Aντιαιμοπεταλιακή αγωγή στη δευτερογενή πρόληψη της Στεφανιαίας Νόσου. Ποιά και για πόσο χρόνο

Aντιαιμοπεταλιακή αγωγή στη δευτερογενή πρόληψη της Στεφανιαίας Νόσου. Ποιά και για πόσο χρόνο Βαβουρανάκης Εμμανουήλ Αναπληρωτής Καθηγητής Καρδιολογίας Α Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική Ιπποκράτειο Γ.Ν.Α.

Οι κατηγορίες των από του στόματος αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων για τη δευτερογενή πρόληψη

Οι κατηγορίες των από του στόματος αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων για τη δευτερογενή πρόληψη

Οι κατηγορίες των από του στόματος αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων για τη δευτερογενή πρόληψη

Μηχανισμοί δράσης των αντιαιμοπεταλιακών Η αντιαιμοπεταλιακή αγωγή: 1. έχει στόχο διαφορετικούς υποδοχείς 2. παρεμβαίνει σε διάφορα στάδια της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων, παρέχοντας έναν τρόπο σκέψης για το συνδυασμό θεραπειών

Prognostic value of platelet reactivity testing Lancet. 2013 Aug 17;382(9892):614-23. Epub 2013 Jul 26. Platelet reactivity and clinical outcomes after coronary artery implantation of drug-eluting stents (ADAPT-DES): a prospective multicentre registry study. 8583 pts High platelet reacti vity on clopidogrel was strongly related to stent thrombosis (adjusted HR 2 49 [95% CI 1 43-4 31], p=0 001) and myocardial infarction (adjusted HR 1 42 [1 09-1 86], p=0 01),

Η αντιαιμοπεταλιακή αγωγή στην δευτερογενη προληψη πρεπει να είναι προσαρμοσμένη 1. στα συμπαραμαρτούντα νοσήματα του ασθενούς 1. στο κλινικό πλαίσιο (οξύ

Φάρμα κο Μηχαν ισμός δράσης Δράση Έναρξη αναστο λής των αιμοπε ταλίων Μεταβολι σμός Ενδείξεις Αντενδείξ εις Προειδοπο ιήσεις Ασπιρ ίνη Μη αναστ ρέψιμ η Αναστ ολή της κυκλο οξυγενάση ς 1 30 40 min Υδρόλυση από την εστεράση 1. Σταθερή στεφανιαία νόσος 2. Οξέα στεφανιαία σύνδρομα 1. Ενεργός αιμορραγία 2. Υπερευαιθησία στην ασπιρίνη 3. Σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία 1. Σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία 2. Σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια 3. Σοβαρή αντιρροπούμενη ΚΑ 4. Αλληλεπίδραση με ΜΣΑΦ 5. Συνδυασμός με μεθοτρεξάτη Κλοπι δογρέ λη Μη αναστ ρέψιμ η Αναστο λή των υποδοχ έων Ρ2Υ12 5 8% αναστολή της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων μετά από 30 min Οξείδωση μέσω του κυτοχρώματος P450 (που επηρεάζεται από τη γενετική ποικιλότητα) 1. Σταθερή στεφανιαία νόσος 2. Οξέα στεφανι αία σύνδρομα 1. Ενεργός αιμορραγία 2. Σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία 1. Θρομβωτική θρομβοπενική πορφύρα 2. Πρόσφατο ισχαιμικό ΑΕΕ (<7ημ) 3. Μειωμένος μεταβολισμός του CYP2C19 4. Νεφρική ανεπάρκεια 5. Δυσανεξία στη λακτόζη 6. Συνδυασμός με ομεπραζόλη ή εσομεπραζόλη

