία ςτθ ηωι τουσ. Υροςωπικά νομίηω πωσ όχι, δεν καταωζρνουν όλοι οι άνκρωποι να απολαφςουν αυτό το αγακό, το οποίο ςφμωωνα με πολλοφσ αποτελεί μία από τισ μεγαλφτερεσ αξίεσ του ανκρϊπου. Ψο ερϊτθμα που γεννάται αυτομάτωσ είναι το γιατί. Πιπωσ επειδι υπάρχουν τελικά κάποιοι άνκρωποι που μποροφν να ηιςουν χωρίσ ωίλουσ και άρα δεν νιϊκουν τθν ανάγκθ ενόσ πραγματικοφ ωίλου ι μιπωσ δεν είναι ικανοί να δθμιουργιςουν και να ςυντθριςουν ςτο χρόνο μία δυνατι ωιλία; Οζγοντασ ωιλία εννοϊ αυτό που αναωζρει ο Αριςτοτζλθσ φιλία κατ αρετιν. Ψα άλλα δφο είδθ ωιλίασ κατά τον Αριςτοτζλθ πάντα, είναι αυτι που βαςίηεται ςτο όωελοσ, ςτο ςυμωζρον και αυτι που βαςίηεται ςτθν θδονι. Επομζνωσ είναι λογικό τα ερωτιματα να αωοροφν ςτο πρϊτο είδοσ, αωοφ τα άλλα δφο είναι καταδικαςμζνα να τελειϊςουν νωρίσ και κα ςου εξθγιςω γιατί. Άςε που τα δφο τελευταία είδθ δεν αποτελοφν ηθτοφμενο, αωοφ ςχεδόν όλοι οι άνκρωποι ζχουν γνωρίςει τζτοιου είδουσ ωιλίεσ ςτθ ηωι τουσ. Φιλία από ςυμφζρον, όφελοσ Ψισ περιςςότερεσ ωορζσ το όωελοσ είναι αμοιβαίο. Υρόκειται δθλαδι για μία άτυπθ ςφμβαςθ μεταξφ δφο ανκρϊπων, που ζχει ωσ τελικό ςκοπό τθν εξυπθρζτθςθ ςυμωερόντων και από τισ δφο πλευρζσ. Τταν λζω ςυμωζρον μθν πάει ο νουσ ςου μόνο ςτα λεωτά. Ππορεί να είναι θ ματαιοδοξία, οι διάωορεσ εξυπθρετιςεισ ι άλλου είδουσ ανάγκεσ. Φιλίεσ δθλαδι μεταξφ εργοδότθ υπαλλιλου, μεταξφ διαςιμων ατόμων, μεταξφ πολιτικοφ με ψθωοωόρο και ότι άλλο ωαντάηεςαι. Σι ωιλίεσ αυτζσ μπορεί να ζχουν κατά τθ διάρκειά τουσ κάποιεσ αναλαμπζσ 101

102 αγάπθσ κι ανκρωπιάσ, οι οποίεσ το μόνο που κάνουν ςτθν ουςία είναι να παρατείνουν λίγο περιςςότερο τθ ηωι τθσ ωιλίασ. Ξατά τα άλλα, θ ςχζςθ αυτι διαλφεται όταν παφει να υπάρχει ςυμωζρον, ζςτω κι απϋτθ μία μόνο πλευρά. Δεν αποκλείεται μία τζτοια ςχζςθ να εξελιχκεί ςε κάτι πιο δυνατό, αλλά τότε μιλάμε για κάτι άλλο. Πιλάμε για το ηθτοφμενο, τθν αλθκινι φιλία. Υιςτεφω επίςθσ ότι και κάποιεσ ωαινομενικά αλθκινζσ ωιλίεσ, ςτθρίηονται ςτθ βάςθ μιασ ωιλίασ αμοιβαίου οωζλουσ ι κοινϊν ςυνθκειϊν ι πακϊν. Ππορεί δθλαδι δφο άτομα να ζχουν αναπτφξει αρκετά ιςχυροφσ δεςμοφσ ωιλίασ μζςα από μία αναγκαςτικι κακθμερινι επαωι, όπωσ για παράδειγμα ο κοινόσ χϊροσ εργαςίασ ι θ ςυχνι κοινι ζξοδοσ για ποτό ι καμιά ρετςίνα ςτθ γνωςτι ταβζρνα. Ψα άτομα αυτά αναπτφςςουν ιςχυρι ςχζςθ μεταξφ τουσ και ςυχνά νομίηουν ότι ηουν τθν απόλυτθ ωιλία. Ψι γίνεται όμωσ αν ο ζνασ από τουσ δφο δεν μπορεί για λόγουσ υγείασ ασ ποφμε, να ςυντροωεφει όπωσ πριν τον ωίλο του ςχεδόν κακθμερινά ςτθν ταβζρνα; Υροςωπικά πιςτεφω πωσ οφτε καν οι μιςζσ από αυτζσ κα ςυνζχιηαν να υωίςτανται, ακόμθ και αν οι δφο ωίλοι ζκοβαν ωλζβεσ ςτο παρελκόν ο ζνασ για τον άλλον. Χαωϊσ και το να βγαίνεισ για να διαςκεδάςεισ με ζνα ωίλο δίνει κίνθτρο και ενδιαωζρον ςτθ ωιλία, αρκεί όμωσ θ ζξοδοσ για διαςκζδαςθ να μθν είναι ο πυρινασ αυτισ τθσ ςχζςθσ. Διαωορετικά πρόκειται για άλλθ μια μορωι ςφμβαςθσ που ικανοποιεί ουςιαςτικά μόνο τθν ανάγκθ για διαςκζδαςθ των δφο πλευρϊν, κάτι που γίνεται αντιλθπτό μόνο όταν κάποιοσ από τουσ δφο αδυνατεί να ακολουκιςει. Δυςτυχϊσ ςτισ μζρεσ μασ υπάρχουν πολλζσ ωιλίεσ τζτοιου είδουσ, οι οποίεσ δεν αποτελοφν επίςθσ το ηθτοφμενο ςτον προβλθματιςμό μου. Φιλία από θδονι, ευχαρίςτθςθ Εδϊ μιλάμε για κάκε είδουσ ευχαρίςτθςθ που λαμβάνουν ωσ αντάλλαγμα από τθ ςυναναςτροωι τουσ και οι δφο πλευρζσ. Αν επικεντρϊςουμε το κζμα ςτθ ςαρκικι θδονι, τότε προκφπτει το γνωςτό ερϊτθμα μπορεί δθλαδι να υπάρξει φιλία μεταξφ ανδρϊν και γυναικϊν; Πποφρδεσ! Αν μποροφςε να γίνει κάτι τζτοιο, το είδοσ μασ κα ζχει εξαωανιςτεί. Πια τζτοια ςχζςθ είναι ενάντια ςτθ ωφςθ και μθν υποτιμάσ τθ δφναμθ τθσ. Πιλάω πάντα για ωιλικζσ ςχζςεισ μεταξφ ετεροωυλόωιλων ατόμων διαωορετικοφ ωφλου ι ακόμθ και ομοωυλόωιλων ατόμων. Ξάκε προςπάκεια για ςφναψθ μιασ τζτοιασ ωιλίασ είναι μια λανκάνουςα εκδιλωςθ ερωτικοφ ενδιαωζροντοσ, θ οποία δεν μπορεί να εκωραςτεί με διαωορετικό τρόπο λόγω διάωορων καταςτάςεων. Κζλεισ επειδι ο ζνασ από τουσ δφο τρζμει και μόνο ςτθν ιδζα να εκωράςει τον ζρωτα του απευκείασ ςτον άλλον, κζλεισ επειδι ο ζνασ από τουσ δφο είναι δεςμευμζνοσ, κζλεισ επειδι ο ζνασ από τουσ δφο γνωρίηει εκ των προτζρων ότι ο ζρωτασ του δεν κα βρει ανταπόκριςθ αν εκωραςτεί ευκζωσ και προτιμά να βρίςκεται κοντά ςτον άλλον ακόμθ και που μζςω τθσ πλαγίασ οδοφ; Τποιοσ και να είναι ο λόγοσ, θ ουςία είναι ότι αυτοφ του είδουσ οι ωιλίεσ είναι απλϊσ πρόχειρα μαςκαρεμζνοι ζρωτεσ. Θ ανιδιοτελισ φιλία Φτάςαμε και ςτο ηθτοφμενο Υρόκειται για τθ ωιλία δφο ανκρϊπων χωρίσ ιδιοτζλεια. Χωρίσ υλικζσ ι άλλου είδουσ απολαβζσ ι προςδοκίεσ. Ψο μόνο που λαχταρά αυτι θ ςχζςθ είναι τθ ςυντροωιά του αλλοφ. Ψθν αγάπθ και το ςεβαςμό του. Δεν απαιτεί ςυμβάςεισ αλλά λειτουργεί με αυκόρμθτθ ανταπόδοςθ των ςυναιςκθμάτων και από τισ δφο πλευρζσ. Υρόκειται για τθ ωιλία ςτθν οποία θ ευτυχία του ωίλου ςου είναι εξίςου ςθμαντικι με τθ δικι ςου και αποτελεί προςωπικι ςου επιδίωξθ. Υρόκειται για τον άνκρωπο -πζρα από τθν οικογζνειά ςου- που ξζρεισ ότι κα είναι δίπλα ςου ό,τι και αν ςυμβεί και κα είναι εκεί για όςο χρόνο κι αν πάρει. Ξαι το ξζρεισ γιατί είναι αυτονόθτο και για ςζνα ότι κα βρεκείσ δίπλα του όταν ςε χρειαςτεί. Υρόκειται για το άνκρωπο που δε κα ςου πει πράγματα για να ςου χαϊδζψει τα αυτιά, αλλά δεν κα ςου και κάτι με ςκοπό να ςε πλθγϊςει. Υρόκειται για αυτόν που κα ςε υποςτθρίξει δθμόςια μζχρι τζλουσ ακόμα κι αν ζχει τισ αμωιβολίεσ του, τισ οποίεσ κα ςου τθσ εκωράςει ευκζωσ μόνο κατ ιδίαν. Είναι αυτόσ που κα γίνεται για πάντα θ ταβζρνα ςασ, όταν εςφ δε κα μπορείσ πλζον να βρίςκεςαι εκεί. Είναι αυτόσ που κα ςου ανοίξει τθν αγκαλιά του για να κλάψεισ χωρίσ ωόβο και πάκοσ, μζχρι να νιϊςεισ τθ λφτρωςθ. Πε αυτόν τον άνκρωπο δεν ζχεισ απαραίτθτα τισ ίδιεσ απόψεισ ςυνεχϊσ. Διαωωνείσ ςε πολλά και πολλζσ ωορζσ ζντονα. Δεν είναι πάντα θ ςυντροωιά του επικυμθτι ι ευχάριςτθ. Ζχεισ όμωσ τισ ίδιεσ πάνωκάτω θκικζσ αρχζσ και αξίεσ. Εκπζμπεισ ςτο ίδιο μικοσ κφματοσ. Ψαιριάηουν τα χνϊτα ςασ που λζνε και εκεί που υπάρχουν διαωορζσ είναι τα ςθμεία ςτα οποία ζρχεται ο ζνασ να ςυμπλθρϊςει τον άλλον. Είναι εκεί όπου θ φπαρξθ του ενόσ ςυμπλθρϊνει τα κενά τθσ φπαρξθσ του άλλου, κάνοντασ τον κακζναν από τουσ δφο να αιςκάνεται ολοκλθρωμζνοσ. Αρκετοί άνκρωποι ζχουν τθν ευλογία να ηουν κάτι τζτοιο. Ξάποιοι άλλοι όχι, είτε γιατί δεν νιϊκουν τθν ανάγκθ (ςε αντίκεςθ με αυτό που πιςτεφει ο Αριςτοτζλθσ), είτε γιατί δεν τα ζχουν καταωζρει, ζςτω και αν ζχουν προςπακιςει και ςυνεχίηουν να προςπακοφν ακόμθ. Χε αυτοφσ τουσ δεφτερουσ ςυγκαταλζγω κι εγϊ τον εαυτό μου. Γνωριμίεσ πάμπολλεσ και περιςταςιακζσ ωιλίεσ 2-3 χρόνων επίςθσ. Δεν ξζρω όμωσ για ποιο λόγο δεν ζχω καταωζρει να διατθριςω κάποια ωιλία αυτοφ του επιπζδου. Μςωσ γιατί δεν είμαι αρκετά ανοιχτόσ ςτο να δεχκϊ τθν προςωορά; Μςωσ γιατί είμαι περιςςότερο προςτατευτικόσ με τον εαυτό μου απ ότι χρειάηεται και αποωεφγω να τον εκκζςω εντελϊσ ςτον άλλον και ςτθ διαδικαςία που απαιτεί θ οικοδόμθςθ μιασ δυνατισ ωιλίασ; Μςωσ γιατί κάπωσ ζτςι ζχω ωτάςει ςτο ςθμείο να κεωρϊ (μπορεί λανκαςμζνα) ότι θ ωιλία είναι απλϊσ μια υπερεκτιμθμζνθ ζννοια; Δεν ξζρω και θ αλικεια είναι ότι είχα πολλζσ ευκαιρίεσ ςτθ ηωι μου και μάλιςτα μζςα από δφςκολεσ δοκιμαςίεσ, να δθμιουργιςω δυνατζσ ωιλίεσ με αξιόλογουσ ανκρϊπουσ. Μςωσ τελικά να μθν προςπάκθςα αρκετά ι ίςωσ να τθν ζχω εξιδανικεφςει αωινοντασ ευκαιρίεσ να χάνονται αναηθτϊντασ το απόλυτο. Είναι επίςθσ αλικεια ότι όςο περνοφν τα χρόνια αρχίηει να γίνεται αιςκθτι θ ζλλειψθ μιασ τζτοιασ ωιλίασ και δυςτυχϊσ με το πζραςμα του χρόνου γίνεται ακόμθ πιο δφςκολθ θ προςπάκεια. Θ ηωι όμωσ κρφβει και ευχάριςτεσ εκπλιξεισ και ζτςι δεν αποκλείεται κάποια ςτιγμι να δεχτϊ κι εγϊ αυτιν τθν ευλογία για να τθ ηιςω πλζον με τθν ωριμότθτα, το ςεβαςμό και τθν προςοχι που τθσ αξίηει. 102

103 Δ. Θ ΦΛΛΛΑ «ΔΛΚΤΥΩΜΕΝΘ» Ψον οριςμό τθσ ωιλίασ ζχει επαναπροςδιορίςει το Facebook, από τθ ςτιγμι που ζγινε δθμοωιλζσ και πζτυχε ευρφτατθ διείςδυςθ ςε όλεσ τισ θλικίεσ που χρθςιμοποιοφν υπολογιςτι ι κινθτό τθλζωωνο νζασ γενιάσ. Φίλοι ι «ωίλοι», όμωσ; Υόςο πραγματικι είναι θ ωιλία με κάποιον που πατάει ζνα κλικ κάνοντασ «Like» ςε ζνα ςου ςχόλιο, που ςε βομβαρδίηει με μθνφματα, παροτρφνοντάσ ςε να δθλϊςεισ τθν προτίμθςι ςου ςτισ επαγγελματικζσ του αςχολίεσ, τα μουςικά και κινθματογραωικά του γοφςτα ι τθ ςυναίνεςι ςου ςε ομάδεσ του τφπου «Ρα μαηευτοφμε ζνα εκατομμφριο άτομα που μασ αρζςει ο Πιχάλθσ Χατηθγιάννθσ»; Υόςο πραγματικά ωίλοσ είναι εκείνοσ που δεν ζχεισ το τθλζωωνό του, που δεν κάνετε παρζα, που είναι ωίλοσ ενόσ ωίλου κάποιου ωίλου ςου, ςε γνωρίηει από τθν επαγγελματικι ςου ιδιότθτα ι απλϊσ ζχει δει τθ ωωτογραωία ςου και του άρεςεσ; Αυτι θ νζα ζννοια τθσ ωιλίασ, εντόσ ι εκτόσ ειςαγωγικϊν, είναι το βαςικό κζμα γφρω από το Facebook, τθ διαςθμότερθ και πολυπλθκζςτερθ ςελίδα κοινωνικισ δικτφωςθσ.θ ωιλία είναι και το βαςικό κζμα γφρω από τθν ταινία «The social network», που αωθγείται τθν ιςτορία τθσ δθμιουργίασ του Facebook, μζςα από μια ωιλία που διαλφκθκε με πολφ κόρυβο. Ψο «The social network», που ςκθνοκετεί ο Ρτζιβιντ Φίντςερ, ζχει προγραμματιςτεί να βγει ςτισ αίκουςεσ ςτισ αρχζσ Ροεμβρίου και αναμζνεται να είναι ίςωσ θ πιο ενδιαωζρουςα ταινία του πρϊτου μιςοφ τθσ ωετινισ κινθματογραωικισ ςεηόν. Ξυρίωσ επειδι πρόκειται για ζνα κζμα μζςα ςτθν επικαιρότθτά του, πολφ ωρζςκο, με τουσ κεντρικοφσ χαρακτιρεσ ακόμθ ενεργοφσ. Ψο Facebook ιδρφκθκε μόλισ το 2004 και μζςα ς αυτά τα ζξι τελευταία χρόνια ζχει ξεπεράςει τα 500 εκατομμφρια χριςτεσ. Σμωσ, όπωσ λζει και το διαωθμιςτικό ςλόγκαν ςτθν αωίςα τθσ ταινίασ, «δεν μπορείσ να κάνεισ 500 εκατομμφρια ωίλουσ χωρίσ να κάνεισ και μερικοφσ εχκροφσ». Ε.Θ φιλία ςτον εργαςιακό χϊρο Ψον τελευταίο χρόνο εργάηεται ςτο τμιμα πλθροωορικισ και ανάπτυξθσ εταιρείασ, ωςτόςο μζχρι να καταλιξει εκεί πζραςε από άλλα επαγγζλματα που είχαν μικρι ι μεγάλθ ςυνάωεια με το ςθμερινό του αντικείμενο. Ψο κοινό ςθμείο όλων των επαγγελματικϊν κζςεων του Γιϊργου Β. όμωσ ιταν θ ςυνεργαςία με ανκρϊπουσ που κεωροφςε ςτιριγμά του, αλλά τελικά αποδείχκθκαν... εχκροί. «Ππορεί να ζκλειςεσ τθν επαγγελματικι ςυμωωνία, ωςτόςο κα μποροφςεσ και καλφτερα», «δεν αξίηεισ τθ κζςθ αυτι όςο εγϊ»: οι λυκοωιλίεσ, όπωσ εξθγοφν οι ειδικοί, είναι ωαινόμενο που ανκεί ιδιαίτερα ςτουσ διαδρόμουσ των γραωείων. Ξι αυτό γιατί ςτον επαγγελματικό χϊρο θ ανταγωνιςτικότθτα και οι εργαςιακζσ απαιτιςεισ είναι τα βαςικά χαρακτθριςτικά. Χτο εξωτερικό, μάλιςτα, ςτουσ ωίλουσ από ςυμωζρον ζχουν δϊςει και όνομα: frenemies. Δεν είναι τίποτε άλλο από εχκροί μεταμωιεςμζνοι... ςε ωίλουσ. Σ όροσ μάλιςτα χρθςιμοποιείται ευρζωσ τα τελευταία χρόνια 103

104 και προζρχεται από τισ λζξεισ ωίλοσ και εχκρόσ ςτθν αγγλικι γλϊςςα (friend και enemy).«είναι εκείνοι οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ωιλικοί απζναντί ςου, αλλά πίςω από τθν πλάτθ ςου ςε κακολογοφν», ςθμειϊνουν οι ειδικοί. Σι λυκοωιλίεσ αυτζσ ςυνικωσ δθμιουργοφνται γιατί και οι δφο πλευρζσ εωαρμόηουν το ελλθνικό ρθτό «κράτα τουσ ωίλουσ ςου κοντά, αλλά τουσ εχκροφσ ςου ακόμθ πιο κοντά». Σπωσ λζει ο 28χρονοσ Γιϊργοσ Β., οι «ωίλοι» που ςυνάντθςε ιταν ςτθν αρχι ωιλικοί και πρόκυμοι να τον βοθκιςουν «μζχρι να πάρουν αυτό που ικελαν, δθλαδι τθ ςυμπάκεια και τθν εφνοιά μου, αργότερα κάποιεσ εξειδικευμζνεσ γνϊςεισ μου πάνω ςτον χϊρο εργαςίασ που λόγω τθσ κζςθσ μου μποροφςα να ζχω. Χτθ ςυνζχεια κάποιοι από αυτοφσ ικελαν να μπουν και ςτθν προςωπικικοινωνικι μου ηωι. Άλλωςτε είναι γνωςτό πωσ όςο κάποιοσ είναι πιο πολφ μζςα ςτθν κοινωνικι ςου ηωι, μπορεί πιο εφκολα να κερδίςει περιςςότερα πράγματα που αωοροφν τα επαγγελματικά». Χφμωωνα με τθ ςφμβουλο ψυχικισ υγείασ κ. Διμθτρα Κεοωίλθ, αυτζσ οι ωιλίεσ των frenemies εμωανίηονται κυρίωσ ςτο εργαςιακό περιβάλλον, εξαιτίασ των αυξθμζνων ωρϊν εργαςίασ, «που κακιςτά δφςκολθ, αν όχι αδφνατθ, τθ δθμιουργία αλλά και τθ ςυντιρθςθ ωιλικϊν ςχζςεων ζξω από αυτόν. Αναωζρονται ςε εγκάρδιεσ αλλά ταυτόχρονα και μθ παραγωγικζσ ςχζςεισ, όπου νιϊκουμε ςφγχυςθ ςτθν προςπάκειά μασ να καταλάβουμε αν κάποιοσ είναι ωίλοσ ι εχκρόσ μασ. Είναι ςχζςεισ που ο άνκρωποσ που ςυναναςτρεωόμαςτε είναι ςτθν ουςία ζνασ εχκρόσ μεταμωιεςμζνοσ ςε ωίλο, είναι μεν ςυνεργάτθσ μασ- ςυνάδελωόσ μασ, αλλά και ανταγωνιςτισ ταυτόχρονα». ΦΕΥΣΦΨΑΗ: Εφθ Χαλτοφ, ΔΘΠΣΧΛΕΩΚΘΞΕ: TA NEA, Ψρίτθ 20 Απριλίου ΣΤ. Γι αυτοφσ που νομίηουν ότι είναι αναντικατάςτατοι (αλλιϊσ για τα «ψϊνια» που κεωροφν ότι όλοσ ο κόςμοσ πζφτει ςτα πόδια τουσ και κανείσ δεν μπορεί να ηιςει χωρίσ εκείνουσ) Ψο να πιςτεφεισ ότι είςαι το κζντρο του κόςμου δεν είναι κάτι το αςυνικιςτο. Ψο να νομίηεισ όμωσ ότι εςφ μπορείσ να κάνεισ τουσ άλλουσ ό,τι κζλεισ και ότι αν δε ςε καταλαβαίνουν και δεν ωζρονται όπωσ κζλεισ εςφ, τότε αυτό δείχνει ότι κάπου τθν ζχεισ «ψωνίςει». Ππορεί πρόςκαιρα να γίνεςαι αποδεκτι, να κάβεισ όλουσ τουσ άλλουσ πίςω από τθν πλάτθ τουσ, να κάνεισ παρζεσ και να τισ οδθγείσ κοντά ςου, αλλά κα ζρκει θ ςτιγμι που γριγορα κα ςε βαρεκοφν, είτε γιατί δφςκολα κάποιοσ μπορεί να κάνει τον ακόλουκο ς όλθ του τθ ηωι, είτε γιατί οι εξαρτθμζνοι κα βροφνε μιαν άλλθ ψωνάρα που κα τουσ τραβά το ενδιαωζρον, είτε γιατί οι εξαρτθμζνοι κα γίνουν οι ίδιοι «ψϊνια». Ξαι τότε, κα δεισ τθν υπερθωάνειά ςου να γκρεμίηεται, γιατί οι αλθκινζσ ωιλίεσ δεν χτίηονται ςτθν υπεροχι, αλλά ςτθν αγάπθ, το μοίραςμα και τθν εμπιςτοςφνθ. Ξανείσ δεν είναι αναντικατάςτατοσ. Τταν το καταλάβεισ όμωσ, κα ζχεισ ωάει τα χαςτοφκια ςου. Η. Θ φιλία ςτθν Εκκλθςία Σ Άγιοσ Λάκωβοσ ο Υζρςθσ ζηθςε τον 4ο αι. όταν βαςιλιάσ ιταν ο Αρκάδιοσ. Ξατοικοφςε ςτθν περςικι πόλθ Βθκλαβά και ιταν πολφ ωίλοσ με το βαςιλιά των Υερςϊν Λςδιγζργθ. Θ ωιλία όμωσ αυτι δυςτυχϊσ τον πίεςε και αρνικθκε τθ χριςτιανικι πίςτθ που είχε. Ψο γεγονόσ αυτό λφπθςε πολφ τθ μθτζρα και τθ ςφηυγό του, που του διλωςαν ότι μετά απ αυτό δεν ικελαν οφτε καν να τον γνωρίηουν. Θ ςτάςθ αυτι των αγαπθμζνων του προςϊπων άνοιξε τα μάτια του Λακϊβου, ςυναιςκάνκθκε το μεγάλο του ολίςκθμα και ζχυςε δάκρυα μετανοίασ πικρά, αλλά ςωτιρια. Ουπικθκε πολφ, αλλά μια λφπθ που οδιγθςε ςτθ μετάνοια. Ξατόπιν ο Λάκωβοσ πιγε ςτο βαςιλιά, καταδίκαςε τθν πρϊτθ του ενζργεια και του διλωςε ότι ομολογεί και πάλι τον Χριςτό. Ζκπλθκτοσ ο βαςιλιάσ, αωοφ 104

105 δεν μπόρεςε πάλι να τον μεταςτρζψει, ζκοψε ςε τεμάχια τα πόδια του και τα χζρια του και ςτο τζλοσ τον αποκεωάλιςε το 421. Θ Εκκλθςία τιμά τθ μνιμθ του τθν 27 θ Ροεμβρίου. λεγε ο Χριςτόσ ςτουσ μακθτζσ Του ότι αυτοί εκτόσ από μακθτζσ είναι και φίλοι Του. Θ πραγματικι και ουςιαςτικι επικοινωνία ανάμεςα ςτουσ ανκρϊπουσ και κυρίωσ θ φιλία είναι όμορφθ. Χρειάηεται να ζχουμε ρεαλιςτικοφσ ςτόχουσ όμωσ για τισ φιλίεσ μασ. Σιμερα οριςμζνεσ φορζσ αποδεικνφεται δφςκολο να διατθρθκοφν οι φιλίεσ για πολφ.πταν όμωσ υπάρχει κοινι προαίρεςθ, όταν ηθτάμε από Κεό να μασ φωτίςει, ϊςτε να επιλζγουμε φίλουσ αλλά όταν κι εμείσ «ςτεκόμαςτε» πραγματικοί φίλοι ςτουσ άλλουσ και δεν περιμζνουμε μόνο από εκείνουσ, τότε οι φιλίεσ ζχουν διάρκεια. Το μεγάλο πρόβλθμα ςιμερα είναι ότι πολλοί από μασ νομίηουμε ότι είμαςτε μοναδικοί και αναντικατάςτατοι, με αποτζλεςμα να ςυμπεριφερόμαςτε ςτουσ φίλουσ μασ με υπεροψία, να τουσ εκμεταλλευόμαςτε ι να περιφρονοφμε ςυμμακθτζσ ι πρόςωπα του περιβάλλοντόσ μασ που μποροφν να είναι φίλοι μασ. Τότε κα τθν πατιςουμε, γιατί το «ψϊνιο» ι θ υπερθφάνεια ποτζ δε βγάηουν ςε καλό. Άλλωςτε, ουδείσ αναντικατάςτατοσ. Καλφτερα να μθν ζχουμε τζτοιουσ φίλουσ, ακόμθ κι αν χρειαςτεί να μείνουμε μόνοι μασ. Κάποιοσ άλλοσ κα βρεκεί, που κα μασ καταλάβει αλθκινά. Θ Εκκλθςία πρεςβεφει ότι οι καλφτεροι φίλοι των ανκρϊπων είναι οι Άγιοι. Συνάντθςθ 3 θ Από το εγϊ ςτο εμείσ Α. Θ δωρεά του Αγίου Ρνεφματοσ 1 Ξαὶ ἐν τῷ ςυμπλθροῦςκαι τὴν ἡμέραν τῆσ πεντθκοςτῆσ ἦςαν ἅπαντεσ ὁμοκυμαδὸν ἐπὶ τὸ αῦτό. 2 καὶ ἐγένετο ἄωνω ἐκ τοῦ οῦρανοῦ ἦχοσ ὥςπερ ωερομένθσ πνοῆσ βιαίασ, καὶ ἐπλήρωςεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦςαν κακήμενοι 3 καὶ ὤωκθςαν αῦτοῖσ διαμεριηόμεναι γλῶςςαι ὡςεὶ πυρόσ, ἐκάκιςέ τε ἐω' ἕνα ἕκαςτον αῦτῶν, 4 καὶ ἐπλήςκθςαν ἅπαντεσ Υνεύματοσ ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραισ γλώςςαισ κακὼσ τὸ Υνεῦμα ἐδίδου αῦτοῖσ ἀποωκέγγεςκαι. 5 Ἦςαν δὲ ἐν Ἱερουςαλὴμ κατοικοῦντεσ Ἰουδαῖοι, ἄνδρεσ εῦλαβεῖσ ἀπὸ παντὸσ ἔκνουσ τῶν ὑπὸ τὸν οῦρανόν 6 γενομένθσ δὲ τῆσ ωωνῆσ ταύτθσ ςυνῆλκε τὸ πλῆκοσ καὶ ςυνεχύκθ, ὅτι ἤκουον εἷσ ἕκαςτοσ τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αῦτῶν. 7 ἐξίςταντο δὲ πάντεσ καὶ ἐκαύμαηον λέγοντεσ πρὸσ ἀλλήλουσ Σῦκ ἰδοὺ πάντεσ οὗτοί εἰςιν οἱ λαλοῦντεσ Γαλιλαῖοι; 8 καὶ πῶσ ἡμεῖσ ἀκούομεν ἕκαςτοσ τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήκθμεν ἐξίςταντο δὲ πάντεσ καὶ διθπόρουν, ἄλλοσ πρὸσ ἄλλον λέγοντεσ Ψί ἂν κέλοι τοῦτο εἶναι; 13 ἕτεροι δὲ χλευάηοντεσ ἔλεγον ὅτι γλεύκουσ μεμεςτωμένοι εἰςί. 14 Χτακεὶσ δὲ Υέτροσ ςὺν τοῖσ ἕνδεκα ἐπῆρε τὴν ωωνὴν αῦτοῦ καὶ ἀπεωκέγξατο αῦτοῖσ Ἄνδρεσ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντεσ Ἱερουςαλὴμ ἅπαντεσ, τοῦτο ὑμῖν γνωςτὸν ἔςτω καὶ ἐνωτίςαςκε τὰ ῥήματά μου. 15 οῦ γὰρ, ὡσ ὑμεῖσ ὑπολαμβάνετε, οὗτοι μεκύουςιν ἔςτι γὰρ ὥρα τρίτθ τῆσ ἡμέρασ 16 ἀλλὰ τοῦτό ἐςτι τὸ εἰρθμένον διὰ τοῦ προωήτου Ἰωήλ. 17 καὶ ἔςται ἐν ταῖσ ἐςχάταισ ἡμέραισ, λέγει ὁ Κεόσ, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Υνεύματόσ μου ἐπὶ πᾶςαν ςάρκα, καὶ προωθτεύςουςιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ κυγατέρεσ ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίςκοι ὑμῶν ὁράςεισ ὄψονται, καὶ οἱ πρεςβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιαςκήςονται 18 καί γε ἐπὶ τοὺσ δούλουσ μου καὶ ἐπὶ τὰσ δούλασ μου ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Υνεύματόσ μου, καὶ προωθτεύςουςι. 19 καὶ δώςω τέρατα ἐν τῷ οῦρανῷ ἄνω καὶ ςθμεῖα ἐπὶ τῆσ γῆσ κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ 20 ὁ ἥλιοσ μεταςτραωήςεται εἰσ ςκότοσ καὶ ἡ ςελήνθ εἰσ αἷμα πρὶν ἢ ἐλκεῖν τὴν ἡμέραν Ξυρίου τὴν μεγάλθν καὶ ἐπιωανῆ. 21 καὶ ἔςται πᾶσ ὃσ ἂν ἐπικαλέςθται τὸ ὄνομα Ξυρίου ςωκήςεται. 22 Ἄνδρεσ Ἰςραθλῖται, ἀκούςατε τοὺσ λόγουσ τούτουσ. Ἰθςοῦν τὸν Ραηωραῖον, ἄνδρα ἀπὸ τοῦ Κεοῦ ἀποδεδειγμένον εἰσ ὑμᾶσ δυνάμεςι καὶ τέραςι καὶ ςθμείοισ οἷσ ἐποίθςε δι' αῦτοῦ ὁ Κεὸσ ἐν μέςῳ ὑμῶν, κακὼσ καὶ αῦτοὶ οἴδατε, 23 τοῦτον τῇ ὡριςμένῃ βουλῇ καὶ προγνώςει τοῦ Κεοῦ ἔκδοτον λαβόντεσ, διὰ χειρὸσ ἀνόμων προςπήξαντεσ ἀνείλατε τοῦτον τὸν Ἰθςοῦν ἀνέςτθςεν ὁ Κεόσ, οὗ πάντεσ ἡμεῖσ ἐςμεν μάρτυρεσ. 33 τῇ δεξιᾷ οὖν τοῦ Κεοῦ ὑψωκεὶσ, τήν τε ἐπαγγελίαν τοῦ ἁγίου Υνεύματοσ λαβὼν παρὰ τοῦ πατρὸσ, ἐξέχεε τοῦτο ὃ νῦν ὑμεῖσ βλέπετε καὶ ἀκούετε. 34 οῦ γὰρ Δαυῒδ ἀνέβθ εἰσ τοὺσ οῦρανούσ, λέγει δὲ αῦτόσ εἶπεν Ξύριοσ τῷ Ξυρίῳ μου, κάκου ἐκ δεξιῶν μου 35 ἕωσ ἂν κῶ τοὺσ ἐχκρούσ ςου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν ςου. 36 ἀςωαλῶσ οὖν γινωςκέτω πᾶσ οἶκοσ Ἰςραὴλ ὅτι καὶ Ξύριον καὶ Χριςτὸν αῦτὸν ὁ Κεὸσ ἐποίθςε, τοῦτον τὸν Ἰθςοῦν ὃν ὑμεῖσ ἐςταυρώςατε. 37 Ἀκούςαντεσ δὲ κατενύγθςαν τῇ καρδίᾳ, εἶπόν τε πρὸσ τὸν Υέτρον καὶ τοὺσ λοιποὺσ ἀποςτόλουσ Ψί ποιήςομεν, ἄνδρεσ ἀδελωοί; 38 Υέτροσ δὲ ἔωθ πρὸσ αῦτούσ Πετανοήςατε, καὶ βαπτιςκήτω ἕκαςτοσ ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰθςοῦ Χριςτοῦ εἰσ ἄωεςιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεςκε τὴν δωρεὰν τοῦ ἁγίου Υνεύματοσ. 39 ὑμῖν γάρ ἐςτιν ἡ ἐπαγγελία καὶ τοῖσ τέκνοισ ὑμῶν καὶ πᾶςι τοῖσ εἰσ μακρὰν, ὅςουσ ἂν προςκαλέςθται Ξύριοσ ὁ Κεὸσ ἡμῶν. 40 ἑτέροισ τε λόγοισ πλείοςι διεμαρτύρατο καὶ παρεκάλει λέγων Χώκθτε ἀπὸ τῆσ γενεᾶσ τῆσ ςκολιᾶσ ταύτθσ. 41 οἱ μὲν οὖν ἀςμένωσ ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αῦτοῦ ἐβαπτίςκθςαν, καὶ προςετέκθςαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡςεὶ τριςχίλιαι. 105

106 1 Kαι κακϊσ ο κακοριςμζνοσ καιρόσ ςυμπλθρωνόταν πια τθν θμζρα τθσ Υεντθκοςτισ, ιταν όλοι μαηί ςυγκεντρωμζνοι ςτο ίδιο μζροσ. 2 Kαι εντελϊσ ξαωνικά, ακοφςτθκε μια βουι από τον ουρανό, καρρείσ και ωυςοφςε δυνατόσ αζρασ, και γζμιςε όλο το ςπίτι ςτο οποίο κάκονταν! 3 Εμωανίςτθκαν τότε ςε αυτοφσ γλϊςςεσ ςαν ωλόγεσ ωωτιάσ, που χωρίςτθκαν και κάκιςαν από μία ςτον κακζνα από αυτοφσ. 4 Γζμιςαν τότε όλοι από Υνεφμα Άγιο κι άρχιςαν να μιλοφν ςε διάωορεσ γλϊςςεσ, όπωσ τουσ ωϊτιηε το Υνεφμα να εκωράηονται. 5 Χτθν Λερουςαλιμ κατοικοφςαν επίςθσ και ευςεβείσ Λουδαίοι από όλα τα ζκνθ του κόςμου. 6 Ζτςι, όταν ακοφςτθκε θ βουι αυτι, μαηεφτθκαν εκεί πλικοσ ανκρϊπων και παραξενεφτθκαν που ο κακζνασ από αυτοφσ άκουγε τουσ αποςτόλουσ να μιλοφνε ςτθ δικι του γλωςςικι διάλεκτο. 7 Kαι όλοι ζμεναν κατάπλθκτοι και εκωράηανε τθν απορία τουσ ο ζνασ ςτον άλλο λζγοντασ: Mα όλοι αυτοί εδϊ που μιλάνε, δεν είναι Γαλιλαίοι; 8 Υϊσ γίνεται, λοιπόν, να τουσ ακοφμε εμείσ ςτθν ιδιαίτερθ διάλεκτο του τόπου που γεννικθκε ο κακζνασ μασ; Ζμεναν, λοιπόν, κατάπλθκτοι όλοι και εκωράηανε τθν απορία τουσ ο ζνασ ςτον άλλο λζγοντασ: Ψι να ςθμαίνει άραγε αυτό; 13 Άλλοι όμωσ τουσ χλεφαηαν λζγοντασ; Ζχουν παραπιεί γλυκό κραςί! 14 Χθκϊκθκε, τότε, ο Υζτροσ μαηί με τουσ ζνδεκα αποςτόλουσ, φψωςε τθ ωωνι του και τουσ τόνιςε τα εξισ: Άντρεσ Λουδαίοι και όλοι εςείσ που κατοικείτε ςτθν Λερουςαλιμ, ζνα πράγμα να ξζρετε, και δϊςτε προςοχι ςτα λόγια μου: 15 Είναι ωανερό πωσ οι άνκρωποι αυτοί δεν είναι μεκυςμζνοι, όπωσ εςείσ υποκζτετε, αωοφ θ ϊρα είναι ακόμα εννιά το πρωί. 16 Αλλά αυτό είναι το γεγονόσ που ζχει προωθτευκεί μζςω του προωιτθ Iωιλ, όταν είπε: 17 Χτισ ζςχατεσ μζρεσ, λζει ο Κεόσ, κα διαχφςω από το Υνεφμα μου πάνω ςε κάκε άνκρωπο και κα προωθτζψουν οι γιοι ςασ και οι κυγατζρεσ ςασ. Σι νζοι ςασ επίςθσ κα δουν οράματα και οι γζροντζσ ςασ κα δουν όνειρα αποκαλυπτικά. 18 Mάλιςτα, ςτουσ άντρεσ και ςτισ γυναίκεσ που με υπθρετοφν κα διαχφςω τισ μζρεσ εκείνεσ από το Υνεφμα μου και κα προωθτζψουν. 19 Κα κάνω, ακόμα, πράγματα καυμαςτά πάνω ςτον ουρανό και ςθμάδια ανεξιγθτα κάτω ςτθ γθ: Αίμα και ωωτιά και ςφννεωα καπνοφ. 20 O ιλιοσ κα μεταβλθκεί ςε ςκοτάδι και το ωεγγάρι ςε αίμα, προτοφ ζρκει θ Θμζρα του Kυρίου θ μεγάλθ και λαμπρι. 21Tότε, όποιοσ κα επικαλεςτεί το όνομα του Kυρίου κα ςωκεί. 22 Λςραθλίτεσ, ακοφςτε τα λόγια τοφτα: Ψον Λθςοφ το Ραηωραίο, τον άνκρωπο που ζχει αποδειχτεί ςε ςασ από τον ίδιο το Κεό με καφματα και με ζργα και ςθμάδια υπερωυςικά, τα οποία ο Κεόσ πραγματοποίθςε, μζςω αυτοφ, ανάμεςά ςασ, όπωσ κι εςείσ τα ξζρετε, 23 αυτόν, που ζχει παραδοκεί ςφμωωνα με το κζλθμα και τθν πρόγνωςθ του Κεοφ, αωοφ τον πιρατε, τον ςκοτϊςατε με τθ ςυνεργαςία ανκρϊπων που δεν ζχουν νόμο Κεοφ, καρωϊνοντάσ τον ςτο ςταυρό! Αυτόν τον Λθςοφ ο Κεόσ τον ανζςτθςε, γεγονόσ για το οποίο όλοι εμείσ είμαςτε αυτόπτεσ μάρτυρεσ. 33 Αωοφ, λοιπόν, υψϊκθκε ςτα δεξιά του Κεοφ, εκτζλεςε τθν υπόςχεςθ που ζδωςε ο Κεόσ για τθ χοριγθςθ του Αγίου Υνεφματοσ, και το διζχυςε, πράγμα που εςείσ τϊρα βλζπετε κι ακοφτε. 34 Kαι δεν είναι, βζβαια, ο Δαβίδ εκείνοσ που ανζβθκε ςτον ουρανό, όμωσ λζει: Είπε ο Kφριοσ ςτον Kφριό μου, ςτα δεξιά μου να κάκεςαι, 35 ϊςπου να κάνω τουσ εχκροφσ ςου ακουμπιςτιρι των ποδιϊν ςου. 36 Επομζνωσ, όλοσ ο λαόσ του Λςραιλ ασ γνωρίηει με απόλυτθ βεβαιότθτα, ότι και Kφριο και Mεςςία ο Κεόσ κατζςτθςε αυτόν τον ίδιο τον Λθςοφ, τον οποίο εςείσ ςταυρϊςατε! 37 Τταν τα άκουςαν αυτά, ζνιωςαν ςαν να ςκίηονταν με μαχαίρι οι καρδιζσ τουσ, και είπαν ςτον Υζτρο και ςτουσ άλλουσ αποςτόλουσ: Ψι πρζπει να κάνουμε τϊρα, άντρεσ αδελωοί; 38 Kαι ο Υζτροσ τουσ απάντθςε: Πετανοιςτε κι ασ βαωτιςτεί ο κακζνασ ςασ ςτο όνομα του Λθςοφ Xριςτοφ για να ςυγχωρθκοφν οι αμαρτίεσ ςασ, και ζτςι κα λάβετε τθ δωρεά του Αγίου Υνεφματοσ. 39 Γιατί θ υπόςχεςθ ζχει δοκεί για ςασ και για τα παιδιά ςασ και για όλουσ εκείνουσ που βρίςκονται μακριά, όςουσ κα προςκαλζςει ο Kφριοσ ο Κεόσ μασ. 40 Kαι με πολλά και διάωορα άλλα λόγια τουσ παρότρυνε επίμονα και τουσ κερμοπαρακαλοφςε λζγοντάσ τουσ: Γλιτϊςτε από τθ διεςτραμμζνθ αυτι γενιά! 41Eκείνοι, λοιπόν, δζχτθκαν με μεγάλθ χαρά τθν προτροπι του και βαωτίςτθκαν. Kαι ζτςι τθν θμζρα εκείνθ προςτζκθκαν ςτθν εκκλθςία γφρω ςτισ τρεισ χιλιάδεσ ψυχζσ. (Ρράξ. 2, 1-41) Β. Ερμθνευτικά Σχόλια ιταν όλοι μαηί ςυγκεντρωμζνοι ςτο ίδιο μζροσ: οι μακθτζσ ενωμζνοι προςεφχονται ςτο Κεό. Θ ενότθτα αυτι πιςτϊν ςτο όνομα του Κεοφ, κα κάνει το Άγιο Υνεφμα να κατζλκει και να τουσ αναγεννιςει ςε Εκκλθςία. Εμφανίςτθκαν τότε ςε αυτοφσ γλϊςςεσ ςαν φλόγεσ φωτιάσ: Τταν ζωκαςε θ θμζρα τθσ Υεντθκοςτισ, ιταν όλοι μαηί (οι μακθτζσ) ςυγκεντρωμζνοι με ομοψυχία ςτο ίδιο μζροσ» κακϊσ επίςθσ ότι εκείνθ τθν θμζρα, «ςτθν Λερουςαλιμ βρίςκονταν ευςεβείσ Λουδαίοι από όλα τα μζρθ του κόςμου». Θ Υεντθκοςτι ιταν μεγάλθ γιορτι για τουσ Λουδαίουσ. Κυμόντουςαν τθν παραλαβι των Δζκα Εντολϊν από τον Κεό ςτο Χινά και προςζωεραν τουσ πρϊτουσ καρποφσ τθσ νζασ χρονιάσ ςτο Κεό για να ευλογθκοφν, δθλαδι ουςιαςτικά τθν επιβίωςι τουσ τθν ανζκεταν ςτο Κεό. Χε αυτιν τθν γιορτινι ατμόςωαιρα ο Ψριαδικόσ Κεόσ γζμιςε το ςπίτι που ιταν ςυνακροιςμζνοι οι μακθτζσ με μια «βίαιθ πνοι» και πάνω ςτουσ μακθτζσ διαμοιράςκθκαν «πφρινεσ γλϊςςεσ», γλϊςςεσ που ζμοιαηαν με ωωτιά. Ψο ςθμείο που ςαγινευςε το πολυεκνικό παρευριςκόμενο πλικοσ ιταν ότι «ο κακζνασ τουσ 106

107 άκουγε τουσ αποςτόλουσ να μιλάνε ςτθ δικι του γλϊςςα», οδθγϊντασ τουσ με απορία ςτο ςυμπζραςμα: «όλοι εμείσ, είτε ιουδαϊκισ καταγωγισ είτε προςιλυτοι, τουσ ακοφμε να μιλοφν ςτισ γλϊςςεσ μασ για τα καυμαςτά ζργα του Κεοφ». Φυςικά δεν ζλειψαν και αυτοί που χλεφαηαν και ζλεγαν: «Ετοφτοι πρζπει να ναι πολφ μεκυςμζνοι». Αγνοοφςαν μζχρι εκείνθ τθν ςτιγμι ότι θ ςυγκεκριμζνθ γιορτι, ιταν το πανθγφρι του Υαρακλιτου και οι καλεςμζνοι ςτο γλζντι κα μεκοφςαν με ζνα «άλλο» νζο κραςί, ζνα κραςί όμωσ διαωορετικό από αυτό που ςυνθκίηουν να μεκάνε οι άνκρωποι. Δεν είναι μεκυςμζνοι: Χε αυτό το πανθγυρικό μεκφςι το γεγονόσ των «γλωςςϊν» αποτελεί και ςθμείο μια άλλθσ, νζασ πραγματικότθτασ, τθσ επιςτροωισ ςτθν ενότθτα τθσ ανκρωπότθτασ, που είχε ολοκλθρωτικά διαςπαςτεί με τθ ςφγχυςθ των γλωςςϊν. Θ κάκοδοσ του Υνεφματοσ τθν Υεντθκοςτι αντιςτρζωει το αποτζλεςμα του πφργου τθσ Βαβζλ. Χτθν Υεντθκοςτι θ πολλαπλότθτα των γλωςςϊν δεν καταργικθκε αλλά ζπαψε να είναι θ αιτία του χωριςμοφ όπωσ προθγουμζνωσ. Σ κακζνασ μιλοφςε ςτθ δικι του γλϊςςα, αλλά με τθ δφναμθ του Υνεφματοσ ο κακζνασ μποροφςε να καταλάβει τουσ άλλουσ. Αυτόν τον Λθςοφ ανζςτθςε ο Κεόσ: ο Χριςτόσ είχε υποςχεκεί ςτουσ μακθτζσ του, ότι όταν Εκείνοσ κα άνεβεί ςτον Υατζρα Ψου δεν κα τουσ αωιςει μόνουσ, κα ςτείλει το Υνεφμα το Άγιον. Εκείνο κα τουσ ςτθρίηει, εκείνο κα μιλά μζςα τουσ και κα πράττει ςτισ καρδιζσ τουσ, ϊςτε οι μακθτζσ να ωανερϊνουν ςτουσ ανκρϊπουσ το μινυμα τθσ Ανάςταςθσ. Αλικεια ασ αναρωτθκοφμε: Σ τριαδικόσ Κεόσ ζςτειλε μεμονωμζνα τθν υποςχεςι του ςτον ζνα ι ςτον άλλο μακθτι; Πιπωσ θ Αγάπθ του Κεοφ ζλκεται από το ταπεινό «Εμείσ» και όχι από το ωιλάρεςκο και εγωιςτικό «εγϊ»; Θ Εκκλθςία μασ ςτθν εορτι τθσ Ρεντθκοςτισ πανθγυρίηει και λζγει: «Υεντθκοςτιν εορτάηομεν και πνεφματοσ επιδθμίαν και προκεςμίαν επαγγελίασ και ελπίδοσ ςυμπλιρωςιν. Ξαι το μυςτιριον όςον ωσ μζγα τε και ςεβάςμιον διο βοϊμεν Χοι δθμιουργζ του παντόσ Ξφριε δόξα Χοι» (Χτιχθρό Εςπερινοφ Υεντθκοςτισ): Γιορτάηουμε τθ ςυμπλιρωςθ τθσ ελπίδοσ, το τζλοσ τθσ προςμονισ για να ζρκει το Άγιο Υνεφμα, τθν επιδθμία Ψου. Γιατί πράγματι το εορταηόμενο γεγονόσ, θ επιωοίτθςθ του Αγίου Υνεύματοσ ςτουσ αποςτόλουσ του Χριςτοφ, αποτελεί το τέλοσ και το επιςτέγαςμα όλου του ζργου τθσ ςωτθρίασ. Τλο το ζργο του Χριςτοφ, θ ζλευςθ, θ διδαςκαλία, το πάκοσ, θ ανάςταςθ, θ ανάλθψθ απέβλεπαν ς αυτό ςτθν ζλευςθ του Αγίου Υνεύματοσ ςτον κόςμο, ςτθ νέα δθμιουργία. Σ λαόσ του Κεοφ εορτάηει κατά τθν Υεντθκοςτι τθν ωανζρωςθ τθσ Εκκλθςίασ ςτον κόςμο. Ψθν γενέκλιον θμέρα τθσ, αλλά και αυτό το μυςτιριο τθσ ιδίασ τθσ ηωισ τθσ. Γιατί θ Εκκλθςία του Χριςτοφ δεν ζηθςε το μυςτιριο τθσ Υεντθκοςτισ μόνο ςε μία ςτιγμή χρόνου κατά το μακάριο εκείνο ζτοσ και τθν ιςτορική εκείνθ θμέρα, που επλήςκθςαν οι μακθτζσ Υνεύματοσ Αγίου. Αλλά το ηει κακθμερινά, διαρκϊσ, ςε κάκε ςτιγμή χρόνου, από τθν θμέρα εκείνθ τθν γενέκλιο μέχρι τθσ ςυντελείασ του αιϊνοσ. Υνεφμα και Εκκλθςία είναι αδιαςπάςτωσ ενωμένα. Χ αυτό οωείλεται θ ενότθτα, θ αγιότθτα, θ κακολικότθτα τθσ Εκκλθςίασ. Από αυτό πθγάηουν τα χαρίςματα, οι κεςμοί, θ πίςτθ και θ κεολογία τθσ Εκκλθςίασ. Ψθ βιαία Ψου πνοή και τθν πυρίμορωο δρόςο Ψου αιςκάνεται ςε κάκε βιμα, ςε κάκε εκδήλωςθ, ςε κάκε κίνθςι τθσ. Από αυτό πθγάηουν οι υπερωυςικέσ ενέργειεσ των μυςτθρίων, που ηωογονοφν, που τροωοδοτοφν και αγιάηουν το ςϊμα τθσ. «Εγϊ ο πιςτόσ»- «Εμείσ, θ Εκκλθςία»- «Εγϊ και Εμείσ» -«Εμείσ»: ποια ςχζςθ να ακολουκιςουμε και να ηιςουμε; Σ Ψριαδικόσ μασ Κεόσ είναι ςχζςθ προςϊπων, ο ςταυρόσ του Χριςτοφ που πάτθςε τον κάνατο και μασ χάριςε τθν Ανάςταςθ είναι ςχζςθ προςϊπων. Ανκρϊπου Κεοφ και ανκρϊπου με ςυνάνκρωπο. Ξαι το πνεφμα το άγιον μζςα ςτθν Εκκλθςία μασ κάνει να κοινωνοφμε με τον Κεό και να ενωνόμαςτε μεταξφ μασ. Ψι νόθμα κα είχε θ Χωτθρία μασ χωρίσ αυτι τθ ςχζςθ; Είναι πολφ απλό να το αντιλθωκοφμε. Ασ ςκεωτοφμε τον εαυτό μασ τθν Ξυριακι ςτθν Εκκλθςία χωρίσ ςχζςθ με τουσ ανκρϊπουσ δίπλα μασ, χωρίσ να κζλουμε να μιλιςουμε ςτον άλλο να του δϊςουμε λίγο χρόνο μασ, χωρίσ ςχζςθ επικοινωνίασ αγάπθσ και ενδιαωζροντοσ. Υϊσ κα νιϊκαμε; Μςωσ κα αιςκανόμαςταν θςυχία, ανεξαρτθςία. Χίγουρα όχι όμωσ χαρά και ελευκερία. Εγϊ και Εμείσ= Εκκλθςία: ο κάκε άνκρωποσ μζςα ςτθν Εκκλθςία, ςτθν ενορία τθσ Ξυριακισ είναι και μζνει πρόςωπο ξεχωριςτό, εκεί όπου τα μζλθ τθσ Εκκλθςίασ ηοφμε τθν ενότθτα μζςα από τθν μεταξφ μασ αγάπθ και κοινωνία με τα μυςτιρια. Σ Κεόσ δεν μασ αωινει. Ψο Υνεφμα το Άγιο «ωυςά» μζςα ςτον ναό, ανάμεςά μασ και μζςα από τα μυςτιρια τθσ εκκλθςίασ μασ δεχόμαςτε τα χαρίςματά του, τθν αγάπθ, τθν μακροκυμία, τθν πραότθτα, τθν δικαιοςφνθ,τθν πίςτθ,τθν ελπίδά τθν χαρά όςο μπορεί και είναι ζτοιμοσ ο κακζνασ μασ. Ξι εμείσ τα χαρίηουμε πάλι μζςα από τθν κακθμερινι μασ ηωι ςτουσ ανκρϊπουσ, ςτον κόςμο. Ψο Άγιον Υνεφμα μασ ενϊνει. Θ Εκκλθςία μασ μασ κάνει κλιςθ να ενωκοφμε μεταξφ μασ. Γιατί θ αγιότθτα και θ ςωτθρία βρίςκονται ςτο εμείσ. Σ αυτό ςϊηεται και το εγϊ. Γ. Είμαςτε ςτο ΕΜΕΛΣ Κι όςα ςθμειϊνω τα ςθμειϊνω γιατί δεν υποφζρνω να βλζπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο ζμακα γράμματα ςτα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελζκθτο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντασ παιδί να ςπουδάξω: ιμουν φτωχόσ κι ζκανα τον υπθρζτθ και τιμάρευα άλογα, κι άλλεσ πλικοσ δουλειζσ ζκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρζοσ που μασ χρζωςαν oι χαραμιδεσ, και να ηιςω κι εγϊ ςε τοφτθ τθν κοινωνία, όςο ζχω τ'αμανζτι του Θεοφ ςτο ςϊμα μου. Κι αφοφ ο Θεόσ κζλθςε να κάμει νεκρανάςταςθ ςτθν Ρατρίδα μου, να τθ λευτερϊςει από τθν τυραγνία των Τοφρκων, αξίωςε κι εμζνα να δουλζψω κατά δφναμθ, λιγότερον από τον χερότερο πατριϊτθ μου Ζλλθνα. Γράφουν ςοφοί άντρεσ πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι, και ξζνοι διαβαςμζνοι για τθν Ελλάδα. 107

108 Ζνα πράμα μόνο με παρακίνθςε κι εμζνα να γράψω: ότι τοφτθ τθν πατρίδα τθν ζχομεν όλοι μαηί, και ςοφοί κι αμακείσ, και πλοφςιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και ςτρατιωτικοί, και οι πλζον μικρότεροι άνκρωποι. Πςοι αγωνιςτικαμεν, αναλόγωσ ο κακείσ, ζχομεν να ηιςομεν εδϊ. Το λοιπόν δουλζψαμεν όλοι μαηί να τθ φυλάμε κι όλοι μαηί, και να μθ λζγει οφτε ο δυνατόσ «εγϊ», οφτε ο αδφνατοσ. Ξζρετε πότε να λζγει ο κακείσ «εγϊ»; όταν αγωνιςτεί μόνοσ του και φκιάςει ι χαλάςει, να λζγει «εγϊ» όταν όμωσ αγωνίηονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λζνε «εμείσ». Είμαςτε ςτο «εμείσ» κι όχι ςτο «εγϊ». Και ςτο εξισ να μάκομε γνϊςθ, αν κζλομε να φκιάςομε χωριό να ηιςομε όλοι μαηί. Ζγραψα γυμνι τθν αλικεια, να ιδοφνε όλοι οι Ζλλθνεσ ν' αγωνίηονται για τθν πατρίδα τουσ, για τθ κρθςκεία τουσ να ιδοφνε και τα παιδιά μου και να λζνε: «Ζχομε αγϊνεσ πατρικοφσ, ζχομε κυςίεσ -αν είναι αγϊνεσ και κυςίεσ. Και να μπαίνουν ςε φιλοτιμία και να εργάηονται ςτο καλό τθσ πατρίδασ τουσ, τθσ κρθςκείασ τουσ και τθσ κοινωνίασότι κα είναι καλά δικά τουσ. Πχι όμωσ να φαντάηονται για τα κατορκϊματα τα πατρικά, όχι να πορνεφουν τθν αρετι και να καταπατοφν το νόμο, και να 'χουν τθν επιρροι για ικανότθ". Στρατθγόσ Μακρυγιάννθσ, Απομνθμονεφματα (Β' 463). Δ. Ραρζεσ, ςυλλογικότθτα και εγωιςμόσ (γράφουν οι μακθτζσ του 7 ου Γυμναςίου Κατερίνθσ) Πζςα από τισ παρζεσ, δθμιουργοφνται κάποιεσ κετικζσ και αρνθτικζσ επιδράςεισ που επθρεάηουν το άτομο που τισ περιβάλλει. Ξάποιεσ από αυτζσ τισ κετικζσ επιδράςεισ είναι: α. Σι καλοί τρόποι ςυμπεριωοράσ που παίηουν ςθμαντικό ρόλο ςτθν κοινωνικι ηωι του ατόμου που δθμιουργείται μζςω τισ παρζασ. β. Ακόμα το αίςκθμα τθσ ςυλλογικότθτασ όπου για παράδειγμα μακαίνουμε από τθν παρζα να μθν τα κζλουμε όλα για τον εαυτό μασ δθλαδι να μθν είμαςτε πλεονζκτεσ αλλά να μακαίνουμε να τα μοιραηόμαςτε με τουσ γφρο μασ. γ. Επίςθσ μακαίνουμε να είμαςτε μετριοπακείσ και να μθν παινεφουμε ςυνζχεια τουσ εαυτοφσ μασ γιατί τότε κανείσ δεν κα κζλει να είμαςτε μζλοσ τθσ παρζασ του. δ. Πακαίνουμε να είμαςτε πρόκυμοι, κατανοθτικοί, ωιλεφςπλαχνοι, ςυμπονετικοί για τουσ ανκρϊπουσ που ςε κάποια δυςκολία τθσ ηωισ τουσ χρειάηονται τθν βοικειά μασ. Φυςικά εκτόσ από τισ κετικζσ επιδράςεισ που επιωζρει θ παρζα υπάρχουνε και οι αρνθτικζσ που είναι και αυτζσ επίςθσ ςθμαντικζσ. Αυτζσ είναι: α. Πια από αυτζσ που επθρεάηει το μζλοσ μιασ ςυγκεκριμζνθσ παρζασ είναι ο εγωιςμόσ. Σ εγωιςμόσ βγαίνει ςυνικωσ από κάποιο άτομο τθσ παρζασ που εκωράηει τθν γνϊμθ του και ενϊ ξζρει ότι αυτι είναι λάκοσ επιμζνει και δεν παραδζχεται το αντίκετο και ασ ξζρει ότι αυτό δεν είναι το ςωςτό. β. Επίςθσ οι ταραξίεσ που προβάλλονται ςτθν τθλεόραςθ ςυνικωσ από τα κεντρικά δελτία ειδιςεων επειδι προκαλοφν προβλιματα μικρά ι μεγάλα ςτο κράτοσ ι ςε κάποιον κατζλθξαν εκεί από μία αρνθτικι επίδραςθ που ξεκίνθςε και από τθν παρζα τουσ όταν ιταν μικροί αλλά και θ εξζλιξι τθσ αργότερα λογικά δεν κα ιτανε καλφτερθ. γ. Ακόμα θ μθ ωιλευςπλαχνία, θ ςκλθροκαρδία, θ κοροϊδία ςτουσ ανκρϊπουσ με κάποιο πρόβλθμα οωείλεται ςτισ αρνθτικζσ επιδράςεισ που προκαλοφνται μζςω τισ παρζασ. δ. Ζνα ακόμα αρνθτικό είναι ότι εάν ζνα μζροσ μιασ παρζασ αρχίςει να καπνίηει ι ακόμα χειρότερα πζςει ςτα ναρκωτικά είναι πολφ πικανόν πολφ εφκολα και γριγορα να τουσ ακολουκιςουνε και τα άλλα μζλθ τθσ παρζασ που ίςωσ νωρίτερα να μθν το ικελαν αλλά ωσ ζνδειξθ μαγκιάσ να το κάνουν για να ωαίνονται όπωσ αυτοί νομίηουν καλφτεροι από τουσ άλλουσ

109 Ε. Από τθ ηωι του Αγίου Τφχωνοσ, επιςκόπου Αμακοφντοσ (γιορτάηει ςτισ 16 Λουνίου) Υαιδάκι ακόμθ ο Ψφχων πριν πάει ςτο ςχολείο με προκυμία υπθρετοφςε ςτο πατρικό αρτοποιείο. Βοθκοφςε τον πατζρα. Πετακινοφςε διάωορα ελαωριά αντικείμενα. Ζπαιρνε κι ζωερνε κελιματα ςτο ςπίτι. Αναλάμβανε κακικοντα ςτθν πϊλθςθ του ψωμιοφ. Ξαι γενικά υπάκουοσ πάντα χωρίσ κόρυβο και ωωνζσ ζκανε γριγορα και με προκυμία ό,τι του παριγγελλαν. Πια μζρα που ο Ψφχων ςτεκόταν μοναχόσ ςτθν πόρτα του μαγαηιοφ, ζνα παιδάκι ςυνομιλικο Ξαι γνωςτό του, κίτρινο κι αδφνατο απ' τον υποςιτιςμό, τον πλθςίαςε, ςτάκθκε ντροπαλά μπροςτά του και με τρεμουλιαςτι ωωνι του είπε: Ψφχων, πεινϊ... Δφο μζρεσ τϊρα τ' αδζλωια μου κι εγϊ δεν ζχουμε ψωμί. Θ μανοφλα μασ δεν ζχει δουλειά. Χριματα δεν ζχουμε ν' αγοράςουμε... Ζλα, τον διζκοψε ο Ψφχων, Ξαι τον τράβθξε μζςα. Ξαι αωοφ πιρε δφο ψωμιά ωρεςκοψθμζνα και ηεςτά, τα ζβαλε ςτα χζρια του ωτωχοφ παιδιοφ και του είπε: Υάρε τα γριγορα ςτο ςπίτι. Δικά ςου είναι. Δεν κζλω χριματα. Από ωτωχοφσ δεν παίρνουμε χριματα. Ξαι να ξανάρκεισ. Ρα 'ρχεςαι τακτικά χωρίσ ςτενοχϊρια Ξαι ντροπι. Ψο παιδί μόλισ μπόρεςε να πει ζνα ευχαριςτϊ, ενϊ δφο δάκρυα καυτά κυλοφςαν απ' τα μάτια του. Απ' τθν θμζρα εκείνθ ο Ψφχων ςυνικιςε να δίνει ςτουσ πειναςμζνουσ τα πατρικά ψωμιά χωρίσ χριματα. Υονόψυχοσ όπωσ ιταν, ζνοιωκε μια χαρά, μια αγαλλίαςθ ςαν του δινόταν θ ευκαιρία να κάμει το καλό. Χτο παιδικό μυαλό του κυκλοωοροφςε πάντα ο λόγοσ, που του τόνιςε κάποια μζρα θ μανοφλα του. - Υαιδί μου. Υίςω από τον κάκε ωτωχό Ξαι πονεμζνο βρίςκεται αυτόσ ο ίδιοσ ο Χριςτόσ μασ! Τ,τι δίνουμε ςτον ωτωχό, το προςωζρουμε ς' Αυτόν τον Χωτιρα και Ουτρωτι μασ! Χτον Κεό μασ! «Σ ελεϊν πτωχόν δανείηει Κεϊ», μασ βεβαιϊνει ο ίδιοσ ο Ξφριοσ μασ. Ξάποτε ζμακε κι ο πατζρασ τθν πράξθ του καλοφ παιδιοφ. Χτενοχωρθμζνοσ κάλεςε κοντά του τον Ψφχωνα και τον παρατιρθςε με αυςτθρά λόγια: - Εςφ, παιδί μου, ζτςι που πάσ κα μασ αδειάςεισ το μαγαηί. Τταν δίνουμε ς' όλουσ τουσ ωτωχοφσ ψωμιά δωρεάν, που κα βροφμε τα χριματα για να αντικαταςτιςουμε το ςιτάρι που ξοδεφουμε; Ψι κα γίνουμε αφριο χωρίσ χριματα, χωρίσ δουλειά; Υϊσ κα ηιςουμε; Χτα δικαιολογθμζνα αυτά εκ πρϊτθσ όψεωσ ερωτιματα του πατζρα το πιςτό παιδί με τθν απονιρευτθ καρδιά ζςπευςε ν' απαντιςει: - Υατζρα, είπε. Χυ Ξαι θ μθτζρα δεν μ' ζχετε διδάξει, πωσ ο κάκε ωτωχόσ είναι κι ζνασ αδελωόσ του Χριςτοφ; Ξι ακόμθ, πωσ ότι δίνουμε ς' αυτοφσ, το δίνουμε, μάλλον το δανείηουμε ςτον ίδιο τον Χριςτό μασ, που κα μασ το επιςτρζψει κάποια μζρα, όχι ςτθν ποςότθτα που του δϊςαμε, αλλά εκατόν ωορζσ πιο πολφ; Οζγει ψζματα ο Χριςτόσ; Χτθ ωυςικι αυτι απορία του παιδιοφ, ςτενοχωρθμζνοσ ο πατζρασ, πιρε τον Ψφχωνα από το χζρι και τον οδιγθςε ςτθ ςιταποκικθ. Κεζ μου! ΨΛ είναι αυτό, ψικφριςε ο πατζρασ με βακιά ζκπλθξθ. Ψο καφμα είχε γίνει. Θ ςιταποκικθ που ιταν νωρίτερα ςχεδόν αδειανι τϊρα είχε γεμίςει. Σ Υαντοδφναμοσ Κεόσ ζκαμε το καφμα του. 109

110 ΣΤ. Εκκλθςία και ςυλλογικότθτα Μζςα ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ προςπακοφμε να ξαναβροφμε το «εμείσ». Στθ κεία λειτουργία όλοι γινόμαςτε ζνα με το Χριςτό, επειδι ςτθ λειτουργία καλοφμαςτε να ηιςουμε τθν αγάπθ ωσ προχπόκεςθ για τθν ςυνάντθςθ με το Χριςτό. Θ αγάπθ μασ κάνει να νοιαηόμαςτε για τον άλλο, να κυςιαηόμαςτε, να δουλεφουμε μαηί και όχι μόνο για τον εαυτό μασ. Θ αγάπθ μασ κάνει να νοιαηόμαςτε ςτθν τάξθ για το διπλανό μασ, να ςυγχωροφμε αυτόν που μασ πειράηει, αλλά και να κζλουμε τθν πρόοδο για όλουσ. Αυτό που μασ λείπει είναι ςιμερα να βγοφμε μπροςτά, να μιλιςουμε ςτουσ άλλουσ για τθν ανάγκθ να είμαςτε μαηί. Ο κακζνασ νιϊκει δφςκολο να βγει από τον εαυτό του και τθν μικροπαρζα του και αδιαφορεί για τουσ πολλοφσ. Θ πίςτθ ςτο Χριςτό και θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ μασ λζει να μθν κρυβόμαςτε, αλλά να βγάηουμε από μζςα μασ ό,τι πιςτεφουμε, να παίρνουμε πρωτοβουλίεσ και να κζλουμε και οι άλλοι να προχωροφν μαηί με μασ. Αντί για βία και καταςτροφι, οργι και απόρριψθ τθσ κοινωνίασ, οι ζφθβοι καλοφνται να μάκουν να μοιράηονται και να λειτουργοφν ενωμζνοι. Αυτό μπορεί να γίνει μζςα από αλθκινζσ παρζεσ και εδϊ θ Εκκλθςία μπορεί να βοθκιςει ςτθν ηωι τθσ ενορίασ. Το Άγιο Ρνεφμα, το οποίο φϊτιςε τθ ηωι των Αποςτόλων και δίνει τα χαρίςματα ςτθν Εκκλθςία αυτό μασ διδάςκει, ότι δεν υπάρχουμε μόνο για το «εγϊ» μασ, αλλά το «εγϊ» καταξιϊνεται και ομορφαίνει μζςα ςτο «εμείσ». Αρκεί να ζχουμε δοτικότθτα και να παίρνουμε πρωτοβουλίεσ να μοιραςτοφμε και να ενωκοφμε, να λειτουργιςουμε ςυλλογικά. Συνάντθςθ 4 θ Ο χρυςόσ και ο Χριςτόσ Α. Θ κεραπεία του χωλοφ Ἐπί τὸ αὐτό δὲ ὁ Ρζτροσ καὶ ὁ Ἰωάννθσ ἀνζβαινον εἰσ τὸ ἰερόν ἐπὶ τὴν ὣραν τῆσ προςευχῆσ τὴν ἐνάτθν. Καὶ τισ ἀνιρ χωλόσ ἐκ κοιλίασ μθτρόσ αὐτοῦ ὑπάρχων ἐβαςτάηετο, ὃν ἐτίκουν κακϋἡμζραν πρὸσ τὴν κὺραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγόμενθν ὡραίαν τοῦ αἰτεῖν ἐλεθμοςφνθν παρὰ τῶν εἰςπορευομζνων εἰσ τὸ ἰερόν.ὃσ ἰδὼν Ρζτρον καὶ Ἰωάννθν μζλλοντασ εἰςιζναι εἰσ τὸ ἰερόν ἡρϊτα ἐλεθμοςφνθν ἀτενίςασ δὲ ὁ Ρζτροσ εἰσ αὐτὸν ςὺν τῷ Ἱωάννθ εἷπε βλζψον εἰσ ἡμᾶσ. ὁ δὲ ἀπεῖχεν αὐτοῖσ προςδοκῶν τι παρϋαὐτῶν λαβεῖν. εἷπε δὲ ὁ Ρζτροσ ἀργφριον καὶ χρυςίον οὐχ ὑπάρχει μοι ὃ δὲ ἒχω τοῦτο ςοι δίδωμι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰθςοῦ Χριςτοῦ τοῦ Ναηωραίου ἒγειρε καὶ περιπάτει. Καὶ πιάςασ αὐτόν τῆσ δεξιᾶσ χειρόσ ἢγειρε παραχρῆμα δὲ ἐςτερεϊκθςαν αὐτοῦ αἱ βάςεισ καὶ τὰ ςφυρά, καὶ ἐξαλλόμενοσ ἒςτθ καὶ περιπάτει, καῖ εἰςιλκε ςφν αὐτοῖσ εἰσ τὸ ἰερόν περιπατῶν καὶ ἁλλόμενοσ καὶ αἰνῶν τὸν Θεόν. Καὶ εἷδεν αὐτόν πᾶσ ὁ λαόσ περπατοῦντα καὶ αἰνοῦντα τὸν Θεόν ἐπεγίγνωςκόν τε αὐτόν ὃτι οὗτοσ ἦν ὁ πρὸσ τὴν ἐλεθμοςφνθν κακιμενοσ ἐπί τῇ ὡραίᾳ πφλθ τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐπλιςκθςαν κάμβουσ καὶ ἐκςτάςεωσ ἐπί τῷ ςυμβεβθκότι αὐτῷ. Ξάποια μζρα, ανζβαιναν μαηί ο Υζτροσ κι ο Λωάννθσ ςτο ναό, ςτισ τρεισ το απόγευμα, τθν ϊρα τθσ προςευχισ. Ππροςτά ςτθν πφλθ του ναοφ, που λζγεται Ωραία, ζωερναν ζναν άνκρωπο χωλό εκ γενετισ και τον ζβαηαν κάκε μζρα εκεί για να ηθτάει ελεθμοςφνθ απϋαυτοφσ που ζμπαιναν ςτο ναό. Πόλισ αυτόσ είδε τον Υζτρο και τον Λωάννθ που ιταν ζτοιμοι να μπουν ςτο ναό, τουσ παρακάλεςε να του δϊςουν ελεθμοςφνθ. Σ Υζτροσ ζςτρεψε το βλζμμα του ςϋαυτόν, όπωσ κι ο Λωάννθσ και του είπε: «Ξοίταξζ μασ» Αυτόσ τουσ κοίταξε με προςοχι περιμζνοντασ κάτι να πάρει απϋαυτοφσ. Αλλά ο Υζτροσ είπε: «Χριματα αςθμζνια και χρυςά δεν ζχω αυτό όμωσ που ζχω,αυτό ςου δίνω: ςτο όνομα του Λθςοφ Χριςτοφ του Ραηωραίου, ςικω πάνω και περπάτα!».ξαι πιάνοντάσ τον από το δεξί τον ςικωςε. Αμζςωσ ςτερεϊκθςαν τα πόδια του και οι αςτράγαλοί του, και μϋζνα πιδθμα ςτάκθκε όρκιοσ κι άρχιςε να περπατάει. Ϊςτερα μπικε μαηί τουσ ςτο ναό περπατϊντασ και πθδϊντασ και δοξολογϊντασ το Κεό. Ξαι τον είδαν όλοι να περπατάει και να δοξάηει το Κεό.Ψον αναγνϊριςαν λοιπόν, ότι αυτόσ ιταν που κακόταν και ηθτιάνευε ςτθν Ωραία πφλθ του ναοφ. Γζμιςαν τότε με καυμαςμό και κατάπλθξθ γιϋαυτό που του ςυνζβθ. (Ρράξ. 3, 1-10) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια ζφερναν ζναν άνκρωπο χωλό που ηθτοφςε ελεθμοςφνθ: Πια εικόνα που μασ είναι οικεία. Υόςοι από εμάσ δεν ζχουμε δει ανκρϊπουσ με προβλιματα υγείασ ςθμαντικά να ηθτιανεφουν ζξω από τθν πόρτα ενόσ ναοφ; Ζνασ ςαν 110

111 αυτοφσ ιταν και ο χωλόσ, τον οποίον ζωερναν και τον άωθναν εκεί ςτθν Ωραία Υφλθ να ηθτάει ελεθμοςφνθ. Ζνασ ἀνκρωποσ, ο οποίοσ γεννικθκε μϋαυτιν τθν αναπθρία και ο μόνοσ τρόποσ για να επιβιϊςει ιταν να τον ωζρνουν κάποιοι εκεί, να τον αωινουν και να ηθτάει ελεθμοςφνθ. Θ ελεθμοςφνθ είναι μια κατάςταςθ που ωζρνει τον άνκρωπο ςτθ κζςθ να ηθτιςει ζλεοσ από τουσ άλλουσ, να πιςτζψει πωσ θ μόνθ του ελπίδα είναι θ βοικεια των άλλων.είναι ςθμαντικό να προςωζρουμε ό,τι μποροφμε ςε όςουσ ζχουν ανάγκθ διότι κι εμείσ το ζλεοσ του Κεοφ ηθτάμε με το Κφριε ελζθςόν με μια ευχι τόςο δυνατι που ςτο άκουςμά τθσ ωρίττουν οι δαίμονεσ. Ο Ρζτροσ και ο Λωάννθσ του ηιτθςαν να τουσ κοιτάξει: οι Απόςτολοι του Χριςτοφ, μακθτζσ του Ξυρίου γνϊριηαν πολφ καλά πωσ χωρίσ αγάπθ δεν γίνεται τίποτα και κανζνα καφμα αξία δεν ζχει για να υπάρξει όμωσ αγάπθ πρϊτα καλλιεργείται μια ςχζςθ. Ηθτοφςε ελεθμοςφνθ και απζωευγε να ςτρζψει το βλζμμα του ςϋαυτοφσ που περνοφςαν από μπροςτά του, κζλετε από ντροπι, κζλετε από απογοιτευςθ αυτό που του ηιτθςαν ιταν το πρϊτο ςθμαντικό βιμα για να αλλάξει θ ηωι του. Ψου ηιτθςαν να τουσ εμπιςτευτεί να τουσ κοιτάξει ςτα μάτια. Σ χωλόσ με προςοχι τουσ κοίταξε ςτα μάτια. Πζχρι εκείνθ τθ ςτιγμι πολφ πικανον κανείσ ποτζ δεν του είχε πει κάτι ανάλογο. δεν ζχω χρυςάφι και αςιμι να ςου δϊςω, αλλά αυτό που μπορϊ να ςου δϊαςω ςτο όνομα του Λθςοφ Χριςτοφ ςου δίνω: Πε ειλικρίνεια και αγάπθ ο Απόςτολοσ Υζτροσ του είπε πωσ δεν ζχει να του δϊςει χριματα. Τμωσ αυτό που ζχω, είπε, ςου δίνω και ςτο όνομα του Χριςτοφ τον κεράπευςε. Αρκετζσ ωορζσ και εμείσ δεν ζχουμε όςα κα κζλαμε ίςωσ για να ελειςουμε κάποιον ι κεωροφμε πωσ είναι πολφ λίγα και ςε τι κα τον ωωελιςουν. Ασ είμαςτε ειλικρινείσ και ωιλάνκρωποι. Ξαι το ελάχιςτο ζχει αξία, όπωσ το δίλεπτο τθσ χιρασ. Τμωσ αυτό που μποροφμε κυρίωσ να δϊςουμε είναι ο ίδιοσ ο Χριςτόσ. Θ αγάπθ μασ και θ προςευχι μασ ςτο όνομα Ψου για όποιον κζλουμε να βοθκιςουμε, είναι δϊρο καρδιάσ. Θ Εκκλθςία δεν είναι αυτό που πολλοί κζλουν να μασ πείςουν ότι είναι ζνασ οργανιςμόσ που ζχει υποχρζωςθ να μασ δίνει χριματα και από τθν άλλθ τθν κατθγοροφν ότι κατζχει περιουςία ενϊ δεν κα ζπρεπε. Αωορά τθ ςωτθρία μασ και θ ςωτθρία μασ δεν εξαρτάται από τα χριματα. χοροπθδϊντασ από τθ χαρά του και δοξολογοφςε το Κεό: Ελευκερϊκθκε από τα δεςμά του ο χωλόσ, δθλαδι από τθ ςωματικι του αναπθρία για τθν οποία δεν επιρρίπτονται ευκφνεσ ςε κανζναν. Ελευκερϊκθκε όμωσ και από τθν πνευματικι του αναπθρία. Ξανείσ δεν τον κυμάται να ειςζρχεται πιο πριν ςτο ναό. Υάντα τον τοποκετοφςαν ςαν αντικείμενο απϋζξω από το ναό και ηθτιάνευε. Παηί με τουσ ανκρϊπουσ που τον αγάπθςαν και τον κεράπευςαν, μπικε ςτο ναό δοξάηοντασ τον Χωτιρα Χριςτό. Δεν ξζχαςε όπωσ οι 9 λεπροί τον Χριςτό αλλά τα πρϊτα του βιματα τα ζκανε ςτρζωοντασ το βλζμμα του και αναηθτϊντασ Ψον ςτο ναό. Ψο καφμα τότε ολοκλθρϊκθκε. Ξανζνασ άνκρωποσ δεν ςϊηεται, όποιο καφμα ςτθ ηωι του κι αν ςυμβεί, αν αναγεννθμζνοσ δεν ςυνδεκεί με τθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ τουσ αδελωοφσ του και το Κεό. Χτθν ουςία πρόκειται για μια ανάςταςθ του χωλοφ, ανάςταςθ από τθν μοναξιά, τθν αδυναμία,τθν αςκζνεια, τθν μθ όραςθ Κεοφ και ανκρϊπου δθλαδι από τον κακθμερινό του κάνατο. Γ. Ρλοφτοσ και Χριςτόσ 1. Πζςα ςτθν Ξαινι Διακικθ υπάρχουν αρκετά εδάωια που μασ δείχνουν τθν ςχζςθ του Χριςτοφ με τον πλοφτο: α. οι παραβολζσ με τον πλοφςιο και ωτωχό Οάηαρο, με τον πλοφςιο που γζμιηε τισ αποκικεσ του με αγακά για να ηει μζχρι τα βακειά του γεράματα, το χρεόσ που χαρίηει ςτον οωειλζτθ που ωζρεται με τθ ςειρά του αχάριςτα ςτον δικό του οωειλζτθ, το δίλεπτο τθσ χιρασ και άλλα β. ο Λοφδασ είναι το χαρακτθριςτικό παράδειγμα του ανκρϊπου που χάνεται για το χριμα. Πε 30 αργφρια ξεπουλάει τθν ίδια του τθν ηωι, τον Χριςτό Ψου γ. ο Χριςτόσ με το ωραγγζλιο ςπάει και πετάει από τον αυλόγυρο του ναοφ τισ πάγκεσ των εμπόρων με τισ ηυγαριζσ 111

112 τουσ και τα χριματα που είχαν ςυγκεντρϊςει δ. ευλογείται θ γυναίκα που ςυντρίβει ζνα δοχείο με ακριβό μφρο και με αυτό πριν ζχει αλείψει τα πόδια του πολφτιμου Χριςτοφ τθσ ενϊ τθν ίδια ςτιγμι ο Λοφδασ λυπάται για τα λεωτά που ξοδεφτθκαν διότι είχε το ταμείο και ζκανε κατάχρθςθ τθσ κζςθσ του κλζβοντασ 2. Ψο χριμα είναι το μζςο για να ηιςουμε και όχι αυτοςκοπόσ. Για να ηιςουμε με νόθμα και ςκοπό ςτθ ηωι μασ πρωτίςτωσ μασ χρειάηεται ο Χριςτόσ. Αν πιςτεφουμε ςτθν πρόνοια και τθν αγάπθ Ψου, δεν χρειάηεται να ζχουμε άγχοσ για το χριμα. Αυτό δεν ςθμαίνει ότι δεν κα εργαςτοφμε ι δεν κα βάλουμε ςτόχουσ ςτθ ηωι μασ να πετφχουμε. Δεν κα πρζπει όμωσ να κάνουμε το χρυςό κφριο ςτόχο τθσ ηωισ μασ, γιατί το χριμα ςυντθρεί μόνο τθν ματαιότθτα. Χτον παραπάνω πίνακα του γνωςτοφ ηωγράωου Λερϊνυμου Πποσ παρατθροφμε πϊσ ςφμωωνα με τθν λαϊκι παράδοςθ πίςτευαν πωσ ο κάνατοσ ζρχεται ςτον ωιλοχριματο άνκρωπο και κυρίωσ ςτον τοκογλφωο του Πεςαίωνα. 3. Ζναν απαραίτθτο παράγοντα για τθν ευδαιμονία του ανκρϊπου ο Αριςτοτζλθσ κεωροφςε και τον πλοφτο. «Χτοιχεία του πλοφτου είναι τα πολλά χριματα, τα πολλά ακίνθτα, θ κατοχι καλλιεργιςιμων εκτάςεων αξιοςθμείωτων από τθν πλευρά του αρικμοφ, του μεγζκουσ και τθσ ομορωιάσ τουσ επίςθσ θ κατοχι δοφλων και κοπαδιϊν αξιοςθμείωτων από τθν πλευρά του αρικμοφ και τθσ ομορωιάσ τουσ- και όλα αυτά να ανικουν προςωπικά ςτο ςυγκεκριμζνο άτομο, να είναι αςωαλι, να τα μεταχειρίηεται με τρόπο που ταιριάηει ςε ελεφκερο άνκρωπο και να είναι χριςιμα. Χριςιμα είναι κυρίωσ αυτά που αποδίδουν καρποφσ, ενϊ ταιριαςτά ςε ζναν ελεφκερο άνκρωπο είναι αυτά που προςωζρουν απόλαυςθ. Πε το «αποδίδουν» καρποφσ κζλω να πω: ωζρνουν ειςόδθμα, ενϊ με το προςωζρουν απόλαυςθ εννοϊ αυτά από τα οποία τίποτε το αξιόλογο δεν ζχει να κερδίςει κανείσ πζρα από τθ χριςθ τουσ. Θ αςφάλεια ορίηεται ωσ θ κατοχι τθσ περιουςίασ ςε τζτοιο τόπο και με τζτοιον τρόπο ϊςτε θ χριςθ τθσ να είναι ςτα χζρια μόνο του κατόχου τθσ. Τταν πάλι λζω θ περιουςία να ανικει προςωπικά ςτο ςυγκεκριμζνο άτομο, εννοϊ ο κάτοχοσ τθσ να ζχει το δικαίωμα να τθν απαλλοτριϊςει να χαρίςει τθν περιουςία ι να τθν πουλιςει. Γενικά ο πλοφτοσ ςυνίςταται πιο πολφ ςτθ χριςθ παρά ςτθν κατοχι, γιατί πλοφτοσ είναι θ πραγμάτωςθ των δυνατοτιτων που προςωζρουν αυτοφ του είδουσ τα αγακά, δθλαδι θ χριςθ τουσ πλοφτοσ..είναι θ αρετι τθσ κτιςθσ και ζχει τθ δφναμθ να δθμιουργεί πολλά καλά πράγματα..» (Αριςτοτζλουσ, θτορικά Αϋ, Εκδόςεισ Ηιτροσ, Ακινα 2002, ςελίδεσ και 203). 4. Σ Χριςτόσ παρατθροφμε πωσ αποκαλείται ο Ων δθλαδι αυτόσ που υπάρχει κοινωνϊντασ Ψον υπάρχουμε κι εμείσ «Σι περιςςότεροι από εμάσ ξζρουν περιςςςότερα για το ζχειν παρά για το είναι, γιατί το ζχειν είναι πολφ περιςςότερο ςυνθκιςμζνο ςαν τρόποσ ηωισ ςτον πολιτιςμό μασ. Αλλά ο τρόποσ ηωισ με βάςθ το είναι είναι πολφ δφςκολο να κακοριςτεί απϋό,τι ο τρόποσ ηωισ που βαςίηεται ςτο ζχειν για μια πιο ςθμαντικι αιτία: τθν ίδια τθ ωφςθ τθσ διαωοράσ ανάμεςα ςτουσ δφο τρόπουσ φπαρξθσ. Ψο ζχειν αναωζρεται ςε πράγματα και τα πράγματα είναι κακαρά και μποροφν να περιγραωοφν. Ψο είναι αναωζρεται ςτθν εμπειρία και θ ανκρϊπινθ εμπειρία βαςικά δεν περιγράωεται.πόνο μζςα ςτθ διαδικαςία τθσ αμοιβαίασ ηωντανισ ςχζςθσ μπορεί ο άλλοσ κι εγϊ να ξεπεράςουμε το ωράγμα που μασ χωρίηει, κακϊσ παίρνουμε κι οι δφο μζροσ ςτο παιχνίδι τθσ ηωισ..ο τρόποσ του είναι ζχει ςαν προχποκζςεισ τθν ανεξαρτθςία, τθν ελευκερία, και τθν παρουςία τθσ κριτικισ λογικισ..ψο είναι απαιτεί να ςταματιςω να αιςκάνομαι εγωιςτισ..σι περιςςότεροι άνκρωποι όμωσ νιϊκουν ότι ζιναι πολφ δφςκολο να εγκαταλείψουν τον τρόπο φπαρξθσ που κακορίηεται από τθν απόκτθςθ και κατοχι υλικϊν πραγμάτων. Ξάκε προςπάκεια ςϋαυτι τθν κατεφκυνςθ τουσ δθμιουργεί ζντονο άγχοσ και αναςωάλεια.χτθ βάςθ του ζχειν, δεν υπάρχει καμιά ηωντανι ςχζςθ ανάμεςα ς εμζνα και τα πράγματα, κι εγϊ ζχω αυτό, γιατί ζχω αυτό, γιατί ζχω τθ δφναμθ να το κάνω δικό μου. Ωπάρχει όμωσ και θ αντίςτροωθ ςχζςθ: αυτό ζχει εμζνα..σ τρόποσ φπαρξθσ με βάςθ το ζχειν δεν κατορκϊνεται από μια ηωντανι, παραγωγικι διαδικαςία ανάμεςα ςτο υποκείμενο και το αντικείμενο. Ψα μεταβάλλει και τα δφο ςε πράγματα. Θ ςχζςθ αυτι είναι ςχζςθ νζκρασ και όχι ηωντάνιασ.» Ζριχ Φρομ Να Ζχεισ ι να Είςαι; Ακινα 1978, Εκδόςεισ Ππουκουμάνθ. 5. «Ωσ τουρίςτεσ επιςκεπτόμαςτε τα κλθροδοτιματα των μεγάλων οικοδόμων: τισ πυραμίδεσ, τον Υαρκενϊνα, τθν αυτοκρατορικι Φϊμθ, τισ πόλεισ-κράτθ των Πάγια, το Χινικό Ψείχοσ κα. Ψί κα επιςκζπτονται οι τουρίςτεσ μετά από χίλια χρόνια; Υοιοσ κα ζχει οικοδομιςει κάτι που κα ζχει διαρκζςει και κα αξίηει να δοφνε; Υοια ςθμερινι οικοδομι κα κεωρείται ιςτορικι κλθρονομιά, κάτι που αξίηει να καυμάηουν; Μςωσ, δεν κα βλζπουν τίποτα με αυτι τθν οπτικι. Είναι βαςικόσ κανόνασ ότι, αν δεν οικοδομείσ ςτο παρόν, δεν κα υπάρχει τίποτα που κα αξίηει να επιςκζπτονται οι άνκρωποι ςτο μζλλον. Θ ιςτορία είναι ςαωισ. Ψα άτομα και οι κοινωνίεσ που κυμόμαςτε ιταν οικοδόμοι. Περικζσ ωορζσ τα οικοδομιματα είναι υλικά, μερικζσ ωορζσ πνευματικά. Τμωσ, αυτοί τουσ οποίουσ κυμόμαςτε ιταν πάντοτε οικοδόμοι. Υοτζ δεν κυμόμαςτε τουσ καταναλωτζσ-το προςδιοριςτικό γνϊριςμα τθσ εποχισ μασ. Για να ςκεωτοφμε γιατι ςυμβαινει αυτό αρκεί να ςκεωτοφμε ςε τι διαωζρουν οι άνκρωποι από τα άλλα ηωικά είδθ Δεν είναι θ επικυμία τθσ κατανάλωςθσ ς.424. Lester C. Thurow, Θ πυραμίδα του Ρλοφτου, Εκδόςεισ Ρζα Χφνορα Ακινα «Για ποιόν λόγο ω άνκρωπε, ο πλοφτοσ ςου ωαίνεται ότι είναι ςπουδαίον πράγμα; Αςωαλϊσ για τθν ευχαρίςτθςθ τθν οποίαν δοκιμάηεισ από τα πλοφςια ςυμπόςια,για τθν εκτίμθςθ και τθν ακολουκία εκείνων, οι οποίοι ςε περιποιοφνται ακριβϊσ διότι είςαι πλοφςιοσ, γιατί με τον πλοφτο ςου μπορείσ να αποκροφςεισ εκείνουσ οι οποίοι ςε εχκρεφονται και γιατί με τον πλοφτο ςου είςαι για όλουσ επίωοβοσ..ο πλοφτοσ οφτε ςοωϊτερον οφτε ωρονιμότερον κάνει τον κάτοχό του οφτε χρθςτόν, οφτε ωιλάνκρωπον..δεν είναι ικανόσ καμιά από τισ αρετζσ να ωυτεφςει και να καλλιεργιςει ςτθν ψυχι μασ. Τπωσ δθλαδι ο άνκρωποσ είναι ηϊον ευτελζσ,κνθτόν, ολιγοχρόνιον, το ίδιο και ο πλοφτοσ ι μάλλον δεν είναι το ίδιον, αλλά περιςςότερον ευτελζσ. Διότι δεν αποκνιςκει μαηί με τον άνκρωπον, αλλά πολλάκισ χάνεται πριν τον άνκρωπο. Ξαι γνωρίηετε όλοι πόςα παραδείγματα πρόςκαιρου πλοφτου ζχετε ακοφςει εδϊ. Ξαι εκείνοσ μεν ο οποίοσ είχε τον πλοφτο εξακολουκεί να ηει αλλά ο πλοφτοσ εχάκει 112

