Τομείς διδασκαλίας του ΠγΚ Τροποποίηση της Μορφής των Παιχνιδιών
Για την πλήρη κατανόηση του πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις μία προσέγγιση ΠγΚ στην ανάπτυξη μίας ενότητας διδασκαλίας, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε κάθε συστατικό αυτού του μοντέλου προγράμματος διδασκαλίας:
1. Μορφή Παιχνιδιού Η προσέγγιση ΠγΚ ξεκινάει με κάποια μορφή ενός παιχνιδιού. στα πρώιμα στάδια μάθησης, είναι απαραίτητο για το δάσκαλο να σχεδιάσει μορφές του ολοκληρωμένου παιχνιδιού που να είναι κατάλληλες για την ηλικία και την εμπειρία των μαθητών.
2. Εκτίμηση του Παιχνιδιού Η κατανόηση των κανόνων κάθε παιχνιδιού είναι ουσιαστικό ζήτημα για το παίξιμό του. Για το λόγο αυτό, οι μαθητές θα έπρεπε να εξοικειώνονται με τους κανονισμούς από την αρχή. Μία προσέγγιση ΠγΚ τονίζει την αλληλεπίδραση κανόνων, δεξιοτήτων και στρατηγικών. Για παράδειγμα, το ανέβασμα του φιλέ είναι πιθανό να επιβραδύνει ένα παιχνίδι και να παράγει μακρύτερες ανταλλαγές μπαλιών (ράλι), η ελάττωση του αριθμού των παιχτών γηπέδου σε ένα παιχνίδι κλωτσήματος θα αυξήσει το σκοράρισμα και το μεγάλωμα του στόχου που χρησιμοποιείται σε ένα παιχνίδι παραβίασης θα κάνει την άμυνα πιο δύσκολη. Μία βαθύτερη κατανόηση των κανονισμών και της αλληλεπίδρασης με δεξιότητες και στρατηγικές είναι δυνατό να παράγει έναν πιο πληροφορημένο φίλαθλο.
3. Τακτική επίγνωση Η πιο αξιοσημείωτη διαφορά ανάμεσα στην προσέγγιση ΠγΚ και μία προσέγγιση βασισμένη στις τεχνικές είναι η εστίαση της προσοχής σε τακτικά ζητήματα. Στο ΠγΚ, η ανάπτυξη τακτικής επίγνωσης είναι βασική για τη διδακτική διαδικασία. Σε κάθε παιχνίδι αυτή η διαδικασία εξαρτάται από την εύρεση απαντήσεων στο ερώτημα: πώς θα κερδίσεις το παιχνίδι. Η διδασκαλία για ανάπτυξη τακτικής επίγνωσης περιλαμβάνει τη δημιουργία μίας μεθοδικής διαδικασίας από τα πιο απλά στοιχεία στρατηγικής έως τα πιο σύνθετα επίπεδα τακτικού παιξίματος του παιχνιδιού. Εκεί που μία παραδοσιακή προσέγγιση θα στρεφόταν στις θεμελιώδεις τεχνικές του παιχνιδιού, μία προσέγγιση ΠγΚ διδάσκει τις θεμελιώδεις στρατηγικές. Έτσι, η προοδευτική μεθοδολογία μέσω μιας ενότητας διδασκαλίας μεταφέρεται από την εξάρτηση στα επίπεδα τεχνικής ικανότητας των μαθητών στο επίπεδο της τακτικής τους επίγνωσης. Εν ολίγοις, η προσέγγιση ΠγΚ ξεκινά με το ερώτημα: «Πώς θα κερδίσουμε;» και δεν τελειώνει μ αυτό.