Φάρμα κο Πρασο υγρέλη Μηχαν ισμός δράσης Μη αναστ ρέψιμη Δράση Αναστ ολή των υποδο χέων Ρ2Υ12 Έναρξη αναστο λής των αιμοπε ταλίων 31% αναστολή της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων μετά από 30 min Μεταβολι σμός Υδρόλυση μέσω της καρβοξυλοεστεράσ ης και Οξείδωση μέσω του κυτοχρώματος P450 (που δεν επηρεάζεται από τη γενετική ποικιλότητα) Ενδείξεις Οξέα στεφανια ία σύνδρομα Αντενδείξ εις 1. Ενεργός αιμορραγία 2. Ιστορικό ΑΕΕ ή παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο 3. Σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία (τάξεως C κατά Child Pugh) Προειδοπο ιήσεις 1. Σε ασθενείς 75 χρονών η χορήγηση 5mg 2. Σε ασθενείς με βάρος <60kg η χορήγηση 5mg 3. Θρομβωτική θρομβοπενική πορφύρα 4. Δυσανεξία στη λακτόζη Τικαγ κρελόρη Μη αναστ ρέψιμη Αναστ ολή των υποδο χέων Ρ2Υ12 41% αναστολή της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων μετά από 30 min Οξέα στεφανια ία σύνδρομα 1. Ενεργός αιμορραγία 2. Ιστορικό ενδοκράνιας αιμορραγίας 3. Μέτρια προς σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία 4. Συνδυασμός με ισχυρούς αναστολείς του CYP3A4 1. Επεισόδια βραδυκαρδίας 2. Ιστορικό άσθματος ή ΧΑΠ 3. Μέτρια/Σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία 4. Υπερουριχαιμία ήουρική αρθρίτιδα 5. Νεφροπάθεια απόουρικόοξύ 6. Συνδυασμός με σιμβαστατίνη/ λοβαστατίνη 40mg 7. Συνδυασμός με διγοξίνη

Οι ανταγωνιστές των υποδοχέων P2Y12 (πρασουγρέλη και τικαγκρελόρη) δεν έχουν διερευνηθεί σε πληθυσμούς με σταθερή Η δευτερογενής πρόληψη σε διάφ Η ασπιρίνη και η κλοπιδογρέλη έχουν διερευνηθεί σε ολόκληρο το κλινικό φάσμα της στεφανιαίας νόσου.

1. ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟΣ

ΑΣΠΙΡΙΝΗ Φάνηκε να μειώνει το ποσοστό ΟΕΜ μετά από αγγειοπλαστική της στεφανιαίας σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο (placebo) (1,6% έναντι 6,9%, p = 0.0113) Schwartz L, Bourassa MG, Lesperance J, et al. Aspirin and dipyridamole in the prevention of restenosis after percutaneous transluminal coronary angioplasty. N Engl J Med 1988;318:1714 19. H τήρηση της παρατεταμένης θεραπείας με ασπιρίνη αποδείχθηκε να είναι αποτελεσματική στην πρόληψη ΟΕΜ σε σχέση με το placebo στη

Σε μια μετα ανάλυση της Αντιθρομβωτικής Trialists Συνεργασίας, η θεραπεία με ασπιρίνη σε δόση 75 150mg ημερησίως μείωσε την συχνότητα εμφάνισης σοβαρών αγγειακών συμβαμάτων: 1. κατά 33% σε ασθενείς με σταθερή στεφανιαία νόσο, και 2. κατά 53% σε ασθενείς που υποβάλλονται σε PCI. Baigent C, Blackwell L, Collins R, et al. Antithrombotic Trialists (ATT) Collaboration. Η δευτερογενής Aspirin in the primary and secondary πρόληψη prevention of vascular με disease: ασπιρίνη collaborative έχει αποδειχθεί meta analysis of individual participant ότι data μειώνει from randomised τον trials. Lancet 2009;373:1849 60. ετήσιο απόλυτο κίνδυνο

ΑΣΠΙΡΙ ΝΗ Σε ασθενείς με ιστορικό εμφράγματος, η θεραπεία με ασπιρίνη μείωσε τη συχνότητα: 1. των μη θανατηφόρων ΟΕΜ κατά 18 ανά 1000 ασθενείς, 2. αγγειακού θανάτου κατά 14 ανά 1000 ασθενείς, και 3. μη θανατηφόρου ΑΕΕ κατά 5 ανά 1000 ασθενείς μετά από μια μέση διάρκεια

ΚΛΟΠΙΔΟΓΡΕΛΗ Η μακροχρόνια χορήγηση της σε ημερήσια δόση 75mg έδειξε μια οριακά σημαντική μείωση του κινδύνου αγγειακού θανάτου, ΟΕΜ ή ισχαιμικού ΑΕΕ σε σύγκριση με τη χορήγηση ασπιρίνης σε δόση 325mg ημερησίως σε ασθενείς με αθηροσκληρωτική αγγειακή νόσο (5,3%/έτος έναντι 5,8%/ έτος, p = 0.04).

