ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ ΟΤΙ ΤΕΧΝΗ Η ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ

Transcript

1 ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ ΟΤΙ ΤΕΧΝΗ Η ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ Τί ποτε ἄ ρα, ὦ Σίμω, ο ἱ μὲ ἄλλοι ἄθρωποι κα ὶ ἐλεύθεροι κα ὶ δοῦλοι τέχη ἕ καστό τια ἐπίσταται δι' ἧ αὑτοῖ τέ εἰσι κα ὶ ἄλλ ῳ χρήσιμοι, σ ὺ δέ, ὡ ἔοικε, ἔργο οὐδὲ ἔχει δι' ο ὗ ἄ τι ἢ αὐτὸ ἀ πόαιο ἢ ἄλλ ῳ μεταδοίη; Πῶ τοῦτο ἐρωτᾷ, ὦ Τυχιάδη; οὐδέπω οἶδα. πειρῶ δὴ σαφέστερο ἐρωτᾶ. Ἔστι ἥτια τυγχάει ἐ πιστάμεο τέχη, οἷο μουσική; Μ ὰ Δία. Τί δέ, ἰατρική; Οὐδ ὲ ταύτη. Ἀλλ ὰ γεωμετρία; Οὐδαμῶ. Τί δέ, ῥητορική; φιλοσοφία μὲ γὰρ τοσοῦτο ἀπέχει ὅσο κα ὶ ἡ κακία. Ἐγ ὼ μέ, ε ἰ οἷό τε εἶαι, κα ὶ πλεῖο. ὥστε μ ὴ δόκει τοῦτο καθάπερ ἀγοοῦτι ὀ ειδίσαι φημ ὶ γὰ ρ κακὸ εἶαι κα ὶ χείρω ἢ σ ὺ δοκεῖ. Ναί. ἀλλ ὰ ταύτα μὲ ἴσω τὰ τέχα οὐκ ἐξέμαθε δι ὰ μέγεθο αὐτῶ κα ὶ δυσκολία, τῶ δὲ δημοτικῶ τια, τεκτοικὴ ἢ σκυτοτομική; κα ὶ γὰρ οὐδ ὲ τἄλλα οὕτω ἔχει σοι, ὡ μ ὴ καὶ τοιαύτη ἂ δεηθῆαι τέχη. Ὀρθῶ λέγει, ὦ Τυχιάδη ἀλλ' οὐδ ὲ γὰρ τούτω οὐδεμιᾶ ἐπιστήμω εἰμί.

2 Τίο οὖ ἑτέρα; Τίο; ὡ ἐγ ὼ οἶμαι, γεαία ἣ ε ἰ μάθοι, κα ὶ σ ὲ ἐπαιέσει οἴομαι. ἔργ ῳ μὲ οὖ κατορθοῦ φημι ἤδη, ε ἰ δέ σοι κα ὶ λόγ ῳ, οὐκ ἔχω εἰπεῖ. Τία ταύτη; Οὔπω μοι δοκ ῶ τοὺ περ ὶ ταύτη ἐκμεμελετηκέαι λόγου. ὥστε ὅτι τέχη μέ τια ἐ πίσταμαι, ὑπάρχει ἤδη σοι γιγώσκει κα ὶ μ ὴ δι ὰ τοῦτο χαλεπῶ μοι ἔχει ἥτια δέ, αὖ θι ἀκούσ ῃ. Ἀλλ' οὐκ ἀ έξομαι. Τό γε τῆ τέχη παράδοξο ἴσω φαεῖταί σοι ἀκούσατι. Κα ὶ μὴ δι ὰ τοῦτο σπουδάζω μαθεῖ. Εἰσαῦ θι, ὦ Τυχιάδη. Μηδαμῶ, ἀλλ' ἤδη λέγε, ε ἰ μή περ ἄρα αἰσχύ ῃ. Ἡ παρασιτική. [2] Κᾆ τα ε ἰ μ ὴ μαίοιτό τι, ὦ Σίμω, τέχη ταύτη φαίη ἄ; Ἔ γωγε ε ἰ δέ σοι μαίεσθαι δοκ ῶ, το ῦ μηδεμία ἄλλη ἐπίστασθαι τέχη αἰτία εἶαί μοι τὴ μαία δόκει καί με τῶ ἐγκλημάτω ἤδη ἀφίει. φασ ὶ γὰρ τὴ δαίμοα ταύτη τ ὰ μὲ ἄλλα χαλεπὴ εἶαι τοῖ ἔχουσι, παραιτεῖ σθαι δ ὲ τῶ ἁμαρτημάτω αὐτοὺ ὥσπερ διδάσκαλο ἢ παιδαγωγὸ τούτω ἀαδεχομέη εἰ αὑτὴ τὰ αἰτία. Οὐκοῦ, ὦ Σίμω, ἡ παρασιτικ ὴ τέχη ἐστί; Τέχη γάρ, κἀγ ὼ ταύτη δημιουργό.

3 Κα ὶ σ ὺ ἄ ρα παράσιτο; Πάυ ὠείδισα, ὦ Τυχιάδη. Ἀλλ' οὐκ ἐρυθριᾷ παράσιτο σαυτὸ καλῶ; Οὐδαμῶ αἰσχυοίμη γὰρ ἄ, ε ἰ μ ὴ λέγοιμι. Κα ὶ ὴ Δία ὁ πότα σε βουλώμεθα γωρίζει τῶ οὐκ ἐπισταμέω τ ῳ, ὅτε χρῄζοι μαθεῖ, ὁ παράσιτο δῆλο ὅτι φήσομε ε ὖ λέγοτε; Πολ ὺ μᾶλλο τοῦτο λέγοτε ἐμ ὲ ἢ Φειδία ἀ γαλματοποιό χαίρω γὰρ τ ῇ τέχ ῃ οὐδέ τι ἧττο ἢ Φειδία ἔχαιρε τ ῷ Διί. Κα ὶ μὴ ἐκεῖό μοι σκοποῦτι προοῖ σται γέλω πάμπολυ. Τ ὸ ποῖο; Ε ἴ γε κα ὶ ταῖ ἐπιστολαῖ ἄωθε ὥσπερ ἔθο ἐπιγράφοιμε, Σίμωι παρασίτ ῳ. Κα ὶ μὴ ἂ ἐμο ὶ μᾶλλο χαρίζοιο ἢ Δίωι ἐπιγράφω φιλοσόφ ῳ. [3] Ἀλλ ὰ σ ὺ μὲ ὅπω χαίρει καλούμεο, οὐδὲ ἢ μικρό μοι μέλει σκοπεῖ δ ὲ δε ῖ κα ὶ τὴ ἄλλη ἀτοπία. Τία μή; Ε ἰ κα ὶ ταύτη ταῖ ἄλλαι τέχαι ἐγκαταλέξομε, ὥστε ἐπειδὰ πυθάηταί τι, ὁποία τι αὕ τη τέχη ἐστί, λέγει, οἷο γραμματικ ὴ ἢ ἰατρική, παρασιτική. Ἐγ ὼ μέ, ὦ Τυχιάδη, πολ ὺ μᾶλλο ταύτη ἤ τια ἑτέρα τέχη φαίη ἄ. ε ἰ δέ σοι φίλο ἀ κούει, κα ὶ ὅπω οἴομαι λέγοιμι ἄ, καίπερ ο ὐ πατάπασι ὤ, ὡ ἔφθη εἰ πώ, ἐπ ὶ τοῦ το

4 παρεσκευασμέο. Οὐθέ, ε ἰ κα ὶ σμικρ ὰ λέγοι, ἀληθ ῆ δέ, διοίσει. Ἴθι δὴ πρῶτο, ε ἴ σοι δοκε ῖ, περ ὶ τῆ τέχη, ἥτι ποτ ὲ οὖσα τυγχάει τ ῷ γέει, σκοπῶμε οὑτωσὶ γὰρ ἐπακολουθήσαιμε ἂ κα ὶ ταῖ κατ' εἶ δο τέχαι, εἴπερ ἄρα ὀρθῶ μετέχοιε αὐτῆ. Τί ποτ' οὖ ἐστι ἡ τέχη; πάτω ἐπίστασαι. Πάυ μὲ οὖ. Μ ὴ τοίυ ὄκει λέγει αὐτή, εἴπερ οἶσθα. [4] Τέχη ἐστί, ὡ ἐγ ὼ διαμημοεύω σοφο ῦ τιο ἀκούσα, σύστημα ἐκ καταλήψεω συγγεγυμα- σμέω πρό τι τέλο εὔχρηστο τ ῷ βί ῳ. Ὀρθῶ ἐκεῖ ό γε εἰπὼ σύ τε ἀπομημοεύσα. Ε ἰ δ ὲ μετέχοι τούτω ἁπάτω ἡ παρασιτική, τί ἂ ἄλλο ἢ κα ὶ αὐτ ὴ τέχη εἴη; Τέχη γάρ, εἴ περ οὕτω ἔχοι. Φέρε δ ὴ καθ' ἕκαστο τοῖ τῆ τέχη εἴδεσι ἐ φαρμόζοτε τὴ παρασιτική, ε ἰ συᾴδει σκοπῶ με ἢ ὁ περ ὶ αὐτῆ λόγο, καθάπερ α ἱ ποηρα ὶ χύτραι διακρουόμεαι, σαθρὸ ἀποφθέγγεται. δε ῖ τοίυ πᾶσα τέχη σύστημα ἐ κ καταλήψεω... πρῶτο μὲ τ ὸ δοκιμάζει κα ὶ διακρίει ὅστι ἂ ἐ πιτήδειο γέοιτο τρέφει αὐτό, κα ὶ ὅτ ῳ παρασιτεῖ ἀρξάμεο οὐκ ἂ μεταγοίη. ἢ τὸ μὲ ἀργυρογώμοα τέχη τι ὰ φήσομε ἔχει, εἴπερ ἐ πίσταται διαγιγώσκει τά τε κίβδηλα τῶ ομισμάτω κα ὶ τ ὰ μή, τοῦτο δ ὲ ἄευ τέχη διακρίει τού τε κιβδήλου τῶ ἀθρώπω κα ὶ τοὺ ἀγαθού, κα ὶ ταῦτα οὐχ ὥσπερ τῶ ομισμάτω κα ὶ τῶ ἀθρώπω φαερῶ εὐθὺ ὄτω; αὐτὰ μέτοι ταῦτα κα ὶ ὁ σοφὸ Εὐριπίδη καταμέμφεται λέγω ἀδρῶ δ' ὅτ ῳ χρ ὴ τὸ κακὸ διειδέαι, οὐδεὶ χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι.

