Γενίκευση: Πλήρως Μη Γραμμική Τιμολόγηση

Γενίκευση: Πλήρως Μη Γραμμική Τιμολόγηση (Σχεδιασμός Συμβολαίων υπό Συνθήκες Ασυμμετρικής Πληροφόρησης) -H τιμολόγηση δύο μερών Τ(q)=α+pq αποτελείται από ένα σταθερό βασικό αντίτιμο (α) και ένα γραμμικό τμήμα (p q). -H τιμολόγηση δύο μερών επιτρέπει στην επιχείρηση να οικειοποιηθεί ολόκληρο το πλεόνασμα του καταναλωτή (που έχει μικρότερη προτίμηση για το αγαθό) μέσω του βασικού αντιτίμου, δηλαδή T T επιλέγοντας α = CS ( p ) σε ισορροπία. - Ωστόσο, η τιμολόγηση δύο μερών δεν επιτρέπει στην επιχείρηση να οικειοποιηθεί ολόκληρο το πλεόνασμα του καταναλωτή 1 (που έχει μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό), εφόσον ισχύει ( T ) T CS1 p > α σε ισορροπία. - Η επιχείρηση θα μπορούσε να αποσπάσει πρόσθετο μέρος του πλεονάσματος του καταναλωτή 1 χρησιμοποιώντας ένα πιο εκλεπτυσμένο σύστημα τιμολόγησης. 1

- Ορισμός. Η επιχείρηση εφαρμόζει ένα πλήρως μη γραμμικό σύστημα τιμολόγησης (fully nonlinear pricing scheme) όταν προσφέρει στους καταναλωτές 1, δύο διαφορετικά πακέτα (packages) ή συμβόλαια (contracts) τιμής-ποσότητας (q 1,T 1 ), (q,t ). - Κάθε καταναλωτής i=1, έχει στη διάθεσή του τρεις επιλογές: (i) Μπορεί να επιλέξει το συμβόλαιο (q 1,T 1 ), οπότε πληρώνει το ποσό T 1 και αγοράζει ποσότητα q 1. Στην περίπτωση αυτή, ημέσητιμήπουπληρώνειγιακάθεμονάδα του αγαθού είναι: p1 = T1/ q1. (ii) Μπορεί να επιλέξει το συμβόλαιο (q,t ), οπότε πληρώνει το ποσό T και αγοράζει ποσότητα q. Στην περίπτωση αυτή, ημέσητιμήπουπληρώνειγιακάθεμονάδα του αγαθού είναι: p = T/ q. (ii) Μπορεί να μην επιλέξει κανένα από τα δύο συμβόλαια (δηλαδή να μη συμμετάσχει καθόλου στην αγορά), οπότε πληρώνει μηδενικό ποσό και αγοράζει μηδενική ποσότητα. Στην περίπτωση αυτή, η χρησιμότητα του καταναλωτή i είναι U i =0.

Σχεδιασμός Άριστων Συμβολαίων (Υπολογισμός Άριστου Μη Γραμμικού Συστήματος Τιμολόγησης) - Έστω ότι υπάρχει μία μονοπωλιακή επιχείρηση στην αγορά και η συνάρτηση κόστους της επιχείρησης είναι: cq ( ) = c q - Έστω ότι υπάρχουν δύο καταναλωτές 1, στην αγορά. - Οι προτιμήσεις των καταναλωτών παριστάνονται από τις συναρτήσεις χρησιμότητας: U1( q, T) = θ1v( q) T U( q, T) = θv( q) T - Υποθέτουμε: V(0) = 0, V( q)/ q> 0, V( q)/ q < 0 - Η παράμετρος θ i >0 δείχνει την ένταση των προτιμήσεων του καταναλωτή i=1, για το αγαθό. - Έστω θ1 > θ, δηλαδή ο καταναλωτής 1 έχει μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό από τον καταναλωτή. 3

