AB. Cando, pola contra, se toma B como orixe e A como extremo, o segmento

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "AB. Cando, pola contra, se toma B como orixe e A como extremo, o segmento"

Transcript

1 VECTORES Índce. Vecores.... Operacóns con ecores en forma gráfca.... Combnacóns lneas de ecores..... Bases e coordenadas dun ecor Operacóns con ecores expresados polas súas coordenadas Produo escalar de dous ecores Oura formulacón do produo escalar Aplcacóns do produo escalar Produo ecoral Produo mxo de res ecores.... Vecores Chámase ecor a un segmeno orenado de exremos A e B. Cando se consdera a orenacón de A a B, é dcr, A é a orxe e B o exremo, smbolízase o segmeno por AB. Cando, pola conra, se oma B como orxe e A como exremo, o segmeno smbolízase porba. As caraceríscas dun ecor son res: Módulo de AB: é a dsanca enre A e B. O módulo do ecor AB smbolízase por AB. Dreccón de AB: é a reca que conén os punos A e B ou calquera reca paralela a ela. Sendo: en odo segmeno de exremos A e B caben dous sendos, o que a de A a B e o que a de B a A. Como se defnu a dreccón dun ecor como a reca que conén ao ecor ou calquera oura reca paralela a ela, pódense aopar dous ecores, AB e A B, que eñen o mesmo módulo, dreccón e sendo, al como se e na maxe. Nesa suacón dse que AB A B. Ha moos ecores que son guas a AB. Se odos son guas, non en moa mporanca cal é a orxe dun ecor, senón o seu módulo, dreccón e sendo; por esa razón a odos os ecores que eñen o mesmo módulo, dreccón e sendo que AB adóanse smbolzar por unha lera mnúscula cunha frecha enrba, por exemplo. Que son AB e A B de? Pódese dcr que son localzacóns do ecor, unha con orxe en A e oura en A'. En calquera

2 puno do espazo pódese suar unha localzacón de sempre que eña o mesmo módulo, dreccón e sendo. A parr de agora, falarase ndsnamene de ecores smbolzados por unha lera u, como das súas localzacóns nun puno do espazo deermnado AB, CD.. Operacóns con ecores en forma gráfca Mulplcacón dun ecor por un número Se dado un ecor se mulplca por obense o ecor que grafcamene erá dobre lonxude de. Se se mulplca por obense que en sendo oposo a. Se se mulplca por obense, cuxo módulo será a meade. Na maxe debuxáronse amén e 4. Resumndo, se se mulplca un número m polo ecor obense un noo ecor m coas segunes caraceríscas: O módulo de m é gual ao alor absoluo de m polo módulo de : m m. A dreccón de m é a mesma que a de. O sendo de m é o mesmo que o de se m > 0; cando m < 0, o sendo de m é oposo a. Ao mulplcar 0 por obense o ecor cero, 0, é dcr, 0 0. O ecor 0 é aquel no que concden orxe e exremo. As súas localzacóns son do po AA BB CC, por suposo non en dreccón, e o módulo é cero. Suma de ecores A suma dos ecores e é ouro, que se smbolza por +, e obense de dúas formas. Unha forma, consruíndo o paralelogramo de lados e, enón a dagonal do paralelogramo será o ecor +, como se e na maxe da esquerda. Ouro modo de sumar ecores consse en razar con orxe no exremo de e segudamene unr a orxe de co exremo de. O resulado amén é +. Na maxe da derea ese como se fa esa suma. Os dous modos de sumar ecores ndcan que a suma de ecores é unha operacón conmuaa.

3 Resa de ecores A dferenza dos ecores e,, é un ecor que sumado con dá. É dcr, + ( ). Na maxe debuxouse o únco ecor que cumpre esa condcón:. Propedades das operacóns con ecores As operacóns con ecores erfcan as segunes propedades: Asocaa: (u + ) + u + ( + ). É dcr, pódense sumar más de dous ecores. Conmuaa: u + + u. Exsenca de elemeno neuro: Exse un ecor, o ecor cero, 0, al que, 0 + u u + 0 u, para calquera ecor u. Exsenca de elemeno oposo: Dado un ecor calquera u, exse ouro ( u ), chamado ecor oposo, co mesmo módulo e dreccón, pero dsno sendo que o prmero, al que, u + ( u ) 0. É dcr, ao sumarlle a un ecor u o seu oposo u obense o ecor 0. Asocaa para a mulplcacón por números reas: m (nu ) (m n)u, para m e n números reas. Dsrbuas: (m + n)u m u + n u e m (u + ) m u + n, dsrbua respeco á suma de números e dsrbua respeco á suma de ecores. Mulplcacón pola undade: u u.. Combnacóns lneas de ecores Unha combnacón lneal dos ecores u, u, u,..., u n é unha expresón do po u + u + u n u n, onde,,..., n son números reas chamados coefcenes da combnacón lneal. Por exemplo, dados os ecores u, e, a expresón u + 4 é unha combnacón lneal. Un conxuno de ecores { u, u, u,..., u n } é lnealmene dependene se enre eles ha algún que é combnacón lneal dos demas. Pola conra, un conxuno de ecores é lnealmene ndependene se nngún deles pódese expresar como combnacón lneal dos demas. Ha un crero para deermnar se un conxuno de ecores,,..., n é lnealmene dependene ou non. Se exse unha combnacón lneal, cos coefcenes non odos nulos, que conduce ao ecor 0, enón os ecores son lnealmene dependenes. Pola conra, se a únca combnacón lneal que conduce ao ecor 0 é a que en odos os coefcenes nulos, enón son lnealmene ndependenes.

4 Exemplos: Dous ecores da mesma dreccón son lnealmene dependenes. Se u e eñen a mesma dreccón, enón u, sendo un número dsno de cero. A expresón u 0 é unha combnacón lneal de coefcenes non nulos que dá o ecor 0. Dous ecores do espazo, u e, de dsna dreccón son lnealmene ndependenes. Ao er dsna dreccón non ha nngún número que cumpra a gualdade u. Logo a únca posbldade de que u + 0, é que 0. Os ecores son lnealmene ndependenes. Tres ecores coplanaros (no mesmo plano) u, e son lnealmene dependenes. Trazados coa mesma orxe, como se e na maxe, sempre se pode poñer un deles, nese caso, como suma de múlplos de u e. É dcr, u + u + 0. Tres ecores do espazo, u, u e u, non coplanaros son lnealmene ndependenes. Ao non esar nngún deles no plano dos ouros dous, non ha posbldade de expresar calquera deles como combnacón lneal dos ouros dous. Dados res ecores do espazo, u, u e u, non coplanaros, calquera ouro ecor do espazo pódese expresar como combnacón lneal deles. Se se debuxan odos coa mesma orxe, podería darse unha suacón como a da maxe. Obsérase que o ecor pódese escrbr como suma do ecor u + u co ecor u. É dcr, u + u + u... Bases e coordenadas dun ecor Un conxuno de res ecores, u, u e u, como o dos dous úlmos exemplos anerores, cumpre dúas condcóns: son lnealmene ndependenes e calquera ouro ecor pódese escrbr como combnacóns lneas deles. Un conxuno que cumpra esas condcóns chámase unha base dos ecores do espazo. Tres ecores u, u e u non nulos e non coplanaros forman unha base dos ecores do espazo. Dada unha base B { u, u, u } calquera ecor pódese poñer de forma únca como combnacón lneal da base. u + u + u Aos números,, denomínaselles coordenadas de respeco á base ou compoñenes do ecor respeco á base e como son úncas, unha ez fxada a base, o ecor exprésase así: (,, ). 4