Στη μελέτη CHARISMA, η κλοπιδογρέλη συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο. Ο συνδυασμός της χαμηλής δόσης ασπιρίνης (75 162mg/ημέρα) με την κλοπιδογρέλη (75mg/ημέρα) ΔΕΝ οδήγησε σε σημαντική μείωση του αθροιστικού κινδύνου ΟΕΜ, ΑΕΕ ή καρδιαγγειακού σε σύγκριση με τη μονοθεραπεία με ασπιρίνη). Bhatt DL, Fox KA, Hacke W, et al. Clopidogrel and aspirin versus aspirin alone for the prevention of atherothrombotic events. N Engl J Med 2006;354:1706 17.

Σε μια ξεχωριστή ανάλυση της υποομάδας των ασθενών με προηγούμενο ΟΕΜ, ισχαιμικό ΑΕΕ ή συμπτωματική περιφερική αρτηριακή νόσο, οσυνδυασμός ασπιρίνης και κλοπιδογρέλης μείωσε το ποσοστό του καρδιαγγειακού θανάτου, ΟΕΜ ή ΑΕΕ, σε σύγκριση με τη χορήγηση ασπιρίνης και placebo (7,3% έναντι 8,8%, HR=0,83, 95% CI 0,72 0,96, p = 0,01), καθώς και τον κίνδυνο νοσηλείας μετά από ισχαιμικό επεισόδιο (11,4% έναντι 13,2%, HR=0,86, 95% CI 0,76 0,96, p = 0,008). Bhatt DL, Flather MD, Hacke W, et al. Patients with prior myocardial infarction,

Στους ασθενείς που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική, ο συνδυασμός της ασπιρίνης με έναν ανταγωνιστή των υποδοχέων P2Y12 (τικλοπιδίνη) για διάρκεια 4 6 εβδομάδων, μείωσε σημαντικά τα ισχαιμικά καρδιαγγειακά συμβάματα σε σύγκριση με το συνδυασμό ασπιρίνης με από του στόματος αντιπηκτική αγωγή ή μονοθεραπεία με ασπιρίνη,καθώς επίσης και το ποσοστό αιμορραγικών επιπλοκών σε σύγκριση με συνδυασμένη από του στοματος αντιπηκτική αγωγή.

PCI CREDO TRIAL Στην μελέτηcredo, η παρατεταμένη χορήγηση διπλής αντιαιμοπεταλιακής αγωγής με κλοπιδογρέλη για 1 χρόνο, που δόθηκε μετά από μια δόση φόρτισης 300mg συσχετίστηκε με μία σχετική μείωση του κινδύνου θανάτου της τάξεως του 27%, του ΟΕΜ ή του ΑΕΕ (95% CI 3,9% έως 44,4%, p = 0,02) σε σύγκριση με ένα μικρό σχήμα θεραπείας ενός μήνα χωρίς δόση φόρτισης, η οποία came at the expense μεγαλύτερου κινδύνου για μείζονες αιμορραγικές

Percutaneous coronary intervention in stable coronary artery disease (PARIS) Patients should be instructed not to prematurely interrupt oral antiplatelet therapy after stenting, due to the risks of stent thrombosis and myocardial infarction.

2. ΟΞΕΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ

ΑΣΠΙΡΙΝΗ Τυχαιοποιημένες μελέτες, οι οποίες συνέκριναν την ασπιρίνη με placebo σε ασθενείς με NSTEΜΙ οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, έδειξαν μείωση >50% του απόλυτου κινδύνου για καρδιακό θάνατο και ΟΕΜ σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με ασπιρίνη. Σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη CURRENT OASIS 7, δε φάνηκε να υπάρχει διαφορά μεταξύ της θεραπείας Investigators με C-O, Mehta υψηλή SR, Bassand δόση JP, et al. Dose (300 325mg comparisons of clopidogrel and aspirin in acute coronary syndromes. N Engl J Med 2010;363:930 42.

