η απόσταση d γίνεται ελάχιστη. Τα αντίστοιχα σημεία των καμπυλών είναι: P, P, , P, P, ( 2) ,

Σχετικά έγγραφα
ΗΥ 111, Απειροστικός Λογισμός ΙΙ Εαρινό Εξάμηνο Διδάσκων: Κώστας Παναγιωτάκης

Λύσεις στο Επαναληπτικό Διαγώνισμα 2

f f 2 0 B f f 0 1 B 10.3 Ακρότατα υπό συνθήκες Πολλαπλασιαστές του Lagrange

2 η ΕΡΓΑΣΙΑ Παράδοση

Διαφορικές Εξισώσεις.

- ΟΡΙΟ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 6: ΜΗ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΟΡΙΟ ΣΤΟ

Μαθηματικός Ορισμός Διδιάστατου Χώρου (R 2 )

Βρέντζου Τίνα Φυσικός Μεταπτυχιακός τίτλος ΜEd: «Σπουδές στην εκπαίδευση» stvrentzou@gmail.com

Μαθηματικά. Ενότητα 12: Ακρότατα Συνάρτησης Σαριαννίδης Νικόλαος Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής

ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΙΙ

Μαθηματική Ανάλυση Ι

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ. α) Το ορισμένο ολοκλήρωμα μιας συνεχούς συνάρτησης f σε ένα διάστημα [a, b] είναι όριο?

y 1 (x) f(x) W (y 1, y 2 )(x) dx,

Τετραγωνικά μοντέλα. Τετραγωνικό μοντέλο συνάρτησης. Παράδειγμα τετραγωνικού μοντέλου #1. Παράδειγμα τετραγωνικού μοντέλου #1

Τετραγωνικά μοντέλα. Τετραγωνικό μοντέλο συνάρτησης. Παράδειγμα τετραγωνικού μοντέλου #1. Παράδειγμα τετραγωνικού μοντέλου #1

13 Μονοτονία Ακρότατα συνάρτησης

Μέγιστα & Ελάχιστα. ΗΥ111 Απειροστικός Λογισμός ΙΙ

Συμπεριφορά συναρτήσεως σε κλειστές φραγμένες περιοχές. (x 0, y 0, f(x 0, y 0 ) z = L(x, y)

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Πρόοδος 18/4/2018 Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος

1.1. Διαφορική Εξίσωση και λύση αυτής

Εισαγωγή στις Φυσικές Επιστήμες ( ) Ονοματεπώνυμο Τμήμα ΘΕΜΑ 1. x x. x x x ( ) + ( 20) + ( + 4) = ( + ) + ( 10 + ) + ( )

ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Γενικά Μαθηματικά Ι. Ενότητα 6: Ακρότατα Συνάρτησης. Λουκάς Βλάχος Τμήμα Φυσικής

ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 10: ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΠΙΚΩΝ ΑΚΡΟΤΑΤΩΝ

dy df(x) y= f(x) y = f (x), = dx dx θ x m= 1

ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 9: ΤΟΠΙΚΑ ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ ΘΕΩΡΗΜΑ FERMAT

Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Σ Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ Μονοτονία & Ακρότατα Συνάρτησης

Ασκήσεις στη συνέχεια συναρτήσεων. τέτοια ώστε. lim. και

ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

I.3 ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ-ΚΥΡΤΟΤΗΤΑ

ΒΑΣΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΕΣΗ ΟΡΙΩΝ

1 GRAMMIKES DIAFORIKES EXISWSEIS DEUTERAS TAXHS

Περιεχόμενα μεθόδευση του μαθήματος

Ανασκόπηση-Μάθημα 12 Συναρτήσεις πολλών μεταβλητών-καμπύλες-πολικές συντεταγμένες

Θεώρημα Βolzano. Κατηγορία 1 η Δίνεται η συνάρτηση:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Ι (ΘΕ ΠΛΗ 12) ΕΡΓΑΣΙΑ 3 η Ημερομηνία Αποστολής στον Φοιτητή: 12 Ιανουαρίου 2009

Ψηφιακή Επεξεργασία Σημάτων

I.3 ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ-ΚΥΡΤΟΤΗΤΑ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΙΙ, ΣΕΜΦΕ (1/7/ 2013) y x + y.