113 και μακάρι να εχάνετο μόνοσ και να μθν παρζςυρε μαηί του ςτθν απϊλεια και τον κάτοχό του Ράντοτε λζω ότι ο πλοφτοσ γίνεται προδότθσ εκείνων, οι οποίοι κάνουν κακι χριςθ του, και ιρκε ο καιρόσ κατά τον οποίον τα πράγματα ζδειξαν ότι είχα δίκιο.. Είδατε πόςο ευτελι είναι τα ανκρϊπινα πράγματα, είδατε πόςο ωκαρτι είναι θ εξουςία; Είδατε τον πλοφτο, τον οποίον πάντοτε ονόμαηα δραπζτθν..αλλά και ωονζα; Διότι όχι μόνον εγκαταλείπει εκείνουσ που τον ζχουν, αλλά και τουε ςωάηει. Τταν μάλιςτα τον περιποιείται κανείσ, τότε περιςςότερον τον προδίδει. Ψι περιποιείςςαι τον πλοφτον τον οποίον ουδζποτε κα ςυγκρατιςεισ; Κζλεισ να τον κρατιςεισ πράγματι; Πθν τον κρφψεισ, αλλά δϊςε τον ςτα χζρια των πτωχϊν Σ Κεόσ ς ζκανε πλοφςιο για να βοθκείσ εκείνουσ που ζχουν ανάγκθ, για τθ ςυγχϊρθςθ των αμαρτιϊν ςου, για τθν ςωτθρία των άλλων..σπλοφτοσ είναι κθρίον εάν κρατείται ωεφγει εάν ςκορπίηεται μζνει. Χκορπιςζ τον για να μείνει.πθν τον κρφψεισ δια να μθ ωφγει θ επικυμία του πλοφτου είναι ζρωσ ανικανοποίθτοσ και όςον μεγαλφτερο δρόμο διανφςεισ, τόςον περιςςότερο απομακρφνεςαι από τον τελικόν ςκοπό ςου, και όςον περιςςότερα επικυμείσ, τόςο θ αγωνία ςου μεγαλϊνει ο πτωχόσ δεν επικυμεί τόςον πολφ τα αναγκαία, όςο ο ο πλοφςιοσ λαχταρά τα περιττά..όταν ακοφςουμε λοιπόν απϊλεια χρθμάτων, να μθν ταραχκοφμε αλλά να ποφμε: Ευλογθτόσ ο Κεόσ, και τότε πολφ μεγαλφτερο πλοφτο κα βροφμε..διότι αν δει ο διάβολοσ ότι ςε ςτεναχωρεί θ απϊλεια των χρθμάτων και ςε παραςφρει να δυςαναςχετιςεισ εναντίον του Κεοφ, ουδζποτε κα παφςει τθν προςπάκειά του αυτι..αν όμωσ ςε δει ότι όχι μόνον δεν βλαςωθμείσ εναντίον του Κεοφ του δθμιουργοφ ςου αλλά μάλλον τον ευχαριςτείσ για κάκε ςυμωορά, τθν οποία δοκιμάηεισ, κα παφςει να ςου προξενεί πειραςμοφσ, διότι γνωρίηει ότι θ δοκιμαςία των διαωόρων ςυμωορϊν γίνεται αωορμι ευχαριςτίασ προσ τον Κεόν και ςου καταςκευάηει καλφτερα ςτεωάνια όπωσ ςυνζβθ και με τον Λϊβ» Άγιοσ Λωάννθσ Χρυςόςτομοσ, Εκλογαί και απανκίςματα, «Οόγοσ ΛΑϋ Υερί πλοφτου και πενίασ». Δ. Δφο ωραίεσ γνϊμεσ για τθν πλεονεξία ςτθ νεότθτα Είκιςται ςτα νιάτα να ωωλιάηει ευκολότερα θ πλεονεξία, λόγω τθσ ομορωιάσ, τθσ ςωματικισ δφναμθσ και τθσ απαιδευςιάσ του πνεφματοσ (Δείκτθσ) Ψο να λεσ τα πάντα και να μθν κζλεισ ν ακοφσ τίποτα, είναι πλεονεξία (Δθμόκριτοσ από τα Άβδθρα). Ε. Χρυςόσ ι Χριςτόσ; Θ Εκκλθςία δεν αρνείται τθν χριςθ του χριματοσ. Κεωρεί ότι το χριμα είναι μζςο για να ηιςει ο άνκρωποσ και, γιατί όχι, να είναι αυτάρκθσ, να μπορεί δθλαδι να μθν ζχει να ηθλεφει από τουσ άλλουσ, αλλά και να χαίρεται απλά αγακά που κάνουν τθ ηωι του όμορφθ. Θ Εκκλθςία όμωσ κεωρεί ότι χρειάηεται να προςζχουμε να μθ γίνουμε πλεονζκτεσ. Να βάλουμε δθλαδι ωσ αποκλειςτικό ςκοπό τθσ ηωισ μασ τθν απόκτθςθ χρθμάτων. Δεν είναι θ κτιςθ το νόθμα, αλλά θ χριςθ όχι μόνο για τον εαυτό μασ, αλλά και γι αυτοφσ που ζχουν ανάγκθ. Θ εποχι μασ πζραςε το όνειρο του καταναλωτιςμοφ ωσ ςτάςθσ ηωισ για τουσ ανκρϊπουσ και ιδίωσ για τουσ νζουσ. Πλο κζλουμε να αγοράηουμε. Πλο κζλουμε να αλλάηουμε τα κινθτά μασ, τα ροφχα μασ, τα όςα ζχουμε. Υπάρχουν όμωσ κι αυτοί πυο δεν ζχουν και υποφζρουν. Εδϊ χρειάηεται να καταλάβουμε ότι δεν μποροφμε να είμαςτε ευτυχιςμζνοι μόνοι μασ, όπωσ επίςθσ και το αν ζχεισ, χρειάηεται και να δίνεισ με τθν ελεθμοςφνθ. Αν όμωσ ζχεισ το Χριςτό, δθλαδι πιςτεφεισ ς Εκείνον, αγαπάσ, χαίρεςαι πνευματικά, τότε ελεείσ τουσ ανκρϊπουσ με τθν αγάπθ που γίνεται παρζα ς εκείνουσ που δεν ζχουν παρζα, χαμόγελο ς εκείνουσ που είναι κλειςμζνοι ςτον εαυτό τουσ, ςυγχωρθτικότθτα ς αυτοφσ που μασ πειράηουν και μασ ςτενοχωροφν, πρόοδο για να μποροφμε να προςφζρουμε τα χαρίςματά μασ και ςτουσ άλλουσ. Θ πίςτθ ςτο Χριςτό μασ κάνει να βλζπουμε διαφορετικά το νόθμα τθσ ηωισ και να μθ διαλζγουμε το χρυςό. Αυτό αγωνίηεται να κάνει και θ Εκκλθςία, που αξιοποιεί τθν όποια περιουςία τθσ, θ οποία (ΡΟΣΟΧΘ) προζρχεται από δωρεζσ ανκρϊπων που πιςτεφουν ςτο Κεό και δεν είναι αποκτθμζνθ με κλοπζσ και αδικίεσ, για να βοθκιςει τουσ ανκρϊπουσ και οικονομικά, αλλά και για να λάβουν το Χριςτό. 113

114 Συνάντθςθ 5 θ Μικρά και μεγάλα ψζματα Α. Ο Ανανίασ και θ Σαπφείρα 32 Ψοῦ δὲ πλήκουσ τῶν πιςτευςάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οῦδὲ εἷσ τι τῶν ὑπαρχόντων αῦτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ' ἦν αῦτοῖσ ἅπαντα κοινά. 33 καὶ μεγάλῃ δυνάμει ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόςτολοι τῆσ ἀναςτάςεωσ τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ χάρισ τε μεγάλθ ἦν ἐπὶ πάντασ αῦτούσ. 34 οῦδὲ γὰρ ἐνδεήσ τισ ὑπῆρχεν ἐν αῦτοῖσ ὅςοι γὰρ κτήτορεσ χωρίων ἢ οἰκιῶν ὑπῆρχον, πωλοῦντεσ ἔωερον τὰσ τιμὰσ τῶν πιπραςκομένων καὶ ἐτίκουν παρὰ τοὺσ πόδασ τῶν ἀποςτόλων 35 διεδίδοτο δὲ ἑκάςτῳ κακότι ἄν τισ χρείαν εἶχεν. 36 Ἰωςὴσ δὲ ὁ ἐπικλθκεὶσ Βαρνάβασ ὑπὸ τῶν ἀποςτόλων, ὅ ἐςτι μεκερμθνευόμενον υἱὸσ παρακλήςεωσ, Οευῒτθσ, Ξύπριοσ τῷ γένει, 37 ὑπάρχοντοσ αῦτῷ ἀγροῦ, πωλήςασ ἤνεγκε τὸ χρῆμα καὶ ἔκθκε παρὰ τοὺσ πόδασ τῶν ἀποςτόλων. 1 Ἀνὴρ δέ τισ Ἁνανίασ ὀνόματι ςὺν Χαπωείρῃ τῇ γυναικὶ αῦτοῦ ἐπώλθςε κτῆμα 2 καὶ ἐνοςωίςατο ἀπὸ τῆσ τιμῆσ, ςυνειδυίασ καὶ τῆσ γυναικόσ αῦτοῦ, καὶ ἐνέγκασ μέροσ τι παρὰ τοὺσ πόδασ τῶν ἀποςτόλων ἔκθκεν. 3 εἶπε δὲ Υέτροσ Ἁνανία, διατί ἐπλήρωςεν ὁ ςατανᾶσ τὴν καρδίαν ςου ψεύςαςκαί ςε τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ νοςωίςαςκαι ἀπὸ τῆσ τιμῆσ τοῦ χωρίου; 4 οῦχὶ μένον ςοι ἔμενε καὶ πρακὲν ἐν τῇ ςῇ ἐξουςίᾳ ὑπῆρχε; τί ὅτι ἔκου ἐν τῇ καρδίᾳ ςου τὸ πρᾶγμα τοῦτο; οῦκ ἐψεύςω ἀνκρώποισ, ἀλλὰ τῷ Κεῷ. 5 ἀκούων δὲ ὁ Ἁνανίασ τοὺσ λόγουσ τούτουσ πεςὼν ἐξέψυξε, καὶ ἐγένετο ωόβοσ μέγασ ἐπὶ πάντασ τοὺσ ἀκούοντασ ταῦτα. 6 ἀναςτάντεσ δὲ οἱ νεώτεροι ςυνέςτειλαν αῦτὸν καὶ ἐξενέγκαντεσ ἔκαψαν. 7 Ἐγένετο δὲ ὡσ ὡρῶν τριῶν διάςτθμα καὶ ἡ γυνὴ αῦτοῦ, μὴ εἰδυῖα τὸ γεγονὸσ, εἰςῆλκεν. 8 ἀπεκρίκθ δὲ αῦτῇ ὁ Υέτροσ Εἰπέ μοι, εἰ τοςούτου τὸ χωρίον ἀπέδοςκε; ἡ δὲ εἶπε Ραί, τοςούτου. 9 ὁ δὲ Υέτροσ εἶπε πρὸσ αῦτήν Ψί ὅτι ςυνεωωνήκθ ὑμῖν πειράςαι τὸ Υνεῦμα Ξυρίου; ἰδοὺ οἱ πόδεσ τῶν καψάντων τὸν ἄνδρα ςου ἐπὶ τῇ κύρᾳ καὶ ἐξοίςουςί ςε. 10 ἔπεςε δὲ παραχρῆμα παρὰ τοὺσ πόδασ αῦτοῦ καὶ ἐξέψυξεν εἰςελκόντεσ δὲ οἱ νεανίςκοι εὗρον αῦτὴν νεκράν, καὶ ἐξενέγκαντεσ ἔκαψαν πρὸσ τὸν ἄνδρα αῦτῆσ. 11 καὶ ἐγένετο ωόβοσ μέγασ ἐω' ὅλθν τὴν ἐκκλθςίαν καὶ ἐπὶ πάντασ τοὺσ ἀκούοντασ ταῦτα. 32 Kαι το πλικοσ των ανκρϊπων που πίςτεψαν είχαν μια καρδιά και μια ψυχι και κανζνασ τουσ δεν ζλεγε πωσ κάτι από τα υπάρχοντά του είναι προςωπικό του κτιμα, αλλά τα είχαν όλα κοινά. 33 Kαι τθ μαρτυρία τουσ για τθν ανάςταςθ του Kυρίου Λθςοφ τθν ζδιναν οι απόςτολοι με μεγάλο κφροσ, και πάνω ςε όλουσ υπιρχε μια ξεχωριςτι κεία χάρθ. 34 Γι αυτό και δεν υπιρχε κανζνασ ανάμεςά τουσ που να ςτερείται τα αναγκαία. Γιατί, όςοι ιταν ιδιοκτιτεσ χωραωιϊν ι ςπιτιϊν, τα πουλοφςαν κι ζωερναν το αντίτιμό τουσ 35 και το ζκεταν ςτθ διάκεςθ των αποςτόλων. Ξατόπιν, διανεμόταν ςτον κακζνα ανάλογα με τθν ανάγκθ που είχε. 36 Ζτςι, κι ο Iωςισ, ζνασ Οευίτθσ, που καταγόταν από τθν Kφπρο και που οι απόςτολοι τον είχαν ονομάςει Bαρνάβα, που ελλθνικά ςθμαίνει: άνκρωποσ παρθγοριάσ, 37 ποφλθςε ζνα χωράωι που είχε κι ζωερε τα χριματα και τα ζκεςε ςτθ διάκεςθ των αποςτόλων. 1 Kάποιοσ άλλοσ, όμωσ, που ονομαηόταν Aνανίασ, ςε ςυμωωνία με τθ γυναίκα του τθ Χαπωείρα, ποφλθςε ζνα κτιμα, 2 κι αωοφ κατακράτθςε από το αντίτιμο για τον εαυτό του, πράγμα που το γνϊριηε και θ γυναίκα του, ζωερε μόνο ζνα μζροσ από αυτό και το ζκεςε ςτθ διάκεςθ των αποςτόλων. 3 Ψου είπε τότε ο Υζτροσ: Aνανία, γιατί τθν καρδιά ςου τθν κυρίεψε ο Χατανάσ, ϊςτε να πεισ ψζματα ςτο Άγιο Υνεφμα και να κατακρατιςεισ για τον εαυτό ςου από το αντίτιμο του χωραωιοφ; 4 Δεν ιταν μιπωσ δικό ςου όςο ζμενε αποφλθτο; Kαι μετά που πουλικθκε δεν ιταν μιπωσ δικαίωμά ςου να διαχειριςτείσ όπωσ κζλεισ τθν αξία του; Υϊσ ςυνζβθ, λοιπόν, να διανοθκείσ αυτό το πράγμα; Ψο ψζμα δεν το είπεσ ςε ανκρϊπουσ, αλλά ςτο Κεό! 5 O Aνανίασ, ακοφγοντασ τα λόγια αυτά, ζπεςε κάτω και ξεψφχθςε! Kαι όλουσ εκείνουσ που τα άκουγαν αυτά, τουσ κυρίεψε μεγάλοσ ωόβοσ. 6 Χθκϊκθκαν τότε οι νεότεροι, κι αωοφ τον περιτφλιξαν, τον ζβγαλαν ζξω και τον ζκαψαν. 7 Kαι αωοφ πζραςε ζνα διάςτθμα τριϊν 114

115 περίπου ωρϊν, μπικε μζςα και θ γυναίκα του, χωρίσ να ξζρει αυτό που είχε ςυμβεί. 8 Ψότε ο Υζτροσ απευκφνκθκε ςε αυτιν και τθσ είπε: Υεσ μου αν το χωράωι το πουλιςατε για τόςα χριματα. Kαι εκείνθ απάντθςε: Ραι, για τόςα. 9 Ψότε ο Υζτροσ τθσ είπε: Υϊσ ζγινε και ςυμωωνιςατε μεταξφ ςασ να προςβάλετε το Υνεφμα του Kυρίου; Ρα! εδϊ ζξω από τθν πόρτα βρίςκονται εκείνοι που ζκαψαν τον άντρα ςου, και οι οποίοι κα βγάλουν κι εςζνα. 10 Kαι ςτθ ςτιγμι ζπεςε μπροςτά ςτα πόδια του και ξεψφχθςε. Kαι όταν οι νζοι μπικαν μζςα, τθ βρικαν νεκρι. Ψθν ζβγαλαν, λοιπόν, κι αυτιν και τθν ζκαψαν κοντά ςτον άντρα τθσ. 11 Υροκλικθκε τότε μεγάλοσ ωόβοσ ς όλθ τθν εκκλθςία και ςε όλουσ εκείνουσ που τα άκουγαν. (Ρράξ. 4, 32-37, 1-11) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Οι ιδιοκτιτεσ ςπιτιϊν και χωραφιϊν ζκεταν ςτθ διάκεςθ των αποςτόλων το αντίτιμο από ό, τι πουλοφςαν: ςτθν πρϊτθ χριςτιανικι εκκλθςία οι άνκρωποι ηοφςαν με ζναν τρόπο που διαωζρει ςε αρκετά ςθμεία από τον δικό μασ. Ζνα απ αυτά είναι ότι υπιρχε κοινοκτθμοςφνθ. Αυτό ςθμαίνει όχι πωσ κανείσ δεν είχε προςωπικι ιδιοκτθςία, όπωσ πολλοί νομίηουν, αλλά πωσ ό,τι είχε το μοιραηόταν με τθν κοινότθτα τθσ Εκκλθςίασ. Αυτόσ που είχε παραπάνω από όςα χρειαηόταν, τα μοιραηόταν μ αυτοφσ που δεν είχαν. Τμωσ θ ιδιοκτθςία δεν ζπαυε πριν μοιραςτεί να είναι δικι του, όπωσ επίςθσ και ο τρόποσ διαχείριςισ τθσ. Επίςθσ, δεν ζδινε αμζςωσ ο πλοφςιοσ ςτον ωτωχό ελεθμοςφνθ, αλλά ζωερνε ελεφκερα ςτουσ αποςτόλουσ τα αγακά που κατείχε επιπλζον, να τα διαχειριςτοφν και να τα μοιράςουν εκείνοι, ςφμωωνα με τισ ανάγκεσ και το όωελοσ κακενόσ. Ζτςι περιοριηόταν και θ περθωάνια αυτοφ που ζδινε, όπωσ μασ λζει ο Άγιοσ Λωάννθσ ο Χρυςόςτομοσ. Ο Aνανίασ ζπεςε κάτω και ξεψφχθςε: ο Aνανίασ, όπωσ και κάκε μζλοσ τθσ κοινότθτασ, ζχει τθν ελευκερία να διαχειριςτεί όπωσ εκείνοσ κζλει τθν περιουςία του. Ξανείσ δεν εξαναγκάηεται να δϊςει! Σ εξαναγκαςμόσ δεν είναι αγάπθ. Τμωσ, προτιμάει από τθν ειλικρίνεια το ψζμα. Δε κζλει να δείξει το πραγματικό του πρόςωπο, πίςω από το οποίο βρίςκεται θ ανάγκθ μόνοσ του να κατζχει και να απολαμβάνει ό, τι του ανικει. Ζτςι, ςυνεργάηεται με τθ γυναίκα του και αποωαςίηει να εξαπατιςει τουσ άλλουσ. Υροωανϊσ θ καρδιά του βρίςκεται μακριά απ τουσ άλλουσ, δεν αγαπά, είναι ςτραμμζνοσ ςτο προςωπικό του ςυμωζρον μόνο και αυτό του ωζρνει το κάνατο, που είναι πρϊτα-πρϊτα κάνατοσ τθσ αγάπθσ του. Ρϊσ ζγινε και μεταξφ ςασ αποφαςίςατε να προςβάλετε το Ρνεφμα του Κυρίου; Θ Χαπωείρα, ςυνεργόσ του Ανανία ςτθν κοροϊδία και εξαπάτθςθ των άλλων, ζχει τθν ευκαιρία να μετανοιςει μπροςτά ςτο ξεςκζπαςμά τθσ από τον Υζτρο. Δε μετανοεί όμωσ, παραδζχεται ό, τι ζχει κάνει, αλλά δε ωτάνει ςτθ μετάνοια. Αυτι τθσ θ ςκλθροκαρδία, επίςθσ τθν οδθγεί ςτο κάνατο. Σ κάνατοσ ζρχεται ωσ ςυνζπεια τθσ προςβολισ του Αγίου Υνεφματοσ. Ψο ψζμα δε δυςχεραίνει απλϊσ τισ ανκρϊπινεσ ςχζςεισ, αλλά είναι αυτό που ςυμπλθρϊνει πολλζσ ωορζσ το κενό τθσ αγάπθσ και θ αγάπθ απουςιάηει όταν οι άνκρωποι παφουν να επικαλοφνται τθ βοικεια του Κεοφ και του Υνεφματόσ Ψου ςτισ ςκλθρζσ ςτιγμζσ τουσ, πιςτεφοντασ μόνο ςτισ δικζσ τουσ δυνάμεισ. Φόβοσ ςε ολόκλθρθ τθν Εκκλθςία: ο ωόβοσ που προκλικθκε ςτουσ μάρτυρεσ αυτϊν των γεγονότων, μπορεί να ιταν αρχικά ο ωόβοσ τθσ τιμωρίασ του Κεοφ για τθν αμαρτία του ανκρϊπου. Σ Κεόσ όμωσ δεν είναι τιμωρόσ των πράξεων των ανκρϊπων. Επικυμεί τθ μετάνοιά μασ και γι αυτό μασ δίνει ςυνεχϊσ ευκαιρίεσ μετάνοιασ. Φαίνεται άδικο με μια πρϊτθ ματιά ζνα ψζμα να πλθρϊνεται με το κάνατο. Θ ανειλικρίνεια του ηευγαριοφ όμωσ, αποκαλφπτει κάτι βακφτερο: τθν αλαηονεία, τθν υπερθωάνεια και τθν ανάγκθ τουσ μαηί να επιδειχτοφν ςτθν κοινότθτα τθσ Εκκλθςίασ να ζχουν ωτάςει εκεί που δεν υπάρχει επιςτροωι, δθλαδι μετάνοια. Θ Εκκλθςία γι αυτοφσ είναι μάλλον απλϊσ μια κοινωνικι ομάδα και όχι το ςϊμα του Χριςτοφ, που τουσ δίνει ηωι και χαρά. 115

116 Γ. Γιατί λζμε ψζματα; Ψο ψζμα ζχει τθ δφναμθ να ειςβάλει ςτθ ηωι μασ για πολλοφσ και διαωορετικοφσ λόγουσ. Ξαι δυςτυχϊσ όλοι ζχουμε πολλζσ ωορζσ δεχτεί ι πει ψζματα, ςε κάποιεσ από αυτζσ τισ περιπτϊςεισ ίςωσ με οδυνθρζσ ςυνζπειεσ. Ωπάρχουν διαβακμίςεισ ςτα είδθ των ψεμάτων που λζμε, από τα γνωςτά αναγκαςτικά ψζματα, που χρθςιμοποιοφμε για να μθν ςτενοχωριςουμε τουσ γφρω μασ ι για να μθν εκτεκοφμε μζχρι τθ μυκομανία. Αυτι θ τελευταία κατάςταςθ κρίνεται από τουσ ειδικοφσ ςε αρκετζσ περιπτϊςεισ πακολογικι, κακϊσ ςθμαίνει πωσ ζνασ άνκρωποσ ζχει ςτιςει ολόκλθρθ τθ ηωι του πάνω ςε ψζματα, που πολλζσ ωορζσ δεν είναι καν απαραίτθτα και αωοροφν αςιμαντεσ λεπτομζρειεσ. «Ψο πλζον ανθςυχθτικό ςθμείο ςτθ μυκομανία δε, είναι πωσ ο μυκομανισ, δεν ξεχωρίηει πια τθν πραγματικότθτα από εκείνθ που ζχει ο ίδιοσ ςτιςει», επιςθμαίνει θ Ρζλλθ Κεοδοςίου, ψυχολόγοσ. Υζρα όμωσ από αυτι τθν ακραία κατάςταςθ, ςτθν κακθμερινι ηωι ζνασ από τουσ κυριότερουσ λόγουσ που λζμε ψζματα είναι θ αναςωάλεια που νιϊκουμε και θ χαμθλι μασ αυτοεκτίμθςθ. «Ψο ψζμα μπορεί να λειτουργιςει ςαν ζνα κάλυμμα που πολλζσ ωορζσ το χρθςιμοποιοφμε για να ςκεπάςουμε τα κομμάτια του εαυτοφ μασ που δεν μασ αρζςουν, που μασ κάνουν να αιςκανόμαςτε άςχθμα», τονίηει θ κ. Κεοδοςίου. «Αυτά τα κομμάτια μποροφν να αωοροφν είτε υλικά αγακά είτε ικανότθτεσ που μπορεί να προωαςιςτοφμε ότι διακζτουμε, ενϊ πολλζσ ωορζσ ωτάνουμε ςτο ςθμείο να παριςτάνουμε εξ ολοκλιρου πωσ είμαςτε ζνασ άλλοσ άνκρωποσ. Χε κάποιον τρίτο αυτά τα ψζματα μοιάηουν χωρίσ νόθμα, όμωσ για κάποιον με βακιζσ αναςωάλειεσ, είναι απαραίτθτα. Χωρίσ ψζματα νιϊκει πωσ δεν είναι αρκετά ζξυπνοσ, ενδιαωζρον, ςθμαντικόσ, για να αςχολθκεί κάποιοσ μαηί του και να τον αγαπιςει». Υολλζσ ωορζσ πζρα από τισ ερωτικζσ ςχζςεισ εξίςου αγχωτικό είναι να βροφμε μια παρζα να μασ δεχτεί και να μασ κάνει μζροσ τθσ. Εκεί τα ψζματα που λζγονται ζχουν ςκοπό να εντυπωςιάςουν, όπωσ ςε μια εωθβικι ςυντροωιά ι να κολακεφςουν, όπωσ ςτθν περίπτωςθ ωιλικϊν ςχζςεων ςτο χϊρο τθσ εργαςίασ ι του κοινωνικοφ μασ πλαιςίου. Χε κάκε περίπτωςθ το ψζμα καλφπτει ζνα κενό. Ξενό ςτθν ψυχι που εμωανίηεται ωσ ωόβοσ, ζλλειψθ κάρρουσ, ζλλειψθ πίςτθσ ςτον εαυτό μασ και ςτισ δυνάμεισ μασ. Χκζψεισ όπωσ "δεν κα τα καταωζρω με αυτι τθ δυςκολία", "δεν είμαι αρκετά ικανόσ για να πάρω αυτι τθ κζςθ" ι "αν καταλάβει ποιοσ είμαι πραγματικά, μιπωσ κα με αωιςει;" ςυχνά βαςανίηουν το μυαλό μασ και όταν δεν μποροφμε να τισ ελζγξουμε καταωεφγουμε ςτθν εφκολθ λφςθ του ψζματοσ. Ζτςι μικρότεροι οι μεγαλφτεροι ωόβοι μασ οδθγοφν ςε μικρά ι μεγάλα ψζματα με εξίςου μικρζσ ι μεγάλεσ ςυνζπειεσ

117 Δ. Υποκριςία: Τό Κζλυφοσ τοφ Κανάτου Ψοφ Επιςκόπου Ρικολάου Βελιμίροβιτσ ΣΧΣ ΣΠΣΦΦΑ ό λαόσ μασ ςτά Βαλκάνια διακοςμεί αυγά! Ψόςο πιό όμορωα γιά νά ςτολίςθ τό Υάςχα. Γιά νά αυξιςθ τιν χαρά τοφ Υάςχα. Γιά νά κάνθ τοφσ ωιλοξενουμζνουσ του πιό ευτυχείσ. Ξάποτε μάλιςτα τά βαμμζνα αυγά αποτελοφν πραγματικά ζργα τζχνθσ. Αν τά βαμμζνα αυγά διατθρθκοφν πάρα πολφ, ςαπίηουν εςωτερικά καί αναδίδουν μιά ανυπόωορθ δυςοςμία ι ςτό τζλοσ ςτεγνϊνουν εντελϊσ. Ψότε είναι ποφ τό χρωματιςμζνο κζλυωοσ διατθρεί μζςα του τόν κάνατο. Σί Φαριςςαίοι, οί Γραμματείσ καί υποκριτζσ, κάνουν κακετί αντίκετο από τοφσ Οόγουσ καί τιν ςοωία τοφ Κεοφ. Σταν ελεοφν, τό κάνουν ςτά κεντρικά μζρθ καί ςτίσ οδοφσ καί δζν τό κάνουν αυτό γιά τιν δόξα τοφ Κεοφ, οφτε γιά νά βοθκιςουν τοφσ πτωχοφσ, αλλά μόνον γιά νά τοφσ ιδοφν οί άνκρωποι. Σταν προςεφχωνται ςτόν Κεό, προςεφχονται ςτοφσ δρόμουσ, μόνον γιά νά τοφσ ιδοφν οί άνκρωποι. Σταν νθςτεφουν, κάνουν τά πρόςωπα τουσ νά ωαίνωνται άςχθμα καί ατθμζλθτα καί χλωμά, ϊςτε και πάλι νά τοφσ ιδοφν οί άνκρωποι. Αλλοίμονον! Ξάνουν τά πάντα μόνον γιά νά τοφσ ιδοφν οί άλλοι, ότι είναι δικεν ελειμονεσ, προςευχθτικοί καί μεγάλοι νθςτευτζσ. Ψά κάνουν όλα αφτά καί τά κάνουν καί ςιμερα γιά δφο λόγουσ: γιά νά λάβουν από τοφσ ανκρϊπουσ δόξα καί χριματα. Σςο γιά τόν Κεό, δζν τόν υπολογίηουν κακόλου, ςάν νά μιν υπάρχθ. Χτιν πραγματικότθτα, οί υποκριτζσ είναι οί πιό εντελϊσ άκεοι άνκρωποι. Εξαπατϊντασ τοφσ ανκρϊπουσ, λαμβάνουν αυτό ποφ κζλουν, καί αυτό είναι ι τελικι πλθρωμι τουσ. Από τόν Κεό δζν ζχουν νά περιμζνουν τίποτε, επειδι δζν Ψόν χρζωςαν μζ καμμιά από τίσ πράξεισ τουσ, αλλά επζςυραν μόνον τιν οργιν Ψου. Γιϋ αυτοφσ είπε ό Ξφριοσ: «εγγίηει μοι ό λαόσ οφτοσ ζν τϊ ςτόματι αυτοφ καί ζν τοίσ χείλεςιν αυτϊν τιμϊςί με, ι δζ καρδία αυτϊν πόρρω απζχει απϋεμοφ» (Θς. κκϋ 13). Σ Λθςοφσ ευςπλαγχνίηετο μζχρι δακρφων τόν λαόν Ψου (βλ. Πατκ. ιεϋ 32.Πάρκ. θϋ 2), τόν οποίον οί Αρχιερείσ καί οί Αρχοντεσ εξαπατοφςαν, ζβριηαν καί εκδικοφνταν χωρίσ ζλεοσ. Χζ προθγοφμενό Ψου κιρυγμα, ό Χριςτόσ κιρυξε ανοικτά πόλεμο κατά τισ υποκριςίασ τουσ. Ξακϊσ ό Ωίόσ τοφ Κεοφ ιταν μεταξφ τϊν ανκρϊπων καί ό καιρόσ περνοφςε, αφξανε τόν πόλεμό Ψου κατά τισ υποκριςίασ εξευτελίηοντάσ τθν, καί τθσ υποκριςίασ τϊν κρθκευτικϊν αρχθγϊν τοφ καιροφ εκείνου, εξευτελίηοντάσ τουσ ενϊπιόν τουσ καί ενϊπιον όλου τοφ λαοφ Ψου. Υοτζ δζν εξευτζλιςε οποιουςδιποτε αμαρτωλοφσ τόςο πολφ, όςο εξευτζλιςε τοφσ υποκριτζσ. Ψελικά, ό εξευτελιςμόσ τισ υποκριςίασ από τόν Λθςοφ, κοντά ςτό τζλοσ πλεόν τισ επιγείου παραμονισ Ψου, μετεβλικθ ςζ ωοβερι βροντι, ι οποία κυριολεκτικά άςτραψε καί βρόντθξε. Δζν πρζπει νά ξαωνιάηθ τοφτο αφτοφσ ποφ γνωρίηουν, ότι ο Λθςοφσ δζν απευκφνκθκε μόνον ςζ μιά γενιά ανκρϊπων, αυτιν τισ εποχισ Ψου, αλλά προσ όλεσ τισ γενεζσ ζωσ τζλουσ τοφ κόςμου. Ξακϊσ εξευτζλιηε τοφσ ιουδαίουσ υποκριτζσ πρόςωπο προσ πρόςωπο, εξευτζλιηε όλουσ τοφσ υποκριτζσ όλων των εποχϊν όλων των γενεϊν. Γιατί άραγε ό Λθςοφσ κτφπθςε τόςο ςκλθρά καί ανελζθτα ειδικά τθν υποκριςία; Διότι, ι υποκριςία είναι ζνα ςατανικό ψζμα, ι υποκριςία είναι ςατανικι ζξ άρχισ.είναι τό ηιηάνιο ποφ ζςπειρε ό ςατανάσ ςζ όλεσ τίσ ςοδειζσ του Κεοφ ςτιν γι: ςτιν καρδιά τοφ ανκρϊπου, ςτό ςπίτι του, ςτόν γάμο του, ςτιν παρζα των ωίλων του, ςτόν λαό του καί ςτό ζκνοσ, ςτιν πολιτικι καί ςτό εμπόριο, ςτιν λφπθ καί ςτιν χαρά, παντοφ, ςζ όλεσ τίσ ζποχζσ καί τοφσ πολιτιςμοφσ. Ξανζνασ πολιτιςμόσ δζν κατάωερε να ξεριηϊςει τό ηιηάνιο τισ υποκριςίασ, αλλά αυτό κατόρκωςε νά αωανίςει πολλοφσ από αυτοφσ. Αν ζνασ πολιτιςμόσ ζλαμπε με εξωτερικι αίγλθ, όπωσ ό Ευρωπαϊκόσ καί ό 117

118 Λαπωνικόσ, αυτό δεν ςθμαίνει οτι είχε καταςτρζψει τιν υποκριςία, παρά οτι τιν είχε υποκρφψει πιό επιδζξια κάτω από το κζλυωόσ του, ποφ δζν είχε γραμμζνο πάνω τό όνομα τοφ Λθςοφ Χριςτοφ, όπωσ ςυμβαίνει μζ τά Υαςχαλινά αυγά ςτα Βαλκάνια. Πάλλον, ζγραωε ςτο δικό του κζλυωοσ: ευγζνεια, τρόποι, ςοωιςτεία, λόγουσ δθλαδι ποφ οί δαίμονεσ δζν ωοβοφνται, καί ζτςι τό ηιηάνιο τισ υποκριςίασ, ανεμπόδιςτο, βλάςτανε οργιαςτικά. Σ Λθςοφσ Χριςτόσ, ό ενςαρκωμζνοσ Οόγοσ τοφ Κεοφ, διεκιρυξε εξ αρχισ δφο πολζμουσ: κατά τοφ ςατανά καί κατά τισ υποκριςίασ. Σί άνκρωποι Ψόν αγαποφςαν καί Ψόν τιμοφςαν μζ τεράςτιο κεοωοβοφμενο ςεβαςμό, ϊσ Χωτιρα. «Εν γάρ διδάςκων αυτοφσ ϊσ εξουςίαν ζχων, καί οφχ ϊσ οί γραμματείσ» (Πατκ. ηϋ 29). Ε.Χορόσ μεταμφιεςμζνων Ρριν από πολλά χρόνια, οι χοροί μεταμφιεςμζνων αςκοφςαν πάνω μου μια ποιθτικι γοθτεία.( ). Θ δυνατότθτα να γίνεισ για μια βραδιά άλλοσ είναι μια ελευκερία απόλυτθ. Οι χοροί μεταμφιεςμζνων, ρωγμι άλλου κόςμου, ονειρικοφ ι πιο πραγματικοφ απ τον πραγματικό- κανείσ δεν ξζρει-, μιασ άλλθσ ποιότθτασ ευχζρεια, πρόςφεραν τθν ευκαιρία να βιϊςεισ, δίχωσ ενοχζσ, δίχωσ ντροπι ότι ψεφδεςαι, κάτι που ονειρευόςουν να είςαι. Να φορζςεισ το προςωπείο που ςου εξιδανικεφει το πρόςωπο. ( ). Με τα χρόνια, οι χοροί μεταμφιεςμζνων ζχαςαν ςτα μάτια μου τθν παλιά τουσ αίγλθ. Νομίηω πωσ γενικότερα δεν αντιμετωπίηονται πια όπωσ ςτο παρελκόν. Κι όταν ςπανίωσ μαςκαρεφονται οι άνκρωποι, αυτό δεν ζχει τίποτα απ τθν παλιά του ζνταςθ. Μεταμφιζηονται, μθχανικά ςχεδόν, γιατί είναι ζκιμο, ι για να κάνουν πλάκα, ι γιατί τουσ το ηθτά βαρετά μια κοςμικι πρόςκλθςθ.( ). Σκζφτομαι πωσ τοφτθ θ αλλαγι αντιμετϊπιςθσ δεν είναι αςφνδετθ με τον τρόπο που ςιμερα λειτουργοφμε κοινωνικά. Το να ςε ελκφει να μεταμφιεςτείσ και να το περιμζνεισ με λαχτάρα προυποκζτει ότι γνωρίηεισ ποιοσ είςαι. Για να γίνεισ ςυνειδθτά άλλοσ, πρζπει να γνωρίηεισ πρϊτα, ςυνειδθτά, ποιοσ όντωσ είςαι. Ρϊσ αλλιϊσ κα ξεχωρίςεισ το «άλλοσ»; Σιμερα, θ ςφγχυςθ ταυτότθτασ και θ επιςθμοποιθμζνθ υποκριςία των ρόλων, θ μειωμζνθ προςωπικότθτα, ο χλιαρόσ χαρακτιρασ που καλλιεργείται ωσ τφποσ και άμυνα, θ απουςία κζντρου ηωισ και θ εφκολθ, θ ςχεδόν επιβεβλθμζνθ διπλοπροςωπία, για να επιβιϊνεισ κοινωνικά, για να αντζχεισ τον εαυτό ςου, ζχουν κάνει τθ μεταμφίεςθ μια κακθμερινι κοπιαςτικι και αγχϊδθ ρουτίνα. Ρροσ τι λοιπόν να ονειρεφεςαι μια πρόςκλθςθ ςε τζτοιουσ χοροφσ; ( Πάρω Βαμβουνάκθ, Χορόσ μεταμφιεςμζνων, εκδ. ΨΩΧΣΓΛΣΧ) ΣΤ.Θ αλικεια Δε κζλει ωϊτα θ αλικεια να βαδίςει. Δε κζλει παρακάλια να ωανεί. Είναι αυτό που οι πολλοί ωοβοφνται Είναι ωωνι χωρίσ ωωνι. Ξοιτάηει ίςια μεσ ςτα μάτια Kαι δεν μπορείσ να τθσ κρυωτείσ, Τταν κελιςει να ρωτιςει Ψο πϊσ, το ποφ και το γιατί. Ακόμα και το ψζμα τθσ ηθλεφει Ξι ασ είναι ςε άλλο ουρανό, Γι αυτό όταν το ρωτάσ ςου λζει: «Είμαι ζνα ψζμα αλθκινό». ( Οουδοβίκοσ των Ανωγείων, θ εξομολόγθςθ μιασ τελείασ, εκδ. ΟΛΒΑΡΘ) Η. Θ αλικεια και το ψζμα ςτθ ηωι μασ Το ψζμα μπαίνει ςτθ ηωι μασ, ακόμα και χωρίσ να το καταλαβαίνουμε. Συχνά είναι άμυνα απζναντι ςε κάποιον που μασ προςβάλλει, δε μασ ςζβεται και δε μασ αγαπά, είτε αυτόσ είναι κάποιοσ άνκρωποσ είτε θ κοινωνία ςτθν οποία ηοφμε. Αν όμωσ απζναντι ςτθν προςβολι αυτό που ζχουμε να δϊςουμε είναι το ψζμα και αυτό γίνεται ςυνεχϊσ, θ αγάπθ δε χωράει να μπει ανάμεςά μασ. Το ψζμα φζρνει άλλο ψζμα και όταν ξεκινιςει δε ςταματά. Θ αλικεια αντίκετα, μπορεί πολλζσ φορζσ να πλθγϊνει είτε εμάσ που τθ λζμε είτε αυτόν που τθν ακοφει, όμωσ 118

119 δε μασ χωρίηει, μασ φζρνει πιο κοντά. Χωρίηει μόνον θ ζλλειψθ αγάπθσ, αλλά αγάπθ και αλικεια πάνε μαηί. Ο πολιτιςμόσ μασ πολφ ςυχνά φοράει τθ μάςκα ενόσ πολιτιςμοφ που μόνο αγαπάει τον άνκρωπο και του προςφζρει ό, τι είναι καλό γι αυτόν. Θ τθλεόραςθ κζλει μόνο το καλό μασ, θ διαφιμιςθ νοιάηεται για τισ ανάγκεσ μασ, οι πολιτικοί για τα δικαιϊματά μασ, Το ατομικό ςυμφζρον, τθν ατομικι και μόνο καλοπζραςθ που βρίςκεται πίςω από όλα αυτά κανείσ δεν παραδζχεται. Αυτό είναι το ψζμα και μασ ηθτάνε να γίνουμε όλοι ςυνεργοί. Ψζματα λζγονται πολλά ςτθ κακθμερινι μασ ηωι, ψεφτικοσ είναι και ο πολιτιςμόσ μασ, όταν υπόςχεται ευτυχία και πλθρότθτα δίχωσ αγάπθ, αλικεια και Κεό. Θ εκκλθςία καταδικάηει το ψζμα, αγαπάει όμωσ τον ψεφτθ και καλεί ςε μετάνοια κάκε άνκρωπο. Και μετάνοια δεν είναι άλλο παρά θ ειλικρινισ αναγνϊριςθ ότι ο Χριςτόσ είναι που μασ δίνει χαρά, ηωι και Ανάςταςθ! Είναι ο Μδιοσ θ αλικεια που κα μασ ελευκερϊςει! Συνάντθςθ 6 θ Δφςκολο να προςφζρεισ, εφκολο να τα δζχεςαι όλα ζτοιμα Α. Οι επτά διάκονοι και ο Στζφανοσ Ἐν δὲ ταῖσ ἡμέραισ ταύταισ πλθκυνόντων τῶν μακθτῶν ἐγένετο γογγυςμὸσ τῶν Ελλθνιςτῶν πρὸσ τοὺσ Εβραίουσ, ὅτι παρεκεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ κακθμερινῇ αἱ χῆραι αῦτῶν. 2 προςκαλεςάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆκοσ τῶν μακθτῶν εἶπον οῦκ ἀρεςτόν ἐςτιν ἡμᾶσ καταλείψαντασ τὸν λόγον τοῦ Κεοῦ διακονεῖν τραπέηαισ. 3 ἐπιςκέψαςκε οὖν, ἀδελωοί, ἄνδρασ ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένουσ ἑπτά, πλήρεισ Υνεύματοσ Αγίου καὶ ςοωίασ, οὓσ καταςτήςομεν ἐπὶ τῆσ χρείασ ταύτθσ 4 ἡμεῖσ δὲ τῇ προςευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προςκαρτερήςομεν. 5 καὶ ἤρεςεν ὁ λόγοσ ἐνώπιον παντὸσ τοῦ πλήκουσ καὶ ἐξελέξαντο Χτέωανον, ἄνδρα πλήρθ πίςτεωσ καὶ Υνεύματοσ Αγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Υρόχορον καὶ Ρικάνορα καὶ Ψίμωνα καὶ Υαρμενᾶν καὶ Ρικόλαον προςήλυτον Αντιοχέα, 6 οὓσ ἔςτθςαν ἐνώπιον τῶν ἀποςτόλων, καὶ προςευξάμενοι ἐπέκθκαν αῦτοῖσ τὰσ χεῖρασ. 7 καὶ ὁ λόγοσ τοῦ Κεοῦ θῧξανε, καὶ ἐπλθκύνετο ὁ ἀρικμὸσ τῶν μακθτῶν ἐν Λερουςαλὴμ ςωόδρα, πολύσ τε ὄχλοσ τῶν Λουδαίων ὑπήκουον τῇ πίςτει.8 Χτέωανοσ δὲ πλήρθσ πίςτεωσ καὶ δυνάμεωσ ἐποίει τέρατα καὶ ςθμεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ....ξαί ἔλεγεν ὁ Χτζωανοσ τοῖσ Ἰουδαίοισ. 52 τίνα τῶν προωθτῶν οῦκ ἐδίωξαν οἱ πατέρεσ ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναν τοὺσ προκαταγγείλαντασ περὶ τῆσ ἐλεύςεωσ τοῦ δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖσ προδόται καὶ ωονεῖσ γεγένθςκε 53 οἵτινεσ ἐλάβετε τὸν νόμον εἰσ διαταγὰσ ἀγγέλων, καὶ οῦκ ἐωυλάξατε.54 Ακούοντεσ δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖσ καρδίαισ αῦτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺσ ὀδόντασ ἐπ αῦτόν. 55 ὑπάρχων δὲ πλήρθσ Υνεύματοσ Αγίου, ἀτενίςασ εἰσ τὸν οῦρανὸν εἶδε δόξαν Κεοῦ καὶ Λθςοῦν ἑςτῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Κεοῦ, 56 καὶ εἶπεν ἰδοὺ κεωρῶ τοὺσ οῦρανοὺσ ἀνεῳγμένουσ καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνκρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Κεοῦ ἑςτῶτα. 57 κράξαντεσ δὲ ωωνῇ μεγάλῃ ςυνέςχον τὰ ὦτα αῦτῶν καὶ ὥρμθςαν ὁμοκυμαδὸν ἐπ αῦτόν, 58 καὶ ἐκβαλόντεσ ἔξω τῆσ πόλεωσ ἐλικοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρεσ ἀπέκεντο τὰ ἱμάτια αῦτῶν παρὰ τοὺσ πόδασ νεανίου καλουμένου Χαύλου, 59 καὶ ἐλικοβόλουν τὸν Χτέωανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα Ξύριε Λθςοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. 60 κεὶσ δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε ωωνῇ μεγάλῃ Ξύριε, μὴ ςτήςῃσ αῦτοῖσ τὴν ἁμαρτίαν ταύτθν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήκθ. 119

120 Χτο μεταξφ, εκείνεσ τισ μζρεσ, κακϊσ ο αρικμόσ των μακθτϊν μεγάλωνε, εκωράςτθκαν παράπονα από τουσ Eλλθνόγλωςςουσ Iουδαίουσ πιςτοφσ κατά των Eβραιόγλωςςων πιςτϊν, ότι ςτθν κακθμερινι διανομι τροωίμων παραμελοφνταν οι δικζσ τουσ χιρεσ. Tότε οι δϊδεκα, αωοφ προςκάλεςαν το ςφνολο των μακθτϊν, τουσ είπαν: Δεν είναι ςωςτό να εγκαταλείψουμε εμείσ το Οόγο του Κεοφ και να καταγινόμαςτε με το να υπθρετοφμε τισ τράπεηεσ, τισ υλικζσ ανάγκεσ των ανκρϊπων. Γι αυτό, αδελωοί, ξεχωρίςτε από ανάμεςά ςασ προςεκτικά εωτά άντρεσ με καλι μαρτυρία από τουσ άλλουσ, γεμάτουσ με το Άγιο Υνεφμα και με ςοωία, ςτουσ οποίουσ και κα ανακζςουμε το ζργο αυτό. Ζτςι, εμείσ κα αςχολοφμαςτε απερίςπαςτα με τθν προςευχι και το ζργο του κθρφγματοσ. H πρόταςθ αυτι άρεςε ςε όλουσ τουσ πιςτοφσ και διάλεξαν το Χτζωανο, ζναν άντρα γεμάτο με πίςτθ και με το Υνεφμα το Άγιο, κι επίςθσ το Φίλιππο, τον Υρόχωρο, το Nικάνορα, τον Tίμωνα, τον Υαρμενά και το Nικόλαο, που ιταν προςιλυτοσ από τθν Aντιόχεια. Tουσ παρουςίαςαν κατόπιν ςτουσ αποςτόλουσ, οι οποίοι, αωοφ προςευχικθκαν, ζβαλαν πάνω τουσ τα χζρια τουσ. Kαι ο Οόγοσ του Κεοφ απλωνόταν και ο αρικμόσ των μακθτϊν ςτθν Λερουςαλιμ μεγάλωνε πάρα πολφ. Ακόμα κι από τουσ ιερείσ ζνασ μεγάλοσ αρικμόσ αποδζχονταν τθν πίςτθ. Χτο μεταξφ, ο Χτζωανοσ, που ιταν γεμάτοσ με πίςτθ και δφναμθ, ζκαμνε καφματα εκπλθκτικά ανάμεςα ςτο λαό. Σι Λουδαίοι οργίςτθκαν μαηί του πολφ, τον ςυνζλαβαν και τον οδιγθςαν ςε δίκθ. Εκείνοσ όμωσ δεν δίςταςε να τουσ πει τθν αλικεια και ζλεγε: Kαι ποιον από τουσ προωιτεσ δεν κατζτρεξαν οι πρόγονοί ςασ; Χκότωςαν εκείνουσ που προανάγγειλαν τον ερχομό του Δίκαιου, του οποίου εςείσ τϊρα γίνατε προδότεσ και ωονιάδεσ! Eςείσ οι ίδιοι, που παραλάβατε το νόμο που μεταδόκθκε μζςω αγγζλων και δεν τον τθριςατε!ξακϊσ, λοιπόν, τα άκουγαν αυτά, λφςςαηαν μζςα τουσ από το κυμό τουσ και ζτριηαν τα δόντια τουσ εναντίον του. Aυτόσ όμωσ, γεμάτοσ από το Υνεφμα το Άγιο, ατενίηοντασ ςτον ουρανό, είδε τθ δόξα του Κεοφ και τον Λθςοφ να ςτζκεται ςτα δεξιά του Κεοφ. Ξαι είπε: Nα! Tϊρα βλζπω τουσ ουρανοφσ ανοιχτοφσ και τον Ωιό του Ανκρϊπου να ςτζκεται ςτα δεξιά του Κεοφ! Tότε εκείνοι, αωοφ κραφγαςαν με δυνατι ωωνι, ζκλειςαν τα αωτιά τουσ και όρμθςαν όλοι μαηί καταπάνω του. Kατόπιν, τον ζβγαλαν ζξω από τθν πόλθ κι άρχιςαν να τον λικοβολοφν. Kαι οι μάρτυρεσ είχαν αποκζςει τα ροφχα τουσ μπροςτά ςε ζνα νεαρό που ονομαηόταν Χαφλοσ και λικοβολοφςαν το Χτζωανο, ενϊ εκείνοσ επικαλοφνταν το Xριςτό κι ζλεγε: Kφριε Iθςοφ, δζξου το πνεφμα μου. Ϊςτερα, αωοφ ζπεςε ςτα γόνατα, κραφγαςε με δυνατι ωωνι: Kφριε, μθν πάρεισ υπόψθ ςου τθ βαρφτθτα τθσ αμαρτίασ τουσ αυτισ! Kαι όταν το είπε αυτό, πζκανε. (Ρράξ. 6, 1-8 και 7, 52-60) Β. Ερμθνευτικά Σχόλια Ραραμελοφνταν οι χιρεσ που προζρχονταν από τουσ Λουδαίουσ που ιταν πρϊτα ειδωλολάτρεσ: Ωπιρχαν χριςτιανοί δφο ειδϊν, ανάλογα με τθν προζλευςι τουσ. Άλλοι ιταν Λουδαίοι ντόπιοι που πίςτεψαν ςτο Χριςτό και άλλοι πρϊθν ειδωλολάτρεσ, οι οποίοι ζγιναν Λουδαίοι και κατόπιν πίςτεψαν ςτο Χριςτό. Φαίνεται ότι κάποιοι που είχαν αναλάβει τθν διανομι των τροωίμων και των αγακϊν κοιτοφςαν πρϊτα τουσ ωτωχοφσ και τισ χιρεσ γυναίκεσ που ιταν ντόπιοι και μετά εκείνουσ που ιταν ξζνοι. Αλλά και οι ωτωχοί δεν ζμεναν ευχαριςτθμζνοι από όςα τουσ δίδονταν, με αποτζλεςμα να γκρινιάηουν γιατί κάποιοι ζπαιρναν περιςςότερα και κάποιοι λιγότερα. Φαίνεται πάντωσ πωσ οι χιρεσ γυναίκεσ και τα ορωανά που κατάγονταν από τθν Λουδαία ζπαιρναν περιςςότερα, διότι οι ντόπιοι χριςτιανοί πρόςωεραν και περιςςότερα, αωοφ οι Ελλθνιςτζσ που ιταν γεννθμζνοι ςε ξζνεσ χϊρεσ, δεν είχαν περιουςία ςτθν Λουδαία, για να προςωζρουν και αυτοί. Δεν πρζπει να ξεχνάμε, ότι ο ωκόνοσ και θ πλεονεξία είναι πάκθ, τα οποία προςβάλλουν τισ καρδιζσ, όχι μόνο των πλουςίων αλλά και των ωτωχϊν. Ρροςκάλεςαν όλο το ςϊμα των μακθτϊν: Σι δϊδεκα μολονότι ζλαβαν από τον Ξφριο το φψιςτο αποςτολικό αξίωμα, αποωεφγουν να αποωαςίςουν μόνοι, χωρίσ τθν γνϊμθ του πλικουσ που αποτελεί τθν Εκκλθςία. Χτα ηθτιματα τα κακθμερινά, οι απόςτολοι ηθτοφν τθν ψιωο των Χριςτιανϊν, οι οποίοι είναι πιο ζμπειροι απ αυτοφσ που ιταν απορροωθμζνοι ςτο πνευματικό ζργο. Αυτό το παράδειγμα των αποςτόλων δείχνει και ταπεινοωροςφνθ αλλά και ότι ποίμαιναν ζνα λογικό και όχι άλογο ποίμνιο, του οποίου θ γνϊμθ και θ ψιωοσ ζπρεπε να λαμβάνονται υπόψθ. Δεν είναι καλό να αφιςουμε ςτθν άκρθ τον λόγο του Κεοφ και να διακονοφμε τισ υλικζσ ανάγκεσ των ανκρϊπων: οι απόςτολοι οριοκετοφν ποιο είναι το καίριο ςθμείο τθσ αποςτολισ τθσ Εκκλθςίασ και ποιο ςυμβάλει ςτθν ειλικρίνεια του λόγου τθσ. Θ διδαςκαλία του λόγου του Κεοφ είναι το κζντρο, θ ωιλανκρωπία ςυμπλθρϊνει και επιβεβαιϊνει τον λόγο αυτό. Θ ςτάςθ ηωισ αυτι ζρχεται ςε αντίκεςθ με τθν νοοτροπία τθσ εποχισ μασ, θ οποία ηθτά από τθν Εκκλθςία ωιλανκρωπία και ελεθμοςφνθ και δεν τθν ενδιαωζρει ο λόγοσ του Κεοφ. Επτά άνδρεσ: Σ αρικμόσ επτά κεωρείται ιερόσ από τουσ Λουδαίουσ. Ι διότι ςτα επτά ιταν διαιρεμζνθ τθν εποχι εκείνθ θ Λερουςαλιμ ι υπιρχαν επτά κοινότθτεσ πιςτϊν ι επτά οικίεσ που παρζκεταν κοινζσ τράπεηεσ ι προιλκε από ςυνικεια των Φωμαίων όπου επτά ιερείσ πρόςωεραν κυςίεσ ςτουσ Κεοφσ τουσ. Επικρατζςτερθ είναι θ πρϊτθ άποψθ. Ζβαλαν πάνω τα χζρια τουσ: οι Απόςτολοι χειροτόνθςαν τουσ επτά άνδρεσ διακόνουσ, βάηοντασ τα χζρια τουσ πάνω ςτο κεωάλι τουσ. Π αυτό τον τρόπο γίνεται θ χειροτονία ενόσ ανκρϊπου ςτθν Εκκλθςία τόςο ςτο βακμό του διακόνου, όςο και του πρεςβυτζρου αλλά και του Επιςκόπου. Ψότε χειροτονοφςαν οι Απόςτολοι,. Ξατόπιν, τθ χειροτονία τθν τελοφν οι Επίςκοποι. Ο Στζφανοσ ιταν γεμάτοσ πίςτθ και δφναμθ και ζκανε καφματα: Τςοι είναι πλιρεισ πίςτεωσ, είναι και πλιρεισ δυνάμεωσ, διότι μζςω τθσ πίςτεωσ, μασ επιςκιάηει θ δφναμθ του Κεοφ. Αυτι τθν πίςτθ κατείχε και ο Χτζωανοσ, αλλά και τθν δφναμθ να κάνει καφματα. Ξατείχε όμωσ και τθν δφναμθ του λόγου να υπεραςπιςτεί τθν αλικεια. 120

121 Υριν τθν χειροτονία του ο Χτζωανοσ δεν ζκανε καφματα, αλλά μετά. Αυτό κζλει να μασ ωανερϊςει πωσ μετά τθν χειροτονία του ζλαβε τθν δφναμθ από το Κεό να κάνει καφματα, για να καταλάβουν τθν αξία τθσ εκλογισ και τθσ χειροτονίασ οι άνκρωποι και να αποδεχκοφν τα όςα τουσ ζλεγε. Οργίςκθκαν καί ζτριηαν τα δόντια τουσ: Ψα μζλθ του ιουδαϊκοφ ςυνεδρίου ηιτθςαν να ςυλλθωκεί και να δικαςτεί ο Χτζωανοσ, γιατί δεν άντεχαν να ακοφνε τισ αλικειεσ που δίδαςκε. Τμωσ εκείνοσ, ακόμθ και ςτθ δίκθ, δεν ςταμάτθςε να τουσ υποδεικνφει ποιοσ είναι ο Χριςτόσ και ποια θ αλικεια και να τουσ υπενκυμίηει ότι πάντοτε ςτάκθκαν εχκροί εισ βάροσ τθσ αλικειασ. Ακόμθ και τουσ προωιτεσ τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ τουσ παράκουςαν και τουσ οδιγθςαν και ςτο κάνατο. Ακοφγοντασ τα ελεγκτικά λόγια του Χτεωάνου, ξεχείλιςαν από οργι και ζτριηαν τα δόντια τουσ όπωσ τα ςκυλιά που λυςςάνε εναντίον κάποιου, αλλά πολφ περιςςότερο γιατί ζνιωκαν κάποια ταραχι και εςωτερικι βάςανο. Θ ζχκρα προσ τουσ αγίουσ, που ταυτόχρονα γίνεται και ζχκρα προσ τον λόγο του Κεοφ, μεταβάλλει τουσ κυριευμζνουσ από αυτιν ςε κθρία ανιμερα. «Κφριε, μθ λογαριάςεισ ς αυτοφσ τθν αμαρτία τουσ αυτιν»: Θ αίτθςθ αυτι του Χτεωάνου μασ κυμίηει τα λόγια του Ξυρίου πάνω ςτον ςταυρό: Ράτερ, άφεσ αυτοίσ, ου γαρ οίδαςι τι ποιοφςι. Ψα λόγια του Διακόνου Χτεωάνου δθλϊνουν ταπείνωςθ, αγάπθ, ςυγχϊρεςθ. Δείχνουν υπομονι ςτο κζλθμα του Κεοφ να διακονιςει ζωσ τζλουσ τουσ ςυνανκρϊπουσ του, χωρίσ να λάβει τίποτα απ αυτοφσ, παρά μονάχα τον κάνατο, ζχοντασ όμωσ εμπιςτοςφνθ ςτθν πρόνοια του Κεοφ όπου του δϊριςε τον ςτζωανο του μαρτυρίου. Γ. Πλα δικά μου! Απ ό,τι φαίνεται... τα πάντα ανικουν ςτο μικρό ςασ: «Δικό μου» το μπλουηάκι, «δικό μου» το καρεκλάκι, «δικό μου» το παιχνιδάκι... Μόνο που δεν είναι όλα όςα δείχνει και διεκδικεί δικά του, όπωσ π.χ. τα παιχνίδια των άλλων παιδιϊν. Ρϊσ κα το καταλάβει όμωσ; Ανάμεςα ςτισ λίγεσ ωράςεισ που ζχει μάκει το μικρό ςασ, ξεχωρίηει μία* θ πιο... αγαπθμζνθ απ ό,τι ωαίνεται. Υοια είναι αυτι; Θ ωράςθ «δικό μου!». Τςο κι αν ςασ ωαίνεται παράξενο, οι λζξεισ αυτζσ υποδθλϊνουν άλλθ μία κατάκτθςθ του παιδιοφ. Θ χριςθ τθσ είναι ζνα ςθμάδι ότι το πιτςιρίκι αρχίηει να καταλαβαίνει τον εαυτό του και τθ δικι του ιδιαίτερθ προςωπικότθτα, ότι γνωρίηει τισ ανάγκεσ και τισ επικυμίεσ του. Τταν όμωσ οι ωράςεισ «δικό μου», «είναι όλα δικά μου», «το κζλω» αρχίηουν να χρθςιμοποιοφνται όλο και πιο ςυχνά, και μάλιςτα για πράγματα που δεν ανικουν ςτο μικρό, τότε αρχίηουν τα προβλιματα... Γιατί, πϊσ να απαντιςεισ ς ζνα απαιτθτικό πιτςιρίκι που τα κζλει όλα δικά του και αρχίηει τισ γκρίνιεσ όταν του λζτε «Τχι, αυτό δεν ςου ανικει!»; Γιατί φζρεται ζτςι; Αυτι θ τρομερι επικυμία για διάωορα πράγματα και κυρίωσ για τα παιχνίδια που ανικουν ςε άλλα παιδάκια είναι ωυςιολογικι. Θ ωάςθ τοφ «είναι όλα δικά μου» είναι ζνα από τα ωυςιολογικά ςτάδια τθσ ανάπτυξθσ των μικρϊν. Τλα όςα ςυμβαίνουν αυτι τθν περίδο δικαιολογοφν τθν τάςθ του μικροφ να τα βλζπει όλα δικά του. Ξαι να γιατί: Χ αυτό το διάςτθμα το παιδί κάνει ζνα πζραςμα από ζνα ςτάδιο απόλυτθσ εξάρτθςθσ από τουσ γονείσ (και ειδικά από τθ μθτζρα του) ς ζνα ςτάδιο μερικισ αυτονομίασ. Φυςικά, ςυνεχίηει να εξαρτάται από τουσ μεγάλουσ για τα απαραίτθτα, όμωσ ζχει κάνει και ςθμαντικζσ κατακτιςεισ: κινείται πια με μεγαλφτερθ επιδεξιότθτα και ςιγουριά, αντιλαμβάνεται λζξεισ και ωράςεισ, αρχίηει να εμπλουτίηεται το λεξιλόγιό του και μπορεί να επικοινωνεί καλφτερα με τουσ άλλουσ και να γίνεται κατανοθτό. Ζτςι αρχίηει να νιϊκει πια ότι είναι ανεξάρτθτο άτομο, ξεχωριςτό από τθ μαμά και τον μπαμπά του. Ξαταλαβαίνει πωσ είναι μικρό -θ ςφγκριςθ με τουσ μεγάλουσ δεν του αωινει αμωιβολίεσ-, αλλά αρχίηει να ςκζωτεται ςαν μεγάλο. Πε άλλα λόγια, αντιμετωπίηει τον κόςμο και βαδίηει προσ τθν κατάκτθςι του. Ξαι γι αυτό ζχει τθν ψυχολογία του κατακτθτι: τα κζλει όλα! Ψο παιδί δεν ζχει ακόμα ακριβι εικόνα ςτο μυαλό του για το ποια είναι τα όριά του, δεν ζχει βρει ακόμθ τθ κζςθ του ςτον κόςμο ςε ςχζςθ με τουσ άλλουσ. Τταν, για παράδειγμα, κζλει το παιχνίδι που ανικει ςε ζνα άλλο παιδάκι, δεν το κάνει από εγωιςμό και κτθτικότθτα, αλλά από ωυςιολογικό εγωκεντριςμό. Για ζνα παιδί αυτοί οι μινεσ αντιπροςωπεφουν μια καταπλθκτικι περιπζτεια. Πζρα τθ μζρα εξοικειϊνεται με τον κόςμο ακόμα περιςςότερο, και οι ικανότθτζσ του βελτιϊνονται, ενϊ οι νζεσ εμπειρίεσ ωαίνεται να μθν τελειϊνουν ποτζ. Επενδφει όλθ τθν ενζργειά του ςτθν ανάπτυξι του και ςτθν κατάκτθςθ όςο περιςςότερθσ αυτονομίασ γίνεται. Ζτςι δοκιμάηει με ςιγουριά τισ δυνατότθτζσ του, τι μπορεί να αποκτιςει και τι όχι, ςυχνά παίηοντασ και με τα... νεφρα ςασ. Δεν μπορείσ να τα ζχεισ όλα! Χίγουρα αυτι θ κτθτικότθτα του μωροφ ςάσ κάνει περιωανουσ, αωοφ καταλαβαίνετε ότι μεγαλϊνει, ότι διεκδικεί πράγματα, ότι καταλαβαίνει τον κόςμο γφρω του. Από τθν άλλθ, όμωσ, ανθςυχείτε λίγο και είςτε μπερδεμζνοι, 121

122 γιατί δεν ξζρετε πϊσ να ελζγξετε τισ υπερβολζσ του, ειδικά όταν δίνει τθν εικόνα ενόσ μικροφ «εγωκεντρικοφ τυράννου». Ψι κάνουμε λοιπόν ς αυτζσ τισ περιπτϊςεισ; Ξατ αρχάσ, τόςο θ υποχϊρθςθ ςτισ απαιτιςεισ του μικροφ, όςο και θ αυςτθρότθτα και θ άρνθςθ χωρίσ δεφτερθ κουβζντα είναι λάκοσ. Αυτό που πρζπει να κάνετε είναι να βάλετε όρια ςτο παιδί* δθλαδι, πρζπει να δείξετε ςτο μικρό ςασ τι επιτρζπεται και τι όχι. Φυςικά, κα πρζπει να είςτε ελαςτικοί, γιατί ς αυτι τθν θλικία το παιδί δεν είναι ακόμα ςε κζςθ να καταλάβει τθ ςθμαςία κάποιων «αωθρθμζνων» κανόνων. Ζχοντασ ςυνθκίςει μζχρι και πριν λίγο καιρό να είναι το ευνοθμζνο και το χαϊδεμζνο ςασ (αρκοφςε να κλαψουρίςει λίγο και ζπαιρνε αυτό που ικελε), δεν μπορεί να καταλάβει από τθ μια μζρα ςτθν άλλθ γιατί οι επικυμίεσ του δεν ικανοποιοφνται... αμζςωσ. Από τθν άλλθ, όμωσ, κα πρζπει να ωροντίςετε να κρατιςετε μια ςτακερι ςυμπεριωορά απζναντι ςτο μωρό, που ζχει ανάγκθ από όρια αλλά και προςταςία. Γίνετε διαλλακτικοί. Ψι ςθμαίνει αυτό; Ττι πρζπει να... «παηαρεφετε» με το παιδί όταν ζχει... παράλογεσ επικυμίεσ και γίνεται πολφ εγωκεντρικό. Δθλαδι, πείτε του ότι π.χ. δεν μπορεί να ζχει αυτό το παιχνιδάκι, γιατί δεν είναι δικό του, αλλά ςτα γενζκλιά του κα του αγοράςετε ζνα παρόμοιο. Ραίρνει τα παιχνίδια των άλλων! «Είναι δικό μου», «Τχι, δικό μου». Ψο μικρό ςασ αρπάηει το παιχνιδάκι που ανικει ςε κάποιο άλλο παιδί και το... οικειοποιείται... ζτςι απλά. Χε μια τζτοια περίπτωςθ δεν βοθκά ςε τίποτα το να το μαλϊςετε. Αν προςπακιςετε να του πάρετε από τα χζρια το παιχνίδι που με βία ζχει βουτιξει από ζνα άλλο παιδάκι, κα ακολουκιςει μια ζντονθ ςκθνι με κλάματα και τςιρίδεσ. Ρα, λοιπόν τι πρζπει να κάνετε: Υροςπακιςτε να τραβιξετε τθν προςοχι του από το παιχνίδι ςε κάτι άλλο. Υροςπακιςτε να βρείτε αυτό που κα καταωζρει να του αποςπάςει τθν προςοχι από τθ «λεία» του. Για παράδειγμα, προτείνετζ του μια καλι ανταλλαγι (π.χ. αν αωιςει το λάωυρό του, κα πάρει ζνα άλλο παιχνίδι, μια λειχουδιά κλπ.). Επίςθσ, καλό είναι να το απομακρφνετε από τθ ςκθνι του «εγκλιματοσ», προτείνοντάσ του κάτι ενδιαωζρον, π.χ. μια βόλτα κλπ. 3 λάκθ που πρζπει να αποφφγετε 1ον) Πθν υποχωρείτε ςε όλεσ τισ απαιτιςεισ του παιδιοφ για να το ευχαριςτιςετε. Ζτςι το καλομακαίνετε, του δίνετε τθν εντφπωςθ ότι μπορεί να ζχει τα πάντα και το μικρό αιςκάνεται... παντοδφναμο. Τταν λοιπόν κα αντιμετωπίςει καταςτάςεισ όπου πραγματικά δεν μπορεί να ζχει κάτι (π.χ. το παιχνιδάκι ενόσ άλλου παιδιοφ) κα δυςκολευτεί να καταλάβει το «γιατί», κα νιϊςει περιοριςμζνο και κα πλθγωκεί. 2ον) Πθν είςτε αρνθτικοί! Αν περιορίηετε το μικρό, του λζτε πάντα«όχι» και δεν ικανοποιείτε καμία επικυμία του, υπάρχει ο κίνδυνοσ το πιτςιρίκι να νιϊςει ότι δεν αξίηει. Απογοθτεφεται και χάνει τθν αυτοπεποίκθςι του. 3ον) Πθν είςτε αςτακείσ ςτθ ςυμπεριωορά ςασ. Φροντίςτε να ζχετε ςτακεροφσ κανόνεσ και όχι τθ μια ωορά να παραχωρείτε ςτο μικρό τα πάντα, ενϊ τθν επομζνθ να το επιπλιττετε για τισ... κτθτικζσ του διακζςεισ. Ψο παιδί πρζπει να γνωρίηει με ςιγουριά τι μπορεί να κάνει και τι όχι, τι μπορεί να πάρει και τι όχι. Αν π.χ. τθ μια μζρα βλζπει κάτι ςτο ςοφπερ-μάρκετ, το αγκαλιάηει λζγοντασ «Αυτό είναι δικό μου», κι εςείσ λζτε «ναι» και του το αγοράηετε αμζςωσ, ενϊ τθν επόμενθ μζρα ςε αντίςτοιχθ ςκθνι του ωωνάηετε «Τχι, δεν κα ςου το πάρω», τότε το μινυμα που παίρνει το παιδί είναι πωσ κάποια πράγματα εξαρτϊνται μόνο από τθ κζλθςθ των μεγάλων, κι ζτςι ο πειραςμόσ να ςασ πιζςει με κλάματα, ωωνζσ και γκρίνια... είναι μεγάλοσ. Επιςτθμονικι επίβλεψθ: Αλκμινθ Μποφτρθ, ςυμβουλευτικι ψυχολόγοσ Αντικαταςτιςτε τον πρωταγωνιςτι του κειμζνου αυτοφ που είναι ζνα μικρό παιδί, με φίλουσ ι φίλεσ ςασ που τα κζλουν όλα και προβλθματιςτείτε για τα τρία λάκθ που καταγράφονται ςτο τζλοσ. Βρίςκετε ότι πολλοί άνκρωποι ςιμερα τα κζλουν όλα όπωσ ζνα μωρό που μεγαλϊνει, χωρίσ να προςφζρουν, ανάλογα; Δ. Θ εξομολόγθςθ ενόσ ανκρϊπου που δεν ζμακε να μοιράηεται Πε τθ κτιςθ ζχω ζνα κζμα. Βλζπετε μεγάλωςα μοναχοπαίδι. Ξι όςα λίγα πράγματα κι αν είχα, παιχνίδια, βιβλία, ροφχα, τα απαραίτθτα δθλαδι λόγω ωτϊχειασ και προςωυγιάσ, ιταν δικά μου. Σλοδικά μου. Δεν ζμακα να μοιράηομαι τίποτα. Γι αυτό και πάντα λζω ς όλουσ Αν κα ξεκινιςεισ να κάνεισ παιδιά, κάνε. Ψουλάχιςτο 2. 4 το ιδανικό. Υοτζ, μα ποτζ ζνα. Ξι αν δε με πιςτεφεισ δεσ εμζνα. Υαράξενο το πωσ μπορϊ να επικοινωνϊ και να ςυνεννοοφμαι με όλεσ τισ θλικίεσ, από 2 μζχρι 102 (απ εκεί και πζρα ζχουν ζνα μικρό πρόβλθμα να επικοινωνιςουν γενικϊσ). Χε ςθμείο που με ωοβίηει κάποτε. Ψζλοσ πάντων. Είναι ςθμαντικό να μάκεισ να μοιράηεςαι. Ξαι είναι ςθμαντικό να δίνεισ κάτι δικό ςου. Ωπάρχουν ςτιγμζσ που αγοράηω το ίδιο πράγμα που ζχω, κι ασ μθν το χρθςιμοποιϊ, για να το δϊςω. Ροιϊκω πωσ ότι είναι δικό μου είναι κομμάτι μου και αν το χάςω κα πάκω κάτι, κα μείνω λειψόσ. Χρειάςτθκε να κτυπιςω το κεωάλι μου αρκετά για να καταλάβω πωσ κανείσ δεν είναι κτιςθ κανενόσ, εκτόσ αν το κελιςει ο ίδιοσ. Χρειάςτθκε να μάκω ζντονα τθ γεφςθ τθσ κατάκτθςθσ, τθσ ιττασ, τθσ ωυγισ, τθσ απόρριψθσ για να καταλάβω πωσ ό,τι ζχεισ, το ζχεισ κατακτιςει γιατί το αξίηεισ και ζχεισ μόνο ό,τι αξίηεισ, κι αξίηεισ ό,τι είςαι και είςαι ό,τι κεσ κι ό,τι αποωάςιςεσ να είςαι. Χρειάςτθκε να χάςω για να καταλάβω πωσ ότι ωεφγει εςφ το ζδιωξεσ, κι 122

123 ασ ζκανε καλά που ζωυγε. Χρειάςτθκε να πονζςω για να καταλάβω πωσ αρκετζσ ωορζσ απλά δεν ζπρεπε να κατακτιςω κάτι και αυτό ιταν που με πόνεςε κι όχι το ότι ζωυγε, γιατί απλά ιταν περιττό, πλεονεκτικό, ψυχοωκόρο, ηθμιογόνο, ανάξιο, λιγότερο απ όςο άξιηα. Γιατί τελικά το να χεισ κάτι ολοδικό ςου είναι μεγάλθ ευκφνθ. Ξαι εγϊ είμαι ανεφκυνοσ. Απλά μ αρζςει να περνάω καλά. Ε. Ο Άγιοσ Λωάννθσ ο Ελειμων Σ Άγιοσ Λωάννθσ ο Ελειμων γεννικθκε ςτθν Αμακοφντα τθσ Ρεαπόλεωσ (Οεμεςοφ) και ανατράωθκε από τουσ γονείσ του Επιωάνιο και Ευκοςμία μζςα ςε κλίμα ευςζβειασ και πίςτθσ. Αν και ο Άγιοσ ικελε να υπθρετιςει τθν Εκκλθςία, υπάκουςε ςτο κζλθμα των γονιϊν του και νυμωεφκθκε. Τμωσ, θ γυναίκα του πρϊτα και φςτερα τα δφο του παιδιά πζκαναν και ωσ άλλοσ Λϊβ ο Άγιοσ δεν απελπίηεται αλλά δοξολογεί τον Κεό και αωιερϊνεται ολοκλθρωτικά ςτο κζλθμά Ψου και ςτθ διακονία των αδελωϊν του χριςτιανϊν. Ζτςι, όλοι οι πονεμζνοι και βαςανιςμζνοι, τα ορωανά αι οι χιρεσ βρίςκουν προςταςία από τον Άγιο, του οποίου θ ωιμθ διαδίδεται παντοφ. Θ ωιλανκρωπία του αγίου δεν ςυγκινεί μόνο τουσ χριςτιανοφσ, αλλά και τουσ ειδωλολάτρεσ. Ψον καιρό εκείνο ο πατριαρχικόσ κρόνοσ τθσ Αλεξανδρείασ είχε χθρζψει και πρόκριτοι και λαόσ καλοφν τον Λωάννθ να τον αναπλθρϊςει μετά και από τθ ςφμωωνο γνϊμθ του βαςιλιά. Αν και αρχικά ο άγιοσ αρνείτο, εν τζλει υπάκουςε ςτο κζλθμα του Κεοφ. Πόλισ ανιλκε ςτον κρόνο με τθ βοικεια των κλθρικϊν του κατζγραψαν όλουσ τουσ ωτωχοφσ και ηθτιάνουσ τθσ πόλθσ και ο Άγιοσ άρχιςε να οργανϊνει τρόπουσ βοθκείασ γι αυτοφσ. Σργανϊνει νοςοκομεία, πτωχοκομεία, ξενϊνεσ για τουσ περαςτικοφσ, μαιευτιρια για τισ άπορεσ μθτζρεσ, ορωανοτροωεία, ςυςςίτια για τουσ ωτωχοφσ και αναπτφςςει μεγάλο ωιλανκρωπικό ζργο που κάνει τθν Αλεξάνδρεια αγνϊριςτθ. Υαράλλθλα, ο Άγιοσ δεν ωροντίηει μόνο για τθν υλικι πρόοδο του ποιμνίου του, αλλά και για τθν πνευματικι. Ξτίηει πολλοφσ ναοφσ και χειροτονεί ευςεβείσ ιερείσ, οι οποίοι γίνονται δοχεία αγάπθσ για τον κακζνα, μιμοφμενοι τον Επίςκοπό τουσ που παραμζνει ταπεινόσ και αςκθτικότατοσ, μζςα ς ζνα ωτωχικό κελί. Τταν ςτισ αρχζσ του 7ου αιϊνα ο βαςιλιάσ των Υερςϊν Χοςρόθσ λεθλάτθςε τθν Λερουςαλιμ και κανάτωςε χιλιάδεσ χριςτιανοφσ, ο Άγιοσ Λωάννθσ οργάνωςε ςυνεργεία όπου δεχόντουςαν τουσ πρόςωυγεσ και τουσ περιζκαλπε με τρόπο μοναδικό και άγνωςτο μζχρι τότε ςτθν ιςτορία. Πια μζρα μετά από παράκλθςθ του πατρικίου Ρικιτα ο Άγιοσ Λωάννθσ δζχτθκε να τον ςυνοδεφςει ζωσ τθν Υόλθ, για να ευλογιςει τον αυτοκράτορα. Τταν ζωταςαν ςτθ Φόδο είδε ςε όραμα ζναν ωωτεινό μεγαλοπρεπι άντρα που τον καλοφςε να ζρκει ςτθν Ξφπρο. Ξαι πράγματι ο Άγιοσ επιςτρζωει ςτθν Αμακοφντα όπου και εκοιμικθ. Ψθν ελεθμοςφνθ ςτθν καλφτερθ τθσ μορωι τθν ενςάρκωςε ο άγιοσ Λωάννθσ, πατριάρχθσ Αλεξανδρείασ ( μ.χ.), που γι αυτό ονομάςτθκε ο ελειμων ( 12 Ροεμβρίου). Θ ηωι του ιταν ζνα ςφνολο από πράξεισ αγάπθσ και ευςπλαχνίασ. Σ άγιοσ Λωάννθσ ιταν ςτθν κοςμικι του ηωι πολφ πλοφςιοσ. Από τότε όλο εςκόρπιηε. Ξαι ο Κεόσ του 123

124 πολλαπλαςίαηε τα αγακά του. Ζχοντασ καταλάβει καλά, ότι θ ελεθμοςφνθ δεν πρζπει να γίνεται για να επαινεκοφμε από τουσ ανκρϊπουσ ( όχι προσ το κεακιναι, όπωσ λζγει ο Χριςτόσ), ο άγιοσ Λωάννθσ ζκανε όλεσ του τισ καλζσ πράξεισ κρυωά. Αλλά όπωσ τα λουλοφδια, όταν δεν ωαίνονται τα προδίνει θ ευωδία τουσ που γεμίηει τον αζρα, ζτςι και θ ευωδία των πράξεων του αγίου Λωάννθ, δεν μποροφςε να μείνει για πάντα κρυωι! Ζτςι βλζποντασ τον ςαν αλθκινό μιμθτι του Χριςτοφ, όταν πζκανε ο τότε πατριάρχθσ Κεόδωροσ ( μ.χ.), τον εξζλεξαν διάδοχο του. Σ άγιοσ απζωευγε το υψθλό αξίωμα. Πα τότε ςτθν αξίωςθ του κλιρου και του λαοφ προςτζκθκε και θ πίεςθ του αυτοκράτορα Θρακλείου ( μ.χ.). Ζτςι ο Λωάννθσ αναγκάςτθκε να υποχωριςει. Ξαι ζγινε πατριάρχθσ. Πετά τθν ενκρόνιςθ του εκάλεςε τουσ κλθρικοφσ και τουσ είπε: - Κζλω να με πλθροωοριςετε πόςοι είναι οι κφριοι μου. Ψα ονόματα τουσ και όλα τα ςτοιχεία τουσ! Ψα ζχαςαν οι Λερείσ. Ψι εννοεί ο Υατριάρχθσ; Εννοϊ εκείνουσ, που τουσ λζμε ωτωχοφσ. Αυτοί είναι οι Ξφριοι μασ! Εγϊ ζτςι τουσ βλζπω. Ξαι αωοφ του τα επιγαν, και τι δεν ζκαμε να τουσ ανακουωίςει! Αδιαωοροφςε εντελϊσ για τον εαυτό του. Ξαι ςτθν ςκζψθ ότι αυτόσ τα ζχει όλα άωκονα, ενϊ μπορεί μερικοί να μθν ζχουν οφτε λίγο ψωμί, αιμάτωνε θ καρδιά του. Ππορεί ποτζ, ςκεωτόταν, να αιςκάνεται άνετα ο πατζρασ, όταν ςτεροφνται και υποωζρουν τα παιδιά του;. Σ άγιοσ Λωάννθσ αυτά δεν τα ζλεγε μόνο. Ψα είχε κάμει τρόπο ηωισ. Εηοφςε πολφ λιτά και ωτωχικά. Ξάποτε ζνασ άρχοντασ είδε ςε τι ωτωχικό κρεβάτι κοιμάται ο μεγάλοσ πατριάρχθσ. Ξαι του εδϊρθςε ζνα κλινοςκζπαςμα πολυτελείασ. Σ άγιοσ Λωάννθσ το επιρε. Αλλά δεν του ζκανε καρδιά να το χρθςιμοποιιςει για τον εαυτό του. Ζτςι, το εποφλθςε. Ξαι το αντίτιμο το διζνειμε ςτουσ ωτωχοφσ. Πα τότε ο κόςμοσ ιταν μικρόσ -και τα είδθ πολυτελείασ, λίγα και χειροποίθτα, ξεχϊριηαν. Ψθν άλλθ ιμερα ο άρχοντασ γνϊριςε το δϊρο του ςτο παηάρι, ζμακε τθν αλικεια, το ξαναγόραςε και το ξαναπρόςωερε ςτον πατριάρχθ. Ξαι εκείνοσ το ξαναποφλθςε! Ξαι ο παράξενοσ αυτόσ περίπατοσ του κλινοςκεπάςματοσ ζγινε μερικζσ ωορζσ ακόμθ! Τταν του το επιγε για τελευταία ωορά, ο πατριάρχθσ ερϊτθςε: - Για να ιδοφμε, ποιοσ κα κουραςκεί, εγϊ να το πουλάω ι ςυ να το αγοράηεισ και να μου το ξαναωζρνεισ! - Ρα το κρατιςετε για τον εαυτό ςασ, άγιε πάτερ, κα κρυϊςετε. Κα αρρωςτιςετε. Κα πεκάνετε. Ξαι θ ηθμία κα είναι πιο μεγάλθ για τουσ ωτωχοφσ! Ευχαριςτϊ. Άλλα κάτω από ζνα τόςο ακριβό κλινοςκζπαςμα δεν κα μποροφςα να κλείςω μάτι! Ππορεί να αιςκάνεται άνετα ζνασ πατζρασ να καλοπερνά ο ίδιοσ, όταν τα παιδιά του υποωζρουν; Ζτςι ςκεωτόταν. Ζτςι μιλοφςε. Ξαι ζτςι ενεργοφςε ο ελειμων Λωάννθσ. Ξάποια ωορά ζνασ ωτωχόσ που ςϊκθκε από κινδφνουσ χάρισ ςτθν ζγκαιρθ παρζμβαςθ του Λωάννθ, για να του δείξει τθν ευγνωμοςφνθ του, ζςκυψε και του ωίλθςε το πόδι, ονομάηοντασ τον ςωτιρα του! Πα ο άγιοσ ακοφοντασ τα λόγια του ταράχκθκε. Ξαι του είπε: - Χϊπα! Σφτε ςταυρϊκθκα για ςζνα. Σφτε το αίμα μου ζχυςα! Ζνασ είναι ο Χωτιρασ μασ: ο Χριςτόσ! Εγϊ απλϊσ ακολουκϊ τισ εντολζσ Ψου! Ζνασ λόγοσ παρθγοριάσ και καλοςφνθσ, και ζνα δάκρυ αγάπθσ και ςυμπόνιασ, είναι ςτα μάτια του Κεοφ τόςο πολφτιμα, που όλα τα διαμάντια τθσ γθσ και τα μαργαριτάρια τθσ κάλαςςασ μαηί, δεν τα ιςοωαρίηουν! Εμείσ τι κάνουμε; Ψο ζχουμε καταλάβει, ότι θ ηωι γίνεται χαροφμενθ και ευτυχιςμζνθ μόνο με τθν χριςτιανικι αγάπθ; (Από ζκδοςθ τθσ Λεράσ Πθτροπόλεωσ Ρικοπόλεωσ και Υρεβζηθσ) %CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BF- %CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AE%CE%BC%CF%89%CE%BD-12- %CE%BD%CE%BF%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85/ ΣΤ. Θ προςφορά ςτισ μζρεσ μασ Στθν εποχι που ηοφμε, οι περιςςότεροι άνκρωποι προςπακοφμε να κερδίςουμε όςο το δυνατόν περιςςότερα υλικά αγακά και χριματα, αδιαφορϊντασ για τον διπλανό μασ που μπορεί να πεινάει. Αρκετοί, μάλιςτα, δεν αποκτοφν τα αγακά τουσ με τον ιδρϊτα του προςϊπου τουσ, αλλά ξεγελϊντασ και κοροϊδεφοντασ τουσ άλλουσ. Συνικωσ αυτά που αποκτάμε δεν είναι με τον ιδρϊτα του προςϊπου μασ, αλλά με τρόπουσ όχι αρεςτοφσ ςτον Κεό, πλθγϊνοντασ ίςωσ πολλοφσ ςυνανκρϊπουσ μασ. Άλλοι πάλι τα βρίςκουν όλα ζτοιμα από τουσ γονείσ τουσ ι κζλουν να μθν κοπιάςουν κακόλου και ζτςι διαρκϊσ παραπονιοφνται για όςα θ κοινωνία τουσ προςφζρει ι δεν του προςφζρει. Το χειρότερο όμωσ είναι ςτισ ανκρϊπινεσ ςχζςεισ, όπου δεν κζλουμε να μοιραςτοφμε με τουσ άλλουσ, Ρολλά είναι τα ηευγάρια ι και απλοί φίλοι, που ο ζνασ κζλει να παίρνει και ο άλλοσ πρζπει να είναι το κφμα που μόνο κα δίνει αλλά δεν κα λαμβάνει ποτζ τίποτα. όμωσ αυτό δεν χτίηει υγιείσ ςχζςεισ, γιατί είναι άδικο για τον άλλο και δφςκολα κανείσ κάνει υπομονι για πολφ καιρό. Ασ μάκουμε λοιπόν να μοιραηόμαςτε, να δίνουμε ςτον άλλο και να μθν είμαςτε πρόκυμοι μόνο να παίρνουμε, τουτζςτιν κλειςμζνοι ςτον εαυτό μασ και τον εγωιςμό μασ. 124

125 Θ Εκκλθςία και ςυγκεκριμζνα ο Κφριοσ μασ Λθςοφσ Χριςτόσ μασ προτείνει να δίνουμε απλόχερα ό,τι μασ ηθτιςουν και μποροφμε να δϊςουμε με αγάπθ και τότε κα λάβουμε τον μιςκό μασ από Αυτόν. Ο Κφριοσ ςταυρϊκθκε, δείχνοντασ ζτςι τθν απζραντθ αγάπθ του για εμάσ. Ιλκε ςτθ γθ για να διακονιςει και όχι να τον διακονιςουν. Αν λοιπόν όλοι μασ κάναμε πράξθ τον λόγο του Χριςτοφ, ίςωσ να μθν είχαμε φκάςει ςτθ κατάςταςθ που βριςκόμαςτε ςιμερα, που όλοι μιλοφν για οικονομικι κρίςθ, και κανείσ, παρά μόνο θ Εκκλθςία, μιλάει για θκικι και πνευματικι κρίςθ. Κρίςθ που μασ ζχει αποξενϊςει από τον Κεό και τον πλθςίον μασ. Καιρόσ είναι λοιπόν να αποκαταςτιςουμε τθν ςχζςθ μασ με τουσ ςυνανκρϊπουσ μασ και ταυτόχρονα με τον Κεό. Να γίνουμε διάκονοι τθσ αγάπθσ Κεοφ και ανκρϊπων, ακολουκϊντασ το παράδειγμα του Κυρίου μασ αλλά και του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Ζτςι ο κόςμοσ μασ κα γίνει καλφτεροσ. Α. Ο Σίμων ο Μάγοσ Συνάντθςθ 7 θ Μικροί και Μεγάλοι Μάγοι 9 Ἀνὴρ δέ τισ ὀνόματι Χίμων προχπῆρχεν ἐν τῇ πόλει μαγεύων καὶ ἐξιςτῶν τὸ ἔκνοσ τῆσ Χαμαρείασ, λέγων εἶναί τινα ἑαυτὸν μέγαν. 10 ᾧ προςεῖχον πάντεσ ἀπὸ μικροῦ ἕωσ μεγάλου λέγοντεσ Σὗτόσ ἐςτιν ἡ δύναμισ τοῦ Κεοῦ ἡ μεγάλθ 11 προςεῖχον δὲ αῦτῷ διὰ τὸ ἱκανῷ χρόνῳ ταῖσ μαγείαισ ἐξεςτακέναι αῦτούσ. 12 ὅτε δὲ ἐπίςτευςαν τῷ Φιλίππῳ εῦαγγελιηομένῳ περὶ τῆσ βαςιλείασ τοῦ Κεοῦ καὶ τοῦ ὀνόματοσ Ἰθςοῦ Χριςτοῦ, ἐβαπτίηοντο ἄνδρεσ τε καὶ γυναῖκεσ. 13 ὁ δὲ Χίμων καὶ αῦτὸσ ἐπίςτευςε, καὶ βαπτιςκεὶσ ἦν προςκαρτερῶν τῷ Φιλίππῳ, κεωρῶν τε δυνάμεισ καὶ ςθμεῖα γινόμενα ἐξίςτατο. 14 Ἀκούςαντεσ δὲ οἱ ἐν Ἱεροςολύμοισ ἀπόςτολοι ὅτι δέδεκται ἡ Χαμάρεια τὸν λόγον τοῦ Κεοῦ, ἀπέςτειλαν πρὸσ αῦτοὺσ τὸν Υέτρον καὶ Ἰωάννθν 15 οἵτινεσ καταβάντεσ προςθύξαντο περὶ αῦτῶν ὅπωσ λάβωςι Υνεῦμα ἅγιον 16 οῧπω γὰρ ἦν ἐπ' οῦδενὶ αῦτῶν ἐπιπεπτωκόσ, μόνον δὲ βεβαπτιςμένοι ὑπῆρχον εἰσ τὸ ὄνομα τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ. 17 τότε ἐπετίκουν τὰσ χεῖρασ ἐπ' αῦτούσ, καὶ ἐλάμβανον Υνεῦμα ἅγιον. 18 ἰδὼν δὲ ὁ Χίμων ὅτι διὰ τῆσ ἐπικέςεωσ τῶν χειρῶν τῶν ἀποςτόλων δίδοται τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον, προςήνεγκεν αῦτοῖσ χρήματα 19 λέγων Δότε κἀμοὶ τὴν ἐξουςίαν ταύτθν, ἵνα ᾧ ἐὰν ἐπικῶ τὰσ χεῖρασ λαμβάνῃ Υνεῦμα ἅγιον. 20 Υέτροσ δὲ εἶπε πρὸσ αῦτόν Ψὸ ἀργύριόν ςου ςὺν ςοὶ εἴθ εἰσ ἀπώλειαν, ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ Κεοῦ ἐνόμιςασ διὰ χρθμάτων κτᾶςκαι. 21 οῦκ ἔςτι ςοι μερὶσ οῦδὲ κλῆροσ ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ ἡ γὰρ καρδία ςου οῦκ ἔςτιν εῦκεῖα ἐνώπιον τοῦ Κεοῦ. 22 μετανόθςον οὖν ἀπὸ τῆσ κακίασ ςου ταύτθσ, καὶ δεήκθτι τοῦ Κεοῦ εἰ ἄρα ἀωεκήςεταί ςοι ἡ ἐπίνοια τῆσ καρδίασ ςου 23 εἰσ γὰρ χολὴν πικρίασ καὶ ςύνδεςμον ἀδικίασ ὁρῶ ςε ὄντα. 24 ἀποκρικεὶσ δὲ ὁ Χίμων εἶπε, Δεήκθτε ὑμεῖσ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸσ τὸν Ξύριον ὅπωσ μθδὲν ἐπέλκῃ ἐπ' ἐμὲ ὧν εἰρήκατε. 125