5 Se u + u 4u, enón pódese expresar así: (,, 4). Aos números (,, 4) chámaselles coordenadas ou compoñenes do ecor respeco á base { u, u, u }. Os ecores do espazo poden er moas bases, pero odas eñen o mesmo número de ecores. Ha unha base dos ecores do espazo especalmene ulzada. Smbolzarase por {,, } e son ecores perpendculares enre s, e odos eñen o mesmo módulo; módulo que se oma como undade de lonxude. A esa base chámaselle base oronormal. A parr de agora supoñerase que os ecores do espazo esán referdos á base {,, }. Exemplo: Dada a base B {,, }, achar as coordenadas de, e con respeco á base B. Expresaranse, e como combnacón lneal dos ecores da base: , logo (, 0, 0) , logo (0,, 0) , logo (0, 0, ).. Operacóns con ecores expresados polas súas coordenadas Todas as operacóns que se fxeron con ecores dunha forma gráfca poden facerse numercamene coas súas coordenadas. Se u (x, y, z ) e (x, y, z ), enón a suma expresarase así: u + (x, y, z ) + (x, y, z ) (x + x, y + y, z + z ) O produo por un número m exprésase por: mu m(x, y, z ) (mx, my, mz ) Unha combnacón lneal de u e con coefcenes m e p, ndícase como: mu + p m(x, y, z ) + p(x, y, z ) (mx + px, my + py, mz + mz ) De agora en dane oda relacón gráfca enre ecores expresarase nunha relacón alxébrca enre as súas coordenadas. Exemplos: Se u (, 0, ) e (, 4, ), deermnar as coordenadas de: a) u, b), c) u + 4, d) u, e) u, f) u a) u (, 0, ) (9, 0, 9) b) (, 4, ) c) u + 4 (, 0, ) + 4(, 4, ) (, 6, ) d) u (, 4, ) (, 0, ) ( 4, 4, 4) e) u (, 0, ) (, 4, ) (4, 4, 4) f) u (, 0, ) (, 4, ) (9,, 9) Dados os ecores u (,, ), (,, ), (0,, ), e ( 4, 0, 0), expresar como combnacón lneal de u, e. Téñense que achar res números a, b e c ales que au + b + c. 5

6 Pasando a coordenadas esa gualdade ecoral obense: ( 4, 0, 0) a(,, ) + b(,, ) + c(0,, ) a b 4 Igualdade que conduce ao ssema: a b c 0. a b c 0 Cuxas solucóns son: a, b e c 4. Ao expresar os ecores polas súas coordenadas, resula mo fácl esudar a dependenca e ndependenca lneal dun conxuno de ecores. Dado un conxuno de ecores,,..., r para pescudar se son lnealmene dependenes, ou non, pódese formar unha marz coas súas coordenadas, omándoas como flas. O rango desa marz ndcará se son lnealmene dependenes ou non o son. Cando o rango é gual ao número de flas, os ecores son lnealmene ndependenes; cando o rango é menor que o número de flas, serán lnealmene dependenes. En resumo, dados os ecores u (u, u, u ), (,, ) e (,, ): u e lnealmene dependenes u e eñen a mesma dreccón ou u u u rango u e lnealmene ndependenes u e eñen dsna dreccón ou u u u rango u, e lnealmene dependenes u, e eñen a mesma dreccón ou u u u rango u, e lnealmene dependenes u, e coplanaros ou u u u rango < u, e lnealmene ndependenes u, e non coplanaros ou u u u rango Caro ecores no espazo sempre son lnealmene dependenes porque a marz que se forme coas súas coordenadas non pode er más de res columnas e o rango desa marz non pode ser, porque o número de flas e columnas lnealmene ndependenes concden, maor que res. 6

7 Exemplo: Deermnar se os ecores u (,, ), (4, 5, 6) e (7, 8, 9) son lnealmene dependenes e, se o son, achar unha combnacón lneal de eles que dea o ecor 0. Un modo de facelo podería ser calcular o rango de 4 5 6, e se é menor que, resoler o ssema: a(,, ) + b(4, 5, 6) + c(7, 8, 9) (0, 0, 0). Graduando a marz 4 5 6, ao mesmo empo que se calcula o rango, deermínase, se é o caso, unha combnacón lneal das flas que dea (0, 0, 0). Procederase así: u u u u 0 6 4u u u 8u u 0 6 4u u Obsérase que o rango da marz é, número de flas non nulas que en a marz graduada correspondene; son polo ano lnealmene dependenes. Ademas unha combnacón lneal que nos dea o ecor cero será: u Produo escalar de dous ecores Chámase produo escalar dos ecores (,, ) e (,, ) respeco á base B {,, }, e smbolízase por, ao número real: + + Da defncón dedúcense con facldade as segunes propedades: Conmuaa:. É edene que Dsrbua: ( + ) +. Se se expresan os ecores polas súas coordenadas, resula: (,, ) ( +, +, + ) ( + ) + ( + ) + ( + ) ( + + ) + ( + + ) + ( ) ( ) ( ), sendo un número dsno de cero. Non se cumpre a propedade asocaa para res ecores. É fácl er que ( ) ( ) ; no prmero caso resula un ecor paralelo a e no segundo, paralelo a. Mulplcacón polo ecor 0 (0, 0, 0):

