w ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Ç ÅËËÁÄÁ ÊÁÉ Ç ÅÅ ÓÔÇ ÄÉÍÇ ÌÉÁÓ ÁÔÅËÅÉÙÔÇÓ ÐÑÏÂÏÊÁÔÓÉÁÓ ÇäéáêïììáôéêÞ çãåóßá ôùí ÐáðáíäñÝïõ-ÂåíéæÝëïõ, ÓáìáñÜ,

Transcript

1 Áðü ôç óôü ôç ôïõ èá îáíáãåííçèåß ôï ÊÊÅ Í. Æá áñéüäçò w ÍÅÁ ÐñïëåôÜñéïé üëùí ôùí ùñþí, êáôáðéåæüìåíá Ýèíç êáé ëáïß åíùèåßôå! ÁÍÁÔÏËÇ ÏÑÃÁÍÏ ÔÇÓ Ê.Å ÔÇÓ ÏÑÃÁÍÙÓÇÓ ÃÉÁ ÔÇÍ ÁÍÁÓÕÃÊÑÏÔÇÓÇ ÔÏÕ ÊÊÅ ÃÑÁÖÅÉÁ: ÁËÊÏÊÏÍÄÕËÇ 35, ÁÈÇÍÁ, ÔÇË-ÖÁÎ , ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÁÑ. ÖÕË. 474, 1,50 Ç ÅËËÁÄÁ ÊÁÉ Ç ÅÅ ÓÔÇ ÄÉÍÇ ÌÉÁÓ ÁÔÅËÅÉÙÔÇÓ ÐÑÏÂÏÊÁÔÓÉÁÓ ÇäéáêïììáôéêÞ çãåóßá ôùí ÐáðáíäñÝïõ-ÂåíéæÝëïõ, ÓáìáñÜ, ÐáðáññÞãá, Ôóßðñá, ÊáñáôæáöÝñç, ÊïõâÝëç êüôù áðü ôçí óôåíþ êáèïäþãçóç ôùí áöåíôéêþí ôçò Ý åé êáôáöýñåé áõôþ ôç óôéãìþ íá êñáôüåé óå ïéêïíïìéêþ êáé ðïëéôéêþ ïìçñåßá üëç ôçí ÅÅ êáé üëï ôïí ðëáíþôç ìýóù ôïõ ïéêïíïìéêïý êáé ðïëéôéêïý ðáñáãùãéêïý óáìðïôáæ ôçò þñáò ôïõò ðïõ áéìïññáãåß üëç ôçí ÅÅ êáé êëïíßæåé ôï Åõñþ. Üñç óôïí êáßñéï áõôü åêâéáóìü êáé êõñßùò Üñç óôçí ðïëéôéêþ êüëõøç ôùí ñþóùí åíôïëýùí ôïõò Ý ïõí åîáóöáëßóåé ìéá ðåñßïðôç èýóç ðáãêüóìéïõ äéáðñáãìáôåõôþ óå äýï ôáõôü- ñïíåò äéáðñáãìáôåýóåéò ðïõ åßíáé óôçí êáñäéü ôçò åõñùðáúêþò êñßóçò ñýïõò êáé ãé áõôü óôï êýíôñï ôçò ðáãêüóìéáò ïéêïíïìßáò : á) äéáðñáãìáôåýïíôáé ôï ó Ýäéï äéüóùóçò ôçò ÅëëÜäáò ìå ôçí ÅÅ êáé ôï ÄÍÔ áðü ôçí öýóç êáé ôçí åöáñìïãþ ôïõ ïðïßïõ åîáñôéýôáé Áðü áõôþ ôïõò ôçí äåýôåñç èýóç éäéáßôåñá ïé ðñïâïêüôïñåò ìðïñïýí íá åêâéüæïõí êüèå ôüóï ôçí ÅÅ ìýóù ïõóéáóôéêü ðïëõðëçèþí Üôõðùí êáé óõ íü áðñïóäéüñéóôùí óõ- íïìéëçôþí íá ôçí áðåéëïýí üôé èá ðñïêáëýóïõí ìéá ñçìáôïðéóôùôéêþ áëõóéäùôþ ðõñçíéêþ Ýêñçîç áóýëëçðôùí äéåèíþí äéáóôüóåùí. Óå ôýôïéï áäéýîïäï êáé ôýôïéá ðáñáêìþ Ý åé Ýñèåé ôï äõôéêü ñçìáôéóôéêü êåöüëáéï þóôå íá Ý åé á- íáèýóåé ôýôïéá åîïõóßá óôï ðéï á- íáîéüðéóôï êáé ðéï áðáôåùíßóôéêï ðïëéôéêü ðñïóùðéêü áðü ïðïéáäþðïôå Üëëç þñá ôçò ÅÅ. Äýï ôáõôü ñïíåò äéáðñáãìáôåýóåéò ìå óêüðéìá áéùñïýìåíç Ýêâáóç ÊáôÜ ôç ãíþìç ìáò äåí ðñüêåéôáé íá âãåé ôßðïôá êáëü áðü áõôýò ôéò äýï äéáðñáãìáôåýóåéò ãéá ôïí áðëü ëüãï üôé äåí ìðïñïýí íá Ý ïõí áëçèéíþ Ýêâáóç, äçëáäþ íá ëþîïõí èåôéêü Þ áñíçôéêü þóôå êáé ï åëëçíéêüò ëáüò áëëü êáé ç ÅÅ Þ ïé äéåèíåßò ðéóôùôýò íá ðüñïõí èýóç, íá îýñïõí ìå ðïéïí Ý ïõí íá êüíïõí êáé íá ôåëåéþóåé áõôþ ç áðýñáíôç áãùíéþäçò áíáìïíþ ðïõ óêïôþíåé ôçí ÅëëÜäá êáé áññùóôáßíåé üëç ôçí Åõñþðç. ÁõôÞ ç áéþñçóç Ý åé áðïäåé ôåß êáèáñü ãéá ôçí ðñþôç äéáðñáãìüôåõóç ðïõ åßíáé ðñáêôéêü óå åîýëéîç åäþ êáé äýï ñüíéá ùñßò íá Ý åé ôýëïò. Áõôü óõìâáßíåé ãéáôß ï óõíý åéá óôç óåë. 10 Ç åíüôçôá ôùí áëõâïõñãþí Âüëïõ êáé Áóðñüðõñãïõ åßíáé ôï êëåéäß ãéá ôçí åðéâßùóç ôùí åñãáôþí êáé ôïõ åñãïóôáóßïõ Ç óõíäéêáëéóôéêþ áëëü áíôéêåéìåíéêü êáé ðïëéôéêþ íßêç ðïõ ðýôõ áí ïé åñãáæüìåíïé óôï åñãïóôüóéï ôïõ Âüëïõ ôçò áëõâïõñãßáò ÅëëÜ äáò ìðáßíïíôáò ìðñïóôü óå Ýíá ðëáôý äçìïêñáôéêü ìýôùðï êáé á- ðïìïíþíôáò ôï óïóéáëöáóéóìü ôïõ øåõôïêêå óå üëç ôç Èåóóáëßá äåí êëåßíåé ôï æþôçìá ôçò ìåãüëçò ìü çò ãéá ôçí åðéâßùóç ôïõ åñãïóôüóéïõ ôüóï åêåßíïõ óôï Âüëï üóï êáé åêåßíïõ óôïí Áóðñüðõñãï. Ôï ëýìå áõôü ãéáôß ôï øåõôïêêå äåí åßíáé ìüíï ôïõ óå áõôþ ôçí õðüèåóç áëëü Ý åé ðßóù ôïõ üëï ôï âáèý ðïëéôéêü êáèåóôþò ôùí óáìðïôáñéóôþí ðïõ äåí ôõðüåé ôç âéïìç áíßá ìüíï ìå ôáîéêü ðñïó Þìáôá áëëü áðü üëåò ôéò ðëåõñýò åéäéêü ðüíù óôç êñßóç: öïñïëïãéêþ, ðéóôùôéêþ, äéïéêçôéêþ-ðåñéâáëïíôéêþ êëð. Από την ταξική διάσπαση στη σοσιαλφασιστική δικτατορία και στο φιάσκο του Βόλου Και το βαθύ καθεστώς δεν αντιμετωπίζεται από μεμονωμένα εργατικά και επαγγελματικά σωματεία, συλλόγους, κάποια ΜΜΕ και κάποια τοπικά τμήματα της α- στικής τάξης που ξεθαρρεύουν μόνο όταν ο λαός αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης. Το βαθύ καθεστώς αντιμετωπίζεται μόνο ό- ταν δημιουργηθεί μια παλλαϊκή ενότητα. Στην προκειμένη περίπτωση ο πυρήνας της παλλαϊκής ενότητας βρίσκεται στην ταξική ενότητα των εργαζομένων στο Βόλο και στον Ασπρόπυργο της Χαλυβουργίας Ελλάδας. Αυτήν την ενότητα την χάλασε εξ αρχής το ΠΑΜΕ που με πολύ λίγα μέλη του μέσα στο ΔΣ και γενικά στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου κατάφερε και πέρασε την απεργία εκεί χωρίς προηγούμενα να επιδιώξει συνεννοήσεις, συντονισμό και τελικά συναπόφαση με το σωματείο του Βόλου. Εκείνο που έκανε ήταν να αποσπάσει στα γρήγορα και με χίλια ψέμματα μια δια βοής κήρυξη απεργίας διαρκείας με απόρριψη ουσιαστικά από θέση αρχής μιας πρότασης για 4μηνη μείωση ωρών εργασίας και μισθού. Αυτή η πρόταση δεν ήταν η αρχική της εργοδοσίας Μάνεση που πρότεινε χειρότερους όρους αλλά, όπως μας είπανε οι εργαζόμενοι του Βόλου, διαμορφώθηκε κάτω από την πίεση του σωματείου και με το σκεπτικό να μη χαθεί καμία θέση εργασίας. Αλλά και αυτήν την πρό- óõíý åéá sôç óåë. 8 ÁÐÏ ÔÁ ÐÅÑÉÅ ÏÌÅÍÁ ÁÖÉÓÓÁ ÔÇÓ ÏÁÊÊÅ- Âéïìç áíéêïß åñãüôåò : Óþóôå ôá åñãïóôüóéá áðü ôïõò óáìðïôýñ, ó. 2 Ç èåùñßá üôé ç êñßóç ïöåßëåôáé óôçí õðïêáôáíüëùóç ôùí ìáæþí ëüãù ÅÅ åßíáé ç èåùñßá ôùí óáìðïôáñéóôþí, ó. 3 Áðïôõ ßá ôùí óïóéáëöáóéóôþí óôï Âüëï, ó. 4-6 Ç ðáñýìâáóç ôïõ êéíþìáôïò ôùí ËéðáóìÜôùí óôá Öþôá, ó. 7 Ôá óïóéáëíáæéóôéêü ôüãìáôá åöüäïõ ôïõ øåõôïêêå åßíáé ôï âáèý êñüôïò, ó.9 ÊõâÝñíçóç êáé êüììáôá åôïéìüæïõí öáóéóìü óôçí õðçñåóßá ôïõ Ðïýôéí, ó.13 Õðüèåóç ÅËÓÔÁÔ, ó.15 ÂáôïðÝäé: Ç Ñùóßá ñçóéìïðïåß ôï óêüíäáëï ðïõ ç ßäéá äçìéïýñãçóå ãéá íá êáôáëüâåé üëï ôï ãéï ¼ñïò, ó.16 Ôï ÉñÜê óôá ðñüèõñá ôïõ ìåãüëïõ öáóéóìïý êáé ôïõ åìöõëßïõ, ó.19 Ó åôéêü ìå ôï éñáíéêü ðõñçíéêü ðñüãñáììá, ó.20

2 Óåëßäá 2 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÁÖÉÓÁ ÔÇÓ ÏÁÊÊÅ ÂÉÏÌÇ ÁÍÉÊÏÉ ÅÑÃÁÔÅÓ: ÓÙÓÔÅ ÔÁ ÅÑÃÏÓÔÁÓÉÁ ÁÐÏ ÔÏÕÓ ÓÁÌÐÏÔÅÑ ÊõâÝñíçóç-øåõôïÊÊÅ-ÓÕÍ ôõðüíå üóá äåí áíþêïõí óôï áíáôïëéêü êåöüëáéï åíþ ðñïóôáôåýïõí ôá öéëéêü ôïõò êüôåñãá. Ç áíôåñãáôéêþ ôáêôéêþ ôïõò óôç áëõâïõñãßá. Çâáèýôåñç áéôßá ôçò åëëçíéêþò ñåùêïðßáò êáé ôçò ðåßíáò ôïõ ëáïý äåí åßíáé ç êñáôéêþ äéáöèïñü üðùò ëýåé ï ÐáðáíäñÝïõ. Ç Êßíá Ý åé ìåãáëýôåñç äéáöèïñü áëëü åßíáé õðåñðëåïíáóìáôéêþ. Ïýôå åßíáé ç áéôßá ïé äáíåéóôýò üðùò ëýíå ôá øåõôïêêå-óõí êáé ï ÓáìáñÜò, áðüäåéîç üôé ç õðåñ ñåùìýíç Éñëáíäßá ìåéþíåé ôï ñýïò ôçò. Ïé äáíåéóôýò ôõðüíå ðáíôïý ôç öôù ïëïãéü üìùò ìüíï åäþ ôõðéïýíôáé êáé êáôáóôñýöïíôáé ó åäüí ïé ðüíôåò. Η βασική αιτία της ελληνικής χρεωκοπίας είναι το συστηματικό βιομηχανικό σαμποτάζ για 30 ολόκληρα χρόνια. Αυτό συνέτριψε τις ελληνικές εξαγωγές και οδήγησε σε πρωτοφανές ύψος το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών που εκτόξευσε τo πελώριο κρατικό χρέος. Αυτό φταίει που η υπερχρέωση δυναμώνει. Γιατί οι ίδιες δυνάμεις που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια το σαμποτάζ το συνεχίζουν και το εντείνουν και πάνω στην κρίση (!) Οι δυνάμεις αυτές είναι σχετικά κυριαρχικές στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, είναι απόλυτα κυριαρχικές στα ψευτοκκε-συν και λειτουργούν υπέρ μιας ιμπεριαλιστικής χώρας. Πρόκειται για τη Ρωσία. Οι άνθρωποί της ισχυρίζονται ότι είναι η Γερμανία που εξαθλιώνει την Ελλάδα για να την αγοράσει τζάμπα. Όμως αυτοί που κυρίως αγοράζουν αυτή τη στιγμή τα πιο ζωτικά κομμάτια της ελληνικής οικονομίας είναι η Ρωσία και οι φίλοι της ντόπιοι κρατικοολιγάρχες, το Κατάρ και η Κίνα. Αυτοί αγόρασαν αθόρυβα το πιο κρίσιμο πακέτο μετοχών στην Άλφα, στην Πειραιώς και στην Γιούρομπανκ, αυτοί πήραν το λιμάνι του Πειραιά και διεκδικούν τον ΟΛΠ, αυτοί παίρνουν στα χέρια τους την ηλεκτροπαραγωγή των ανανεώσιμων, αυτοί πήραν τα ορυχεία χρυσού (Μπόμπολας, Κατάρ με τους Καναδούς σε εξαρτημένη θέση). Οι ρωσόδουλοι κάνουν το βιομηχανικό σαμποτάζ με δύο τρόπους, τον επίσημο κρατικό-κυβερνητικό και τον ανεπίσημο κρατικό που εμφανίζεται σαν ταξικός. Το επίσημο κυβερνητικό σαμποτάζ το κάνουν με το να μειώνουν την κατανάλωση του λαού χωρίς τουλάχιστον να βοηθάνε τις βιομηχανίες να στραφούν στις εξαγωγές, με το να υπερφορολογούν τις βιομηχανίες, ιδιαίτερα την ατμομηχανή όλης της βιομηχανίας που στη χώρα μας είναι η οικοδομή, με το να αυξάνουν την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας μέσω κυρίως της υπονόμευσης των φτηνών λιγνίτη και λιθάνθρακα, με το να μπλοκάρουν κάθε κονδύλι του ΕΣΠΑ για τη βιομηχανία, με το να ματαιώνουν όλες τις μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις (εργοστάσιο υαλουργίας στην Καβάλα, υφαντουργία πρώην Λαναρά στη Νάουσα), και με την πιστωτική ασφυξία της βιομηχανίας την ώρα που στις τράπεζες έχει όλο και πιο μεγάλη ισχύ το κράτος χάρη στις κρατικές εγγυήσεις. Εξαιτίας αυτού του σαμποτάζ οι περισσότερες βιομηχανίες έχουν το 2011 ζημιές. Το ανεπίσημο κρατικό, δήθεν «ταξικό», σαμποτάζ το κάνουν με τον ΣΥΝ και το ψευτοκκε. Ο ΣΥΝ χτυπάει κυρίως με πρόσχημα το «περιβάλλον» σε συνεργασία με την κυβέρνηση και με το ΣτΕ (ματαίωση μεταλλουργίας χρυσού σε Χαλκιδική και Θράκη πριν χωθεί το Κατάρ, ματαίωση της εκτροπής του Αχελώου, ματαίωση των χωροταξικών πανελλα- δικά). Επίσης χτυπάει με τα κινήματα «δεν πληρώνω» με τα οποία σταμάτησε όλους τους αυτοκινητοδρόμους που κατασκεύαζαν κύρια δυτικές εταιρείες και έριξε στην ανεργία χιλιάδες εργάτες. Όχι τυχαία διαφύλαξε τον αυτοκινητόδρομο των ανατολικών Μπόμπολα-Κόκκαλη (Μορέα), καθώς και την απρόσκοπτη λειτουργία της Αττικής οδού και της γέφυρας Ρίου-Αντίρριου που τα διόδια τους χρηματοδοτούν τον Μπόμπολα. Το ψευτοκκε περιμένει σαν κοράκι κάθε επιχείρηση που την έχει χτυπήσει η κρίση να κάνει απολύσεις ή να καθυστερήσει τη μισθοδοσία για να μετατρέψει κάθε καταρχήν δίκαιη διαμαρτυρία των εργαζομένων σε απεργία διαρκείας ή σε επίσχεση εργασίας διαρκείας ή αν οι εργαζόμενοι δεν απεργήσουν προσπαθεί απ έξω να φράξει την πύλη. Έτσι έκλεισε παλιότερα την Πιρέλλι και έτσι έχει χτυπήσει τελευταία, τον Κατσέλη, τον Καρυπίδη, την Ελίτ, την ΦΑ- ΓΕ και πολλά άλλα εργοστάσια. Όποιο σωματείο ή εργάτης διαμαρτύρεται γι αυτήν την τακτική τον βγάζουν φιλοεργοδοτικό. Αυτό φαίνεται σαν ταξική πάλη αλλά δεν είναι. Είναι μια από τις μορφές του πολέμου που κάνει το ρωσοκινέζικο κεφάλαιο για να τσακίσει τη ντόπια βιομηχανία ή να την εξαγοράσει φτηνά. Για αυτό το ψευτοκκε και ο ΣΥΝ δεν κινητοποιούνται ενάντια σε ανατολικά μεγαλοαφεντικά σαν τον Κόκκαλη ή τον Μπόμπολα που στα εργοτάξια του οργιάζει η υπερεκμετάλλευση και όπου το συνδικάτο οικοδόμων του ΠΑΜΕ λειτουργεί εκεί σαν προσωπάρχης. Ούτε, ακόμα πιο χτυπητά δεν αντιδρούν ενάντια στο χειρότερο παράνομο δουλοκτητικό αφεντικό της χώρας, την ΚΟΣΚΟ. Κι όμως εκεί δίπλα στον Πειραιά τα ψευτοκκε-συν με εξαντλητικές απεργίες ακόμα και για αυξήσεις πάνω στην κρίση (!) έχουν μισοπεθάνει τη Ζώνη Περάματος που θέλει να την πάρει η ΚΟΣΚΟ. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι ότι την ώρα που ο άνθρωπος της ρωσικής Γκαζπρομ Κοπελούζος απέλυσε προχθές στην ψύχρα 50 εργαζόμενους σε σύνολο 100 τα ψευτοκκε- ΣΥΝ απλά κατήγγειλαν τις απολύσεις, ενώ έχουν κάνει σημαία ταξικής συνέπειας την απεργία διαρκείας που καθοδηγούν στη χαλυβουργία. Εκεί πιάστηκαν από τη σκληρή πάλη των εργατών όχι για να τους βοηθήσουν αλλά για να κλείσουν το εργοστάσιο και να τους καταστρέψουν. Η χαλυβουργία Ασπροπύργου είναι χαρακτηριστική περίπτωση διπλού σαμποτάζ από κυβέρνηση και ΣΥΝ -ψευτοκ- ΚΕ. Η κυβέρνηση τη χτύπησε όπως και τις άλλες 2 μεγάλες χαλυβουργίες με το τσάκισμα της οικοδομής που καταβύθισε την παραγωγή χάλυβα και με την αύξηση της τιμής του ρεύματος (την ώρα που το χάριζε στο Μυτιληναίο). Ο ΣΥΝ τη χτύπησε με προσφυγή στο ΣτΕ που ματαίωσε πάνω στην κρίση ένα έργο με το οποίο μια αερογέφυρα θα μετέφερε το σκραπ από τη θάλασσα στο εργοστάσιο και θα έριχνε σημαντικά το κόστος παραγωγής. Όταν η συγκεκριμένη εταιρεία με μεγάλες ζημιές δύο χρόνων αποφάσισε σημαντική μείωση χρόνου δουλειάς-μισθού, οι εργάτες απάντησαν με απεργία που είναι μια από τις γενικά σωστές τακτικές για αύξηση της διαπραγματευτικής δύναμης ενός σωματείου όταν παλεύει για τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Τότε χτύπησε το ψευτοκκε που πήρε τη συνδικαλιστική εξουσία και επέβαλε τη δικιά του γραμμή: «καμιά διαπραγμάτευση για μείωση χρόνου δουλειάς και μισθού - απεργία διαρκείας». Αυτή από ένα σημείο και πέρα την επέβαλε φασιστικά πνίγοντας στις Γενικές Συνελεύσεις κάθε αντίθετη φωνή σαν εργοδοτική με γιούχες και με την απειλή βίας και καταργώντας τη μυστική ψηφοφορία. Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι της ίδιας εταιρείας στο εργοστάσιο του Βόλου με μυστική ψηφοφορία αποφάσιζαν να δεχτούν την πρόταση της εργοδοσίας. Το ψευτοκκε αντί να ζητήσει κοινή Γενική Συνέλευση Βόλου-Ασπροπύργου και να ενώσει τους εργάτες σε μια κοινή διαπραγματευτική τακτική διεξόδου απέναντι στην εργοδοσία κατηγόρησε τη συνδικαλιστική ηγεσία του Βόλου για εργοδοτική. Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντούν στο βασικό σαμποταριστικό τέχνασμα των ψευτοκκε, ΣΥΝ που είναι να κάνουν απόλυτο το αίτημα «καμιά απόλυση» (ή το ισοδύναμο αίτημα «κανένα μοίρασμα των απολύσεων σε όλους τους μισθωτούς με μείωση χρόνου εργασίας-μισθού όσο διαρκεί η πτώση εργασιών»). Το «καμιά απόλυση» είναι σωστό αίτημα όταν μια επιχείρηση έχει δουλειές και απολύει για να εντατικοποιήσει την παραγωγή. Όταν όμως έχει για καιρό μειωμένη παραγωγή και μεγάλες ζημιές τότε μια απεργία διαρκείας με αυτό το αίτημα μπορεί να την κλείσει και να ρίξει τους εργαζόμενους σε ανεργία διαρκείας. Στην ουσία με το «καμιά απόλυση» οι σαμποταριστές αναθέτουν στις μεμονωμένες επιχειρήσεις να λύσουν το γενικό πρόβλημα της ανεργίας ακριβώς για να τις φορτώνουν με ένα μισθολογικό βάρος που μόνο το κεφάλαιο συλλογικά, δηλαδή το κράτος μπορεί να σηκώσει. Γι αυτό οι ταξικά συνειδητοί εργάτες διεκδικούν μεν από κάθε ξεχωριστή επιχείρηση όσο γίνεται λιγότερες απολύσεις και ψηλότερες αποζημιώσεις, αλλά απαιτούν από το κράτος να πληρώνει τα επιδόματα ανεργίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στην ΕΣΣΔ του Λένιν την εποχή της ΝΕΠ τα εργοστάσια κάνανε απολύσεις για να επιβιώσουν. Να γιατί τα συνδικάτα πρέπει να μελετάνε την κατάσταση μιας επιχείρησης και να απαιτούν από τον εργοδότη να τους δίνει βασικά οικονομικά στοιχεία της και να ελέγχουν αν αυτή είναι όντως σε κρίση ή αν εκμεταλλεύεται την ανεργία για να κάνει κάτεργο το χώρο δουλειάς. Αυτή είναι μια μορφή εργατικού ελέγχου. Σήμερα στην Ελλάδα των ρωσόδουλων σαμποταριστών οι βιομηχανικοί εργάτες πρέπει να παλεύουν για τη διάσωση του κάθε εργοστασίου που η κυβέρνηση, οι τράπεζες, το ΣτΕ, οι κρατικές υπηρεσίες και η ψευτοαριστερά θέλουν να το κλείσουν. Αυτό χωρίς να έχουν αυταπάτες ότι η εργοδοσία δεν θα τους στριμώξει σε πρώτη ευκαιρία. Γι αυτό πρέπει να συνδυάζουν την πάλη τους για τη σωτηρία κάθε εργοστασίου με το δυνάμωμα της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης απέναντι στην εργοδοσία και την παγίωση του εργατικού ελέγχου. Αν η ελληνική εργατική τάξη σώσει τα εργοστάσια θα δυναμώσει τη θέση της και σε αυτά και στη χώρα γενικά αποδεικνύοντας ότι μπορεί να γίνει ηγετική τάξη του έθνους. Έτσι θα βάλει υ- ποθήκες για την επαναστατική εξουσία της καθώς η στάση της αυτή θα έρθει σε χτυπητή αντίθεση με την ανικανότητα και τον παρασιτικό χαρακτήρα της α- στικής τάξης που επέτρεψε σε μια χούφτα πρακτόρων να πισωγυρίσει ιστορικά την υλική ανάπτυξη της χώρας και να ρίξει το λαό σε έναν παρατεταμένο εφιάλτη. Επίσης έτσι θα είναι σε θέση να παλέψει τώρα δα για τα εργατικά δικαιώματα σε όλα τα εργοστάσια και επιχειρήσεις όπου τα αφεντικά μαζικά πια εκμεταλλεύονται την ανεργία που προκαλούν οι σαμποταριστές για να τα κάνουν πλήρη κάτεργα απολύοντας όσους θέλουν, όπως θέλουν και όποτε θέλουν προσλαμβάνοντας μισθωτούς σκλάβους χωρίς κανένα δικαίωμα ούτε στο χρόνο εργασίας, ούτε στην αμοιβή. Αθήνα, 8/1/2012 ÔÏ BLOG ÔÇÓ ÏÁÊÊÅ ÄÉÁÂÁÆÅÔÅ - ÄÉÁÄÉÄÅÔÅ ÔÇ ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να στέλνουν τα γράμματά τους στη δ/νση Χαλκοκονδύλη 35, Αθήνα, Τ.Κ Για τις οικονομικές σας ενισχύσεις χρησιμοποιήστε το λογαριασμό μας στην Εθνική Τράπεζα: 160/ ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Ìçíéáßá åöçìåñßäá ÉäéïêôÞôçò: ÊåíôñéêÞ ÅðéôñïðÞ ôçò ÏÁÊÊÅ Åêäüôçò óýìöùíá ìå ôï íüìï ÅëÝíç Êùíóôáíôéíïðïýëïõ (Êùäéêüò 2988) ISSN áëêïêïíäýëç 35, 5ïò üñïöïò Ô.È. 8371, Ô.Ê ÁèÞíá Ôçë.- Öáî: ÅôÞóéá óõíäñïìþ: 20 Åõñþ Åîáìçíéáßá: 10 Åõñþ

3 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 3 Ç ÈÅÙÑÉÁ ÏÔÉ Ç ÊÑÉÓÇ ÏÖÅÉËÅÔÁÉ ÓÔÇÍ ÕÐÏÊÁÔÁÍÁËÙÓÇ ÔÙÍ ÌÁÆÙÍ ËÏÃÙ ÅÅ ÅÉÍÁÉ Ç ÈÅÙÑÉÁ ÔÙÍ ÓÁÌÐÏÔÁÑÉÓÔÙÍ Çêõñßáñ ç ðëýïí êáèåóôùôéêþ åñìçíåßá ôçò ñåùêïðßáò åßíáé áõôþ ôùí ÓáìáñÜ-Ôóßðñá-ÊïõâÝëç êáé ôùí øåõôïêåûíóéáíþí «ïéêïíïìïëüãùí» ôïõò. ¼óïé áóôïöéëåëåýèåñïé ðëýïí èýëïõí íá åðéâéþóïõí ðïëéôéêü Þ íá ìçí Üóïõí ôéò äïõëåéýò ôïõò óôá ÌÌÅ Ý ïõí ïõóéáóôéêü ðñïó ùñþóåé óôç èýóç ôùí ðáñáðüíù üôé ìðïñåß äçëáäþ áñ éêü íá âñåèþêáìå ìå ìéá õðåñ ñýùóç ôçò þñáò áëëü üôé ôç ìåãüëç æçìéü, ôç ìåãüëç åóùôåñéêþ êáôáóôñïöþ, áíåñãßá êáé åîáèëßùóç, äçëáäþ ôçí áóõãêñüôçôç õðåñ ñýùóç êáé ñåùêïðßá, ôçí ðñïêüëåóå ç ßäéá ç ÅÅ ìå ôá äéüöïñá ìíçìüíéá êáé ôá ìåóïðñüèåóìá ðñïãñüììáôü ôçò. Ç èýóç áõôþ óõìðõêíþíåôáé óôï üôé äåí Ýöåñå ç ñåùêïðßá ôï ìíçìüíéï áëëü ôï ìíçìüíéï ôç ñåùêïðßá. Áðü ôçí ðñþôç óôéãìþ ôçò åëëçíéêþò êñßóçò ç èåùñßá áõôïý ôïõ ìáýñïõ ãêåìðåëßóôéêïõ ìåôþðïõ Þôáí óôç ëïãéêþ ôçò ç åîþò: Ìå ôç ìåßùóç ôùí ìéóèþí êáé ôùí óõíôüîåùí êáèþò êáé ìå ôçí õðåñöïñïëüãçóç ðïõ åðýâáëå ôï ìíçìüíéï ìåéþíåôáé ç êáôáíáëùôéêþ äýíáìç ôùí ìáæþí, ïðüôå ìåéþíåôáé ôï íôüðéï åìðüñéï êáé ç íôüðéá ðáñáãùãþ êáôáíáëùôéêþí áãáèþí. Ôï áðïôýëåóìá åßíáé üôé áõîüíåôáé ç áíåñãßá ïðüôå ìåéþíåôáé êé Üëëï ç êáôáíüëùóç ïðüôå ìåéþíåôáé êé Üëëï ç ðáñáãùãþ êáèþò êáé ç öïñïëïãçôýá ýëç. ôóé ç áíåñãßá êáé ôï ñýïò ìåãáëþíïõí óôï Ýðáêñï, ç ðáñáãùãþ óõíèëßâåôáé ìý- ñé ðïõ Ýñ åôáé ç ïëïêëçñùôéêþ êáôáóôñïöþ êáé ç áðüëõôç ñåùêïðßá. Áíôßèåôá, éó õñßæïíôáé, ùñßò ìåéþóåéò ôùí ìéóèþí êáé ùñßò ôçí õðåñöïñïëüãçóç ôçò êáôáíüëùóçò êáé ìå ôçí ôáõôü ñïíç ñçìáôïäüôçóç ôùí åðåíäýóåùí ðïõ ï ÓáìáñÜò êáé ï ÊïõâÝëçò ôç âëýðïõí ìå ôçí åðéðëýïí «áíáðôõîéáêþ» ñçìáôïäüôçóç ôçò ÅÅ êáé ï Ôóßðñáò ìå ôçí áíáóôïëþ ôùí ðëçñùìþí (äçëáäþ ìå ôçí áíïé ôþ êþñõîç ôçò ñåùêïðßáò êáé ôçí áíáäéáíïìþ ôïõ ðáñáãüìåíïõ ðëïýôïõ), èá Ýñèåé êáé ç áíüðôõîç. Ïé «êåûíóéáíïß» ìáò åíþ êáôáããýëëïõí ôéò ìåéþóåéò ìéóèþí êáé óõíôüîåùí êáé ôçí õðåñöïñïëüãçóç þóôå íá âïçèçèåß ç áíüðôõîç êáé íá õðüñîïõí íýåò åðåíäýóåéò, áõôýò ôéò åðåíäýóåéò åðßìïíá ôéò óáìðïôüñïõí. Ï Ôóßðñáò åßíáé ãíùóôüò óáìðïôáñéóôþò êáé äåí ñåéüæåôáé íá óôáèïýìå óå áõôüí. Ï ÓáìáñÜò êáé ï ÊïõâÝëçò, ðïëý ðéï ýðïõëïé, õðïóôþñéîáí ôï óáìðïôüñéóìá äåêüäùí äéò åðåíäýóåùí ðïõ áêýñùóå ç êõâýñíçóç ÐáðáíäñÝïõ ìå áðïöüóåéò ôçò óå üëá ôá åðßðåäá: ùñïôáîéêü, ÅÓÐÁ, êñáôéêü âéïìç áíéêü, éäéùôéêü âéïìç áíéêü, ãåùñãéêü, ìåôáöïñéêü, ôïõñéóôéêü, åñåõíçôéêü êëð. Ïé êýñéïé áõôïß ìéëïýí ãéá åðåíäýóåéò êáé áíüðôõîç êñýâïíôáò ôï ãåãïíüò üôé ðáñü ôïõò üëï êáé ðéï áìçëïýò ìéóèïýò ç íôüðéá âéïìç áíéêþ ðáñáãùãþ, ðïõ èá Ýðñåðå Ýôóé íá ãßíåôáé öèçíüôåñç, äåí åêôïðßæåé ôéò åéóáãùãýò êáé äåí áõîüíåé ôéò åîáãùãýò. Ïé åîáãùãýò ôï 2008 Þôáí 19,8äéò êáé ôï 2010 áíôß íá áíýâïõí ëüãù ðôþóçò ôùí ìéóèþí, äçëáäþ ôïõ êüóôïõò Ýðåóáí óôá 17,08. Åðßóçò ïé åéóáãùãýò ðáñü ôçí ôåñüóôéá ðôþóç ôçò êáôáíáëùôéêþò äýíáìçò ôïõ ðëçèõóìïý Ýìåéíáí øçëü ïðüôå ôï åìðïñéêü Ýëëåéììá ôï 2008 ðïõ Þôáí óôá 44 äéò óõíý éóå ôï 2010 íá åßíáé øçëü óôá 28,27 äéò. Ôáõôü ñïíá êáé áñáêôçñéóôéêü êáé ïé íôüðéåò åðåíäýóåéò êáé ïé îýíåò- ðïõ üôáí ðáñüãïõí åîáãþãéìá áãáèü ôñý ïõí ðüíôá óôéò þñåò ðïõ ñåùêïðïýí ãéáôß åêåß ôóáêßæïíôáé ôá ìåñïêüìáôá - åßíáé ïõóéáóôéêü ìçäåíéêýò, áöïý óôçí ðñüîç áðáãïñåýïíôáé. Áõôü ôï ðáñáãùãéêü êåíü ðïõ êñáôüåé ôç þñá óþìåñá óôç ñåïêïðßá åßíáé ôï ßäéï ðïõ ôç ñåïêüðçóå. Íá ãéáôß ç þñá ãéá íá æþóåé óõíå- ßæåé ðáñü ôïõò ìéóèïýò ôçò ñåïêïðßáò êáé ôçí ôåñüóôéá áíåñãßá íá ñåþíåôáé ãéá íá áãïñüóåé áð Ýîù ðñïúüíôá áîßáò 28,27 äéò. Áõôü êáé ìüíï êáôáññßðôåé ôç èåùñßá üôé ôç ñåïêïðßá ôçí ðñïêáëåß ç áìçëþ åóùôåñéêþ êáôáíüëùóç êáé ç óõíáêüëïõèç áìçëþ æþôçóç âéïìç áíéêþí áãáèþí üðùò ëýíå ïé êáèåóôùôéêïß ïéêïíïìïëüãïé. Ôï äçìïóéïíïìéêü Ýëëåéììá êáé åðïìýíùò ç ñåïêïðßá äçìéïõñãåßôáé áðü ôï Ýëëåéììá ôïõ ÉÔÓ (Éóïæýãéïõ Ôñå ïõóþí ÓõíáëëÜãþí), äçëáäþ áðü ôéò åëëåéììáôéêýò ïéêïíïìéêýò ó Ýóåéò ôçò þñáò ìå ôï åîùôåñéêü, óå ôåëåõôáßá áíüëõóç áðü ôï Ýëëåéììá ðáñáãùãþò ôçò þñáò. Ôï áñíçôéêü É.Ô.Ó åßíáé áõôü ðïõ áõîüíåé óôçí ÅëëÜäá ôï äçìüóéï Ýëëåéììá êáé óùñåýåé åðß äåêáåôßåò ñýç ðïõ éóïýíôáé ìáæß ìå ôïõò ôüêïõò ôïõò ìå ôï óõíïëéêü äçìüóéï ñýïò. Äåí ìåãüëùíå äçëáäþ ôï äçìïóéïíïìéêü Ýëëåéììá åðß ñüíéá ãéáôß ôü á äåí åß å áñêåôü Ýóïäá ôï êñüôïò áðü ôïõò öüñïõò êáé ãéáôß åß å ðáñü ðïëëü Ýîïäá ãéá ìéóèïýò, åðéäüìáôá áíåñãßáò êáé ôá áóöáëéóôéêü ôáìåßá, áëëü ãéáôß äåí Ýé- áìå âéïìç áíßá. Áõôü ìðïñåß íá ôï êáôáëüâåé êáíåßò êáé åìðåéñéêü. ¼ôáí êüðïéïò éäéþôçò êëýâåé ìáæß ìå ôïí åöïñéáêü ôï äçìüóéï áõôü ôá êëåììýíá ëåöôü ðüíå åßôå óå êáôáèýóåéò åßôå ðüíå óôçí áôïìéêþ êáôáíüëùóç ôùí êëåöôþí, åßôå ðüíå óôï åîùôåñéêü. Óôçí Êßíá ôá êëåììýíá ãßíïíôáé óå ìåãüëï âáèìü ðáñáãùãéêü êåöüëáéï. Óôçí ÅëëÜäá üðïõ êáé ïé êáôáèýóåéò ãßíïíôáé óå åëü éóôï ðïóïóôü ðáñáãùãéêü êåöüëáéï üëá ãßíïíôáé êõñßùò áôïìéêþ êáôáíüëùóç åêôüò áðü áõôü ðïõ ãßíïíôáé êáôáèýóåéò óå îåíåò þñåò ðïõ ãßíïíôáé êáé ðáñáãùãéêü êåöüëáéï áõôþí ôùí ùñþí. Ôï ßäéï óõìâáßíåé êáé ìå ôïõò äçìüóéïõò õðüëëçëïõò, ôïõò áíýñãïõò êáé ôïõò óõíáôîéïý ïõò. Áõôùíþí ôá ëåöôü ãßíïíôáé óêýôá áôïìéêþ êáôáíüëùóç. ÔåëéêÜ åðåéäþ ç áôïìéêþ êáôáíüëùóç ðüåé óå ìåãüëï âáèìü óå åéóáãùãýò âéïìç áíéêþí ðñïéüíôùí ãéáôß äåí Ý ïõìå áñêåôþ âéïìç áíßá ç þñá óõíïëéêü ñåþíåôáé êáé âáóéêü ñåþíåôáé ôï êñüôïò. Äåí ñåùêïðïýìå ãéáôß êëýâïõìå Þ ôåìðåëéüæïõìå. ñåùêïðïýìå ãéáôß ãêñåìßæïõìå ôá åñãïóôüóéü ìáò êáé æïýìå áðü åñãïóôüóéá Üëëùí ùñþí. Áí åðéôñýðïíôáí ôá åñãïóôüóéá ïé Ýëëçíåò êáé ìåôáíüóôåò åñãüôåò ðïõ åßíáé ïé ðéï óêëçñü åñãáæüìåíïé ôçò ÅÅ êáé äïõëåýïõí óôçí êáèõóôåñçìýíç ìéêñþ ðáñáãùãþ èá ìðïñïýóáí íá èñýøïõí Ýíá äéðëüóéï áñéèìü ðáñáóßôùí êëåöôþí êáé áóïìýñçäùí áðü üóïõò æïýíå ùò ôþñá. Áõôü èá ðñïêáëïýóå áíõðüöïñç áíéóüôçôá êáé åðáíüóôáóç áëëü ü é ñåùêïðßá. Ãé áõôü äåí ñåùêïðåß ç ðéï äéåöèáñìýíç Êßíá. Ç ìåãüëç áðüôç ôùí óáìáñüäùí, ôóéðñáßùí, êïõâýëçäùí, «áñéóôåñþí» ðáóüêùí êáé ôùí ïéêïíïìïëüãùí ôïõò åßíáé ç åîþò: Êñýâïõí êáé äåí ìéëïýí ãéá ôï ðñáãìáôéêü âáèý êáé áíáíôßññçôï ãéá êüèå óïâáñü áóôü ïéêïíïìïëüãï óôï åîùôåñéêü öéëåëåýèåñï ç êåûíóéáíü áßôéï ôçò åëëçíéêþò ñåïêïðßáò ðïõ åßíáé ç ôåñüóôéá åëëåéììáôéêþ ó Ýóç ôçò þñáò ìáò ìå ôï åîùôåñéêü. Ç äéáöïñü ìáò ìå áõôïýò ôïõò äõôéêïýò ïéêïíïìïëüãïõò åßíáé üôé áõôïß áðïäßäïõí ôï Ýëëåéììá óôá øçëü ìéóèïëïãéêü Ýîïäá ôùí éäéùôþí êáé ôïõ êñüôïõò, âáóéêü óôçí õðåñêáôáíüëùóç ôïõ ðëçèõóìïý. Åìåßò ôï áðïäßäïõìå óôï ðáñáãùãéêü óáìðïôüæ, äçëáäþ óôïí ðïëéôéêïéêïíïìéêü ðüëåìï åíßïôå êáé óôñáôéùôéêü åíüò éìðåñéáëéóìïý åíüíôéá óôç þñá ìáò, ïðüôå ôåëéêü óôçí åëëçíéêþ õðïðáñáãùãþ. Áíôßèåôá ìå áõôïýò ôïõò óïâáñïýò áóôïýò ïéêïíïìïëüãïõò ðïõ äåí îýñïõí üìùò ðïëéôéêþ, ïé ïéêïíïìïëüãïé ôùí ñùóüäïõëùí ðïõ îýñïõí ðïëéôéêþ áëëü äåí îýñïõí ïéêïíïìßá êüíïõí ôï åîþò. Ãéá íá áðïäåßîïõí üôé ïé äáíåéóôýò öôáßíå ãéá ôçí åëëçíéêþ ñåùêïðßá êáé ãéá íá êñýøïõí ôï ðñüâëçìá ðïõ åßíáé üôé ç óáìðïôáñéóìýíç ðáñáãùãþ äåí ìðïñåß íá êáëýøåé ôçí êáôáíüëùóç ëïãáñéüæïõí ôç þñá óáí íá ìçí áíþêåé óôçí äéåèíþ áãïñü, óáí íá åßíáé êëåéóìýíç óôïí åáõôü ôçò êáé óáí ïé ìéóèùôïß íá ôñþíå ìüíï áðü áõôü ðïõ ðáñüãïõí ïé ßäéïé êáé ü é åéóáãüìåíá ðñïéüíôá. Óôç öáíôáóôéêþ áõôþ áðïìïíùìýíç áðü ôï åîùôåñéêü ïéêïíïìßá ôïõò ìå ôï ðïõ ðýöôïõí âßáéá ïé ìéóèïß åî áéôßáò ôùí äáíåéóôþí, ðýöôåé êáé ç áãïñáóôéêþ äýíáìç ôùí ìéóèùôþí, ïðüôå ðýöôåé ç êáôáíüëùóç ôïõò. ÅðåéäÞ Ýôóé ðýöôåé ç æþôçóç ðýöôåé êáé ç ðáñáãùãþ, ðýöôåé êáé ôï åìðüñéï, ïðüôå áðïëýïíôáé ïé åñãáæüìåíïé êáé ìå ôçí áýîçóç ôçò öïñïëïãßáò üëá áõôü ðýöôïõí ðáñáðýñá ïðüôå óå Ýíáí íýï êýêëï íýåò áðïëýóåéò íýá õðïêáôáíüëùóç íýá ìåßùóç ôçò ðáñáãùãþò, ùò ôçí áðüëõôç áðüëõôç ðåßíá êáé ôï èüíáôï ôçò þñáò ¼ëï áõôü åßíáé Ýíá êáêüãïõóôï ðáñáìýèé, äçëáäþ åíôåëþò îåêïìýíï áðü ôçí ðñáãìáôéêüôçôá ãéáôß á) üëåò ïé þñåò óôï óýã ñïíï êáðéôáëéóìü åßíáé á- íïé ôýò óôïí Ýîù êüóìï êáé ü é êëåéóìýíåò óôïí åáõôü ôïõò ãéá íá ðåéíüóïõí üôáí êüðïéá îýíç þñá ôïõò êüâåé äéáñêþò ôïõò ìéóèïýò ôùí åñãáôþí ôçò. ÌÜëéóôá óå ôýôïéåò þñåò äåí åìöáíßæåôáé êáíåßò ðéóôùôþò íá ôïõò êüøåé ôïõò ìéóèïýò åðåéäþ ñùóôüíå áðëü ãéáôß äåí ñùóôüíå áöïý äåí Ý ïõí áíôáëëáãýò ìå ôï åîùôåñéêü. ÅéäéêÜ äåí åßíáé êáèüëïõ ç ÅëëÜäá ôýôïéá þñá ðïõ åßíáé á- íôßèåôá õðüäåéãìá æùôéêþò åîùôåñéêþò å- îüñôçóçò. Êáé ãé áõôü áí ç ÅÅ ìáò êüøåé ôá äáíåéêü èá ðüèïõìå ìåãüëç æçìéü êáé èá ðåéíüóïõìå ìå ðåßíá Óïìáëßáò êáé ü é Êßíáò. Êáé âýâáéá ç ðåßíá ìáò äåí èá Ý åé ó Ýóç ìå áõôþí ôçò ÁñãåíôéíÞò ðïõ üôáí ñåùêüðçóå åß å åìðïñéêü ðëåüíáóìá Üñç êõñßùò óôï õðýñï ï êñýáò ôçò ðïõ èá ìðïñïýóå íá èñýøåé ãéá ñüíéá ôïí áñãåíôéêü ëáü óå óõíèþêåò áêüìá êáé áðïêëåéóìïý. â) ãéáôß ðïõèåíü äåí Ý åé óõìâåß íá ðýöôïõí ïé ìéóèïß ôùí åñãáôþí êáé íá ìçí áõîüíïõí ôçí áôïìéêþ êáôáíüëùóç ôïõò ïé êáðéôáëéóôýò, Þ íá ìçí ìåôáôñýðïõí óå óõóóþñåõóç ðéï óýã ñïíùí ìýóùí ðáñáãùãþò ôá ìåãáëýôåñá êýñäç ôïõò ëüãù ìåßùóçò ìéóèþí êáé ôåëéêü íá ìçí åîüãïõí ðéï Ýíôïíá áðü ðñéí ôá ðéï öôçíü ðñïúüíôá ðïõ ìðïñïýí íá ðáñüãïõí áöïý ðýöôïõí ïé ìéóèïß äçëáäþ íá ìçí âãáßíåé ç äïóìýíç þñá áðü ôçí êñßóç ñýïõò ôçò áêñéâþò åî áéôßáò áõôþò ôçò ìåßùóçò ìéóèþí. Áõôü ðïõ óõìâáßíåé ìå ôçí Üãñéá ðôþóç ôùí ìéóèþí óå ìéá õðåñ ñåùìýíç þñá äåí åßíáé ç ñåùêïðßá áëëü ç êïéíùíéêþ áíéóüôçôá, ç õðåñåêìåôüëëõåóç êáé ç ç õðåñóõóóþñåõóç ôïõ êåöáëáßïõ. Ç õðåñ ñåùìýíç þñá ìðïñåß íá ðåèüíåé ìå ôçí âßáéç ðôþóç ôùí ìéóèþí ìüíï áí ïé ðéóôùôýò áðáéôþóïõí óýíôïìá ðßóù ôá äáíåéêü. ÁëëÜ áõôü äåí ôï Ýêáíå ïýôå ôá ôåëåõôáßá 15 ñüíéá ôï ÄÍÔ ìåôü ôéò äéáìáñôõñßåò ôùí ùñþí ôïõ ôñßôïõ êüóìïõ ïýôå ôþñá áêüìá ðåñéóüôåñï äåí ôï Ýêáíå ç ÅÅ. Ãé áõôü áõîþèçêå ôï åëëçíéêü ñýïò ìåôü ôçí ïõóéáóôéêþ ñåùêïðßá ôçò þñáò ìáò. ÄçëáäÞ óõíå ßóáíå ïé óáìðïôýñ ôï óáìðïôüæ ïðüôå ç þñá äáíåéæüôáí ðüëé ðïëëü ãéá íá åéóüãåé ãéáôß êáé ðüëé ðáñü ôçí ìåãáëýôåñç öôþ åéá ôçò óõíý éóå íá êáôáíáëþíåé ðéï ðïëëü á- ðü ôá üëï êáé ðéï ëßãá ðïõ ìðïñïýóå íá ðáñüãåé. Óôçí ðñáãìáôéêüôçôá ïé ðéóôùôýò Ýêáíáí óôç þñá ìáò êáé ìüëéóôá ôåëéêü ìå ðïëý ðéï åõíïéêü ôñüðï üôé êüíïõí áðýíáíôé óå üëåò ôéò þñåò ìå ìåãüëá åìðïñéêü åëëåßììáôá üôáí áõôýò ñåïêïðïýí åî áéôßáò áõôþí ôùí åëëåéììüôùí. Êüâïõí ôïõò ìéóèïýò ìå åóùôåñéêþ õðïôßìçóç Þ ìå õðïôßìçóç ôïõ íïìßóìáôïò ãéá íá êüíïõí ðéï öôçíü ôá åìðïñåýìáôü ôïõò êáé óõíý åéá sôç óåë. 12