5 ᾧ δ ὴ κα ὶ μείζω ἡ το ῦ παρασίτου τέχη, ἥ γε κα ὶ τ ὰ οὕτω ἄδηλα κα ὶ ἀφα ῆ μᾶλλο τῆ ματικῆ γωρίζει τε κα ὶ οἶδε. [5] Τ ὸ δέ γε ἐπίστασθαι λόγου λέγει ἐ πιτηδείου κα ὶ πράγματα πράττει δι' ὧ οἰκειώσεται κα ὶ εὐούστατο ἑαυτὸ τ ῷ τρέφοτι ἀποδείξει, ἆ ρ' ο ὐ συέσεω κα ὶ καταλήψεω ἐρρωμέη εἶαί σοι δοκε ῖ; Κα ὶ μάλα. Τ ὸ δέ γε ἐ ταῖ ἑ στιάσεσι αὐταῖ ὅπω πατὸ ἀ πέλθοι πλέο ἔχω κα ὶ παρευδοκιμῶ τοὺ μ ὴ τὴ αὐτὴ αὐτ ῷ κεκτημέου τέχη, ἄευ τιὸ λόγου κα ὶ σοφία πράττεσθαι οἴει; Οὐδαμῶ. Τί δέ, τ ὸ ἐπίστασθαι τὰ ἀρετὰ κα ὶ κακία τῶ σιτίω κα ὶ τῶ ὄ ψω πολυπραγμοσύη ἀ τέχου τιὸ εἶαί σοι δοκε ῖ, κα ὶ ταῦτα το ῦ γεαιοτάτου Πλάτωο οὑτωσ ὶ λέγοτο, Το ῦ μέλλοτο ἑστιάσεσθαι μ ὴ μαγειρικοῦ ὄ το, σκευαζομέη θοίη ἀκυροτέρα ἡ κρίσι ; [6] Ὅτι γε μὴ οὐκ ἐκ καταλήψεω μόο, ἀλλ ὰ συγγεγυμασμέη ἐστὶ ἡ παρασιτική, μάθοι ἂ ἐθέδε ῥᾳ δίω α ἱ μὲ γὰρ τῶ ἄλλω τεχῶ καταλήψει κα ὶ ἡμέρα κα ὶ ύκτα κα ὶ μῆα καὶ ἐιαυτοὺ πολλάκι ἀσυγγύμαστοι μέουσι, κα ὶ ὅμω οὐκ ἀπόλλυται παρ ὰ τοῖ κεκτημέοι αἱ τέχαι, ἡ δ ὲ το ῦ παρασίτου κατάληψι ε ἰ μ ὴ καθ' ἡμέρα εἴη ἐ γυμασί ᾳ, ἀπόλλυσι ο ὐ μόο, οἶμαι, τὴ τέχη, ἀλλ ὰ κα ὶ αὐτὸ τὸ τεχίτη. [7] Τό γε μὴ πρό τι τέλο εὔχρηστο τ ῷ βί ῳ μὴ κα ὶ μαία ᾖ ζητεῖ. ἐγ ὼ γὰρ το ῦ φαγεῖ κα ὶ το ῦ πιεῖ οὐδὲ εὐχρηστότερο εὑρίσκω ἐ τ ῷ βί ῳ, ὧ οὐδ ὲ ζῆ γε ἄευ ἔστι. Πάυ μὲ οὖ. [8] Κα ὶ μὴ οὐδ ὲ τοιοῦτό τί ἐστι ἡ παρασιτικ ὴ ὁποῖο τ ὸ κάλλο κα ὶ ἡ ἰσχύ, ὥστε τέχη μὲ μὴ δοκεῖ αὐτή, δύαμι δέ τια τοιαύτη. Ἀληθ ῆ λέγει.

6 Ἀλλ ὰ μέτοι οὐδ ὲ ἀτεχία ἐστί ἡ γὰρ ἀτεχία οὐδέποτε οὐδὲ κατορθο ῖ τ ῷ κεκτημέ ῳ. φέρε γάρ, ε ἰ ἐπιτρέψεια σ ὺ σεαυτ ῷ αῦ ἐ θαλάττ ῃ κα ὶ χειμῶι μ ὴ ἐπιστάμεο κυβερᾶ, σωθείη ἄ; {<ΤΥΧΙΑΔΗΣ>} <Οὐδαμῶ.> {<ΣΙΜΩΝ>} <Τί δ', ε ἰ ἵππου ἐπιτραφθείη τι μ ὴ ἐπιστάμεο ἠιοχεῖ;> Οὐδ' οὗτο. Τί δή ποτε, ἢ τ ῷ μ ὴ ἔχει τέχη, δι' ἧ δυήσεται σώζει ἑαυτό; Κα ὶ μάλα. Οὐκοῦ κα ὶ παράσιτο ὑπ ὸ τῆ παρασιτικῆ, εἴπερ ἦ ἀτεχία, οὐκ ἂ ἐσώζετο; Ναί. Οὐκοῦ τέχ ῃ σώζεται, ἀτεχί ᾳ δ ὲ ο ὔ; Πάυ μὲ οὖ. Τέχη ἄρα ἐστὶ ἡ παρασιτική. Τέχη, ὡ ἔοικε. Κα ὶ μὴ κυβερήτα μὲ ἀγαθοὺ αυαγί ᾳ περιπεσότα κα ὶ ἡιόχου τεχίτα ἐκπεσότα τῶ δίφρω οἶδα ἐγ ὼ πολλάκι, κα ὶ τοὺ μὲ συτριβέτα, τοὺ δ ὲ κα ὶ πάμπα διαφθαρέτα, παρασίτου δ ὲ αυάγιο οὐδ ὲ εἷ ἔχοι τοιοῦτο εἰπεῖ. Οὐκοῦ ε ἰ μήτε ἀτεχία ἐστὶ ἡ παρασιτικὴ μήτε δύαμι, σύστημα δέ τι ἐκ καταλήψεω γεγυμασμέω, τέχη δῆλο ὅτι διωμολόγηται ἡμῖ σήμερο. [9] Ὅσο ἐκ τούτου εἰκάζω ἀλλ' ἐκεῖο, ὅπω κα ὶ ὅρο ἡμῖ τια γεαῖο ἀποδῷ τῆ παρασιτικῆ.

7 Ὀρθῶ σύ γε λέγω. δοκε ῖ γὰρ δή μοι οὕτω ἂ μάλιστα ὡρίσθαι παρασιτική ἐ στι τέχη ποτέω κα ὶ βρωτέω κα ὶ τῶ δι ὰ ταῦτα λεκτέω κα ὶ πρακτέω, τέλο δ ὲ αὐτῆ τ ὸ ἡδύ. Ὑ πέρευγέ μοι δοκεῖ ὁρίσασθαι τὴ σεαυτο ῦ τέχη ἀλλ' ἐκεῖο σκόπει, μ ὴ πρὸ ἐίου τῶ φιλοσόφω μάχη σοι περ ὶ το ῦ τέλου ᾖ. Κα ὶ μὴ ἀ πόχρη γε εἴπερ ἔσται τ ὸ αὐτ ὸ τέλο [10] εὐδαιμοία κα ὶ παρασιτικῆ. φαεῖται δ ὲ οὕ τω ὁ γὰρ σοφὸ Ὅμηρο τὸ το ῦ παρασίτου βίο θαυμάζω ὡ ἄρα μακάριο κα ὶ ζηλωτὸ εἴ η μόο, οὕτω φησί ο ὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι τέλο χαριέστερο εἶαι, ἢ ὅτ' ἂ εὐφροσύη μὲ ἔχ ῃ κάτα δῆμο ἅπατα, δαιτυμόε δ' ἀ ὰ δώματ' ἀκουάζωται ἀοιδο ῦ ἥμεοι ἑ ξείη, παρ ὰ δ ὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου κα ὶ κρειῶ, μέθυ δ' ἐκ κρητῆρο ἀφύσσω οἰοχόο φορέῃ σι κα ὶ ἐγχεί ῃ δεπάεσσι. κα ὶ ὡ οὐχ ἱκαῶ ταῦτα θαυμάζω μᾶλλο τὴ αὑτο ῦ γώμη ποιε ῖ φαερωτέρα ε ὖ λέγω τοῦτό τί μοι κάλλιστο ἐ ὶ φρεσὶ εἴ δεται εἶαι, οὐχ ἕτερό τι, ἐξ ὧ φησι, ἢ τ ὸ παρασιτεῖ εὔδαιμο ομίζω. κα ὶ μὴ οὐδ ὲ τ ῷ τυχότι ἀδρὶ περιτέθεικε τούτου τοὺ λόγου, ἀλλ ὰ τ ῷ σοφωτάτ ῳ τῶ ὅλω. καίτοι γε εἴπερ ἐ βούλετο Ὀδυσσεὺ τ ὸ κατ ὰ τοὺ Στωϊκοὺ ἐπαιεῖ τέλο, ἐδύατο ταυτ ὶ λέγει ὅτε τὸ Φιλοκτήτη ἀήγαγε ἐκ τῆ Λήμου, ὅτε τ ὸ Ἴλιο ἐ ξεπόρθησε, ὅτε τοὺ Ἕλληα φεύγοτα κατέσχε, ὅ τε εἰ Τροία εἰσῆλθε ἑαυτὸ μαστιγώσα κα ὶ κακ ὰ κα ὶ Στωϊκ ὰ ῥ άκη ἐδύ ἀλλ ὰ τότε οὐκ εἶ πε τοῦτο τέλο χαριέστερο. ἀλλ ὰ μὴ κα ὶ ἐ τ ῷ τῶ Ἐπικουρείω βί ῳ γεόμεο αὖθι παρ ὰ τῇ Καλυψο ῖ, ὅτε αὐτ ῷ ὑπῆρχε ἐ ἀργί ᾳ τε βιοτεύει κα ὶ τρυφᾶ κα ὶ βιεῖ τὴ Ἄ τλατο θυγατέρα κα ὶ κιεῖ πάσα τὰ λεία κιήσει, οὐδ ὲ τότε εἶπε τοῦτο τ ὸ τέλο χαριέστερο, ἀλλ ὰ τὸ τῶ παρασίτω βίο. ἐκαλοῦτο δ ὲ δαιτυμόε ο ἱ παράσιτοι τότε. πῶ οὖ λέγει; πάλι γὰρ ἄ ξιο ἀαμησθῆαι τῶ ἐπῶ οὐδὲ γὰρ οἷο ἀκούει αὐτῶ πολλάκι λεγομέω δαιτυμόε καθήμεοι ἑξείη καί παρ ὰ δ ὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου κα ὶ κρειῶ. [11] Ὅ γε μὴ Ἐ πίκουρο σφόδρα ἀαισχύτω ὑ φελόμεο τ ὸ τῆ παρασιτικῆ τέλο τῆ καθ' αὑτὸ εὐδαιμοία τέλο αὐτὸ

8 ποιε ῖ. κα ὶ ὅτι κλοπ ὴ τ ὸ πρᾶγμά ἐστι κα ὶ οὐδὲ Ἐπικούρ ῳ μέλει τ ὸ ἡδύ, ἀλλ ὰ τ ῷ παρασίτ ῳ, οὕ τω μάθοι ἄ. ἔγωγε ἡγοῦμαι τ ὸ ἡδ ὺ πρῶτο μὲ τ ὸ τῆ σαρκὸ ἀ όχλητο, ἔπειτα τ ὸ μ ὴ θορύβου καὶ ταραχῆ τὴ ψυχὴ ἐμπεπλῆσθαι. τούτω τοίυ ὁ μὲ παράσιτο ἑκατέρω τυγχάει, ὁ δὲ Ἐπίκουρο οὐδ ὲ θατέρου ὁ γὰρ ζητῶ περ ὶ σχήματο γῆ κα ὶ κόσμω ἀπειρία κα ὶ μεγέθου ἡ λίου κα ὶ ἀ ποστημάτω κα ὶ πρώτω στοιχείω κα ὶ περ ὶ θεῶ, εἴτε εἰσὶ εἴτε οὐκ εἰσί, κα ὶ περ ὶ αὐτοῦ το ῦ τέλου ἀε ὶ πολεμῶ κα ὶ διαφερόμεο πρό τια ο ὐ μόο ἐ ἀθρωπίαι, ἀλλ ὰ κα ὶ ἐ κοσμικαῖ ἐστι ὀχλήσεσι. ὁ δ ὲ παράσιτο πάτα καλῶ ἔχει οἰόμεο κα ὶ πεπιστευκὼ μ ὴ ἄ λλω ταῦτα ἔχει ἄμειο ἢ ἔχει, μετ ὰ πολλῆ ἀδεία κα ὶ γαλήη, οὐδεὸ αὐτ ῷ τοιούτου παρεοχλοῦτο, ἐσθίει κα ὶ κοιμᾶται ὕ πτιο ἀφεικὼ τοὺ πόδα κα ὶ τὰ χεῖρα ὥσπερ Ὀδυσσεὺ τῆ Σχερία ἀποπλέω οἴκαδε. [12] Κα ὶ μὴ οὐχ ὶ κατ ὰ ταῦτα μόο οὐδὲ προσήκει τ ὸ ἡδ ὺ τῷ Ἐπικούρ ῳ, ἀλλ ὰ κα ὶ κατ' ἐκεῖα ὁ γὰρ Ἐπίκουρο οὗτο, ὅστι ποτέ ἐστι ὁ σοφό, ἤτοι φαγεῖ ἔχει ἢ ο ὔ ε ἰ μὲ οὐκ ἔχει, οὐχ ὅπω ἡδέω ζήσεται, ἀλλ' οὐδ ὲ ζήσεται ε ἰ δ ὲ ἔχει, εἴτε παρ' ἑαυτοῦ εἴτε παρ' ἄλλου ε ἰ μὲ οὖ παρ' ἄλλου τ ὸ φαγεῖ ἔχοι, παράσιτό ἐστι κα ὶ οὐχ ὃ λέγει ε ἰ δ ὲ παρ' ἑαυτο ῦ, οὐχ ἡδέω ζήσεται. Πῶ οὐχ ἡδέω; Ε ἰ γὰρ ἔχοι τ ὸ φαγεῖ παρ' ἑαυτο ῦ, πολλά τοι, ὦ Τυχιάδη, τ ὰ ἀ ηδέα τ ῷ τοιούτ ῳ βίῳ παρακολουθεῖ ἀάγκη κα ὶ ἄ θρει πόσα. δε ῖ τὸ μέλλοτα βιώσεσθαι καθ' ἡδοὴ τὰ ἐ γγιγομέα ὀρέξει ἁπάσα ἀαπληροῦ. ἢ τί φή; Κἀμο ὶ δοκε ῖ. Οὐκοῦ τ ῷ μὲ συχ ὰ κεκτημέ ῳ ἴσω τοῦτο παρέχει, τ ῷ δ ὲ ὀλίγα κα ὶ μηδὲ οὐκέτι ὥ στε πέη οὐκ ἂ σοφὸ γέοιτο οὐδ ὲ ἐφίκοιτο το ῦ τέλου, λέγω δ ὴ το ῦ ἡδέο. ἀλλ' οὐδ ὲ μὴ ὁ πλούσιο, ὁ παρ ὰ τῆ οὐσία ἀφθόω ταῖ ἐπιθυμίαι χορηγῶ, δυήσεται τοῦδε ἐφικέσθαι. τί δή ποτε; ὅ τι πᾶσα ἀάγκη τὸ ἀαλίσκοτα τ ὰ ἑαυτο ῦ πολλαῖ περιπίπτει ἀηδίαι, τοῦτο μὲ τ ῷ μαγείρῳ κακῶ σκευάσατι τ ὸ ὄψο μαχόμεο ἢ ε ἰ μ ὴ μάχοιτο φαῦλα παρ ὰ τοῦτο ἐσθίοτα τ ὰ ὄψα κα ὶ τοῦ ἡδέο ὑστεροῦ τα, τοῦτο δ ὲ τ ῷ οἰκοομοῦτι τ ὰ κατ ὰ τὴ οἰκία, ε ἰ μ ὴ καλῶ οἰ κοομοίη, μαχόμεο. ἢ οὐχ οὕτω; Ν ὴ Δία, κἀμο ὶ δοκε ῖ.