4. Λήψη αποφάσεων Ένα απ τα σημεία ενός αληθινά επιδέξιου παίκτη παιχνιδιών είναι η ικανότητά του να παίρνει γρήγορες αποφάσεις κάτω από πίεση. Εστιάζοντας, στα πρώιμα στάδια, πάνω σε τακτική επίγνωση στην διδακτική διαδικασία, πιέζεις τους μαθητές να σκεφτούν σχετικά με το «τι να κάνουν» στις σταθερά μεταβαλλόμενες καταστάσεις ενός παιχνιδιού. Το να αποφασίσεις τι να κάνεις, συχνά περιλαμβάνει το να επιλέξεις μεταξύ περισσότερων από μίας σειρές ενεργειών, κάνοντας ουσιαστικό για το δάσκαλο του ΠγΚ το να παρέχει στους μαθητές πολλαπλές λύσεις για κάθε τακτικό πρόβλημα που αναγνωρίζεται. Έτσι, καθώς η τακτική πρόοδος εξαρτάται καθαρά από την ικανότητα να παίρνονται σωστές αποφάσεις, είναι σημαντικό η διδασκαλία στην προσέγγιση ΠγΚ να εστιάζεται κυρίως πάνω στις διαδικασίες λήψης απόφασης.
5. Εκτέλεση δεξιοτήτων Η προσέγγιση ΠγΚ δεν αγνοεί ούτε υποτιμά τη σημασία της ανάπτυξης καλής τεχνικής. Αντίθετα, ο δάσκαλος στην προσέγγιση ΠγΚ στρέφεται προς την εκτέλεση δεξιοτήτων μέσω άμεσης διδασκαλίας, αφού χρησιμοποιήσει και χειριστεί επιδέξια μορφές του παιχνιδιού για να «καθορίσει το σκηνικό για την ανάπτυξη της τακτικής επίγνωσης και της λήψης απόφασης» (Werner & Almond, 1990). Ο σκοπός της προσέγγισης ΠγΚ είναι ότι, μόλις οι μαθητές κατανοήσουν τις τακτικές του παιχνιδιού και τη χρησιμότητα των διαφορετικών τεχνικών, να αναζητήσουν βοήθεια για την ανάπτυξη αυτών των τεχνικών. Μόλις η τακτική επίγνωση και η λήψη απόφασης καταγραφούν, η διδασκαλία από μία οπτική ΠγΚ μπορεί να ζητάει να αναπτύξει τη δεξιότητα με έναν παρόμοιο τρόπο με την παραδοσιακή προσέγγιση. Έτσι, αναπτυξιακά κατάλληλες εμπειρίες μάθησης, σχεδιασμένες να αναπτύξουν την εκτέλεση δεξιοτήτων σε τακτικές καταστάσεις που συμβαίνουν μέσα σ ένα παιχνίδι, μπορούν να αποτελούν ένα μέρος της προσέγγισης ΠγΚ όπως ακριβώς μπορεί να είναι σε μία καλά σχεδιασμένη παραδοσιακή προσέγγιση. Εντούτοις, αυτό που διακρίνει τη διδασκαλία δεξιοτήτων μέσα στο ΠγΚ από την παραδοσιακή προσέγγιση, είναι ότι το σημείο εκκίνησης είναι πάντοτε μία τακτική κατάσταση παιχνιδιού.
6. Απόδοση Στο τελικό στάδιο του μοντέλου ο δάσκαλος εξετάζει την απόδοση του μαθητή στα πλαίσια ταυτόχρονα της δεξιότητας και της τακτικής ικανότητας. Εδώ, ο δάσκαλος θα έπρεπε να συγκρίνει τις παρατηρούμενες εκβάσεις του μαθητή με κριτήρια που προσδιορίζουν την πετυχημένη και επιδέξια εκτέλεσηαπόδοση στο ολοκληρωμένο παιχνίδι. Στο στάδιο απόδοσης-εκτέλεσης στο μοντέλο προγράμματος ΠγΚ, ο δάσκαλος θα έπρεπε να εξετάζει ταυτόχρονα την καταλληλότητα μιας απάντησης όπως επίσης και την αποδοτικότητα της τεχνικής (Bunker & Thorpe, 1982). Εν ολίγοις, σ αυτό το στάδιο, ο δάσκαλος θα έπρεπε να αναρωτιέται: «Έχει φτάσει ο μαθητής στο σημείο να συνδυάζει τακτική ικανότητα με κατάλληλη λήψη απόφασης και τεχνικά επιδέξια εκτέλεση-απόδοση;»
Ανάπτυξη Παιχνιδιών Μία από τις αξιώσεις της προσέγγισης ΠγΚ στη διδασκαλία είναι ότι η μάθηση μπορεί να αυξηθεί με την κεφαλαιοποίηση πάνω σε τακτικές ομοιότητες ανάμεσα και μεταξύ διαφορετικών παιχνιδιών. η προσέγγιση ΠγΚ ταξινομεί τα παιχνίδια σε μία από τέσσερις κατηγορίες, βασισμένη πάνω στην τακτική τους ομοιότητα: παιχνίδια παραβίασης, παιχνίδια φιλέ και τοίχου, παιχνίδια γηπέδου και σκοραρίσματος με τρέξιμο, παιχνίδια στόχου.