8 Para odo ecor 0, > 0. É edene que calquera que sexan as compoñenes de, posas ou negaas, será sempre un número poso, xa que + +. Esa consderacón erá mporanca para calcular o módulo dun ecor. 4.. Oura formulacón do produo escalar Ha oura forma de calcular o produo escalar de dous ecores e é equalene á que se u. Con ela resula más fácl esudar a perpendculardade de dous ecores, o ángulo que forman e como deermnar a proxeccón dun ecor sobre a dreccón douro. Sexan e dous ecores. Na maxe, e con orxe nun puno M, debúxase, e. No rángulo de érces MNP cúmprese o eorema do coseno: un lado ao cadrado é gual á suma dos cadrados dos ouros dous lados menos o dobre produo dos ouros dous lados polo coseno do ángulo que forman. É dcr, ense que: + cos Como, e ( ) ( ), enón ( ) ( ) + cos E operando resula: + + cos Anulando ermos oposos, queda: cos + cos ( ) cos cos O produo escalar de dous ecores é, amén, o produo dos módulos polo coseno do ángulo que forman. Esa noa defncón de produo escalar perme resoler algúns problemas xeomércos con snxeleza. 4.. Aplcacóns do produo escalar Módulo dun ecor O módulo dun ecor (,, ) é a lonxude enre a orxe e o exremo, de calquera das súas localzacóns, e én dado por. É edene que cos 0º ; en consecuenca, se 0, Vecor unaro Chámase ecor unaro ao de módulo. 8

9 Por exemplo, o ecor 4,0, é unaro poso que Coñécese que os ecores da base {,, } son unaros, pero ademas erase que dado un ecor (,, ) pódese aopar ouro de módulo paralelo a el. Se se mulplca por resula o ecor,,. Ese ecor en módulo xa que: Por exemplo, o ecor s (, 0, 4) en módulo s 0 4 s s 4,0,, que como anes se u é unaro , e o ecor Proxeccón dun ecor sobre a dreccón douro Na maxe debuxáronse dous ecores e e a proxeccón de sobre. Como no rángulo recángulo que forma coa súa proxeccón sobre cúmprese que: proxeccón de sobre cos Na fórmula cos o facor cos é a proxeccón de sobre, enón: proxeccón de sobre ou proxeccón de sobre Polo que se pode afrmar que o produo escalar de dous ecores é gual ao produo do módulo dun deles pola proxeccón do ouro sobre el. Ángulo que forman dous ecores Aínda que na epígrafe aneror debuxáronse dous ecores coa mesma orxe e calculouse a proxeccón dun sobre o ouro, aínda non se falou do ángulo que forman dous ecores. O ángulo que forman dous ecores e é o menor dos dous ángulos que deermna unha localzacón deses ecores coa mesma orxe. Na maxe obsérase que ao debuxar os ecores coa mesma orxe fórmanse dous ángulos. Un maor ou gual que 80º e ouro menor ou gual. Os ecores forman un ángulo de 0º cando eñen a mesma dreccón e sendo, menres que cando eñen a mesma dreccón e sendos oposos, o ángulo que forman é 80º. 9

10 Da fórmula cos, despexando o cos, obense: cos Exemplo: Achar o ángulo que forman os ecores (,, ) e (0, 4, ). cos de onde se pode deducr que 85º5''' ' Deermnacón da perpendculardade de dous ecores Se os dous ecores (,, ) e (,, ), forman un ángulo de 90º, é dcr, son perpendculares ou orogonas, como cos 90º 0, cumprrase que: cos 90º Polo ano, Exemplo: Achar un ecor perpendcular a (, 5, 7). O modo más snxelo de achar un ecor perpendcular a ouro é lear a ª compoñene ao lugar da ª, e a ª ao lugar da ª, co sgno cambado, e a ª conerela en 0; así: (, 5, 7) ( 5,, 0) Tamén se pode cambar a ª e a ª ou a ª e a ª e a que fala gualala a Produo ecoral Sexan (,, ) e (,, ) dous ecores referdos á base B {,, }. Chámase produo ecoral de e, e smbolízase por x, ao ecor: x +,, Como regra nemoécnca pódese poñer que x e desenolendo polos elemenos da prmera fla obense a defncón de produo ecoral. Iso é unha regra nemoécnca, non é un deermnane porque os seus elemenos son heeroxéneos: uns son números e ouros, ecores; en calquera caso, ese falso deermnane resula úl aa para facer demosracóns. 0

11 Exemplo: Dados (,, ) e (0,, 5), achar o ecor x. x ( 5) + (, 5, ) Propedades do produo ecoral x x x, x ; como un deermnane camba de sgno ao nercambar a orde de dúas lñas, é edene que o desenolemeno dos dous deermnanes anerores dará dous resulados oposos; logo x x. x 0. É obo, porque x e un deermnane con dúas flas guas é cero. x ( + ) x + x. Das propedades dos deermnanes, x ( + ) + x + x. m x x (m ). Tamén das propedades dos deermnanes, m x m m m m m m m x (m ). x é perpendcular a e perpendcular a. É edene, amén, que ( x ),, (,, ) 0; e ademas, ( x ),, (,, ) 0. Esa úlma propedade, x é perpendcular a e perpendcular a, xuno á prmera, x x, suxre a segune maxe.

12 Queda uncamene un pequeno problema, cal é o sendo de x? O que aparece na maxe ou o seu oposo? Sábese que x e x eñen sendos oposos, pero para suar eses ecores a un lado ou ouro do plano que conén a e a recórrese á regra do sacarrollas. O ecor x en o sendo do aance dun sacarrollas cando xra cara polo camño más coro. Polo ano, o ecor x ería o sendo que aparece nas maxes segundo a súa suacón. Aplcacóns do produo ecoral Anes de esudar as aplcacóns do produo ecoral ase deducr unha expresón para o módulo de x. Sábese que o módulo ao cadrado dun ecor é gual á suma dos cadrados das súas coordenadas, é dcr: + + Desenolendo e sumando + + ( + + ), e logo sacando facor común a + +, e despos a + +, resula: ( + + )( + + ) ( + + ) ( ) Como cos, onde ángulo(, ), enón obense: cos ( cos ) sen En consecuenca, sen. Como se e na maxe, a área do paralelogramo, cuxos lados son os ecores e, é o módulo do produo ecoral x. Área base alura h sen Como odo paralelogramo conérese en dous rángulos guas ao razar unha dagonal, pódese empregar a fórmula aneror para calcular áreas de rángulos cando se coñecen os ecores que consúen os lados.

13 Área rángulo Área paralelogramo de lados e Exemplo: Achar a área do paralelogramo de lados (,, 0) e (,, ). Área paralelogramo 0 0,, 5 5 undades cadradas.,, 5 6. Produo mxo de res ecores Sexan, e res ecores do espazo onde (,, ), (,, ) e (,, ). Defínese como produo mxo de, e e represénase por [,, ] ao número real ( x ). Segundo a defncón: ( x ) (,, ), +, Logo: ( x ) de(,, ) [,, ] de(,, ) Ao ser o produo mxo de res ecores gual a un deermnane de orde res, cuxas flas esán consuídas polas coordenadas dos ecores, pódense rasladar as propedades dos deermnanes ao produo mxo: ª. Se se permua a poscón de dous ecores no produo mxo, ese camba de sgno se non se permua crcularmene: [,, ] [,, ] pero [,, ] [,, ] ª. Se se mulplca un ecor por un número, o produo mxo queda mulplcado por ese número: [,, ] [,, ] ª. Se se expresa un ecor como suma douros dous, o produo mxo é gual á suma de dous produos mxos:.