9 Τ ῷ μὲ οὖ Ἐπικούρ ῳ πάτα συμβαίει εἰκό, ὥστε οὐ δέποτε τεύξεται το ῦ τέλου τ ῷ δὲ παρασίτ ῳ οὔτε μάγειρό ἐστι ᾧ χαλεπήαι, οὔτε ἀγρὸ οὔτε οἶκο οὔτε ἀργύρια, ὑπὲρ ὧ ἀπολλυμέω ἀχθεσθείη, ὥστε κα ὶ φάγοι κα ὶ πίοι μόο οὗτο, ὑπ ὸ μηδεό ὧ ἐκείου ἀ άγκη, ἐ οχλούμεο. [13] Ἀλλ' ὅτι μὲ τέχη ἐστὶ ἡ παρασιτική, κἀκ τούτω κα ὶ τῶ ἄλλω ἱκαῶ δέδεικται. λοιπὸ ὅτι κα ὶ ἀρίστη δεικτέο, κα ὶ τοῦτο οὐχ ἁπλῶ, ἀλλ ὰ πρῶτο μέ, ὅτι κοι ῇ πασῶ διαφέρει τῶ τεχῶ, εἶτα ὅτι κα ὶ ἰδί ᾳ ἑκάστη. Κοι ῇ μὲ οὖ ἁπασῶ οὕτω διαφέρει πάση γὰρ τέχη ἀ άγκη προάγει μάθησι πόο φόβο πληγά, ἅπερ οὐκ ἔστι ὅστι οὐκ ἂ ἀ πεύξαιτο ταύτη δ ὲ τὴ τέχη, ὡ ἔ οικε, μόη ἔξεστι μαθεῖ ἄευ πόου. τί γὰρ ἀπ ὸ δείπου ποτ ὲ ἀπῆλθε κλαίω, ὥσπερ τιὰ ἐκ τῶ διδασκάλω ὁρῶμε, τί δ' ἐπ ὶ δεῖπο ἀπιὼ ὤ φθη σκυθρωπό, ὥσπερ ο ἱ εἰ διδασκαλεῖ α φοιτῶτε; κα ὶ μὴ ὁ μὲ παράσιτο ἑκὼ αὐτὸ ἐπ ὶ δεῖπο ἔρχεται μάλα ἐπιθυμῶ τῆ τέχη, οἱ δ ὲ τὰ ἄλλα τέχα μαθάοτε μισοῦσι αὐτά, ὥστε ἔιοι δι' αὐτὰ ἀποδιδράσκουσι. Τί δέ, ο ὐ κἀκεῖο ἐοῆσαί σε δε ῖ, ὅτι κα ὶ τοὺ ἐ ἐκείαι ταῖ τέχαι προκόπτοτα οἱ πατέρε κα ὶ μητέρε τούτοι τιμῶσι μάλιστα, οἷ καθ' ἡμέρα κα ὶ τὸ παράσιτο, Καλῶ ὴ Δία ἔγραψε ὁ παῖ, λέγοτε, δότε αὐτ ῷ φαγεῖ Οὐκ ἔγραψε ὀρθῶ, μ ὴ δότε; οὕτω τ ὸ πρᾶ γμα κα ὶ ἔτιμο κα ὶ ἐ τιμωρί ᾳ μέγα φαίεται. [14] Κα ὶ μὴ α ἱ ἄλλαι τέχαι τ ὸ τέλο ὕστερο τοῦτο ἔχουσι, μετ ὰ τ ὸ μαθεῖ κα ὶ τοὺ καρποὺ ἡδέω ἀπολαμβάουσαι πολλ ὴ γὰρ κα ὶ ὄρθιο οἶμο ἐ αὐτά ἡ δ ὲ παρασιτικ ὴ μόη τῶ ἄλλω εὐθὺ ἀπολαύει τῆ τέχη ἐ αὐτ ῷ τ ῷ μαθάει, κα ὶ ἅμα τε ἄρχεται κα ὶ ἐ τ ῷ τέλει ἐστί. Κα ὶ μέτοι τῶ ἄλλω τεχῶ ο ὐ τιέ, ἀλλ ὰ πᾶσαι ἐπ ὶ μόη τὴ τροφὴ γεγόασι, ὁ δὲ παράσιτο εὐθὺ ἔχει τὴ τροφὴ ἅμα τ ῷ ἄρξασθαι τῆ τέχη. ἢ οὐκ ἐοεῖ ὅτι ὁ μὲ γεωργὸ γεωργε ῖ ο ὐ το ῦ γεωργεῖ ἕεκα κα ὶ ὁ τέκτω τεκταίεται οὐχ ὶ το ῦ τεκταίεσθαι ἕεκα, ὁ δὲ παράσιτο οὐχ ἕτερο μέ τι διώκει, ἀλλ ὰ τ ὸ αὐτ ὸ κα ὶ ἔργο μὲ ἐστὶ αὐτο ῦ κα ὶ ο ὗ ἕ εκα γίγεται; [15] Κα ὶ μὴ ἐκεῖά γε οὐδεί ἐστι ὅστι οὐκ ἐπίσταται, ὅτι ο ἱ μὲ τὰ λοιπὰ τέχα ἐργαζόμεοι τὸ μὲ ἄλλο χρόο ταλαιπωροῦσι, μία δ ὲ ἢ δύο μόα το ῦ μηὸ ἡμέρα ἱερὰ ἄγουσι, κα ὶ εὐ φραίεσθαι λέγοται τότε ὁ δ ὲ παράσιτο το ῦ μηὸ τὰ τριάκοθ' ἡμέρα ἱερὰ ἄγει πᾶσαι γὰρ αὐτ ῷ δοκοῦσι εἶαι τῶ θεῶ. [16] Ἔτι ο ἱ μὲ βουλόμεοι τὰ ἄλλα τέχα κατορθοῦ ὀλιγοσιτίαι κα ὶ ὀ λιγοποσίαι χρῶται καθάπερ ο ἱ οσοῦτε, πολυποσίαι δ ὲ κα ὶ πολυσιτίαι οὐκ ἔστι εὐφραιόμεο μαθάει. [17] Κα ὶ α ἱ μὲ ἄλλαι τέχαι χωρὶ ὀργάω οὐδαμῶ τ ῷ κεκτημέ ῳ ὑπηρετεῖ δύαται

10 οὔτε γὰρ αὐλεῖ ἔι χωρὶ αὐλῶ οὔτε ψάλλει ἄευ λύρα οὔτε ἱππεύει ἄευ ἵππου αὕτη δὲ οὕτω ἐστὶ ἀγαθ ὴ κα ὶ ο ὐ βαρεῖα τ ῷ τεχίτ ῃ, ὥστε ὑπάρχει κα ὶ μηδὲ ἔχοτι ὅπλο χρῆσθαι αὐτ ῇ. [18] Κα ὶ ὡ ἔοικε ἄλλα τέχα μαθάομε μισθὸ διδότε, ταύτη δ ὲ λαμβάοτε. ἔ τι τῶ μὲ [19] ἄλλω τεχῶ εἰσι διδάσκαλοί τιε, τῆ δ ὲ παρασιτικῆ οὐδεί, ἀλλ' ὥσπερ ἡ ποιητικ ὴ κατ ὰ Σωκράτη κα ὶ αὕτη τι ὶ θεί ᾳ μοίρ ᾳ παραγίγεται. [20] κἀκεῖο δ ὲ σκόπει, ὅτι τὰ μὲ ἄλλα τέχα ὁδεύοτε ἢ πλέοτε ο ὐ δυάμεθα διαπράττεσθαι, ταύτ ῃ δέ ἐστι χρῆσθαι κα ὶ ἐ ὁδῷ κα ὶ πλέοτι. Πάυ μὲ οὖ. [21] Κα ὶ μέτοι, ὦ Τυχιάδη, α ἱ μὲ ἄλλαι τέχαι δοκοῦσί μοι ταύτη ἐπιθυμεῖ, αὕτη δ ὲ οὐδεμιᾶ ἑτέρα. Τί δέ, οὐχ ο ἱ τ ὰ ἀλλότρια λαμβάοτε ἀδικεῖ σοι δοκοῦσι; Πῶ γὰρ ο ὔ; Πῶ οὖ ὁ παράσιτο τ ὰ ἀλλότρια λαμβάω οὐκ ἀδικε ῖ μόο; [22] Οὐκ ἔχω λέγει. κα ὶ μὴ τῶ ἄλλω τεχῶ α ἱ ἀρχα ὶ φαῦλαί τιε κα ὶ εὐτελεῖ εἰσι, τῆ δὲ παρασιτικῆ ἀρχ ὴ πάυ γεαία τι τ ὸ γὰ ρ θρυλούμεο τοῦτο τῆ φιλία ὄομα οὐκ ἂ ἄ λλο τι εὕροι ἢ ἀρχὴ παρασιτικῆ. Πῶ λέγει; Ὅτι οὐδεὶ ἐχθρὸ ἢ ἀγῶτα ἄθρωπο ἀλλ' οὐδ ὲ συήθη μετρίω ἐπ ὶ δεῖπο καλε ῖ, ἀλλ ὰ δεῖ πρότερο οἶμαι τοῦτο γεέσθαι φίλο, ἵα κοιωήσ ῃ σποδῶ κα ὶ τραπέζη κα ὶ τῶ τῆ τέχη ταύτη μυστηρίω. ἐγ ὼ γοῦ πολλάκι ἤκουσά τιω λεγότω, Ποταπὸ δ ὲ οὗτο φίλο ὅστι οὔ τε βέβρωκε οὔτε πέπωκε μεθ' ἡμῶ, δῆλο ὅτι τὸ συμπίοτα κα ὶ συεσθίοτα μόο πιστὸ φίλο ἡγουμέω. [23] Ὅτι γε μὴ ἡ βασιλικωτάτη τῶ τεχῶ ἔστι αὕτη, μάθοι ἂ κα ὶ ἐκ τοῦδε οὐχ ἥ κιστα τὰ μὲ γὰρ λοιπὰ τέχα ο ὐ μόο κακοπαθοῦτε κα ὶ ἱδροῦτε, ἀλλ ὰ ὴ Δία καθήμεοι καὶ ἑστῶτε ἐργάζοται ὥσπερ ἀμέλει δοῦλοι τῶ τεχῶ, ὁ δ ὲ παράσιτο μεταχειρίζεται τὴ αὑτοῦ