4 Óåëßäá 4 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÅÊÔÁÊÔÇ ÁÍÁÊÏÉÍÙÓÇ ÔÇÓ ÏÁÊÊÅ 12/1/2012 (oakke.blogspot.com) ÖÁÓÉÓÔÉÊÏ ÔÕÐÇÌÁ ÔÏÕ ØÅÕÔÏÊÊÅ ÓÔÏÕÓ ÁËÕÂÏÕÑÃÏÕÓ ÔÏÕ ÂÏËÏÕ Ïé ôñáìðïýêïé ôïõ øåõôïêêå-ðáìå Üóêçóáí óþìåñá ôçí ùìþ öáóéóôéêþ ôïõò âßá óå âüñïò ôùí åñãáæïìýíùí êáé ôïõ óùìáôåßïõ ôçò áëõâïõñãßáò ôïõ Âüëïõ. ÓÞìåñá áðü ðïëý íùñßò ôï ðñùß Ýêëåéóáí ôï åñãïóôüóéï ìå 140 Üôïìá ðïõ ôá ðåñéóóüôåñá åß áí Ýñèåé áðü ðåñéï Ýò Ýîù áðü ôï Âüëï, åíþ ôá 40 Þôáí áðü ôçí ÁèÞíá. ¼ðùò ìüèáìå áðü ôïõò åñãáæüìåíïõò ôïõ åñãïóôáóßïõ üôáí ðþãáí ôï ðñùß ãéá äïõëåéü óôéò 7ðì âñþêáí äýï ðïýëìáí íá Ý ïõí êëåßóåé ôçí ðýëç êáé ôïõò ôñáìðïýêïõò íá ìçí ôïõò áöþíïõí íá ìðïõí ìýóá. Ôüëìçóáí äçëáäþ ïé óïóéáëöáóßóôåò ìå ôï Ýôóé èýëù íá ðïäïðáôþóïõí ôç èýëçóç ôùí åñãáæïìýíùí óôï åñãïóôüóéï ç ï- ðïßá Ý åé åêöñáóôåß óå äýï ãåíéêýò óõíåëåýóåéò ìå ìõóôéêþ øçöïöïñßá êáé ìå óõíôñéðôéêþ ðëåéïøçößá (400-30). Ïé áëõâïõñãïß ôïõ Âüëïõ äý ïíôáé áõôþ ôçí åðßèåóç ãéáôß êáôüëáâáí Ý- ãêáéñá üôé ôï ÐÁÌÅ äåí êüíåé á- ðåñãßá óôïí Áóðñüðõñãï áëëü êáôï Þ ôïõ åñãïóôáóßïõ åíüíôéá ðëýïí êáé óôç èýëçóç ôùí åñãáæïìýíùí åêåß ìå óôü ï íá êëåßóåé êáé ôá äýï åñãïóôüóéá, êáé óôïí Áóðñüðõñãï êáé óôï Âüëï. Ãéá íá Ý åé êüðïéï åëü éóôï Üëëïèé ãé áõôü ôï ðñáîéêïðçìáôéêü êáé öáóéóôéêü êëåßóéìï ôïõ åñãïóôáóßïõ ôï ÐÁÌÅ áðü ôéò ðñïçãïýìåíåò ìýñåò åß å êçñýîåé ãéá óþìåñá ìüíï ôïõ 24ùñç ðáíèåóóáëéêþ «áðåñãßá óõìðáñüóôáóçò» óôïõò áëõâïõñãïýò». Ðñïçãïýìåíá åß å ðñïóðáèþóåé íá ôçí ðåñüóåé óôï Åñãáôéêü ÊÝíôñï Âüëïõ áëëü ïé ðüíôåò åêåß ðëçí ôïõ ÐÁÌÅ ôçí åß áí êáôáøçößóåé êáé êáíýíá åñãïóôüóéï äåí Þèåëå íá ôïõò áêïëïõèþóåé. Êé üìùò ôá ôýñáôá áõôü ëåéôïõñãþíôáò ìå ôçí áóõëßá ðïõ ôïõò äßíåé óýóóùìï ôï ðïëéôéêü êáèåóôþò, óôçí ïõóßá ëåéôïõñãþíôáò óáí ç êáô åîï Þí êñáôéêþ äýíáìç ôçò þñáò, Ýêáíáí ôï äéêü ôïõò. ÁðÝäåéîáí Ýôóé ôñáíôá- ôü êáé îåäéüíôñïðá üôé äåí ëïãáñéüæïõí ôç èýëçóç ôùí ìáæþí ðïõ êüíïõí ðùò èýëïõí íá áðåëåõèåñþóïõí, äçëáäþ áðýäåéîáí üôé èýëïõí íá ôéò õðïäïõëþóïõí. ¼- ðùò åß áìå åðßóçò ìüëéò ôåò åðéóçìüíåé óôçí ðñïçãïýìåíç áíáêïßíùóþ ìáò üôé ãéá íá äéêáéïëïãþóïõíå ôçí óçìåñéíþ åðßèåóç ôïõ øåõôïêêå ïé êïéíïß êáèåóôùôéêïß óêïôåéíïß ðñïóôüôåò üëïõ ôïõ ñùóüäïõëïõ öáóéóôéêïý ìðëïê, åß áí âüëåé ôïõò óôñáôçãéêïýò óõììü ïõò ôïõ øåõôïêêå, ôïõò áíïé ôïýò íáæéóôýò ôçò. ÁõãÞò, íá âãüëïõí áíáêïßíùóç óõìðáñüóôáóçò óôïõò áëõâïõñãïýò ôïõ Âüëïõ ãéá íá åìöáíßóïõí åêåßíïõò óáí ôá ðñáãìáôéêü öáóéóôéêü ôýñáôá. Ç åñãáôéêþ ôüîç ôçò þñáò ðñýðåé íá êáôáããåßëåé áõôü ôï ìåãüëï âþìá ôïõ øåõôïêêå-ðáìå ðñïò ôçí äéêôáôïñßá ðüíù óôç åñãáôéêþ ôüîç êáé ãéá ôçí óõíôñéâþ ôùí ðáñáãùãéêþí äõíüìåùí ôçò þñáò. Áõôü ôï âüñïò ðýöôåé éäéáßôåñá óôçí åñãáôéêþ ôüîç êáé ôïõò äçìïêñüôåò ôïõ Âüëïõ ðïõ ðñýðåé íá ôóáêßóïõí ôçí óçìåñéíþ åðßèåóç ôùí óïóéáëöáóéóôþí. Óôçí ðñáãìáôéêüôçôá ïé ôåëåõôáßïé êüíïõíå óþìåñá ìéá ãåíéêþ äïêéìþ ãéá íá äïõí áí èá ìðïñïýí íá êáôáëüâïõí ïñéóôéêü êáé íá êëåßóïõí óôç óõíý åéá ôï åñãïóôüóéï ôçò áëõâïõñãßáò ÅëëÜäáò óôï Âüëï. Áí óõíáíôþóïõí óþìåñá ìåãüëç áíôßóôáóç êáé êáôáããåëßá èá óôáìáôþóïõí, áí ü é èá åíèáññõíèïýí êáé èá óõíå ßóïõí ôçí êáôï Þ ìå ìåãáëýôåñç Ýíôáóç. Ï öáóéóìüò áðïèñáóýíåôáé ðüíôá ü- ôáí äåí óõíáíôüåé áíôéóôüóåéò. ÐÁÑÁÓÊÅÕÇ, 13 ÉÁÍÏÕÁÑÉÏÕ 2012 (oakke.blogspot.com) ÁÐÏÔÕ ÉÁ ÔÙÍ ÓÏÓÉÁËÖÁÓÉÓÔÙÍ ÓÔÏ ÂÏËÏ! ÁðïóôïìùôéêÞ ç áðüíôçóç ôùí áëõâïõñãþí Ç èåóéíþ ãåíéêþ ðñüâá ôïõ øåõôïêêå ãéá ôçí öáóéóôéêïý ôýðïõ êáôüëçøç ôïõ åñãïóôáóßïõ ôçò áëõâïõñãßáò ôïõ Âüëïõ áðýôõ å ðáôáãùäþò áðü çèéêþ-óõíäéêáëéóôéêþ Üðïøç ðñüãìá ðïõ Ýêáíå áäýíáôç ôç óõíý éóç ôçò êáôüëçøçò ó áõôþ ôç öüóç êáé èá ôçí êüíåé áêüìá äõóêïëüôåñç áí åðé åéñçèåß îáíü. Ïé óïóéáëöáóßóôåò ôïõ ÐÁÌÅ êáôüöåñáí êáé Ýêëåéóáí ôçí ðýëç ìüíï êáé ìüíï åðåéäþ Ýäñáóáí áðü ôéò 4 ôï ðñùß ìõóôéêü êáé áéöíéäéáóôéêü óáí Ý- íá óôñáôéùôéêü êïìüíôï. Ïé åñãüôåò äåí åßíáé óôñáôéùôéêü ïñãáíùìýíïé êáé ðçãáßíáíå óôï åñãïóôüóéï ãéá íá âãüëïõí ôï øùìß ôïõò. Äåí åß áí ëïéðüí äéüèåóç íá åìðëáêïýí êáé äåí åíåðëüêçóáí óå óýãêñïõóç ìå ôïõò óïóéáëöáóßóôåò áëëü äåí Ýêñõøáí ôçí ïñãþ ôïõò ãé áõôþ ôçí ùìþ Üóêçóç âßáò. áñáêôçñéóôéêýò åßíáé ïé äýï óêëçñýò êáé áðïóôïìùôéêýò áíáêïéíþóåéò ðïõ Ýâãáëå ôï Óùìáôåßï ôùí åñãáæïìýíùí ôçò áëõâïõñãßáò óôï Âüëï «åíüíôéá óôïõò «ðáëëçêáñüäåò ôïõ ÐÁÌÅ» êáé «óôá öåñýöùíá ôïõ Ðåñéóóïý» ðïõ ôéò äçìïóéåýïõìå áìýóùò ðáñáêüôù. Ôçí ðñþôç ôçí Ýäùóáí óôïí ôýðï êáé ôçí äçìïóßåõóå êáô áñ Þí ç èåóóáëéêþ å- öçìåñßäá «Ôá õäñüìïò». Ôç äåýôåñç ôç ìïßñáóáí óôçí ðüëç ïé ßäéïé ïé åñãáæüìåíïé ôïõ åñãïóôáóßïõ. Ôï üôé åß áí ôï çèéêü êáé ðïëéôéêü óèýíïò íá ôï êüíïõí Þôáí ãéáôß åêôüò áðü ôï äßêéï åß- áí ðßóù ôïõò üëïõò ôïõò åñãáæüìåíïõò ôçò áëõâïõñãßáò. Ç áðüäåéîç ãé áõôü Þôáí üôé ïýôå Ýíáò åñãáæüìåíïò ãéá äåßãìá äåí óôüèçêå óôçí Ðýëç äßðëá óôïõò ðñáîéêïðçìáôßåò øåõôïáðåñãïýò. ÁõôÞ ç áðüëõôç áðïìüíùóþ ôïõò óôïõò åñãüôåò ôçò áëõâïõñãßáò êáé óôï âüèïò êáé óôçí ðüëç ôïõò õðï ñýùóå íá óðüóïõí ôçí êáôüëçøç êáé íá öýãïõí. ¼ðùò üëïé ïé ðñáãìáôéêïß íáæéóôýò ðïõ óôçñßæïõí ôçí ýðáñîþ ôïõò óôçí åðßäåéîç äýíáìçò êáé óôï ãêåìðåëßóôéêï øýìá, äçëáäþ óôç áðüëõôç á- íôéóôñïöþ ôçò áëþèåéáò, ïé êïíäõëïöüñïé ôïõ ÑéæïóðÜóôç åìöüíéóáí ôçí Þôôá ôïõò óáí íßêç. ÃñÜøáíå ëïéðüí óôï óçìåñéíü ÑéæïóðÜóôç üôé «ôá ôóéñüêéá ôïõ ÌÜíåóç (Ýôóé áðïêáëïýí ôç äéïßêçóç ôïõ óùìáôåßïõ) Ýìåéíáí ùñßò áðåñãïóðüóôåò»êáé üôé «ïýôå ìéá ìðåôüâåñãá äåí âãþêå ôåò áðü ôá äýï åñãïóôüóéá ôïõ ÌÜíåóç óå Âüëï êáé Âåëåóôßíï». ÌÜëéóôá ï êåíôñéêüò ïìéëçôþò ôçò óõãêýíôñùóçò ðïõ óôþóáíå ïé êáôï éêýò äõíüìåéò Ýîù áðü ôï åñãïóôüóéï, ï Ã. Ñïýóóáò, ðñüåäñïò ôïõ óùìáôåßïõ ôïõ Ðåñéóóïý «ÌÞôóïò ÐáðáñÞãáò», áðåõèýíèçêå óôïõò ìç óõììåôý ïíôåò óôç óõãêýíôñùóç ôïõò åñãáæüìåíïõò ôçò áëõâïõñãßáò ëýãïíôáò ôïõò: «ÓÞìåñá êüíáôå Ýíá âþìá! Ìçí ôï áöþóåôå óôç ìýóç! Ãõñßóôå ôçí ðëüôç óôï óùìáôåßï ôïõ ÌÜíåóç! Ìçí áöþóåôå ôçí åõêáéñßá íá ðüåé áìýíç». ÄçëáäÞ ü é ìüíï ïé åéóâïëåßò åìöüíéóáí ôïõò åîïñãéóìýíïõò åíáíôßïí ôïõò åñãáæüìåíïõò ôçò áëõâïõñãßáò ôïõ Âüëïõ óáí áðåñãïýò, äçëáäþ ü é ìüíï éó õñßóôçêáí åê ôùí õóôýñùí üôé ôï èýìá ôïõò «ôá Þèåëå», áëëü ôï éó õñßóôçêáí áõôü êáé å- íþ ôï âßáæáí. ÐñáãìáôéêÜ ôá ðüíôá óå áõôü ôï äçìïóßåõìá åßíáé ç ðéï óé- áìåñþ áíôéóôñïöþ ôçò áëþèåéáò. Ç á- ëþèåéá åßíáé üôé åêôüò áðü ôï åñãïóôüóéï êáé óôï Åñãáôéêü ÊÝíôñï ôïõ Âüëïõ áðïìïíþèçêáí áðüëõôá êáé êáíåßò åêôüò áðü ôïõò åáõôïýò ôïõò äåí ôïõò áêïëïýèçóå. Ç áëþèåéá åßíáé üôé áí êáé åîþããåéëáí ðáíìáãíçóéáêþ á- ðåñãßá êáíýíá óùìáôåßï åêôüò áðü ôéò óöñáãßäåò ôïõò äåí óõììåôåß å óáí âüóç óôçí øåõôïáðåñãßá ôïõò. Ç áëþèåéá åßíáé üôé áõôïß ðïõ áðýêëåéóáí ôï åñãïóôüóéï åß áí Ýñèåé áðü äéüöïñá ìýñç ôçò ÅëëÜäáò êáé äåí Þôáí ôßðïôá ðåñéóóüôåñï áðü ôá ßäéá ôá ìýëç ôïõò. Ç áëþèåéá åßíáé üôé «ôç âßá ôùí êáðéôáëéóôþí» ðïõ åêöñáæüôáí üðùò ëýíå áðü ôçí áóôõíïìßá ðïõ Þôáí åêåß äåí ôçí íßêçóå êáíýíá êßíçìá ðáñü ìïíü á Ýíá ôçëåöþíçìá ôïõ ßäéïõ ôïõ êïéíïâïõëåõôéêïý ôïõò åêðñïóþðïõ óôïí õðïõñãü äçìüóéáò ôüîçò! (Íßêåò êáôü ôçò áóôõíïìéêþò ôñïìïêñáôßáò äéá ôçëåöùíçìüôùí ôùí «êáôáóôåëüìåíùí» óôïõò áñ çãïýò ôçò áóôõíïìßáò ïé ïðïßïé áìýóùò óõììïñöþíïíôáé ðñïò ôéò õðïäåßîåéò ôïõò, áðïôåëïýí ðñùôïöáíþ åðáíáóôáôéêü êáôïñèþìáôá). Ç áëþèåéá åßíáé üôé ôï ìåãüëï ôýðçìá ðïõ ðñïåôïßìáóáí áðü ôïí Ðåñéóóü åðéóôñáôåýïíôáò áêüìá êáé ìýëç ôïõ ðïëéôéêïý ôïõò ãñáöåßïõ óôçí êáôüëçøç áðýôõ å. Ç áëþèåéá åßíáé üôé íùñßò ôï âñüäõ ôçò ßäéáò ìýñáò ôá ìüæåøáí êáé Ýöõãáí óôá ìïõëù ôü, êáé ü é ôï ðñùß üðùò ëýíå. Ç áëþèåéá åßíáé üôé åëü éóôïé ðéá ôïõò áêïëïõèïýí óôïí äñüìï ôçò êáôáóôñïöþò ôçò þñáò êëåßíïíôáò ôá åñãïóôüóéá. Äåí èá áñãþóåé ç óôéãìþ ðïõ üëïò ï ëáüò èá ôïõò ìéóþóåé, é- äéáßôåñá ç åñãáôéêþ ôüîç êáé ôüôå èá áíïßîåé ï äñüìïò óôï íýï åñãáôéêü óõíäéêáëéóôéêü êáé ðïëéôéêü êßíçìá, óôï íýï ðëáôý êïììïõíéóôéêü êßíçìá.

5 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 5 Η ανακοίνωση του ΔΣ των εργαζομένων στη Χαλυβουργία του Βόλου την 12 Γενάρη Ταχύρρυθμα μαθήματα Δημοκρατίας «παρέδωσαν» σήμερα στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας Θεσσαλίας και στους Βολιώτες πολίτες τα τοπικά παραταξιακά φερέφωνα του «Ριζοσπάστη» και του Περισσού, που εξάντλησαν την αγωνιστική τόλμη τους σε βάρος συναδέλφων τους, απαγορεύοντάς τους να μπουν στο εργοστάσιο και να πιάσουν δουλειά! Επιβάλλοντας πρακτικές, που δεν τόλμησαν να εφαρμόσουν και όταν πετιούνταν στο δρόμο συνάδελφοί τους, που δούλευαν στα έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά Όργανα του ΚΚΕ (Ριζοσπάστη, 902 FM κ.λ.π.), οι ντόπιοι «ακτιβιστές» του ΠΑΜΕ και του Συνδικάτου Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» πούλησαν συνδικαλιστικό και απεργιακό τσαμπουκά σε απλούς εργάτες, που υπέπεσαν στο παράπτωμα να πειθαρχήσουν στις αποφάσεις της Γενικής τους Συνέλευσης και να πάνε το πρωί για το μεροκάματο! Είναι χαρακτηριστικό ότι από νωρίς το πρωί και πριν ακόμη στον χώρο του εργοστασίου της Χαλυβουργίας φθάσουν τα πούλμαν εξ Αθηνών, με απεργούς Χαλυβουργούς του Α- σπρόπυργου, οι «παλικαράδες» του ΠΑΜΕ είχαν ήδη αναλάβει τη δράση τους! Είχαν ήδη έλθει και περιζώσει το εργοστάσιο με στελέχη τους, αξιώνοντας από τους εδώ εργαζόμενους στη Χαλυβουργία να μην πιάσουν δουλειά! Έτσι απλά! Με διαδικασίες συνοπτικές, που μια καλή «γεύση» τους οι Βολιώτες είχαν πάρει ήδη από πολύ νωρίς το πρωί, με το πηχυαίο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη, που προανήγγειλε (ερήμην όλων των Βολιωτών) ότι σήμερα η πόλη θα νέκρωνε ως συμπαράσταση στους Χαλυβουργούς του Ασπρόπυργου. Και αυτή μεν η συμπαράστασή μας προς τους συναδέλφους μας του Ασπρόπυργου δόθηκε και εκφράσθηκε χωρίς καμία επιφύλαξη και περιστροφή κατά την πρόσφατη συ- ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΣΑ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕ-ΝΗ, ΑΝΕΡΓΕ-Η ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ- ΜΕ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ ΒΟΛΟΥ, ΑΙΣΘΑΝΟ- ΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑ- ΔΕΚΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ Α- ΠΟ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ /ΚΚΕ ΜΕ ΣΥ- ΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΟ ΤΥΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΚΗ- ΡΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ- ΝΤΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΟΥΝ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟ- ΤΗ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥ- ΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ Η ΧΑΛΥ- ΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ ΜΕ 400 ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ ΣΑΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΜΕΤΡΟ ΤΟ 5ΩΡΟ ΓΙΑ 4ΜΗΝΕΣ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ Ε- ΠΙΣΗΜΑ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ 8ΩΡΟ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ. ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΗ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΙΑ ΣΕΙ- ΡΑ ΑΛΛΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ, ΠΟΥ Α- ΝΑΚΟΙΝΩΣΑΜΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΤΥΠΟ ΠΡΙΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΜΕ ΒΑΣΙΚΟ- ΤΕΡΟ ΟΛΩΝ ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ. ΗΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Η ΓΕ- ΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΕ ΚΑΛ- ΠΗ (ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ Ο Ν.1264/82) ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑ ΒΟΗΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ νάντηση που είχαμε τα δυο Σωματεία στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, παρουσία του ίδιου του Προέδρου του Σωματείου τους, συν. Σιφωνιά. Από κει όμως και πέρα, είχε το ίδιο ξεκάθαρα λεχθεί προς τους συναδέλφους, ότι οι ε- δώ εργαζόμενοι θα πειθαρχούσαν στις αποφάσεις της Γενικής τους Συνέλευσης, που δεν ήταν αποφάσεις υπαγορευμένες από τα Κόμματά τους, όπως ισχύει με το ΠΑΜΕ και τον «Μήτσο Παπαρήγα», αλλά από τις κρίσιμες περιστάσεις των καιρών, που γι αυτήν ειδικά την περιοχή σημαίνει πως και μια ακόμη θέση δουλειάς είναι πολύτιμη και πρέπει πάση θυσία να κρατηθεί, έστω και με θυσίες. Οι Χαλυβουργοί της Θεσσαλίας δεν περιπλέκονται σε παιχνίδια που στήνονται και ε- ξυφαίνονται στα κομματικά μαγειρεία. Γι αυτό και σήμερα, όταν με αυταρχικό και αντιδημοκρατικό τρόπο παρεμποδίσθηκαν α- πό τους ντόπιους «τιμητές των αγώνων» και από τους συναδέλφους μας που ήρθαν με πούλμαν από τον Ασπρόπυργο (και απ ό- που αλλού), όταν χλευάσθηκαν και εξυβρίστηκαν και απαξιώθηκαν, δεν ανταπέδωσαν τα ίσα. Σεβόμενοι το ιερό δικαίωμα της απεργίας, αλλά και το εξίσου ιερό δικαίωμά τους να α- ποφασίζουν ελεύθερα (και σε τοπικό επίπεδο δεν έχει ληφθεί απόφαση για 24ωρη), θέτουν στην κρίση της κοινής γνώμης τα γεγονότα. Οι ίδιοι άνθρωποι, που σήμερα παριστάνουν τους αγωνιστές και επιβάλλουν συνδικαλιστικό νταηλίκι, σε τοπικό επίπεδο ευθύνονται για πολλά κουφάρια εργοστασίων στο Βόλο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στ αφεντικά τους κάθονταν σούζα κι ας μην πληρωνόντουσαν και είναι οι ίδιοι που τώρα κάνουν αγωνιστικά μνημόσυνα στα κουφάρια τους. Ο λαός και οι εργαζόμενοι τους γνωρίζουν. Οι νεότεροι θα τους μάθουν και θα τους καταχωρίσουν εκεί που ορίζει η ιστορία». ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ /ΚΚΕ, ΕΦΑΡΜΟ- ΖΟΥΝ, ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΜΕ /ΚΚΕ ΜΕ ΨΕΥΔΕΙΣ ΔΗΛΩ- ΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΥΠΟ, ΓΙΑ ΔΗΘΕΝ ΠΑΡΑΧΩ- ΡΗΣΕΙΣ ΑΛΛΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΤΟ ΣΩ- ΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗ- ΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ. ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΠΟΛΛΩΝ ΜΕΓΑ- ΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΒΟΛΟ, ΔΕ- ΧΘΗΚΑΜΕ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΜΕΤΡΟ. ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ Υ- ΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ, ΜΙΑΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ 1964 ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΚΟΥ- ΦΑΡΙ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΣΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑ- ΓΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΝΕΙ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. ΑΡΚΕΤΗ ΖΗΜΙΑ ΕΓΙΝΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΚΙ ΑΠ ΤΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΣΠΕΚΟΥΛΕΣ ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΜΕΙΣ, ΟΧΙ ΤΟ ΠΑΜΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥ- ΜΕ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΒΟΛΟΣ ÍÅÏ ÌÅÃÁËÕÔÅÑÏ ÊÁÆÏ ÔÏÕ ØÅÕÔÏÊÊÅ ÓÔÏ ÂÏËÏ ÓÔÉÓ 17 ÃÅÍÁÑÇ Óå íýá åêóôñáôåßá ðñï þñçóáí óþìåñá ôá áñüìáôá (17 ôïõ ÃåíÜñç) ïé óïóéáëöáóßóôåò ôïõ ÐÁÌÅ êáé ôïõ øåõôïêêå åíüíôéá óôïõò åñãüôåò êáé ôï åñãïóôüóéï ôçò åëëçíéêþò áëõâïõñãßáò óôï Âüëï. Μετά την ηθική ήττα τους την περασμένη Πέμπτη (12 του Γενάρη) όπου ναι μεν κατάφεραν να κλείσουν το εργοστάσιο αλλά δοκίμασαν την αποδοκιμασία των εργαζομένων και την καταγγελία τους στα ΜΜΕ οι άνθρωποι του ψευτοκκε δεν έ- βαλαν μυαλό. Προσπάθησαν και πάλι να κλείσουν το εργοστάσιο του Βόλου και πάλι κινήθηκαν με πρόσχημα μια 24ωρη απεργία. Δηλαδή κήρυξαν μια 24ωρη παναττική απεργία που το βασικό της σύνθημα ήταν η συμπαράσταση στην απεργία των χαλυβουργών του Ασπροπύργου και στα πλαίσια της κήρυξαν μια 24ωρη α- περγία του ΠΑΜΕ μόνο στην Μαγνησία. Στην ουσία εδώ και καιρό η απεργία στον Ασπρόπυργο δεν υπάρχει σαν τέτοια, δηλαδή σαν έκφραση της ελεύθερης θέλησης και συμμετοχής των εργατών, και έ- χει αντικατασταθεί από μια κατοχή του εργοστασίου από το ψευτοκκε, δηλαδή από μια φασιστική κατάργηση κάθε έννοιας γενικής συνέλευσης και κάθε έννοιας εργοστασιακού σωματείου. Όσο για τη Μαγνησία και πάλι κανείς δεν ακολούθησε την 24 ωρή απεργία παρά μόνο το ΠΑΜΕ και η συνδικαλιστική σφραγίδα του στη Θεσσαλία με την οποία το ψευτοκκε λερώνει το όνομα του παλιού ήρωα και μάρτυρα πραγματικού κομμουνιστή Μήτσου Παπαρήγα. Όπως και την προηγούμενη φορά έτσι και τώρα το ψευτοκκε έβαλε πούλμαν και μετέφερε ανθρώπους του από την Α- θήνα και από γειτονικούς νομούς της Θεσσαλίας. Το πολύ 10 εργαζόμενους κατάφερε να φέρει από τον Ασπρόπυργο και όλοι οι άλλοι, καμιά 200ρια τώρα, ήταν σε μεγάλο βαθμό φοιτητές και λίγοι καθηγητές. Πάλι συγκεντρώθηκαν στις 4 το πρωί έξω από το εργοστάσιο και πάλι ή- θελαν να κλείσουν την πύλη του. Αλλά αυτή τη φορά οι εργάτες ήταν έ- τοιμοι. Το βράδυ ήταν εκεί η κανονική βάρδια της παραγωγής μαζί με τη διοίκηση του σωματείου και από πολύ νωρίς, πιο νωρίς από τους κνίτες ακόμα και από τις 9 το βράδυ, ήταν εκεί εργαζόμενοι από όλες τις βάρδιες. Ταυτόχρονα οι εργάτες είχαν συμπαραστάτη τους το σωματείο των φορτηγατζήδων του Βόλου. Είναι πολλές οι νταλίκες, που πάνε καθημερινά το μετάλλευμα στο εργοστάσιο και βγάζουν από αυτό τα έ- τοιμα σίδερα. Οι οδηγοί παρέταξαν τις νταλίκες τους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορούν πια οι εισβολείς του ΠΑΜΕ να κλείσουν την πύλη του εργοστασίου με τα πούλμαν τους. Αυτό το ενιαίο μέτωπο νταλικιέρηδων- εργατών πρόκυψε από την κοινή τους εντελώς ζωτική ανάγκη να μην κλείσει το εργοστάσιο αλλά και στη συνέχεια από την κοινή δημοκρατική τους οργή ενάντια στους εισβολείς από την επίθεσή τους της 12 του Γενάρη. Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι είχαν καλέσει τον τύπο και τα τοπικά κανάλια. Έτσι οι τραμπούκοι δεν τόλμησαν αυτή τη φορά να πάνε να κλείσουν την πύλη. Αλλά ακόμα και αν αυτό το πετύχαιναν δεν θα μπορούσαν να μιλήσουν για απεργία γιατί έτσι κι αλλιώς οι εργάτες δουλεύαν κανονικά μέσα στο εργοστάσιο ποδοπατώντας την πραξικοπηματική ψευτοαπεργία-βιασμό που είχαν επιχειρήσει οι σοσιαλφασίστες Εκείνο που έκαναν λοιπόν οι τραμπούκοι αυτή τη φορά ήταν να πάνε απέναντι και να αρχίζουν να κάνουν συνθηματολογούν με δυνατά ηχητικά που κουβάλησαν μαζί τους. Αλλά πως να σηκώσουν το ηθικό των επίδοξων εισβολέων τα ηλεκτρικά κύμβαλα όταν οι πραγματικοί βιομηχανικοί εργάτες είχαν σηκώσει απέναντί τους στο εργοστάσιο μια σειρά πανώ με συνθήματα όπως «ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΚΟΥΦΑΡΙΑ ΕΡΓΟΣΤΑ- ΣΙΩΝ», «ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ- ΣΤΑΣΙΟΥ» (που το υπέγραφε το σωματείο αυτοκινητιστών Μαγνησίας) ενώ δέσποζε ένα πελώριο πανώ 10 μέτρων που έγραφε: «ΚΑΤΩ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ»; Αυτό το πανώ δεν συμβολίζει μόνο τη μάχη που δίνουν οι χαλυβουργοί της Θεσσαλίας για τη δουλειά και για τη ζωή τους αλλά σηματοδοτεί αντικειμενικά και μια νέα ιστορική στιγμή για το εργατικό και γενικότερα το δημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα. Και τούτο γιατί δεν σηκώθηκε σαν μια έκφραση στιγμιαίας οργής ενάντια σε μια στιγμιαία άδικη και βίαιη πράξη. Σηκώθηκε σαν έκφραση συσσωρευμένης αρνητικής πείρας δεκαετιών, πείρας όχι μόνο των εργατών, αλλά όλου του λαού, όλης της κοινωνίας ενάντια στο πιο καταστροφικό των παραγωγικών δυνάμεων óõíý åéá óôç óåë. 6

6 Óåëßäá 6 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ΣΤΡΑΠΑΤΣΑΡΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΖΟ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΤΟ ΨΕΥΤΟΚΚΕ ΕΞΑΠΟΛΥΕΙ ΒΡΩΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΑΚΚΕ (άρθρο που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ της ΟΑΚΚΕ στις 23/01/2012) Στη σελίδα 16 του κυριακάτικου Ριζοσπάστη μέσα σε μια σειρά από σχό λια και ανταποκρίσεις γεμάτα ψέματα που κρύβουν την πανωλεθρία του ψευτοκκε στο Βόλο στις 17 του μήνα (πχ ότι δεν δούλεψε το εργοστάσιο ενώ δούλεψε κανονικότατα) βρίσκεται σε περίοπτη θέση και μάλιστα 2 φορές στην ίδια σελίδα, μια επίθεση λάσπης στην ΟΑΚΚΕ. Συγκριμένα υπάρχει το εξής απόσπασμα: «Ξάφνου πύκνωσαν οι «φίλοι των εργατών». Στην πόρτα του Εργατικού Κέντρου Βόλου, μέσα από το τζάμι για να προστατεύεται, είναι κολλημένο ένα ΚΥ- Πατζίδικης έμπνευσης κείμενο με τίτλο «Βιομηχανικοί εργάτες σώστε τα εργοστάσια από τους σαμποταριστές». Το ί- διο κείμενο είναι αναρτημένο σε site που έχει μόνιμο αντικείμενο την αντιμετώπιση του ΚΚΕ. Αποσπάσματα του συγκεκριμένου κειμένου έγιναν δήλωση του γραμματέα του εργοδοτικού σωματείου του Μάνεση στο Βόλο και συνθήματα απ αυτό το κείμενο αναρτήθηκαν επίσης για μερικά λεπτά σαν πανό στο εργοστάσιο του Βόλου. Για μερικά λεπτά, όσο δηλαδή χρειάστηκε να πάρουν οι κάμερες των καναλιών ένα πλάνο με τον άνθρωπο του βιομήχανου Μάνεση, τον γραμματέα του εργοδοτικού σωματείου να καταγγέλλει το ΠΑΜΕ». Δίπλα σε αυτό το κείμενο υπάρχει η παρακάτω φωτογραφία και κάτω από τη φωτογραφία η λεζάντα: «Η συμβολή του ΕΚ Βόλου ενάντια στην απεργία, συμπληρώθηκε με την προβοκατόρικη αφίσα που φιλοξένησε στα γραφεία του». Στην ίδια σειρά σχολίων καταγγέλλεται παρακάτω για άλλη μια φορά η αφίσα, αλ- λά ονομάζεται ανακοίνωση μιας «δήθεν «κομμουνιστικής οργάνωσης (που) διατάσει οι εργάτες να μείνουν μακριά από το ΠΑΜΕ»... Οι γκεμπελίσκοι δεν αναφέρουν στο κείμενο τους ότι η αφίσα-ανακοίνωση που είναι κολλημένη στο Εργατικό Κέντρο του Βόλου είναι αφίσα της ΟΑΚΚΕ (εκείνη ενάντια στο βιομηχανικό σαμποτάζ που σύντροφοί μας κόλλησαν και στο Βόλο). Επίσης δεν αναφέρουν ότι το πανό που υψώθηκε στο εργοστάσιο στη διάρκεια του μεγάλου κάζου τους στις 17 του μήνα έγραφε: «ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ». Από αυτό το πρώτο απόσπασμα του Ριζοσπάστη που παραθέτουμε παραπάνω οι αναγνώστες μας πρέπει να προσέξουν την φρασούλα: «μέσα από το τζάμι για να προστατεύεται». Αυτή η φρασούλα σε α- πλή γλώσσα σημαίνει ότι αν ήταν έξω από το τζάμι η αφίσα θα ήταν απροστάτευτη δηλαδή οι τραμπούκοι του ψευτοκκε θα την έσκιζαν ή θα την κάλυπταν, δηλαδή θα την έπνιγαν όπως κάθε φορά κάνουν σε όποια φωνή τους καταγγέλλει και τους ξεσκεπάζει. Για να μπορούν να ασκήσουν τη βία τους στους όποιους «διαφωνούντες» οι γκεμπελιστές τραμπούκοι απευθύνουν πάντα στον αντίπαλό τους μια κατηγορία που αν γινόταν πιστευτή θα τον έκανε αντιπαθητικό στις μάζες. Γι αυτό μιλάνε για «ΚΥΠατζίδικης έμπνευσης αφίσα». Και αυτό το λένε οι γκεμπελιστές με ασύλληπτο θράσος καθώς οι ίδιοι είναι αυτοί και όχι η ΟΑΚΚΕ που έχουν κομματικές οργανώσεις στην ΚΥΠ και σε όλα τα σώματα ασφάλειας και βέβαια τις καλύτερές τους στο στρατό, που παίρνουν εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο από το κράτος, που μιλάνε υποχρεωτικά βάσει νόμου πολλές φορές καθημερινά σε όλα τα κρατικά κανάλια και που τελικά έχουν δικιά τους αστυνομία τραμπούκων με κρατική έγκριση ενώ δίνουν διαταγές και στην κανονική αστυνομία που απέναντί τους κάθεται προσοχή. Κατηγορ ο ύ ν λοιπόν αυτοί που είναι εδώ και χρόνια τμήμα του πιο βαθ ι ο ύ κ ρ ά - τους σαν κυπατζίδικη την ΟΑΚΚΕ που είναι το κόμμα που το κρύβει όσο μπορεί, που κυριολεκτικά το φιμώνει όχι απλά το βαθύ κράτος, αλλά σύσσωμο το κυρίαρχο πολιτικό καθεστώς γιατί σε όλα η ΟΑΚΚΕ είναι το αντίθετό του. Γι αυτό το λόγο οι σοσιαλφασίστες δεν αναφέρουν ότι είναι η ΟΑΚΚΕ που υπογράφει την αφίσα. Όπως δεν αναφέρουν τι έγραφε το πανό των χαλυβουργών. Αυτοί βέβαια δεν χρειάστηκαν την αφίσα της ΟΑΚΚΕ για να μάθουν τι είδους άνθρωποι óõíý åéá óôç óåë. 14 ÍÅÏ ÌÅÃÁËÕÔÅÑÏ ÊÁÆÏ ÔÏÕ ØÅÕÔÏÊÊÅ ÓÔÏ ÂÏËÏ ÓÔÉÓ 17 ÃÅÍÁÑÇ óõíý åéá áðü ôç óåë. 5 οπότε και της εργατικής τάξης, στο πιο αλαζονικό και στο πιο φασιστικό πολιτικό ρεύμα της χώρας. Και η καταγγελία δεν διατυπώθηκε μόνο συλλογικά από έ- να πανώ. Εκφράζοντας όλο αυτό τον κόσμο τόσο ο πρόεδρος του ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων του εργοστασίου ζόμενοι σε αυτό άλλά άλλες 400 οικογένειες και δεν θα αφήσουν το ΠΑΜΕ να τις καταστρέψει. Οι σοσιαλφασίστες έχουν διαπράξει πολλά και μεγάλα αναπάντητα ως τώρα και άγνωστα στους πολλούς εγκλήματα ενάντια στη χώρα και το λαό μας γι αυτό ξεστομίζουν οι εργάτες και οι εργαζόμενοι Πέρα από την ορθότητα και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων της Χαλυβουργίας στο Βόλο είναι αντανάκλαση της συσωρευμένης πολιτικής εμπειρίας του λαού, το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ απομονώθηκε τις τελευταίες μέρες εντελώς στο Εργατικό κέντρο του Βόλου και σχεδόν σε όλο τον τοπικό τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, της Θεσσαλίας. Έτσι τοποθετήθηκαν ενάντια στη στάση του ΠΑΜΕ στο ζήτημα του εργοστασίου και οι τοπικοί βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που δεν τολμάγανε ως χθες να αντιπαρατεθούν στο ψευτοκκε-παμε για να μην είναι κόντρα στην κεντρική πολιτική και συνδικαλιστική γραμμή των κομμάτων τους. πλά το ΠΑΜΕ αλλά το βαθύ πολιτικό καθεστώς που βρίσκεται πίσω του. Από την πλευρά της η ΟΑΚΚΕ στέκεται και θα συνεχίζει να στέκεται στο πλευρό τους. Στα πλαίσια αυτής της συμπαράστασης σύντροφοί μας κόλλησαν την προηγούμενη βδομάδα και στο Βόλο μαζικά την αφίσσα μας ενάντια στους βιομηχανικούς σαμποτέρ. Όσο οι σοσιαλφασίστες σαν πολιτικοί δυνάστες της χώρας συνεχίζουν τις από- όσο και ο πρόεδρος των αυτοκινητιστών Μαγνησίας μίλησαν στο πιο μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι της Θεσσαλίας, το TRT (η συνένετυξή τους προβλήθηκε στις 9μμ σήμερα) και κατήγγγειλαν ανοιχτά το ΠΑ- ΜΕ σαν φασίστες. Ο πρώτος τους δήλωσε ότι μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν για τη δουλειά τους και το μέλλον τους και κανένας άλλος αντί γι αυτούς. Ο δεύτερος είπε ότι από το εργοστάσιο δεν ζουν μόνο οι εργα- φίλοι τους με μια τέτοια σιγουριά και τόλμη τόσο βαριές καταγγελίες ενάντιά τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ψευτοκκε δεν κάνει μόνο προβοκατόρικους υποτίθεται «υπεραριστερούς», στην πραγματικότητα υπερδεξιούς, «αγώνες» για να κλείνει επιχειρήσεις, αλλά έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει κατά κόρο τα πιο μεγάλα και βρώμικα πουλήματα ενάντια σε πραγματικές εργατικές διεκδικήσεις όπου τα αφεντικά, και συνήθως είναι αυτά τα χειρότερα, είναι φιλικά του. Έτσι, έχοντας μαζί τους όλο ουσιαστικά το νομό οι εργαζόμενοι κατέβηκαν να δώσουν τη πιο μεγάλη ως τώρα μάχη τους ενάντια στους σοσιαλφασίστες και την κέρδισαν ερδίσουν. Από πολιτική και από συνδικαλιστική άποψη οι σοσιαλφασίστες κάναν ένα πολύ μεγάλο λάθος και τούτο γιατί όπως όλοι οι αντιδραστικοί υποτίμησαν τις μάζες. Στην ουσία πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι. Η ΟΑΚΚΕ χαιρετίζει αυτή την πολύ σημαντική νίκη των χαλυβουργών του Βόλου αν και πιστεύει ότι ο πόλεμος για την σωτηρία της χαλυβουργίας δεν έχει καθόλου τελειώσει. Γιατί ο πραγματικός τους αντίπαλος δεν είναι α- πειρες τους να βιάζουν τη συνείδηση και τη θέληση των εργατών στον Βόλο και στον Ασπρόπυργο το μόνο που θα πετύχουν τελικά είναι να τους κάνουν ταχύρρυθμα μαθήματα πολιτικής και συνδικαλιστικής επιμόρφωσης και να τους οργανώνουν ταξικά πολύ πιο βαθιά και πιο αποτελεσματικά από όσο το κατάφερναν τόσα χρόνια τα οικονομικά τους αφεντικά συγκρουόμενα μαζί τους στο καθαυτό οικονομικό επίπεδο.