126 9 Χτθν πόλθ τθσ Χαμάρειασ υπιρχε από αρκετό καιρό κάποιοσ ονομαηόμενοσ Χίμων, ο οποίοσ εξζπλθττε το λαό τθσ Χαμάρειασ με τισ μαγείεσ του και ιςχυριηόταν ότι είναι ςπουδαίοσ άνκρωποσ. 10 Ξαι όλοι, μικροί και μεγάλοι, του ζδιναν προςοχι και ζλεγαν, «αυτόσ είναι θ μεγάλθ δφναμθ του Κεοφ». 11 Ψου ζδιναν προςοχι γιατί για αρκετό καιρό τουσ εξζπλθττε με τα μάγια του. 12 Αλλά όταν πίςτεψαν ςτο Φίλιππο, ο οποίοσ κιρυττε περί τθσ βαςιλείασ του Κεοφ και του ονόματοσ του Λθςοφ Χριςτοφ, άντρεσ και γυναίκεσ βαωτίςτθκαν. 13 Ακόμθ και ο ίδιοσ ο Χίμων πίςτεψε και αωοφ βαπτίςτθκε ζμεινε προςθλωμζνοσ ςτον Φίλιππο και ιταν κατάπλθκτοσ με τα καφματα και τα ςθμεία που ζβλεπε να γίνονται. 14 Τταν οι απόςτολοι, που ιταν ςτα Λεροςόλυμα, άκουςαν ότι θ Χαμάρεια είχε δεχτεί το λόγο του Κεοφ, τουσ ζςτειλαν τον Υζτρο και τον Λωάννθ, 15 οι οποίοι πιγαν εκεί και προςευχικθκαν γι αυτοφσ ϊςτε να λάβουν το Άγιο Υνεφμα, κακϊσ δεν είχε ζλκει ακόμθ ςε κανζναν από αυτοφσ 16 είχαν μόνο βαωτιςτεί ςτο όνομα του Λθςοφ. 17 Ψότε ζβαηαν τα χζρια επάνω τουσ και εκείνοι λάβαιναν το Άγιο Υνεφμα. 18 Τταν ο Χίμων είδε ότι με τθν τοποκζτθςθ των χεριϊν των αποςτόλων δινόταν το Άγιο Υνεφμα, τουσ προςζωερε χριματα, 19 και τουσ είπε «Δϊςτε και ςε μζνα τθν εξουςία αυτι να λαβαίνει το Άγιο Υνεφμα εκείνοσ ςτον οποίο κα κζτω τα χζρια μου πάνω του». 20 Ψότε ο Υζτροσ του είπε «Ψο χριμα ςου να χακεί μαηί με εςζνα, γιατί νόμιηεσ ότι είναι δυνατό να αποκτιςεισ με τα χριματα τθ δωρεά του Κεοφ. 21 Δεν ζχεισ μερίδα οφτε κλιρο ςε αυτό το πράγμα, γιατί θ καρδιά ςου δεν είναι ευκεία μπροςτά ςτο Κεό. 22 Πετανόθςε λοιπόν από αυτι ςου τθν κακία και παρακάλεςε το Κεό μιπωσ ςου ςυγχωρεκεί αυτό που ςκζωτθκε θ καρδιά ςου, διότι ςε βλζπω να βρίςκεςαι ςε χολι πικρίασ και ςε δεςμά κακίασ». 24 Σ Χίμων τότε αποκρίκθκε «Υαρακαλζςτε εςείσ το Κεό για μζνα για να μθ μου ςυμβεί τίποτε απ όςα είπατε». (Ρράξ. 8, 9-24) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια αυτόσ είναι θ μεγάλθ δφναμθ του Κεοφ: Σ Χίμων ο μάγοσ με τα μαγικά του είχε καταωζρει να κάνει τον κόςμο να πιςτεφει ότι θ δφναμθ του προερχόταν από το Κεό. Υολλοί τον καφμαηαν και τον ακολουκοφςαν καμπωμζνοι από τισ ικανότθτζσ του. Από τθν αρχαιότθτα μζχρι ςιμερα οι κάκε λογισ μάγοι είχαν ξεχωριςτι κζςθ ςτθν κοινωνία. Σι άνκρωποι παραςυρόμαςτε και μθν μπορϊντασ με τθ λογικι να εξθγιςουμε τισ δυνάμεισ των μάγων είτε αυτζσ είναι πραγματικζσ είτε όχι, πιςτεφουμε κακετί που εκείνοι κάνουν ι λζνε. Θ εποχι μασ βρίκει από αςτρολόγουσ, μζντιουμ και πνευματιςτζσ. Χιλιάδεσ ευρϊ ςπαταλοφνται κακθμερινά ςτθ βιομθχανία τθσ μελλοντολογίασ. Ξανείσ δεν μπαίνει ςτθ διαδικαςία να ςκεωτεί αν όλα αυτά είναι αλικεια και αν πράγματι είναι από ποφ προζρχονται αυτζσ οι ικανότθτεσ. ιταν κατάπλθκτοσ με τα καφματα: Σ Χίμων ζγινε Χριςτιανόσ όχι γιατί πίςτεψε πραγματικά ςτο λόγο του Λθςοφ, αλλά γιατί κατάλαβε από τα καφματα που ζκανε ο Φίλιπποσ ότι υπιρχε μια ανϊτερθ δφναμθ από αυτι που είχε ο ίδιοσ. Ακόμθ και ςιμερα οι περιςςότεροι Χριςτιανοί ςτρζωονται ςτθν Εκκλθςία από ωόβο για τθ δφναμθ του Κεοφ κι όχι από πραγματικι αγάπθ για Εκείνον. θ καρδιά ςου δεν είναι ευκεία μπροςτά ςτο Κεό: ο Υζτροσ κατάλαβε ότι ο Χίμων δεν είχε πιςτζψει πραγματικά ςτο Χριςτό παρά ικελε να εκμεταλλευτεί τθν πίςτθ των άλλων για να βγάλει χριματα. Πιπωσ και ςτισ μζρεσ μασ δεν υπάρχει αυτι θ εκμετάλλευςθ τθσ πίςτθσ των Χριςτιανϊν; Άνκρωποι βγάηουν χριματα εισ βάροσ των πιςτϊν, υποςχόμενοι καφματα με χρθματικό αντάλλαγμα. Εμάσ όμωσ ο Κεόσ μασ ηθτάει μόνο να ζχουμε κακαρι καρδιά και αγάπθ για τον πλθςίον και μασ ςτζλνει απλόχερα τθ κεία ωϊτιςθ για να πορευόμαςτε ςτο δρόμο Ψου. Δεν μασ ηθτάει ανταλλάγματα, οφτε χριματα, οφτε άλλα υλικά αγακά, μόνο αγάπθ και τότε μασ προςωζρει ό,τι χρειαηόμαςτε πραγματικά. Γ. Σιμωνία Από τθ Βικιπαίδεια, τθν ελεφκερθ εγκυκλοπαίδεια Τροσ που κυρίωσ αναωζρεται ςε περιπτϊςεισ χειροτονίασ ι προαγωγισ κλθρικϊν και μοναχϊν ςε εκκλθςιαςτικό αξίωμα, με προςωορά οικονομικϊν ανταλλαγμάτων. Εκτόσ αυτοφ όμωσ, ο όροσ Σιμωνία αναωζρεται και ςτθ μετάδοςθ των εκκλθςιαςτικϊν μυςτθρίων κατόπιν απαίτθςθσ ανταλλάγματοσ, όπωσ και ςε κάκε άλλθ ανάλογθ παράβαςθ τελετουργικι ι διοικθτικι. Δ. Το τζλοσ του Χάρι Ρότερ Ξλείνει ο κφκλοσ με τθν ταινία «Ξλιροι του κανάτου» Του Δθμιτρθ Μποφρα, Εφθμερίδα Κακθμερινι Σ διαςθμότεροσ ιρωασ τθσ δεκαετίασ που εκπνζει ιταν ζνα παιδί που μεγάλωςε ςτθν διάρκειά τθσ. Χε λίγεσ μζρεσ ο κινθματογραωικόσ Χάρι Υότερ αποχαιρετά τθν εωθβεία. Θ περιπζτειά του, θ οποία άρχιςε το 2001 με τθ «Φιλοςοωικι λίκο», τελειϊνει με τουσ «Ξλιρουσ του κανάτου» από το ζβδομο και τελευταίο βιβλίο τθσ Ψηόαν Φόουλινγκ. Σι ταινίεσ του Χάρι Υότερ ιταν το μεγαλφτερο ςε διάρκεια κινθματογραωικό ωαινόμενο μιασ δεκαετίασ που τθ χαρακτιριςαν θ 126

127 τεχνολογικι εξζλιξθ, θ ρευςτότθτα, θ ςφγχυςθ και ο ωόβοσ. Σ κόςμοσ άλλαξε άρδθν όλα αυτά τα χρόνια. Ξατακερματίςτθκε, με τθν προοπτικι να ξαναενωκεί ςε ζνα παγκόςμιο δίκτυο, ςτο οποίο ζννοιεσ όπωσ: άτομο, ςφνολο, μοναξιά, δράςθ, πραγματικότθτα, ψευδαίςκθςθ αναηθτοφν ςυνεχϊσ μια νζα ςτάκμιςθ. Σ κινθματογραωικόσ Χάρι Υότερ ιρκε, τζςςερα χρόνια μετά το πρϊτο βιβλίο τθσ Φόουλινγκ, να αποτυπϊςει ρεαλιςτικά τθν εικόνα ενόσ παιδιοφ που βυκίηεται ςτο ςκοτάδι αναηθτϊντασ τθν ταυτότθτά του. Θ βουτιά αωορά τον ψυχιςμό του παιδιοφ και τθ ωανταςία του, θ οποία υπερβαίνει τθ γραμμι τθσ λογικισ, που ορίηει τον κόςμο. Σ Χάρι Υότερ, εκτόσ από μυκικόσ ςταρ τθσ δεκαετίασ, είναι και ζνασ νεορομαντικόσ ιρωασ μιασ ποπ κουλτοφρασ ανάμεςα ςτθ λάμψθ τθσ τεχνολογίασ και ςτο μαγευτικό ζρεβοσ του μυςτικιςμοφ. Ψο μαγικό ραβδί του κα μποροφςε να είναι ζνα τθλεκοντρόλ. Ε. Αςτρολογία και Επιςτιμθ Ἀςτρολογία: Κρθςκεία ἢ Ἐπιςτιμθ; Πάνου Δανζηθ και Χτράτου Κεοδοςίου, Ξακθγθτῶν Ἀςτροωυςικῆσ τοῦ Υανεπιςτθμίου Ἀκθνῶν Ἐκδόςεισ Ἀποςτολικῆσ Διακονίάσ Υρὶν κλείςουμε ὅμωσ τὸν μικρὸ κφκλο τῶν ςκζψεϊν μασ πάνω ςτὸ μεγάλο κζμα τῆσ Ἀςτρολογίασ, κὰ κζλαμε νὰ ἐκωράςουμε τὴν προςωπικι μασ ἄποψθ πάνω ςὲ ἕνα τελευταῖο μεγάλο καὶ βαςανιςτικὸ ἐρϊτθμα: «Ἐφόςον εἶναι παςιφανὴσ ἡ μὴ ἐπιςτθμονικὴ φφςθ τῆσ Ἀςτρολογίασ καὶ τόςο προφανὴσ ἡ προςπάκεια τῆσ κεολογικῆσ τθσ ςυγκρότθςθσ, γιατί αὐξάνει ςυνεχῶσ τὸ ἀκροατιριό τθσ, μεταξὺ τῶν «κρθςκευόμενων» ἀνκρϊπων ἢ ἐκείνων ποὺ ςωςτὰ ἢ ὄχι ἀναηθτοῦν τὴ λυτρωτικὴ ἀπόδειξθ καὶ τεκμθρίωςθ τῆσ ὑπζρλογθσ κεϊκῆσ δφναμθσ;». Εῧκολεσ ἀπαντιςεισ ςτὸ ἐρϊτθμα αῦτὸ ἔχουν δοκεῖ πολλζσ, ὅπωσ ἡ κακὴ ἀντιμετϊπιςθ τοῦ κζματοσ ἀπὸ τὰ Πζςα Παηικῆσ Ἐνθμζρωςθσ, ἡ ἀωζλεια κάποιων ςυνανκρϊπων μασ ἢ ἀκόμα ἡ περίεργθ καὶ ἀνεξιγθτθ ἕλξθ, ποὺ ἀςκεῖ τὸ μυςτιριο καὶ τὸ ἄγνωςτο. Υζρα ὅμωσ ἀπὸ τὰ προθγοφμενα, δευτερογενῆ καὶ ἐπουςιϊδθ αἴτια, ἀναδφεται ἕνα τεράςτιο κοινωνικὸ δεδομζνο, ἄξιο προςοχῆσ. Ὅπωσ μποροῦμε νὰ διαπιςτϊςουμε, ἡ Ἀςτρολογία, ὅπωσ καὶ μιὰ ςειρὰ ἀπόκρυωων καὶ μαγικῶν τεχνῶν μεςαιωνικῆσ προζλευςθσ, βρίςκουν εῧωορο ἔδαωοσ ςὲ κοινωνίεσ ποὺ δὲν ἔχουν τὴ δυνατότθτα νὰ δθμιουργιςουν ςτὰ μζλθ τοὺσ τὴν αἴςκθςθ μιᾶσ κοινωνικῆσ, ωυςικῆσ, ψυχικῆσ καὶ ςυναιςκθματικῆσ ἀςωάλειασ. Σἱ πολίτεσ αῦτῶν τῶν κοινωνιῶν, βιϊνοντασ τὸ ωόβο καὶ τὸ δζοσ τοῦ ςωματικοῦ καὶ ψυχικοῦ τοὺσ «αῧριο», ἀναηθτοῦν τὴ γαλινθ καὶ τὴ ςτιριξθ δυνάμεων ἀνϊτερων τῆσ κοινωνίασ καὶ τῶν ἀνκρϊπων. Οόγω τοῦ προθγοφμενου γεγονότοσ, ἀναωερόμενοι εἰδικότερα ςτὴν «πολιτιςμζνθ» Δφςθ, κατὰ τὴ διάρκεια εἰρθνικῶν περιόδων ὑλικῆσ εῦμάρειασ, ὅπου οἱ ἄνκρωποι ἔχουν τὴν ψευδαίςκθςθ μιᾶσ κοινωνικῆσ, βιολογικῆσ καὶ ψυχικῆσ ἀςωάλειασ, οἱ Ἐκκλθςίεσ ὅλων τῶν κρθςκειῶν καὶ δογμάτων ἀποψιλϊνονται ἀπὸ ἀρκετοὺσ πιςτοφσ. Ὁμοίωσ «ἀναδουλειζσ» παρουςιάηει τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἀςτρολόγου. Ἀντίκετα, ςὲ περιόδουσ κοινωνικῶν ἢ ἰδεολογικῶν κρίςεων, ὅταν ἡ ἀνκρϊπινθ ἀναςωάλεια καὶ τὸ δζοσ τοῦ ἀνκρϊπινου «αῧριο» γιγαντϊνεται, οἱ ἄνκρωποι ἐπιςτρζωουν ςτὸ Κεὸ ἀλλὰ ἀρκετοὶ καὶ ςτὴν Ἀςτρολογία. Πετὰ ὅλα τὰ προθγοφμενα, νομίηουμε ὅτι εἶναι ςαωὲσ τὸ γιατί κατὰ τὴν περίοδο ποὺ διανφουμε, ἡ ὁποία χαρακτθρίηεται ἀπὸ τὴν ταχφτατθ καὶ ἐπϊδυνθ κατάῤῥευςθ κοινωνιῶν καὶ ἰδεῶν, πολλοὶ ἄνκρωποι ἀναηθτοῦν ἐκ νζου τὴ χαμζνθ αἴςκθςθ τῆσ ἀςωάλειάσ τουσ, ςτὴν ψευδαίςκθςθ καὶ τοὺσ μφκουσ τῶν μαγικῶν καὶ ὑπζρλογων δυνατοτιτων τῆσ Ἀςτρολογίασ καὶ τοῦ Ἀποκρυωιςμοῦ. Ὁμοίωσ, κὰ πρζπει νὰ ἀναγνωρίςουμε τὴν ἐπιςτροωὴ τοῦ μεγάλου μζρουσ τῆσ κοινωνίασ ςτὴν ἀςωαλὴ καὶ δοκιμαςμζνθ ἀγκαλιὰ τῆσ προγονικῆσ Ὀρκόδοξθσ Υίςτθσ. ΣΤ. Το μάτιαςμα Θ ηιλεια, όταν ζχει κακότθτα, μπορεί να κάνει ηθμιά. Αυτι είναι θ βαςκανία είναι μια δαιμονικι ενζργεια. - Γζροντα, τθ βαςκανία τθν παραδζχεται θ Εκκλθςία; - Ραι, υπάρχει και ειδικι ευχι (Σ Γζροντασ τόνιηε πωσ μόνο ο ιερζασ μπορεί να διαβάηει τθν ευχι για βαςκανία). Τταν κανείσ λζει κάτι με ωκόνο, τότε πιάνει το «μάτι». - Υολλοί, Γζροντα, ηθτοφν «ματάκια» για τα μωρά, για να μθν τα ματιάηουν. Ξάνει να ωοροφν τζτοια; - Τχι, δεν κάνει. Ρα λζτε ςτισ μθτζρεσ ςταυρό να τα ωοροφν. - Γζροντα, αν κανείσ επαινζςει ζνα ωραίο ζργο, και αυτοί που το ζωτιαξαν δεχκοφν τον ζπαινο με υπεριωανο λογιςμό και γίνει ηθμιά, αυτό είναι βαςκανία; - Αυτό δεν είναι βαςκανία. Χ αυτιν τθν περίπτωςθ λειτουργοφν οι πνευματικοί νόμοι. Υαίρνει τθ Χάρθ Ψου ο Κεόσ 127

128 από τον άνκρωπο, και τότε γίνεται ηθμιά. Βαςκανία υπάρχει ςε ςπάνιεσ περιπτϊςεισ. Λδίωσ oι άνκρωποι που ζχουν ηιλεια και κακότθτα λίγοι είναι τζτοιοι αυτοί είναι που ματιάηουν. Πια γυναίκα λ.χ. βλζπει ζνα παιδάκι χαριτωμζνο με τθν μάνα του και λζει με κακότθτα: «Γιατί να μθν το είχα εγϊ αυτό το παιδί; Γιατί να το δϊςει ο Κεόσ ς αφτθ;» Ψότε το παιδάκι εκείνο μπορεί να πάκει ηθμιά- να μθν κοιμάται, να κλαίει, να ταλαιπωρείται, γιατί εκείνθ το είπε με μια κακότθτα. Ξαι αν αρρϊςταινε και πζκαινε το παιδί, κα ζνιωκε χαρά μζςα τθσ. Άλλοσ βλζπει ζνα μοςχαράκι, το λαχταρά, και αμζςωσ εκείνο ψοωάει. Υολλζσ ωορζσ όμωσ μπορεί να ταλαιπωρείται το παιδί και να ωταίει θ ίδια θ μάνα. Ππορεί δθλαδι θ μάνα να είδε καμιά ωορά κανζνα αδφνατο παιδάκι και να είπε: «Ψί είναι αυτό; Ψί ςκελετωμζνο παιδί!» Ρα καμάρωνε το δικό τθσ και να κατθγόρθςε το ξζνο. Ξαι αυτό που είπε με κακία για το ξζνο παιδί, πιάνει ςτο παιδί τθσ. Πετά το παιδί ταλαιπωρείται εξ αιτίασ τθσ μάνασ, χωρίσ να ωταίει. Οειϊνει-λειϊνει το καθμζνο, για να τιμωρθκεί θ μάνα και να καταλάβει το ςωάλμα τθσ. Ψότε ωυςικά το παιδί κα πάει μάρτυρασ! Ψα κρίματα του Κεοφ είναι άβυςςοσ. (Γζροντοσ Υαϊςίου Αγιορείτου Οόγοι Αϋ, Με πόνο και αγάπθ για το ςφγχρονο άνκρωπο, Λερόν Θςυχαςτιριον «Ευαγγελιςτισ Λωάννθσ ο Κεολόγοσ» Χουρωτι Κεςςαλονίκθσ 1998,ς. 109). Ε. Οι Άγιοι Κυπριανόσ και Λουςτίνθ Ὁ Ἅγιοσ Ξυπριανὸσ ἔηθςε καὶ μαρτφρθςε ἐπὶ αῦτοκρατορίασ Δεκίου. Γεννικθκε ςτὴν Ἀντιόχεια τῆσ Χυρίασ ἀπὸ ἐπιωανὴ καὶ πλοφςια οἰκογζνεια, ἡ ὁποία τοῦ εἶχε προςωζρει ἀξιόλογθ μόρωωςθ. Ὁ Ξυπριανὸσ ὑπῆρξε γιὰ πολλὰ χρόνια ξακουςτὸσ μάγοσ. Χὲ αῦτὸν μάλιςτα προςζτρεξε καὶ ἕνασ εἰδωλολάτρθσ ὁ Ἀγλαΐδασ, ὁ ὁποῖοσ ἦταν ἐρωτευμζνοσ μὲ μία παρκζνα τὴν Ἰοφςτα. Ἐπειδὴ ὅμωσ δὲν ἔβριςκε ἀνταπόκριςθ ςτὸν ἔρωτά του, ηιτθςε ἀπὸ τὸν Ξυπριανὸ νὰ τὸν βοθκιςει μὲ τὶσ μαγικζσ του ἱκανότθτεσ. Ὅμωσ οἱ ἐνζργειεσ τοῦ Ξυπριανοῦ δὲν ἔωεραν κανζνα ἀποτζλεςμα καὶ γι αῦτὸ ἔκαψε τὰ βιβλία του ποὺ περιεῖχαν τὶσ ἀπατθλὲσ γνϊςεισ τῆσ μαγικῆσ τζχνθσ καὶ βαπτίςκθκε χριςτιανόσ. Ἔκτοτε ἀωοςιϊκθκε ςτὸ κιρυγμα τοῦ εῦαγγελικοῦ λόγου, προςελκφοντασ ςτὴ χριςτιανικὴ πίςτθ πολλοὺσ ἀνκρϊπουσ. Ξατόπιν ἔγινε ἱερζασ καὶ ἀργότερα ἐπίςκοποσ Ξαρχθδόνασ.Ψὴν Ἰοφςτα τὴν χειροτόνθςε διακόνιςςα καὶ τὴν μετονόμαςε ςὲ Ἰουςτίνθ. Γιὰ τὴν χριςτιανικι τουσ δράςθ οἱ δυὸ Ἅγιοι ςυνελιωκθςαν καὶ ἐξορίςκθκαν ςτὴ Ρικομιδεια. Ὁ ἐκεῖ ἡγεμόνασ Ξλαφδιοσ ὑπζβαλε ςὲ πολλὰ βαςανιςτιρια τοὺσ Ἁγίουσ. Χτὸ τζλοσ διζταξε τὸν ἀποκεωαλιςμό τουσ. Ἀπολυτίκιον. Ἦχοσ γ. Κείασ πίςτεωσ. Κείασ πίςτεωσ, τῇ ωωταυγείᾳ, ςκότοσ ἔλιπεσ, τῆσ ἀςεβείασ, καὶ ωωςτὴρ τῆσ ἀλθκείασ γεγζνθςαι ποιμαντικῶσ γὰρ ωαιδρφνασ τὸν βίον ςου, Ξυπριανὲ τῇ ἀκλιςει δεδόξαςαι. Υάτερ Ὅςιε, τὸν Ξτίςτθν ἡμῖν ἱλζωςαι, ὁμοὺ ςὺν Ἰουςτίνθ τῇ Κεόωρονι. Η. Θ Εκκλθςία, οι μάγοι και τα μάγια Στα ΜΜΕ κακθμερινά προβάλλονται άνκρωποι που «προβλζπουν» το μζλλον. Οι αςτρολόγοι ζχουν γίνει must ςε κάκε πρωινι εκπομπι. Μάλιςτα φζτοσ, τα ηϊδια ζχουν αποκτιςει και τθ κζςθ τουσ ςτο κεντρικό δελτίο ειδιςεων γνωςτοφ καναλιοφ. Χειρομαντεία, αρικμολογία, το φλιτηάνι του καφζ, θ γυάλινθ ςφαίρα, τα ταρϊ, πόςεσ τεχνικζσ για να μάκουμε το μζλλον μασ! Σε κάκε εφθμερίδα, ςε κάκε περιοδικό υπάρχουν αγγελίεσ μζντιουμ. Από τθν αρχαία Ελλάδα με τθν Ρυκία μζχρι τθν Ελλάδα του 21 ου αιϊνα δεν ζχει αλλάξει τίποτα. Το πεπρωμζνο φυγείν αδφνατο λζνε οι παλιοί. Αλικεια, αυτι είναι θ ηωι μασ; Μια προκακοριςμζνθ ςειρά γεγονότων που εξαρτάται από τον πλανιτθ Άρθ και τθν περιςτροφι τθσ Σελινθσ γφρω από τθ Γθ; Μια γραμμι ςτο αριςτερό χζρι; Ζνα φφλλο ςε μια τράπουλα; Κι εγϊ τι είμαι; Άβουλο πιόνι ςε μια ςκακιζρα που άλλοσ με κινεί, άλλοσ με «παίηει»; Ο David Copperfield, o Uri Geller, μορφζσ ςυνδεδεμζνεσ με το υπερφυςικό, με το ακατανόθτο, τραβοφν τθν προςοχι ενόσ κοινοφ που δεν κζλει να ψάξει, δεν κζλει να αναηθτιςει τθν αλικεια. Ενόσ κοινοφ που φοβάται τι κα γίνει αφριο αλλά δεν ζχει τθ κζλθςθ και τθ δφναμθ να κάνει κάτι για να ελζγξει το μζλλον του. Τα μάτια μασ δεν είναι κακαρά, κολϊνει θ όραςθ μασ από ταχυδακτυλουργικά τρικ και κομπογιαννίτικα κόλπα. Ηθτάμε από άλλουσ να μασ πουν τι να κάνουμε γιατί φοβόμαςτε να φτιάξουμε το δικό μασ αφριο. Ο Κεόσ μασ ζδωςε το δϊρο τθσ ελευκερίασ και τθν κρίςθ να αποφαςίηουμε πωσ κα τθν χρθςιμοποιιςουμε. Μασ ζδωςε το δικαίωμα να διαλζγουμε εμείσ τθ ηωι μασ αλλά και τθν υποχρζωςθ να υφιςτάμεκα τισ ςυνζπειεσ των πράξεων μασ. Να ακοφμε τθ φωνι τθσ ςυνείδθςθσ μασ ι το ταγκαλάκι που μασ «πειράηει». Γφρω μασ υπάρχουν 128

129 παντοφ άνκρωποι που με διάφορα κόλπα κζλουν να μασ κάνουν να τουσ καυμάςουμε. Θ Εκκλθςία μασ καλεί με πίςτθ ςτο Κεό να ακολουκοφμε το δρόμο Του ζςτω κι αν αυτόσ δεν είναι πάντα ο εφκολοσ. Α. Ο Φίλιπποσ και ο Αικίοπασ Συνάντθςθ 8 θ Υπάρχει λογικι ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ; 25 Σἱ μὲν οὖν διαμαρτυράμενοι καὶ λαλήςαντεσ τὸν λόγον τοῦ Ξυρίου ὑπέςτρεψαν εἰσ Ἱερουςαλήμ, πολλάσ τε κώμασ τῶν Χαμαρειτῶν εῦθγγελίςαντο. 26 Ἄγγελοσ δὲ Ξυρίου ἐλάλθςε πρὸσ Φίλιππον λέγων Ἀνάςτθκι καὶ πορεύου κατὰ μεςθμβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουςαν ἀπὸ Ἱερουςαλὴμ εἰσ Γάηαν αὕτθ ἐςτὶν ἔρθμοσ. 27 καὶ ἀναςτὰσ ἐπορεύκθ. καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Αἰκίοψ εῦνοῦχοσ δυνάςτθσ Ξανδάκθσ τῆσ βαςιλίςςθσ Αἰκιόπων, ὃσ ἦν ἐπὶ πάςθσ τῆσ γάηθσ αῦτῆσ, ὃσ ἐλθλύκει προςκυνήςων εἰσ Ἱερουςαλήμ. 28 ἦν τε ὑποςτρέωων καὶ κακήμενοσ ἐπὶ τοῦ ἅρματοσ αῦτοῦ, καὶ ἀνεγίνωςκε τὸν προωήτθν Ἡςαΐαν. 29 εἶπε δὲ τὸ Υνεῦμα τῷ Φιλίππῳ Υρόςελκε καὶ κολλήκθτι τῷ ἅρματι τούτῳ. 30 προςδραμὼν δὲ ὁ Φίλιπποσ ἤκουςεν αῦτοῦ ἀναγινώςκοντοσ τὸν προωήτθν Ἡςαΐαν, καὶ εἶπεν Ἆρά γε γινώςκεισ ἃ ἀναγινώςκεισ; 31 ὁ δὲ εἶπε Υῶσ γὰρ ἂν δυναίμθν, ἐὰν μή τισ ὁδθγήςῃ με; παρεκάλεςέ τε τὸν Φίλιππον ἀναβάντα κακίςαι ςὺν αῦτῷ. 32 ἡ δὲ περιοχὴ τῆσ γραωῆσ ἣν ἀνεγίνωςκεν ἦν αὕτθ ὡσ πρόβατον ἐπὶ ςωαγὴν ἤχκθ καὶ ὡσ ἀμνὸσ ἐναντίον τοῦ κείραντοσ αῦτὸν ἄωωνοσ, οὕτωσ οῦκ ἀνοίγει τὸ ςτόμα αῦτοῦ. 33 ἐν τῇ ταπεινώςει αῦτοῦ ἡ κρίςισ αῦτοῦ ἤρκθ τὴν δὲ γενεὰν αῦτοῦ τίσ διθγήςεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆσ γῆσ ἡ ηωὴ αῦτοῦ. 34 ἀποκρικεὶσ δὲ ὁ εῦνοῦχοσ τῷ Φιλίππῳ εἶπε Δέομαί ςου, περὶ τίνοσ ὁ προωήτθσ λέγει τοῦτο; περὶ ἑαυτοῦ ἢ περὶ ἑτέρου τινόσ; 35 ἀνοίξασ δὲ ὁ Φίλιπποσ τὸ ςτόμα αῦτοῦ καὶ ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ γραωῆσ ταύτθσ εῦθγγελίςατο αῦτῷ τὸν Ἰθςοῦν. 36 ὡσ δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν ὁδόν, ἦλκον ἐπί τι ὕδωρ, καί ωθςιν ὁ εῦνοῦχοσ Ἰδοὺ ὕδωρ τί κωλύει με βαπτιςκῆναι; 37 εἶπε δὲ ὁ Φίλιπποσ εἰ πιςτεύεισ ἐξ ὅλθσ τῆσ καρδίασ, ἔξεςτιν. ἀποκρικεὶσ δὲ εἶπε Υιςτεύω τὸν υἱὸν τοῦ Κεοῦ εἶναι τὸν Ἰθςοῦν Χριςτόν. 38 καὶ ἐκέλευςε ςτῆναι τὸ ἅρμα, καὶ κατέβθςαν ἀμωότεροι εἰσ τὸ ὕδωρ, ὅ τε Φίλιπποσ καὶ ὁ εῦνοῦχοσ, καὶ ἐβάπτιςεν αῦτόν. 39 ὅτε δὲ ἀνέβθςαν ἐκ τοῦ ὕδατοσ, Υνεῦμα Ξυρίου ἥρπαςε τὸν Φίλιππον, καὶ οῦκ εἶδεν αῦτὸν οῦκέτι ὁ εῦνοῦχοσ ἐπορεύετο γὰρ τὴν ὁδὸν αῦτοῦ χαίρων. 40 Φίλιπποσ δὲ εὑρέκθ εἰσ Ἄηωτον, καὶ διερχόμενοσ εῦθγγελίηετο τὰσ πόλεισ πάςασ ἕωσ τοῦ ἐλκεῖν αῦτὸν εἰσ Ξαιςάρειαν. 129

130 25 Ζτςι, λοιπόν, οι δφο απόςτολοι, μετά που ζδωςαν δθμόςια μαρτυρία και κιρυξαν το Οόγο του Kυρίου, γφριςαν ςτα Iεροςόλυμα, αωοφ ζωεραν ςτο μεταξφ το μινυμα του Eυαγγελίου ςε πολλά χωριά των Χαμαρειτϊν. 26 Eκεί, λοιπόν, μίλθςε ζνασ άγγελοσ του Kυρίου ςτο Φίλιππο και του είπε: Χικω και πιγαινε κατά το νότο, ςτο δρόμο που κατεβαίνει από τθν Iερουςαλιμ ςτθ Γάηα. O δρόμοσ αυτόσ είναι ερθμικόσ. 27 Χθκϊκθκε τότε και ξεκίνθςε. Tθν ϊρα εκείνθ ςτο δρόμο βριςκόταν ζνασ Aικίοπασ ευνοφχοσ, ανϊτεροσ αυλικόσ αξιωματοφχοσ και επικεωαλισ όλων των οικονομικϊν υπθρεςιϊν τθσ Kανδάκθσ, τθσ βαςίλιςςασ των Aικιόπων, που είχε ζρκει ςτθν Iερουςαλιμ για να προςκυνιςει. 28 Kαι τϊρα επζςτρεωε πίςω, κακιςμζνοσ ςτθν άμαξά του, και διάβαηε τον προωιτθ Hςαΐα. 29 Eίπε τότε το Υνεφμα ςτο Φίλιππο: Υλθςίαςε και ακολοφκα από κοντά τθν άμαξα εκείνθ. 30 Kαι όταν ο Φίλιπποσ τθν πλθςίαςε τρζχοντασ, άκουςε τον Aικίοπα που διάβαηε τον προωιτθ Hςαΐα, και του είπε: Tα καταλαβαίνεισ άραγε αυτά που διαβάηεισ; 31 Kαι εκείνοσ απάντθςε: Kαι πϊσ κα μποροφςα να τα καταλάβω αν δε με κακοδθγιςει κάποιοσ; και παρακάλεςε το Φίλιππο να ανεβεί και να κακίςει μαηί του. 32 Kαι θ περικοπι τθσ Γραωισ που διάβαηε ιταν τοφτθ: Χαν πρόβατο οδθγικθκε ςτθ ςωαγι, και ςαν αρνί άωωνο μπροςτά ςτον κουρευτι του. Ψο ίδιο κι αυτόσ δεν ανοίγει το ςτόμα του. 33 Mζςα ςτθν ταπείνωςι του αρνικθκαν να τον αναγνωρίςουν. Kαι τθ γενιά του ποιοσ κα μπορζςει να τθν περιγράψει; Γιατί αωαιροφν τθ ηωι του από το πρόςωπο τθσ γθσ! 34 Χτράωθκε, λοιπόν, ο ευνοφχοσ ςτο Φίλιππο και του είπε: Χε παρακαλϊ πεσ μου για ποιον το λζει αυτό ο προωιτθσ; Για τον εαυτό του ι για κάποιον άλλο; 35 Tότε ο Φίλιπποσ άρχιςε να μιλά, και ξεκινϊντασ από τθν περικοπι αυτι, του μετζδωςε τα χαρμόςυνα νζα για τον Iθςοφ. 36 Kαι κακϊσ προχωροφςαν ςτο δρόμο, ζωταςαν κάπου που υπιρχε νερό. Οζει τότε ο ευνοφχοσ: Nα, εδϊ υπάρχει νερό, τι με εμποδίηει να βαωτιςτϊ; 37 Kι ο Φίλιπποσ του απάντθςε: Aν πιςτεφεισ με όλθ τθν καρδιά ςου, μπορείσ να βαωτιςτείσ. Εκείνοσ αποκρίκθκε: Υιςτεφω ότι ο Iθςοφσ Xριςτόσ είναι ο Ωιόσ του Κεοφ. 38 Διζταξε τότε να ςταματιςει θ άμαξα και κατζβθκαν και οι δφο ςτο νερό, ο Φίλιπποσ, δθλαδι, κι ο ευνοφχοσ, και τον βάωτιςε. 39 Kαι όταν βγικαν ζξω από το νερό, το Υνεφμα του Kυρίου άρπαξε το Φίλιππο και δεν τον ξαναείδε πια ο ευνοφχοσ, αλλά ςυνζχιςε το δρόμο του χαροφμενοσ. 40 Χτο μεταξφ, ο Φίλιπποσ βρζκθκε ςτθν Άηωτο, κι ϊςπου να ωτάςει ςτθν Kαιςάρεια κιρυττε το Ευαγγζλιο ςε όλεσ τισ πόλεισ από τισ οποίεσ περνοφςε (Ρράξ. 8, 26-40) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια οι δφο απόςτολοι... ζνασ Άγγελοσ: Σι Απόςτολοι είναι ο Υζτροσ και ο Λωάννθσ, οι οποίοι ζβαλαν ςτθ κζςθ του τον Χίμωνα το μάγο. Σ Φίλιπποσ πθγαίνει, κατόπιν προτροπισ ενόσ αγγζλου, δθλαδι με μινυμα που του ζςτειλε ο Κεόσ, ςτο δρόμο που ςυνδζει τθ Γάηα με τθν Λερουςαλιμ, για να ςυναντιςει τον αξιωματοφχο τθσ βαςίλιςςασ των Αικιόπων Ξανδάκθσ. Σ Κεόσ για τθ ςωτθρία ενόσ ανκρϊπου κάνει τα πάντα για να του δϊςει ευκαιρία να πιςτζψει. διάβαηε τον προφιτθ Θςαΐα: Σ αξιωματοφχοσ ιταν άνκρωποσ που ψαχνόταν, προςπακοφςε να βρει αλικεια μζςα από τθν μελζτθ τθσ Υαλαιάσ Διακικθσ. Τμωσ δεν καταλάβαινε όςα διάβαηε, όχι γιατί δεν ιξερε κατ ανάγκθν τθ γλϊςςα ςτθν οποία ιταν γραμμζνα, αλλά γιατί το περιεχόμενό τουσ απαιτοφςε για να κατανοθκεί, να ζχει παραςτάςεισ και ωωτιςμό από το Κεό. Επομζνωσ, χρειαηόταν βοικεια. τα καταλαβαίνεισ άραγε αυτά που διαβάηεισ; ο Φίλιπποσ ρωτά αυτό που είχε ο Αικίοπασ μζςα ςτθν καρδιά του. Χθμαςία δεν ζχει απλϊσ να διαβάηουμε κάτι, αλλά να το καταλαβαίνουμε. Ξαι θ κατανόθςθ δεν είναι μόνο κζμα μυαλοφ. Είναι και θ δυνατότθτα να ηιςουμε αυτό που κατανοοφμε με το νου μασ. Εδϊ ζρχεται το ερϊτθμα εφλογο: ζχουν λογικι τα όςα γίνονται ςτθν Εκκλθςία μασ τθν ϊρα τθσ κείασ Οειτουργίασ; Σι νεϊτεροι καταλαβαίνουμε τι ςυμβαίνει ι απλϊσ είμαςτε πακθτικοί κεατζσ; Σαν πρόβατο οδθγικθκε ςτθ ςφαγι: το χωρίο του προωιτθ Θςαία αναωζρεται ςτο Χριςτό. Σ Χριςτόσ είναι ο αμνόσ και το πρόβατον του προωιτθ. Ψα πρόβατα δεν διαμαρτφρονται όταν τα οδθγοφν ςτθ ςωαγι, οφτε οι αμνοί όταν πρόκειται να τουσ κουρζψουν. Υαράλλθλα, παραμζνουν ταπεινά, όπωσ και ο Χριςτόσ όταν τον δίκαηαν. Ξαι τθ γενιά του Χριςτοφ κανείσ δεν μπορεί να τθν περιγράψει, από τθν άποψθ ότι ο Χριςτόσ είναι ο Ωιόσ του Κεοφ. Επομζνωσ είναι αμιτωρ εκ του Υατρόσ, δθλαδι από τθν μεριά του Υατζρα Ψου δεν ζχει μθτζρα, ενϊ είναι απάτωρ εκ μθτρόσ, δθλαδι από τθν μεριά τθσ μθτζρασ Ψου κατά άνκρωπον δεν ζχει πατζρα. Τι με εμποδίηει να βαφτιςτϊ: τα όςα ο Φίλιπποσ λζει και του εξθγοφν τθ γραωι οδθγοφν τον Αικίοπα ςτο να αποδεχτεί, να πιςτζψει ςτο Χριςτό και να ηθτιςει άμεςα να βαωτιςτεί χριςτιανόσ. Δεν αναβάλλει τθν εκπλιρωςθ τθσ απόωαςισ του. Θ πίςτθ τον αλλάηει αμζςωσ και ηθτά να είναι μζλοσ τθσ Εκκλθςίασ. Σ λόγοσ του Κεοφ μεταμορωϊνει τον άνκρωπο, γιατί του μιλά ςτθν καρδιά. Σ αξιωματοφχοσ, παρότι ο Φίλιπποσ εξαωανίηεται από 130

131 μπροςτά του, γιατί πλζον δεν χρειάηεται να είναι κοντά του, ςυνεχίηει το δρόμο του χαροφμενοσ για να μεταωζρει ςτθ χϊρα του το μινυμα του ερχομοφ του Χριςτοφ και τθσ ςωτθρίασ. Σ λόγοσ του Κεοφ δεν μασ κρατά κλειςτοφσ ςτον εαυτό μασ, αλλά μασ κάνει ανοιχτοφσ ςτθ ηωι τθσ πίςτθσ. Γ. Γιατί να πάω ςτθν Εκκλθςία αφοφ δεν καταλαβαίνω κι αφοφ δεν ςυναντϊ αλθκινοφσ ανκρϊπουσ εκεί; Υολλοί νζοι νοιϊκουν ότι είναι χωρίσ πυξίδα ςτθν ηωι τουσ όπωσ κι εγϊ. Χκεωτόμουν ποιόσ είναι ο ρόλοσ τθσ εκκλθςίασ ςε κζματα που αωοροφν τουσ νζουσ; Ψι ζχει να ακοφςει απο τουσ νζουσ θ εκκλθςία; Χιμερα που ακοφγονται τόςα και τόςα για τθν εκκλθςία. Ψι ζχει να ακοφςει και να πεί ςτουσ νζουσ ανκρϊπουσ θ εκκλθςία; Πε απωκεί το γεγονόσ οτι θ εκκλθςία εχει γίνει απακισ ςτα προβλιματα των νζων. Χτθν εκκλθςία βλζπω οτι πθγαίνει κόςμοσ που βρίςκεται ςτθν τρίτθ θλικία ϊςτε να παρακολουκιςουν τθν λειτουργία (τον λόγο που πάνε δζν κζλω να τον πϊ διότι κα με πείτε κακό), να διοργανϊνει εκδρομζσ ςε μοναςτιρια, τον βλζπω ςαν χϊρο που γίνονται γάμοι, βαωτίςια κτλ. Ππορεί ασ ποφμε κάποιοσ απο εςασ να ιςχυριςτεί ότι υπάρχουν οι τοπικοί πνευματικοί πατζρεσ που μποροφν να βοθκιςουν αλλά εμζνα δεν με ςυγκινεί αυτό. Δεν μπορϊ να πιςτζψω οτι ο παπάσ ο τοπικόσ που τον βλζπω όταν πάμε να ανάψουμε το καντιλι τθσ γιαγιάσ μου που πζκανε (και τυχαίνει και άλλοι να είναι εκεί να ανάψουν το καντιλι του αγαπθμζνου τουσ ανκρϊπου), με το Ray-Ban γυαλί και με τθν τεράςτια κοιλιά να κόβει βόλτεσ ϊςτε να τον ωωνάξει κανζνασ να ζρκει να ψάλει για το αγαπθμζνο τουσ πρόςωπο για να τςιμπιςει κανζνα 20ευρακι. Ξαι εντάξει μπορείσ να κάνεισ τον καλό να δοκιμάςεισ να πασ μία κυριακι ςτθν εκκλθςία. Εχω μια ερϊτθςθ. Υιςτεφετε ότι άμα πάω εγϊ (θ ακόμα και οι μπαρμπάδεσ που πάνε) καταλάβουμε τι διαβάηουν ο παπάσ και ο ψάλτθσ; Εγϊ πιςτεφω οτι ςχεδόν κανζνασ δεν καταλαβαίνει. Εγϊ τουλάχιςτον δεν καταλαβαίνω. Θ ελλθνικι γλϊςςα ειναι ςίγουρα δφςκολθ αλλά θ γλϊςςα τθσ εκκλθςίασ ςίγουρα δεν μπορείσ να πείσ ότι ειναι θ ςφγχρονθ ϊςτε να τθν καταλαβαίνει ο κακζνασ μασ (αςχζτωσ αν αυτό ειναι καλό θ κακό). Χτθν αμερικι ςε διάωορεσ εκκλθςίεσ ο ιερζασ δεν ζχει γενειάδα οφτε ωοράει μαφρα αςχζτωσ αν δεν είναι ορκόδοξθ χριςτιανικι εκκλθςία. Βζβαια εκεί μπορείσ να βρείσ όλα τα ωροφτα να το παίηουν πάςτορεσ, ιερείσ κτλ και ίςωσ να είναι και αμωιβόλου εμπιςτοςφνθσ άνκρωποι αλλά ςίγουρα υπάρχουν άνκρωποι πάςτορεσ που ζχουν αποςτολι να βοθκιςουν τον ςφγχρονο άνκρωπο και μάλιςτα πολφ αποτελεςματικά. Ψο λεγόμενο εκκλθςίαςμα τουσ γίνεται ςτθν γλϊςςα που ομιλείται. Αν θ εκκλθςία μασ είχε πιο ςφγχρονουσ τρόπουσ προςζγγιςθσ των προβλθμάτων του ςφγχρονου ανκρϊπου (κυρίωσ του νζου) δεν κα ιταν καλφτερθ θ κοινωνία μασ; Δεν κα ιταν πθγι ζμπνευςθσ και ενκάρρυνςθσ αλλα και εμπιςτοςφνθσ θ εκκλθςία ςτουσ νζουσ; Γιατί πάμε ςτθν Εκκλθςία; Θ λζξθ «εκκλθςία» δεν ςθμαίνει «ςπίτι του Κεοφ», αλλά «ςυγκζντρωςθ ανκρϊπων». Εκκλθςία είναι το ςφνολο των χριςτιανϊν όλου του κόςμου, μόνο που ς αυτό πρζπει να προςκζςουμε τουσ αγγζλουσ, τουσ αγίουσ, τισ ψυχζσ των νεκρϊν (που είναι ηωντανζσ ςτον κόςμο που ζχει ετοιμάςει ο Κεόσ γι αυτζσ) και τον Μδιο τον Ψριαδικό Κεό, δθλαδι τον Υατζρα, τον Ωιό και το Άγιο Υνεφμα. Ψο κτιριο, όπου τελείται θ κεία Οειτουργία και οι άλλεσ χριςτιανικζσ τελετζσ, ονομάηεται Ραόσ. Επειδι όμωσ θ Εκκλθςία (οι χριςτιανοί) ςυγκεντρϊνεται ςτον Ραό, γι αυτό ζχει κακιερωκεί, ςτθν κακθμερινι μασ ομιλία, να λζμε «Εκκλθςία» και να εννοοφμε τον Ραό. Θ ωράςθ «πάω ςτθν εκκλθςία» ςθμαίνει «πάω ςτθ ςυνάντθςθ», πάω να ςυναντιςω τουσ άλλουσ, που είναι μαηεμζνοι ςτο Ραό, για να λατρζψουμε τον Κεό όλοι μαηί. Εκκλθςία δεν είναι ο Ραόσ (το κτιριο), αλλά οι άνκρωποι ποφ είναι μζςα ς αυτόν. Ζνασ άδειοσ ναόσ δεν είναι εκκλθςία. Υολλοί χριςτιανοί μαηεμζνοι οπουδιποτε, ςτο όνομα του Χριςτοφ, π.χ. ς ζνα δρόμο ι ς ζνα χωράωι, είναι Εκκλθςία και αγιάηουν τον δρόμο ι το χωράωι. Μςωσ λοιπόν τϊρα καταλαβαίνουμε γιατί οι άγιοι διδάςκαλοι τθσ χριςτιανικισ ηωισ, παλαιοί και ςφγχρονοι (και ςιμερα υπάρχουν άγιοι), μάσ ςυμβουλεφουν να πθγαίνουμε ςτθν εκκλθςία. Εννοοφν να πθγαίνουμε ςτθ Κεία Οειτουργία και τισ άλλεσ ιερζσ τελετζσ, όπου είναι ςυγκεντρωμζνοι οι αδελωοί μασ οι χριςτιανοί, μαηί με τουσ αγγζλουσ, τουσ αγίουσ και τον Κεό. 131

132 Τι κάνουμε ςτθν Εκκλθςία; Χτθν Εκκλθςία (τθ ςυνάντθςθ όλων μζςα ςτον Ραό) πάμε βζβαια και για να προςευχθκοφμε, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Υροςευχι μποροφμε (και είναι ςωςτό) να κάνουμε και ςτο ςπίτι μασ και ςτθ δουλειά μασ και ςτο ταξίδι μασ και ςτο νοςοκομείο, ακόμθ και ςτθ ωυλακι. Χτθν Εκκλθςία όμωσ ςυμβαίνουν κάποια γεγονότα, που δεν υπάρχει περίπτωςθ να ςυμβοφν αλλοφ. Ασ τα δοφμε: Α. Χτθν Εκκλθςία γίνεται θ κεία Οειτουργία και όλα τα Πυςτιρια και οι ιερζσ τελετζσ του χριςτιανιςμοφ. Εκεί κα πάμε για να μεταλάβουμε το Χϊμα και το Αίμα του Χριςτοφ, αλλά και για να ςυμμετάςχουμε με τθν παρουςία μασ και τθν προςευχι μασ, όλοι μαηί, ςτισ μεγάλεσ γιορτζσ του Χριςτοφ, τθσ Υαναγίασ και των αγίων μασ κακϊσ και ςτισ χαρζσ και τισ λφπεσ των ςυνανκρϊπων μασ: ςτο γάμο τουσ, τθ βάπτιςθ του παιδιοφ τουσ, τθν κθδεία ι το μνθμόςυνο για τθν αιϊνια ανάπαυςθ τθσ ψυχισ. Εκεί κα τελζςουμε κι εμείσ τισ αλθκινζσ μεγάλεσ χαρζσ και λφπεσ τθσ ηωισ μασ. Β. Χτθν Εκκλθςία πθγαίνουμε για να ςυναντιςουμε τουσ αδελωοφσ μασ (όλουσ τουσ ανκρϊπουσ) και να περάςουμε μαηί τουσ τθν ϊρα τθσ Κ. Οειτουργίασ. Κα ςυναντιςουμε όχι μόνο τουσ «καλοφσ», αλλά και τουσ «κακοφσ» (μόνο ο Κεόσ ξζρει ποιόσ είναι ςτ αλικεια καλόσ και κακόσ και γιατί ζγινε ζτςι), εκείνουσ που αντιπακοφμε ι μάσ αντιπακοφν, εκείνουσ που μάσ αδίκθςαν και μάσ εξαπάτθςαν ι μάσ πρόςβαλαν, αλλά κι εκείνουσ που πικανόν αδικιςαμε και εξαπατιςαμε ι προςβάλαμε εμείσ (ναι, αδελωζ μου, δεν είςαι αναμάρτθτοσ, κάποιον ζχεισ ςτενοχωριςει κι εςφ, ζςτω και χωρίσ να το κζλεισ ι χωρίσ να το ξζρεισ). Ζτςι κα μάκουμε να ςυνυπάρχουμε με όλουσ αυτοφσ, να τουσ βλζπουμε δίπλα μασ, να προςευχόμαςτε γι αυτοφσ και να τουσ ςυγχωροφμε. «Χυγχωρϊ» (από το ςφν + χωρϊ) ςθμαίνει «χωράω μαηί με τον άλλο ςτο ίδιο μζροσ». Αυτό το μζροσ είναι θ καρδιά μασ (εκεί «βάηουμε» όποιον ςυγχωροφμε) και είναι απαραίτθτο να ςυγχωρζςουμε εδϊ, αν ωυςικά ενδιαωερόμαςτε να ςυγχωρεκοφμε κι εμείσ ςτον παράδειςο (αν νομίηουμε ότι «δεν υπάρχει παράδειςοσ» κι ότι ο Χριςτόσ είπε ψζματα γι αυτόν ι ζδωςε μόνο «παρθγοριά ςτουσ αδφναμουσ», τότε ασ χαιρόμαςτε μόνοι μασ για τθ «δικαιοςφνθ» μασ κι ασ μιςοφμε ι ασ περιωρονοφμε τουσ «άλλουσ», τουσ «αμαρτωλοφσ» ζτςι κα καταλάβουμε ςίγουρα, κλειδαμπαρϊνοντασ τθν καρδιά μασ και μζνοντασ μόνοι, τι είναι ςτθν πραγματικότθτα θ κόλαςθ). Ξάποιοι από μάσ λζνε: «Δεν πάω ςτθν εκκλθςία, γιατί εκεί κα δω ψεφτεσ, υποκριτζσ, απατεϊνεσ και ςυμωεροντολόγουσ. Ψι να κάνω, να πάω, για να ςκανδαλιςτϊ; Υάω λοιπόν τθν Ξυριακι το πρωί ςτο κυνιγι ι ςτο ψάρεμα ι ακόμθ και ςτθ δουλειά μου, αλλά, επειδι είμαι και πιςτόσ, μπαίνω ςε κανζνα ξωκκλιςι και κάνω τον ςταυρό μου και προςκυνϊ τισ εικόνεσ των αγίων». Δθλαδι, αδελωζ μου, μόνο με αγίουσ μπορείσ να κάνεισ παρζα; Δεν είμαςτε κατάλλθλοι για ςζνα εμείσ οι αμαρτωλοί; Ξρίμα, γιατί ζτςι αποκόπτεισ τον εαυτό ςου από τθ ςυντροωιά μασ Πα ακριβϊσ γι αυτό είςαι καλεςμζνοσ να ζρκεισ ςτο Ραό Ξυριακι πρωί, όταν γίνεται Κ. Οειτουργία, για να δεισ όλουσ εκείνουσ που δεν κζλεισ να βλζπεισ και, μζςα ςτθν ιερότθτα τθσ Κείασ Οειτουργίασ, να μάκεισ να τουσ ςυγχωρείσ. Ξαι, αν βλζπεισ «παρατράγουδα» ανάμεςα μασ, κουτςομπολιά, υποκριςία, επίδειξθ, προςευχιςου, ςε παρακαλϊ, ςτον Κεό εςφ και για μάσ, για να μάσ ςυγχωρζςει και να μάσ κακοδθγιςει. Άναψε ζνα κεράκι και για μάσ. Χ ευχαριςτοφμε. Ξαι ωυςικά, ςε ςυγχωροφμε. Γ. Ερχόμενοσ ςτθν Εκκλθςία, ενϊνεςαι με όλουσ τουσ χριςτιανοφσ όλθσ τθσ γθσ και του ουρανοφ. Υόςεσ Οειτουργίεσ γίνονται ςε όλο τον κόςμο κάκε Ξυριακι πρωί; Απάντθςθ: μία Οειτουργία, παγκόςμια, θ οποία όμωσ γίνεται ςυγχρόνωσ ςε πολλοφσ τόπουσ. Πία είναι θ κεία Πετάλθψθ, ζνασ ο Κεόσ, ζνα το ςϊμα των χριςτιανϊν, που ςυγκεντρϊνεται τθν ίδια ϊρα ςε όλο τον πλανιτθ, προςτίκενται ς αυτοφσ οι άγγελοι, οι άγιοι και όλεσ οι ψυχζσ, και «εκτοξεφουν» αυτι τθ ςπουδαία παγκόςμια προςευχι προσ τον Κεό. Δεν καταλαβαίνεισ τα λόγια τθσ λειτουργίασ, επειδι «είναι ςτ αρχαία»; (Ξαταλαβαίνεισ όμωσ τουλάχιςτον το «Ξφριε, ελζθςον»). Ππορείσ να πάρεισ μια μετάωραςθ και να τθ διαβάςεισ. Τμωσ ςίγουρα μπορείσ ν ανοίξεισ τθν καρδιά ςου και να μπεισ μζςα ς αυτι τθ μεγάλθ ςυντροωιά, με τουσ καλοφσ και τουσ κακοφσ (και όλοι μασ είμαςτε και καλοί και κακοί), ϊςτε όλοι μαηί ν ανεβοφμε προσ τον Κεό. Εμείσ κα ςκαρωαλϊςουμε λίγο κι Αυτόσ κα μάσ ανεβάςει πολφ. Θ ςωτθρία, ο παράδειςοσ, ο χριςτιανιςμόσ γενικά, δεν είναι υπόκεςθ ατομικι, αλλά ομαδικι. Γι αυτό δεν είναι απλι «κρθςκεία», αλλά «Εκκλθςία», δθλαδι ςυνάντθςθ όλων των ανκρϊπων. Αυτι θ ςυνάντθςθ μάσ μεταμορωϊνει και μάσ δίνει αυτό ποφ λζμε «χαρά Κεοφ». Ξαι αυτι θ χαρά, που προεκτείνεται ςτθν αιωνιότθτα, είναι ο παράδειςοσ. Τι ςυμβολίηει ο Ναόσ; Ξυριακι πρωί και μπαίνουμε ςτο Ραό Χαρά ι λφπθ δικι μασ ι των ωίλων μασ και μπαίνουμε ςτον Ραό... Χαιρετιςμοί τθσ Υαναγίασ, Υαράκλθςθ, Πεγαλοβδομάδα, εορτι του Αγίου μασ, και μπαίνουμε ςτον Ραό. Υοφ μπικαμε; Χ ζναν χϊρο γεμάτο ςυμβολιςμοφσ. Τλα όςα υπάρχουν μζςα ς αυτόν κάτι ςθμαίνουν. Ασ μάσ ωωτίςει ο Κεόσ να δϊςουμε μερικζσ πλθροωορίεσ γι αυτά. Ο αλθκινόσ Ναόσ: το ςϊμα μασ Σ αλθκινόσ Ραόσ είναι το ςϊμα μασ. Πζςα ς αυτό ωυλάςςεται θ κεία Πετάλθψθ, ς αυτό ειςζρχεται θ χάρθ του Κεοφ, όταν ςυμμετζχουμε ςτα Πυςτιρια. Γι αυτό, το ςϊμα μασ, όταν θ ψυχι ωφγει από μζςα, δεν το καίμε, αλλά το ωυλάςςουμε ςτθ γθ, ωσ κάτι ιερό. Γι αυτό, όταν ζνασ άνκρωποσ αγιάηει, δεν αγιάηει μόνο θ ψυχι του, αλλά και το ςϊμα του. Ψο αποδεικνφουν τα λείψανα των αγίων, που ευωδιάηουν ι αναβλφηουν μφρο ι μζςω αυτϊν γίνονται καφματα. Ψα λείψανα των αγίων δεν τα λατρεφουμε. Δεν είμαςτε «κοκαλολάτρεσ», οφτε ειδωλολάτρεσ. Οατρεφουμε μόνο τον Κεό. Ψα λείψανα των αγίων τα ςεβόμαςτε ωσ πολφτιμα κειμιλια, που μάσ άωθςαν οι άγιοι κλθρονομιά. 132

133 Ωςτόςο θ πείρα ζχει δείξει ότι τα ιερά αυτά κειμιλια, αγιαςμζνα από τθ χάρθ του Αγίου Υνεφματοσ, ςυχνά γίνονται αωορμζσ καυμάτων. Αντίςτοιχοσ είναι και ο ςεβαςμόσ μασ ςτισ εικόνεσ. Χεβαςμό, ανάλογο των περιςτάςεων, εκωράηουμε και για τα λείψανα, τισ ωωτογραωίεσ και τα άλλα κειμιλια των γονιϊν μασ και όλων των αγαπθμζνων μασ προςϊπων. Επειδι λοιπόν ο αλθκινόσ ναόσ του Κεοφ είναι ο «αχειροποίθτοσ ναόσ», το ςϊμα μασ, γι αυτό και ο «χειροποίθτοσ ναόσ» (ο χτιςμζνοσ, δθλαδι, από ανκρϊπινα χζρια) ολόκλθροσ ςυμβολίηει το ανκρϊπινο ςϊμα. Ψοφτο το καταλαβαίνουμε από τα εξισ: α) Χτθν αγία Ψράπεηα κάκε ναοφ (δθλ. ςτο τραπζηι, μζςα ςτο Λερό, όπου τελείται θ κεία Πετάλθψθ), όταν εγκαινιάηεται τοποκετοφνται μικρά κομματάκια από λείψανα Αγίων (όχι απαραίτθτα των Αγίων του Ραοφ). β) Χτα εγκαίνια κάκε Ραοφ ολόκλθροσ ο Ραόσ μυρϊνεται με το άγιο μφρο, όπωσ το ανκρϊπινο ςϊμα κατά το μυςτιριο του Χρίςματοσ (μετά τθ Βάπτιςθ). Γι αυτό (όπωσ ιξεραν οι παπποφδεσ μασ), αν γκρεμιςτεί ζνασ ναόσ, δεν είναι ςωςτό να πάρουμε πζτρεσ («εκκλθςόπετρεσ») και να χτίςουμε το ςπίτι μασ ι άλλα οικοδομιματα επειδι είναι μυρωμζνεσ με το άγιο μφρο και ανικουν αποκλειςτικά και μόνο ςτο Ραό. Ο Ουρανόσ ςτθ γθ Σ ναόσ επίςθσ ςυμβολίηει τον «Συρανό», το χϊρο τθσ βαςιλείασ του Κεοφ, δθλαδι (για να το ποφμε απλά) τον «παράδειςο» «εκεί όπου βρίςκονται» ο Κεόσ, οι άγγελοι, οι Άγιοι και οι υπόλοιπεσ ψυχζσ των ανκρϊπων (μόνο που κάποιοι δεν κζλουν να βρίςκονται εκεί, γιατί δεν αγαποφν, και νιϊκουν αυτόν τον χϊρο ωσ κόλαςθ αυτό είναι θ κόλαςθ). Τταν λοιπόν μπαίνουμε ςτο Ραό, ςυμβολίηουμε τθν είςοδό μασ ςτον παράδειςο, που ελπίηουμε ότι κα μάσ βάλει ο Κεόσ από τθ μεγάλθ ωιλανκρωπία Ψου, ζςτω κι αν δε μάσ αξίηει (αρκεί να Ψου το ηθτιςουμε κερμά και ταπεινά κι όχι να ςτεκόμαςτε μπροςτά Ψου ακατάδεχτοι). Γι αυτό, για να μπεισ ςτο Ραό, ςυνικωσ ανεβαίνεισ μερικά ςκαλοπάτια. Αυτι θ ςκάλα δείχνει τθ «ςκάλα των αρετϊν» (όπωσ θ ταπείνωςθ, θ αγάπθ, θ υπομονι ςτισ δυςτυχίεσ, θ ςυγχϊρεςθ των εχκρϊν), αλλά και τθ «ςκάλα τθσ άςκθςθσ», δθλ. του αγϊνα που βοθκά ςτθν απόκτθςθ αυτϊν των αρετϊν αγϊνα όπωσ θ νθςτεία, θ προςευχι, θ εξομολόγθςθ κ.τ.λ. Σ τροφλοσ του ναοφ είναι θ «υπεράνω των Συρανϊν» κζςθ του Κεοφ, γι αυτό εκεί ηωγραωίηεται πάντοτε ο Κεόσ, με τθ μορωι βζβαια του Χριςτοφ, τθ μόνθ μορωι Ψου που είδαμε οι άνκρωποι και που είναι ςωςτό να ηωγραωίηουμε. Από κάτω ηωγραωίηονται μία μία οι ςθμαντικότερεσ ωάςεισ τθσ ιςτορίασ από τθ δθμιουργία του κόςμου μζχρι τθ ςωτθρία των ανκρϊπων: πρϊτα οι Άγγελοι, από κάτω οι Υροωιτεσ, μετά οι τζςςερισ Ευαγγελιςτζσ (ςτισ κολϊνεσ που κρατοφν τον τροφλο, όπωσ τα τζςςερα ευαγγζλια ςτθρίηουν τον «ουρανό» τθσ πίςτθσ μασ) και τελικά οι Άγιοι. Αμζςωσ κάτω (ςχεδόν δίπλα) ςτουσ Αγίουσ ςτεκόμαςτε εμείσ, οι ςθμερινοί άνκρωποι, ποφ βριςκόμαςτε ςτο Ραό και προςπακοφμε να ενωκοφμε με τουσ Αγίουσ και τουσ Αγγζλουσ και, τελικά, με τον Κεό. Θ ςειρά που «κατεβαίνουν» οι εικόνεσ από τον τροφλο προσ εμάσ είναι χρονολογικι και δε ςθμαίνει ότι οι άγγελοι και οι προωιτεσ είναι «πάνω» από τουσ ευαγγελιςτζσ και τουσ αγίουσ. Απλϊσ είναι «προθγοφμενοι» απ αυτοφσ. Ωςτόςο, τθν Υαναγία και τον άγιο Λωάννθ τον Υρόδρομο τουσ ηωγραωίηουμε ανάμεςα ςτουσ αγγζλουσ. Το Λερό του Ναοφ Ψο Λερό του Ραοφ είναι το μζγα κυςιαςτιριο, όπου, ςε κάκε Οειτουργία, κυςιάηεται «αναίμακτα» (χωρίσ να τρζξει αίμα) ο Κεάνκρωποσ Χριςτόσ, με τθ μετατροπι του ψωμιοφ και του κραςιοφ ςε αλθκινό Χϊμα και Αίμα Ψου (κεία Πετάλθψθ). Χτθν κόγχθ του Λεροφ, ψθλά, ηωγραωίηεται θ Υαναγία, ενϊνοντασ τον ουρανό (τροφλο) με τθ γθ (ζδαωοσ). Θ Υαναγία ζνωςε ουρανό και γθ κάνοντασ παιδί τθσ και γεννϊντασ ωσ άνκρωπο τον Κεό. Χ αυτι τθν εικόνα ζχει τθν αγκαλιά τθσ ανοιχτι, προςτατεφοντασ και ενϊνοντασ τουσ πάντεσ, ενϊ μπροςτά τθσ, ς ζνα κφκλο από γαλάηιο ωϊσ, εικονίηεται ο Χριςτόσ. Αυτι θ εικόνα ονομάηεται «Υλατυτζρα των Συρανϊν» (= πιο πλατιά από τουσ Συρανοφσ), επειδι ο Κεόσ «δε χωράει ςτον ουρανό», αλλά ζγινε άνκρωποσ και χϊρεςε ςτθ μιτρα τθσ Κεοτόκου. Χτο κζντρο του Λεροφ υπάρχει θ αγία Ψράπεηα. Χυμβολίηει τον Ψάωο του Χριςτοφ. Υάνω ς αυτιν τοποκετείται το Ευαγγζλιο και τα Ψίμια Δϊρα (το Χϊμα και το Αίμα του Χριςτοφ). Πζςα τθσ, αν ο Ραόσ είναι εγκαινιαςμζνοσ, υπάρχουν κομματάκια από άγια λείψανα. Αριςτερά τθσ αγίασ Ψράπεηασ, ςτον τοίχο, υπάρχει ζνα άνοιγμα (κυρίδα), που ςυμβολίηει το ςπιλαιο τθσ γζννθςθσ του Χριςτοφ. Οζγεται αγία Υρόκεςθ (προ + κζςθ), επειδι εκεί είναι θ κζςθ των Ψιμίων Δϊρων πριν τοποκετθκοφν ςτθν αγία Ψράπεηα. Θ ηωι του Χριςτοφ ςτθ γθ άρχιςε ςτο ςπιλαιο (ςτθ ωάτνθ), πζραςε από τον Ψάωο και ολοκλθρϊκθκε με τθν Ανάςταςθ. Ξαι θ Οειτουργία, που είναι «επανάλθψθ» τθσ ηωισ του Χριςτοφ, αρχίηει από τθν Υρόκεςθ (ςπιλαιο), περνά από τθν αγία Ψράπεηα (άγιοσ Ψάωοσ) και τελικά αωινει τον Ψάωο κενό (άδειο), αωοφ τα Ψίμια Δϊρα επιςτρζωουν για λίγο ςτθν Υρόκεςθ, για να ωυλαχτοφν τελικά μζςα ςτο ςϊμα των πιςτϊν και του Λερζα, ο οποίοσ «καταλφει» (καταναλϊνει) όςθ κεία Πετάλθψθ δεν ζχουν μεταλάβει οι χριςτιανοί. Σι ςυμβολιςμοί που αναωζραμε είναι λίγοι, από τουσ πολλοφσ ποφ είναι ενςωματωμζνοι ςτουσ ναοφσ μασ. Σι ςυμβολιςμοί αυτοί βοθκοφν τον νου μασ να «ςκαρωαλϊςει» ςτο αλθκινά ςθμαντικό γεγονόσ που γίνεται μζςα ςτο Ραό: τθ κεία Οειτουργία και τθν ζνωςθ όλων των ανκρϊπων μεταξφ μασ και με τον Κεό, ζνωςθ που ωωτίηει τθν ψυχι μασ και τθν κάνει κατάλλθλθ για τον παράδειςο. Ιερά Μθτρόπολθ εκφμνθσ και Αυλοποτάμου 133

134 Δ. Οι νζοι και θ γλϊςςα των λειτουργικϊν κειμζνων (του Ξωνςταντίνου Χολζβα) Ψο αίτθμα για τθν αλλαγι τθσ γλϊςςασ των λειτουργικϊν κειμζνων με βρίςκει ριηικά αντίκετο. Υολλοί ζγραψαν ςχετικά και εξζωραςαν ουςιαςτικά επιχειριματα κατά των καινοτομιϊν που άκριτα ηθτοφνται από οριςμζνουσ. Κα ικελα να μείνω λίγο περιςςότερο ςτο επιχείρθμα των «καινοτόμων» ότι δικεν κα ωζρουμε τουσ νζουσ ςτθν Εκκλθςία αν χρθςιμοποιθκεί επιςιμωσ θ απλι νεοελλθνικι ςτθ Κεία Οειτουργία και γενικά ςτισ Ακολουκίεσ και ςτθν υμνογραωία. Ρρϊτον: Κυμίηω ότι ο μακαριςτόσ Αρχιεπίςκοποσ Χριςτόδουλοσ πειραματίςκθκε επί ζνα ζτοσ ςτο κζμα αυτό. Δθλαδι επί ζνα χρόνο ο Απόςτολοσ και το Ευαγγζλιο διαβάηονταν ςτουσ Ραοφσ τθσ Λ. Αρχιεπιςκοπισ Ακθνϊν και ςτο πρωτότυπο και ςτθ νεοελλθνικι απόδοςθ από το Εκλογάδιον. Σ ίδιοσ διεπίςτωςε ότι δεν υπιρξε αυξθμζνθ προςζλευςθ των νζων αγοριϊν και κοριτςιϊν και τελικά κατιργθςε τον πειραματιςμό. Άλλα είναι τα εμπόδια για τθ μειωμζνθ προςζλευςθ νζων και όχι θ γλϊςςα. Δεφτερον: Σ νζοσ και θ νζα κζλουν πρωτίςτωσ ηεςταςιά ψυχισ, ενδιαωζρον, αγάπθ. Αν ο εωθμζριοσ, ο πνευματικόσ, ο κάκε κλθρικόσ ι και ο κατθχθτισ τουσ προςεγγίςουν με ειλικρίνεια τότε κα ξεπεραςκοφν τα οποιαδιποτε γλωςςικά προβλιματα. Χε ενορίεσ που ζχω δει ςτθν Ελλάδα και ςτθν Ξφπρο, όταν υπάρχουν κλθρικοί με αγάπθ για τθ νεότθτα εκεί γεμίηουν οι ναοί από εωιβουσ και κορίτςια ακόμθ και ςτισ αγρυπνίεσ. Θ παραδοςιακι γλϊςςα και θ βυηαντινι Ωμνογραωία ζλκουν τουσ νζουσ μασ αν κάποιοσ είναι κοντά τουσ και τουσ βοθκεί να καταλάβουν. Ψα παιδιά που από μικρά εκκλθςιάηονται και κυρίωσ εκείνα που πθγαίνουν κοντά ςτουσ ψάλτεσ και μακθτεφουν δεν ζχουν κανζνα πρόβλθμα γλωςςικισ κατανοιςεωσ. Αντικζτωσ τα παιδιά που μεγαλϊνουν μακριά από τον Ραό κα ζχουν μονίμωσ πρόβλθμα κατανοιςεωσ ζςτω κι αν «μεταωραςκοφν» τα λειτουργικά κείμενα. Τρίτον: Υιςτεφω ότι το πρόβλθμα για τουσ νζουσ είναι κυρίωσ θ ελλιπισ κατιχθςι τουσ ςτα δόγματα και ςτισ αλικειεσ τθσ Σρκοδόξου Υίςτεωσ. Ξι αν ακόμθ αποδϊςουμε «Ψα Χα εκ των Χων» και ποφμε «τα δικά Χου από τα δικά Χου» τι κα καταλάβει ο ακατιχθτοσ; Υοια δικά Χου; Χε ποιόν αναωερόμαςτε και γιατί; Σμοίωσ αν ακοφςει ο νζοσ τθ ωράςθ «Ευλογθμζνθ θ βαςιλεία του πατζρα» αντί «Ευλογθμζνθ θ βαςιλεία του πατρόσ» ποια θ διαωορά; Ψο πρόβλθμά του παραμζνει είτε ακοφςει τθν παραδοςιακι ελλθνικι του Λω. Χρυςόςτομου και του Π. Βαςιλείου είτε ακοφςει τθ ςφγχρονθ ελλθνικι. Ψο τι εννοοφμε «Βαςιλεία του Κεοφ» είναι το ηθτοφμενο και τα τυχόν κενά κατανοιςεωσ δεν οωείλονται ςτθ γλωςςικι μορωι, αλλά ςτθν κατιχθςθ που γίνεται πλθμμελϊσ ι δεν γίνεται διόλου ςτο Ραό, ςτο ςπίτι και ςτο ςχολείο. Τζταρτον: Θ γλωςςικι πενία πολλϊν νζων ζχει ωκάςει ςε τζτοιο βακμό που ακόμθ και μία δόκιμθ νεοελλθνικι (ευπρεπι και όχι ακραία) δεν τθν καταλαβαίνουν πλιρωσ. Άρα διαρκϊσ κα υπάρχει το αίτθμα και νζασ «μεταωράςεωσ» ςτο όνομα τθσ καλφτερθσ κατανοιςεωσ. Κα προκλθκεί ςφγχυςθ και ανταγωνιςμόσ μεταξφ διαωόρων νεοελλθνικϊν αποδόςεων που κα διαωθμίηονται, άλλθ μεν ωσ πιο ςυντθρθτικι, άλλθ ωσ πιο προοδευτικι κ.λ.π. Τμωσ θ Εκκλθςία πρζπει να λειτουργεί παιδευτικά και μορωωτικά. Δεν κα υποβιβάςουμε τθν ιερότθτα τθσ Κείασ Οειτουργίασ ςτο όνομα του λαϊκιςμοφ και τθσ δικεν προςεγγίςεωσ των νζων. Αλλά κα προςπακιςουμε να αναβιβάςουμε το γλωςςικό επίπεδο των παιδιϊν μασ μζςω και τθσ Κείασ Οειτουργίασ, αλλά και με άλλουσ τρόπουσ. Υαραμζνει πάντα θ κεμελιϊδθσ αρχι ότι θ ςυμμετοχι ςτθ λατρευτικι ηωι είναι για τον Σρκόδοξο Χριςτιανό μία βιωματικι και όχι ορκολογιςτικι προςζγγιςθ. Ρζμπτον: Γράωουν κάποιοι ότι ο Ξφριλλοσ και ο Πεκόδιοσ βοικθςαν τουσ ςλαβικοφσ λαοφσ να αποκτιςουν λειτουργικά κείμενα ςτθ γλϊςςα τουσ, διότι δεν καταλάβαιναν τα ελλθνικά. Χφμωωνοι, αλλά για τουσ Χλάβουσ πράγματι θ βυηαντινι ελλθνικι ιταν ξζνθ γλϊςςα. Ενϊ για τα ελλθνόπουλα θ λειτουργικι και υμνογραωικι μασ γλϊςςα ΔΕΡ είναι ξζνθ γλϊςςα. Είναι απλϊσ μια παλαιότερθ μορωι τθσ δικισ τουσ γλϊςςασ. Υϊσ γίνεται όλα τα νζα παιδιά μασ, αγόρια και κορίτςια, να μακαίνουν άριςτα μία και δφο ξζνεσ γλϊςςεσ και από τθν άλλθ πλευρά να τα κεωροφμε ανίκανα να μάκουν τισ ελλθνικότατεσ λζξεισ που πικανόν να τουσ δυςκολεφουν μζςα ςτα 134

135 εκκλθςιαςτικά κείμενα; Άλλωςτε όςοι τελείωναν μζχρι το 1980 το Εξατάξιο Γυμνάςιο είχαν διδαχκεί επί 6 χρόνια Αρχαία Ελλθνικά ςε επίπεδο ικανοποιθτικό ϊςτε να κατανοοφν τθν Ξαινι Διακικθ ςτο πρωτότυπο. Ξαι εν πάςθ περιπτϊςει αν το ςθμερινό ςχολείο αωινει γλωςςικά κενά ασ βελτιϊςουμε τθν ελλθνομάκεια ςτο ςχολείο. Τχι να μεταωζρουμε το πρόβλθμα μζςα ςτθν Εκκλθςία! Ασ παφςουν, λοιπόν, οι οπαδοί των δικεν καινοτομιϊν να προωαςίηονται προωάςεισ εν αμαρτίαισ. Ασ μθν χρθςιμοποιοφν τουσ νζουσ μασ ωσ πρόςχθμα διαλφςεωσ τθσ Σρκοδόξου Οειτουργικισ Υαραδόςεωσ. Θ Εκκλθςία ςε πολφ πιο δφςκολα χρόνια λειτοφργθςε ωσ ςχολείο για τα παιδιά των υποδοφλων. Ζτςι και ςιμερα πρζπει να κρατιςει τον παραδεδομζνο γλωςςικό τφπο τθσ λατρευτικισ ηωισ για να καταςτεί ςχολείο Υίςτεωσ, ικουσ και γλϊςςασ για μικροφσ και μεγάλουσ. Θ ςθμερινι υποδοφλωςθ του Γζνουσ ςτθν υλιςτικι παγκοςμιοποίθςθ, ςτον ευδαιμονιςμό, ςτθν πανκρθςκεία και ςτον εκνομθδενιςμό είναι μία άλλθ μορωι δουλείασ που δεν απειλεί το ςϊμα, αλλά το πνεφμα και τθν ψυχι μασ. Εμμζνοντεσ ςτα πάτρια κα αντιςτακοφμε και κα νικιςουμε. Σ Άγιοσ Ξοςμάσ ο Αιτωλόσ τόνιηε ότι «Ψυχι και Χριςτόσ ςασ χρειάηονται»! Ξαι προςζκετε: «Ρα ζχετε ςτο χωριό ςασ ςχολείον ελλθνικόν, διότι και θ Εκκλθςία μασ είναι εισ τθν ελλθνικιν»! Ε. Τι δεν καταλαβαίνουμε ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ; Θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ ζχει λογικι. Θ Εκκλθςία δεν απευκφνεται μόνο ςτο ςυναίςκθμα ι ςτθν παράδοςθ. Μιλά ςτον όλο άνκρωπο και κζλει να ςυμμετζχει ο κακζνασ ςτθ ςχζςθ με το Χριςτό με όλθ του τθν φπαρξθ. Γι αυτό όλα μζςα ςτθν Εκκλθςία ζχουν τθ λογικι τουσ. Απλϊσ εμείσ είτε γιατί κανείσ δεν μασ εξιγθςε τι ςυμβαίνει ςτθ λατρεία είτε επειδι δε νοιαςτικαμε από μόνοι μασ, νιϊκουμε ότι δεν αντιλαμβανόμαςτε ότι θ λατρεία του Κεοφ είναι λογικι λατρεία. Γι αυτό και μασ φαίνονται παράξενα ὀλα όςα γίνονται ςτθν Εκκλθςία, ίςωσ και γιατί είτε δεν κοινωνοφμε ςυχνά είτε γιατί δε νιϊκουμε τθν Εκκλθςία ςπίτι μασ. Σ αυτό φζρουν ευκφνθ οι άνκρωποι που εκφράηουν τθν Εκκλθςίαμ, οι οποίοι δεν δίνουν τθν μαρτυρία που χρειάηεται εξθγϊντασ το τι γίνεται ςτθν Εκκλθςία και για ποιο λόγο. Αν όμωσ κι εμείσ ζχουμμε τθ διάκεςθ λίγο να αγαπιςουμε το Κεό και να ζρκουμε πιο κοντά ςτθ ηωι τθσ πίςτθσ τότε κα αλλάξει και ο τρόποσ που βλζπουμε τα πράγματα. Πςο για τθ γλϊςςα τθσ κείασ λατρείασ, δεν είναι εφκολο να διαγράψουμε τθν παράδοςθ που ζχει κακιερωκεί ςτθν Εκκλθςία. Ωςτόςο, μποροφμε κι εμείσ να βροφμε εφκολα κάποιο βιβλιαράκι με μετάφραςθ και, παράλλθλα, να παρακολουκοφμε και το αρχαίο και το νζο κείμενο. Αλλά θ λατρεία τθσ Εκκλθςίασ δεν μπορεί να ςτακεί μόνο ςτο νου. Αν δεν περάςει και ςτθν καρδιά του ανκρϊπου, αν δθλαδι δε γίνει ηωι ο Χριςτόσ μζςα μασ, τότε θ εκκλθςιαςτικι ηωι κα είναι απλϊσ ζνα μάκθμα που πριοςφζρει γνϊςεισ και όχι ο Χριςτόσ που δίνει νόθμα αλθκινό ςτθ ηωι μασ. 135

136 Συνάντθςθ 9 θ Ρίςτευε και μθ ερεφνα; Α. Θ Αποςτολικι Σφνοδοσ 1 Ξαί τινεσ κατελκόντεσ ἀπὸ τῆσ Ἰουδαίασ ἐδίδαςκον τοὺσ ἀδελωοὺσ ὅτι Ἐὰν μὴ περιτέμνθςκε τῷ ἔκει τῷ Πωχςέωσ, οῦ δύναςκε ςωκῆναι. 2 γενομένθσ οὖν ςτάςεωσ καὶ ηθτήςεωσ οῦκ ὀλίγθσ τῷ Υαύλῳ καὶ τῷ Βαρνάβᾳ πρὸσ αῦτοὺσ, ἔταξαν ἀναβαίνειν Υαῦλον καὶ Βαρνάβαν καί τινασ ἄλλουσ ἐξ αῦτῶν πρὸσ τοὺσ ἀποςτόλουσ καὶ πρεςβυτέρουσ εἰσ Ἰερουςαλὴμ περὶ τοῦ ηθτήματοσ τούτου. 3 Σἱ μὲν οὖν προπεμωκέντεσ ὑπὸ τῆσ ἐκκλθςίασ διήρχοντο τὴν Φοινίκθν καὶ Χαμάρειαν ἐκδιθγούμενοι τὴν ἐπιςτροωὴν τῶν ἐκνῶν, καὶ ἐποίουν χαρὰν μεγάλθν πᾶςι τοῖσ ἀδελωοῖσ. 4 παραγενόμενοι δὲ εἰσ Ἱερουςαλὴμ ἀπεδέχκθςαν ὑπὸ τῆσ ἐκκλθςίασ καὶ τῶν ἀποςτόλων καὶ τῶν πρεςβυτέρων, ἀνήγγειλάν τε ὅςα ὁ Κεὸσ ἐποίθςε μετ' αῦτῶν, καὶ ὅτι ἤνοιξε τοῖσ ἔκνεςι κύραν πίςτεωσ. 5 Ἐξανέςτθςαν δέ τινεσ τῶν ἀπὸ τῆσ αἱρέςεωσ τῶν Φαριςαίων πεπιςτευκότεσ, λέγοντεσ ὅτι δεῖ περιτέμνειν αῦτοὺσ παραγγέλλειν τε τθρεῖν τὸν νόμον Πωχςέωσ. 6 Χυνήχκθςαν δὲ οἱ ἀπόςτολοι καὶ οἱ πρεςβύτεροι ἰδεῖν περὶ τοῦ λόγου τούτου. 7 Υολλῆσ δὲ ςυηθτήςεωσ γενομένθσ ἀναςτὰσ Υέτροσ εἶπε πρὸσ αῦτούσ Ἄνδρεσ ἀδελωοί, ὑμεῖσ ἐπίςταςκε ὅτι ἀω' ἡμερῶν ἀρχαίων ὁ Κεὸσ ἐν ὑμῖν ἐξελέξατο διὰ τοῦ ςτόματόσ μου ἀκοῦςαι τὰ ἔκνθ τὸν λόγον τοῦ εῦαγγελίου καὶ πιςτεῦςαι. 8 καὶ ὁ καρδιογνώςτθσ Κεὸσ ἐμαρτύρθςεν αῦτοῖσ δοὺσ αῦτοῖσ τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον κακὼσ καὶ ἡμῖν, 9 καὶ οῦδὲν διέκρινε μεταξὺ ἡμῶν τε καὶ αῦτῶν τῇ πίςτει κακαρίςασ τὰσ καρδίασ αῦτῶν. 10 νῦν οὖν τί πειράηετε τὸν Κεόν, ἐπικεῖναι ηυγὸν ἐπὶ τὸν τράχθλον τῶν μακθτῶν, ὃν οῧτε οἱ πατέρεσ ἡμῶν οῧτε ἡμεῖσ ἰςχύςαμεν βαςτάςαι; 11 ἀλλὰ διὰ τῆσ χάριτοσ τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ πιςτεύομεν ςωκῆναι κακ' ὃν τρόπον κἀκεῖνοι. 12 Ἐςίγθςε δὲ πᾶν τὸ πλῆκοσ καὶ ἤκουον Βαρνάβα καὶ Υαύλου ἐξθγουμένων ὅςα ἐποίθςεν ὁ Κεὸσ ςθμεῖα καὶ τέρατα ἐν τοῖσ ἔκνεςι δι' αῦτῶν. 13 Πετὰ δὲ τὸ ςιγῆςαι αῦτοὺσ ἀπεκρίκθ Ἰάκωβοσ λέγων Ἄνδρεσ ἀδελωοί, ἀκούςατέ μου. 14 Χυμεὼν ἐξθγήςατο κακὼσ πρῶτον ὁ Κεὸσ ἐπεςκέψατο λαβεῖν ἐξ ἐκνῶν λαὸν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αῦτοῦ. 15 καὶ τούτῳ ςυμωωνοῦςιν οἱ λόγοι τῶν προωθτῶν, κακὼσ γέγραπται 16 μετὰ ταῦτα ἀναςτρέψω καὶ ἀνοικοδομήςω τὴν ςκθνὴν Δαυῒδ τὴν πεπτωκυῖαν, καὶ τὰ κατεςκαμμένα αῦτῆσ ἀνοικοδομήςω καὶ ἀνορκώςω αῦτήν, 17 ὅπωσ ἂν ἐκηθτήςωςιν οἱ κατάλοιποι τῶν ἀνκρώπων τὸν Ξύριον, καὶ πάντα τὰ ἔκνθ ἐω' οὓσ ἐπικέκλθται τὸ ὄνομά μου ἐπ' αῦτούσ, λέγει Ξύριοσ ὁ ποιῶν ταῦτα πάντα. 18 γνωςτὰ ἀπ' αἰῶνόσ ἐςτι τῷ Κεῷ πάντα τὰ ἔργα αῦτοῦ. 19 διὸ ἐγὼ κρίνω μὴ παρενοχλεῖν τοῖσ ἀπὸ τῶν ἐκνῶν ἐπιςτρέωουςιν ἐπὶ τὸν Κεόν, 20 ἀλλὰ ἐπιςτεῖλαι αῦτοῖσ τοῦ ἀπέχεςκαι ἀπὸ τῶν ἀλιςγθμάτων τῶν εἰδώλων καὶ τῆσ πορνείασ καὶ τοῦ πνικτοῦ καὶ τοῦ αἵματοσ. 21 Πωχςῆσ γὰρ ἐκ γενεῶν ἀρχαίων κατὰ πόλιν τοὺσ κθρύςςοντασ αῦτὸν ἔχει ἐν ταῖσ ςυναγωγαῖσ κατὰ πᾶν ςάββατον ἀναγινωςκόμενοσ. 22 Ψότε ἔδοξε τοῖσ ἀποςτόλοισ καὶ τοῖσ πρεςβυτέροισ ςὺν ὅλῃ τῇ ἐκκλθςίᾳ ἐκλεξαμένουσ ἄνδρασ ἐξ αῦτῶν πέμψαι εἰσ Ἀντιόχειαν ςὺν τῷ Υαύλῳ καὶ Βαρνάβᾳ, Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Βαρςαββᾶν καὶ Χίλαν, ἄνδρασ ἡγουμένουσ ἐν τοῖσ ἀδελωοῖσ, 23 γράψαντεσ διὰ χειρὸσ αῦτῶν τάδε Σἱ ἀπόςτολοι καὶ οἱ πρεςβύτεροι καὶ οἱ ἀδελωοὶ τοῖσ κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ Χυρίαν καὶ Ξιλικίαν ἀδελωοῖσ τοῖσ ἐξ ἐκνῶν χαίρειν. 24 Ἐπειδὴ ἠκούςαμεν ὅτι τινὲσ ἐξ ἡμῶν ἐξελκόντεσ ἐτάραξαν ὑμᾶσ λόγοισ ἀναςκευάηοντεσ τὰσ ψυχὰσ ὑμῶν, λέγοντεσ περιτέμνεςκαι καὶ τθρεῖν τὸν νόμον, οἷσ οῦ 136

137 διεςτειλάμεκα, 25 ἔδοξεν ἡμῖν γενομένοισ ὁμοκυμαδὸν, ἐκλεξαμένουσ ἄνδρασ πέμψαι πρὸσ ὑμᾶσ ςὺν τοῖσ ἀγαπθτοῖσ ἡμῶν Βαρνάβᾳ καὶ Υαύλῳ, 26 ἀνκρώποισ παραδεδωκόςι τὰσ ψυχὰσ αῦτῶν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ Ξυρίου ἡμῶν Ἰθςοῦ Χριςτοῦ. 27 ἀπεςτάλκαμεν οὖν Ἰούδαν καὶ Χίλαν καὶ αῦτοὺσ διὰ λόγου ἀπαγγέλλοντασ τὰ αῦτά. 28 ἔδοξεν γὰρ τῷ ἁγίῳ Υνεύματι καὶ ἡμῖν μθδὲν πλέον ἐπιτίκεςκαι ὑμῖν βάροσ πλὴν τῶν ἐπάναγκεσ τούτων, 29 ἀπέχεςκαι εἰδωλοκύτων καὶ αἵματοσ καὶ πνικτοῦ καὶ πορνείασ ἐξ ὧν διατθροῦντεσ ἑαυτοὺσ εὖ πράξετε. ἔρρωςκε. 30 Σἱ μὲν οὖν ἀπολυκέντεσ ἦλκον εἰσ Ἀντιόχειαν, καὶ ςυναγαγόντεσ τὸ πλῆκοσ ἐπέδωκαν τὴν ἐπιςτολήν. 31 ἀναγνόντεσ δὲ ἐχάρθςαν ἐπὶ τῇ παρακλήςει. 1 Ξατζβθκαν, όμωσ, και μερικοί από τθν Λουδαία και δίδαςκαν τουσ αδελωοφσ ςτθν Αντιόχεια, λζγοντάσ τουσ: Αν δεν περιτζμνεςτε, όπωσ το κακιζρωςε ο Mωυςισ, δεν μπορείτε να ςωκείτε. 2 Επειδι, λοιπόν, διαωϊνθςαν και είχαν όχι λίγθ ςυηιτθςθ μαηί τουσ ο Υαφλοσ κι ο Βαρνάβασ, όριςαν τον Υαφλο και τον Βαρνάβα, κακϊσ και μερικοφσ άλλουσ από αυτοφσ, να ανζβουν ςτθν Λερουςαλιμ και να ςυναντιςουν εκεί, για το ηιτθμα αυτό, τουσ αποςτόλουσ και τουσ πρεςβυτζρουσ. 3 Εκείνοι, λοιπόν, αωοφ τουσ ξεπροβόδιςε θ εκκλθςία, άρχιςαν να περιοδεφουν τθ Φοινίκθ και τθ Χαμάρεια, εξιςτορϊντασ τθν επιςτροωι των εκνικϊν και προξενοφςαν χαρά μεγάλθ ςε όλουσ τουσ αδελωοφσ. 4 Kαι όταν πια ζωταςαν ςτθν Λερουςαλιμ, ζγιναν δεκτοί από τθν εκκλθςία και από τουσ αποςτόλουσ και από τουσ πρεςβυτζρουσ, και τουσ ανάγγειλαν όςα ζκανε ο Κεόσ χρθςιμοποιϊντασ τουσ. 5 Χθκϊκθκαν, όμωσ, μερικοί από το δόγμα των Φαριςαίων, που είχαν πιςτζψει, κι ζλεγαν ότι πρζπει να τουσ περιτζμνουν αυτοφσ και να τουσ παραγγζλλουν επίςθσ να τθροφν το νόμο του Mωυςι. 6 Χυγκεντρϊκθκαν τότε οι απόςτολοι και οι πρεςβφτεροι να εξετάςουν το ηιτθμα αυτό. 7 Kαι αωοφ ζγινε πολλι ςυηιτθςθ, ςθκϊκθκε ο Υζτροσ και τουσ είπε: Άντρεσ αδελωοί, ξζρετε πολφ καλά εςείσ, πωσ από τισ πρϊτεσ κιόλασ μζρεσ ο Κεόσ από ανάμεςά μασ διάλεξε από το ςτόμα μου να ακοφςουν οι εκνικοί το κιρυγμα του Ευαγγελίου και να πιςτζψουν. 8 Kαι ο καρδιογνϊςτθσ Κεόσ τοφσ το επιβεβαίωςε δίνοντάσ τουσ το Υνεφμα το Άγιο, όπωσ και ςε μασ. 9 Kαι δεν ζκανε καμιά διάκριςθ ανάμεςα ςε μασ και ςε αυτοφσ, κακαρίηοντασ τισ καρδιζσ τουσ με βάςθ τθν πίςτθ. 1 0Γιατί, λοιπόν, προκαλείτε τϊρα το Κεό ηθτϊντασ να τεκεί πάνω ςτον τράχθλο των πιςτϊν ζνασ ηυγόσ, τον οποίο οφτε οι πατζρεσ μασ οφτε εμείσ μπορζςαμε να ςθκϊςουμε; 11Aπεναντίασ, ςτθ χάρθ του Kυρίου Λθςοφ ςτθρίηουμε και εμείσ τθ ςωτθρία μασ, όπωσ ακριβϊσ και εκείνοι 12 Χϊπαςε, τότε, όλο το πλικοσ κι άκουγαν όλοι το Βαρνάβα και τον Υαφλο, κακϊσ αυτοί διθγοφνταν όλα τα καταπλθκτικά καφματα που πραγματοποίθςε ο Κεόσ χρθςιμοποιϊντασ αυτοφσ ανάμεςα ςτουσ εκνικοφσ. 13 Kαι όταν ςταμάτθςαν αυτοί να μιλοφνε, πιρε το λόγο ο Λάκωβοσ και είπε: Άντρεσ αδελωοί, ακοφςτε με. 14 O Χυμεϊν διθγικθκε με τι τρόπο ο Κεόσ ωρόντιςε αρχικά να ξεχωρίςει για τον εαυτό του λαό από τα ζκνθ. 15 Kαι ς αυτό ςυμωωνοφν τα λόγια των προωθτϊν, όπωσ ζχουν γραωτεί: 16 Ϊςτερα από αυτά, κα ξανάρκω και κα ξαναχτίςω το ςπίτι του Δαβίδ, το πεςμζνο, και τα ερείπιά του κα τα χτίςω ξανά και κα το ανορκϊςω. 17 Ϊςτε να αναηθτιςουν τον Kφριο οι υπόλοιποι άνκρωποι κι όλοι οι εκνικοί, ςτουσ οποίουσ ζχει δοκεί το όνομά μου, λζει ο Kφριοσ, ο οποίοσ τα πραγματοποιεί όλα αυτά. 18Χτο Κεό είναι από τθν αρχι γνωςτά όλα τα ζργα του. 19 Γι αυτό, λοιπόν, εγϊ κρίνω να μθν παρεμποδίηουμε όςουσ από τουσ εκνικοφσ επιςτρζωουν ςτο Κεό, 20 αλλά να τουσ παραγγείλουμε γραπτϊσ να απζχουν από τα μολφςματα των ειδϊλων, από τθν πορνεία, από το κρζασ πνιγμζνου ηϊου και από το αίμα. 21 Άλλωςτε, ο Mωυςισ, από τισ παλιζσ ακόμα γενιζσ, ζχει εκείνουσ που τον κθρφττουν ςτισ ςυναγωγζσ, αωοφ κάκε Χάββατο διαβάηεται ο νόμοσ του. 22 Ψότε αποωάςιςαν οι απόςτολοι και οι πρεςβφτεροι μαηί με όλθ τθν εκκλθςία, να διαλζξουν από ανάμεςά τουσ άντρεσ και να τουσ ςτείλουν μαηί με τον Υαφλο και το Bαρνάβα ςτθν Aντιόχεια. Ζτςι, διάλεξαν τον Iοφδα, που τον ζλεγαν και Bαρςαββά, και το Χίλα, οι οποίοι ιταν άντρεσ με θγετικι κζςθ ανάμεςα ςτουσ αδελωοφσ, 23αωοφ ζγραψαν μζςω αυτϊν τα εξισ: Oι απόςτολοι και οι πρεςβφτεροι και οι αδελωοί, χαιρετοφμε τουσ αδελωοφσ τθσ Aντιόχειασ και τθσ Χυρίασ και τθσ Kιλικίασ, τουσ προερχόμενουσ από τουσ εκνικοφσ. 24Eπειδι ακοφςαμε ότι ιρκαν μερικοί από μασ και ςασ αναςτάτωςαν με λόγια, με αποτζλεςμα να δθμιουργιςουν προβλιματα ςυνειδιςεωσ, λζγοντάσ ςασ να περιτζμνεςτε και να τθρείτε το νόμο, πράγμα που εμείσ δεν τουσ παραγγείλαμε, 25 αποωαςίςαμε, αωοφ ςυγκεντρωκικαμε όλοι μαηί, να διαλζξουμε από ανάμεςά μασ άντρεσ και να ςασ τουσ ςτείλουμε μαηί με τουσ αγαπθτοφσ μασ Bαρνάβα και Υαφλο. 26 Aνκρϊπουσ, που ζχουν παραδϊςει τθν φπαρξι τουσ υπζρ του ονόματοσ του Kυρίου μασ Iθςοφ Xριςτοφ. 27 Χασ ζχουμε ςτείλει, λοιπόν, τον Iοφδα και το Χίλα, που κι αυτοί κα ςασ πουν προωορικά τα ίδια πράγματα. 28 Ττι, δθλαδι, πάρκθκε απόωαςθ από το Άγιο Υνεφμα κι από μασ, να μθν επιβάλλεται πια κανζνα άλλο βάροσ ςε ςασ, εκτόσ από τοφτα τα απολφτωσ αναγκαία: 29 Nα απζχετε από το κρζασ των ηϊων που κυςιάηονται ςτα είδωλα και από το αίμα και από το κρζασ πνιγμζνων ηϊων και από τθν πορνεία. Kαι όταν διατθρείτε τουσ εαυτοφσ ςασ κακαροφσ από αυτά, κα κάνετε το ςωςτό. Eυχόμαςτε να είςτε καλά. 30 Αναχϊρθςαν, λοιπόν, οι απεςταλμζνοι κι ζωταςαν ςτθν Aντιόχεια, κι αωοφ κάλεςαν το πλικοσ να ςυγκεντρωκεί, τουσ παρζδωςαν το γράμμα. 31 Kαι όταν εκείνοι το διάβαςαν, χάρθκαν για τθν ανακοφωιςθ αυτι. (Ρράξ. 15, 1-31) 137