Για την τοπική μελέτη μιας συνάρτησης f ενδιαφέρον έχει η συμπεριφορά της συνάρτησης γύρω απο κάποια θέση x 0

4.3 Δραστηριότητα: Θεώρημα Fermat

Τριγωνοµετρική (ή πολική) µορφή µιγαδικού αριθµού. Έστω z = x+ yi ένας µη µηδενικός µιγαδικός αριθµός και OM

3.1 Εξισώσεις 1 ου Βαθμού

Γιώργος Καριπίδης-Ανθούλα Σοφιανοπούλου ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

7. ΑΝΩΜΑΛΑ ΣΗΜΕΙΑ, ΠΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ ΤΩΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ. και σε κάθε γειτονιά του z

Κατηγορία 1 η. Σταθερή συνάρτηση Δίνεται παραγωγίσιμη συνάρτηση f : 0, f '( x) 0 για κάθε εσωτερικό σημείο x του Δ

E = 1 2 k. V (x) = Kx e αx, dv dx = K (1 αx) e αx, dv dx = 0 (1 αx) = 0 x = 1 α,

Μαθηματική Ανάλυση ΙI

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΘΕΜΑ Β. Να μελετήσετε ως προς τη μονοτονία και τα ακρότατα τις παρακάτω συναρτήσεις: f (x) = 0 x(2ln x + 1) = 0 ln x = x = e x =

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ιδάσκων : Ε. Στεφανόπουλος 12 ιουνιου 2017

Για την κατανόηση της ύλης αυτής θα συμβουλευθείτε επίσης το: βοηθητικό υλικό που υπάρχει στη

ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

= 1. z n 1 = z z n = 1. f(z) = x 0. (0, 0) = lim

Βελτιστοποίηση συναρτήσεων

ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΔΥΟ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ

ΕΝΟΤΗΤΑ 1: ΟΡΙΣΜΟΣ ΠΕΔΙΟ ΟΡΙΣΜΟΥ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΒΑΣΙΚΩΝ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΛΥΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΘΕΜΑ Α

ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 10: ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΠΙΚΩΝ ΑΚΡΟΤΑΤΩΝ

Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 19/10/2017. Ακριβείς Διαφορικές Εξισώσεις-Ολοκληρωτικοί Παράγοντες. Η πρώτης τάξης διαφορική εξίσωση

Μαθηματικά. Ενότητα 2: Διαφορικός Λογισμός. Σαριαννίδης Νικόλαος Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Κοζάνη)

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΙV. ΤΜΗΜΑ ΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ Ι Μονοβασίλης Θεόδωρος

website:

f(x) = και στην συνέχεια

Ομάδα Δ. Λύνοντασ Προβλήματα Φυςικήσ με τον υπολογιςτή

Απειροστικός Λογισμός ΙΙΙ Υποδείξεις - Συχνά Λάθη

Παράδειγμα 8. Να βρείτε την τιμή της παράστασης:

α) f(x(t), y(t)) = 0,

ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΙΓΑΔΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΜΙΓΑΔΙΚΩΝ

Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Διδάσκων:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο: ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 1: ΕΝΝΟΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ - ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ [Κεφ. 2.1: Έννοια της Παραγώγου του σχολικού βιβλίου].

Λύσεις στο επαναληπτικό διαγώνισμα 3

Ασύμπτωτες. Διαφορικός Λογισμός μιας μεταβλητής Ι

Μ Α Θ Η Μ Α Τ Α Γ Λ Υ Κ Ε Ι Ο Υ

1 ης εργασίας ΕΟ Υποδειγματική λύση

1 η Εργασία ΕΟ Υποδειγματική λύση

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Παραδείγματα Απαλοιφή Gauss Απαλοιφή Gauss Jordan

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

r (t) dt f ds r (t) = (x (t)) 2 + (y (t)) 2 + (z (t)) 2.

n sin 1 n. 2 n n+1 6 n. = 1. = 1 2, = 13 4.