11 τέχη ὡ βασιλεὺ κατακείμεο. [24] Ἐκεῖα μὲ γὰρ τί δε ῖ λέγει περ ὶ τῆ εὐδαιμοία αὐτο ῦ, ὅτι δ ὴ μόο κατ ὰ τὸ σοφὸ Ὅμηρο οὔ τε φυτεύει χερσ ὶ φυτὸ οὔτε ἀροῖ, ἀλλ ὰ τά γ' ἄσπαρτα κα ὶ ἀ ήροτα πάτα έμεται; [25] Κα ὶ μὴ ῥήτορά τε κα ὶ γεωμέτρη κα ὶ χαλκέα οὐδὲ κωλύει τὴ ἑαυτο ῦ τέχη ἐργάζεσθαι ἐά τε ποηρὸ ἐά τε κα ὶ μωρὸ ᾖ, παρασιτεῖ δὲ οὐδεὶ δύαται ἢ μωρὸ ὢ ἢ ποηρό. Παπαί, οἷο χρῆμα ἀποφαί ῃ τὴ παρασιτική ὥστε κα ὶ αὐτὸ ἤδη βούλεσθαι δοκ ῶ μοι παράσιτο εἶαι ἀτ ὶ τούτου ὅ εἰμι. [26] Ὡ μὲ τοίυ κοι ῇ πασῶ διαφέρει, δεδεῖχθαί μοι δοκ ῶ. φέρε δὴ ὡ κα ὶ κατ' ἰδία ἑ κάστη διαφέρει σκοπῶμε. τ ὸ μὲ δὴ ταῖ βααύσοι τέχαι παραβάλλει αὐτὴ ἀόητό ἐστι, καὶ μᾶλλό πω καθαιροῦτο τ ὸ ἀξίωμα τῆ τέχη. ὅτι γε μὴ τῶ καλλίστω κα ὶ μεγίστω τεχῶ διαφέρει δεικτέο. ὡμολόγηται δ ὴ πρὸ πάτω τή τε ῥητορικὴ κα ὶ τὴ φιλοσοφία, ἃ διὰ γεαιότητα κα ὶ ἐπιστήμα ἀποφαίοταί τιε,... ἐπειδὰ κα ὶ τούτω ἀποδείξαιμι τὴ παρασιτικὴ πολ ὺ κρατοῦσα, δῆλο ὅτι τῶ ἄλλω τεχῶ δόξει προφερεστάτη καθάπερ ἡ Ναυσικάα τῶ θεραπαιίδω. [27] Κοι ῇ μὲ οὖ ἀμφοῖ διαφέρει κα ὶ τῆ ῥητορικῆ κα ὶ τῆ φιλοσοφία, πρῶτο κατὰ τὴ ὑπόστασι ἡ μὲ γὰρ ὑφέστηκε, α ἱ δ ὲ ο ὔ. οὔτε γὰρ τὴ ῥητορικὴ ἕ τι κα ὶ τ ὸ αὐτὸ ομίζομε, ἀλλ' ο ἱ μὲ τέχη, ο ἱ δ ὲ τοὐατίο ἀτεχία, ἄλλοι δ ὲ κακοτεχία, ἄλλοι δ ὲ ἄ λλο τι. ὁμοίω δ ὲ κα ὶ τὴ φιλοσοφία ο ὐ κατ ὰ τ ὰ αὐτ ὰ κα ὶ ὡσαύτω ἔχουσα, ἑτέρω μὲ γὰρ Ἐπικούρ ῳ δοκε ῖ τ ὰ πράγματα ἔχει, ἑτέρω δ ὲ τοῖ ἀπ ὸ τῆ Στοᾶ, ἑτέρω δ ὲ τοῖ ἀπ ὸ τῆ Ἀ καδημία, ἑτέρω δ ὲ τοῖ ἀπ ὸ το ῦ Περιπάτου, κα ὶ ἁπλῶ ἄλλο ἄλλη ἀξιοῖ τὴ φιλοσοφία εἶαι κα ὶ μέχρι γε ῦ οὔτε ο ἱ αὐτο ὶ γώμη κρατοῦ σι οὔτε αὐτῶ ἡ τέχη μία φαίεται. ἐξ ὧ δῆλο ὅ τι τεκμαίρεσθαι καταλείπεται. ἀρχὴ γάρ φημι μηδ ὲ εἶαι τέχη ἧ οὐκ ἔστι ὑπόστασι. ἐπε ὶ τί δή ποτε ἀριθμητικ ὴ μὲ μία ἐστ ὶ κα ὶ ἡ αὐτ ὴ κα ὶ δὶ δύο παρά τε ἡμῖ κα ὶ παρ ὰ Πέρσαι τέσσαρά ἐστι κα ὶ συμφωε ῖ ταῦτα κα ὶ παρ ὰ Ἕλλησι κα ὶ βαρβάροι, φιλοσοφία δ ὲ πολλὰ κα ὶ διαφόρου ὁρῶμε κα ὶ οὔτε τὰ ἀρχὰ οὔτε τ ὰ τέλη σύμφωα πασῶ; Ἀληθ ῆ λέγει μία μὲ γὰρ τὴ φιλοσοφία εἶαι λέγουσι, αὐτο ὶ δ ὲ αὐτὴ ποιοῦσι πολλά. [28] Κα ὶ μὴ κα ὶ τὰ μὲ ἄλλα τέχα, ε ἰ καί τι κατ ὰ ταύτα ἀσύμφωο εἴη, κἂ παρέλθοι τι συγγώμη ἀξιώσα, ἐπε ὶ μέσαι τε δοκοῦσι κα ὶ α ἱ καταλήψει αὐτῶ οὐκ εἰσὶ ἀ μετάπτωτοι.

12 φιλοσοφία δ ὲ τί ἂ κα ὶ ἀάσχοιτο μ ὴ μία εἶαι κα ὶ μηδ ὲ σύμφωο αὐτὴ ἑαυτ ῇ μᾶλλο τῶ ὀργάω; μία μὲ οὖ οὐκ ἔστι φιλοσοφία, ἐπειδ ὴ ὁρ ῶ κα ὶ ἄ πειρο οὖσα πολλα ὶ δ ὲ ο ὐ δύαται εἶαι, ἐπειδήπερ ἡ σοφία μία. [29] Ὁμοίω δ ὲ κα ὶ περ ὶ τῆ ὑποστάσεω τῆ ῥητορικῆ ταὐτ ὰ φαίη τι ἄ τ ὸ γὰρ περὶ ἑὸ προκειμέου ταὐτ ὰ μ ὴ λέγει ἅπατα, ἀλλ ὰ μάχη εἶαι φορᾶ ἀ τιδόξου, ἀ πόδειξι μεγίστη το ῦ μηδ ὲ ἀρχὴ εἶαι τοῦτο ο ὗ μία κατάληψι οὐκ ἔστι τ ὸ γὰρ ζητεῖ τό, τί μᾶλλο αὐτό ἐ στι, κα ὶ τ ὸ μηδέποτε ὁμολογεῖ ἓ εἶαι, τοῦτο αὐτὴ ἀαιρε ῖ το ῦ ζητουμέου τὴ οὐσία. [30] Ἡ μέτοι παρασιτικ ὴ οὐχ οὕτω ἔχει, ἀλλ ὰ κα ὶ ἐ Ἕλλησι κα ὶ βαρβάροι μία ἐστὶ καὶ κατ ὰ ταὐτ ὰ κα ὶ ὡσαύτω, κα ὶ οὐκ ἂ εἴποι τι ἄλλω μὲ τούσδε, ἑτέρω δ ὲ τούσδε παρασιτεῖ, οὐδέ εἰσι ὡ ἔοικε ἐ παρασίτοι τιε οἷο Στωϊκο ὶ ἢ Ἐπικούρειοι δόγματα ἔ χοτε διάφορα, ἀλλ ὰ πᾶσι πρὸ ἅπατα ὁμολογία τί ἐστι κα ὶ συμφωία τῶ ἔργω κα ὶ το ῦ τέλου. ὥστε ἔ μοιγε δοκε ῖ ἡ παρασιτικ ὴ κιδυεύει κατά γε τοῦτο κα ὶ σοφία εἶαι. [31] Πάυ μοι δοκεῖ ἱκαῶ ταῦτα εἰρηκέαι. ὡ δ ὲ κα ὶ τ ὰ ἄλλα χείρω ἐστὶ ἡ φιλοσοφία τῆ σῆ τέχη, πῶ ἀ ποδεικύει; Οὐκοῦ ἀάγκη πρῶτο εἰπεῖ ὅ τι φιλοσοφία μὲ οὐδέποτε ἠράσθη παράσιτο, παρασιτικῆ δὲ πάμπολλοι ἐπιθυμήσατε μημοεύοται φιλόσοφοι, κα ὶ μέχρι γε ῦ ἐρῶσι. Κα ὶ τία ἂ ἔχοι εἰπεῖ φιλοσόφου παρασιτεῖ σπουδάσατα; Οὕστια μέτοι, ὦ Τυχιάδη; οὓ κα ὶ σ ὺ γιγώσκω ὑποκρί ῃ ἀγοεῖ κἀμ ὲ κατασοφίζῃ ὥ τιο αὐτοῖ αἰσχύη ἐτεῦθε γιγομέη, οὐχ ὶ τιμῆ. Ο ὐ μ ὰ τὸ Δία, ὦ Σίμω, ἀλλ ὰ κα ὶ σφόδρα ἀπορ ῶ οὕστια κα ὶ εὕροι εἰπεῖ. Ὦ γεαῖε, σύ μοι δοκεῖ ἀ ήκοο εἶαι κα ὶ τῶ ἀαγραψάτω τοὺ ἐκείω βίου, ἐπε ὶ πάτω ἂ κα ὶ ἐπιγῶαι οὕ στια λέγω δύαιο. Κα ὶ μέτοι ὴ τὸ Ἡρακλέα ποθ ῶ δ ὴ ἀκούει τίε εἰσί. Ἐγώ σοι καταλέξω αὐτοὺ ὄτα οὐχ ὶ τοὺ φαύλου, ἀλλ' ὡ ἐγ ὼ δοκ ῶ, τοὺ ἀρίστου κα ὶ οὓ ἥκιστα σ ὺ οἴει.