138 Β. Ερμθνευτικά ςχόλια όπωσ κακιζρωςε ο Μωυςισ: Σι πρϊτοι χριςτιανοί μαλϊνουν για το αν κα πρζπει μαηί με τθν πίςτθ ςτο Χριςτό να ακολουκοφνε και ιουδαϊκά ζκιμα, ι όχι. Τμωσ αν ακολουκοφςε θ Εκκλθςία τα ιουδαϊκά ζκιμα, τότε ο χριςτιανιςμόσ κα ιταν ζνα παρακλάδι του ιουδαϊςμοφ και δφςκολα κα επιβίωνε. Σι Απόςτολοι πρότειναν ςτθ Εκκλθςία να υπάρξει ελευκερία ςτθν επιλογι και θ Εκκλθςία ζκεςε το κζμα ςε ςυηιτθςθ. όριςαν τον Ραφλο και τον Βαρνάβα: θ Εκκλθςία ςυηθτά όλα τα ηθτιματα που ζχουν να κάνουν με τθν πορεία τθσ ςτθ Χφνοδο. Παηεφονται οι επίςκοποι κα όςοι εκπροςωποφν το λαό του Κεοφ, όπωσ είναι οι ιερείσ ι οι κεολόγοι και ςυηθτοφν, αωοφ προςευχθκοφν και επικαλεςτοφν τθ χάρθ του Αγίου Υνεφματοσ, για να είναι οι αποωάςεισ ωωτιςμζνεσ. Θ Χφνοδοσ λειτουργεί δθμοκρατικά, αλλά ςτα μεγάλα ηθτιματα ςυνικωσ επικρατεί ομοωωνία, γιατί ο ωωτιςμόσ του Αγίου Υνεφματοσ δθμιουργεί τισ προχποκζςεισ, ϊςτε όλοι να ομοωωνιςουν. Ξαι όλοι βεβαίωσ καλοφνται να τθριςουν τισ αποωάςεισ και τισ διδαςκαλίεσ των Χυνόδων, γιατί αλλιϊσ δεν ζχει κανζνα νόθμα να γίνεται ςυηιτθςθ. Θ αποδοχι των αποωάςεων μιασ Χυνόδου από το λαό είναι και το κριτιριο για το αν μια Χφνοδοσ είναι «κανονικι», αν δθλαδι ζχει μζςα τθσ το ςτοιχείο τθσ αλικειασ και τθσ γνθςιότθτασ. Ωπιρξαν Χφνοδοι οι αποωάςεισ των οποίων δεν ζγιναν δεκτζσ από το λαό του Κεοφ, με αποτζλεςμα να ονομαςτοφν λθςτρικζσ και τελικά να μθν αναγνωριςτοφν από τθν Εκκλθςία. τότε, θ πολιτικι εξουςία πίεηε τουσ ςυμμετζχοντασ ςτθ Χφνοδο να πάρουν αποωάςεισ ςφμωωνα με τισ δικζσ τθσ επικυμίεσ (ςφνοδοσ τθσ Λζρειασ που επζβαλε τθν εικονομαχία τον 8 ο αιϊνα, ςφνοδοσ τθσ Φεράρασ -Φλωρεντίασ το 1449 που επζβαλε τθν ζνωςθ των Εκκλθςιϊν Σρκόδοξθσ και Οατινικισ). Για να εξετάςουν το ηιτθμα αυτό: ςτθν Εκκλθςία δεν υπάρχουν κζςωατα. Τταν ανακφπτει ζνα ηιτθμα δεν ιςχφει το «πίςτευε και μθ ερεφνα», αλλά γίνεται ςυηιτθςθ, διάλογοσ και κατατίκενται όλα τα επιχειριματα. Ξαι όλοι μαηί αποωαςίηουμε τελικά τι ιςχφει, ςφμωωνα με τισ πθγζσ τθσ πίςτθσ, όπωσ είναι θ Αγία Γραωι και θ Λερά Υαράδοςθ, αλλά και με βάςθ τθν ερμθνεία των πθγϊν αυτϊν ςτο ςιμερα. πάρκθκε απόφαςθ από το Άγιο Ρνεφμα κι εμάσ: οι όποιεσ αποωάςεισ ςτθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ δεν είναι αποτζλεςμα μόνο διανοθτικισ επεξεργαςίασ, αλλά και προςευχισ και ωωτιςμοφ από το Άγιο Υνεφμα. Δεν είναι μόνο το ανκρϊπινο ςτοιχείο που αποωαςίηει, αλλά και το κεϊκό που ςυνεργεί. Για να λφςουμε τισ απορίεσ μασ και τισ αμωιβολίεσ μασ δεν αρκεί απλϊσ να χρθςιμοποιοφμε τον νου και τισ γνϊςεισ μασ, αλλά να εμπιςτευόμαςτε και μζςα από τθν προςευχι τθν παρουςία του Κεοφ. να απζχετε από τα ειδωλόκυτα: θ Αποςτολικι Χφνοδοσ λειτουργεί με αγάπθ. Ραι μεν δεν υποχρεϊνει τουσ εξ εκνϊν, από τουσ ειδωλολάτρεσ, χριςτιανοφσ να ακολουκοφν τα ιουδαϊκά ζκιμα, αλλά και δεν τουσ επιτρζπει να τρϊνε από τα κρζατα των κυςιϊν, κάτι που κα οδθγοφςε τον χριςτιανιςμό ςτθν ιςοπζδωςθ, γιατί κα ιταν αποδεκτά τα ειδωλολατρικά ζκιμα. Δεν είναι τα ζκιμα που ςϊηουν, αλλά θ ςχζςθ με το Χριςτό και θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ. Γ. Είναι θ Εκκλθςία υπζρ του διαλόγου ι υπζρ του «πίςτευε και μθ ερεφνα»; Θ ωράςθ αυτι, πράγματι είναι ζνα μυςτιριο. Ξαι ο λόγοσ είναι ο εξισ: Αυτοί που τθ λζνε, αν είναι Χριςτιανοί, είναι άνκρωποι είτε αγράμματοι, είτε άςχετοι με τθ Χριςτιανικι πίςτθ. Αν πάλι τθ λζει μθ Χριςτιανόσ, (άπιςτοσ ι Υροτεςτάντθσ), τθν αποδίδει ςτουσ Χριςτιανοφσ ωσ μομωι ςκοταδιςμοφ. Κζλει να λζει δθλαδι, ότι οι Χριςτιανοί πιςτεφουν τυωλά ςε όςα τουσ λζνε, χωρίσ ζρευνα, και ότι αυτόσ είναι ο τρόποσ τουσ. Τμωσ κανζνασ από αυτοφσ δεν ξζρει να μασ πει, από ποφ προκφπτει αυτι θ ωράςθ, και αν πράγματι ποτζ οι Χριςτιανοί πίςτευαν ςε κάτι τζτοιο! Από τθν άλλθ μεριά, όταν ακοφμε αυτι τθ ωράςθ από Χριςτιανοφσ που γνωρίηουν τθν πίςτθ τουσ, τθ λζνε μόνο για να μεμωκοφν άλλουσ, ι για να αρνθκοφν ότι αυτό είναι ζνα Χριςτιανικό δόγμα. Είναι λοιπόν μια ωράςθ τφπου: "ράδιο αρβφλα" που λζνε και οι ωαντάροι. Ψθ λζνε πολλοί, όμωσ όλοι τουσ ζχουν μεςάνυχτα για τθν προζλευςι τθσ, και για τθν αξιοπιςτία τθσ! Ψι ςυμβαίνει λοιπόν; Υϊσ είναι δυνατόν, να είναι μια ωράςθ Χριςτιανικι, αλλά οι Χριςτιανοί που γνωρίηουν τθν πίςτθ τουσ, να τθν αρνοφνται; Υϊσ είναι τότε δυνατόν, αυτοί που τθ λζνε, να τθ κεωροφν πίςτθ των Χριςτιανϊν όταν οι Χριςτιανοί δεν τθν αναγνωρίηουν; Ξαι πϊσ αυτοί που τθν αποδίδουν ςτουσ Χριςτιανοφσ, δεν ξζρουν να μασ πουν από ποφ προκφπτει; Είναι ι δεν είναι θ ωράςθ αυτι Χριςτιανικό δόγμα; Γιατί κανείσ δεν γνωρίηει να μασ διαωωτίςει επαρκϊσ για τθν προζλευςθ και τθ ςθμαςία τθσ; 138

139 Είναι εντυπωςιακό, ότι τθ ωράςθ αυτι, προςπάκθςαν να τθν αναιρζςουν, τόςο οι Χριςτιανοί, όςο και οι Υροτεςτάντεσ, για να μεμωκοφν τουσ Χριςτιανοφσ, που υποτίκεται ότι τθν αποδζχονται. Ξαι για τθν αναίρεςι τθσ, χρθςιμοποιικθκαν οι δφο εξισ τρόποι: 1. Αντιπαράκεςθ Αγιογραφικοφ εδαφίου: Σ πρϊτοσ αυτόσ τρόποσ, είναι ζνασ τρόποσ θμιμάκειασ, που προκαλεί ειρωνικό μειδίαμα ςε όςουσ γνωρίηουν. Αυτόσ ο τρόποσ αναίρεςθσ, ξεκίνθςε από θμιμακείσ Υροτεςτάντεσ, και πζραςε ςε Χριςτιανοφσ που δεν γνωρίηουν τθν πίςτθ τουσ. Ζτςι ϊςτε ςιμερα, από κοινοφ, Υροτεςτάντεσ και άςχετοι Χριςτιανοί, να τον παπαγαλίηουν. Υροςπακοφν λοιπόν να πουν ότι αυτι θ ριςθ δεν είναι Χριςτιανικι, χρθςιμοποιϊντασ το εδάωιο τθσ Αγίασ Γραωισ που βρίςκεται ςτο Λωάννθσ 5/ε: 39. Χυνικωσ δεν ξζρουν οφτε καν ποφ βρίςκεται, και λζνε μόνο: "Θ Αγία Γραφι λζει: "Ερευνάτε τασ γραφάσ", άρα πρζπει να ερευνάμε, και το "πίςτευε και μθ ερεφνα είναι αντιχριςτιανικι ριςθ". Υράγματι, ςτο εδάωιο εκείνο, λζει αυτι τθ ωράςθ. Τμωσ δεν λζει μόνο αυτι! Σλόκλθρο το εδάωιο είναι το εξισ, μαηί με το επόμενο εδάωιο, το 40: "39 ερευνάτε τασ γραφάσ, ότι υμείσ δοκείτε εν αυταίσ ηωιν αιϊνιον ζχειν και εκείναί ειςιν αι μαρτυροφςαι περί εμοφ 40 και ου κζλετε ελκείν προσ με ίνα ηωιν ζχθτε". Πε απλά λόγια, ςτο εδάωιο αυτό, λζει ο Χριςτόσ: "Ερευνάτε τισ γραφζσ, επειδι κεωρείτε ότι ζτςι κα βρείτε ηωι, και (πράγματι), αυτζσ είναι που μαρτυροφν για Εμζνα. Αλλά δεν κζλετε να ζρκετε προσ Εμζνα, για να ζχετε ηωι". Τπωσ παρατθρείτε, το εδάωιο δεν ζχει καμία ςχζςθ με τθ χριςθ που κάνουν οι θμιμακείσ εκείνοι, που το χρθςιμοποιοφν εναντίον του: "Υίςτευε και μθ ερεφνα". Γιατί αν και πράγματι υπάρχει ςτο εδάωιο θ ωράςθ: "ερευνάτε τασ γραφάσ", δεν είναι μόνθ τθσ. Σι θμιμακείσ χρθςιμοποιοφν τθ ωράςθ ξεκομμζνθ, και όταν τθ χρθςιμοποιοφν ζτςι, ωαίνεται ωσ Υροςτακτικι. Χαν να προςτάηει δθλαδι ο Χριςτόσ, να "ερευνάμε τισ γραωζσ". Τμωσ ο Χριςτόσ, δεν χρθςιμοποιεί εκεί προςτακτικι. Θ ωράςθ "ερευνάτε τασ γραωάσ", είναι μζροσ μιασ ευρφτερθσ πρόταςθσ, όπου ο Χριςτόσ λζει ότι καλι είναι μεν θ ζρευνα των Γραφϊν, αλλά για να βρει κάποιοσ ηωι, πρζπει να πιςτζψει και να ΡΑΕΛ ςτον Χριςτό, ο οποίοσ μαρτυρείται προωθτικά από τισ γραωζσ. Σ Χριςτόσ εδϊ λοιπόν, οφτε αρνείται τθν ζρευνα των γραωϊν, αλλά οφτε τθν προςτάηει. Πάλιςτα λζει ότι δεν είναι το ςθμαντικότερο πράγμα για τθ ςωτθρία, μάλιςτα είναι και ανεπαρκισ από μόνθ τθσ! Ξαι αυτό ςθμαίνει, ότι ΞΑΞΩΧ χρθςιμοποιοφν κάποιοι αυτό το εδάωιο, ενάντια ςτο "Υίςτευε και μθ Ερεφνα". 2. Ρονθριά με τα ςθμεία ςτίξθσ Σ δεφτεροσ τρόποσ που χρθςιμοποιείται για τθν αναίρεςθ του: "Υίςτευε και μθ ερεφνα", είναι διπλά πονθρόσ. Ξάποιοι, όταν ακοφνε αυτι τθ ωράςθ με τθν οποία ωυςικά δεν ςυμωωνοφν, ςκζωτοναι πονθρά: "Λεσ να υπάρχει πράγματι αυτι θ φράςθ ςτθν Ορκόδοξθ γραμματεία, και να διαψευςκϊ αν τθν αρνθκϊ;" Υροτιμοφν λοιπόν, αντί να τθν αρνθκοφν, να τθν ΑΟΟΣΛΩΧΣΩΡ και να αντιςτρζψουν το νόθμά τθσ. Οζνε λοιπόν ςε όςουσ τουσ κατθγοροφν για το: "Υίςτευε, και μθ Ερεφνα": "-Βάηετε λάκοσ το κόμμα ςτθ φράςθ. Το κόμμα πάει ςτο "μθ", και όχι ςτο "πίςτευε". Θ φράςθ είναι: "Ρίςτευε και μθ, ερεφνα". Δθλαδι: "Είτε πιςτεφεισ, είτε όχι, να ερευνάσ". Ζτςι και τθ ωράςθ κρατάνε, και αντιςτρζωουν το νόθμά τθσ, νιϊκοντασ αςωαλείσ! Αν όμωσ κάποιοσ τουσ ρωτιςει: "Υοφ το βρικατε αυτό γραμμζνο με το κόμμα ζτςι;", ωυςικά δεν ξζρουν να του απαντιςουν. Γιατί είναι και αυτι μια εντελϊσ αυκαίρετθ κζςθ. Υιςτεφουμε ότι κα ςυμωωνείτε μαηί μασ, ότι το κζμα ζχει "ςαςπζνσ"! Είναι πολφ ενδιαωζρον, το τι ςυμβαίνει γφρω από μια ωράςθ, τθν οποία ΣΩΔΕΛΧ γνωρίηει από ποφ προκφπτει, αλλά τόςοι πολλοί τθ χρθςιμοποιοφν, ι αγωνίηονται με αλλοιϊςεισ να τθν αναιρζςουν! Ασ δοφμε παραδείγματα που καλοφν ςε ζρευνα, από τθν Σρκόδοξθ υμνογραωία: Θ Ανάςταςθ του Χριςτοφ, είναι το κεντρικό Χριςτιανικό δόγμα. Αν λοιπόν θ Εκκλθςία μασ επιτρζπει, και μάλιςτα μασ ΥΦΣΨΦΕΥΕΛ να ερευνιςουμε τθν ίδια τθν Ανάςταςθ του Χριςτοφ, πόςο μάλλον όλα τα άλλα! Τχι μόνο ο Χριςτόσ δεν είπε ςτον ("άπιςτο") Κωμά "πίςτευε και μθ ερεφνα", αλλά τον προζτρεψε να ελζγξει με τα ίδια του τα χζρια τισ τρφπεσ από τα καρωιά Ψου! Αυτά τα απλά, αποτελοφν απόδειξθ, πωσ θ Σρκοδοξία ΥΦΣΨΦΕΥΕΛ να ερευνιςουμε... Θ προζλευςθ του "πίςτευε και μθ ερεφνα". Θ ιδεολογία αυτι, τθσ "πίςτθσ χωρίσ ζρευνα", με άλλα λόγια ωυςικά, ανάγεται ςτθν αρχαιότθτα. Ανιχνεφςαμε τισ καταβολζσ τθσ, από τθ ωιλοςοωία του Υλάτωνα. Μςωσ είναι και αρχαιότερθ, και απλϊσ ο Υλάτωνασ τθν επανζλαβε. Σ Υλάτωνασ μζςα ςτο κεολογικό του πνεφμα ουδζποτε χρθςιμοποίθςε αλλθγορικι ερμθνεία των μφκων ι τθν κριτικι τουσ, αλλά ανάωερε πάντοτε με ςεβαςμό τουσ "κεοφσ" (Φίλθβ. 12, c) «το δϋ εμόν δζοσ αεί προσ τα των κεϊν ονόματα ουκ ζςτι κατϋ άνκρωπον αλλά πζρα του μεγίςτου ωόβου». Αυτά ιταν επιδράςεισ τθσ ευςεβοφσ του καταγωγισ τθν οποία παρζλαβε κατά τα παιδικά του χρόνια. Θ καρδιά του είχε νικιςει και ς αυτόν τισ αμωιβολίεσ του πνεφματοσ, και ςτον Ψίμαιο (40, d) αναγνωρίηει τθν παραδιδόμενθ Σμθρικι και Θςιόδεια γζνεςθ και τθν ςειρά τουσ: «καίπερ άνευ τε εικότων και αναγκαίων αποδείξεων» Αυτι θ ωράςθ, είναι: "πίςτευε και μθ ερεφνα", με άλλα λόγια. Δεν χρειάηονται αποδείξεισ δθλαδι για να δεχκεί τθν πίςτθ αυτι. Φυςικά το "πίςτευε και μθ ερεφνα" υπιρχε ςε κάκε περίοδο και ςε κάκε περιοχι τθσ ανκρϊπινθσ ιςτορίασ, (με γνωςτότερο τον Υαπικό μεςαίωνα), ωσ πρακτικι αυτϊν που δεν είχαν επιχειριματα, για να ςτθρίξουν τισ απόψεισ τουσ. Τμωσ μια τζτοια αναηιτθςθ δεν είναι του παρόντοσ άρκρου. [2] 139

140 Υαρ' όλα αυτά που ιδθ είπαμε, τι κα λζγατε, αν ςασ διαβεβαιϊναμε, ότι εν τζλει, το: "πίςτευε και μθ ερεφνα", είναι πραγματικά Χριςτιανικι ριςθ; Απίςτευτο; Ασ το ΕΦΕΩΡΘΧΣΩΠΕ! Γράωει ο Ακανάςιοσ Κεολόγοσ: "...ΑΟΟΑ ΥΛΧΨΕΩΕ ΕΛΧ ΥΑΨΕΦΑ, ΠΘ ΕΦΕΩΡΘΧΕΛΧ ΔΕ ΨΣ ΥΦΑΓΠΑ ΥΦΣΧΞΩΡΕΛ ΨΣΡ ΩΛΣΡ, ΠΘ ΥΣΟΩΥΦΑΓΠΣΡΩΡ ΨΘΡ ΑΩΨΣΩ ΓΕΡΡΘΧΛΡ ΑΡΩΠΡΕΛ ΨΣ ΥΡΕΩΠΑ ΨΣ ΑΓΛΣΡ, ΠΘ ΕΞΗΘΨΩΡ ΨΣ ΨΘΧ ΑΓΛΑΧ ΨΦΛΑΔΣΧ ΠΩΧΨΘΦΛΣΡ..." (Ακανάςιοσ Κεολόγοσ, Quaestiones ad Antiochum Vol 28 page 600 line ) Ψο "πίςτευε και μθ ερεφνα" λοιπόν, δεν είναι ζτςι ςκζτο ςτθ Χριςτιανικι του μορωι. Ζχει ςυγκεκριμζνθ εωαρμογι. Ψο Χριςτιανικό "πίςτευε και μθ ερεφνα", ιςχφει ΠΣΡΣ ΓΛΑ ΚΕΠΑΨΑ ΑΞΨΛΧΨΣΩ. Δθλαδι ιςχφει μόνο για το: "ΥΩΧ" τθσ Αγίασ Ψριάδοσ. Για τίποτα άλλο! Ξαι ο λόγοσ είναι ότι αυτά τα ηθτιματα είναι καταςτάςεισ εκτόσ χρόνου, ζξω από τθν εμπειρία μασ, και είναι αςφλλθπτα. Ξαι γίνονται κατανοθτά, μόνο για όςουσ ΨΑ ΒΛΩΧΣΩΡ όταν ενϊνονται με τον Κεό και κακίςτανται άχρονοι, ςυνεπϊσ ΚΕΣΟΣΓΣΛ. Σι άλλοι δεν είναι δυνατόν να τα κατανοιςουν, όπωσ ο εκ γενετισ τυωλόσ δεν κατανοεί το κόκκινο χρϊμα, όςο κι αν του το εξθγιςεισ. Αν ο τυωλόσ ςου ηθτάει επίμονα: "Ρεσ μου ΡΩΣ είναι το κόκκινο χρϊμα", κα του εξθγιςεισ μεν ΨΛ είναι, αλλά πάλι δεν κα το εννοιςει εμπειρικά. Ξαι ςτο τζλοσ κα του πεισ: "μθ το ψάχνεισ". Ζτςι και για τθν Αγία Ψριάδα. Πποροφμε να κατανοιςουμε με τθν ζρευνα το "Ψι" είναι, και "Υοιοσ" είναι ο Κεόσ. Αλλά ποτζ δεν κα μπορζςουμε να καταλάβουμε το "Υωσ". Πόνο λοιπόν ΧΨΣ "ΥΩΧ" ΨΘΧ ΑΓΛΑΧ ΨΦΛΑΔΣΧ ζχει εωαρμογι θ "μθ ζρευνα". Ρα καταλαβαίνουμε τι λζμε. Ψο "τι" και το "ποιοσ", ακόμα και ςτθν Αγία Ψριάδα είναι ερευνιςιμο, και μάλιςτα καλοφμαςτε να το ερευνάμε. Δ. Το αλφαβθτάρι τθσ πίςτθσ «Αν πιςτεφεισ ςτο Θεό, δεν το κάνεισ επειδι κάποιεσ κεωρθτικζσ αρχζσ ςτο υπαγορεφουν ι κάποιοσ ιδρυματικόσ κεςμόσ ςου εγγυάται τθν φπαρξι του. Τον πιςτεφεισ, γιατί το πρόςωπο του, ι προςωπικι φπαρξθ του Θεοφ, ςου γεννάει εμπιςτοςφνθ. Τα ζργα του και θ ιςτορικι του «πράξθ» -οι παρεμβολζσ του μζςα ςτθν Ιςτορία- ςε κάνουν να κζλεισ μια ςχζςθ μαηί του. Βζβαια, θ ςχζςθ που κεμελιϊνει τθν πίςτθ, μπορεί να είναι άμεςθ, μπορεί όμωσ να είναι και ζμμεςθ ςχζςθ. Ππωσ και με ζνα ανκρϊπινο πρόςωπο: Ριςτεφω ςε κάποιον, τον εμπιςτεφομαι, όταν τον ζχω ςυναντιςει, τον γνωρίηω, ςχετίηομαι άμεςα μαηί του. Αλλά πιςτεφω και ςε κάποιον που δεν τον γνωρίηω προςωπικά, όταν οι μαρτυρίεσ ζμπιςτων ςε μζνα ανκρϊπων εγγυϊνται τθν αξιοπιςτία του. Ππωσ πιςτεφω και ςε ζνα καλλιτζχνθ που ποτζ δεν γνϊριςα, όταν το ίδιο το ζργο του γεννάει μζςα μου εμπιςτοςφνθ και καυμαςμό για το πρόςωπο του». Γιανναράσ Χριςτοσ, «Αλφαβθτάρι τθσ πίςτθσ», 13θ ζκδ., Δόμοσ, Ακινα 2006, ςελ. 26 Ε. Ρίςτευε και μθ, ερεφνα «Μιπωσ πθγαίνεισ ςτα πάρτι και χορεφεισ αμαρτωλοφσ χοροφσ;». «Μιπωσ δεν πθγαίνεισ κάκε Κυριακι ςτθν εκκλθςία και ςτο κατθχθτικό;». «Μιπωσ κάνεισ αμαρτίεσ τθσ γλϊςςθσ; των ματιϊν; των αυτιϊν; των χεριϊν; των ποδιϊν; και διάφορα άλλα;». Υρόκειται για τον «Υαιδικό Σδθγό Εξομολογιςεωσ», που μοιράςτθκε ςτα μουλωχτά πριν μερικζσ μζρεσ από ιερείσ ςτουσ...«αμαρτωλοφσ» 8χρονουσ μακθτζσ του 17ου Δθμοτικοφ Χχολείου Υεριςτερίου, κατά τθ διάρκεια ςχολικοφ εκκλθςιαςμοφ ςτον Λ. Ρ. Αγίου Λερόκεου, γεγονόσ που προκάλεςε τθν αντίδραςθ γονιϊν και εκπαιδευτικϊν. Είναι ξεκάκαρο ότι θ εκκλθςία διεκδικεί το δικό τθσ μερίδιο ςτθ μεκοδευμζνθ επιχείρθςθ ιδεολογικισ χειραγϊγθςθσ τθσ μακθτικισ νεολαίασ. Χτόχοσ τθσ: Πακθτζσ - «αμοιβάδεσ» (βλ. μονοκφτταροσ οργανιςμόσ), ακίνδυνοι για το ςφςτθμα, επικίνδυνοι για τθν ανκρϊπινθ εξζλιξθ. Ζτςι, ςυςτθματικά και μεκοδικά, επιδιϊκει να 140

141 επιβάλει το ςκοταδιςμό, μπολιάηοντασ ψυχζσ με τρόμο και ενοχζσ, διαμορωϊνοντασ ςυνειδιςεισ που κα υπακοφν αντί να ακοφν, που κα κυριαρχοφνται από το ωόβο μιπωσ πζςουν, ϊςτε να ςζρνονται μια ηωι. Είναι καιρόσ να εξαςωαλιςτεί θ πραγματικι ελευκερία των μακθτϊν ςτθν επιλογι κρθςκεφματοσ ι όχι, χωρίσ πεικαναγκαςμοφσ και υποχρεωτικζσ ςυμμετοχζσ ςε κρθςκευτικζσ τελετζσ, εκκλθςιαςμοφσ και εκδθλϊςεισ που ςτόχο ζχουν τθ διαμόρωωςθ ςυνειδιςεων υποταγμζνων ςτο «πίςτευε και μθ ερεφνα». ΣΤ. Ζνα ανζκδοτο Ζνασ άκεοσ κακθγθτισ τθσ ωιλοςοωίασ ςυηθτά με ζναν ωοιτθτι του, για τθν ςχζςθ μεταξφ επιςτιμθσ και πίςτθσ ςτον Κεό. Ξακθγθτισ: Οοιπόν, πιςτεφεισ ςτον Κεό; Φοιτθτισ: Βεβαίωσ, κφριε. Ξακ.: Είναι καλόσ ο Κεόσ; Φοιτ.: Φυςικά. Ξακ.: Είναι ο Κεόσ παντοδφναμοσ; Φοιτ.: Ραι Ξακ.: Σ αδερωόσ μου πζκανε από καρκίνο παρότι παρακαλοφςε τον Κεό να τον γιατρζψει και προςευχόταν ςε Αυτόν. Σι περιςςότεροι από εμάσ κα προςπακοφςαν να βοθκιςουν αυτοφσ που ζχουν τθν ανάγκθ τουσ.υοφ είναι θ καλοςφνθ του Κεοφ λοιπόν; Φοιτ.:... Ξακ.: Δεν μπορείσ να απαντιςεισ, ζτςι δεν είναι; Ασ ξαναρχίςουμε μικρζ μου. Είναι καλόσ ο Κεόσ; Φοιτ.: Ραι. Ξακ.: Είναι καλόσ ο διάβολοσ; Φοιτ.: Τχι. Ξακ.: Υοιοσ δθμιοφργθςε τον διάβολο; Φοιτ.: Σ...Κεόσ... Ξακ.: Χωςτά. Υεσ μου παιδί μου, υπάρχει κακό ς' αυτόν τον κόςμο; Φοιτ.: Ραι. Ξακ.: Ψο κακό βρίςκεται παντοφ, ζτςι δεν είναι; Ξαι ο Κεόσ ζπλαςε τα πάντα, ςωςτά; Φοιτ.: Ραι. Ξακ.: Άρα λοιπόν ποιοσ δθμιοφργθςε το κακό; Φοιτ.:... Ξακ.: Ωπάρχουν αρρϊςτιεσ; Ανθκικότθτα; Πίςοσ; Αςχιμια; Τλα αυτά τα τρομερά ςτοιχεία υπάρχουν ς' αυτόν τον κόςμο, ζτςι δεν είναι; Φοιτ.: Πάλιςτα. Ξακ.: Οοιπόν, ποιόσ τα δθμιοφργθςε; Φοιτ.:... Ξακ.: Θ επιςτιμθ λζει ότι χρθςιμοποιείσ τισ 5 αιςκιςεισ ςου για να αναγνωρίηεισ το περιβάλλον γφρω ςου και να προςαρμόηεςαι ςε αυτό. Υεσ μου παιδί μου, ζχεισ δει ποτζ τον Κεό; Φοιτ.: Τχι, κφριε. Ξακ.: Ζχεισ ποτζ αγγίξει το Κεό; Ζχεισ ποτζ γευτεί το Κεό, μυρίςει το Κεό ςου; Ξαι τζλοσ πάντων, ζχεισ ποτζ αντιλθωκεί με κάποια από τισ αιςκιςεισ ςου το Κεό; Φοιτ.:...Τχι, κφριε. Φοβάμαι πωσ όχι. Ξακ.: Ξαι παρόλα αυτά πιςτεφεισ ακόμα ςε Αυτόν; Φοιτ.: Ραι. Ξακ.: Χφμωωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότθτα μελζτθσ των αποτελεςμάτων ενόσ ωαινομζνου πρωτόκολλο, θ επιςτιμθ υποςτθρίηει ότι ο Κεόσ ςου δεν υπάρχει. Ψι ζχεισ να απαντιςεισ ςε αυτό, παιδί μου; Φοιτ.: Ψίποτα. Εγϊ ζχω μόνο τθν πίςτθ μου. Ξακ.: Ραι, θ πίςτθ. Ξαι αυτό είναι το πρόβλθμα τθσ επιςτιμθσ. Φοιτ: Ξακθγθτά, υπάρχει κάτι που το ονομάηουμε κερμότθτα; Ξακ.: Ραι. Φοιτ.: Ξαι υπάρχει κάτι που το ονομάηουμε κρφο; Ξακ.: Ραι. Φοιτ.: Τχι, κφριε. Δεν υπάρχει. Ππορεί να ζχεισ μεγάλθ κερμότθτα, ακόμα περιςςότερθ κερμότθτα, υπερκερμότθτα, καφςωνα, λίγθ κερμότθτα ι κακόλου κερμότθτα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάηεται κρφο. Ππορεί να χτυπιςουμε 458 βακμοφσ υπό το μθδζν, που ςθμαίνει κακόλου κερμότθτα, αλλά δεν μποροφμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάηεται «κρφο». «Ξρφο» είναι μόνο μια λζξθ, που χρθςιμοποιοφμε για να περιγράψουμε τθν απουςία κερμότθτασ. Δεν μποροφμε να μετριςουμε το κρφο. Θ κερμότθτα είναι ενζργεια. Ψο κρφο δεν είναι το αντίκετο τθσ κερμότθτασ, κφριε, είναι απλά θ απουςία τθσ. Χτθν αίκουςα επικρατεί ςιγι

142 Φοιτ.: Χκεωτείτε το ςκοτάδι, κακθγθτά. Ωπάρχει κάτι που να ονομάηουμε ςκοτάδι; Ξακ.: Ραι, τι είναι θ νφχτα αν δεν υπάρχει ςκοτάδι; Φοιτ.: Ξάνετε και πάλι λάκοσ, κφριε κακθγθτά. Ψο «ςκοτάδι» είναι θ απουςία κάποιου άλλου παράγοντα. Ππορεί να ζχεισ λιγοςτό ωωσ, κανονικό ωωσ, λαμπερό ωωσ, εκτυωλωτικό ωωσ... Αλλά, όταν δεν ζχεισ ωωσ, δεν ζχεισ τίποτα και αυτό το ονομάηουμε ςκοτάδι, ζτςι δεν είναι; Χτθν πραγματικότθτα το ςκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπιρχε κα μποροφςεσ να κάνεισ το ςκοτάδι ςκοτεινότερο. Ξακ.: Υου κζλεισ να καταλιξεισ με όλα αυτά, νεαρζ; Φοιτ.: Ξφριε, ότι θ ωιλοςοωικι ςασ ςκζψθ είναι ελαττωματικι. Ξακ.: Ελαττωματικι!; Πιπωσ μπορείσ να μου εξθγιςεισ γιατί; Φοιτ.: Ξακθγθτά, ςκζωτεςτε μζςα ςτα όρια τθσ δυαδικότθτασ. Ωποςτθρίηετε ότι υπάρχει θ ηωι και μετά υπάρχει και ο κάνατοσ, ζνασ καλόσ Κεόσ και ζνασ κακόσ Κεόσ. Βλζπετε τθν ζννοια του Κεοφ ςαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρθκεί. Ξφριε, θ επιςτιμθ δεν μπορεί να εξθγιςει οφτε κάτι τόςο απλό όπωσ τθν ςκζψθ. Χρθςιμοποιεί τθν θλεκτρικι και μαγνθτικι ενζργεια, αλλά δεν ζχει δει ποτζ, πόςο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτιν τθν ενζργεια. Ψο να βλζπεισ το κάνατο ςαν το αντίκετο τθσ ηωισ είναι ςαν να αγνοείσ το γεγονόσ ότι ο κάνατοσ δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομοσ. Σ κάνατοσ δεν είναι το αντίκετο τθσ ηωισ: είναι απλά θ απουςία τθσ. Ψϊρα πείτε μου, κακθγθτά. Διδάςκετε ςτουσ ωοιτθτζσ ςασ ότι εξελίχτθκαν από μια μαϊμοφ; Ξακ.: Εάν αναωζρεςαι ςτθν ωυςικι εξελικτικι πορεία, τότε ναι, και βζβαια. Φοιτ.: Ζχετε ποτζ παρακολουκιςει με τα μάτια ςασ τθν εξζλιξθ; Ξακ.:... Φοιτ.: Εωόςον κανζνασ δεν παρακολοφκθςε ποτζ τθν διαδικαςία εξζλιξθσ επιτόπου και κανζνασ δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτι θ διαδικαςία δεν ςταματά ποτζ, τότε διδάςκεται τθν προςωπικι ςασ άποψθ επί του κζματοσ. Ψότε μιπωσ δεν είςτε επιςτιμονασ, αλλά απλά ζνασ κιρυκασ; Ξακ.:... Φοιτ.: Ωπάρχει κάποιοσ ςτθν τάξθ που να ζχει δει τον εγκζωαλο του κακθγθτι; Υου να ζχει ακοφςει ι νιϊςει ι ακουμπιςει ι μυρίςει τον εγκζωαλο του κακθγθτι; Ξανζνασ. Άρα ςφμωωνα με τουσ κανόνεσ του εμπειρικοφ, ελεγχόμενου και με δυνατότθτα προβολισ πρωτόκολλου, θ επιςτιμθ ιςχυρίηεται ότι δεν ζχετε εγκζωαλο, κφριε. Ξαι αωοφ είναι ζτςι τα πράγματα, τότε, με όλο τον ςεβαςμό, πϊσ μποροφμε να εμπιςτευτοφμε αυτά που διδάςκετε, κφριε; Ξακ.: Που ωαίνεται ότι απλά κα πρζπει να ςτθριχτείσ ςτθν πίςτθ ςου, παιδί μου. Φοιτ.: Αυτό είναι, κφριε... Σ ςφνδεςμοσ μεταξφ του ανκρϊπου και του Κεοφ είναι θ ΥΛΧΨΘ. Αυτι είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ηωντανά. Αυτόσ ο νεαρόσ ωοιτθτισ ιταν ο ALBERT EINSTEIN... Η. Ο κόςμοσ είναι υπζρ τθσ ελευκερίασ τθσ ςκζψθσ ι του «πίςτευε και μθ ερεφνα»; Αν ςκεφτοφμε τθν πλφςθ εγκεφάλου που μασ κάνει ςιμερα θ τθλεόραςθ, θ οποία κζλει να μασ πείςει πωσ ό,τι μασ ςερβίρει ωσ πραγματικότθτα είναι και θ αλικεια, μάλλον εδϊ ιςχφει περιςςότερο το «πίςτευε και μθ ερεφνα» και όχι ςτθν Εκκλθςία. Γιατί ςτθν Εκκλθςία είναι αυτονόθτο ότι επιτρζπεται και να ςκεφτείσ και να προβλθματιςτείσ και να αναηθτιςεισ απαντιςεισ. Το πρόβλθμα βρίςκεται όταν κζλεισ με τισ δυνατότθτεσ του μυαλοφ ςου, που είναι ςυγκεκριμζνεσ, να προςεγγίςεισ το μυςτιριο του αςφλλθπτου και άπειρου Κεοφ. Εκεί κανείσ χρειάηεται να προβλθματιςτεί και να πει ςτον εαυτό του ότι δεν είναι εφικτό κάτι τζτοιο. Είναι θ πίςτθ προϊόν λογικισ επεξεργαςίασ; Δεν απορείπτει θ πίςτθ τθν λογικι, αλλά δεν εξαντλείται ς αυτιν. Ο Κεόσ περιςςότερο βιϊνεται και λιγότερο κατανοείται με λογικά επιχειριματα. Ρόςο λογικό είναι το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα να παραμζνει ακζραιο 1650 χρόνια μετά το κάνατό του; Ρόςο λογικό είναι αυτό που πιςτεφουμε, ότι κοινωνοφμε το Σϊμα και το Αίμα του Χριςτοφ ςτθ Κεία Ευχαριςτία;(όμωσ αν ςκεφτοφμε ότι κανείσ από εμάσ δεν πακαίνει τίποτε ενϊ κοινωνοφμε από το ίδιο ποτιριο, κα διαπιςτϊςουμε ότι υπάρχουν γεγονότα και ςθμεία που υπερβαίνουν τθ λογικι μασ). Ρόςο λογικά είναι τα καφματα τα οποία ςυμβαίνουν ςτθ ηωι μασ; Θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ ζχει λογικι, αλλά δεν περιορίηεται ςτθ λογικι. Πμωσ το να ςυηθτάσ και να προβλθματίηεςαι είναι ςθμαντικό και επιτρεπτό. Άλλωςτε ο Κεόσ μασ ζπλαςε ελεφκερουσ και θ ελευκερία είναι ςε όλουσ τουσ τομείσ τθσ ανκρϊπινθσ φπαρξθσ, και ςτον νου. Πςοι άνκρωποι ιςχυρίηονται ότι πιςτεφουν ςτο Κεό, αλλά φοβοφνται τον διάλογο και τον προβλθματιςμό, ζχουν αναςφάλεια ωσ προσ τθν πίςτθ τουσ και κζλουν να επιβάλουν τον δρόμο τουσ ςτουσ άλλουσ. Αυτόσ όμωσ ιταν ο δρόμοσ τθσ Λεράσ Εξζταςθσ, που θ Ορκοδοξία ουδζποτε ζκανε αποδεκτό ςτθν κεολογία και τθν πράξθ τθσ. Ο κόςμοσ μασ κζλει ελεφκερουσ ωσ προσ το Κεό, όχι όμωσ ελεφκερουσ ωσ προσ τθν αμαρτία. Θ επιςτιμθ προχποκζτει ελευκερία ςκζψθσ, αλλά θ επιςτιμθ δεν πρζπει να μπαίνει ςτουσ δρόμουσ τθσ πίςτθσ, γιατί θ πίςτθ ζχει το δικό τθσ προςανατολιςμό. 142

143 Συνάντθςθ 10 θ Ράκθ και εξαρτιςεισ Α. Θ απελευκζρωςθ του Ρζτρου από τθ φυλακι 1 Ξατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδθσ ὁ βαςιλεὺσ τὰσ χεῖρασ κακῶςαί τινασ τῶν ἀπὸ τῆσ ἐκκλθςίασ. 2 ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελωὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ. 3 καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεςτόν ἐςτι τοῖσ Ἰουδαίοισ, προςέκετο ςυλλαβεῖν καὶ Υέτρον ἦςαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀηύμων 4 ὃν καὶ πιάςασ ἔκετο εἰσ ωυλακήν, παραδοὺσ τέςςαρςι τετραδίοισ ςτρατιωτῶν ωυλάςςειν αῦτόν, βουλόμενοσ μετὰ τὸ πάςχα ἀναγαγεῖν αῦτὸν τῷ λαῷ. 5 ὁ μὲν οὖν Υέτροσ ἐτθρεῖτο ἐν τῇ ωυλακῇ προςευχὴ δὲ ἦν ἐκτενῶσ γινομένθ ὑπὸ τῆσ ἐκκλθςίασ πρὸσ τὸν Κεὸν ὑπὲρ αῦτοῦ. 6 Ὅτε δὲ ἤμελλεν αῦτὸν προάγειν ὁ Ἡρῴδθσ, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Υέτροσ κοιμώμενοσ μεταξὺ δύο ςτρατιωτῶν δεδεμένοσ ἁλύςεςι δυςί, ωύλακέσ τε πρὸ τῆσ κύρασ ἐτήρουν τὴν ωυλακήν. 7 καὶ ἰδοὺ ἄγγελοσ Ξυρίου ἐπέςτθ καὶ ωῶσ ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι πατάξασ δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Υέτρου ἤγειρεν αῦτὸν 143

144 λέγων Ἀνάςτα ἐν τάχει καὶ ἐξέπεςον αῦτοῦ αἱ ἁλύςεισ ἐκ τῶν χειρῶν. 8 εἶπέ τε ὁ ἄγγελοσ πρὸσ αῦτόν Υερίηωςαι καὶ ὑπόδθςαι τὰ ςανδάλιά ςου. ἐποίθςε δὲ οὕτω καὶ λέγει αῦτῷ Υεριβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν ςου καὶ ἀκολούκει μοι. 9 καὶ ἐξελκὼν ἠκολούκει αῦτῷ, καὶ οῦκ ᾔδει ὅτι ἀλθκέσ ἐςτι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν. 10 διελκόντεσ δὲ πρώτθν ωυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλκον ἐπὶ τὴν πύλθν τὴν ςιδθρᾶν τὴν ωέρουςαν εἰσ τὴν πόλιν, ἥτισ αῦτομάτθ ἠνοίχκθ αῦτοῖσ, καὶ ἐξελκόντεσ προῆλκον ῥύμθν μίαν, καὶ εῦκέωσ ἀπέςτθ ὁ ἄγγελοσ ἀπ' αῦτοῦ. 11 καὶ ὁ Υέτροσ γενόμενοσ ἐν ἑαυτῷ εἶπε Ρῦν οἶδα ἀλθκῶσ ὅτι ἐξαπέςτειλε Ξύριοσ τὸν ἄγγελον αῦτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸσ Ἡρῴδου καὶ πάςθσ τῆσ προςδοκίασ τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων. 12 ςυνιδών τε ἦλκεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Παρίασ τῆσ μθτρὸσ Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Πάρκου οὗ ἦςαν ἱκανοὶ ςυνθκροιςμένοι καὶ προςευχόμενοι. 13 κρούςαντοσ δὲ αῦτοῦ τὴν κύραν τοῦ πυλῶνοσ προςῆλκε παιδίςκθ ὑπακοῦςαι ὀνόματι Φόδθ, 14 καὶ ἐπιγνοῦςα τὴν ωωνὴν τοῦ Υέτρου, ἀπὸ τῆσ χαρᾶσ οῦκ ἤνοιξε τὸν πυλῶνα, εἰςδραμοῦςα δὲ ἀπήγγειλεν ἑςτάναι τὸν Υέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνοσ. 15 οἱ δὲ πρὸσ αῦτὴν εἶπον Παίνῃ. ἡ δὲ διιςχυρίηετο οὕτωσ ἔχειν. οἱ δὲ ἔλεγον Ὁ ἄγγελοσ αῦτοῦ ἐςτιν. 16 ὁ δὲ Υέτροσ ἐπέμενε κρούων. ἀνοίξαντεσ δὲ εἶδον αῦτὸν καὶ ἐξέςτθςαν. 17 καταςείςασ δὲ αῦτοῖσ τῇ χειρὶ ςιγᾶν διθγήςατο αῦτοῖσ πῶσ ὁ Ξύριοσ ἐξήγαγεν αῦτὸν ἐκ τῆσ ωυλακῆσ, εἶπε δέ Ἀπαγγείλατε Ἰακώβῳ καὶ τοῖσ ἀδελωοῖσ ταῦτα. καὶ ἐξελκὼν ἐπορεύκθ εἰσ ἕτερον τόπον. 18 Γενομένθσ δὲ ἡμέρασ ἦν τάραχοσ οῦκ ὀλίγοσ ἐν τοῖσ ςτρατιώταισ, τί ἄρα ὁ Υέτροσ ἐγένετο. 19 Ἡρῴδθσ δὲ ἐπιηθτήςασ αῦτὸν καὶ μὴ εὑρὼν, ἀνακρίνασ τοὺσ ωύλακασ ἐκέλευςεν ἀπαχκῆναι, καὶ κατελκὼν ἀπὸ τῆσ Ἰουδαίασ εἰσ τὴν Ξαιςάρειαν διέτριβεν. 1 Tον καιρό εκείνο ξεςθκϊκθκε ο βαςιλιάσ Θρϊδθσ να κακοποιιςει μερικοφσ από τθν εκκλθςία. 2 Ζτςι, ςκότωςε με μαχαίρι τον Λάκωβο, τον αδελωό του Λωάννθ. 3 Kαι όταν είδε ότι άρεςε αυτό ςτουσ Λουδαίουσ, ςκζωτθκε ςτθ ςυνζχεια να ςυλλάβει και τον Υζτρο κι ιταν τότε οι μζρεσ τθσ γιορτισ των Aηφμων. 4 Υράγματι, λοιπόν, τον ςυνζλαβε και τον ζβαλε ςτθ ωυλακι ανακζτοντασ ςε τζςςερισ τετράδεσ ςτρατιωτϊν να τον ωρουροφνε, ςκοπεφοντασ μετά το Υάςχα να τον παρουςιάςει ςτο λαό. 5 Ζτςι, ενϊ ο Υζτροσ ωρουροφνταν ςτθ ωυλακι, από τθν εκκλθςία γινόταν κερμι εντατικι προςευχι προσ το Κεό γι αυτόν. 6 Ψθν νφχτα, λοιπόν, εκείνθ, πριν ξθμερϊςει θ μζρα που επρόκειτο ο Θρϊδθσ να τον παρουςιάςει ςτο λαό, ο Υζτροσ κοιμόταν ανάμεςα ςε δφο ςτρατιϊτεσ, δεμζνοσ με δφο αλυςίδεσ. Επιπλζον, ωφλακεσ μπροςτά ςτθν πόρτα επιτθροφςαν τθ ωυλακι. 7 αωνικά, τότε, παρουςιάςτθκε ζνασ άγγελοσ του Kυρίου κι ζλαμψε ωωσ μζςα ςτο κελί. Xτφπθςε κατόπιν το πλευρό του Υζτρου και τον ξφπνθςε λζγοντάσ του: Χικω αμζςωσ! Kαι ζπεςαν οι αλυςίδεσ από τα χζρια του! 8 Ψου είπε επίςθσ ο άγγελοσ: Υεριηϊςου και ωόρεςε τα πζδιλά ςου. Ζτςι κι ζκανε. Ψου λζει κατόπιν: Φόρεςε το μανδφα ςου και ακολοφκα με. 9 Bγικε, λοιπόν, και τον ακολουκοφςε αλλά δεν είχε ςυνειδθτοποιιςει πωσ είναι πραγματικότθτα αυτό που γίνεται με τον άγγελο και νόμιηε πωσ βλζπει όραμα. 10 Ζτςι, αωοφ πζραςαν τθν πρϊτθ ωρουρά και κατόπιν τθ δεφτερθ, ζωταςαν μπροςτά ςτθν πφλθ τθ ςιδερζνια που βγάηει ςτθν πόλθ, θ οποία κι ανοίχτθκε αυτόματα μπροςτά τουσ. Bγικαν τότε ζξω και προχϊρθςαν ς ζνα ςτενό, κι ακριβϊσ εκείνθ τθν ϊρα ο άγγελοσ εξαωανίςτθκε. 11 Χυνειδθτοποίθςε τότε ο Υζτροσ τθν πραγματικότθτα και είπε: Ψϊρα το καταλαβαίνω ότι ζςτειλε ο Kφριοσ τον άγγελό του και με γλίτωςε από τα χζρια του Hρϊδθ και από όλα όςα προςδοκοφςε ο Λουδαϊκόσ λαόσ να πάκω 12 Ζτςι, μόλισ το ςυνειδθτοποίθςε αυτό, πιγε ςτο ςπίτι τθσ Mαρίασ, τθσ μθτζρασ του Λωάννθ, που επονομαηόταν Mάρκοσ, όπου ιταν μαηεμζνοι αρκετοί και προςεφχονταν. 13 Τταν λοιπόν χτφπθςε τθν εξϊπορτα, πλθςίαςε μια νεαρι υπθρζτρια, που ονομαηόταν Pόδθ, για ν ανοίξει. 14 Mα μόλισ αναγνϊριςε τθ ωωνι του Υζτρου, από τθ χαρά που ζνιωςε, ζτρεξε ξανά μζςα χωρίσ να ανοίξει τθν πόρτα και ανάγγειλε ότι είναι ο Υζτροσ ζξω από τθν πόρτα! 15 Εκείνοι, όμωσ, τθσ είπαν: Υαραλογίηεςαι! Mα αυτι επζμενε πωσ όπωσ το λζει, ζτςι είναι. Αλλά εκείνοι ζλεγαν: O άγγελόσ του είναι. 16 Χτο μεταξφ, ο Υζτροσ επζμενε να χτυπάει, κι όταν άνοιξαν και τον είδαν, ζμειναν κατάπλθκτοι. 17 Ψότε ο Υζτροσ, αωοφ τουσ ηιτθςε με μια κίνθςθ του χεριοφ του να ςωπάςουν, τουσ διθγικθκε πϊσ τον ζβγαλε ο Kφριοσ από τθ ωυλακι. Ξατόπιν τουσ είπε: Γνωςτοποιείςτε τα αυτά ςτον Λάκωβο και ςτουσ αδελωοφσ. Ϊςτερα βγικε κι αναχϊρθςε για άλλον τόπο. 18 Τταν ξθμζρωςε, προκλικθκε αναςτάτωςθ όχι λίγθ μεταξφ των ςτρατιωτϊν, για το τι τζλοσ πάντων να ζγινε ο Υζτροσ. 19 O Θρϊδθσ, πάλι, αωοφ τον αναηιτθςε και δεν τον βρικε, ανζκρινε τουσ ωφλακεσ και διζταξε να τουσ πάνε για εκτζλεςθ. Ϊςτερα κατζβθκε από τθν Λουδαία ςτθν Ξαιςάρεια κι ζμενε εκεί. (Ρράξ. 12, 1-19) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Ξεςθκϊκθκε ο βαςιλιάσ Θρϊδθσ: Σ Θρϊδθσ ο Αγρίππασ ιταν εγγονόσ του Θρϊδθ του Πεγάλου που είχε ςωάξει τα νιπια τθσ Βθκλεζμ, για να ςκοτϊςει το Χριςτό. Θ ςυμπεριωορά του Αγρίππα ιταν ανάλογθ. Δεν ικελε ο χριςτιανιςμόσ να εξαπλωκεί και γι αυτό ζδωςε διαταγι και αποκεωάλιςαν τον Απόςτολο Λάκωβο, τον αδελωό του Λωάννθ του Κεολόγου και κατόπιν να ςυλλάβουν τον Απόςτολο Υζτρο. Πάλιςτα, ζδωςε εντολι να τον ωυλακίςουν, για να τον δικάςει μετά το Υάςχα ενϊπιον του όχλου, ϊςτε να τον κανατϊςει και να τρομοκρατιςει περιςςότερο τουσ χριςτιανοφσ. Άλλο ιταν το κζλθμα του Κεοφ όμωσ. εντατικι προςευχι γι αυτόν: θ ςτζρθςθ τθσ ελευκερίασ δεν αντιμετωπίηεται μόνο επαναςτατικά, αλλά και με πολλι προςευχι. Τλθ θ Εκκλθςία προςευχικθκε για τον Απόςτολο Υζτρο, για να μθν οδθγθκεί ςτο μαρτφριο. Ξανείσ κα μποροφςε να αναρωτθκεί: όςοι πιςτεφουν ςτο Χριςτό λογαριάηουν τθ ηωι τουσ ι είναι ζτοιμοι να τθν κυςιάςουν για χάρθ του; Θ απάντθςθ είναι ξεκάκαρθ. Θ Εκκλθςία ςζβεται τθν ανκρϊπινθ ηωι και δεν κζλει ο άνκρωποσ να ωεφγει από αυτόν τον κόςμο πρόωρα και άδικα, γιατί θ ηωι είναι δϊρο του Κεοφ. Τμωσ, αν ο άνκρωποσ ζχει να διαλζξει ανάμεςα ςτθ ηωι του και ςτθν πίςτθ ςτο Χριςτό, ο Χριςτόσ προθγείται. Αυτό είναι και το μαρτφριο. Θ ελευκερία τθσ πίςτθσ είναι ανϊτερθ από οποιαδιποτε άλλθ ελευκερία. Συνειδθτοποίθςε ο Ρζτροσ τθν πραγματικότθτα: ο Υζτροσ κατάλαβε το καφμα που γινόταν, ότι δθλαδι ο Κεόσ άκουςε τισ προςευχζσ των χριςτιανϊν, αλλά και ότι είχε μια αποςτολι να εκπλθρϊςει, να κθρφξει το Ευαγγζλιο ςτον κόςμο και να ενιςχφςει τουσ αδελωοφσ του. Υαράλλθλα, ο Κεόσ ικελε να δείξει ςτον Θρϊδθ και ςε όλουσ όςουσ πολεμοφν τθν Εκκλθςία ότι δεν είναι ανϊτεροι από τθ δικι του πρόνοια και αγάπθ. πϊσ τον ζβγαλε ο Κφριοσ από τθ φυλακι: ο Χριςτόσ δίνει τθν ελευκερία ςτον άνκρωπο, τόςο τθν εξωτερικι όςο και τθν εςωτερικι. Θ εςωτερικι ζχει να κάνει με τισ εξαρτιςεισ, με τα πάκθ, με ό,τι δεν αωινει τον άνκρωπο να ηιςει χωρίσ με ανεξαρτθςία. Τ,τι κακίςταται ανάγκθ για τον άνκρωπο, δεςμεφει τθν ελευκερία του. Σ Κεόσ δεν είναι ανάγκθ για τον άνκρωπο, αλλά αγάπθ. Ψο ίδιο ςυμβαίνει και με τθν εξωτερικι ελευκερία. Σ άνκρωποσ δεν είναι πλαςμζνοσ να είναι ςκλάβοσ, αλλά ελεφκεροσ. Γι αυτό και όταν κλείνεται είτε ςτθ ωυλακι είτε ςτθ δουλεία, ο άνκρωποσ επαναςτατεί και προςπακεί να ξεωφγει. Αν ωταίει για τθν ςτζρθςθ τθσ ελευκερίασ του, τότε χρειάηεται να κάνει τθν αυτοκριτικι του. Αν όχι, τότε με υπομονι να εργαςτεί για τθν ελευκερία του. Θ Εκκλθςία πάντωσ ηθτά ελεφκερουσ ανκρϊπουσ, προςωπικότθτεσ και όχι δοφλουσ. 144

145 Γ. Εξαρτιςεισ Επιμζλεια: Υζτροσ Χκαπινάκθσ, Οζκτορασ Ψυχιατρικισ Υανεπιςτθμίου Λωαννίνων Γρθγόρθσ Πιχάλθσ, Ψυχολόγοσ-Υαιδαγωγόσ, κάτοχοσ μεταπτυχιακοφ διπλϊματοσ ςτθ Ξοινωνικι Ψυχιατρικι - Υαιδοψυχιατρικι Υρϊτθ ζκδοςθ: 07 Apr Ψελευταία ενθμζρωςθ: 15 Jun 2004 Ερϊτθςθ(εισ): Τι είναι ο εκιςμόσ (εξάρτθςθ); Απάντθςθ: Τταν είςαι εκιςμζνοσ, για παράδειγμα ςτθ χριςθ αλκοόλ, ναρκωτικϊν, ςτο κάπνιςμα, ςτθ χαρτοπαιξία, ςτο Μντερνετ, ςτα θλεκτρονικά παιχνίδια είςαι (ςωματικά ι μθ-ςωματικά) εξαρτθμζνοσ ς' αυτι τθ χριςθ ι τθ ςυμπεριωορά. Υαρουςιάηεισ ςυμπτϊματα ςτερθτικοφ ςυνδρόμου και/ι ανοχισ όταν δεν κάνεισ χριςθ τθσ ουςίασ. Ανοχι ςθμαίνει ότι κάποιοσ χρειάηεται υψθλότερεσ ποςότθτεσ μιασ ουςίασ κάκε ωορά για να πλθςιάςει τα επικυμθτά αποτελζςματα. Ψα ςυμπτϊματα ςτερθτικοφ ςυνδρόμου είναι δυςάρεςτεσ ςωματικζσ αντιδράςεισ που λαμβάνουν χϊρα όταν θ χριςθ των ουςιϊν είναι μειωμζνθ ι αςυνεχισ. Αυτά τα ςυμπτϊματα μπορεί να είναι ναυτία, μυϊκοί πόνοι, προβλιματα ςυγκζντρωςθσ, αχπνία, άγχοσ και εωιάλτεσ. Αλλά επίςθσ και άνκρωποι που δεν βιϊνουν ςυμπτϊματα ανοχισ και/ι ςυμπτϊματα ςτερθτικοφ ςυνδρόμου, μπορεί να είναι εξαρτθμζνοι από τθν ουςία. Ξάνουν επαναλαμβανόμενεσ και ανεπιτυχείσ προςπάκειεσ να περιορίςουν ι να ελζγξουν τθ χριςθ τθσ ουςίασ, ι κάνουν χριςθ τθσ ουςίασ για μεγαλφτερθ χρονικι διάρκεια ι ςε μεγαλφτερθ ποςότθτα απ' ότι αρχικά είχαν ςχεδιάςει. Για να προμθκευτοφν τθν ουςία, να κάνουν χριςθ τθσ και να απαλλαγοφν από τισ ςυνζπειζσ τθσ απαιτείται πολφσ χρόνοσ. Ζτςι, παραμελοφν ςθμαντικζσ δραςτθριότθτεσ όπωσ τθν εργαςία, το ςχολείο, τισ κοινωνικζσ επαωζσ ι ςταματοφν τελείωσ αυτζσ τισ δραςτθριότθτεσ. Ζνα χαρακτθριςτικό τθσ εξάρτθςθσ αποτελεί το να μθ μπορεί κανείσ να ελζγξει τθ χριςθ τθσ ουςίασ ι να τθ διακόψει. Ωπάρχει μια ςυγκεκριμζνθ πίεςθ, μια ςχεδόν ακαταμάχθτθ ανάγκθ να κάνει χριςθ τθσ ουςίασ. Για να μπορεί να οριςτεί εάν κάποιοσ είναι εξαρτθμζνοσ, το άτομο αυτό πρζπει να πλθροί κάποια κριτιρια που ζχουν οριςτεί από τον Υαγκόςμιο Σργανιςμό Ωγείασ, μεταξφ άλλων. Σι ακόλουκεσ είναι καταςτάςεισ που χαρακτθρίηουν τθν εξάρτθςθ. Για να κεωρθκεί κάποιοσ εξαρτθμζνοσ αρκεί να παρουςιάηει μόνο κάποια από τα ακόλουκα: Ανοχι (ανάγκθ για περαιτζρω αίςκθςθ των αποτελεςμάτων) Ψυχολογικι εξάρτθςθ (επικυμία, που ποικίλει από πολφ μικρι μζχρι πολφ ζντονθ) Χυμπτϊματα ςτερθτικοφ ςυνδρόμου (αποκτά όλουσ τουσ τφπουσ ςωματικϊν αντιδράςεων μόλισ ςταματιςει τθ χριςθ) Χριςθ τθσ ουςίασ ι υιοκζτθςθ ςυγκεκριμζνθσ ςυμπεριωοράσ για τον περιοριςμό των ςτερθτικϊν ςυμπτωμάτων Αποτυχθμζνεσ προςπάκειεσ για να ελζγξει τθ χριςθ ι τθ ςυμπεριωορά. Χπατάλθ χρόνου τόςο για τθν χριςθ (ουςιϊν) ι τθν επανάλθψθ τθσ ςυμπεριωοράσ ςτθν οποία είναι εκιςμζνοσ όςο και κατά τθν διαδικαςία ανάρρωςθσ. Ξαταςτροωικζσ ςυνζπειεσ εξαιτίασ τθσ χριςθσ τόςο ςτουσ ίδιουσ τουσ εκιςμζνουσ όςο και ςτουσ ανκρϊπουσ του περιβάλλοντόσ τουσ (προβλιματα ςτθ δουλειά ι το ςχολείο, ςυγκροφςεισ με τουσ ανκρϊπουσ που βρίςκονται ςτο κοντινό περιβάλλον, αωιζρωςθ λιγότερου χρόνου για χόμπι, αςκζνειεσ κ.λ.π) Χριςθ ουςιϊν πιο ςυχνι και ςε μεγαλφτερεσ δόςεισ απ' ότι ςχεδιάηεται. Εξακολοφκθςθ τθσ χριςθσ ακόμα κι αν το άτομο γνωρίηει ότι αυτό είναι καταςτροωικό για τον εαυτό του.. Ρότε ςυμβαίνουν οι εξαρτιςεισ; 145

146 Απάντθςθ: Πια εξάρτθςθ δεν είναι μια κλινικι εικόνα με ξεκάκαρθ αιτιολογία όπωσ ςτθν περίπτωςθ ενόσ κατάγματοσ ι μιασ ίωςθσ. Σ ιςχυριςμόσ ότι ζνασ ςυγκεκριμζνοσ τφποσ χαρακτιρα ι μια ςυγκεκριμζνθ κατάςταςθ οδθγεί ςε μια εξάρτθςθ δεν αλθκεφει. Αυτό που ζχει επιβεβαιωκεί είναι ότι θ πικανότθτα τθσ εκδιλωςθσ κάποιασ εξάρτθςθσ είναι μεγαλφτερθ κάτω από ςυγκεκριμζνεσ κοινωνικζσ και προςωπικζσ καταςτάςεισ. Αυτζσ οι καταςτάςεισ περιγράωονται ςτθ ςυνζχεια: Ξοινωνικζσ: θ οικογζνεια προζλευςθσ, θ τάξθ ςτο ςχολείο και οι ωίλοι, επθρεάηουν το άτομο και τθ ςυμπεριωορά του. Τταν θ «ομάδα» που ανικεισ το κεωρεί ωυςιολογικό να κάνεισ χριςθ ςυγκεκριμζνων ουςιϊν, θ πικανότθτα να υιοκετιςεισ αυτι τθ ςυμπεριωορά είναι μεγαλφτερθ. Ψυχολογικζσ: δεν είναι ακόμα δυνατόν να κακορίςουμε εάν ςυγκεκριμζνα χαρακτθριςτικά προςωπικότθτασ οδθγοφν ςε εξάρτθςθ, αλλά είναι ξεκάκαρο ότι οι εξαρτθμζνοι ζχουν ςυχνά ςτερθκεί μιασ δομθμζνθσ και διαυγοφσ εκπαίδευςθσ. Αλλοι παράγοντεσ είναι θ ζλλειψθ αςωάλειασ, αγάπθσ και προςοχισ. Επίςθσ, το υπερβολικό ενδιαωζρον από τουσ γονείσ και άλλεσ αυςτθρζσ δομζσ εκπαίδευςθσ ωαίνεται να παίηουν ζναν ρόλο. Ζνασ μεγάλοσ αρικμόσ προβλθμάτων των χρθςτϊν προζρχονται από μια οικογζνεια ςτθν οποία υπιρχε υπερβολικι χριςθ (αλκοόλ) από (ζναν από) τουσ γονείσ. Επίςθσ ψυχικά τραφματα κατά τθ διάρκεια τθσ νεανικισ θλικίασ, όπωσ ςεξουαλικι κακοποίθςθ ι ςωματικόσ βιαςμόσ, μπορεί να παίξουν ζνα ρόλο. Τι είναι τα ναρκωτικά; Απάντθςθ: Ψα ναρκωτικά είναι ουςίεσ που επιδροφν ςτον εγκζωαλο και γι' αυτό προκαλοφν εκιςμό. Σι άνκρωποι που τα χρθςιμοποιοφν κζλουν να βιϊςουν τισ ςυνζπειεσ των ναρκωτικϊν. Σριςμζνα ωάρμακα επίςθσ επιδροφν ςτον εγκζωαλο, όπωσ για παράδειγμα ωάρμακα για τθν επιλθψία, αλλά δεν λαμβάνονται από τουσ χριςτεσ γι' αυτό το λόγο, για τθν κεραπευτικι τουσ δθλαδι λειτουργία. Ψο Rotalin είναι ζνα ωάρμακο το οποίο μπορεί να χρθςιμοποιθκεί για τθ διαταραχι ελλειμματικισ προςοχισ/υπερκινθτικότθτασ αλλά επίςθσ χρθςιμοποιείται τα τελευταία χρόνια και ςαν ναρκωτικό. Πιλάμε για «ναρκωτικά» όταν χρθςιμοποιεί κανείσ αυτζσ τισ ουςίεσ με ςκοπό να βρεκεί κάτω από τθ επιρεια τουσ. Ψα ναρκωτικά μποροφν να διακρικοφν ςε ομάδεσ με διάωορουσ τρόπουσ: για παράδειγμα νόμιμεσ (νομικά αποδεκτζσ) και παράνομεσ (απαγορευμζνεσ) ουςίεσ. Ψο αλκοόλ και ο καπνόσ είναι νόμιμα. Ψο χαςίσ, θ κοκαΐνθ, οι αμωεταμίνεσ, το XTC και θ θρωίνθ είναι παράνομα. Θ πιο ςυχνι κατθγοριοποίθςθ είναι αυτι που βαςίηεται ςτισ ςυνζπειεσ που ζχει θ κάκε ναρκωτικι ουςία ςτθν ανκρϊπινθ ςυνείδθςθ. Αυτό διακρίνει τα ναρκωτικά ςε 3 κατθγορίεσ: ναρκωτικά που κατευνάηουν και θρεμοφν, ναρκωτικά που διεγείρουν ι δίνουν ενζργεια και ναρκωτικά που αλλάηουν τθν αντίλθψι ςου, όταν, για παράδειγμα, βλζπεισ και ακοφσ πράγματα με ζναν διαωορετικό τρόπο απ ότι πραγματικά είναι. Ψα περιςςότερα ναρκωτικά εντάςςονται ςε αυτζσ τισ κατθγορίεσ. Ξάποια ναρκωτικά είναι πιο δφςκολο να κατθγοριοποιθκοφν. Ψα ναρκωτικά που κατευνάηουν είναι: το αλκοόλ, τα οπιοφχα, τα θρεμιςτικά (βενηοδιαηεπίνεσ, χάπια για τον φπνο) το όπιο, θ μορωίνθ, θ θρωίνθ. Επίςθσ, το χαςίσ ςυνικωσ λαμβάνεται για τθν θρεμιςτικι επίδραςι του. Ψα ναρκωτικά που δίνουν ενζργεια είναι: καωεΐνθ, νικοτίνθ, XTC, κοκαΐνθ, αμωεταμίνεσ. Ψα ναρκωτικά που τροποποιοφν τθν αντίλθψθ είναι: το LSD και ςε ιςχυρζσ και μεγάλεσ ποςότθτεσ το χαςίσ και θ ωοφντα (χόρτο). Ξάποια ναρκωτικά είναι κάπωσ δφςκολο να κατθγοριοποιθκοφν. Ψο χαςίσ ςυνικωσ χρθςιμοποιείται εξαιτίασ των καταπραχντικϊν ςυνεπειϊν του αλλά μπορεί επίςθσ να προκαλζςει αλλαγζσ και ςτθν αντίλθψθ. Ψο XTC επίςθσ ζχει ποικίλεσ ςυνζπειεσ. Δ. Τι λζει θ Εκκλθςία για τισ εξαρτιςεισ (π. Συμεϊν Βενετςιάνοσ, διευκυντισ του Λδρφματοσ Νεότθτοσ τθσ Λεράσ Αρχιεπιςκοπισ Ακθνϊν) Σι τυραννικότερεσ όλων είναι βζβαια οι ουςίεσ, τα ναρκωτικά, ςιμερα 1 ςτουσ 7 μακθτζσ ζχει κάνει χριςθ, ζςτω μία ωορά, κάποιασ παράνομθσ ουςίασ, ενϊ ςχεδόν οι μιςοί μακθτζσ γνωρίηουν ποφ μποροφν να βρουν ςχετικά εφκολα μαριχουάνα και χαςίσ. Ψαυτόχρονα όμωσ, ςυηθτϊντασ και για άλλεσ εξαρτιςεισ, δεν πρζπει να λθςμονοφμε π.χ. το πολφ μεγάλο πρόβλθμα τθσ ανεξζλεγκτθσ χριςθσ αλκοόλ ςιμερα ςτθν Ελλάδα. Χφμωωνα με τισ πιο πρόςωατεσ ζρευνεσ το 62% των νζων ςτθν πατρίδα μασ κάνει χριςθ οινοπνευματωδϊν ποτϊν, με υψθλι περιεκτικότθτα ςε αλκοόλ. Χτισ εξαρτιςεισ κα εντάξουμε και το κάπνιςμα. Χιμερα τα ελλθνόπουλα κατζχουν τθν πρϊτθ κζςθ ςτθν Ευρϊπθ, 146

147 αλλά ςτθν κατανάλωςθ προϊόντων καπνοφ και αλκοόλ ςε ςχζςθ με όλουσ τουσ ευρωπαίουσ. Υολφ μεγάλο και ςφγχρονο το πρόβλθμα τθσ ανεξζλεγκτθσ κατανάλωςθσ ψυχοωαρμάκων χωρίσ ιατρικι ςυνταγι, όπωσ και αναβολικϊν, παυςίπονων, θρεμιςτικϊν και κωδεϊνοφχων ωαρμάκων. Πζςα ςε ζνα χρόνο καταναλϊκθκαν ςτθν Ελλάδα 14 εκατομμφρια κουτιά χάπια. Χτισ εξαρτιςεισ κα εντάξουμε ακόμθ τθν υποδοφλωςθ ςιμερα πολλϊν νζων ανκρϊπων ςτθν τεχνολογία και τισ εωαρμογζσ τθσ, όπωσ το κινθτό τθλζωωνο, ο θλεκτρονικόσ υπολογιςτισ και το διαδίκτυο. Ακόμα, πολλοφσ ανκρϊπουσ κα ςυναντιςουμε με εξάρτθςθ ςτο ωαγθτό, ι τθν τθλεόραςθ, ι τθ μόδα. Υολφ μεγάλο το πρόβλθμα των εξαρτιςεων από τα τυχερά παιχνίδια, ςιμερα θ πατρίδα μασ είναι ζνα εργοτάξιο τηόγου με πρωταγωνιςτι τθν ίδια τθν πολιτεία, που εωευρίςκει και διαωθμίηει με πολλά εκατομμφρια ευρϊ τα κάκε λογισ ςτοιχιματα. Ενϊ τζλοσ ςθμαντικό, αλλά όχι τθσ παροφςθσ, το πρόβλθμα των εξαρτιςεων από ανκρϊπινεσ ςχζςεισ, όταν αυτζσ δεν ιεραρχοφνται ςωςτά, π.χ. θ πακολογικι αγάπθ οριςμζνων γονζων προσ τα παιδιά τουσ που καταςτρζωει δυςτυχϊσ τθν αγάπθ μεταξφ των ςυηφγων, θ οποία τρζωει τθ ςυηυγία και αγιάηει το γάμο και τθν οικογζνεια. Βεβαίωσ, το πρόβλθμα τθσ χριςθσ εξαρτθςιογόνων ουςιϊν παραμζνει κορυωαίο, κακϊσ μάλιςτα τα τελευταία χρόνια το ωαινόμενο λαμβάνει ολοζνα και περιςςότερο ανθςυχθτικζσ διαςτάςεισ, ωυςικά και ςτθ χϊρα μασ. Υαράλλθλα με αυτι τθν τεράςτια ζξαρςθ του ωαινομζνου των εξαρτιςεων από τισ παράνομεσ ουςίεσ, παρατθρείται ταυτόχρονα και μια πανςτρατιά ευαιςκθτοποίθςθσ τθσ κοινισ γνϊμθσ απζναντι ςτο πρόβλθμα, με ζμωαςθ ςτθν ζγκαιρθ ενθμζρωςθ και τθ ςωςτι πρόλθψθ. Ξι αυτό γιατί όλοι ξζρουμε πωσ ο δρόμοσ αυτόσ είναι χωρίσ γυριςμό, ςχεδόν πάντα! Σι περιπτϊςεισ είναι δυςκεράπευτεσ, μάλλον δε ανίατεσ. Είναι αλικεια όμωσ ότι τα ερωτιματα παραμζνουν αμείλικτα: Γιατί τα παιδιά ςιμερα μοιάηει να μασ μιςοφν τόςο; Γιατί μιςοφν τθν κοινωνία μασ, τθ ηωι, τον εαυτό τουσ; Γιατί αυτοκτονοφν; Άραγε ακοφμπθςε ποτζ πραγματικά κάποιοσ ςτθν ψυχι τουσ, ι κελιςαμε μόνο το μυαλό και τθν τςζπθ τουσ να γεμίςουμε; Τμωσ, αυτό είναι ο άνκρωποσ; Ξι ακόμθ: Γιατί θ κοινωνία μασ δεν αωινει τα παιδιά να πλθςιάςουν τισ αλικειεσ τθσ ηωισ, να γνωρίςουν τθν αγάπθ; Γιατί ακόμθ τόςθ προκατάλθψθ απζναντι ςτον Χριςτό και ςτθν Εκκλθςία; Αυτόσ ο τόποσ μοιάηει να ωοβάται να μιλιςει ςτα παιδιά για τον Χριςτό και τθν Εκκλθςία, γιατί κζλει να είναι αξιοπρεπισ και ςφγχρονοσ, από το ωόβο μθν προςθλυτίςει κανζνα. Ξαι οι νζοι μασ τρυπιοφνται και παραδίδονται ςτα ναρκωτικά και ςτισ λογισ-λογισ εξαρτιςεισ, ςτισ γειτονιζσ των μεγαλουπόλεων αλλά και ςτισ ιρεμεσ πόλεισ τθσ επαρχίασ μασ, χωρίσ ςτόχουσ και χωρίσ αγάπθ, νιϊκοντασ ότι κανείσ ποτζ δεν τουσ αγάπθςε, κανείσ ποτζ δεν νοιάςτθκε αλθκινά γιϋ αυτοφσ. Οοιπόν, πϊσ και γιατί ωτάςαμε εδϊ; Αναηθτϊντασ τα αίτια τθσ πακολογίασ, ωτάνουμε ςιγά-ςιγά και ςε προτάςεισ. Ζχουμε ακοφςει και κα τα ακοφςουμε και πάλι- για το άγχοσ και το ςτρεσ τθσ εποχισ μασ που χτυπάει καίρια τα νζα παιδιά, για τθν ζλλειψθ νοιματοσ για τθ ηωι, για τθν ανεργία και τα τεράςτια κοινωνικά και οικονομικά προβλιματα, για τισ επαναςτατικζσ αλλαγζσ που επζρχονται με τθν αλλαγι τθσ θλικίασ των νζων και τθν είςοδό τουσ ςτθ δφςκολθ θλικία τθσ εωθβείασ, για τισ ολζκριεσ επιδράςεισ τθσ παρζασ ςε αδφναμουσ χαρακτιρεσ και πολλά άλλα. Τλα αυτά ςπρϊχνουν τα παιδιά και τουσ νζουσ ςε αδιζξοδουσ νζουσ, και ςτθν ουςιοεξάρτθςθ. Ωπεράνω όλων όμωσ, και χωρίσ αγκυλϊςεισ και υπεκωυγζσ, χωρίσ υποκριςία, με αίςκθςθ ευκφνθσ, ειλικρίνεια, ταπείνωςθ και αλθκινι αγάπθ για τουσ νζουσ ανκρϊπουσ οωείλουμε κατ αρχιν να κάνουμε τθν αυτοκριτικι μασ και να ομολογιςουμε τα λάκθ μασ. Ψα παιδιά μασ είναι εξαρτθμζνα γιατί ηουν ςε ζναν εξαρτθμζνο κόςμο. Σι πρϊτοι που πρζπει να κεραπευτοφμε και να ξαναβροφμε το νόθμα τθσ ηωισ είμαςτε εμείσ οι ίδιοι, και κατ αρχιν μζςα ςτισ οικογζνειζσ μασ. Θ εξάρτθςθ, λοιπόν, μπορεί ενδεχομζνωσ και να είναι «μια επανάςταςθ, μια αποτυχθμζνθ επανάςταςθ, μια διαμαρτυρία που δεν βρικε αποδζκτεσ, μια προςπάκεια διαωυγισ από πολλά αδιζξοδα ςτα οποία εμείσ πολλζσ ωορζσ οδθγοφμε τουσ νζουσ ανκρϊπουσ». Αδιζξοδα που ζχουν να κάνουν με ζνα κακό οικογενειακό κλίμα, με ζνα αποτυχθμζνο εκπαιδευτικό ςφςτθμα που ςυνκλίβει τθν προςωπικότθτα και τα όνειρα των νζων, με τθν υποκριςία τθσ κοινωνίασ μασ και περιςςότερο εκείνων που ζχουν τθν ευκφνθ διαμόρωωςθσ των κοινωνικϊν δομϊν, με τθν ανεπάρκεια μιλιςαμε για αυτοκριτικι- και τθσ εκκλθςιαςτικισ διακονίασ, κακϊσ λζμε ςτουσ νζουσ «ελάτε ςτθν Εκκλθςία όπωσ είςτε», αλλά ςτθν πραγματικότθτα τουσ δείχνουμε ότι δεν χωράνε κοντά μασ. Ξι όμωσ, ο δρόμοσ τθσ Εκκλθςίασ είναι μια ςυνεχισ προςπάκεια πρόλθψθσ, αποωυγισ των πακϊν και των πτϊςεων, θ ορκόδοξθ Εκκλθςία μασ από τθ ωφςθ, τθν παράδοςθ, τθ διδαςκαλία και τθν πνευματικότθτά τθσ ζχει τθ δυνατότθτα να ςυμβάλει αποωαςιςτικά ςτθν αντιμετϊπιςθ του προβλιματοσ τθσ ουςιοεξάρτθςθσ, που κατατρϊγει τισ ψυχζσ και τισ ςάρκεσ των νζων. Χωρίσ διςταγμοφσ, λοιπόν, κα υποςτθρίξω πωσ μζςα ςτουσ κόλπουσ τθσ Εκκλθςίασ και τθσ καλά δομθμζνθσ οικογζνειασ το παιδί αναπτφςςεται ομαλά και ςτθν κρίςιμθ θλικία τθσ εωθβείασ, ζχοντασ πνευματικά αντιςϊματα, μπορεί όχι απλά να ςτζκεται ςτα πόδια του, αλλά και να αντιςτζκεται ςτισ προκλιςεισ των καιρϊν μασ, να δθμιουργεί και να προετοιμάηει αγωνιςτικά και υπομονετικά τθ μελλοντικι του πορεία. Υάλι μζςα ςτθν αγκαλιά τθσ Εκκλθςίασ και τθσ ςωςτισ οικογζνειασ αντιμετωπίηονται και οι πτϊςεισ και οι παρεκτροπζσ των νζων. Πάλιςτα δε, μπορεί οριςμζνεσ ωορζσ οι εκτροπζσ να αποτελζςουν αωορμι για ανεφρεςθ του νοιματοσ τθσ ηωισ και του ςωςτοφ προςανατολιςμοφ από μζρουσ των νζων. Θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ είναι γεμάτθ από αςϊτουσ και καταταλαιπωρθμζνουσ νζουσ που όχι μόνο ξαναβρικαν το δρόμο τουσ, αλλά ζωταςαν ακόμθ και ςτθν αγιότθτα. Πόνο που εμείσ, οι κλθρικοί αλλά και οι γονείσ, κατά μίμθςθ του ευςπλάχνου Υατρόσ τθσ γνωςτισ 147

148 παραβολισ του Ευαγγελίου, πρζπει να είμαςτε διαρκϊσ ζτοιμοι, με ανοιχτι αγκαλιά για να υποδεχτοφμε μακρόκυμα και με ζκδθλθ χαρά τουσ νζουσ που επιςτρζωουν, αναηθτϊντασ νόθμα ηωισ. Ε. Ρόςο αλθκινά ελεφκεροι είμαςτε από πάκθ και εξαρτιςεισ Οι εξαρτιςεισ είναι καταςτάςεισ που μποροφν να ςυμβοφν ςτον κακζναν μασ. Από τθν εξάρτθςθ από τουσ υπολογιςτζσ μζχρι τα ναρκωτικά, το τςιγάρο και το αλκοόλ, από τθν χαρτοπαιξία, το γιπεδο και το ποδόςφαιρο, μζχρι και τα υλικά αγκά, όςα μασ ανικουν, είναι πολφ εφκολο να εξαρτθκείσ. Ραράλλθλα, τα μικρότερα και μεγαλφτερα πάκθ μασ, όπωσ το ψζμα, θ ςυκοφαντία, θ κακία για τον άλλο γίνονται εξαρτιςεισ, αν δεν τα εντοπίςουμε και δεν παλζψουμε εναντίον τουσ. Θ εξάρτθςθ είναι απόδειξθ ότι δεν είμαςτε ελεφκεροι και κυρίωσ ότι δεν μποροφμε να ορίςουμε εμείσ τον εαυτό μασ. Αυτό ζχει ωσ αποτζλεςμα να μθν μποροφμε να διαλζξουμε και πϊσ κα διακζςουμε το χρόνο μασ και πϊσ κα πορευτεί θ ηωι μασ, αλλά και να κινδυνεφει τελικά θ ίδια θ ηωι μασ. Χρειάηεται αντίςταςθ και κυρίωσ πίςτθ για να μπορζςεισ να αποφφγεισ τισ εξαρτιςεισ. Ραράλλθλα, δθμιουργικότθτα, αξιοποίθςθ του ελεφκερου χρόνου όχι ςφμφωνα με τθ μόδα, αλλά ςφμφωνα με τθν διάκεςθ τθσ καρδιάσ μασ. Θ Εκκλθςία μασ λζει ότι όποιοσ πιςτεφει αλθκινά ςτο Χριςτό, αγωνίηεται για τθν ελευκερία του και εςωτερικά και εξωτερικά. Αγωνιςτικότθτα, προςευχι, υπομονι, αλλά και απόφαςθ είναι αυτι που μπορεί να μασ κάνει να διακρίνουμε τισ εξαρτιςεισ μασ, τισ ρίηεσ των πακϊν μασ και να μάκουμε να λζμε ΟΧΛ. Θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ, θ κεία λειτουργία, θ κεία κοινωνία, το κοινοτικό πνεφμα μζςα ςτθν παρζα, τθν κατθχθτικι ςυνάντθςθ, τθν καταςκινωςθ, τθν ςχζςθ με το πνευματικό βοθκοφν πολφ ϊςτε να χαράξουμε ςωςτι πορεία. Πςοι ζχουν ιδθ εξαρτθκεί χρειάηονται βοικεια και ψυχολογικι και οικογενειακι, αλλά και από τον ίδιο τουσ τον εαυτό. Θ πίςτθ βοθκά κυρίωσ ςτο να βροφνε κουράγιο να παλζψουν για να ξεφφγουν από τον ίδιο τουσ τον εαυτό. Γι αυτό και θ καλφτερθ κεραπεία είναι θ πρόλθψθ. Οι αξίεσ, θ ακολοφκθςθ τθσ ελευκερίασ και θ χαρά τθσ δθμιουργικότθτασ, ό,τι δθλαδι δίνει ο Χριςτόσ και θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ. Συνάντθςθ 11 θ Διακρίςεισ και ςωτθρία Α. Ο Ρζτροσ και ο Κορνιλιοσ 1 Ἀνὴρ δέ τισ ἐν Ξαιςαρείᾳ ὀνόματι Ξορνήλιοσ, ἑκατοντάρχθσ ἐκ ςπείρθσ τῆσ καλουμένθσ Ἰταλικῆσ, 2 εῦςεβὴσ καὶ ωοβούμενοσ τὸν Κεὸν ςὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αῦτοῦ, ποιῶν τε ἐλεθμοςύνασ πολλὰσ τῷ λαῷ καὶ δεόμενοσ τοῦ Κεοῦ διὰ παντόσ, 3 εἶδεν ἐν ὁράματι ωανερῶσ ὡςεὶ ὥραν ἐνάτθν τῆσ ἡμέρασ ἄγγελον τοῦ Κεοῦ εἰςελκόντα πρὸσ αῦτὸν καὶ εἰπόντα αῦτῷ Ξορνήλιε. 4 ὁ δὲ ἀτενίςασ αῦτῷ καὶ ἔμωοβοσ γενόμενοσ εἶπε Ψί ἐςτι, κύριε; εἶπε δὲ αῦτῷ Αἱ προςευχαί ςου καὶ αἱ ἐλεθμοςύναι ςου ἀνέβθςαν εἰσ μνθμόςυνον ἐνώπιον τοῦ Κεοῦ. 5 καὶ νῦν πέμψον εἰσ Ἰόππθν ἄνδρασ καὶ μετάπεμψαι Χίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Υέτρον 6 οὗτοσ ξενίηεται παρά τινι Χίμωνι βυρςεῖ, ᾧ ἐςτιν οἰκία παρὰ κάλαςςαν. 7 ὡσ δὲ ἀπῆλκεν ὁ ἄγγελοσ ὁ λαλῶν τῷ Ξορνθλίῳ, ωωνήςασ δύο τῶν οἰκετῶν αῦτοῦ καὶ ςτρατιώτθν εῦςεβῆ τῶν προςκαρτερούντων αῦτῷ, 8 καὶ ἐξθγθςάμενοσ αῦτοῖσ ἅπαντα, ἀπέςτειλεν αῦτοὺσ εἰσ τὴν Ἰόππθν. 9 Ψῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιηόντων ἀνέβθ Υέτροσ ἐπὶ τὸ δῶμα προςεύξαςκαι περὶ ὥραν ἕκτθν. 10 ἐγένετο δὲ πρόςπεινοσ καὶ ἤκελε γεύςαςκαι παραςκευαηόντων δὲ ἐκείνων ἐπέπεςεν ἐπ' αῦτὸν ἔκςταςισ, 11 καὶ κεωρεῖ τὸν οῦρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπ' αῦτὸν ςκεῦόσ τι ὡσ ὀκόνθν μεγάλθν, τέςςαρςιν ἀρχαῖσ δεδεμένον καὶ κακιέμενον ἐπὶ τῆσ γῆσ, 12 ἐν ᾧ ὑπῆρχε πάντα τὰ τετράποδα τῆσ γῆσ καὶ τὰ κθρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οῦρανοῦ. 13 καὶ ἐγένετο ωωνὴ πρὸσ αῦτόν Ἀναςτάσ, Υέτρε, κῦςον καὶ ωάγε. 14 ὁ δὲ Υέτροσ εἶπε Πθδαμῶσ, Ξύριε ὅτι οῦδέποτε ἔωαγον πᾶν κοινὸν ἢ ἀκάκαρτον. 15 καὶ ωωνὴ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸσ αῦτόν Ἃ ὁ Κεὸσ ἐκακάριςε ςὺ μὴ κοίνου. 16 τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίσ, καὶ πάλιν ἀνελήωκθ τὸ ςκεῦοσ εἰσ τὸν οῦρανόν. 17 Ὡσ δὲ ἐν ἑαυτῷ διθπόρει ὁ Υέτροσ τί ἂν εἴθ τὸ ὅραμα ὃ εἶδε, καὶ ἰδοὺ οἱ ἄνδρεσ οἱ ἀπεςταλμένοι ἀπὸ τοῦ Ξορνθλίου διερωτήςαντεσ τὴν οἰκίαν Χίμωνοσ ἐπέςτθςαν ἐπὶ τὸν πυλῶνα, 18 καὶ ωωνήςαντεσ ἐπυνκάνοντο εἰ Χίμων ὁ ἐπικαλούμενοσ Υέτροσ ἐνκάδε ξενίηεται. 19 τοῦ δὲ Υέτρου διενκυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματοσ εἶπεν αῦτῷ τὸ Υνεῦμα Ἰδοὺ ἄνδρεσ τρεῖσ ηθτοῦςί ςε 20 ἀλλὰ ἀναςτὰσ κατάβθκι καὶ πορεύου ςὺν αῦτοῖσ μθδὲν διακρινόμενοσ, διότι ἐγὼ ἀπέςταλκα αῦτούσ. 21 καταβὰσ δὲ ὁ Υέτροσ πρὸσ τοὺσ ἄνδρασ εἶπεν Ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ηθτεῖτε τίσ ἡ αἰτία δι' ἣν πάρεςτε; 22 οἱ δὲ εἶπον Ξορνήλιοσ ἑκατοντάρχθσ, ἀνὴρ δίκαιοσ καὶ ωοβούμενοσ τὸν Κεὸν, μαρτυρούμενόσ τε ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔκνουσ τῶν Ἰουδαίων, ἐχρθματίςκθ ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψαςκαί ςε εἰσ τὸν οἶκον αῦτοῦ καὶ ἀκοῦςαι ῥήματα παρὰ ςοῦ. 23 εἰςκαλεςάμενοσ οὖν αῦτοὺσ ἐξένιςε. Ψῇ δὲ ἐπαύριον ἀναςτὰσ ἐξῆλκε ςὺν αῦτοῖσ, καί τινεσ τῶν ἀδελωῶν τῶν ἀπὸ τῆσ Ἰόππθσ ςυνῆλκον αῦτῷ, 24 καὶ τῇ ἐπαύριον εἰςῆλκον εἰσ τὴν Ξαιςάρειαν. ὁ δὲ Ξορνήλιοσ ἦν προςδοκῶν αῦτούσ ςυγκαλεςάμενοσ τοὺσ ςυγγενεῖσ αῦτοῦ καὶ τοὺσ 148

