«Ο προγραμματισμός της φυσικής

ΕΠΕΑΕΚ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ Τ.Ε.Φ.Α.Α.ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ - ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ & ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΕ 1017 «Ανάπτυξη φυσικής κατάστασης στον αγωνιστικό αθλητισμό (αντοχή)» 10η Διάλεξη: «Ο προγραμματισμός της φυσικής ικανότητας της αντοχής στα ατομικά αθλήματα» Δρ. Δημήτριος Ελ. Σούλας, Επίκουρος Καθηγητής

Σε αυτή την θεματική ενότητα οι φοιτητές θα ενημερωθούν για : Την ιστορική εξέλιξη μοντέλων ετήσιου προγραμματισμού προπόνησης Την αρχή της Περιοδικότητας και κυκλικότητας Τα μοντέλα περιοδικότητας Τα κλασικά Μοντέλα Το μοντέλο ΑΜΥ (ATR) Τα Μοντέλα Αγωνιστικών Επιβαρύνσεων Τα μοντέλα μονοκόρυφου ή δικόρυφου προγραμματισμού Παραδείγματα δόμησης ΜΙΚ Περιόδου Προετοιμασίας Παραδείγματα δόμησης ΜΙΚ Αγωνιστικής Περιόδου

Αρχή της περιοδικότητας και κυκλικότητας

Ιστορική εξέλιξη μοντέλων ετήσιου προγραμματισμού προπόνησης Αρχαίοι Ελληνες: Εφαρμογή του συστήματος «τετράς»(δ.ελ. Σούλας 1993) 1ηημέρα: Χαλαρή προπόνηση 2ηημέρα: Πολύ δυνατή προπόνηση 3ηημέρα: ανάπαυση ή πολύ χαλαρή προπόνηση 4ηημέρα: προπόνηση μέσης έντασης

Ιστορική εξέλιξη μοντέλων ετήσιου προγραμματισμού προπόνησης Περίοδος 1900-1920: Μarphy (1913): Θεωρούσε ότι μια περίοδος των 8-10 εβδομάδων προετοιμασίας ήταν αρκετή για να μετάσχει ο αθλητής με τις καλύτερες προϋποθέσεις σε ένα αγώνα. Ο Kotov (1916) διατύπωσε τη θεωρία ότι η προπόνηση πρέπει να γίνεται κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου χωρίς διακοπή.χώρισε την ετήσια προπόνηση σε τρεις (3) φάσεις: Στη γενική προπόνηση, στην περίοδο προετοιμασίας και στην ειδική περίοδο.

Ιστορική εξέλιξη μοντέλων ετήσιου προγραμματισμού προπόνησης Περίοδος 1920-1930: Αυτή η περίοδος σε ότι αφορά την προπονητική φιλοσοφία αντιπροσωπεύεται από τον προπονητικό προγραμματισμό του πιο διάσημου αθλητή, για εκείνη την εποχή όλων των αθλημάτων, του Paavo Nurmi (φωτογραφία). ΟπροπονητήςτουLauri Pinkala καιοιρώσοιgorinovski (1923) και Birsin (1925) διετύπωσαν την άποψη ότι η προπόνηση θα πρέπει να στηρίζεται στα εξής: 1. Στην εναλλαγή μεταξύ της ποσότητας και της έντασης 2. Η ειδική προπόνηση θα πρέπει να ακολουθεί μετά από τη γενική. 3. Η προπόνηση θα πρέπει να εναλλάσσεται από περιόδους προπονητικής επιβάρυνσης και αποκατάστασης.

Ιστορική εξέλιξη μοντέλων ετήσιου GRANTYN (1939) προγραμματισμού προπόνησης Περίοδος 1930-1950: Πρώτη αιτιολογημένη παρουσίαση ετήσιου κύκλου προπόνησης χωρίς διακοπή. Πρώτη προσπάθεια επιμερισμού του ετήσιου κύκλου σε περιόδους.

OZOLIN (1949) Ιστορική εξέλιξη μοντέλων ετήσιου προγραμματισμού προπόνησης Περίοδος 1950-1960: Πρώτη θεώρηση της προπόνησης ως ετήσιας διαδικασίας ειδίκευσης σ ένα άθλημα. Η ειδίκευση αυτή στηρίζεται σ ένα υπόβαθρο γενικής και πολύπλευρης (ποικιλόμορφης) φυσικής κατάστασης. Σημεία αναφοράς της ετήσιας οργάνωσης της προπονητικής διαδικασίας ήταν οι εποχές του έτους και το καλεντάρι των αγώνων. MATWEJEW (1956-65) Ο πατέρας της περιοδικότητας Το έτος γέννησης (1958) της σύγχρονης προπονητικής

Αρχή της περιοδικότητας και κυκλικότητας Ένας αθλητής δεν μπορεί να είναι όλο το χρόνο σε κατάσταση υψηλής απόδοσης, γιατί έτσι βρίσκεται στην οριακή περιοχή της ατομικής του δεκτικότητας επιβάρυνσης. Στην κατάσταση αυτή είναι εύκολο η αναβολική διαδικασία να μετατραπεί σε καταβολική. Για βιολογικούς επομένως λόγους είναι αναγκαία η αλλαγή της επιβάρυνσης ( εφαρμογή της αρχής της κυματοειδούς επιβάρυνσης).

