Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΕΥΚΑΜΨΙΑΣ) ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ & ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

ΕΠΕΑΕΚ: ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΤΕΦΑΑ ΠΘ ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΕΥΚΑΜΨΙΑΣ) ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ & ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ Φαμίσης Κωνσταντίνος Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ΤΕΦΑΑ, Τρίκαλα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η άσκηση της ευκινησίας θα πρέπει, κυρίως, να εκτελείται ως «ατομική προπόνηση». Μόνο το «ελάχιστο πρόγραμμα» θα πρέπει να εφαρμόζεται κατά την προπόνηση ποδοσφαίρου, για την άμεση προφύλαξη από τραυματισμούς. Μερικά λεπτά καθημερινού ελάχιστου προγράμματος αρκούν για να διατηρηθεί η πλήρης ευκινησία και τα πλεονεκτήματα που συνδέονται με αυτήν.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η ευκινησία είναι η ικανότητα και ιδιότητα του αθλητή να εκτελεί κινήσεις με μεγάλο εύρος, μόνος του ή με την υποστήριξη εξωτερικών δυνάμεων, σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις. Ως ταυτόσημοι με την ευκινησία όροι, ισχύουν γενικά για την ελαστικότητα και την ευλυγισία.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Αντίθετα, ηευκαμψία(αφορά στη δομή της άρθρωσης) και η διατατική ικανότητα (αφορά στους μύες, τένοντες, συνδέσμους και αρθρικούς θύλακες) θα πρέπει να θεωρηθούν συντελεστές και, συνεπώς, επιμέρους ικανότητες (υποέννοιες) της ευκινησίας.

ΜΟΡΦΕΣ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ 1. Γενική. Στις σημαντικές αρθρώσεις του ώμου, του ισχίου και της σπονδυλικής στήλης, όπου πρέπει να υπάρχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ευκινησίας. 2. Ειδική. Αφορά στην ποδοσφαιρική ιδιαιτερότητα, π.χ. άρθρωση του ισχίου και πιο εξειδικευμένη προπόνηση ευκινησίας γι αυτή. 3. Ενεργητική. Δημιουργείται το μεγαλύτερο εύρος κίνησης σε μια άρθρωση εξαιτίας της συστολής των αγωνιστικών μυών και την ταυτόχρονη διάταση των ανταγωνιστών.

ΜΟΡΦΕΣ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ 4. Παθητική. Δημιουργείται το μεγαλύτερο δυνατό εύρος κίνησης σε μια άρθρωση, με την επίδραση εξωτερικών δυνάμεων συνασκούμενος, πρόσθετα όργανα, μόνο με διάταση η χαλάρωση των αγωνιστών μυών. 5. Στατική. Είναι η διατήρηση μιας θέσης διάτασης για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

ΓΙΑΤΙ Η ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΗ; 1. Επιδρά θετικά στην ανάπτυξη της ταχύτητας και της δύναμης. 2. Επιδρά θετικά στην αντοχή, λόγω της μικρότερης δαπάνης ενέργειας. 3. Προφυλάσσει τον αθλητή από τους τραυματισμούς, εξ αιτίας της μεγαλύτερης αντοχής των μυών στις έντονες επιβαρύνσεις. 4. Βοήθα την τεχνική και τη συναρμογή των ποδοσφαιρικών κινήσεων.

ΑΠΟ ΤΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ; 1. Την δομή των αρθρώσεων. 2. Τη μυϊκή μάζα (η μυϊκή υπερτροφία δε δρα ανασταλτικά αν γίνεται παράλληλα και προπόνηση ευκινησίας. 3. Τον μυϊκό τόνο, δηλ. η ελάχιστησύσπασητων μυών κατά την ανάπαυση. Όσο πιο μικρός είναι τόσο πιο καλά αναπτύσσεται η ευκινησία μέσα από ασκήσεις ή μασάζ.

ΑΠΟ ΤΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ; 4. Τη διατατική ικανότητα των συνδέσμων, μυών, τενόντων και αρθρικών θυλάκων. 5. Την ηλικία (μετά την εφηβική αρχίζει σταδιακά να μειώνεται). 6. Την κόπωση (μετά από έντονες γαλακτικές επιβαρύνσεις υπάρχει ακαμψία).