149 ἀναγκαίουσ ωίλουσ. 25 Ὡσ δὲ ἐγένετο τοῦ εἰςελκεῖν τὸν Υέτρον, ςυναντήςασ αῦτῷ ὁ Ξορνήλιοσ πεςὼν ἐπὶ τοὺσ πόδασ προςεκύνθςεν. 26 ὁ δὲ Υέτροσ αῦτὸν ἤγειρε λέγων Ἀνάςτθκι κἀγὼ αῦτὸσ ἄνκρωπόσ εἰμι. 27 καὶ ςυνομιλῶν αῦτῷ εἰςῆλκε, καὶ εὑρίςκει ςυνελθλυκότασ πολλούσ, 28 ἔωθ τε πρὸσ αῦτούσ Ὑμεῖσ ἐπίςταςκε ὡσ ἀκέμιτόν ἐςτιν ἀνδρὶ Ἰουδαίῳ κολλᾶςκαι ἢ προςέρχεςκαι ἀλλοωύλῳ καὶ ἐμοὶ ὁ Κεὸσ ἔδειξε μθδένα κοινὸν ἢ ἀκάκαρτον λέγειν ἄνκρωπον 29 διὸ καὶ ἀναντιρρήτωσ ἦλκον μεταπεμωκείσ. πυνκάνομαι οὖν τίνι λόγῳ μετεπέμψαςκέ με; 30 καὶ ὁ Ξορνήλιοσ ἔωθ Ἀπὸ τετάρτθσ ἡμέρασ μέχρι ταύτθσ τῆσ ὥρασ ἤμθν νθςτεύων, καὶ τὴν ἐνάτθν ὥραν προςευχόμενοσ ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔςτθ ἐνώπιόν μου ἐν ἐςκῆτι λαμπρᾷ 31 καὶ ωθςι Ξορνήλιε, εἰςθκούςκθ ςου ἡ προςευχὴ καὶ αἱ ἐλεθμοςύναι ςου ἐμνήςκθςαν ἐνώπιον τοῦ Κεοῦ. 32 πέμψον οὖν εἰσ Ἰόππθν καὶ μετακάλεςαι Χίμωνα ὃσ ἐπικαλεῖται Υέτροσ οὗτοσ ξενίηεται ἐν οἰκίᾳ Χίμωνοσ βυρςέωσ παρὰ κάλαςςαν ὃσ παραγενόμενοσ λαλήςει ςοι. 33 ἐξαυτῆσ οὖν ἔπεμψα πρὸσ ςέ, ςύ τε καλῶσ ἐποίθςασ παραγενόμενοσ. νῦν οὖν πάντεσ ἡμεῖσ ἐνώπιον τοῦ Κεοῦ πάρεςμεν ἀκοῦςαι πάντα τὰ προςτεταγμένα ςοι ὑπὸ τοῦ Κεοῦ. 34 Ἀνοίξασ δὲ Υέτροσ τὸ ςτόμα αῦτοῦ εἶπεν Ἐπ' ἀλθκείασ καταλαμβάνομαι ὅτι οῦκ ἔςτι προςωπολήπτθσ ὁ Κεόσ, 35 ἀλλ' ἐν παντὶ ἔκνει ὁ ωοβούμενοσ αῦτὸν καὶ ἐργαηόμενοσ δικαιοςύνθν δεκτὸσ αῦτῷ ἐςτι. 36 τὸν λόγον ὃν ἀπέςτειλε τοῖσ υἱοῖσ Ἰςραὴλ εῦαγγελιηόμενοσ εἰρήνθν διὰ Ἰθςοῦ Χριςτοῦ οὗτόσ ἐςτι πάντων Ξύριοσ 37 ὑμεῖσ οἴδατε τὸ γενόμενον ῥῆμα κακ' ὅλθσ τῆσ Ἰουδαίασ, ἀρξάμενον ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ μετὰ τὸ βάπτιςμα ὃ ἐκήρυξεν Ἰωάννθσ, 38 Ἰθςοῦν τὸν ἀπὸ Ραηαρέτ, ὡσ ἔχριςεν αῦτὸν ὁ Κεὸσ Υνεύματι ἁγίῳ καὶ δυνάμει, ὃσ διῆλκεν εῦεργετῶν καὶ ἰώμενοσ πάντασ τοὺσ καταδυναςτευομένουσ ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ Κεὸσ ἦν μετ' αῦτοῦ 39 καὶ ἡμεῖσ ἐςμεν μάρτυρεσ πάντων ὧν ἐποίθςεν ἔν τε τῇ χώρᾳ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐν Ἱερουςαλήμ ὃν καὶ ἀνεῖλον κρεμάςαντεσ ἐπὶ ξύλου. 40 τοῦτον ὁ Κεὸσ ἤγειρε τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ ἔδωκεν αῦτὸν ἐμωανῆ γενέςκαι, 41 οῦ παντὶ τῷ λαῷ, ἀλλὰ μάρτυςι τοῖσ προκεχειροτονθμένοισ ὑπὸ τοῦ Κεοῦ, ἡμῖν, οἵτινεσ ςυνεωάγομεν καὶ ςυνεπίομεν αῦτῷ μετὰ τὸ ἀναςτῆναι αῦτὸν ἐκ νεκρῶν 42 καὶ παρήγγειλεν ἡμῖν κθρύξαι τῷ λαῷ καὶ διαμαρτύραςκαι ὅτι οὗτόσ ἐςτιν ὁ ὡριςμένοσ ὑπὸ τοῦ Κεοῦ κριτὴσ ηώντων καὶ νεκρῶν. 43 τούτῳ πάντεσ οἱ προωῆται μαρτυροῦςιν, ἄωεςιν ἁμαρτιῶν λαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματοσ αῦτοῦ πάντα τὸν πιςτεύοντα εἰσ αῦτόν. 44 Ἔτι λαλοῦντοσ τοῦ Υέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεςε τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπὶ πάντασ τοὺσ ἀκούοντασ τὸν λόγον. 45 καὶ ἐξέςτθςαν οἱ ἐκ περιτομῆσ πιςτοὶ ὅςοι ςυνῆλκον τῷ Υέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔκνθ ἡ δωρεὰ τοῦ ἁγίου Υνεύματοσ ἐκκέχυται 46 ἤκουον γὰρ αῦτῶν λαλούντων γλώςςαισ καὶ μεγαλυνόντων τὸν Κεόν. 47 τότε ἀπεκρίκθ Υέτροσ Πήτι τὸ ὕδωρ κωλῦςαι δύναταί τισ τοῦ μὴ βαπτιςκῆναι τούτουσ, οἵτινεσ τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον ἔλαβον κακσ καὶ ἡμεῖσ; 48 προςέταξέ τε αῦτοὺσ βαπτιςκῆναι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ξυρίου. τότε ἠρώτθςαν αῦτὸν ἐπιμεῖναι ἡμέρασ τινάσ. 1 Χτο μεταξφ, ςτθν Kαιςάρεια ηοφςε ζνασ εκατόνταρχοσ, που ονομαηόταν Kορνιλιοσ και υπθρετοφςε ςτθ ςτρατιωτικι μονάδα που λεγόταν Iταλικι. 2 Ιταν ευςεβισ και κεοωοβοφμενοσ άνκρωποσ και μαηί του όλθ θ οικογζνειά του, κι ζκανε πολλζσ ελεθμοςφνεσ ςτο λαό και προςευχόταν ςυνεχϊσ ςτο Κεό. 3 Aυτόσ, λοιπόν, είδε ωανερά ςε όραμα, ςτισ τρεισ θ ϊρα το απόγευμα, ζναν άγγελο του Κεοφ που μπικε ςτο ςπίτι του και του είπε: Kορνιλιε!4 Kαι εκείνοσ τον κοίταξε και, κυριευμζνοσ από ωόβο, είπε: Tι είναι Kφριε; Tου είπε τότε ο άγγελοσ: Oι προςευχζσ ςου και οι ελεθμοςφνεσ ςου ανζβθκαν ςαν ενκφμθμα μπροςτά ςτο Κεό. 5 Tϊρα, λοιπόν, ςτείλε ςτθν Iόππθ ανκρϊπουσ και προςκάλεςε το Χίμωνα που αποκαλείται Υζτροσ. 6 Aυτόσ ωιλοξενείται ςε κάποιον Χίμωνα που είναι βυρςοδζψθσ και το ςπίτι του είναι κοντά ςτθ κάλαςςα. Aυτόσ κα ςου πει τι πρζπει να κάνεισ. 7 O Kορνιλιοσ, λοιπόν, μόλισ ζωυγε ο άγγελοσ που του μιλοφςε, ωϊναξε δφο από τουσ υπθρζτεσ του κι ζναν ευςεβι ςτρατιϊτθ, από αυτοφσ που βρίςκονταν ςτθν προςωπικι του υπθρεςία, 8κι αωοφ τουσ τα εξιγθςε όλα, τουσ ζςτειλε ςτθν Iόππθ. 9 Kαι τθν άλλθ μζρα, κι ενϊ εκείνοι οδοιποροφςαν ακόμα και πλθςίαηαν πια ςτθν πόλθ, ανζβθκε ο Υζτροσ ςτθν ταράτςα γφρω ςτισ δϊδεκα το μεςθμζρι για να προςευχθκεί. 10 Mα εκεί ζνιωςε μεγάλθ πείνα και ικελε να ωάει. Kαι ενϊ οι άλλοι ετοίμαηαν ωαγθτό, αυτόσ περιιλκε ξαωνικά ςε κατάςταςθ ζκςταςθσ, 11 και βλζπει τον ουρανό να ζχει ανοίξει κι ζνα αντικείμενο ςαν ζνα μεγάλο ςεντόνι, δεμζνο από τισ τζςςερισ άκρεσ του, να κατεβαίνει προσ αυτόν και να αωινεται να πζςει πάνω ςτθ γθ. 12 Kαι μζςα ς αυτό υπιρχαν όλα τα τετράποδα τθσ γθσ - ακόμα και τα άγρια - και τα ερπετά και τα πουλιά του ουρανοφ. 13 Άκουςε, ζπειτα, μια ωωνι να του λζει: Χικω, Υζτρο, ςωάξε και ωάγε! 14 Mα ο Υζτροσ απάντθςε: Mε κανζναν τρόπο, Kφριε, γιατί ποτζ ωσ τϊρα δεν ζωαγα τίποτε το απαγορευμζνο από το νόμο ι το ακάκαρτο! 15 ανάκουςε, τότε, για δεφτερθ ωορά τθ ωωνι να του λζει: Eκείνα που ο Κεόσ κακάριςε, εςφ να μθν τα κεωρείσ ακάκαρτα. 16 Kαι αυτό επαναλιωτθκε τρεισ ωορζσ, κι ζπειτα αναςφρκθκε πάλι το αντικείμενο ςτον ουρανό. 17 Kαι ενϊ ο Υζτροσ αναρωτιόταν ακόμα με απορία, τι άραγε να ςιμαινε το όραμα που είδε, εμωανίςτθκαν κιόλασ οι απεςταλμζνοι από τον Kορνιλιο, οι οποίοι, αωοφ ρϊτθςαν και βρικαν το ςπίτι του Χίμωνα, ςτάκθκαν μπροςτά ςτθν εξϊπορτα. 18 Eκεί, ωϊναξαν κάποιον και ρωτοφςαν να μάκουν αν ο Χίμων, που λεγόταν και Υζτροσ, ιταν ωιλοξενοφμενοσ ς αυτό το ςπίτι. 19 Kαι ενϊ του Υζτρου τθ ςκζψθ τθν απαςχολοφςε ακόμα το όραμα που είδε, του είπε το Υνεφμα: Aυτι τθ ςτιγμι ςε ηθτοφν μερικοί άντρεσ. 20 Χικω, λοιπόν, κατζβα και πιγαινε μαηί τουσ χωρίσ καμιά αντίρρθςθ, γιατί εγϊ τουσ ζχω ςτείλει. 21 Kατζβθκε τότε ο Υζτροσ ςτουσ άντρεσ και τουσ είπε: Oρίςτε, εγϊ είμαι αυτόσ που ηθτάτε. Για ποιο λόγο βρίςκεςτε εδϊ;22 Kαι εκείνοι απάντθςαν: O εκατόνταρχοσ Kορνιλιοσ, που είναι άνκρωποσ κεοωοβοφμενοσ και που ζχει κερδίςει τθν εκτίμθςθ ολόκλθρου του Iουδαϊκοφ λαοφ, πιρε οδθγία από ζναν άγιο άγγελο να ςτείλει και να ςε προςκαλζςει ςτο ςπίτι του και να ακοφςει από ςζνα οριςμζνα μθνφματα. 23 Tουσ κάλεςε, τότε, να περάςουν μζςα και τουσ ωιλοξζνθςε. Kαι τθν άλλθ μζρα ςθκϊκθκε και ξεκίνθςε μαηί τουσ. Tον ςυνόδευαν επίςθσ και μερικοί από τουσ αδελωοφσ που κατοικοφςαν ςτθν Iόππθ. 24 Kι φςτερα από μια ακόμα μζρα μπικαν ςτθν Kαιςάρεια. Χτο μεταξφ, ο Kορνιλιοσ τουσ περίμενε μαηί με τουσ ςυγγενείσ και τουσ ςτενοφσ ωίλουσ του, που τουσ είχε καλζςει ςτο ςπίτι του. 25 Kακϊσ, λοιπόν, ο Υζτροσ πλθςίαηε να μπει μζςα, τον υποδζχτθκε ο Kορνιλιοσ και πζωτοντασ ςτα πόδια του τον προςκφνθςε. 26 Aλλά ο Υζτροσ τον ςικωςε, λζγοντάσ του: Χικω επάνω! Kαι εγϊ ο ίδιοσ είμαι απλϊσ ζνασ άνκρωποσ! 27 Ζτςι, ςυνομιλϊντασ μαηί του μπικε μζςα, όπου και βρικε ςυγκεντρωμζνουσ πολλοφσ. 28 Eίπε τότε ςε αυτοφσ: Ψο ξζρετε εςείσ πωσ είναι απαγορευμζνο από το νόμο ςε ζναν Iουδαίο να ςυναναςτρζωεται με ζναν αλλοεκνι ι να μπαίνει ςτο ςπίτι του. Χε μζνα όμωσ ο Κεόσ μου ωανζρωςε να μθ κεωροφμε κανζναν άνκρωπο βζβθλο ι ακάκαρτο. 29 Γι αυτό, όταν προςκαλζςτθκα από τουσ απεςταλμζνουσ ςασ, ιρκα χωρίσ αντίρρθςθ. Υζςτε μου, λοιπόν, για ποιο λόγο με προςκαλζςατε; 30 Kαι αποκρίκθκε ο Kορνιλιοσ: Nιςτευα εδϊ και τζςςερισ μζρεσ ωσ τθν ϊρα αυτι. Kαι ςτισ τρεισ το απόγευμα, κακϊσ προςευχόμουν ςτο ςπίτι μου, ςτάκθκε ξαωνικά μπροςτά μου ζνασ άντρασ με ροφχα λαμπερά 31 και μου λζει: Kορνιλιε, τθν προςευχι ςου τθν ειςάκουςε και τισ ελεθμοςφνεσ ςου τισ πρόςεξε ο Θεόσ. 32 Στείλε, λοιπόν, 149

150 ανκρϊπουσ ςτθν Iόππθ και προςκάλεςε το Σίμωνα, που λζγεται και Ρζτροσ. Aυτόσ φιλοξενείται ςτο ςπίτι του Σίμωνα του βυρςοδζψθ, κοντά ςτθ κάλαςςα. Πταν ζρκει αυτόσ κα ςου μιλιςει. 33Ζτςι, χωρίσ να χάςω ϊρα, ζςτειλα ανκρϊπουσ μου ςε ςζνα, κι εςφ καλά ζκανεσ που ιρκεσ. Tϊρα, λοιπόν, όλοι εμείσ βριςκόμαςτε μπροςτά ςτο Κεό για να ακοφςουμε όςα ζχουν προςταχκεί ςε ςζνα από το Κεό. 34 Άνοιξε τότε ο Υζτροσ το ςτόμα του και είπε: Υραγματικά, καταλαβαίνω πια ότι ο Κεόσ δεν κάνει διακρίςεισ 35 αλλά ςε κάκε ζκνοσ, όποιοσ τον ςζβεται και ηει με υποταγι ς αυτόν, ςφμωωνα με το νόμο του, είναι αποδεκτόσ από αυτόν. 36 Aυτό είναι το μινυμα που ζςτειλε ςτουσ Iςραθλίτεσ αναγγζλλοντασ το χαρμόςυνο νζο τθσ ειρινευςθσ μζςω του Iθςοφ Xριςτοφ. Aυτόσ είναι ο Kφριοσ όλων. 37 Eςείσ το ξζρετε το γεγονόσ αυτό που διαδόκθκε ςε όλθ τθν Iουδαία, αρχίηοντασ από τθ Γαλιλαία, μετά το βάωτιςμα που κιρυξε ο Iωάννθσ. 38 Υϊσ, δθλαδι, ζχριςε ο Κεόσ με Υνεφμα Άγιο και με δφναμθ τον Iθςοφ από τθ Nαηαρζτ, ο οποίοσ και περιόδεψε παντοφ ευεργετϊντασ και γιατρεφοντασ όλουσ εκείνουσ που καταπιζηονταν από το διάβολο, γιατί ο Κεόσ ιταν μαηί του. 39 Kαι εμείσ είμαςτε μάρτυρεσ για όλα όςα ζκανε, τόςο ςτθν περιωζρεια τθσ Iουδαίασ όςο και μζςα ςτθν Iερουςαλιμ. Aυτόν τελικά τον ςκότωςαν καρωϊνοντάσ τον ςτο ςταυρό. 40 O Κεόσ όμωσ τον ανζςτθςε τθν τρίτθ μζρα και τον άωθςε να εμωανιςτεί, 41 όχι ςε όλο το λαό, αλλά ςτουσ μάρτυρεσ που είχε προκακορίςει ο Κεόσ. Χε μασ, δθλαδι, που ωάγαμε και ιπιαμε μαηί του μετά που αναςτικθκε από τουσ νεκροφσ. 42 Kαι μασ παράγγειλε να κθρφξουμε ςτο λαό και να διαβεβαιϊςουμε ότι αυτόσ είναι ο διοριςμζνοσ από το Κεό κριτισ των ηωντανϊν και των νεκρϊν. 43 Γι αυτόν βεβαιϊνουν όλοι οι προωιτεσ, πωσ χάρθ ςτο όνομά του κα λάβει ςυγχϊρθςθ ο κακζνασ που πιςτεφει ς αυτόν. 44 Eνϊ ςυνζχιηε ακόμα ο Υζτροσ να τα λζει αυτά, κατζβθκε το Υνεφμα το Άγιο επάνω ςε όλουσ αυτοφσ που άκουγαν το κιρυγμα. 45 Kι ζμειναν κατάπλθκτοι οι πιςτοί, που είχαν Iουδαϊκό παρελκόν και οι οποίοι είχαν ζρκει μαηί με τον Υζτρο, βλζποντασ πωσ είχε δοκεί και ςτουσ εκνικοφσ θ δωρεά του Aγίου Υνεφματοσ. 46 Γιατί τουσ άκουγαν να μιλοφν ςε άλλεσ γλϊςςεσ και να δοξολογοφν το Κεό. 47 Tότε ο Υζτροσ είπε: Mπορεί τάχα να εμποδίςει κανείσ να βαωτιςτοφν με νερό οι άνκρωποι αυτοί που πιραν το Υνεφμα το Άγιο, όπωσ κι εμείσ;48 Kι ζτςι, πρόςταξε να βαωτιςτοφν αυτοί ςτο όνομα του Kυρίου. Tότε τον παρακάλεςαν να παραμείνει μαηί τουσ μερικζσ μζρεσ. (Ρράξ. 10, 1-48) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Ευςεβισ και ελειμων εκατόνταρχοσ: ο Ξορνιλιοσ ιταν αξιωματοφχοσ του ρωμαϊκοφ ςτρατοφ. Ιταν ειδωλολάτρθσ. Ιταν όμωσ και άνκρωποσ που είχε καλοςφνθ ςτθν καρδιά του και αυτό ωαινόταν από το γεγονόσ ότι ιταν ευςεβισ, δθλαδι ιξερε να ςζβεται τουσ άλλουσ ανκρϊπουσ, αλλά και αναηθτοφςε το Κεό. Θ ευςζβειά του ωαινόταν και από το γεγονόσ ότι ελεοφςε τουσ άλλουσ ανκρϊπουσ, δθλαδι προςζωερε αγάπθ. Σ Χριςτόσ κζλει όλοι οι άνκρωποι να μάκουν γι Αυτόν και ζτςι δεν περιορίηει τθν διδαςκαλία του μόνο ςε όςουσ τον ζχουν ιδθ γνωρίςει. Γι αυτό κα ςτείλει μινυμα τόςο ςτον Ξορνιλιο, όςο και ςτον απόςτολο Υζτρο. ζνα ςεντόνι προσ τθ γθ: ςτο ςεντόνι ιταν και ηϊα ακάκαρτα για τον μωςαϊκό νόμο, όπωσ το χοιρινό κρζασ. Σ Υζτροσ αναρωτιόταν αν κα ζπρεπε να κθρφξει τον χριςτιανιςμό και ςτουσ ειδωλολάτρεσ ι να τον περιορίςει μόνο ςτουσ Λουδαίουσ. Ψα ακάκαρτα ηϊα ςτο όραμα ςυμβόλιηαν τουσ ειδωλολάτρεσ. Σ Χριςτόσ όμωσ δεν ξεχωρίηει τον κόςμο ςε κακαροφσ και ακάκαρτουσ, αλλά γεννικθκε για όλουσ. τρεισ φορζσ: το όραμα το είδε τρεισ ωορζσ ο Υζτροσ για να μθν ζχει καμία αμωιβολία για το ποιο αλθκινά ιταν το κζλθμα του Κεοφ. Γι αυτό και όταν ιρκαν οι απεςταλμζνοι του Ξορνιλιου ο Υζτροσ κατάλαβε γιατί ο Κεόσ του ζςτειλε αυτό το όραμα και τουσ ακολοφκθςε για να οδθγιςει τον Ξορνιλιο ςτθν αλθκινι πίςτθ. ο Ρζτροσ μίλθςε: τον λόγο ότι ο Χριςτόσ δεν ξεχωρίηει τουσ ανκρϊπουσ τον είπε και ςτθ ςυνζχεια ςτουσ άλλουσ χριςτιανοφσ, δθλαδι ςτθν Εκκλθςία. Τλοι οι χριςτιανοί αποωάςιςαν να ακολουκιςουν το παράδειγμα του Υζτρου. Ζτςι, όλθ θ Εκκλθςία παραμζνει ανοιχτι ςτο παράδειγμα και το μινυμα του Χριςτοφ και των Αποςτόλων. Γι αυτό και τα Χριςτοφγεννα είναι μία γιορτι για όλο τον κόςμο, για όλουσ τουσ ανκρϊπουσ. Θ Εκκλθςία δεν ξεχωρίηει τουσ ανκρϊπουσ ςε καλοφσ και κακοφσ, ςε δίκαιουσ και αμαρτωλοφσ, ςε προβλθματικοφσ και ςε προοδευμζνουσ, αλλά προςωζρει τθν ςωτθρία του Χριςτοφ, τθν αγάπθ, τθν χαρά τθσ πίςτθσ ςε όλουσ. Ψο ίδιο καλοφμαςτε να κάνουμε και οι νεϊτεροι, τα παιδιά και οι ζωθβοι. πολλοί άλλοι ειδωλολάτρεσ: το παράδειγμα του Ξορνιλιου ακολοφκθςαν κι άλλοι ειδωλολάτρεσ, γιατί διαπίςτωςαν ότι θ πίςτθ ιταν για όλουσ και όχι για λίγουσ. Υάντα ςτθν Εκκλθςία ζτςι ςυμβαίνει και όπου υπάρχουν διακρίςεισ, αυτοί που τισ κάνουν εισ βάροσ των άλλων (ειρωνεφονται όςουσ είναι διαωορετικοί) ςτθν ουςία δεν ανικουν με τθ ςυμπεριωορά τουσ ςτθν Εκκλθςία. Χτο Χριςτό λοιπόν μποροφμε να δείξουμε ότι καταλαβαίνουμε το νόθμα των Χριςτουγζννων όταν ζχουμε αγάπθ για τουσ άλλουσ, όταν είμαςτε ανοιχτοί απζναντί τουσ, όταν μποροφμε να τουσ ςυγχωρζςουμε για τα λάκθ τουσ και κυρίωσ, όταν ζχουν κζςθ ςτθν καρδιά μασ, όποιοι κι αν είναι, από όποιουσ κι αν προζρχονται. Αρκεί και εκείνοι να είναι ανοιχτοί και να κζλουν να ηιςουν τθ ηωι τθσ. 150

151 Γ. Διακρίςεισ και Εκκλθςία 1, Θ κεολογία τθσ Εκκλθςίασ Ρ' αγαπάσ κάκε άνκρωπο αδιάκριτα. Πθ λογαριάηεισ αν είναι αδφναμοσ κι αμαρτωλόσ. Πθ ςκζωτεςαι τθν αμαρτία, αλλά τθν προζλευςθ του ανκρϊπου, που είναι θ ίδια θ εικόνα του Κεοφ. Χε ενοχλοφν οι αδυναμίεσ των άλλων ανκρϊπων, θ κακία τουσ, θ υπερθωάνειά τουσ, ο ωκόνοσ, θ απλθςτία κι θ κοιλιοδουλεία τουσ. Πα και ςζνα δε ςου λείπουν οι κακίεσ, ίςωσ μάλιςτα να'χεισ περιςςότερεσ από τουσ άλλουσ. Χτο κάτω κάτω ςε ςχζςθ με τθν αμαρτία όλοι οι άνκρωπο είναι ίδιοι. «Υάντεσ γαρ ιμαρτον και υςτεροφνται τθσ δόξθσ του Κεοφ» (Φωμ. γ' 23) Τλοι είμαςτε ζνοχοι ενϊπιον του Κεοφ και όλοι ηθτοφμε εξίςου το ζλεοσ Ψου. Γιϋαυτό, εκτόσ από το να αγαπάμε τουσ άλλουσ, πρζπει να τουσ ανεχόμαςτε και να τουσ ςυγχωροφμε, για να ςυγχωριςει και μασ ο ουράνιοσ Υατζρασ μασ. Υρζπει με όλθ ςου τθν ψυχι να τιμάσ και να αγαπάσ ςε κάκε άνκρωπο τθν εικόνα Ψου Κεοφ, να μθ λογαριάηεισ τισ αμαρτίεσ του. Πόνο ο Κεόσ είναι άγιοσ και αναμάρτθτοσ. Ξαι πρόςεξε πόςο μασ αγαπά, πόςα δθμιοφργθςε κι εξακολουκεί να δθμιουργεί για μασ! Πασ τιμωρεί με αγάπθ και μασ ςυγχωρεί πλοφςια. Ρα ςζβεςαι τον άνκρωπο ζςτω κι αν είναι αμαρτωλόσ, γιατί ζχει πάντα ελπίδα να διορκωκεί. Υθγι: Από το βιβλίο Αγίου Λωάννου Ξροςτάνδθσ "Θ εν Χριςτϊ ηωι μου" 2. Τι υποςτθρίηουν οι εχκροί τθσ Εκκλθςίασ (Χριςτοσ Γεωργίου, επίκουροσ κακθγθτισ ςτο Σμιμα Βιολογίασ του Πανεπιςτθμίου Πατρϊν) Ρομιμοποιείται θκικά θ Εκκλθςία να παρουςιάηεται ωσ υπζρμαχοσ του δικαιϊματοσ τθσ ελευκερίασ επιλογισ των πολιτϊν, τθσ προςταςίασ τθσ ιδιωτικισ ηωισ τουσ και εν γζνει τθσ προςταςίασ των ατομικϊν δικαιωμάτων; Από τθ γζννθςι μασ κατθχοφμεκα να πιςτεφουμε ότι θ Σρκοδοξία είναι υπζρμαχοσ τθσ ιςότθτασ των ανκρϊπων ανεξαρτιτωσ ωφλου, κοινωνικισ κζςθσ, εκνότθτασ, κρθςκευτικϊν πεποικιςεων κτλ. Είναι ζτςι τα πράγματα; Ψα ερωτιματα αυτά τίκενται λόγω τθσ γενικότερθσ ςτάςθσ τθσ Εκκλθςίασ ςε μια ςειρά ηθτθμάτων, όπωσ ςτθν αμωιςβιτθςθ του δικαιϊματοσ τθσ ανεξικρθςκίασ και τθσ ελευκεροτυπίασ για κρθςκευτικά κζματα αλλά διότι ςχετίηεται και με ζνα επιμελϊσ αποςιωποφμενο κεωαλαιϊδεσ ηιτθμα, που αωορά το ιμιςυ των ςυμπολιτϊν μασ: τισ κρθςκευτικζσ διακρίςεισ εναντίον τθσ γυναίκασ. Σι μιςογυνικζσ αντιλιψεισ τθσ Σρκοδοξίασ ζχουν τισ ρίηεσ τουσ ςτθν Υαλαιά και ςτθν Ξαινι Διακικθ και διατθροφνται ακόμθ και ςιμερα. Υϊσ κα ζνιωκαν, αλικεια, οι Ελλθνίδεσ αν ςυνειδθτοποιοφςαν ότι θ κρθςκεία τουσ τουσ προςωζρει ζναν Κεό που τισ προόριςε να υποτάςςονται ςτουσ άνδρεσ; Σχι ευχάριςτα, αν ζτςι ζχουν τα πράγματα! Χτθν Αγία Γραωι βρίςκουμε τθν πρϊτθ διάκριςθ του Κεοφ εναντίον τθσ γυναίκασ, όταν δθμιοφργθςε πρϊτον τον άνδρα. Ψθ γυναίκα τθ δθμιοφργθςε ωσ βοθκό του άνδρα μόνο όταν διαπίςτωςε ότι δεν υπιρχε κάποιο κατάλλθλο ηϊο γι' αυτι τθ δουλειά ανάμεςα ςτα «κθρία του αγροφ και όλα τα πτθνά του ουρανοφ». Διάκριςθ ζκανε, επίςθσ, ωσ προσ τον τρόπο δθμιουργίασ τθσ και τθν προζλευςθ του ονόματόσ τθσ. Ψον άνδρα τον ζωτιαξε εκ του μθδενόσ ενϊ τθ γυναίκα από τθ μία πλευρά του. Ψθν ονόμαςε δε «γυνι (ανδρίσ), διότι ζγινεν από τον άνδρα αυτισ». Ακόμθ και για το προπατορικό αμάρτθμα τθν τιμϊρθςε, εκτόσ άλλων, με πλιρθ υποταγι ςτον Αδάμ: «... κα εξαρτάςαι δε πάντοτε από τον άνδρα ςου και αυτόσ κα είναι ο κφριόσ ςου». Ακόμθ και ςιμερα θ Εκκλθςία εωαρμόηει διακρίςεισ εναντίον των γυναικϊν. Δεν τουσ αναγνωρίηει τθν απαιτοφμενθ θκικι υπόςταςθ να ιερουργοφν, οφτε να ειςζρχονται ςτο Λερό του ναοφ ι ςτο Αγιον Σροσ. Δεν επιτρζπει ςτουσ αρχιερείσ να παντρεφονται, για να μθν ςκανδαλίηονται από... γυναικείεσ επιρροζσ. Χτον ναό, τουσ άνδρεσ τουσ τοποκετεί ςτα δεξιά και τισ γυναίκεσ ςτα αριςτερά (δθλαδι οι... κακοί εξ ευωνφμων;). Ακόμθ και το κοριτςάκι-βρζωοσ το κεωρεί δυνθτικά ανικικο εκ γενετισ, μια που ο παπάσ το ευλογεί ζξω από το Λερό όταν ςαραντίηει, ενϊ το αγοράκι μζςα. Εγκλωβιςμζνεσ οι γυναίκεσ ςε ζνα κρθςκευτικό δόγμα ανδροκρατικοφ δεςποτιςμοφ, ελεγχόμενο από αντιδθμοκρατικά εκλεγόμενουσ Λεράρχεσ, υποτάςςονται ςτθν Εκκλθςία διότι, παρ' ότι αμωιςβθτεί κατάωωρα τθν ιςοτιμία τουσ προσ τον άνδρα, τισ δελεάηει να προςμζνουν μια κζςθ ςτον 151

152 Υαράδειςο, πάντα, όμωσ, υπό τθν απειλι ότι θ απόωαςθ του Κεοφ κα είναι αμετάκλθτθ αν καταλιξουν ςτθν Ξόλαςθ. Πιπωσ, εν τζλει, είναι πιο δίκαιοι και πιο επιεικείσ οι ανκρϊπινοι νόμοι; Σι δογματικζσ διακρίςεισ τθσ Σρκοδόξου Εκκλθςίασ δεν περιορίηονται μόνο ςτισ γυναίκεσ όπωσ δείχνουν μερικά ενδεικτικά παραδείγματα: Χτθν ουςία ζχει καταργιςει το δικαίωμα ελεφκερθσ επιλογισ κρθςκεφματοσ με τθν επιβολι του νθπιοβαπτιςμοφ και τθσ υποχρεωτικισ κατιχθςθσ ανιλικων (π.χ. διδαςκαλία κρθςκευτικϊν ςτα ςχολεία), παρ' ότι ο Χριςτόσ δεχόταν τθν βάπτιςθ και τθν κατιχθςθ μόνο ενθλίκων. Χθμειωτζον, ο νθπιοβαπτιςμόσ επιβλικθκε από τθν Εκκλθςία μετά το 300 μ.χ., επί αυτοκράτοροσ Ιουςτινιανοφ. Θ ςφνδεςθ τθσ Εκκλθςίασ με κρατικζσ υπθρεςίεσ για τθν παρακολοφκθςθ άλλων κρθςκειϊν και θ εν γζνει διείςδυςι τθσ ςε κάκε πολιτικό, κοινωνικό και κρατικό κεςμό, με αποκορφωωμα τθν εμμονι τθσ να αναγράωεται το κριςκευμα ςτισ ταυτότθτεσ, ζχει καταςτιςει τθν Ελλάδα κρθςκευτικό κράτοσ και τθν Εκκλθςία «Εκκλθςία ταυτοτιτων, Εκκλθςία δθλϊςεων». Υολλοί μθ ορκόδοξοι ζλλθνεσ πολίτεσ αντιμετωπίηουν πολλαπλά προβλιματα διακρίςεων λόγω τθσ αναγραωισ του κρθςκεφματοσ ςτισ ταυτότθτεσ, παρ' ότι θ ελευκερία τθσ κρθςκευτικισ ςυνείδθςθσ ρθτϊσ προςτατεφεται από το Χφνταγμα. Πε βάςθ νόμουσ του Μεταξά «περίπου μθ ορκόδοξοι ζλλθνεσ πολίτεσ ςυνελιφκθςαν... και υπιρξαν 400 καταδίκεσ» για «αντιορκόδοξεσ» κρθςκευτικζσ δραςτθριότθτεσ κατά τθν οκταετία Αλλόκρθςκεσ μειονότθτεσ δεν μποροφν να κτίςουν δικοφσ τουσ ναοφσ χωρίσ τθν ζγκριςι τθσ Μία απάντθςθ Διακρίςεισ κατά των γυναικϊν: ςε όλθ τθ ηωι τθσ Εκκλθςίασ δεςπόηει μία γυναίκα, θ Υαναγία. Υλικθ Αγίων γυναικϊν (π.χ. Αγία Βαρβάρα, Παρίνα, Ξυριακι, Κζκλα, οι Πυροωόρεσ, Αγία Κεοδϊρα κτλ.) τιμϊνται από τθν Εκκλθςία και τουσ πιςτοφσ. Δεν είναι το ωφλο που μετρά ςτθν Εκκλθςία, αλλά θ πίςτθ. Ψα όςα αναωζρονται από τον ςυγγραωζα ζχουν να κάνουν με τον χρόνο που διαδίδεται το μινυμα του Ευαγγελίου. Αν ο χριςτιανιςμόσ επιχειροφςε να κάνει ωεμινιςμό, κανείσ δεν κα τον αποδεχόταν. Επίςθσ, μπορεί οι γυναίκεσ να μθν γίνονται ιερείσ, αλλά χωρίσ γυναίκεσ θ ηωι τθσ Εκκλθςίασ δεν κα μποροφςε να προχωριςει. Ψο κάκε ωφλο ζχει το ρόλο του, ανάλογα με τα χαρακτθριςτικά του και αλλθλολςυμπλθρϊνονται. Τςο για το Άγιον Τροσ, υπάρχουν μοναςτιρια γυναικεία ςτα οποία δεν ειςζρχονται άνδρεσ, γιατί ζχουν άβατο γι αυτοφσ. Ψο άβατο ζχει να κάνει με τθν επιλογι των μοναχϊν να ηοφνε για το Κεό και όχι με διακρίςεισ κατά του άλλου ωφλου. δικαίωμα ελεφκερθσ επιλογισ κρθςκευφματοσ και νθπιοβαπτιςμόσ: ωαιδρό επιχείρθμα. Υοιοσ μασ ρϊτθςε αν κα κζλαμε να γεννθκοφμε Ζλλθνεσ, αν κα κζλαμε να ζχουμε μεγαλϊςει ςε ςυγκερκιμζνθ ικογζνεια, αν μασ άρεςε το γάλα μάρκασ α ι μάρκασ β όταν ιμαςταν μικροί. Πιπωσ δεν ζπρεπε να μεγαλϊςουμε μιλϊντασ ελλθνικά, γνωρίηοντασ μερικζσ βαςικζσ αρχζσ για τθ ηωι, επειδι δικεν δεν ιμαςταν ελεφκεροι να αποωαςίςουμε; Τταν μεγαλϊνεισ, διαλζγεισ αν κζλεισ να παραμείνεισ χριςτιανόσ, αν κζλεισ να κρατιςεισ το όνομα που ζχεισ, αν κζλεισ να αλλάξεισ υπθκοότθτα, αν κζλεισ να ανικεισ ςτθν οικογζνεια που ςε μεγάλωςε. διϊξεισ κατἀ των αντιφρονοφντων: μάλλον όποιοσ είναι χριςτιανόσ διϊκεται ςιμερα και περικωριοποιείται. Για να χτιςτεί ναόσ από αλλόδοξθ (μουςουλμάνοι) ι ετερόδοξθ (κακολικοί, προτεςτάντεσ, ιεχωβάδεσ) κοινότθτα απαιτείται άδεια του Ωπουργείου Υαιδείασ και όχι τθσ Εκκλθςίασ. Αν ρίξουμε μια ματιά ςτθ ηωι μασ κα διαπιςτϊςουμε ότι πουκενά δεν μασ εξουςιάηει θ Εκκλθςία. Αντικζτωσ, εμείσ ζχουμε άποψθ για τθν Εκκλθςία και τθ λζμε ελεφκερα. Δ. Ο Χριςτόσ ωσ ξζνοσ Ψο Γεγονόσ τθσ Γεννιςεωσ ςυνδζεται με επιμζρουσ χαρακτθριςτικζσ λεπτομζρειεσ που ωωτίηουν διάωορεσ πλευρζσ τθσ ανκρϊπινθσ ηωισ, όπωσ θ εμπειρία τθσ ξενιτειάσ. Χτα πρϊτα Ψου ιδθ χρόνια ο Λθςοφσ Χριςτόσ, θ Υαναγία Πθτζρα Ψου και ο δίκαιοσ Λωςιω πιραν τον μακρφ δρόμο προσ τθν Αίγυπτο (Πατκ. 2:14), κωρακιςμζνοι με απόλυτθ εμπιςτοςφνθ ςτθν πρόνοια και τθν προςταςία του Κεοφ. Ριπιο λοιπόν ακόμθ, ο Λθςοφσ ζηθςε ωσ ξζνοσ ςε ξζνθ χϊρα. Χυμμερίςτθκε και αγίαςε και αυτι τθ μορωι ηωισ, που αναρίκμθτοι άνκρωποι βιϊνουν μζχρι τισ μζρεσ μασ. Αργότερα, κατά τθ δθμόςια δράςθ Ψου, ο Χριςτόσ τόνιςε το χρζοσ ςεβαςμοφ και ενδιαωζροντοσ για τουσ ξζνουσ. Πιλϊντασ μάλιςτα για τα ζςχατα τθσ ιςτορίασ, ταυτίςτθκε μαηί τουσ. Χτθν τελικι Ξρίςθ κατά τθ Δευτζρα Υαρουςία Ψου, ωσ βαςικό κριτιριο που κα επθρεάςει οριςτικά τθν αξιολόγθςθ των ανκρϊπων, προςδιόριςε τθ ςτάςθ τουσ ζναντι των ξζνων: «ζνοσ ιμθν και ςυνθγάγετζ με» ι, για όςουσ αδιαωόρθςαν γι αυτι τθν υποχρζωςθ, «ξζνοσ ιμθν και ου ςυνθγάγετζ με» (Πατκ. 25:35,43). Σ Λθςοφσ βρζκθκε ςτθ κζςθ του «ξζνου» τόςο ςτθν αρχι όςο και ςτο τζλοσ τθσ επίγειασ ηωισ Ψου. Ενασ φμνοσ παρουςιάηει τον ευςχιμονα βουλευτι Λωςιω, να ηθτεί από τον Υιλάτο 152

153 το Χϊμα του ςταυρωκζντοσ Χριςτοφ με αυτά τα λόγια: «Δοσ μοι τοφτον τον ξζνον, τον εκ βρζωουσ ωσ ξζνον ξενωκζντα», «ον Εβραίοι» και οι κατά καιροφσ ποικίλοι εχκροί Ψου «τω ωκόνω απεξζνωςαν κόςμω». Θ ξενιτειά πλθγϊνει τθ ςφγχρονθ ηωι. Ξορυωϊνεται με τθ μετανάςτευςθ και τθν προςωυγιά και επεκτείνεται με τθν αποξζνωςθ που νιϊκουν πολλοί ςτον απρόςωπο κοινωνικό περίγυρο. Οςοι τισ γιορτζσ αυτζσ ηουν ςτθν ξενιτειά ι ςε ποικίλεσ μορφζσ ξενιτείασ, ασ αναλογίηονται εν πίςτει τον μεγάλο ενιτεμζνο, που ςυμμερίςκθκε και αυτιν τθν ανκρϊπινθ εμπειρία και είναι ζτοιμοσ να ςυμπαραςτακεί ςτισ ταλαιπωρίεσ, ςτισ ςτεριςεισ, ςτθ μοναξιά τουσ, όπου και αν βρίςκονται. Σςεσ οικογζνειεσ ζχουν μζλθ τουσ που ηουν ςτα ξζνα, κακϊσ ςτρζωουν τθ ςκζψθ τουσ προσ τουσ ξενιτεμζνουσ, ασ κάνουν τθν αγάπθ τουσ κερμι προςευχι ς Αυτόν, «όςτισ οίδε ξενίηειν τουσ πτωχοφσ και τουσ ξζνουσ». Ξάκε άνκρωποσ, ενιςχφεται, όταν νιϊκει ότι κάποιοι ςτον κόςμο τον αγαποφν αλθκινά και τον ςυλλογίηονται, ζςτω και αν βρίςκονται τοπικά μακριά του. Υολλοί ςυναντοφν ςτον τόπο τουσ ανκρϊπουσ που άωθςαν τθν πατρίδα τουσ πιεηόμενοι από διάωορεσ ανάγκεσ επιβιϊςεωσ. Υοικίλοι ωόβοι, καχυποψίεσ, ανθςυχίεσ για το διαωορετικό και το ξζνο, καιροωυλακτοφν για να κλείςουν τισ καρδιζσ. Τςοι αλθκινά πιςτεφουμε ςτον Χριςτό ασ μθ λθςμονοφμε ότι ο ςεβαςμόσ μασ προσ τον ξζνο, αντανακλάται ςτον ίδιο τον Χριςτό, ο οποίοσ τόςο παραςτατικά ταυτίςτθκε μαηί του. Εκτόσ, όμωσ, από τουσ κατά τεκμιριο «ξζνουσ», ςτθν εποχι μασ ςυχνά τοποκετοφμε ςτθν κατθγορία του ξζνου ακόμθ και ανκρϊπουσ γνωςτοφσ και κοντινοφσ. Ψουσ αποξενϊνουμε, τουσ απομονϊνουμε και καταλιγουμε να βλζπουμε ςαν «ξζνο» ακόμθ και τον διπλανό μασ. Θ τάςθ αποξενϊςεωσ ερθμϊνει τθ ηωι μασ. Τπωσ οι κλιματολογικζσ αλλαγζσ ςτον πλανιτθ επεκτείνουν ολοζνα τισ εριμουσ, με ανάλογο τρόπο και οι ςφγχρονεσ κοινωνικζσ αλλαγζσ ερθμϊνουν τισ ανκρϊπινεσ ςχζςεισ, ιδιαιτζρωσ ςτισ πόλεισ. Ξαι οι άνκρωποι αντιμετωπίηουν τουσ άλλουσ πακθτικά, αδιάωορα, ςαν ξζνουσ, και αωινουν τον εαυτό τουσ να βυκίηεται ςτθ μοναξιά. Θ απομόνωςθ αυτι του ατόμου, του εγϊ μασ, ωτάνει ςυχνά ςτο τραγικό ςθμείο τθσ αποξενϊςεωσ ακόμθ και από το πιο πολφτιμο ςτοιχείο τθσ προςωπικότθτόσ μασ: τον βακφτερο εαυτό μασ, τισ υπαρξιακζσ ανάγκεσ και αναηθτιςεισ του. Υολλοί αποωεφγουμε να αςχολθκοφμε με το αλθκινό «είναι» μασ, το αλθκινό πρόςωπό μασ. Ψελικά το προςπερνοφμε ςαν να ιταν κι αυτό «ξζνοσ». Ξαι θ αιτία; Σςο απομακρυνόμαςτε από τον «όντωσ Σντα», το Είναι του ςφμπαντοσ, τον Ψριαδικό Κεό, τόςο αποξενοφμεκα από τον εαυτό μασ και από τουσ άλλουσ όχι μόνο τουσ τυπικά ξζνουσ, αλλά ακόμθ και από τουσ πιο κοντινοφσ μασ. Πε τθ ςάρκωςι Ψου, με τθ ηωι, το ζργο και τθ κυςία Ψου, ο Χριςτόσ μασ ελευκζρωςε από τθν τραγικότερθ «ξενιτεία», από τθν αποξζνωςι μασ από τον Κεό. Ενωμζνοι μαηί Ψου, δεν είμαςτε πλζον «ξζνοι και πάροικοι» αλλά «οικείοι» του Κεοφ (Εω. 2:19). Γιορτάηοντασ τα Χριςτοφγεννα, καλοφμεκα να ςυνειδθτοποιιςουμε ότι ο ςεβαςμόσ μασ και το ενδιαωζρον για τον άλλον, τον «ξζνο», είναι ζκωραςθ πίςτεωσ και αγάπθσ προσ τον ίδιο τον Χριςτό, ο οποίοσ με τθ Γζννθςι Ψου προςζλαβε ολόκλθρθ τθν ανκρϊπινθ ωφςθ. Μινυμα του Αρχιεπιςκόπου Αλβανίασ Αναςταςίου τα Χριςτοφγεννα του Ε. Τα Χριςτοφγεννα του Νικόλα «Ιταν μια ωορά ζνασ πατζρασ που είχε πολλά παιδιά. Ζωκαςε θ μζρα τθσ γιορτισ του και όπωσ κάκε χρόνο τα παιδιά του τον προςκάλεςαν ςϋ ζνα από τα ςπίτια τουσ για τον εορτάςουν. εκίνθςε λοιπόν να πάει ςτο ςπίτι των παιδιϊν του που του ετοιμάηανε μια μεγάλθ γιορτι γεμάτοσ ανυπομονθςία. Τταν ζωταςε χάρθκε πάρα πολφ, γιατί είδε ότι το ςπίτι ιταν γιορτινό, είχαν βάλει τα καλά τραπεηομάντθλα, είχαν ετοιμάςει ζνα μεγάλο γιορτινό τραπζηι, είχαν ανάψει κεριά, είχαν πάρει δϊρα και κάτςανε όλοι μαηί και αρχίςανε να τρϊνε. Ψο ωαγθτό ιταν υπζροχο και πλοφςιο, όμωσ όςο περνοφςε θ ϊρα, ο πατζρασ ςυνειδθτοποιοφςε ότι τα παιδιά του δεν αςχολοφνταν μαηί του, ιταν λεσ και είχαν ξεχάςει ότι αυτι ιταν θ μζρα τθσ γιορτισ του και ςτενοχωρικθκε πάρα πολφ. Ζπειτα, κάκιςαν ςτο ςαλόνι άνοιξαν τθν τθλεόραςθ κουβζντιαηαν, αντάλλαξαν δϊρα και ευχζσ, αλλά κανείσ δεν του μιλοφςε! Ψόςο ςτενοχωρικθκε που ζωυγε πριν τελειϊςει θ γιορτι γιατί απλά κανζνασ δεν του ζδινε ςθμαςία. Ιταν λεσ και όλα τα παιδιά του είχαν μαηευτεί εκεί μόνο και μόνο για να απολαφςουν το γιορτινό τραπζηι και να πάρουν τα δϊρα τουσ και όχι γιατί πραγματικά χαιρόντουςαν για τθν γιορτι του πατζρα τουσ.» Αυτά διθγικθκε ο κυρ-γιάννθσ ςτο μικρό Ρικόλα παραμονζσ Χριςτουγζννων και του επεςιμανε: - Ξι όμωσ Ρικόλα μου. Υρόςεξε μθν κάνεισ κι εςφ το ίδιο. - Υωσ γίνεται να κάνω κάτι τζτοιο; Εμζνα ο πατζρασ μου δεν γιορτάηει αφριο Θ μζρα των Χριςτουγζννων ιρκε και θ μαμά του Ρικόλα απ το πρωί μαγείρευε και το ςπίτι μοςχοβολοφςε από τισ μυρωδιζσ. Τλοι ςιμερα ιταν χαροφμενοι. Τπωσ και ςε κάκε ελλθνικό ςπίτι. Αυτι τθν ϊρα ςε όλεσ τισ γωνιζσ τθσ χϊρασ, ςτρϊνεται το γιορτινό τραπζηι και οι οικογζνειεσ τρϊνε όλοι μαηί. Ζτςι γινόταν και εδϊ. Παηευτικανε όλοι 153

154 για να γιορτάςουν τα Χριςτοφγεννα Σ Ρικόλασ ιταν πολφ χαροφμενοσ γιατί ςιμερα κα ζρχονταν ςτο ςπίτι οι κείοι του και τα ξαδζρωια του. νυπομονοφςε. φπνθςε νωρίσ νωρίσ το πρωί και τουσ περίμενε. Ζωκαςαν λοιπόν και ςυγγενείσ και αωοφ ζωαγαν ςτο γιορτινό τραπζηι και ευχικθκαν πζραςε το μεςθμζρι των Χριςτουγζννων. Ψα παιδιά ζπαιηαν, όπωσ το ςυνικιηαν ςε κάκε επίςκεψθ. Σι μεγάλοι κουβζντιαηαν, ζβλεπαν τθλεόραςθ, ζτρωγαν, ζπιναν και ςχολίαηαν καμαρϊνοντασ τα παιδιά τουσ όπωσ κάνουν ςε κάκε γιορτι. Αν το ςπίτι δεν ιταν ςτολιςμζνο, κανείσ δεν κα μποροφςε να καταλάβει ότι είναι Χριςτοφγεννα. Ξανείσ δεν ωαινόταν να κυμάται τι γιορτάηουμε αυτι τθν άγια θμζρα. Ξανείσ δεν μιλοφςε για τον μικρό Χριςτό, τον Χωτιρα που γεννικθκε ςτον κόςμο. Χε ζνα ωτωχικό ςτάβλο τθσ μακρινισ Βθκλεζμ ο Κεόσ γεννικθκε ςαν πτωχό παιδί για χάρθ των ανκρϊπων. Τμωσ κανείσ δεν ωαινόταν να το κυμάται μζχρι που θ μζρα πζραςε και οι επιςκζπτεσ ιρκε και ζπρεπε να ωφγουν. Πετά τθν αναχϊρθςθ των ςυγγενϊν εμωανίηεται ο κυρ-γιάννθσ για να χαιρετίςει τθν οικογζνεια. Ψο καλωςορίηουν οι γονείσ του Ρικόλα και ο ίδιοσ κάκεται πάλι ςτον καναπζ με τον κυρ-γιάννθ. - Οοιπόν Ρικόλα μου, κατάλαβεσ τθ ςθμαςία τθσ ιςτορίασ που ςου είπα χκεσ; - Εννοείσ τθν ιςτορία με τον πατζρα και τα παιδιά του; - Ραι αυτι εννοϊ. Ψο μυςτικό των Χριςτουγζννων! - Ραι τθν κυμάμαι αλλά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το μυςτικό; - Κα ςου πω. Σ Υατζρασ αυτόσ Ρικόλα μου δεν είναι κανζνασ άλλοσ από τον Κεό μασ, τον Χριςτό. Τπωσ είδεσ ςιμερα γιόρταηε αλλά κανείσ δεν Ψον κυμικθκε. Τλοι ξφπνθςαν το πρωί, ωάγανε, γλεντιςανε, χαρικανε, αλλά κανείσ δεν ςκζωτθκε ότι ςιμερα γιορτάηουμε τθν γζννθςθ του Χριςτοφ μασ. Ζνα μινα ολόκλθρο γιορτάηουνε και δεν τιμοφνε το εορταηόμενο πρόςωπο. Πόνο ευχζσ για Χριςτοφγεννα αλλά χωρίσ τον Χριςτό. Ξαι τϊρα τελευταία οφτε καν ευχζσ για τα Χριςτοφγεννα. Ευχζσ για καλζσ γιορτζσ κάνουν. Χριςτοφγεννα χωρίσ Χριςτό γιορτάηουνε Ρικόλα! Σφτε ςτθν Εκκλθςία δεν πάνε πια να λάβουν τα Ψίμια Δϊρα τζτοια μζρα! - Εγϊ το ξζχαςα κυρ-γιάννθ, γιατί περίμενα τα ξαδζλωια μου. - Ραι Ρικόλα το ξζχαςεσ, αλλά το μυςτικό για να γιορτάςεισ Χριςτοφγεννα ξεκινάει από τθν Εκκλθςία και τθν Κεία Ξοινωνία. Χιμερα αγόρι μου ο Κεόσ μασ κατζβθκε ςτθ γθ και ζγινε άνκρωποσ για χάρθ μασ! - Ψι λεσ κυρ-γιάννθ; Υριν χρόνια γεννικθκε ςτθν Βθκλεζμ, το μάκαμε και ςτο ςχολείο. - Ψα Χριςτοφγεννα Ρικόλα, είναι θ μζρα που γιορτάηουμε το γεγονόσ ότι ο Κεόσ μασ, ο Χριςτόσ, κατζβθκε ςτθν γθ για να ηιςει ανάμεςά μασ ςαν άνκρωποσ, για να ςταυρωκεί, να αναςτθκεί και να μασ δϊςει τθν ευκαιρία να κερδίηουμε τθν αιϊνια ηωι, τον παράδειςο. Αυτό γιορτάηουμε ςιμερα Ρικόλα, αλλά όπωσ βλζπεισ δυςτυχϊσ το ζχουμε ξεχάςει. Δυςτυχϊσ απλά ςυναντιόμαςτε όλοι μαηί για να κάνουμε ρεβεγιόν μόνο. Ψο μυςτικό όμωσ για να γιορτάςουμε αλθκινά Χριςτοφγεννα ξζρεισ ποιο είναι; - Υοιο είναι κυρ-γιάννθ; - Είναι να γεννθκεί ο Χριςτόσ ςτισ καρδιζσ μασ, δθλαδι να αλλάξουμε τρόπο ηωισ, να γίνουμε καλφτεροι χριςτιανοί, και άνκρωποι, πραγματικοί Ψου ωίλοι! - Δθλαδι, ζτςι όπωσ τα λεσ εςφ κυρ-γιάννθ, εγϊ Ψον ξζχαςα ςιμερα, γιατί εγϊ δεν τα ξερα όλα αυτά που μου είπεσ. Υάει ωζρκθκα απαίςια. Υϊσ κα γίνω τϊρα πραγματικόσ Ψου ωίλοσ; - Κα γίνεισ Ρικόλα μου, αν μάκεισ να χαίρεςαι δίνοντασ χαρά ςτουσ άλλουσ! Ψι κα ζλεγεσ να δϊςεισ μερικά από τα δϊρα ςου ςε κάποια παιδάκια που δεν πιραν κανζνα δϊρο; Ι να προςωζρεισ ςτα ωτωχά παιδιά κάποια από τα χριματα που ςου ζδωςαν; Ι αν επιςκεωκείσ κάποια άρρωςτα παιδιά; Αυτό κάνει τον Χριςτό αλθκινό ςου ωίλο! - Γιατί υπάρχουν τζτοια παιδιά; Δεν το γνϊριηα! Εςφ κυρ-γιάννθ γνωρίηεισ που βρίςκονται τζτοια παιδιά; - Ξαι βζβαια. - Ππορείσ να με πάρεισ να πάμε ς αυτά τα παιδιά; - Ξαι βζβαια, αν μασ επιτρζψουν και οι γονείσ ςου. - Κα πω ςτθν μαμά όλα αυτά που μου είπεσ και κα τθσ πω να πθγαίνουμε ςτθν εκκλθςία και τα Χριςτοφγεννα και τισ Ξυριακζσ. Ξαι ζχω πολλά παιχνίδια και πράγματα που μποροφν να δϊςουν χαρά ςε πολλά παιδιά. Ξαι λίγα χριματα ζχω. Ππορϊ να δϊςω και από αυτά. Ξαι δεν κα κυμάμαι τον Χριςτό μόνο τα Χριςτοφγεννα αλλά κάκε μζρα, γιατί κζλω να αγαπϊ ζναν Κεό που γεννικθκε και ςταυρϊκθκε για μζνα. Ψα λόγια αυτά του Ρικόλα ςυγκλόνιςαν τον Ξυρ-Γιάννθ. Δεν πίςτευε ότι τα άκουγε από ζνα μικρό παιδί. Αλλά απ τθν άλλθ, θ ψυχι των παιδιϊν είναι τόςο αγνι που καταλαβαίνει αμζςωσ τθν αλικεια, ότι ο Χριςτόσ είναι ο Κεόσ μασ και είναι πάντα πρόκυμθ να τθν ακοφει. - Ψι λζγατε; λζει ο πατζρασ του Ρικόλα. - Ππαμπά μθν ξαναπείσ ποτζ ότι τα Χριςτοφγεννα είναι μόνο για τα παιδιά, ο Χριςτόσ μπαμπά δε γεννικθκε μόνο για τα παιδιά. Γεννικθκε για όλουσ και για ςζνα που είςαι μεγάλοσ και για μζνα. Ξαι μασ αγαπάει όλουσ. Ξαι εμείσ ςιμερα Ψον ξεχάςαμε μπαμπά, κανείσ μασ δεν τον κυμικθκε. Ξοίτα ςτολίςαμε δζντρο και ξεχάςαμε γιατί το ςτολίςαμε. Φάγαμε και ξεχάςαμε γιατί τρϊμε. Δεν κα το ξανακάνουμε αυτό μπαμπά, ποτζ, τ ακοφσ; Υοτζ! Δεν κάναμε Χριςτοφγεννα ςιμερα, αλλά από δω και πζρα κα κάνουμε κάκε μζρα, γιατί ο Χριςτόσ μπορεί να γεννθκεί ςτθν καρδιά ενόσ ανκρϊπου οποιαδιποτε ςτιγμι. Σ μπαμπάσ του Ρικόλα τον κοιτοφςε ςαςτιςμζνοσ. Δεν καταλάβαινε αυτά που άκουγε. Ψι είναι αυτό που λζει ο γιοσ μου, ςκεωτότανε Ξι όμωσ ιρκε θ ςτιγμι που θ επιμονι του Ρικόλα μετζδωςε ςτθν οικογζνειά του το μυςτικό των Χριςτουγζννων. Σ Ρικόλασ είχε κάνει τον Χριςτό ωίλο του και τον είχε καλζςει να κατοικιςει ςτο ςπίτι τουσ. Ζτςι ςιγά-ςιγά ζμακαν να ηουν όλοι μαηί μια ηωι κοντά ςτον Κεό, με εξομολόγθςθ, εκκλθςιαςμό, προςευχι και νθςτεία, ελεθμοςφνθ και αλθκινι αγάπθ για τουσ ανκρϊπουσ. Θ ωιλία του Χριςτοφ ζγινε για τον Ρικόλα το πιο 154

155 πολφτιμο δϊρο τθσ ηωισ του. Ψα χρόνια περνοφςαν και κα μεγάλωνε, αλλά ποτζ δεν κα ξεχνοφςε τθν παράξενθ ιςτορία του κυρ-γιάννθ, που άλλαξε τθ ηωι τθσ οικογζνειάσ του και ζγινε αιτία για να μάκουν να γιορτάηουν αλθκινά Χριςτοφγεννα! Ξαλά Χριςτοφγεννα ςθμαίνει να κάνω ωάτνθ τθν καρδιά μου για να γεννθκεί ο Χριςτόσ. Οζνα Ξόγια, Ξοινωνία προςϊπων Γαλιλαία ΣΤ. Χριςτοφγεννα για όλουσ ι Χριςτοφγεννα για τον εαυτό μασ; Τα Χριςτοφγεννα είναι γιορτι για όλουσ, μασ πρωτίςτωσ για να ςυναντιςουμε το Χριςτό. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίσ αγάπθ, χωρίσ Κεία Κοινωνία, χωρίσ νίκθ κατά του μίςουσ ι τθσ απζχκειασ για οποιονδιποτε άλλον δεν είναι ςαν κι εμάσ. Θ Εκκλθςία δεν ξεχωρίηει τουσ ανκρϊπουσ ςε κακαροφσ και ακάκαρτουσ, οφτε ςε δίκουσ και άδικουσ, οφτε ςε ξζνουσ και δικοφσ μασ. Κάκε κίνθςθ αγάπθσ πρζπει να είναι προσ όλουσ. Αυτό διαφαίνεται ςτθ Κεία Λειτουργία. Ασ γιορτάςουμε τα Χριςτοφγεννα με το Χριςτό και με όλουσ και όχι μόνο ωσ αφορμι διακοπϊν και δϊρων για τον εαυτό μασ. Συνάντθςθ 12 θ Υπάρχει πνευματικι ηωι ςτθν εποχι μασ; Α. Ο Ραφλοσ και ο Σίλασ ςτουσ Φιλίππουσ 1 Ξατήντθςε δὲ εἰσ Δέρβθν καὶ Ούςτραν. καὶ ἰδοὺ μακθτήσ τισ ἦν ἐκεῖ ὀνόματι Ψιμόκεοσ, υἱὸσ γυναικόσ τινοσ Ἰουδαίασ πιςτῆσ, πατρὸσ δὲ Ἕλλθνοσ, 2 ὃσ ἐμαρτυρεῖτο ὑπὸ τῶν ἐν Ούςτροισ καὶ Ἰκονίῳ ἀδελωῶν. 3 τοῦτον ἠκέλθςεν ὁ Υαῦλοσ ςὺν αῦτῷ ἐξελκεῖν, καὶ λαβὼν περιέτεμεν αῦτὸν διὰ τοὺσ Ἰουδαίουσ τοὺσ ὄντασ ἐν τοῖσ τόποισ ἐκείνοισ ᾔδειςαν γὰρ ἅπαντεσ τὸν πατέρα αῦτοῦ ὅτι Ἕλλθν ὑπῆρχεν. 4 ὡσ δὲ διεπορεύοντο τὰσ πόλεισ, παρεδίδουν αῦτοῖσ ωυλάςςειν τὰ δόγματα τὰ κεκριμένα ὑπὸ τῶν ἀποςτόλων καὶ πρεςβυτέρων τῶν ἐν Ἱερουςαλήμ. 5 αἱ μὲν οὖν ἐκκλθςίαι ἐςτερεοῦντο τῇ πίςτει καὶ ἐπερίςςευον τῷ ἀρικμῷ κακ' ἡμέραν. 6 Διελκόντεσ δὲ τὴν Φρυγίαν καὶ τὴν Γαλατικὴν χώραν, κωλυκέντεσ ὑπὸ τοῦ ἁγίου Υνεύματοσ λαλῆςαι τὸν λόγον ἐν τῇ Ἀςίᾳ, 7 ἐλκόντεσ κατὰ τὴν Πυςίαν ἐπείραηον κατὰ τὴν Βικυνίαν πορεύεςκαι καὶ οῦκ εἴαςεν αῦτοὺσ τὸ Υνεῦμα. 8 παρελκόντεσ δὲ τὴν Πυςίαν κατέβθςαν εἰσ Ψρῳάδα. 9 καὶ ὅραμα διὰ τῆσ νυκτὸσ ὤωκθ τῷ Υαύλῳ ἀνήρ τισ ἦν Πακεδὼν ἑςτὼσ, παρακαλῶν αῦτὸν καὶ λέγων Διαβὰσ εἰσ Πακεδονίαν βοήκθςον ἡμῖν. 10 ὡσ δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν, εῦκέωσ ἐηθτήςαμεν ἐξελκεῖν εἰσ τὴν Πακεδονίαν, ςυμβιβάηοντεσ ὅτι προςκέκλθται ἡμᾶσ ὁ Ξύριοσ εῦαγγελίςαςκαι αῦτούσ. 11 Ἀναχκέντεσ οὖν ἀπὸ τῆσ Ψρῳάδοσ εῦκυδρομήςαμεν εἰσ Χαμοκράκθν, τῇ δὲ ἐπιούςῃ εἰσ Ρεάπολιν, 12 ἐκεῖκέν τε εἰσ Φιλίππουσ, ἥτισ ἐςτὶ πρώτθ τῆσ μερίδοσ τῆσ Πακεδονίασ πόλισ κολωνία. ἦμεν δὲ ἐν αῦτῇ τῇ πόλει διατρίβοντεσ ἡμέρασ τινάσ, 13 τῇ τε ἡμέρᾳ τῶν ςαββάτων ἐξήλκομεν ἔξω τῆσ πόλεωσ παρὰ ποταμὸν οὗ ἐνομίηετο προςευχὴ εἶναι, καὶ κακίςαντεσ ἐλαλοῦμεν ταῖσ ςυνελκούςαισ γυναιξί. 14 καί τισ γυνὴ ὀνόματι Ουδία, πορωυρόπωλισ πόλεωσ Κυατείρων, ςεβομένθ τὸν Κεόν, ἤκουεν, ἧσ ὁ Ξύριοσ διήνοιξε τὴν καρδίαν προςέχειν τοῖσ λαλουμένοισ ὑπὸ τοῦ Υαύλου. 15 ὡσ δὲ ἐβαπτίςκθ καὶ ὁ οἶκοσ αῦτῆσ, παρεκάλεςε λέγουςα Εἰ κεκρίκατέ με πιςτὴν τῷ Ξυρίῳ εἶναι, εἰςελκόντεσ εἰσ τὸν οἶκόν μου μείνατε καὶ παρεβιάςατο ἡμᾶσ. 16 Ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰσ προςευχὴν παιδίςκθν τινὰ ἔχουςαν πνεῦμα πύκωνοσ ἀπαντῆςαι ἡμῖν, ἥτισ ἐργαςίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖσ κυρίοισ αῦτῆσ μαντευομένθ. 17 αὕτθ κατακολουκήςαςα τῷ Υαύλῳ καὶ τῷ Χίλᾳ ἔκραηε λέγουςα Σὗτοι οἱ ἄνκρωποι δοῦλοι τοῦ Κεοῦ τοῦ ὑψίςτου εἰςίν, οἵτινεσ καταγγέλλουςιν ἡμῖν ὁδὸν ςωτθρίασ. 18 τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ. διαπονθκεὶσ δὲ ὁ Υαῦλοσ καὶ ἐπιςτρέψασ τῷ πνεύματι εἶπε Υαραγγέλλω ςοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰθςοῦ Χριςτοῦ ἐξελκεῖν ἀπ' αῦτῆσ. καὶ ἐξῆλκεν αῦτῇ τῇ ὥρᾳ. 19 Ἰδόντεσ δὲ οἱ κύριοι αῦτῆσ ὅτι ἐξῆλκεν ἡ ἐλπὶσ τῆσ ἐργαςίασ αῦτῶν, ἐπιλαβόμενοι τὸν Υαῦλον καὶ τὸν Χίλαν εἵλκυςαν εἰσ τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺσ ἄρχοντασ, 20 καὶ προςαγαγόντεσ αῦτοὺσ τοῖσ ςτρατθγοῖσ εἶπον Σὗτοι οἱ ἄνκρωποι ἐκταράςςουςιν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντεσ, 21 καὶ καταγγέλλουςιν ἔκθ ἃ οῦκ ἔξεςτιν ἡμῖν παραδέχεςκαι οῦδὲ ποιεῖν Φωμαίοισ οὖςι. 22 καὶ ςυνεπέςτθ ὁ ὄχλοσ κατ' αῦτῶν. καὶ οἱ ςτρατθγοὶ περιρρήξαντεσ αῦτῶν τὰ ἱμάτια ἐκέλευον ῥαβδίηειν, 23 πολλάσ τε ἐπικέντεσ αῦτοῖσ πλθγὰσ ἔβαλον εἰσ ωυλακήν, παραγγείλαντεσ τῷ δεςμοωύλακι ἀςωαλῶσ τθρεῖν αῦτούσ 24 ὃσ παραγγελίαν τοιαύτθν εἰλθωὼσ ἔβαλεν αῦτοὺσ εἰσ τὴν ἐςωτέραν ωυλακὴν καὶ τοὺσ πόδασ αῦτῶν ἠςωαλίςατο εἰσ τὸ ξύλον. 25 Ξατὰ δὲ τὸ μεςονύκτιον Υαῦλοσ καὶ Χίλασ προςευχόμενοι ὕμνουν τὸν Κεόν ἐπθκροῶντο δὲ αῦτῶν οἱ δέςμιοι. 26 ἄωνω δὲ ςειςμὸσ ἐγένετο μέγασ, ὥςτε 155

156 ςαλευκῆναι τὰ κεμέλια τοῦ δεςμωτθρίου, ἀνεῴχκθςάν τε παραχρῆμα αἱ κύραι πᾶςαι καὶ πάντων τὰ δεςμὰ ἀνέκθ. 27 ἔξυπνοσ δὲ γενόμενοσ ὁ δεςμοωύλαξ καὶ ἰδὼν ἀνεῳγμένασ τὰσ κύρασ τῆσ ωυλακῆσ, ςπαςάμενοσ μάχαιραν ἔμελλεν ἑαυτὸν ἀναιρεῖν, νομίηων ἐκπεωευγέναι τοὺσ δεςμίουσ. 28 ἐωώνθςε δὲ ωωνῇ μεγάλῃ ὁ Υαῦλοσ λέγων Πθδὲν πράξῃσ ςεαυτῷ κακόν ἅπαντεσ γάρ ἐςμεν ἐνκάδε. 29 αἰτήςασ δὲ ωῶτα εἰςεπήδθςε, καὶ ἔντρομοσ γενόμενοσ προςέπεςε τῷ Υαύλῳ καὶ τῷ Χίλᾳ, 30 καὶ προαγαγὼν αῦτοὺσ ἔξω ἔωθ Ξύριοι, τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα ςωκῶ; 31 οἱ δὲ εἶπον Υίςτευςον ἐπὶ τὸν Ξύριον Ἰθςοῦν Χριςτόν, καὶ ςωκήςῃ ςὺ καὶ ὁ οἶκόσ ςου. 32 καὶ ἐλάλθςαν αῦτῷ τὸν λόγον τοῦ Ξυρίου καὶ πᾶςι τοῖσ ἐν τῇ οἰκίᾳ αῦτοῦ. 33 καὶ παραλαβὼν αῦτοὺσ ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τῆσ νυκτὸσ ἔλουςεν ἀπὸ τῶν πλθγῶν, καὶ ἐβαπτίςκθ αῦτὸσ καὶ οἱ αῦτοῦ πάντεσ παραχρῆμα, 34 ἀναγαγών τε αῦτοὺσ εἰσ τὸν οἶκον αῦτοῦ παρέκθκε τράπεηαν, καὶ ἠγαλλιάςατο πανοικὶ πεπιςτευκὼσ τῷ Κεῷ. 35 Ἡμέρασ δὲ γενομένθσ ἀπέςτειλαν οἱ ςτρατθγοὶ τοὺσ ῥαβδούχουσ λέγοντεσ Ἀπόλυςον τοὺσ ἀνκρώπουσ ἐκείνουσ. 36 ἀπήγγειλε δὲ ὁ δεςμοωύλαξ τοὺσ λόγουσ τούτουσ πρὸσ τὸν Υαῦλον, ὅτι Ἀπεςτάλκαςιν οἱ ςτρατθγοὶ ἵνα ἀπολυκῆτε. νῦν οὖν ἐξελκόντεσ πορεύεςκε ἐν εἰρήνῃ. 37 ὁ δὲ Υαῦλοσ ἔωθ πρὸσ αῦτούσ Δείραντεσ ἡμᾶσ δθμοςίᾳ ἀκατακρίτουσ, ἀνκρώπουσ Φωμαίουσ ὑπάρχοντασ, ἔβαλον εἰσ ωυλακήν καὶ νῦν λάκρα ἡμᾶσ ἐκβάλλουςιν; οῦ γάρ, ἀλλὰ ἐλκόντεσ αῦτοὶ ἡμᾶσ ἐξαγαγέτωςαν. 38 ἀνήγγειλαν δὲ τοῖσ ςτρατθγοῖσ οἱ ῥαβδοῦχοι τὰ ῥήματα ταῦτα καὶ ἐωοβήκθςαν ἀκούςαντεσ ὅτι Φωμαῖοί εἰςι, 39 καὶ ἐλκόντεσ παρεκάλεςαν αῦτούσ, καὶ ἐξαγαγόντεσ ἠρώτων ἐξελκεῖν τῆσ πόλεωσ. 40 ἐξελκόντεσ δὲ ἐκ τῆσ ωυλακῆσ εἰςῆλκον πρὸσ τὴν Ουδίαν, καὶ ἰδόντεσ τοὺσ ἀδελωοὺσ παρεκάλεςαν αῦτοὺσ καὶ ἐξῆλκον 12 Από τθν Ρεάπολθ τθσ Πακεδονίασ οι Απόςτολοι Υαφλοσ και Χίλασ πιγαμε ςτουσ Φιλίππουσ, που είναι θ πρϊτθ πόλθ ςτθν περιοχι εκείνθ τθσ Mακεδονίασ, θ οποία είναι Pωμαϊκι αποικία. Χτθν πόλθ αυτι παρατείναμε τθν παραμονι μασ για μερικζσ μζρεσ 13 και το Χάββατο βγικαμε ζξω από τθν πόλθ, κοντά ςτο ποτάμι, που κεωροφνταν ςαν τόποσ προςευχισ. Kαι αωοφ κακίςαμε εκεί, μιλοφςαμε ςτισ γυναίκεσ που είχαν ςυγκεντρωκεί. 14 Mασ άκουγε και μια κεοωοβοφμενθ γυναίκα, που τθν ζλεγαν Ουδία. Aυτι ιταν πωλιτρια πορωυρζνιων αντικειμζνων από τθν πόλθ των Κυατείρων. Aυτισ τθσ γυναίκασ τθν καρδιά ο Κεόσ τθν άνοιξε, ζτςι που να προςζχει ς αυτά που ζλεγε ο Υαφλοσ. 15 Kαι όταν τελικά βαωτίςτθκε και θ οικογζνειά τθσ, μασ παρακάλεςε λζγοντασ: Αν με ζχετε κρίνει πωσ είμαι πιςτι ςτον Kφριο, περάςτε να μείνετε ςτο ςπίτι μου. Kαι μασ πίεςε επίμονα. 16 Mια άλλθ ωορά, κακϊσ πθγαίναμε ςτον τόπο τθσ προςευχισ, μασ ςυνάντθςε μια νεαρι δοφλθ, που είχε μαντικό πνεφμα και θ οποία με τισ μαντείεσ τθσ ζωερνε πολλά κζρδθ ςτουσ κυρίουσ τθσ. 17 Αυτι, λοιπόν, ακολουκοφςε επίμονα τον Υαφλο κι εμάσ και ωϊναηε λζγοντασ: Σι άνκρωποι αυτοί είναι δοφλοι του Ϊψιςτου Κεοφ, που ςασ αναγγζλλουν το δρόμο τθσ ςωτθρίασ! 18 Kαι αυτό ςυνζχιηε να το κάνει πολλζσ μζρεσ. Kαι επειδι είχε κουραςτεί πια ο Υαφλοσ να το ακοφει, ςτράωθκε και είπε ςτο πνεφμα: Χε προςτάηω ςτο όνομα του Iθςοφ Xριςτοφ, να βγεισ από αυτιν. Kαι βγικε το πνεφμα τθν ίδια εκείνθ ϊρα. 19 Χαν είδαν τότε οι κφριοί τθσ πωσ χάκθκε θ ελπίδα του κζρδουσ τουσ, ζπιαςαν τον Υαφλο και το Χίλα και τουσ ζςυραν ςτον τόπο ςφναξθσ του κοινοφ, ςτουσ άρχοντεσ. 20 Eκεί, τουσ οδιγθςαν μπροςτά ςτουσ ςτρατθγοφσ και είπαν: Oι άνκρωποι αυτοί, που είναι Iουδαίοι, αναςτατϊνουν τθν πόλθ μασ 21 διδάςκοντασ ζκιμα, που δεν επιτρζπεται ςε μασ που είμαςτε Pωμαίοι, να τα δεχόμαςτε ι να τα εωαρμόηουμε. 22 Tότε, ςφςςωμο το πλικοσ ξεςθκϊκθκε εναντίον τουσ, και οι ςτρατθγοί, αωοφ ξζςχιςαν εντελϊσ τα ροφχα τουσ, πρόςταηαν να τουσ ραβδίςουν. 23 Ζτςι, αωοφ τουσ προξζνθςαν πολλά τραφματα, τουσ ζριξαν ςτθ ωυλακι και παράγγειλαν ςτο δεςμοωφλακα να τουσ ωρουρεί με κάκε αςωάλεια. 24 Eκείνοσ, όταν πιρε μια τζτοια εντολι, τουσ ζβαλε ςτο πιο εςωτερικό κελί και για ςιγουριά πζραςε τα πόδια τουσ ςτθν ξυλοπζδθ. 25 Kαι γφρω ςτα μεςάνυχτα, ο Υαφλοσ και ο Χίλασ προςεφχονταν και παράλλθλα υμνολογοφςαν το Κεό, ενϊ οι ωυλακιςμζνοι τουσ άκουγαν με προςοχι. 26 αωνικά, τότε, ζγινε ζνασ ιςχυρότατοσ ςειςμόσ, τόςο που τα κεμζλια τθσ ωυλακισ ςαλεφτθκαν και αυτοςτιγμεί ανοίχτθκαν όλεσ οι πόρτεσ και όλων τα δεςμά λφκθκαν! 27 φπνθςε, τότε, ο δεςμοωφλακασ και ςαν είδε ανοιγμζνεσ τισ πόρτεσ τθσ ωυλακισ, ζςυρε το μαχαίρι του ζτοιμοσ να αυτοκτονιςει, νομίηοντασ πωσ είχαν δραπετεφςει οι ωυλακιςμζνοι. 28 Φϊναξε τότε ο Υαφλοσ δυνατά λζγοντασ: Mθν κάνεισ κανζνα κακό ςτον εαυτό ςου, γιατί είμαςτε όλοι εδϊ! 29 Tότε αυτόσ, αωοφ ηιτθςε ωϊτα, πιδθςε μζςα ςτθ ωυλακι και κυριευμζνοσ από τρόμο ζπεςε μπροςτά ςτον Υαφλο και το Χίλα. 30 Kατόπιν τουσ οδιγθςε ζξω και είπε: Ξφριοι, τι πρζπει να κάνω για να ςωκϊ; 31 Ξι εκείνοι απάντθςαν: Υίςτεψε ςτον Kφριο Iθςοφ Xριςτό και κα ςωκείσ εςφ και θ οικογζνειά ςου. 32 Χτθ ςυνζχεια κιρυξαν το Οόγο του Κεοφ ς αυτόν και ςε όλουσ εκείνουσ που ιταν ςτο ςπίτι του. 33 Ψουσ πιρε τότε ο δεςμοωφλακασ, τθν ϊρα εκείνθ μζςα ςτθ νφχτα, κι ζπλυνε τισ πλθγζσ τουσ και βαωτίςτθκε αμζςωσ ο ίδιοσ κι όλοι οι δικοί του. 34 Kατόπιν τουσ ανζβαςε ςτο ςπίτι του και τουσ ζςτρωςε τραπζηι και αναγάλλιαςε που με όλθ τθν οικογζνειά του είχε πιςτζψει ςτο Κεό. 35 Τταν ξθμζρωςε, ζςτειλαν οι ςτρατθγοί τοφσ κλθτιρεσ να πουν ςτο δεςμοωφλακα: Aπόλυςζ τουσ τοφσ ανκρϊπουσ εκείνουσ. 36 Ψότε ο δεςμοωφλακασ γνωςτοποίθςε ςτον Υαφλο τα λόγια αυτά λζγοντάσ του: Σι ςτρατθγοί ζχουν ςτείλει κλθτιρεσ για να απολυκείτε. Ψϊρα, λοιπόν, βγείτε και πθγαίνετε ςτο καλό. 37 Mα ο Υαφλοσ είπε ςτουσ κλθτιρεσ: Mασ ζδειραν δθμόςια και μασ ωυλάκιςαν χωρίσ να ζχουμε καταδικαςτεί, παρόλο που είμαςτε Pωμαίοι πολίτεσ, και τϊρα μασ βγάηουν κρυωά; Τχι, βζβαια! Αλλά να ζρκουν οι ίδιοι να μασ βγάλουν. 38 Πετζωεραν τότε οι κλθτιρεσ τα λόγια αυτά ςτουσ ςτρατθγοφσ, οι οποίοι, ςαν άκουςαν ότι είναι Φωμαίοι, ωοβικθκαν. 39 Ιρκαν, λοιπόν, και τουσ παρακάλεςαν οι ίδιοι, κι αωοφ τουσ ζβγαλαν, τουσ ηθτοφςαν να ωφγουν από τθν πόλθ. 40 Bγικαν τότε από τθ ωυλακι και πιγαν ςτο ςπίτι τθσ Ουδίασ, όπου είδαν τουσ αδελωοφσ, τουσ εμψφχωςαν κι φςτερα αναχϊρθςαν. (Ρράξ. 16, 12-40) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Μια γυναίκα θ Λυδία: θ Αγία Ουδίασ, που ιταν πορωυροπϊλισ, πουλοφςε δθλαδι το πολφτιμο φωαςμα που λεγόταν πορωφρα (βάωονταν με το χρϊμα ενόσ κοχυλιοφ, που λεγόταν πορωφρα) ζγινε θ πρϊτθ χριςτιανι ςτον ελλαδικό χϊρο, θ πρϊτθ χριςτιανι ςτον χϊρο που ςιμερα είναι θ. μια νεαρι δοφλθ: θ μαντευομζνθ των Φιλίππων προωιτευε το μζλλον και ζκανε τουσ ανκρϊπουσ να πιςτεφουν ότι επικοινωνοφςε με πνεφματα, με τισ ψυχζσ δθλαδι πεκαμζνων ανκρϊπων. Ιταν κάτι ςαν μζντιουμ. Θ κοπζλα αυτι κατζχονταν από τον διάβολο, ενϊ τα αωεντικά τθσ ζβγαηαν χριματα μζςα από τισ μαντείεσ τθσ. Οζει τθν αλικεια 156

157 για το ποιοι ιταν ο Υαφλοσ και ο Χίλασ, για να μπορζςει να πείςει τουσ ανκρϊπουσ ότι ξζρει. Ζτςι, όταν κα ζωευγαν ο Υαφλοσ και ο Χίλασ, ο διάβολοσ κα ζλεγε ςτουσ ανκρϊπουσ ότι εωόςον τουσ είχε πει τθν αλικεια για τουσ δφο αποςτόλουσ, ζπρεπε να τον ακοφνε ςε όλα τα κζματα, με αποτζλεςμα όλθ θ πόλθ να υποτάςςεται ςτον διάβολο. Γιατί ο διάβολοσ ζκανε ότι μιλοφςε με πνεφματα (δαιμόνια, γιατί οι ψυχζσ δεν επικοινωνοφν με τουσ ηωντανοφσ), ο διάβολοσ ζδινε τισ διάωορεσ μαντείεσ. Σ Υαφλοσ καταλαβαίνει τον ςκοπό και ζτςι βγάηει το πονθρό πνεφμα από τθν κοπζλα, με αποτζλεςμα τα αωεντικά τθσ να εξοργιςτοφν, γιατί τϊρα δεν κα είχαν να βγάηουν χριματα από αυτιν. Θ ςχζςθ με το Χριςτό κάνει τον άνκρωπο να μθν κζλει να ςυναναςτρζωεται με το ψεφτικο, ακόμθ κι αν αυτό ζχει τίμθμα για τον ίδιο. προςεφχονταν: οι απόςτολοι, παρότι χτυπικθκαν για το Χριςτό και μπικαν ςτθ ωυλακι, δεν ζπαψαν να πιςτεφουν. Ζκωραςθ τθσ πίςτθσ τουσ θ προςευχι. Ξαι ο Κεόσ ακοφει τισ προςευχζσ τουσ και τουσ λφνει τα δεςμά τουσ. Τ,τι χρειάηεται ςτθ ηωι μασ για χάρθ τθσ πίςτθσ ο Κεόσ το δίνει. τουσ πιρε τότε ο δεςμοφφλακασ ςτο ςπίτι του: οι απόςτολοι, παρότι ελευκερϊκθκαν από τα δεςμά τουσ, δεν ζωυγαν. Ζμειναν εκεί και ζκανα χριςτιανοφσ όλθ τθν οικογζνεια του δεςμοωφλακα. Σι απόςτολοι είχαν ωσ αποςτολι τουσ όχι να ςϊςουν τον εαυτό τουσ ι να περνάνε καλά, αλλά να μιλοφν για το Χριςτό με κάκε τρόπο και μζςο. Ζτςι, μζςα από αυτιν τθν δοκιμαςία, αυξικθκε ο αρικμόσ των πιςτϊν ςτο Χριςτό. Θ αγάπθ για το Χριςτό γίνεται αγάπθ για τον κάκε άνκρωπο. Ξαι θ αγάπθ αυτι δεν εκωράηεται με υλικά αγακά, αλλά με τθ ωροντίδα οι άνκρωποι να ςωκοφν. βγικαν τότε από τθν φυλακι: ο Υαφλοσ ιταν ρωμαίοσ πολίτθσ και ςτουσ πολίτεσ τθσ Φϊμθσ απαγορευόταν θ χειροδικία. Ξανονικά τόςο ο όχλοσ που τουσ χτφπθςε όςο και εκείνοι που τουσ ζβαλαν ςτθ ωυλακι ζπρεπε να τιμωρθκοφν. Τμωσ ο Υαφλοσ ικελε να μείνει ελεφκεροσ για να μιλιςει για το Χριςτό ςε όλουσ και όχι να τιμωρεί. Ζτςι, κα ωφγει από τθν πόλθ, αωοφ εμψυχϊςει όςουσ πιςτεφουν. Γ. Ο ΕΛΕΥΚΕΟΣ ΧΟΝΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ: ΣΡΑΤΑΛΘ Θ ΔΘΜΛΟΥΓΛΑ; (Από το 3 ο Γυμνάςιο Αλεξανδρουπόλεωσ) Ελεφκεροσ χρόνοσ είναι ο αυτοδιακζςιμοσ προςωπικόσ χωρίσ υποχρεϊςεισ χρόνοσ. Θ ποςότθτα αλλά και θ ποιότθτα του ελεφκερου χρόνου εξαρτάται από το πολιτιςμικό επίπεδο και τθν ποιότθτα ηωισ κάκε εποχισ. Χτθν Αρχαία Ακινα ο άνκρωποσ κατά τον ελεφκερο χρόνο του ζπρεπε να αςχολείται με τθν άκλθςθ του ςϊματοσ, τθν τζχνθ και τθν πολιτικι ηωι. Χτθ ςφγχρονθ βιομθχανικι εποχι, θ εντατικοποίθςθ τθσ εργαςίασ και ο γριγοροσ ρυκμόσ ηωισ, το άγχοσ, θ ανία και θ μοναξιά, θ αδυναμία ανάπτυξθσ των διαπροςωπικϊν ςχζςεων και θ δυςκολία ςυμμετοχισ ςτα κοινά κζματα κάνουν τον άνκρωπο να νιϊκει τθν ανάγκθ για εκτόνωςθ, ξεκοφραςθ και ψυχαγωγία,για άκλθςθ και απόλαυςθ τθσ ωφςθσ. Αν θ χαλάρωςθ αποτελεί βαςικι βιολογικι ανάγκθ του ϊριμου ανκρϊπου για τθν ιςορροπία και τθν τόνωςθ του ψυχοςωματικοφ οργανιςμοφ, αυτι ζχει ιδιαίτερθ ςθμαςία για τα παιδιά που κουράηονται υπερβολικά από τα διάωορα μακιματα, τα ωροντιςτιρια κ.α. Υολλοί νζοι δεν κατάλαβαν τθν αξία τθσ ςωςτισ χριςθσ του ελεφκερου χρόνου και τον ςπαταλοφν άςκοπα βλζποντασ τθλεόραςθ,χωρίσ να επιλζγουν εκπομπζσ που βοθκοφν να αποκτιςουν περιςςότερεσ γνϊςεισ,ςυχνάηοντασ πολλζσ ϊρεσ ςε καωετζριεσ,μπαρ, παίηοντασ χαρτιά ι τυχερά παιχνίδια. Σ ελεφκεροσ χρόνοσ κα πρζπει να αξιοποιείται κετικά από τουσ νζουσ, με τθν ανάγνωςθ βιβλίων, περιοδικϊν που αωινουν ωραία μθνφματα και δθμιουργοφν αιςκιματα.πε τθν παρακολοφκθςθ διαλζξεων, με επιςκζψεισ ςε ιςτορικά μουςεία και ταξίδια. Πε ωιλικζσ ςυναναςτροωζσ και κοινωνικζσ επαωζσ, με περιπάτουσ, εκδρομζσ και με τον ακλθτιςμό. Χρειάηεται, όμωσ, να υπάρχει και θ κατάλλθλθ υποδομι ςτα ςχολεία, να ιδρυκοφν ακλθτικά και πολιτιςτικά κζντρα, δανειςτικζσ βιβλιοκικεσ. Ρα παρουςιάηονται τζτοια προγράμματα από τα μζςα ενθμζρωςθσ, ϊςτε το διιμερο τθσ αργίασ των νζων να γίνει διιμερο δθμιουργίασ και πνευματικισ ανάταςθσ. ΚΩΠΛΑΡΛΔΘΧ ΑΟΕΑΡΔΦΣΧ 157

158 Δ. Νζοι, Εκκλθςία και πνευματικότθτα (του π. Βαςιλείου Κερμοφ, κεολόγου και παιδοψυχιάτρου) Θ πνευματικότθτα για πολλοφσ ζχει ψυχολογικό περιεχόμενο. Ζνα παράδειγμα τζτοιου ψυχολογικοφ βιϊματοσ αντικατοπτρίηεται ςε αυτό που ακοφμε ςυχνά να λζνε κάποιοι νζοι: «πθγαίνω ςτθν εκκλθςία καμιά ωορά για να θρεμιςω». Αυτι θ θρεμία είναι αίςκθμα ψυχολογικισ υωισ. «Πα είναι κακό αυτό;», κα αντιτείνει κάποιοσ. Τχι, δεν είναι. Αντίκετα, είναι ευλογία. Ωςτόςο, αποτελεί μόνο τον προκάλαμο, το πρϊτο ςκαλοπάτι πάνω ςτο οποίο πρζπει αργότερα να χτιςτεί θ αλθκινι πνευματικότθτα. Είναι, κα λζγαμε, ζνα προςτάδιο με το οποίο ο Κεόσ μασ γλυκαίνει για να προχωριςουμε ςτθν αλθκινι πνευματικότθτα. Δυςτυχϊσ όμωσ, πολλοί από εμάσ παραμζνουμε εγκλωβιςμζνοι ς αυτό το προςτάδιο. Ξι ζτςι, ςυναντάμε ςυχνά γονείσ που ευωραίνονται κατά τθν ϊρα τθσ λατρείασ, θρεμοφν, αλλά όταν επιςτρζωουν ςτο ςπίτι τςακϊνονται με τα παιδιά τουσ ι με τον/τθ ςφηυγό τουσ. Ξι αν τουσ ρωτιςεισ γιατί ςυμβαίνει αυτό, παίρνεισ τθν εξισ ςτερεότυπθ απάντθςθ: «Ε, μα με ζχουν κολάςει! Υάω ςτθν εκκλθςία, θρεμϊ, και ζρχομαι ςτο ςπίτι και υποωζρω μαηί τουσ!». Ενδζχεται λοιπόν να αιςκάνεται κανείσ κατάνυξθ κατά τθ διάρκεια τθσ λατρείασ, αλλά όταν γυρίηει ςτο ςπίτι του να μθν αντζχει να βλζπει κάποιο μζλοσ τθσ ίδιασ του τθσ οικογζνειασ. Αυτι είναι μια πνευματικότθτα ανϊριμθ, νθπιακι. Ξι ακόμα, είναι μια πνευματικότθτα που υςτερεί ςε αγάπθ, δίνει ζμωαςθ ςτο πϊσ νιϊκει το άτομο κι όχι ςτο πϊσ τοποκετείται απζναντι ςτον διπλανό του. Είναι μια πνευματικότθτα που δεν κα διςτάηαμε να τθν ονομάςουμε «εγωκεντρικι». Θ πνευματικότθτα μζςα από τθν ορκόδοξθ προοπτικι, ζχει χαρακτιρα οντολογικό. Ψι ςθμαίνει αυτό; Χθμαίνει ότι αγκαλιάηει ολόκλθρο τον άνκρωπο ςτθν ακεραιότθτά του, να μθ μζνει τίποτα ζξω από τθν πορεία του προσ τον Κεό οφτε τα ςυναιςκιματα, οφτε οι επικυμίεσ του, οφτε το ςϊμα του. Ξι όλα τα αγκαλιάηει με αγάπθ και ςτοργι και βλζπει μζςα τουσ τθ ςωραγίδα τθσ αγάπθσ και τθσ ςοωίασ του Κεοφ. εχωρίηει κάκε ανκρϊπινθ λειτουργία από τθν αμαρτία και αναγνωρίηει ςτθ ωφςθ του ανκρϊπου τθν ευλογία τθσ δθμιουργικισ πρόνοιασ του Κεοφ. Εμείσ δυςτυχϊσ ςυχνά εγκλωβιηόμαςτε ςε ζνα ςτοιχείο τθσ φπαρξισ μασ γι αυτό και δυςκολευόμαςτε να ανοιχτοφμε ςτθν ορκόδοξθ πνευματικότθτα. Σ νεαρόσ που ηει μια πολφ ελευκεριάηουςα ηωι εγκλωβίηεται ςε ζνα ςτοιχείο, ςτο ςϊμα. Σ γονζασ που βιϊνει τθν πνευματικότθτα ψυχολογικά μόνο, εγκλωβίηεται κι αυτόσ ςε ζνα ςτοιχείο, ςτα ςυναιςκιματά του. Ψζλοσ, αυτόσ που κζλει να αποκτιςει χαρίςματα για να είναι δυνατόσ (εν Κεϊ δικεν, μα ςτθν πραγματικότθτα εγωκεντρικά), εγκλωβίηεται ςτισ επικυμίεσ του. Σ κίνδυνοσ του εγκλωβιςμοφ υπάρχει παντοφ, όταν απουςιάηει από τθν πνευματικότθτά μασ αυτό το οντολογικό ςτοιχείο τθσ ορκόδοξθσ οπτικισ. Ζνα άλλο χαρακτθριςτικό τθσ ορκόδοξθσ πνευματικότθτασ είναι ότι πραγματοποιείται εν Αγίω Υνεφματι. Αυτό ςθμαίνει πωσ ο άνκρωποσ αγωνίηεται μεν τον «πρακτικό αγϊνα των αρετϊν», όπωσ λζνε οι άγιοι, αλλά ξζρει πωσ αυτό δεν είναι το τζρμα του δρόμου κι ζτςι αν δικεν αποκτιςει κάποια αρετι δεν μπορεί να υπερθωανευτεί. Σ χριςτιανόσ που εμωορείται από μιαν ορκόδοξθ πνευματικότθτα κυμάται τα λόγια του αγίου Χεραωείμ του Χάρωω: «Δεν είναι οι αρετζσ ο ςκοπόσ τθσ ηωισ, αλλά θ απόκτθςθ του Αγίου Υνεφματοσ». Ξαι το πότε κα επιςκιάςει το Άγιο Υνεφμα ζναν άνκρωπο, ανικει ςτθν κρίςθ του Κεοφ, είναι δϊρθμα που πζμπεται άνωκεν. Αυτό το τελευταίο, το ότι δθλαδι θ χάρισ πζμπεται άνωκεν ς όποιον και όποτε Εκείνοσ κρίνει, το ξεχνάμε ςυχνά και ςυναντάμε ζτςι πολλά παράξενα ωαινόμενα: άνκρωποι που αγωνίηονται κακθμερινά τον ςκλθρό αγϊνα των αρετϊν αιςκάνονται άςχθμα επειδι δεν ζχουν πνευματικι καρποωορία και ουςιαςτικι ςχζςθ με το Κεό και ενίοτε πζωτουν ςε ηιλεια και ωκόνο όταν βλζπουν κάποιον διπλανό τουσ να αξιϊνεται τθ χάρθ του Κεοφ, αν και ζχει καταβάλει λιγότερο κόπο απ όςο οι ίδιοι. Ξαι οι χριςτιανοί ζχουμε τθν τάςθ (ειδικά όςοι είμαςτε κοντά ςτθν Εκκλθςία από μικροί) να μιμοφμαςτε τον μεγάλο αδερωό τθσ παραβολισ του αςϊτου και να ςκεωτόμαςτε ωσ εξισ: «Γιατί ο Κεόσ να ευαρεςτείται περιςςότερο από τον διπλανό μασ που τόςα χρόνια δεν ιταν κοντά Ψου, και που ζχει κάνει ςαωϊσ λιγότερο αγϊνα από εμάσ;». Θ εφκολθ απάντθςθ ς αυτι τθν ερϊτθςθ είναι «δεν ξζρω μάλλον διότι ζτςι ζκρινε ο Κεόσ που βλζπει το βάκοσ τθσ ψυχισ του κάκε ανκρϊπου». Ωπάρχει όμωσ και μια άλλθ απάντθςθ, που αποτελεί και το τρίτο χαρακτθριςτικό τθσ ορκόδοξθσ πνευματικότθτασ: θ αγάπθ. Ξάποτε, αναωζρει το Γεροντικό, ζνασ αμελισ μοναχόσ ζωταςε ςτο τζλοσ τθσ ηωισ του και μαηεφτθκαν οι πατζρεσ τθσ μονισ ςτο προςκεωάλι του να κάνουν προςευχι. Υαραξενεφτθκαν όμωσ διότι τον είδαν ειρθνικό, κι ζτςι τον ρϊτθςαν: «Αωοφ εςφ για μια ηωι ιςουν αμελισ και δεν ζκανεσ τα μοναχικά κακικοντα που κάναμε εμείσ νθςτείεσ, ακολουκίεσ κ.λπ. γιατί είςαι τόςο ειρθνικόσ;». «Χυγχωριςτε με πατζρεσ», απάντθςε, «είμαι ειρθνικόσ 158