- Υποθέτουμε ότι η επιχείρηση δεν μπορεί να παρατηρήσει τον τύπο (δηλαδή την παράμετρο θ i ) κάθε καταναλωτή i. - Γιατολόγοαυτό, το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η επιχείρηση χαρακτηρίζεται ως πρόβλημα κρυμμένης παραμέτρου (hidden parameter) ή αντίστροφης επιλογής (adverse selection). - Η επιχείρηση προσφέρει στους καταναλωτές δύο συμβόλαια: Το συμβόλαιο ( q, T), το οποίο σχεδιάζεται για τον καταναλωτή 1. 1 1 Το συμβόλαιο ( q, T ), το οποίο σχεδιάζεται για τον καταναλωτή. - Εφόσον κάθε καταναλωτής επιλέγει το συμβόλαιο που σχεδιάστηκε γι αυτόν, τα κέρδη της επιχείρησης είναι: Π= T + T c( q + q ) 1 1 - Η επιχείρηση επιλέγει (σχεδιάζει) τα συμβόλαια ( q1, T1), ( q, T) κατά τρόπο ώστε να μεγιστοποιεί τα κέρδη της, λαμβάνοντας υπόψη δύο κατηγορίες περιορισμών: 4

(1) Περιορισμοί Συμβατότητας με τα Κίνητρα (Incentive Compatibility Constraints) ή Περιορισμοί Αληθείας (Truth Telling Constraints) ή Περιορισμοί Αυτοεπιλογής (Self Selection Constraints) - Κάθε καταναλωτής i=1, έχει κίνητρο να επιλέξει το συμβόλαιο που σχεδιάστηκε γι αυτόν: Ο καταναλωτής 1 προτιμά το συμβόλαιο συμβόλαιο ( q, T ). Ο καταναλωτής προτιμά το συμβόλαιο συμβόλαιο ( q, T). 1 1 ( q1, T1) ( q, T) από το από το - Δηλαδή, κάθε καταναλωτής i έχει κίνητρο να αποκαλύψει αληθώς τον τύπο του επιλέγοντας το συμβόλαιο ( qi, Ti) που σχεδιάστηκε γι αυτόν: U1( q1, T1) U1( q, T) θ1v( q1) T1 θ1v( q) T (IC 1 ) U ( q, T ) U ( q, T) θ V( q ) T θ V( q ) T (IC ) 1 1 1 1 όπου IC 1 (IC ) είναι ο περιορισμός συμβατότητας με τα κίνητρα για τον καταναλωτή 1 (). 5

() Περιορισμοί Συμμετοχής (Participation Constraints) ή Περιορισμοί Ατομικής Ορθολογικότητας (Individual Rationality Constraints) - Κάθε καταναλωτής i=1, προτιμά να συμμετέχει στην αγορά [επιλέγοντας το συμβόλαιο ( qi, Ti) που σχεδιάστηκε γι αυτόν] παρά να μη συμμετέχει καθόλου και να έχει μηδενική χρησιμότητα: U1( q1, T1) 0 θ1v( q1) T1 0 U ( q, T ) 0 θ V( q ) T 0 (PC 1 ) (PC ) όπου PC 1 (PC ) είναι ο περιορισμός συμμετοχής για τον καταναλωτή 1 (). - Άρα, το πρόβλημα μεγιστοποίησης των κερδών της επιχείρησης γράφεται ως εξής: max Π= T + T c ( q + q ) {( q, T ),( q, T )} 1 1 1 1 st.. θ1v( q1) T1 θ1v( q) T θ V( q ) T θ V( q ) T θ1v( q1) T1 0 θv( q) T 0 q, q 0 1 1 1 (IC 1 ) (IC ) (PC 1 ) (PC ) 6

- Γιαναβρούμετηλύση, προσπαθούμε να μαντέψουμε ποιοι περιορισμοί είναι δεσμευτικοί και ελέγχουμε εκ των υστέρων ότι η λύση του PMP ικανοποιεί τους υπόλοιπους περιορισμούς με αυστηρή ανισότητα. - Παρατήρηση 1. Αν ισχύουν οι (IC 1 ) και (PC ), τότε ισχύει επίσης ο (PC 1 ), διότι: ( IC ) ( PC ) 1 θv( q ) T θv( q ) T > θ V( q ) T 0 1 1 1 1 Μπορούμε να αγνοήσουμε τον (PC 1 ). - Παρατήρηση. Αναμένουμε ότι ο (IC ) δε θα είναι δεσμευτικός, οπότε παραλείπουμε τον (IC ) και ελέγχουμε εκ των υστέρων ότι η λύση του PMP ικανοποιεί, πράγματι, τον (IC ). - Εξήγηση: Ο (IC ) εξασφαλίζει ότι ο καταναλωτής προτιμά το συμβόλαιο (q,t ) από το (q 1,T 1 ) δηλαδή εξασφαλίζει ότι ο καταναλωτής δεν έχει κίνητρο να μιμηθεί τον καταναλωτή 1 (o Mimic Condition). Αλλά: Εφόσον ο καταναλωτής έχει μικρότερη προτίμηση για το αγαθό (δηλαδή είναι λιγότερο πρόθυμος να πληρώσει για το αγαθό), αναμένουμε ότι το συμβόλαιο (q 1,T 1 ) που σχεδιάζεται για τον καταναλωτή 1 θα απαιτεί μεγαλύτερη πληρωμή από το συμβόλαιο (q,t ) που σχεδιάζεται για τον καταναλωτή : T 1 >T. 7