Στους ασθενείς που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική, η υψηλή δόση ασπιρίνης δεν έδειξε μείωση στην πρωτογενή αποτελέσματα (4,1% έναντι 4,2%, HR=0,98, 95% CI 0,84 1,13, p = 0.76), ή στο ποσοστό της μείζονος αιμορραγίας (1,5% έναντι 1,3%, HR=1,18, 95% CI 0,92 1,53, p = 0,20). Mehta SR, Tanguay JF, Eikelboom JW, et al. Double dose versus standard dose clopidogrel and high dose versus low dose aspirin in individuals undergoing percutaneous coronary intervention for acute coronary syndromes (CURRENT OASIS 7): a randomised factorial trial. Lancet 2010;376:1233 43.

ΚΛΟΠΙΔΟΓΡΕΛΗ Στην μελέτη CURE, η μετά την τυχαιοποίησή τους. Οι ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε επιπλέον με την ασπιρίνη κλοπιδογρέλη για 3 12 μήνες, παρουσίασαν χαμηλότερο κίνδυνο για καρδιαγγειακό θάνατου, μη θανατηφόρο ΟΕΜ ή ΑΕΕ σε σύγκριση με τους ασθενείς που ανήκαν στην ομάδα του placebo (9.3% έναντι 11.4%, Σχετικός Κίνδυνος=0.80, 95% CI 0,72 0,90, p <0,001). Δεν παρατηρήθηκε σημαντική αλληλεπίδραση με τη

Στη μελέτη PCI CURE, ένα σχήμα που αποτελείται αρχικά από χορήγηση κλοπιδογρέλης και μετά συνέχιση για 9 μήνες συσχετίστηκε με μια μείωση 31% του καρδιαγγειακού θανάτου ή του ΟΕΜ σε σύγκριση με μια θεραπευτική αγωγή 1 μήνα χωρίς αρχική χορήγηση κλοπιδογρέλης (8,8% έναντι 12,6%, RR=0,69, 95% CI 0,54 0,87, p = 0,002). Mehta SR, Yusuf S, Peters RJ, et al. Effects of pretreatment with clopidogrel and aspirin followed by long term therapy in patients undergoing percutaneous coronary intervention: the PCI CURE study. Lancet 2001;358:527 33.

Στη μελέτη CURRENT OASIS 7, η επίδραση της θεραπείαςμεδιπλή δόση κλοπιδογρέλης (600mg δόση φόρτισης, ακολουθούμενη από 75mg δύο φορές ημερησίως για 1 εβδομάδα) συγκρίθηκε με μία δόση φόρτισης 300mg κλοπιδογρέλης ακολουθούμενη από μία δόση συντήρησης 75mg μία φορά την ημέρα σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο. Δεν υπήρχε διαφορά του κινδύνου για καρδιαγγειακό θάνατο, ΟΕΜ ή ΑΕΕ εντός 30 ημερών (4,2% έναντι 4,4%, HR=0,94, 95% CI 0,83 1,06, p = 0,30). Η μείζων αιμορραγία ήταν πιο συχνή στην ομάδα των ασθενών που έλαβαν διπλή δόση σε σύγκριση με την ομάδα που έλαβε τη σταθερή δόση (2,5% έναντι 2,0%, HR=1,24, 95% CI 1,05 1,46, p = 0,01).

Investigators C O, Mehta SR, Bassand JP, et al. Dose comparisons of clopidogrel and aspirin in acute coronary syndromes. N Engl J Med 2010;363:930 42. Δεν παρατηρήθηκε καμία επίδραση στο καταληκτικό σημείο σε σχέση με τη διπλή δόση κλοπιδογρέλης μεταξύ των ασθενών που αντιμετωπίστηκαν με συντηρητική αγωγή (n=7.823), H ανάλυση μιας υποομάδας ασθενών που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική (n = 17.263), έδειξε μια μείωση του ποσοστού του συνδιαστικου αποτελέσματος (3,9% έναντι 4,5%, HR=0,86, 95% CI 0,74 0,99, p = 0,039) και θρόμβωσης του stent (0.7% έναντι 1.3%, HR=0.54, 95% CI 0,39 0,74, p= 0,0001).