13 [32] Αἰσχίη μέτοι ὁ Σωκρατικό, οὗτο ὁ τοὺ μακροὺ κα ὶ ἀ στείου διαλόγου γράψα, ἧκέ ποτε εἰ Σικελία κομίζω αὐτού, ε ἴ πω δύαιτο δι' αὐτῶ γωσθῆαι Διουσί ῳ τ ῷ τυρά ῳ, κα ὶ τὸ Μιλτιάδη ἀαγοὺ κα ὶ δόξα εὐ δοκιμηκέαι λοιπὸ ἐκάθητο ἐ Σικελί ᾳ παρασιτῶ Διουσί ῳ κα ὶ ταῖ Σωκράτου διατριβαῖ ἐρρῶσθαι φράσα. [33] τί δέ, κα ὶ Ἀρίστιππο ὁ Κυρηαῖ ο οὐχ ὶ τῶ δοκίμω φαίεταί σοι φιλοσόφω; Κα ὶ πάυ. Κα ὶ οὗτο μέτοι κατ ὰ τὸ αὐτὸ χρόο διέτριβε ἐ Συρακούσαι παρασιτῶ Διουσί ῳ. πάτω γοῦ ἀμέλει τῶ παρασίτω αὐτὸ ηὐδοκίμει παρ' αὐτ ῷ κα ὶ γὰρ ἦ πλέο τι τῶ ἄλλω πρὸ τὴ τέχη εὐφυή, ὥστε τοὺ ὀψοποιοὺ ὁ σημέραι ἔπεμπε παρ ὰ τοῦτο ὁ Διούσιο ὥ τι παρ' αὐτοῦ μαθησομέου. Οὗτο μέτοι δοκε ῖ κα ὶ κοσμῆσαι τὴ τέχη ἀξίω. [34] ὁ δ ὲ Πλάτω ὑμῶ ὁ γεαιότατο κα ὶ αὐτὸ μὲ ἧκε εἰ Σικελία ἐπ ὶ τούτ ῳ, κα ὶ ὀλίγα παρασιτήσα ἡμέρα τ ῷ τυρά ῳ τοῦ παρασιτεῖ ὑπ ὸ ἀ φυία ἐξέπεσε, κα ὶ πάλι Ἀθήαζε ἀφικόμεο κα ὶ φιλοποῄσα καὶ παρασκευάσα ἑαυτὸ αὖθι δευτέρ ῳ στόλῳ ἐπέπλευσε τ ῇ Σικελί ᾳ κα ὶ δειπήσα πάλι ὀ λίγα ἡμέρα ὑπ ὸ ἀμαθία ἐξέπεσε κα ὶ αὕτη ἡ συμφορ ὰ Πλάτωι περ ὶ Σικελία ὁμοία δοκε ῖ γεέσθαι τῇ Νικίου. Κα ὶ τί, ὦ Σίμω, περ ὶ τούτου λέγει; [35] Πολλο ὶ μὲ κα ὶ ἄλλοι, Ἀριστόξεο δ ὲ ὁ μουσικό, πολλο ῦ λόγου ἄξιο. Εὐριπίδη μὲ γὰρ ὅτι Ἀρχελά ῳ μέχρι μὲ το ῦ θαάτου παρεσίτει κα ὶ Ἀάξαρχο Ἀλεξάδρῳ πάτω ἐπίστασαι. [36] Κα ὶ Ἀριστοτέλη δ ὲ τῆ παρασιτικῆ ἤρξατο μόο ὥσπερ κα ὶ τῶ ἄλλω τεχῶ. [37] Φιλοσόφου μὲ οὖ, ὥσπερ ἦ, παρασιτεῖ σπουδάσατα ἔδειξα παράσιτο δ ὲ οὐδεὶ ἔχει φράσαι φιλοσοφεῖ ἐθελήσατα. [38] Κα ὶ μέτοι ε ἰ ἔστι εὔδαιμο τ ὸ μ ὴ πειῆ μηδ ὲ διψῆ μηδ ὲ ῥιγοῦ, ταῦτα οὐδεὶ ἄλλ ῳ ὑπάρχει ἢ παρασίτ ῳ. ὥστε φιλοσόφου μὲ ἄ τι πολλοὺ κα ὶ ῥιγοῦτα κα ὶ πειῶ τα εὕροι, παράσιτο δ ὲ ο ὔ ἢ οὐκ ἂ εἴη παράσιτο, ἀλλ ὰ δυστυχή τι κα ὶ πτωχὸ ἄθρωπο κα ὶ φιλο- σόφ ῳ ὅμοιο. [39] Ἱκαῶ ταῦτά γε. ὅτι δ ὲ κατ ὰ τἄλλα διαφέρει φιλοσοφία κα ὶ ῥητορικῆ ἡ παρασιτικ ὴ πῶ

14 ἐπιδεικύει; Εἰσί, ὦ βέλτιστε, καιρο ὶ το ῦ τῶ ἀθρώπω βίου, ὁ μέ τι εἰρήη, οἶμαι, ὁ δ' α ὖ πολέμου. ἐ δὴ τούτοι πᾶσα ἀάγκη φαερὰ γίγεσθαι τὰ τέχα κα ὶ τοὺ ἔχοτα ταύτα ὁποῖοί τιέ εἰ σι. πρότερο δέ, ε ἰ δοκε ῖ, σκοπώμεθα τὸ το ῦ πολέμου καιρό, κα ὶ τίε ἂ εἶ ε μάλιστα χρησιμώτατοι ἰδί ᾳ τε ἕκαστο αὐτ ῷ κα ὶ κοι ῇ τ ῇ πόλει. Ὡ ο ὐ μέτριο ἀγῶα καταγγέλλει τῶ ἀδρῶ κα ὶ ἔγωγε πάλαι γελ ῶ κατ' ἐμαυτὸ ἐοῶ ποῖ ο ἂ εἴ η συμβαλλόμεο παρασίτ ῳ φιλόσοφο. [40] Ἵα τοίυ μ ὴ πάυ θαυμάζῃ μηδ ὲ τ ὸ πρᾶγμά σοι δοκ ῇ χλεύη ἄ ξιο, φέρε προτυπωσώμεθα παρ' ἡμῖ αὐτοῖ ἠγγέλθαι μὲ αἰφίδιο εἰ τὴ χώρα ἐμβεβληκέαι πολεμίου, εἶαι δ ὲ ἀ άγκη ἐ πεξιέαι κα ὶ μ ὴ περιορᾶ ἔξω δῃ ουμέη τὴ γῆ, τὸ στρατηγὸ δ ὲ παραγγέλλει ἅπατα εἰ τὸ κατάλογο τοὺ ἐ ἡλικί ᾳ, κα ὶ δ ὴ χωρεῖ τοὺ ἄλλου, ἐ δ ὲ δ ὴ τούτοι φιλοσόφου τιὰ καὶ ῥήτορα κα ὶ παρασίτου. πρῶτο τοίυ ἀ ποδύσωμε αὐτού ἀάγκη γὰρ τοὺ μέλλοτα ὁπλίζεσθαι γυμοῦσθαι πρότερο. θεῶ δ ὴ τοὺ ἄδρα, ὦ γεαῖε, καθ' ἕκαστο κα ὶ δοκίμαζε τὰ σώματα. τοὺ μὲ τοίυ αὐτῶ ὑπ ὸ ἐδεία ἴδοι ἂ λεπτοὺ κα ὶ ὠ χρού, πεφρικότα, ὥσπερ ἤ δη τραυματία παρειμέου ἀγῶα μὲ γὰρ κα ὶ μάχη σταδιαία κα ὶ ὠθισμὸ κα ὶ κόι κα ὶ τραύματα μ ὴ γελοῖο ᾖ λέγει δύασθαι φέρει ἀθρώπου ὥσπερ ἐκείου τιὸ δεομέου ἀ αλήψεω. [41] ἄ θρει δ ὲ πάλι μεταβὰ τὸ παράσιτο ὁποῖό τι φαίεται. ἆ ρ' οὐχ ὁ μὲ τ ὸ σῶμα πρῶτο πολὺ κα ὶ τ ὸ χρῶμα ἡδύ, ο ὐ μέλα δ ὲ οὐδ ὲ λευκό τ ὸ μὲ γὰρ γυαικί, τ ὸ δ ὲ δούλ ῳ προσέοικε ἔπειτα θυμοειδή, δειὸ βλέπω ὁποῖο ἡμεῖ, μέγα κα ὶ ὕφαιμο; ο ὐ γὰρ καλὸ δεδοικότα καὶ θῆλυ ὀφθαλμὸ εἰ πόλεμο φέρει. ἆρ' οὐχ ὁ τοιοῦτο καλὸ μὲ γέοιτ' ἂ κα ὶ ζῶ ὁ πλίτη, καλὸ δ ὲ κα ὶ ε ἰ ἀποθάοι εκρό; [42] Ἀλλ ὰ τί δε ῖ ταῦτα εἰκάζει ἔχοτα αὐτῶ παραδείγματα; ἁπλῶ γὰρ εἰπεῖ, ἐ πολέμ ῳ τῶ πώποτε ῥητόρω ἢ φιλοσόφω ο ἱ μὲ οὐδ ὲ ὅλω ὑπέμεια ἔξω το ῦ τείχου προελθεῖ, ε ἰ δέ τι κα ὶ ἀαγκασθεὶ παρετάξατο, φημ ὶ τοῦτο λείψατα τὴ τάξι ὑποστρέφει. Ὡ θαυμάσια πάτα κα ὶ οὐδὲ ὑπισχ ῇ μέτριο. λέγε δ ὲ ὅμω. Τῶ μὲ τοίυ ῥητόρω Ἰσοκράτη οὐχ ὅπω εἰ πόλεμο ἐξῆλθέ ποτε, ἀλλ' οὐδ' ἐπ ὶ δικαστήριο ἀέβη, δι ὰ δειλία, οἶμαι, ὅτι οὐδ ὲ τὴ φωὴ δι ὰ τοῦτο εἶχε ἔτι. τί δ'; οὐχ ὶ Δημάδη μὲ καὶ Αἰσχίη κα ὶ Φιλοκράτη ὑπ ὸ δέου εὐθὺ τ ῇ καταγγελίᾳ το ῦ Φιλίππου πολέμου τὴ πόλι

15 προὔδοσα κα ὶ σφᾶ αὐτοὺ τ ῷ Φιλίππ ῳ κα ὶ διετέλεσα Ἀθήησι ἀε ὶ τ ὰ ἐ κείου πολιτευόμεοι, ὃ ε ἴ γε κα ὶ ἄλλο τι Ἀθηαίοι κατ ὰ ταῦτα ἐπολέμει κἀκεῖο ἐ αὐτοῖ ἦ φίλο. Ὑπερίδη δὲ κα ὶ Δημοσθέη κα ὶ Λυκοῦργο, ο ἵ γε δοκοῦτε ἀδρειότεροι κἀ ταῖ ἐκκλησίαι ἀεὶ θορυβοῦτε κα ὶ λοιδορούμεοι τ ῷ Φιλίππ ῳ, τι ποτε ἀπειργάσατο γεαῖο ἐ τ ῷ πρὸ αὐτὸ πολέμ ῳ; κα ὶ Ὑπερίδη μὲ κα ὶ Λυκοῦργο οὐδ ὲ ἐξῆλθο, ἀλλ' οὐδ ὲ ὅλω ἐτόλμησα μικρὸ ἔ ξω παρακῦ ψαι τῶ πυλῶ, ἀλλ' ἐτειχίδιοι ἐκάθητο παρ' αὐτοῖ ἤ δη πολιορκούμεοι γωμίδια καὶ προβουλευμάτια συτιθέτε. ὁ δ ὲ δ ὴ κορυφαιότατο αὐτῶ, ὁ ταυτ ὶ λέγω ἐ ταῖ ἐ κκλησίαι συεχῶ Φίλιππο γὰρ ὁ Μακεδὼ ὄλεθρο, ὅθε οὐδ ὲ ἀ δράποδο πρίαιτό τί ποτε, τολμήσα προελθεῖ εἰ τὴ Βοιωτία, πρὶ ἢ συμμῖξαι τ ὰ στρατόπεδα κα ὶ συμβαλεῖ εἰ χεῖρα ῥίψα τὴ ἀσπίδα ἔφυγε. ἢ οὐδέπω ταῦτα πρότερο διήκουσα οὐδεό, πάυ γώριμα ὄτα οὐχ ὅ πω Ἀθηαίοι, ἀλλ ὰ Θρᾳξ ὶ κα ὶ Σκύθαι, ὅθε ἐκεῖο τ ὸ κάθαρμα ἦ; [43] Ἐπίσταμαι ταῦτα ἀλλ' οὗτοι μὲ ῥήτορε κα ὶ λόγου λέγει ἠσκηκότε, ἀρετὴ δ ὲ ο ὔ. τί δ ὲ περὶ τῶ φιλοσόφω λέγει; ο ὐ γὰρ δ ὴ τούτου ἔχει ὥσπερ ἐκείου αἰτιᾶσθαι. Οὗτοι πάλι, ὦ Τυχιάδη, ο ἱ περ ὶ τῆ ἀδρεία ὁ σημέραι διαλεγόμεοι κα ὶ κατατρίβοτε τ ὸ τῆ ἀρετῆ ὄομα πολλ ῷ μᾶλλο τῶ ῥητόρω φαοῦται δειλότεροι κα ὶ μαλακώτεροι. σκόπει δὴ οὕτω. πρῶτο μὲ οὐκ ἔστι ὅστι εἰπεῖ ἔχοι φιλόσοφο ἐ πολέμ ῳ τετελευτηκότα ἤτοι γὰ ρ οὐδ ὲ ὅλω ἐστρατεύσατο, ἢ εἴπερ ἐστρατεύσατο, πάτε ἔφυγο. Ἀτισθέη μὲ οὖ καὶ Διογέη κα ὶ Κράτη κα ὶ Ζήω κα ὶ Πλάτω κα ὶ Αἰσχίη κα ὶ Ἀριστοτέλη κα ὶ πᾶ οὗτο ὁ ὅ μιλο οὐδ ὲ εἶδο παράταξι μόο δ ὲ τολμήσα ἐξελθεῖ εἰ τὴ ἐπ ὶ Δηλί ῳ μάχη ὁ σοφὸ αὐτῶ Σωκράτη φεύγω ἐκεῖθε ἀπ ὸ τῆ Πάρηθο εἰ τὴ Ταυρέου παλαίστρα κατέφυγε. πολ ὺ γὰ ρ αὐτ ῷ ἀστειότερο ἐδόκει μετ ὰ τῶ μειρακυλλίω καθεζόμεο ὀ αρίζει κα ὶ σοφισμάτια προβάλλει τοῖ ἐτυγχάουσι ἢ ἀδρ ὶ Σπαρτιάτ ῃ μάχεσθαι. Ὦ γεαῖε, ταῦτα μὲ ἤδη κα ὶ παρ' ἄλλω ἐπυθόμη, ο ὐ μ ὰ Δία σκώπτει αὐτοὺ κα ὶ ὀειδίζει βουλομέω ὥστε οὐδέ τί μοι δοκεῖ χαριζόμεο τ ῇ σεαυτο ῦ τέχ ῃ καταψεύδεσθαι τῶ ἀδρῶ. [44] ἀλλ' ε ἰ δοκε ῖ ἤδη, φέρε κα ὶ σ ὺ τὸ παράσιτο ὁποῖό τί ἐστι ἐ πολέμ ῳ λέγε, κα ὶ ε ἰ καθόλω λέγεται παράσιτό τι γεέσθαι τῶ παλαιῶ; Κα ὶ μή, ὦ φιλότη, οὐδεὶ οὕτω ἀ ήκοο Ὁμήρου, οὐδ' ἂ πάμπα ἰδιώτη τύχ ῃ, ὃ οὐ κ ἐπίσταται παρ' αὐτ ῷ τοὺ ἀρίστου τῶ ἡρώω παρασίτου ὄτα. ὅ τε γὰρ Νέστωρ ἐκεῖο, οὗ ἀπ ὸ τῆ γλώττη ὥσπερ μέλι ὁ λόγο ἀπέρρει, αὐτο ῦ το ῦ βασιλέω παράσιτο ἦ, κα ὶ οὔτε τὸ