159 επειδι δεν κατζκρινα ποτζ». Θ απάντθςθ λοιπόν ςτο γιατί ο Κεόσ επιςκζπτεται κάποιουσ ανκρϊπουσ μολονότι ζχουν να επιδείξουν λιγότερο πνευματικό αγϊνα απ ότι εμείσ, είναι ότι διζγνωςε ςτο βάκοσ τθσ ψυχισ τουσ τθν αγάπθ. Ζλεγε ζνασ Αγιορείτθσ γζροντασ τθσ εποχισ μασ ςτουσ αδελωοφσ μιασ μονισ: «Πθ μου λζτε πόςεσ μετάνοιεσ ι πόςο αυςτθρζσ νθςτείεσ κάνετε. Υζςτε μου πόςο μπορείτε να καταλάβετε τον πόνο του ανκρϊπου που ςασ επιςκζπτεται πόςο μπορείτε να τον αλαωρϊςετε και να του δείξετε το δρόμο για τον Κεό». Ψο κριτιριο για τον γζροντα αυτό ιταν θ αγάπθ. Θ αγάπθ, λζνε οι πατζρεσ, είναι θ μόνθ αρετι που κα επιβιϊςει ςτα Ζςχατα, ςτθ Βαςιλεία του Κεοφ, όταν δθλαδι κα βλζπουμε τον Κεό πρόςωπο προσ πρόςωπο και καμία άλλθ αρετι δεν κα χρειάηεται οφτε πίςτθ, οφτε υπομονι, οφτε εγκράτεια «Θ αγάπθ ουδζποτε εκπίπτει» (Αϋ Ξορ. 13:8), είναι αιϊνια. Ξι αυτι ακριβϊσ θ αιωνιότθτά τθσ οωείλεται ςτο γεγονόσ πωσ θ αγάπθ αποτελεί τθν ίδια τθν ουςία τθσ Βαςιλείασ του Κεοφ. Κα αναρωτθκεί κάποιοσ: «Πα καλά, και θ άςκθςθ; Ψι γίνεται με τθν άςκθςθ, για τθν οποία ζχουμε διαβάςει ςελίδεσ και ςελίδεσ;». Θ άςκθςθ υπάρχει προκειμζνου να καταςτοφμε ικανοί να αγαπιςουμε. Ξαι θ πιο δφςκολθ άςκθςθ είναι θ αγάπθ του διπλανοφ μασ. Είμαςτε όμωσ τόςο ναρκιςςιςτζσ κι εγωιςτζσ που δεν μποροφμε να αγαπιςουμε το πρόςωπο του άλλου που ζχουμε απζναντί μασ, κι ζτςι χρειάηεται να ξεκινιςουμε τθν άςκθςι μασ από τα μικρότερα και κακθμερινά (π.χ. τθ νθςτεία των τροωϊν). Ψο τζρμα και ο ςτόχοσ όμωσ είναι θ αγάπθ του διπλανοφ, θ αγάπθ του πραγματικοφ του προςϊπου, όχι του προςϊπου που κα επικυμοφςαμε να ζχει. Ψο να αγαπιςεισ τον διπλανό ςου και να τον κάνεισ να αιςκανκεί ότι ζχει αξία ωσ άνκρωποσ, αποτελεί τθν ουςία τθσ αγάπθσ και τθ δυςκολότερθ μορωι άςκθςθσ. Χ ζνα μυκιςτόρθμα, κάποια ςυγγραωζασ περιγράωει τθν θρωίδα τθσ πολφ οργιςμζνθ απζναντι ςτο ωίλο τθσ «όχι επειδι δεν τθν αγάπθςε, αλλά επειδι δεν τθν είχε κάνει να αγαπιςει τον εαυτό τθσ». Ψο να ςυναντιςεισ το πραγματικό πρόςωπο του άλλου δεν μπορεί να γίνει χωρίσ τισ μικρζσ αςκιςεισ τθσ κακθμερινότθτασ που μασ βάηει θ Εκκλθςία. Ξι αυτό, διότι ςυνικωσ εμείσ δεν ςχετιηόμαςτε πραγματικά μ αυτόν που ζχουμε απζναντί μασ, αλλά με αυτόν που κα κζλαμε να ζχουμε. Ηοφμε δθλαδι ςε μια αυταπάτθ ψυχολογικισ πνευματικότθτασ. Ξι όταν ο απζναντί μασ άνκρωποσ μασ βγάηει απ αυτι, κυμϊνουμε γιατί μασ ζβγαλε από το όνειρο, μασ ξφπνθςε. Τμωσ θ πραγματικι ηωι είναι εδϊ, όχι ςε αυτό που εμείσ ωανταηόμαςτε Για τθν ορκόδοξθ πνευματικότθτα ςυνεπϊσ, το κριτιριο δεν είναι θ κατάνυξθ, οφτε θ εξαψλωςθ, οφτε θ απομόνωςθ, οφτε τα δάκρυα κακ εαυτά. Ψο κριτιριο είναι θ αγάπθ, κι όλα τα άλλα υπάρχουν για να υπθρετοφν τθν αγάπθ. Ε. Χρόνοσ και πνευματικότθτα Θ Εκκλθςία μασ προτείνει να ηιςουμε μια ηωι που δεν κα αφινει ςτο περικϊριο τισ ανάγκεσ του πνεφματόσ μασ. Το πνεφμα μασ δεν είναι για να ςυηθτά με τουσ δαίμονεσ και να κάνει μαντείεσ. Το πνεφμα μασ είναι για να αναηθτεί τον Κεό, να τρζφεται με τθν γνϊςθ τόςο τθν ανκρϊπινθ όςο και τθσ πίςτθσ και να χαίρεται με κάκε τι το αγακό. Βεβαίωσ, δεν ζχουμε πολφ χρόνο να αςχολθκοφμε με τισ πνευματικζσ μασ ανάγκεσ, που πθγάηουν από τθν αναηιτθςθ για τον Κεό που ο ίδιοσ μασ ζβαλε μζςα ςτθν φπαρξι μασ. Μασ τρϊνε το χρόνο μασ οι υποχρεϊςεισ μασ, αλλά και θ ψυχαγωγία μασ (Μντερνετ, Facebook, παιχνίδια, τθλεόραςθ, βόλτεσ). Χωρίσ να κζλουμε να απορρίψουμε κάτι, αν δεν είναι αμαρτωλό, θ Εκκλθςία μασ λζει ότι μποροφμε να καλλιεργιςουμε τθν πνευματικότθτά μασ από τθν μικρι μασ θλικία με τρεισ τρόπουσ: τθν προςευχι, τθν αγάπθ και το να δείχνουμε ότι πιςτεφουμε ςτο Κεό και να μιλάμε για τθν πίςτθ μασ όταν χρειαςτεί και όταν οι άλλοι τθν αμφιςβθτοφν. Ζτςι, ο χρόνοσ μασ δεν ςπαταλιζται άςκοπα, αλλά παίρνουμε πλοφςια τθν χάρθ και τθν αγάπθ του Κεοφ. 159

160 Συνάντθςθ 13 θ Κάρροσ και αλικεια, δειλία και ςυμβιβαςμόσ ςτισ ανκρϊπινεσ ςχζςεισ Α. Ο Βαρνάβασ, ο Ραφλοσ, ο Ελφμασ και ο Σζργιοσ Ιςαν δέ τινεσ ἐν Αντιοχείᾳ κατὰ τὴν οὖςαν ἐκκλθςίαν προωῆται καὶ διδάςκαλοι, ὅ τε Βαρνάβασ καὶ Χυμεὼν ὁ ἐπικαλούμενοσ Ρίγερ, καὶ Οούκιοσ ὁ Ξυρθναῖοσ, Παναήν τε Θρῴδου τοῦ τετράρχου ςύντροωοσ καὶ Χαῦλοσ. 2 λειτουργούντων δὲ αῦτῶν τῷ Ξυρίῳ καὶ νθςτευόντων εἶπε τὸ Υνεῦμα τὸ Αγιον ἀωορίςατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Χαῦλον εἰσ τὸ ἔργον ὃ προςκέκλθμαι αῦτούσ. 3 τότε νθςτεύςαντεσ καὶ προςευξάμενοι καὶ ἐπικέντεσ αῦτοῖσ τὰσ χεῖρασ ἀπέλυςαν. 4 Σὗτοι μὲν οὖν ἐκπεμωκέντεσ ὑπὸ τοῦ Υνεύματοσ τοῦ Αγίου κατῆλκον εἰσ τὴν Χελεύκειαν, ἐκεῖκεν τε ἀπέπλευςαν εἰσ τὴν Ξύπρον, 5 καὶ γενόμενοι ἐν Χαλαμῖνι κατήγγελλον τὸν λόγον τοῦ Κεοῦ ἐν ταῖσ ςυναγωγαῖσ τῶν Λουδαίων εἶχον δὲ καὶ Λωάννθν ὑπθρέτθν. 6 Διελκόντεσ δὲ τὴν νῆςον ἄχρι Υάωου εὗρόν τινα μάγον ψευδοπροωήτθν Λουδαῖον ᾧ ὄνομα Βαριθςοῦσ, 7 ὃσ ἦν ςὺν τῷ ἀνκυπάτῳ Χεργίῳ Υαύλῳ, ἀνδρὶ ςυνετῷ. οὗτοσ προςκαλεςάμενοσ Βαρνάβαν καὶ Χαῦλον ἐπεηήτθςεν ἀκοῦςαι τὸν λόγον τοῦ Κεοῦ 8 ἀνκίςτατο δὲ αῦτοῖσ Ελύμασ ὁ μάγοσ οὕτω γὰρ μεκερμθνεύεται τὸ ὄνομα αῦτοῦηθτῶν διαςτρέψαι τὸν ἀνκύπατον ἀπὸ τῆσ πίςτεωσ. 9 Χαῦλοσ δέ, ὁ καὶ Υαῦλοσ, πλθςκεὶσ Υνεύματοσ ἁγίου καὶ ἀτενίςασ πρὸσ αῦτὸν 10 εἶπεν ὦ πλήρθσ παντὸσ δόλου καὶ πάςθσ ραδιουργίασ, υἱὲ διαβόλου, ἐχκρὲ πάςθσ δικαιοςύνθσ, οῦ παύςῃ διαςτρέωων τὰσ ὁδοὺσ Ξυρίου τὰσ εῦκείασ; 11 καὶ νῦν ἰδοὺ χεὶρ Ξυρίου ἐπὶ ςέ, καὶ ἔςῃ τυωλὸσ μὴ βλέπων τὸν ἥλιον ἄχρι καιροῦ. παραχρῆμα δὲ ἔπεςεν ἐπ αῦτὸν ἀχλὺσ καὶ ςκότοσ, καὶ περιάγων ἐηήτει χειραγωγούσ. 12 τότε ἰδὼν ὁ ἀνκύπατοσ τὸ γεγονὸσ ἐπίςτευςεν, ἐκπλθςςόμενοσ ἐπὶ τῇ διδαχῇ τοῦ Ξυρίου. 1 Χτθν εκκλθςία τθσ Aντιόχειασ υπιρχαν μερικοί προωιτεσ και δάςκαλοι. Αυτοί ιταν: O Βαρνάβασ, ο Χυμεϊν που τον ζλεγαν Nίγερ, ο Οοφκιοσ ο Kυρθναίοσ, ο Mαναιν που είχε ςυναναςτραωεί με τον Hρϊδθ τον Tετράρχθ, και ο Χαφλοσ. 2 Ενϊ δε υπθρετοφςαν τον Kφριο και νιςτευαν, είπε το Υνεφμα το Άγιο: εχωρίςτε μου το Bαρνάβα και το Χαφλο για το ζργο που τουσ ζχω καλζςει. 3 Ψότε, αωοφ νιςτεψαν και προςευχικθκαν κι ζβαλαν τα χζρια τουσ πάνω τουσ, τουσ άωθςαν ελεφκερουσ να αναχωριςουν. 4 Ζτςι, λοιπόν, ςταλμζνοι αυτοί από το Υνεφμα το Άγιο, κατζβθκαν ςτθ Χελεφκεια κι από εκεί απζπλευςαν για τθν Kφπρο. 5 Kαι όταν ζωταςαν ςτθ Χαλαμίνα τθσ Kφπρου, κιρυτταν το Οόγο του Κεοφ ςτισ ςυναγωγζσ των Iουδαίων. Mαηί τουσ είχαν και τον Iωάννθ, που τουσ υπθρετοφςε. 6 Kατόπιν, αωοφ διζςχιςαν το νθςί μζχρι τθν Υάωο, βρικαν κάποιον μάγο ψευδοπροωιτθ, Iουδαίο, που ονομαηόταν Bαριθςοφσ. 7 Aυτόσ ιταν μαηί με τον ανκφπατο Χζργιο 160

161 Υαφλο, ο οποίοσ ιταν άνκρωποσ ςυνετόσ. O Χζργιοσ, λοιπόν, προςκάλεςε το Bαρνάβα και το Χαφλο και ηιτθςε να ακοφςει το Οόγο του Κεοφ. 8 Mα ο Eλφμασ ο μάγοσ - γιατί ζτςι μεταωράηεται το όνομά του - αντιδροφςε ς αυτοφσ, προςπακϊντασ να αποτρζψει τον ανκφπατο από του να πιςτζψει. 9 Ψότε ο Χαφλοσ, που τον ζλεγαν και Υαφλο, γεμάτοσ με το Υνεφμα το Άγιο και καρωϊνοντασ το βλζμμα του ς αυτόν, 10 είπε: Εςφ, ο γεμάτοσ από κάκε δόλο και κάκε ραδιουργία, γιε του διαβόλου, εχκρζ κάκε δικαιοςφνθσ! δε κα ςταματιςεισ να διαςτρζωεισ τουσ ίςιουσ δρόμουσ του Κεοφ; 11 Mα τϊρα, να! Ψο χζρι του Kυρίου πζωτει επάνω ςου και κα είςαι τυωλόσ και δε κα βλζπεισ το ωωσ του ιλιου για ζνα διάςτθμα. Αμζςωσ, τότε, τον περιζβαλε ομίχλθ και ςκοτάδι, και γυρίηοντασ εδϊ κι εκεί ηθτοφςε ανκρϊπουσ για να τον οδθγοφν κρατϊντασ τον από το χζρι! 12 Χαν είδε ο ανκφπατοσ το ςυμβάν αυτό, πίςτεψε, μζνοντασ βακιά εντυπωςιαςμζνοσ από τθ διδαχι για τον Kφριο. (Ρράξ.13, 1-12) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Είπε το Ρνεφμα το Άγιο: Χυχνά μζςα ςτθν Αγία Γραωι βρίςκουμε τθν ωράςθ αυτι. Σι προωιτεσ και γενικότερα οι άνκρωποι που εκωράηουν το κζλθμα του Κεοφ, δεν μιλοφν αω εαυτοφ τουσ, αλλά ωωτιςμζνοι από το Άγιο Υνεφμα. Γι αυτό και ο λόγοσ αυτϊν των ανκρϊπων είναι λόγοσ αλικειασ και όχι διπλωματίασ και ςυμβιβαςμοφ. Χτθν περίπτωςθ των αποςτόλων αυτϊν το Άγιο Υνεφμα μίλθςε ςτουσ επικεωαλισ χριςτιανοφσ τθσ Εκκλθςίασ τθσ Αντιόχειασ, δθλαδι ςτουσ Επιςκόπουσ τθσ, οι οποίοι ζβαλαν τα χζρια τουσ επάνω ςτον Βαρνάβα και τον Υαφλο, ζκαναν δθλαδι τθν χειροτονία τουσ, όπωσ γίνεται ςιμερα με τουσ ιερείσ. Για το ζργο, που τουσ ζχω καλζςει: Ξάκε άνκρωποσ ζχει κάποια χαρίςματα, κάποια τάλαντα. Αυτά είναι χαρίςματα τα οποία δίνει ο Κεόσ ςτον άνκρωπο με ςκοπό να τα εκμεταλλευτεί, με ςωςτό τρόπο βζβαια, για να τα προςωζρει ςτουσ ςυνανκρϊπουσ του αλλά και ςτον ίδιο τον Κεό. Ξαι εδϊ λοιπόν μζςα ςτθν Εκκλθςία, το Άγιο Υνεφμα του Κεοφ γνωρίηοντασ το τάλαντο των δυο αποςτόλων Υαφλου και Βαρνάβα, τουσ κακοδθγεί ςε ειδικι αποςτολι. Ασ ψάξουμε λοιπόν και εμείσ να βροφμε ποιό είναι το δικό μασ τάλαντο και ασ το εκμεταλλευτοφμε, προςωζροντασ, γιατί όχι και ςτθν Εκκλθςία μασ με αυτόν τον τρόπο. Τότε αφοφ νιςτεψαν και προςευχικθκαν: Δεν είναι τυχαίο ότι θ Εκκλθςία μασ προτείνει να νθςτεφουμε και να προςευχόμαςτε. Πε αυτι τθν άςκθςθ τθσ νθςτείασ και τθσ προςευχισ βοθκάμε τον εαυτό μασ να ξεπερνάει κάκε εμπόδιο ςτθ ηωι μασ και κάκε πονθρό λογιςμό που ο διάβολοσ βάηει μζςα ςτο μυαλό μασ για να μασ απομακρφνει από τον Δθμιουργό μασ. Γιατί το ταγκαλάκι γνωρίηει πωσ θ προςευχι και θ νθςτεία είναι ευλογθμζνα και κακιερωμζνα από τον Ξφριο μασ Λθςοφ Χριςτό και προςπακεί με κάκε τρόπο να καταςτρζψει το ζργο Ψου. Ο Σζργιοσ ηιτθςε να ακοφςει τον λόγο του Κεοφ: Σ ανκφπατοσ Χζργιοσ ιταν άνκρωποσ ςυνετόσ και ηιτθςε από τον Υαφλο και τον Βαρνάβα να ακοφςει τον λόγο του Κεοφ. Είμαςτε όλοι οι άνκρωποι ςυνετοί; Ηθτάμε να ακοφςουμε τον λόγο του Κεοφ; Αν μασ προτείνουν να τον ακοφςουμε τι λζμε; Ξαι αν τελικά τον ακοφςουμε, ςυμωωνοφμε μ αυτόν, τον τθροφμε, γίνεται τρόποσ ηωισ που μασ γεμίηει με χαρά και αγάπθ ι ςυμβιβαηόμαςτε με τον κόςμο και δεν κεωροφμε αυτόν τον λόγο ότι είναι ςθμαντικόσ; Ο Ελφμασ ο μάγοσ προςπακοφςε να αποτρζψει τον Σζργιο από τθν πίςτθ: Σ Ελφμασ ιταν κυριευμζνοσ από δαιμονικό πνεφμα και προςπακοφςε να αποτρζψει τον Χζργιο να πιςτζψει ςτον Κεό. Υολλζσ ωορζσ όταν κζλουμε ςτθ ηωι μασ να ζρκουμε κοντά ςτον Κεό όλο και κάτι μασ τραβάει μακριά Ψου, προτείνοντασ μασ να αςχολθκοφμε με άλλα ανοφςια πράγματα. Ακόμα και οι ωίλοι μασ, όπωσ εδϊ ο Ελφμασ με τον Χζργιο, μασ προτείνουν να αςχολοφμαςτε με οτιδιποτε άλλο παρά να είμαςτε κοντά ςτον Κεό. Ο Ραφλοσ γεμάτοσ Ρνεφμα Άγιο: Ωσ γνωςτό ο Υαφλοσ ιταν ο απόςτολοσ που κιρυξε το ευαγγζλιο του Χριςτοφ εισ τα ζκνθ μετά τθν μεταςτροωι του ςε χριςτιανό. Αυτι τθν χάρθ τθν ζλαβε από τον Ξφριο και ωυςικά κατζςτθ πνευματοωόροσ. Πε τθν ςιγουριά πωσ κα πετφχει τον ςκοπό του ο Υαφλοσ λοιπόν με τθν δφναμθ του Κεοφ, τυωλϊνει τον Ελφμα, όχι για να τον εκδικθκεί που δεν τον αωινει να κάνει τθν δουλειά του, αλλά για παιδαγωγικό και μόνο λόγο, για να καταλάβουν δθλαδι και αυτόσ και οι τυχόν παρευριςκόμενοι πωσ ο Κεόσ που διδάςκει ο Υαφλοσ είναι ο αλθκινόσ Κεόσ. Σαν είδε ο ανκφπατοσ το ςυμβάν αυτό πίςτεψε: Σ ανκφπατοσ διζβλεψε ςτο κάρροσ και τθν αλικεια του Υαφλου να μθν λογαριάςει ότι ο Ελφμασ ιταν ωίλοσ του ρωμαίου διοικθτι, το γεγονόσ ότι θ πίςτθ ςτο Χριςτό δεν κάνει τον άνκρωπο να κρφβεται και να δειλιάηει, αλλά να μιλά για τθν αλικεια χωρίσ ωόβο. Αυτι θ τόλμθ και θ αωοβία του Υαφλου κάνουν τον ανκφπατο να πιςτζψει ςτο Χριςτό, όπωσ επίςθσ και το καφμα τθσ τφωλωςθσ του Ελφμα. Ζτςι κι εμείσ, καλοφμαςτε να μθν ντρεπόμαςτε για τθν πίςτθ ςτο Χριςτό και να μθν ωοβόμαςτε να το ομολογιςουμε, ενϊ όταν κάποιοσ δεν κάνει το ςωςτό, να προςπακοφμε με κάρροσ να λζμε γιατί κάτι είναι λάκοσ. Ακόμθ κι αν κάποιοσ είναι δυνατόσ και αιςκανόμαςτε ότι κα ζχει ςυνζπειεσ θ αλικεια, ο Χριςτόσ κα μασ βοθκιςει να τθν δείξουμε και να μθν δειλιάςουμε. 161

162 Γ. Τρία κείμενα για το κάρροσ και τθν δειλία Διάλεξε κάρροσ ι αλικεια Χϊματα ςτουσ δρόμουσ οι αγάπεσ Αλλάηουν ςχιματα, αλλάηουν τροχιά Ξαι εςφ κοιτάσ μα δε μιλάσ Φτιάχνεισ τουσ δικοφσ ςου μόνο χάρτεσ Χε ζνα χρόνο δανεικό Χαμογελάσ και προχωράσ Διάλεξε, διάλεξε κάρροσ ι αλικεια (Τάμτα και Σάκθσ ουβάσ, Θάρροσ ι αλικεια) Ψί είναι κάρροσ; Ψί είναι δειλία: Υοιόσ είναι καρραλζοσ και ποιόσ δειλόσ: Είναι καρραλζοσ αυτόσ που ριψοκινδυνεφει τθ ηωι του ςε κάτι επικίνδυνο καί δειλόσ αυτόσ που αποωεφγει κάτι τζτοιο; Θ αλικεια είναι ότι ιςχφει και αυτό. Χτθ ηωι όμωσ άλλοσ είναι ο καρραλζοσ και άλλοσ ο δειλόσ. Ξαι ηωι ςθμαίνει άνκρωποσ, και άνκρωποσ ςθμαίνει αγάπθ. Ξαι ςτθν αγάπθ κάρροσ ςθμαίνει να "βγαίνεισ" μπροςτά, να λεσ τθν αλικεια, να μθν διςτάηεισ να αντιμετωπίςεισ τον άλλον, να πεισ "ςυγνϊμθ ζςωαλα", να ηθτιςεισ ςυγνϊμθ, να δεχτείσ, ναι να δεχτείσ τθν ςυγνϊμθ του άλλου, να ψάξεισ το γιατί, να βρεισ το γιατί, να μθν ξεχνάσ...να μθν ξεχνάσ. Ρα μθν ξεχνάσ αυτά που ζχεισ πει, αυτά που ζχεισ κάνει. Δειλία ςθμαίνει να λεσ ψζματα, να κρφβεςαι, να μθ βγαίνεισ ςτο τθλζωωνο, αλικεια τι δειλία κι αυτό, να αδιαωορείσ. Κάρροσ ςθμαίνει να κλαισ μπροςτά ςτον άλλο. Δειλία ςθμαίνει να κλαισ ςτα κρυωά μόνοσ ςου. Κάρροσ ςθμαίνει π-α-ρ-ο-υ-ς-ί-α. Δειλiα ςθμαίνει α-π-ο-υ-ς-ί-α. Κάρροσ ςθμαίνει να ανοίγεισ το ςτικοσ ςου και να λεσ: "κτφπα, αριςτερά είναι θ καρδιά". Δειλία ςθμαίνει να κρφβεισ τα αιςκιματα ςου. Κάρροσ ςθμαίνει κραυγι και αναςτεναγμόσ. Δειλία ςθμαίνει ςιωπι και βουβαμάρα. Κάρροσ ςθμαίνει: "ζλα πάρε με απ' το χζρι". Δειλία ςθμαίνει: "ωοβάμαι να 'ρκω μαηί ςου". Κάρροσ ςθμαίνει να προςωζρεισ τθ ψυχι ςου ςτα πόδια του άλλου. Δειλία ςθμαίνει ο ωόβοσ να μθν "εκτεκείσ". Κάρροσ ςθμαίνει να μοιράηεςαι. Δειλία ςθμαίνει να κλείνεςαι ςτον εαυτό ςου, ςτισ αγκυλϊςεισ ςου, ςτισ αναςωάλειεσ ςου. Κάρροσ ςθμαίνει να μθ ντρζπεςαι να δείξεισ ότι είςαι άνκρωποσ και λυγάσ. Δειλία ςθμαίνει ότι ντρζπεςαι να το παραδεχτείσ. Κάρροσ ςθμαίνει να τα παρατάσ όλα και να τρζχεισ εκεί που αγαπάσ. Αλλά πωσ να το κάνεισ εςφ, αωοφ ςε τρϊει θ δειλία. Κάρροσ ι αλικεια? Ψο κυμάςτε αυτό το παιχνιδάκι? Εμζνα μου άρεςε πολφ! Κζλετε να το παίξουμε? Ξ επειδι διαλζγοντασ "κάρροσ" μάλλον είναι κομματάκι δφςκολο να διεκπεραιϊςουμε κάποια αποςτολι, ασ το κάνουμε ζτςι: αν ο άλλοσ διαλζξει "κάρροσ" να τον ρωτάμε υποκετικά ςε ςχζςθ με το κάρροσ, πχ "κα ζβγαινεσ ςτο δρόμο με τθν παντόωλα?" αν διαλζξει "αλικεια", τον ρωτάμε οτιδιποτε κζλουμε να μάκουμε γι αυτόν Δ. Κάρροσ ςτθν πνευματικι ηωι Χτθν πνευματικι μασ πορεία, υπάρχει κάτι ποφ είναι ο μεγαλφτεροσ ςκόπελοσ. Ξαι είναι τόςο πολφ ςθμαντικό, γιατί αυτό, εάν το προςζξθ ο άνκρωποσ, πολλά κερδίηει. Εάν όμωσ δεν το προςζξθ, πολφ ηθμιϊνεται. Σ ςκόπελοσ αυτόσ λζγεται αποκάρρυνςι, απογοιτευςι και ευρίςκεται μζςα ςτθν πρακτικι υωι τθσ ηωισ μασ.. Σ διάβολοσ, ο οποίοσ είναι πονθρόσ και γνωρίηει τθν ςθμαςία τθσ αποκαρρφνςεωσ πόςο είναι ιςχυρά, δίδει το μεγαλφτερο βάροσ εδϊ, κατά τθν γνϊμθ των Υατζρων, ςτο να προκαλζςθ αποκάρρυνςι, μετά το λάκοσ του αγωνιςτι. Ρα του κόψθ το κάρροσ, γιατί το κάρροσ είναι όπωσ ςτο ςϊμα το κεωάλι, ποφ είναι το κεντρικϊτερο μζροσ από το οποίο και εξαρτάται ολόκλθρο το ςϊμα. Ζτςι και ςτθν ενεργθτικότθτα του ανκρϊπου, το μεγαλφτερο μζροσ είναι ακριβϊσ το κάρροσ, ο ηιλοσ, θ ορμι, από όπου πθγάηει θ ενζργεια. Ψο κζμα τθσ μετανοίασ και τθσ πρακτικισ πίςτεωσ δεν είναι αωθρθμζνο, είναι ςυγκεκριμζνο. Υιςτεφει κανείσ και βαδίηει και όχι μόνο βαδίηει, αλλά εντατικά αγωνίηεται, επιμζνει και κροφει, περιμζνοντασ ότι κα του ανοίξουν. Τταν όμωσ χάςθ το κάρροσ; Ψότε ςταματά, δεν βαδίηει πλζον, οφτε κροφει, οφτε ηθτεί, οφτε αιτεί και τρόπον τινά 162

163 παραδίδεται άνευ όρων. Είναι πάρα πολφ μεγάλθσ ςθμαςίασ το κζμα του κάρρουσ, ςτο να το κράτθ κανείσ και να το ανακτά, όταν το βλζπθ να κινδυνεφθ και ποτζ να μθν το προδίδθ. Επιμζνω ςτο κζμα τθσ αποκαρρφνςεωσ, διά να προςεχκι πάρα πολφ. Εκείνοσ ο οποίοσ επεςιμανε αυτό τον τομζα και τον αξιολόγθςε, επιτυγχάνει πάρα πολλά. Εκείνοσ ο οποίοσ δεν προςζχει και αωινει ακάλυπτθ τθν πλευρά αυτι και με το παραμικρό αποκαρρφνεται, οπιςκοχωρεί και αωινει τον ηιλο του, αδικείται κατάωωρα, χάνει χωρίσ να υπάρχει λόγοσ και μπορϊ να πϊ ωεφγει «χωρίσ διϊκοντοσ». %CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AC%CF%81%CF%81%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%B7- %CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%AC%CF%81%CF%81%CE%BF%CF%82/ Ε. Οι ςοφοί για το κάρροσ Αρχαία Γνωμικά Καρςείν χρθ, τάχ' αφριον ζςςετ' άμεινον. (Είναι ανάγκθ να ζχουμε κάρροσ, γιατί το αφριο κα είναι καλφτερο) Θεόκριτοσ, 3οσ π.χ. αιϊν, Αρχαίοσ Ζλλθνασ ποιθτισ Αφοριςμοί Σ άνκρωποσ δεν μπορεί να ανακαλφψει νζουσ ωκεανοφσ αν δεν ζχει το κάρροσ να απομακρυνκεί από τθν ακτι. André Gide, , Γάλλοσ υγγραφζασ, Νόμπελ 1947 Δεν υπάρχει κλιμμζνο κάρροσ. Marcel Jouhandeau, , Γάλλοσ ςυγγραφζασ Είκοςι χρόνια από τϊρα κα είςαι πιο απογοθτευμζνοσ για τα πράγματα που δεν ζκανεσ παρά για τα πράγματα που ζκανεσ. Γι' αυτό, λφςε τουσ κάβουσ. Χαλπάριςε μακριά από το ςίγουρο λιμάνι. Εξερεφνθςε, ονειρζψου, ανακάλυψε. Mark Twain, , Αμερικανόσ ςυγγραφζασ Σ ντροπαλόσ άνκρωποσ είναι τρομοκρατθμζνοσ πριν τον κίνδυνο, ο δειλόσ κατά τθ διάρκεια και ο καρραλζοσ μετά. Johann( Jean-Paul) Richter, , Γερμανόσ ςυγγραφζασ Είναι καλφτερα να ςτζκεςαι όρκιοσ με ςπαςμζνο και μπανταριςμζνο κεωάλι, από το να ςζρνεςαι με τθν κοιλιά για να γλιτϊςεισ το κεωάλι ςου. Γκάντι, , Ινδόσ θγζτθσ Σποιαδιποτε πρόοδοσ ςτθ ηωι δεν προκφπτει από το ςυμβιβαςμό αλλά από τθν τόλμθ, από τθν τυωλι υποταγι ςτθν παρόρμθςθ. Henry Miller, , Αμερικανόσ ςυγγραφζασ Ξάνε τα πράματα που ςε ωοβίηουν και δεν κα ςε ωοβίηουν πια. Θεμελιϊδεσ αντιφοβικό αξίωμα. Υολλά ταλζντα ζχουν χακεί ςτον κόςμο από τθν ζλλειψθ λίγου κάρρουσ. Ξάκε μζρα ςτζλνει ςτον τάωο άγνωςτουσ ανκρϊπουσ που θ ςυςτολι τουσ εμπόδιςε να κάνουν το πρϊτο βιμα. Sydney Smith, , Βρετανόσ ςυγγραφζασ & κλθρικόσ Αν οι άνκρωποι δεν ζκαναν ποτζ χαηομάρεσ, τίποτε ζξυπνο δεν κα είχε γίνει ποτζ. Ludwig Wittgenstein, , Αυςτριακόσ φιλόςοφοσ Σι πιο πολλοί από μασ ζχουμε περιςςότερο κάρροσ από ό,τι ζχουμε ονειρευτεί ποτζ. Dale Carnegie, , Αμερικανόσ ςυγγραφζασ αυτοβοικειασ Θ πιο καρραλζα πράξθ είναι να ςκζωτεςαι μόνοσ ςου, ωωναχτά. Coco Chanel, , Γαλλίδα ςχεδιάςτρια μόδασ Τποιοσ ξζρει να υπομζνει τα πάντα, μπορεί και να τολμά τα πάντα. Marquis de Vauvenargues, , Γάλλοσ γνωμικογράφοσ Ξερδίηουμε ό,τι τολμοφμε. Ανϊνυμοσ Σ καλφτεροσ τρόποσ να δίνεισ κουράγιο ςτον εαυτό ςου είναι να δίνεισ κουράγιο ςτουσ άλλουσ. Mark Twain, , Αμερικανόσ ςυγγραφζασ Κάρροσ είναι να κυριαρχείσ ςτον ωόβο ςου, όχι να μθν ζχεισ ωόβο. Φρανςουά Μιττεράν, , Γάλλοσ πρόεδροσ Ψο πραγματικό κάρροσ είναι ςιωπθλό, δεν επιδεικνφεται. Philip Sidney, , Άγγλοσ Ποιθτισ και Αυλικόσ 163

164 Υολλά πράγματα χάνονται επειδι δεν τα ηθτάσ. (Αγγλικι παροιμία) ΣΤ. Κάρροσ και αλικεια Μζςα ςτθν κοινωνία που ηοφμε θ αδικία και το ψζμα είναι αυτά που κυριαρχοφν περιςςότερο και θ αλικεια μζνει κρυφι. Αυτό βζβαια εξυπθρετεί τα ςυμφζροντα κάποιων όπου εκμεταλλεφονται τον ςυνάνκρωπο τουσ για πολλοφσ και διάφορουσ λόγουσ. Θ άλλθ πλευρά, τα κφματα των καταςτάςεων, παραμζνουν υποδουλωμζνοι μθ ζχοντασ το κάρροσ να επαναςτατιςουν δθλϊνοντασ τθν αλικεια. Ζτςι ςυμβιβάηονται ς αυτόν τον τρόπο ηωισ. Αυτόσ ο ςυμβιβαςμόσ επικρατεί ςε πολλζσ ςχζςεισ μζςα ςτθν κοινωνία μασ, όπωσ, ςτα αντρόγυνα, ςτουσ φίλουσ, ςε εργοδότθ και εργαηόμενο, ςε ςυμμακθτζσ κ.α. Θ δειλία αυτι όμωσ των ανκρϊπων που παραμζνουν ςτθ μειονεκτικι αυτι κζςθ είναι λανκαςμζνθ και δεν εξυπθρετεί κανζνα παρά μόνο αυτόν που εκμεταλλεφεται τθν κατάςταςθ. Χρειάηεται λοιπόν κάρροσ να λζμε ελεφκερα τθν αλικεια χωρίσ να δειλιάηουμε και χωρίσ να ςυμβιβαηόμαςτε ςε λόγια και καταςτάςεισ που δεν εκφράηουν τθν αλικεια Θ Εκκλθςία μασ διδάςκει πωσ ο κφριοσ εκφραςτισ αυτισ τθσ αλικειασ είναι ο Χριςτόσ, που δεν φοβικθκε κανζναν για να εκφράςει το κζλθμα του Κεοφ και τθν δικαιοςφνθ. Ο ίδιοσ άλλωςτε είπε ότι «εγϊ ειμί θ οδόσ και θ αλικεια και θ ηωι». Αυτόν μιμικθκαν πολλοί άγιοι άνκρωποι εκ των οποίων πολλοί ζδωςαν τθν ηωι τουσ για να λάμψει θ αλικεια και κυρίωσ θ αλθκινι πίςτθ. Για να γίνει όμωσ αυτόσ ο δρόμοσ πράξθ, χρειάηεται κάρροσ και τόλμθ, να μθν κολλιςουμε ςτισ όποιεσ φοβίεσ. Κι εδϊ θ πίςτθ ςυμβάλει, ιδίωσ ςτθν εποχι μασ, όπου το να πασ κόντρα ςτο ρεφμα είναι μεγάλθ υπόκεςθ, αλλά και γίνεται αφορμι ευλογίασ από το Κεό! Συνάντθςθ 14 θ Τα ΝΑΛ και τα ΟΧΛ ςτθ ηωι μασ Α. Ο Άγαβοσ και ο Ραφλοσ Ἐξῆλκε δὲ εἰσ Ψαρςὸν ὁ Βαρνάβασ ἀναηθτῆςαι Χαῦλον, καὶ εὑρὼν αῦτὸν ἤγαγεν αῦτὸν εἰσ Ἀντιόχειαν. 26 ἐγένετο δὲ αῦτοὺσ καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον ςυναχκῆναι ἐν τῇ ἐκκλθςίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρθματίςαι τε πρῶτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺσ μακθτὰσ Χριςτιανούσ. 27 Ἐν ταύταισ δὲ ταῖσ ἡμέραισ κατῆλκον ἀπὸ Ἱεροςολύμων προωῆται εἰσ Ἀντιόχειαν 28 ἀναςτὰσ δὲ εἷσ ἐξ αῦτῶν ὀνόματι Ἄγαβοσ ἐςήμανε διὰ τοῦ Υνεύματοσ λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔςεςκαι ἐω' ὅλθν τὴν οἰκουμένθν ὅςτισ καὶ ἐγένετο ἐπὶ Ξλαυδίου Ξαίςαροσ. 29 τῶν δὲ μακθτῶν κακὼσ εῦπορεῖτό τισ, ὥριςαν ἕκαςτοσ αῦτῶν εἰσ διακονίαν πέμψαι τοῖσ κατοικοῦςιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελωοῖσ 30 ὃ καὶ ἐποίθςαν ἀποςτείλαντεσ πρὸσ τοὺσ πρεςβυτέρουσ διὰ χειρὸσ Βαρνάβα καὶ Χαύλου... 7 Ἡμεῖσ δὲ τὸν πλοῦν διανύςαντεσ ἀπὸ Ψύρου κατθντήςαμεν εἰσ Υτολεμαΐδα, καὶ ἀςπαςάμενοι τοὺσ ἀδελωοὺσ ἐμείναμεν ἡμέραν μίαν παρ' αῦτοῖσ. 8 τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξελκόντεσ ἤλκομεν εἰσ Ξαιςάρειαν, καὶ εἰςελκόντεσ εἰσ τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εῦαγγελιςτοῦ, ὄντοσ ἐκ τῶν ἑπτὰ, ἐμείναμεν παρ αῦτῷ. 9 τούτῳ δὲ ἦςαν κυγατέρεσ παρκένοι τέςςαρεσ προωθτεύουςαι. 10 ἐπιμενόντων δὲ ἡμῶν ἡμέρασ πλείουσ κατῆλκέ τισ ἀπὸ τῆσ Ἰουδαίασ προωήτθσ ὀνόματι Ἄγαβοσ, 11 καὶ ἐλκὼν πρὸσ ἡμᾶσ καὶ ἄρασ τὴν ηώνθν τοῦ Υαύλου, δήςασ τε αῦτοῦ τοὺσ πόδασ καὶ τὰσ χεῖρασ εἶπε Ψάδε λέγει τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον τὸν ἄνδρα οὗ ἐςτιν ἡ ηώνθ αὕτθ, οὕτω δήςουςιν εἰσ Ἱερουςαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ παραδώςουςιν εἰσ χεῖρασ ἐκνῶν. 12 ὡσ δὲ ἠκούςαμεν ταῦτα, παρεκαλοῦμεν ἡμεῖσ τε καὶ οἱ ἐντόπιοι τοῦ μὴ ἀναβαίνειν αῦτὸν εἰσ Ἱερουςαλήμ. 13 ἀπεκρίκθ τε ὁ Υαῦλοσ Ψί ποιεῖτε κλαίοντεσ καὶ ςυνκρύπτοντέσ μου τὴν καρδίαν; ἐγὼ γὰρ οῦ μόνον δεκῆναι, ἀλλὰ καὶ ἀποκανεῖν εἰσ Ἱερουςαλὴμ ἑτοίμωσ ἔχω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ. 14 μὴ πεικομένου δὲ αῦτοῦ ἡςυχάςαμεν εἰπόντεσ Ψὸ κέλθμα τοῦ Ξυρίου γινέςκω. 15 Πετὰ δὲ τὰσ ἡμέρασ ταύτασ ἐπιςκευαςάμενοι ἀνεβαίνομεν εἰσ Ἱερουςαλήμ. 25 Οίγο πριν οι απόςτολοι Υαφλοσ και Βαρνάβασ πάνε ςτθν Ξφπρο, ο Βαρνάβασ πιγε ςτθν Ψαρςό για να αναηθτιςει τον Υαφλο. 26 Kαι όταν τον βρικε, τον ζωερε ςτθν Αντιόχεια, όπου και ςυμμετείχαν ςτισ ςυνάξεισ τθσ εκκλθςίασ για ζνα ολόκλθρο χρόνο και δίδαξαν πολφ κόςμο. Kαι εκεί ςτθν Αντιόχεια ιταν που ονόμαςαν για πρϊτθ 164

165 ωορά τουσ μακθτζσ Χριςτιανοφσ. 27 Επίςθσ, τισ μζρεσ εκείνεσ κατζβθκαν από τα Λεροςόλυμα ςτθν Αντιόχεια μερικοί προωιτεσ. 28 Χθκϊκθκε, λοιπόν, ζνασ από αυτοφσ, που ονομαηόταν Άγαβοσ, και με το ωωτιςμό του Υνεφματοσ προανιγγειλε πωσ κα ξεςπάςει μεγάλθ πείνα ςε όλθ τθν οικουμζνθ, θ οποία και ζγινε τον καιρό του Kαίςαρα Ξλαυδίου. 29 Σι μακθτζσ τότε κακόριςαν, ανάλογα με τισ προςωπικζσ τουσ δυνατότθτεσ, να ςτείλει ο κακζνασ τουσ κάποιο βοικθμα ςτουσ αδελωοφσ που κατοικοφςαν ςτθν Λουδαία, 30 πράγμα το οποίο και ζκαναν ςτζλνοντασ το βοικθμα με το Βαρνάβα και τον Υαφλο ςτουσ πρεςβυτζρουσ τθσ εκκλθςίασ των Λεροςολφμων Εμείσ, λοιπόν, αωοφ κάναμε με το πλοίο το καλαςςινό ταξίδι μασ από τθν Ψφρο, καταλιξαμε ςτθν Υτολεμαΐδα, όπου χαιρετίςαμε τουσ αδελωοφσ και μείναμε μαηί τουσ μια μζρα. 8 Kαι τθν άλλθ μζρα αναχωριςαμε και ιρκαμε ςτθν Ξαιςάρεια, όπου μπικαμε ςτο ςπίτι του Φιλίππου του ευαγγελιςτι, που ιταν ζνασ από τουσ εωτά διακόνουσ, και μείναμε μαηί του. 9 Mάλιςτα, αυτόσ είχε τζςςερισ ανφπαντρεσ κόρεσ που προωιτευαν. 10 Kαι κακϊσ παρατείναμε τθν παραμονι μασ για περιςςότερεσ μζρεσ, κατζβθκε από τθν Λουδαία ζνασ προωιτθσ που λεγόταν Άγαβοσ. 11 Mασ πλθςίαςε, λοιπόν, κι αωοφ πιρε τθ ηϊνθ του Υαφλου και του ζδεςε τα πόδια και τα χζρια, είπε: Nα τι λζει το Υνεφμα το Άγιο: Τον άντρα ςτον οποίο ανικει θ ηϊνθ αυτι, ζτςι κα τον δζςουν οι Ιουδαίοι ςτθν Ιερουςαλιμ, και κα τον παραδϊςουν ςτα χζρια των ειδωλολατρϊν. 12 Mόλισ, λοιπόν, τα ακοφςαμε αυτά, τον παρακαλοφςαμε και εμείσ οι ςυνεργάτεσ του και οι ντόπιοι να μθν ανεβεί ςτθν Λερουςαλιμ. 13 Mα ο Υαφλοσ αποκρίκθκε: Χε τι βοθκάτε με το να κλαίτε και να ραγίηετε τθν καρδιά μου; Γιατί, όχι μόνο να δεκϊ είμαι ζτοιμοσ εγϊ, αλλά και να πεκάνω ςτθν Λερουςαλιμ για το όνομα του Kυρίου Λθςοφ. 14 Kαι επειδι τελικά δεν πεικόταν, θςυχάςαμε λζγοντασ: Ψο κζλθμα του Kυρίου ασ γίνει. 15 Πετά από κάποιεσ θμζρεσ, λοιπόν, αωοφ ετοιμαςτικαμε, ανεβικαμε ςτα Λεροςόλυμα. (Ρράξ. 11, 25-30, και 21, 7-15) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια χάριςμα από το Κεό: Σ Άγαβοσ επειδι είχε κακαρι καρδιά και αγαποφςε το Κεό,ωωτίςτθκε από το Αγ. Υνεφμα (το τρίτο πρόςωπο τθσ Αγίασ Ψριάδασ) και προανιγγειλε τθν πείνα που κα ζπεωτε ςτον κόςμο. Θ προωθτεία δεν είναι μόνο να προλζγει κάποιοσ τι επρόκειτο να ςυμβεί, αλλά και το να μπορεί να αναωζρει το κζλθμα του Κεοφ. Είναι ζνα χάριςμα από το Κεό που το δίνει ς εκείνουσ που ο Κεόσ γνωρίηει ότι κα το χρθςιμοποιιςουν ςωςτά, όχι για να κάνουν τουσ ζξυπνουσ, αλλά για να ωανερϊςουν το κζλθμά Ψου. πείνα: αυτό που επρόκειτο να ςυμβεί δεν ζκανε τουσ χριςτιανοφσ να ωοβθκοφν, αλλά να κινθτοποιθκοφν. Χυγκζντρωςαν οικονομικι βοικεια, ϊςτε να μπορζςουν οι άλλοι χριςτιανοί να αντζξουν τισ δυςκολίεσ τθσ πείνασ. Θ πίςτθ ςτο Χριςτό μασ διδάςκει και μασ ωκεί να είμαςτε δυναμικοί άνκρωποι, να μθν ωοβόμαςτε και να κάνουμε πίςω ςε οποιαδιποτε δυςκολία, είτε υλικι είτε που αωορά ςτθ ςτάςθ των άλλων ζναντι τθσ πίςτθσ. πιρε τθ ηϊνθ του Ραφλου: ο Άγαβοσ ωανζρωςε και τι επρόκειτο να ςυμβεί ςτον Υαφλο. Τταν οι άλλοι χριςτιανοί άκουςαν τθν προωθτεία του Άγαβου, παρακαλοφςαν τον Υαφλο να μθν πάει ςτα Λεροςόλυμα. Από αγάπθ και πόνο γι αυτόν ιταν θ ςτάςθ τουσ. Τμωσ εκείνοσ δεν υποχϊρθςε. Τςο κι αν αγαπάμε τθ ηωι ι τουσ άλλουσ, όταν πιςτεφουμε ςτο Χριςτό δεν κάνουμε πίςω ςε ό,τι κεωροφμε ςωςτό, γιατί αυτι θ αγάπθ είναι πιο πάνω από οποιαδιποτε άλλθ. ασ γίνει το κζλθμα του Κυρίου: το κζλθμα του Ξυρίου είναι το κριτιριο για το πϊσ αντιμετωπίηουμε τθ ηωι και όχι το δικό μασ. Ξαι ςτθν περίπτωςθ του Υαφλου, εκείνοσ ιξερε πωσ αυτό το κζλθμα ιταν να πάει ςτα Λεροςόλυμα. Δεν ζκανε πίςω. Σι άλλοι χριςτιανοί υπάκουςαν ς αυτό το κζλθμα και τότε διαπίςτωςαν πωσ οφτε ο Υαφλοσ επρόκειτο να πεκάνει, αλλά και ο λόγοσ του Κεοφ κα διαδιδόταν ςτον υπόλοιπο κόςμο. Ασ μθν κάνουμε πίςω λοιπόν ςε ό,τι είναι ςωςτό, ακόμθ κι αν οι άλλοι που μασ αγαποφν δεν κζλουν να ςτενοχωρθκοφμε και ο Κεόσ κα μασ ενιςχφςει. Αυτό ςτισ κακθμερινζσ ςχζςεισ μεταωράηεται ςτο να μποροφμε να λζμε ΣΧΛ, εκεί όπου δεν ςυμβαδίηει θ κατάςταςθ με τισ αρχζσ μασ και να λζμε το ΡΑΛ ςτο Κεό! Γ. Θ μεγάλθ άρνθςθ Χε μερικοφσ ανκρϊπουσ ζρχεται μια μζρα που πρζπει το μεγάλο Ραι ι το μεγάλο το Τχι να ποφνε. Φανερϊνεται αμζςωσ όποιοσ τόχει ζτοιμο μζςα του το Ραι, και λζγοντάσ το πζρα πθγαίνει ςτθν τιμι και ςτθν πεποίκθςί του. 165

166 Σ αρνθκείσ δεν μετανοιϊνει. Aν ρωτιοφνταν πάλι, όχι κα ξαναζλεγε. Ξι όμωσ τον καταβάλλει εκείνο τ όχι το ςωςτό εισ όλθν τθν ηωι του. (Ξαβάωθσ Ξ. Υ. - Che fece... il gran rifiuto) Σε μερικοφσ ανκρϊπουσ: Ζνα από τα ωραιότερα ποιιματα του Ξαβάωθ. Ζρχονται ςτιγμζσ ςτθ ηωι μασ που καλοφμαςτε να απαντιςουμε ςε προκλιςεισ που ζρχονται ςε αντίκεςθ με τισ αρχζσ και τισ αξίεσ μασ, αλλά και με τα όνειρά μασ. Θ εφκολθ απάντθςθ είναι το ΡΑΛ, το οποίο μάλιςτα μπορεί να μασ εξαςωαλίςει τθν αποδοχι των άλλων και μια εφκολθ ηωι. Τμωσ αυτόσ ο ςυμβιβαςμόσ ςτθν ουςία αποτελεί προδοςία και απεμπόλθςθ των όςων πιςτεφουμε και των όςων κα κζλαμε για να δϊςουν νόθμα ςτθ ηωι μασ. Ξάτι τζτοιο γίνεται και ςτισ ςχζςεισ μασ με τουσ άλλουσ και ςτισ επαγγελματικζσ μασ επιλογζσ, αλλά και ςε μικρότερθ ι μεγαλφτερθ κλίμακα, ςτθ ςχζςθ μασ με το Κεό. Είναι εφκολο να ποφμε ΡΑΛ ςτουσ πειραςμοφσ του κόςμου, να μθν τθριςουμε τισ υποςχζςεισ και τον αγϊνα μασ να είμαςτε κοντά ςτο Κεό. Είναι δφςκολο να ποφμε το ΣΧΛ, γιατί αυτό κα ωζρει τθν απόρριψθ από τουσ άλλουσ, τθν μοναξιά μασ, αλλά και μεγάλεσ δυςκολίεσ. όποιοσ τόχει ζτοιμο: υπάρχουν άνκρωποι που δεν είναι αποωαςιςμζνοι να παλζψουν ςτθ ηωι τουσ, να κρίνουν, να διαλζξουν ςφμωωνα με τισ αρχζσ τουσ, αλλά δειλιάηουν, υποχωροφν, αποδζχονται τα όςα τουσ λζνε οι άλλοι για να μθν χάςουν τθν παρζα, τθν αναγνϊριςθ, να ανικουν εκεί. Ζτςι με τα ΡΑΛ πθγαίνουν πζρα από τθν τιμι και τθν πεποίκθςί τουσ, δθλαδι πζρα από αυτό που τουσ εκωράηει και αυτό που πιςτεφουν. Αυτό γίνεται ςυχνά ςτθ ςχζςθ μασ με το Χριςτό. Υόςο εφκολα πατάμε τθν νθςτεία μασ, λζμε ψζματα για το αν πθγαίνουμε ςτθν Εκκλθςία, για το αν πιςτεφουμε ςτο Κεό, επειδι οι άλλοι δεν μασ δζχονται; Ξαι όςο περνοφν τα χρόνια, μεγαλϊνουμε, ςπουδάηουμε, ερχόμαςτε ςε ςυναναςτροωζσ με άλλουσ, οι δυςκολίεσ αυξάνουν και το ΡΑΛ γίνεται ευκολότερο. ο αρνθκείσ δεν μετανοιϊνει: αυτόσ που το ζχει μζςα του το ΣΧΛ δεν μετανοιϊνει. Αν τον ρωτοφςαν πάλι, ΣΧΛ κα ζλεγε. Ωςτόςο, αναρωτιζται, πολλζσ ωορζσ για όλθ του τθ ηωι, τι κα ςυνζβαινε αν κα ζλεγε ΡΑΛ, πόςο πιο εφκολθ κα γινόταν θ ηωι του και πόςο διαωορετικι. Ξαι υπάρχει, ιδίωσ για κζματα ςοβαρά, όπωσ οι ςχζςεισ, θ εργαςία, θ ωιλία, θ αγάπθ, το ερϊτθμα αν τελικά θ απόωαςθ ιταν ςωςτι. Ωςτόςο, όςεσ ωορζσ μπροςτά ςτο ίδιο δίλθμμα κι αν βριςκόταν ο άνκρωποσ αυτοφ του χαρακτιρα, τι να προτιμιςει, θ απάντθςι του κα ιταν ΣΧΛ. Δ. Ζνα ςφγχρονο τραγοφδι Επαναςτάτθσ (ςτίχοι Κοδωρισ Παραντίνθσ, μουςικι Onirama, από τον δίςκο των Onirama Χωρίσ αιτία) Κζλω να πετάξω τθ μοναξιά μου ςτθ ωωτιά ςου να κάψω Κζλω να πετάξω ψθλά να ωτάςω Κζλω να πετάξω κι ό,τι με πνίγει δυνατά να ωωνάξω Κζλω να πετάξω, τον εαυτό μου να αλλάξω Επαναςτάτθσ χωρίσ αιτία κα ξεκινιςω κι ίςωσ μάκω ςτθν πορεία ςε ποιο παλάτι ζχει ζνα χάρτθ απ' τον παράδειςο να κόψω ζνα κομμάτι Επαναςτάτθσ από ςυνικεια ψάχνω να βρω που οδθγεί ςτα παραμφκια που να 'ναι αλικεια, ηιτα βοικεια ςαν πλθμμυρίςεισ, κα 'χω ωφγει, κα 'μαι μίλια μακριά Κζλω να πετάξω τθ μοναξιά μου ςτθ ωωτιά ςου να κάψω Κζλω να πετάξω ψθλά να ωτάςω Κζλω να πετάξω κι ό,τι με πνίγει δυνατά να ωωνάξω Κζλω να πετάξω, τον εαυτό μου να αλλάξω Επαναςτάτθσ γιατί μ' αρζςει να 'χει θ ςκιά μου ζνα δίχτυ για να πζςει κι ζνα λουλοφδι για να χαϊδζψει ςτο περιβόλι τθσ καρδιάσ μου να χορζψει Επαναςτάτθσ χωρίσ αιτία τα όνειρά μου ςε βάηουν τιμωρία δε βρίςκω λφςθ, λίγο μεκφςι κλείνω τα μάτια μου και βλζπω πιο πολλά 166

167 Επαναςτάτθσ: ζνα ακόμθ ωραίο τραγοφδι των Onirama. Σ νζοσ άνκρωποσ που νιϊκει το ςυμβιβαςμό και το ψζμα ςτθ ηωι του, κζλει να πετάξει ψθλά, γιατί καταλαβαίνει ότι ςτθ ηωι του ουςιαςτικά νιϊκει μόνοσ και είναι μόνοσ, παρότι περιτριγυρίηεται από πολλοφσ. Ξι αυτό διότι αν όλοι αυτοί του ηθτοφν να πθγαίνει πζρα από αυτό που του λζει θ ελευκερία του και θ ανάγκθ του να είναι διαωορετικόσ, δεν είναι δυνατόν να νιϊκει κάτι άλλο παρά μοναξιά. Γι αυτό χρειάηεται τθ δικι του, αλλιϊτικθ επανάςταςθ. από τον παράδειςο να κόψω ζνα κομμάτι: ο παράδειςοσ δεν προςεγγίηεται χωρίσ να κόψουμε ζνα κομμάτι του. Ξι αυτό δεν είναι άλλο από τθν αγάπθ και τθν ελευκερία που ο Κεόσ μασ προςωζρει. Αν θ ηωι μασ προςανατολιςτεί ςτο να μθν νικιόμαςτε από τα μικρότερα ι μεγαλφτερα πάκθ μασ, από το πνεφμα τθσ εποχισ μασ, από το ψεφτικο τθσ τθλεόραςθσ που μοιάηει αλθκινό και ψάξουμε νόθμα ςε ό,τι μασ κάνει να ζχουμε αρχζσ και αξίεσ, που είναι θ αγάπθ και θ αναηιτθςθ τθσ ελευκερίασ μασ, τότε τα μεγάλα ΣΧΛ είναι μπροςτά μασ. Ξι ασ ωαντάηει θ επανάςταςι μασ χωρίσ αιτία. ποφ είναι αλικεια: ζρχεται θ ϊρα που κα κλθκοφμε να δϊςουμε τισ δικζσ μασ απαντιςεισ ςτα διλιμματα του κόςμου και τθσ ηωισ: γράωω καλά γιατί διαβάηω ι γιατί αντιγράωω; Ξάνω ςχζςθ γιατί μου το λζνε οι ωίλοι μου ι γιατί το επιλζγω όταν είμαι ζτοιμοσ/θ; Ξάνω ωιλίεσ για να μθν είμαι μόνοσ/θ ι γιατί βρίςκω να δϊςω και να πάρω; Ξάνω ωιλίεσ για να αποδείξω ςτουσ άλλουσ τι προςωπικότθτά είμαι ι γιατί αγαπϊ και κζλω να μοιραςτϊ; Διαλζγω ςχολι για το Υανεπιςτιμιο επειδι κζλω να βγάλω λεωτά ι γιατί κζλω να ακολουκιςω αυτό που είναι το όνειρό μου; Τταν αφριο κα ψάχνω για δουλειά, κα βάλω μζςο για να βρω ι κα το παλζψω μόνοσ/θ; Ψθωίηω ό,τι μου λζει ο μπαμπάσ μου ι θ μαμά μου ι αυτό το κόμμα που εγϊ κεωρϊ ότι κα βοθκιςει τθν πατρίδα; Ψθωίηω αυτόν τον πολιτικό που κα μου κάνει τα χατίρια ι εκείνον που κα προςωζρει ςτο ςφνολο; Τταν ζρχονται τα εφκολα χριματα μπροςτά μου, τα παίρνω ι προχωρϊ ςτθ ηωι μου παλεφοντασ; Ξαι ςτθ ςχζςθ μου με το Χριςτό, ακολουκϊ τισ εντολζσ Ψου ι προτιμϊ να ςυμβιβαςτϊ με τον κόςμο για να περνάω καλά ι με λιγότερα προβλιματα; κι ζνα λουλοφδι να χαϊδζψει: για να ποφμε τα μεγάλα ΣΧΛ ςτθ ηωι μασ πρζπει να είμαςτε προςωπικότθτεσ. Από τθ νεότθτά μασ να μάκουμε να κρίνουμε ό,τι μασ λζνε και να ακολουκοφμε αυτό που πιςτεφουμε ότι είναι το ςωςτό και μασ εκωράηει. Ρα μθν λογαριάηουμε τελικά τι κα ποφνε οι άλλοι, ακόμθ κι αν αυτό ζχει να δϊςει ωσ ςυνζπεια τθν πρόςκαιρθ μοναξιά μασ, αλλά να παραμείνουμε πιςτοί ς αυτό που μασ εκωράηει. Αυτό δε γίνεται αν δεν ζχουμε όνειρα ςτθ ηωι μασ και αν δεν ξζρουμε ποιοσ είναι ο εαυτόσ μασ και τι πιςτεφουμε, αλλά κυρίωσ, Υοιον εμπιςτευόμαςτε. Ψο Κεό, τουσ γονείσ μασ, τουσ ωίλουσ μασ, τουσ δαςκάλουσ μασ, τθν τθλεόραςθ; Αν μάκουμε να κρίνουμε και να ςκεωτόμαςτε και, κυρίωσ, αν κάνουμε ζναν διάλογο με τον εαυτό μασ πριν από κάκε μεγάλθ απόωαςθ ι επιλογι, τότε ζχουμε προςωπικότθτα. Αν παραςυρόμαςτε και λζμε ΡΑΛ, τότε δφςκολα κα μποροφμε να βροφμε λουλοφδια να χαϊδζψουμε. Σι προςωπικότθτεσ ωροντίηουν να ωυτεφουν τα λουλοφδια ςτθν καρδιά τουσ ι εκτιμοφν τα όςα βρίςκουν ωυτεμζνα. Τςοι είναι του ΡΑΛ, προςπερνοφν αδιάωορα τα λουλοφδια, γιατί δεν κοπίαςαν γι αυτά, οφτε κζλουν τθ ςκιά τουσ. Ε. Ο Λωνάσ και θ κολοκφκα Ξαι είπε ο Ξφριοσ ςτον Λωνά για δεφτερθ ωορά ςικω και πιγαινε ςτθν Ρινευι τθν πόλθ τθ μεγάλθ και κιρυξε ςε αυτι ςφμωωνα με το κιρυγμα που ςου είπα νωρίτερα. Ξαι ςθκϊκθκε ο Λωνάσ και πιγε ςτθ Ρινευι, όπωσ τον είπε ο Ξφριοσ. Ξαι θ Ρινευι ιταν πόλθ μεγάλθ από τον Κεό τόςο όςθ θ πορεία τριϊν θμερϊν. Ξαι αωοφ ζκανε πορεία μιασ θμζρασ ο Λωνάσ ςτθν πόλθ κιρυξε και είπε ακόμα τρείσ θμζρεσ και θ Ρινευι κα καταςτραωεί. Ξαι πίςτεψαν οι άνδρεσ τθσ Ρινευι ςτον Κεό και κιρυξαν νθςτεία και ντφκθκαν με ςάκουσ μικροί και μεγάλοι. Ξαι ζωταςε ο λόγοσ αυτόσ ςτον βαςιλιά τθσ Ρινευι και ςθκϊκθκε από τον κρόνο του και ζβγαλε τθ ςτολι του και μόνοσ τουσ ντφκθκε και ςάκο και κάκιςε πάνω ςε ςτάχτθ. Ξαι ζδωςε πρόςταγμα ςτθν Ρινευι ο Βαςιλιάσ και οι μεγιςτάνεσ του λζγοντασ οι άνκρωποι και τα ηϊα και τα βόδια και τα πρόβατα να μθν ωάνε οφτε να πιοφν νερό. Ξαι ντφκθκαν ςάκουσ οι άνκρωποι και τα ηϊα και ωϊναξαν προσ τθ Κεό με δφναμθ. Ξαι ςταμάτθςαν τα πονθρά και τθν αδικία των χεριϊν τουσ και είπαν ποιοσ γνωρίηει αν κα αλλάξει γνϊμθ ο Κεόσ και κα ςταματιςει ο κυμόσ του και δεν κα χακοφμε; Ξαι είδε ο Κεόσ τα ζργα τουσ, ότι μετάνιωςαν από τον δρόμο τον πονθρό, και μετάνιωςε ο Κεόσ για το κακό που τουσ είπε ότι κα τουσ ζκανε, και δεν το ζκανε. Ξαι λυπικθκε ο Λωνάσ πολφ και ςυγχφςτθκε. Ξαι προςευχικθκε ςτον Ξφριο και είπε. Ω Ξφριε, δεν το ζλεγα εγϊ ςτον εαυτό μου όταν ιμουν ακόμα ςτθ γθ μου; Γι αυτό πρόλαβα να ωφγω ςτθν Καρςίσ, διότι γνϊριηα ότι εςφ είςαι ελειμονασ και εφςπλαχνοσ, υπομονετικόσ και πολυζλαιοσ και αλλάηεισ γνϊμθ ςτισ κακίεσ των ανκρϊπων. Ξαι τϊρα δζςποτα πάρε τθ ηωι μου γιατί είναι καλφτερα να πεκάνω παρά να ηω. Ξαι είπε ο Ξφριοσ τον Λωνά. Ψόςο πολφ λυπικθκεσ; Ξαι βγικε ο Λωνάσ από τθν πόλθ και κάκιςε απζναντι τθσ και ζκανε μια ςκθνι και κακόταν κάτω από αυτιν, ζωσ ότου να δει τι κα γινόταν με τθν πόλθ. Ξαι πρόςταξε ο Ξφριοσ και μια κολοκφκα ανζβθκε πάνω από το κεωάλι του Λωνά για να του κάνει ςκιά πάνω από το κεωάλι του και χάρθκε ο Λωνάσ για τθν κολοκφκα πάρα πολφ. Ξαι πρόςταξε ο Κεόσ ςκουλικι και χτφπθςε τθν κολοκφκα και ξεράκθκε. Ξαι βγικε ο ιλιοσ και πρόςταξε ο 167

168 Κεόσ ηεςτόσ αζρασ και ο ιλιοσ να χτυπιςουν ςτο κεωάλι του Λωνά και λιγοψφχθςε και ζλεγε ςτθν ψυχι του καλφτερα να πεκάνω παρά να ηω. Ξαι του είπε ο Κεόσ τόςο πολφ λυπάςαι για τθν κολοκφκα; Ξαι είπε πάρα πολφ λυπάμαι μζχρι κανάτου. Ξαι είπε ο Ξφριοσ εςφ λυπάςαι για τθν κολοκφκα για τθν οποία οφτε κακοπάκθςεσ οφτε μεγάλωςεσ αλλά γεννικθκε ςε μια νφχτα και ςε μια νφχτα χάκθκε και εγϊ δεν κα λυπθκϊ για τθ Ρινευι τθν μεγάλθ πόλθ, ςτθν οποία κατοικοφν πάνω από εκατόν είκοςι χιλιάδεσ άνκρωποι, οι οποίοι δεν γνωρίηουν να ξεχωρίςουν το αριςτερό τουσ χζρι από το δεξιό, και ηϊα πολλά; (από το βιβλίο του Ιωνά ςτθν Υαλαιά Διακικθ, κεω. 3, 1-10 και 4, 1-11) Σ Λωνάσ είπε το ΣΧΛ ςτο Κεό γιατί ιξερε ότι ο Κεόσ δεν κα κατζςτρεωε τθν Ρινευί. Βρζκθκε ζτςι ςτθν κοιλιά του κιτουσ και αναγκάςτθκε να επιςτρζψει. Τταν όμωσ είδε ότι θ προωθτεία του επαλθκεφκθκε, μόνο γκρίνιαηε. Ξαι ο Κεόσ με το παράδειγμα τθσ κολοκφκασ, του ζδειξε ότι πρζπει να τον εμπιςτεφεται αλθκινά, αλλά και να μπορεί να λζει το μεγάλο ΡΑΛ ς αυτόν και το ΣΧΛ ςε κάκε τι το κακό, ςε κάκε τι που καταςτρζωει τον άνκρωπο, που δε δίνει νόθμα ςτθ ηωι. Ξαι ο Ξφριοσ που μασ αγαπά, κα ωροντίςει με τθν κολοκφκα τθσ αγάπθσ Ψου, να μθν μασ λείψει κάτι όταν ποφμε το ΡΑΛ ς Αυτόν, ακόμθ κι αν θ ηωι μασ μετά κα ζχει δυςκολίεσ. ΣΤ. Τα μεγάλα ΟΧΛ και τα μεγάλα ΝΑΛ Θ Εκκλθςία μασ καλεί από τθ νεανικι μασ θλικία να γίνουμε προςωπικότθτεσ, που κα μποροφμε να απαντοφμε ςτα κάκε λογισ διλιμματα που τόςο θ ηωι όςο και οι άλλοι μασ κζτουν. Να μάκουμε να λζμε ΟΧΛ ςε κάκε τι που μασ χωρίηει από το Κεό, ακόμθ κι αν θ μοναξιά φαίνεται ωσ θ μόνθ οδόσ που απομζνει. Να αξιοποιιςουμε το παράδειγμα του Ραφλου, ο οποίοσ, παρότι ο Άγαβοσ προφιτευςε τθν φυλάκιςι του, δεν αρνικθκε να ακολουκιςει το δρόμο του Κεοφ, προςφζροντασ θρεμία και εμπιςτοςφνθ ςτουσ άλλουσ γφρω του, κακϊσ το κζλθμα του Κεοφ είναι το πιο ςθμαντικό. Με προςευχι και γνϊμονα τισ αξίεσ μασ να απαντοφμε ςε κάκε πρόκλθςθ. Και όταν ζρχεται θ ϊρα για μεγάλεσ αποφάςεισ, να μάκουμε να μθν είμαςτε εφκολοι. Να μθν ακολουκοφμε τθ λογικι των πολλϊν, αλλά αυτι που πραγματικά μασ εκφράηει, χωρίσ όμωσ να γυρνάμε πίςω ςτθν απόφαςι μασ. Ακόμθ κι αν αυτι μασ τυραννιςει, αν τθν ζχουμε πάρει με ςφνεςθ, προςευχι και είναι ςφμφωνθ με αυτά που πιςτεφουμε, να προχωριςουμε μπροςτά. Και ο Κεόσ δεν κα μασ αφιςει. Αυτι είναι και θ αλθκινι επανάςταςθ! Ασ μθν ξεχνοφμε, τζλοσ, κι ζναν άλλο ςπουδαίο λόγο του Αποςτόλου Ραφλου: «όλα μου επιτρζπονται, αλλά δεν με ςυμφζρουν όλα»! (Α Κορ. 6, 12) Συνάντθςθ 15 θ Πλα μου επιτρζπονται ι όλα δεν με ςυμφζρουν; Α. Ο Θρϊδθσ και θ υπερθφάνειά του 1 Ξατ' ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδθσ ὁ βαςιλεὺσ τὰσ χεῖρασ κακῶςαί τινασ τῶν ἀπὸ τῆσ ἐκκλθςίασ. 2 ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελωὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ. 19 Ἡρῴδθσ δὲ κατελκὼν ἀπὸ τῆσ Ἰουδαίασ εἰσ τὴν Ξαιςάρειαν διέτριβεν. 20 Ἦν δὲ Ἡρῴδθσ κυμομαχῶν Ψυρίοισ καὶ Χιδωνίοισ ὁμοκυμαδόν τε παρῆςαν πρὸσ αῦτόν, καὶ πείςαντεσ Βλάςτον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνοσ τοῦ βαςιλέωσ ᾐτοῦντο εἰρήνθν, διὰ τὸ τρέωεςκαι αῦτῶν τὴν χώραν ἀπὸ τῆσ βαςιλικῆσ. 21 τακτῇ δὲ ἡμέρᾳ ὁ Ἡρῴδθσ ἐνδυςάμενοσ ἐςκῆτα βαςιλικὴν καὶ κακίςασ ἐπὶ τοῦ βήματοσ ἐδθμθγόρει πρὸσ αῦτούσ. 22 ὁ δὲ δῆμοσ ἐπεωώνει Κεοῦ ωωνὴ καὶ οῦκ ἀνκρώπου. 23 παραχρῆμα δὲ ἐπάταξεν αῦτὸν ἄγγελοσ Ξυρίου ἀνκ' ὧν οῦκ ἔδωκε τὴν δόξαν τῷ Κεῷ, καὶ γενόμενοσ ςκωλθκόβρωτοσ ἐξέψυξεν. 24 Ὁ δὲ λόγοσ τοῦ Κεοῦ θῧξανε καὶ ἐπλθκύνετο. 1 Ψον καιρό εκείνο ξεςθκϊκθκε ο βαςιλιάσ Θρϊδθσ και ζκανε διωγμό κατά τθσ Εκκλθςίασ 2 Ζτςι, ζδωςε διαταγι και κανατϊκθκε με μαχαίρι ο Λάκωβοσ, ο αδελωόσ του Λωάννθ του Κεολόγου και ευαγγελιςτι. 20 Σ Θρϊδθσ ιταν ακόμθ εξοργιςμζνοσ με τουσ κατοίκουσ τθσ Ψφρου και τθσ Χιδϊνασ. Εκείνοι, λοιπόν, με τθ ςφμωωνθ γνϊμθ όλων, παρουςιάςτθκαν ς αυτόν κι αωοφ ζπειςαν και το Bλάςτο, που ιταν καλαμθπόλοσ του βαςιλιά, ηιτθςαν 168

169 ςυμωιλίωςθ, επειδι οι πόλεισ τουσ προμθκεφονταν τα τρόωιμά τουσ από τθ χϊρα του βαςιλιά. 21 Ζτςι, τθν θμζρα που είχαν ορίςει, ο Θρϊδθσ, αωοφ ντφκθκε τθ βαςιλικι του ςτολι και κάκιςε ςτο κρόνο, άρχιςε να αγορεφει ς αυτοφσ. 22 Kαι όλοσ ο λαόσ ωϊναηε: Φωνι Κεοφ είναι αυτι κι όχι ανκρϊπου! 23 Αμζςωσ, όμωσ, δζχτθκε ζνα δυνατό πλιγμα ο Θρϊδθσ από ζναν άγγελο του Kυρίου για τιμωρία του, επειδι δεν ζδωςε τθ δόξα ςτο Κεό. Kαι αωοφ καταωαγϊκθκε από ςκουλικια, πζκανε. 24 Ξαι ο λόγοσ του Κεοφ ςυνζχιςε να καρποωορεί και να διαδίδεται ςε περιςςότερουσ ανκρϊπουσ, χωρίσ εμπόδια. (Ρράξ. 12, 1-2 και 20-24) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Ξεςθκϊκθκε ο βαςιλιάσ Θρϊδθσ: Σ Θρϊδθσ αυτόσ δεν ιταν εκείνοσ που είχε διατάξει τθν ςωαγι των νθπίων τθσ Βθκλεζμ, όταν γεννικθκε ο Χριςτόσ, αλλά ζνασ εγγονόσ του, ο οποίοσ είχε και το προςωνφμιο Αγρίππασ. Βαςίλεψε από το 40 ωσ το 44 μ. Χ. Βλζπουμε ότι ενϊ κατείχε τθν εξουςία, τθν οποία κα μποροφςε να τθν αξιοποιιςει και για να κάνει καλό ςτουσ ανκρϊπουσ, αυτόσ ζκανε επίδειξθ δφναμθσ και υπερθωάνειασ. Ενϊ τα είχε όλα και όλα του επιτρζπονταν, εντοφτοισ δεν ζκανε αυτό που ςυνζωερε ςτθν ψυχι του, αλλά μόνο αυτό που του ζδινε δόξα. Θ υπερθωάνειά του και ο εγωιςμόσ του είχαν ωτάςει τόςο ψθλά μζςα του που ζκανε τον εαυτό του Κεό. Φωνι Κεοφ είναι αυτι και όχι ανκρϊπου: πόςοι ςιμερα ςτον κόςμο μασ ωωνάηουν ςαν Κεοί; Λδίωσ οι άρχοντεσ τθσ παγκόςμιασ τάξθσ. Τλα τουσ ανικουν, κράτθ, οικονομίεσ, περιουςίεσ, ιςτορία λαϊν, ψυχζσ ανκρϊπων. Σ άνκρωποσ, όταν χάςει τθν εικόνα του Κεοφ μζςα του, τίποτα άλλο δεν του μζνει από το να αυτο-κεοποιθκεί. Τλα να τα ανάγει ςτον εαυτό του. Ψο κζλθμα του Κεοφ ςτθν ηωι του να μθν το αναηθτά, οφτε τθ κεία βοικεια. Ξι αν ζρχονται επιτυχίεσ ευχαριςτία ςτον Κεό δεν δίνεται, αλλά ςτον εαυτό μασ δόξα και τιμι, υπερθωάνεια. Οίγο πολφ και ο ςφγχρονοσ άνκρωποσ μοιάηει με τον Θρϊδθ. Αποκομμζνοι από τθν κοινωνία με τον Κεό, κζτουμε ωσ όριο τον εαυτό μασ και λειτουργοφμε εγωιςτικά ςτθν ηωι μασ. Δεν είναι εγωιςτικι θ κοινωνία μασ; Δείτε ςφμωωνα γάμου, διαηφγια, διαωωνίεσ, αδιαωορία για τον διπλανό, εγϊ καλά να τα βολζψω, ζλλειψθ ςχζςεων ωιλίασ κ.ο.κ Δζχτθκε δυνατό πλιγμα ο Θρϊδθσ από άγγελο Κυρίου: ο Θρϊδθσ δεν είχε όρια, γι αυτό δζχτθκε πλιγμα από τον Κεό. Τμωσ πρζπει να ζχουμε τα όριά μασ. Σ άνκρωποσ πλάςτθκε από τον Κεό με αλθκινι ταπείνωςθ, θ οποία δίνει ςτον άνκρωπο προςωπικότθτα που δεν πλθγϊνει κανζναν. Υαράλλθλα, θ ταπείνωςθ βοθκά να διαλζγουμε τι είναι αυτό που αλθκινά μασ ςυμωζρει και που ςίγουρα δεν μπορεί να είναι τα αντίκετα ςτο κζλθμα του Κεοφ. Γ. Θ Sony ςου λζει ότι όλα επιτρζπονται... Το νζο Sony PlayStation Move Sharp Shooter Attachment, προςφζρει ψθφιακι ςκανδάλθ, ρυκμιηόμενο κοντάκι, επιλογι βολισ μονι ι κατά ριπάσ και αναγόμωςθ γεμιςτιρα με κουμπάκι, και μετατροπι ςε επαναλθπτικό τφπου χράπα χροφπα. Είναι φτιαγμζνο ειδικά για χριςθ με τα παιχνίδια που ζχουν ςκότωμα ςε πρϊτο πρόςωπο όπωσ το Killzone, SOCOM4, Navy SEALS. Ψθν ξζρετε τθν απαγόρευςθ: απαγορεφονται κάκε είδουσ εξοιμοιωτζσ ςκόπευςθσ, λζει ο νόμοσ με περιςςι αυςτθρότθτα. Ξαι ζτςι απαγορεφεται θ χριςθ εξομοιωτϊν για εκπαίδευςθ νζων κυνθγϊν, θ χριςθ ωυςιγγίων με καταδείκτεσ λζθηερ για τον ζλεγχο των μζτρων του όπλου, ακόμθ και κυνθγετικά ςκοπευτικά παιχνίδια. Σλα απαγορεφονται...αλλά όχι όλα. Αν είςαι εξάχρονοσ βιντεοπαιχνιδάσ, ι αν ζχεισ τα μυαλά εξάχρονου, τότε όλα επιτρζπονται. Απόδειξθ το νζο βιντεοπαιχνίδι, μάλλον αξεςουάρ για παιχνίδι τθσ Sony, που ανακοινϊκθκε προχκζσ. Ψο νζο αξεςουάρ είναι ζνα ομοίωμα του υποπολυβόλου ΠΦ 5, ταιριάηει με τα βιντεοπαιχνίδια που επιτρζπουν ςτον παίχτθ να ςκοπεφςει και να "ςκοτϊςει" ανκρϊπουσ και πωλείται προσ 39,99 δολλάρια, δθλαδι 30 Ευρϊ. Ψο παιχνίδι αυτό ιδθ πωλείται από άλλουσ καταςκευαςτζσ, μζςω διαδικτφου, άρα ζρχεται και ςτθν Ελλάδα, όπου προωανϊσ κεωρείται παιχνίδι. Θ Sony αποωάςιςε να βγάλει δικό τθσ "όπλο" για λόγουσ ποιότθτασ. Πασ δουλεφουνε όπωσ καταλαβαίνετε! Διότι είτε το λεσ παιχνίδι είτε οτιδιποτε άλλο, παραμζνει ΕΣΠΣΛΩΨΘΧ ςκόπευςθσ. Αυτό δεν είναι κακό, αυτό που είναι περίεργο είναι ότι ΣΟΑ τα βιντεοπαιχνίδια που χρθςιμοποιοφν το 169

170 μαραωζτι αυτό ζχουν ςενάρια ωόνου ανκρϊπων. Σταν ο ενιλικασ που ζχει άδεια κατοχισ όπλου δεν μπορεί να εκπαιδευτεί ςε κζματα αςωάλειασ με θλεκτρονικά μζςα, αλλά παιδάκια 8 και 9 χρονϊν μποροφν να μακαίνουν πωσ να ςκοτϊνουν ανκρϊπουσ, τότε μασ δουλεφουνε και μάλιςτα χοντρά. Οεηαντα Ψο νζο Sony PlayStation Move Sharp Shooter Attachment, προςωζρει ψθωιακι ςκανδάλθ, ρυκμιηόμενο κοντάκι, επιλογι βολισ μονι ι κατά ριπάσ και αναγόμωςθ γεμιςτιρα με κουμπάκι, και μετατροπι ςε επαναλθπτικό τφπου χράπα χροφπα. Είναι ωτιαγμζνο ειδικά για χριςθ με τα παιχνίδια που ζχουν ςκότωμα ςε πρϊτο πρόςωπο όπωσ το Killzone, SOCOM4, Navy SEALS. Δ. Το δεντράκι και θ ελευκερία Βρικα ζνα απόςπαςμα από το βιβλίο του γζροντα Υαίςιου, του αγιορείτθ. Ψο δουλζψαμε αρκετά το πρωί και κα ικελα να το κυροκολιςω ςτο ςπιτικό μου, ζτςι για να μου κυμίηει το πολφ δθμιουργικό πρωινό. Λςωσ, ζχει τθν δφναμθ να πει κάτι ςε κάποιον περαςτικό που βγικε για απογευματινι cyber βόλτα "Δεν είναι ελευκερία όταν ποφμε ςτουσ ανκρϊπουσ ότι όλα επιτρζπονται. Αυτι είναι ςκλαβιά. Για να προκόψθ κανείσ πρζπει να δυςκολευκι. Να ζνα παράδειγμα: Ζχουμε ζνα δεντράκι. Το περιποιοφμαςτε, του βάηουμε πάςςαλο και το δζνουμε με ςχοίνι. Δεν το δζνουμε όμωσ με ςφρμα, γιατί κα του κάνουμε κακό. Με τουσ τρόπουσ αυτοφσ δεν περιορίηουμε το δζντρο; Και όμωσ δεν γίνεται αλλιϊσ. Για κοιτάξτε και το παιδάκι. Του περιορίηουμε τθν ελευκερία από τθν αρχι. Μόλισ ςυλλαμβάνεται είναι περιοριςμζνο το κακόμοιρο ςτθν κοιλιά τθσ μθτζρασ μζνει εκεί εννιά μινεσ ; μόλισ αρχίηει να μεγαλϊνθ του βάηουν κάγκελα κ.λ.π ; Πλα αυτά είναι απαραίτθτα για να μεγαλϊςθ. Φαίνονται ότι του ςτεροφν τθν ελευκερία, αλλά δίχωσ αυτά τα προςτατευτικά μζτρα το παιδί κα πζκαινε από τθν πρϊτθ ςτιγμι." - Γζροντασ Υαΐςιοσ %CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7- %CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1/ Ε. Μποροφμε να κάνουμε ό,τι κζλουμε ςτθ ηωι μασ; (Του Μθτροπολίτθ Λεμεςοφ Ακαναςίου) Τταν είναι κανείσ ςτο ξεκίνθμα τθσ ηωισ, χρειάηεται να ζχει αυτόν τον ενκουςιαςμό και το όραμα, ναι πωσ κα πάει να ςπουδάςει κανείσ, πωσ κα πάει να δθμιουργιςει κάτι ςτθν ηωι του, πωσ κα πάει να παντρευτεί, να κάνει οικογζνεια, να προχωριςει, να κάμει τα δάνειά του, να κάμει τα ςπίτια του, όλα αυτά τα πράγματα εάν αωαιρζςει από τον εαυτόν του αυτό το όραμα του μζλλοντοσ, αν αωαιρζςει από τον εαυτό του ότι εγϊ δεν μπορϊ να κάνω τίποτε, δεν είναι καλό είναι αρρωςτθμζνο. Είναι αρρωςτθμζνθ θττοπάκεια, ο Κεόσ δεν μασ κζλει ζτςι, ο Κεόσ ζπλαςε τον άνκρωπο για να είναι υπεριωανοσ άνκρωποσ με τθν καλι ζννοια τθσ υπερθωάνειασ. Δθλαδι να είναι βαςιλεφσ πάςθσ τθσ κτίςεωσ και να κυριεφει όλου του κόςμου. Δθλαδι ο Κεόσ μασ ζκανε να είμαςτε βαςιλείσ, δε μασ ζκανε να είμαςτε θττοπακείσ και δουλοπρεπείσ, Αλλά αωοφ βαςιλεφςουμε πρϊτα εισ τα πάκθ και ςτθν αμαρτία που μασ δουλϊνουν εμάσ τότε μετά θ ελευκερία θ πνευματικι γίνεται ασ ποφμε και βαςιλεία ελεφκερθ και πνευματικι και ςτθν ωφςθ άρα και ςτισ αποωάςεισ μασ. Ρρζπει να ζχεισ τθν προςωπικότθτα να πεισ όχι. Εγϊ δεν πθγαίνω ασ ποφμε ςε αυτόν τον χϊρο. Εγϊ δεν είμαι αυτισ τθσ νοοτροπίασ, δε κζλω να πάω κάτω, εςφ μπορείσ να πασ, να του δϊςεισ του άλλου τθν ελευκερία. Ππορείσ να κάνεισ ότι κζλεισ, ςζβομαι τθν ελευκερία ςου, δεν επεμβαίνω ςτθν ελευκερία ςου, αλλά δεν δεςμεφω τθν ελευκερία μου επ ουδενί λόγω να κάνω πράγματα τα οποία δεν τα κζλω. Ψελείωςε. 170

171 Εκεί ο άνκρωποσ και το ξζρουμε ςτθν ηωι μασ όλοι μασ χρειάηεται καμιά ωορά να είςαι τόςο ςτακερόσ, τόςο αμετακίνθτοσ που μπορεί να πζςει επάνω ςου όλο το περιβάλλον ςου και με απειλζσ ακόμα. Ττι κοίταξε αν δε το κάμεισ αυτό το πράγμα κα τιναχτοφν όλα ςτον αζρα. Αν δε κελιςεισ ασ ποφμε, να ςυγκαταβείσ ςε αυτά που ςου λζμε, να μασ ακοφςεισ, κα γίνουν όλα εδϊ μζςα, και λεσ εγϊ δεν ωεφγω από τθν κζςθ μου και κάνε ότι κζλεισ. Άρα λοιπόν δεν πρζπει να νομίηουμε ότι το να ζχουμε ασ ποφμε ζνα κζλθμα ςτθν ηωι μασ να κάνουμε κάτι, το να ζχουμε ζνα όραμα ιδίωσ ςτθν νεανικι μασ θλικία. Ψο να ζχουμε ακόμα ασ ποφμε, εντόσ ειςαγωγικϊν, μια ωιλοδοξία, κζλω να γίνω γιατρόσ ασ ποφμε, κζλω να γίνω καρδιοχειρουργόσ, ζτςι; Ε! βζβαια κζλω να γίνω. Ρα ςου πει κι ο άλλοσ μα δε γίνεται να κάνεισ το κζλθμά ςου, ε, μα τι, τι κα γίνει; Ρα μθ κζλω τίποτα; Δε γίνεται να μθ κζλω τίποτα, μόνο ζνασ νεκρόσ δε κζλει τίποτα, και οι μεγάλοι οι άγιοι είχαν ζνα ιςχυρό κζλθμα, ποιο; Το κζλθμα του Κεοφ. Βλζπετε τι ζλεγε ο άγιοσ Ξοςμάσ; Άμα δείτε τοφρκουσ άμα κζλουν γρόςια, ασ ςασ τα πάρουνε τα γρόςια, άμα κζλουνε χωράωια, ασ τα πάρουν τα χωράωια, ασ τα πάρουνε όλα μθν αντιςτακείτε. Πόνο τθν ψυχι ςασ να μθν τθν δϊςετε ποτζ ςτον τοφρκο. Εκεί να ςτακείτε αμετακίνθτοι. Εκεί χρειάηεται να διδάξεισ το όχι τθν προςωπικότθτα να ςτακείσ αμετακίνθτοσ και να πεισ όχι ςε αυτό το πράγμα. Υρζπει να μάκουμε αυτό το πράγμα για να χουμε τα όριά μασ. Ξαι όπωσ είπα προθγουμζνωσ, θ αλθκισ ταπείνωςισ δίνει ςτον άνκρωπο προςωπικότθτα θ οποία είναι πανίςχυρθ αλλά και δεν πλθγϊνει κανζνα. Δεν πλθγϊνει κανζνα, όπωσ ο Κεόσ διοικεί τον κόςμο και δεν πλθγϊνει κανζνα. Δεν υπάρχει πιο ταπεινόσ από τον Κεό. Βλζπετε ο Κεόσ δίνει τθν ελευκερία να κάνουμε ότι κζλουμε. Ζχουμε τθν ελευκερία να τον απορρίψουμε, να τον φτφςουμε, να τον υβρίςουμε, μασ δίνει τθν ελευκερία αυτι διότι δεν αιςκάνεται καμιά αναςφάλεια. Ξι ο ταπεινόσ άνκρωποσ δεν αιςκάνεται αναςωάλεια, δεν αιςκάνεται καχυποψία, δεν αιςκάνεται αδφναμοσ, αωινει τον άλλον να κάνει ότι κζλει αλλά ο ίδιοσ παραμζνει ςτθν κζςθ του. Και είναι και ςτακερόσ και δεν τραυματίηει κανζναν άλλον άνκρωπο. Θ εγωιςτικι αυτοπεποίκθςθ είναι αυτόσ ο οποίοσ λζει: εγϊ κα τα κάνω όλα μόνοσ μου και δεν ζχω ανάγκθ κανζναν. Αυτό είναι εγωιςτικι αυτοπεποίκθςθ. Πταν λεσ, με τθν βοικεια του Κεοφ κα κάνω αυτό το πράγμα κα προςπακιςω, κζλω να επιτφχω αυτό το πράγμα και παρακαλϊ τον Κεό να με βοθκιςει. Ψο κριτιριο νομίηω ωαίνεται από το εξισ: λζμε, κζλω να περάςω ςτισ εξετάςεισ προςπακϊ, διαβάηω, κάνω τα πάντα. Πα δεν περνϊ. Εδϊ είναι που ωαίνεται τι γίνεται μζςα ςου, αν είςαι υγιισ πνευματικά, εντάξει κα λυπθκείσ ανκρωπίνωσ, δε κα ςε πιάςει απόγνωςθ, απελπιςία και κα τα πετάξεισ όλα κάτω. Κα πεισ, εντάξει το αποδζχομαι. Αποδζχομαι τθν αποτυχία, δζχομαι τθν αποτυχία ςτθν ηωι μου, το κεωρϊ ζνα ενδεχόμενο τθν αποτυχία. Δε με τρομάηει, δε με πανικοβάλλει, δε με ςυντρίβει θ αποτυχία. Ξοίταξε είναι πικανόν να αποτφχω, δε μπορεί να ςυμβιβαςτεί, κοίταξε είμαι άνκρωποσ, ζχω όρια, δεν είμαι τζλειοσ, δεν είμαι άπειροσ, δε μπορϊ να τα κάνω όλα αςωαλϊσ και κα αποτφχω. Γι αυτό και οι άγιοι βλζπετε κι όταν αμάρταναν είχαν τθν δφναμθ να ξαναςθκωκοφν με μίαν απλότθτα και με μιαν υγεία, αν αμάρτθςαν μετανοοφςαν εκ βάκουσ καρδίασ και άχρι κανάτου, αλλά δεν πάκαιναν ψυχοπλάκωμα και κατάκλιψιν. Ενϊ εμείσ αν ζχουμε καμιά αμαρτία αρχίηουμε το γιατί μετά, μα γιατί να το κάνω, γιατί να το ςκεφτϊ, γιατί να το διαπράξω, λεσ και είναι παράξενο πράγμα να κάνουμε μια αμαρτία. Γιατί δθλαδι να μθ το κάνεισ, τι νόμιηεσ ότι ιςουν; Ρόμιηεσ ότι ιςουν τόςο ςπουδαίοσ, αλάνκαςτοσ και δεν μποροφςεσ ποτζ ςου να αποτφχεισ εςφ, να κάνεισ μια αμαρτία; Θ αμαρτία και θ αποτυχία είναι δίπλα μασ ανά πάςα ςτιγμι, είμαςτε ηυμωμζνοι με αυτό το πράγμα. Είναι πολφ φυςικό γι αυτό και ο ταπεινόσ άνκρωποσ προςζχει. Οζει κοίταξε προςζχω, δεν εκκζτω τον εαυτό μου, προςζχω, ο ταπεινόσ προςζχει, ο υπεριωανοσ δεν προςζχει, λζει δε ςυμβαίνει τίποτα και τςαω πάει κάτω μετά. ΣΤ. Απόφκεγμα Θ φρονιμάδα δεν είναι εφκολθ υπόκεςθ Moost, Nele Η. «Πλα επιτρζπονται» «Πλα επιτρζπονται» λζει ο Λβάν Καραμαηόφ, ζνασ από τα τρία αδζρφια του ομϊνυμου μυκιςτοριματοσ του μεγάλου ϊςου ςυγγραφζα. Αυτό είναι και το ςφνκθμα τθσ εποχισ μασ, κανζνασ φραγμόσ, κανζνα όριο, καμιά θκικι, ςπάςτε τα δεςμά, χαρείτε τθ ηωι χωρίσ ψευτοςυντθρθτιςμοφσ και εμπόδια. Ρλιρθσ ελευκερία το μινυμα τθσ τθλεόραςθσ, τθσ δθμοςιογραφίασ, του ακλθτιςμοφ, των πολιτικϊν, των ανκρϊπων του πνεφματοσ, ιδίωσ για τουσ νζουσ! Κι όμωσ, θ ίδια θ κοινωνία είναι αυτι που βάηει φραγμοφσ και εμπόδια ςτθν ελευκερία των νζων, ακριβϊσ γιατί αυτι είναι ψεφτικθ. Τουσ επιτρζπει να τα δοκιμάςουν όλα, και μετά τουσ οδθγεί ςτα ναρκωτικά 171