Ταξινόμηση των παιχνιδιών στην προσέγγιση ΠγΚ Παραβίασης Φιλέ και Τοίχου Γηπέδου και Σκοραρίσματος με τρέξιμο Στόχου Μπάσκετ (ΕΣ) Netball (ΕΣ) Χάντμπολ (ΕΣ) Ultimate Frisbee (ΑΣ) Υδατοσφαίριση (ΕΣ) Ράγκπι (ΑΣ) Ποδόσφαιρο (ΕΣ) Speedball (ΑΣ) Χόκεϊ (ΕΣ) Lacrosse (ΕΣ) Χόκεϊ σε πάγο (ΕΣ) ΕΣ Εστιασμένο σε Στόχο ΑΣ Ανοιχτού Στόχου Φιλέ Μπάντμιντον (Ο) Τένις (Ο) Πινγκ-πονγκ (Ο) Μικρό τένις (Ο) Τένις σε ξύλινο γήπεδο (Ο) Βόλεϊ (Χ) Τοίχου Σκουός (Ο) Αμερ. Χάντμπολ (Χ) Paddleball (Ο) Racketball (Ο) Jai alai (Ο) Ο Όργανο Χ Χέρι Baseball Softball Rounders Cricket Kickball Golf Croquet Bowls Curling Ten (5 or 9) pin Pub skittles Billiards Snooker Pool
Παιχνίδια γηπέδου και σκοραρίσματος με τρέξιμο περιλαμβάνουν στρατηγικές που περιστρέφονται γύρω από την έννοια του μια ομάδα να αποκρούει τα τρεξίματα των παικτών της αντίπαλης ομάδας απαντώντας με μια μπαλιά, επιστρέφοντας τη μπάλα γρήγορα σε ένα ορισμένο σημείο ή χώρο
Παιχνίδια φιλέ και τοίχου Κάθε παιχνίδι στο οποίο η περιοχή παιχνιδιού περιλαμβάνει παίξιμο πάνω από ένα φιλέ ή εναντίον ενός τοίχου. Τα παιχνίδια φιλέ και τοίχου περιλαμβάνουν τη στρατηγική του να επιχειρείς να κάνεις ένα σουτ ή χτύπημα με τέτοιο τρόπο που ο αντίπαλος να μην είναι σε θέση να επιστρέψει το αντικείμενο κρατώντας το σε παιχνίδι.
Παιχνίδια παραβίασης Τα παιχνίδια παραβίασης περιλαμβάνουν ομάδες παικτών που αναμιγνύονται με σκοπό να εισβάλλουν στην περιοχή των αντιπάλων για να σκοράρουν πόντους ή τέρματα. Μέσα στην κατηγορία των παιχνιδιών παραβίασης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υπο-κατηγορίες: παιχνίδια στα οποία το αντικείμενο σκοραρίσματος ελέγχεται με τα χέρια, τα πόδια, ή με κάποιο όργανο. παιχνίδια που εστιάζονται σε στόχο, δηλαδή, σε παιχνίδια με έναν σταθερό στόχο, όπως στο ποδόσφαιρο, και παιχνίδια που έχουν έναν ανοιχτό στόχο (Ultim. Frisbee) παιχνίδια στα οποία πρέπει να υπερσκελιστεί μία τελική γραμμή όπως το ράγκπι ή το αμερικάνικο ποδόσφαιρο.
Παιχνίδια στόχου συνιστούν ίσως τη μόνη βασική αδυναμία στο μοντέλο ΠγΚ καθώς οι στρατηγικές μέσα σ αυτήν την ταξινόμηση είναι πολύ πιο περιορισμένες και υποανάπτυκτες.