16 Ἀχιλλέα, ὅσπερ ἐδόκει τε κα ὶ ἦ τ ὸ σῶμα γεαιότατο, οὔτε τὸ Διομήδη οὔτε τὸ Αἴατα ὁ Ἀγαμέμω οὕτω ἐπαιε ῖ τε κα ὶ θαυμάζει ὥσπερ τὸ Νέστορα. οὐδ ὲ γὰρ δέκα Αἴατα εὔ χεται γεέσθαι αὑτ ῷ οὔτε δέκα Ἀχιλλέα πάλαι δ' ἂ ἑ αλωκέαι τὴ Τροία, ε ἰ τοιούτου ὁποῖο ἦ οὗτο ὁ παράσιτο, καίπερ γέρω ὤ, στρατιώτα εἶχε δέκα. κα ὶ τὸ Ἰδομεέα τὸ το ῦ Διὸ ἔγγοο παράσιτο Ἀγαμέμοο ὁμοίω λέγει. [45] Ταῦτα μὲ κα ὶ αὐτὸ ἐπίσταμαι οὔπω γε μὴ δοκ ῶ μοι γιγώσκει, πῶ δ ὴ τ ὼ ἄδρε τῷ Ἀγαμέμοι παράσιτοι ἦσα. Ἀ αμήσθητι, ὦ γεαῖε, τῶ ἐπῶ ἐκείω ὧπερ αὐτὸ ὁ Ἀγαμέμω πρὸ τὸ Ἰδομεέα λέγει. Ποίω; Σὸ δ ὲ πλεῖ ο δέπα αἰε ὶ ἕστηχ' ὥσπερ ἐμο ὶ πιέει ὅτε θυμὸ ἀ ώγοι. ἐταῦθα γὰρ τ ὸ αἰε ὶ πλεῖο δέπα εἴρηκε οὐχ ὅτι τ ὸ ποτήριο δι ὰ πατὸ πλῆρε ἑστήκει τῷ Ἰδομεε ῖ κα ὶ μαχομέ ῳ κα ὶ καθεύδοτι, ἀλλ' ὅτι αὐτ ῷ δι' ὅλου το ῦ βίου μό ῳ συδειπεῖ ὑπῆ ρχε τ ῷ βασιλε ῖ, οὐχ ὥσπερ τοῖ λοιποῖ στρατιώται πρὸ ἡμέρα τιὰ καλουμέοι. Τὸ μὲ γὰρ Αἴατα, ἐπε ὶ καλῶ ἐμοομάχησε τ ῷ Ἕκτορι, εἰ Ἀγαμέμοα δῖο ἄ γο, φησί, κατ ὰ τιμὴ ἀξιωθέτα ὀψ ὲ το ῦ παρ ὰ τ ῷ βασιλε ῖ δείπου. ὁ δ ὲ Ἰδομεεὺ κα ὶ ὁ Νέστωρ ὁ σημέραι συεδείπου τ ῷ βασιλε ῖ, ὡ αὐτό φησι. Νέστωρ δ ὲ παράσιτό μοι δοκε ῖ τῶ βασιλέω μάλιστα τεχίτη κα ὶ ἀγαθὸ γεέσθαι ο ὐ γὰρ ἐπ ὶ το ῦ Ἀγαμέμοο ἄρξασθαι τῆ τέχη, ἀλλὰ ἄωθε ἐπ ὶ Καιέω κα ὶ Ἐξαδίου δοκε ῖ δ ὲ οὐδ ὲ ἂ παύσασθαι παρασιτῶ, ε ἰ μ ὴ ὁ Ἀ γαμέμω ἀπέθαε. Οὑτοσ ὶ μὲ γεαῖο ὁ παράσιτο. ε ἰ δ ὲ κα ὶ ἄλλου τιὰ οἶσθα, πειρῶ λέγει. [46] Τί οὖ, ὦ Τυχιάδη, οὐχ ὶ κα ὶ Πάτροκλο το ῦ Ἀχιλλέω παράσιτο ἦ, κα ὶ ταῦτα οὐδεὸ τῶ ἄ λλω Ἑλλήω φαυλότερο οὔτε τὴ ψυχὴ οὔτε τ ὸ σῶμα εαία ὤ; ἐγ ὼ γὰρ οὐδ' αὐτο ῦ μοι δοκ ῶ τοῦ Ἀχιλλέω τεκμαίρεσθαι τοῖ ἔργοι αὐτο ῦ χείρω εἶαι τό τε γὰρ Ἕκτορα ῥ ήξατα τὰ πύλα καὶ παρ ὰ ταῖ αυσὶ εἴσω μαχόμεο οὗτο ἐ ξέωσε κα ὶ τὴ Πρωτεσιλάου αῦ ἤ δη καιομέη

17 ἔσβεσε, καίτοι ἐ πεβάτευο αὐτῆ οὐχ ο ἱ φαυλότατοι, ἀλλ' ο ἱ το ῦ Τελαμῶο Αἴα τε κα ὶ Τεῦ κρο, ὁ μὲ ὁπλίτη ἀγαθό, ὁ δ ὲ τοξότη. κα ὶ πολλοὺ μὲ ἀπέκτειε τῶ βαρβάρω, ἐ δὲ δ ὴ τούτοι κα ὶ Σαρπηδόα τὸ παῖδα το ῦ Διό, ὁ παράσιτο το ῦ Ἀχιλλέω. κα ὶ ἀπέθαε δ ὲ οὐχ ὶ τοῖ ἄ λλοι ὁμοίω, ἀλλ ὰ τὸ μὲ Ἕκτορα Ἀχιλλεὺ ἀπέκτειε, εἷ ἕα, κα ὶ αὐτὸ τὸ Ἀχιλλέα Πάρι, τὸ δὲ παράσιτο θεὸ κα ὶ δύο ἄθρωποι. κα ὶ τελευτῶ δ ὲ φωὰ ἀφῆκε οὐχ οἵα ὁ γεαιότατο Ἕ κτωρ κα ὶ προσπίπτω τὸ Ἀχιλλέα κα ὶ ἱκετεύω ὅπω ὁ εκρὸ αὐτο ῦ τοῖ οἰκείοι ἀποδοθ ῇ, ἀλλ' οἵ α εἰκὸ ἀφεῖαι παράσιτο. τία δ ὴ ταύτα; τοιοῦτοι δ' εἴπερ μοι ἐείκοσι ἀτεβόλησα, πάτε κ' αὐτόθ' ὄλοτο ἐμ ῷ ὑπ ὸ δουρ ὶ δαμέτε. [47] Ταῦτα μὲ ἱκαῶ ὅτι δ ὲ μ ὴ φίλο ἀλλ ὰ παράσιτο ἦ ὁ Πάτροκλο το ῦ Ἀχιλλέω πειρ ῶ λέγει. Αὐτό, ὦ Τυχιάδη, τὸ Πάτροκλο ὅτι παράσιτο ἦ λέγοτά σοι παρέξομαι. Θαυμαστ ὰ λέγει. Ἄ κουε τοίυ αὐτῶ τῶ ἐπῶ μ ὴ ἐμ ὰ σῶ ἀ πάευθε τιθήμεαι ὀστέ', Ἀχιλλε ῦ, ἀλλ' ὁμο ῦ, ὡ ἐτράφη περ ἐ ὑμετέροισι δόμοισι. κα ὶ πάλι ὑποβά, κα ὶ ῦ με δεξάμεο, φησί, ὁ Πηλεὺ ἔτρεφε ἐ δυκέω κα ὶ σὸ θεράποτ' ὀ όμηε. τουτέστι παράσιτο εἶχε. ε ἰ μὲ τοίυ φίλο ἐβούλετο τὸ Πάτροκλο λέγει, οὐκ ἂ αὐτὸ ὠόμαζε θεράποτα ἐλεύθερο γὰρ ἦ ὁ Πάτροκλο. τία τοίυ λέγει τοὺ θεράποτα, ε ἰ μήτε τοὺ δούλου μήτε τοὺ φίλου; τοὺ παρασίτου δῆλο ὅτι ᾗ κα ὶ τὸ Μηριόη το ῦ Ἰδομεέω καὶ αὐτὸ θεράποτα ὀομάζει. Σκόπει δ ὲ ὅτι κα ὶ ἐταῦθα τὸ μὲ Ἰδομεέα Διὸ ὄτα υἱὸ οὐκ ἀξιο ῖ λέγει ἀ τάλατο Ἄρηϊ, Μηριόη δ ὲ τὸ παράσιτο αὐτο ῦ.