7 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 7 Με πολιτική πια διάσταση η παρέμβαση του κινήματος των Λιπασμάτων στα Φώτα Μαζική η συγκέντρωση όπως κάθε χρόνο των Απολυμένων από τα Λιπάσματα Δραπε τσώνας ανήμερα των Θεοφανείων στο Λιμάνι του Πειραιά. (Είναι μαζική - πάνω από 70 άτομα- πάντα σε σχέση με την αριθμητική ισχύ αυτού του κινήματος ακόμα και τη στιγμή της έντασης της οικονομικής διεκδίκησής του πριν από αρκετά χρόνια, αλλά και μαζική σε σχέση με την πλατφόρμα του και την παρακμή αντίθετων καθεστωτικών κινημάτων όπως αυτά των «αγανακτισμένων»). Καμία σχέση λοιπόν δεν υπήρχε και καμιά σύνδεση του εργατικού κινήματος των Λιπασμάτων με τους λεγόμενους «Αγανακτισμένους» που αριθμούσαν όσο τα δάκτυλα των δύο χεριών και που προβλήθηκαν από τα Μ.Μ.Ε. ενώ έγινε προσπάθεια από κάποια από αυτά να ταυτιστούν με τη συγκέντρωση των Λιπασμάτων. Οι «αγανακτισμένοι» σε συνεργασία με τους εγκάθετους του Σαμαρά γιουχάισαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Οι εγκάθετοι χειροκρότησαν τον Σαμαρά και οι «αγανακτισμένοι» εξαίρεσαν ευχαρίστως τον Σαμαρά και τον Γεωργιάδη από τις γιούχες τους. Όμως το πανό «ΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ» ιδιαίτερα στα μάτια του λαού του Πειραιά τσάκιζε κόκκαλα με τη δωδεκάχρονη παρουσία του (με εξαίρεση το 2002 λόγω κακοκαιρίας) και οι αγωνιζόμενοι-απολυμένοι δείξανε ότι αποτελούν ένα πραγματικά σύγχρονο εργατικό κίνημα που απαντάει συγκεκριμένα στη βαθιά αιτία της χρεωκοπίας που είναι η καταστροφή της βιομηχανίας. Τα κεντρικά συνθήματα που συγκίνησαν το λαό του Πειραιά και φώναζαν με πάθος οι Λιπασματιώτες ήταν «ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗ ΒΙΟ- ΜΗΧΑΝΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ» και «ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΕ- ΟΚΟΠΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟ ΣΑ- ΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ». Τη φετινή χρονιά πραγματικά δεν ακούστηκαν τα συνθήματα προηγουμένων χρόνων όπως π.χ. «ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟΚΑ- ΤΑΣΤΑΣΗ» αφού με τα τελευταία νομοσχέδια η μεγάλη πλειοψηφία των απολυμένων όπως αναφέρεται και στην προκήρυξη έχει ενταχθεί σε πρόγραμμα ειδικής ε- πιδότησης. Για να είμαστε σαφείς το 2009 με το νομοσχέδιο 3762/2009 άρθρο (32) εντάχθηκαν στο πρόγραμμα όσοι είχαν κλείσει ή θα έκλειναν έως 31 /12/ 2010 το πεντηκοστό έτος της ηλικίας, δηλαδή 122 άτομα. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι με τους αγώνες οι πρώτοι 106 Λιπασματιώτες που είχαν την ηλικία των πενήντα χρόνων οι άνδρες και 45 χρόνων οι γυναίκες όταν έκλεισε το εργοστάσιο το 1999 εντάχθηκαν σε πρόγραμμα με τριετία + διετία + διετία + τριετία = 10 χρόνια ειδική επιδότηση και βγήκαν στην σύνταξη. Στη συνέχεια το φετινό καλοκαίρι με το νομοσχέδιο 3996/2011 άρθρο (74) εντάχθηκαν και οι νεώτεροι σε ηλικία δηλαδή όσοι συμπλήρωναν το πεντηκοστό έτος μέχρι 31/12/ Έτσι και οι νεώτεροι άρχισαν να πληρώνονται με ειδική επιδότηση για πέντε χρόνια (τρία και δύο) 1200 ευρώ τον μήνα και ένσημο των Λιπασμάτων τιμαριθμικά αναπροσαρμοσμένο μέχρι σήμερα. Μετά από αυτές τις επιτυχίες πρωτόγνωρες για την πολιτική συγκυρία, οι απολυμένοι μπορούν να κινητοποιούνται και να προβληματίζουν θετικά τον λαό του Πειραιά με τα συνθήματά τους. Βέβαια σε λίγο καιρό θα ξαναμπεί ένα οικονομικό αίτημα από τα Λιπάσματα που είναι η υπογραφή μιας υπουργικής απόφασης που θα παρατείνει την επιδότηση των ανέργων για δύο χρόνια, όπως προβλέπεται από τον νόμο 3762/2009. Παραθέτουμε την προκήρυξη που μοίρασαν τα ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ τη μέρα των Θεοφανείων μαζικά στον Πειραιά και που έ- κανε βαθιά εντύπωση στους εργαζόμενους και άνεργους Πειραιώτες. Στην προκήρυξη αναφέρονται οι Δήμαρχοι που ζητούσαν να κλείσει το εργοστάσιο την εποχή εκείνη και οι οποίοι, με εξαίρεση τον φιλελεύθερο Ανδριανόπουλο, ανήκουν στο ψευτο-κκε για να γίνει σαφές ποιος πρωτοστάτησε στην καταστροφή της βιομηχανίας. ΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ Η ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΑ ΦΟΡΟΜΠΗΧΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ Πριν 12,5 χρόνια όταν έκλεισε το εργοστάσιο Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα ό- λα τα πολιτικά κόμματα διαλαλούσαν ότι η χώρα θα ζήσει με «τουρισμό, πολιτισμό και υπηρεσίες». Εφαρμογή της γενικής τους θεωρίας και πρακτικής για την περιοχή μας, ήταν να κλείσουν με κρατική απόφαση το εργοστάσιο και στην περιοχή του να γίνει «ΑΝΑΠΛΑΣΗ». Εμείς που βρεθήκαμε από τους πρώτους στην ανεργία γράφαμε στις ανακοινώσεις και φωνάζαμε συνθήματα ότι ο Πειραιάς «δεν ζει με μαγαζιά και υπηρεσίες χρειάζεται βιομηχανία, όπως όλα τα μεγάλα λιμάνια του κόσμου». Τότε αρκετοί συμπολίτες μας πίστευαν στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», ότι θα γίνουν παντού μαρίνες και πάρκα αναψυχής και ενώ δεν θα παράγουμε τίποτα, θα ζούμε πλουσιοπάροχα. Που φτάσαμε με αυτές τις επιλογές Σήμερα η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη καταστροφή, ο Πειραιάς έχει αποβιομηχανοποιηθεί, η α- νεργία στα ύψη, τα μεροκάματα πείνας και οι συντάξεις σε λίγο θα είναι εικονικές. Πριν χρόνια από το Φάληρο μέχρι την Δραπετσώνα υπήρχαν ΑΙΓΑΙΟ-ΒΕΛΚΑ-ΓΑΒΡΗ- ΙΛ-ΧΡΩΠΕΙ-ΚΟΥΠΑΣ-ΚΕΡΑΝΗΣ-ΚΑ- ΧΡΑΜΑΝΟΓΛΟΥ-ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ και μερικά μικρότερα εργοστάσια, χωρίς να μιλάμε για την Ζώνη τη Ναυπηγοεπισκευαστική. Πρέπει να θυμηθούμε ότι στις «κινητοποιήσεις» για να κλείσουν τα εργοστάσια και να γίνουν πάρκα, καφετέριες και μαρίνες πρωτοστατούσαν οι Μπεάζογλου (Δραπετσώνας)-Σαράφογλου (Κερατσινίου)-Λογοθέτης (Νίκαιας)- Ανδριανόπουλος (Πειραιά) τότε δήμαρχοι. Εμείς όταν έκλεισε το εργοστάσιο και βρεθήκαμε από τη μια μέρα στην άλλη άνεργοι ανασυνταχθήκαμε και δώσαμε μάχες στους δρόμους και στα δικαστήρια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Στην πάλη μας αυτή εκτός από την υποστήριξή στους συναδέλφους μας εργάτες και στη βιομηχανική ανάπτυξη του Πειραιά ζητούσαμε και το δίκιο μας, συγκεκριμένα «εργασία μας στέρησαν, εργασία να μας δώσουν». Βέβαια παρά την ομόφωνη δικαίωση μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στον Ά- ρειο Πάγο και τις δυναμικές μας κινητοποιήσεις όλα αυτά τα χρόνια με αποκορύφωμα την πραγματική απεργία πείνας μέσα στον καύσωνα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά δεν μας αποκατέστησαν σε δουλειές. Κατακτήσαμε όμως πολλά : 1) Για 10 χρόνια ειδικό ταμείο ανεργίας για 106 άτομα που σήμερα βγήκαν στην σύνταξη, 2) Πριν τρία χρόνια εντάχθηκαν άλλοι 122 σε πρόγραμμα ειδικής επιδότησης για 5 χρόνια και 3) Πρόσφατα εντάχθηκαν και οι νεότεροι στο πρόγραμμα ειδικής ε- πιδότησης. Αυτές δεν είναι ουσιαστικές λύσεις, αυτά είναι μπαλώματα, τι θα γίνουν τα παιδιά μας; Με αυτή την αγωνία είμαστε σήμερα πάλι εδώ και φωνάζουμε : ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ-Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ Παραμένουμε σε τούτο τον δίκαιο α- γώνα για δύο λόγους. Για την σωτηρία της εργασίας και της βιομηχανίας αλλά και για την ολοκληρωτική νίκη του αγώνα μας. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ & ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΒΡΩΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΑΚΚΕ óõíý åéá áðü ôç óåë. 6 είναι αυτοί οι τραμπούκοι-εισβολείς του ΠΑΜΕ που αποφασίζουν γι αυτούς χωρίς αυτούς ενάντια σε αυτούς και που επιπλέον τους συκοφαντούν ασύστολα. Οι σοσιαλφασίστες του ψευτοκκε δεν θέλουν δηλαδή να ακουστεί ότι είναι η κομμουνιστική ΟΑΚΚΕ που τους ξεσκεπάζει σαν αντεργατική δύναμη, ούτε θέλουν να ακουστεί ότι η κατηγορία που τους απευθύνουν για πρώτη φορά τόσο ωμά εργάτες είναι ότι είναι φασίστες. Και δεν θέλουν να ακουστεί ούτε το ένα ούτε το άλλο γιατί ξέρουν ότι είναι όλο και πιο αντιπαθητικοί και απομονωμένοι στην εργατική τάξη και ύποπτοι ακόμα και στις πλατιές τους επιρροές τους για το ότι δρουν και αντεργατικά και φασιστικά. Στην πραγματικότητα αυτή η επίθεση στην ΟΑΚΚΕ και όλος ο ατέλειωτος αχταρμάς κειμένων που πιάνουν σελίδες ολόκληρες του κυριακάτικου Ριζοσπάστη αποκαλύπτουν ένα πράγμα: ότι το ψευτοκκε έχει μεγάλο πρόβλημα μετά τις οργανωτικές και πολιτικές αποτυχίες του στο Βόλο, ειδικά μετά από εκείνη την παταγώδη στις 17 του Γενάρη όπου απομονώθηκε από ένα παλλαϊκό μέτωπο όλης της Θεσσαλίας εναντίον της σαμποταριστικής του πολιτικής. Και δεν απομονώθηκε γι αυτά που κάνει τώρα αλλά γι αυτά που έκανε χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο όλες τις τρεις τελευταίες δεκαετίες κατά τις οποίες έκλεισε σαν αιχμή του δόρατος του βαθιού κράτους μια σειρά μεγάλα εργοστάσια και ερήμωσε πόλεις ολόκληρες προετοιμάζοντας τη σημερινή εθνική χρεωκοπία. Το ψευτοκκε είναι σε πανικό γιατί μόλις τώρα κατάλαβε ότι αρχίζει να έχει έ- ναν μεγάλο αντίπαλο, που το ίδιο κατασκεύασε απέναντί του. Και αυτός ο αντίπαλος δεν είναι η αδύναμη ντόπια βιομηχανική αστική τάξη της Θεσσαλίας και δυο-τρεις βουλευτές που κατήγγειλαν την ωμή επίθεση του ενάντια στη χαλυβουργία του Βόλου. Το ψευτοκκε καταγγέλλει τις όποιες αντιστάσεις της αστικής τάξης της Θεσσαλίας -και μόνο αυτής γιατί η υπόλοιπη έκανε μόκο ως τώρα- κυρίως για να φανεί το ίδιο σαν τάχα εργατικό κόμμα που είναι θύμα της επίθεσης του κεφάλαιου ενώ είναι, σε διευθυντικό επίπεδο, ένας ελεεινός υπάλληλος του γιγαντιαίου ρωσοκινεζικού κρατικομονοπωλιακού κεφάλαιου και του κομπαδόρικού του κομματιού του ελληνικού κεφάλαιου. Αυτός ο υπάλληλος έχει σαν αντίπαλο του τη βιομηχανική εργατική τάξη και τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό που βλέπουν για πρώτη φορά στη Θεσσαλία τόσο μαζικά το ψευτοκκε σαν εχθρό επειδή μόλις τώρα τους χτυπάει ανοιχτά και πάνω στην ανεργία για να τους ρίξει στην ανεργία. Γιατί τώρα μόλις αρχίζουν να ξυπνάνε από το λήθαργο του οικονομισμού της κρατικής υπαλληλικής ελεημοσύνης στον οποίο τους είχαν ρίξει επί δεκαετίες οι ψευτοταξικιστές ρωσόδουλοι όταν γκρέμιζαν τα εργοστάσια. Γι αυτό στάθηκαν δίπλα στους χαλυβουργούς του Βόλου οι φορτηγατζήδες του Βόλου και κανένα σωματείο του Βόλου δεν υποστήριξε τους τραμπούκους εκτός από τις σφραγίδες του ψευτοκκε. Έτσι έγινε και κολλήθηκε και διαφυλάχτηκε στο ΕΚ Βόλου η αφίσα της ΟΑΚΚΕ μια από τις πιο σημαντικές στρατηγικά και καίριες πολιτικά που έχει εκδώσει ως τα σήμερα. Πέρα από αυτή τη στρατηγική πλευρά του ζητήματος αυτό που έχει άμεσα και ζωτικά πολιτικά ανησυχήσει πολύ το ψευτοκκε είναι ότι η αποτυχία της ωμής επίθεσής τους στις 17 για να κλείσουν τη χαλυβουργία του Βόλου τους έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση στον Ασπρόπυργο. Εκεί στην τελευταία από τις συνελεύσεις παρωδίες στις οποίες συμμετέχουν καμιά 150ρια από τους 400 χαλυβουργούς που πνίγονται και τρομοκρατούνται από ένα στρατό «συμπαραστατών» που κουβαλάει εκεί το σοσιαλφασιστικό μέτωπο ψευτοκ- ΚΕ-ΣΥΝ, τόλμησαν και σήκωσαν τα χέρια τους 16 χαλυβουργοί, υποστηρίζοντας ότι θέλουν μυστική ψηφοφορία. Αυτό το έκαναν κόντρα στο ΠΑΜΕ που παράνομα και φασιστικά έβαλε σε ανοιχτή ψηφοφορία μπροστά στους τραμπούκους συμπαραστάτες το αν οι εργάτες θέλουν ή όχι μυστική ψηφοφορία για να αποφασίσουν για το πως θα συνεχίσουν τον αγώνα τους(!). Η οργή της βάσης των εργατών του Ασπροπύργου ενάντια στο ΠΑ- ΜΕ είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο εκτεταμένη και πολύ πιο βαθειά από ποτέ και γι αυτό ελάχιστοι ανέβηκαν στις 17 του μήνα στο Βόλο. Τώρα το ψευτοκκε ξέρει ότι κινδυνεύει να νικηθεί στον Ασπρόπυργο ιδιαίτερα αν ενωθούν οι εργάτες του Βόλου και του Ασπροπύργου και σχηματίσουν ένα δημοκρατικό μέτωπο ενάντια στους σαμποταριστές αλλά και ταυτόχρονα να υπερασπίσουν τους απολυμένους της Χαλυβουργίας αν η εργοδοσία επιμείνει τις απολύσεις που έ- χει εξαγγείλει στον Ασπρόπυργο, δηλαδή αν επιχειρήσει να εκδικηθεί τους εργάτες για την προβοκάτσια που έκανε εναντίον τους ο σοσιαλφασισμός.

8 Óåëßäá 8 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 Ç åíüôçôá ôùí áëõâïõñãþí Âüëïõ êáé Áóðñüðõñãïõ åßíáé ôï êëåéäß ãéá ôçí åðéâßùóç ôùí åñãáôþí êáé ôïõ åñãïóôáóßïõ óõíý åéá áðü ôç óåë. 1 ταση της 4μηνης μείωσης ωρών-μισθών την κατέβασε εντελώς διαστρεβλωμένη το ΠΑ- ΜΕ στη βάση των εργαζομένων του Ασπροπύργου λέγοντας ότι αφορούσε μόνιμη μείωση μισθών, αφαίρεση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και μια σειρά άλλα ψέμματα για την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης. Μετά προσπάθησε να επιβάλει αυτήν την απόφαση του Α- σπροπύργου στο ΔΣ του σωματείου του Βόλου κάνοντάς του ψυχολογικό και πολιτικο-συνδικαλιστικό πόλεμο. Δηλαδή από τη μια τους απείλησε ότι αν δεν απεργήσουν θα τους καταγγείλει σαν απεργοσπάστες και από την άλλη διαμόρφωσε ένα αρχικά πολύ επιβλητικό μέτωπο πίεσης από τον ΣΥΝ, την ΠΑΣΚΕ και κυρίως από τους ανθρώπους του Σαμαρά στη ΔΑΚΕ για να τους απομονώσει μέσα στο Εργατικό Κέντρο Βόλου. Η απάντηση του ΔΣ του σωματείου του Βόλου σε αυτές τις πιέσεις ή- ταν να καλέσει Γενική Συνέλευση που χωρίς τρίτους μέσα σε αυτήν αποφάσισε με πλειοψηφία 90% και μετά από μυστική ψηφοφορία, δηλαδή κάνοντας το αντίθετο από αυτό που έκανε το ΠΑΜΕ στον Ασπρόπυργο να αποδεχτεί την ως τότε πρόταση της εργοδοσίας. Όμως το ΔΣ του Βόλου δεν έκλεισε την πόρτα της ενότητας στο ΔΣ του Ασπροπύργου και μάλιστα το κάλεσε σε κοινή συνεδρίαση για την κατάκτηση μιας συναπόφασης. Το ΔΣ του Α- σπροπύργου (στην ουσία το ΠΑΜΕ) δεν δέχτηκε αυτήν την πρόταση, όπως δεν δέχτηκε αργότερα και την πρόταση του ΔΣ του Βόλου για κοινή συνέντευξη τύπου όπου κάθε πλευρά θα διατύπωνε το σκεπτικό των προτάσεών της. Στη συνέχεια το ΠΑΜΕ έκανε τους απεργούς του Ασπροπύργου ομήρους της αρχικής τους απόφασης για απεργία. Δηλαδή μια απεργία που είναι μια από τις τακτικές πριν ή στη διάρκεια μιας σημαντικής διαπραγμάτευσης, την έκαναν απεργία διαρκείας «μέχρις εσχάτων» για να εμποδίσουν στην ουσία κάθε διαπραγμάτευση με την εργοδοσία κάνοντας απόλυτο το αίτημα καμιά απόλυση. Το «καμιά απόλυση ποτέ» δεν είναι σύνθημα του προλεταριάτου που πουλάει κάθε τόσο την εργατική του δύναμη στην τάξη των καπιταλιστών και όχι στον κάθε ξεχωριστό καπιταλιστή αλλά αίτημα της δημόσιας υπαλληλίας για εύνοια και ελεημοσύνη από το κράτος των καπιταλιστών. Το καμιά απόλυση είναι σωστό σαν μέρος της πάλης ενάντια στην εντατικοποίηση της δουλειάς από τον καπιταλιστή που απολύει. Αντίθετα σε μια ε- ποχή μείωσης του παραγόμενου προϊόντος η απόλυτη εφαρμογή του σημαίνει συντριβή του ελάχιστα καταναλούμενου σταθερού κεφάλαιου (φθορά μηχανών-κτιρίων-κατανάλωση πρώτων υλών) κάτω από το βάρος του σχετικά πολύ ψηλού μεταβλητού κεφάλαιου (μισθών) δηλαδή τελικά το κλείσιμο μιας επιχείρησης, ιδιαίτερα αν έ- χει αυτή έχει μεγάλες ζημιές για μια μεγάλη περίοδο. Αδιαπραγμάτευτα «καμιά απόλυση» ή «καμιά μείωση του χρόνου εργασίας- μείωση μισθού» σημαίνει στις σημερινές συνθήκες της τσακισμένης οικοδομής και της ελάχιστα καταναλούμενης μπετόβεργας ακριβώς το θάνατο της χαλυβουργίας, της καρδιάς της βαριάς βιομηχανίας ή ίσως και το πούλημά της για λίγες δεκάρες στους ρωσοκινέζους καπιταλιστές και τους φίλους τους τύπου Μυτιληναίου. Να γιατί όταν κάποιοι εργαζόμενοι του Α- σπροπύργου τις επόμενες εβδομάδες αδιεξόδου αποτόλμησαν να ζητήσουν κανονική απεργιακή συνέλευση, δηλαδή συνέλευση χωρίς συμπαραστάτες και με μυστική ψηφοφορία, ένας όχλος «συμπαραστατών» τους αποδοκίμαζε σαν εργοδοτικούς α- περγοσπάστες και τους απειλούσε με ξυλοδαρμό ενώ κάποιοι «καλοί τους φίλοι» του ΠΑΜΕ τους προστάτευαν με τον όρο να μην πολυφωνάζουν. Έτσι από τα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη το ψευτοκκε εξουδετέρωσε κάθε αντιπολίτευση ανάμεσα στους εργάτες που δεν είχαν οποιουσδήποτε μηχανισμούς οργάνωσης. Όμως έ- τσι το ψευτοκκε έχασε ψυχικά τους εργάτες του Ασπροπύργου και γι αυτό δεν μπόρεσε να τους κατεβάζει μαζικά ούτε σε πορείες στην Αθήνα όπως έ- κανε στην αρχή ούτε ακόμα περισσότερο να τους ανεβάζει στο Βόλο για ε- πίθεση στους συναδέλφους τους σαν τάχα απεργοσπάστες. Χάρη στην αδυναμία του αυτή έχασε και κάθε πολιτικό πάτημα για να καταλάβει την πύλη του Βόλου και να την κλείσει, με δεδομένη πάντα την αντίσταση των εργατών εκεί και όλου του Βόλου. Έτσι επίσης κατέρρευσε το επιχείρημα του ΠΑΜΕ στους εργάτες του Ασπροπύργου ότι πρέπει να περιμένουν γιατί σε λίγο ο Βόλος θα περνούσε με τον Ασπρόπυργο γιατί τάχα οι εργαζόμενοι του Βόλου στη βάση τους δεν είναι με τη γραμμή του ΔΣ του εκεί σωματείου. Γιατί δεν φτάνει η ήττα του σοσιαλφασισμού στο Βόλο για να πάρουν οι εργάτες του Ασπρόπυργου τη μοίρα τους στα χέρια τους Η ήττα του ψευτοκκε-παμε στο Βόλο δυνάμωσε τις αντιθέσεις των εργατών του Ασπροπύργου ενάντια στην γραμμή του που τη συλλαμβάνουν πια σαν τουλάχιστον τυχοδιωκτική και καταστροφική. Γι αυτό 16 απο αυτούς τόλμησαν στην πρώτη συνέλευση μετά το Βόλο μπροστά σε εκατοντάδες τραμπούκους «συμπαραστάτες» να ζητήσουν και να ψηφίσουν υπέρ του να παίρνονται οι απόφασεις για την απεργία με μυστική ψηφοφορία. Ωστόσο δεν εκδηλώθηκε ακόμα μαζικά ένα κίνημα των εργατών του Ασπροπύργου κατά της καταπιεστικής ομηρείας από το ψευτοκκε και για μια διαπραγμάτευση με την εργοδοσία. Αυτό ο- φείλεται κατα τη γνώμη μας σε δυο λόγους. Ο ένας λόγος είναι η οργανωμένη ψυχολογική και φυσική τρομοκρατία, δηλαδή η τρομερή ταμπέλα του απεργοσπάστη που α- πευθύνει το ΠΑΜΕ και οι εξωκοινοβουλευτικοί «συμπαραστάτες» του σε όσους διαφωνούν με την καταστροφική γραμμή του και η διαρκής απειλή βίας που έχει γίνει και χειροδικία σε αμάθητους σε τέτοια συμπεριφορά ανοργάνωτους εργάτες. Οι εργάτες, όπως έχει δείξει και η αντίστοιχη τρομοκρατία στη Ζώνη Περάματος, δεν ζουν στον μικρό τους εργασιακό χώρο. Έχουν πείρα σαν πολίτες και καταλαβαίνουν ότι η βία του ΠΑΜΕ-ψευτοΚΚΕ δεν είναι απλά η βία μιας μειοψηφίας στο σωματείο τους αλλά εκείνη ενός πολύ πιο πολυάριθμου και κυρίως με παρακρατικά, δηλαδή βαθιά καθεστωτικά χαρακτηριστικά μηχανισμού. Αυτό το νιώθουν καλά όταν το ΠΑΜΕ φέρνει απ έξω τους τραμπούκους του στις συνελεύσεις. Ό- λοι ξέρουν τι σημαίνει όλοι οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης να αφήνουν 100 άτομα να μπουκάρουν στα υπουργεία και να διώχνουν τους υπουργούς, να μπουκάρουν σε διαπραγματεύσεις εθνικού και διεθνούς ενδιαφέροντος και να τις διακόπτουν βρίζοντας, να κόβουν τις συγκοινωνίες στο Αιγαίο, να αιχμαλωτίζουν τα κρουαζιερόπλοια, να καταλαμβάνουν και να κλείνουν την Ακρόπολη, και τελικά να διατάσουν την αστυνομία να εξαφανιστεί για να ξυλοκοπήσουν εκείνοι τους αναρχικούς με τους ροπαλοφόρους τους και να αστυνομεύσουν εκείνοι το χώρο της Βουλής. Όμως μόνη της η βία του ΠΑΜΕ και η ανοργανωσία των εργατών δεν θα μπορούσε σήμερα να εμποδίσει τους τελευταίους να εξεγερθούν για να σώσουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Ο άλλος πολύ ουσιαστικός λόγος που επιτρέπει στους τραμπούκους να κρατάνε την ε- ξουσία στον Ασπρόπυργο και μετά την ήττα τους στο Βόλο είναι ότι πιάνονται από τη στάση της εργοδοσίας που τώρα πια επιμένει στις πάνω από 60 α- πολύσεις εκεί. Έτσι προβάλουν σαν μόνη λύση την αδιαπραγμάτευτη συνέχιση της απεργίας, δηλαδή το ΠΑΜΕ-ψευτοΚΚΕ πάλι αρχηγό. Υποθέτουμε ότι η εργοδοσία θέλει να μετατρέψει την ήττα του ΠΑΜΕ από τους εργάτες και το λαό του Βόλου σε δική της νίκη ενάντια γενικά στους εργάτες του Ασπροπύργου και να τους υποχρεώσει να μπουν μέσα και να δεχτούν μια κατάσταση πολύ χειρότερη από εκείνη που είχε προτείνει αρχικά και στα δύο εργοστάσια. Αν η εργοδοσία κινηθεί με αυτό τον τρόπο θα σηκώσει μια πέτρα που θα πέσει στα πόδια της καθώς θα προσφέρει στους σαμποταριστές για πρώτη φορά μια αρκετά πλατειά εργατική συσπείρωση που ποτέ δεν είχαν. Η δημοκρατική και ταξική συνδικαλιστική ενότητα ανάμεσα σε Βόλο και Ασπρόπυργο είναι το κλειδί για τη σωτηρία του εργοστασίου και των δικαιωμάτων των εργατών Κατά τη γνώμη μας η μεγαλύτερη ευθύνη αλλά και η δυνατότητα για την επιβίωση των δύο εργοστασίων με όρους εργατικού κινήματος πέφτει αυτή τη στιγμή στις πλάτες του σωματείου του Βόλου. Γιατί είναι αυτό που δεν είναι υπό φασιστική συνδικαλιστική κατοχή και μάλιστα αντιστάθηκε νικηφόρα σε αυτήν. Αυτό λοιπόν και μόνο όσο δεν γίνεται μια αντιφασιστική ε- ξέγερση των εργατών στον Ασπρόπυργο- μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία να καλέσει τους συναδέλφους του εγκλωβισμένους εργάτες του Α- σπρόπυργου σε ενότητα ενάντια σε κάθε μορφής συνδικαλιστική αντιδημοκρατία και για κοινή στάση απέναντι στην εργοδοσία στη βάση των κοινών συμφερόντων των εργατών της ίδιας επιχείρησης που παράγουν το ίδιο προϊόν. Έτσι μπορεί να υπάρξει κοινή γενική συνέλευση των δύο εργοστασίων ακόμα και συνδικαλιστική ενοποίηση. Επειδή όμως αυτό δεν φαίνεται άμεσα δυνατό δίχως να υπάρχει πατημένη αμοιβαία εμπιστοσύνη μπορεί να υπάρξει μια μεταβατική φάση όπου οι διοικήσεις ή τα όποια α- ντιπροσωπευτικά όργανα πάλης των δύο σωματείων θα μπορούν να μιλήσουν στις ξεχωριστές γενικές συνελεύσεις των εργατών των δύο εργοστασίων που θα μπορούν να θεωρούνται τέτοιες μόνο αν γίνουν με δημοκρατικές διαδικασίες: όχι τρίτοι στη συνέλευση, όχι γιούχες και τραμπουκισμοί, μυστική ψηφοφορία πάνω στις όποιες προτάσεις. Αν υπάρξουν με αυτόν τον τρόπο κοινές αποφάσεις για κοινή στάση απέναντι στην εργοδοσία στα επίμαχα σημεία τότε είναι εύκολος ο συντονισμός των δύο αντιπροσωπιών για μια από κοινού διαπραγμάτευση με την εργοδοσία ώστε να ανοίξει ο δρόμος κάποια στιγμή για πιο βαθιά ενοποίηση των δύο σωματείων. Δεν υπάρχει νομίζουμε τίποτα καλύτερο από μια τέτοια ενότητα. Το ψευτοκκε μπόρεσε και έκανε τέτοια ζημιά στους εργαζόμενους στον Ασπρόπυργο επειδή υπήρχαν τα δύο σωματεία σαν ξένα μεταξύ τους ο- πότε όπως είπαμε αυτό ξεκίνησε την απεργία μόνο στο Ασπρόπυργο χωρίς να έχει διαβουλευτεί με το Βόλο δηλαδή ξεκίνησε κάνοντας διάσπαση. Ούτε οι εργαζόμενοι του Βόλου θα έχουν ασφάλεια όσο μένει άλυτο το πρόβλημα των συναδέλφων τους στον Ασπρόπυργο. Αν πιο συγκεκριμένα η κατάσταση στον Ασπρόπυργο σαπίσει και μένει εκεί για καιρό να κάνει κουμάντο το ψευτοκκε με τους εργάτες άνεργους και σε απελπισία στο τέλος αυτοί μπορεί να μετατραπούν από αιχμάλωτοι σε ε- νεργητική εφεδρεία αυτού του φασιστικού στρατού. Αν αυτό συμβεί το εργοστάσιο του Βόλου δεν θα ησυχάσει για καιρό καθώς η λειτουργία του, παραγωγική, μεταφορική, εμπορική, πιστωτική θα είναι πάντα μέσα στην επικράτεια ενός κράτους σαμποταριστών που θα κρατάνε στην κατοχή τους τη μισή επιχείρηση. Προχθές μάθαμε ότι ή- ταν να περάσει σιδηροδρομική γραμμή μέσα από το εργοστάσιο με έξοδα της εταιρείας και τη ματαίωσαν οι σαμποταριστές του ΣΥΝ. Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστική η προσπάθεια που κάνανε παράλληλα με την επίθεση στο Βόλο οι «δεν πληρώνω» του ΣΥΝ για να κάνουν μαζικές διαμαρτυρίες ενάντια σε κάποια καταστήματα της τράπεζας Άλφα για «συμπαράσταση» στους χαλυβουργούς. Αυτό επειδή εκεί είναι μέτοχος ο Μάνεσης. Δεν πήγαν καλά, γιατί με αυτά που κάνουν δεν πείθουν το λαό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να ξαναδοκιμάσουν αν έχουν καλύτερα προσχήματα στα χέρια τους εξ αιτίας μιας επιθετικής στάσης της εργοδοσίας. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ο πιο ισχυρός αλλά όχι ακόμα παντοδύναμος μέτοχος της Άλφα είναι το ρωσόφιλο Κατάρ. Δεν μπορεί λοιπόν να αποκλειστεί ότι εκτός από το να χάσει τη χαλυβουργία ένας άλλος στόχος των σοσιαλφασιστών είναι να χάσει ο Μάνεσης τις μετοχές του εκεί υπέρ κάποιων του καθεστωτικού μπλοκ. Από την άλλη μεριά αν υποθέσουμε, πράγμα που δεν θεωρούμε το πιθανότερο, ότι οι σοσιαλφασίστες θα χάσουν τη μάχη στον Ασπρόπυργο, αλλά θα την χάσουν α- πό την εργοδοσία και όχι από τους εργάτες, δηλαδή αν αυτοί γυρίσουν στη δουλειά άνευ όρων και τσακισμένοι τότε και αυτό θα το πληρώσουν αργά ή γρήγορα και οι εργάτες του Βόλου. Ποτέ οι εργαζόμενοι δεν πέρασαν καλά με μια διάσπαση στους εργασιακούς όρους στην ίδια ε- πιχείρηση. Κάθε διάσπαση στο εργασιακό καθεστώς μεταφράζεται σε συνδικαλιστική διάσπαση και κάθε συνδικαλιστική διάσπαση δουλεύει ντε φάκτο υπέρ της εργοδοσίας. Και είτε η εργοδοσία θα είναι ο Μάνεσης είτε το ρωσοκινέζικο μπλοκ και οι κομπραδόροι του, το γεγονός θα είναι ένα: ότι σε συνθήκες μαζικής αποβιομηχάνισης η επιβίωση και η α- ξιοπρέπεια των εργαζομένων σε μια τέτοια περίπτωση θα μπουν σε βαθιά δοκιμασία. Μετά από μια σημαντική αντιφασιστική και εργατική νίκη στο Βόλο κάτι τέτοιο πρέπει οπωσδήποτε και μπορεί να αποτραπεί. Οι εργάτες του Ασπροπύργου πρέπει να είναι ελεύθεροι για να είναι ελεύθεροι και οι εργάτες του Βόλου.

9 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 9 Ôá óïóéáëíáæéóôéêü ôüãìáôá åöüäïõ ôïõ øåõôïêêå åßíáé ôï âáèý êñüôïò Ô ï ðñùß ôçò 18/01 ðïõ Þôáí ðñïãñáììáôéóìýíç ç óõíüíôçóç ÃÓÅÅ-ÓÅ åêáôü ðåñßðïõ ìýëç ôïõ ÐÁÌÅ ðáñáôü èçêáí óôçí åßóïäï ôïõ êôéñßïõ êáé ôï áðýêëåéóáí, åíþ ìßá ïìüäá ôñéüíôá ðåñßðïõ áíèñþðùí ìðþêå óôçí áßèïõóá ôùí óõíåäñéüóåùí. ÊÜðïéïò ðïõ åìöáíßóôçêå óáí åðéêåöáëþò åßðå åéñùíéêü «Äéáëüãïõò èýëåôå å;» êáé áêïëïýèçóáí óõíèþìáôá («Ï äéüëïãïò óáò åßíáé ìßá áðüôç, íüìïò åßíáé ôï äßêéï ôïõ åñãüôç»). Ìå ôçí åßóïäï óôçí áßèïõóá ïé åéóâïëåßò Üñ éóáí íá ðáßñíïõí áñôéü áðü ôï ôñáðýæé êáé áðü ôá Ýñéá ôùí óõíïìéëçôþí, íá ôá ðåôüíå óôïí áýñá êáé íá ôá óêßæïõí åíþ áêïýãïíôáé âñéóéýò (ðïõëçìýíïé, ðñïäüôåò, îåöôßëåò, êëåöôñüíéá, áëþôåò). Äýï åðéêåöáëåßò ôïõ ÐÁÌÅ õðü ôïí Þ ï ôùí óõíèçìüôùí ôùí õðïëïßðùí êáëïýóáí ôïõò äýï åêðñïóþðïõò ôçò ÃÓÅÅ íá öýãïõí, êáôçãïñþíôáò ôïõò üôé ôá êüíïõí ðëáêüêéá ìå ôá áöåíôéêü, üôé äåí êáôåâáßíïõí óôá åñãïóôüóéá ðïõ äåí ðëçñþíïõí ôïõò åñãüôåò, üôé äåí âëýðïõí ôçí áíåñãßá, üôé äåí âëýðïõí ôéò ìüæåò ðïõ óõãêåíôñþíïíôáé óôéò ðëáôåßåò, ïýôå ôïõò ðåéíáóìýíïõò êáé ôïõò ëéìïêôïíïýíôåò, êáé üôé äåí ìðïñïýí áõôïß íá åêðñïóùðþóïõí ôá óõìöýñïíôá ôùí åñãáôþí. ¼ëïé üóïé êüèïíôáí óôï ôñáðýæé, åêðñüóùðïé ôùí åñãáæïìýíùí, êáé åêðñüóùðïé ôùí áöåíôéêþí, êïéôïýóáí áìßëçôïé, êüðïéá óôéãìþ êüðïéïé óçêþèçêáí íá öýãïõí, îáíáêüèéóáí, êáé ôåëéêü äéáâåâáßùóáí ôï ÐÁÌÅ üôé áõôþ ç óõíüíôçóç äåí èá ãßíåé. Ïé åéóâïëåßò áðï- þñçóáí êáé óõíüíôçóáí ôïõò õðüëïéðïõò óõãêåíôñùìýíïõò óôçí åßóïäï. ÌÝóù ôçò ìéêñïöùíéêþò åãêáôüóôáóçò ðïõ åß áí åãêáôáóôþóåé, Ýíáò åêðñüóùðïò ôïõ ÐÁ- ÌÅ áíáêïßíùóå ôç íßêç êáé êáôüããåéëå ôïí Äáóêáëüðïõëï üôé äåí âãáßíåé Ýîù êáé «êñýâåôáé óáí ôï ëáãü». Ç áóôõíïìßá óôï ßäéï âßíôåï öáßíåôáé óôç ãùíßá ôïõ ðåæïäñïìßïõ íá «ðáñáêïëïõèåß äéáêñéôéêü». Åêåß ôåëåéþíåé ôï âßíôåï ôïõ ÐÁÌÅ ôï ïðïßï áí ðáñáêïëïõèþóåé êáíåßò ùñßò Þ ï êáé ùñßò íá ãíùñßæåé ôá ôçò óõíüíôçóçò, áõôüìáôá êáôáëþãåé óôï óõìðýñáóìá üôé ðáñáêïëïõèåß ìßá áðñüêëçôç êáé âßáéç åéóâïëþ öáóéóôþí óå ìßá óõíåäñßáóç. Áí åîáéñýóåé êáíåßò ôá îõñéóìýíá êåöüëéá êáé ôç öñáóåïëïãßá ïé åéêüíåò äåí äéáöýñoõí áðü áõôýò ôùí åéóâïëþí ôùí íáæéóôþí ôçò ñõóþò ÁõãÞò óå åêäçëþóåéò ôçò ìáêåäïíéêþò ìåéïíüôçôáò Þ ãéá ôá äéêáéþìáôá ôùí ìåôáíáóôþí. Ïé ôñáìðïýêïé ôïõ ÐÁÌÅ ïíüìáóáí áõôþ ôç öáóéóôéêþ âßá «ôáîéêü áãþíá» ãéá íá «Ýñèïõí ôá ðüíù êüôù». ÐñÜãìáôé ôï øåõôïêêå Ý åé öýñåé ôá ðüíù êüôù óôïí ôáîéêü áãþíá. Ãéáôß èá Þôáí áóöáëþò ðñùôïöáíýò íá äéåîüãåôáé Ýíáò áãþíáò ôùí åñãáôþí åíüíôéá óôïõò êáðéôáëéóôýò ìå ðëþñç êüëõøç ôçò êõâýñíçóçò ôùí êáðéôáëéóôþí. ÄçëáäÞ, íá ìç âãüëïõí ïýôå ìßá ëýîç êáôáäßêçò áðü ôçí Üêñç ôùí åéëéþí ôïõò, üðùò Ýãéíå óôç óõãêåêñéìýíç ðåñßðôùóç. Ðïëý ðåñéóóüôåñï ðñùôïöáíýò èá Þôáí Ýíáò ôáîéêüò áãþíáò íá äéåîüãåôáé ìå ôçí áñùãþ ôùí ÌÁÔ ðïõ ï ìüíïò ñüëïò ôïõò Þôáí íá ðñïóôáôýøïõí ôçí êáôüëçøç ôïõ ÐÁÌÅ, ìå ôç «äéáêñéôéêþ ðáñïõóßá» ôïõò óôç ãùíßá ôïõ ðåæïäñïìßïõ. Áðü ôçí Üëëç ôá õðïôéèýìåíá ðñáãìáôéêü áöåíôéêü, ÓÅ êáé ÃÓÅÂÅÅ áðïêëåéóìýíïé ìýóá óôçí áßèïõóá ôçò óõíåäñßáóçò, ðáñáêïëïõèïýóáí Ýíôñïìïé ôïõò ôñáìðïõêéóìïýò ôùí ÐÁÌéôþí óáí Ýíá øéëüâñï ï, êáé äåí åß- áí, ïýôå èá ìðïñïýóáí íá Ý ïõí, êáìßá ðñïóôáóßá áðü êáìßá áóôõíïìßá. Ãéáôß ôï øåõôïêêå óôçí ÅëëÜäá óþìåñá åßíáé ôï âáèý êñüôïò. Áõôü öùíüæåé ôçí áóôõíïìßá, áõôü ôçí áíáêáëåß êáé áõôü åíßïôå ôçí áíôéêáèéóôü üðùò Ýêáíå ôïí Ïêôþâñç ôïõ 2011 ìå ôï êõíçãçôü ôùí áíáñ éêþí óôï Óýíôáãìá. ÌÜëéóôá, ôï ÐÁÌÅ öñüíôéóå íá ôñáâþîåé êáé âßíôåï ðïõ áíüñôçóå óôï youtube ãéá íá äåßîåé ðïéá åßíáé ç áëçèéíþ åîïõóßá, ðïéïò åßíáé ôï êñüôïò êáé ìüëéóôá ôï âáèý êñüôïò óôç þñá. Óýóóùìï ôï êáèåóôþò êáëýðôåé ôï öáóéóìü ôïõ ÐÁÌÅ Ôé Ýãéíå ìåôü ôï ôýëïò áõôïý ôïõ «ôáîéêïý áãþíá»; Åêôüò áðü ôçí áóôõíïìßá ðïõ Þôáí «äéáêñéôéêþ», Þôáí «äéáêñéôéêþ» êáé ç åéóáããåëßá ìå ôï âßíôåï óôï youtube ìå ôçí õðïãñáöþ ôïõ ÐÁÌÅ, Þôáí «äéáêñéôéêþ» êáé ç êõâýñíçóç ðïõ äåí åßðå ëýîç, Þôáí «äéáêñéôéêü» êáé ôï êõâåñíçôéêü ÐÁ- ÓÏÊ ðïõ äåí Ýâãáëå ïýôå ìßá áíáêïßíùóç, Þôáí «äéáêñéôéêþ» êáé ç áíáêïßíùóç ôçò óõãêõâåñíïýóáò ÍÄ ðïõ ìßëçóå ãéá «ðáñåìðüäéóç ôïõ äéáëüãïõ» (!!!) ðïõ «âëüðôåé ôá ðñáãìáôéêü óõìöýñïíôá ôùí åñãáæïìýíùí». Üñç óå áõôþ ôç «äéáêñéôéêüôçôá» ï ÓÅ êáôüíôçóå íá ðñïóöåýãåé óå ðñïóôáóßá óôá «êüììáôá ôçò åõñýôåñçò äçìïêñáôéêþò ÁñéóôåñÜò», êáëþíôáò ôá íá êáôáäéêüóïõí ôï ÐÁÌÅ. Äåí åßðå ï ÓÅ ðïéá êüììáôá áêñéâþò åííïïýóå ðüíôùò áí åííïïýóå ôïí ÊïõâÝëç áôý çóå ãéáôß áõôüò äåí Ýêáíå êáìßá êáôáããåëßá. ÁðÜíôçóç ï ÓÅ ðþñå ìüíï áðü ôï ÐÁÌÅ ðïõ áñáêôþñéóå ôçí ôüîç ôùí âéïìç Üíùí «ðáñüóéôï ðïõ åìðïäßæåé ôçí êïéíùíéêþ åîýëéîç». Ôï üôé ôï øåõôïêêå áñáêôçñßæåé Ýôóé óõëëþâäçí ôç âéïìç áíéêþ áóôéêþ ôüîç, äçëáäþ êáé áõôþí ðïõ ëåéôïõñãåß êáé óáí ïñãáíùôþò ôçò ðáñáãùãþò ðñüãìá ü é áóõíþèéóôï óôç ìåóáßá âéïìç áíßá ðïõ åßíáé ç âáóéêþ óôçí ÅëëÜäá, óå óõíäõáóìü ìå üôé ó åäüí ðïôý äåí êáôçãïñåß ôïõò ìåãáëïãáéïêôþìïíåò ðïõ Ý ïõí ðëþñùò ðáñáóéôéêü êáé óõ íü áíôéâéïìç áíéêü ñüëï äåß- íåé ôç öýóç ôçò êñéôéêþò ôïõ. Åßíáé ç êñéôéêþ ðïõ êüíåé Ýíá ìåãáëýôåñï, Ýíá éìðåñéáëéóôéêü öáóéóôéêü êåöüëáéï óå Ýíá ðïëý ðéï áäýíáôï ðïõ èýëåé íá óõíôñßøåé. ¼ôáí ï éìðåñéáëéóôéêüò öáóéóìüò ìéëüåé ãéá ðáñüóéôá ðïõ åìðïäßæïõí ôçí êïéíùíéêþ åîýëéîç åííïåß üôé ðñýðåé íá åîïíôþíïíôáé ü é óáí ôüîç áëëü óáí ðáñáãùãéêýò äõíüìåéò êáé ôåëéêü óáí ðñüóùðá. ÁõôÞ Þôáí ç êëáóéêþ öñáóåïëïãßá ôùí éôëåñéêþí åíüíôéá óôïõò åâñáßïõò êáé ôþñá ñçóéìïðïéåßôáé ìå ôçí Ýííïéá ôïõ åõñýôåñïõ óõìâïëéêïý åâñáßïõ, äçëáäþ ôïõ áóôïý ðïõ äåí åßíáé ìå ôï íýï ñùóüäïõëï êáèåóôþò. Ï ÓÅ ðïõ äåí ðïëõêáôáëáâáßíåé áðü êüôé ôýôïéá äåí áíôáðüíôçóå. ëëùóôå åß å áíáèýóåé ôçí õðåñüóðéóç ôïõ óôçí «åõñýôåñç äçìïêñáôéêþ ÁñéóôåñÜ». ¼óï ãéá ôïí Üëëï âáóéêü óõíïìéëçôþ, ôç ÃÓÅÅ, áõôþ Ýâãáëå ìßá áðïëïãçôéêþ áíáêïßíùóç êáôü ôçò «êáôüëçøçò» ðïõ åîçãïýóå ðüóï öéëåñãáôéêþ åßíáé êáé ðüóï äåí åß å ðñüèåóç íá êüíåé êáìßá õðï þñçóç, åìöáíßæïíôáò Ýôóé ôïõò ÐÁÌßôåò óáí áêñáßïõò öéëåñãüôåò. Åðßóçò, óôçí áíáêïßíùóç ôïõò êáôçãüñçóå ãéá ðñáêôéêýò ðïõ äßíïõí Üëëïèé óå üóïõò ó åäéüæïõí ðáñåìâüóåéò óôçí ÅèíéêÞ Óýìâáóç (äçëáäþ üôé ôï ÐÁÌÅ äßíåé ðáôþìáôá óôçí ôñüéêá) êáé ãéá «ðáé íßäéá åíôõðþóåùí»!!! Ï Ðáíáãüðïõëïò ìüíï ìßëçóå ãéá ôñáìðïýêïõò ôïõ ÐÁÌÅ áëëü óôç óõíý åéá ãéá íá öõëá- ôåß Ýãéíå ðéï êíßôçò áðü ôïõò êíßôåò óå áíôéåõñùðáúóìü. Ðùò Ýãéíå ëïéðüí óýóóùìåò ïé ðïëéôéêýò äõíüìåéò, êõâåñíçôéêýò êáé ìç íá êáëýøïõí ôï ÐÁÌÅ; Åßíáé áðëü. Óýóóùìåò ïé êáèåóôùôéêýò ðïëéôéêýò äõíüìåéò, êõâåñíçôéêýò êáé ìç, Ý ïõí ôçí ßäéá ðïëéôéêþ ãñáììþ ðïõ óõìðõêíþíåôáé óôï üôé åßíáé ç ÅÅ ï êýñéïò å èñüò óôïí ïðïßï ïöåßëåôáé ç ñåùêïðßá ôçò þñáò êáé ç ðåßíá ôïõ ëáïý. Ç áëþèåéá åßíáé üôé óýóóùìåò ïé ðïëéôéêýò áõôýò äõíüìåéò åßíáé ï âáóéêüò õðåýèõíïò ôçò ñåùêïðßáò êáé ôçò ðåßíáò ôïõ ëáïý ãéáôß áõôýò ðñùôïóôüôçóáí óôï ðáñáãùãéêü óáìðïôüæ ðïõ Ýöåñå ôç ñåùêïðßá êáé ôçí ðåßíá. ¼ëï áõôü ôï Ýêáíáí ãéá íá åîïíôþóïõí ôï íôüðéï êåöüëáéï êáé ôï äõôéêü êáé íá öýñïõí ðüíù óå êáìýíï Ýäáöïò êáé ìå üñïõò áðïéêéïêñáôéêþò åîüñôçóçò ôá êåöüëáéá ôçò êñáôéêïöáóéóôéêþò Êßíáò (Cosco), ôçò íåïôóáñéêþò Ñùóßáò (ÃêÜæðñïì), êáé íá áöþóïõí áóýäïôïõò êáé ùñßò áíôáãùíéóôýò ôïõò êñáôéêïäßáéôïõò áíáôïëéêïýò ïëéãüñ åò, Êüêêáëç, Ìðüìðïëá, Ãåñìáíü, Ìõôéëçíáßï êáé Üëëïõò. Áõôü ôï óáìðïôüæ Ýöåñå ôç ñåùêïðßá ðïõ ôþñá Ý ïõí êëçèåß íá äéá åéñéóôïýí ïé åõñùðáßïé ìïíïðùëéóôýò ðïõ äåí äéóôüæïõí íá æçôþóïõí ôçí åîáèëßùóç ôïõ åëëçíéêïý ëáïý êáé ïõóéáóôéêü íá ôïí êõâåñíþóïõí ìå äéáôüãìáôá ãéá íá äéáóþóïõí üðùò çëßèéá ðéóôåýïõí ôï åõñþ. ÁëëÜ üóï óõíå ßæåôáé ôï óáìðïôüæ ç ðïëéôéêþ ôçò ÅÅ ãéá ìýôñá óõíôñéâþò ôùí áðïëáâþí ôïõ ëáïý êáé õðåñöïñïëüãçóçò ôùí ðáñáãùãéêþí êïììáôéþí ôçò áóôéêþò ôüîçò ãéá íá áíôéññïðéóôåß ôï äçìïóéïíïìéêü Ýëëåéììá ðïõ ðñïêáëïýí ïé óáìðïôáñéóôýò, åêôüò áðü áíôåñãáôéêþ ãßíåôáé ìýñïò áõôïý ôïõ óáìðïôüæ. ôóé áõôþ ç ðïëéôéêþ ìåôáôñýðåôáé óå ìéá ôýëåéá ðñïâïêüôóéá óå âüñïò ôçò ÅÅ. Ãéáôß áõôþ åìöáíßæåôáé óôïí åëëçíéêü ëáü üëï êáé ëéãüôåñï óáí ç ðéï äçìïêñáôéêþ êáé åèåëïíôéêþ óôéò óçìåñéíýò óõíèþêåò Ýíùóç êñáôþí, êáé üëï êáé ðåñéóóüôåñï óáí Ýíáò ùìüò áðïéêéáêüò åêâéáóôþò. Ôçí ßäéá óôéãìþ ï ðñáãìáôéêüò ìåãüëïò áðïéêéáêüò êáé ìüëéóôá öáóéóôéêüò åêâéáóôþò öáßíåôáé óáí ößëïò. Áõôü ãéáôß ï åëëçíéêüò ëáüò âëýðåé ðïéïò ðáßñíåé ôá ìýôñá ôçò ðåßíáò ôïõ áëëü äåí âëýðåé ðïéïò êüíåé ôï ðáñáãùãéêü óáìðïôüæ. ôóé ìåèïäéêü ïé ìåãáëýôåñïé ðñïâïêüôïñåò üëùí ôùí åðï þí âõèßæïõí åêôüò áðü ôçí ÅëëÜäá êáé ôçí Åõñþðç óôçí êñßóç êáé åêèýôïõí ôç äåýôåñç óáí õðåýèõíç üëçò áõôþò ôçò êáôáóôñïöþò ðïõ êýñéá ïé ßäéïé ìå ôïõ ðñüêôïñýò ôïõò ðñïêüëåóáí. Ç ÏÁÊÊÅ áðü ôçí ðñþôç óôéãìþ Ý åé ôïðïèåôçèåß åíüíôéá óå êüèå ìýôñï áöáßìáîçò ôïõ ëáïý êáé Ý åé ðñïôåßíåé ôç ëýóç ôçò óõíáéíåôéêþò áðï þñçóçò ôçò þñáò áðü ôï Åõñþ ìå éó õñþ áëëü áõóôçñü ïñéóìýíç áðü ðñéí ðïóïôéêü êáé ñïíéêü óôþñéîç áðü ôçí ÅÅ. Áõôü ãéá íá ìçí ìðïñïýí íá êñýâïíôáé ïé Ýëëçíåò ðñïâïêüôïñåò êáé ìðáôá ôóþäåò ðßóù áðü ôïõò äáíåéóôýò þóôå íá áðïêáëõöèïýí óôï åëëçíéêü êáé óôïõò åõñùðáúêïýò ëáïýò êáé íá óùèåß ôåëéêü êáé ç ÅëëÜäá êáé ç Åõñþðç. ÌÝñïò áõôþò ôçò ðïëéôéêþò åßíáé êáé ç åíåñãçôéêþ áíôßóôáóç ôïõ ëáïý êáé ôïõò Ýèíïõò óå êüèå ìýôñï ðåßíáò þóôå áõôü íá ìçí ðåñüóåé êáé ç ÅÅ íá ôåëåéþíåé ìå ôéò áõôáðüôåò ôçò üôé ìðïñåß ìå åîùôåñéêü äéáôüãìáôá íá óþíåé ôçí ÅëëÜäá, åíþ åìöáíßæåôáé êáé åí ìýñåé ãßíåôáé ï öõóéêüò áõôïõñãüò ôçò êáôáóôñïöþò ôçò. Ç äéáöïñü ôçò áíôßóôáóçò ðïõ ðñïôåßíåé ç ÏÁÊÊÅ áðü åêåßíç ðïõ åðéâüëëïõí ìå ôç âßá ïé ñùóüäïõëïé óïóéáëöáóßóôåò ôïõ øåõôïêêå-óõí åßíáé äéðëþ: Ç ÏÁÊÊÅ Ý åé óáí ðñþôï óýíèçìá óôç óçìáßá ôçò ôçí ðüëç åíüíôéá óôï ðáñáãùãéêü óáìðïôüæ (ðïõ ðåñéëáìâüíåé êáé ôçí ðüëç åíüíôéá óôïí äéåöèáñìýíï êñáôéêïöáóéóôéêü ãñáöåéïêñáôéêü êáé íýï-ïëéãáñ- éêü êáðéôáëéóìü), ðïõ óçìáßíåé á) üôé êüèå ðñáãìáôéêþ ðüëç ãéá ôá åñãáôéêü êáé ëáúêü äéêáéþìáôá äåí ðñýðåé íá êáôáóôñýöåé ôá ìýóá ðáñáãùãþò êáé â) üôé ç ðüëç ãé áõôü ôá äéêáéþìáôá ðñýðåé íá îåêéíüåé áðü ôçí ðüëç ãéá åðé åéñçóéáêü óõíäéêáëéóìü óôïõò óõãêåêñéìýíïõò þñïõò ôçò ìåãáëýôåñçò ôáîéêþò åêìåôüëëåõóçò óôïõò ïðïßïõò ðñýðåé íá êõíçãéýôáé êáôáñ Þí ç ìáýñç åñãáóßá. ÔÝôïéïé þñïé åßíáé óõíþèùò áõôïß ôùí áíáôïëéêþí êñáôéêï-ïëéãáñ- þí êáé ôùí õðåñãïëüâùí ôïõò êáèþò êáé áõôïß ôùí ìéêñïìåóáßùí äþìéùí ôçò ðüëçò êáé ôçò õðáßèñïõ. ùñßò áõôü ôá äýï âáóéêü óçìåßá ðüëçò êáé Ýîù áðü áõôü, éäéáßôåñá Ýîù áðü ôïí åñãïóôáóéáêü äçìïêñáôéêü óõíäéêáëéóìü äåí ìðïñåß íá Ý åé ïõóéáóôéêü áðïôýëåóìá êáé ç ðüëç ãéá éó õñýò êåíôñéêýò êáé êëáäéêýò óõìâüóåéò. ÁõôÝò ïé ðüëåò åßíáé óþìåñá óêçíïèåóßåò ôùí ñùóüäïõëùí. Óêçíïèåóßåò åßíáé ïé óõæçôþóåéò üðïõ óõæçôüíå ïé åñãáôïðáôýñåò ðïõ åßíáé õðïôáãìýíïé óôï êáèåóôþò ìå ôá áöåíôéêü åêåßíá ðïõ åßíáé åðßóçò õðïôáãìýíá óôï êáèåóôþò. ÓêçíïèåôçìÝíåò áðü ôï êáèåóôþò åßíáé êáé ïé åéóâïëýò ôùí óïóéáëíáæþäùí óå áõôýò ôéò óõæçôþóåéò. Ï êýñéïò óôü ïò áõôþò ôçò óêçíïèåóßáò äåí åßíáé ïé åñãüôåò áëëü íá îåãåëáóôåß ç ÅÅ êáé íá íïìßæåé üôé åßíáé ç åñãáôéêþ ôüîç êáé ôï Ýèíïò ðïõ áíôéóôýêïíôáé, êáé ü é ç êõâýñíçóç ç ïðïßá ôü á áðëü õðï ùñåß óôç èýëçóþ ôïõò. Ìüíï äåõôåñåõüíôùò ïé åéóâïëýò ôùí óïóéáëíáæþäùí Ý ïõí óáí óôü ï íá ôïõò åìöáíßóïõí óáí åêðñïóþðïõò ôïõ ðñïëåôáñéüôïõ. Ãéáôß üóåò ðñïóðïéþóåéò êáé íá êüíïõí ïé êíßôåò óôá êåíôñéêü ôïõò ìýôùðá, ôïõò ôñþåé ç åëååéíþ äñüóç ôïõò óôá åðß ìýñïõò ìýôùðá ôçò ôáîéêþò ðüëçò. ¼ëïé îýñïõí üôé óå üëïõò ôïõò þñïõò äïõëåéüò åßôå êüíïõí ðáñáãùãéêü óáìðïôüæ, åßôå åßíáé ëïõöáäüñïé, åßôå åßíáé ôóüôóïé ôïõ áöåíôéêïý, åßôå åßíáé áöåíôéêü ïé ßäéïé (ð ïéêïäüìïé), åßôå åßíáé óõììïñßåò ðïõ ðáßñíïõí ôç ìåñßäá ôïõ ëýïíôïò óôéò äïõëåéýò (ð Æþíç ÐåñÜìáôïò), åßôå åßíáé åíáëëüî üëá áõôü ìáæß. Ïé óïóéáëöáóßóôåò ðåñíüíå ãéá ôáîéêïß åñãüôåò ìüíï óå ôüîåéò ðïõ äåí ôïõò îýñïõí, éäéáßôåñá óôïõò ìéêñïáóôïýò, ð óôïõò êñáôéêïýò õðáëëþëïõò, óôïõò ìéêñïåðáããåëìáôßåò, óôç ìåãüëç ìüæá ôùí öïéôçôþí. ¼ëïé áõôïß öáíôüæïíôáé ôïõò åñãüôåò óáí êüôé óêëçñïýò êáé áãñïßêïõò ôýðïõò ðïõ Ý ïõí óáí ðüèïò ôïõò ôïí «ôóáìðïõêü», êüôé ðïõ ïíåéñåýïíôáé ïé ìéêñïá- óõíý åéá óôç óåë. 19