14 [u +,, ] [u,, ] + [,, ] Exemplo: Calcular o produo mxo de (,, ), (,, 0) e (,, ). ( x ) de(,, ) [,, ] 0 Inerpreacón xeomérca do produo mxo Se sobre un puno P se lean os ecores,,, debuxouse na maxe adxuna, resula un paralelepípedo cuxas aresas son os res ecores. De ( x ) cosβ, sendo β ángulo de e x, e cosβ a alura, h, do paralelepípedo xa que cosβ é a proxeccón do ecor sobre o ecor x enón ense: ( x ) cosβ h alura do paralelepípedo área do paralelogramo da base olume do paralelepípedo. Como ( x ) pode ser negao e non en sendo un olume negao, pódese afrmar que o alor absoluo do produo mxo dos ecores,, é gual ao olume do paralelepípedo de aresas,,. Exemplo: Calcular o olume do paralelepípedo de aresas de (,, ), (,, 0) e (,, ). No exemplo aneror, calculouse: ( x ) de(,, ) [,, ] Volume do paralelepípedo de,, 0 undades cúbcas. Da nerpreacón xeomérca do produo mxo pódese deducr unha aplcacón neresane. Para que res ecores consúan as aresas dun paralelepípedo é ndspensable que sexan lnealmene ndependenes e so equale a que non sexan coplanaros, xa que cando son coplanaros o olume do paralelepípedo é cero. Logo se [,, ] ( x ) de(,, ) 0, os ecores,, son coplanaros. É oura forma de dcr que o deermnane dunha marz de orde res é cero se as flas ou as columnas son lnealmene dependenes. 4

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS EXERCICIOS DE REFORZO RECTAS E PLANOS Dada a recta r z a) Determna a ecuacón mplícta do plano π que pasa polo punto P(,, ) e é perpendcular a r Calcula o punto de nterseccón de r a π b) Calcula o punto

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA Maemáicas II EXERCICIOS DE ÁLXEBRA PAU GALICIA a) (Xuño ) Propiedades do produo de marices (só enuncialas) b) (Xuño ) Sexan M e N M + I, onde I denoa a mariz idenidade de orde n, calcule N e M 3 Son M

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O? EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS Representa en R os puntos S(2, 2, 2) e T(,, ) 2 Debuxa os puntos M (, 0, 0), M 2 (0,, 0) e M (0, 0, ) e logo traza o vector OM sendo M(,, ) Cal é o vector de

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 =

Διαβάστε περισσότερα

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo. XEOMETRÍA NO ESPAZO Vectores fixos Dos puntos do espazo, A e B, determinan o vector fixo AB, sendo o punto A a orixe e o punto B o extremo, é dicir, un vector no espazo é calquera segmento orientado que

Διαβάστε περισσότερα

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral, Tema 3. Espazos métricos Topoloxía Xeral, 2017-18 Índice Métricas en R n Métricas no espazo de funcións Bólas e relacións métricas Definición Unha métrica nun conxunto M é unha aplicación d con valores

Διαβάστε περισσότερα

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Tema: Enerxía 01/0/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: 1. Unha caixa de 150 kg descende dende o repouso por un plano inclinado por acción do seu peso. Se a compoñente tanxencial do peso é de 735

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE REFORZO: DETERMINANTES., calcula a matriz X que verifica A X = A 1 B, sendo B =

EXERCICIOS DE REFORZO: DETERMINANTES., calcula a matriz X que verifica A X = A 1 B, sendo B = EXERCICIOS DE REORZO: DETERMINANTES Pr A, lul riz X que verifi AX A B, sendo B ) Define enor opleenrio e duno dun eleeno nunh riz drd ) Dd riz A : i Clul o rngo, segundo os vlores de λ, de A λi, sendo

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

Procedementos operatorios de unións non soldadas

Procedementos operatorios de unións non soldadas Procedementos operatorios de unións non soldadas Técnicas de montaxe de instalacións Ciclo medio de montaxe e mantemento de instalacións frigoríficas 1 de 28 Técnicas de roscado Unha rosca é unha hélice

Διαβάστε περισσότερα

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes 1.- Distancia entre dous puntos Se A e B son dous puntos do espazo, defínese a distancia entre A e B como o módulo

Διαβάστε περισσότερα

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016 Tema 1. Espazos topolóxicos Topoloxía Xeral, 2016 Topoloxía e Espazo topolóxico Índice Topoloxía e Espazo topolóxico Exemplos de topoloxías Conxuntos pechados Topoloxías definidas por conxuntos pechados:

Διαβάστε περισσότερα

1. O ESPAZO VECTORIAL DOS VECTORES LIBRES 1.1. DEFINICIÓN DE VECTOR LIBRE

1. O ESPAZO VECTORIAL DOS VECTORES LIBRES 1.1. DEFINICIÓN DE VECTOR LIBRE O ESPAZO VECTORIAL DOS VECTORES LIBRES DEFINICIÓN DE VECTOR LIBRE MATEMÁTICA II 06 Exames e Textos de Matemática de Pepe Sacau ten unha licenza Creative Commons Atribución Compartir igual 40 Internacional

Διαβάστε περισσότερα

VII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO

VII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO VII. RETS E PLNOS NO ESPZO.- Ecuacións da recta Unha recta r no espao queda determinada por un punto, punto base, e un vector v non nulo que se chama vector director ou direccional da recta; r, v é a determinación

Διαβάστε περισσότερα

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa TRIGONOMETRIA. Calcular las razones trigonométricas de 0º, º y 60º. Para calcular las razones trigonométricas de º, nos ayudamos de un triángulo rectángulo isósceles como el de la figura. cateto opuesto

Διαβάστε περισσότερα

Tema 1 : TENSIONES. Problemas resueltos F 1 S. n S. O τ F 4 F 2. Prof.: Jaime Santo Domingo Santillana E.P.S.-Zamora (U.SAL.