172 γιατί δεν ζχουν τίποτε άλλο με το οποίον να κορζςουν τθν πείνα τουσ. Τουσ λζει ότι είναι ελεφκεροι να ζχουν όςεσ ςχζςεισ κζλουν, αρκεί να προφυλάςςονται, αλλά δεν τουσ μιλά για το ςυναιςκθματικό πλιγωμα, για τθν ανικανότθτα να αγαπιςουν, για τα πάκθ που ςκοτϊνουν, για τισ αρρϊςτιεσ που πνίγουν. Τουσ λζει ότι τουσ αποδζχεται όπωσ είναι, αλλά όταν ζρχεται θ ϊρα των εξετάςεων, μόνο για τουσ πετυχθμζνουσ υπάρχει μζλλον! Τουσ λζει ότι ζχουν δικαιϊματα, αλλά ζρχεται θ ηωι και τουσ διδάςκει ανεργία, κόπο, δάκρυ! Είναι ψεφτικθ θ ελευκερία του «όλα επιτρζπονται» γιατί δεν κρφβει αλικεια. Μπορεί να μθν «αρζςουν» ςτουσ νζουσ «οι ςωτιρεσ, να μθν γουςτάρουν να ςωκοφν», όπωσ λζει ο Ραπακωνςταντίνου, αλλά χρειάηεται να ξζρουν ποφ οδθγεί αυτό το «όλα επιτρζπονται». Ζχουν δικαίωμα οι νζοι να κάνουν λάκθ, γι αυτό άλλωςτε είναι νζοι και «το πάκει μάκοσ» γίνεται, όπωσ αναφζρει ο Αιςχφλοσ, ωςτόςο δεν πρζπει υποκριτικά θ κοινωνία να τουσ καλλιεργεί τζτοιεσ ψευδαιςκιςεισ! Χρειαηόμαςτε ανκρϊπουσ που να μασ αγαποφν αλθκινά και να μασ πουν αυτό που χρειάηεται για τθ ηωι μασ. «Πλα επιτρζπονται» λζει κι ο Απόςτολοσ Ραφλοσ. Και ςυμπλθρϊνει «αλλά δεν μασ ςυμφζρουν όλα». Αν δοκιμάηουμε, χρειάηεται να ξζρουμε ποφ μασ βγάηει αυτι θ δοκιμι. Κι αυτό δεν κα το μάκουμε ςτο «όλα επιτρζπονται» τθσ κοινωνίασ μασ, αλλά μονάχα ςτθ γνθςιότθτα τθσ πνευματικισ ςχζςθσ που μασ δίνει θ Εκκλθςία μασ. Εκεί και τα λάκθ διορκϊνονται, ακριβϊσ γιατί θ αγάπθ γιατρεφει. Εκεί ξζρουμε ποιο είναι το μζτρο, γιατί θ αγάπθ μακαίνει. Εκεί βρίςκουμε τθ γνιςια ελευκερία, γιατί θ αγάπθ δεν κολακεφει. Εκεί ελπίηουμε και είμαςτε όπωσ είμαςτε, γιατί θ αγάπθ δεν ξεχωρίηει! Με το Χριςτό «όλα επιτρζπονται» και τίποτε δεν μασ βλάπτει, γιατί θ αγάπθ τολμά και νικά! Με το Χριςτό κανείσ δεν αντιμετωπίηει υποκριτικά και ψεφτικα τθ ηωι, γιατί θ αγάπθ είναι αλικεια! Με το Χριςτό τίποτε δε γίνεται καταναγκαςτικά γιατί θ αγάπθ ελευκερϊνει! Χωρίσ Κεό «όλα επιτρζπονται». Κοντά ςτο Κεό όλα είναι ελεφκερα! Ασ διαλζξουμε το δρόμο που μασ ταιριάηει. Ακόμα κι αν ξεκινάμε από τα «επιτρζπονται» όμωσ, ο δρόμοσ του Κεοφ πάντα κα είναι ανοικτόσ. Γιατί θ αγάπθ Του είναι θ μοναδικι που οφτε γνϊριςε οφτε κα γνωρίςει ποτζ τζλοσ και όρια! Συνάντθςθ 16 θ Θ ανοιχτι καρδιά Α. Ο Λάςονασ, ο Σωςίπατροσ, θ φιλοξενία και θ ευκφνθ. Διοδεφςαντεσ δὲ τὴν Ἀμωίπολιν καὶ Ἀπολλωνίαν ἦλκον εἰσ Κεςςαλονίκθν,ὃπου ἧν ἡ ςυναγωγι τῶν Ἰουδαίων. Ξατά δὲ τὸ εἰωκόσ τῷ εἰωκόσ τῷ Υαφλῳ εἰςιλκε προσ αῦτοφσ, καὶ ἐπὶ τὰ ςάββατα τρία διελζγετο αῦτοῖσ ἀπό τῶν γραωῶν, διανοίγων καὶ παρατικζμενοσ ὃτι τὸν Χριςτόν ἒδει πακεῖν καὶ ἀναςτῆναι ἐκ νεκρῶν, καὶ ὁτι οὖτοσ ἐςτίν ὁ Χριςτόσ, Ἰθςοῦσ ὃν ἐγϊ καταγγζλλω ὑμῖν. καὶ τινεσ ἐξ αῦτῶν ἐπείςκθςαν καὶ προςεκλθρϊκθςαν τῷ Υαφλῳ και τα Χίλα, τῶν τε ςεβομζνων Ἑλλινων πολφ πλῆκοσ γυναικῶν τε τῶν πρϊτων οῦκ ὀλίγαι. Υροςλαβόμενοι δὲ οἱ ἀπεικοῦντεσ Ἰουδαῖοι τῶν ἀγοραίων τινάσ ἂνδρασ πονθροφσ καὶ ὀχλοποιιςαντεσ ἐκορφβουν τὴν πόλιν, ἐπιςτάντεσ τε τῇ οἰκία Ἰάςονοσ ἐηιτουν αῦτοφσ ἀγαγεῖν εἰσ τὸν δῆμον μὴ εὑρόντεσ δὲ αῦτοὺσ ἒςυρον τὸν Ἰάςονα καὶ τινασ ἀδελωοφσ ἐπί τουσ πολιτάρχασ, βοῶντεσ ὃτι οἱ τὴν οἱκουμζνθν ἀναςτατϊςαντεσ οὗτοι καὶ ἐνκάδε πάρειςιν, οὓσ ὑποδζδεκται Ἰάςων καὶ οὗτοι πάντεσ ἀπζναντι τῶν δογμάτων Ξαίςαροσ πράςςουςι,βαςιλζα ἓτερον λζγοντεσ εἷναι, Ἰθςοῦν. ἐτάραξαν δὲ τὸν ὂχλον καὶ τοὺσ πολιτάρχασ ἀκοφοντασ ταῦτα, καὶ λαβόντεσ τὸ ἱκανόν παρά τοῦ Ἰάςονοσ καὶ τῶν λοιπῶν ἀπζλυςαν αῦτοφσ. Σἱ δὲ ἀδελωοί εῦκζωσ διά τῆσ νυκτόσ ἐξζπεμψαν τὸν τε Υαῦλον καὶ τὸν Χίλαν εὶσ Βζροιαν, οἳτινεσ παραγενόμενοι εἰσ τὴν ςυναγωγιν ἀπιεςαν τῶν Ἰουδαίων, οὗτοι δὲ ἧςαν εῦγενζςτεροι τῶν τε Κεςςαλονίκθ οἳτινεσ ἐδζξαντο τὸν λόγον μετά πάςθσ προκυμίασ, τὸ κακϋἡμζραν μὲν οὗν εξ αῦτῶν ἐπίςτευςαν καὶ τῶν Ἑλλθνίδων γυναικῶν τῶν εῦςχθμόνων καὶ ἀνδρῶν οῦκ ὀλίγοι. Ὠσ δὲ ἒγνωςαν οἱ ἀπό τῆσ Κεςςαλονίκθσ Ἰουδαῖοι ὃτι καὶ ἐν τῇ Βεροία κατθγγζλθ ὑπό τοῦ Υαφλου ὁ λόγοσ τοῦ Κεοῦ, ἦλκον κἀκεῖ ςαλεφοντεσ τουσ ὂχλουσ. Εῦκζωσ δὲ τότε τὸν Υαῦλον ἐξαπζςτειλαν οἱ ἀδελωοί πορεφεςκαι ὡσ ἐπί τὴν κάλαςςαν ὑπζμενον δὲ ὃ τε Χίλασ καὶ ὁ Ψιμόκεοσ ἐκεῖ οἱ δὲ κακιςτῶντεσ ταὸν Υαῦλον ἢγαγον αῦτόν ἓωσ Ἀκθνῶν, καὶ λαβόντεσ ἐντολιν προσ τον Χίλαν και Ψιμόκεον ἳνα ὡσ τάχιςτα ἒλκωςι προσ αῦτόν, ἐξιεςαν. Υζραςαν από τθν Αμωίπολθ και τθν Απολλωνία και ιρκαν ςτθ Κεςςαλονίκθ όπου υπιρχε ςυναγωγι των Λουδαίων. Σ Υαφλοσ ςφμωωνα με τθ ςυνικεια του πιγε ςτθ ςυναγωγι, και τρία Χάββατα ςυνζχεια ςυηθτοφςε μαηί τουσ ερμθνεφοντασ τθ Γραωι και δείχνοντασ πωσ ςφμωωνα μϋαυτιν ο Πεςςίασ ζπρεπε να πάκει και νϋαναςτθκεί από τουσ νεκροφσ. Αυτόσ ο Πεςςίασ είναι ο Λθςοφσ, αυτόσ που εγϊ ςασ κθρφττω», τουσ ζλεγε. Περικοί απϋαυτοφσ πείςτθκαν και ζγιναν μακθτζσ του Υαφλου και του Χίλα. Από τουσ Ζλλθνεσ που ιταν προςιλυτοι πίςτεψε πλικοσ πολφ επίςθσ πίςτεψαν όχι και λίγεσ από τισ γυναίκεσ που είχαν επιρροι ςτθν κοινωνία. Ψότε οι Λουδαίοι που δεν πίςτεψαν, προςζλαβαν μερικοφσ πονθροφσ ανκρϊπουσ, από εκείνουσ που τριγυρίηουν ςτθν αγορά, ξεςικωςαν τον όχλο και δθμιοφργθςαν ταραχζσ ςτθν πόλθ. Χτάκθκαν μπροςτά ςτο ςπίτι του Λάςονα και ικελαν να ωζρουν τον Υαφλο και το Χίλα ςτθ λαΐκι ςυνζλευςθ. Επειδι όμωσ δεν τουσ βρικαν, ζςυραν τον Λάςονα και μερικοφσ άλλουσ χριςτιανοφσ μπροςτά ςτουσ άρχοντεσ τθσ πόλθσ και κραφγαηαν: Ἁυτοί που αναςτάτωςαν τθν οικουμζνθ ιρκαν κι εδϊ! Ψουσ ωιλοξενεί ο Λάςων. Τλοι τουσ παραβαίνουν τουσ νόμουσ του αυτοκράτορα και ιςχυρίηονται ότι ο πραγματικόσ βαςιλιάσ είναι άλλοσ, ο Λθςοφσ».Πϋαυτά τα λόγια αναςτάτωςαν το λαό και τουσ άρχοντεσ τθσ πόλθσ που τϋάκουγαν. Σι άρχοντεσ, αωοφ πιραν χρθματικι εγγφθςθ από τον Λάςονα και τουσ άλλουσ, τουσ άωθςαν ελεφκερουσ. Πόλισ νφχτωςε, οι χριςτιανοί ωυγάδευςαν τον Υαφλον και το Χίλα ςτθ Βζροια. Αυτοί όταν ζωταςαν εκεί, πιγαν ςτθ ςυναγωγι των Λουδαίων. Σι Λουδαίοι ςτθ Βζροια ιταν πιο καλοπροαίρετοι απϋαυτοφσ ςτθ Κεςςαλονίκθ. Δζχτθκαν το κιρυγμα με πολλι προκυμία και κάκε μζρα εξζταηαν τθ Γραωι, για να ελζγξουν αν ιταν ζται όπωσ τα ζλεγε ο Υαφλοσ. Υολλοί, λοιπόν, απϋαυτοφσ πίςτεψαν, και από τισ Ελλθνίδεσ τθσ ανϊτερθσ τάξθσ, και από τουσ άντρεσ όχι λίγοι. Τταν οι Λουδαίοι τθσ Κεςςαλονίκθσ ζμακαν ότι και ςτθ Βζροια κιρυξε ο Υαφλοσ το λόγο του Κεοφ, ιρκαν κι εκεί αναςτατϊνοντασ τον κόςμο. Σι χριςτιανοί τότε ζςτειλαν αμζςωσ τον Υαφλο να πάει ωσ τθ 172

173 κάλαςςα. Σ Χίλασ και ο Ψιμόκεοσ όμωσ ζμειναν εκεί. Σι ςυνοδοί ζωεραν τον Υαφλο ωσ τθν Ακινα. Από κει γφριςαν πίςω, με τθν εντολι να πουν ςτο Χίλα και ςτον Ψιμόκεο να ζρκουν να τον ςυναντιςουν όςο γίνεται πιο γριγορα. (Ρράξ. 17, 1-15) Β. Ερμθνευτικά Σχόλια Στάκθκαν μπροςτά ςτο ςπίτι του Λάςονα και ικελαν να φζρουν τον Ραφλο και το Σίλα ςτθ λαΐκι ςυνζλευςθ: Θ ωιλοξενία ιταν ςτθν αρχαιότθτα παράδοςθ ιερι. Δεν είναι θ πρϊτθ ωορά που ςυναντάμε ςτθν Αγία Γραωι ανκρϊπουσ εξοργιςμζνουσ ςε τζτοιο ςθμείο ϊςτε να κζλουν να «λεθλατιςουν» τθν ιερότθτα τθσ ωιλοξενίασ. Χτθν Υαλαιά Διακικθ οι κάτοικοι ςτα Χόδομα και Γόμορα ηθτοφςαν να τουσ δϊςει ο Οωτ τρεισ ωιλοξενοφμενουσ νζουσ (αγγζλουσ), για να τουσ μιάνουν, ςτθν Ξαινι Διακικθ εξοργιςμζνοι Λουδαίοι απειλοφςαν να ςκοτϊςουν τον Λθςοφ που ωιλοξενοφνταν από τον Οάηαρο. Τμωσ ςτισ περιπτϊςεισ αυτζσ με τθν ίδια επιμονι υπεραςπίηονται και όςοι ωιλοξενοφν τουσ ωιλοξενοφμενουσ τουσ. Τταν δεχόμαςτε κάποιον ςτο ςπίτι μασ, οωείλουμε να διαωυλάξουμε τθν τιμι του, να του εγγυθκοφμε αςωάλεια και να τον περιποιθκοφμε όπωσ κα κάναμε και για τον Χριςτό. Σ Λάςονασ και ο Χωςίπατροσ (γιατί ςτθ Βζροια ο Χωςίπατροσ ιταν αυτόσ που ωιλοξζνθςε τον Υαφλο) με κίνδυνο τθσ ηωισ τουσ, τουσ προςτάτευςαν. Αναλαμβάνουμε τθν ευκφνθ των ανκρϊπων που δεχόμαςτε και καλοφμε να μείνουν για ζνα οριςμζνο χρονικό διάςτθμα ςτο ςπίτι μασ απζναντι ςε όλουσ τουσ άλλουσ, τουσ τιμάμε και τουσ ςεβόμαςτε. Αυτοί που αναςτάτωςαν τθν οικουμζνθ ιρκαν κι εδϊ! Τουσ φιλοξενεί ο Λάςονασ: Σι ωιλοξενοφμενοι κεωροφνταν από τουσ Λουδαίουσ ταραχοποιοί και επικίνδυνοι για τθν κοινωνικι ςυνοχι, αυτοί που αναςτάτωςαν τθν οικουμζνθ, μια αναςτάτωςθ που κιρυττε τθν Ανάςταςθ. Σ Λάςονασ και Χωςίπατροσ δζχτθκαν αρνθτικά ςχόλια από τουσ ςυμπολίτεσ τουσ ωιλοξενϊντασ τουσ αποςτόλουσ όμωσ θ απόωαςι τουσ ιταν ςυνειδθτι και γνϊριηαν πωσ διακονοφν τθν διάδοςθ του Ευαγγελίου. Τπωσ ο Αβραάμ ωιλοξζνθςε τθν Αγία Ψριάδα ςτο πρόςωπο των τριϊν αγγζλων, ζτςι και κάκε χριςτιανόσ που δζχεται να ωιλοξενιςει ζναν ςυνάνκρωπό του το Κεό ωιλοξενεί. Θ ωιλοξενία δεν είναι πάντα με τον αυςτθρό τθσ οριςμό μόνον όςον αωορά ςτθν οικογενειακι μασ εςτία, αλλά ιδιαίτερα ο χϊροσ τθσ καρδιάσ μασ, αν εκεί αγαπϊ να αναπαφω τουσ αδελωοφσ μου, όπου κι αν βρίςκομαι. Οι άρχοντεσ, αφοφ πιραν χρθματικι εγγφθςθ από τον Λάςονα και τουσ άλλουσ, τουσ άφθςαν ελεφκερουσ. Μόλισ νφχτωςε, οι χριςτιανοί φυγάδευςαν τον Ραφλον και το Σίλα ςτθ Βζροια: Σ Λάςονασ, και ςτθ Βζροια ο Χωςίπατροσ, αυτοί που κιρυξαν και ςτθν Ξζρκυρα τον χριςτιανιςμό, ζδωςαν χριματα προκειμζνου να ελευκερωκοφν και να μθν ενοχλιςουν περιςςότερο τουσ ωιλοξενοφμενοφσ τουσ. Ανζλαβαν τθν ευκφνθ τουσ και ωρόντθςαν να τουσ ωυγαδεφςουν για να γλυτϊςουν και να ςυνεχίςουν τθν κιρυξθ του Ευαγγελίου. Δεν είναι εφκολο να ζρχεςαι αντιμζτωποσ με τισ αρχζσ και τθν εξουςία ενόσ τόπου, να τα βάηεισ όπωσ κα λζγαμε ςιμερα με το ςφςτθμα. Τμωσ θ ςφνεπεια ςτο πιςτεφω μασ ςτισ πράξεισ και ςτα λόγια μασ οδθγεί ςτθν ακεραιότθτα του εγϊ και μόνο τότε ανοίγεται ςτο εμείσ. Πζςα από τθν ωιλοξενία ξεβολευόμαςτε και κοινωνοφμε ςτθν αγάπθ. Γ. Από το Γεροντικό 2. Επιςκζωτθκαν κάποτε ζνα Ξοινόβιο ο Αββάσ Χιλουανόσ με το μακθτι του Ηαχαρία. Ψο πρωί που ξεκίνθςαν να ωφγουν, οι Ποναχοί του Ξοινοβίου τουσ ανάγκαςαν να ωάγουν, μ' όλο που ιταν θμζρα νθςτείασ. Εκείνοι για να μθ τουσ λυπιςουν, δζχτθκαν. Ϊςτερα, κακϊσ πιγαιναν ςτο δρόμο τουσ βρικαν μια μικρι πθγι. Σ Ηαχαρίασ που διψοφςε, ηιτθςε τθν άδεια του Γζροντοσ να πιει νερό. -Είναι νθςτεία ςιμερα, του υπενκφμιςε εκείνοσ. -Πα πριν από λίγο ωάγαμε, Αββά. -Εκείνο ιταν τθσ ωιλοξενίασ το γεφμα, εξιγθςε ο Τςιοσ, τϊρα όμωσ δεν μάσ αναγκάηει τίποτε να μθ ςυνεχίςουμε τθ νθςτεία μασ. -Τταν τρϊγεισ με άλλουσ Αδελωοφσ, τζκνον μου, απόωευγε όςο μπορείσ να δείχνεισ τθν εγκράτειά ςου, γιατί παραμονεφει θ κενοδοξία να ςου αωαιρζςει το μιςκό ςου. Αν πάλι είςαι αποωαςιςμζνοσ να μθ παραβαίνεισ τουσ όρουσ ςου, μζνε ςτο κελλί ςου κι απόωευγε τισ επιςκζψεισ. 3.Ζνασ αρχάριοσ Ποναχόσ πιγε να ςυμβουλευτεί τον Αββά Υοιμζνα. Ιταν το μζςον περίπου τθσ Ψεςςαρακοςτισ. Αωοφ εξομολογικθκε τουσ λογιςμοφσ του κι θ ψυχι του αναπαφτθκε, είπε ςτον Τςιο: -Υαρ' ολίγο δε κ' αποωάςιηα να ζλκω ωσ εδϊ ςιμερα και κα ζχανα τόςθ ωωζλεια. -Γιατί, τζκνο μου; ρϊτθςε ο Τςιοσ. -Που ζλεγε ο λογιςμόσ πωσ δεν κα με δεχόςουν, Αββά επειδι είναι Ψεςςαρακοςτι. -Εμείσ εδϊ, τζκνον, είπε ο Αββάσ Υοιμιν, δε ςυνθκίηουμε τθν Ψεςςαρακοςτι να κλείνουμε εκείνθ τθ μικρι ξφλινθ εξϊπορτα, αλλά τοφτο. Ξι ζβαλε το δάκτυλο ςτα χζιλθ. 4. Ζτςι περιγράωει ο Υαλλάδιοσ τθν υποδοχι των ξζνων ςτισ ςκιτεσ και ςτα ερθμθτιρια τθσ Αιγφπτου και τθσ Κθβαϊδοσ: «Τταν ωκάςαμε από τθν Υαλαιςτίνθ ςτθν Αίγυπτο, επιςκεωκικαμε πρϊτα τον Αββά Απολλϊ. Πόλισ ζμακαν τον ερχομό μασ βγικαν με παράταξθ οι Ποναχοί τθσ ςυνοδείασ του να μάσ προχποντάςουν. Χαν ζωκαςαν κοντά μασ, ζβαλαν μετάνοια και μασ χαιρζτθςαν. Ϊςτερα με παράταξθ, πάλι, οι γεροντότεροι εμπρόσ, οι νεϊτεροι πίςω κι εμείσ ςτθ μζςθ, μάσ οδιγθςαν ςτα κελλιά. Εκεί μάσ περίμενε ο Υροεςτϊσ. Τταν μάσ είδε, ζβαλε πρϊτοσ 173

174 εδαωιαία μετάνοια και μάσ αςπάςτθκε. Πάσ πιγε ςτο κελλί του κι αωοφ ζκανε τθ ςυνθκιςμζνθ γι' αυτζσ τισ περιςτάςεισ προςευχι, μάσ ζβαλε να κακίςουμε. Σ ίδιοσ ζωερε νερό και μάσ ζπλυνε τα πόδια κι ευκφσ αμζςωσ μάσ οδιγθςε ςτθν τράπεηα, όπου μάσ περίμενε λιτό, μεν, αλλά καλοπεριποιθμζνο ωαγθτό. Ψζτοια υποδοχι ζκανε ς' όλουσ τουσ Ποναχοφσ και ιερωμζνουσ που τον επεςκζπτοντο. Χυνικιηε δε να λζγει ςτουσ μακθτζσ του: Τταν ζρχονται Ποναχοί, τζκνα μου, να τουσ βάηετε μετάνοια και να τουσ προςκυνάτε, όπωσ ζκανε ο Υατριάρχθσ Αβραάμ. Δι' αυτϊν προςκυνείται ο Κεόσ. «Είδεσ τον Αδελφό ςου; Είδεσ τον Κεόν ςου». Δ. Θ ΦΛΛΟΞΕΝΛΑ ΣΤΟΝ ΡΟΝΤΟ..Χτα παλιά τα χρόνια δεν υπιρχαν ξενοδοχεία ςτα Ξοτφωρα. Χτα πανδοχεία χάνα ποφ είχε αρκετά, πιγαιναν κυρίωσ οι Ψοφρκοι χωρικοί και αγωγιάτεσ. Σ πολφσ κόςμοσ των ομογενϊν ποφ ερχόνταν από τα μεςόγεια ςτα Ξοτφωρα για διάωορεσ αιτίεσ, ωιλοξενόνταν εμονάγουνταν ι ζμεναν ςτα ςπίτια των Φωμιϊν Υεριπτϊςεισ κατά τισ οποίεσ κατζβαιναν χωρικοί ι ξζνοι κι από άλλα μζρθ Ξεραςοφντα, Υουλαντηάκθ, Φάτςα, Σινόθ κ.τ.λ. ςτα Ξοτφωρα ιςαν: Χτισ πανθγφρεισ των εορτϊν των τριϊν εκκλθςιϊν και προ παντόσ τισ Ωπαπαντισ για να διεκπεραιϊςουν διάωορεσ υποκζςεισ είτε με τισ κρατικζσ υπθρεςίεσ είτε με τθν Πθτρόπολθ για να βρουν εργαςία για τθν επίςκεψθ γνωςτϊν και ςυγγενϊν τουσ κ.τ.λ. Χ όλεσ αυτζσ τισ περιπτϊςεισ οι Ξοτυωρίτεσ περιποιόντανε τοφσ ξζνουσ με προκυμία κ ευχαρίςτθςθ εξαιρετικι. Ξατά τισ πανθγφρεισ των εκκλθςιϊν όλεσ ο οικογζνειεσ ζπαιρναν από τθν εκκλθςία ξζνουσ και τοφσ πθγαίνανε ςπίτια τουσ. Υρόβλεπαν μάλιςτα και ωρόντιηαν από τθν προθγοφμενθ μζρα να ψωνίςουν και να ετοιμάςουν εκλεκτά και άωκονα ωαγθτά. Ψθν θμζρα τισ Ωπαπαντισ προπάντων δεν υπιρχε ςπίτι ποφ να μθν ζχει μουςαωίρθ. Ξάποτε μάλιςτα οι Επίτροποι τισ εκκλθςίασ ετοίμαηαν ιδιαιτζρωσ ωαγθτά ςε μεγάλα καηάνια και παράκεταν μετά τθν πρωϊνι απόλυςθ ς όλουσ τοφσ ξζνουσ ςε τραπζηια ςτρωμζνα ςτθν αυλι ι ςτον νάρκθκα τισ εκκλθςίασ, ςαν ςε κοινόβια ιταν και πολφσ ό κόςμοσ ποφ κατζβαινε ςτα Ξοτφωρα. Τςοι ερχόντανε για δουλειζσ τουσ ποφ απαιτοφςαν μερικζσ θμζρεσ να τελειϊςουν, ι για να βρουν εργαςία, πιγαιναν ςυνικωσ ςτθν αυλι τισ εκκλθςίασ. Εκεί παίρναν επαωι με γριζσ κυρίωσ ποφ πιγαιναν ταχτικότατα και το πρωινό και ςτον εςπερινό τισ εκκλθςίασ και ποφ τουσ οδθγοφςαν για ωιλοξενία ςτα ςπίτια τουσ. Αν ζωταναν αργά ςτθν πόλθ κατά το βραδάκι ι τθν νφχτα πριν από τθν ϊρα τοφ φπνου αν τφχαινε να μθ τοφσ προςκαλζςει κανείσ από νωρίσ, πιγαιναν με το ςοφρουπο ςτα ςπίτια κατευκείαν και ηθτοφςαν ωιλοξενία. Δεν υπάρχει περίπτωςθ ποφ να μθ γζνθκαν δεκτοί τζτοιοι ξζνοι. Πόνο, εςφμβαινε κάποτε να πάνε ςε τρανά τηάκιά, όπου ωοβόνταν από... ηωφωια, και αντί να τοφσ ωιλοξενιςουν τοφσ δίνανε χριματα και τοφσ λζγανε να πάνε να μείνουν ςε καωενείο, βρίςκοντασ και κάποια εφςχθμθ δικαιολογία. Εκτόσ τοφσ Ζλλθνεσ και γενικά τοφσ χριςτιανοφσ, ωιλοξενοφςαν όχι ςπάνια και Ψοφρκουσ, κυρίωσ πελάτεσ ι γνωςτοφσ από χωριά, όπου πιγαιναν για δουλειζσ τουσ και τφχαινε να ωιλοξενθκοφν απ αυτοφσ. Θ περιποίθςι τουσ δεν υςτεροφςε κακόλου απ εκείνθ ποφ κάνανε ςτουσ χριςτιανοφσ, μόνο ποφ τοφσ βάηανε ςε δωμάτιο, όπου δεν υπιρχαν εικονίςματα *από αυτό και μόνον αντιλαμβάνεται ο κακζνασ τα επίπεδα τθσ ξενίασ χωρίσ όρια, και, του ςεβαςμοφ προσ τον ωιλοξενοφμενο!!.εκτόσ τισ κανονικζσ αυτζσ περιπτϊςεισ ατομικισ ςχεδόν ωιλοξενίασ ςε ομαλζσ και ειρθνικζσ περιςτάςεισ, ι ωιλοξενία των Ξοτυωριτϊν εκδθλϊκθκε και ςε δφςκολεσ και χαλεπζσ περιςτάςεισ ςτθ διάρκεια τοφ Ευρωπαϊκοφ Υολζμου: Ξατά τθν περίοδο των ςωαγϊν των Αρμενίων με μεγάλουσ κινδφνουσ κατόρκωςαν να ωιλοξενιςουν κρυωά και να ςϊςουν μάλιςτα και αρκετοφσ. Πετά τθν κατάλθψθ τισ Ψραπεηοφντασ από τοφσ Φοφςςουσ ςτα 1916, οι Ψοφρκοι πρόςωυγεσ τισ περιοχισ ποφ πζραςαν από τα Ξοτφωρα, ωιλοξενικθκαν από τοφσ Ζλλθνεσ, ποφ τοφσ πρόςωεραν και κατάλυμα και τρόωιμα και διάωορα απαραίτθτα είδθ. Ψο κεωροφςαν μεγάλο ψυχικό για τουσ πεκαμζνουσ, να ωιλοξενιςουν κανζνα και να τον περιποιθκοφν και προπαντόσ όταν τφχαινε να ναι ωτωχόσ. άμα βλζπανε κανζνα γζρο με κάπωσ βιβλικι ωυςιογνωμία και με το ραβδί ςτο χζρι, λζγανε μεταξφ τουσ κυρίωσ ο γριζσ «Ιμαρτα! Γιάμ ζν ό Χριςτόν; Ασ παίρομε μονάηομ ατον!» (γιάμ =μιπωσ). Άςχετα μ αυτά και ανεξάρτθτα τελείωσ απ αυτά, ι ωιλοξενία από παράδοςθ κι από παράλλθλα καλλιεργθμζνθ και διαμορωωμζνθ ψυχικι ςυγκρότθςθ γενικά, ιταν ζμωυτθ ς όλουσ, κι αποτελοφςε ζνα από τα ιερότερα και ςπουδαιότερα κακικοντα του κακενόσ απζναντι ςτουσ ομοίουσ του. Πθγι: Σου Ξενοφϊντα Άκογλου (Ξζνου Ξζνιτα), Από τθν ηωι του Πόντου Λαογραφικά Κοτυϊρων-, Ε. Ανοιχτι καρδιά ςτουσ ξζνουσ ϋυολλοί λόγοι, από τουσ πιο «αςιμαντουσ» μζχρι τουσ πιο ςοβαροφσ, γιατί το πρόςωπο ενόσ μετανάςτθ ςτο νοςοκομείο, ειδικά ενόσ μετανάςτθ τθσ πρϊτθσ γενιάσ, μπορεί να μοιάηει λίγο πιο ςκοτεινό και λίγο πιο «περίεργο» από τα άλλα πρόςωπα. Ζνασ Οειτουργόσ υγείασ πρζπει να το ζχει αυτό υπόψθ. Εάν δεν κζλει να παρεξθγιςει, να παραμελιςει ι να μπερδζψει ακόμα περιςςότερο μια ανκρϊπινθ φπαρξθ. Γνωρίηω χιλιάδεσ τζτοιουσ Οειτουργοφσ ςτθν Ελλάδα, πουκάνουν τον «ξζνο» να χαμογελά, που τον κάνουν να παφει ναείναι ξζνοσ. Ρομίηω πωσ εάν υπάρχουν δυο χϊροι ςτθν Ελλάδα όπου οι μετανάςτεσ ζχουν νιϊςει λιγότερα τον αποκλειςμό,αυτοί είναι οι χϊροι τθσ υγείασ και τθσ εκπαίδευςθσ. Σι περιςςότεροι Οειτουργοί ζχουν τθν καλι διάκεςθ να βοθκιςουν τουσαςκενείσ, ανεξαρτιτωσ καταγωγισ, παραμζνοντασ πάντα πιςτοί ςτον όρκο του 174

175 Λπποκράτθ. Περικζσ ωορζσ όμωσ θ καλι κζλθςθ δεν ωκάνει. Για να μπορζςουμε να κατανοιςουμε καλφτερα τον άλλον πρζπει να μάκουμε περιςςότερα για αυτόν.θ ανκρϊπινθ γλϊςςα του ςϊματοσ και του πόνου είναιθ ανκρϊπινθ γλϊςςα του ςϊματοσ και του πόνου είναι κακολικι αλλά οι κϊδικεσ των πολιτιςμϊν που τθν μεταδίδουν μερικζσ ωορζσ διαωζρουν. Υολλζσ ωορζσ αγνοοφμε τισ ςυνκικεσ ςτισ οποίεσ ηουν οι μετανάςτεσ, τθν κακθμερινότθτά τουσ, τισ ιδιαίτερεσ δυςκολίεσ που ςυναντοφν ςτον αγϊνα τουσ για ζνταξθςτθ νζα τουσ πατρίδα. Ξαι εκεί όπου επικρατεί θ άγνοια ειςχωροφν οι παρεξθγιςεισ και οι προκαταλιψεισχειρότεροσ τρόποσ κα ιταν να προςεγγίςουμε τον άλλονμε αδιαωορία ι με οίκτο. Αυτό που ο άλλοσ χρειάηεται είναι να τον προςεγγίςουμε ιςότιμα και με ςεβαςμό. Ρα κατανοιςουμε τθν κατάςταςθ και τισ ιδιαιτερότθτζσ του. Ξαι γι αυτό χρειάηεται κάτι παραπάνω από καλι κζλθςθ. Χρειάηεται γνϊςθ. Ρα γνωρίηουμε τον άλλον και να τον βοθκιςουμε να μασ γνωρίςει. Για ναςυνυπάρξουμε με λιγότερεσ παρεξθγιςεισ και ςυγκροφςεισ. Για να δοφμε πωσ αναδφεται ζνα χαμόγελο από το πρόςωπο του«ξζνου» που αγωνιά και αναηθτά τθν παρουςία μασ. Γιατί όταν ο άλλοσ μασ χαμογελά παφει να είναι ξζνοσ ϋϋ * Ο Γκαημζτ Καπλανί είναι δθμοςιογράφοσ τθσ εφθμερίδασ «ΣΑ ΝΕΑ» «Ξάκε πολιτιςμόσ, κάκε κρθςκεία, κάκε ιδεολογία κρίνεται από το αν δεξιϊνεται τθν αγάπθ ι αν, αντικζτωσ, παράγει μυαλά και δομζσ που δθμιουργοφν ξζνουσ και αποξζνωςθ... Για τθν Σρκόδοξθ κεολογία δεν υπάρχει αυκεντικόσ εαυτόσ ζξω από το γεγονόσ τθσ αγάπθσ. Σ ίδιοσ μου ο εαυτόσ μπορεί να είναι ζνασ ξζνοσ, που, όςο δεν τον αςκϊ ςτθν αγάπθ, δεν τον αγαπϊ τον εγκαταλείπω ςτθ δυςτυχία τοφ να μθν αγαπά. Ψον αωινω, δθλαδι, ςε αιϊνια ωτϊχεια: ςτο να αποτελείται μόνο από τα ςυςτατικά του και να μθν πλουτίηει από τθν παρουςία του ριηικά άλλου, του ξζνου. Αν, λοιπόν, ο άλλοσ άνκρωποσ δεν γίνει όροσ τθσ φπαρξισ μου, τότε μπορεί μεν να τον αναγνωρίηω, αλλά παρ' όλ' αυτά να αναπαράγω αποξζνωςθ! Ο ξζνοσ που δζχομαι, ο ξζνοσ που γίνομαι. Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΙΟΤ, Δρ. Θεολογίασ, αρχιςυντάκτθσ του περιοδικοφ φναξθ ΣΤ. Θ ΑΝΟΛΧΤΘ ΚΑΔΛΑ Θ χριςτιανικι πίςτθ μασ κάνει ανκρϊπουσ ανοιχτοφσ ςτθν καρδιά. Ανοιχτόσ είναι ο άνκρωποσ που δίνει και δίνεται. Αυτόσ που δεν λογαριάηει διαφορζσ, φυλετικζσ, κρθςκευτικζσ, κοινωνικζσ, αλλά προςφζρει και προςφζρεται, κατά το πρότυπο του Χριςτοφ ςτουσ πάντεσ. Ρόςο εφκολο είναι αυτό ςτθ ηωι και τθν εποχι μασ, όταν το όποιο άνοιγμα κεωρείται αδυναμία, όταν ζχουμε μάκει να κατακτοφμε ό,τι κζλουμε χωρίσ να είμαςτε διακζςιμοι να προςφζρουμε; Κι αυτό ςυμβαίνει τόςο ςτισ ςχζςεισ μασ με τουσ άλλουσ, όςο και ςτισ ςχζςεισ μασ με το Κεό. Από το Κεό ηθτοφμε να πάρουμε και δεν είμαςτε ζτοιμοι να εμπιςτευκοφμε, να ανοιχτοφμε, να προςευχθκοφμε αλθκινά για τον εαυτό μασ και τον κόςμο. Αυτό ζχει ωσ αποτζλεςμα τελικά να λειτουργοφμε μονομερϊσ ςτθ ηωι μασ, ςτθν κατεφκυνςθ του λαμβάνειν, ενϊ μακάριον εςτί μάλλον το διδόναι. Σ αυτό το ςθμείο ζρχεται και θ ςτάςθ ηωισ που ζγκειται ςτθν φιλοξενία. Θ φιλοξενία δεν είναι εφκολθ υπόκεςθ. Θ οικογζνεια, επαναπροςδιορίηοντασ το ρόλο τθσ ςτο κοινωνικό γίγνεςκαι, ζρχεται αντιμζτωπθ με τθν αυτάρκειά τθσ, με τθν πρόκλθςθ να τθν μοιραςτεί. Να αναλάβουμε τθν ευκφνθ των ανκρϊπων που φιλοξενοφμε και κυρίωσ τθν ευκφνθ τθσ ίδιασ τθσ ηωισ και τθσ φπαρξισ μασ. Και φιλοξενοφμε όχι μόνο ςτο ςπίτι μασ, αλλά κυρίωσ, ςτθν καρδιά μασ. Από εκεί πθγάηει και εκεί βρίςκεται θ αλθκινι φιλοξενία. Αν δζχεςαι τον άλλον όπωσ είναι, αν τον ςυγχωρείσ για τθν διαφορετικότθτα, για τα λάκθ του, για τισ απογοθτεφςεισ και τουσ ςταυροφσ που ςου προκαλεί, αν είςαι πρόκυμοσ να τον διακονιςεισ αλθκινά, τότε θ καρδιά ςου είναι φιλόξενθ. Κι αυτό δεν ζχει να κάνει μόνο με τουσ μεγάλουσ, αλλά και με τουσ νεϊτερουσ. Κζτοντασ τα κατάλλθλα όρια με γνϊμονα τον ςεβαςμό, τθν αγάπθ και τθν ταπείνωςθ ωσ κοινωνία καλοφμαςτε υπεφκυνα να αντιμετωπίςουμε και το μεταναςτευτικό πρόβλθμα. Χωρίσ να απορρίπτουμε τουσ λακρομετανάςτεσ, θ πολιτικι πρζπει να λφςει το πρόβλθμά τουσ και μάλιςτα όςο πιο γριγορα γίνεται. Μζχρι τότε όμωσ, αυτό που χρειάηεται είναι θ κατανόθςθ και θ αγάπθ μασ. Ζνασ τόποσ αδζςμευτοσ από τον χρόνο και τον όρια του χϊρου...θ καρδιά μασ, καλείται προςευχόμενθ με αγάπθ να φιλοξενεί το Κεό και τον άνκρωπο ςτθν πιο βακιά του λφπθ και ςτθν πιο μεγάλθ του χαρά. 175

176 Συνάντθςθ 17 θ Θ Αγάπθ που αναςταίνει Α. Θ κεραπεία του Αινζα και θ ανάςταςθ τθσ Ταβικά 32 Εγένετο δὲ Υέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελκεῖν καὶ πρὸσ τοὺσ ἁγίουσ τοὺσ κατοικοῦντασ Ούδδαν. 33 εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνκρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃσ ἦν παραλελυμένοσ. 34 καὶ εἶπεν αῦτῷ ὁ Υέτροσ Αἰνέα, ἰᾶταί ςε Λθςοῦσ ὁ Χριςτόσ 176

177 ἀνάςτθκι καὶ ςτρῶςον ςεαυτῷ. καὶ εῦκέωσ ἀνέςτθ. 35 καὶ εἶδον αῦτὸν πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ Ούδδαν καὶ τὸν Χάρωνα, οἵτινεσ ἐπέςτρεψαν ἐπὶ τὸν Ξύριον. 36 Εν Λόππῃ δέ τισ ἦν μακήτρια ὀνόματι Ψαβικά, ἣ διερμθνευομένθ λέγεται Δορκάσ αὕτθ ἦν πλήρθσ ἀγακῶν ἔργων καὶ ἐλεθμοςυνῶν ὧν ἐποίει. 37 ἐγένετο δὲ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ ἀςκενήςαςαν αῦτὴν ἀποκανεῖν λούςαντεσ δὲ αῦτὴν ἔκθκαν ἐν ὑπερῴῳ. 38 ἐγγὺσ δὲ οῧςθσ Ούδδθσ τῇ Λόππῃ οἱ μακθταὶ ἀκούςαντεσ ὅτι Υέτροσ ἐςτὶν ἐν αῦτῇ, ἀπέςτειλαν δύο ἄνδρασ πρὸσ αῦτὸν παρακαλοῦντεσ μὴ ὀκνῆςαι διελκεῖν ἕωσ αῦτῶν. 39 ἀναςτὰσ δὲ Υέτροσ ςυνῆλκεν αῦτοῖσ ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰσ τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέςτθςαν αῦτῶ πᾶςαι αἱ χῆραι κλαίουςαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνασ καὶ ἱμάτια ὅςα ἐποίει μετ αῦτῶν οὖςα ἡ Δορκάσ. 40 ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντασ ὁ Υέτροσ κεὶσ τὰ γόνατα προςθύξατο, καὶ ἐπιςτρέψασ πρὸσ τὸ ςῶμα εἶπε Ψαβικά, ἀνάςτθκι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺσ ὀωκαλμοὺσ αῦτῆσ, καὶ ἰδοῦςα τὸν Υέτρον ἀνεκάκιςε. 41 δοὺσ δὲ αῦτῇ χεῖρα ἀνέςτθςεν αῦτήν, ωωνήςασ δὲ τοὺσ ἁγίουσ καὶ τὰσ χήρασ παρέςτθςεν αῦτὴν ηῶςαν. 42 γνωςτὸν δὲ ἐγένετο κακ ὅλθσ τῆσ Λόππθσ, καὶ πολλοὶ ἐπίςτευςαν ἐπὶ τὸν Ξύριον. 43 Εγένετο δὲ ἡμέρασ ἱκανὰσ μεῖναι αῦτὸν ἐν Λόππῃ παρά τινι Χίμωνι βυρςεῖ. 32 Kάποτε, λοιπόν, κακϊσ ο Υζτροσ περιόδευε ς όλα αυτά τα μζρθ, κατζβθκε και ςτουσ πιςτοφσ που κατοικοφςαν ςτθ Οφδδα. 33 Eκεί βρικε κάποιον που ονομαηόταν Aινζασ, ο οποίοσ ιταν κατάκοιτοσ για οχτϊ χρόνια, γιατί ιταν παράλυτοσ. 34 Tου είπε, λοιπόν, ο Υζτροσ: Aινζα, ςε γιατρεφει ο Iθςοφσ Xριςτόσ! Χικω και τακτοποίθςε μόνοσ ςου το κρεβάτι ςου. Kι αμζςωσ ςθκϊκθκε! 35 Kαι τον είδαν όλοι οι κάτοικοι τθσ Οφδδασ και του Χάρωνα, και πίςτεψαν ςτον Kφριο. 36 Χτθν Iόππθ, επίςθσ, ηοφςε μια πιςτι που ονομαηόταν Tαβικά και που ςτα Eλλθνικά ςθμαίνει Δορκάδα (ηαρκάδι). H ηωι τθσ ιταν γεμάτθ από καλά ζργα και ελεθμοςφνεσ που ζκανε. 37 Aρρϊςτθςε όμωσ τισ μζρεσ εκείνεσ και πζκανε. Tθν ζλουςαν, λοιπόν, και τθν ζβαλαν ςτθ ςοωίτα. 38 Kαι επειδι θ Οφδδα ιταν κοντά ςτθν Iόππθ κι άκουςαν οι πιςτοί πωσ ο Υζτροσ ιταν εκεί, ζςτειλαν δφο άντρεσ, παρακαλϊντασ τον να πάει μζχρι εκεί χωρίσ αναβολι. 39 Χθκϊκθκε, λοιπόν, ο Υζτροσ και πιγε μαηί τουσ. Mόλισ ζωταςε εκεί, τον ανζβαςαν ςτθ ςοωίτα, όπου και τον κφκλωςαν όλεσ οι χιρεσ κλαίγοντασ και δείχνοντάσ του παλτά κι άλλα ροφχα, που ζωτιαχνε για τουσ ωτωχοφσ θ Δορκάδα όςο ηοφςε μαηί τουσ. 40 Tότε, ο Υζτροσ, αωοφ τουσ ζβγαλε όλουσ ζξω, ζπεςε ςτα γόνατα και προςευχικθκε. Ζπειτα, ςτράωθκε ςτο νεκρό ςϊμα και είπε: Tαβικά, ςικω! Kι εκείνθ άνοιξε τα μάτια τθσ και βλζποντασ τον Υζτρο, ανακάκιςε. 41 Tθσ ζδωςε τότε το χζρι του και τθ ςικωςε. Φϊναξε κατόπιν τουσ πιςτοφσ και τισ χιρεσ και τουσ τθν παρουςίαςε ηωντανι! 42 Kαι ζγινε γνωςτό αυτό ςε όλθ τθν Iόππθ και πολλοί πίςτεψαν ςτον Kφριο. 43 Eκεί, λοιπόν, ςτθν Iόππθ, ο Υζτροσ ζμεινε αρκετζσ μζρεσ ςτο ςπίτι κάποιου Χίμωνα, που ιταν βυρςοδζψθσ. (Ρράξ. 9, 32-43) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Αινζα, ςε γιατρεφει ο Λθςοφσ Χριςτόσ!: ο Χριςτόσ μετά τθν Ανάςταςι του δίνει τθν «εξουςία» ςτουσ μακθτζσ Ψου να κάνουν καφματα. Ψα καφματα γίνονται ςτο όνομα του ίδιου του Χριςτοφ όμωσ, γιατί οι μακθτζσ γνωρίηουν πωσ μόνο Αυτόσ μπορεί να επιτελζςει το καφμα και κζλουν επίςθσ αυτό να το μάκει ο κόςμοσ. Δεν προςπακοφν να δείξουν ότι θ ικανότθτα για καφματα είναι δικι τουσ. Σικωςε και τακτοποίθςε μόνοσ ςου το κρεβάτι ςου: θ ωράςθ αυτι μασ κυμίηει τθν προτροπι του ίδιου του Χριςτοφ προσ τον παραλυτικό τθσ Βθκεςδά, να πάρει το κρεβάτι του, αωοφ τον γιατρεφει και να περπατιςει. Ξαι ςτισ δφο περιπτϊςεισ βλζπουμε να γίνεται το καφμα. Σ Χριςτόσ όμωσ δείχνει ξεκάκαρα πωσ τα καφματα κζλουν και τθ δικι μασ ςυμμετοχι. Σι παραλυτικοί γιατρεφονται, αλλά προωανϊσ δε λφνονται μαγικά όλα τα προβλιματα που κουβαλοφν μζςα τουσ. Θ εςωτερικι αλλαγι και ςτροωι προσ τθν πίςτθ ςτο Κεό, που θ Εκκλθςία μασ ονομάηει μετάνοια, προςωζρει ςτον άνκρωπο τθ χαρά τθσ ηωισ μαηί με το Χριςτό, είναι προςωπικι απόωαςθ και απαιτεί κόπο. Σ Χριςτόσ προςωζρει το καφμα όταν το ηθτιςουμε, αλλά κζλει να τον γνωρίςουμε και να ςχετιςτοφμε μαηί Ψου, που ςθμαίνει να αγαπιςουμε. Αυτό χωρίσ προςωπικι απόωαςθ, δουλειά και ευκφνθ δε γίνεται. Θ ηωι τθσ Ταβικά ιταν γεμάτθ από καλά ζργα και ελεθμοςφνεσ που ζκανε: θ ωράςθ αυτι από μόνθ τθσ μαρτυρεί πωσ για θ Ψαβικά τα καλά ζργα και οι ελεθμοςφνεσ δεν αποτελοφςαν τυπικά κακικοντα ι υποχρεϊςεισ αναγκαςτικζσ ςτθ ηωι τθσ. Θ προςωορά τθσ δεν ιταν ωαριςαικι, τυπικι δθλαδι, αλλά πιγαηε από αγάπθ για τουσ άλλουσ. Θ ηωι τθσ αποκτοφςε νόθμα, πλθρότθτα μζςα από τθ βοικεια που πρόςωερε. Ο Ρζτροσ ζπεςε ςτα γόνατα και προςευχικθκε: το κζλθμα του Κεοφ για κάκε άνκρωπο δε ωαίνεται πάντα, δεν το γνωρίηουμε αν δε κελιςει ο Μδιοσ να μασ το ωανερϊςει και για να μασ το ωανερϊςει χρειάηεται προςευχι και εμπιςτοςφνθ ςτο Χριςτό. Αυτό το δρόμο ακολουκεί και ο Υζτροσ. Θ Ταβικά άνοιξε τα μάτια τθσ και ανακάκιςε: Θ Ψαβικά ηει το καφμα όςο είναι ακόμα ηωντανι και αυτό το καφμα είναι θ αγάπθ. Θ αγάπθ να υπάρχεισ όχι μόνο για τον εαυτό ςου, για τθν ικανοποίθςθ των δικϊν ςου αναγκϊν και επικυμιϊν, αλλά να υπάρχεισ και για χάρθ των άλλων, προςωζροντάσ τουσ τθ αγάπθ ςου. Θ ηωι τθσ αλλάηει, γεμίηει, γιατί αγαπάει και αυτό είναι που ωζρνει τθν ανάςταςθ. Θ ανάςταςθ ςτθν Ψαβικά είναι το καφμα που ωζρνει θ πίςτθ τθσ ςτο Χριςτό και βιϊνεται όςο είναι ακόμα ηωντανι, γιατί αγαπάει και χαίρεται ό, τι ηει. Πετά τθν αρρϊςτια και το κάνατό τθσ όμωσ, ο Υζτροσ ςτο όνομα του Χριςτοφ τθν αναςταίνει και βιολογικά για να δείξει πωσ το καφμα τθσ ανάςταςθσ δε ςταματάει απλϊσ ςε ό, τι ηοφμε τϊρα, αλλά είναι αυτό που ο Χριςτόσ μασ υποςχζκθκε και κα μασ προςωζρει με τθ Δευτζρα Ψου Υαρουςία. Γ. Το καφμα ςτον «Μζγα Λεροεξεταςτι» του Ντοςτογιζφςκυ 177

178 Εἶναι τάχα μζςα ςτὴν ἀνκρϊπινθ ωφςθ νά ἀποδιϊχνει τὸ καῦμα, καὶ ςτὶσ ςοβαρὲσ ςτιγμὲσ τῆσ ηωῆσ μπροςτὰ ςὲ βαςικὰ κι ἐπίμονα προβλιματα, νὰ διατθρεῖ τὴν ἐλεφκερθ κρίςθ τῆσ καρδιᾶσ; Ὤ! Ἤξερεσ πὼσ ἡ ςτακερότθτά ςου κ ἀναωερόταν ςτὶσ Γραωζσ, κὰ ἐπιηοῦςε μζςα ςτοὺσ αἰῶνεσ, κἄωτανε ὡσ τὶσ πιὸ μακρινὲσ περιοχζσ, κι ἔλπιςεσ πῶσ ἀκολουκϊντασ τὸ παράδειγμά ςου, ὁ ἄνκρωποσ κὰ περιοριηόταν ςτὸ Κεὸ χωρὶσ νὰ προςωεφγει ςτὸ καῦμα. Πὰ ἀγνοοῦςεσ ὅτι ὁ ἄνκρωποσ ἀπωκεῖ τὸ Κεὸ ταυτόχρονα μὲ τὸ καῦμα, γιατὶ εἶναι προπάντων τὸ καῦμα ποὺ ἀποηθτᾷ. Ξαὶ κακὼσ δὲν ξζρει πῶσ νὰ κάνει ςυγκεντρϊνεται πάλι ςτὸν ἑαυτό του, καταωεφγει ςτοὺσ δικοφσ του, ὑποκλίνεται ςτὰ καφματα κάποιου μάγου, ςτὰ μαγικὰ κόλπα μιᾶσ μάγιςςασ, ςτὸν ὅποιο ἐπαναςτατθμζνο ἢ αἱρετικό. Δὲν κατζβθκεσ ἀπὸ τὸ ςταυρὸ ὅταν ςὲ κορόιδευαν, κι ὅταν ςοῦ ωϊναηαν μ ἀπόγνωςθ: «Ξατζβα ἀπὸ τὸ ςταυρὸ καὶ κὰ ςὲ πιςτζψουμε». Δὲν τὸ ἔκανεσ, γιατί δὲ κζλθςεσ πάλι νὰ ὑποδουλϊςεισ τὸν ἄνκρωπο μ ἕνα καῦμα, ἐπικυμοῦςεσ μία πίςτθ ποὺ κἆταν ἐλεφκερθ καὶ δὲ κὰ ἐμπνεόταν ἀπὸ καφματα. Χοῦ χρειαηόταν μία ἐλεφκερθ ἀγάπθ, κι ὄχι ἡ δουλικὴ ςυμπεριωορὰ τοῦ τρομοκρατθμζνου ςκλάβου. Ξαὶ ςτὸ ςθμεῖο αῦτὸ ἀκόμθ ἡ ἰδζα ποὺ εἶχεσ γιὰ τὸν ἄνκρωπο ἦταν πολὺ ἀνϊτερθ, γιατὶ οἱ ἄνκρωποι εἶναι ςκλάβοι, ἔςτω κι ἂν δθμιουργοῦν ἐπαναςτατικὲσ ἰδζεσ. Δὲσ μονάχοσ ςου καὶ κρῖνε, τί ἔγινε ὕςτερ ἀπὸ δεκαπζντε ἐπαναςτατθμζνουσ αἰῶνεσ, ποιὸσ ἀνυψϊκθκε ὡσ ἐςζνα; Χοῦ τὸ καταγγζλω: ὁ ἄνκρωποσ εἶναι πιὸ ἀδφναμοσ καὶ πιὸ χυδαῖοσ, ἀπ ὅςο πίςτεψεσ ποτζ. Ππορεῖ, εἶναι δυνατὸ ποτὲ νὰ ὁλοκλθρωκεῖ ἕνασ ἄνκρωποσ, ὅπωσ ἐςφ; Ἡ μεγάλθ ἐκτίμθςθ ποὺ ἔτρεωεσ γιὰ τὸν ἄνκρωπο, ἀδίκθςε τὸν οἶκτο ποὺ ἔπρεπε νὰ νιϊςεισ γι αῦτόν. Ηιτθςεσ πολλὰ ἀπ τοὺσ ἄνκρωπουσ, ἐςὺ προπάντων ποὺ τοὺσ ἀγάπθςεσ περιςςότερο κι ἀπ τὸν ἑαυτό ςου! Ἂν τοὺσ ἐκτιμοῦςεσ λιγϊτερο, κὰ τοὺσ εἶχεσ ἐπιβάλει ἕνα ἐλαωρότερο ωορτίο, ποὺ νὰ ἀναλογεῖ περιςςότερο ςτὴν ἀγάπθ ςου. Ὁ ἄνκρωποσ εἶναι κουραςμζνοσ κι ἀδφναμοσ. Ψί ςθμαςία ἔχει τϊρα ἂν ἐπαναςτατοῦν παντοῦ ἐνάντια ςτὴν ἐξουςία μασ, κι ἂν εἶναι περιωανοι γι αῦτὴ τὴν ἐξζγερςθ; Εἶναι κάτι ἀνόλογο μὲ τὴν ἀλαηονεία νεαρῶν ςπουδαςτῶν ποὺ ἐςταςίαςαν κι ἔδιωξαν τὸ δάςκαλό τουσ. Ἀλλὰ τοφτθ ἡ ἐπιπολαιότθτα τῶν χαμινιῶν κὰ πάρει τζλοσ καὶ κὰ τοὺσ ςτοιχίςει ἀκριβά. Κὰ γκρεμίςουν τοὺσ ναοὺσ καὶ κὰ πλθμμυρίςουν τὴ γῆ ςτὸ αἷμα ἀλλὰ κὰ καταλάβουν ἐπιτζλουσ αῦτὰ τ ἀνόθτα παιδιά, πὼσ δὲν εἶναι παρὰ κάτι ἀδφναμοι ςταςιαςτζσ, ἀνίκανοι νὰ ἐπαναςτατοῦν γιὰ πολφ. Κὰ χφςουν ἀνόθτα δάκρυα καὶ κὰ καταλάβουν ὅτι ὁ Δθμιουργὸσ κάνοντάσ τουσ ἔτςι ἐπαναςτάτεσ, κζλθςε νὰ τοὺσ κοροϊδζψει, ςίγουρα. Κὰ τὸ ωωνάξουν μ ἀπελπιςία κι αῦτὴ ἡ βλαςτιμια κὰ τοὺσ κάνει ἀκόμθ πιὸ δυςτυχιςμζνουσ, γιατὶ ἡ ἀνκρϊπινθ ωφςθ δὲν ἀνζχεται τοφτθ τὴ βλαςτιμια, καὶ καταλιγει νὰ παίρνει τὴν ἐκδίκθςι τθσ. Ἔτςι, ἡ ἀγωνία, ἡ ταραχι, ἡ δυςτυχία εἶναι τὸ μοιράδι τῶν ἀνκρϊπων, ὓςτερ ἀπὸ τὰ μαρτφρια ποὺ δοκίμαςεσ γιὰ νὰ τοὺσ ἀπελευκερϊςεισ! Ὁ ωωτιςμζνοσ προωιτθσ ςου εἶπε, μζςα ςτὸ ςυμβολικὸ ὅραμά του, ὅτι εἶδε ὅλουσ ὅςοι παίρνουν μζροσ ςτὴν πρϊτθ ἀνάςταςθ καὶ τοὺσ ἀρικμεῖ ςὲ δϊδεκα χιλιάδεσ ἀπ τὴν κάκε ωυλι. Γιὰ νἆναι ὅμωσ τόςο πολλοί, ἔπρεπε νἆναι περιςςότερο ἀπὸ ἄνκρωποι, ἔπρεπε νἆναι κεοί. Ὑπόωεραν τὸ ςταυρό ςου, καὶ τὴ ηωὴ μζςα ςτὴν ἔρθμο, τρϊγοντασ ἀκρίδεσ κι ἄγρια χόρτα βζβαια, μπορεῖ νἆςαι περιωανοσ γι αῦτὰ τὰ παιδιὰ τῆσ ἐλευκεριᾶσ, γιὰ τοφτθ τὴν ἐλεφκερθ ἀγάπθ, γιὰ τὴν ὑπζρτατθ κυςία τουσ ςτ ὄνομά ςου. Ἀλλὰ κυμιςου, δὲν ἦταν παρὰ μερικὲσ δεκάδεσ χιλιάδεσ κι ὅλοι τουσ ςχεδὸν κεοί, οἱ ὑπόλοιποι ὅμωσ; Εἶναι ἀπὸ λάκοσ τουσ αῦτῶν τῶν ἄλλων, τῶν ἀδφναμων, ἂν δὲν μπόρεςαν νὰ ὑποωζρουν τὰ μαρτφρια τῶν δυνατῶν; Ἡ ἀδυναμία τῆσ ψυχῆσ ωταίει τάχα ποὺ δὲν μπόρεςε νὰ κρατιςει μζςα τθσ τόςο τρομερὰ δῶρα; Δὲν ᾖρκεσ ςτ ἀλικεια γιὰ τοὺσ ἐκλεκτοφσ; Ψότε, αῦτὸ εἶναι ἕνα μαρτφριο, ἀκατανόθτο γιὰ μᾶσ, καὶ κἄχαμε τὸ δικαίωμα νὰ τὸ κθρφξουμε ςτοὺσ ἀνκρϊπουσ, νὰ τοὺσ διδάξουμε πὼσ δὲν πρόκειται γιὰ καμιὰ ἐλεφκερθ ἀπόωαςθ μζς ἀπὸ τὴν καρδιά, οῧτε γιὰ τὴν ἀγάπθ, ἀλλὰ γιὰ ἕνα μυςτιριο ποὺ ὀωείλουν νὰ ὑποταχτοῦν ς αῦτὸ τυωλά, ἀκόμθ καὶ ἐνάντια ςτὴ κζλθςθ ἢ ςτὴν ςυνείδθςι τουσ. Αῦτὸ ἀκριβῶσ κάναμε κι ἐμεῖσ. Διορκϊςαμε τὸ ἔργο ςου ςτθρίηοντασ τὸ πάνω ςτὸ «καῦμα, ςτὸ «μυςτιριο» καὶ ςτὴν «κυριαρχία». Ξι οἱ ἄνκρωποι χαίρονται νὰ ξαναγεννθκοῦν ςὰν ἕνα κοπάδι καὶ ν ἀπαλλαγοῦν ἀπ αῦτὸ τὸ μοιραῖο δῶρο ποὺ τοὺσ προκαλοῦςε τόςα βάςανα. Εἴχαμε δίκιο ποὺ ἐνεργιςαμε ἔτςι; Υζσ μου! Δὲ ςθμαίνει ὅτι ἀγαπᾷσ τὴν ἀνκρωπότθτα, ὅταν καταλαβαίνεισ τὶσ ἀδυναμίεσ τθσ, ὅταν ξαλαωρϊνεισ τὸ ωορτίο τθσ μὲ τὴν ἀγάπθ, ὅταν ἀνζχεςαι ἀκόμθ καὶ τὴν ἁμαρτία ςτὸν ἀδφναμο χαρακτῆρα, ωτάνει τοφτθ ἡ ἁμαρτία νὰ γίνεται μὲ τὴν ἄδειά μασ; Γιατί λοιπὸν νἄρκεισ καὶ νὰ ἐμποδίςεισ τὸ ἔργο μασ; Γιατί κάκεςαι ἔτςι ςιωπθλὸσ καὶ μὲ κοιτάηεισ μὲ τὸ τρυωερὸ καὶ διαπεραςτικὸ αῦτὸ βλζμμα; Ἐξαωανίςου καλφτερα, δὲν τὴ κζλω τὴν ἀγάπθ ςου, γιατί οῧτε κι ἐγὼ ς ἀγαπῶ. Γιατί νὰ τὸ κρφψω; 178

179 ( Αδερφοί Καραμαηϊφ, Φιοντόρ Ντοςτογιζφςκυ) Δ. Ἐπίςκοποσ Διοκλείασ Κάλλιςτοσ Ware - Το Αλθκινό καφμα «Μιὰ ψυχὴ φτιαγμζνθ κατ εἰκόνα Θεοῦ εἶναι πιὸ πολφτιμθ ςτὸ Θεὸ ἀπ ὅτι δζκα χιλιάδεσ κόςμοι μὲ ὅλα ὅςα περιζχουν» Ἀποωκζγματα Υατζρων τῆσ Ἐριμου «Πίλθςζ μασ γιὰ τὶσ κεῖεσ ὀπταςίεσ ποὺ ἔχεισ», εἶπε κάποτε ἕνασ μοναχὸσ ςτὸν Ἀββᾶ Υαχϊμιο ( ). «Ἕνασ ἁμαρτωλὸσ ςὰν ἐμζνα δὲν περιμζνει νὰ ἔχει καμιὰ ὀπταςία ἀπὸ τὸ Κεό», ἀπάντθςε ὁ Υαχϊμιοσ. «(...) Ἐπίτρεψζ μου ὅμωσ νὰ ςοῦ πῶ γιὰ μιὰ μεγάλθ ὀπταςία. Ἂν δεῖσ ἕναν ἅγιο καὶ ταπεινὸ ἄνκρωπο, αῦτὸ εἶναι μιὰ μεγάλθ ὀπταςία. Γιατί ποιὰ ἄλλθ μεγαλφτερθ ὀπταςία ἀπ αῦτὴ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει: νὰ δεῖσ τὸν ἀόρατο Κεὸ νὰ ωανερϊνεται ςτὸ ναό του, ς ἕνα ὁρατὸ ἀνκρϊπινο πρόςωπο»; Αῦτὴ εἶναι ἡ ἀνϊτερθ ὀπταςία ἀπὸ ὅλεσ, τὸ ἀλθκινὸ καῦμα: μιὰ ἀνκρϊπινθ ὕπαρξθ ωτιαγμζνθ κατ εἰκόνα καὶ κακ ὁμοίωςιν Κεοῦ. «Ἐξομολογιςομαί ςοι, ὅτι ωοβερῶσ ἐκαυμαςτϊκθν» (Ψαλμ. 138:14). Χτὴν πνευματικὴ ηωὴ τοῦ κακενὸσ ἀπὸ μᾶσ ἴςωσ δὲν ὑπάρχει κακῆκον πιὸ ἐπιτακτικὸ ἀπὸ αῦτό: νὰ ἀνανεϊνουμε τὸ αἴςκθμα τοῦ καυμαςμοῦ καὶ τῆσ ἔκπλθξθσ μπροςτὰ ςτὸ καῦμα καὶ τὸ μυςτιριο τοῦ δικοῦ μασ προςϊπου. Ἡ λζξθ μυςτιριον, ἰδιαίτερα, χρειάηεται ἔμωαςθ. Υοιὸσ εἶμαι; Ψί εἶμαι; Ἡ ἀπάντθςθ δὲν εἶναι κακόλου εῧκολθ. Γνωρίηω μόνο ἕνα πολὺ μικρὸ μζροσ τοῦ ἐαυτοῦ μου. Ψὰ ὅρια τοῦ ἀνκρωπίνου προςϊπου εἶναι ἀπίςτευτα πλατειά. Ἐκτείνονται κατὰ ὕψοσ καὶ κατὰ πλάτοσ ςτὸ χῶρο καὶ πζρα ἀπὸ τὸ χρόνο, ςτὸ ἀτελεφτθτο. Υροεκτείνονται μπροςτὰ καὶ πίςω μζςα ςτὸ χρόνο καὶ πζρα ἀπὸ τὸ χρόνο, ςτὴν αἰωνιότθτα. Χτὸ βάκοσ τοῦ ἐαυτοῦ μου κρφβονται ἀνεξιχνίαςτα βάκθ ποὺ διαωεφγουν τῆσ δικῆσ μου ἀντίλθψθσ. Ε. Ζνα άλλο καφμα Ψο μεγαλφτερο καφμα που κακθμερινά τελείται και ς αυτό κα πρζπει να δίδουν ιδιαίτερθ προςοχι οι πιςτοί, είναι το μυςτιριο τθσ κείασ Οειτουργίασ, μζςα ςτο οποίο ο Χριςτόσ δια τθσ κυςίασ Ψου ανακαινίηει τον άνκρωπο. Ψα άλλα, όταν είναι αλθκινά και όχι ψεφτικα, είναι απλά ςθμεία, είναι ουράνια μθνφματα για μετάνοια και επιςτροωι. ΣΤ. Χρειάηεται ζνα καφμα εδϊ (Φ. Ρλιάτςικασ, Δ. Τςακνισ, Λ. Μαχαιρίτςασ) 179

180 Πια ςτιγμι κζλω μόνο μια ςτιγμι και κ' ανοίξει το παράκυρο θ ηωι λίγο ωωσ κζλω μόνο λίγο ωωσ και κα γίνει το ςκοτάδι μου ουρανόσ Χρειάηεται ζνα καφμα εδϊ, δεν γίνεται αλλιϊσ αυτά που μασ βαραίνουν να καοφν, μα πεσ μου πωσ τα πάνω να' ρκουν κάτω και τα πίςω να 'ρκουν μπροσ χρειάηεται ζνα καφμα εδϊ μα πεσ μου πωσ Πια ςτιγμι κζλω μόνο μια ςτιγμι να βγω για λίγο για μια ανάςα κακαρι λίγο ωωσ κζλω μόνο λίγο ωωσ και κα γίνει το ςκοτάδι μου ουρανόσ Χρειάηεται ζνα καφμα: το τραγοφδι μιλά για ζναν άνκρωπο που βρίςκεται ςε αδιζξοδα. Ψο καφμα που του χρειάηεται για να βρει θ ηωι του νόθμα ζχει να κάνει με το Φωσ και τθν κακαρι ανάςα. Για τθν Εκκλθςία ωωσ είναι θ ςχζςθ με το Χριςτό και κακαρι ανάςα δίνει θ νίκθ κατά τθσ αμαρτίασ, θ μετάνοια, θ ςχζςθ με το Χριςτό που δίνει ηωι. Χτα αδιζξοδα του κόςμου, το να βρεισ το Χριςτό και να ανακαλφψεισ τον αλθκινό εαυτό ςου μζςα από ό,τι αγαπάσ αλθκινά, είναι το μεγαλφτερο καφμα. Η. Τα Μακθματικά τθσ πίςτθσ Χʼ άκουςα να λεσ ωίλε: -Δεν υπάρχει Κεόσ -Γράψε λοιπόν Κεόσ..0 Ξαι ςυνεπϊσ ο κόςμοσ ζγινε από τθν ανφπαρκτθ τφχθ. Δθμιουργόσ δθλαδι μθδζν..0 -Για τον Λθςοφ Χριςτό τι λεσ ωίλε; -Δεν τον πιςτεφω,,, -Γράψε και γιʼαυτόν μθδζν..0 -Για τουσ μεγάλουσ ωιλοςόωουσ, τθ ωιλοςοωία γενικά που οδθγεί ςτθν παραδοχι του Κεοφ? -Ψίποτα Ανκρϊπινα καταςκευάςματα. Πθδζν κι εδϊ..0 -Για τα εκατομμφρια Αγίουσ μάρτυρεσ; -Δεν μʼ ενδιαωζρουν. -Δθλαδι μθδζν και εδϊ..0 -Για τα διςεκατομμφρια πιςτϊν ςτουσ αιϊνασ; -Είπα: Δεν πιςτεφω μθδζν..0 -Για τθν πείρα των αιϊνων; -Δεν είναι δικι μου. Πθδζν..0 -Για τισ ςυμβουλζσ του πατζρα και τθσ μάνασ ςου που ξζρουν περιςςότερα και ςʼαγαποφν; -Υαλιοκαιρινοί αυτοί.ψίποτα για ςιμερα. Πθδζν..0 -Για τθν θκικι; -Χτζρθςθ ελευκερίασ.ψθν διαγράωω.ψθν μθδενίηω.θκικι..0 -Για τα ψϊνια τθσ αμαρτίασ; Ζιτη, ωόνοι, αυτοκτονίεσ, πόλεμοι κλπ; -Δεν τα ςκζπτομαι μθδζν και γιʼαυτά.0 -Για τθν ελπίδα, Για τθν ακαναςία τθσ ψυχισ; τθν αιϊνια ηωι; -Υαραμφκια. Πθδζν..0 -Για τθν Αγία Γραωι;Ψο βιβλίο που διαβάηεται ςε 1350 γλϊςςεσ και ζχει τθ μεγαλφτερθ κυκλοωορία εκτόσ ςυναγωνιςμοφ από όλα τα άλλα βιβλία;ψο βιβλίο του Κεοφ; -Ψω καιρϊ εκείνο όχι για ςιμερα.πθδζν και γιʼαυτιν..0 -Για τα αναρίκμθτα εξακριβωμζνα καφματα με τισ πρεςβείεσ των Αγίων που ζγιναν ςτουσ αιϊνεσ και γίνονται και ςιμερα; -Χυμπτϊςεισ.Πθδζν..0 -Για κάνε πρόςκεςθ ωίλε -Ζκανα. -Ξαι ποιο είναι το άκροιςμα; -Δεκατρία μθδενικά. -Γράψ τα με αρικμό. -Ρα : Ψι λζει; -Ψίποτα. -Ζτςι είναι. Ζτςι τα ζκανεσ να είναι με τθ ωιλοςοωία ςου. Πε τθν κοςμοκεωρία ςου. Δυςτυχϊσ Ξαι τι νιϊκεισ μζςα ςου; Υεσ μου τθν αλικεια ωίλε -Ζνα κενό -Ξαι τι κα κάνεισ; -Δεν ξζρω, κζλω να το γεμίςω μα δε γεμίηει όςα και αν δοκίμαςα. -Ξαι όμωσ υπάρχει τρόποσ ωίλε. -Ωπάρχει; -Ραι, και είναι εφκολοσ. Ξαι δοκιμαςμζνοσ από μεγάλα ανιςυχα πνεφματα. Από ανκρϊπουσ που τα γεφτθκαν όλα και όμωσ θ ψυχι τουσ ιταν άδεια -Υοιοσ είναι; -Ρα βάλεισ εμπρόσ από τα δεκατρία μθδενικά ςου τον αρικμό ΕΡΑ. Τχι τον αρικμό, αλλά τον Υαντοκράτορα. Ζνα Ψριςάγιο και Υανάγακο Κεό-Υατζρα, που είναι πανταχοφ παρϊν και τα πάντα πλθρϊν. Ψότε κα ζχεισ (δζκα τριςεκατομμφρια) χαρζσ και ομορωιζσ και ελπίδεσ ςτθν ψυχι ςου. Κα γεμίςει και κα 180

181 ξεχειλίςει όπωσ το κζλει Εκείνοσ, που είπε: ίνα θ χαρά θμϊν θ πεπλθρωμζνθ -για ναʼναι ξεχειλιςμζνθ θ χαρά ςασ. Δοκίμαςζ το ωίλε. Δεν ζχεισ τίποτα να χάςεισ. Ρα κερδίςεισ πολλά ζχεισ. Χου το εφχομαι. Σ ωίλοσ Από το βιλίο Οόγια καρδιάσ ςε ωίλο, του Λωςιω Α. Αγαπθτοφ, Εκδόςεισ Φωτοδότεσ. Θ. Ροιο είναι το αλθκινό καφμα; Εμείσ οι άνκρωποι, αδφναμοι ςτθν πίςτθ πολλζσ φορζσ, ηθτάμε ςθμεία παράδοξα και παράλογα ςτθ ηωι μασ, που δεν μποροφμε να τα εξθγιςουμε με το νου και με τθν εμπειρία μασ, τα ονομάηουμε καφματα και πιςτεφουμε πωσ κα ενιςχφςουν τθν πίςτθ μασ ςτο Κεό. Νομίηουμε επίςθσ ότι οφείλει ο Κεόσ να ικανοποιιςει κάκε αίτθμά μασ και αυτό λογίηεται ςαν κακαρά κζμα επζμβαςισ Του. Ξεχνάμε όμωσ πωσ ο κόςμοσ που ο Κεόσ δθμιοφργθςε είναι από μόνοσ του ζνα καφμα, θ φπαρξι μασ επίςθσ, τα χαρίςματά μασ, οι γφρω μασ άνκρωποι. Ο Κεόσ είναι πανταχοφ παρϊν και αγιάηει όλο τον κόςμο. Είναι κζμα δικισ μασ επιλογισ αν ςτο πρόςωπο κάκε ανκρϊπου και ςε ό, τι μασ περιβάλλει διακρίνουμε κάτι ζςτω από τθν αγάπθ του Κεοφ, που δεν ςταματάει να προςφζρει. Ο Χριςτόσ και οι Απόςτολοι γιάτρεψαν και ανάςτθςαν ανκρϊπουσ, αλλά οι άνκρωποι αυτοί δεν εξαιρζκθκαν από το κάνατο τελικά. Πλοι ακολουκοφμε τθν ίδια πορεία τθσ φκοράσ και του κανάτου. Το καφμα όμωσ που μποροφμε να βιϊςουμε όλοι από τϊρα κιόλασ είναι θ Ανάςταςθ και θ Αγάπθ που φζρνει θ πίςτθ ςτο Κεό. Ανάςταςθ από τα πάκθ και τθ κλίψθ τθσ μιηζριασ, αλλά και ανάςταςθ ςωματικι, όπωσ μασ υποςχζκθκε ο ίδιοσ ο Χριςτόσ με τθ Δευτζρα Ραρουςία Του! Θ αγάπθ για το Χριςτό και τον κόςμο όλο είναι αυτι που μασ οδθγεί ςτθν Ανάςταςθ και είναι το μεγαλφτερο καφμα που ηοφμε! Από κει πζρα όλα τα άλλα καφματα που γίνονται ι μποροφν να γίνουν ζχουν να κάνουν με τθν πίςτθ μασ, αλλά και το τι αλθκινά μασ ςυμφζρει. Ασ μθν ψάχνουμε λοιπόν καφματα αλλοφ, αλλά μόνο μζςα ςτον εαυτό μασ, που ςθμαίνει να βροφμε το ποιοι είμαςτε, να δοξάςουμε το Κεό για τθν αγάπθ Του και να μοιραςτοφμε αυτι τθν αγάπθ με τουσ ανκρϊπουσ! Για να ζρκει και θ δικι μασ Ανάςταςθ! Συνάντθςθ 18 θ Μετάνοια Και Αλλαγι Ηωισ Σε Ζναν Κόςμο Ρου Δεν Συγχωρεί Α. Ο Ραφλοσ ςτθν Ζφεςο 181

182 1 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν Ἀπολλὼ εἶναι ἐν Ξορίνκῳ Υαῦλον διελκόντα τὰ ἀνωτερικὰ μέρθ ἐλκεῖν εἰσ Ἔωεςον καὶ εὑρὼν μακθτάσ τινασ 2 εἶπε πρὸσ αῦτούσ Εἰ πνεῦμα ἅγιον ἐλάβετε πιςτεύςαντεσ; οἱ δὲ εἶπον πρὸσ αῦτόν Ἀλλ' οῦδὲ εἰ Υνεῦμα ἅγιόν ἐςτιν ἠκούςαμεν. 3 εἶπέ τε πρὸσ αῦτούσ Εἰσ τί οὖν ἐβαπτίςκθτε; οἱ δὲ εἶπον Εἰσ τὸ Ἰωάννου βάπτιςμα. 4 εἶπε δὲ Υαῦλοσ Ἰωάννθσ μὲν ἐβάπτιςε βάπτιςμα μετανοίασ, τῷ λαῷ λέγων εἰσ τὸν ἐρχόμενον μετ' αῦτὸν ἵνα πιςτεύςωςι, τοῦτ' ἔςτιν εἰσ τὸν Ἰθςοῦν Χριςτόν. 5 ἀκούςαντεσ δὲ ἐβαπτίςκθςαν εἰσ τὸ ὄνομα τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ. 6 καὶ ἐπικέντοσ αῦτοῖσ τοῦ Υαύλου τὰσ χεῖρασ ἦλκε τὸ Υνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπ' αῦτούσ, ἐλάλουν τε γλώςςαισ καὶ προεωήτευον. 7 ἦςαν δὲ οἱ πάντεσ ἄνδρεσ ὡςεὶ δεκαδύο. 8 Εἰςελκὼν δὲ εἰσ τὴν ςυναγωγὴν ἐπαρρθςιάηετο ἐπὶ μῆνασ τρεῖσ διαλεγόμενοσ καὶ πείκων τὰ περὶ τῆσ βαςιλείασ τοῦ Κεοῦ. 9 ὡσ δέ τινεσ ἐςκλθρύνοντο καὶ ἠπείκουν κακολογοῦντεσ τὴν ὁδὸν ἐνώπιον τοῦ πλήκουσ, ἀποςτὰσ ἀπ' αῦτῶν ἀωώριςε τοὺσ μακθτάσ, κακ' ἡμέραν διαλεγόμενοσ ἐν τῇ ςχολῇ Ψυράννου τινόσ. 10 τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ ἔτθ δύο, ὥςτε πάντασ τοὺσ κατοικοῦντασ τὴν Ἀςίαν ἀκοῦςαι τὸν λόγον τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ, Ἰουδαίουσ τε καὶ Ἕλλθνασ. 11 Δυνάμεισ τε οῦ τὰσ τυχούςασ ἐποίει ὁ Κεὸσ διὰ τῶν χειρῶν Υαύλου, 12 ὥςτε καὶ ἐπὶ τοὺσ ἀςκενοῦντασ ἐπιωέρεςκαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸσ αῦτοῦ ςουδάρια ἢ ςιμικίνκια καὶ ἀπαλλάςςεςκαι ἀπ' αῦτῶν τὰσ νόςουσ, τά τε πνεύματα τὰ πονθρὰ ἐξέρχεςκαι ἀπ' αῦτῶν. 13 Ἐπεχείρθςαν δέ τινεσ ἀπὸ τῶν περιερχομένων Ἰουδαίων ἐξορκιςτῶν ὀνομάηειν ἐπὶ τοὺσ ἔχοντασ τὰ πνεύματα τὰ πονθρὰ τὸ ὄνομα τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ λέγοντεσ Ὁρκίηομεν ὑμᾶσ τὸν Ἰθςοῦν ὃν ὁ Υαῦλοσ κθρύςςει. 14 ἦςαν δέ τινεσ υἱοὶ Χκευᾶ Ἰουδαίου ἀρχιερέωσ ἑπτὰ οἱ τοῦτο ποιοῦντεσ. 15 ἀποκρικὲν δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονθρὸν εἶπε Ψὸν Ἰθςοῦν γινώςκω καὶ τὸν Υαῦλον ἐπίςταμαι ὑμεῖσ δὲ τίνεσ ἐςτέ; 16 καὶ ἐωαλλόμενοσ ἐπ' αῦτοὺσ ὁ ἄνκρωποσ, ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονθρὸν, κατακυριεύςασ αῦτῶν ἴςχυςε κατ' αῦτῶν, ὥςτε γυμνοὺσ καὶ τετραυματιςμένουσ ἐκωυγεῖν ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου. 17 τοῦτο δὲ ἐγένετο γνωςτὸν πᾶςιν Ἰουδαίοισ τε καὶ Ἕλλθςι τοῖσ κατοικοῦςι τὴν Ἔωεςον, καὶ ἐπέπεςε ωόβοσ ἐπὶ πάντασ αῦτούσ, καὶ ἐμεγαλύνετο τὸ ὄνομα τοῦ Ξυρίου Ἰθςοῦ 18 πολλοί τε τῶν πεπιςτευκότων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ ἀναγγέλλοντεσ τὰσ πράξεισ αῦτῶν. 19 ἱκανοὶ δὲ τῶν τὰ περίεργα πραξάντων ςυνενέγκαντεσ τὰσ βίβλουσ κατέκαιον ἐνώπιον πάντων καὶ ςυνεψήωιςαν τὰσ τιμὰσ αῦτῶν καὶ εὗρον ἀργυρίου μυριάδασ πέντε. 20 Σὕτω κατὰ κράτοσ ὁ λόγοσ τοῦ Ξυρίου θῧξανε καὶ ἴςχυεν. 21 Ὡσ δὲ ἐπλθρώκθ ταῦτα, ἔκετο ὁ Υαῦλοσ ἐν τῷ πνεύματι διελκὼν τὴν Πακεδονίαν καὶ Ἀχαΐαν πορεύεςκαι εἰσ Ἱεροςαλήμ, εἰπὼν ὅτι Πετὰ τὸ γενέςκαι με ἐκεῖ δεῖ με καὶ Φώμθν ἰδεῖν. 22 ἀποςτείλασ δὲ εἰσ τὴν Πακεδονίαν δύο τῶν διακονούντων αῦτῷ, Ψιμόκεον καὶ Ἔραςτον, αῦτὸσ ἐπέςχε χρόνον εἰσ τὴν Ἀςίαν. 23 Ἐγένετο δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τάραχοσ οῦκ ὀλίγοσ περὶ τῆσ ὁδοῦ. 24 Δθμήτριοσ γάρ τισ ὀνόματι, ἀργυροκόποσ, ποιῶν ναοὺσ ἀργυροῦσ Ἀρτέμιδοσ παρείχετο τοῖσ τεχνίταισ ἐργαςίαν οῦκ ὀλίγθν 25 οὓσ ςυνακροίςασ καὶ τοὺσ περὶ τὰ τοιαῦτα ἐργάτασ εἶπεν Ἄνδρεσ, ἐπίςταςκε ὅτι ἐκ ταύτθσ τῆσ ἐργαςίασ ἡ εῦπορία ἡμῶν ἐςτι, 26 καὶ κεωρεῖτε καὶ ἀκούετε ὅτι οῦ μόνον Ἐωέςου, ἀλλὰ ςχεδὸν πάςθσ τῆσ Ἀςίασ ὁ Υαῦλοσ οὗτοσ πείςασ μετέςτθςεν ἱκανὸν ὄχλον, λέγων ὅτι οῦκ εἰςὶ κεοὶ οἱ διὰ χειρῶν γινόμενοι. 27 οῦ μόνον δὲ τοῦτο κινδυνεύει ἡμῖν τὸ μέροσ εἰσ ἀπελεγμὸν ἐλκεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ τῆσ μεγάλθσ κεᾶσ Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν εἰσ οῦκὲν λογιςκῆναι, μέλλειν τε καὶ κακαιρεῖςκαι τὴν μεγαλειότθτα αῦτῆσ, ἣν ὅλθ ἡ Ἀςία καὶ ἡ οἰκουμένθ ςέβεται. 28 Ἀκούςαντεσ δὲ καὶ γενόμενοι πλήρεισ κυμοῦ ἔκραηον λέγοντεσ Πεγάλθ ἡ Ἄρτεμισ Ἐωεςίων. 29 καὶ ἐπλήςκθ ἡ πόλισ τῆσ ςυγχύςεωσ, ὥρμθςάν τε ὁμοκυμαδὸν εἰσ τὸ κέατρον ςυναρπάςαντεσ Γάϊον καὶ Ἀρίςταρχον Πακεδόνα, ςυνεκδήμουσ Υαύλου. 30 τοῦ δὲ Υαύλου βουλομένου εἰςελκεῖν εἰσ τὸν δῆμον οῦκ εἴων αῦτὸν οἱ μακθταί. 31 τινὲσ δὲ καὶ τῶν Ἀςιαρχῶν, ὄντεσ αῦτῷ ωίλοι, πέμψαντεσ πρὸσ αῦτὸν παρεκάλουν μὴ δοῦναι ἑαυτὸν εἰσ τὸ κέατρον. 32 ἄλλοι μὲν οὖν ἄλλο τι ἔκραηον ἦν γὰρ ἡ ἐκκλθςία ςυγκεχυμένθ, καὶ οἱ πλείουσ οῦκ ᾔδειςαν τίνοσ ἕνεκεν ςυνελθλύκειςαν. 33 ἐκ δὲ τοῦ ὄχλου προεβίβαςαν Ἀλέξανδρον, προβαλόντων αῦτὸν τῶν Ἰουδαίων ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ καταςείςασ τὴν χεῖρα ἤκελεν ἀπολογεῖςκαι τῷ δήμῳ. 34 ἐπιγνόντεσ δὲ ὅτι Ἰουδαῖόσ ἐςτι, ωωνὴ ἐγένετο μία ἐκ πάντων, ὡσ ἐπὶ ὥρασ δύο κραηόντων Πεγάλθ ἡ Ἄρτεμισ Ἐωεςίων. 35 καταςτείλασ δὲ ὁ γραμματεὺσ τὸν ὄχλον ωθςίν Ἄνδρεσ Ἐωέςιοι, τίσ γάρ ἐςτιν ἄνκρωποσ ὃσ οῦ γινώςκει τὴν Ἐωεςίων πόλιν νεωκόρον οὖςαν τῆσ μεγάλθσ κεᾶσ Ἀρτέμιδοσ καὶ τοῦ Διοπετοῦσ; 36 ἀναντιρρήτων οὖν ὄντων τούτων δέον ἐςτὶν ὑμᾶσ κατεςταλμένουσ ὑπάρχειν καὶ μθδὲν προπετὲσ πράςςειν. 37 ἠγάγετε γὰρ τοὺσ ἄνδρασ τούτουσ οῧτε ἱεροςύλουσ οῧτε βλαςωθμοῦντασ τὴν κεὰν ὑμῶν. 38 εἰ μὲν οὖν Δθμήτριοσ καὶ οἱ ςὺν αῦτῷ τεχνῖται ἔχουςι πρόσ τινα λόγον, ἀγοραῖοι ἄγονται καὶ ἀνκύπατοί εἰςιν ἐγκαλείτωςαν ἀλλήλοισ. 39 εἰ δέ τι περὶ ἑτέρων ἐπιηθτεῖτε, ἐν τῇ ἐννόμῳ ἐκκλθςίᾳ ἐπιλυκήςεται. 40 καὶ γὰρ κινδυνεύομεν ἐγκαλεῖςκαι ςτάςεωσ περὶ τῆσ ςήμερον, μθδενὸσ αἰτίου ὑπάρχοντοσ περὶ οὗ δυνθςόμεκα ἀποδοῦναι λόγον τῆσ ςυςτροωῆσ ταύτθσ. 41 καὶ ταῦτα εἰπὼν ἀπέλυςε τὴν ἐκκλθςίαν. 1 Χτο μεταξφ, κατά το διάςτθμα που ο Aπολλϊσ βριςκόταν ςτθν Ξόρινκο, ο Υαφλοσ, αωοφ περιόδευςε ςτα εςωτερικά μζρθ τθσ Πικράσ Aςίασ, ιρκε ςτθν Ζωεςο, όπου βρικε μερικοφσ μακθτζσ, 2 τουσ οποίουσ ρϊτθςε: «Οάβατε Υνεφμα Άγιο, όταν πιςτζψατε;» Kι εκείνοι απάντθςαν: «Mα οφτε καν αν υπάρχει Υνεφμα Άγιο ακοφςαμε!» 3 Ζτςι, τουσ ξαναρϊτθςε: «Ψότε, λοιπόν, ςε τι βαωτιςτικατε;» Kι εκείνοι απάντθςαν: «Χτο βάωτιςμα του Λωάννθ». 4 Ψότε ο Υαφλοσ τουσ είπε: «O Λωάννθσ βάωτιςε, βζβαια, αλλά βάωτιςε βάωτιςμα μετάνοιασ, λζγοντασ ςτο λαό να πιςτζψουν ς εκείνον που ερχόταν φςτερα απ αυτόν. Δθλαδι ςτον Λθςοφ Xριςτό». 5 Τταν, λοιπόν, το άκουςαν αυτό, βαωτίςτθκαν ςτο όνομα του Kυρίου. 6 Kι αωοφ ζβαλε ο Υαφλοσ τα χζρια του πάνω τουσ, ιρκε το Υνεφμα το Άγιο ς αυτοφσ και μιλοφςαν ςε διάωορεσ γλϊςςεσ και προωιτευαν. 7 Kι όλοι αυτοί ιταν γφρω ςτουσ δϊδεκα άντρεσ. 8 Ξατόπιν ο Υαφλοσ μπικε ςτθ ςυναγωγι, όπου και κιρυττε με κάρροσ για τρεισ μινεσ ςυηθτϊντασ και πείκοντασ για τα κζματα τθσ βαςιλείασ του Κεοφ. 9 Eπειδι, όμωσ, μερικοί κρατοφςαν ςκλθρι ςτάςθ και επζμεναν ςτθν απιςτία τουσ, δυςωθμϊντασ παράλλθλα τθ νζα πίςτθ μπροςτά ςτον κόςμο, τουσ εγκατζλειψε, και παίρνοντασ ξζχωρα τουσ μακθτζσ, δίδαςκε κάκε μζρα ςτθ ςχολι κάποιου, που τον ζλεγαν Ψφραννο. 10 Kι αυτό ςυνεχίςτθκε για δυο χρόνια, με αποτζλεςμα όλοι όςοι κατοικοφςαν ςτθν Αςία, ν ακοφςουν το Οόγο του Kυρίου, τόςο οι Λουδαίοι όςο και οι Ζλλθνεσ. 11 Χτο μεταξφ, ο Κεόσ ζκανε μζςω του Υαφλου καφματα όχι ςυνθκιςμζνα, 12 ςε ςθμείο που ακόμα και πάνω ςτουσ αρρϊςτουσ ζβαηαν κεωαλόδεςμουσ ι ποδιζσ που είχε ωορζςει ο Υαφλοσ και κεραπεφονταν από τισ αρρϊςτιεσ τουσ και ζωευγαν απ αυτοφσ τα πονθρά πνεφματα. 13 Ψότε μερικοί από τουσ περιοδεφοντεσ Λουδαίουσ εξορκιςτζσ επιχείρθςαν να επικαλεςτοφν το όνομα του Iθςοφ ς εκείνουσ που κατζχονταν από πονθρά πνεφματα, λζγοντάσ τουσ: «Χασ εξορκίηουμε ςτ όνομα του Λθςοφ, τον οποίο κθρφττει ο Υαφλοσ!» 14 Kι αυτοί που το ζκαναν αυτό ιταν εωτά άνκρωποι, οι γιοι του Χκευά, ενόσ Λουδαίου αρχιερζα. 15 Αποκρίκθκε, όμωσ, το πονθρό πνεφμα και τουσ είπε: «Ψον Λθςοφ τον γνωρίηω και τον Υαφλο τον ξζρω, εςείσ όμωσ ποιοι είςτε;» 16 Kι ορμϊντασ επάνω τουσ ο άνκρωποσ μζςα ςτον οποίο ιταν το πονθρό πνεφμα, κατόρκωςε να τουσ κατανικιςει, με αποτζλεςμα γυμνοί και τραυματιςμζνοι να ξεωφγουν από το ςπίτι. 17 Kαι το γεγονόσ αυτό το πλθροωορικθκαν όλοι οι Λουδαίοι και οι Ζλλθνεσ που κατοικοφςαν ςτθν Ζωεςο και τουσ κυρίεψε ωόβοσ όλουσ αυτοφσ και δοξαηόταν το όνομα του Kυρίου. 18 Ζτςι, πολλοί απ αυτοφσ που είχαν πιςτζψει, ζρχονταν και εξομολογοφνταν, ωανερϊνοντασ δθμόςια τισ πράξεισ τουσ. 19 Mάλιςτα, αρκετοί από εκείνουσ που είχαν αςχολθκεί με πράξεισ μαγείασ, ςυγκζντρωςαν τα ςχετικά βιβλία και τα ζκαιγαν μπροςτά ςε όλουσ. Οογάριαςαν, κατόπιν, τισ τιμζσ τουσ και βρικαν πωσ ανζρχονταν ςυνολικά ςτο ποςό των πενιντα χιλιάδων αςθμζνιων νομιςμάτων. 20 Ζτςι, με μεγάλθ δφναμθ ο Οόγοσ του Kυρίου διαδιδόταν και επικρατοφςε όλο και περιςςότερο. 182