10 Óåëßäá 10 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 Ç ÅËËÁÄÁ ÊÁÉ Ç ÅÅ ÓÔÇ ÄÉÍÇ ÌÉÁÓ ÁÔÅËÅÉÙÔÇÓ ÐÑÏÂÏÊÁÔÓÉÁÓ óõíý åéá áðü ôç óåë. 1 Ýíáò ðüëïò ôçò äéáðñáãìüôåõóçò, ç ÅëëÜäá äåí åöáñìüæåé ðïôý ôéò õðïó Ýóåéò ôïõ åíþ ï Üëëïò ðüëïò, ç ÅÆ êüíïíôáò ïñãéóìýíåò åêêëþóåéò óõììüñöùóçò äý åôáé áðü õ- ðáñîéáêþ áäõíáìßá áõôþí ôçí êáôáðüôçóç ôùí õðïó Ýóåùí. Óôç óõíý åéá æçôüåé íýá ðéï åðþäõíá ìýôñá ðïõ ïé óõíïìéëçôýò ôçò åöáñìüæïõí åðéëåêôéêü ìå ôïí ðéï ïäõíçñü ôñüðï ãéá ôï ëáü êáé ôïí ðéï óáìðïôáñéóôéêü ãéá ôçí ðáñáãùãþ ùñßò íá åöáñìüæïõí üôé áäõíáôßæåé ôçí êõñéáñ ßá ôïõò. Ôï áðïôýëåóìá åßíáé ç êñßóç íá âáèáßíåé. ôóé ç äéáðñáãìüôåõóç óôçí ïõóßá äåí ïëïêëçñþíåôáé ðïôý, áðëü á- íáéñåßôáé êáé åðéóôñýöåé áóôáìüôçôá, äçëáäþ áéùñåßôáé. ÁëëÜ áõôþ ç áéþñçóç äåí åßíáé áðëþ áéþñçóç ç áðëþ åðéóôñïöþ, åßíáé åðéóôñïöþ óå ìéá ðïëý åéñüôåñç êáôüóôáóç. ÄçëáäÞ üóï ðéï êáôåóôñáììýíç âãáßíåé ç ÅëëÜäá ìåôü áðü êüèå äéáðñáãìüôåõóç êáé ôï åðáêüëïõèï óáìðïôüæ ôüóï ðéï ìåãüëï ãßíåôáé ôï ñýïò ôüóï ðéï êáôáóôñïöéêü ãßíïíôáé ôá íýá ìýôñá êáé ôüóï ðéï ðïëëü åßíáé ôá ëåöôü ðïõ äáíåßæåé ç ÅÅ êáé ðéï ðïëý ç Ãåñìáíßá óôçí ÅëëÜäá. ¼ìùò óôï ìåôáîý ü- ëï êáé ðéï ðïëý åðåêôåßíåôáé ç áèåñüðåõôç åëëçíéêþ êñßóç ñýïõò êáé ðéï ðïëëýò þñåò ôïõ íüôïõ ôçò ÅÆ õðåñ ñåþíïíôáé. Ïðüôå ôüóï ðåñéóóüôåñá ëåöôü äßíåé ç ÅÆ óôï íüôï, ôüóï ìåãáëýôåñï ãßíåôáé ôï êïéíü ñçìáôïðéóôùôéêü ôáìåßï ôçò ÅÆ ðáñ üëç ôçí áíôßèåóç ôçò Ãåñìáíßáò, ôüóï ðéï ðïëëü ëåöôü äáíåßæåé ìå áóþìáíôï åðéôüêéï óôéò åõñùðáúêýò ôñüðåæåò ç ÅÊÔ (ÅõñùðáúêÞ ÊåíôñéêÞ ÔñÜðåæá). Ìå áõôü ïé ôñüðåæåò ôáêôïðïéïýí ôéò å- ðéóöüëåéåò ôïõò áëëü êáé áãïñüæïõí üãêïõò êñáôéêþí ïìïëüãùí âáëëüìåíùí åõñùðáúêþí ùñþí. (500 äéò Åõñþ äüíåéóå ôéò ôåëåõôáßåò âäïìüäåò ç ÅÊÔ êáé ôþñá ðüåé ðñïò ôï 1 ôñéò Åõñþ). Óôçí ïõóßá ìå áõôüí ôïí ôñüðï ç ÅÊÔ óðüåé óôáäéáêü üëåò ôéò ïõóéáóôéêýò êáé èåóìéêýò äåóìåýóåéò ôçò üôé äåí èá ôõðþóåé ðëçèùñéóôéêü Åõñþ. Áõôü õðï ñýùóå ôïí èåùñïýìåíï êïñõöáßï ãåñìáíü ïéêïíïìïëüãï, åêðñüóùðï ôçò ãñáììþò ôçò äçìïóéïíïìéêþò óôáèåñüôçôáò ôçò ÅÅ ìýóá óôçí ÅÊÔ, Ãéïýñãêåí Óôáñê íá ðáñáéôçèåß. ôóé óôáäéáêü áðü ðáíôïý, äçëáäþ áðü Êïìéóéüí, ÄÍÔ, ÇÐÁ óôñéìþ íåôáé ç Ãåñìáíßá íá êüíåé áõôü ðïõ èýëïõ íá êüíåé áðü ôçí ðñþôç óôéãìþ üóïé äåí èýëïõí ìéá ðñáãìáôéêþ éó õñþ êáé âéþóéìç ÅÅ: íá åêäþóåé åõñùïìüëïãá ùñßò íá õðüñ åé ðñáãìáôéêþ ðïëéôéêþ Ý- íùóç. ÂÝâáéá åêôüò áðü ôï áõèüñìçôï óôïé åßï ðïõ åêöñüæåé ôï ãåíéêü ðíåýìá ôùí ïéêïíïìéóôþí ìïíïðùëéóôþí ôçò ÅÅ, ôï ðíåýìá: «áò äþóïõìå êüðïéá äéò áêüìá óôïõò Ýëëçíåò ìðáôá ôóþäåò íá ìçí ìáò êüíïõí êáìéü ìåãüëç æçìéü ìå ìéá ñåïêïðßá þóðïõ íá óôñþóïõìå ëßãï ôï íüôï ìáò åêäßäïíôáò åõñùïìüëïãá» äïõëåýåé Ü- íåôá êáé ðéýæåé ôçí ÅÆ áëëüæïíôáò ôïõò óõó åôéóìïýò êáé ôï ðëïýóéï äßêôõï ôùí ñþóùí êáé ñùóüöéëùí ðïõ Ý ïõí ðéüóåé ðáíôïý êáëü ðüóôá óôï ÄÍÔ (BRICS), óôçí åõñùðáúêþ ó åôéêü óôáèåñþ ãñáöåéïêñáôßá (Ïëé Ñåí, ÃéïõíêÝñ, ÑïìðÜé), êáé âýâáéá ôï êáëýôåñï ðüóôï óôéò Ç- ÐÁ (ÏìðÜìá) êáé ôçí Áããëßá (ÊÜìåñïí). ôóé Ýãéíå ðñï èýò êáé ç Ãåñìáíßá áðïìïíþèçêå åíôåëþò êáé å- ãêáôáëåßöèçêå áêüìá êáé áðü ôçí Ïëëáíäßá, ôçí Öéíëáíäßá ôçí Ãáëëßá êáé ôçí ÅÊÔ êáé èá õðï ñåùèåß óå ëßãï íá äéåõñýíåé ðïóïôéêü êáé ðïéïôéêü ôçí ðéóôùôéêþ âüóç ôïõ EFSF áðü 500 óå 750 äéò Åõñþ. (ÖáéíÜíóéáë Ôáéìò ). Ôþñá áõôþ ç ðßåóç ìýóù ôçò íýáò äéáðñáãìüôåõóçò ìå ôçí ÅëëÜäá èá öôüóåé óôïí êïëïöþíá ôçò. ¼ëç ç ÅÅ êáé åéäéêü ç ÅÆ åßíáé ïñãéóìýíç ìå ôïõò «äéêïýò ìáò» áðáôåþíåò, ìðáôá ôóþäåò êáé åêâéáóôýò áëëü êáíåßò äåí ìðïñåß íá ôïõò á- íôéðáñáôåèåß üóï ï åêâéáóìüò ôïõò üôé èá áíáôéíüîïõí ôï Åõñþ ðéüíåé. ÐéÜíåé ôüóï ðïëý ðïõ ç äéáêïììáôéêþ óõììïñßá ðßóù áðü ôïí ÐáðáäÞìï äåí ñåéüæåôáé ðéá áðáñáßôçôá ôï «ëáü» áðü ðßóù ôçò, äçëáäþ ôéò êáèåóôùôéêýò ðáñáóôüóåéò ÓÕÍ-øåõôïÊÊÅ-öáóéóôþí ôïõ ÓõíôÜãìáôïò ãéá íá ðáñéóôüíåé óôçí ÅÅ üôé óýñíåôáé áðü ôï ëáü êáé üôé ãé áõôü áíôéäñü óå ìåñéêü ìýôñá Þ ðïëéôéêýò ôçò ÅÆ êáé êõñßùò åðéäéþêåé ìåãáëýôåñç åíßó õóç óå äüíåéá. Ôþñá áíôéäñïýí ìüíïé ôïõò ïé êõâåñíçôéêïß çãýôåò êáé ü é ìýóù «ëáïý» ïðüôå ãßíïíôáé åèíéêïß çãýôåò êáé ðñþôïò-ðñþôïò ï «óêëçñüò ðáôñéþôçò» ÓáìáñÜò. Áõôüò ðïõ ðáßñíåé ôï ðñùèõðïõñãéêü ñßóìá áðü ôïí Ðïýôéí äåí ìðïñåß íá åßíáé ôóéñüêé ôïõ ÄÍÔ êáé ôçò ÅÅ óáí áõôüí ðïõ ôï ðáßñíåé áðü ôïí ÏìðÜìá. ºóùò áõôüò åßíáé êáé Ý- íáò ëüãïò ðïõ äåí âãüæïõí Ýîù ðñïò ôï ðáñüí «ôï ëáü». Ìéá äéáäþëùóç ôïõ øåõôïêêå åíüíôéá óôïí óõí-ðñùèõðïõñãåýïíôá ÓáìáñÜ áëüåé ôï óôñáôçãéêü áíôéäõôéêü ìýôùðï ðïõ åß å ðüíôá ôï øåõôïêêå ìå ôçí äþèåí ðáôñéùôéêþ äåîéü. Ìéá Üëëç åîþãçóç åßíáé üôé áõôþ ç ðñïóùñéíþ áðüóõñóç ôïõ «ëáïý» äßíåé óôçí ÅÅ êáé óôç Äýóç ãåíéêüôåñá ôçí åíôýðùóç üôé áõôþ åäþ ç êõâýñíçóç ìå ôçí êüðùò ðéï åðéäýîéá «öéëïëáßêþ» ðïëéôéêþ ôçò ìðïñåß íá åðéâüëëåé ôçí ôüîç óôç þñá êáé Ýôóé íá äéáöõëüîåé ôçí ÅÅ áðü ôïí ôñüìï ðïõ êáôáëáìâüíåé ôéò äéåèíåßò áãïñýò êüèå öïñü ðïõ ç ÁèÞíá êáßãåôáé. ¼ðùò êáé íá Ý åé ðüíôùò ôï ðñüãìá ôï ýðïðôï åßíáé üôé ðñïò ôï ðáñüí êçñýóóïõí áíýíäïôï êïñõöþò êáé ü é âüóçò ãéá ôïõò éåñïýò 13ï êáé 14ï ìéóèü ðïõ üëïé ôïõò åß áíå âñåé ùñßò êáìéü áðïëýôùò éåñüôçôá ãéá ôïõò äçìüóéïõò õðüëëçëïõò êáé ôïõò åß áí êáôáðéåß áìüóçôïõò ôï Êçñýóóïõí åðßóçò áíýíäïôï êáé ãéá ôïí êáôþôáôï ìéóèü ðïõ ôïí Ý ïõí åõ áñßóôùò ìåéþóåé óôï ìéóü óôçí ðñüîç êáé äß ùò Ýíóçìá óôéò Üðåéñåò ìéêñïìåóáßåò ãáëýñåò êáé óôïõò Ü- öèïíïõò åñãïëüâïõò ôùí ëßãùí ìåãüëùí åðé åéñþóåùí. ÁõôÞ ç ãñáììþ ôü á õðýñ ôùí ìéóèùôþí äåí Ý- åé ìýóá ôçò ôßðïôá ôï åèíéêü ïýôå ôï ëáúêü üóï üëïé áõôïß êüíïõí ðáñáãùãéêü óáìðïôüæ. Ãéá ìáò áõôü ôï îáöíéêü «öéëïëáúêü» ðüèïò Ý- åé óá óôü ï íá âüëåé óå óôñáôçãéêü ïéêïíïìéêü äéëþììáôá ôçí ÅÅ, êáé íá ôçí äéáóðüóåé ðáñáðýñá á- íôéðáñáèýôïíôáò ôçí äéêéü ôïõò äþèåí êåûíóéáíþ åðåêôáôéêþ áíáðôõîéáêþ ãñáììþ óôçí ãåñìáíéêþ öéëåëåýèåñç ðåñéïñéóôéêþ ìïíåôáñéóôéêþ ãñáììþ ðïõ ôü á åßíáé áõôþ ðïõ Ý åé êáôáóôñýøåé ôçí ÅëëÜäá êáé èá êáôáóôñýøåé üëç ôçí ÅÅ áí ç Ãåñìáíßá äåí âãüëåé ôá åõñùïìüëïãá. Áõôü óçìáßíåé üôé ç ÅÅ ïöåßëåé íá æçôþóåé óùôçñßá áðü ôïõò áíáôïëéêïýò öáóéóìïýò ðïõ èá áãïñüóïõí ôá åõñùïìüëïãá áõôü åðéâüëëïíôáò óôçí ÅÅ ôïõò ðéï åðþäõíïõò ðïëéôéêïýò üñïõò êáé ìüëéóôá âüæïíôáò äéáöïñåôéêïýò ðïëéôéêïýò êáé ïéêïíïìéêïýò üñïõò áíüëïãá ìå ôï ðïéá þñá æçôüåé ôçí åõñùðáúêþ âï- Þèåéá êüèå öïñü áðü ôï êïéíü ñçìáôïðéóôùôéêü ôáìåßï. Ãé áõôü óùóôü áñíåßôáé ç Ãåñìáíßá ôá åõñùïìüëïãá. Áí ôá åõñùïìüëïãá ðåñüóïõí ìå ôüóï áìçëþ ðïëéôéêþ åíïðïßçóç ôçò ÅÆ áõôþ èá ìïéüæåé ìå Ýíá ðïëõêýöáëï óéáìáßï ôýñáò ôïõ ïðïßïõ ç Êßíá êáé ç Ñùóßá èá êáôý ïõí Ýíá êáßñéï ôìþìá áðü ôçí ôñïöþ ôïõ, äçëáäþ Ýíá ìåãüëï ìýñïò áðü ôá ïìüëïãá ðïõ ðñïïñßæïíôáé ãéá ôéò ðéï áäýíáìåò ïéêïíïìßåò ôïõ. ôóé èá ìðïñïýí íá ïäçãïýí ôï óéáìáßï üðïõ èýëïõí áñêåß íá åëýã ïõí Ýíá äõï êåöüëéá ôïõ üðùò ôþñá åëýã ïõí ôçí ÅëëÜäá êáé ôçí Êýðñï. ÓÞìåñá êáé üóï ôï óéáìáßï áñíåßôáé áõôþí ôçí ôñïöþ ôüóï ïé ðñïâïêüôïñåò ðïõ ôçëåêáôåõèýíïõí ôçí êáôáìáôùìýíç ÅëëÜäá ôçí áéìïññáãïýí êé Üëëï, äçëáäþ ôçí õðåñ ñåþíïõí, ôçí ðåéíüíå, ôçí ôñåëáßíïõí áðü áãùíßá, ôçí êüíïõí Ýíá äõóôõ éóìýíï Ý- êôñùìá ðïõ ãåìßæåé ìå ôñüìï üëç ôçí Åõñþðç æçôþíôáò áßìá áðü áõôþí ãéá íá áíôéêáôáóôþóåé áõôü ðïõ äéáñêþò Üíåé áðåéëþíôáò üôé áëëéþò èá áõôïêôïíþóåé êáé Ýôóé èá óêïôþóåé ïëüêëçñï ôï 17êÝöáëï áðïëßôéêï óéáìáßï ôçò ÅÆ ðïõ ôï óýñíåé Ýíôñïìï ðßóù ôçò åðåéäþ åêåßíï äåí Ý åé ðïëéôéêþ óêýøç êáé êáôåýèõíóç Áõôü åßíáé ôï íüçìá ôçò ðñþôçò äéáðñáãìüôåõóçò ÅëëÜäáò-ÅÅ Ç âåíæßíç ôïõ PSI ðüíù áðü ôçí ÅÅ êáé üëï ôïí ðëáíþôç Óôï óçìåßï áõôü Ýñ åôáé ôï PSI. Ôï PSI Þ áëëéþò áíáäéüñèñùóç Þ êïýñåìá ôïõò ñýïõò Þôáí óôçí áñ- Þ Ýíá áíüçôï ãéáôñïóüöé ðïõ âñþêå ç êõâýñíçóç ÌÝñêåë øü íïíôáò íá âñåé ìéá äéýîïäï óôï Üëõôï ðñüâëçìá äéüóùóçò ôçò ÅëëÜäáò. ¹- ôáí Üëõôï ãéáôß 1) ç êõâýñíçóç áõôþ äåí ìðïñïýóå íá ðëçñþóåé ìå æùíôáíü ñþìá Þ êáé ìå åããõþóåéò áõôþ ôç äéüóùóç ãéáôß èá Ýðåöôå áìýóùò áðü ôç ãåñìáíéêþ ÂïõëÞ, ãéáôß 2) äåí Þèåëå íá ðëçñþóåé ìå åõñùïìüëïãá ãéá ôïõò óôñáôçãéêïýò ëüãïõò ðïõ áíáöýñáìå êáé 3) ãéáôß áðü ôéò áñ Ýò ôïõ 2011 ïé BRICS, äçëáäþ ï çãýôçò ôïõò ç Ñùóßá, Ý- êáíáí óôñïöþ óôï ÄÍÔ êáé á- öïý ðáãßäåøáí ôçí ÅÅ óõììåôý ïíôáò óôç äéüóùóç ôçò ÅëëÜäáò êáé óôï EFSF Üñ éóáí á- ðü ôüôå íá äéáìáñôýñïíôáé êáé íá áðáéôïýí áðü ôçí ÅÅ íá ëýóåé ìüíç ôçò ôï åëëçíéêü ðñüâëçìá äçëáäþ íá äéåõñýíåé ìü-

11 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 11 íç ôçò ôï EFSF åêäßäïíôáò åõñùïìüëïãá. (Ôï îáöíéêü åöåõñçìýíï åðé åßñçìü ôïõò ãé áõôþí ôçí óôñïöþ Þôáí üôé äåí ìðïñïýí ïé Ü- èëéïé ôçò Êßíáò íá äáíåßæïõí ôçí ðëïýóéá Åõñþðç. Âåâáßùò ôá äáíåéêü äåí èá ôá Ýäéíáí ïé öôù ïß ôçò Êßíáò áëëü ôá íåïïëéãáñ éêü õðåñðáñüóéôá ôçò Êßíáò ðïõ êáôáêëýøáíå ôçí êéíýæéêç öôù ïëïãéü êáé èýëïõí ôþñá íá öôù ýíïõí êáé íá êáôáêëýøïõí êáé ôï åõñùðáúêü ðñïëåôáñéüôï). ôóé ç Ãåñìáíßá Ý- êáíå ôçí ðñüôáóç óôçí ÅÆ íá ðëçñþóïõí ïé éäéþôåò ðéóôùôýò Ýíá ìåãüëï ìýñïò ôïõ åëëçíéêïý ñýïõò, äçëáäþ íá ôï ðëçñþóïõí ïé åõñùðáúêýò ôñüðåæåò êáé ôá äõôéêü hedge funds ðïõ åß áí ôï ìåãáëýôåñï ìýñïò ôùí åëëçíéêþí ïìïëüãùí. Ôï PSI óçìáßíåé íá ðáñáéôçèïýí ïé é- äéþôåò ðéóôùôýò áðü Ýíá ìåãüëï ìýñïò áðü ôéò áðáéôþóåéò ôïõò êáé íá ðëçñùèïýí ìå Ýíá íýï ïìüëïãï ðïõ èá Ý åé ïíïìáóôéêþ ôéìþ ðïëý ìéêñüôåñç áðü ôçí áñ éêþ êáé ðïõ èá îåðëçñùèåß ìåôü áðü 30 ñüíéá. Áõôü ôï ðïóü Üñ éóå áðü ôï 20% ôçò ïíïìáóôéêþò ôéìþò ôùí ïìïëüãùí ðþãå óôï 50% ôçò ïíïìáóôéêþò áîßáò êáé ôþñá åíþ ç ïíïìáóôéêþ áîßá åßíáé áêüìá óôï 50% óôçí ðñáãìáôéêþ áîßá Ý åé öôüóåé óôï 70% ãéáôß äéáðñáãìáôåýåôáé ðïëý áìçëü ôï åðéôüêéï ðïõ èá ðëçñþóåé ç ÅëëÜäá ùò ôçí áðïðëçñùìþ ôïõ 50% óå 30 ñüíéá. Ôçí ðñüôáóç áõôþ ôçò Ãåñìáíßáò ôçí áãêüëéáóáí áìýóùò üëïé ïé å- èñïß ôçò ÅÅ êáé ðñþôï êáé êáëýôåñï ôï íýï ÄÍÔ, äçëáäþ ïé BRICS êáé ïé ÇÐÁ ôïõ ößëïõ ôïõò ÏìðÜìá. Ï ðïëéôéêüò êüóìïò ôçò Ãåñìáíßáò ðïõ Ýêáíå ôçí ìðáêüëéêç óêýøç üôé áöïý èá ðëþñùíáí ðïëëü ïé ôñáðåæßôåò èá ðëþñùíå ëéãüôåñá ôï ãåñìáíéêü êñüôïò ðýôõ å ìå áõôþí ôï áíôßèåôï. Ãéáôß üëï ôï ôñáðåæéêü êáé êüèå Üëëï ðéóôùôéêü êåöüëáéï ôïõ ðëáíþôç ðïõ êñáôïýóå åëëçíéêü ïìüëïãá êáé Ý áóå ôá ëåöôü ôïõ ðéóôåýïíôáò üôé ç Åõñùæþíç èá ìðïñïýóå íá êáëýðôåé óõëëïãéêü êüèå õðåñ ñåùìýíç þñá óêýöôçêå üôé èá Ý áíå ðéèáíü ôá ëåöôü ôïõ êáé áí êñáôïýóå Þ áí áãüñáæå êáé ïðïéïäþðïôå ïìüëïãï êüèå Üëëçò ó åôéêü áäýíáìçò ðéóôùôéêü þñáò ôçò ÅÅ. Ôï áðïôýëåóìá Þôáí üôé óôïí ðñþôï ìåãüëï ôñüìï ìåôü ôçí åðéâïëþ ôïõ PSI,ôñüìï ðïõ ôïí óêüñðéóå ï ÐáðáíäñÝïõ ôïí Ïêôþâñç ôïõ 2011 ìå ôçí áðåéëþ ôïõ ãéá äçìïøþöéóìá ðïõ éóïäõíáìïýóå ìå á- ðåéëþ ãéá Ýîïäï áðü ôçí ÅÆ êáé ìå áíïé ôþ ñåïêïðßá, áíýâçêáí óôá ýøç ôá åðéôüêéá ôùí éóðáíéêþí êáé ôùí éôáëéêþí ïìïëüãùí êáé üëç ç ÅÆ êéíäýíåøå ìå êáôüññåõóç. Ôüôå ðéï ðïëý áðü êüèå Üëëç öïñü ïé ðüíôåò ãýñéóáí ðñïò ôçí Ãåñìáíßá êáé ôçò åßðáí: «âãüëå åðéôýëïõò ôá åõñùïìüëïãá ãéá íá öôéüîåéò Ýíá ìåãüëï ðéóôùôéêü ôåß ïò ãéá ôçí Åõñþðç, Þ Ý- óôù ðëþñùóå ôéò þñåò ðïõ êéíäõíåýïõí ðéï ðïëý ìýóï ôçò ÅõñùðáúêÞò ÊåíôñéêÞò ÔñÜðåæáò, ôçò Å- ÊÔ ãéá íá ôåëåéþíåé áõôþ ç ìåôüäïóç ôïõ åëëçíéêïý ñýïõò óôçí É- óðáíßá êáé Éôáëßá». Ç öùôéü áõôþ Ýóâçóå ìå ôïí äåýôåñï ôñüðï, üðùò áíáöýñáìå êáé ðáñáðüíù êáé ï ï- ðïßïò Þôáí óôï âüèïò Ýììåóç ñýùóç ôçò Ãåñìáíßáò ìå Ýêäïóç ðëçèùñéóôéêïý Åõñþ. Ìå ëßãá ëüãéá ç åðéâïëþ ôïõ PSI óå óõíäõáóìü ìå ôçí óõíå éæüìåíç õðåñ- ñýùóç ôçò ÅëëÜäáò Ý åé ôç äõíáôüôçôá íá ìåôáäþóåé ôá ýôáôá êüèå ðéóôùôéêþ öùôéü óå ü- ëç ôçí áíáóöáëþ êáé ðïëý áíï- ýñùôç ðéóôùôéêü ÅÅ äçëáäþ ôçí áðïóôáèåñïðïéåß üóï ôßðïôá Üëëï. Ôï PSI åßíáé ç âåíæßíç ôçò ÅÅ ðïõ ôç äéá åéñßæïíôáé ôþñá åê ìýñïõò ôçò ÅÅ ï ÂåíéæÝëïò êáé ï ÐáðáäÞìïò. Áõôüò Þôáí ï ëüãïò ðïõ ç åðéâïëþ ôïõ PSI óôç óýíïäï êïñõöþò óôéò 21 ôïõ Éïýëç ôïõ 2011 ðýñáóå ìåôü áðü ìéá ðïëý ìáêñéü êáé ðïëý óêëçñþ ðüëç ìý ñé ôá üñéá ôçò ñþîçò áíüìåóá óôç Ãáëëßá êáé êõñßùò ôçí ÅÊÔ ðïõ äåí Þèåëáí ôï PSI áðü ôç ìéá ìåñéü êáé óôç Ãåñìáíßá ðïõ ôï Þèåëå áðü ôçí Üëëç. Ç Ãáëëßá åß å ôï ðñüâëçìü íá Ý åé ôñüðåæåò ðïëý åêôåèåéìýíåò óôá åëëçíéêü ïìüëïãá áëëü êáé óå ïìüëïãá Üëëùí ùñþí ôïõ åõñùðáúêïý íüôïõ êáé èá Ý áíå ðéï ðïëý áðü ôç Ãåñìáíßá áðü ôçí á- íôáíüêëáóç ôïõ PSI óå áõôýò. ¼- óï ãéá ôçí ÅÊÔ êáé ôïí ÔñéóÝ áõôïß êáôüëáâáí âáèýôåñá ðüóï á- íáîéüðéóôç èá ãéíüôáí óõíïëéêü ç ÅÆ êáé ðùò ôï ðñüâëçìá èá îýóðáãå ôåëéêü ðüíù óôçí ÅÊÔ ðïõ èá áíáãêáæüôáí êüðïéá óôéãìþ, üðùò êáé Þäç Ýãéíå áðü ôçí ðñïåäñßá ÌÜñéï ÍôñÜãêé íá åêäþóåé ðåëþñéåò ðïóüôçôåò áðü ðëçèùñéóôéêü Åõñþ. Åßíáé ðñïò ôéìþ ôïõ ÔñéóÝ ðïõ Ýöôáóå íá öýãåé êáé íá êëåßóåé ðßóù ôïõ ôçí ðüñôá óôçí Ýêôáêôç ëåãüìåíç ìõóôéêþ óõíüíôçóç ôïõ Ëïõîåìâïýñãïõ ðïõ ôçí åß å ðñïêáëýóåé ðüëé ï ðñïâïêüôïñáò ÐáðáíäñÝïõ óôéò 6 ôïõ ÌÜç ôïõ 11 áðåéëþíôáò ìå ñåïêïðßá ôçí ÅÆ áí ç ÅëëÜäá äåí Ýðáéñíå ðñüóèåôç åíßó õóç áðü áõôþí. H ïñãþ ôïõ ÔñéóÝ ï- öåéëüôáí óôçí Ýíôïíç áðáßôçóç ôïõ Óüúìðëå íá ðåñüóåé ôï PSI ãéá íá áíôéìåôùðéóôåß ï ïéêïíïìéêüò åêâéáóìüò ôïõ ÐáðáíäñÝïõ ìå ôïí ïðïßï êáé ï Óüúìðëå åß å åîïñãéóôåß. Ïé áíôéóôüóåéò ôçò Ãáëëßáò êáé ôçò Å- ÊÔ Ýóðáóáí ìüíï ìåôü ôéò ìåãüëåò ðñïâïêüôóéåò ðïõ Ýóôçóå ôï êáèåóôþò ôùí ñùóüäïõëùí ìå ôçí «åèíéêþ áíôßóôáóç» ôùí áíáñ ïöáóéóôþí, ôùí öáéïêüêêéíùí «áãáíáêôéóìýíùí», êáé ôçò ÂïõëÞò óôá ãåãïíüôá ôïõ Éïýëç ðñéí ôç óýíïäï êïñõöþò ôçò 21. Ôüôå ðýñáóå ôï PSI áñ- éêü ìå ëßãï êïýñåìá üðùò ðýñáóå êáé ôï äéåõñõìýíï ðïéïôéêü êáé ðïóïôéêü EFSF. Áõôü ôï äéåõñõìýíï EFSF Þôáí ðïõ ðþñå ç Ãáëëßá óáí áíôüëëáãìá áðü ôç Ãåñìáíßá ãéá íá äå ôåß ôï PSI. ÄçëáäÞ ìçí îýñïíôáò ôé íá êüíïõí ÌÝñêåë êáé Óáñêïæý ìå ôçí ÅëëÜäá áíôáëëüóáíå äþñá ðñïò ôïí Ðïýôéí. Ôüôå óôçí áíüëõóç ðïõ êüíáìå óôçí ÍÝá ÁíáôïëÞ åß áìå êáôáëüâåé üôé êüðïéá ðïëý âñþìéêç ðáãßäá êñõâüôáí ðßóù áðü ôï PSI êáé ôþñá áñ ßæåé íá öáßíåôáé ôï ìåãüëï âüñïò ôïõ æçôþìáôïò. ÃñÜöáìå ôüôå ãéá áõôü êáé ôïí åêðñüóùðï äéáðñáãìáôåõôþ óå áõôü ôùí äéåèíþí ñçìáôïðéóôùôéêþí éäñõìüôùí Ôóáñëò ÍôáëÜñá: «Áíôéðñüóùðïò üëùí ôùí ðéóôùôéêþí ãéãüíôùí ôçò ãçò ðïõ äéáðñáãìáôåýôçêå üëá áõôü ôá ðïëýðëïêá êáé ùò ôþñá áäéåõêñßíéóôá ìå ôçí Å- ÊÔ, ôï EFSF, ôçí Êïìéóéüí êëð âñýèçêå îáöíéêü íá åßíáé Ýíáò Ôóáñëò ÍôáëÜñá åêðñüóùðïò ôïõ Institute of International Finance (IIF), ðïõ óçìáßíåé ôïõ Ðáãêüóìéïõ ñçìáôïðéóôùôéêïý Éíóôéôïýôïõ. Ôï ìüíï ðïõ ìáèáßíåé êáíåßò åýêïëá ãé áõôüí åßíáé ç åðéìïíþ ôïõ íá äçëþíåé óå üëïõò ôïõò ôüíïõò üôé ï ìåãüëïò ôïõ óôü ïò åßíáé íá äéåõñýíåé ôïõò G7 óå G11 ìå ôç Ñùóßá, ôçí Êßíá, ôçí Âñáæéëßá êáé ôçí Éíäßá ( þñåò ôïõ BRIC) êáé ìüëéóôá ìüíï ìå áõôýò êáé ìå êáìéü áðü ôéò Üëëåò ìåãüëåò óå ðáñáãùãþ âéïìç áíéêýò þñåò. Áõôüò åßíáé ï ðñþôïò Üíèñùðïò ìå ôïí ïðïßï óõíáíôþèçêå ìåôü ôçí «íßêç» ôéò 21 Éïýëç ï ÂåíéæÝëïò óôï ôáîßäé ôïõ óôéò ÇÐÁ. Äåí îýñïõìå ðïõ áêñéâþò èá ôï ðüåé ï åêðñüóùðïò áõôüò üëùí ôùí ðéóôùôéêþí ãéãüíôùí ôçò ãçò, ðïõ áóôáìüôçôá îåìáëëéüæïíôáé áíüìåóü ôïõò ãéá ôçí ðßôá ôçò ñçìáôéóôçñéáêþò êåñäïóêïðßáò óôïí ðëáíþôç. ¼ìùò ôï üôé óõíôáßñéáîå üëïõò áõôïýò óå ìéá á- ðü ôéò ðéï ìåãüëåò äéáðñáãìáôåýóåéò ôç óýã ñïíçò éóôïñßáò óçìáßíåé üôé ï ôýðïò (äçëáäþ ï ÍôáëÜñá) ôï ëéãüôåñï ôõã Üíåé ôçò Ýãêñéóçò ôïõ Üîïíá êáé ôùí ÇÐÁ ôïõ ÏìðÜìá, äçëáäþ êõñßùò ôïõ Üîïíá. Âåâáßùò äåí Ýóõñå üëåò ôéò ôñüðåæåò áðü ôá ìáëëéü êáíýíáò ÍôáëÜñá ìüíïò ôïõ Þ åðåéäþ ôï èýëáíå ïé õðåñäõíüìåéò. Ç åëëçíéêþ ñåïêïðßá áíçóõ åß âáèéü üëï ôï äõôéêü ñçìáôéóôéêü êåöüëáéï ãéáôß ôñýìåé ìþðùò ç ñåïêïðßá áõôþ ìåôáäïèåß êáé öôéüîåé ìéá íýá ðáãêüóìéá êñßóç. Ãé áõôü êáé üëï áõôü ôï êåöüëáéï êáé Üìåóá êáé ìýóá áðü ôï êýíôñï ôïõ, ðïõ åßíáé ïé Ç- ÐÁ, ðéýæåé ôç ÌÝñêåë ãéá Ýíá ìåãüëï ðáêýôï ãéá ôçí ÅëëÜäá, ãéá EFSF êáé ãéá åõñùïìüëïãá. ÐÜíù óå áõôïýò ôïõò ñçìáôéóôýò ðáôïýí ïé ñùóüöéëïé ÏìðÜìá êáé Êëßíôïí ãéá íá óôñéìþîïõí åðéäåéêôéêü êáé åðßìïíá ôç Ãåñìáíßá åäþ êáé äýï ìþíåò ãéá íá äå ôåß ôï ìåãüëï ðáêýôï, ôï ìåãüëï EFSF êáé ôá åõñùïìüëïãá. ÁõôÜ üëá åßíáé öõóéêü ðñüãìáôá áðü ìéá Üðïøç. ¼ìùò á- íôéêåéìåíéêü äåí õðüñ åé ôßðïôá ðéï óêïôåéíü êáé áóáöýò áðü ôçí ëåéôïõñãßá ôïõ EFSF, êáé ôßðïôá ðéï áóáöýò êáé ðéï ðåñßðëïêï áðü ôï ðñüãñáììá ðïõ óõìöþíçóå ìå áõôü ç ÅÆ, ôï ÉÉF, ç ÅÊÔ. Áõôü åßíáé éäáíéêü ðåñéâüëëïí ãéá êñïêïäåßëïõò ðïõ Ý ïõí êáëþ üñáóç óôç ëáóðïèïëïýñá. ÈÝëïõìå íá ðïýìå üôé áí ïðïéáäþðïôå ìåãüëç äéåèíþò ôñüðåæá ç ïìüäá ôñáðåæþí óå ëßãåò ìýñåò áñ ßóåé íá äéáöùíåß ãéá ôïõò áóáöåßò áêüìá üñïõò áíôáëëáãþò ïìïëüãùí (To PSI) Þ äçëþíåé áäõíáìßá áöïý üëá áõôü åßíáé åèåëïíôéêü êáé äåí õðüñ ïõí êáèáñýò äåóìåýóåéò êáé óçêùèåß êáé öýãåé Þ ï ÍôáëëÜñá ðüñåé åíôïëþ áðü êüðïéåò äõíüìåéò ôïõ G11 Þ Üóåé ôçí õðïìïíþ ôïõ üëï áõôü ôï óýóôçìá èá ãßíåé îáöíéêü áðýñáíôá áóôáèýò». Ç þñá ôçò ìåãüëçò áóôüèåéáò Üñç óôï PSI Ç þñá ãé áõôþí ôçí áðýñáíôç á- óôüèåéá ìå êáôáëýôç ãéá ìéá áêüìá öïñü ôçí ÅëëÜäá íïìßæïõìå üôé äåí åßíáé ðïëý ìáêñéü. Ôï PSI åßíáé ðñáãìáôéêü ðïëý óêïôåéíþ õ- ðüèåóç ü é ìüíï ãéáôß åßíáé ðïëý óêïôåéíüò ï åðéêåöáëþò ôïõ Þ ôï ßäéï ôï ÉÉF áëëü ãéáôß åßíáé áðü ôç öýóç ôçò ôýôïéá. Ôï IIF äåí åßíáé Ýíá üñãáíï ðïõ ðáßñíåé áðïöüóåéò ãéá ôï ðáãêüóìéï ñçìáôïðéóôùôéêü óýóôçìá, ïýôå êáí ãéá ôïõò óõãêåêñéìýíïõò ìåãüëïõò ðéóôùôýò êáôü ïõò ôùí åëëçíéêþí ïìïëüãùí. Åßíáé áðëü Ýíá Think Tank, Ýíáò ìåëåôçôéêüò, Ýíáò óõìâïõëåõôéêüò ïñãáíéóìüò ôùí ðéï ìåãüëùí êõñßùò äõôéêþí êáé ìåôü êéíýæéêùí êñáôéêþí ôñáðåæþí ðïõ óõììåôý- åé óå ìéá «ïñãáíùôéêþ åðéôñïðþ ðéóôùôþí» ðïõ ðüíôá õðüñ åé ãéá íá êáíïíßæåé ôýôïéåò äéáäéêáóßåò á- íáäéüñèñùóçò ñýïõò êáé ç ïðïßá áðïôåëåßôáé áðü ôïõò ìåãáëýôåñïõò ðéóôùôýò ôïõ äáíåéïëþðôç, åí ðñïóõíý åéá óôç óåë. 14