Tema 1 : TENSIONES. Problemas resueltos F 1 S. n S. O τ F 4 F 2. Prof.: Jaime Santo Domingo Santillana E.P.S.-Zamora (U.SAL. Tea : TENSIONES S S u n S 4 O Probleas resuelos Prof: Jae Sano Dongo Sanllana EPS-Zaora (USL) - 8 -Las coponenes del esado de ensones en un puno son: N/ -5 N/ 8 N/ 4 N/ - N/ N/ Se pde deernar: ) Las ensones

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II PAU Código: 6 XUÑO 01 MATEMÁTICAS II (Responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio 3= puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz:

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz: NÚMEROS COMPLEXOS Páxina 7 REFLEXIONA E RESOLVE Extraer fóra da raíz Saca fóra da raíz: a) b) 00 a) b) 00 0 Potencias de Calcula as sucesivas potencias de : a) ( ) ( ) ( ) b) ( ) c) ( ) 5 a) ( ) ( ) (

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE REFORZO: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS

EXERCICIOS DE REFORZO: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS EXERCICIOS DE REFORZO: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS. ) Clul os posiles vlores de,, pr que triz A verifique relión (A I), sendo I triz identidde de orde e triz nul de orde. ) Cl é soluión dun siste hooéneo

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a Física P.A.U. ELECTOMAGNETISMO 1 ELECTOMAGNETISMO INTODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. Calcúlase a resultante polo principio de superposición. Aplícase a 2ª lei

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 1 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) Opción 1. Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os

Διαβάστε περισσότερα

VIII. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Ángulos, perpendicularidade de rectas e planos

VIII. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Ángulos, perpendicularidade de rectas e planos VIII. ESPZO EULÍDEO TRIDIMENSIONL: Áglos perpediclaridade de rectas e plaos.- Áglo qe forma dúas rectas O áglo de dúas rectas qe se corta se defie como o meor dos áglos qe forma o plao qe determia. O áglo

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS M.H.S.. 1. Dun resorte elástico de constante k = 500 N m -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase

Διαβάστε περισσότερα

Eletromagnetismo. Johny Carvalho Silva Universidade Federal do Rio Grande Instituto de Matemática, Física e Estatística. ...:: Solução ::...

Eletromagnetismo. Johny Carvalho Silva Universidade Federal do Rio Grande Instituto de Matemática, Física e Estatística. ...:: Solução ::... Eletromagnetismo Johny Carvalho Silva Universidade Federal do Rio Grande Instituto de Matemática, Física e Estatística Lista -.1 - Mostrar que a seguinte medida é invariante d 3 p p 0 onde: p 0 p + m (1)

Διαβάστε περισσότερα

Introdución ao cálculo vectorial

Introdución ao cálculo vectorial Intoducón o cálculo ectol 1 Intoducón o cálculo ectol 1. MAGNITUDES ESCALARES E VECTORIAIS. Mgntude físc é todo qulo que se pode med. Mgntudes escles son quels que están detemnds po un lo numéco epesdo

Διαβάστε περισσότερα

TEORÍA DE XEOMETRÍA. 1º ESO

TEORÍA DE XEOMETRÍA. 1º ESO TEORÍA DE XEOMETRÍA. 1º ESO 1. CORPOS XEOMÉTRICOS No noso entorno observamos continuamente obxectos de diversas formas: pelotas, botes, caixas, pirámides, etc. Todos estes obxectos son corpos xeométricos.

Διαβάστε περισσότερα

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Páxina 1 de 9 1. Formato da proba Formato proba constará de vinte cuestións tipo test. s cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Puntuación Puntuación: 0.5

Διαβάστε περισσότερα

VI. VECTORES NO ESPAZO

VI. VECTORES NO ESPAZO VI. VECTORES NO ESPAZO.- Vectores no espazo. Operacións Sexa E o espazo de pntos ordinario o intitio da xeometría elemental. Un segmento orientado AB con orixe no pnto A e extremo no pnto B recibe o nome

Διαβάστε περισσότερα

Volume dos corpos xeométricos

Volume dos corpos xeométricos 11 Volume dos corpos xeométricos Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Comprender o concepto de medida do volume e coñecer e manexar as unidades de medida do S.M.D. Obter e aplicar expresións para o

Διαβάστε περισσότερα

Determinantes. 1. Introdución. 2. Determinantes de orde dúas. 1. Introdución 2. Determinantes de orde dúas. 3.3 Determinantes de orde tres

Determinantes. 1. Introdución. 2. Determinantes de orde dúas. 1. Introdución 2. Determinantes de orde dúas. 3.3 Determinantes de orde tres Determnntes. Introducón. Determnntes de orde dús. Determnntes de orde tres. Menor complementro dun elemento. dxunto dun elemento. Determnntes de orde tres. Propeddes dos determnntes de orde tres. Rngo

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS INTRODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: a) Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. b) Calcúlase cada forza. c) Calcúlase a resultante polo principio

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 21 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os que A ten inversa.

Διαβάστε περισσότερα

Corpos xeométricos. Obxectivos. Antes de empezar. 1. Poliedros... páx. 4 Definición Elementos dun poliedro

Corpos xeométricos. Obxectivos. Antes de empezar. 1. Poliedros... páx. 4 Definición Elementos dun poliedro 9 Corpos xeométricos Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Identificar que é un poliedro. Determinar os elementos dun poliedro: Caras, arestas e vértices. Clasificar os poliedros. Especificar cando un

Διαβάστε περισσότερα

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS Páxina REFLEXIONA E RESOLVE Cónicas abertas: parábolas e hipérboles Completa a seguinte táboa, na que a é o ángulo que forman as xeratrices co eixe, e, da cónica e b o ángulo

Διαβάστε περισσότερα

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: CÁLCULO DIFERENCIAL. Deriva: a) y 7 6 + 5, b) y e, c) y e) y 7 ( 5 ), f) y ln, d) y ( 5 5 + 7) 8 n e ln, g) y, h) y n. Usando a derivada da función inversa, demostra que: a)

Διαβάστε περισσότερα

Áreas de corpos xeométricos

Áreas de corpos xeométricos 9 Áreas de corpos xeométricos Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Antes de empezar 1.Área dos prismas....... páx.164 Área dos prismas Calcular a área de prismas rectos de calquera número de caras.

Διαβάστε περισσότερα

Expresións alxébricas

Expresións alxébricas Expresións alxébricas Contidos 1. Expresións alxébricas Que son? Como as obtemos? Valor numérico 2. Monomios Que son? Sumar e restar Multiplicar 3. Polinomios Que son? Sumar e restar Multiplicar por un

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Problemas 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4,0) e B( 4,0) (en metros). Caalcula: a) o campo eléctrico en C(0,5) e en D(0,0) b) o potencial

Διαβάστε περισσότερα

A circunferencia e o círculo

A circunferencia e o círculo 10 A circunferencia e o círculo Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Identificar os diferentes elementos presentes na circunferencia e o círculo. Coñecer as posicións relativas de puntos, rectas e circunferencias.