O καταναλωτής δεν έχει κίνητρο να μιμηθεί τον καταναλωτή 1, δηλαδή ο (IC ) ικανοποιείται σίγουρα (δεν είναι δεσμευτικός). Αντίθετα, ο καταναλωτής 1 έχει μεγαλύτερο κίνητρο να μιμηθεί τον καταναλωτή [δηλαδή να επιλέξει το συμβόλαιο (q,t ) αντί για το (q 1,T 1 )] προκειμένου να πληρώσει χαμηλότερο συνολικό ποσό T <T 1. Δηλαδή, είναι πιο δύσκολο να ικανοποιείται ο (IC 1 ) από τον (IC ). Η επιχείρηση πρέπει να σχεδιάσει τα συμβόλαια (q 1,T 1 ), (q,t ) κατά τρόπο ώστε ο καταναλωτής 1 να προτιμά το συμβόλαιο (q 1,T 1 ) και, επομένως, να αποκαλύπτει αληθώς τον τύπο του (τη μεγάλη προτίμησή του για το αγαθό). - Εφόσον παραλείπουμε τον (IC ) και τον (PC 1 ), το PMP γράφεται: max Π= T + T c ( q + q ) {( q, T ),( q, T )} 1 1 1 1 st.. θv( q) T θv( q ) T θv( q) T 0 q, q 0 1 1 1 1 1 (IC 1 ) (PC ) 8

- Παρατήρηση 3. Ο (PC ) θα είναι δεσμευτικός στη λύση του PMP: T = θ V( q ) - Εξήγηση. Ο (PC ) μπορεί να γραφτεί ως εξής: (PC ) T θ V( q ) Π/ T > 0 (1) Επειδή, η επιχείρηση θα επιβάλλει την υψηλότερη δυνατή τιμή για το T, δηλαδή: T = θ V( q ). Αντικαθιστούμε την (1) στον (IC 1 ) και παίρνουμε: T θv( q ) ( θ θ ) V( q ) (IC 1 ) (1) 1 1 1 1 - Παρατήρηση 4. Ο (IC 1 ) θα είναι δεσμευτικός στη λύση του PMP: T = θ V( q ) ( θ θ ) V( q ) () 1 1 1 1 Π/ T > 0 - Εξήγηση. Επειδή, η επιχείρηση θα επιβάλλει την 1 υψηλότερη δυνατή τιμή για το T 1, δηλαδή: θ θ θ T = V( q ) ( ) V( q ) 1 1 1 1 9

- Είναι: U ( q, T) = θv( q ) T = ( θ θ ) V( q ) () 1 1 1 1 1 1 1 - Άρα: Αν q >0, τότε ο καταναλωτής που έχει μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό (καταναλωτής 1) έχει θετικό καθαρό όφελος από τη συμμετοχή του στην αγορά δηλαδή αποκομίζει αυστηρά θετική χρησιμότητα, η οποία ονομάζεται πρόσοδος πληροφόρησης (information rent). (1) U ( q, T ) = θ V( q ) T = 0 > 0, αν q > 0 = 0, αν q = 0 - Άρα: Ο καταναλωτής που έχει μικρότερη προτίμηση για το αγαθό (καταναλωτής ) έχει μηδενικό καθαρό όφελος από τη συμμετοχή του στην αγορά δηλαδή η χρησιμότητα (πρόσοδος) που αποκομίζει είναι μηδενική. - Αντικαθιστούμε τις (1), () στην αντικειμενική συνάρτηση του PMP και γράφουμε το πρόβλημα στην τελική του μορφή: 10