18 [48] Τί δέ; οὐχ ὶ κα ὶ Ἀριστογείτω, δημοτικὸ ὢ κα ὶ πέη, ὥ σπερ Θουκυδίδη φησί, παράσιτο ἦ Ἁρμοδίου; τί δέ; οὐχ ὶ κα ὶ ἐραστή; ἐπιεικῶ γὰρ ο ἱ παράσιτοι κα ὶ ἐραστα ὶ τῶ τρεφότω εἰσί. οὗτο τοίυ πάλι ὁ παράσιτο τὴ Ἀθηαίω πόλι τυραουμέη εἰ ἐ λευθερία ἀφείλετο, κα ὶ ῦ ἕστηκε χαλκοῦ ἐ τ ῇ ἀγορ ᾷ μετ ὰ τῶ παιδικῶ. Οὗτοι μὲ δή, τοιοίδε ὄτε, μάλα ἀγαθο ὶ παράσιτοι ἦσα, [49] σ ὺ δ ὲ δὴ ποῖό τια εἰ κάζει ἐ πολέμ ῳ τὸ παράσιτο; οὐχ ὶ πρῶτο μὲ ὁ τοιοῦτο ἀριστοποιησάμεο ἔ ξεισι ἐπ ὶ τὴ παράταξι, καθάπερ κα ὶ ὁ Ὀδυσσεὺ ἀξιο ῖ; ο ὐ γὰρ ἄλλω ἐ πολέμ ῳ μάχεσθαι, φησί, ἔστι, ε ἰ καὶ εὐθὺ ἅμα ἕῳ μάχεσθαι δέοι. κα ὶ ὃ ἄλλοι στρατιῶται χρόο ὑπ ὸ δέου ὁ μέ τι ἀκριβῶ ἁρμόζει τ ὸ κράο, ὁ δ ὲ θωράκιο ἐδύεται, ὁ δ ὲ αὐτ ὸ τ ὸ δειὸ ὑποπτεύω το ῦ πολέμου τρέμει, οὗτο δ ὲ ἐσθίει τότε μάλα φαιδρῷ τ ῷ προσώπ ῳ κα ὶ μετ ὰ τὴ ἔξοδο εὐθὺ ἐ πρώτοι διαγωίζεται ὁ δ ὲ τρέφω αὐτὸ ὄπισθε ὑποτέτακται τ ῷ παρασίτ ῳ, κἀκεῖο αὐτὸ ὥσπερ ὁ Αἴ α τὸ Τεῦκρο ὑπ ὸ τ ῷ σάκει καλύπτει, κα ὶ τῶ βελῶ ἀφιεμέω γυμώσα ἑαυτὸ τοῦ το σκέπει βούλεται γὰρ ἐκεῖο μᾶλλο σώζει ἢ ἑαυτό. [50] Ε ἰ δ ὲ δὴ κα ὶ πέσοι παράσιτο ἐ πολέμ ῳ, οὐκ ἂ ἐπ' αὐτ ῷ δήπου οὔτε λοχαγὸ οὔ τε στρατιώτη αἰσχυθείη μεγάλ ῳ τε ὄτι εκρ ῷ κα ὶ ὥσπερ ἐ συμποσί ῳ καλ ῷ καλῶ κατακειμέῳ. ὡ ἄξιό γε φιλοσόφου εκρὸ ἰδεῖ τούτ ῳ παρακείμεο, ξηρό, ῥυπῶ τα, μακρὸ πωγώιο ἔχοτα, προτεθηκότα τῆ μάχη, ἀσθε ῆ ἄθρωπο. τί οὐκ ἂ καταφροήσειε ταύτη τῆ πόλεω τοὺ ὑπασπιστὰ αὐτῆ οὕτω κακοδαίμοα ὁρῶ; τί δ ὲ οὐκ ἂ εἰκάσαι, χλωροὺ κα ὶ κομήτα ὁρῶ ἀθρωπίσκου κειμέου, τὴ πόλι ἀποροῦσα συμμάχω τοὺ ἐ τ ῇ εἱρκτῇ κακούργου ἐπιλῦσαι τ ῷ πολέμ ῳ; Τοιοῦτοι μὲ ἐ πολέμ ῳ πρὸ ῥήτορα κα ὶ φιλοσόφου εἰσὶ ο ἱ παράσιτοι. [51] ἐ εἰρή ῃ δὲ τοσούτ ῳ μοι δοκε ῖ διαφέρει παρασιτικ ὴ φιλοσοφία ὅσο αὐτ ὴ ἡ εἰρήη πολέμου. Κα ὶ πρῶτο, ε ἰ δοκε ῖ, σκοπῶμε τ ὰ τῆ εἰρήη χωρία. Οὔπω συίημι ὅ τι τοῦτό πω βούλεται, σκοπῶμε δ ὲ ὅμω. Οὐκοῦ ἀγορὰ κα ὶ δικαστήρια κα ὶ παλαίστρα κα ὶ γυμάσια κα ὶ κυηγέσια κα ὶ συμπόσια ἔ γωγε φαίη ἂ πόλεω χωρία. Πάυ μὲ οὖ. Ὁ τοίυ παράσιτο εἰ ἀγορὰ μὲ κα ὶ δικαστήρια ο ὐ πάρεισι, ὅτι, οἶμαι, τοῖ συκοφάται πάτα τ ὰ χωρία ταῦτα μᾶλλο προσήκει κα ὶ ὅτι οὐδὲ μέτριό ἐστι τῶ ἐ τούτοι γιγομέω, τὰ δὲ

19 παλαίστρα κα ὶ τ ὰ γυμάσια κα ὶ τ ὰ συμπόσια διώκει κα ὶ κοσμε ῖ μόο οὗτο. ἐπε ὶ τί ἐ παλαίστρᾳ φιλόσοφο ἢ ῥήτωρ ἀποδὺ ἄξιο συγκριθῆαι παρασίτου τ ῷ σώματι; ἢ τί ἐ γυμασί ῳ τούτω ὀφθεὶ οὐκ αἰσχύη μᾶλλο το ῦ χωρίου ἐστί; κα ὶ μὴ ἐ ἐρημί ᾳ τούτω οὐδεὶ ἂ ὑ ποσταίη θηρίο ὁμόσε ἰό, ὁ δ ὲ παράσιτο αὐτά τε ἐπιότα μέει κα ὶ δέχεται ῥᾳδίω, μεμελετηκὼ αὐτῶ ἐ τοῖ δείποι καταφροεῖ, κα ὶ οὔτε ἔλαφο οὔτε σῦ αὐτὸ ἐκπλήττει πεφρικώ, ἀλλ ὰ κἂ ἐπ' αὐτὸ ὁ σῦ τὸ ὀδότα θήγῃ, κα ὶ ὁ παράσιτο ἐπ ὶ τὸ σῦ ἀτιθήγει. τοὺ μὲ γὰρ λαγὼ διώκει μᾶ λλο τῶ κυῶ. ἐ δ ὲ δ ὴ συμποσί ῳ τί ἂ κα ὶ ἁ μιλλήσαιτο παρασίτ ῳ ἤτοι παίζοτι ἢ ἐσθίοτι; τί δ' ἂ μᾶλλο εὐ φράαι τοὺ συμπότα; πότερό ποτε οὗτο ᾄδω κα ὶ σκώπτω, ἢ ἄθρωπο μ ὴ γελῶ, ἐ τριβωίῳ κείμεο, εἰ τὴ γῆ ὁρῶ, ὥσπερ ἐπ ὶ πέθο οὐχ ὶ συμπόσιο ἥκω; κα ὶ ἔμοιγε δοκε ῖ, ἐ συμποσί ῳ φιλόσοφο τοιοῦτό ἐστι οἷο ἐ βαλαείῳ κύω. [52] Φέρε δ ὴ ταῦτα ἀφέτε ἐπ' αὐτὸ ἤδη βαδίζωμε τὸ βίο το ῦ παρασίτου, σκοποῦ τε ἅμα κα ὶ παραβάλλοτε ἐκεῖο. μέλο Πρῶτο τοίυ ἴδοι τι ἂ τὸ μὲ παράσιτο ἀε ὶ δόξη καταφροοῦτα κα ὶ οὐδὲ αὐτῷ ὅ τι ἂ ο ἱ ἄθρωποι οἴωται περ ὶ αὐτο ῦ, ῥήτορα δ ὲ κα ὶ φιλοσόφου εὕροι τι ἂ ο ὐ τιά, ἀλλ ὰ πάτα ὑπ ὸ τύφου κα ὶ δόξη τριβέτα, κα ὶ ο ὐ δόξη μόο, ἀλλ ὰ κα ὶ ὃ τούτου αἴσχιό ἐ στι, ὑπ' ἀργυρίου. κα ὶ ὁ μὲ παράσιτο οὕτω ἔχει πρὸ ἀργύριο ὡ οὐκ ἄ τι οὐδ ὲ πρὸ τὰ ἐ τοῖ αἰγιαλοῖ ψηφῖ δα ἀμελῶ ἔχοι, κα ὶ οὐδὲ αὐτ ῷ δοκε ῖ διαφέρει τ ὸ χρυσίο το ῦ πυρό. ο ἵ γε μὴ ῥήτορε, κα ὶ ὃ δειότερό ἐστι, κα ὶ ο ἱ φιλοσοφεῖ φάσκοτε πρὸ αὐτ ὰ οὕ τω διάκειται κακοδαιμόω, ὥστε τῶ μάλιστα ῦ εὐδοκιμούτω φιλοσόφω περ ὶ μὲ γὰρ τῶ ῥητόρω τί δεῖ λέγει; ὁ μὲ δικάζω δίκη δώροι ἐπ' αὐτ ῇ ἑ άλω, ὁ δ ὲ παρ ὰ βασιλέω ὑπὲρ το ῦ συεῖαι μισθὸ αἰτε ῖ κα ὶ οὐκ αἰσχύεται ὅτι πρεσβύτη ἀὴρ δι ὰ τοῦτο ἀποδημε ῖ κα ὶ μισθοφορε ῖ καθάπερ Ἰδὸ ἢ Σκύθη αἰ χμάλωτο, κα ὶ οὐδ ὲ αὐτ ὸ τ ὸ ὄομα αἰσχύεται ὃ λαμβάει. [53] Εὕροι δ' ἂ ο ὐ μόο ταῦτα περ ὶ τούτου, ἀλλ ὰ κα ὶ ἄλλα πάθη, οἷο λύπα κα ὶ ὀργὰ κα ὶ φθόου κα ὶ πατοία ἐπιθυμία. ὅ γε μὴ παράσιτο ἔξωθε τούτω ἐστὶ ἁπάτω οὔτε γὰ ρ ὀργίζεται δι' ἀ εξικακία κα ὶ ὅτι οὐκ ἔστι αὐτ ῷ ὅτ ῳ ὀργισθείη κα ὶ ε ἰ ἀγαακτήσειε δέ ποτε, ἡ ὀργ ὴ αὐτο ῦ χαλεπὸ μὲ οὐδ ὲ σκυθρωπὸ οὐδὲ ἀπεργάζεται, μᾶλλο δ ὲ γέλωτα, κα ὶ εὐ φραίει τοὺ συότα. λυπεῖταί γε μὴ ἥκιστα πάτω, τοῦτο τῆ τέχη παρασκευαζούση αὐτ ῷ καὶ χαριζομέη, μ ὴ ἔχει ὑπὲρ ὅτου λυπηθείη οὔτε γὰρ χρήματά ἐστι αὐτ ῷ οὔτε οἶκο οὔτε οἰ κέτη οὔτε γυ ὴ οὔτε παῖδε, ὧ διαφθειρομέω πᾶσα ἀάγκη ἐστ ὶ λυπεῖσθαι τὸ ἔχοτα αὐτά. ἐπιθυμεῖ δ ὲ οὔτε δόξη οὔτε χρημάτω, ἀλλ' οὐδ ὲ ὡραίου τιό. [54] Ἀλλ', ὦ Σίμω, εἰκό γε ἐδεί ᾳ τροφῆ λυπηθῆαι αὐτό.