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10 14 Hz incide, cun ángulo de incidencia de 30, sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor

Διαβάστε περισσότερα

Problemas xeométricos

Problemas xeométricos Problemas xeométricos Contidos 1. Figuras planas Triángulos Paralelogramos Trapecios Trapezoides Polígonos regulares Círculos, sectores e segmentos 2. Corpos xeométricos Prismas Pirámides Troncos de pirámides

Διαβάστε περισσότερα

Polinomios. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Polinomios... páx. 4 Grao. Expresión en coeficientes Valor numérico dun polinomio

Polinomios. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Polinomios... páx. 4 Grao. Expresión en coeficientes Valor numérico dun polinomio 3 Polinomios Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Achar a expresión en coeficientes dun polinomio e operar con eles. Calcular o valor numérico dun polinomio. Recoñecer algunhas identidades notables,

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS. 2. Dada a ecuación lineal 2x 3y + 4z = 2, comproba que as ternas (3, 2, 2

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS. 2. Dada a ecuación lineal 2x 3y + 4z = 2, comproba que as ternas (3, 2, 2 EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS Dds s ecucións seguintes indic s que son lineis: ) + + b) + u c) + d) + Dd ecución linel + comprob que s terns ( ) e ( ) son lgunhs ds sús solucións

Διαβάστε περισσότερα

Expresións alxébricas

Expresións alxébricas 5 Expresións alxébricas Obxectivos Crear expresións alxébricas a partir dun enunciado. Atopar o valor numérico dunha expresión alxébrica. Clasificar unha expresión alxébrica como monomio, binomio,... polinomio.

Διαβάστε περισσότερα

PÁGINA 106 PÁGINA a) sen 30 = 1/2 b) cos 120 = 1/2. c) tg 135 = 1 d) cos 45 = PÁGINA 109

PÁGINA 106 PÁGINA a) sen 30 = 1/2 b) cos 120 = 1/2. c) tg 135 = 1 d) cos 45 = PÁGINA 109 PÁGINA 0. La altura del árbol es de 8,5 cm.. BC m. CA 70 m. a) x b) y PÁGINA 0. tg a 0, Con calculadora: sß 0,9 t{ ««}. cos a 0, Con calculadora: st,8 { \ \ } PÁGINA 05. cos a 0,78 tg a 0,79. sen a 0,5

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10¹⁴ Hz incide cun ángulo de incidencia de 30 sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor 10

Διαβάστε περισσότερα

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Polinomios. Manexar as expresións alxébricas e calcular o seu valor numérico.

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Polinomios. Manexar as expresións alxébricas e calcular o seu valor numérico. Polinomios Contidos 1. Monomios e polinomios Expresións alxébricas Expresión en coeficientes Valor numérico dun polinomio 2. Operacións Suma e diferenza Produto Factor común 3. Identidades notables Suma

Διαβάστε περισσότερα

Problemas resueltos del teorema de Bolzano

Problemas resueltos del teorema de Bolzano Problemas resueltos del teorema de Bolzano 1 S e a la fun ción: S e puede af irm a r que f (x) está acotada en el interva lo [1, 4 ]? P or no se r c ont i nua f (x ) e n x = 1, la f unció n no e s c ont

Διαβάστε περισσότερα

Inecuacións. Obxectivos

Inecuacións. Obxectivos 5 Inecuacións Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Resolver inecuacións de primeiro e segundo grao cunha incógnita. Resolver sistemas de ecuacións cunha incógnita. Resolver de forma gráfica inecuacións

Διαβάστε περισσότερα

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS Química P.A.U. ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS CUESTIÓNS NÚMEROS CUÁNTICOS. a) Indique o significado dos números cuánticos

Διαβάστε περισσότερα

Semellanza e trigonometría

Semellanza e trigonometría 7 Semellanza e trigonometría Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Recoñecer triángulos semellantes. Calcular distancias inaccesibles, aplicando a semellanza de triángulos. Nocións básicas de trigonometría.

Διαβάστε περισσότερα

Ámbito científico tecnolóxico. Ecuacións de segundo grao e sistemas de ecuacións. Módulo 3 Unidade didáctica 8

Ámbito científico tecnolóxico. Ecuacións de segundo grao e sistemas de ecuacións. Módulo 3 Unidade didáctica 8 Educación secundaria para persoas adultas Ámbito científico tecnolóxico Módulo 3 Unidade didáctica 8 Ecuacións de segundo grao e sistemas de ecuacións Páxina 1 de 45 Índice 1. Programación da unidade...3

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

x 2 6º- Achar a ecuación da recta que pasa polo punto medio do segmento de extremos

x 2 6º- Achar a ecuación da recta que pasa polo punto medio do segmento de extremos º- Dados os puntos A(,, ), B(, 4), C( 5,, ) EXERCICIOS XEOMETRÍA Acha as coodenadas dun cuato punto D coa condición que o cuadiláteo ABCD sexa un paalelogamo º- Escibi as ecuacións paaméticas, na foma

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO PROBLEMAS CAMPO ELECTROSTÁTICO 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4, 0) e B(-4, 0) (en metros). Calcula: a) O campo eléctrico en C(0,

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Puntuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 puntos, eercicio = 3 puntos, eercicio

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2016 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2016 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 06 Código: 6 MATEMÁTICAS II (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio = 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

SOLUCIONES DE LAS ACTIVIDADES Págs. 101 a 119

SOLUCIONES DE LAS ACTIVIDADES Págs. 101 a 119 Página 0. a) b) π 4 π x 0 4 π π / 0 π / x 0º 0 x π π. 0 rad 0 π π rad 0 4 π 0 π rad 0 π 0 π / 4. rad 4º 4 π π 0 π / rad 0º π π 0 π / rad 0º π 4. De izquierda a derecha: 4 80 π rad π / rad 0 Página 0. tg

Διαβάστε περισσότερα

ECUACIÓNS, INECUACIÓNS E SISTEMAS

ECUACIÓNS, INECUACIÓNS E SISTEMAS ECUACIÓNS, INECUACIÓNS E SISTEMAS Índice 1. Ecuacións de primeiro e segundo grao... 1 1.1. Ecuacións de primeiro grao... 1 1.. Ecuacións de segundo grao.... Outras ecuacións alébricas... 5.1. Ecuacións

Διαβάστε περισσότερα

a) Calcula m de modo que o produto escalar de a( 3, 2 ) e b( m, 5 ) sexa igual a 5. ( )

a) Calcula m de modo que o produto escalar de a( 3, 2 ) e b( m, 5 ) sexa igual a 5. ( ) .. MATEMÁTICAS I PENDENTES (º PARTE) a) Calcula m de modo que o produto escalar de a(, ) e b( m, 5 ) sea igual a 5. b) Calcula a proección de a sobre c, sendo c,. ( ) 5 Se (, ) e y,. Calcula: a) Un vector

Διαβάστε περισσότερα

Caderno de traballo. Proxecto EDA 2009 Descartes na aula. Departamento de Matemáticas CPI A Xunqueira Fene

Caderno de traballo. Proxecto EDA 2009 Descartes na aula. Departamento de Matemáticas CPI A Xunqueira Fene Departamento de Matemáticas CPI A Xunqueira Fene Nome: 4º ESO Nº Páx. 1 de 36 FIGURAS SEMELLANTES 1. CONCEPTO DE SEMELLANZA Intuitivamente: Dúas figuras son SEMELLANTES se teñen a mesma forma pero distinto