Κεφάλαιο 4: Διαφορικός Λογισμός

0x2 = 2. = = δηλαδή η f δεν. = 2. Άρα η συνάρτηση f δεν είναι συνεχής στο [0,3]. Συνεπώς δεν. x 2. lim f (x) = lim (2x 1) = 3 και x 2 x 2

dx cos x = ln 1 + sin x 1 sin x.

u x = 2uu y u y = 0 ϕ x = x t h (t), ϕ xx = x2 t 3 h (t) και ϕ y = y t h (t), ϕ yy = y2 t 3 h (t). t 2 h (t) + x2

Όριο συνάρτησης στο x. 2 με εξαίρεση το σημείο A(2,4) Από τον παρακάτω πίνακα τιμών και τη γραφική παράσταση του παραπάνω σχήματος παρατηρούμε ότι:

Μαθηματικά Θετικής και Τεχνολογικής Κατεύθυνσης Γ Λυκείου ΚΥΡΤΟΤΗΤΑ - ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΜΠΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

2. Αν έχουμε μια συνάρτηση f η οποία είναι συνεχής σε ένα διάστημα Δ.

cos t dt = 0. t cos t 2 dt = 1 8 f(x, y, z) = (2xyz, x 2 z, x 2 y) (2xyz) = (x2 z) (x 2 z) = (x2 y) 1 u du =

Κοιλότητα. Διαφορικός Λογισμός μιας μεταβλητής Ι

ΛΥΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ( ) ( ) ( ) β. g( x) Όταν ο τύπος της συνάρτησης περιέχει παρονομαστές αυτοί πρέπει να είναι διάφοροι του Άρα: μηδενός ( ) ( )

g 0 5 0, των Παναγιώτη Χριστόπουλου Κώστα Βακαλόπουλου

Γ. Ν. Π Α Π Α Δ Α Κ Η Σ Μ Α Θ Η Μ Α Τ Ι Κ Ο Σ ( M S C ) ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΥΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Σπουδές στις Φυσικές Επιστήμες

ΔΕΟ 13 ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ

Συνοπτική θεωρία - Τι να προσέχουμε Ασκήσεις Θέματα από Πανελλαδικές. γ) g( x) e 2. ln( x 1) 3. x x. ζ) ( x) ln(9 x2) ια) ( ) ln x 1

ΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση

ΣΤ ΕΝΟΤΗΤΑ. Βασικές έννοιες των συναρτήσεων. ΣΤ.1 (6.1 παρ/φος σχολικού βιβλίου) ΣΤ.2 (6.2 παρ/φος σχολικού βιβλίου)

Κεφάλαιο 3 ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ. 3.1 Η έννοια της παραγώγου. y = f(x) f(x 0 ), = f(x 0 + x) f(x 0 )

Μιγαδικός λογισμός και ολοκληρωτικοί Μετασχηματισμοί

~ 1 ~ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Εξίσωση 1 η 1 ο μέλος 2 ο μέλος

8 Ακρότατα και µονοτονία

Transcript:

Λύσεις Ασκήσεων ου Κεφαλαίου 45 και επειδή d x x = / = 7.5649 > η απόσταση d γίνεται ελάχιστη. Τα αντίστοιχα σημεία των καμπυλών είναι: και ( x ) = ( x x ) = P P, P,.58975,.478 x =.58975 x =.58975 ( x ) = ( x x ) = P ( ) P, P,.44,.478 x =.44 x =.44 και η ελάχιστη απόσταση είναι: ( ) ( ) ( ) ( ) d P, P = x x + x x =.579 x=.58975, x=.44 6) Θεωρούμε έναν μεταλλικό κυκλικό δίσκο με εξίσωση x + =. Ο δίσκος θερμαίνεται έτσι ώστε η θερμοκρασία Τ σε κάθε σημείο (x,) δίνεται από την σχέση: T(x,)=x + -x Βρείτε τα πιο θερμά και τα πιο ψυχρά σημεία του μεταλλικού δίσκου καθώς και τη θερμοκρασία τους. Λύση: Τα ακρότατα θα αναζητηθούν στο εσωτερικό του κυκλικού δίσκου και στην περιφέρεια του. α) Στο εσωτερικό του δίσκου. Ψάχνουμε να βρούμε που μηδενίζονται οι πρώτες παράγωγοι του Τ. Έχουμε: T x =x-=, T =4= (x,)=(/,)