Αρχή της κυκλικότητας Πορεία ανάπτυξης της αθλητικής επίδοσης - απόδοσης Μεγιστοποίηση σταθεροποίηση Ανάπτυξη Πτώση Ανάπτυξη

Αρχή της περιοδικότητας και κυκλικότητας Φάσεις ανάπτυξης της αθλητικής φόρμας 1. Διαμόρφωση φόρμας - Ανάπτυξη φόρμας (Περίοδος προετοιμασίας) 2. Εμφάνιση της επίδοσης - Μεγιστοποίηση - Σταθεροποίηση (Αγωνιστική περίοδος) 3. Απώλεια φόρμας - Πρόσκαιρη, σκόπιμη πτώση της φόρμας (Μεταβατική περίοδος-περίοδος ενεργητικής αποκατάστασης)

Η σειρά τοποθέτησης των προπονητικών στόχων στον ετήσιο και μακροχρόνιο προγραμματισμό: 1.Οι στόχοι του Μακροχρόνιου Προγραμματισμού 2. «««Ετήσιου Μακρόκυκλου 3. ««της Περιόδου Προετοιμασίας, της Αγωνιστικής Περιόδου και της Μεταβατικής Περιόδου 4. Οι στόχοι των ΜΕΣ (ατομικά αθλήματα) 5. ««του ΜΙΚ και 6. ««της Π.Μ.

Σειρά συσχέτισης των στόχων των διαφόρων δομικών στοιχείων σχεδιασμού της προπόνησης στον Ετήσιο και Μακροχρόνιο σχεδιασμό ΗΠ.Μ. υλοποιεί τους στόχους του ΜΙΚ. Ο ΜΙΚ υλοποιεί τους στόχους του ΜΕΣ. Ο ΜΕΣ υλοποιεί τους στόχους της περιόδου προετοιμασίας και της αγωνιστικής περιόδου. Κάθε μια από αυτές τις περιόδους υλοποιεί τους στόχους του Μακρόκυκλου. Και Ο Μακρόκυκλος, αν αναφερόμαστε στην αναπτυξιακή φάση, υλοποιεί τους στόχους του Μακροχρόνιου Προγραμματισμού.

Μοντέλα περιοδικότητας Δύο τάσεις: 1η Κλασικά μοντέλα Οι παράγοντες της αθλητικής απόδοσης αναπτύσσονται χωριστά στην περίοδο προετοιμασίας και στην αγωνιστική περίοδο γίνονται πιο σύνθετοι. Μοντέλα: Matwejew, Tschiene, Werchoshaskij. 2η Μοντέλα αγωνιστικών επιβαρύνσεων Οι παράγοντες της αθλητικής απόδοσης αναπτύσσονται σύνθετα με την αναπαραγωγή της αγωνιστικής κίνησης. Μοντέλα: Bondarcuk, Αμπατζίεφ.

ΚΛΑΣΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ

ΕΤΗΣΙΟΣ ΔΙΠΛΟΣ ΠΕΡΙΟΔΙΣΜΟΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΕΝΤΑΣΗ TSCHIEINE (1984). Tροποποιημένο ΒΑΣΙΚΟΣ ΕΙΔΙΚΟΣ Α ΑΓ/ΙΚΟΣ ΕΙΔΙΚΟΣ Α ΚΥΡΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡ. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡ.

Μοντέλο ΑΜΥ (ΑΤR) Παραλλαγή του μοντέλου των μπλοκ ή επικεντρωμένων επιβαρύνσεων Το μοντέλο ΑΜΥ (Navarro 1994) αποτελεί παραλλαγή του μοντέλου των μπλοκ του Werhochaskij (1988). Επίσης η δημιουργία του βασίστηκε και στην άποψη των Issurin και Kaverin (1986) περί των εναλλασσόμενων μεσόκυκλων. Το μοντέλο ΑΜΥ περιλαμβάνει τρεις τύπους μεσόκυκλων: Της Ανάπτυξης της φόρμας του αθλητή (αντιστοιχεί με τη βασική περίοδο) Της Μεταφοράς (αντιστοιχεί με την ειδική περίοδο) Της Υλοποίησης (αντιστοιχεί με την αγωνιστική περίοδο)

Μοντέλο ΑΜΥ (ΑΤR) Η γενική ιδέα του μοντέλου ΑΜΥ στηρίζεται σε δύο βασικά σημεία (Navarro 1994): Στις επικεντρωμένες προπονητικές επιβαρύνσεις για την ανάπτυξη των φυσικών ικανοτήτων ή την υλοποίηση συγκεκριμένων προπονητικών στόχων (φυσικές ικανότητες/στόχοι) Την επαναλαμβανόμενη ανάπτυξη των φυσικών ικανοτήτων/στόχων σε εξειδικευμένα προπονητικά μπλοκ ή μεσόκυκλους.