12 Óåëßäá 12 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 Ç ÈÅÙÑÉÁ ÏÔÉ Ç ÊÑÉÓÇ ÏÖÅÉËÅÔÁÉ ÓÔÇÍ ÕÐÏÊÁÔÁÍÁËÙÓÇ ÔÙÍ ÌÁÆÙÍ ËÏÃÙ ÅÅ ÅÉÍÁÉ Ç ÈÅÙÑÉÁ ÔÙÍ ÓÁÌÐÏÔÁÑÉÓÔÙÍ óõíý åéá áðü ôç óåë. 3 ãéá íá åðåíäýóïõí ïé êáðéôáëéóôýò ôïõò óå ðéï ìåãüëï êáé ðéï óýã ñïíï ìç áíïëïãéêü åîïðëéóìü. ÁõôÞ åßíáé ç êëáóóéêþ ìýèïäïò ôçò «ðåßíáò ôùí åñãáôþí õ- ðýñ ôïõ åîáãùãéêïý êåöüëáéïõ» þóôå íá êëåßóåé êüðïôå ôï åìðïñéêü Ýëëåéììá. ÌéëÜìå ãéá åîáãùãéêü êåöüëáéï ìå ôçí åõñýôåñç Ýííïéá ðåñéëáìâüíïíôáò óå áõôü êáé åêåßíï ðïõ ðáñüãåé óôçí õðåñ ñåùìýíç þñá ðñïúüíôá ðïõ áíôéêáèéóôïýí Üëëá åéóáãüìåíá. ÁõôÞ åßíáé ç ìýèïäïò ôïõ ÄÍÔ ôçò ÅÅ êáé Üëëùí äéåèíþí ðéóôùôþí. ÔåëéêÜ áõôþ ç ìýèïäïò ðéüíåé ìåôü áðü ðïëëü âüóáíá ôùí ëáþí ðïõ ãßíïíôáé öôù üôåñïé ãéá íá ãßíïõí ðëïõóéüôåñïé ïé åîáãùãåßò êáé Üëëïé éó õñïß êåöáëáéïêñüôåò ôçò äïóìýíçò þñáò. ÐéÜíåé âýâáéá ó åôéêü ìýóá óôïí êáðéôáëéóìü ãéáôß ìåôü áðü ëßãï ìéá ìåãáëýôåñç êñßóç ñýïõò èá åêñáãåß óå ìéá Üëëç þñá Þ ïìüäá ùñþí üðïõ Ý åé áõîçèåß ôï åìðïñéêü ôïõò Ýëëåéììá åî áéôßáò áíüìåóá óôá Üëëá êáé ôïõ é- ó õñïý áíôáãùíéóìïý åêåßíùí ðïõ ìüëéò âãþêáí áðü ôçí ñåïêïðßá. Óôçí ÅëëÜäá üìùò ç ìýèïäïò áõôþ äåí Ýðéáóå êáèüëïõ ïýôå ðñïóùñéíü ïýôå ìáêñïðñüèåóìá ãéá ôïí áðëü ëüãï üôé åêôüò áðü ôïõò åñãáæüìåíïõò êáé ôïõò áíýñãïõò ðïõ Ýãéíáí öôù üôåñïé óýìöùíá ìå áõôþ ôç ìýèïäï áðïìåéþèçêå ìý ñé ñåùêïðßáò êáé óõíôñéðôéêü ìåãüëï ìýñïò ôïõ ðáëéïý ðáñáãùãéêïý êåöüëáéïõ åíþ êüèå êáéíïýñãéï åìðïäßóôçêå íá å- ðåíäõèåß ðáñáãùãéêü óå ìåãüëç êëßìáêá. Åßíáé ôï ðáñáãùãéêü óáìðïôüæ ðïõ ñß íåé ðüíù áð üëá ôïõò ìéóèïýò êáé ëéãüôåñï ç ôñüéêá Ïé ïéêïíïìéêü öéëåëåýèåñïé óôçí ÅÅ êáé åí ìýñåé óôç þñá ìáò êáôáëáâáßíïõí êáëü üðùò åßðáìå üôé åßíáé óôï âüèïò ôï Ýëëåéììá ôñå ïõóþí óõíáëëáãþí ðïõ ï- äçãåß óôï ìåãüëï äçìïóéïíïìéêü Ýëëåéììá êáé ôåëéêü óôï ìåãüëï äçìüóéï ñýïò. ¼ìùò äéåõêïëýíïõí ôïõò óáìðïôáñéóôýò íá êáëýðôïõí ôï óáìðïôüæ ðïõ êüíïõí üôáí äéáðéóôþíïõí üôé áõôü ôï Ýëëåéììá ôñå ïõóþí óõíáëëáãþí ïöåßëåôáé óå ìåãüëï âáèìü êáé óôïõò ìéóèïýò. ÂÝâáéá äåí âëýðïõí ôïõò ìéóèïýò óáí ôçí ìüíç áéôßá ôïõ åëëåßììáôïò. Óáí êýñéá áéôßá âëýðïõí áõôü ðïõ ïíïìüæïõí äéáñèñùôéêü ðñïâëþìáôá ôçò åëëçíéêþò ïéêïíïìßáò óôá ïðïßá óõìðåñéëáìâüíïõí êáé ôïõò ìéóèïýò. ¼- ìùò ôá äéáñèñùôéêü Ý ïõí ãé áõôïýò íá êüíïõí êõñßùò ìå Ýíá äåõôåñåýïí ôìþìá ôïõ óáìðïôüæ üðùò åßíáé ôá êëåéóôü å- ðáããýëìáôá ðïõ åìðïäßæïõí ôç óõãêýíôñùóç êáé ôçí óõãêåíôñïðïßçóç ôïõ êåöüëáéïõ, Þ ôç ãñáöåéïêñáôéêþ äéáöèïñü êáé ôç óðáôüëç ðïõ åßíáé ðéï Üìåóåò ìïñöýò ôïõ óáìðïôüæ êëð. ¼ìùò ç ÅÅ ôåëéêü ãéá íá ìçí óõãêñïõóôåß ìå ôá ñùóüäïõëá êüììáôá, ðïõ ôçí áðåéëïýí üôé èá êçñýîïõí ñåïêïðßá êáé èá áíáôéíüîïõí ôï Åõñþ áí ðïëõóôñéìù èïýí, äåí åðéìýíåé óôçí ðñüîç ïýôå êáí óå áõôýò ôéò ìç ìéóèïëïãéêýò «äéáñèñùôéêýò áëëáãýò». ôóé îåóðüåé ó åäüí ïëïêëçñùôéêü ðüíù óôïõò ìéóèùôïýò êáé ðüíù óôï ðáñáãùãéêü êåöüëáéï ìå ôçí õðåñöïñïëüãçóç. Êáé åðåéäþ ï êüóìïò âëýðåé êáé íéþèåé óôï ðåôóß ôïõ üôé ïé ìéóèïß Ý ïõí óôçí ðñüîç âõèéóôåß êáé ìüíï ôõðéêü ìýíïõí óôï ðáëéü åðßðåäï êáé ìüíï óå üóï áöïñü ôá åëü éóôá üñéá üëï êáé ðåñéóóüôåñï åîïñãßæåôáé ìå ôçí ÅÅ êáé ðçãáßíåé ìå ôïõò ñùóüäïõëïõò ðïõ ôñßâïõí ôá Ýñéá ôïõò ãéá áõôþ ôç äåéëþ êáé ôáõôü ñïíá õðåñåðåìâáôéêþ åõñùðáúêþ ðïëéôéêþ. ¼ìùò, ãéá íá åðéóôñýøïõìå óôïõò ïéêïíïìïëüãïõò ôïõ ÓÕÍ êáé ôïõ Ôóßðñá, ìå ôýôïéïõò áìçëïýò ìéóèïýò Ýðñåðå íá åß å áñ ßóåé íá åêôïðßæåé ç íôüðéá ðáñáãùãþ ôéò åéóáãùãýò êáé íá áõîüíåé ðïëý ðåñéóóüôåñï ôéò åîáãùãýò. Áõôü äåí ãßíåôáé üìùò ãéáôß á- ðëü áðáãïñåýïíôáé ðïëéôéêü üëåò ïé ìç áíáôïëéêýò åðåíäýóåéò óôç þñá ìáò, äçëáäþ áðáãïñåýåôáé áðü ôï êñüôïò íá Ýñ ïíôáé óå ðáñáãùãéêþ ó Ýóç ïé åñãüôåò ìå ôá ìýóá ðáñáãùãþò, äçëáäþ áðáãïñåýåôáé óôïõò åñãüôåò íá Ý ïõí ìéóèü êáé óôïõò ìç áíáôïëéêïýò êáðéôáëéóôýò íá Ý ïõí êýñäïò. Ç óðáíéüôçôá ôïõ ðáñáãùãéêïý êåöüëáéïõ êáé ç ðëçèþñá ôùí åñãáôþí óçìáßíåé áõôüìáôá ôåñüóôéá ðôþóç ôùí ìéóèþí. Êáé áõôü áêñéâþò Ýãéíå ôá äýï ôåëåõôáßá ñüíéá. Ôï üôé èýëåé íá ñßîåé ç ôñüéêá ôïõò åðßóçìïõò å- ëü éóôïõò ìéóèïýò áðëü äéåõêïëýíåé ôïõò ñùóüäïõëïõò øåõôïáñéóôåñïýò íá âãïõí êé áðü ðüíù ôçí þñá ðïõ åßíáé ðñùôáèëçôýò ôïõ êñáôéêïý ðáñáãùãéêïý óáìðïôüæ ìå ôï ïðïßï öïõóêþóáíå ôïí å- öåäñéêü óôñáôü ôùí áíýñãùí êáé Ý- ôóé ñßîáíå áíôéêåéìåíéêü ôïõò ìéóèïýò. Êáé ìüëéóôá äåí ôïõò Ýöôáíå áõôü áëëü ìåãáëþóáíå áõôüí ôïí óôñáôü êáé Ýôóé ñßîáíå êé Üëëï ôïõò ìéóèïýò ìå ôçí ìáæéêþ åéóáãùãþ ìåôáíáóôåõôéêïý ðñïëåôáñéüôïõ óå óõíäõáóìü ìå ôç ìáýñç åñãáóßá ðïõ ôçí ðñïùèþóáíå ðáíôïý óôï üíïìá ôü á ôïõ áíôéñáôóéóôéêïý êáé áíôéîåíïöïâéêïý áãþíá ìå áðïôýëåóìá, ðïõ ôï åðéäéþîáíå êáé áõôü, íá äõíáìþóïõí êáé ôï ñáôóéóìü êáé ôçí îåíïöïâßá êáé ôï öáóéóìü ìýóá óôïõò åñãüôåò. Áêüìá êáé ôïí åëü éóôï åðßóçìï ìéóèü óôïí éäéùôéêü ôïìýá ôï êáèåóôþò ôïí äéáôþñçóå ùò ôþñá ü é áðü öéëåñãáôéóìü áëëü ìüíï ãéá íá ìýíåé ó åôéêü ðéï øçëü ôï êüóôïò óôçí êüðùò ìåãüëç åðé åßñçóç ðïõ ôçñåß êüðïéïõò ëïãéóôéêïýò êáé åñãáóéáêïýò êáíüíåò óå áíôßèåóç ìå ôç ìéêñïìåóáßá åðé åßñçóç êáé Ýôóé íá êáèõóôåñåßôáé ó åôéêü ç óõãêýíôñùóç êáé óõãêåíôñïðïßçóç ôïõ êåöüëáéïõ. Åßíáé ðñáãìáôéêü áñáêôçñéóôéêü üôé óôç ìéêñïìåóáßá åðé åßñçóç üðïõ áðáó ïëåßôáé ï ìåãáëýôåñïò üãêïò ìéóèùôþí ôï êáèåóôþò ôùí ñùóüäïõëùí ìå åðéêåöáëþò ðüëé ôçí «ôáîéêþ» øåõôïáñéóôåñü äåí äéóôüæåé íá ñß íåé áêüìá ðáñáêüôù ôïí Þäç Ü- èëéï «ìáýñï» ìéóèü êáé ôç «ìáýñç» õðåñùñßá. Áõôü ãéáôß äåí öïâüôáé ðïëéôéêü ôç ìéêñïìåóáßá åðé åßñçóç êáèþò åêåß êáé ç åñãïäïóßá åßíáé á- äýíáôç êáé ôï ðñïëåôáñéüôï åíôåëþò áíïñãüíùôï êáé åíôåëþò áðñïóôüôåõôï. Ç åîþãçóç ëïéðüí ôçò Ýíôïíá óõññéêíïýìåíçò ðáñáãùãþò ôåëåõôáßá äåí âñßóêåôáé óôçí õðïêáôáíüëùóç ôùí ìéóèùôþí üðùò éó õñßæïíôáé ïé ïéêïíïìïëüãïé ôïõ âñþìéêïõ óêëçñïý ðõñþíá ôïõ êáèåóôþôïò. Âñßóêåôáé óôï óõíå éæüìåíï óáìðïôüñéóìá ôïõ ðáñáãùãéêïý êåöüëáéïõ, äçëáäþ óôï óáìðïôüñéóìá ôçò ðáñáãùãéêþò äõíáôüôçôáò ôçò êïéíùíßáò êáé ü é óôç ìåßùóç ôçò êáôáíáëùôéêþò ôçò äõíáôüôçôáò á- ðü ôá ìýôñá ðåßíáò ôçò ÅÅ. Êáé áõôü öáßíåôáé óôïí ðõñþíá ôïõ äçìïóéïíïìéêïý åëëåßììáôïò êáé ôïõ ñýïõò, ðïõ åðéìýíåé íá åßíáé ðáñü ôçí ïõóéáóôéêþ êáèïëéêþ ìåßùóç ôùí ìéóèþí, ôï óõíå éæüìåíï ðåëþñéï Ýëëåéììá ôùí ôñå ïõóþí óõíáëëáãþí ôçò þñáò ìáò. Ôï åõñùðáúêü áäéýîïäï áðýíáíôé óôïõò áíáôïëéêïýò ðñïâïêüôïñåò êáé ç éóôïñéêþ âüóç ôïõ Áõôüò åßíáé ï ëüãïò ðïõ ôï åîùôåñéêü ñýïò ìåãáëþíåé áíôß íá ìåéþíåôáé üðùò ïé ðüíôåò áð Ýîù ðåñßìåíáí. Ãé áõôü ï ÓáìáñÜò, ç ÐáðáññÞãá êáé ï Ôóßðñáò ðñïêáëïýóáí åäþ êáé Ýíá ñüíï üëïõò ôïõò ðñùèõðïõñãïýò ôçò ÅÅ êáé ôéò êïñõöýò ôçò äõôéêþò ïéêïíïìïëïãßáò êáé ðñïöçôåýáíå ìå óéãïõñéü üôé ôï ìíçìüíéï êáé ôá Üëëá ðñïãñüììáôá èá áðïôý áéíáí êáé üôé ç þñá èá ñåïêïðïýóå áí áõôïß êüâáíå ôïõò ìéóèïýò Þ áí äåí ôçò äßíáíå êé Üëëá ëåöôü. ÂÝâáéá üëïé áõôïß öñüíôéóáí ôá ðñüãìáôá íá ãßíïõí áêñéâþò üðùò ðñüâëåðáí, äçëáäþ Ýãéíáí äïëïöüíïé ãéá íá áðïäåßîïõí üôé åßíáé ðñïöþôåò áöïý ðñüâëåøáí óùóôü üôé ôï èýìá ôïõò èá ðýèáéíå. ¼ôáí äçëáäþ ôç ìýñá ïé Ãåñìáíïß âüæáí áßìá óôïí Üññùóôï, áöïý ôïí åß áí õðï ñåþóåé óå ãåñþ äßáéôá óýìöùíá ìå ôç ãíùóôþ èåñáðåßá üëùí ôùí ñåïêïðçìýíùí, ïé íôüðéïé ðñïöþôåò ìáò ðáßæïíôáò ôï ñüëï ôçò äïëïöüíïõ íïóïêüìáò ôçò íõ ôåñéíþò âüñäéáò ôïõ êüíáíå ìå ôçëåïðôéêþ á- íáéóèçóßá ìéá ãåñþ áöáßìáîç ðüíù óôïí ýðíï ôïõ. ÌåôÜ êáôçãïñïýóáí ôç ÌÝñêåë üôé óêïôþíåé ôïí Üññùóôï ìå ôç äßáéôá ôçò. Ðñïò ôï ðáñüí üëç ç áíèñùðüôçôá êáé äõóôõ þò êáé ï Ýëëçíáò áóèåíþò Ý åé äåé ôç äßáéôá áëëü ó åäüí êáíåßò ôçí áöáßìáîç. Ôï êáêü åßíáé üôé åíþ ïé äõôéêïß äáíåéóôýò îýíïõí ôï êåöüëé ôïõò ìå ôçí ÅëëÜäá óõíå ßæïõí ôçí ßäéá «èåñáðåßá»: ìåôüããéóç Ýíáíôé üëï êáé ðéï Üãñéáò äßáéôáò äçëáäþ óõíå ßæïõí íá äáíåßæïõí ôç þñá áëëü ìå ôçí ðñïûðüèåóç áõôþ íá ìåéþíåé ôïõò ìéóèïýò. ¼ôáí üìùò õðüñ åé óáìðïôüæ ç ìåßùóç ôùí ìéóèþí åðéôá ýíåé ôï áðïôýëåóìá ðïõ åðåäßùîå ï äïëïöüíïò. ÁõôÞ ôç óôéãìþ ç ÅÅ êáé ôï ÄÍÔ ìåéþíïíôáò ôïõò ìéóèïýò åðéôá ýíïõí ôï Ýãêëçìá ôùí åëëþíùí óáìðïôáñéóôþí êáé ðáßñíïõí êáé ôçí ðïëéôéêþ åõèýíç ôïõ. ÌÜëéóôá ç Ãåñìáíßá åðåéäþ äåí ìðïñåß ðéá ìå ôßðïôá íá áíôéìåôùðßóåé ôï ãåãïíüò üôé ç åðßóçìç ÅëëÜäá ôçí åêâéüæåé ùìü ìå ôçí áðåéëþ ñåùêïðßáò êáé ôñýìïíôáò ãéá ìéá êáèïëéêþ êñßóç ôïõ Åõñþ ðñüôåéíå ôç ïéêïíïìéêþ äéáêõâýñíçóç ôçò ÅëëÜäáò á- ðü ôçí ÅÆ, äçëáäþ Ýöôáóå óôïí ðïëéôéêü ðáíéêü áöïý êáôüñãçóå ôç âüóç ôïõ êñáôéêïý äçìïêñáôéêïý åèåëïíôéóìïý ðüíù óôïí ïðïßï óôçñßæåôáé üëï ôï åõñùðáúêü ïéêïäüìçìá. ÂÝâáéá üëïé êáã Üóáíå óôçí ÅÅ ìå ôçí Ãåñìáíßá ðïõ åßíáé ðéá áðïìïíùìýíç ãéáôé üëïé ôçò æçôüíå íá ðëçñþóåé ãéá íá óþóåé ôçí ÅëëÜäá êáé ôçí Åõñþ. Áõôü Ýäùóå ôçí åõêáéñßá óôçí «äïëïöüíï ôçò íõ ôåñéíþò âüñäéáò» íá êñáõãüóåé ãéá ôá äçìïêñáôéêü ôçò äéêáéþìáôá êáé íá åßíáé ïé ðüíôåò ìáæß ôçò êáé åíáíôßïí ôïõ ãéáôñïý ðïõ óõíéóôü áöáßìáîç ìå äßáéôá.. Ãé áõôü åðéìýíïõìå êáé ôï Ý ïõìå îáíáðåß üôé ìüíï ï åëëçíéêüò ëáüò ìðïñåß íá äþóåé ôç ìü ç åíüíôéá óôïõò óáìðïôáñéóôýò. Ãé áõôü ôï ëüãï ôï ìüíï ðïõ ìðïñåß êáé ðñýðåé íá êüíåé ç ÅÅ åßíáé íá ôïõ äþóåé áõôþí ôçí åõêáéñßá ùñßò íá ôïí åîáèëéþóåé åðéäéþêïíôáò ìéá óõíáéíåôéêþ á- ðï þñçóç ôçò ÅëëÜäáò áðü ôçí ÅÆ êáé åîáóöáëßæïíôáò ãé áõôü Ýíá ðïëý ìåãüëï êáé öôçíü äüíåéï ãéá ôçí ÅëëÜäá þóôå íá Ý åé üðëá ãéá íá äþóåé ç ßäéá ôç ìü ç åíüíôéá óôç ñåùêïðßá ùñßò íá ðüåé óôï ëáéìü ôçò üëç ôçí ÅÅ. Ç ðåëþñéá áäõíáìßá ôçò ÅÅ êáé üëçò ôçò äõôéêþò áóôéêþò ôüîçò íá äéá åéñéóôåß ôï åëëçíéêü ðñüâëçìá ïöåßëåôáé óôï âüèïò óôá ïéêïíïìéêü êáé éäåïëïãéêü áäéýîïäá ôïõ äõôéêïý ìïíïðùëéáêïý êåöüëáéïõ ðïõ äåí ôïõ åðéôñýðïõí íá óõãêñïõóôåß ìå ôï áíáôïëéêü íåïíáæéóôéêü éìðåñéáëéóôéêü ìðëïê ìå ôï ïðïßï óõíåñãüæåôáé ôüóï óôåíü óôç âüíáõóç åêìåôüëëåõóç ôùí åñãáæïìýíùí êáé ôçò ÁíáôïëÞò êáé ôçò Äýóçò. Áðü éäåïëïãéêþ Üðïøç áõôü ìåôáöñüæåôáé óôçí áäõíáìßá ôçò óçìåñéíþò ðáñáêìéáêþò êáé ãåñáóìýíçò äõôéêþò á- óôéêþò ôüîçò íá ìåëåôþóåé ôçí êõñßáñ ç ðáíôïý êñáôéêïìïíïðùëéáêþ ïéêïíïìßá êáé êõñßùò ôçí éìðåñéáëéóôéêþ ðïëéôéêþ ðïõ áíôéóôïé åß óå áõôþí ôçí ïéêïíïìßá. ôóé ç ãñéü áõôþ æåé èåùñçôéêü óôïí ðëáóìáôéêü, áöçñçìýíï êáé åîü ùò õðïêñéôéêü êüóìï ôïõ êüðïôå åëåýèåñïõ áíôáãùíéóìïý ôçò íéüôçò ôçò. Äåí Ý åé ðñïóýîåé ëïéðüí ïýôå ìðïñåß íá öáíôáóôåß üôé õðüñ ïõí ðñùèõðïõñãïß êáé áñ çãïß áîéùìáôéêþò áíôéðïëßôåõóçò ðïõ èýëïõí ìå ðüèïò íá êáôáóôñýøïõí ôï ìåãáëýôåñï êïììüôé áðü ôï ðáñáãùãéêü êåöüëáéï ôçò þñáò ôïõò åðåéäþ áõôü óõìöýñåé ìéá Üëëç þñá óôçí ïðïßá ï êñáôéêïìïíïðùëéáêüò êáðéôáëéóìüò Ý åé öôüóåé óôï ðéï óõãêåíôñùìýíï óçìåßï ôïõ. Äåí ìðïñåß íá öáíôáóôåß üôé ïé êáèþò ðñýðåé êýñéïé ðïõ äéïéêïýí ôçí öáéíïìåíéêü á- óþìáíôç ÅëëÜäá êáé ðïõ Ý ïõí äéäá ôåß

13 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 13 óôá áìåñéêüíéêá ðáíåðéóôþìéü ôïí ÊÝõíò êáé ôïí Öñéíôìáí åßíáé ðñüêôïñåò ìéáò þñáò ðïõ çäïíßæåôáé íá óêýöôåôáé êáé íá äñá ìå ôçí ðïëéôéêþ ïéêïíïìßá ôïõ ëçóôþ ðïõ åßíáé óþìåñá áõôü ôï öáéïêüêêéíï ìßãìá åèíéêïóïóéáëéóìïý êáé áíåóôñáììýíïõ ìáñîéóìïý ôçò Ñùóßáò. Êé ü- ëá áõôü ãéáôß äåí ìðïñåß íá öáíôáóôåß ìýóá óôçí öéëåëåýèåñç áýíùóþ ôçò üôé åêôüò áðü ôéò ãåëïßåò óõíïìùóéïëïãßåò õðüñ ïõí êáé ïé ðñáãìáôéêýò óõíïìùóßåò ïé ïðïßåò åßíáé äõíáôýò ìüíï Üñç óôçí ïéêïíïìéêþ, óôñáôéùôéêþ êáé ôåëéêü ðïëéôéêþ õðåñóõãêýíôñùóç åêåßíïõ ôïõ êñáôéêïìïíïðùëéáêïý êåöüëáéïõ ðïõ õðï ñåùôéêü èýëåé ìéá íýá âßáéç áíáäéáíïìþ ôïõ êüóìïõ ãéá íá ìðïñåß íá êáôá ôþóåé áðü éó õñüôåñç èýóç ôçí ðáãêüóìéá çãåìïíßá óôï êáèáõôü ïéêïíïìéêü êñáôéêï-ìïíïðùëéáêü åðßðåäï. ÁõôÞ ç åããåíþò áäõíáìßá ôùí äõôéêþí ìïíïðùëéóôþí éìðåñéáëéóôþí Ý åé ôï å- îþò êáëü. Èá åðéôñýðåé üëï êáé ðåñéóóüôåñï óôïõò ðñáãìáôéêïýò ìáñîéóôýò, äçëáäþ óôïõò áöïóéùìýíïõò ïðáäïýò ôçò èåùñßáò ôïõ åðáíáóôáôéêïý ðñïëåôáñéüôïõ íá åßíáé åêåßíïé ðïõ èá âëýðïõí áñêåôü êáèáñü êáé èá ðïëåìüíå áðïôåëåóìáôéêü ôïí êýñéï å èñü ôçò óõãêåêñéìýíçò öüóçò. ôóé èá Ýñèåé ðüëé ç þñá íá îáíáäïèåß áðü ðïëý éó õñüôåñåò èýóåéò ç ìåãüëç åðáíáóôáôéêþ ìü ç ðïõ äéáêüðçêå óôçí åéêïóáåôßá üôáí ïé áóôïß íýïõ ôýðïõ ðïõ âãþêáí ìýóá áðü ôá óðëü íá ôçò ðïëéôéêü êõñßáñ çò åñãáôéêþò ôüîçò ðþñáí ôçí åîïõóßá áñ éêü óôçí ÅÓÓÄ êáé áñãüôåñá óôçí Êßíá êáé óõíýôñéøáí ôï å- ðáíáóôáôéêü ðñïëåôáñéüôï óå üëï ôïí êüóìï. Êáé áõôü äåí ôï Ýêáíáí ìüíï ãéá ôïí åáõôü ôïõò áëëü êáé ãéá ëïãáñéáóìü êáé ìå ôç èåñìþ õðïóôþñéîç ôùí äõôéêþí öéëåëåýèåñùí éìðåñéáëéóôþí. Ôþñá ïé ôåëåõôáßïé ðëçñþíïõí êáé èá ðëçñþóïõí áêüìá ðéï áêñéâü ôï ðåëþñéï éóôïñéêü ôïõò Ýãêëçìá íá âáäßóïõí ìáæß ìå ôïõò íýïõò ßôëåñ åíüíôéá óôïí ÓôÜëéí êáé óôïí ÌÜï. ôóé åßíáé âáñéü õðåýèõíïé ãéá ôçí Êßíá êáé ôç Ñùóßá ôýñáôá. ÅéäéêÜ èá ðëçñþóïõí ðïëý ôï ãåãïíüò ü- ôé ôï äåýôåñï ôýñáò ôïõò Ý åé äþóåé íá êáôáðéïýí ìéá õðï åßñéü ôïõò áðåëðéóìýíç ÅëëÜäá ðïõ ôþñá áíáôéíüóóåôáé óôï óôïìü é ôïõò. Åäþ ðëçñþíïõí åéäéêü ôï üôé ðáñáäþóáíå ôïí ôáîéêü ôïõò å èñü Í. Æá áñéüäç óôïõò ñþóïõò äþìéïýò ôïõ ü- ôáí áõôüò ðñþôïò ôïõò áðïêüëõøå óôïí êüóìï óáí ðñïäüôåò. ôóé áíôß íá Ý ïõí óôçí ÅëëÜäá Ýíá ôïõëü éóôïí äçìïêñáôéêü êáé ðáôñéùôéêü åõñùðáúêü ðñïëåôáñéüôï Ý ïõí Ýíá óôßöïò áðü ôïõò ðéï åëååéíïýò ëïýìðåí ðñüêôïñåò ôïõ ôóüñïõ ðïõ êáìþíïíôáé ôïõò åêðñïóþðïõò ôùí åñãáôþí. ÁëëÜ ç ÅëëÜäá äåí åßíáé ïýôå Êßíá ïýôå Ñùóßá üðïõ ïé íåïíáæéóôýò çãýôåò ôïõò ìðïñïýí íá ðáñéóôüíïõí ôïõò åèíéêéóôýò. Åäþ áõôïß ðïõ êüíïõí ôïõò åèíéêéóôýò åýêïëá èá áðïêáëõöèïýí óáí ðñüêôïñåò ôçò Ñùóßáò êáé ôçò Êßíáò üóï áõôýò èá öáíåñþíïíôáé óáí ïé ùöåëçìýíïé êõñßáñ ïé Üñç óå áõôþí ôç ìåãüëç åèíéêþ êáôáóôñïöþ ðïõ áñ ßóáìå íá æïýìå. Êáé ç ïñãþ åíáíôßïí ôïõò èá åßíáé ðáëëáúêþ. ÊÕÂÅÑÍÇÓÇ ÊÁÉ ÊÏÌÌÁÔÁ ÅÔÏÉÌÁÆÏÕÍ ÖÁÓÉÓÌÏ ÓÔÇÍ ÕÐÇÑÅÓÉÁ ÔÏÕ ÐÏÕÔÉÍ - Ï É ÓÔÏ ÖÁÉÏÊÏÊÊÉÍÏ ÖÁÓÉÓÌÏ ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÊÏ ÊÁÉ ÐÁÔÑÉÙÔÉÊÏ ÌÅÔÙÐÏ ÁÍÔÉÓÔÁÓÇÓ - ÊÁÌÉÁ ÓÕÌÌÁ ÉÁ ÌÅ ÔÇÍ ÉÌÐÅÑÉÁËÉÓÔÉÊÇ ÍÅÏÍÁÆÉÓÔÉÊÇ ÑÙÓÉÁ Ôï ðåéèáñ éêü ôïõ óôñáôïý Ýêñéíå ðñüóöáôá üôé ï ïõíôéêüò áñ çãüò ôùí ôåôáñôïåôþí ôçò Ó ïëþò Åõåëðßäùí åß- å êüèå äéêáßùìá íá äéïñãáíþóåé ôåëåôþ ðñïðáãüíäáò õðýñ ôçò ïýíôáò ìýóá óôï óôñáôüðåäï ôçí çìýñá ôçò åðåôåßïõ ôçò 17 ÍïÝìâñç. ÓõãêåêñéìÝíá Ýêñéíå üôé ï óõãêåêñéìýíïò åýåëðéò ìðïñåß êáé ðñýðåé íá ãßíåé áîéùìáôéêüò ôïõ åëëçíéêïý óôñáôïý ãéá íá óõíå ßóåé ôç öéëï ïõíôéêþ ôïõ ðñïðáãüíäá, áöïý áðýññéøå ôï áßôçìá ôçò äéáãñáöþò ôïõ. Ðñéí ëßãåò ìýñåò ôï íáõôïäéêåßï áðïöüóéóå üôé ïé áîéùìáôéêïß êáé ôá ìýëç ôïõ óþìáôïò ÏÕÊ (ÏìÜäá Õðïâñõ ßùí Êáôáóôñïöþí), Ý ïõí ôï äéêáßùìá íá ðáñåëáýíïõí óôéò åèíéêýò åðåôåßïõò öùíüæïíôáò óõíèþìáôá ðñüêëçóçò óå ñáôóéóôéêþ âßá óôï êýíôñï ôçò ÁèÞíáò. Ç êõâýñíçóç êáé ôá êïéíïâïõëåõôéêü êüììáôá êüëõøáí ðïëéôéêü êáé ôéò äýï áõôýò áðïöüóåéò. ÄçëáäÞ, ùìü êáé áèüñõâá åôïéìüæïõí ôç íýá ïýíôá, áõôþ ôïõ öáéïêüêêéíïõ ìåôþðïõ ìå ôçí «áíôéìíçìïíéáêþ» ðëáôöüñìá åíüíôéá óå ÄÍÔ, ôñüéêá êáé ÅÅ êáé ìå óôü ï ôçí õðïäïýëùóç óôç íåïíáæéóôéêþ Ñùóßá ôïõ Ðïýôéí. Ãéáôß ðñéí óõìâïýí üëá áõôü, Üãçìá ôïõ ñþóéêïõ ðïëåìéêïý íáõôéêïý åß å ðáñåëüóåé óôçí Áëåîáíäñïýðïëç óôéò 28 Ïêôþâñç. Êáé åíþ óõìâáßíïõí üëá áõôü, äýï öïñýò, óôéò áñ Ýò êáé óôá ìýóá ÃåíÜñç, ôï êáèåóôþò ðáñá þñçóå áýñá êáé èüëáóóá óôç ñþóéêç áñìüäá äþèåí ãéá áåñïíáõôéêýò áóêþóåéò ðïõ ôåëéêü äåí Ýãéíáí. Óôçí ðñáãìáôéêüôçôá ç Ñùóßá åðéäéþêåé ôç óõ íþ ðáñïõóßá ôùí Ýíïðëùí äõíüìåùí ôçò ãéá íá êáôï- õñþóåé ôçí ðïëåìéêþ ôçò âüóç óôç þñá. Äåí ìðïñåß üìùò íá åãêáôáóôáèåß ï óôñáôüò ôçò íåïôóáñéêþò Ñùóßáò óôç þñá, áí äåí öáóéóôéêïðïéçèåß ï åëëçíéêüò óôñáôüò, áí äåí ðïôéóôåß ìå ôç íåïíáæéóôéêþ ãêáéìðåëßóôéêç áíôéåõñùðáúêþ ðñïðáãüíäá ôïõ êáèåóôþôïò, êáé áí äåí áðïäå èåß óáí ìýóï áíôßóôáóçò óôçí «áíèåëëçíéêþ Äýóç» ôçí åîïõóßá ôïõ íýïõ ñþóéêïõ áöåíôéêïý. ôóé åîçãåßôáé ôþñá ãéáôß ï õðïõñãüò ôïõ êáèåóôþôïò Ìðåãëßôçò Ýóðåõóå íá êáñáôïìþóåé ôéò çãåóßåò êáé ôùí ôñéþí óùìüôùí óôñáôïý ôçí 1ç ÍïÝìâñç, ëßãåò ìýñåò ìåôü ôçí ðáñýëáóç ôïõ ñþóéêïõ áãþìáôïò. ôóé åîçãåßôáé ðùò âñýèçêáí óôçí çãåóßá ôïõ Õðïõñãåßïõ ÅèíéêÞò ìõíáò ôçò äéáêïììáôéêþò êõâýñíçóçò ÐáðáäÞìïõ ï êáëýôåñïò ößëïò ôçò ÅíùìÝíçò Ñùóßáò ôïõ Ðïýôéí, Áâñáìüðïõëïò, óáí õðïõñãüò êáé óáí õöõðïõñãüò Ýíá óôýëå ïò ôïõ ñùóüäïõëïõ öéëïíáæéóôéêïý ËÁÏÓ, ï Ãåùñãßïõ. Áðü êïíôü óáí äåýôåñïò õöõðïõñãüò äéïñßóôçêå ï ößëïò ôïõ Êýñêïõ êáé Üíèñùðïò ôïõ Ã. ÐáðáíäñÝïõ, Ñáãêïýóçò. Åß áìå ãñüøåé óôï ðñïçãïýìåíï öýëëï ôçò ÍÝáò ÁíáôïëÞò ðùò ç óôüóç êüëõøçò ôïõ óêáíäüëïõ ðïõ êñüôçóáí êõâåñíçôéêü êáé øåõôïáñéóôåñü êüììáôá áðïêáëýðôåé ðùò áõôïß õðïäáõëßæïõí êáé óôçñßæïõí ôï öáéïêüêêéíï öáóéóìü óôï óôñáôü ãéá íá ôïí åôïéìüóïõí íá ðáßîåé îáíü ôïí áíôéäñáóôéêü ôïõ ñüëï óôç þñá ãéá ëïãáñéáóìü ôïõ áöåíôéêïý ôïõò Ðïýôéí: «Ç ìðü á ðïõ îýñáóå ôï öõôþñéï ôïõ êëáóóéêïý åëëçíéêïý ìéëéôáñéóìïý, ç ÓôñáôéùôéêÞ Ó ïëþ Åõåëðßäùí, äåí åßíáé ï êëáóóéêüò åèíïóïâéíéóìüò êáé ìåãáëïúäåáôéóìüò, ðïõ äåí Ýðáøå ðïôý íá áðïôåëåß ôçí «åèíéêþ» éäåïëïãßá óôç þñá ìáò êáé åéäéêü óôï óôñáôü, ïýôå åßíáé ï êëáóóéêüò ìïíáñ ïöáóéóôéêüò áíôéêïììïõíéóìüò ðïõ ïäþãçóå óôï êéüóóï ôçò 21çò Áðñéëßïõ. Ôï äéáêïììáôéêü «ìðëüêï» óå ïðïéáäþðïôå âáèéü åêêáèüñéóç ôçò Åõåëðßäùí áðü ôá ðùñùìýíá öáóéóôüêéá ôùí 22 åôþí ðïõ Ýöôéáóå ôï öáéïêüêêéíï êáèåóôþò, ç ãåëïßá ôéìùñßá ìå 20 ìýñåò öõëáêþ (üôáí ïé öáíôüñïé ôéìùñïýíôáé áðü ôïõò êáñáâáíüäåò ìå 10 ìýñåò öõëáêþ ð.. åðåéäþ åß áí êéíçôü ôçëýöùíï óôç óêïðéü ãéá íá ãßíåé áíôéëçðôü üôé ìéëüìå ãéá ðïéíýò-áíýêäïôï ðïõ áðïôåëïýí ïõóéáóôéêü åðéâñüâåõóç), ç õðïâüèìéóç ôïõ æçôþìáôïò áðü ôá äéüöïñá êíéôïåéäþ ôçò øåõôïáñéóôåñüò êáé áðü ôïõò ëáëéùôéêïýò ñùóüäïõëïõò ìåò óôï ÐÁÓÏÊ, ç åðßóçò äéáêïììáôéêþ áðïäï Þ ôçò íïìéìïðïßçóçò ôùí öáóéóôþí ôïõ ËÁÏÓ íá óõììåôý ïõíå óå êõâåñíþóåéò êáé íá óôþíïõíå ðñïãåöõñþìáôá ìåò óôï êñüôïò, äåß íïõí üôé áõôþ ç üøéìç «áíüóôáóç» ôçò ïýíôáò åßíáé ôìþìá ôïõ íýïõ, öáéïêüêêéíïõ ðñáîéêïðçìáôéóìïý êé ü é êüðïéùí «óôáãïíéäßùí» Þ áðëü åðéâéþóåùí ôïõ ðáëéïý, êëáóóéêïý ïõíôïöáóéóìïý Åßíáé óôï âüèïò ç öáéïêüêêéíç ðñïóðüèåéá ãéá áèþùóç ôïõ óôñáôïý ãéá ôï Ýãêëçìá ôçò öáóéóôéêþò åöôü ñïíçò äé ôáôïñßáò ôùí âáóáíéóôçñßùí êáé ôçò âáñâáñüôçôáò, ðïõ ç íýá öáéïêüêêéíç óáðßëá Ýñ åôáé íá åîùñáàóåé Ïé öáéïêüêêéíïé åôïéìüæïõí ìåãüëç, ðëáôéüò âüóçò, áóýëëçðôá âüñâáñç äé ôáôïñßá, ðïõ èá åíþóåé ü,ôé åéñüôåñï Ý åé îåâñüóåé êüèå ðïëéôéêþ ôüóç êáé ñåýìá óå áõôü ôïí ôüðï, õðü ôç óêýðç öõóéêü ôçò íåïôóáñéêþò êáé íåï éôëåñéêþò ôáõôü ñïíá Ñùóßáò, ðïõ äåí õðüñ åé, ðëçí ôçò ãëïéþäïõò ÌðáêïãéÜííç, ðïëéôéêüò êïéíïâïõëåõôéêüò áñ çãüò êáé «ðñïóùðéêüôçôá» ðïõ íá ìç ôçí õìíåß óáí «ìåëëïíôéêü óùôþñá ôçò þñáò». Áîßæåé åäþ íá óçìåéþóïõìå ìßá áíáöïñü óôá ÍÝá, 28/11, ãéá ôá «ðéóôåýù» ôýðùí óáí ôïí ÖáñáíôÜôï. Ðñüêåéôáé ãéá äþëùóç åíüò êáèçãçôþ ôçò ó ïëþò ðïõ ìéëüåé ãéá «äõíáìéêþ ìåéïøçößá», ç ïðïßá üìùò üðùò áðïäåéêíýåôáé áðü ôç óêáíäáëþäç õðïóôþñéîç ôïõ ÖáñáíôÜôïõ ìüíï ìåéïøçößá äåí åßíáé. ËÝåé ëïéðüí ãéá áõôïýò üôé : «èýëïõí ôïí Ðáðáäüðïõëï èýìá ôùí... Åâñáßùí êáé ôùí Áìåñéêáíþí êáé ôï Ðïëõôå íåßï ìýèï ôçò Ìåôáðïëßôåõóçò ãéá íá åðéêñáôþóåé. Áõôüí ôïí Ðáðáäüðïõëï ýìíçóå ï ÖáñáíôÜôïò. Ôï «èýìá» ôùí Åâñáßùí êáé ôùí ÁìåñéêÜíùí, áõôþí ðïõ óþìåñá ç öáéïêüêêéíç ðñïðáãüíäá êáôïíïìüæåé ùò õðåýèõíïõò ãéá êüèå åèíéêþ êáôáóôñïöþ. Ãéá áõôü ðáíçãýñéóáí ôçí áèþùóç ôïõ ÖáñáíôÜôïõ ïé ñùóüäïõëïé íáæéóôýò ôçò ñ. ÁõãÞò. Õðåíèõìßæïõìå åðßóçò üôé ìå ôç öáéïêüêêéíç ãñáììþ Ýêáíáí ôç ìðïýêá ôïõò óôï õðïõñãåßï ÅèíéêÞò ìõíáò ïé áðüóôñáôïé êáôü ôçò «ôñïúêáíþò êõâýñíçóçò» óôéò áñ Ýò Ïêôþâñç ôïõ 2011, äéáìáñôõñüìåíïé ãéá ðåñéêïðýò óôéò áðïäï Ýò ôïõò êáé õðïóôçñéæüìåíïé áðü ôï øåõôïêêå. Ïé áðüóôñáôïé üðùò ðåñéãñüöåé ôï ñåðïñôüæ ôïõ ÂÞìáôïò õðåñáóðßóôçêáí ôïí ïõíôéêü áñ çãü ôùí ôåôáñôïåôþí, ìáæß ìå äýï êáèçãçôýò ôçò ó ïëþò êáé Ýíáí éåñýá! Ç ðéï óêáíäáëþäç õðïóôþñéîç ôïõ ÖáñáíôÜôïõ óþìåñá åßíáé áõôþ ðïõ ôïõ äßíåé ï Áâñáìüðïõëïò, ôï äåîß Ýñé ôïõ öáóßóôá ÓáìáñÜ. Óýìöùíá ìå ôï ñåðïñôüæ ôùí ÍÝùí, 30/01 óõíåñãüôåò ôïõ Áâñáìüðïõëïõ äéáññýïõí üôé ï õðïõñãüò èá áöþóåé íá ðåñüóåé Üðñáêôç ç ðñïèåóìßá Ýöåóçò êáôü ôçò áðüöáóçò. Áõôü ìðïñåß íá ôï ëýåé ï Áâñáìüðïõëïò ãéáôß îýñåé üôé èá ôïí êáëýøïõí, ü é ìüíï ôï ËÁ.Ï.Ó, áëëü ôï óýíïëï ôùí êïéíïâïõëåõôéêþí êïììüôùí. Áðü ôç óôéãìþ ðïõ áõôüò äåí êüíåé Ýöåóç êáé äéáññýåé ôçí ðñüèåóç ôïõ íá ìçí êüíåé Ýöåóç Ýðñåðå üëá ôá êüììáôá íá êáôáããåßëïõí ü é ìüíï ôïí ßäéï áëëü êáé ôïõò õöõðïõñãïýò ôïõ ðïõ ôïí êáëýðôïõí. ðñåðå åðßóçò üëá ôá êüììáôá íá áðáéôþóïõí áðü ôïí áãáðçìýíï ðñùèõðïõñãü ôïõò ÐáðáäÞìï íá êáèáéñýóåé Üìåóá áõôþ ôçí çãåóßá ôïõ õðïõñãåßïõ êáé íá äéïñßóåé íýá çãåóßá ìå óáöþ åíôïëþ íá êáôáññßøåé ôç óõãêåêñéìýíç áðüöáóç. Áóöáëþò êáíýíáò ôïõò äåí Ýâáëå ôýôïéï èýìá, ïýôå ðñüêåéôáé íá âüëåé. Ôçí ßäéá óôüóç ôçò êüëõøçò êáé ôçò ìç êáôáããåëßáò, êñüôçóáí ç çãåóßá ôïõ õðïõñãåßïõ åèíéêþò Üìõíáò êáé ôá êïéíïâïõëåõôéêü êüììáôá ãéá ôçí áðüöáóç ôïõ íáõôïäéêåßïõ ðïõ áðüëëáîå ôïõò 37 êáôçãïñïýìåíïõò ôùí ÏÕÊ ãéá ôá ñáôóéóôéêü óõíèþìáôá óôçí ðáñýëáóç ôçò 25çò ÌÜñôç ôïõ 2010, åíþ åðýâáëå êüðïéåò áóôåßåò ðïéíýò ôñéþí ìçíþí óå äýï áðü áõôïýò. Êé åäþ åß áìå ôçí êñáõãáëýá áðïõóßá êáôçãüñùí áðü ôçí ðëåõñü ôçò çãåóßáò ôïõ óôñáôïý êáé ôïõ õðïõñãåßïõ åèíéêþò Üìõíáò. Âáóéêüò êáôþãïñïò Þôáí ï äçìïóéïãñüöïò ðïõ ôñüâçîå ôï âßíôåï, åíþ ç áèþùóç âáóßóôçêå óôï óêåðôéêü üôé áðü ôï âßíôåï ìðüñåóáí ìå âåâáéüôçôá ïé äéêáóôýò íá äéáêñßíïõí ìüíï ôïõò äýï íá öùíüæïõí (!!!) ÔÝôïéïò åìðáéãìüò, ôýôïéï öáóéóôéêü èñüóïò, ôýôïéá ðáñáðïßçóç ôçò áëþèåéáò, ôýôïéá êáôáðüôçóç ôçò äéêáéïóýíçò. Ðùò áëëéþò èá ìðïñïýóå íá ãßíåé üôáí ôï êñüôïò óôç äßêç åêðñïóùðþèçêå áðü ôïõò ñõóáõãßôåò ðïõ ãýìéóáí ôçí áßèïõóá êáé ôï ðåæïäñüìéï Ýîù áðü ôï íáõôïäéêåßï öùíüæïíôáò ôá ßäéá óõíèþìáôá ðïõ öþíáæáí ôá ÏÕÊ; Èõìßæïõìå üôé ôá óõíèþìáôá Þôáí: «ëëçíáò ãåííéýóáé, äåí ãßíåóáé ðïôý, ôï áßìá óïõ èá ýóïõìå, ãïõñïýíé ÁëâáíÝ, Èá ãßíåé ìáêåëåéü, ìåôü èá åêäéêçèþ, üôáí èá ðñïóêõíþóåôå óçìáßá êáé óôáõñü, Ôïõò ëýíå Óêïðéáíïýò, ôïõò ëýíå óõíý åéá óôç óåë. 14