46 Λύσεις Ασκήσεων ου Κεφαλαίου Χρησιμοποιούμε την ορίζουσα του Hess για να βρούμε το είδος του ακροτάτου: T x =, T =4, T x =, T x = H= = 8 4 f Επειδή H> και =>, το ακρότατο είναι ελάχιστο και το ελάχιστο x αυτό είναι T(/,)=-/4 β) Στην περιφέρεια του δίσκου. A Τρόπος: Μέθοδος των πολλαπλασιαστών του Lagrange. Έχουμε: ( ) λ ( ) F = x + x + x + F = ( x x) λ ( x ) x + + + i + + ( x + x) + λ ( x + ) = j x + λx = () 4+ λ = () Από την σχέση () διακρίνουμε δυο περιπτώσεις: α) Εάν = τότε από την σχέση x + = έχουμε x=±. Τα κρίσιμα σημεία είναι: ( x, ) = ( ±,) με αντίστοιχες τιμές της συνάρτησης T T, = και, =. β) Εάν τότε από την () προκύπτει λ=- (). Η () με την βοήθεια της () γράφεται x 4x= x= (4) και από την σχέση x + = βρίσκουμε το : + = = =± 4 4 Άρα τα κρίσιμα σημεία είναι ( x) συνάρτησης:, =, ± με αντίστοιχες τιμές της

Λύσεις Ασκήσεων ου Κεφαλαίου 47 9 9 T,, T, = = 4 4 Με την μέθοδο των πολλαπλασιαστών του Lagrange τα ακρότατα πάνω στην περιφέρεια x + = είναι: 9 9 T(, ) =, T(, ) =, T,, T, = = 4 4 Β τρόπος: Χρησιμοποιούμε τις συνήθεις παραμετρικές εξισώσεις του κύκλου: x = cos t, = sin t, οπότε η θερμοκρασία T ( x, ) γράφεται σαν συνάρτηση του t: T cos t,sin t = cos t+ sin t cost = + sin t cost Βρίσκουμε τα ακρότατα με τον συνήθη τρόπο: sin tcost sin t sin t, cost = + = = = ) sint = t =, t = π ) 4 cos t = t = π, t = π α) Για t = x= cos=, = sin=. Ακρότατο σημείο (,)

48 Λύσεις Ασκήσεων ου Κεφαλαίου β) Για t = π x= cosπ =, = sinπ =. Ακρότατο σημείο (-,) α) Για t = π x= cos π =, = sin π =. Ακρότατο σημείο, 4 4 4 β) Για t = π x= cos π =, = sin π =. Ακρότατο σημείο, Χαρακτηρισμός των ακροτάτων χρησιμοποιώντας την δεύτερη παράγωγο: Έχουμε: cos sin cos = t t+ t. Επομένως α) Για το ακρότατο σημείο (,), που αντιστοιχεί για t =, έχουμε: () t t t t= t= = cos sin + cos = + = > άρα το σημείο (,) T, =. είναι σημείο ελαχίστου με ελάχιστο β) Για το ακρότατο σημείο (-,), που αντιστοιχεί για t = π, έχουμε: () cos t sin t cost t=π t=π = + = + = > άρα το σημείο (-,) T, =. είναι σημείο ελαχίστου με ελάχιστο α) Για το ακρότατο σημείο έχουμε:, cos t sin t cost, που αντιστοιχεί για = + = < άρα το 9 σημείο μεγίστου με μέγιστο T, =. 4, t = π, είναι