ΑΠΟ ΤΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ; 7. Την μονόπλευρη γύμναση (πάντα αγωνιστές και ανταγωνιστές). 8. Τη θερμοκρασία (πάντα καλή προθέρμανση). 9. Ψυχολογικοί παράγοντες. 10. Την ικανότητα του μυ (πρόσφατος τραυματισμός).

ΠΩΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ Η ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ; Α. Με ενεργητικές διατάσεις. 12-15 δευτ. κάθε μυϊκή ομάδα. Αποτελεσματική μέθοδος γιατί με την διάταση έχουμε και ταυτόχρονη ενδυνάμωση του ανταγωνιστή μυ. Β. Με παθητικές διατάσεις. Με τη βοήθεια κάποιου συνασκούμενου ή άλλης δύναμης, εκτελούμε τη διάταση για 15-30 δευτ., με πολύ αργό ρυθμό, γιατί υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού.

ΠΩΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ Η ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ; Γ. Με την μέθοδο της σύσπασης -χαλάρωσης-διατάσεις. Είναι η αποδοτικότερη μέθοδος αρκεί να γίνεται με τον σωστό τρόπο: 8 δευτ. σύσπαση 2 δευτ. χαλάρωση 10 δευτ. διάταση του μυός Συνεχίζουμε κατά τον ίδιο τρόπο έως τρεις φορές.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΦΚ Όταν υπάρχει μεγάλη ευκινησία, οι κινήσεις μπορούν να εκτελούνται πιο δυνατά και γρήγορα, επειδή η αντίσταση από τους ανταγωνιστές είναι μικρότερη. Επίσης, η δύναμη των μυών που έχουν βραχυνθεί είναι μειωμένη. Αλλά και η ικανότητα απόδοσης στην αντοχή είναι μεγαλύτερη, όταν υπάρχει καλή διατατική ικανότητα, γιατί η κίνηση εκτελείται με μικρότερη δαπάνη ενέργειας και, επομένως, μεγαλύτερη οικονομία.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ, ΣΥΝΑΡΜΟΓΗ ΤΕΧΝΙΚΗΣ & ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ Όταν οι μύες δεν παρουσιάζουν επαρκή ικανότητα διάτασης και, συνεπώς, χαλάρωσης δεν μπορεί να υπάρξει, συναρμοστικά ή και τεχνικά, ολοκληρωμένη κίνηση, επειδή η εκτέλεση της δεν μπορεί να είναι ιδανική από άποψη χώρου και χρόνου, αλλά ούτε και δυναμική.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ, ΣΥΝΑΡΜΟΓΗ ΤΕΧΝΙΚΗΣ & ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ Για την τέλεια εκτέλεση ειδικών ποδοσφαιρικών τεχνικών μια καλά ανεπτυγμένη ευκινησία είναι σημαντική: Για την εκτέλεση γρήγορων παλινδρομικών κινήσεων. Για τα χαμηλά, κοφτά και με ακρίβεια σουτ.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΑΠΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ Η επιβάρυνση στο ποδόσφαιρο χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από σύντομες εκκινήσεις, απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, σταματήματα, άλματα, σουτ και κεφαλιές. Αυτές οι πολύ δυναμικές περισσότερο άκυκλες κινήσεις, απαιτούν όχι μόνο καλά ανεπτυγμένους στην ταχυδύναμη μυες, αλλά και πολύ μεγάλη ελαστικότητα, ικανότητα διάτασης και χαλάρωσης των μυών, που συμμετέχουν, με την έννοια μιας καλής ανοχής στην επιβάρυνση, καθώς και προφύλαξης από τραυματισμούς.

ΒΑΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ Μια ιδανική προπόνηση ευκινησίας είναι δυνατή μόνον όταν είναι επαρκώς γνωστές οι ανατομικές φυσιολογικές βάσεις της ευκινησίας. Για το λόγο αυτό στη συνέχεια θα παρουσιαστούν σύντομα οι σημαντικότεροι παράγοντες που επηρεάζουν την ευκινησία.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ Η ευκαμψία προκύπτει από τη μορφή και την κατεύθυνση κίνησης των οστών που συνθέτουν μια άρθρωση, καθώς και των αρθρικών επιφανειών. Έτσι, λόγω των διαφορετικών κατά άτομο ανατομικών δεδομένων είναι κληρονομικά ενδέχεται να διαφέρει περισσότερο ή λιγότερο. Ηευκαμψίαμπορεί, όπως και η ικανότητα διάτασης (σε μικρότερο βαθμό), να βελτιωθεί μέσα από κατάλληλη προπόνηση ευκινησίας.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΜΥÏΚΗ ΜΑΖΑ Όπως διδάσκει η αθλητική πρακτική, οι έντονα αναπτυγμένοι μύες δεν αποκλείουν την ύπαρξη ευκινησίας. Η ικανότητα των μυών δεν επηρεάζεται αρνητικά από την αύξηση της μυϊκής μάζας (υπερτροφία), αν παράλληλα εκτελείται ανάλογη προπόνηση ευκινησίας.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΜΥÏΚΗ ΜΑΖΑ Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, οι οποίες δε συναντώνται ποτέ στην προπόνηση του ποδοσφαίρου, μπορεί να προκληθεί μείωση της ευκινησίας για λόγους μηχανικής των κινήσεων.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΜΥÏΚΟΣ ΤΟΝΟΣ Η διατατική ικανότητα των μυών περιορίζεται από τις αντιστάσεις μυϊκών δομών στη διάταση και από τον τόνο ή την ικανότητα χαλάρωσης των μυών. Για το μυϊκό τόνο, όπως και για την ικανότητα χαλάρωσης, σημαντικόρόλοπαίζουνοιμυϊκές άτρακτοι πρόκειται για ιδιοδεκτικούς υποδοχείς, οι οποίοι βρίσκονται παράλληλα προς τις μυϊκές ίνες.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΔΙΑΤΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΥΩΝ Στους μύες την αποφασιστική αντίσταση απέναντι στη διάταση δεν την ασκούν τα συσταλτά στοιχεία τωνμυϊκώνινών η αντίστασή τους αυξάνει όταν υπάρχει κόπωση, δηλ. μείωση του ΑΤΡ (=πρόσκαιρη μυϊκή σκλήρυνση) αλλά τα αποτελούμενα από συνδετικό ιστό συστατικά μέρη του μυός, όπως οι περιτονίες των μυών.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΔΙΑΤΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗ- ΤΑ ΤΕΝΟΝΤΩΝ, ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ, ΑΡΘΡΙΚΩΝ ΘΥΛΑΚΩΝ & ΔΕΡΜΑΤΟΣ Η ευκινησία επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την αντίσταση των περιτονιών, των τενόντων και των αρθρικών θυλάκων. Σε αντίθεση με τους μύες, οι σύνδεσμοι, τένοντες και θύλακες μπορούν να βελτιώσουν τη διατατική τους ικανότητα σε πολύ περιορισμένο βαθμό.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΔΙΑΤΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗ- ΤΑ ΤΕΝΟΝΤΩΝ, ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ, ΑΡΘΡΙΚΩΝ ΘΥΛΑΚΩΝ & ΔΕΡΜΑΤΟΣ Αυτό συμβαίνει γιατί η λειτουργία τους είναι να σταθεροποιούν τις αρθρώσεις και κατά συνέπεια η σύνθεσή τους δεν επιτρέπει μεγάλη διατατική ικανότητα (λόγω συνδετικού ιστού).