14 Óåëßäá 14 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 Ç ÅËËÁÄÁ ÊÁÉ Ç ÅÅ ÓÔÇ ÄÉÍÇ ÌÉÁÓ ÁÔÅËÅÉÙÔÇÓ ÐÑÏÂÏÊÁÔÓÉÁÓ óõíý åéá áðü ôç óåë. 11 Äåí ðñýðåé íá ôïõò áöþóïõìå. Ç ÏÁÊÊÅ êáëåß óå äçìïêñáôéêü êáé ðáôñéùôéêü ìýêåéìýíù ôçò ÅëëÜäáò. Ï ÉÉF ìå êüðïéïí Üãíùóôï ôñüðï êáíïíßóôçêå íá åßíáé ï ìïíáäéêüò åêðñüóùðïò ôçò «ïñãáíùôéêþò åðéôñïðþò ôùí ðéóôùôþí» åíþ ôüóïé ìåãüëïé ðéóôùôéêïß ãßãáíôåò óõììåôý ïõí óå áõôþí. Ôï ðñüâëçìá åßíáé üôé áõôïß ðïõ áðïôåëïýí áõôü ôï üñãáíï äåí åßíáé üëïé ïé ðéóôùôýò ìüëéóôá åßíáé ìüíï äýï áðü ôá ìåãüëá Hedge Funds êáé åðßóçò äåí äåóìåýïíôáé ïýôå ïé ßäéïé áðü ôçí ðñþôç óõìöùíßá ðïõ èá õðïãñáöåß, áí õ- ðïãñáöåß, áíüìåóá óôï IIF êáé ôçí åëëçíéêþ êõâýñíçóç. Áí ðýóåé áõôþ ç õðïãñáöþ èá áñ ßóåé ìéá íýá êáé ìáêñüóõñôç äéáäéêáóßá íá ìðïõí ïé ðåñéóóüôåñïé äõíáôüí ðéóôùôýò óå áõôü ôï êïýñåìá ðïõ èá Ý åé óõìöùíçèåß ìå ôïõò üñïõò ðïõ èá Ý ïõí óõìöùíçèåß. Áí äåí ìðïõí áñ ßæïõí íýåò äéáðñáãìáôåýóåéò. Êáôáëáâáßíåé êáíåßò ôé èá ãßíåé áí óõìâåß áõôü. Ï ÂåíéæÝëïò êáé ï ÐáðáäÞìïò êñáôþíôáò ôþñá óôá Ýñéá ôïõò ôï óðßñôï ôçò âåíæßíçò ëýíå Þäç ï ðñþôïò üôé ç ÅëëÜäá äåí èá äå ôåß ôåëéêü ôï PSI áí äåí ìðåé óå áõôü ôï 100% ôùí ðéóôùôþí ãéáôß ìüíï áí ìðïõí üëïé ç ÅëëÜäá èá ìåéþóåé áñêåôü ôï ñýïò ôçò. Ìå ôï ßäéï êáé ìåãáëýôåñï èñüóïò ï ÐáðáäÞìïò á- ðåßëçóå üóïõò äåí ìðïõí üôé èá ôïõò õðï ñåþóåé íá ôï êüíïõí ãéáôß áëëéþò èá åíåñãïðïéþóåé ñþôñåò óõëëïãéêþò äñüóçò. Ôáõôü ñïíá êáé ïé äýï ðéýæïõí ôïõò ðéóôùôýò íá ìåéþóïõí êé Üëëï ôï åðéôüêéï. Ìå áõôþí ôïõò ôçí ðßåóç ðñïêüëåóáí ôåëåõôáßá ìéá åðßèåóç êüðïéùí ðéóôùôþí óôçí ÅÊÔ üôé ðñýðåé êáé áõôþ íá êïõñýøåé ôá åëëçíéêü ï- ìüëïãá ðïõ äý ôçêå óáí åããõþóåéò ãéá íá äáíåßóåé ôéò åõñùðáúêýò ôñüðåæåò. Áí ôï êüíåé èá ðáñáâåß ôçí õðï ñýùóç ôçò íá åíéó ýåé êñüôç áð åõèåßáò êáé ü é ôñüðåæåò. Áí äåí ôïí êüíåé èá êüíåé áíáîéüðéóôá ôá åõñùðáúêü ïìüëïãá ãéáôß èá óçìáßíåé üôé õðüñ åé êüðïéïò áíþôåñïò äáíåéóôþò (senior lender) ðïõ äåí ðáèáßíåé ôßðïôá êáé ðñïçãåßôáé ôùí Üëëùí ðïõ ðëçñþíïõí áêñéâü ôéò ñåïêïðßåò. Áõôü ôï äßëçììá åßíáé Þäç ðïëý áðïóôáèåñïðïéçôéêü ãéá ôçí ÅÊÔ ðïõ åðéìýíåé üôé ôï PSI üðùò ôï ëýåé êáé ôï üíïìá åßíáé ãéá éäéùôéêü êåöüëáéá ü é äçìüóéá. Ç åëëçíéêþ êõâýñíçóç åííïåßôáé üôé ðéýæåé ðñïò ôçí áíôé-åêô êáôåýèõíóç. Áõôïß äåí ìéëüíå Ýôóé áêüëõðôïé. Óå üëá áõôü Ý ïõí ìáæß ôïõò ôï ÄÍÔ äçëáäþ ôç Ñùóßá ðïõ ìüëéóôá ôþñá îáöíéêü áíáêüëõøå üôé ìüíï áí ôï åðéôüêéï ðýóåé ðïëý ç ÅëëÜäá èá Ý åé óôá 2020 ñýïò ßóï ìå ôï 120% êáé ìüíï ìå áõôü ôï 120% ìðïñåß íá îå ñåþóåé. Ðñüêåéôáé ãéá Ýíáí ãåëïßï éó õñéóìü ôçí þñá ðïõ üëïé áõôïß ïé ïéêïíïìïëüãïé ðñéí Ýíá ñüíï êáèüëïõ äåí ðñüâëåðáí üôé ôï åëëçíéêü ñýïò èá åêôéíáóóüôáí óôá óçìåñéíü ýøç. Ïé ìüíïé ðïõ èá ìðïñïýóáí êüôé íá îýñïõí ãéá ôï ìåëëïíôéêü ñýïò åßíáé ïé «ðñïöþôåò» ôïõ ÓÕÑÉÆÁ êáé ôïõ øåõôïêêå ðïõ ìðïñïýí ïíôñéêü íá åêôéìþóïõí ðüóá Ýñãá èá áêõñþóïõí, ðüóá åñãïóôüóéá èá êëåßóïõí, ðüóá êñïõáæéåñüðëïéá èá ìðëïêüñïõí ôïí åðüìåíï ñüíï. ÁëëÜ ðïõ èá âñïõí êé áõôïß ðüóá áåñïäñüìéá, ëéìüíéá, óéäçñïäñüìïõò ôñüðåæåò èá áãïñüóïõí ôá ñþóéêá êáé ôá êéíýæéêá áöåíôéêü ôïõò óôï ìåôáîý, ïðüôå êüðùò èá éóïöáñéóôåß ç æçìéü;. ¼ëá áõôü ìðïñïýí íá ôá õðïëïãßóïõí áêüìá êáé ïé êáëýôåñïé ðñïöþôåò ôï ðïëý ãéá Ý- íá äõï ñüíéá. Ðùò ôá õðïëüãéóå ôï ÄÍÔ ìå ôüóï áðüëõôï ôñüðï; Ôá õðïëüãéóå ãéá íá óáìðïôüñåé ôï PSI. ÁõôÞ ôçí ðßåóç íá åìðïäßóåé êüèå áíáêïýöéóç ôïõ åëëçíéêïý ñýïõò áðü Üëëåò ðçãýò åêôüò áðü ôá åõñùïìüëïãá êáé ôï ðëçèùñéóôéêü Åõñþ ôçí áóêåß áóöõêôéêü ç Ñùóßá ìýóù ôïõ ÄÍÔ. Åßíáé áñáêôçñéóôéêü üôé ï ñþóïò áíôéðñüóùðïò óôï ÄÍÔ åíáíôéþèçêå óå êüèå äáíåéïäüôçóç áðü ôï ÄÍÔ óôçí ÅëëÜäá. Ðïëëïß áðüñçóáí ãéáôß ôï Ýêáíå áõôü ôüóï öáíåñü ãñüöïíôáò Ýíáí êáêü ðüíôï ãéá ôçí êïéíþ ãíþìç ôçò ÅëëÜäáò. Ôï Ýêáíå ãéáôß ìå áõôþí ôçí êüëõøç æþôçóå êáé áðüóðáóå áðü ôïí Ôüìóåí ôçí õ- ðüó åóç üôé äåí èá õðïãñüøåé êáìéü áðïäýóìåõóç êïíäõëßùí ãéá ôçí ÅëëÜäá áí äåí êëåßóåé ôï PSI. Áðü áõôü ìðïñïýìå íá õðïèýóïõìå üôé ôï PSI äåí ðñïïñßæåôáé íá êëåßóåé ïõóéáóôéêü ðñéí áðü ôï ÌÜñôç áêüìá êáé áí êëåßóåé óå ðñþôï ãýñï ðéï íùñßò. Åðßóçò ðñýðåé íá ðüñïõìå õð üøéí ìáò êüôé ðïõ åðáíáëáìâüíïõí óå üëïõò ôïõò ôüíïõò êáé áðü ôçí ÅÅ êáé áðü ôïõò ðéóôùôýò êáé áðü ôï ÄÍÔ üôé PSI êáé äáíåéáêþ óýìâáóç åßíáé áëëçëýíäåôá. ùñßò õðïãñáöþ ôçò äáíåéáêþò óýìâáóçò ïé éäéþôåò ðéóôùôýò äåí áñßæïõí ôï ñýïò ôïõò ïýôå äáíåéïäïôïýí ìå áìçëü åðéôüêéï ìéá þñá ðïõ èá êáôáññåýóåé åíôåëþò. Áí ðüëé äåí õðïãñáöåß ôï PSI ç äáíåéáêþ óýìâáóç äåí Ý åé ðñïïðôéêþ êáé íýá êïíäýëéá ðñýðåé íá âñåèïýí ãéá ôçí ÅëëÜäá. ÁëëÜ áí åßíáé Ýôóé ãéáôß ï ÍôáëÜñá êáé ï ÐáðáäÞìïò åðáíáëáìâüíïõí äéáñêþò üôé ôï PSI ðüåé ðïëý êáëü; Äåí ìðïñïýìå íá áðïêëåßóïõìå ôßðïôá ó åôéêü ìå ôïõò ó åäéáóìïýò ôçò õðåñäýíáìçò. ÐÜíôùò ìéá åýëïãç Üðïøç åßíáé üôé ÊÕÂÅÑÍÇÓÇ ÊÁÉ ÊÏÌÌÁÔÁ ÅÔÏÉÌÁÆÏÕÍ ÖÁÓÉÓÌÏ ÓÔÇÍ ÕÐÇÑÅÓÉÁ ÔÏÕ ÐÏÕÔÉÍ - Ï É ÓÔÏ ÖÁÉÏÊÏÊÊÉÍÏ ÖÁÓÉÓÌÏ ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÊÏ ÊÁÉ ÐÁÔÑÉÙÔÉÊÏ ÌÅÔÙÐÏ ÁÍÔÉÓÔÁÓÇÓ - ÊÁÌÉÁ ÓÕÌÌÁ ÉÁ ÌÅ ÔÇÍ ÉÌÐÅÑÉÁËÉÓÔÉÊÇ ÍÅÏÍÁÆÉÓÔÉÊÇ ÑÙÓÉÁ óõíý åéá áðü ôç óåë. 13 Áëâáíïýò, ôá ñïý á ìïõ èá ñüøù ìå äýñìáô áð áõôïýò. Ôï ñùóüäïõëï êáèåóôþò öáóéóôéêïðïéåß ìåèïäéêü êáé åíôáôéêü ôç þñá. ÊõâåñíÞóåéò êáé êüììáôá Ý ïõí êñáôþóåé óôç íïìéìüôçôá ôç íáæéóôéêþ óõììïñßá ôçò ñõóþò ÁõãÞò, ðïõ áóêåß üëï êáé ðéï áíïé ôü, êáé áôéìþñçôá ôç ñáôóéóôéêþ ôçò âßá óôïõò ìåôáíüóôåò, åíþ åðýôñåøáí óôïí áñ çãü ôçò íá ãßíåé äçìïôéêüò óýìâïõëïò ÁèÞíáò, êáé íá áóêåß ôá «êáèþêïíôá» ôïõ ìå íáæéóôéêïýò áéñåôéóìïýò. Ìå ôç âïýëá ôïõ Áñåßïõ ÐÜãïõ íïìéìïðïßçóáí ôç ãåíïêôïíéêþ á- íôéóçìéôéêþ ðñïðáãüíäá ôïõ íáæéóôþ Ê. Ðëåýñç. Äõíáìþíïõí ôïí ñüëï ôçò ïñèüäïîçò åêêëçóßáò óôï êñüôïò üôáí ç çãåóßá ôçò ü é ìüíï êáëýðôåé êáé ðñïâüëåé ôïí á- íïé ôü êáé áêñáßï áíôéóçìßôç ìçôñïðïëßôç ÐåéñáéÜ Óåñáöåßì, áëëü Ý åé õéïèåôþóåé êáé ç ßäéá ìßá «áíôéìíçìïíéáêþ» ãñáììþ ãåìüôç áíôéóçìéôéóìü êáé åèíïöáóéóìü. Ôþñá å- ôïéìüæïõí öáóéóôéêü óôñáôü, ôóáëáðáôþíôáò ôç ìåãüëç äçìïêñáôéêþ, ðáëëáúêþ êáé áíôéöáóéóôéêþ åîýãåñóç ôïõ Ðïëõôå íåßïõ. ôï ëýíå ãéá íá êáèçóõ Üóïõí ôçí ÅÅ üóï êáèõóôåñïýí þóôå íá ìçí ðéåóôïýí êáé ôåëéêü íá óõìðýóïõí ïé äýï äéáðñáãìáôåýóåéò êáé Ýôóé ïé ðüíôåò êáé ôá ðüíôá íá åìðëáêïýí óôéò äýï äéáðñáãìáôåýóåéò ìå ôïõò ñùóüäïõëïõò íá âñßóêïíôáé êáé óôïõò äýï ðüëïõò ôçò ðáßæïíôáò ìå ôá íåýñá üëçò ôçò ÅÅ êáé üëïõ ôïõ ðëáíþôç åðéäåéêíýïíôáò óðßñôá, âåíæßíåò áëëü êáé áí ñåéáóôåß ìðïýêåò óå õðïõñãåßá îçëþìáôá ðëáôåéþí, áðïêëåéóìïýò êïéíïâïõëßùí êáé üôé Üëëï ñåéáóôåß. ôùðï áíôßóôáóçò óôï öáóéóìü ðïõ åôïéìüæåé ôï ñùóüäïõëï êáèåóôþò ãéá ôç þñá. ÓÞìåñá åßíáé åðéôáêôéêü êáèþêïí íá êáôáããåßëïõìå êáé íá áðïêáëýøïõìå ôïõò äéáêïììáôéêïýò ðñáîéêïðçìáôßåò, êáé íá áðáéôþóïõìå: - Êáìßá óõììá ßá ìå ôçí éìðåñéáëéóôéêþ íåïíáæéóôéêþ Ñùóßá ôïõ Ðïýôéí. - Íá êáèáéñåèåß ç çãåóßá ôïõ õðïõñãåßïõ ÅèíéêÞò ìõíáò ðïõ êáëýðôåé ôïí ïõíôéêü. - Íá öýãåé ôï ËÁ.Ï.Ó á- ðü ôçí êõâýñíçóç. - Íá äéù èïýí üëïé ïé ïõíôéêïß êáé öéëïíáæéóôýò á- ðü ôï óôñáôü, ôç äéêáéïóýíç êáé ïðïéáäþðïôå äçìüóéá èýóç. - Íá âãïõí åêôüò íüìïõ ïé íáæéóôýò ôçò ñõóþò ÁõãÞò. - Íá êáôáããåëèïýí êáé íá áðïìïíùèïýí ïé äéáêïììáôéêïß ðñïóôüôåò ôùí ïðïéùíäþðïôå «óôáãïíéäßùí» êáé ôùí íáæéóôþí ìá áéñïâãáëôþí.

15 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 15 ÕÐÏÈÅÓÇ ÅËÓÔÁÔ ÁÐÏÊÁËÕÐÔÅÔÁÉ Ï ÑÏËÏÓ ÔÏÕ ÐÑÏÂÏÊÁÔÏÑÁ ÐÑÙÈÕÐÏÕÑÃÏÕ Ã. ÐÁÐÁÍÄÑÅÏÕ Ï É ÓÔÇ ÖÁÓÉÓÔÉÊÇ ÅÐÉÈÅÓÇ ÓÔÏÕÓ ÄÕÏ ÔÉÌÉÏÕÓ ÅÉÓÁÃÃÅËÅÉÓ ÃÉÁ ÔÇÍ ÁÐÏÊÁËÕØÇ ÔÏÕ ÓÊÁÍÄÁËÏÕ Οι προβοκάτορες τρέμουν μπροστά στην αποκάλυψη των ψεμάτων και των σκευωριών τους. Αυτό αποδείχθηκε με τις καταγγελίες των δύο οικονομικών εισαγγελέων Σπ. Μουζακίτη και Γρ. Πεπόνη που τόλμησαν να ξεσκεπάσουν τον αρχι-προβοκάτορα πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου για το τεχνητό φούσκωμα του δημόσιου ελλείμματος με εργαλείο την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία. Δύο υπουργοί της οικουμενικής κυβέρνησης Παπαδήμου, και ο υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, άνθρωπος του Λαλιώτη, Λοβέρδος, επιδόθηκαν σε μία πρωτοφανή επιχείρηση τρομοκράτησης των εισαγγελέων. Οι συνεταίροι του Γ. Παπανδρέου στο έγκλημα της καταβαράθρωσης της οικονομίας της χώρας και των οικονομιών της Ευρωζώνης, Α. Σαμαράς, ψευτοκκε, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ, έσπευσαν να υποβαθμίσουν με κάθε τρόπο το θέμα και να καλύψουν και τη μεγάλη απάτη και το ακόμα πιο μεγάλο εθνικό έγκλημα. Η αποκάλυψη της απάτης επιβεβαιώνει τις καταγγελίες της ΟΑΚΚΕ για τον προβοκάτορα πρωθυπουργό Συγκεκριμένα αμέσως μετά την εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 2009 που πήρε τους ψήφους γιατί ο Γ. Παπανδρέου διαβεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν», μία α- πό τις πρώτες κινήσεις του Γ. Παπανδρέου ήταν να διαλαλήσει παντού ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε κρύψει το δημόσιο έλλειμμα, δηλ. να εμφανίσει ότι το έλλειμμα ήταν ακριβώς το διπλάσιο και κάτι παραπάνω, 12,7% αντί για 6%. Στη συνέχεια διόρισε πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ έναν δικό του άνθρωπο τον Α. Γεωργίου, που χειρίστηκε την αναθεώρηση προς τα πάνω του δημόσιου ελλείμματος από 12,7% σε 15,4%. Η μέθοδος του φουσκώματος ήταν ο συνυπολογισμός των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ σαν ελλείμματα της γενικής κυβέρνησης δηλαδή του στενού δημόσιου τομέα που χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Όμως οι ΔΕΚΟ σα δημόσιες επιχειρήσεις χρηματοδοτούνται και από δικούς τους πόρους οπότε ακολουθείται διαφορετικός υπολογισμός για τα ελλείμματα τους σύμφωνα με την κοινά αποδεκτή ευρωπαϊκή πρακτική. Αυτές τις αποκαλύψεις είχαν κάνει μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ που διαβεβαίωναν ότι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου είχαν ενημερωθεί επανειλημμένα από τους ίδιους για το λάθος υπολογισμό. Ο Ευ. Βενιζέλος αντέδρασε σε αυτές τις καταγγελίες με την αντικατάσταση του Δ.Σ. τον Σεπτέμβρη του 2011 πλην του προέδρου! Μάλιστα ενάντια στον ένα από τους καταγγέλλοντες, τον Ν. Λογοθέτη, ασκήθηκε κακουργηματική ποινική δίωξη ύστερα από μήνυση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ για υποκλοπή προσωπικών δεδομένων (!), δηλαδή μηνυμάτων α- πό την ηλεκτρονική του αλληλογραφία, ε- νώ αυτή η αλληλογραφία αφορούσε υπηρεσιακά θέματα. Τον Σεπτέμβρη του 2011 ανέλαβαν καθήκοντα οι οικονομικοί εισαγγελείς τους οποίους το καθεστώς ήθελε να χρησιμοποιήσει βασικά για να εφαρμόσουν το αυτόφωρο για μη πληρωμή του ΦΠΑ. Το αυτόφωρο έφερε τις τηλεοπτικές εικόνες με διάφορους επιχειρηματίες που οδηγούνταν στα δικαστήρια με χειροπέδες, εικόνες που έδειχναν στο λαό τη φοροδιαφυγή του κεφαλαίου σαν κύρια αιτία της κρίσης κρύβοντας το σαμποτάζ της παραγωγής. Στη θέση των οικονομικών εισαγγελέων διορίστηκαν οι Σπ. Μουζακίτης και Γρ. Πεπόνης. Και οι δύο είχαν τη φήμη άτεγκτων δικαστικών λειτουργών. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία ο Γρ. Πεπόνης είχε κυνηγήσει τα «φακελάκια» στις πολεοδομίες ενώ ο Σπ. Μουζακίτης είχε συντάξει το πόρισμα στο οποίο βασίστηκαν οι διώξεις Κεντέρη-Θάνου. Κανένας βέβαια δεν ανάφερε ότι ο Σπ. Μουζακίτης ήταν αυτός που άσκησε την ποινική δίωξη κατά του ναζιστή Κ. Πλεύρη και βρέθηκε κατηγορούμενος για αυτό από τους φιλοναζιστές δικαστές που έχουν φωλιάσει για τα καλά στη δικαιοσύνη. Πρόκειται για μία απαγορευμένη είδηση, ειδικά τώρα που το κόμμα-προστάτης των ναζιστών, το ΛΑΟΣ είναι στην κυβέρνηση. Οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς ερεύνησαν και άλλες υποθέσεις πέρα από τη φοροδιαφυγή, όπως καταγγελίες για λάδωμα εφοριακών, τραπεζικές δανειοδοτήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, το χάρισμα προστίμων σε βενζινοπώλες από τον γραμματέα του ΣΔΟΕ, Γ. Καπελέρη, και τη σκοτεινή αυτή υπόθεση του τεχνητά φουσκωμένου ελλείμματος. Οι καταθέσεις κατά τη διάρκεια της έρευνας για το φουσκωμένο έλλειμμα έδειξαν καθαρά σαν εντολέα της απάτης της ΕΛΣΤΑΤ τον Γ. Παπανδρέου. Με αυτή την κατηγορία οι δύο έστειλαν τη δικογραφία στη Βουλή σαν αρμόδια για να ερευνήσει τις ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων. Η συνέχεια αυτής της υπόθεσης έπρεπε κανονικά να οδηγήσει σε Ειδικό Δικαστήριο, κάτι που θα συγκλόνιζε τον ελληνικό λαό αλλά και την ΕΕ αφού θα άνοιγε σε ένα μεγάλο βαθμό τα μάτια των τυφλών Ευρωπαίων. Θα ξεσκεπαζόταν ο προβοκάτορας πρωθυπουργός που πήρε το «βραβείο ειλικρίνειας» από τη Γερμανία Η αποκάλυψη του στημένου φουσκώματος του ελλείμματος δικαιώνει την καταγγελία της ΟΑΚΚΕ κατά του Γ. Παπανδρέου σαν προβοκάτορα και την ανάλυσή της για το ρώσικο σχέδιο της χρεωκοπίας της ΕΕ μέσω Ελλάδας με στόχο να εξαρτηθεί από τα ρωσοκινέζικα κεφάλαια και να υποδουλωθεί στον ρωσοκινέζικο νεοναζιστικό άξονα. Στο φ. 455 του Μάρτη 2010 σε άρθρο με τίτλο «ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟ- ΡΑΣ Με τη βοήθεια του διακομματικού συντονιστικού κορυφής καταστρέφει συνειδητά τη χώρα του και διασπάει την Ε.Ε.» γράφαμε σχετικά με την προβοκατόρικη δημιουργία κλίματος άμεσης χρεωκοπίας α- πό τον Γ. Παπανδρέου τον Μάρτη του 2010, με στόχο την είσοδο του ΔΝΤ στη συμφωνία του δανεισμού και την ισχυροποίηση μέσω αυτού της θέσης της Ρωσίας και της Κίνας στην ΕΕ: «Η κυβέρνηση πρόβαλε μόνιμα τον τελευταίο καιρό την απαίτηση για μια επίσημη εκδήλωση αλληλεγγύης από την Ευρωζώνη τονίζοντας ότι δεν θέλει να δανείζεται με ψηλά επιτόκια, προφανώς εννοώντας τα 4,5% και 5% που της πρότεινε εκείνη τη στιγμή η Γερμανία, αλλά με τα χαμηλότερα επιτόκια με τα οποία δανείζονταν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή τα επιτόκια α- νάμεσα στο 3,5% και 4,5%. Με αυτά τα επιτόκια και ακόμα παρακάτω από αυτά, θα μπορούσε να δανειστεί και η Ελλάδα αρκεί να μην έσπευδε ο Παπανδρέου μόλις ήρθε στην εξουσία να ανακοινώσει στην υ- φήλιο τα τρομερά νούμερα στα οποία εκτιμούσε ότι θα έφτανε το έλλειμμα με το οποίο θα έκλεινε το Πρέπει αυτό το σημείο να το κατανοήσουμε για να καταλάβουμε πως ο Παπανδρέου ενεργοποίησε και επιτάχυνε τη διαδικασία χρεωκοπίας. Δεν διατυμπάνισε δηλαδή όταν ήρθε στην εξουσία στις αρχές του Οκτώβρη το δημοσιολογικό έλλειμμα που υπήρχε πραγματικά στα τέλη του Σεπτέμβρη, αλλά αυτό που εκτιμούσε ότι θα υπήρχε στα τέλη του χρόνου, δηλαδή μετά από 4 μήνες. Αν δεν τρομοκρατούσε τις αγορές χρήματος με ε- κείνο το ξαφνικό 12,7% μέσα σε αυτούς τους μήνες ο Παπανδρέου θα μπορούσε να δανειστεί πολύ φτηνά (κάτω από 4%) τεράστια ποσά από τις διεθνείς αγορές ενώ στο μεταξύ θα είχε την ευκαιρία να γεμίσει τα κρατικά ταμεία μέσα από δύο νομοθετικές πράξεις που είχαν μπει ήδη σε εφαρμογή από την προηγούμενη κυβέρνηση : τους φόρους από τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων και τους φόρους από την αγορά νέων αυτοκινήτων που θα προκαλούσε ο νόμος της απόσυρσης. Ο Παπανδρέου μόλις ήρθε ακύρωσε και τους δύο νόμους. Επίσης φρόντισε ώστε στους 4 μήνες ως το τέλος του χρόνου να ακυρώσει ή να διακόψει όλα τα μεγάλα έργα που είχε προαναγγείλει η προηγούμενη κυβέρνηση: όπως τους οδικούς άξονες της Αττικής, την εκτροπή του Αχελώου, τα ενεργειακά, δηλαδή και τα πράσινα (φωτοβολταϊκά και αιολικά) και τα κλασικά (λιγνιτικά και λιθανθρακικά), ε- νώ ακύρωσε όλα τα ρυθμιστικά για την α- νάπτυξη και τα τοπικά και τα γενικά, όπως ήταν το ρυθμιστικό για τον τουρισμό. Πάνω απ όλα ακύρωσε κάθε κατανομή των εκατοντάδων δις στα πλαίσια του ΕΣΠΑ αναβάλλοντας την για το Όμως το κυριότερο είναι ότι τσάκισε με το κλίμα χρεωκοπίας όλη την αγορά». Η αναθεώρηση στη συνέχεια του ελλείμματος του 2009 από το 12,7% στο 15,4% που έγινε μετά την υπογραφή του μνημόνιου έφερε την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού για την Ελλάδα με αποτέλεσμα η ευρωζώνη να γίνει ακόμα περισσότερο α- φερέγγυα και να ενισχυθεί ο φόβος του ντόμινο με την οποία υποτίθεται ότι θα απειλούνταν ο ευρωπαϊκός νότος αν κατέρρεε η Ελλάδα. Ο φόβος του ντόμινο ήταν που ο- δήγησε την ΕΕ στην απόφαση για τη διάσωση της Ελλάδας με δανεισμό μαμούθ. Η θεωρία που προβάλλουν τώρα οι φαιοκόκκινοι είναι ότι το τεχνητό φούσκωμα έγινε για λογαριασμό της ΕΕ και σε συμφωνία με τηeurostat για να επιβληθούν τα μέτρα λιτότητας. Αυτή η θεωρία προβλήθηκε και από τη βασική καταγγέλλουσα, τη Ζωή Γεωργαντά. Αυτή η θεωρία δεν στέκει γιατί με βάση το αναθεωρημένο έλλειμμα η Ευρώπη αναγκάστηκε να ρίξει περισσότερα χρήματα στην άπατη μαύρη τρύπα της Ελλάδας. Όμως το κύριο μέλημα των φαιοκόκκινων καθεστωτικών δεν ήταν να προβάλουν την γκαιμπελίστικη αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα τους. Το κύριο μέλημα τους ήταν να θάψουν την υπόθεση γιατί δεν θέλουν με τίποτα να αφυπνίσουν την Ευρώπη για την προβοκάτσια, κάτι που θα δρομολογούσε την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την κατάρρευση των ρώσικου σχεδίου για τη χρεωκοπία της ΕΕ. Οι φαιοκόκκινοι προβοκάτορες θορυβούνται και καλύπτουν τον άνθρωπο τους Γι αυτό ο Βενιζέλος έσπευσε να αποδυναμώσει και ουσιαστικά να καταργήσει με νομοσχέδιο τους εισαγγελείς μόλις λίγους μήνες μετά τον διορισμό τους. Τότε αυτοί υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους κάνοντας τις γνωστές δημόσιες καταγγελίες για πολιτικές παρεμβάσεις στο έργο τους. Οι καταγγελίες ανάγκασαν τον Βενιζέλο να υπαναχωρήσει από το νομοσχέδιο ώστε να α- νακαλέσουν οι εισαγγελείς τις παραιτήσεις τους και να σταματήσει η διερεύνηση των καταγγελιών. Πράγματι ο Άρειος Πάγος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξαν παρεμβάσεις αλλά «υποδείξεις»! Οι δύο εισαγγελείς ανακάλεσαν τις παραιτήσεις τους και δεν επέμειναν στις καταγγελίες για παρεμβάσεις. Αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να κουκουλώσουν τα αποτελέσματα των ερευνών τους για τις υποθέσεις που ενοχλούν το καθεστώς. Έτσι εισηγήθηκαν στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τη διαβίβαση στη Βουλή του πορίσματος για την υπόθεση της ΕΛ.ΣΤΑΤ για να διερευνηθούν οι ευθύνες Γ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, σαν υπουργού Οικονομικών. Το χτύπημα στον Γ. Παπανδρέου χτύπησε σύσσωμο το καθεστώς που α- ντέδρασε αναλόγως. Ο πρωθυπουργός που διαπραγματεύτηκε το μνημόνιο και τις υπόλοιπες συμφωνίες δανεισμού, ο ίδιος που ευθύνεται για το σχηματισμό της διακομματικής κυβέρνησης στη βάση της πολιτικής που χάραξε αποδεικνύεται τώρα υπεύθυνος απάτης σχετικά με το έλλειμμα. Αυτό έπρεπε να είχε προκαλέσει αυτόματα την παραίτηση του Παπαδήμου και την αποχώρηση της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ από την κυβέρνηση. Η υπόθεση αυτή έπρεπε να είχε γίνει σημαία του αντιμνημονιακού Σαμαρά από τον οποίο θα περίμενε κανείς να επιμείνει στην παραπομπή της υπόθεσης σε Ειδικό Δικαστήριο και στην άμεση διενέργεια εκλογών. Έπρεπε επίσης σύσσωμη η αντιπολίτευση να απαιτήσει και να ζητήσει εγγυήσεις για την παραμονή των δύο εισαγγελέων στη θέση τους. Το θέμα έπρεπε να είναι το κεντρικό θέμα στα πάνελ και στα δελτία ειδήσεων και όλα τα στοιχεία της υπόθεσης να εξετάζονται εξονυχιστικά. Από όλα αυτά δεν έγινε απολύτως τίποτα, μάλλον έγιναν τα ακριβώς αντίστροφα. Ο Λοβέρδος δήλωσε ότι «όποιος αγγίξει τον Παπανδρέου θα γίνει μακελειό» (!!!) Ο υπουργός Δικαιοσύνης Παπαϊωάννου ζήτησε την αντικατάσταση των εισαγγελέων κάτι που αποτελεί ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη! Ο Σαμαράς έκανε τη γελοία τοποθέτηση ότι όσοι υπουργοί εμπλέκονται με το φούσκωμα του ελλείμματος πρέπει να απομακρυνθούν, δείχνοντας τον μη καθεστωτικό, αλλά άθλια δουλικό, Παπακωνσταντίνου. Με αυτό τον τρόπο κάλυψε πλήρως τον Γ. Παπανδρέου. Τα ίδια ζήτησε και ο Τσίπρας, δηλ. να α- πομακρυνθεί ο Παπακωνσταντίνου από την κυβέρνηση. Ο Α. Γεωργιάδης ζήτησε τη «διερεύνηση» της υπόθεσης για να μην «μένουν σκιές» και είπε ότι θα προτείνει (!) στο κόμμα του την παραπομπή του Παπακωνσταντίνου, α- φήνοντας στο απυρόβλητο τον Γ. Παπανδρέου. Η Παπαρρήγα ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε την υπόθεση μικροκομματικό παιχνίδι λέγοντας ότι αυτά τα έκανε το ΠΑ- ΣΟΚ είτε για να κατηγορήσει τη ΝΔ για το έλλειμμα είτε για να παρουσιάσει έργο δείχνοντας ότι κατάφερε να ρίξει πολύ το έλλειμμα σαν κυβέρνηση!!! Το χαρακτηριστικό όλης της δήθεν αντιπολίτευσης είναι ότι κανένας τους δεν ζητάει την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο του Γ. Παπανδρέου. Το διακομματικό συντονιστικό έσπευσε να καλύψει τον προβοκάτορα πρωθυπουργό, τον άνθρωπο κλειδί για τα σχέδια του ρωσοκινέζικου άξονα. Το αληθινό πρόσωπο του, όπως και το αληθινό πρόσωπο του καθεστώτος που υπηρετεί, δεν θα μείνει κρυ- óõíý åéá óôç óåë. 17

16 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 16 ÂÁÔÏÐÅÄÉ:Ç ÑÙÓÉÁ ÑÇÓÉÌÏÐÏÉÅÉ ÔÏ ÄÇÈÅÍ ÓÊÁÍÄÁËÏ ÐÏÕ Ç ÉÄÉÁ ÄÇÌÉÏÕÑÃÇÓÅ ÃÉÁ ÍÁ ÊÁÔÁËÁÂÅÉ ÏËÏ ÔÏ ÁÃÉÏ ÏÑÏÓ Ç êõâýñíçóç ìå åðéêåöáëþò ôï ËÁÏÓ õðïêëßíåôáé óôï íýï áöåíôéêü Ç ñùóüäïõëç øåõôïáñéóôåñü êüíåé ðùò áíôéóôýêåôáé ãéá íá ìáæýøåé ôïõò äõóáñåóôçìýíïõò ÇðñïöõëÜêéóç ôïõ Åöñáßì åßíáé ìßá ðñïâïêáôüñéêç ðüóá ðïõ Ýäùóáí ïé Ýëëçíåò ñùóüäïõëïé óôï Êñåìëßíï ãéá íá áðëþóåé ãéá ôá êáëü ôá âñùìü åñü ôïõ ðüíù óôï ãéï ¼ñïò. Ïé áñéóôïôý íåò ôçò ðñïâïêüôóéáò êáãêåìðßôåò éìðåñéáëéóôýò áîéïðïßçóáí óôï Ýðáêñï ôéò õðçñåóßåò ðïõ ôïõò ðñüóöåñáí ïé õðïôáêôéêïß ôïõò óôçí ÅëëÜäá óå üëï ôï êïéíïâïõëåõôéêü öüóìá ìå ôï êáôáóêåõáóìýíï óêüíäáëï ôïõ Âáôïðåäßïõ. Óôçí áñ Þ óôþèçêå óôïí ôïß ï ìå øåýôéêåò êáôçãïñßåò ï åðéêåöáëþò ôçò ìïíþò Å- öñáßì ðïõ åíï ëïýóå ôç Ìüó á ãéáôß åß å ðïëý óôåíýò ó Ýóåéò, üðùò üëåò ó åäüí ïé ìïíýò, ìå ôïí Âáñèïëïìáßï êáé áíôéóôåêüôáí óôéò ôóáñéêýò äéåêäéêþóåéò ôïõ ðáôñéáñ- åßïõ Ìüó áò ðüíù óôç óêþôç ôïõ Áãßïõ ÁíäñÝá ðïõ áíþêåé óôï ÂáôïðÝäé. Ãéá äýï ñüíéá áðü ôï ç Ìüó á Þôáí á- ðïëýôùò éêáíïðïéçìýíç áðü ôéò êéíþóåéò ôïõ åëëçíéêïý êñüôïõò åíüíôéá óôïí Å- öñáßì êáé óôï ÂáôïðÝäé ãéá áõôü êáé äåí Ýâãáëå Ü íá üôáí áõôïýò ôïõò îýóêéæå êáé ôïõò óõêïöáíôïýóå óýóóùìï ôï åëëçíéêü ðïëéôéêü êáèåóôþò êáé ôá ÌÌÅ ìå ðñþôïõò ôïõò áñ éñùóüäïõëïõò ôïõ ÓÕÍ. Êáé ü é ìüíï Þôáí éêáíïðïéçìýíç. Óýìöùíá ìå Ýíá áðü ôá ôåëåõôáßá üøéìá «áíáèåùñçôéêü» ôïõ óêáíäüëïõ íôïêéìáíôýñ ôïõ ÓêÜú, áíáöýñåôáé ðùò ðñéí ï ÓáíéäÜò ðáñáããåßëåé åéóáããåëéêþ Ýñåõíá ãéá ôï ÂáôïðÝäé ôïí ÓåðôÝìâñç ôïõ 2008 åß å óõíáíôçèåß ôï êáëïêáßñé ôïõ ßäéïõ ñüíïõ ìå ôïí Ãåíéêü ÅéóáããåëÝá ôçò Ñùóßáò óôï ãéï ¼ñïò üðùò ôï ðáñáäý ôçêå ï ßäéïò ï ÓáíéäÜò. Ìüíï áöïý ï Åöñáßì öïñôþèçêå ìå üëåò ôéò çèéêýò êáé ðïéíéêýò êáôçãïñßåò êáé êëþèçêå óå áðïëïãßá ôçí Üíïéîç ôïõ 2010, ç Ìüó á ôïõ ðñüóöåñå ðñïóôáóßá ìå ôá á- íôßóôïé á áíôáëëüãìáôá. ¹äç ôï ÖáíÜñé ôïõ Âáñèïëïìáßïõ åãêáôáëåëåéììýíï ôï ß- äéï áðü ôçí ñùóüöéëç åëëçíéêþ åêêëçóßá êáé ôï åî ßóïõ õðïôáêôéêü åëëçíéêü êñüôïò óôá Ýñéá ôùí ôïýñêùí óïâéíéóôþí êáé éóëáìïöáóéóôþí êáé êüôù áðü ôçí áöüñçôç ðïëéôéêþ ðßåóç ôïõ åëëçíéêïý äïõëéêïý óôï ðïëéôéêü êáèåóôþò ôýðïõ åß å åãêáôáëåßøåé ôïí Åöñáßì óôç ìïßñá ôïõ. Ôüôå êáé ìüíï ôüôå ï Åöñáßì åíôåëþò áðïìïíùìýíïò êáé åðåéäþ äåí Þôáí êáíýíáò ãßãáò ôéìéüôçôáò áëëü Ýíáò åðéäýîéïò êáôáöåñôæþò áóôüò ðïýëçóå ôçí øõ Þ ôïõ óôï äéüâïëï óôïí ïðïßï ùò ôüôå áíôéóôåêüôáí: åß- å óõíüíôçóç ìå ôïí ÌåíôâÝíôåö ôçí Ü- íïéîç ôïõ 2010 êáé Þôáí åðéêåöáëþò áíôéðñïóùðåßáò ôçò ìïíþò ðïõ ìåôýöåñå ôçí Á- ãßá Æþíç óôç Ñùóßá ôï ÍïÝìâñç ôïõ 2011 óáí äþñï óôç Ñùóßá ãåíéêü êáé óôçí ðñïåêëïãéêþ åêóôñáôåßá ôïõ Ðïýôéí åéäéêüôåñá. ¼óï ñåéáæüôáí ãéá íá åäñáéùèåß ç õðïôáãþ ôïõ Åöñáßì óôï Êñåìëßíï üëá Þôáí Þóõ á. Êáé ü é ìüíï Þóõ á, áëëü Üñ éóå íá ðñïåôïéìüæåôáé óôá ìõáëü ôïõ åëëçíéêïý ëáïý áðü ôïí ÓêÜé ìüíï, äçëáäþ áñ éêü óå ðåñéïñéóìýíç êëßìáêá ç íýá ðáíåèíéêþ åéêüíá ãéá ôï óêüíäáëï Âáôïðåäßïõ, ðïõ êáôü óýìðôùóç åßíáé êáé ç áëçèéíþ, äçëáäþ üôé äåí õðüñ åé óêüíäáëï Âáôïðåäßïõ. ÁëëÜ ç Ñùóßá äåí Þèåëå ìüíï íá ðüñåé ìüíï ìå ôï ìýñïò ôçò ôïí Åöñáßì ðïõ óáí êáéñïóêüðïò ðïõ áðïäåß ôçêå üôé åßíáé èá ìðïñïýóå êáé íá îáíáãýñéæå óôá ðáëéü ðáôñéáñ éêü ëçìýñéá áí áðïóýñïíôáí ïé äéþîåéò åíáíôßïí ôïõ êáé Ýíïéùèå åíôåëþò á- óöáëþò- Þèåëå íá áðïêôþóåé ôï ãéï ¼ñïò óôï óýíïëï ôïõ êáé ìå ôýôïéï ôñüðï þóôå êáé ï ßäéïò ï Åöñáßì íá åßíáé äåóìåõìýíïò óå õðïôáãþ. ðñåðå äçëáäþ ç Ñùóßá íá åìöáíéóôåß óáí Ýíáò éó õñüò ðñïóôüôçò ôçò «êéâùôïý ôçò Ïñèïäïîßáò» ôü á ðéï éó õñüò, ðéï áöïóéùìýíïò êáé ðéï ïñèüäïîïò êáé áðü ôï ßäéï ôï Üêáñäï åëëçíéêü êñüôïò, ãéá ôþí áêñßâåéá óáí ï ìüíïò áëçèéíüò êáé áðïôåëåóìáôéêüò ðñïóôüôçò ôçò «êéâùôïý». Ìüíï Ýôóé áðü äù êáé ðýñá èá ìðïñåß ç «êéâùôüò» íá åßíáé ðåñéóóüôåñï ñþóéêç ðáñü åëëçíéêþ. Ãé áõôü êéíþèçêáí ðñïâïêáôüñéêá ïé êáôüëëçëïé êáèåóôùôéêïß ìç áíéóìïß êáé Ý- âáëáí êüðïéïõò äéêáóôéêïýò êýêëïõò íá êéíçèïýí áêñáßá åðéèåôéêü êáé ìüëéóôá ñéóôïõãåííéüôéêá. ÐÜíôùò êáé áõôü äåí Þ- ôáí éäéáßôåñá äýóêïëï áöïý ç åðßóçìç êñáôéêþ ãñáììþ åßíáé áêüìá üôé ôï óêüíäáëï åßíáé óêüíäáëï êáé ï Åöñáßì áñ éáðáôåþíáò. Ï âáóéêüò óôü ïò ôçò öõëüêéóçò ôïõ Åöñáßì åßíáé ôï ãéï ¼ñïò íá ôñïìïêñáôçèåß êáé íá ôáðåéíùèåß óôï Ýðáêñï êáé ìüëéóôá íá èõìþóåé åðåéäþ åðß ðëýïí ï åãêëåéóìüò åíüò åí åíåñãåßá çãïýìåíïõ Ýãéíå ìýóá óôá ñéóôïýãåííá. ÁìÝóùò ëïéðüí Ý- ðéáóå äïõëåéü ç ñþóéêç åêêëçóßá ðïõ åßíáé Ýíá áðüëõôï êñáôéêü êáãêåìðßôéêï å- îüñôçìá êáé êáôþããåéëå äñéìýôáôá ôçí á- ðüöáóç åãêëåéóìïý ôïõ Åöñáßì óáí íá Þ- ôáí ç ßäéá óôç öõëáêþ êáé ìßëçóå ãéá åðßèåóç ôçò Äýóçò åíüíôéá óôá éåñü êáé ôá üóéá ôçò ïñèüäïîçò ñéóôéáíéêþò æùþò. Ëßãï ìåôü ôçí öõëüêéóþ ôïõ Åöñáßì áêïëïýèçóå óå êáôáããåëßá ôçò öõëüêéóçò êáé ôï ßäéï ôï ñþóéêï êñüôïò ìå ôçí ùìþ åðåìâáôéêþ éìðåñéáëéóôéêþ áíáêïßíùóç ðïõ üëïé ãíùñßæïõí. Âåâáßùò ïé êáëüãåñïé óôï - ãéï ¼ñïò ìáæåýôçêáí ôþñá êáé áõôïß, êáôüëëçëá åíèáññõìýíïé áðü ôï êáèåóôþò êáé áðü ôï êëßìá ôçò ó åôéêþò áìöéóâþôçóçò ôïõ óêáíäüëïõ ðïõ ôï ßäéï êáôáóêåýáóå, íá óôáèïýí üëïé ìáæß áðü üëåò ôéò ìïíýò êáé ìå åîåãåñôéêïýò ôüíïõò äßðëá óôïí «ìüñôõñá» Åöñáßì êáé äßðëá óôï ÂáôïðÝäé åíþ óôçí ðñþôç öüóç ôùí äéùãìþí, ôç öüóç ôçò ñþóéêçò Ýíï çò ìïýãêáò ïé ðåñéóóüôåñåò ìïíýò ðáñýäùóáí ôïí Åöñáßì êáé ôç ìïíþ óôá ëõóóáóìýíá ÌÌÅ ãéá çèéêü ðáíåëëáäéêü ëõíôóüñéóìá. Ôï ìüíï ðñüâëçìá óå áõôþí ôçí èïñõâþäç êáé åíôõðùóéáêþ óôñïöþ ôçò ðñáãìáôéêþò ñþóéêçò ðïëéôéêþò Þôáí üôé ç ãåíéêü ößëç ôïõ Ýèíïõò Ñùóßá åìöáíßæåôáé ü é ìüíï íá åßíáé ößëç ôïõ ðñüôõðïõ åèíéêïý êëýöôç êáé áðáôåþíá üðùò èåùñåßôáé áðü ôïí ðïëý êüóìï ï Åöñáßì, áëëü íá ôïí õðïóôçñßæåé ðñïêëçôéêü êáé ìüëéóôá ü é áðëü íá ôïí õðïóôçñßæåé áëëü íá åðåìâáßíåé ù- ìü óôá åóùôåñéêü ôçò þñáò ãéá íá ôïí á- ðåëåõèåñþóåé êáé ìüëéóôá íá óêáñþíåé êáé Ýíá äéåèíýò êßíçìá êáôáããåëßáò ôïõ åðßóçìïõ åëëçíéêïý êñüôïõò. ÁõôÞ ç óôüóç êüíåé ôç Ñùóßá áíôéðáèçôéêþ óôçí ìåãüëç ðëåéïøçößá ôïõ åëëçíéêïý ëáïý, éäéáßôåñá óôïõò äçìïêñüôåò êáé ðáôñéþôåò. ÁëëÜ áõôþ åßíáé ìéá áíáãêáßá áíôßöáóç ôçò ñþóéêçò ôáêôéêþò. Áí ðñþôá äéêáéùíüôáí ðïëéôéêü êáé çèéêü ï Åöñáßì óôï åóùôåñéêü ôüôå äýóêïëá èá ãéíüôáí ç äßùîç ôïõ Þ èá Þôáí ðïëý áäýíáìç ðïëéôéêü ãéáôß èá åíáíôéùíüôáí óå áõôþí ï åëëçíéêüò ëáüò. ¼- ìùò Ýôóé äåí èá êïøï ïëéáæüôáí ôï ãéï ¼ñïò, êáé ôï êõñéüôåñï äåí èá ìðïñïýóå íá ðáßîåé ç Ìüó á ôï ñüëï ôïõ ìïíáäéêïý ôïõ ðñïóôüôç êüíôñá êáé óôçí ßäéá ôçí ÅëëÜäá, äçëáäþ äåí èá ãéíüôáí åýêïëá ç øõ ïëïãéêþ ñùóïðïßçóç ôçò «êéâùôïý». Êáé áõôþ ç ñùóïðïßçóç åßíáé ôüóï óçìáíôéêþ ãéá ôïõò íåï éôëåñéêïýò ðïõ èá èõóéüæáí êüðïéåò ðñïóùñéíýò áðþëåéåò óôçí åëëçíéêþ êïéíþ ãíþìç ðïõ ïé ðñüêôïñýò ôïõò óôçí ÅëëÜäá îýñïõí ùò ôþñá ôüóï êáëü íá êáíáëéæüñïõí êáé íá åêôïíþíïõí. Ðùò Ýãéíå êáé îáöíéêü îåóðüèùóáí «áíôéñþóéêá» ôï øåõôïêêå êáé ï ÓÕÍ-ÓÕÑÉÆÁ ¹äç ãéá ôç ó åôéêþ ëýóç áõôïý ôïý ðñïâëþìáôïò Ý åé öñïíôßóåé ôï äéáêïììáôéêü óõíôïíéóôéêü êïñõöþò ôùí ñùóüäïõëùí. åé áöþóåé ôá ðéï ðéóôü êáé ðïëéôéêü ôá ðéï Ýìðåéñá óå ôïýìðåò ðïëéôéêü áðïóðüóìáôá ôùí óïóéáëéìðåñéáëéóôþí, ôï øåõôïêêå êáé ôïí ÓÕÍ íá åêöñüóïõí ðïëéôéêü áõôþ ôçí äõóáñýóêåéá þóôå íá ôçí åêôïíþóïõí ùñßò íá áõôïíïìçèåß ðïëéôéêü êüðïéï êïììüôé áõôþò ôçò ìüæáò êáé áñ ßæåé íá ðáßñíåé åðéêßíäõíåò á- íüðïäåò áðýíáíôé óôçí ìåãüëç ìáò ïñèüäïîç ößëç. ÌÜëéóôá ïé ñùóüäïõëïé ëéãüôåñï öïâïýíôáé ôïõò äçìïêñüôåò ðáôñéþôåò ãéá ìéá ôýôïéá óôüóç ãéáôß áõôïß Ýôóé êé áëëéþò äåí óõìðáèïýí ôçí ðïõôéíéêþ Ñùóßá ëüãù ôïõ ðåíôáöüíåñïõ êáôáðéåóôéêïý áñáêôþñá ôçò, éäßùò óôï åóùôåñéêü. Óôçí ïõóßá öïâïýíôáé üôé èá Üóïõí ôïõò åèíéêéóôýò ðïõ åßíáé ùò ôþñá ãåíéêü óôï ðëåõñü ôçò Ñùóßáò êáèþò áõôïß êõñßùò âëýðïõí óôç Ñùóßá ôï ìüíï áíôßâáñï óôç Äýóç ç ïðïßá áöïìïßùóå ôü á ðïëéôéóôéêü êáé öôþ õíå ïéêïíïìéêü ôç þñá ìáò. Áí ïé óïóéáëöáóßóôåò Üóïõí áõôïýò Üíåé üëï ôïõ ôïí áôìü ôï öáéïêüêêéíï ìýôùðï ôùí áíôéäõôéêþí áíôéìíçìïíéáêþí «áãáíáêôéóìýíùí». Ãé áõôïýò êáé ìüíï õðüñ åé ðñáãìáôéêü Ýíá ðïëéôéêü êåíü áõôþ ôç ìåôáâáôéêþ óôéãìþ, äçëáäþ þóðïõ íá ðåéóôåß ôï Ý- èíïò üôé ôï óêüíäáëï Âáôïðåäßïõ äåí õ- ðþñîå. Ãéáôß ôþñá ôï «ïñèüäïîï» êïëïôïýìðéêï ËÁÏÓ, ðïõ óõíþèùò åêöñüæåé áõôüí ôïí êüóìï êáèþò êáé ç ÍÄ ôïõ ÓáìáñÜ Ý ïõí áíáëüâåé áõôþ ôç óôéãìþ íá ãëýøïõí ëßãï Þ ðïëý (ðïëý ôï ËÁÏÓ) ôï ñþóéêï áöåíôéêü êáé íá âãüëïõí îåôóßðùôá Þ óõíåóôáëìýíá ôç íýá ãñáììþ ôïõ áèþïõ Åöñáßì, ôïí ïðïßï êüðïôå êáé áõôïß îýóêéæáí. Íá ãéáôß åìöáíßóôçêå îáöíéêü óáí ôï ðéï áíôéñþóéêï êüììá ôçò þñáò ôá ðéï ñùóüäïõëï ðïõ üìùò äïõëåýåé éäéáßôåñá ìýóá óôïõò åèíéêéóôýò, ôï øåõôïêêå, êáé êáôþããåéëå ôçí åðýìâáóç ôçò «éìðåñéáëéóôéêþò Ñùóßáò». Óå ðïëëïýò áõôü èá ðñïêüëåóå Ýêðëçîç, üìùò üóïé ðáñáêïëïõèïýí ôç ãñáììþ ôïõ øåõôïêêå îýñïõí üôé áõôü êáôáããýëëåé óôá ÝíôõðÜ ôïõ ìéá öïñü êüèå ôüóï ôï «ñþóéêï éìðåñéáëéóìü». Áõôüò äåí åßíáé ôüóï Ýíáò ôñüðïò ãéá íá îåêáñöùèåß óáí ñþóéêï ðñáêôïñåßï óôçí êïììáôéêþ âüóç ôïõ êáé óôï ëáü, áëëü åßíáé óýìöùíï ìå ôç ãñáììþ ôçò ßäéáò ôçò Ñùóßáò ðïõ åìöáíßæåé ìðñïóôü óôçí áíèñùðüôçôá äýï ðñüóùðá: ôï ðñüóùðï ôïõ áíôßðáëïõ ôçò Äýóçò ðïõ åßíáé ãéá ôçí ßäéá êáé ôïõò áðáíôá ïý ðñüêôïñýò ôçò ôï ðñüóùðï ôçò «ðáôñéùôéêþò Ñùóßáò» êáé ôï ðñüóùðï ôçò öéëéêþò ðñïò ôç Äýóç þñáò ðïõ ç «ðáôñéùôéêþ Ñùóßá» áðå èüíåôáé. Áõôü ôï äåýôåñï ðñüóùðï ïé «áíôéäõôéêïß áíôééìðåñéáëéóôýò» ðñüêôïñýò ôçò ôï ïíïìüæïõí «éìðåñéáëéóôéêþ Ñùóßá». ÉìðåñéáëéóôéêÞ ïíïìüæåé ôï øåõôïêêå ôç Ñùóßá ðïõ óýñíåôáé ðßóù áðü ôïõò äõôéêïýò éìðåñéáëéóôýò, ðïõ äçëáäþ óõìöùíåß ìå ôçí åîüíôùóç ôïõ ÊáíôÜöé, ðïõ óõìöùíåß ìå ôçí áìåñéêüíéêç åéóâïëþ óôï ÁöãáíéóôÜí, ðïõ õðïãñüöåé óôïí ÏÇÅ ôçí áìåñéêüíéêç êáôï Þ ôïõ É-