Διαβάστε περισσότερα

EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS

EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS 1.- Cando un movemento ondulatorio se atopa na súa propagación cunha fenda de dimensións pequenas comparables as da súa lonxitude de onda prodúcese: a) polarización; b)

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

PAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS SATÉLITES 1. O período de rotación da Terra arredor del Sol é un año e o radio da órbita é 1,5 10 11 m. Se Xúpiter ten un período de aproximadamente 12

Διαβάστε περισσότερα

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA INTEACCIÓNS GAVITATOIA E ELECTOSTÁTICA AS LEIS DE KEPLE O astrónomo e matemático Johannes Kepler (1571 1630) enunciou tres leis que describen o movemento planetario a partir do estudo dunha gran cantidade

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 03b. Ondas

Exercicios de Física 03b. Ondas Exercicios de Física 03b. Ondas Problemas 1. Unha onda unidimensional propágase segundo a ecuación: y = 2 cos 2π (t/4 x/1,6) onde as distancias se miden en metros e o tempo en segundos. Determina: a) A

Διαβάστε περισσότερα

Problemas y cuestiones de electromagnetismo

Problemas y cuestiones de electromagnetismo Problemas y cuestiones de electromagnetismo 1.- Dúas cargas eléctricas puntuais de 2 e -2 µc cada unha están situadas respectivamente en (2,0) e en (-2,0) (en metros). Calcule: a) campo eléctrico en (0,0)

Διαβάστε περισσότερα

Introdución á análise numérica. Erros no cálculo numérico

Introdución á análise numérica. Erros no cálculo numérico 1 Introdución á análise numérica. Erros no cálculo numérico Carmen Rodríguez Iglesias Departamento de Matemática Aplicada Facultade de Matemáticas Universidade de Santiago de Compostela, 2013 Esta obra

Διαβάστε περισσότερα

1 Experimento aleatorio. Espazo de mostra. Sucesos

1 Experimento aleatorio. Espazo de mostra. Sucesos V. PROBABILIDADE E ESTATÍSTICA 1 Experimento aleatorio. Espazo de mostra. Sucesos 1 Experimento aleatorio. Concepto e exemplos Experimentos aleatorios son aqueles que ao repetilos nas mesmas condicións

Διαβάστε περισσότερα

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08 Química º Bacharelato Equilibrio químico 11/0/08 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: PROBLEMAS 1. Nun matraz de,00 litros introdúcense 0,0 10-3 mol de pentacloruro de fósforo sólido. Péchase, faise

Διαβάστε περισσότερα

Trigonometría. Obxectivos. Antes de empezar.

Trigonometría. Obxectivos. Antes de empezar. 7 Trigonometría Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Calcular as razóns trigonométricas dun ángulo. Calcular todas as razóns trigonométricas dun ángulo a partir dunha delas. Resolver triángulos rectángulos

Διαβάστε περισσότερα

f) cotg 300 ctg 60 2 d) cos 5 cos 6 Al ser un ángulo del primer cuadrante, todas las razones son positivas. Así, tenemos: tg α 3

f) cotg 300 ctg 60 2 d) cos 5 cos 6 Al ser un ángulo del primer cuadrante, todas las razones son positivas. Así, tenemos: tg α 3 .9. Calcula el valor de las siguientes razones trigonométricas reduciéndolas al primer cuadrante. a) sen 0 c) tg 0 e) sec 0 b) cos d) cosec f) cotg 00 Solucionario a) sen 0 sen 0 d) cosec sen sen b) cos

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 04. Óptica

Exercicios de Física 04. Óptica Exercicios de Física 04. Óptica Problemas 1. Unha lente converxente ten unha distancia focal de 50 cm. Calcula a posición do obxecto para que a imaxe sexa: a) real e tres veces maior que o obxecto, b)

Διαβάστε περισσότερα

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións ARTURO NORBERTO FONTÁN PÉREZ Fotografía. Ponte Coalbrookdale (Gran Bretaña, 779). Van principal: 30.5 m. Contido. Tema 5. Relacións

Διαβάστε περισσότερα

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS 1. A luz do Sol tarda 5 10² s en chegar á Terra e 2,6 10³ s en chegar a Xúpiter. a) O período de Xúpiter orbitando arredor do Sol. b) A velocidade orbital

Διαβάστε περισσότερα

ELECTROMAGNETISMO Problemas PAAU

ELECTROMAGNETISMO Problemas PAAU ELECTROMAGNETISMO Problemas PAAU XUÑO-96 PROBLEMA 2. op B Dadas as cargas puntuais q 1 = 80 µc, q 2 = -80 µc y q 3 = 40 µc situadas nos puntos A (-2,0), B(2,0) y C(0,2) respectivamente (coordenadas en

Διαβάστε περισσότερα

TRAZADOS XEOMÉTRICOS FUNDAMENTAIS NO PLANO A 1. PUNTO E RECTA

TRAZADOS XEOMÉTRICOS FUNDAMENTAIS NO PLANO A 1. PUNTO E RECTA TRAZADOS XEOMÉTRICOS FUNDAMENTAIS NO PLANO 1. Punto e recta 2. Lugares xeométricos 3. Ángulos 4. Trazado de paralelas e perpendiculares con escuadro e cartabón 5. Operacións elementais 6. Trazado de ángulos

Διαβάστε περισσότερα

Ámbito científico tecnolóxico. Xeometría. Unidade didáctica 2. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial

Ámbito científico tecnolóxico. Xeometría. Unidade didáctica 2. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial Educación secundaria para persoas adultas Ámbito científico tecnolóxico Educación a distancia semipresencial Módulo 3 Unidade didáctica 2 Xeometría Índice 1. Introdución... 3 1.1 Descrición da unidade

Διαβάστε περισσότερα

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema) Exame tipo A. Proba obxectiva (Valoración: 3 puntos) 1. - Un disco de 10 cm de raio xira cunha velocidade angular de 45 revolucións por minuto. A velocidade lineal dos puntos da periferia do disco será:

Διαβάστε περισσότερα

Reflexión e refracción. Coeficientes de Fresnel

Reflexión e refracción. Coeficientes de Fresnel Tema 5 Reflexión e refracción Coeficientes de Fresnel 51 Introdución Cando a luz incide sobre a superficie de separación de dous medios transparentes de índice de refracción diferente, unha parte entra

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amonuíaco de concentración 0,01 mol/dm³ está ionizada nun 4,2 %. a) Escribe a reacción de disociación e calcula

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 2014 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Probabilidade. Obxectivos. Antes de empezar