183 21 Aωοφ, λοιπόν, ζγιναν όλα αυτά, ο Υαφλοσ πιρε τθν απόωαςθ να περάςει από τθ Mακεδονία και τθν Aχαΐα και να πάει ςτθν Iερουςαλιμ, λζγοντασ: «Aωοφ πάω πρϊτα εκεί, πρζπει κατόπιν να επιςκεωτϊ και τθ Pϊμθ». 22 Ζτςι, αωοφ ζςτειλε ςτθ Mακεδονία δφο από τουσ βοθκοφσ του, τον Tιμόκεο και τον Ζραςτο, ο ίδιοσ ςυνζχιςε να μζνει για ζνα χρονικό διάςτθμα ςτθν Aςία. 23 Χτο μεταξφ, τον καιρό εκείνο, ζγινε αναταραχι, αρκετά μεγάλθ, εξαιτίασ τθσ νζασ διδαχισ. 24 Kι αυτό, γιατί κάποιοσ τεχνίτθσ κατεργαςίασ αςθμιοφ, που ονομαηόταν Δθμιτριοσ, και ο οποίοσ ζωτιαχνε αςθμζνιουσ ναοφσ τθσ Άρτεμθσ, εξαςωαλίηοντασ ζτςι όχι λίγθ δουλειά ςτουσ τεχνίτεσ, 25 τουσ ςυγκζντρωςε κακϊσ επίςθσ και τουσ εργάτεσ που απαςχολοφνταν μ αυτά, και τουσ είπε: Άντρεσ, το ξζρετε καλά πωσ θ οικονομικι ςασ άνεςθ προζρχεται από τθν εργαςία αυτι. 26 Τμωσ, και το βλζπετε και ακοφτε ότι όχι μόνο ςτθν Ζωεςο, αλλά ςχεδόν ς όλθ τθν Aςία, αυτόσ ο Υαφλοσ ζπειςε κι άλλαξε τα ωρονιματα αρκετοφ κόςμου, λζγοντασ πωσ δεν είναι κεοί αυτοί που καταςκευάηονται από ανκρϊπινα χζρια. 27 Kαι δεν κινδυνεφει μονάχα αυτό κακαυτό το επάγγελμά μασ να περιωρονθκεί, αλλά και ο ναόσ τθσ μεγάλθσ κεάσ Άρτεμθσ κινδυνεφει για τίποτε να μθ λογαριάηεται πια. Kαι το αποτζλεςμα κα είναι να χάςει τθ μεγαλοπρζπειά τθσ θ κεά, τθν οποία ςζβεται όλθ θ Aςία και θ οικουμζνθ!» 28 Χαν τα άκουςαν αυτά, κυριεφτθκαν από κυμό και ωϊναηαν λζγοντασ: «Mεγάλθ είναι θ Άρτεμθ των Eωεςίων!» 29 Kι αναςτατϊκθκε τελείωσ όλθ θ πόλθ και όρμθςαν ομαδικά οι άνκρωποι ςτο κζατρο, αρπάηοντασ επίςθσ μαηί τουσ το Γάϊο και τον Aρίςταρχο, που ιταν Mακεδόνεσ ςυνοδοιπόροι του Υαφλου. 30 Kι ενϊ ο Υαφλοσ ικελε να παρουςιαςτεί μζςα ςτθ ςυνζλευςθ του κόςμου, δεν τον άωθναν οι μακθτζσ. 31 Eπίςθσ και μερικοί από τουσ άρχοντεσ τθσ Aςίασ, που ιταν ωίλοι του, του ζςτειλαν μινυμα παρακαλϊντασ τον να μθν εμωανιςτεί ο ίδιοσ ςτο κζατρο. 32 Άλλοι, λοιπόν, ωϊναηαν το ζνα κι άλλοι το άλλο, γιατί ςτθ ςυγκζντρωςθ επικρατοφςε ςφγχυςθ και οι περιςςότεροι δεν ιξεραν καν για ποιο λόγο είχαν ςυγκεντρωκεί! 33 Υαρουςίαςαν τότε μζςα από το πλικοσ τον Aλζξανδρο, που τον υπζδειξαν οι Iουδαίοι. O Aλζξανδροσ, λοιπόν, φψωςε το χζρι του και ικελε να δϊςει εξθγιςεισ ςτο λαό. 34Mα ςαν κατάλαβαν ότι είναι Iουδαίοσ, υψϊκθκε μια ωωνι απ όλουσ μαηί και για δυο ϊρεσ κραφγαηαν: «Mεγάλθ είναι θ Άρτεμθ των Eωεςίων!» 35 Tότε ο γραμματζασ, αωοφ επζβαλε θςυχία ςτον κόςμο, τουσ είπε: «Αντρεσ Eωζςιοι! Yπάρχει τάχα άνκρωποσ που να μθν ξζρει ότι θ πόλθ τθσ Eωζςου είναι ο ιεροωφλακασ τθσ μεγάλθσ κεάσ Άρτεμθσ και του αγάλματόσ τθσ, που ζπεςε από τον ουρανό; 36 Aωοφ, λοιπόν, αυτά είναι αναμωιςβιτθτα, εκείνο που ταιριάηει ςε ςασ είναι να είςτε ιρεμοι και να μθν κάνετε τίποτε το απερίςκεπτο. 37 Φζρατε, για παράδειγμα, τουσ ανκρϊπουσ αυτοφσ, που οφτε ιερόςυλοι είναι οφτε τθ κεά ςασ βλαςτθμοφνε. 38 Aν, λοιπόν, ο Δθμιτριοσ και οι ςυντεχνίτεσ του ζχουν καμιά κατθγορία για κάποιον, υπάρχουν οριςμζνεσ δικάςιμεσ μζρεσ και υπάρχουν δικαςτζσ. Aσ υποβάλουν μινυςθ μεταξφ τουσ. 39 Aν, πάλι, ηθτάτε λφςθ για άλλου είδουσ υποκζςεισ, αυτό κα γίνει ςτθ νόμιμθ ςυνζλευςθ. 40 Γιατί διαωορετικά κινδυνεφουμε να κατθγορθκοφμε για ςτάςθ για τα ςθμερινά γεγονότα, μια και δεν υπάρχει καμιά αωορμι, τθν οποία κα μποροφςαμε να επικαλεςτοφμε για να δικαιολογιςουμε τθ ςταςιαςτικι αυτι ςυγκζντρωςθ». 41Kι αωοφ τα είπε αυτά, διζλυςε τθ ςυγκζντρωςθ. (Ρράξ. 19, 1-41) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Λάβατε Ρνεφμα Άγιο όταν πιςτζψατε; Ξαι τότε και ςιμερα το βάπτιςμα είναι ςθμαντικό κομμάτι ςτθ ηωι ενόσ χριςτιανοφ. Γίνεςαι μζλοσ τθσ Πίασ, Αγίασ, Ξακολικισ και Αποςτολικισ Εκκλθςίασ. Υόςοι όμωσ πραγματικά ξζρουμε τι πιςτεφουμε; Αν και βαπτιηόμαςτε ςε νθπιακι θλικία, αυτό το βάπτιςμα δεν αρκεί για να μασ ωζρει κοντά ςτο Χριςτό. Απαιτείται κακθμερινόσ αγϊνασ και διαρκισ αναηιτθςθ για να αγγίξουμε τθ Βαςιλεία του Κεοφ και να γίνουμε ζνα ςϊμα με το Χριςτό. Θ μελζτθ τθσ Αγίασ Γραωισ αλλά και άλλων κρθςκευτικϊν βιβλίων ςε ςυνδυαςμό με τθ ςυμμετοχι ςτθ λειτουργικι ηωι, μασ ωζρνουν πιο κοντά ςτθν αλικεια. Τότε ζφυγε από αυτοφσ: ο Υαφλοσ προςπάκθςε να διαδϊςει το αλθκινό μινυμα περί τθσ Βαςιλείασ του Κεοφ. Σι περιςςότεροι από αυτοφσ αποροφςαν και τον κατθγοροφςαν. Ζτςι και ςιμερα, οι περιςςότεροι αμωιβάλουν και αμωιςβθτοφν το Κεό. Εμείσ, όπωσ και ο Υαφλοσ, ζχουμε ευκφνθ να διαδϊςουμε με τθ ηωι μασ και τθ ςτάςθ μασ το λόγο του Κεοφ. Ωςτόςο είναι ςτο χζρι του κακενόσ να τον πιςτζψει ι να μθ τον δεχτεί. «Πετά πρϊτθσ και δευτζρασ νουκεςίασ παραιτοφ». Ξάνουμε εμείσ τθν προςπάκεια μασ και αωινουμε τον άλλο να αποωαςίςει τι πραγματικά κζλει. Ζφεραν τα βιβλία τουσ και τα ζκαιγαν: Τςοι αςχολοφνταν με τθ μαγεία και τουσ εξορκιςμοφσ κατάλαβαν τθν αδυναμία τουσ και ζκαψαν τα βιβλία τουσ δθλϊνοντασ ζτςι τθ μετάνοια τουσ. Πιπωσ αυτό δεν είναι μετάνοια; Ψο να καίμε το παρελκόν και προχωράμε μπροςτά χωρίσ να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάκθ; Ξι όμωσ αν αναλογιςτοφμε τισ δικζσ μασ ηωζσ, λίγοι είναι εκείνοι που αλλάηουν ηωι. Τταν ερχόμαςτε αντιμζτωποι με τισ ςυνζπειεσ των αμαρτιϊν μασ λζμε «Κεζ μου βοικθςε με να το ξεπεράςω αυτό το πρόβλθμα, κι εγϊ δεν κα 183

184 ξανακάνω το ίδιο λάκοσ». Ξι όταν ζρχεται θ βοικεια του Κεοφ και ξεπερνάμε τα εμπόδια, ξεχνάμε τθν υπόςχεςθ μασ και επιςτρζωουμε πάλι ςτον ίδιο τρόπο ηωισ. Από τθν εργαςία αυτι εξαρτάται θ ευθμερία μασ: Σι τεχνίτεσ ωοβικθκαν ότι με τθν εξάπλωςθ τθσ νζασ κρθςκείασ κα ζχαναν τα κζρδθ τουσ γι αυτό και επαναςτάτθςαν. Κζλοντασ να προςτατεφςουν το ςυμωζρον τουσ προωαςίςτθκαν ότι ενδιαωζρονται για τθ κεά Άρτεμθ και το ναό τθσ, και ξεςικωςαν τον κόςμο ενάντια ςτον Υαφλο. Ππροςτά ςτθν αλικεια εκείνοι ζβαλαν τον εαυτό τουσ. Τπωσ ζπραξαν εκείνοι τότε, ζτςι και εμείσ κάκε μζρα κοιτάμε πρϊτα το ςυμωζρον μασ και φςτερα το Χριςτό. Ψο πρωί τθσ Ξυριακισ δεν μποροφμε να χάςουμε τον φπνο μασ, το βράδυ δεν ζχουμε χρόνο για προςευχι ι για μελζτθ, τα πράγματά μασ μάσ είναι πολφτιμα και δεν μποροφμε να τα μοιραςτοφμε. Ακόμα και ςτα πιο απλά πράγματα βρίςκουμε δυςκολίεσ, και κζλοντασ να δικαιολογιςουμε τουσ εαυτοφσ μασ κατθγοροφμε τθν εκκλθςία ότι είναι οπιςκοδρομικι, αδιάλλακτθ και παρωχθμζνθ. Δεν γνϊριηαν γιατί είχαν ςυγκεντρωκεί: οι κάτοικοι τθσ Εωζςου παραςφρκθκαν από τουσ τεχνίτεσ. Εμείσ ςιμερα παραςυρόμαςτε από τα ΠΠΕ. Χτθν πραγματικότθτα δεν αποωαςίηουμε για το τι κάνουμε και τι λζμε αλλά διαμορωϊνουμε ζνα lifestyle ςφμωωνα με το μοντζλο ηωισ που μασ πλαςάρεται μζςω τθσ τθλεόραςθσ. Δεν μασ ενδιαωζρει να ψάξουμε, να μάκουμε, να προβλθματιςτοφμε για να διαμορωϊςουμε άποψθ για το τι γίνεται γφρω μασ αλλά υιοκετοφμε αλόγιςτα τισ γνϊμεσ όςων απαςχολοφν τα ΠΠΕ. Γ. «Το φάνταςμα τθσ αξόδευτθσ αγάπθσ», Μάρω Βαμβουνάκθ...Είναι αωάνταςτο το τι μπορεί να περικόπτει ο άνκρωποσ από μια πραγματικότθτα, προκειμζνου να προςαρμόςει τθν πραγματικότθτα ςτθν δικι του περίπτωςθ. Χτα ςθμεία όπου ςυνταιριάηονται αυτά τα δφο, «πραγματικότθτα» και «εγϊ», όλα βαίνουν καλοφτςικα. Χτα ςθμεία όπου δεν ςυνταιριάηονται, κα επιλεγεί θ ψευδαίςκθςθ του εγϊ και κα κοπεί με τροχιςμζνο ψαλίδι θ πραγματικότθτα που ενοχλθτικά περιςςεφει. Ακόμθ και θ πραγματικι Ανάςταςθ, ακόμθ και θ αλθκινι βιογραωία των αγίων. Κα κεωρθκοφν όλα τοφτα καλφτερα ωσ μαγείεσ και όχι ωσ καυμαςτά, ωσ χαριτωμζνα παραμφκια, και όχι ωσ τραχιά αποκάλυψθ, το πολφ- πολφ ωσ ςυμβολιςμοί. Τπωσ λζμε, για παράδειγμα, πωσ θ ανκιςμζνθ αμυγδαλιά ςυμβολίηει τθν ανυπόμονθ νιότθ. Ψθ νίκθ του χειμϊνα, και άλλα ποιθτικά δικεν και διάωορα. Ραι, αλλά υπάρχει και θ αμυγδαλιά, μπροςτά ςου. Σ άνκρωποσ δεν αντζχει να χάνει τισ ςυνικειζσ του. Ψόςο δεν αντζχει μια τζτοια αλλαγι, που προτιμά να ςυντθρεί μια ςυνικεια εισ βάροσ του, παρά να αλλάξει *αυτό είναι το νόθμα τθσ λζξθσ μετάνοια+ και να δεχκεί μια νζα αλθκινι πρόταςθ ηωισ, υπζρ του, θ οποία όμωσ κα τον ξεβολζψει. Χαν τουσ τςιγγάνουσ τθσ Φουμανίασ που, μετά το μεγάλο ςειςμό, το κράτοσ τοφσ παραχϊρθςε διαμερίςματα κι εκείνοι, για να κοιμθκοφν, ζςτθςαν τθ ςκθνι τουσ μζςα ςτο ςαλόνι

185 Δ. Άςε με να κάνω λάκοσ (Στίχοι: Ανδρζασ Τςιλιφϊνθσ, Μουςικι: Ανδρζασ Τςιλιφϊνθσ Ρρϊτθ εκτζλεςθ: Βαςίλθσ Ραπακωνςταντίνου) Άςε με να κάνω λάκοσ Πθν μου λεσ πωσ ειν' ντροπι άςε με να βρω μονάχοσ Υοιο το τζλοσ ποια θ αρχι άςε με μονάχο μου να νιϊςω Ψθν ουςία μζςα ς' όλα που 'χεισ πει Αν αντίρρθςθ μου ωζρεισ Κα κυμϊςω και το ξζρεισ Αν με χάςεισ αιτία κα 'ςαι εςφ Άςε με να κάνω λάκοσ άςε με να κοφραςτϊ άςε με να 'ρκω μονάχοσ Ξαι ςυγνϊμθ να ςου πω Ζχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεφω Ξάκε λζξθ, κάκε ζννοια και ςκοπό Ζχω όρεξθ πολφ να αλθτεφω Ξι ασ μθ ξζρω για τι ψάχνω ι τι κα βρω Άςε με να κάνω λάκοσ άςε με να δω καλά άςε με να βρω μονάχοσ Ψι μου παίρνει τα μυαλά άςε με να ςου ςωυρίξω ςτο ςκοτάδι Ζνα γνϊριμο παλιό ςκοπό άςε με να ςου γεμίςω κάποιο βράδυ Ψα κενά με μουςικι, rock'n'roll που ςυμπακϊ Άςε με να κάνω λάκοσ Πθ παριςτάνεισ το Κεό Δεν μ' αρζςουν οι ςωτιρεσ Δε γουςτάρω να ςωκϊ Δεν πειράηει αν μετά κα μετανιϊςω Δεν τρζχει τίποτα αν διπλά κα κουραςτϊ Δεν με νοιάηει απογοιτευςθ αν νιϊςω Αωοφ ξζρω πϊσ ζπαιξα και 'γω Πθ μου λεσ για εξερευνιςεισ Ξαι για χϊρεσ μακρινζσ Πθ μου λεσ για κατακτιςεισ Ξαι για μαηικζσ δομζσ Υεσ μου μόνο πωσ περνοφν τθ νφχτα Πε δυο ωίλουσ ς' ζνα υπόγειο ςκυωτό Θ ςειρινα πάνω ουρλιάηει Ξαι θ ςφριγγα αδειάηει Ξαι το αίμα χφνεται ηεςτό Άςε με να κάνω λάκοσ: θ κοινωνία απαιτεί από εμάσ να είμαςτε τζλειοι ςε όλα. Ψζλειοι μακθτζσ, τζλεια παιδιά, τζλειοι ωίλοι. Χτα ΠΠΕ προβάλλονται επϊνυμα ηευγάρια δείχνοντασ μια ηωι που όλοι κα ηιλευαν, με αλθκινι αγάπθ, χριματα, δόξα. Δεν μασ δείχνουν όμωσ τι γίνεται όταν ςβιςουν τα ωϊτα. Ξι εμείσ αποροφμε που ζχουμε κάνει λάκοσ και δεν είμαςτε κι εμείσ τζλειοι. Σι παλιότεροι ζλεγαν «από τα λάκθ ςου μακαίνεισ», ςιμερα αν κάνεισ ζνα λάκοσ βρίςκεισ αντιμζτωπθ τθν κοινωνία. Γιατί δεν πζραςεσ ςτο πανεπιςτιμιο, γιατί χϊριςεσ, γιατί πάχυνεσ, γιατί δεν ζχεισ λεωτά Ξανείσ δεν ςυγχωρεί παρά μόνον ο Κεόσ, ο οποίοσ ςαν τον πατζρα ςτθν παραβολι του αςϊτου μασ αωινει να κάνουμε λάκθ αλλά ακόμθ περιςςότερο χαίρεται όταν μετανοοφμε. Άςε με να 'ρκω μονάχοσ και ςυγνϊμθ να ςου πω: κάκε ωορά που κάνουμε εμείσ ζνα λάκοσ περιμζνουμε από τουσ άλλουσ κατανόθςθ. Τταν όμωσ βρεκοφμε ςτθν αντίκετθ μεριά, που κα πρζπει εμείσ να ςυγχωρζςουμε τότε δεν δείχνουμε αγάπθ. εχνάμε να μποφμε ςτθ κζςθ εκείνου που ζωταιξε και γινόμαςτε οι πιο ςκλθροί κατιγοροι. Δεν πειράηει αν μετά κα μετανιϊςω: τισ περιςςότερεσ ωορζσ γνωρίηουμε αν αυτό που πράττουμε είναι καλό ι κακό. ζρουμε ότι μια πράξθ μασ μπορεί να ζχει αρνθτικζσ ςυνζπειεσ για τον εαυτό μασ ι για τουσ άλλουσ αλλά παρόλα αυτά τθν κάνουμε. Ξαι ίςωσ μετά να μετανιϊςουμε, ίςωσ κι όχι Ψισ περιςςότερεσ ωορζσ παραςυρόμαςτε από τα πάκθ μασ, από τα κζλω μασ και ξεχνάμε τισ ςυνζπειεσ. Τμωσ κάκε μασ πράξθ, κάκε μασ απόωαςθ ζχει ζναν αντίκτυπο ςτθ ηωι μασ, ςτθ ςχζςθ μασ με τουσ άλλουσ αλλά και ςτθ ςχζςθ μασ με το Κεό. Υριν πράξουμε καλό κα 185

186 είναι να αναλογιηόμαςτε τισ ςυνζπειεσ αλλά ακόμθ κι αν κάνουμε τελικά λάκοσ να είμαςτε ζτοιμοι να ηθτιςουμε ςυγνϊμθ από τουσ γφρω μασ αλλά και από το Κεό. Ε. Θ δφναμθ τθσ ςυγγνϊμθσ Δφο αδζλωια πιγαν μαηί ςτθν ζρθμο κι αςκιτευαν ςτθν ίδια καλφβθ. Σ διάβολοσ, ωκονϊντασ τθν αγάπθ τουσ, βάλκθκε να τουσ χωρίςθ. Ζνα βράδυ ο νεϊτεροσ πιγε να ανάψει το λυχνοςτάτθ, τον αναποδογφριςε και χφκθκε το λάδι. Σ μεγαλφτεροσ κφμωςε και του ζδωςε ζνα μπάτςο. Ψότε ο πιο μικρόσ, χωρίσ να ταραχτεί, ζςκυψε, του ζβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά: - Χυγχϊρθςε τθν απροςεξία μου, Αδελωζ. Ψϊρα αμζςωσ κα ετοιμάςω άλλο. Ψθν ίδια νφχτα ζνασ ειδωλολάτρθσ ιερεφσ, που ζτυχε να βρίςκεται μζςα ςτο ναό των ειδϊλων, άκουςε τα δαιμόνια να κάνουν δικαςτιριο μεταξφ τουσ. Ζνα από αυτά ομολόγθςε ντροπιαςμζνο ςτον αρχθγό του: «Υθγαίνω και κάνω άνω κάτω τουσ Ποναχοφσ. Πα τι ωταίω, όταν κάποιοσ απ αυτοφσ γυρίηει και βάηει ςτον άλλο μετάνοια και μου καταςτρζωει όλθ τθ δουλειά;» Ακοφγοντασ αυτά ο ειδωλολάτρθσ, ζγινε ευκφσ χριςτιανόσ κι αποτραβιχτθκε ςτθν ζρθμο. Χʼ όλθ του τθ ηωι κράτθςε ςτθν καρδιά του τθν ταπείνωςθ και ςτο ςτόμα του είχε διαρκϊσ πρόχειρο το «ςυγχϊρθςόν με». ΣΤ. Δεν πζφτω να κοιμθκϊ το βράδυ Είπε ο Αββάσ Αγάκων: «Υοτζ δεν ζπεςα να κοιμθκϊ ζχοντασ κάτι εναντίον κάποιου. Αλλά και δεν άωθςα κανζναν να κοιμθκεί, όςο μποροφςα, αν είχε τίποτε εναντίον μου». Η. Λόγοι περί μετανοίασ Ζνασ αξιωματικόσ που πριν από λίγο είχε οδθγθκεί ςτο δρόμο του Κεοφ κι ακόμα πάλευε με τθ ςυνείδθςι του, ρϊτθςε τον εξομολόγο του, αν πραγματικά, όπωσ του ζλεγαν, δεχόταν ο Κεόσ τόςο εφκολα τθ μετάνοια του ανκρϊπου. Αν κατά τφχθ ςκιςτεί κάπου ο μανδφασ ςου, παιδί μου, του είπε εκείνοσ, τον βγάηεισ αμζςωσ και τον πετάσ, ςαν άχρθςτο; Τχι, δα, ζκανε εκείνοσ. Ψον ράβω και τον επιδιορκϊνω, όςο βζβαια δζχεται επιδιόρκωςθ. Αν εςφ λοιπόν λυπάςαι το ωόρεμά ςου κι εφκολα δεν το πετάσ, πϊσ δε κα λυπθκεί ο Κεόσ το πλάςμα Ψου και δε κα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να το διορκϊςει; είπε ο καλόσ Γζροντασ κι ανάπαυςε το νζο. 186

187 ************************************************************** Ξάποιοσ μοναχόσ ηιτθςε από τον Τςιο Υοιμζνα να του εξθγιςει τι ακριβϊσ είναι θ μετάνοια. Θ μθ επανάλθψισ τθσ ίδιασ αμαρτίασ, αποκρίκθκε ο Τςιοσ Υοιμιν. Θ. Μετάνοια μζςα ςτθν κοινωνία Είναι φυςικό να κάνουμε λάκθ, άλλοτε μικρά άλλοτε μεγάλα. Ο τρόποσ που κα πορευτοφμε όμωσ μετά από το κάκε μασ λάκοσ είναι που κα κακορίςει τθ ηωι μασ. Κα ποφμε «δε βαριζςαι» και κα ςυνεχίςουμε κάνοντασ ακόμα μεγαλφτερα λάκθ ι κα μετανοιςουμε και κα αλλάξουμε τρόπο ηωισ. Θ ηωι μασ είναι ζνασ ςυνεχισ αγϊνασ με πολλά εμπόδια και πολλζσ φορζσ κα πζςουμε. Μποροφμε όμωσ αντί να κλαίμε και να ςτενοχωριόμαςτε να ςθκωνόμαςτε και πάλι και να ςυνεχίηουμε. Είναι αλικεια πωσ θ κοινωνία μασ είναι πολφ αυςτθρι και ςπεφδει να καταδικάςει οποιονδιποτε δεν είναι politically correct, όποιον δθλαδι δεν είναι άψογοσ. Πμωσ θ ςτάςθ τθσ ηωισ μασ και θ ζμπρακτθ μετάνοια μπορεί να πείςει τουσ ανκρϊπουσ αλλά και το Κεό ότι γνωρίηουμε να επιςτρζφουμε ςτθν αλικεια, αναλαμβάνουμε τθν ευκφνθ για τα λάκθ μασ και ξεκινοφμε από τθν αρχι. Κι ασ μθν ςυγχωρεί ο κόςμοσ. Εμείσ κα ζχουμε τθ ςυνείδθςι μασ ιςυχθ. Και ασ προςπακοφμε να ςυγχωροφμε αυτοφσ που μασ οφείλουν, για να μασ αφινει και ο Κεόσ αυτά που Του οφείλουμε. Θ μετάνοια εκφράηεται ςτθν Εκκλθςία μζςα από το μυςτιριο τθσ εξομολόγθςθσ. Εκεί πθγαίνουμε ςτον ιερζαπνευματικό και του λζμε τα λάκθ και τισ αμαρτίεσ μασ, μασ διαβάηει ςυγχωρθτικι ευχι και ξεκινάμε τθν πνευματικι μασ προςπάκεια. Το μυςτιριο είναι απόρρθτο. Οφτε εμείσ μποροφμε να ποφμε τι είπαμε ςτον πνευματικό, οφτε ο πνευματικόσ ςε μασ, ςε κανζναν άνκρωπο. Θ παρουςία του πνευματικοφ είναι ςθμείο ταπείνωςθσ για μασ, αλλά και εικόνα τθσ αγάπθσ του Κεοφ. Ο πνευματικόσ προςεφχεται για μασ και παρακαλεί τον Κεό για τθν πορεία μασ. Ζτςι, αναπτφςςεται μεταξφ μασ θ ςχζςθ πατζρα και παιδιοφ. Στο Γεροντικό μασ λζνε οι αςκθτζσ ότι κάκε ςτιγμι τθσ ηωισ μασ ο Κεόσ μασ τθν δίδει ϊςτε να αρχίηουμε να μετανοοφμε, να βάηουμε αρχι μετανοίασ. Από τθν μικρι μασ θλικία ασ καταλαβαίνουμε ότι τα λάκθ, οι αμαρτίεσ, οι αποτυχίεσ μασ χωρίηουν από το Κεό, αλλά και τθν αγάπθ των ανκρϊπων και ασ ξεκινοφμε από τθν αρχι. Αυτό είναι και το νόθμα τθσ Σαρακοςτισ. Θ καινοφρια αρχι. Α. Θ ομιλία του Ραφλου ςτθν Ζφεςο Συνάντθςθ 19θ Ρνευματικόσ και Αποςτολι 17 Απὸ δὲ τῆσ Πιλήτου πέμψασ εἰσ Εωεςον μετεκαλέςατο τοὺσ πρεςβυτέρουσ τῆσ ἐκκλθςίασ. 18 ὡσ δὲ παρεγένοντο πρὸσ αῦτόν, εἶπεν αῦτοῖσ ὑμεῖσ ἐπίςταςκε, ἀπὸ πρώτθσ ἡμέρασ ἀω ἧσ ἐπέβθν εἰσ τὴν Αςίαν, πῶσ μεκ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμθν, 19 δουλεύων τῷ Ξυρίῳ μετὰ πάςθσ ταπεινοωροςύνθσ καὶ πολλῶν δακρύων καὶ πειραςμῶν τῶν ςυμβάντων μοι ἐν ταῖσ ἐπιβουλαῖσ τῶν Λουδαίων, 20 ὡσ οῦδὲν ὑπεςτειλάμθν τῶν ςυμωερόντων τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν καὶ διδάξαι ὑμᾶσ δθμοςίᾳ καὶ κατ οἴκουσ, 21 διαμαρτυρόμενοσ Λουδαίοισ τε καὶ Ελλθςι τὴν εἰσ τὸν Κεὸν μετάνοιαν καὶ πίςτιν τὴν εἰσ τὸν Ξύριον ἡμῶν Λθςοῦν Χριςτόν. 22 καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ δεδεμένοσ τῷ πνεύματι πορεύομαι εἰσ Λερουςαλήμ, τὰ ἐν αῦτῇ ςυναντήςοντά μοι μὴ εἰδώσ, 23 πλὴν ὅτι τὸ Υνεῦμα τὸ Αγιον κατὰ πόλιν διαμαρτύρεται λέγον ὅτι δεςμά με καὶ κλίψεισ μένουςιν. 24 ἀλλ οῦδενὸσ λόγον ποιοῦμαι οῦδὲ ἔχω τὴν ψυχήν μου τιμίαν ἐμαυτῷ, ὡσ τελειῶςαι τὸν δρόμον μου μετὰ χαρᾶσ καὶ τὴν διακονίαν ἣν ἔλαβον παρὰ τοῦ Ξυρίου Λθςοῦ, διαμαρτύραςκαι τὸ εῦαγγέλιον τῆσ χάριτοσ τοῦ Κεοῦ. 25 καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ οἶδα ὅτι οῦκέτι ὄψεςκε τὸ πρόςωπόν μου ὑμεῖσ πάντεσ, ἐν οἷσ διῆλκον κθρύςςων τὴν βαςιλείαν τοῦ Κεοῦ. 26 διὸ μαρτύρομαι ὑμῖν ἐν τῇ ςήμερον ἡμέρᾳ ὅτι κακαρὸσ ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματοσ πάντων 27 οῦ γὰρ ὑπεςτειλάμθν τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν πᾶςαν τὴν βουλὴν τοῦ Κεοῦ. 28 προςέχετε οὖν ἑαυτοῖσ καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶσ τὸ Υνεῦμα τὸ Αγιον ἔκετο ἐπιςκόπουσ, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλθςίαν τοῦ Ξυρίου καὶ Κεοῦ, ἣν περιεποιήςατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματοσ. 29 ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰςελεύςονται μετὰ τὴν ἄωιξίν μου λύκοι βαρεῖσ εἰσ ὑμᾶσ μὴ ωειδόμενοι τοῦ ποιμνίου 30 καὶ ἐξ ὑμῶν αῦτῶν ἀναςτήςονται ἄνδρεσ λαλοῦντεσ διεςτραμμένα τοῦ ἀποςπᾶν τοὺσ μακθτὰσ ὀπίςω αῦτῶν. 31 διὸ γρθγορεῖτε, μνθμονεύοντεσ ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οῦκ ἐπαυςάμθν μετὰ δακρύων νουκετῶν ἕνα ἕκαςτον. 32 καὶ τὰ νῦν παρατίκεμαι ὑμᾶσ, ἀδελωοί, τῷ Κεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆσ χάριτοσ αῦτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆςαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κλθρονομίαν ἐν τοῖσ ἡγιαςμένοισ πᾶςιν. 33 ἀργυρίου ἢ χρυςίου ἢ ἱματιςμοῦ οῦδενὸσ ἐπεκύμθςα 34 αῦτοὶ γινώςκετε ὅτι ταῖσ χρείαισ μου καὶ τοῖσ οὖςι μετ ἐμοῦ ὑπθρέτθςαν αἱ χεῖρεσ αὗται. 35 πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντασ δεῖ ἀντιλαμβάνεςκαι τῶν ἀςκενούντων, μνθμονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Ξυρίου Λθςοῦ, ὅτι αῦτὸσ εἶπε μακάριόν ἐςτι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. 36 καὶ ταῦτα εἰπών, κεὶσ τὰ γόνατα αῦτοῦ ςὺν πᾶςιν αῦτοῖσ προςθύξατο. 37 ἱκανὸσ δὲ ἐγένετο κλαυκμὸσ πάντων, καὶ ἐπιπεςόντεσ ἐπὶ τὸν τράχθλον τοῦ Υαύλου κατεωίλουν αῦτόν, 38 ὀδυνώμενοι μάλιςτα ἐπὶ τῷ λόγῳ ᾧ εἰρήκει, ὅτι οἰκέτι μέλλουςι τὸ πρόςωπον αῦτοῦ κεωρεῖν. προέπεμπον δὲ αῦτὸν εἰσ τὸ πλοῖον.. 187

188 Από τθν Mίλθτο, ςτθν οποία βριςκόταν ο Απόςτολοσ Υαφλοσ μετά τισ ταραχζσ ςτθν Ζωεςο, ζςτειλε μινυμα ςτουσ πρεςβυτζρουσ τθσ Εωζςου, δθλαδι ςτον Επίςκοπο και τουσ ιερείσ τθσ τοπικισ Εκκλθςίασ, για να πάνε να τον ςυναντιςουν. Ξαι όταν ιρκαν και τον ςυνάντθςαν, τουσ είπε: «Ρα μθν ξεχνάτε πωσ ξόδεψα όλον τον καιρό μου μαηί ςασ από τθν πρϊτθ μζρα που ζωταςα ςτθν Αςία, υπθρετϊντασ το Χριςτό με όλεσ μου τισ δυνάμεισ και με ταπεινοωροςφνθ και με πολλά δάκρυα και με δοκιμαςίεσ που με βρικαν εξαιτίασ του κυνθγθτοφ που μου ζκαναν οι ςυμπατριϊτεσ μου οι Λουδαίοι. Δεν ωοβικθκα όμωσ και δεν ζκρυψα τίποτε από όλα όςα ζπρεπε να ακοφςετε. Ξαι ςτισ ςυναγωγζσ και ςε άλλουσ δθμόςιουσ χϊρουσ μίλθςα ςε ςασ και ςτα ςπίτια, κθρφττοντασ ςε όλουσ και ςτουσ Ζλλθνεσ και ςτουσ Λουδαίουσ, τθν ανάγκθ τθσ πίςτθσ ςτο Χριςτό, τθν ανάγκθ οι Ζλλθνεσ να απαρνθκοφν τα είδωλα και οι Λουδαίοι να αναγνωρίςουν το Χριςτό ωσ τον Χωτιρα του κόςμου. Kαι να, τϊρα εγϊ, απόλυτα υποταγμζνοσ ςτο Υνεφμα, πθγαίνω ςτθν Λερουςαλιμ χωρίσ να ξζρω αυτά που κα ςυναντιςω εκεί, παρά μόνο ότι ςε κάκε πόλθ το Άγιο Υνεφμα με προειδοποιεί πωσ δεςμά και κλίψεισ με περιμζνουν. Αλλά τίποτε από αυτά δεν υπολογίηω, οφτε κεωρϊ τθ ηωι μου τόςο πολφτιμθ για μζνα. Αυτό που είναι το πιο ςθμαντικό από όλα για μζνα είναι να ολοκλθρϊςω τθν αποςτολι μου, το δρόμο και το ζργο που ανζλαβα από το Χριςτό, να διακθρφξω δθλαδι το Ευαγγζλιο. Ξαι καλά γνωρίηω πωσ δεν κα δείτε ξανά το πρόςωπό μου, γιατί ωεφγω. Τμωσ αιςκάνομαι ότι παρότι ςασ γζννθςα πνευματικά και είμαι ο πνευματικόσ ςασ πατζρασ, δεν ζχω πλζον καμία ευκφνθ για ςασ, γιατί ό,τι ζπρεπε να ςασ πω, ςασ το είπα. Ξαι ο λόγοσ μου είχε να κάνει με το κζλθμα του Κεοφ. Υροςζχετε, λοιπόν, ο κακζνασ ςασ τον εαυτό του κακϊσ και όλουσ τουσ χριςτιανοφσ ςτουσ οποίουσ το Άγιο Υνεφμα ςασ ζκεςε επιςκόπουσ και ιερείσ. Γιατί εγϊ ξζρω τοφτο, ότι μετά τθ δικι μου επίςκεψθ κα ειςβάλουν ανάμεςά ςασ λφκοι επικίνδυνοι, που δε κα ςπλαχνίηονται κακόλου το ποίμνιο. Ακόμα κι από ςασ τουσ ίδιουσ κα παρουςιαςτοφν οριςμζνοι άντρεσ, που κα διδάςκουν διαςτρεβλωμζνθ τθν αλικεια, με ςκοπό να παραςφρουν τουσ μακθτζσ να γίνουν δικοί τουσ οπαδοί. Γι αυτό, λοιπόν, να είςτε άγρυπνοι, διατθρϊντασ ςτθ μνιμθ ςασ ότι για τρία χρόνια δεν ζπαψα νφχτα μζρα με δάκρυα να νουκετϊ τον κακζνα ςασ ξεχωριςτά. Kαι τϊρα ςασ αωινω, αδελωοί μου, ςτα χζρια του Κεοφ και ςτθν υπόςχεςι Ψου ότι κα ζχετε τθ χάρθ Ψου μαηί ςασ. Αυτόσ είναι ο μόνοσ που μπορεί να ςασ ςτερεϊςει και να ςασ κάνει αγίουσ. Kανενόσ το αςιμι ι το χρυςάωι ι το ρουχιςμό δεν επικφμθςα. Εςείσ οι ίδιοι το ξζρετε, πωσ για τισ ανάγκεσ μου, κακϊσ και για τισ ανάγκεσ αυτϊν που είναι μαηί μου, αυτά εδϊ τα χζρια δοφλεψαν. Mε κάκε τρόπο ςασ ζδειξα με το παράδειγμά μου πωσ ζτςι ακριβϊσ κοπιάηοντασ πρζπει να βοθκάτε τουσ αδφνατουσ και να κυμάςτε τα λόγια του Kυρίου Λθςοφ, που είπε: Πεγαλφτερθ ικανοποίθςθ προξενεί το να δίνει κανείσ, παρά το να παίρνει». Kι αωοφ τα είπε αυτά, γονάτιςε μαηί με όλουσ τουσ άλλουσ και προςευχικθκε. Τλοι, τότε, ξζςπαςαν ςε γοερά κλάματα και πζωτοντασ ςτθν αγκαλιά του Υαφλου, τον γζμιηαν με ωιλιά, νιϊκοντασ εντονότερο πόνο για εκείνο που τουσ είχε πει, ότι δεν πρόκειται πια να τον ξαναδοφν. Ζτςι, τον ξεπροβόδιηαν ωσ το πλοίο. Ξαι ο Υαφλοσ ζωυγε για τα Λεροςόλυμα. (Ρράξ. 20, 17-38) Ερμθνευτικά ςχόλια: Ξόδεψα όλο τον καιρό μου μαηί ςασ: υπθρζτθσ του Χριςτοφ ο Υαφλοσ και κερμόσ απόςτολοσ, το μεγάλο δϊρο που μασ χάριςε ο Κεόσ τον «καιρό» το αντιπροςωζρει ςτουσ ανκρϊπουσ, προςπακϊντασ να τουσ μάκει τθν αλικεια τθσ πίςτθσ. Ζτςι είναι και ο κάκε πνευματικόσ πατζρασ που προςωζρεται ςτουσ πιςτοφσ με αγάπθ και αυτοκυςία για να τουσ μεταδόςει τθν πίςτθ, τθν αγάπθ και τθν διακονία ςτον Χριςτό και τουσ ανκρϊπουσ. Σ Υαφλοσ πονάει για τουσ Εωεςίουσ που τουσ γζννθςε πνευματικά και ίςωσ αυτι δεν ζμειναν ςτακεροί ςτθν πίςτθ. Ψι ςταυρικι αποςτολι αυτι του πνευματικοφ! Σδθγεί όμωσ τουσ ανκρϊπουσ ςτθν Χωτθρία και ςτον αγϊνα τον πνευματικό, ειδικά ςτισ μζρεσ μασ που είναι χλιαρζσ και χαλαρζσ χωρίσ αναηιτθςθ τθσ Αλικειασ. Και να, τϊρα εγϊ, απόλυτα υποταγμζνοσ ςτο Ρνεφμα, πθγαίνω ςτθν Λερουςαλιμ, χωρίσ να ξζρω αυτά που κα ςυναντιςω εκεί, παρά μόνο ότι ςε κάκε πόλθ το Άγιο Ρνεφμα με προειδοποιεί πωσ δεςμά και κλίψεισ με περιμζνουν: άνκρωποσ υποταγμζνοσ ο Υαφλοσ. Δφςκολο αυτό ακοφγεται ςτ αυτιά μασ. Σ Υαφλοσ εδϊ εννοεί ότι είναι ςτο κζλθμα του Κεοφ παραδομζνοσ, ταγμζνοσ να υπθρετεί τον Ψριαδικό Κεό και το ςχζδιο τθσ Χωτθρίασ του ανκρϊπου. ζρει τθν Αλικεια, τθν αντίκριςε ςτο δρόμο προσ τθ Δαμαςκό τυωλϊκθκε από το Φωσ τθσ Κείασ ωωνισ. Είναι ζτςι ζνασ υποταγμζνοσ ελεφκεροσ αγωνιςτισ τθσ Αγάπθσ. Δεν βάηει οφτε τθν ίδια του τθν ηωι πιο πάνω από τθν αποςτολι του. Αυτόσ είναι και ο δικόσ μασ δρόμοσ και ασ είναι δφςκολοσ, αυτόσ είναι ο δρόμοσ τθσ Εκκλθςίασ. Ασ χαιρόμαςτε να μιλάμε για τον Χριςτό και με λόγια και με το παράδειγμα τθσ κακθμερινισ μασ ηωισ. Πε τθν αγάπθ μασ, τθν ακεραιότθτά μασ, τθν ςυγχωρθτικότθτά μασ τθν κατανόθςθ, τθν υπομονι, τθν κυςία για τουσ άλλουσ. Μεγαλφτερθ ικανοποίθςθ προκαλεί κανείσ με το να δίνει, παρά το να παίρνει: Αυτι είναι και θ αποςτολι του χριςτιανοφ να προςωζρετε ςτουσ άλλουσ. Αυτό είναι αγάπθ. Αυτό κζλει ο Κεόσ. Τταν πιςτεφουμε ςτον Χριςτό, ελπίηουμε ςτθν Χωτθρία μασ,πιςτεφουμε και αναμζνουμε τθν κοινι Ανάςταςθ,.όταν αλλάηουμε πνευματικά μζςα από τθν ηωι τθσ Εκκλθςίασ και τθν Χάρθ του Αγίου Υνεφματοσ και βλζπουμε τον εαυτό μασ άλλο, νζο, χαροφμενο, ελπιδοωόρο, πωσ μποροφμε αυτό να μθν το ωωνάηουμε ςτουσ ανκρϊπουσ. Μςωσ ςιμερα ο άλλοσ να μθν δζχεται τισ ωωνζσ χαράσ και να μασ περάςει για τρελό, δζχεται και αναηθτά όμωσ το πλθςίαςμα από μασ, τον λόγο τθσ πίςτθσ μασ, να του μιλιςουμε με δφο λόγια καρδιάσ για τθν αγάπθ μασ ςτον Χριςτό. Ακόμα και τθν ςιωπι τθσ 188

189 προςευχισ μασ δζχεται ο άλλοσ. Γινόμαςτε ζτςι και εμείσ ςαν τον Υαφλο, πρόςωπα με ιερι αποςτολι και επικυμία όλοι οι άνκρωποι να γνωρίςουν τον Χριςτό και τθν Εκκλθςία. Β. Θ ανάγκθ πνευματικοφ οδθγοφ ςτθν ηωι μασ ( του Γζροντοσ Ραιςίου) - Γζροντα, ςτα πρϊτα χρόνια του Χριςτιανιςμοφ οι Χριςτιανοί ζκαναν δθμόςια εξομολόγθςθ. Βοθκάει αυτό; - Άλλα τα πρϊτα χρόνια του Χριςτιανιςμοφ και άλλα τϊρα. Χιμερα αυτό δεν βοθκάει. - Γιατί, Γζροντα; Ψότε είχαν πιο πολφ ηιλο; - Ξαι πιο πολφ ηιλο είχαν και δεν είχαν αυτά που ζχουν ςιμερα οι άνκρωποι. Ψϊρα, βλζπεισ, τα ανδρόγυνα χωρίηουν ςτα καλά κακοφμενα, δεν είναι όπωσ παλιά. Ζχουν απομακρυνκι οι άνκρωποι από το μυςτιριο τθσ εξομολογιςεωσ, γι αυτό και πνίγονται από τουσ λογιςμοφσ και τα πάκθ. Υόςοι ζρχονται και ηθτοφν να τουσ βοθκιςω ςε κάποιο πρόβλθμα τουσ, και οφτε εξομολογοφνται οφτε εκκλθςιάηονται! «Εκκλθςιάηεςαι κακόλου;», τουσ ρωτάω. «Τχι», μου λζνε. «Εξομολογικθκεσ καμμιά ωορά;». «Τχι. Ιρκα να με κάνθσ καλά». «Πα πωσ; Υρζπει να μετανοιςθσ για τα ςωάλματά ςου, να εξομολογιςαι, να εκκλθςιάηεςαι, να κοινωνάσ, όταν ζχθσ ευλογία από τον πνευματικό ςου, και εγϊ κα κάνω προςευχι να γίνθσ καλά. εχνάσ ότι υπάρχει και άλλθ ηωι και πρζπει να ετοιμαςκοφμε για κεί;». «Ξοίταξε, πάτερ, αυτά που λεσ, εκκλθςίεσ, άλλθ ηωι κ.λπ., εμζνα δεν με απαςχολοφν. Αυτά είναι παραμφκια. Ζχω πάει ςε μάγουσ, ςε μζντιουμ και δεν μπόρεςαν να με κάνουν καλά. Ζμακα ότι εςφ μπορείσ να με κάνθσ καλά». Άντε τϊρα! Ψουσ μιλάσ για εξομολόγθςθ, για τθν μζλλουςα ηωι, και ςου λζνε «αυτά είναι παραμφκια», και από τθν άλλθ μεριά: «Βοικθςζ με, παίρνω χάπια». Εμ πωσ, με μαγικό τρόπο κα γίνουν καλά; Ξαι βλζπεισ, πολλοί, ενϊ ζχουν προβλιματα που τα προκάλεςαν οι αμαρτίεσ τουσ, δεν πθγαίνουν ςτον πνευματικό που μπορεί να τουσ βοθκιςθ κετικά, αλλά καταλιγουν να εξομολογοφνται ςτουσ ψυχολόγουσ. Οζνε το ιςτορικό τουσ, τουσ ςυμβουλεφονται για τα προβλιματά τουσ και, αν ζχουν να περάςουν ζνα ποτάμι, τουσ ρίχνουν μζςα και ι πνίγονται ι βγαίνουν, αλλά που βγαίνουν Ενϊ, αν πάνε να εξομολογθκοφν ςτον πνευματικό, κα περάςουν ςτθν άλλθ όχκθ από τθν γζωυρα άνετα, γιατί με το μυςτιριο τθσ εξομολογιςεωσ ενεργεί θ Χάρισ του Κεοφ και λυτρϊνονται. - Γζροντα, μερικοί λζνε: «Δεν βρίςκουμε καλοφσ πνευματικοφσ, γι αυτό δεν πάμε να εξομολογθκοφμε». - Αυτά είναι δικαιολογίεσ. Ξάκε πνευματικόσ ζχει κεία εξουςία, εωόςον ωοράει πετραχιλι. Ψελεί το μυςτιριο, ζχει τθν κεία Χάρθ και, όταν διαβάςθ τθν ςυγχωρθτικι ευχι, ο Κεόσ ςβινει όλεσ τισ αμαρτίεσ τισ οποίεσ εξομολογθκικαμε με ειλικρινι μετάνοια. Από μασ εξαρτάται πόςο κα βοθκθκοφμε από το μυςτιριο τθσ εξομολογιςεωσ. Ιρκε εκεί ςτο Ξαλφβι μια ωορά κάποιοσ που είχε ψυχολογικά προβλιματα, με τον λογιςμό ότι ζχω διορατικό χάριςμα και κα μποροφςα να τον βοθκιςω. «Ψι προβλζπεισ, μου λζει, για μζνα;». «Ρα βρθσ, του λζω, ζναν πνευματικό να εξομολογιςαι, για να κοιμάςαι ςαν το πουλάκι και να μθν παίρνθσ χάπια». «Δεν υπάρχουν, μου λζει, ςιμερα καλοί πνευματικοί. Υαλιά υπιρχαν». Ζρχονται με καλό λογιςμό, ότι κα βοθκθκοφν, αλλά δεν δζχονται αυτό που τουσ λεσ, και κρίμα ςτα ναφλα. Βλζπω όμωσ και μια καινοφργια τζχνθ του διαβόλου. Βάηει ςτουσ ανκρϊπουσ τον λογιςμό ότι, αν κάνουν κάποιο τάμα και το εκπλθρϊςουν, αν πάνε και κανζνα προςκφνθμα, είναι εντάξει πνευματικά. Ξαι βλζπεισ πολλοφσ να πθγαίνουν με λαμπάδεσ και με τάματα ςτα μοναςτιρια, ςτα προςκυνιματα, να τα κρεμάνε εκεί, να κάνουν και μεγάλουσ ςταυροφσ, να κλαίνε και λιγάκι, και να αρκοφνται ς αυτά. Δεν μετανοοφν, δεν εξομολογοφνται, δεν διορκϊνονται, και χαίρεται το ταγκαλάκι. - Γζροντα, ζνασ άνκρωποσ που δεν εξομολογείται μπορεί να είναι εςωτερικά αναπαυμζνοσ; - Υϊσ να είναι αναπαυμζνοσ; Για να νιϊςθ κανείσ ανάπαυςθ, πρζπει να πετάξθ τα μπάηα από μζςα του. Αυτό κα γίνθ με τθν εξομολόγθςθ. Ανοίγοντασ ο άνκρωποσ τθν καρδιά του ςτον πνευματικό και λζγοντασ τα ςωάλματά του, ταπεινϊνεται, και ζτςι ανοίγει τθν πφλθ του Συρανοφ, ζρχεται πλοφςια θ Χάρισ του Κεοφ και ελευκερϊνεται. Υριν από τθν εξομολόγθςθ ςτθν κορυωι του υπάρχει ομίχλθ, βλζπει καμπά και δικαιολογεί τα ςωάλματά του. Γιατί, όταν ο νουσ του είναι ςκοτιςμζνοσ από τισ αμαρτίεσ, δεν βλζπει κακαρά. Πε τθν εξομολόγθςθ κάνει μια «ωοφουου», ωεφγει θ ομίχλθ και κακαρίηει ο ορίηοντασ. Γι αυτό, όςουσ ζρχονται να ςυηθτιςουμε ζνα κζμα ι να μου ηθτιςουν μια ςυμβουλι κ.λπ., αν δεν ζχουν εξομολογθκι ποτζ, τουσ ςτζλνω πρϊτα να εξομολογθκοφν και μετά να ζρκουν να μιλιςουμε. Περικοί μου λζνε: «Γζροντα, αωοφ εςφ μπορείσ να καταλάβθσ τι πρζπει να κάνω γι αυτό το κζμα, πεσ μου». «Ξαι να καταλάβω εγϊ τι πρζπει να κάνθσ, τουσ λζω, δεν κα καταλάβθσ εςφ τι κα ςου πω. Γι αυτό πιγαινε πρϊτα να εξομολογθκισ και φςτερα ζλα να ςυηθτιςουμε». Γιατί, πϊσ να επικοινωνιςθσ και να ςυνεννοθκισ με ζναν άνκρωπο, όταν βρίςκεται ςε άλλθ ςυχνότθτα; 189

190 Πε τθν εξομολόγθςθ πετάει ο άνκρωποσ από μζςα του ό,τι άχρθςτο ζχει και καρποωορεί πνευματικά. Πια μζρα ζςκαβα τον κιπο μου, για να ωυτζψω λίγεσ ντοματιζσ. Εκείνθ τθν ϊρα ιρκε κάποιοσ και μου λζει: «Ψι κάνεισ, Γζροντα;». «Ψι να κάνω; του λζω, εξομολογϊ τον κιπο μου». «Ξαλά, Γζροντα, μου λζει, χρειάηεται και ο κιποσ εξομολόγθςθ;». «Αςωαλϊσ χρειάηεται. Ζχω διαπιςτϊςει πωσ, όταν τον εξομολογϊ, βγάηω δθλαδι ζξω πζτρεσ, αγριάδεσ, αγκάκια κ.λπ., τότε βγάηει επίςθμα κθπευτικά, αλλιϊσ οι ντομάτεσ γίνονται κιτρινιάρικεσ,καχεκτικζσ!» Γ. Χρειάηεται πνευματικόσ οδθγόσ ςτθν πνευματικι ηωι; Χιμερα το πιο απαραίτθτο είναι να βρουν οι άνκρωποι ζναν πνευματικό, να εξομολογοφνται, να του ζχουν εμπιςτοςφνθ και να τον ςυμβουλεφωνται. Αν ζχουν πνευματικό και βάλουν ζνα πρόγραμμα με προςευχι και λίγθ μελζτθ, εκκλθςιάηωνται, κοινωνοφν, τότε δεν ζχουν τίποτε να ωοβθκοφν ς αυτιν τθν ηωι. Θ ψυχι πρζπει να παρακολουκιται από τον πνευματικό, για να μθ λακζψθ τον δρόμο τθσ. Ππορεί να βοθκάθ ςτον αγϊνα λ.χ. και θ πνευματικι μελζτθ, αλλά, αν κανείσ δεν ζχθ πνευματικό οδθγό, μπορεί να δίνθ δικζσ του ερμθνείεσ ς αυτά που διαβάηει, και να πλανθκι. Βλζπεισ, και όταν κάποιοσ πάθ κάπου με το αυτοκίνθτό του και δεν γνωρίηθ καλά τον δρόμο, μπορεί να ςυμβουλεφεται τον χάρτθ, αλλά ςταματάει κιόλασ και ρωτάει, για να μθν πάρθ λάκοσ δρόμο. εκινάει, ασ υποκζςουμε, από τθν Ακινα να πάθ ςτθν Φλϊρινα. Ζχει χάρτθ και τον παρακολουκεί, αλλά ρωτάει και ςε κανζνα περίπτερο αν πθγαίνθ καλά, αν ο δρόμοσ είναι καλόσ, γιατί ςε καμμιά διαςταφρωςθ υπάρχει κίνδυνοσ να πάρθ άλλο δρόμο και να βρεκι ςτθν Ξαβάλα ι ςε κάποιον γκρεμό να κινδυνζψθ να ςκοτωκι. Φυςικά, μπορεί κάποιοσ να ρωτιςθ, αλλά να μθν πάρθ τον δρόμο που κα του πουν, και να βρεκι τελικά αλλοφ, ι να μθν προςζξθ τα επικίνδυνα ςθμεία, και να πάκθ κακό. Τποιοσ όμωσ του δείξθ τον δρόμο και ςυγχρόνωσ του πθ: «πρόςεξε, ςτο τάδε ςθμείο ζχει μια ςτροωι επικίνδυνθ, εκεί ζχει ζναν γκρεμό», εκείνοσ κα ζχθ το μιςκό του. Ψο ίδιο, κζλω να πω, πρζπει να γίνεται και ςτθν πνευματικι ηωι. Είναι απαραίτθτο ο πιςτόσ να ζχθ πνευματικό που κα τον κακοδθγι με τισ ςυμβουλζσ του και κα τον βοθκάθ δια του μυςτθρίου τθσ εξομολογιςεωσ. Ζτςι μόνον μπορεί να ηιςθ ορκόδοξθ πνευματικι ηωι και να είναι ςίγουροσ ότι βρίςκεται ςτον ςωςτό δρόμο. Ψον πνευματικό οδθγό ωυςικά κανείσ κα τον διαλζξθ. Δεν κα εμπιςτευκι ςτον οποιονδιποτε τθν ψυχι του. Τπωσ για τθν υγεία του ςϊματοσ ψάχνει να βρθ καλό γιατρό, ζτςι και για τθν υγεία τθσ ψυχισ του κα ψάξθ να βρθ κάποιον καλό πνευματικό και κα πθγαίνθ ς αυτόν, τον γιατρό τθσ ψυχισ, τακτικά Δ. Γνωρίηουμε ότι κάποιοσ μασ αγαπά ; Σ χαριτωμζνοσ πνευματικόσ αγαπάει και πονάει τθν ψυχι, γιατί γνωρίηει τθν μεγάλθ αξία τθσ. Ψθν βοθκάει ςτθν μετάνοια, τθν ξαλαωρϊνει με τθν εξομολόγθςθ, τθν ελευκερϊνει από το άγχοσ και τθν οδθγεί ςτον Υαράδειςο. Σ πνευματικόσ ονομάηεται «πατιρ», γι αυτό πρζπει να προςπακιςθ να είναι αλθκινόσ πατζρασ να νουκετι με κεϊκι αγάπθ και ςτοργι. Ρα ζρχεται ςτθν κζςθ του κάκε εξομολογουμζνου και να ηθ τον πόνο του, ϊςτε ο εξομολογοφμενοσ να βλζπθ ςτο πρόςωπό του ηωγραωιςμζνο τον δικό του πόνο. Αυτό χρειάηεται ιδιαίτερα ςτθν εποχι μασ, που οι άνκρωποι ζχουν ανάγκθ από λίγο δροςερό νερό, και όχι από δυνατό ξίδι. Σι περιςςότεροι, επειδι δζχονται επιδράςεισ δαιμονικζσ, δφςκολα δζχονται μια πνευματικι ςυμβουλι ι μια παρατιρθςθ. Γι αυτό και το μάλωμα πρζπει να γίνεται με αγάπθ θ υπόδειξθ του ςωάλματοσ με λεπτό τρόπο, με γζλιο ι με ζνα αςτείο. Θ αγάπθ πλθροωορεί, ενϊ τα ψυχικά πάκθ προδίδουν τον άνκρωπο. Τταν δεν υπάρχθ αγάπθ, θ παρατιρθςθ μπορεί να γίνεται με όμορωο τρόπο, αλλά ο άλλοσ κλωτςάει, γιατί αιςκάνεται το ανκρϊπινο ςτοιχείο ςτθν ςυμπεριωορά μασ. Ενϊ, όταν το μάλωμα γίνεται με πόνο και αγάπθ, ο άλλοσ μπορεί να ςτενοχωριζται, αλλά ςτο βάκοσ δεν πλθγϊνεται, γιατί νιϊκει τθν αγάπθ. Γνωρίηω ζναν πνευματικό που είναι αρκετά παχφσ ωυςικά είναι 190

191 και θ κράςθ του, αλλά μπορεί και ςτο ωαγθτό λίγο να μθν προςζχθ -, ξζρετε όμωσ πόςο πονάει για τον άλλον, πόςο ενδιαωζρεται για τουσ πονεμζνουσ; Αυτόσ ζχει ταπείνωςθ, γιατί λζει ότι δεν κάνει άςκθςθ, αλλά παράλλθλα ζχει πολλι καλωςφνθ, και ζτςι πολλοί αναπαφονται περιςςότερο ς αυτόν παρά ςε ζναν αςκθτικό πνευματικό. Ζνασ πνευματικόσ, που δεν είναι αποωαςιςμζνοσ να πάθ ακόμθ και ςτθν κόλαςθ για τθν αγάπθ των πνευματικϊν παιδιϊν του, δεν είναι πνευματικόσ. Ε. Βριςκόμαςτε ςε ΑΡΟΣΤΟΛΘ.ΤΘΝ ΓΝΩΛΗΟΥΜΕ; (ΡΛΑΣΜΕΝΟΛ ΜΕ ΑΛΑΤΛ ΚΑΛ ΦΩΣ (π. Γεϊργιοσ Μεταλλθνόσ) Σι χριςτιανοί αναλαμβάνουν το βαρφ ζργο να είναι το πνευματικό ωωσ των ςυνανκρϊπων τουσ (πρβλ. Εφες. ε 8). Ρα είναι δθλαδι και να ωαίνονται ωωτεινοί, άρα χριςτιανοί, και ςυνάμα να ωωτίηουν το ςκοτάδι και ςτο ςκοτάδι των άλλων. Δθλαδι να είναι οδθγοί των άλλων και πνευματικοί θγζτεσ ςτθν κοινωνία, αλλά ςυνάμα και να αποτελοφν κρίςθ για τθ ςκοτεινι ηωι του κόςμου τθσ αμαρτίασ. Ψοφτο πραγματοποιείται, όταν οι χριςτιανοί πορεφονται «ωσ τζκνα ωωτόσ» και όλα τα ζργα τουσ αντζχουν ςτο ωωσ. Τχι όμωσ μόνο υπαρξιακά (πρζπει να) είναι ωϊτα οι χριςτιανοί, αλλά και δυναμικά. Δεν αρκεί να δζχονται ωωσ. Χρειάηεται και να ςκορπίηουν ωωσ. Ρα μεταδίδουν το ωωσ τθσ Αλικειασ, τθσ κείασ γνϊςεωσ. Αν δεν ξεκακάριηαν το ςκοτάδι τθσ πλάνθσ οι Άγιοι Υατζρεσ ςε ςυνόδουσ, και αν δεν επρόβαλλαν το ωωσ τθσ ευαγγελικισ αλικειασ, δεν κα μποροφςαν να είναι ωϊτα. Δεν κα μποροφςαν να οδθγοφν ςτο δρόμο τθσ αλθκείασ. Γιατί τρίτθ αποςτολι του χριςτιανοφ ςτον κόςμο είναι αυτι. Ρα είναι ωάροσ ςτον κόςμο, να δείχνει τον δρόμο τθσ ςωτθρίασ. Εξ ίςου όμωσ εκωραςτικι είναι και θ ζννοια του άλατοσ, για να δθλϊςει τθν αποςτολι του χριςτιανοφ ςτθν κοινωνία. Ψο αλάτι ζχει δυο βαςικζσ ιδιότθτεσ. Διατθρεί και ζπειτα νοςτιμίηει, δίνει ουςία ςτθ γεφςθ. Τταν μιλοφςε ο Χριςτόσ μασ, ο κόςμοσ δεν ιταν ουςιαςτικά διαωορετικόσ από τον δικό μασ. Χε κάκε εποχι ο άνκρωποσ δεν παφει να είναι αυτόσ, που είναι, και θ κοινωνία του το ίδιο. Πε τισ ίδιεσ αγωνίεσ και ανάγκεσ, τα ίδια προβλιματα και ανθςυχίεσ. Θ αφξθςθ και εξζλιξθ των μζςων είναι εξωτερικι. Θ ψυχι μασ μζνει θ ίδια. Ξαι τότε, λοιπόν, υπιρχε ο ίδιοσ κλονιςμόσ αξιϊν, θ ίδια, το ίδιο άγχοσ, θ ίδια θκικι κατάπτωςθ, θ ίδια κακίηθςθ τθσ αξίασ τθσ ηωισ και τθσ ανκρϊπινθσ προςωπικότθτασ. Αρκεί να υπενκυμίςουμε τθ δουλεία, που ςιμερα βζβαια κυκλοωορεί με άλλα ονόματα, τθν ζκκεςθ των βρεωϊν και τισ εκτρϊςεισ. Ψο ζργο, λοιπόν, του χριςτιανοφ ςε ζνα τζτοιο κόςμο είναι πρϊτα να ςυντθριςει, να ςυγκρατιςει από τθ ςιψθ και τθν αποςφνκεςθ. Ρα προωυλάξει. Ωπάρχει όμωσ και θ κετικι πλευρά. Ρα δίνει γεφςθ, να χαρίηει ςτθ ηωι τθν πνευματικι και θκικι τθσ διάςταςθ. Τλθ θ ατομικι και εκκλθςιαςτικι ευςζβεια ςυγκεντρϊνεται ςτθ διπλι προςπάκεια να αωαιρείται κακό (άςκθςθ) και να προςτίκεται καλό (ζργα κοινωνίασ και αγάπθσ). Ξαταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί ο Χριςτόσ εχρθςιμοποίθςε τισ δφο ζννοιεσ του ωωτόσ και του άλατοσ, για να χαρακτθρίςει μ αυτζσ τουσ μακθτζσ του, κάκε χριςτιανό. ΣΤ. Νζοι, αποςτολι και πνευματικόσ Συνικωσ οι νζοι άνκρωποι δεν αιςκάνονται ότι ζχουν κάποια ιδιαίτερθ αποςτολι πζρα από το να διαβάςουν και να πετφχουν ςτο Ρανεπιςτιμιο ι να κάνουν παρζεσ ςτο ςχολείο, ςτο φροντιςτιριο, ςτο Facebook, να τα ζχουν γενικά καλά με εκείνουσ από τουσ οποίουσ εξαρτϊνται, όπωσ οι γονείσ, οι κακθγθτζσ, οι φίλοι. Αυτό είναι φυςικό για ζναν νζο, όμωσ αξίηει να ζχουμε ςτο πίςω μζροσ του μυαλοφ μασ ότι ο κάκε άνκρωποσ καλείται να ζχει και μιαν άλλθ αποςτολι. Να χτίηει τον εαυτό του με τζτοιον τρόπο ϊςτε να νιϊκει ότι θ ηωι του αξίηει, ότι ςτουσ άλλουσ μπορεί να δϊςει και όχι να τουσ χρθςιμοποιεί μόνο για να παίρνει και, κυρίωσ, ότι υπάρχει ευκφνθ για τθν πορεία τόςο ςτθσ προςωπικισ πορείασ, όςο και του κόςμου ολόκλθρου. Συνικωσ οι νζοι φορτϊνουν τισ ευκφνεσ για ό,τι γίνεται ςτουσ μεγαλφτερουσ και οι ίδιοι αιςκάνονται ότι μποροφν να χαίρονται τθ ηωι τουσ χωρίσ να νοιάηονται για τον κόςμο. Άλλοι αποφαςίηουν πριν από αυτοφσ, γι αυτοφσ. Ζτςι, παραδίδονται χωρίσ τφψεισ και ενοχζσ ςτισ απαςχολιςεισ, τισ διαςκεδάςεισ, τα πρότυπά τουσ, με αποτζλεςμα τίποτα να μθν αλλάηει. Θ Εκκλθςία λζει ότι θ αποςτολι του κάκε ανκρϊπου και μάλιςτα του νζου είναι να προςφζρει αγάπθ ςτον κόςμο, να βγαίνει από το καβοφκι του και να μοιράηεται με τον κόςμο γνϊςεισ, αρχζσ, αρετι, χαρά, ηωι. Αλλά για να γίνει αυτό, ο νζοσ χρειάηεται να μπορεί να κρίνει ςε ποιον κόςμο ηει ι καλείται να ηιςει. Και, πιςτεφοντασ ςτο Χριςτό, παίρνει δφναμθ και εμπνζεται να αγαπά. Σ αυτι τθν αποςτολι που ξεπερνά τα όρια ενόσ τόπου, θ Εκκλθςία προτείνει τθν βοικεια ενόσ προςϊπου, το οποίο ζχει ιδιαίτερθ αξία. Είναι ο πνευματικόσ, ο ιερζασ εκείνοσ που ζχει αναλάβει τθν ευκφνθ να ακοφει, να κακοδθγεί, να δίνει αγάπθ. Ασ τον αναηθτιςουμε, για να ωφελθκοφμε πραγματικά. 191

192 Συνάντθςθ 20ι Tα ςφγχρονα είδωλα και θ ςτάςθ μασ ζναντι τουσ Α. Ο Ραφλοσ και ο Βαρνάβασ ςτα Λφςτρα και τθ Δζρβθ 8 Ξαί τισ ἀνὴρ ἐν Ούςτροισ ἀδύνατοσ τοῖσ ποςὶν ἐκάκθτο, χωλὸσ ἐκ κοιλίασ μθτρὸσ αῦτοῦ ὑπάρχων, ὃσ οῦδέποτε περιπεπατήκει. 9 οὗτοσ ἤκουςε τοῦ Υαύλου λαλοῦντοσ ὃσ ἀτενίςασ αῦτῷ καὶ ἰδὼν ὅτι πίςτιν ἔχει τοῦ ςωκῆναι, 10 εἶπε μεγάλῃ τῇ ωωνῇ ἀνάςτθκι ἐπὶ τοὺσ πόδασ ςου ὀρκόσ. καὶ ἥλατο καὶ περιεπάτει. 11 οἱ δὲ ὄχλοι ἰδόντεσ ὃ ἐποίθςεν ὁ Υαῦλοσ ἐπῆραν τὴν ωωνὴν αῦτῶν Ουκαονιςτὶ λέγοντεσ οἱ κεοὶ ὁμοιωκέντεσ ἀνκρώποισ κατέβθςαν πρὸσ ἡμᾶσ 12 ἐκάλουν τε τὸν μὲν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Υαῦλον Ερμῆν, ἐπειδὴ αῦτὸσ ἦν ὁ ἡγούμενοσ τοῦ λόγου. 13 ὁ δὲ ἱερεὺσ τοῦ Διὸσ τοῦ ὄντοσ πρὸ τῆσ πόλεωσ αῦτῶν, ταύρουσ καὶ ςτέμματα ἐπὶ τοὺσ πυλῶνασ ἐνέγκασ, ςὺν τοῖσ ὄχλοισ ἤκελε κύειν. 14 ἀκούςαντεσ δὲ οἱ ἀπόςτολοι Βαρνάβασ καὶ Υαῦλοσ, διαρρήξαντεσ τὰ ἱμάτια αῦτῶν εἰςεπήδθςαν εἰσ τὸν ὄχλον κράηοντεσ 15 καὶ λέγοντεσ ἄνδρεσ, τί ταῦτα ποιεῖτε; καὶ ἡμεῖσ ὁμοιοπακεῖσ ἐςμεν ὑμῖν ἄνκρωποι, εῦαγγελιηόμενοι ὑμᾶσ ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων ἐπιςτρέωειν ἐπὶ τὸν Κεὸν τὸν ηῶντα, ὃσ ἐποίθςε τὸν οῦρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν κάλαςςαν καὶ πάντα τὰ ἐν αῦτοῖσ 16 ὃσ ἐν ταῖσ παρῳχθμέναισ γενεαῖσ εἴαςε πάντα τὰ ἔκνθ πορεύεςκαι ταῖσ ὁδοῖσ αῦτῶν 17 καίτοι γε οῦκ ἀμάρτυρον ἑαυτὸν ἀωῆκεν ἀγακοποιῶν, οῦρανόκεν ὑμῖν ὑετοὺσ διδοὺσ καὶ καιροὺσ καρποωόρουσ, ἐμπιπλῶν τροωῆσ καὶ εῦωροςύνθσ τὰσ καρδίασ ὑμῶν. 18 καὶ ταῦτα λέγοντεσ μόλισ κατέπαυςαν τοὺσ ὄχλουσ τοῦ μὴ κύειν αῦτοῖσ. 19 Επῆλκον δὲ ἀπὸ Αντιοχείασ καὶ Λκονίου Λουδαῖοι καὶ πείςαντεσ τοὺσ ὄχλουσ καὶ λικάςαντεσ τὸν Υαῦλον ἔςυραν ἔξω τῆσ πόλεωσ, νομίςαντεσ αῦτὸν τεκνάναι. 20 κυκλωςάντων δὲ αῦτὸν τῶν μακθτῶν ἀναςτὰσ εἰςῆλκεν εἰσ τὴν πόλιν, καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξῆλκε ςὺν τῷ Βαρνάβᾳ εἰσ Δέρβθν. 8 Χτο ακροατιριό τουσ, ςτα Οφςτρα, κακόταν κι ζνασ άντρασ ανάπθροσ εκ γενετισ, με αδφνατα πόδια, που δεν είχε περπατιςει ποτζ ςτθ ηωι του. 9 Αυτόσ άκουγε τον Υαφλο που μιλοφςε, κι όταν ο Υαφλοσ ζριξε το βλζμμα του πάνω του και είδε ότι ζχει τθν πίςτθ για να ςωκεί, 10 του είπε με δυνατι ωωνι: «Χικω όρκιοσ ςτα πόδια ςου». Αναπιδθςε τότε εκείνοσ κι άρχιςε να περπατάει. 11 Ψα πλικθ, όταν είδαν αυτό που ζκανε ο Υαφλοσ, άρχιςαν να 192

193 ωωνάηουν δυνατά ςτθ λυκαονικι γλϊςςα λζγοντασ: «Oι κεοί πιραν ανκρϊπινθ μορωι και κατζβθκαν ςε μασ!» 12 Ζτςι, το Βαρνάβα τον ονόμαηαν Δία και τον Υαφλο Ερμι, επειδι αυτόσ ιταν ο κφριοσ ομιλθτισ. 13 Mάλιςτα, ο ιερζασ του ναοφ του Δία, που ιταν χτιςμζνοσ μπροςτά ςτθν πόλθ τουσ, είχε ωζρει ταφρουσ και ςτεωάνια ςτισ πφλεσ και μαηί με τα πλικθ ικελε να προςωζρει κυςία ς αυτοφσ. 14 Τταν όμωσ το άκουςαν οι απόςτολοι Υαφλοσ και Βαρνάβασ, ξζςχιςαν τα ροφχα τουσ ςε ζνδειξθ διαμαρτυρίασ και όρμθςαν μζςα ςτο πλικοσ ωωνάηοντασ δυνατά 15 και λζγοντασ: «Άνδρεσ, τι είναι αυτά που κάνετε; Είμαςτε κι εμείσ άνκρωποι ομοιοπακείσ με ςασ και ςασ ωζρνουμε το χαρμόςυνο μινυμα να μεταςτραωείτε από αυτοφσ τουσ ψεφτικουσ ςτο ηωντανό Κεό, που δθμιοφργθςε τον ουρανό και τθ γθ και τθ κάλαςςα και όλα όςα υπάρχουν ς αυτά. 16 O οποίοσ ςτισ περαςμζνεσ γενιζσ επζτρεψε ςε όλα τα ζκνθ να πορεφονται το δρόμο τουσ. 17 Υαρόλο, βζβαια, που δεν άωθςε χωρίσ μαρτυρικζσ βεβαιϊςεισ τον εαυτό του και ςυνζχιςε να ευεργετεί δίνοντάσ ςασ βροχζσ από τον ουρανό, κακϊσ και εποχζσ καρποωορίασ και γεμίηοντάσ ςασ ζτςι με τροωι και με ικανοποίθςθ τισ καρδιζσ ςασ». 18 Οζγοντάσ τα, λοιπόν, αυτά, μόλισ και μετά βίασ ςταμάτθςαν τον κόςμο, ϊςτε να μθν προςωζρουν κυςία ς αυτοφσ. 19 Ξατζωκαςαν, όμωσ, κάποιοι Λουδαίοι από τθν Αντιόχεια και το Λκόνιο κι αωοφ ζπειςαν τα πλικθ, λικοβόλθςαν τον Υαφλο και νομίηοντασ πωσ πζκανε, τον ζςυραν ζξω από τθν πόλθ. 20 Kι όταν κατόπιν τον περικφκλωςαν οι μακθτζσ, ςθκϊκθκε και μπικε ςτθν πόλθ. Kαι τθν άλλθ μζρα ξεκίνθςε μαηί με το Βαρνάβα για τθ Δζρβθ. (Ρράξ. 14, 8-20) Β. Ερμθνευτικά ςχόλια Οι κεοί πιραν ανκρϊπινθ μορφι: Σ Υαφλοσ και ο Βαρνάβασ ζγιναν δεκτοί ωσ κεοί. Χτθν εποχι μασ «κεοφσ» αποκαλοφμε τουσ αςτζρεσ τθσ showbiz. Θκοποιοί, τραγουδιςτζσ, παρουςιαςτζσ ανάγονται ςε είδωλα τθσ νεολαίασ και αποκεϊνονται από παιδιά και εωιβουσ. Αωίςεσ τουσ γεμίηουν τουσ τοίχουσ νεανικϊν δωματίων, οι δίςκοι τουσ γίνονται ανάρπαςτοι και οι ταινίεσ του Hollywood κόβουν εκατομμφρια ειςιτιρια από τθν πρϊτθ θμζρα προβολισ τουσ. Σι celebrities γίνονται fashion icons και δθμιουργοφν μόδεσ όχι μόνο ντυςίματοσ αλλά ενόσ γενικότερου τρόπου ηωισ. Σε ζνδειξθ διαμαρτυρίασ: ο Υαφλοσ και ο Βαρνάβασ αρνικθκαν τισ τιμζσ που τουσ προςζωεραν ςτα Οφςτρα. Υοιοσ από εμάσ όμωσ ςιμερα κα ζκανε κάτι τζτοιο; Ξακθμερινά βλζπουμε ςτθν τθλεόραςθ ανκρϊπουσ που χάνουν τθν αξιοπρζπεια τουσ για να απολαφςουν 5 λεπτά δθμοςιότθτασ. Άνκρωποι που προβάλλονται όχι για τθ δουλειά τουσ ι τα ταλζντα τουσ αλλά για τθν προςωπικι τουσ ηωι, ζχουν κατακλίςει τα ΠΠΕ. Ψραγουδιςτζσ και θκοποιοί για να προωκιςουν τισ δουλειζσ τουσ, προκαλοφν με τισ εμωανίςεισ τουσ και καλοφν τισ κάμερεσ ςε κάκε δθμόςια εμωάνιςθ τουσ. Άλλεσ ωορζσ πάλι παίηουν «κρυωτό» με τουσ παπαράτςι και αν κάποιοσ ωωτογραωίςει κάποια προςωπικι τουσ ςτιγμι καταωεφγουν ςε μθνφςεισ μόνο και μόνο για να ακουςτεί ακόμθ περιςςότερο το όνομα τουσ. Από αυτοφσ τουσ ψεφτικουσ ςτο ηωντανό Κεό: όπωσ και ςτα Οφςτρα, ζτςι και εμείσ ςιμερα ζχουν ςτρζψει τθν προςοχι μασ ςε άλλουσ «κεοφσ». Ψο χριμα, θ διαςθμότθτα, θ εξουςία, οι πολυτζλειεσ ζχουν γίνει ςτόχοι ηωισ. Θκοποιοί, τραγουδιςτζσ, ακλθτζσ λαμβάνουν τιμζσ αντάξιεσ κεϊν και γίνονται πρότυπα μιασ και ζχουν καταωζρει να αποκτιςουν όλα τα παραπάνω. Λικοβόλθςαν τον Ραφλο: ο Υαφλοσ τθ μια ςτιγμι αποκεϊκθκε και τθν άλλθ αντιμετωπίςτθκε ςαν κοινόσ εγκλθματίασ. Θ απότομθ αλλαγι των κατοίκων ςτα Οφςτρα κυμίηει τον τρόπο που αντιμετωπίςτθκε και ο ίδιοσ ο Χριςτόσ ςτα Λεροςόλυμα. Χτθν είςοδο του Ψον υποδζχτθκαν ςαν βαςιλιά και ςτθ ςυνζχεια Ψον βαςάνιςαν και Ψον ςταφρωςαν. Πιπωσ όμωσ δεν γίνεται το ίδιο και με τουσ ςθμερινοφσ «κεοφσ»; Θ βιομθχανία τθσ showbiz τθν μια μζρα μπορεί να κάνει ζναν άνκρωπο από τθ μια μζρα ςτθν άλλθ διάςθμο και τθν επόμενθ μζρα, τον επόμενο χρόνο να μείνει ςτο περικϊριο των ΠΠΕ με αποτζλεςμα να ξεχαςτεί εντελϊσ από το κοινό. Γ. Κάνοντασ ςζρφινγκ ςτο Λντερνζτ Hatsune Miku: όταν ο ςταρ απλά δεν υπάρχει! Θ Hatsune Miku είναι μια διάςθμθ star ςτθ μακρινι Λαπωνία. Γνωρίηει επιτυχία παραπλιςια των δικϊν μασ Ψάμτα, Βανδι κ.τρ. (και τα ρζςτα). Είναι περίπου 16 ετϊν. Χυνικωσ ζχει τα μαλλιά τθσ βαμμζνα πράςινα, αν και όχι πάντα. Είναι πάντα 193

194 χαροφμενθ, ζχει εξαιρετικι ωωνι που δεν κάνει το παραμικρό λάκοσ, και Ξαι πραγματικά, κυριολεκτικά, δεν υπάρχει αωοφ είναι ολόγραμμα! Δθμιοφργθμα τθσ Crypton Media, θ Hatsune Miku αποτελεί ζνα ςυνδυαςμό διαωορετικϊν τεχνολογιϊν που ςε ςυνεργαςία δθμιουργοφν μια εικονικι περςόνα, προβάλλοντασ επί ςκθνισ ζνα πλάςμα που κα περίμενε κανείσ να ςυναντιςει ςτον κόςμο των anime. Θ Hatsune Miku δεν ζχει καν ανκρϊπινεσ αναλογίεσ αλλά το κλαςςικά αςφμετρο κεωάλι με τα μεγάλα μάτια που χαρακτθρίηουν τα περιςςότερα Αςιατικά comics και anime. Θ τζλεια ωωνι τθσ οωείλεται ςτο Vocaloid voice synthesizer τθσ Yahama και αντίκετα με άλλουσ τραγουδιςτζσ, δεν χρειάηεται τθν παραμικρι επζμβαςθ ι διόρκωςθ, αωοφ παράγεται τζλεια εξαρχισ! Ππορεί, όμωσ, να είναι εντελϊσ μα εντελϊσ virtual (τϊρα, πόςο virtual μπορεί να είναι κάτι που κινείται ανάμεςα μασ ςτον κόςμο μασ, δεν το γνωρίηουμε), αλλά ζχει μιλιοφνια πραγματικότατων οπαδϊν που ξεςαλϊνουν ςε κάκε ςυναυλία τθσ! Τπωσ βλζπετε και ςτα βιντεάκια, μιλάμε για κανονικότατεσ ςυναυλίεσ, ακριβϊσ όπωσ κα περίμενε κανείσ από τθ Madonna, τθ Britney Spears, τον Ψζρρθ Χρυςό. Υάμε ςτοίχθμα πωσ κα υπάρχουν ακόμθ και θ κλαςςικζσ λιποκυμίεσ, θ μανία να αγγίξουν τον -ςτθν προκειμζνθ περίπτωςθ- ανζγγιχτο star, οι ωανατικοί που προςπακοφν να τρυπϊςουν backstage (για να αγγίξουν τουσ ςκλθροφσ τθσ δίςκουσ;!). Ξατά πόςο, όμωσ, πρόκειται για Αςιατικό ωαινόμενο ι για ζνα νζο paradigm shift ςτο τι είναι star ; Ζςτω πωσ κάτι τζτοιο ερχόταν προσ τα μζρθ μασ. Ξάντε παφςθ για λίγο και ςκεωκείτε το: αν ζνα ολόγραμμα μποροφςε να δϊςει αψεγάδιαςτεσ ερμθνείεσ, είχε τθν τζλεια εμωάνιςθ (ξεχάςτε τθ Miku με τα anime πρότυπα ομορωιάσ και ςκεωκείτε ζνα ρεαλιςτικό rendering Ευρωπαϊκισ υπεργκόμενασ ι υπεργκόμενου), ακόρεςτθ ενζργεια, και τραγοφδαγε τθν καλφτερθ εκδοχι των αγαπθμζνων ςασ τραγουδιϊν Ψι κα ςασ εμπόδιηε από το να πάρει τθ κζςθ του/τθσ αγαπθμζνθσ ςασ star ; Πιπωσ το ότι δεν ζχει ψυχι ; Ζλα, να μθν ακοφω αθδίεσ ;-P Γιατί δεν χάνει τα κιλά θ Ζλενα Ραπαρίηου; Δεν υπάρχει γυναίκα ςτον πλανιτθ Γθ που δεν κζλει να χάςει τα περιττά κιλά τθσ. Είναι κζμα αιςκθτικισ. Για να νιϊκει ςζξι, ποκθτι... Για να μπορεί να ωοράει τα ροφχα που κζλει... Για να νιϊκει όμορωα. Είναι και κζμα αίςκθςθσ. Δεν νιϊκεισ καλά. Ριϊκεισ βαριά. Σι κινιςεισ δυςκολεφουν, θ ανάςα βαραίνει. Ακόμα και δφο παραπανίςια κιλά ενοχλοφν. Υόςο μάλλον τα πζντε, τα δζκα... Θ Ζλενα Υαπαρίηου δθλϊνει ότι δεν ζχει πρόβλθμα, ότι τθσ αρζςει. Ξατανοθτό. Ζνα τζλεια γυμναςμζνο και αδφνατο ςϊμα κζλει κόπο να διατθρθκεί. Ξαι είναι ωυςικό να κουραςτείσ. Είναι ανκρϊπινο να κελιςεισ να απελευκερωκείσ, να αωεκείσ, να απολαφςεισ ό, τι και όλοι οι άνκρωποι. Ψα γλυκά, τα ωαγθτά, τουσ πειραςμοφσ ςτον ουρανίςκο, τθν θδονι τθσ γεφςθσ... Ψθσ αρζςει το καλό ωαγθτό τθσ Ζλενασ ενϊ απολαμβάνει και τθ ςυντροωιά του ποτοφ. Ξι ωσ γνωςτόν το ωαγθτό παχαίνει και οι ςυνζπειεσ του αλκοόλ ςτον οργανιςμό μασ είναι θ κατακράτθςθ υγρϊν και τα περιττά κιλά επίςθσ. Εγϊ είμαι τραγουδίςτρια, δεν είμαι μοντζλο διλωνε ςτισ 13 Απριλίου 2010 θ 27χρονθ τότε Ζλενα για τα παραπανιςια κιλά τθσ ςτο περιοδικό People. Αυτό που ζχει ςθμαςία για μζνα είναι να γυμνάςω τθ ωωνι μου πρϊτα και μετά το ςϊμα μου. Σκ. Ασ μθν ξεχνάμε όμωσ ότι θ Ζλενα είναι ζνα pop idol και όχι μια απλι τραγουδίςτρια. Ζχει ωωνάρα, αλλά θ καριζρα τθσ δεν ςτθρίχτθκε μόνο ςε αυτό το ταλζντο τθσ. Χτθρίχτθκε και ςτθν εικόνα. Χτο ντφςιμο, ςτθν κίνθςθ, ςτον τςαμπουκά τθσ παρουςίασ τθσ, ςτο δυναμιςμό που πατάει τα ψθλοτάκουνα. Αυτό είναι pop είδωλο. Ιχοσ και εικόνα ςε ζνα! Σ ςυνδυαςμόσ που ςκοτϊνει. Θ τωρινι εικόνα τθσ Ζλενασ ςε αντίκεςθ με αυτι που μασ ενκουςίαηε μασ προκαλεί αμθχανία. Μςωσ γιατί μασ υπενκυμίηει ξαωνικά ότι είναι άνκρωποσ. Ττι είναι ευάλωτθ, ότι ζχει ανκρϊπινεσ αδυναμίεσ, ότι αποωάςιςε κι εκείνθ να ηιςει και εκτόσ ςκθνισ. Ξαι αντιδράςαμε. Γιατί μασ υπενκφμιςε ότι είναι άνκρωποσ. Ξαι δεν κζλαμε. Ψθ κζλαμε Κεά! Χωρίσ αδυναμίεσ. Άτρωτθ. Pop idol! Παγικι εικόνα... Αωφςικεσ απαιτιςεισ, κα μου πεισ! Ωποςυνείδθτεσ, κα ςου απαντιςω. Τλοι αγαπάμε τθν Ζλενα. Ακόμα απολαμβάνουμε τθ ωωνι τθσ, τισ μουςικζσ τθσ, το δυναμιςμό τθσ. Ψο ότι αποδείχτθκε άνκρωποσ τθν ζωερε πιο κοντά μασ, τθν ζκανε πιο οικεία ςτο μυαλό μασ και αυτό μασ ενόχλθςε καταβάκοσ, γιατί οι άνκρωποι ζχουν ανάγκθ από είδωλα, ζχουν ανάγκθ από ςταρ! Θ Patty και ο ελλθνικόσ πάτοσ! Γράωει θ Ζρςθ Ραϊπλι 194

195 Υοιο ιταν το πιο ςυνταρακτικό γεγονόσ που «ταρακοφνθςε» ολόκλθρθ τθν Ελλάδα το Χάββατο 11 Δεκεμβρίου; Ανακοινϊκθκε από τθν κυβζρνθςθ ότι από το νζο ζτοσ κα απαλλαγοφμε από το Πνθμόνιο και το ΔΡΨ; Ττι κα αυξθκοφν οι ςυντάξεισ; Ι μιπωσ ότι όλα πάνε κατ ευχιν και ότι αλλάηουμε και δεν βουλιάηουμε; Υαιδιά αν είναι δυνατόν να μθν γνωρίηεται ότι το Χάββατο που μασ πζραςε ιρκε ςτθν Ελλάδα θ Laura Natalia Esquivel. Ψι;;; δε ςασ λζει κάτι αυτό το όνομα; Κα ςασ βοθκιςω λίγο θ μικρι Laura Natalia Esquivel, είναι το κορίτςι με τα ςιδεράκια και τα μεγάλα γυαλιά, που υποδφεται τθν Patty ςτθν ομϊνυμθ ςειρά του mega. Εντάξει, για να είμαι ειλικρινισ, κζλοντασ και μθ από τθν πολφ διαωιμιςθ και τθν προβολι που γίνεται για τθ ςυγκεκριμζνθ ςειρά, κάτι γνϊριηα. Γι αυτό όμωσ που δεν είχα ιδζα, ιταν ο πα-νι-κόσ που ζγινε το Χάββατο ςτο αεροδρόμιο «Ελευκζριοσ Βενιηζλοσ» κατά τθν άωιξθ τθσ μικρισ θκοποιοφ. Τταν τθν Ξυριακι άνοιξα τθν τθλεόραςθ και είδα τα ςχετικά ρεπορτάη, με ςυγχωρείτε αλλά ωρίκαρα! Υαιδάκια θλικίασ από 8-15 χρονϊν με τουσ γονείσ τουσ περίμεναν εναγωνίωσ-και αρκετζσ ϊρεσ- για τον ερχομό τθσ Patty, προκείμενου να καταωζρουν να βγουν μαηί τθσ μια ωωτογραωία και να πάρουν ζνα αυτόγραωο. Ξαι εδϊ είναι που λεσ ότι θ χαρά των παιδιϊν ςυγχωρείται και δικαιολογείται λόγο θλικίασ, αλλά πραγματικά μερικζσ εικόνεσ μαρτυροφςαν ότι οριςμζνεσ μθτζρεσ και γιαγιάδεσ που ςυνόδευαν τα παιδιά, ιταν περιςςότερο χαροφμενεσ από τα ίδια τα παιδιά! Για να μθν πω πωσ θ εικόνα μαρτυροφςε και μια υπερθωάνεια των γονιϊν που ζωεραν τα παιδιά τουσ να καμαρϊςουν από κοντά το είδωλό τουσ. Ξαι που δεν εμωανίςτθκε θ μικρι Patty από τθ ςτιγμι που πάτθςε το πόδι τθσ ςτθν Ελλάδα. Υιρε όλεσ τισ εκπομπζσ ςε όλα τα κανάλια «ςβάρνα». Αρχικά, λίγεσ ϊρεσ μετά τθν άωιξι τθσ το Χάββατο ςτθν Ακινα, εμωανίςτθκε ςε γνωςτό πολυκατάςτθμα ςτον Υειραιά, όπου τθσ απενεμικθ βραβείο για το 11 ωορζσ ναι, καλά διαβάςατε- πλατινζνιο δίςκο που περιλαμβάνει τα τραγοφδια τθσ ςειράσ. Θ είςοδοσ για το κοινό ιταν ελεφκερθ, οπότε καταλαβαίνετε τι ζγινε Σι μικροί καυμαςτζσ τθσ Patty είχαν «κρεμαςτεί» όςο πιο κοντά γινόταν ςτθν ςκθνι για να τθν δουν και να τθν αποκανατίςουν, ενϊ αυτό που μου ζκανε τρομερι εντφπωςθ ιταν ότι από τον πιο μικρό μζχρι τον πιο μεγάλο (βλζπε γονείσ των παιδιϊν), τραγουδοφςαν χωρίσ να ξεχάςουν οφτε ζνα «και». Θ γλυκιά κοπελίτςα τα χάςε μπροςτά ςτισ γνϊςεισ των Ελλθνόπουλων! Ψθν Ξυριακι ευτυχϊσ- είχαμε τθν ευκαιρία να τθν «καυμάςουμε» και πάλι ςτθν τθλεοπτικι εκπομπι του mega «Just the two of us». Εκεί, τραγοφδθςε ςτο stage με τον παρουςιαςτι τθσ εκπομπισ Γιϊργο Ξαπουτηίδθ και αργότερα ακολοφκθςε και μια ςυνζντευξθ από τθν οποία μάκαμε πωσ θ 16χρονθ Laura ζγινε ζνα μεγάλο «αςτζρι». Φυςικά, και εκεί το κοινό τθσ παραλθροφςε. Σφτε θ ίδια δεν πίςτευε ςτα μάτια τθσ ότι κα τυγχάνει τζτοιασ υποδοχισ. Ξαι τθν επομζνθ, ιρκε το «Υρωινό μου» με τον Γιϊργο Οιάγκα και τθ Φαίθ Χκορδά ςτο «Πεγάλο Ξανάλι». Ξαμιά εκατοςτι πιτςιρίκια ιταν καλεςμζνα το πρωί τθσ Δευτζρασ ςτθν εκπομπι, περιμζνοντασ με ανυπομονθςία να δουν το ίνδαλμά τουσ. Ψα περιςςότερα ιταν κάτω των 12 ετϊν και, προωανϊσ, απουςίαηαν από το ςχολείο με τισ ευλογίεσ των γονιϊν τουσ. Για τθν ακρίβεια, δεν ιταν απλϊσ 100 παιδιά, αλλά περίπου 100 τυχερά παιδιά, από όλθ τθν Ελλάδα, που κλθρϊκθκαν ανάμεςα ςε και πλζον πιτςιρίκια που είχαν πάρει μζροσ ςτον ςχετικό διαγωνιςμό. Ζπειτα, το πάρτι ςυνεχίςτθκε το απόγευμα ςτθν εκπομπι τθσ Ψατιάνασ Χτεωανίδου ςτο Star. Ζλεοσ Τχι, δεν ζχω κάποιο πρόβλθμα με τθν κοπζλα, οφτε τθ ηθλεφω. Υροσ Κεοφ! Μςα- ίςα που τθν βρικα πολφ γλυκιά και προςγειωμζνθ, παρόλο αυτόν τον πανηουρλιςμό που επικρατεί γφρω τθσ. Ψο κζμα δεν ιταν θ δικαιολογθμζνθ επαναλαμβάνω- χαρά και θ- μθ δικαιολογθμζνθ κατά τθ γνϊμθ μου- απουςία των παιδιϊν από το ςχολείο. Ψο ηιτθμα ςτθν προκειμζνθ περίπτωςθ ιταν θ πλιρθσ κατάρρευςθ των προςχθμάτων. Ζνα μεγάλο κανάλι δεν δίςταςε να ωζρει μακθτζσ ςτο ςτοφντιο και να οργανϊςει το πάρτι τθσ Patty τθν ϊρα των μακθμάτων και όχι το Χαββατοκφριακο. Ξαι το χειρότερο και εξωωρενικό ςυνάμα; όλα αυτά ζγιναν με τθν μεγάλθ ςυγκατάκεςθ των γονιϊν. Σ ελλθνικόσ παιδαγωγικόσ πάτοσ ςτο μεγαλείο του! Δ. Ζνα πρόςωπο που δεν ζγινε είδωλο, αλλά ζδωςε νόθμα ςτθ ηωι του και ςτθ ηωι του κόςμου 195