Τροποποίηση της Μορφής των Παιχνιδιών για Τονισμό των Τακτικών τους Ομοιοτήτων Στην προσέγγιση ΠγΚ, ο δάσκαλος εισάγει παιχνίδια με τακτική ομοιότητα σε τροποποιημένες μορφές, εστιαζόμενος πάνω σε ιδιαίτερα τακτικά προβλήματα που υπάρχουν μέσα στο παιχνίδι. Οι ερευνητές έχουν αναγνωρίσει τέσσερις θεμελιώδεις αρχές για την τροποποίηση της μορφής των παιχνιδιών με τονισμό της τακτικής τους ομοιότητας (Thorpe, Bunker, & Almond, 1984):
Τέσσερις μορφές τροποποίησης των παιχνιδιών με τονισμό της τακτικής τους ομοιότητας: 1. Δειγματοληψία 2. Τροποποίηση αναπαράσταση 3. Τροποποίηση υπερβολή 4. Τακτική πολυπλοκότητα δεν είναι απαραίτητα διακριτές οντότητες, εντούτοις. δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα περισσότερες από μία μορφές τροποποίησης.
Δειγματοληψία Η έννοια της δειγματοληψίας αντιπροσωπεύει μία αρκετά ριζική αλλαγή από μια παραδοσιακή προσέγγιση δεδομένου ότι ο εκπαιδευτικός επιλέγει τα παιχνίδια βασισμένος στην τακτική τους ομοιότητα. ένα καλά ισορροπημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ΠγΚ δεν θα κυριαρχούνταν από τα περισσότερο παραδοσιακά ομαδικά αθλήματα. Μία ισορροπημένη παρουσίαση των παιχνιδιών παραβίασης θα περιελάμβανε παιχνίδια με μια εστίαση σε συγκεκριμένο στόχο, όπως το basketball, το handball και το ποδόσφαιρο, όπως επίσης παιχνίδια με ανοιχτό στόχο, όπως το football, το ράγκμπι, το speedball, και το ultimate Frisbee. Με τη δειγματοληψία, η προσέγγιση ΠγΚ διδάσκει τη μεταφορά, ή την απομόνωση μιας συγκεκριμένης ή παρόμοιας στρατηγικής και τακτικής από διαφορετικά παιχνίδια. Για παράδειγμα, ένας μαθητής που προσπαθεί να αναγνωρίσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει το «δίνω και παίρνω» ("give-and-go") στο μπάσκετ, μπορεί να κάνει την ίδια κίνηση στο ποδόσφαιρο, στο ultimate Frisbee, στο χόκεϊ και στο speedball.
Τροποποίηση-Αναπαράσταση Ως δάσκαλος του ΠγΚ να δείχνεις ευαισθησία σε ποικίλα αναπτυξιακά επίπεδα, να εισάγεις τροποποιημένες μορφές παιχνιδιών ώστε να εξασφαλίσεις ότι αυτά περιλαμβάνουν τις ίδιες θεμελιώδεις τακτικές δομές με το ολοκληρωμένο παιχνίδι να προσπαθείς να προστατεύεις τα κύρια χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Παράδειγμα: λιγότεροι από έξι παίκτες στο γήπεδο κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού softball δεν θα επέτρεπαν τους μαθητές να βιώσουν τα τακτικά ζητήματα που σχετίζονται με το παίξιμο στο γήπεδο. Αντί γι αυτό, μπορεί να χρειάζεσαι να τροποποιήσεις τον εξοπλισμό και τις διαστάσεις του χώρου παιχνιδιού για να φιλοξενήσεις νεαρότερους ή αρχάριους μαθητές. Όταν χρησιμοποιείς μικρογραφίες του ολοκληρωμένου παιχνιδιού, θα εισάγεις ταυτόχρονα τα ίδια προβλήματα και προκλήσεις μ αυτά του ολοκληρωμένου παιχνιδιού αλλά σε μία κλίμακα παικτών που μπορείς να χειριστείς. Παράδειγμα: θα μπορούσες να έχεις μαθητές να παίζουν τένις με ρακέτες θαλάσσης σε ένα γήπεδο μπάντμιντον για να δουλέψεις πάνω σε τακτικά ζητήματα που σχετίζονται με το πότε και το πώς να επιτεθείς.