Probabilidade. Obxectivos. Antes de empezar 12 Probabilidade Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Distinguir os experimentos aleatorios dos que non o son. Achar o espazo da mostra e distintos sucesos dun experimento aleatorio. Realizar operacións

Διαβάστε περισσότερα

ENERXÍA, TRABALLO E POTENCIA

ENERXÍA, TRABALLO E POTENCIA NRXÍA, TRABALLO POTNCIA NRXÍA Pódese definir enerxía coo a capacidade que ten un corpo para realizar transforacións nel eso ou noutros corpos. A unidade de enerxía no SI é o Joule (J) pero é frecuente

Διαβάστε περισσότερα

Física e química 4º ESO. As forzas 01/12/09 Nome:

Física e química 4º ESO. As forzas 01/12/09 Nome: DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Problemas Física e química 4º ESO As forzas 01/12/09 Nome: [6 Ptos.] 1. Sobre un corpo actúan tres forzas: unha de intensidade 20 N cara o norte, outra de 40 N cara o nordeste

Διαβάστε περισσότερα

I.E.S. CADERNO Nº 6 NOME: DATA: / / Semellanza

I.E.S. CADERNO Nº 6 NOME: DATA: / / Semellanza Semellanza Contidos 1. Semellanza Figuras semellantes Teorema de Tales Triángulos semellantes 2. Triángulos rectángulos. Teoremas Teorema do cateto Teorema da altura Teorema de Pitágoras xeneralizado 3.

Διαβάστε περισσότερα

ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU

ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU XUÑO-96 CUESTION 2. opa Disponse de luz monocromática capaz de extraer electróns dun metal. A medida que medra a lonxitude de onda da luz incidente, a) os electróns emitidos

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA íica P.A.U. ÓPTICA ÓPTICA INTRODUCIÓN MÉTODO. En xeral: Debúxae un equema co raio. Compárae o reultado do cálculo co equema. 2. No problema de lente: Trázae un raio paralelo ao eixe óptico que ao chegar

Διαβάστε περισσότερα

Ámbito científico tecnolóxico. Números e álxebra. Unidade didáctica 1. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial

Ámbito científico tecnolóxico. Números e álxebra. Unidade didáctica 1. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial Educación secundaria para persoas adultas Ámbito científico tecnolóxico Educación a distancia semipresencial Módulo Unidade didáctica 1 Números e álxebra Índice 1. Introdución... 1.1 Descrición da unidade

Διαβάστε περισσότερα

Ámbito científico tecnolóxico. Movementos e forzas. Unidade didáctica 5. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial

Ámbito científico tecnolóxico. Movementos e forzas. Unidade didáctica 5. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial Educación secundaria para persoas adultas Ámbito científico tecnolóxico Educación a distancia semipresencial Módulo 3 Unidade didáctica 5 Movementos e forzas Índice 1. Introdución... 3 1.1 Descrición da

Διαβάστε περισσότερα

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior. ABAU CONVOCAT ORIA DE SET EMBRO Ano 2018 CRIT ERIOS DE AVALI ACIÓN FÍSICA (Cód. 23) Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades ou con unidades incorrectas...

Διαβάστε περισσότερα

FORMULARIO DE ELASTICIDAD

FORMULARIO DE ELASTICIDAD U. D. Resistencia de Mateiales, Elasticidad Plasticidad Depatamento de Mecánica de Medios Continuos Teoía de Estuctuas E.T.S. Ingenieos de Caminos, Canales Puetos Univesidad Politécnica de Madid FORMULARIO

Διαβάστε περισσότερα

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais CADERNO Nº NOME: DATA: / / Os números reais Contidos. Os números reais Números irracionais Números reais Aproximacións Representación gráfica Valor absoluto Intervalos. Radicais Forma exponencial Radicais

Διαβάστε περισσότερα

Resorte: estudio estático e dinámico.

Resorte: estudio estático e dinámico. ESTUDIO DO RESORTE (MÉTODOS ESTÁTICO E DINÁMICO ) 1 Resorte: estudio estático e dinámico. 1. INTRODUCCIÓN TEÓRICA. (No libro).. OBXECTIVOS. (No libro). 3. MATERIAL. (No libro). 4. PROCEDEMENTO. A. MÉTODO

Διαβάστε περισσότερα

Ámbito Científico - Tecnolóxico ESA MÓDULO 4. Unidade Didáctica 5 USO E TRANSFORMACIÓN DA ENERXÍA

Ámbito Científico - Tecnolóxico ESA MÓDULO 4. Unidade Didáctica 5 USO E TRANSFORMACIÓN DA ENERXÍA Ámbito Científico - Tecnolóxico ESA MÓDULO 4 Unidade Didáctica 5 USO E TRANSFORMACIÓN DA ENERXÍA Índice da Unidade: 1 -Enerxía...3 1.1.Formas da enerxía...3 1.2.Fontes da enerxía...4 1.3.Unidades da enerxía...7

Διαβάστε περισσότερα

Filipenses 2:5-11. Filipenses

Filipenses 2:5-11. Filipenses Filipenses 2:5-11 Filipenses La ciudad de Filipos fue nombrada en honor de Felipe II de Macedonia, padre de Alejandro. Con una pequeña colonia judía aparentemente no tenía una sinagoga. El apóstol fundó

Διαβάστε περισσότερα

Obxectivos. polinomios. Valor. por diferenza. Factor común. ao cadrado. Suma. Resumo. titor. numérico. seu grao. Polinomios. Sacar factor. común.

Obxectivos. polinomios. Valor. por diferenza. Factor común. ao cadrado. Suma. Resumo. titor. numérico. seu grao. Polinomios. Sacar factor. común. Polinomios Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Manexar as expresiónss alxébricas e calcular o seu valor numérico. Recoñecer os polinomios e o seu grao. Sumar, restar e multiplicar polinomios. Sacar

Διαβάστε περισσότερα

ss rt çã r s t Pr r Pós r çã ê t çã st t t ê s 1 t s r s r s r s r q s t r r t çã r str ê t çã r t r r r t r s

ss rt çã r s t Pr r Pós r çã ê t çã st t t ê s 1 t s r s r s r s r q s t r r t çã r str ê t çã r t r r r t r s P P P P ss rt çã r s t Pr r Pós r çã ê t çã st t t ê s 1 t s r s r s r s r q s t r r t çã r str ê t çã r t r r r t r s r t r 3 2 r r r 3 t r ér t r s s r t s r s r s ér t r r t t q s t s sã s s s ér t

Διαβάστε περισσότερα

Profesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato Estrutura atómica 2 1

Profesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato Estrutura atómica 2 1 As leis ponderais e volumétricas, estudadas no anterior tema, analizadas á luz da teoría atómica que hoxe manexamos resultan ser unha consecuencia lóxica da mesma, pero non debemos esquecer que historicamente

Διαβάστε περισσότερα