17 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 17 ñüê áí êáé ðñïçãïýìåíá êáôáäßêáóå ôçí åéóâïëþ óå áõôü. ¼ôáí üìùò ç Ñùóßá êáôáóöüæåé ôçí Ôóåôóåíßá êáé äéáìåëßæåé ôç Ãåùñãßá, üôáí êëåßíåé ôïõò áãùãïýò ðñïò ôç Äýóç, üôáí óôýëíåé ôá áåñïðëáíïöüñá ôçò óôç Ìåóüãåéï êáé óôþíåé óôçí ÊñÞôç ôïõò S-300, üôáí êüíåé ãõìíüóéá óå üëåò ôéò èüëáóóåò êáé ìüëéóôá êïíôü óå ùñéêü ýäáôá ìéêñþí ùñþí (âüñåéá èüëáóóá) êáé üôáí óôçñßæåé ôïõò åéñüôåñïõò óïóéáëöáóßóôåò ôçò ãçò äåí åßíáé éìðåñéáëéóôéêþ áëëü ðáôñéùôéêþ. Óôçí ðñáãìáôéêüôçôá áõôþ á- êñéâþò åßíáé ç êõñßùò éìðåñéáëéóôéêþ, ç óïóéáëéìðåñéáëéóôéêþ íåï éôëåñéêþ Ñùóßá. Ùò ôþñá ôï ñüëï ôïõ åêöñáóôþ ôçò ðñþôçò Ñùóßáò ôïí Ýðáéæå ï ÌåíôâÝíôåö, ôçò äåýôåñçò ï Ðïýôéí. Ôåëåõôáßá üìùò êáé ï Ðïýôéí åìöáíßæåôáé íá ðáßæåé üëï ðåñéóóüôåñï ôï ñüëï ôïõ äõôéêïý ìïíïðùëéóôþ áóôïý áöïý áðýíáíôß ôïõ óôþíåôáé üëï êáé ðåñéóóüôåñï Ýíá ìýôùðï ôùí áêüìá ðéï åðéèåôéêþí áíáôïëéêþí óïóéáëéìðåñéáëéóôþí öáéïêüêêéíùí, åèíéêïíáæéóôþí êáé «êïììïõíéóôþí» ôçò «äçìïêñáôéêþò» áíôéðïëßôåõóçò. Ôï øåõôïêêå äåí äéåõêñéíßæåé ðïéá é- ìðåñéáëéóôéêþ Ñùóßá êáôáããýëëåé ãéá ôï ÂáôïðÝäé, áëëü ï ÓÕÑÉÆÁ ôï êüíåé Ýììåóá üôáí ëýåé óôçí áíáêïßíùóþ ôïõ: «Ïé óêïðéìüôçôåò åßíáé åìöáíåßò êáé áöïñïýí ôçí åóùôåñéêþ ðïëéôéêþ êáôüóôáóç óôç Ñùóßá, áëëü êáé ôéò åðéäéþîåéò ôçò åîùôåñéêþò ðïëéôéêþò ôçò». Áõôü ôï áðüóðáóìá õ- ðïíïåß üôé Ý ïõìå ôçí åðýìâáóç óôá åóùôåñéêü ôçò ÅëëÜäáò ü é ôçò Ñùóßáò ãåíéêü áëëü ôçò áìöéóâçôïýìåíçò óôçí ßäéá ôç Ñùóßá åîïõóßáò ôïõ Ðïýôéí ðïõ êüíåé áõôþí ôçí åðýìâáóç ãéáôß ôü á âüëëåôáé áðü ôçí «ðáôñéùôéêþ áíôéðïëßôåõóç» ôùí ÍáâÜëíõ, ÆéïõãêÜíïö, Ìéñüíïö êáé Üëëùí íåïíáæß. Äåí åßíáé ôõ áßï üôé ç åðßóçìç êñáôéêþ áíáêïßíùóç ôçò Ñùóßáò, äçëáäþ áõôþ ôïõ ñþóéêïõ õðïõñãåßïõ åîùôåñéêþí Ýâáæå óôï êýíôñï ôçò ôá áíèñþðéíá äéêáéþìáôá, ðïõ åßíáé áêñéâþò ôï äõôéêïý ôýðïõ ðñüó çìá ôùí êïéíþí ùìþí éìðåñéáëéóôéêþí åðåìâüóåùí Ñùóßáò-ÇÐÁ ðáíôïý óôïí ôñßôï êüóìï, ðïõ âýâáéá åõíïïýí ðüíôá ôç Ñùóßá êáé ìüíï. Äåí åßíáé ôõ áßï åðßóçò üôé êáé ôï øåõôïêêå êáé ï ÓÕÍ-ÓÕÑÉÆÁ áöþíïõí ðñïò ôï ðáñüí óôï áðõñüâëçôï ôï Ðáôñéáñ åßï ÅËÓÔÁÔ óõíý åéá áðü ôç óåë. 15 Ìüó áò ðïõ åßíáé åðéêåöáëþò ôçò åêóôñáôåßáò õðýñ ôïõ Åöñáßì. Áõôü åêðñïóùðåß ôï ñþóéêï éìðåñéáëéóìü óôïí ðéï óôåíü åðéèåôéêü åèíïèñçóêåõôéêü ñáôóéóôéêü ðõñþíá ôçò åîùôåñéêþò ðïëéôéêþò ôïõ ðïõ åßíáé ç ðïëéôéêþ ôïõ «ïñèüäïîïõ ôüîïõ». ÅðåéäÞ êõñßùò áõôü ôï Ðáôñéáñ åßï åôïéìüæåôáé ôþñá íá áíáëüâåé ãéá ëïãáñéáóìü ôïõ ñþóéêïõ éìðåñéáëéóìïý ôçí å- îïõóßá óôï ãéï ¼ñïò, ãé áõôü Ýêáíå êáé ôçí ðéï åðéèåôéêþ áíáêïßíùóç å- íáíôßïí ôïõ åëëçíéêïý êñüôïõò êáé ôçò åëëçíéêþò äéêáéïóýíçò. Ï ðõñþíáò áõôþò ôçò áíáêïßíùóçò ü é ôõ áßá Þôáí «ðáôñéùôéêüò», äçëáäþ Ýëåãå üôé ç Äýóç êõíçãüåé ôïí Åöñáßì êáé ôï ãéï ¼ñïò ãéá íá ôõðþóåé ôçí ïñèïäïîßá ãåíéêü (äåò Üñèñï ãéá ôç óôüóç ôçò ÏÁÊÊÅ êáé ôçí üøéìç ñþóéêç ðñïóôáóßá). Áêüìá åéñüôåñá áõôü ôá êüììáôá - âáóéêïß êáôþãïñïé óôçí õðüèåóç Âáôïðåäßïõ - äåí õðïóôþñéîáí óôéò áíáêïéíþóåéò ôïõò ôá ðïñßóìáôá ôïõò, êáé äåí êáôüããåéëáí êáèüëïõ ôç Ìüó á óáí õðåñáóðéóôþ áðáôåþíùí êáé êáôá ñáóôþí äçìïóßïõ ñþìáôïò. Ìå áõôüí ôïí ôñüðï ðñïåôïéìüæïõí êáé áõôïß ôï Ýäáöïò ãéá ìßá åíäå üìåíç ìåëëïíôéêþ áèþùóç ôïõ Åöñáßì ðïõ èá ïöåßëåôáé âýâáéá ü é óôï üôé äåí õðüñ åé ôï Ýãêëçìá áëëü óôï üôé ôïí õðåñáóðßóôçêå ôï Êñåìëßíï. ÁëëÜ ðýñá áðü áõôýò ôïõ åßäïõò ôéò êïýöéåò êáôáããåëßåò óôç Ñùóßá åßíáé áñáêôçñéóôéêü ðùò åìöáíßæïíôáé äéüöïñá óåíüñéá ãéá ôçí åîþãçóç ôçò áíüìéîçò ôçò Ñùóßáò ðïõ áðïêñýðôïõí ôéò ðñáãìáôéêýò âëýøåéò ôçò üðùò ôï üôé ôï Êñåìëßíï åíåñãåß óáí ñþóéêç ìáößá êáé óõíåñãüæåôáé ìå ôïí Å- öñáßì ãéá íá ðüñåé ìåñßäéï áðü ôá «êëåììýíá». ¼ìùò ôüôå ç õðïóôþñéîç óôï ðñüóùðï ôïõ Åöñáßì èá åß å äïèåß áðü ôçí ðñþôç óôéãìþ êáé ü é ôñßá ñüíéá ìåôü. ¼óï ãéá ôá äýï ìåãüëá êüììáôá áõôü á- ðüíôçóáí ðñïò ôï ðáñüí óáí êõâýñíçóç ìå åîáéñåôéêü õðïôïíéêü ôñüðï. ÌÜëéóôá åíþ ïé ôçëåïñüóåéò ôþñá ðïõ ãñüöïõìå áõôü ôï óçìåßùìá ðáßæïõí ðïëý ôçí ðáñüãñáöï ðïõ ðåñéý åé ôçí öñüóç «äåí äå üìáóôå õðïäåßîåéò» ôçò áíáêïßíùóçò ôïõ åëëçíéêïý ÕÐÅÎ äåí áíáöýñïõí ôçí áìýóùò êüôù áðü áõôþí êáôáêëåßäá: «ÐáñáìÝíïõìå ðñïóçëùìýíïé óôç äéáñêþ åíßó õóç êáé åìâüèõíóç ôùí åëëçíï-ñùóéêþí ó Ýóåùí». φό. Αποκαλύψεις και καταγγελίες όπως αυτές που έκαναν οι δύο εισαγγελείς ενεργοποιούν αντιστάσεις και αφυπνίζουν συνειδήσεις. Η φασιστική επίθεση που δέχονται για τη συνεπή τους στάση είναι ένδειξη του τρόμου που καταλαμβάνει το διακομματικό καθεστώς κορυφής μπροστά στην απειλή της αποκάλυψης του δουλικού, εγκληματικού και προβοκατόρικου ρόλου του. Όλοι οι δημοκράτες πρέπει να καταγγείλουν τέτοιες φασιστικές μεθόδους φίμωσης και εξόντωσης όσων αντιστέκονται στα τσιράκια των νέων τσάρων. Και όλοι πρέπει να ζητήσουν να μπει στη φυλακή ο εγκληματίας προβοκάτορας Γ. Παπανδρέου και οι συνεργοί του για την πλαστογράφηση του ελλείμματος για να προκαλέσουν την χρεωκοπία της χώρας. Αλλά πρέπει να τιμωρηθούν πολιτικά όλοι αυτοί οι σάπιοι αρχηγοί κομμάτων που τώρα καλύπτουν με την ουσιαστικά αδιάφορη στάση τους το έ- γκλημα. Και δεν είναι μόνο αυτό που έχει έρθει τη φόρα. Είναι και το άλλο το τρομερό ότι ο ίδιος αυτός πρωθυπουργός -προβοκάτορας την ώρα που ζητούσε εκλογές και τις ψήφους του λαού φωνάζοντας ότι λεφτά υπάρχουν, έκανε συνεννοήσεις με το ΔΝΤ ζητώντας του στήριξη για τη χρεωκοπία που πρόβλεπε. Μόνο γι αυτό το τελευταίο ο Παπανδρέου θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή από τότε, που έκανε την αποκάλυψη γι αυτή τη συνεννόηση ο καθαιρεμένος με προβοκάτσια πρώην πρόεδρος του ΤΝΤ Στρος Καν. Κι όμως και γι αυτή τη συνειδητή ωμή εξαπάτηση του ελληνικού λαού ελάχιστα λόγο έκανε η αντιπολίτευση και τον άφησε εκεί ανέπαφο να κυβερνάει όπως τον αφήνει ήσυχο και τώρα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν έχουμε α- πλά προβοκάτορα πρωθυπουργό και τώρα αρχηγό της πλειοψηφίας της Βουλής και της πλειοψηφίας της κυβέρνησης. Έχουμε πολιτικό σύστημα προβοκατόρων φασιστών και, πάνω απ όλα πρακτόρων. Γι αυτό δεν φτάνει μια απλή δημοκρατική αλλαγή για να γλυτώσουμε από μια ατέλειωτη τραγωδία που έρχεται. Χρειάζεται μια πραγματική λαϊκή επανάσταση που θα φέρει τα πάνω κάτω μόνο και μόνο για να έχουμε απλά το δικαίωμα να ζήσουμε δημοκρατικά και έντιμα σε μια χώρα που θα ανήκει στον πληθυσμό της. Ç ÓÔÁÓÇ ÔÇÓ ÏÁÊÊÅ ÁÐÅÍÁÍÔÉ ÓÔÇ ÓÊÅÕÙÑÉÁ ÔÏÕ ÂÁÔÏÐÅÄÉÏÕ ÊÁÉ Ç ÏØÉÌÇ ÑÙÓÉÊÇ ÐÑÏÓÔÁÓÉÁ Åíþ ðïëëïß âãáßíïõí ðéá ìå èñüóïò êáé üøéìá íá õðïóôçñßîïõí üôé äåí õðþñîå óêüíäáëï ìüíç ç ÏÁÊÊÅ ìýóá óôçí õóôåñéêþ áôìüóöáéñá ôïõ 2008 õðïóôþñéîå áðü ôçí áñ Þ êüíôñá óôïõò ðüíôåò ôç èýóç üôé ç ÌïíÞ Âáôïðåäßïõ åß å äßêéï êáé üôé ç åðßèåóç åíáíôßïí ôçò éóïäõíáìïýóå ìå äþìåõóç êáé Þôáí öáóéóôéêþ! Σε εκτενές άρθρο μας μάλιστα στο φ.438 του Οκτώβρη του 2008 είχαμε καταγγείλει στη Νέα Ανατολή τη σοσιαλφασιστική δημαγωγία για την εκκλησιαστική περιουσία και στα ψέμματα για τη ζημιά του δημοσίου με τα εξής λόγια: «Δεν είναι τυχαίο το ότι το «σκάνδαλο» της μονής Βατοπεδίου ξέσπασε με τη μεγαλύτερη ένταση αυτή την περίοδο που ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει αρχίσει να υποχωρεί στις πιέσεις της πουτινικής Ρωσίας και έχει δεσμευτεί στο Κίεβο να διαπραγματευτεί συνολικά τις απαιτήσεις του Πατριαρχείου Μόσχας. Το «σκάνδαλο» του Βατοπεδίου κατασκευάστηκε καταρχάς α- πό το πεντακομματικό καθεστώς για να υπονομεύσει την επιρροή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον ορθόδοξο κόσμο, αφού η μονή Βατοπεδίου είναι το πιο σημαντικό στήριγμα του Οικουμενικού Πατριάρχη στο Άγιο όρος και ίσως σε όλη την Ελλάδα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η Ρωσία του Πούτιν και ο ίδιος ο Πούτιν επικεντρώνουν την προσπάθειά τους να βάλουν πόδι στο Άγιο Όρος ελέγχοντας πρώτα και κύρια τη Μονή Βατοπεδίου, που εδώ και καιρό αντιστέκεται σε αυτά τα σχέδια. Παράλληλα, αλλά μόνο καθ οδόν της εξέλιξής του, το «σκάνδαλο» Βατοπεδίου χρησιμοποιήθηκε για να εκκαθαριστούν ή να αχρηστευτούν πολιτικά εν ενεργεία και πρώην πολιτικά στελέχη. Πρώτη φορά, αποχαλινωμένο όσο ποτέ άλλοτε το πεντακομματικό καθεστώς εκκαθαρίζει μαζικά κορυφαία κυβερνητικά στελέχη που αντιστέκονται συνειδητά ή ασυνείδητα στην καραμανλική πολιτική υποταγής στην πουτινική Ρωσία»... «Το μεγάλο πολιτικό ζήτημα με τη μονή Βατοπεδίου δεν είναι ούτε η απόδοση α- πό το κράτος των περιοχών της Βιστωνίδας στη μονή ούτε -στη συνέχεια- οι ανταλλαγές αυτών των περιοχών με ακίνητα του Δημοσίου, γιατί τίποτα απ όλα αυτά δεν αποδείχτηκε ως τώρα ότι έγινε παράνομα. Το αληθινό σκάνδαλο μέχρι στιγμής είναι εντελώς πολιτικό και είναι, ακριβώς α- ντίστροφα, η ακύρωση από το καθεστώς των νόμιμων δικαιωμάτων της μονής Βατοπεδίου, δηλαδή η φασιστικού τύπου δήμευση. Αν η ακύρωση στηριζόταν σε μια νόμιμη ακύρωση όλης της εκκλησιαστικής περιουσίας που έχει φεουδαρχική προέλευση, αυτή θα ήταν μια δημοκρατική πράξη. Όμως αυτό που γίνεται τώρα είναι η καταπάτηση κάθε αστικής νομιμότητας στο όνομα του «ηθικά σωστού». Το πεντακομματικό φασιστικό «κίνημα ηθικής» και τα επιστρατευμένα για την περίπτωση ΜΜΕ απαγορεύουν μόνο στην αντίπαλή τους μονή Βατοπεδίου να κάνει επιχειρήσεις και όχι στην υπόλοιπη εκκλησία Αν ήθελε το κράτος και τα κόμματα να κάνουν έστω τώρα μια όψιμη δημοκρατική μεταρρύθμιση και να κατασχέσουν την φεουδαρχικής προέλευσης εκκλησιαστική περιουσία, θα έπρεπε να το κάνουν για όλην ανεξαίρετα την εκκλησιαστική περιουσία αυτής της φύσης και όχι επιλεκτικά σε μία ή σε δυο περιπτώσεις, όπως αυτό συμφέρει σε ειδικές μερίδες της Εκκλησίας, της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. Αν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ψευτοαριστερά και οι φασίστες του ΛΑΟΣ ήθελαν να δημεύσουν τη φεουδαρχικής προέλευσης εκκλησιαστική πε- ριουσία, θα έπρεπε να προτείνουν και να περάσουν ένα νόμο γι αυτό, που σημαίνει ότι θα έπρεπε όλοι αυτοί μαζί να α- ναλάβουν να συγκρουστούν μετωπικά και για χρόνια με όλη την Εκκλησία και το στρατό των πιστών που την ακολουθούν. Μόνο αν υπήρχε ένα τέτοιο κίνημα και έ- νας τέτοιος νόμος θα είχαν το δικαίωμα οι όψιμοι αυτοί και επιλεκτικοί δήθεν αντικληρικαλιστές να ζητάνε απαλλοτρίωση της λίμνης υπέρ του Κράτους» Όμως έναν τέτοιο νόμο δεν τον θέλησε ποτέ κανένα α- πό τα δύο μεγάλα κόμματα και δεν τον προτείνει, βέβαια, ο θεομπαίχτικος ΛΑΟΣ. Ε- πίσης το ψευτοκκε και ο ΣΥΝ πετάνε περιστασιακά, όπως τώρα, μερικά πυροτεχνήματα περί δήμευσης ορισμένων κομματιών της εκκλησιαστικής περιουσίας, για να απειλούν την εκκλησιαστική ηγεσία, ό- ταν αυτή αυθαδιάζει στη Μόσχα, ή τα αμολάνε σαν αριστερή δημαγωγία για να την καταναλώνει η βάση τους, που είναι γενικά αντικληρικαλιστική (αλλά όχι άθεη, σε γενικές γραμμές). Όταν όμως πρόκειται για τη συγκεκριμένη εκκλησιαστική πολιτική, ξέρουν και ο ΣΥΝ και το ψευτοκκε να υποβάλλουν τα σέβη τους και το θαυμασμό τους στην πιο σκοταδιστική και πιο φεουδαρχική πτέρυγα της Εκκλησίας, που ως πριν λίγο εκφραζόταν από το ρωσόδουλο και φασίστα Χριστόδουλο. Το ίδιο και ο Παπανδρέου, που δήλωσε τελευταία σε συνέντευξή του ότι είναι υπέρ του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος για να αποπροσανατολίσει το λαό, καθώς άλλο είναι το ζήτημα του διαχωρισμού Εκκλησίας-κράτους και άλλο το ζήτημα της δήμευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας φεουδαρχικής προέλευσης. Όλοι αυτοί οι δημαγωγοί είναι στην πράξη υπέρ του αναπαλλοτρίωτου της εκκλησιαστικής περιουσίας που ισχύει και σήμερα. Αν δεν ήταν, θα είχαν προ πολλού κάνει έντονη και διαρκή φασαρία γι αυτό το ζήτημα. Το ίδιο υποκριτές είναι όταν μιλάνε για διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας. Πρόκειται στην πραγματικότητα για οπαδούς μιας Εκκλησίας που θα ανήκει στο κράτος και στο κομματικό-μισοφεουδαρχικό σύστημα εξουσίας που οι ίδιοι έ- χουν οικοδομήσει εδώ και τριάντα χρόνια. Ο σοσιαλφασισμός δε θέλει την εκκλησία χωρισμένη από το κράτος, γιατί ο έλεγχος του κράτους θα του εξασφαλίσει αυτόματα και σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο και της Εκκλησίας. Όσο λοιπόν θα είναι αναπαλλοτρίωτη η φεουδαρχικής προέλευσης περιουσία της Εκκλησίας, αυτό θα σημαίνει ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας της Εκκλησίας που αναγνωρίζει το ελληνικό κράτος θα είναι τα φεουδαρχικά χρυσόβουλλα και τα οθωμανικά φιρμάνια και βεράτια. Όταν με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους δε λύθηκε το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας υ- πέρ του επαναστατικού αστικού δημοκρατισμού, δεν έμειναν παρά να αναγνωρίζονται αυτοί οι τίτλοι. Γι αυτό το λόγο και οι βιβλιοθήκες του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι κατά κάποιο τρόπο και ένα αναγνωρισμένο από το ελληνικό κράτος υποθηκοφυλακείο της εκκλησίας. óõíý åéá óôç óåë. 18

18 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 18 Ç ÓÔÁÓÇ ÔÇÓ ÏÁÊÊÅ ÁÐÅÍÁÍÔÉ ÓÔÇ ÓÊÅÕÙÑÉÁ ÔÏÕ ÂÁÔÏÐÅÄÉÏÕ ÊÁÉ Ç ÏØÉÌÇ ÑÙÓÉÊÇ ÐÑÏÓÔÁÓÉÁ óõíý åéá áðü ôç óåë. 17 Οι υποκριτές σοσιαλφασίστες λοιπόν, ε- νώ δεν έχουν κάνει ποτέ ένα δημοκρατικό αγώνα εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης, κοροϊδεύουν τώρα και απορρίπτουν τους τίτλους της ιδιοκτησίας του Βατοπεδίου, που πηγάζουν από τα χρυσόβουλλα, τα φιρμάνια και τα βεράτια. Αυτό το κάνουν όχι για να συσπειρώνουν τη δίκαιη λαϊκή απέχθεια για όλο το προνομιούχο εκκλησιαστικό κεφάλαιο, αλλά για να την οργανώνουν επιλεκτικά ενάντια στη μονή του Βατοπεδίου και στις επόμενες εχθρικές μονές, μητροπόλεις και εκκλησίες που θα βάλουν ή έ- χουν ήδη βάλει στο στόχο, όπως τη μονή Τοπλού, που όχι τυχαία επίσης ανήκει στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κων/λης»......«Ισχυρίζονται ότι η αξία που σχηματίστηκε από την κομπίνα της υποτίμησης των κρατικών ακινήτων και της υπερτίμησης των περιοχών της Βιστωνίδας που ανταλλάχτηκαν είναι τεράστια. Όμως το συνολικό ύψος της υπεραξίας αυτής δεν ανακοινώθηκε ποτέ από οποιοδήποτε κόμμα και οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης, για να ε- κτιμηθεί αυτή η απόκλισή του από τη μέση αξία των ανταλλαγών ακινήτων, την ώρα που όλα τα κόμματα και τα ΜΜΕ έχουν α- πόλυτη πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία. Αυτό το έκανε μόνο η μονή Βατοπεδίου α- θροίζοντας τα ποσά των εκτιμήσεων των κρατικών υπηρεσιών. Αυτό επίσης δεν έ- γινε ούτε και στη συζήτηση στη Βουλή, πέρα από τους επιλεκτικούς ισχυρισμούς του φασιστικού ΛΑΟΣ για δύο περιπτώσεις α- νταλλαγών αυτών των ακινήτων. Ούτε και προέκυψε ποτέ κανένα συγκεκριμένο στοιχείο σε βάρος των υπό καρατόμηση υ- πουργών. Όπως είναι γνωστό, οι υποθέσεις των ανταλλαγών της Βιστωνίδας με τα κρατικά ακίνητα πέρασαν από την ομόφωνη έ- γκριση δεκάδων πολυάριθμων επιτροπών και υπηρεσιακών παραγόντων, που η συνεννόηση μεταξύ τους είναι προφανώς α- δύνατη. Δεν είναι δυνατές σήμερα συνομωσίες που μπορούν να ενοποιήσουν μια διάσπαρτη και πολύ ευθυνόφοβη υπαλληλία, ώστε, πρώτον, να δεχτεί να εξαπατήσει τόσο συλλογικά το κράτος, και δεύτερον, να μπορεί να υποταχτεί σύσσωμη ό- χι μόνο σε μία κυβέρνηση και σε έναν-δύο υπουργούς που έκαναν απάτες, αλλά σε δύο κυβερνήσεις και σε πάνω από 5 υ- πουργούς για χάρη μίας και μόνο μονής. Από την άλλη, τι είδους ηλίθιοι ήταν αυτοί οι 5 υπουργοί, οι τόσο μακρινοί μεταξύ τους στο χρόνο και τόσο αντίθετοι στην κομματική ένταξη, ώστε να επιβάλουν σε μια τόσο μεγάλη σειρά από υπαλλήλους ρουτίνας και δικαστές τις άνομες θελήσεις τους ακόμα και με εξαγορά; Τις 13 αυτές συλλογικές αποφάσεις ανώτερων και ανώτατων υπαλλήλων, που χρονολογούνται α- πό το 1994, τις αναφέρει αναλυτικά στην επιστολή του ο Εφραίμ προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό, υποστηρίζοντας σωστά το αυτονόητο: πώς είναι δυνατό να βρίσκονται στο κόλπο τόσοι άνθρωποι;» Πολύ αργότερα όταν άρχισε ο εναγκαλισμός της Μόσχας στον Εφραίμ σε άλλο άρθρο μας για το Βατοπέδι στο φ. 460 (Σεπτέμβριος 2010) γράφαμε ότι: <<Η σύμπλευση Εφραίμ και Πατριαρχείου Μόσχας ήταν ο πρώτος στόχος του καθεστώτος όταν δημιούργησε το υποτιθέμενο σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Να θυμίσουμε ότι στη μονή αυτή βρίσκεται η σκήτη του Αγίου Ανδρέα στην οποία η Ρωσία του Πούτιν έχει εγείρει έντονα αξιώσεις γιατί είχε κατασκευαστεί με χρήματα του τσάρου και κατοικούσαν σ αυτή ρώσοι μοναχοί. Η είσοδος της Ρωσίας στη σκήτη του Αγίου Ανδρέα και από εκεί στο Βατοπέδι που είναι η καρδιά όλου του Αγίου Όρους είναι το μεγαλύτερο βήμα του σοσιαλιμπεριαλισμού για να ελέγξει πολιτικά και θρησκευτικά αυτήν την περιοχή που θεωρείται η κιβωτός της Ορθοδοξίας. Αυτός ο έ- λεγχος σημαίνει τελικά κυριαρχία του πατριαρχείου της Μόσχας, δηλαδή της Ρωσίας πάνω στο Φανάρι, δηλαδή πάνω στην παγκόσμια ορθοδοξία. Ο Εφραίμ πιστός ως πριν το σκάνδαλο στο Φανάρι και στο Βαρθολομαίο έγινε μετά τόσο ευάλωτος πολιτικά, ηθικά και ίσως και ποινικά ώστε εύκολα έπεσε στα δίχτυα «προστασίας» των εκβιαστών του Κρεμλίνου. Να γιατί τώρα δείχνει κατανόηση ο Εφραίμ στις αξιώσεις της Ρωσίας. Γι αυτό τώρα ξαφνικά α- νακαλύπτεται ότι το σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι μη σκάνδαλο ώστε να μπορεί αυτός να είναι ο οικοδεσπότης του Πούτιν στη μελλοντική επίσκεψή του στο Άγιο Ό- ρος». Η ορθότητα και εκείνων των τoποθετήσεων αποδεικνύεται σήμερα. Πως ο Εφραίμ σπρώχτηκε στη μέγγενη του Κρεμλίνου Ο Εφραίμ πιάστηκε από το «φιλικό» χέρι της Μόσχας όταν του φόρτωσαν ένα σωρό ασύστατες κατηγορίες, με ένα συντριπτικό πολιτικό κλίμα εναντίον του που οι ίδιοι-με πρώτο τον προβοκάτορα της Κα- ΓκεΜπε Συνασπισμό- κατασκεύασαν και με τον Βαρθολομαίο να παίρνει λόγω αυτής της πελώριας πολιτικής πίεσης αποστάσεις από την πιο φιλική του μονή και τον ηγούμενό της. Το πρώτο βήμα του Ε- φραίμ ήταν η συνάντηση του με τον Μεντβέντεφ, ως πρόεδρου της Ρωσίας στο τέλος Μαΐου του Το ίδιο διάστημα άρχισαν να πέφτουν οι τόνοι στην υπόθεση Βατοπεδίου για το ρόλο της μονής. Τότε περίπου ήρθε και στη δημοσιότητα μία ε- κτίμηση του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών που έγινε το 2009 καθώς και τα πορίσματα ορκωτών λογιστών και διεθνών οίκων α- πό τα οποία δεν προκύπτει καμία υποτιμολόγηση, ή υπερτιμολόγηση της δημόσιας περιουσίας. Αυτά δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν. Σύμφωνα με το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Σκάϊ τα βασικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη Βουλή για υπερεκτιμήσεις και υποεκτιμήσεις προήλθαν από μία δικηγόρο Στ. Σωτηροπούλου εναντίον της οποίας ασκήθηκε κακουργηματική δίωξη το 2011 γιατί χρησιμοποίησε την υπόθεση του Βατοπεδίου, αναλαμβάνοντας απαιτήσεις α- κτημόνων της περιοχής, μαζί με τον σύζυγο της δικηγόρο για να εκβιάσει εταιρεία που θα αγόραζε ακίνητα από τη μονή Βατοπεδίου και να αποκτήσει χρηματικά οφέλη!!! Παρόλα αυτά οι ανακρίσεις για την υπόθεση του Βατοπεδίου συνεχίστηκαν και το κατασκευασμένο σκάνδαλο παρόλο που κατέπεσε παταγωδώς συνέχισε να θεωρείται σκάνδαλο από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Οι Αρσένιος και Εφραίμ α- φέθηκαν να κληθούν για απολογία τελευταίοι. Ο Αρσένιος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μετά την απολογία του. Αλλά για τον Εφραίμ είναι προφανές ότι υπήρξε μεθόδευση η απολογία του να ακολουθήσει το ταξίδι του στη Ρωσία σαν αντιπρόσωπου της μονής. Σε αυτό το υπό πίεση ταξίδι ο Ε- φραίμ έκανε δεκτή τη πρόσκληση της Ρωσίας για μεταφορά της Αγίας Ζώνης της Παναγίας σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας για προσκύνημα στο τέλος Νοεμβρίου. Μάλιστα η επίσκεψη αυτή έγινε τμήμα της προεκλογικής εκστρατείας του Πούτιν που σε συνάντηση του με τον Εφραίμ δήλωσε : «Η μεταφορά της Α- γίας Ζώνης στη Ρωσία επιβεβαιώνει τη σύνδεση που υπήρχε ανέκαθεν και υπάρχει και σήμερα, μεταξύ Ρωσίας και Αγίου Όρους Οι σχέσεις της Ρωσίας με το Ά- γιο Όρος είναι αιώνες τώρα». Ο Εφραίμ απάντησε στον Πούτιν ότι «Όλο το Άγιον Όρος σας αγαπά κ. Πρωθυπουργέ» (!!!) ( Ο Πούτιν αναφέρθηκε και στο ταξίδι που του κανόνισε ο Καραμανλής στο Άγιο Όρος το Και τότε συναντήθηκε με τον Εφραίμ, αλλά τότε ο Εφραίμ δεν ήταν διατεθειμένος να ικανοποιήσει τις ρώσικες αξιώσεις. Ο Πούτιν τώρα ετοιμάζει το επόμενο ταξίδι του από το οποίο σίγουρα δεν θα θέλει να ξαναφύγει με άδεια χέρια. Ο Εφραίμ έχει τεράστια ηθική και πολιτική ευθύνη για το ότι γλοιωδώς ανοίγει τώρα την πόρτα του Άγιου Όρος στους ρώσους νεοναζί ακολουθώντας τα βήματα κάθε δοσιλογικής παράδοσης της ελληνικής άρχουσας τάξης. Χάρη στον Εφραίμ το Κρεμλίνο εμφανίζεται σήμερα σαν υπερασπιστής της θρησκευτικής ορθόδοξης ε- ξουσίας, απέναντι στην πολιτική εξουσία που υποτίθεται ότι ενεργεί δολίως κατ ε- ντολήν της άθεης ή αλλόθρησκης Δύσης. Η ελληνική εκκλησία που έχει γίνει πλέον ολοκληρωτικά αντισημιτική και αντιευρωπαϊκή με τη σιωπή της αποδέχεται το ρόλο του υποτακτικού Κρεμλίνου. Αλλά για να ολοκληρωθεί η προβοκάτσια και να υποταχθεί όχι μόνο Εφραίμ αλλά όλο το Άγιο Όρος στη Ρωσία, ξαφνικά η πολιτικά ελεγχόμενη πια σήμερα ελληνική δικαιοσύνη που είχε δώσει την άνεση στον Εφραίμ να κάνει τα ταξίδια του στη Μόσχα και να συνεχίζει αδιατάρακτα τη διαβίωση του στο Άγιο Όρος σαν ηγούμενος, αποφάσισε την προφυλάκιση του. Ε- ξίσου ξαφνικά, ο Εφραίμ από ένα πρόσωπο απολύτως διεφθαρμένο και επιλήψιμο μετατρέπεται σε μάρτυρα και ήρωα της παγκόσμιας ορθοδοξίας. Αυτό μεθοδεύτηκε ως εξής: Πως το πατριαρχείο Μόσχας «υπερασπίζεται» όψιμα την τιμή του Αγίου Όρους και η στάση της ελληνικής άρχουσας τάξης Αμέσως μετά την απόφαση για την προφυλάκιση του Εφραίμ, το ρώσικο Ίδρυμα του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, γνωστό ως ένας από τους ισχυρότερους παράγοντες του Κρεμλίνου και σαν τμήμα του περιβάλλοντος Πούτιν, με μια ωμή ε- πέμβαση στα εσωτερικά του ελληνικού κράτους κατηγόρησε την «ελληνική διοίκηση» ότι δρα κατ εντολή της Δύσης ενάντια στις αρχές «οργάνωσης της πνευματικής ζωής» που «έχουν κατοχυρωθεί στο ελληνικό Σύνταγμα» (!!!) ( 24/ 12/2011).Ταυτόχρονα πηγές του πατριαρχείου Μόσχας μιλούσαν για «πρωτοφανή αγριότητα» κατά του Εφραίμ, ενώ ο εκπρόσωπος του πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου δήλωσε για τον Εφραίμ ότι «είναι α- πίθανο να υπάρξουν κάποια δείγματα πως έπραξε όσα τον κατηγορούν» και ότι ελπίζει να μην υπάρχει στο δικαστήριο που θα τον δικάσει «αντιχριστιανική διαπλοκή». Αυτό το ρόλο του προστάτη της ελληνικής ορθοδοξίας δεν θα μπορούσε να τον παίξει η πουτινική Ρωσία χωρίς τη μεθοδευμένη όπως όλα δείχνουν προφυλάκιση του Εφραίμ. Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως το Άγιο Όρος ανταποκρίθηκε στο ρώσικο προσκλητήριο μάχης που δήθεν εξαπέλυσε η Δύση μέσω της ελληνικής διοίκησης κατά των «ιερών και οσίων». Δηλαδή η πρώτη δίωξη του Εφραίμ με την δημιουργία του σκανδάλου πριν 4 χρόνια έστειλε τον ως τότε πατριαρχικό (εννοούμε του πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης) και γενικά δυτικόφιλο Εφραίμ στην αγκαλιά της νεοναζιστικής Ρωσίας. Η σημερινή δίωξή του όπου πια σχεδόν κανείς δεν υποστηρίζει με ένταση στην Ελλάδα στέλνει όλη τη μονή Βατοπεδίου και όλο το Άγιο όρος στην αγκαλιά της ρώσικης διπλωματίας και τα μετατρέπει από πατριαρχικούς θεσμούς σε ρώσικους ναζιστικούς προμαχώνες στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Δηλαδή το Άγιο όρος γίνεται πολιτικά πιο αντιδραστικό από όσο ως τώρα ήταν ιδεολογικά. Γιατί πολλοί κυνηγήθηκαν σε αυτή τη χώρα από το φαιοκόκκινο καθεστώς αλλά δεν γίνανε τσιράκια της νεοναζιστικής Ρωσίας σαν τον Εφραίμ και τους άλλους καλογήρους εκεί όλων των μονών που τολμάνε τώρα και δίνουν πλήρη στήριξη στον Εφραίμ μόνο και μόνο ε- πειδή έχουν τη στήριξη της Ρωσίας, του ΛΑΟΣ, του ΣΚΑΙ κλπ αλλά που δεν του την έδιναν όταν το καθεστώς χτυπούσε τον Εφραίμ σαν χταπόδι επί χρόνια. Να πως έγινε και το βράδυ της Δευτέρας 27 Δεκέμβρη, η Ιερά Κοινότητα (το Διοικητικό Συμβούλιο του Αγίου Όρους που σχηματίζεται από τους αντιπροσώπους των 20 μονών του Αγίου Όρους) πήγε στη μονή του Βατοπαιδίου και παρέδωσε μια επιστολή υποστήριξης στην αδελφότητα της μονής και στον ηγούμενο της Εφραίμ. Σύμφωνα με τη σχετική αναφορά στην ιστοσελίδα του «Συλλόγου Φίλων Μονής Βατοπαιδίου» ( αυτό «ήταν ένα ιστορικό γεγονός» αφού «για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η Ιερά Κοινότητα συναντά μια αδελφότητα στην ίδια της την μονή με τέτοιο τρόπο». Δηλαδή ο Πούτιν ένωσε όλο το Άγιο Όρος υπό την προστασία του. Αυτό σημαίνει...επαναστατικός πατριωτικός χαρακτήρας της ελληνικής εκκλησίας. Στη συνέχεια η Ιερά Κοινότητα υπέβαλε μία επιστολή στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε, στην οποία ζητάει να μην γίνει προφυλάκιση και εμφανίζεται σαν εγγυήτρια για την παραμονή του Εφραίμ στην μονή σε περίπτωση που αυτό το αίτημα γίνει δεκτό. Την Τρίτη το πρωί οι μοναχοί έκαναν παράκληση και πήραν την ευλογία του Ε- φραίμ συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών που ήταν να τον συνοδεύσουν (!!!) που ήταν «εντελώς συγκλονισμένοι» και «μερικοί από αυτούς ακόμα έκλαιγαν» Τα περισσότερα κανάλια και τα ραδιόφωνα έχουν αιφνιδίως συγκλονιστεί από το «ιερό δράμα» του ίδιου ανθρώπου που τα ίδια πριν λίγους μήνες και επί χρόνια ανελέητα και με λυσσαλέο πάθος κατασπάραζαν. Αυτός είναι ο σιχαμερός χαρακτήρας όλης της ελληνικής αστικής τάξης. Σε λίγο θα είναι πάλι όλοι μαζί σε θέση να λιντσάρουν τους «ξενοκίνητους», «δυτικόφιλους», «γερμανόφιλους» διώκτες του, αν συνεχίσουν κάποιοι από πεποίθηση να μιλάνε για σκάνδαλο. Για να μην χαθούν και αυτοί πολιτικά ωστόσο και μείνουν χωρίς καθοδήγηση από τη νέα εθνική μάνα Ρωσία όλο και κάποιος Συνασπισμός θα μένει για να μιλάει για σκάνδαλο. Αυτό που προέχει σήμερα είναι να καταγγελθεί η επέμβαση του Κρεμλίνου αλλά και να αποκαλυφθούν οι μηχανορραφίες των ντόπιων υποτακτικών του που με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου άνοιξαν το δρόμο στο ρώσικο ιμπεριαλισμό.