ΠΡΑΣΟΥΓΡΕΛΗ Στη μελέτη TRITON TIMI 38, συγκρίθηκε η χορήγηση πρασουγρέλης (60mg δόση φόρτισης, 10mg δόση συντήρησης) σε σχέση με τη χορήγηση κλοπιδογρέλης (300mg δόση φόρτισης, 75mg δόση συντήρησης) για 6 15 μήνες σε 13.608 ασθενείς με ΟΣΣ που έλαβαν θεραπεία κλοπιδογρέλη και υποβλήθηκαν σε PCI. Το κύριο τελικό σημείο της αποτελεσματικότητας στον καρδιαγγειακό θάνατο, μη θανατηφόρο ΟΕΜ ή το μη θανατηφόρο ΑΕΕ παρουσιάστηκε λιγότερο συχνά μεταξύ των

Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στα ποσοστά θνησιμότητας μεταξύ ασθενών που έλαβαν θεραπεία με πρασουγρέλη ή κλοπιδογρέλη, (3,0% έναντι 3,2%, HR=0,95, 95% CI 0,78 1,16, p = 0.64 αντίστοιχα). Η χορήγηση της πρασουγρέλης προκάλεσε μια αύξησης του ποσοστού των μειζόνων αιμορραγιών (2,4% έναντι 1,8%, HR=1,32, 95% CI 1,03 1,68, ρ = 0,03), καθώς και των απειλητικών για τη ζωή θανατηφόρων αιμορραγιών. Σε επιπλέον ανάλυση μιας υποομάδας, οι ασθενείς με ιστορικό ΑΕΕ, οι ηλικιωμένοι ασθενείς 75 ετών, και οι

Στη μελέτη TRILOGY ACS, δεν υπήρχαν διαφορές στην εμφάνιση ισχαιμικών ή αιμορραγικών συμβαμάτων σε ασθενείς που έλαβαν μειωμένη δόση πρασουγρέλης (5mg) σε σύγκριση με τους ασθενείς που έλαβαν κλοπιδογρέλη ανάμεσα σε 2.083 ηλικιωμένους ασθενείς 75 ετών, που αντιμετωπίστηκαν με συντηρητική αγωγή. Roe MT, Armstrong PW, Fox KA, et al. Prasugrel versus clopidogrel for acute coronary syndromes without revascularization. N Engl J Med 2012;367:1297 309. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές αλληλεπιδράσεις της βαρύτητος και του κινδύνου αιμορραγίας

ΤΙΚΑΓΚΡΕΛΟΡΗ Στη μελέτη PLATO η τικαγρελόρη (δόση φόρτισης 180mg, δόση συντήρησης 90mg δύο φορές την ημέρα) συγκρίθηκε με την κλοπιδογρέλη (δόση συντήρησης 300 600mg, δόση συντήρησης 75mg) σε 18.624 ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο. Στους 12 μήνες παρακολούθησης, το ποσοστό του καρδιαγγειακού θανάτου, του ΟΕΜ και του ΑΕΕ ήταν χαμηλότερο στους ασθενείς, στους οποίους δόθηκε

Παρατηρήθηκαν χαμηλότερα ποσοστά ΟΕΜ (5,8% έναντι 6,9%, HR=0,84, 95% CI 0,75 0,95, p = 0,005), θνησιμότητας από διάφορα αίτια (4.5% έναντι 5.9%, HR=0,78, 95% CI 0,69 0,89, p <0,001) και καρδιαγγειακής θνησιμότητας (4,0% έναντι 5,1%, HR=0,79, 95% CI 0,69 0,91, p = 0,001) μεταξύ των ασθενών που έλαβαν τικαγκρελόρη. Δεν παρατηρήθηκε καμία ευεργετική επίδραση της τικαγρελόρης σε σύγκριση με την κλοπιδογρέλη μεταξύ των ασθενών με τελική διάγνωση ασταθούς στηθάγχης (8,6% έναντι 9,1%, HR=0,96, 95% CI 0,75 1,22). Hamm CW, Bassand JP, Agewall S, et al. ESC Guidelines for the management of acute coronary syndromes in

Η αντιαιμοπεταλιακή αγωγή στην δευτερογενη προληψη πρεπει να είναι προσαρμοσμένη 1. στα συμπαραμαρτούντα νοσήματα του ασθενούς 1. στο κλινικό πλαίσιο (οξύ

Percutaneous coronary intervention in stable coronary artery disease The use of a higher maintenance dose clopidogrel (150 mg) has been proposed in patients with high thrombotic risk Diabetes (prasugrel, Ticagrelor) after recurrent myocardial infarction, after early and late stent thrombosis, for complex lesions or in life threatening situations should occlusion occur No studies have established a short or long term benefit of a 150 mg daily maintenance dose. (GRAVITAS)

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΑΝΤΙΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Εξαρτάται από: 1. από την κλινική εικόνα και 2. τον τύπο του stent.

1. ΟΞΕΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ

Πολλαπλές Ρήξεις σε Ασθενείς με Οξέα Ισχαιμικά Επεισόδι Στο 78% των ασθενών με οξέα ισχαιμικά επεισόδια παρατηρούνται ρήξεις πολλαπλών αθηρωματικών Rioufol et al. Circulation 2002

Clinical studies Establishing DAT for 12 months

Benefit of Ticagrelor in ACS Patients With Elevated High Sensitivity Troponin: Results from the PLATO Trial In patients with NSTE ACS and elevated hs TnT In invasively managed patients Ticagrelor improves survival, reduces CV related death and spontaneous and procedure related MI, and reduces the composite of CV related death In noninvasively managed patients Ticagrelor reduces spontaneous MI. In patients with NSTE ACS and normal hs TnT event rates were low and the benefits of ticagrelor were uncertain.

Ticagrelor inhibits adenosine uptake via the nucleoside transporter ENT-1 *Ticagrelor bound to ENT-1. ADP, adenosine diphosphate; AMP, adenosine monophosphate; AMPD, adenosine monophosphate deaminase; ATP, adenosine triphosphate; ENT-1, equilibrative nucleoside transporter-1; IMP, inosine monophosphate. King AE, et al. Trends Pharmacol Sci 2006;27:416 425; Van Giezen JJ, et al. J Cardiovasc Pharmacol Ther 2012;17:164 172.

Duration of dual antiplatelet therapy after percutaneous coronary intervention Brief vs. prolonged DAPT In SCAD Extension of DAPT beyond 6 months increased the risk of bleeding without reducing ischaemic events (ISAR SAFE; NCT00661206) and DAPT Observational data from new generation zotarolimus eluting and everolimus eluting stents suggest that even shorter durations of DAPT may be sufficient. Owing to the paucity of high quality data for a 3 month (or shorter) duration of DAPT with new generation DES, this regimen should be reserved for patients at high risk of bleeding or requiring oral anticoagulation.

Points of interest and special conditions Duration of dual antiplatelet therapy after percutaneous coronary intervention In ACS patients undergoing myocardial revascularization for high risk ACS, DAPT is recommended for 1 year, irrespective of stent type. After stenting for ACS, particularly STEMI, extended DAPT reduces the risk of stent thrombosis, re infarction, and cardiovascular mortalityi In in SCAD it is recommended that DAPT be administered for at least 1 month after BMS implantation 6 months after new generation DES implantation in SCAD

NEW STENTS LESS THROMBOGENIC???

Lack of Association Between DAPT Use and Stent Thrombosis Between 1 and 12 Months Following Resolute ZES Implantation 4,896 patients with stable CAD or ACS from 4 RESOLUTE trials. Overall, 1,069 patients had DAPT interruptions within 1 year: n = 66 within 1 month, n = 903 from months 1 to 12 There were 6 (3.61%) stent thromboses among patients who interrupted DAPT within 1 month; only 1 (0.11%) event occurred among patients who interrupted therapy from months 1 to 12 Rates of cardiac death/target vessel MI were 6.84% in those who interrupted DAPT < 1 month and 1.41% in those with interruptions at 1 to 12 months Conclusions: In patients receiving second-generation ZES, DAPT can be safely interrupted 1 month after implantation. Silber S, et al. Eur Heart J. 2014;Epub ahead of print.

Short- vs. Long-term Duration of DAPT in Patients Treated for In-Stent Restenosis 224 patients (11% of cohort randomized in PRODIGY trial) treated with DES for angiographically documented in-stent restenosis. 2-Year Outcomes Death, Nonfatal MI, Cerebrovascular Events 6 Months of DAPT (n = 114) 24 Months of DAPT (n = 100) P Value 16.7% 7.3% 0.034 Death 10.5% 3.5% 0.04 TIMI Major Bleeding 0 1% 0.5 Conclusion: Pts who receive DES for in-stent restenosis have fewer adverse events and no increase in bleeding with 24 months of DAPT vs. 6 months. Campo G, et al. J Am Coll Cardiol. 2013;Epub ahead of print.