Τροποποίηση-Υπερβολή Η διάκριση ανάμεσα στους βασικούς και τους δευτερεύοντες κανόνες είναι χρήσιμη για την τροποποίηση των παιχνιδιών. Οι Βασικοί κανονισμοί ενός παιχνιδιού είναι αυτοί που προσδίνουν τη βασική μορφή σε ένα παιχνίδι. Στο ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, ο κανονισμός που απαγορεύει τους παίκτες (εκτός του τερματοφύλακα) να αγγίζουν τη μπάλα με τα χέρια τους είναι ξεκάθαρα ένας βασικός κανονισμός. Οι Δευτερεύοντες κανονισμοί, αντίθετα, είναι αυτοί που όταν τους τροποποιήσουμε μπορεί να κάνουμε μεγαλύτερη την ανάγκη για την εφαρμογή μιας ιδιαίτερης στρατηγικής και ως εκ τούτου να μεταβάλουμε τη φύση του παιχνιδιού, αλλά ακόμα να διατηρούμε μεγάλο μέρος από την ουσία αυτού του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, ένα παιχνίδι μπάντμιντον που παίζεται πάνω σε ένα γήπεδο, όπου η μία πλευρά είναι μακρύτερη από την άλλη κάνει τον παίκτη του μικρού γηπέδου να αναγνωρίσει ότι μπορούν να κερδηθούν πόντοι με το να πιέσει έναν αντίπαλο να μετακινηθεί γρήγορα από μπροστά προς τα πίσω και αντίθετα. Ένα τροποποιημένο παιχνίδι μπορεί να περιλαμβάνει και αναπαράσταση και υπερβολή. Η δεξιότητα του να τροποποιείς παιχνίδια με τρόπους που υπερτονίζουν κατάλληλα τακτικά στοιχεία, ενώ ταυτόχρονα διατηρείς μία ομοιότητα με το ολοκληρωμένο παιχνίδι είναι σημαντική στην προσέγγιση ΠγΚ.
Τακτική Πολυπλοκότητα Η τακτική πολυπλοκότητα ποικίλει σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των παιχνιδιών: Μία προσέγγιση ΠγΚ στη διδασκαλία παιχνιδιών θα έπρεπε να περιλαμβάνει μία βαθμιαία προοδευτική μεθοδολογία από απλά σε πιο πολύπλοκα παιχνίδια. Για παράδειγμα, μπορεί να επιλέξεις να ξεκινήσεις με ένα παιχνίδι «στόχου χωρίς αντίσταση», πριν προχωρήσεις σε ένα παιχνίδι φιλέ ή τοίχου και να συνεχίσεις με ένα παιχνίδι γηπέδου και σκοραρίσματος με τρέξιμο (Thorpe, Bunker, & Almond, 1984). Ένα πρόγραμμα με καλύτερα οργανωμένα παιχνίδια στη φυσική αγωγή είναι βασικό συστατικό της προσέγγισης ΠγΚ, επειδή τα ποικίλα επίπεδα της τακτικής συνθετότητας μέσα σε διαφορετικά παιχνίδια έχουν μακροπρόθεσμες εφαρμογές για την έκταση της επίδρασης και τη συνέχεια των παιχνιδιών μέσα στο πρόγραμμα μαθημάτων. Στην προσέγγιση ΠγΚ, η αγωγή σχετικά με τα παιχνίδια μέσα στο σχολικό περιβάλλον του επίσημου προγράμματος εκπαίδευσης είναι κάτι περισσότερο από το απλό παίξιμο μιας ποικιλίας διαφορετικών οργανωμένων παιχνιδιών σε μια σειρά μαθημάτων που συχνά ταιριάζει με τις σαιζόν στα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Αντίθετα, ένα καλά οργανωμένο πρόγραμμα ΠγΚ χρησιμοποιεί το επίπεδο τακτικής πολυπλοκότητας μέσα σ ένα παιχνίδι για να προσδιορίσει μία λογική προοδευτική μεθοδική ακολουθία (Werner, Thorpe, & Bunker,1996).
Σύνοψη
Βιβλιογραφία Λλλλ Άρθρα: Rovegno, I. & Bandhauer, D. (1998). Teaching Game Strategy, Teaching Elementary P.E., 1, pp.19-23.