20 Ἀγοεῖ, ὦ Τυχιάδη, ὅτι ἐξ ἀρχῆ οὐδ ὲ παράσιτό ἐστι οὗτο, ὅστι ἀπορε ῖ τροφῆ οὐδ ὲ γὰ ρ ἀδρεῖο ἀπορί ᾳ ἀδρεία ἐστὶ ἀδρεῖο, οὐδ ὲ φρόιμο ἀπορί ᾳ φρεῶ ἐστι φρόιμο ἄ λλω γὰρ οὐδ ὲ παράσιτο ἂ εἴη. πρόκειται δ ὲ ἡμῖ περ ὶ παρασίτου ζητεῖ ὄτο, οὐχ ὶ μ ὴ ὄτο. ε ἰ δ ὲ ὁ ἀδρεῖο οὐκ ἄλλω ἢ παρουσί ᾳ ἀδρειότητο κα ὶ ὁ φρόιμο παρουσί ᾳ φροήσεω, κα ὶ ὁ παράσιτο δ ὲ παρουσί ᾳ το ῦ παρασιτεῖ παράσιτο ἔσται ὡ ε ἴ γε τοῦτο μ ὴ ὑπάρχοι αὐτ ῷ, περὶ ἄλλου τιό, κα ὶ οὐχ ὶ παρασίτου, ζητήσομε. Οὐκοῦ οὐδέποτε ἀπορήσει παράσιτο τροφῆ Ἔοικε ὥστε οὔτ' ἐπ ὶ τούτ ῳ οὔτ' ἐπ' ἄλλ ῳ ἐστὶ ὅτ ῳ λυπηθείη ἄ. [55] Κα ὶ μὴ κα ὶ πάτε ὁμο ῦ κα ὶ φιλόσοφοι κα ὶ ῥήτορε φοβοῦ ται μάλιστα. τού γέ τοι πλείστου αὐτῶ εὕροι τι ἂ μετ ὰ ξύλου προϊότα, οὐκ ἂ δή που, ε ἰ μ ὴ ἐφοβοῦ το, ὡπλισμέου, κα ὶ τὰ θύρα δ ὲ μάλα ἐρρωμέω ἀποκλείοτα, μή τι ἄρα ύκτωρ ἐ πιβουλεύσειε αὐτοῖ δεδιότα. ὁ δ ὲ τὴ θύρα το ῦ δωματίου προστίθησι εἰκ ῆ, κα ὶ τοῦτο ὡ μ ὴ ὑπ' ἀ έμου ἀοιχθείη, κα ὶ γεομέου ψόφου ύκτωρ οὐδέ τι μᾶλλο θορυβεῖται ἢ μ ὴ γεομέου, κα ὶ δι' ἐρημία δ ὲ ἀπιὼ ἄευ ξίφου ὁδεύει φοβεῖται γὰρ οὐδὲ οὐδαμο ῦ. φιλοσόφου δ ὲ ἤδη ἐγὼ πολλάκι εἶδο, οὐδεὸ ὄτο δειο ῦ, τόξα ἐεσκευασμέου ξύλα μὲ γὰρ ἔχουσι κα ὶ εἰ βαλαεῖο ἀπιότε κα ὶ ἐπ' ἄριστο. [56] Παρασίτου μέτοι οὐδεὶ ἔχοι κατηγορῆ σαι μοιχεία ἢ βία ἢ ἁρπαγὴ ἢ ἄ λλο τι ἀδίκημα ἁπλῶ ἐπε ὶ ὅ γε τοιοῦτο οὐκ ἂ εἴη παράσιτο, ἀλλ' ἑαυτὸ ἐκεῖο ἀδικε ῖ. ὥστ' εἰ μοιχεύσα τύχοι, ἅμα τ ῷ ἀδικήματι κα ὶ τοὔομα μεταλαμβάει το ῦ ἀδικήματο. ὥσπερ γὰρ ὁ ἀγαθὸ φαῦλα ποιῶ δι ὰ τοῦτο οὐκ ἀγαθό, ἀλλ ὰ φαῦλο εἶαι ἀαλαμβάει, οὕτω, οἶμαι, κα ὶ ὁ παράσιτο, ἐά τι ἀδικ ῇ, αὐτ ὸ μὲ τοῦτο ὅπερ ἐστὶ ἀποβάλλει, ἀαλαμβάει δ ὲ ὃ ἀδικε ῖ. ἀδικήματα δ ὲ τοιαῦτα ῥητόρω κα ὶ φιλοσόφω ἄφθοα ο ὐ μόο ἴσμε αὐτο ὶ γεγοότα καθ' ἡμᾶ, ἀλλ ὰ κἀ τοῖ βιβλίοι ἀπολελειμμέα ὑπομήματα ἔχομε ὧ ἠδίκησα. ἀπολογία μὲ γὰ ρ Σωκράτου ἐστὶ κα ὶ Αἰσχίου κα ὶ Ὑπερίδου κα ὶ Δημοσθέου κα ὶ τῶ πλείστω σχεδό τι ῥ ητόρω κα ὶ σοφῶ, παρασίτου δ ὲ οὐκ ἔστι ἀπολογία οὐδ' ἔχει τι εἰπεῖ δίκη πρὸ παράσιτό τιι γεγραμμέη. [57] Ἀλλ ὰ ὴ Δία ὁ μὲ βίο το ῦ παρασίτου κρείττω ἐστὶ το ῦ τῶ ῥητόρω κα ὶ τῶ φιλοσόφω, ὁ δ ὲ θάατο φαυλότερο; πάυ μὲ οὖ τοὐατίο παρ ὰ πολ ὺ εὐ δαιμοέστερο. φιλοσόφου μὲ γὰρ ἴσμε ἅπατα ἢ τοὺ πλείστου κακοὺ κακῶ ἀποθαότα, τοὺ μὲ ἐ κ καταδίκη, ἑαλωκότα ἐπ ὶ τοῖ μεγίστοι ἀδικήμασι, φαρμάκ ῳ, τοὺ δ ὲ καταπρησθέτα τ ὸ σῶ μα

21 ἅπα, τοὺ δ ὲ ἀπ ὸ δυσουρία φθιήσατα, τοὺ δ ὲ φυγότα. παρασίτου δ ὲ θάατο οὐδεὶ ἔ χει τοιοῦτο εἰπεῖ, ἀλλ ὰ τὸ εὐδαιμοέστατο φαγότο κα ὶ πιότο. ε ἰ δέ τι κα ὶ δοκε ῖ βιαίῳ τετελευτηκέαι θαάτ ῳ, ἀ πεπτήσα ἀπέθαε. [58] Ταῦτα μὲ ἱκαῶ διημίλληταί σοι τ ὰ πρὸ τοὺ φιλοσόφου ὑπὲρ το ῦ παρασίτου. λοιπὸ δ ὲ εἰ καλὸ κα ὶ λυσιτελέ ἐστι τ ὸ κτῆμα τοῦτο τ ῷ τρέφοτι, πειρ ῶ λέγει ἐμο ὶ μὲ γὰρ δοκοῦ σι ὥσπερ εὐεργετοῦτε κα ὶ χαριζόμεοι τρέφει αὐτοὺ ο ἱ πλούσιοι, κα ὶ εἶαι τοῦτο αἰσχύη τῷ τρεφομέ ῳ. Ὡ ἠ λίθιά γε σου, ὦ Τυχιάδη, ταῦτα, ε ἰ μ ὴ δύασαι γιώσκει ὅτι πλούσιο ἀήρ, ε ἰ κα ὶ τ ὸ Γύγου χρυσίο ἔχοι, μόο ἐσθίω πέη ἐστὶ κα ὶ προϊὼ ἄευ παρασίτου πτωχὸ δοκε ῖ, κα ὶ ὥ σπερ στρατιώτη χωρὶ ὅπλω ἀτιμότερο κα ὶ ἐσθὴ ἄευ πορφύρα κα ὶ ἵππο ἄ ευ φαλάρω, οὕτω καὶ πλούσιο ἄευ παρασίτου ταπειό τι κα ὶ εὐτελὴ φαίεται. κα ὶ μὴ ὁ μὲ πλούσιο κοσμεῖται ὑ π' αὐτο ῦ, τὸ δ ὲ παράσιτο πλούσιο οὐδέποτε κοσμε ῖ. [59] ἄλλω τε οὐδ ὲ ὄειδο αὐτ ῷ ἐστι, ὡ σὺ φή, τ ὸ παρασιτεῖ ἐκεί ῳ, δῆλο ὅτι ὥ τιι κρείττοι χείροα, ὅπου γε μὴ τ ῷ πλουσί ῳ τοῦ το λυσιτελέ ἐστι, τ ὸ τρέφει τὸ παράσιτο, ᾧ γε μετ ὰ το ῦ κοσμεῖσθαι ὑπ' αὐτο ῦ κα ὶ ἀ σφάλεια πολλ ὴ ἐκ τῆ τούτου δορυφορία ὑπάρχει οὔτε γὰρ μάχ ῃ ῥᾳδίω ἄ τι ἐπιχειρήσαι τ ῷ πλουσίῳ τοῦτο ὁρῶ παρεστῶτα, ἀλλ' οὐδ' ἂ ἀποθάοι φαρμάκ ῳ οὐδεὶ ἔχω παράσιτο. τί γὰρ ἂ τολμήσειε ἐπιβουλεῦσαί τιι τούτου προεσθίοτο κα ὶ προπίοτο; ὥστε ὁ πλούσιο οὐχὶ κοσμεῖται μόο, ἀλλ ὰ κα ὶ ἐκ τῶ μεγίστω κιδύω ὑπ ὸ το ῦ παρασίτου σώζεται. οὕτω μὲ ὁ παράσιτο δι ὰ φιλοστοργία πάτα κίδυο ὑπομέει, κα ὶ οὐκ ἂ παραχωρήσειε τ ῷ πλουσίῳ φαγεῖ μό ῳ, ἀλλ ὰ κα ὶ ἀποθαεῖ αἱρεῖται συμφαγώ. [60] Πάτα μοι δοκεῖ, ὦ Σίμω, διεξελθεῖ ὑ στερήσα οὐδὲ τῆ σεαυτο ῦ τέχη, οὐχ ὥσπερ αὐτὸ ἔφασκε, ἀμελέτητο ὤ, ἀλλ' ὥσπερ ἄ τι ὑπ ὸ τῶ μεγίστω γεγυμασμέο. λοιπό, ε ἰ μὴ αἴσχιο αὐτ ὸ τ ὸ ὄομά ἐστι τῆ παρασιτικῆ, θέλω μαθεῖ. Ὅρα δ ὴ τὴ ἀ πόκρισι, ἐά σοι ἱκαῶ λέγεσθαι δοκ ῇ, κα ὶ πειρ ῶ πάλι αὐτὸ ἀποκρίασθαι πρὸ τ ὸ ἐρωτώμεο ᾗ ἄριστα οἴει. φέρε γάρ, τὸ σῖτο ο ἱ παλαιο ὶ τί καλοῦσι; Τροφή. Τί δ ὲ τ ὸ σιτεῖσθαι, οὐχ ὶ τ ὸ ἐσθίει;

22 Ναί. Οὐκοῦ καθωμολόγηται τ ὸ παρασιτεῖ ὅτι οὐκ ἄλλο ἐστί; Τοῦτο γάρ, ὦ Σίμω, ἐστὶ ὃ αἰσχρὸ φαίεται. [61] Φέρε δ ὴ πάλι ἀπόκριαί μοι, πότερό σοι δοκε ῖ διαφέρει, κα ὶ προκειμέω ἀμφοῖ πότερο ἂ αὐτὸ ἕλοιο, ἆρά γε τ ὸ πλεῖ ἢ τ ὸ παραπλεῖ; Τ ὸ παραπλεῖ ἔγωγε. Τί δέ, τ ὸ τρέχει ἢ τ ὸ παρατρέχει; Τ ὸ παρατρέχει. Τί δέ, τ ὸ ἱππεύει ἢ τ ὸ παριππεύει; Τ ὸ παριππεύει. Τί δέ, τ ὸ ἀ κοτίζει ἢ τ ὸ παρακοτίζει; Τ ὸ παρακοτίζει. Οὐκοῦ ὁμοίω ἂ ἕλοιο κα ὶ το ῦ ἐσθίει μᾶλλο τ ὸ παρασιτεῖ; Ὁμολογεῖ ἀάγκη. καί σοι λοιπὸ ὥσπερ ο ἱ παῖδε ἀφίξομαι κα ὶ ἑῷο κα ὶ μετ' ἄ ριστο μαθησόμεο τὴ τέχη. σ ὺ δέ με αὐτὴ δίκαιο διδάσκει ἀφθόω, ἐπε ὶ κα ὶ πρῶ το μαθητή σοι γίγομαι. φασ ὶ δ ὲ κα ὶ τὰ μητέρα μᾶλλο τ ὰ πρῶτα φιλεῖ τῶ τέκω. Fuente: Lucian, vol. 3, A.M. HARMON, Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1921, rep