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΗΛΙΚΙΑ & ΦΥΛΟ Με το πέρασμα της ηλικίας παρατηρείται στους τένοντες, συνδέσμους και περιτονίες ελάττωση του αριθμού των κυττάρων, απώλεια μουχοπολυσακχαριτών (MPS) και νερού, καθώς και μείωση των ελαστικών ινών. Οι μύες, που αποτελούν το μεγαλύτερο οργανικό σύστημα, είναι ιδιαίτερα έντονα εκτεθειμένοι στις μεταβολές, που προκαλεί η αύξηση της ηλικίας.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΗΛΙΚΙΑ & ΦΥΛΟ Συνολικά, λοιπόν, υπάρχει μείωση της διατατικής ικανότητας των δομών εκείνων που είναι υπεύθυνες για την ευκινησία. Μια τακτική προπόνηση δεν μπορεί βέβαια να σταματήσει αυτές τις διαδικασίες, αλλά μπορεί τις αναστείλει. Η ευκινησία συνιστά τη μοναδική από τις φυσικές ικανότητες, η οποίαήδηκατάτημετάβασηαπότην παιδική στην εφηβική ηλικία φτάνει στις μέγιστες τιμές της και έπειτα μειώνεται πάλι σταδιακά.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗ Η ευκινησία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την εξωτερική και εσωτερική θερμοκρασία, καθώς και από τον τρόπο με τον οποίο αυτή αυξάνεται (προθέρμανση, ζεστό μπάνιο). Προσοχή: όλες οι μορφές επιδρούν (έστω και λίγο) θετικά στην αύξηση της ευκινησίας, ενώ η απουσία προθέρμανσης δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΜΥÏΚΗ ΚΟΠΩΣΗ Αν εξαιτίας έντονων αναερόβιων επιβαρύνσεων παρουσιαστεί υπεροξέωση στους μύες όπως μπορεί να συμβεί στους ποδοσφαιριστές μέσω προπόνησης αντοχής στην ταχύτητα ή δρόμων διάρκειας σε έντονο ρυθμό και στη συνέχεια τα όξινα υπόλοιπα του μεταβολισμού (κυρίως το γαλακτικό οξύ) δεν απομακρυνθούν σε ικανοποιητικό βαθμό μέσω μέτρων ανάληψης, προκαλείται με την έννοια της αποκατάστασης της ισορροπίας των ιόντων, αυξημένη απορρόφηση νερού στα μυϊκά κύτταρα και διόγκωση τους.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΜΥÏΚΗ ΚΟΠΩΣΗ Αυτό με τη σειρά του προκαλεί γενική μυϊκή ακαμψία και αντίστοιχη μείωση της ευκινησίας των αρθρώσεων. Μείωση του ΑΤΡ στους μύες μετά από εξαντλητικές επιβαρύνσεις προκαλεί επίσης μείωση της ευκινησίας. Λόγω της έλλειψης της «μαλακτικής επίδρασης» του ΑΤΡ, οι εγκάρσιες γέφυρες, που βρίσκονται μεταξύ της ακτίνης και της μυοσίνης, δεν μπορούν πια να αποκολληθούν τόσο γρήγορα όπως συμβαίνει σε ξεκούραστη κατάσταση.

ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ & ΕΥΡΟΣ ΚΙΝΗΣΗΣ Αν ο μυς βραχυνθεί λόγω μονόπλευρης επιβάρυνσης ή ο παίχτης προπονείται συχνά με περιορισμένο εύρος κίνησης, όπως συμβαίνει συνήθως σε κάθε προπόνηση με εκκινήσεις ή αλτικές ασκήσεις, προκαλείται μορφολογική μεταβολή του μυός.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 6-10 ΕΤΩΝ) Στην προπόνηση ευκινησίας με παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο πρέπει να συμπεριλαμβάνονται διατατικές ασκήσεις, κυρίως για τη βελτίωση της ικανότητας απαγωγής στην άρθρωση του ισχίου, ιδιαίτερα σε πιθανούς τερματοφύλακες που είναι ταλέντα.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 6-10 ΕΤΩΝ) Δεν πρέπει, ωστόσο, να παραμελούνται και ασκήσεις για τη βελτίωση της ευκαμψίας στην άρθρωση του ώμου (όταν η κίνηση εκτελείται με κατεύθυνση τη ράχη), όπως απαιτείται κατά την εκτέλεση αράουτ. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, προτεραιότητα έχει η γενική άσκηση της ευκαμψίας, γιανααποφευχθείη μονόπλευρη ανάπτυξη και οι διαταραχές, λόγω υπερβολικής επιβάρυνσης, που μπορεί αυτή να προκαλέσει

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 6-10 ΕΤΩΝ) Προπονητικά περιεχόμενα μπορούν να είναι παιγνιώδεις γυμναστικές ασκήσεις (π.χ. με μπάλες ποδοσφαίρου ή medicin-ball για τη βελτίωση της ευκινησίας στη σπονδυλική στήλη και την άρθρωση του ισχίου) ήκαιμικρά παιχνίδια. Προσοχή: στην παιδική ηλικία λόγω της έντονης ανάγκης για κίνηση υπερισχύουν οι δυναμικές ασκήσεις ενεργητικής διάτασης, έναντι των παθητικών ή στατικών!