max Π = θ V( q ) ( θ θ ) V( q ) + θ V( q ) c ( q + q ) { q, q } 1 1 1 1 1 = [ θv( q ) cq ] + [ θ V( q ) cq ] ( θ θ ) V( q ) 1 1 1 1 = θv( q ) + ( θ θ ) V( q ) c ( q + q ) 1 1 1 1 st.. q, q 0 1 (PMP) θ θ / 1 Π1. Για, η λύσητουpmp είναι: ( q, q ): V ( q ) = c/ θ, q = 0. Τότε: 1 1 1 () T = θ V( q ) = c 1 1 1 (1) T = 0 - Στην περίπτωση αυτή, η χρησιμότητα (πρόσοδος) κάθε καταναλωτή είναι: U = U ( q, T ) = ( θ θ ) V( q ) U = 0 U 1 1 1 1 1 1 = 0 - Δηλαδή: Κανένας καταναλωτής δεν έχει θετική πρόσοδο σε αυτή την περίπτωση. 11

θ / θ θ Π. Για, η λύσητουpmp είναι: 1 1 ( q, q ): V ( q ) = c/ θ, V ( q ) = c /(θ θ ). Τότε: 1 1 1 1 () T = θv( q ) ( θ θ ) V( q ) = c ( θ θ ) V( q ) 1 1 1 1 1 θv q (1) T = ( ) - Στην περίπτωση αυτή, η χρησιμότητα (πρόσοδος) κάθε καταναλωτή είναι: U = ( θ θ ) V( q ) =Δθ V( q ) > 0 U 1 1 = 0 - Δηλαδή: Ο καταναλωτής 1 (που έχει μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό) έχει θετική πρόσοδο πληροφόρησης (information rent) σε αυτή την περίπτωση. 1

- Παρατήρηση 1. Για Για θ θ, είναι: q1 > q = 0 1 / θ / θ θ, είναι: 1 1 ( ) < 0 1 = θ1 < = θ θ1 1 > V ( q ) c/ V ( q ) c/( ) V q q q Ο καταναλωτής που έχει μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό (καταναλωτής 1) αγοράζει πάντα μεγαλύτερη ποσότητα του αγαθού από τον καταναλωτή σε ισορροπία ( q1 > q ). - Παρατήρηση. Για Για θ θ, είναι: T1 > T = 0 1 / θ / θ θ, είναι: T1 θ1v q1 θ1 θ V q 1 1 = ( ) ( ) ( ) = = θ V( q ) + θ [ V( q ) V( q )] > θ V( q ) = T 1 1 Ο καταναλωτής που έχει μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό (καταναλωτής 1) πληρώνει πάντα μεγαλύτερο συνολικό ποσό από τον καταναλωτή σε ισορροπία ( T 13 1 > T ).

- Παρατήρηση 3. Επαληθεύουμε ότι η λύση του PMP ικανοποιεί τον (IC ). Για (IC ) Για (IC ) θ θ / 1, είναι: θ V( q ) T θ V( q ) T 0 θ V( q ) θv( q ) 1 1 1 1 1 θ / θ θ 1 1, είναι: (ισχύει) θ V( q ) T θ V( q ) T 0 θ V( q ) θv( q ) + ( θ θ ) V( q ) 1 1 1 1 1 1 ( θ θ ) [ V( q ) V( q )] 0 (ισχύει) 1 1 Το Πρόβλημα Μεγιστοποίησης της Κοινωνικής Ευημερίας (Υπολογισμός Άριστων κατά Pareto Ποσοτήτων) P P ( q, q ) - Βρίσκουμε τις ποσότητες 1 που μεγιστοποιούν το συνολικό πλεόνασμα (δηλαδή την κοινωνική ευημερία) και, επομένως, είναι άριστες κατά Pareto. -To συνολικό πλεόνασμα είναι: TS = CS + PS = CS + CS +Π 1 (όπου CS i είναι το πλεόνασμα του καταναλωτή i=1,) 14

-To CS i είναι το καθαρό όφελος του καταναλωτή i από τη συμμετοχή του στην αγορά [δηλαδή είναι η διαφορά ανάμεσα στο όφελος (=θ i V(q i )) από την κατανάλωση του αγαθού και τη συνολική τιμή (Τ i ) που πληρώνει το άτομο] και παριστάνεται από τη συνάρτηση χρησιμότητας του καταναλωτή i=1,: CS1 = U1( q1, T1) = θ1v ( q1) T1 CS = U ( q, T ) = θ V ( q ) T - Άρα, το πρόβλημα μεγιστοποίησης της ευημερίας (Welfare Maximization Problem - WMP) γράφεται ως εξής: maxts = CS + PS = CS + CS +Π { q, q } 1 1 1 = [ θ1v( q1) T1] + [ θv( q) T] + [ T1+ T c ( q1+ q)] = [ θ1v ( q1) cq1] + [ θv ( q) cq] st.. q, q 0 - Λύνουμε το WMP και βρίσκουμε τις άριστες κατά Pareto ποσότητες P P ( q1, q ), οι οποίες προσδιορίζονται από τις ακόλουθες συνθήκες 1 ης τάξης: (WMP) 15