19 ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ Óåëßäá 19 ÔÏ ÉÑÁÊ ÓÔÁ ÐÑÏÈÕÑÁ ÔÏÕ ÌÅÃÁËÏÕ ÖÁÓÉÓÌÏÕ ÊÁÉ ÔÏÕ ÅÌÖÕËÉÏÕ Ôá áìåñéêáíéêü óôñáôåýìáôá Ý ïõí ìüëéò åãêáôáëåßøåé ôï ÉñÜê, áöþíïíôáò ðßóù ôïõò ìéá þñá äéáéñåìýíç áðü âáèý óå ôáñéóôéêü èñçóêåõôéêü ìßóïò. Óôçí ðñáãìáôéêüôçôá üìùò, ðßóù áðü áõôþ ôç óýãêñïõóç êñýâåôáé ôï æþôçìá ôïõ ðïëéôéêïý ðñïóáíáôïëéóìïý ôçò þñáò: áí äçëáäþ áõôþ èá áêïëïõèþóåé ìßá ãåíéêü áíåîüñôçôç êáé öéëåéñçíéêþ ðïñåßá Þ èá õðïôá ôåß óôïí åðéèåôéêü éôëåñéêü Üîïíá Ìüó áò-ðåêßíïõ- Ôå åñüíçò. ÌÝ ñé óôéãìþò ïé ïðáäïß ôçò äåýôåñçò ãñáììþò âñßóêïíôáé óå óõíôñéðôéêü ðëåïíåêôéêþ èýóç êáèþò åîáéôßáò ôçò áìåñéêáíéêþò åðýìâáóçò êáé åéäéêü ìå ôç âïþèåéá ôçò ðñïåäñßáò Êëßíôïí óþìåñá åëýã ïõí èýóåéò êëåéäéü ìýóá óôïí êñáôéêü ìç áíéóìü êáé áðïëáìâüíïõí ðåëþñéá äéðëùìáôéêþ óôþñéîç áðü ôï ãåéôïíéêü ÉñÜí, êüôé ðïõ ôïõò åðéôñýðåé íá åîáðïëýïõí áõôþ ôç óôéãìþ Ýíá ðñùôïöáíýò ðïãêñüì óôïõò áíôéðüëïõò ôïõò. ÁõôÞ åßíáé ç öáóéóôéêþ ãñáììþ ôïõ óéßôç ðñùèõðïõñãïý Ìáëßêé, ðïõ çãåßôáé ìßáò êõâýñíçóçò óõíáóðéóìïý êáé ï ïðïßïò Ýêáíå ôá ðüíôá ðñïêåéìýíïõ íá áðïêôþóåé ôïí Ýëåã ï ôùí äýï êñßóéìùí õðïõñãåßùí ìõíáò êáé Åóùôåñéêþí áñíïýìåíïò íá åöáñìüóåé ôç óõìöùíßá ôïõ 2010 ðïõ Ýäéíå óôï óïõíéôéêü ìðëïê åîïõóßáò ìåñßäéï áõôïý ôïõ åëýã ïõ. ôóé óþìåñá åðéêñáôåß óôéò äõíüìåéò áóöáëåßáò ç å èñüôçôá áðýíáíôé óôïõò óïõíßôåò êáé ç äéáöèïñü åíþ ï óôñáôüò Ý åé ïõóéáóôéêü ìåôáôñáðåß óå Ýíá óõíïíèýëåõìá áðü óééôéêýò ðïëéôïöõëáêýò ðïõ êñáäáßíïõí ôéò äéêýò ôïõò óçìáßåò áíôß ôçò éñáêéíþò (âë. Íéïõ Ãéïñê ÔÜéìò, 28/12). Áõôü âýâáéá äåí åìðïäßæåé óå ôßðïôá ôïí áäßóôá ôï êáé éíôñéãêáäüñï ðñùèõðïõñãü íá åðéêáëåßôáé ôçí åèíéêþ åíüôçôá, áðåéëþíôáò ìå «ðïôáìïýò áßìáôïò» ôéò åðáñ ßåò ðïõ æçôïýí Ýíá óõíôáãìáôéêü ðñïâëåðüìåíï êáèåóôþò çìéáõôïíïìßáò, óáí áõôü ðïõ áßñåé Þäç ç åðáñ ßá ôïõ ÊïõñäéóôÜí. Ðñüêåéôáé ãéá ðåñéï Ýò óôéò ïðïßåò õðåñôåñåß ç óïõíéôéêþ ìåéïíüôçôá êáé ôï áßôçìá ôçò áõôïíïìßáò ëåéôïõñãåß ìüëëïí åäþ óáí ìéá ðñü åéñç ãñáììþ Üìõíáò áðýíáíôé óôï åðé- åéñïýìåíï ðïãêñüì. ¼ìùò ïé öéëï-éñáíïß öáóßóôåò êáôüöåñáí íá ôï ñçóéìïðïéþóïõí óáí ðñüó çìá ãéá ôçí Üóêçóç äéþîåùí óå âüñïò ôùí ðïëéôéêþí ôïõò áíôéðüëùí. Ôï ßäéï Ýêáíáí ìå ôéò äïëïöïíéêýò íáæéóôéêýò óõììïñßåò ôçò óïõíßôéêçò Áë ÊÜéíôá, ïé ïðïßåò, ðüíù óôçí þñá, äõíüìùóáí ôéò ðñïâïêáôüñéêåò åðéèýóåéò ôïõò êáôü áìü ùí óééôþí, óõìâüëëïíôáò áðïöáóéóôéêü óôçí üîõíóç áõôþò ôçò áíôßèåóçò. Ôá ãåãïíüôá ëýíå üôé óôéò 15/12, áêïëïõèþíôáò ôï ðáñüäåéãìá Üëëùí äýï êõâåñíåßùí, ôï åðáñ éáêü óõìâïýëéï ôçò ÍôéãéÜëá áíáêþñõîå ôçí åðáñ ßá çìéáõôüíïìç, ìå âüóç ôï Üñèñï 119 ôïõ éñáêéíïý óõíôüãìáôïò êáé ìå ôçí õðïóôþñéîç ôïõ óïõíéôéêïý êáé êïõñäéêïý óôïé åßïõ. ÁìÝóùò ïé éóëáìïöáóßóôåò ïñãüíùóáí êéíçôïðïßçóç 1000 áôüìùí ìå óôü ï ôçí ôñïìïêñüôçóç ôùí óïõíéôþí. ÅéóÝâáëáí óôï åðáñ éáêü ìýãáñï áíáãêüæïíôáò ôá ìýëç ôïõ óõìâïõëßïõ íá åãêáôáëåßøïõí ôçí ðüëç êáé ôïõò êïýñäïõò óõìâïýëïõò íá Üñïõí ôçí õðïóôþñéîþ ôïõò óôï ó Ýäéï áõôïíüìçóçò. Ç óýãêñïõóç ðñïóýëáâå íýá ðïéüôçôá óôéò 19/12, ôçí åðïìýíç äçë. ôçò áðï þñçóçò ôïõ ôåëåõôáßïõ áìåñéêáíïý óôñáôéþôç áðü ôç þñá, üôáí ôï äéêáóôéêü óõìâïýëéï ôïõ ÉñÜê áðüããåéëå êáôçãïñßåò óå âüñïò ôïõ éñáêéíïý áíôéðñïýäñïõ, ôïõ ìðááèéêïý êáé óïõíßôç Ôáñßê áë- áóßìé, ãéá ôï äþèåí ó åäéáóìü ìßáò ôñïìïêñáôéêþò åðßèåóçò áõôïêôïíßáò êáé åîýäùóå Ýíôáëìá óýëëçøçò. Åêåßíïò ðñüëáâå íá äéáöýãåé óôï ÊïõñäéóôÜí áëëü ôñåéò óùìáôïöýëáêýò ôïõ äåí ãëßôùóáí ôç óýëëçøç. Ç äßùîç ôïõ áóßìé Þ- ôáí ç áé ìþ åíüò ðïëéôéêïý ðñáîéêïðþìáôïò, áíüëïãïõ åêåßíïõ ðïõ ïäþãçóå óôç äéêôáôïñßá ôçò áìüò óôç ÃÜæá. ÓÞìáíå ôï ôýëïò ôçò «óõíåñãáóßáò» áíüìåóá óå éñáíüöéëïõò êáé ìç êáé èá äþóåé ôï óýíèçìá ãéá Ýíá ãåíéêåõìýíï ðïãêñüì óå âüñïò ôùí óïõíéôþí. Åêôüò áðü ôïí áóßìé Ý ïõí óôï ìåôáîý óõëëçöèåß åêáôïíôüäåò óôåëý ç ôïõ óõíáóðéóìïý «Éñáêßãéá», ðïõ óõóðåéñþíåé õðïóôçñéêôýò ôïõ êïóìéêïý êñüôïõò óïõíßôåò êáé óéßôåò. Ï óõíáóðéóìüò «Éñáêßãéá» óôáìüôçóå ðëýïí íá óõììåôý åé óôéò äéáäéêáóßåò ôïõ êïéíïâïõëßïõ* êáé ïé õðïõñãïß ôïõ óôçí êõâýñíçóç áðåéëïýí ôþñá ìå ðáñáßôçóç. Ìéá Üëëç êßíçóç ðïõ äåí ìðïñåß ðáñü íá Ýöåñå áíáôñé ßëá óå ðïëëïýò äçìïêñüôåò Þôáí ôï êüëåóìá áðü ôïí Ìáëßêé óôçí äïëïöïíéêþ ðïëéôïöõëáêþ ÁóÜéìð Áë áë- áê, ðïõ áðïôåëåß äéüóðáóç ôïõ óééôéêïý óêëçñïðõñçíéêïý êéíþìáôïò Óáíôñ, ãéá óõììåôï Þ óôçí åðßóçìç ðïëéôéêþ óêçíþ. ºóùò ôþñá ïé áìåñéêáíïß åðåìâáôéóôýò íá êáôáëüâïõí ôï óöüëìá ðïõ Ýêáíáí êüôù ðñïöáíþò áðü ôçí êáèïäþãçóç ôçò ñùóüäïõëçò Êëßíôïí üôáí åðé åßñçóáí íá ðñïùèþóïõí áõôþ ôç óõììïñßá óôçí êõâýñíçóç ôï 2009 áöïý åß áí ðåéóôåß ãéá ôçí åéëéêñßíåéá ôïõ «ìåôáìåëçìýíïõ» áñ- çãïý ôçò êáé ôïí áðåëåõèýñùóáí. Ôþñá áíáãíùñßæïõí üôé: «Áðåëåõèåñþóáìå áõôïýò ôïõò ôýðïõò, êé áõôïß ãýñéóáí óôï ÉñÜí êáé äåí êáôüèåóáí áêñéâþò ôá üðëá ôïõò» (6/1/12). ¼ìùò ïé ôåëåõôáßåò êéíþóåéò ôçò áìåñéêáíéêþò ðïëéôéêþò çãåóßáò åßíáé ðñïò ôçí áíôßèåôç êáôåýèõíóç. ÐáñÝ ïõí óôñáôéùôéêþ õðïóôþñéîç ìå üðëá êáé åêðáßäåõóç óôïí éñáêéíü óôñáôü, äçë. óôïí Ìáëßêé, ìéá óõìöùíßá ýøïõò 11 äéò äïë. Ïé åêðñüóùðïé ôùí áìåñéêáíéêþí ìïíïðùëßùí åðéäåéêíýïõí ìåãüëç ðïëéôéêþ ìõùðßá êáé êõíéóìü üôáí äéêáéïëïãïýí ôç óõìöùíßá ëýãïíôáò ðùò: «ÅÜí ïé Ç- íùìýíåò Ðïëéôåßåò óôáìáôþóïõí ôéò ðùëþóåéò, ( ) ï ê. Ìáëßêé èá ìðïñïýóå á- ðëü íá ðüñåé ôá üðëá ôïõ áðü áëëïý» (28/12). Áðü ôçí Üëëç åðéâåâáéþíïõí ôçí áíüëõóç ôçò ÏÁÊÊÅ ðïõ áðü ôçí ðñþôç óôéãìþ ìßëçóå ãéá ôç ñþóéêç ôáêôéêþ ôçò óêïýðáò-öáñáóéïý óôçí ïðïßá ïé ÇÐÁ ëåéôïýñãçóáí óáí óêïýðá ãéá íá óýñïõí ôï ÉñÜê ìýóá óôï éñáíéêü êáé âáèýôåñá ìýóá óôï ñþóéêï öáñüóé. Íá ìçí îå íüìå üôé üôáí ìéëüìå ãéá éñáíüöéëåò äõíüìåéò ìýóá óôï ÉñÜê, ðñýðåé íá ìðïñýóïõìå êüðïéá óôéãìþ íá äéáêñßíïõìå ðïéåò åßíáé ìå ôï åèíïóïâéíéóôéêü êáé ðïéåò ìå ôï ñùóüöéëï óôñáôüðåäï ôçò éñáíéêþò ðïëéôéêþò. ÐÜíôùò üôé ðïëéôéêü óôïé åßï áíüëõóçò äéáèýôïõìå áõôþ ôç óôéãìþ ìáò åìöáíßæåé Ýíáí Ìáëßêé ôïõëü éóôïí ñùóüöéëï. *Ðñüóöáôá ç óïõíßôéêç áíôéðïëßôåõóç óõìöþíçóå íá åðéóôñýøåé óôï Êïéíïâïýëéï óõíý åéá áðü ôç óåë. 9 Ôá óïóéáëíáæéóôéêü ôüãìáôá åöüäïõ ôïõ øåõôïêêå åßíáé ôï âáèý êñüôïò óôïß áöïý ëåßðåé áðü ôïõò ßäéïõò. Ïé äïëïöüíïé ôçò åñãáôéêþò ôüîçò ðïõ ðáñéóôüíïõí ôïí ðñïóôüôç ôçò ¼óïé üìùò åßíáé ðáëéüôåñïé êáé Ý ïõí êüðïéá ó Ýóç ìå åñãáôéêü êßíçìá ôïõò îýñïõí êáëü áðü ôï 1974 üôáí ôá «Ýêáíáí ðëáêüêéá» ìå ôïõò åñãïäüôåò êáé êáôýäéäáí ôïõò áãùíéóôýò ôçò åðáíáóôáôéêþò áñéóôåñüò (éäéáßôåñá ôïõ ÅÊÊÅ ðñéí áõôü âïõëéüîåé óôïí ïððïñôïõíóéìü êáé óôï óïóéáëöáóéóìü). Ôüôå Þôáí ðïõ áõôïß äéýëõáí ìå ëýóóá ôá åñãïóôáóéáêü óùìáôåßá êáé Üñ éóáí Üãñéåò öáóéóôéêýò åðéèýóåéò óôá êëáäéêü üðïõ Ýðáéñíáí ôçí áðüëõôç åîïõóßá Üñç óôç âßá. Ïé åñãïäüôåò ôïõò Ýäéíáí ðñüèõìá ôüôå ôçí åîïõóßá áðü ôï öüâï ôçò äñáóôþñéáò áëëü Üðåéñçò êáé ìå ìðüëéêï ìéêñïáóôéóìü åðáíáóôáôéêþò áñéóôåñüò. Áðü ôüôå ïé êíßôåò Ý ïõí ìüèåé íá ðñïóôáôåýïõí êüèå «äéêü» ôïõò áöåíôéêü, üðùò ôïí Ìðüìðïëá ðïõ ëéþíåé ìå ôïõò õðåñãïëüâïõò ôïõ ôïõò åñãüôåò ôçí þñá ðïõ åêåß ïé ÐÁÌßôåò ôïõ óõíäéêüôïõ ïéêïäüìùí äýíïõí êáé ëýíïõí, Þ üðùò êüíïõí óôï ìåãáëýôåñï êüôåñãï ìýóá óôç þñá ðïõ åßíáé ôá åñãïôüîéá ôçò Cosco. ëëùóôå óáí åñãïäüôåò óôéò êïììáôéêýò ôïõò åðé åéñþóåéò äåí åßíáé ßäéïé êáé åéñüôåñïé áðü ôïí êüèå êåöáëáéïêñüôç êáé åðéêáëïýíôáé ôçí êñßóç ãéá íá êüíïõí áðïëýóåéò; Ôçí ßäéá óôéãìþ Ý ïõí ôï áóýëëçðôï èñüóïò íá åîáðáôïýí êáôüìïõôñá ôïõò åñãáæüìåíïõò óçêþíïíôáò ôï áßôçìá ôïõ åëü éóôïõ ìéóèïý ôùí 1400 Åõñþ!!! (äåò ÑéæïóðÜóôç, 20/1). Êáé íüíáé ìüíï áõôü. Ïé Üíèñùðïé åßíáé ïé ìåãáëýôåñïé íåêñïèüöôåò ôçò åñãáôéêþò ôüîçò óáí ôýôïéáò. Ïé Üèëéïé áõôïß õðïêñéôýò êüíïõí ðùò êüðôïíôáé ãéá ôï ìåñïêüìáôï ôçò ÅèíéêÞò ÓõëëïãéêÞò Óýìâáóçò üôáí Ý ïõí ðñïêáëýóåé åðß äåêáåôßåò, óáí ôï ðéï ðñï ùñçìýíï áðüóðáóìá ôïõ êáèåóôþôïò ôùí óáìðïôýñ, ôçí ôñïìáêôéêþ ðïóïôéêþ êáé ðïéïôéêþ êáôáóôñïöþ ôçò âéïìç áíßáò, êáé Ýôóé Ý ïõí ìåéþóåé áñéèìçôéêü, ïñãáíùôéêü êáé éäåïëïãéêü ôïí êáèïäçãçôéêü ðõñþíá ôçò åñãáôéêþò ôüîçò ðïõ åßíáé ç âéïìç áíéêþ åñãáôéêþ ôüîç. Åßíáé áõôïß ðïõ åíáíôéþèçêáí óå êüèå ùñïôáîéêü êáé óå êüèå íüìï ãéá ôç âéïìç áíéêþ ðáñáãùãþ êáé ôçí áíüðôõîç, ðïõ ðñïóôüôåøáí ôç äéáöèïñü óôéò Åöïñßåò, óôéò Ðïëåïäïìßåò, óôá ãñáöåßá áäåéïäïôþóåùí äéþ- íïíôáò ôéò åðåíäýóåéò êáé ôñýöïíôáò ôá ìéæáäüñéêá ãñáöåéïêñáôéêü, ôá ðñáãìáôéêü åéñüôåñá êïéíùíéêü ðáñüóéôá óå âüñïò ôïõ ðáñáãùãéêü êåöüëáéïõ. Äåí ðñùôáãùíßóôçóáí óôá «êéíþìáôá» ãéá «êáèáñýò ðüëåéò» ùñßò öïõãüñá ìå ôá áäåëöüêéá ôïõò ôïõ ÓÕÍ óå óõíåñãáóßá ìå ôïõò áñ éóáìðïôáñéóôýò ößëïõò ôïõò äéêáóôýò óôï ÓôÅ; Äåí áíýëáâáí íá êëåßóïõí ìå áõôüí ôïí ôñüðï ôá ËéðÜóìáôá óôç Äñáðåôóþíá ìå ôï äþìáñ ï ôïõò ÌðåÜæïãëïõ; Äåí åìðüäéóáí êüèå éäéùôéêïðïßçóç üóï áõôþ Þôáí ìéá ðñïïäåõôéêþ áëëáãþ, äçëáäþ üóï äåí óõíýöåñå óôá ñþóéêá Þ óôá êéíýæéêá êåöüëáéá ãéá íá áíáëüâïõí ôç äïõëåéü ; Ôþñá ðïéï ìåñïêüìáôï ðñïóôáôåýïõí; Áõôü ðïõ Ý åé ôóáêéóôåß óôçí ðñáãìáôéêþ áãïñü åñãáóßáò åëëåßøåé åñãïóôáóßùí ïðüôå ïé åñãáæüìåíïé ðñïôéìüíå íá åßíáé äïýëïé ôùí 400 åõñþ ðáñü ëéìïêôïíïýíôåò; Åßíáé áõôïß ðïõ ðñïþèçóáí óå êüèå óùìáôåßï ôç äéüóðáóç áíüìåóá óå Ýëëçíåò êáé ìåôáíüóôåò åñãüôåò, êáëýðôïíôáò ôç ìáýñç åñãáóßá êáé ôï óðáóìýíï ìåñïêüìáôï, êáé áíïßãïíôáò ôï äñüìï óôç âáñâáñüôçôá, óôï ñáôóéóìü ôïõ ËÁ.Ï.Ó êáé áêüìá åéñüôåñá ôçò íáæéóôéêþò ñõóþò ÁõãÞò. Éäéáßôåñá óôïí êëüäï ôçò ïéêïäïìþò ðïõ Ý ïõí äýíáìç ôï ìåñïêüìáôï êáôáâõèßóôçêå. Åßíáé áõôïß ðïõ Ýêáíáí ôá óôñáâü ìüôéá óå üëá ôá åñãïóôüóéá üôáí áðïëýïíôáí ïé ìüíéìïé åñãáæüìåíïé áðü êáêïðëçñùìýíïõò åñãüôåò ðïõ äïýëåõáí óå åîùôåñéêü óõíåñãåßá åñãïëüâùí êáé Ýôóé äéáóðéüôáí êáé äéáëõüôáí ï åíéáßïò óõíäéêáëéóìüò. Äåí Þôáí áõôïß ðïõ óáí óõíäéêáëéóôýò ôùí ïéêïäüìùí Ýâãáëáí ôï óêáóìü üôáí óôá åñãïôüîéá ôïõ Ìðüìðïëá ãßíïíôáí óùñçäüí åñãáôéêü áôõ- Þìáôá ìå èýìáôá ìåôáíüóôåò ðïõ åñãüæïíôáí ãéá øß ïõëá; ¼ é ç åéóâïëþ ôïõ ÐÁÌÅ óôç óõæþôçóç åðßóçìùí åñãïäïôþí-óõíäéêáëéóôþí äåí Ý åé êáèüëïõ íá êüíåé ìå ïðïéáäþðïôå åñãáôéêü óõìöýñïíôá. Óçìáßíåé ôï üôé üðïéïò óôï ìýëëïí óôáèåß óôï äñüìï ôùí ñùóï-êéíýæùí áöåíôéêþí èá Ý åé íá áíôéìåôùðßóåé ôá ôüãìáôá åöüäïõ ôïõ ÐÁÌÅ ðïõ èá áðïìáêñýíïõí ôá «ðáñüóéôá» ðïõ «åìðïäßæïõí ôçí êïéíùíéêþ åîýëéîç». ÁëëÜ, ïé åñãáæüìåíïé äåí èá êüèïíôáé ãéá êáéñü íá êïéôüíå ôï ÐÁÌÅ êáé ôï øåõôïêêå íá áóêïýí ôç öáóéóôéêþ ôïõò åîïõóßá åíüíôéá óôïõò ßäéïõò êáé óôç þñá ïëüêëçñç. ¹äç áñ ßæïõí íá æõìþíïõí óôïõò þñïõò äïõëåéüò ôïí êáôáóôñïöéêü ôïõò ñüëï êáé óôïí Âüëï áíôéóôüèçêáí ìáæéêü óôïõò ôñáìðïõêéóìïýò ôïõò. Ïé óïóéáëöáóßóôåò åßíáé áóýäïôïé üóï Ý ïõí áðýíáíôé ôïõò áóôïýò ôýðïõ ÓÅÂ Þ ãñáöåéïêñüôåò êñáôéêïýò óõíäéêáëéóôýò ôýðïõ ÃÓÅÅ. ¼ôáí ç åñãáôéêþ ôüîç ôï üíïìá ôçò ïðïßáò êáðçëåýïíôáé õøþóåé ôç öùíþ ôçò êáé äéåêäéêþóåé ôá óôïé åéþäç ôçò äçìïêñáôéêü äéêáéþìáôá ïé èñáóåßò áõôïß êáé ðñáãìáôéêü áíôåñãüôåò êáé áíôéêïììïõíéóôýò ðñïâïêüôïñåò èá ùèïýí óôï êáâïýêé ôïõò êáé ç þñá èá óùèåß. Áí ü é èá ðüìå óôï ìåãáëýôåñï öáóéóìü êáé óôç ìåãáëýôåñç åîáèëßùóç ðïõ Ý ïõìå ðïôý ãíùñßóåé óáí þñá.

20 Óåëßäá 20 ÍÅÁ ÁÍÁÔÏËÇ ÄÅÊÅÌÂÑÇÓ 2011 Ó ÅÔÉÊÁ ÌÅ ÔÏ ÉÑÁÍÉÊÏ ÐÕÑÇÍÉÊÏ ÐÑÏÃÑÁÌÌÁ ÊÁÉ ÔÏ ÅÌÐÁÑÃÊÏ ÓÔÏ ÉÑÁÍ ÇÝíôáóç îáíáêëéìáêþíåôáé óôéò ó Ýóåéò Äýóçò-ÉñÜí. Ôçí ðñùôï ñïíéü, ç áìåñéêáíéêþ êõâýñíçóç åðýâáëå åìðüñãêï óôéò éñáíéêýò åîáãùãýò ðåôñåëáßïõ áíåâüæïíôáò óôá ýøç ôçí ôéìþ ôïõ. ÁöïñìÞ óôüèçêå ìéá Ýêèåóç ôçò Äéåèíïýò Õðçñåóßáò ÁôïìéêÞò ÅíÝñãåéáò, ìå ôçí ïðïßá ôá 6 äéðëùìáôéêü éó õñüôåñá êñüôç ôïõ ðëáíþôç ÇÐÁ-Ñùóßá-Êßíá-Ãáëëßá-Áããëßá ìáæß êáé ç Ãåñìáíßá, åîýöñáæáí ôçí «Ýíôïíç êáé äéáñêþò åíôåéíüìåíç áíçóõ ßá ôïõò» ó åôéêü ìå ôï éñáíéêü ðõñçíéêü ðñüãñáììá, ðïõ èá ìðïñïýóå íá ïäçãþóåé óôçí êáôáóêåõþ áôïìéêþò âüìâáò, æçôþíôáò ôï ðëþñåò Üíïéãìá ôïõ ðñïãñüììáôïò óôïõò åðéèåùñçôýò ôïõ ÏÇÅ. ¼ðùò ìáèáßíïõìå áðü ôïõò ÔÜéìò ôçò ÍÝáò Õüñêçò (17/11), «ïé Ýîé äõíüìåéò ðïõ åìðëýêïíôáé óôç äéðëùìáôßá ìå ôï ÉñÜí ( ) îåðýñáóáí ôéò äéáöïñýò ôïõò ãéá íá ðáñïõóéüóïõí Ýíá åíéáßï ìýôùðï óôç óõíüíôçóç ôïõ óõìâïõëßïõ êõâåñíçôþí ôçò ÄÕÁÅ». Ðñüêåéôáé ãéá ìéá áðüöáóç ðïõ âáóßæåôáé óôç ãíùóôþ ðáñüëïãç áðáßôçóç ôùí ðéï éó õñþí éìðåñéáëéóìþí ôüóï äõôéêþí üóï êáé áíáôïëéêþí íá áðáãïñåõôåß ç ðáñáðýñá äéüäïóç ôùí ðõñçíéêþí üðëùí óôéò õðüëïéðåò þñåò ôïõ êüóìïõ. ÐñïêåéìÝíïõ íá åîáóöáëßóïõí ôçí çãåìïíßá ôïõò ðüíù óôéò ìéêñýò þñåò, ïé éó õñïß éìðåñéáëéóìïß Ý ïõí èåóðßóåé ìßá «óõìöùíßá ãéá ôç ìç äéüäïóç ôùí ðõñçíéêþí» ìå ôçí ïðïßá åêâéüæïõí êáé âéáéïðñáãïýí áðýíáíôé óå üðïéá ìéêñþ Þ ìåóáßá þñá õðïðôåýïíôáé üôé Ý åé áíáðôýîåé êüðïéïõ åßäïõò ðõñçíéêü ðñüãñáììá ãéá óôñáôéùôéêïýò óêïðïýò. ÌéëÜíå ãéá áöïðëéóìü üôáí ïé ßäéïé, éäéáßôåñá ïé äýï õðåñäõíüìåéò ÇÐÁ êáé Ñùóßá, äéáèýôïõí Þäç ðïëëýò åêáôïíôüäåò ðõñçíéêýò êåöáëýò ãéá íá ìðïñïýí íá åêâéüæïõí üðïéá ðõñçíéêü Üïðëç þñá, éäéáßôåñá þñá ôïõ ôñßôïõ êüóìïõ, åöáñìüæåé ïõóéáóôéêü áíåîüñôçôç åîùôåñéêþ ðïëéôéêþ áðü ôéò äýï õðåñäõíüìåéò. Ç Ëéâýç ôïõ ÊáíôÜöé åßíáé Ýíá ðïëý áñáêôçñéóôéêü ðáñüäåéãìá ôýôïéáò þñáò. ÁõôÞ áöïý óõììïñöþèçêå ìå ôéò åðéôáãýò ôçò «óõìöùíßáò ãéá ôïí áöïðëéóìü», êáé êáôýóôñåøå ôïí ìç áíéóìü ðïõ åß å åôïéìüóåé ãéá ôçí êáôáóêåõþ ðõñçíéêþí üðëùí äý ôçêå óôñáôéùôéêþ åðßèåóç Üìåóá áðü ôéò ÇÐÁ êáé Áããëßá- Ãáëëßá êáé Ýììåóá áðü ôç Ñùóßá êáé áëþèçêå áðü Ýíá êôçíþäåò êáèåóôþôïò éóëáìïöáóéóôþí. Áõôü óêüôùóå óáí ôï óêõëß ôïí Üíèñùðï ðïõ ôþñçóå áõôþ ôç óõìöùíßá Üñç óôç óõíåñãáóßá ôçò ìå ôçí áåñïðïñßá ôùí åðåìâáôéóôþí. Ãé áõôü óþìåñá ðñýðåé êüèå þñá ôïõ êüóìïõ ìéêñþ Þ ìåãüëç íá Ý åé ôï äéêáßùìá íá äéáèýôåé Ýóôù ìßá áôïìéêþ âüìâá. Ìüíï ôüôå ìðïñïýìå ðñáãìáôéêü íá ìéëüìå êáé íá äéáðñáãìáôåõüìáóôå ôïí ðõñçíéêü áöïðëéóìü óôïí ðëáíþôç ìå üñïõò éóïôéìßáò. Ç Êßíá ôïõ ÌÜï üöåéëå ôçí åðéâßùóþ ôçò óáí ìéá ðáãêüóìéá áíåîüñôçôç êáé öéëåéñçíéêþ äýíáìç áíüìåóá óå ðïëëü Üëëá êáé óôï ãåãïíüò üôé êáôáóêåýáóå áôïìéêþ âüìâá êé Ýôóé êáôüñèùóå íá áíôéìåôùðßóåé áñ éêü Ýíáí ðõñçíéêü åêâéáóìü ôïõ áìåñéêáíéêïý éìðåñéáëéóìïý êáé óôç óõíý åéá ôïõ ñþóéêïõ. ÁëëÜ üóï ïé õðåñäõíüìåéò åêôüò áðü ôï ðõñçíéêü ôïõò ïðëïóôüóéï Ý ïõí ôüóï ìåãüëç õðåñïðëßá óå óõìâáôéêü üðëá þóôå íá ìðïñïýí íá âïìâáñäßæïõí ùñßò ëüãï áêüìá êáé íá åéóâüëïõí óå ó åôéêü ðéï áäýíáìåò ìéêñýò êáé ìåóáßåò þñåò ãéá íá åðéâüëïõí ôï íüìï ôïõò óôéò åóùôåñéêýò ôïõò áíôéèýóåéò ôüôå áõôýò Ý ïõí äéêáßùìá íá Ý ïõí êüðïéá ðõñçíéêü ãéá íá õðüñ- åé Ýíáò öüâïò óôïõò åðåìâáóßåò éìðåñéáëéóôýò üôé äåí ìðïñïýí íá ôïõò êáñðáæþíïõí êáé íá ôïõò õðïäïõëþíïõí åíôåëþò áôéìþñçôá. ëëùóôå Ýíáò âáóéêüò ëüãïò ðïõ ï ðüëåìïò åíüíôéá óôçí Åõñþðç äåí Ýãéíå áðü ôç óïóéáëéìðåñéáëéóôéêþ ÅÓÓÄ Þôáí ãéáôß ïé åõñùðáúêýò þñåò åß áí êáé äéêü ôïõò ðõñçíéêü (ôçò Áããëßáò êáé ôçò Ãáëëßáò) êáé æþôçóáí êáé ôçí ðõñçíéêþ êüëõøç êáé ôùí ÇÐÁ ãéá íá áíôéññïðþóïõí ôç óõíôñéðôéêþ óõìâáôéêþ õðåñïðëßá ôùí óïóéáëéìðåñéáëéóôþí óå Ýíá åíäå üìåíï åõñùðáúêü èýáôñï ðüëåìïõ. Ìå ôçí ðáñáðüíù áíôßëçøç áñ Þò èåùñïýìå Üäéêç ôçí áðüöáóç ôùí áíáôïëéêþí êáé äõôéêþí éìðåñéáëéóôéêþí äõíüìåùí íá áðáãïñåýïõí óôï ÉñÜí íá áíáðôýóóåé ðõñçíéêü üðëá- ðáñüëï ðïõ ç õ- ðåñáíôéäñáóôéêþ êõâýñíçóþ ôïõ éó õñßæåôáé üôé äåí èýëåé êüôé ôýôïéï- êáé íá ôïõ åðéâüëëïõí êõñþóåéò ãéá íá ìçí ôá áíáðôýîåé. Ïé åìðíåõóôýò ôïõ áðïêëåéóìïý á- ìåñéêüíïé éìðåñéáëéóôýò éó õñßæïíôáé üôé ôï êüíïõí áõôü-óå áíôßèåóç ìå üôé êüíïõí ìå ôçí Éíäßá, ôï ÐáêéóôÜí êáé ôï ÉóñáÞë ãéáôß ôï ÉñÜí åßíáé ìßá åðéèåôéêþ äýíáìç êáé üôé åüí áðïêôþóåé ðõñçíéêü èá ïäçãþóåé ôç ÌÝóç ÁíáôïëÞ óôïí üëåèñï. ÐñÜãìáôé ôï ÉñÜí åßíáé Ýíáò éó õñüò ðåñéöåñåéáêüò çãåìïíéóôþò ôñáìðïýêïò êáé åßíáé ïìïëïãïõìýíùò ôï ìüíï áíïé- ôü áíôéóçìéôéêü êñüôïò ðáãêüóìéá, áöïý Ý åé äçëþóåé äéá óôüìáôïò ôïõ ðñïýäñïõ ôïõ Á ìáíôéíåôæüíô üôé óêïðåýåé íá óâþóåé ôï ÉóñáÞë áðü ôïí ðáãêüóìéï Üñôç. ¼ìùò ìý ñé óôéãìþò ôï ÉñÜí äåí Ý åé äéåîüãåé åðéèåôéêïýò ðïëýìïõò óôçí ðåñéï Þ áí êáé õðïóôçñßæåé ìéá óåéñü öáóéóôéêýò óõììïñßåò óå ãåéôïíéêýò þñåò. Ôï êõñéüôåñï åßíáé üôé ôï ÉñÜí äåí åßíáé ìüíï ôï ÉñÜí ôùí éóëáìïöáóéóôùí åßíáé êáé ôï ÉñÜí ôçò ìáæéêþò äçìïêñáôéêþò áíôéðïëßôåõóçò ðïõ ðáëåýåé ìå áîéþóåéò ãéá ôçí åîïõóßá êáé ç ï- ðïßá äåí Ý åé áðïðïéçèåß êáé áõôþ ôï äéêáßùìá ôïõ ÉñÜí óáí þñá íá Ý åé ðõñçíéêü. Áí ïé äõôéêïß éìðåñéáëéóôýò Þôáí óõíåðåßò ìå ôïí éó õñéóìü ôïõò üôé äåí èýëïõí ðõñçíéêü ãéá ôï ÉñÜí åðåéäþ áõôü èá åßíáé óôá Ýñéá öáóéóôþí êáé ü é äçìïêñáôþí, ôüôå èá âïçèïýóáí ìå ðüèïò ôçí çñùéêþ äçìïêñáôéêþ åîýãåñóç ôïõ ÁëëÜ áõôïß ôçí åãêáôýëåéøáí áéó ñü óå áíôßèåóç ìå ôï ðüóï óêßóôçêáí íá âïçèþóïõí ôïõò éóëáìïöáóßóôåò ôçò Ôõíçóßáò êáé ôçò Áéãýðôïõ óôïí «áñáâéêü åéìþíá» ôïõ ÁëëÜ êáé üôáí åðéêáëïýíôáé ôïí êßíäõíï ðïõ áíôéðñïóùðåýåé Ý- íá ðõñçíéêü ÉñÜí ãéá ôïõò ãåßôïíýò ôïõ, åéäéêü ãéá ôï ÉóñáÞë, ôï êáëýôåñï öüñìáêï óå áõôü åßíáé ðõñçíéêü ãéá üëïõò ôïõò ãåßôïíåò ôïõ ÉñÜí êáé üðùò Ýëåãå ï ÌÜï «óêüøéìï âáèéü óôç ãç ãéá áðïèþêåõóç ôñïöþò» êáé ðïëëü êáëü ðõñçíéêü êáôáöýãéá. Ç èåùñßá üôé üôáí ðïëëýò þñåò Ý ïõí ðõñçíéêü ôüôå êüðïéïé ôñåëïß äéêôüôïñåò ôùí ðéï ìéêñþí êáé áíåýèõíùí ùñþí èá ìðïõí óôïí ðåéñáóìü íá ôá ñçóéìïðïéþóïõí åßíáé ìéá éìðåñéáëéóôéêþ èåùñßá. Ðéï ìåãüëç ôñýëá áðü åêåßíç ðïõ êïõâáëüíå ïé ìåãüëåò êáé ãé áõôü áëáæïíéêýò éìðåñéáëéóôéêýò äõíüìåéò, êáìéü ìéêñþ Þ ìåóáßá þñá äåí ìðïñåß áðü ôç öýóç ôçò íá êïõâáëüåé. ÁëëÜ ïýôå ìðïñïýí íá ôçí êïõâáëüíå êáé ïé üðïéïé äéêôüôïñýò ôçò, ãéáôß ïõäåßò äéêôüôïñáò åßíáé õðåñüíù ôçò ôüîçò Þ ôïõ êïììáôéïý ôçò ôüîçò ðïõ ôïí Ýöåñå êáé ôïí êñáôüåé óôçí åîïõóßá êáé ç ïðïßá óáí ôýôïéá íéþèåé êáëü ôïõò ðáãêüóìéïõò êáé ôïðéêïýò ðïëéôéêïýò óõ åôéóìïýò. ¼ðïéï äçëáäþ êáèåóôþò ñçóéìïðïéþóåé óþìåñá ðñþôï ðõñçíéêü ùñßò ôïõëü éóôïí íá äå ôåß ùìþ, åîïíôùôéêþ êáé áðñüêëçôç åîùôåñéêþ åðßèåóç áðü ìéá ðïëý ìåãüëç äýíáìç, èá åßíáé óýíôïìá ðïëéôéêü êáé óôñáôéùôéêü íåêñü êáé ìüëéóôá ìå ðáãêüóìéá óõãêáôüèåóç. Ôñåëïß Üíèñùðïé õðüñ ïõí, ôñåëýò ôüîåéò ü é. Ãé áõôü êáìéü ùò ôþñá äåí ñçóìïðïßçóå Üìõáëá ôá ðõñçíéêü ôçò. ¼ é ôõ áßá ôç ìüíç ìßá öïñü ðïõ ìéá þñá ôá ñçóéìïðïßçóå Þôáí ãéá íá óôáìáôþóåé óáí ìýñïò åíüò ðáãêüóìéïõ á- íôéöáóéóôéêïý ìåôþðïõ, êáé ìüëéóôá ìå ôçí ÝãêñéóÞ ôïõ, ôïõò ðéï áäéüëëáêôïõò éìðåñéáëéóôýò óöáãåßò áìü ùí ôçò éóôïñßáò ôùí ðïëýìùí, ôïí ãéáðùíýæéêï áõôïêñáôïñéêü óôñáôü ðïõ ç ìç óõíôñéâþ ôïõ èá êüóôéæå ðåñéóóüôåñïõò íåêñïýò áðü å- êåßíïõò ôçò éñïóßìá êáé ôïõ ÍáãêáóÜêé. Ôá ðáñáðüíù éó ýïõí áðü Üðïøç áñ Þò. Áðü ðïëéôéêþ Üðïøç âëýðïõìå ôïí óçìåñéíü ïéêïíïìéêü áðïêëåéóìü ôïõ ÉñÜí óáí Ýíá áêüìá ðáé íßäé ôçò Ñùóßáò ìýóù ôïõ ÏìðÜìá ãéá íá åöáñìüóåé ôçí ôáêôéêþ «óêïýðá-öáñüóé» êáé íá åîáñôþóåé ôï É- ñüí óôá ðëáßóéá ôïõ Üîïíá Ìüó áò-ðåêßíïõ-ôå åñüíçò. Áðü ôçí Üëëç ðëåõñü âëýðïõìå áõôüí ôïí áðïêëåéóìü áðü ôçí ðëåõñü ôùí ÇÐÁ êáé óáí ìéá ðñïâïêüôóéá óå âüñïò ôçò ÅÅ ðïõ ìå ôï íá óõììåôüó åé óôïí áðïêëåéóìü ôïõ ÉñÜí âïçèüåé óôçí áýîçóç ôùí ôéìþí ôïõ ðåôñåëáßïõ ðüíù óôçí êñßóç ôçò êáé åðßóçò áõîüíåé ôçí åíåñãåéáêþ ôçò åîüñôçóç áðü Üëëåò ðçãýò ðéï åîáñôçìýíåò áðü ôï Êñåìëßíï. Ç áðüöáóç ôùí ÇÐÁ íá åðéâüëåé å- ìðüñãêï óôï éñáíéêü ðåôñýëáéï üîõíå á- êüìá ðåñéóóüôåñï ôç óýãêñïõóç Äýóçò- ÉñÜí. Ñùóßá êáé Êßíá öñüíôéóáí íá áêïëïõèþóïõí ìßá äéðñüóùðç óôüóç êñéôéêüñïíôáò ìå óöïäñüôçôá ôï åìðüñãêï, Ýôóé þóôå íá ìðïñýóïõí óýíôïìá íá ìáæýøïõí óáí öáñüóé ôï ÉñÜí óôïí ðïëåìéêü ôïõò Üîïíá. Óôü ïò ôïõò åßíáé ï ðáíßó õñïò á- íþôáôïò çãýôçò ôçò þñáò, Áëß ÊáìåíÝé, ï ïðïßïò áí êáé ùò èåò óôáèåñüò ößëïò ôïõ Üîïíá Ý åé áñ ßóåé ôåëåõôáßá íá á- êïëïõèåß ìßá ðéï áíåîüñôçôç áðü ôç Ñùóßá áëëü êáé ôçí Êßíá ðïëéôéêþ êáé íá óõãêñïýåôáé ãé áõôü ôï ëüãï ìå ôïí ñùóüöéëï Á ìáíôéíåôæüíô ðüíù óôïí ïðïßï ùò ôþñá äéáñêþò åðéêñáôåß. Ôï áìåñéêáíï-åõñùðáúêü åìðüñãêï íïìßæïõìå Ý åé óá óôü ï íá áäõíáôßóåé ôç èýóç ôïõ ÊáìåíÝé êáé íá åíéó ýóåé åêåßíç ôïõ Á ìáíôéíåôæüíô êáé ôåëéêü íá óôåßëåé ôï ÉñÜí óôçí áãêáëéü ôçò Ìüó áò. Äåí åßíáé ôõ- áßï üôé ï ÊáìåíÝé Ý åé ðüíôá áñíçèåß ôçí ðñüôáóç ôçò Ñùóßáò íá åôïéìüæåé å- êåßíç ôï åìðëïõôéóìýíï ïõñüíéï ãéá ôéò áíüãêåò ôïõ ÉñÜí ùñßò áõôü íá ìðïñåß íá ôï ñçóéìïðïéþóåé ãéá íá öôéüîåé ìðüìðåò. Áíôßèåôá ï Á ìáíôéíåôæüíô óå ðñþôç öüóç äý ôçêå áõôþí ôçí ðñüôáóç ðñùôïý áíáêñïýóåé ðñýìíáí Üñïí Üñïí ëßãåò þñåò ìåôü ìå åðýìâáóç ôïõ ÊáìåíÝé (âë. ÍÕÔ, 30/10/09). Ç äõóðéóôßá ôïõ ÉñÜí óôéò ó Ýóåéò ìå ôïõò Ñþóïõò öáßíåôáé åîüëëïõ áð ôï ãåãïíüò üôé ôï ÉñÜí Ý åé ìçíýóåé ôç Ñùóßá óôï ÄéåèíÝò ÄéêáóôÞñéï ãéá êáèõóôýñçóç óôçí ðáñüäïóç óõóôçìüôùí S-300. Óôï æþôçìá ôçò éìðåñéáëéóôéêþò óôñáôéùôéêþò åðýìâáóçò óôç Ëéâýç, üðùò ìáò ðëçñïöïñåß ç Ìïíô óôéò 8/7/11: «óýìöùíá ìå äõôéêýò ðçãýò, ç åðéëïãþ íá âïçèçèåß ï ÌïõáìÜñ ÊáíôÜöé ïäþãçóå óå áíôéìá ßåò ìýóá óôçí éñáíéêþ åîïõóßá, áíôéðáñáâüëëïíôáò ôïí áíþôáôï çãýôç óôïí ðñüåäñï Ìá ìïýíô Á ìáíôéíåôæüíô, ðïõ åõíïïýóå ìßá õðïóôþñéîç óôçí áíôé-êáíôüöé åîýãåñóç». ÁëëÜ ç áíôßèåóç ôïõ ÉñÜí ìå ôï ñùóïêéíåæéêü Üîïíá åêäçëþíåôáé êáé óå Üëëá æùôéêü èýìáôá üðùò åßíáé ôï öõóéêü áýñéï. Ôïí ðåñáóìýíï Éïýíç ç Ôå- åñüíç êáôþããåéëå ôçí êñáôéêþ êéíåæéêþ åôáéñåßá CNPC ãéá êáèõóôåñþóåéò óôçí ôþñçóç ôùí õðï ñåþóåþí ôçò ó åôéêü ìå Ýíá ãéãáíôéáßï êïßôáóìá áåñßïõ ðïõ Ý åé áíáëüâåé êáé áðåßëçóå ìå äéáêïðþ ôçò õ- ðïãñáöåßóáò óõìöùíßáò. Íá ãéáôß ôçí þñá ðïõ ôï ÉñÜí áðïìïíþíåôáé äéðëùìáôéêü áðü ôç äéåèíþ êïéíüôçôá, ï ðñüåäñüò ôïõ Á ìáíôéíåôæüíô ãßíåôáé äåêôüò áðü ôá ðéï ñùóüäïõëá íáæéóôéêü êáèåóôþôá ôçò ËáôéíéêÞò ÁìåñéêÞò. Ç Ñùóßá èýëåé íá äþóåé óôïõò Éñáíïýò ìßá «äéýîïäï», åêåßíç ôçò áðüëõôçò õðïôáãþò ó áõôþí ëýãïíôüò ôïõò Ýììåóá üôé áí èýëåôå íá óþóåôå ôç þñá áðü ôçí êáôáóôñïöþ ðïõ åðéäéþêïõí ïé äõôéêïß èá ðñýðåé íá äéþîåôå ôïí áíþôáôï çãýôç áðü ôçí åîïõóßá Þ íá ôïí ðåßóåôå íá óõíåñãáóôåß áðü èýóç áäõíáìßáò ìå ôïí Á ìáíôéíåôæüíô. Íïìßæïõìå üôé ç äéðëùìáôéêþ ðüëç ðïõ Ýäùóå ôåëåõôáßá íéêçöüñá ç åëëçíéêþ êõâýñíçóç óôçí ÅÅ ãéá íá êáèõóôåñþóåé ãéá ìåñéêïýò ìþíåò ôçí åðéâïëþ ôïõ åìðüñãêï óôï ÉñÜí- ìå ðñüó çìá üôé ç ÅëëÜäá Ý åé áíüãêç ñüíïõ ãéá íá âñåé Üëëïí ðñïìçèåõôþ- åßíáé ìéá õðåíèýìéóç óôï ÉñÜí üôé áí Ý åé êáëýò ó Ýóåéò ìå ôçí ñùóüöéëç êáé öéëéêþ óôïí Á ìáíôéíåôæüíô ÅëëÜäá èá ìðïñåß íá áíïßãåé ñþãìáôá êáé óôçí ÅÅ. ôóé üðùò Ý ïõí äéáìïñöùèåß ôá ìýôùðá, äýï äñüìïé áíïßãïíôáé áõôþ ôç óôéãìþ ãéá ôï ÉñÜí: ï äñüìïò ðáñüäïóçò óôéò á- ðáéôþóåéò ôïõ ñùóïêéíåæéêïý Üîïíá êáé ôùí ÇÐÁ Þ ï äñüìïò ôçò áíôßóôáóçò óå áõôïýò. Âåâáßùò êáëýôåñï áðü ôï íá åðéêñáôþóåé ï ÊáìåíÝé ðüíù óôïí Á ìáíôéíåôæüíô êáé Ýôóé íá áíôéóôáèåß ôï ÉñÜí êüðùò ðåñéóóüôåñï óôç Ñùóßá, óôïõò åëååéíïýò åðåìâáôéóôýò ôùí ÇÐÁ êáèþò êáé óôçí ðñïâïêáôüñéêç ðïëéôéêþ ôùí Ëßìðåñìáí-ÍåôáíéÜ ïõ ãéá ìéá óôñáôéùôéêþ åðßèåóç óôï ÉñÜí, åßíáé íá åðéêñáôþóåé ðüíù êáé óôïõò äýï ôï äçìïêñáôéêü êßíçìá ôïõ ÉñÜí. Áõôü üìùò ôï êßíçìá ìå ôïí éìðåñéáëéóôéêü áðïêëåéóìü ôùí ÇÐÁ óôï É- ñüí áäõíáôßæåé ðïëéôéêü ãéáôß óå ôýôïéïõ åßäïõò ðéýóåéò ïé ìüæåò óõóðåéñþíïíôáé ðßóù áðü ôéò çãåóßåò ôïõò.