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 10-12 12 ΕΤΩΝ) Η κινητικότητα της σπονδυλικής στήλης, των ισχίων και των ώμων αυξάνει μόνο προς εκείνες τις κατευθύνσεις που θα προπονηθεί. Για το λόγο αυτό το κύριο βάρος της ανάπτυξης της ευκινησίας θα πρέπει να δίνεται κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος. Αργότερα μπορεί να υπάρξει μόνο διατήρηση του κεκτημένου επιπέδου, όχι όμως και αύξηση του.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 10-12 12 ΕΤΩΝ) Αρχίζουν όλο και περισσότερο να χρησιμοποιούνται διατατικές ασκήσεις που συμβάλλουν στην αύξηση της ευκαμψίας των ειδικών, για το ποδόσφαιρο, προβληματικών αρθρώσεων και μυϊκών ομάδων και εκτελούνται με ανάλογη δυναμική. Σεκάθεπροπόνησηθαπρέπειναεκτελούνταιασκήσεις για τη διάταση των πρόσθιων και οπίσθιων μηριαίων μυών, καθώς και των αντίστοιχων μυών της κνήμης.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 12-14 14 ΕΤΩΝ) Λόγω εφηβείας, ηπολύμεγάληαύξησητουύψουςκαιη μειωμένη ικανότητα μηχανικής επιβάρυνσης του παθητικού κινητικού μηχανισμού προκαλούν επιδείνωση της ευκινησίας, επειδή η διατατική ικανότητα μυών και συνδέσμων δεν μπορεί να ακολουθήσει τους ταχείς ρυθμούς της αύξησης του ύψους. Αυτό απαιτεί προσεκτική επιλογή των περιεχομένων, της έντασης και της ποσότητας στην προπόνηση ευκινησίας.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 12-14 14 ΕΤΩΝ) Θα πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ επιβάρυνσης και ικανότητας επιβάρυνσης. Επίσης, είναι αναγκαίο να αποφεύγονται ασκήσεις παθητικής διάτασης, ιδιαίτερα με βοήθεια από συνασκούμενο, καθώς και μονόπλευρες, έντονες και μεγάλες σε ποσότητα διατατικές ασκήσεις. Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει, κυρίως η σπονδυλική στήληκαιηάρθρωσητουισχίου.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 14-16 16 ΕΤΩΝ) Σε αυτή τη δεύτερη φάση της εφηβείας παρουσιάζεται μεγαλύτερη αύξηση του σώματος κατά πλάτος και έτσι διαταράσσεται η αρμονία των σωματικών αναλογιών. Στα κορίτσια ήδη κλείνουν οι συμφύσεις ανάπτυξης, γεγονός που υποδηλώνει αυξημένη ικανότητα επιβάρυνσης του παθητικού κινητικού μηχανισμού.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 14-16 16 ΕΤΩΝ) Στα αγόρια όλες οι παράμετροι της ανάπτυξης εξελίσσονται πιο αργά και επιτελείται μια ομαλή μετάβαση στην ενηλικίωση, όπου η ικανότητα σωματικής επιβάρυνσης είναι επίσης αυξημένη. Σε αυτή την περίοδο αποκαθίσταται μια όλο και μεγαλύτερη ψυχική ισορροπία και μια περισσότερο λογική αντιμετώπιση των πραγμάτων.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ (ΗΛΙΚΙΕΣ 14-16 16 ΕΤΩΝ) Επίσηςηψυχοσωματικήικανότηταεπιβάρυνσης προσεγγίζει περίπου αυτή των ενηλίκων. Έτσι, μπορούνναχρησιμοποιούνταιπερισσότερα περιεχόμενα και μέθοδοι από την προπόνηση των ενηλίκων. Κυριαρχούν οι μέθοδοι Stretching, ενώ μπορούν να εφαρμόζονται και παθητικά εκτελούμενες ασκήσεις.

ΜΕΘΟΔΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ 1. Η ευκινησία μέχρι το 10 έτος της ηλικίας είναι πολύ καλή. Στόχος της προπόνησης ευκινησίας θα πρέπει να είναι η διατήρηση του επιπέδου αυτού. 2. Μέχρι το 10 έτος θα πρέπει να εκτελείται, κυρίως μια γενική προπόνηση ευκινησίας. 3. Η ευκινησία δε θα πρέπει να αναπτύσσεται απεριόριστα, επειδή κάτι τέτοιο μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη των άλλων κινητικών ικανοτήτων και να προκαλέσει αδυναμίες στη στάση του σώματος.

ΜΕΘΟΔΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ 4. Η ευκινησία δεν αναπτύσσεται εξίσου έντονα σε όλες τις αρθρώσεις.έτσι η αύξηση της ευκαμψίας της σπονδυλικής στήλης δεν είναι απαραίτητο να συμβαδίζει π.χ. με αύξηση της ευκαμψίας στην άρθρωση του ισχίου. Αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά την προπόνηση της ευκινησίας. 5. Η προπόνηση ευκινησίας θα πρέπει να εκτελείται σε αντιστοιχία με τη συγκεκριμένη ηλικία.

ΜΕΘΟΔΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ ΕΥΚΙΝΗΣΙΑΣ 6. Οι διάφορες ασκήσεις θα πρέπει να προέρχονται, κυρίως από την περιοχή των ενεργητικών διατατικών ασκήσεων. Παθητικές ή και στατικές διατατικές ασκήσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μετά την ηλικία των 14 έως 16 ετών.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Δεν κάνουμε διατάσεις: Όταν έχουμε πόνο στον μυ ή στην άρθρωση Όταν υπάρχει αιμάτωμα ή τραυματισμός Όταν υπάρχει φλεγμονή στην άρθρωση Όταν έχουμε κάταγμα σε πόρωση Ποτέ δεν πρέπει να γίνεται προπόνηση ταχύτητας, δύναμης, ταχυδύναμης χωρίς να έχουμε προσαρμόσει και το ανάλογο πρόγραμμα διατάσεων.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Ημεγάληεφαρμογήπρογραμμάτωνευκινησίας μπορεί να επιφέρει και αντίστροφα αποτελέσματα, όπως υπερκινητικότητα στις αρθρώσεις και υπερδιάταση στους μύες και συνδέσμους με μεγάλο κίνδυνο τραυματισμών, πράγμα που μπορεί να απόφευχθεί με ταυτόχρονη εφαρμογή προγραμμάτων δύναμης.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Πριν τις διατάσεις προηγείται πάντα προθέρμανση με τρέξιμο. Η αναπνοή κατά την διάταση πρέπει να είναι αργή και σταθερή. Η θέση της διάτασης λαμβάνεται αργά και σταθερά και μετά την διατηρούμε για 10 τουλάχιστον δευτ. Μεγάλη έμφαση δίνουμε στις διατάσεις των ποδοσφαιρικών μυών.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Η ευκινησία είναι ένας παράγοντας για μια ποιοτικά και ποσοτικά καλή εκτέλεση της κίνησης. Ηιδανική, δηλ. προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του ποδοσφαίρου, ανάπτυξή της επιδρά κατά σύνθετο τρόπο θετικά στην ανάπτυξη σωματικών παραγόντων απόδοσης (π.χ. δύναμη, ταχύτητα κ.ά.), καθώς και αθλητικών δεξιοτήτων (π.χ. τεχνικές).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Επιπλέον, ασκεί επίδραση: Στην πλήρη εκμετάλλευση του δυναμικού απόδοσης Στην αντιμετώπιση της προπόνησης, και σε ιδιαίτερο βαθμό Στη στενά συνδεόμενη με αυτήν προφύλαξη από τραυματισμούς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Weineck, J. (1997). Προπονητική ποδοσφαίρου Φυσική κατάσταση, (σσ.485-523), Θεσ/νίκη: Σάλτο. Παπανικολάου, Ζ. (1999). Σημειώσεις: Ποδόσφαιρο και αθλητικές επιστήμες, Βόλος: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας. Πατσίδης, Π. (1992). Το ποδόσφαιρο και η τεχνική του, (σσ.34-38), Θεσ/νίκη: Σάλτο. Gerhard, H., Jörg, D. (1992). Παιδικό ποδόσφαιρο, (σσ.26-29), Θεσ/νίκη: Σάλτο.