( q, q ): V ( q ) = c/ θ, V ( q ) = c/ θ P P P P 1 1 1 - Δηλαδή, η κοινωνικά άριστη ποσότητα για τον καταναλωτή i είναι εκείνη για την οποία το οριακό όφελος του καταναλωτή i ισούται με το οριακό κόστος της επιχείρησης: P θ V ( q ) = c, i = 1, i i P q i Αξιολόγηση Ισορροπίας P P ( q, q ) - Συγκρίνουμε τις κοινωνικά άριστες ποσότητες 1 με τις ποσότητες ( q που παράγονται στη μονοπωλιακή ισορροπία με 1, q ) άριστημηγραμμικήτιμολόγηση. (i) Η ποσότητα προϊόντος που αγοράζει ο καταναλωτής 1 (δηλαδή ο καταναλωτής που έχει μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό) σε ισορροπία ισούται με την κοινωνικά άριστη ποσότητα: q = q P 1 1 - Δηλαδή: Δεν υπάρχει στρέβλωση της παραγωγής για τον καταναλωτή που έχει τη μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό ( o Output Distortion at the Τop Mirrlees, 1971).

- Απόδειξη. Η FOC από την οποία προσδιορίζεται η ποσότητα ισορροπίας ( q ) 1 είναι (και στις δύο περιπτώσεις Π1, Π βλ. σελ. 11-1): V ( q ) = c/ θ 1 1 - Η FOC από την οποία προσδιορίζεται η κοινωνικά άριστη ποσότητα ( q ) P 1 είναι: V ( q ) = c/ θ P 1 1 (3) (4) - Από τις (3), (4) παίρνουμε: V ( q ) = V ( q ) = c/ θ q = q P 1 1 1 1 P 1 (ii) Η ποσότητα προϊόντος που αγοράζει ο καταναλωτής (δηλαδή ο καταναλωτής που έχει μικρότερη προτίμηση για το αγαθό) σε ισορροπία είναι μικρότερη από την κοινωνικά άριστη ποσότητα: q < q P θ / P 1 - Απόδειξη. (Π1) Για, είναι: θ q = 0 < q, πράγματι. 17

(Π) Για θ1/ θ θ1 ( q ) ποσότητα ισορροπίας ( ) = /( θ ) V q c θ 1, η FOC από την οποία προσδιορίζεται η είναι: - Η FOC από την οποία προσδιορίζεται η κοινωνικά άριστη ποσότητα ( q ) P είναι: V ( q ) = c/ θ P (5) (6) - Από τις (5), (6) παίρνουμε: V ( q) < 0 P P θ θ1 θ V ( q ) = c/( ) > c/ = V ( q ) q < q, πράγματι. V ( q ) c /( θ θ ) 1 c / θ V ( q ) 0 P q q q 18

Συμπεράσματα (I) Ο καταναλωτής που έχει τη μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό (καταναλωτής 1) αγοράζει την κοινωνικά άριστη P ποσότητα στην ισορροπία ( q, ενώ η ποσότητα που 1 = q1 ) αγοράζει ο καταναλωτής (ο οποίος έχει μικρότερη προτίμηση για το αγαθό) είναι μικρότερη από την κοινωνικά άριστη P ποσότητα προϊόντος ( q < q ). (II) Ο καταναλωτής 1 (ο οποίος έχει τη μεγαλύτερη προτίμηση για το αγαθό) αποκομίζει μια θετική πρόσοδο πληροφόρησης U1 =Δθ V q > θ θ1 σε ισορροπία, ενώ ο καταναλωτής (ο οποίος έχει μικρότερη προτίμηση για το αγαθό) αποκομίζει πάντα μηδενική πρόσοδο ( U σε = 0) ισορροπία. ( ( ) 0, αν /) 19