β) Για το ακρότατο σημείο έχουμε: () Λύσεις Ασκήσεων ου Κεφαλαίου 49,, που αντιστοιχεί για cos sin cos 4 4 4 t = π, = t t+ t = < άρα το σημείο 9, είναι σημείο μεγίστου με μέγιστο T, =. 4 Γ τρόπος: Από την εξίσωση του κύκλου: x + = λύνουμε ως προς =-x, (επειδή ο τύπος της θερμοκρασίας Τ δεν περιέχει ) και αντικαθιστούμε στον τύπο του Τ: T( x) = x + ( x ) x=x x+ =x = x=/ dx και από την σχέση x + = βρίσκουμε =±. Επομένως τα ακρότατα σημεία είναι, ±. Επειδή δε = < τα σημεία αυτά είναι dx σημεία μεγίστου. Οι αντίστοιχες τιμές των μεγίστων είναι: 9 T, = 4 και 9 T, =. 4 Όμως ακρότατα πρέπει να αναζητήσουμε και στα άκρα του διαστήματος [-,] μεταβολής του x. Όταν το x=- ή το είναι. Επομένως ακρότατα έχουμε στα σημεία (-,) και (,), τα οποία είναι σημεία ελαχίστου επειδή παρεμβάλλονται μεταξύ των σημείων,,,, που είναι σημεία μεγίστου. Οι αντίστοιχες τιμές των ελαχίστων είναι: T, =, T, =. Δ τρόπος: Εάν από την εξίσωση του δίσκου x + = λύσουμε ως προς x θα έχουμε x =± και αντικαθιστώντας στον τύπο του Τ, βρίσκουμε: T+ = + = + για x = +

4 Λύσεις Ασκήσεων ου Κεφαλαίου T = + + = + + Εύρεση των ακροτάτων x = + = = + = (A) d = + = = (B) d α) Εάν = τότε x = ± και τα ακρότατα σημεία είναι (, ) ±. Υπολογίζουμε την δεύτερη παράγωγο του Τ για τον χαρακτηρισμό των ακροτάτων αυτών σημείων: + d = + + ( ) ( ) = + + d = ( ) ( ) = Για = έχουμε d = + = >, = = > + d = = Επομένως τα ακρότατα ( ±, ) είναι σημεία ελαχίστων με Τ(,)= και Τ(-,)=. β) Εάν τότε από τον μηδενισμό της πρώτης παραγώγου + = + = προκύπτουν μιγαδικές τιμές για το και η περίπτωση d αυτή, που αντιστοιχεί για μόνο x =. Τώρα λύνουμε την εξίσωση: x = απορρίπτεται. Επομένως θα έχουμε = = d 4 = = 4 4 =

Λύσεις Ασκήσεων ου Κεφαλαίου 4 = =± και 4 x= = =. 4 Επομένως τα ακρότατα σημεία είναι, ±. Υπολογίζουμε το πρόσημο της δεύτερης παραγώγου για τον χαρακτηρισμό των ακροτάτων: d =± = ( ) = = 6< 4 4 =± 4 Άρα τα ακρότατα σημεία είναι σημεία μεγίστου. 4 7) Δίνεται η επιφάνεια S, που ορίζεται από την εξίσωση: z = g( x, ) =. Να βρεθούν τα σημεία της S που είναι πλησιέστερα στην x αρχή των αξόνων. Λύση: Η απόσταση του σημείου (x,,z) από την αρχή (,,) δίνεται από την έκφραση: d = x + + z Εάν (x,,z) S, τότε η d εκφράζεται σαν μια συνάρτηση δυο μεταβλητών: dx (, ) = x+ + x Η συνάρτηση d τείνει στο άπειρο όταν τα x, πλησιάζουν το μηδέν ή τείνουν στο άπειρο. Έτσι φαίνεται λογικό η συνάρτηση d να παίρνει μια ελάχιστη τιμή για κάποιες μη μηδενικές πεπερασμένες τιμές των x και. Η d ελαχιστοποιείται όταν το υπόριζο ελαχιστοποιείται. Θέτουμε: f ( x, ) = x + + x