Εξήγηση της Θετικής Προσόδου (U 1 >0) για τον καταναλωτή 1 P και της στρέβλωσης της Παραγωγής για τον καταναλωτή ( q < q ) -H επιχείρηση θα ήθελε να οικειοποιηθεί ολόκληρο το πλεόνασμα του καταναλωτή 1 δηλαδή, θα ήθελε να προσφέρει ένα συμβόλαιο ( q, T) τέτοιο ώστε U 1 (q 1,T 1 )=0. 1 1 - Αλλά: Σεμιατέτοιαπερίπτωση, ο καταναλωτής 1 θα επέλεγε το συμβόλαιο ( q, T) που σχεδιάστηκε για τον καταναλωτή (δηλαδή θα παραβιαζόταν ο IC 1 ). Για να πείσει τον καταναλωτή 1 να επιλέξει το συμβόλαιο ( q1, T1) (δηλαδή να αποκαλύψει αληθώς τον τύπο του), η επιχείρηση αποδίδει μια θετική πρόσοδο ( U1 = Δθ V( q ) > 0) στον καταναλωτή 1. Ησυνολικήπληρωμήπουαπαιτείηεπιχείρησηαπότον καταναλωτή 1 είναι: T = θv( q ) Δθ V( q ) 1 1 1 0

( q ) - Όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα που αγοράζει ο καταναλωτής, τόσο μεγαλύτερο είναι το κίνητρο του καταναλωτή 1 να επιλέξει το συμβόλαιο ( q, T ) [δηλαδή να προσποιηθεί ότι είναι ο καταναλωτής ] και, επομένως, τόσο μεγαλύτερη είναι η πρόσοδος ( Δθ V( q )) που πρέπει να αποδώσει η επιχείρηση στον καταναλωτή 1 για να τον πείσει να επιλέξει το συμβόλαιο ( q, T ). 1 1 Η επιχείρηση μειώνει την ποσότητα που πωλείται στον P καταναλωτή κάτωαπότοκοινωνικάάριστοεπίπεδο( q < q ) για να μειώσει τα κίνητρα του καταναλωτή 1 να επιλέξει το συμβόλαιο ( q, T ). q - Καθώς μειώνεται η ποσότητα, μειώνεται επίσης η πρόσοδος του καταναλωτή 1 και, επομένως, αυξάνονται τα κέρδη της επιχείρησης. - Αντίθετα, καθώς η επιχείρηση αυξάνει την ποσότητα πλησιάζοντας P περισσότεροπροςτοάριστοεπίπεδοπαραγωγής q (δηλαδή καθώς αυξάνεται η οικονομική αποτελεσματικότητα), αυξάνεται επίσης η πρόσοδος του καταναλωτή 1 και, επομένως, μειώνονται τα κέρδη της επιχείρησης. q

- Άρα: Κατά το σχεδιασμό των συμβολαίων ( q1, T1), ( q, T) υπό συνθήκες ασυμμετρικής πληροφόρησης, η επιχείρηση αντιμετωπίζει ένα δίλημμα μεταξύ οικονομικής αποτελεσματικότητας και απόσπασης προσόδου (Tradeoff Between Efficiency and Rent Extraction βλ. Laffont and Martimort 00, Ch..5). - Παρατήρηση. Στο υπόδειγμα που εξετάσαμε, η επιχείρηση δηλαδή η πλευρά της συναλλαγής που δε γνωρίζει την κρυμμένη πληροφορία (την παράμετρο θ) είναι εκείνη που ενεργεί (σχεδιάζει τα συμβόλαια) κατά τρόπο ώστε να αποκαλύψει αυτή την πληροφορία. Δηλαδή, η επιχείρηση σχεδιάζει τα συμβόλαια κατά τρόπο ώστε να «φιλτράρει» (screen) τους καταναλωτές και να αποκαλύψει αληθώς τον τύπο τους. Γιατολόγοαυτό, το συγκεκριμένο υπόδειγμα ονομάζεται υπόδειγμα φιλτραρίσματος (screening model).

- Αν, αντίθετα, η πλευράπουγνωρίζει την κρυμμένη πληροφορία (δηλαδή ο καταναλωτής που γνωρίζει την ένταση των προτιμήσεών του για το αγαθό) είναι εκείνη που ενεργεί κατά τρόπο ώστε να «σηματοδοτήσει» (signal) την πληροφορία στην αντισυμβαλλόμενη πλευρά (δηλαδή στην επιχείρηση), τότε το υπόδειγμα ονομάζεται υπόδειγμα σηματοδότησης (signaling model). 3