Χαρακτηριστικά: Επιτρέπει τον σχεδιασμό περισσότερων ΜΑΚ (μέχρι 6) σε ένα ετήσιο ΜΑΚ. Η δόμησή του γίνεται σε τρεις ΜΕΣ τους επονομαζόμενους και Α-Μ-Υ. Επιτρέπει την ανάπτυξη πολύ λίγων στόχων (2-3) με θετική αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Η προπόνηση γίνεται ειδική επικεντρωμένη σε μπλοκ Επιτρέπει την εφαρμογή υψηλών προπονητικών επιβαρύνσεων. Η ειδική και η αγωνιστική προπόνηση υπερέχουν και στους τρεις ΜΕΣ σε βάρος της γενικής και βασικής προπόνησης. Μπορεί να συνδυαστεί η χρήση των κλασικών μοντέλων με αυτό του ΑΜΥ σε ένα με δύο ΜΑΚ σε κάποιες περιόδους. Η εφαρμογή του ενδείκνυται μόνο για αθλητές υψηλού επιπέδου.

Αλληλεξάρτηση των ΜΕΣ Υπάρχει σχέση προοδευτικής αύξησης της επιβάρυνσης μεταξύ των ΜΑΚ Υπάρχει σχέση προοδευτικής επιβάρυνσης μεταξύ ΜΕΣ (ανάπτυξης, μεταφοράς και υλοποίησης) Υπάρχει σχέση προοδευτικής αύξησης της επιβάρυνσης μεταξύ των ΜΕΣ Ανάπτυξης στους διάφορους ΜΑΚ Υπάρχει σχέση προοδευτικής αύξησης της επιβάρυνσης μεταξύ των ΜΕΣ Μεταφοράς στους διάφορους ΜΑΚ Υπάρχει σχέση προοδευτικής αύξησης της επιβάρυνσης μεταξύ των ΜΕΣ Υλοποίησης στους διάφορους ΜΑΚ

ΜΟΝΤΕΛΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΏΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΕΩΝ

Μοντέλα αγωνιστικών επιβαρύνσεων Οι παράγοντες της αθλητικής απόδοσης αναπτύσσονται σύνθετα με την αναπαραγωγή της αγωνιστικής κίνησης. Μοντέλα: Bondarcuk, Αμπατζίεφ. Τα προπονητικά περιεχόμενα είναι αποκλειστικά αγωνιστικές επιβαρύνσεις σε όλη τη διάρκεια του ΜΑΚ: - 60 m 60άρια - 100 m 100άρια - Τριπλούν άλματα με πλήρη φόρα

Mοντέλο αγωνιστικών επιβαρύνσεων Bondarcuk (Boba T.,1999)

Μοντέλο αγωνιστικών επιβαρύνσεων Σχέση έντασης-ποσότητας στο χειμερινό ΜΑΚ 100% 80 50 0 ΜΙΚ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Ένταση Ποσότητα

Μοντέλο αγωνιστικών επιβαρύνσεων Δυναμική επιβάρυνσης σε έναν ΜΙΚ 100% 80 60 40 20 0 ΔΕ ΤΡ ΤΕ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ Ξ Ε Κ Ο Υ Ρ Α Σ Η Ένταση Ποσότητα

ΜΟΝΤΕΛΑ ΔΙΚΟΡΥΦΟΥ ή ΜΟΝΟΚΟΡΥΦΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ

Διπλός περιοδισμός (Δ.Ε.Σούλας,, 2006) ΜΕΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΑΡ. ΜΙΚ 1 ος ΜΑΚΡΟΚΥΚΛΟΣ 1 ος ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΣ 3 2 ος ΒΑΣΙΚΟΣ Ι 8 3 ος ΕΙΔΙΚΟΣ Ι 6 4 ος (Κλειστού Στίβου) 5 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΟΛΟ 22 ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΣ Ι 1 2 ος ΜΑΚΡΟΚΥΚΛΟΣ 1 ΟΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΙΙ 8 2 ος ΕΙΔΙΚΟΣ ΙΙ 6 3 ος (Ανοικτού Στίβου) 4 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΙΙ 4 ος ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ 3-4 5 ος ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΙΙΙ 5 ΣΥΝΟΛΟ 26-27

Απλός περιοδισμός (Δ.Ε.Σούλας,, 2006) ΜΕΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΑΡ. ΜΙΚ 1 ος ΒΑΣΙΚΟΣ Ι 16 2 ος ΒΑΣΙΚΟΣ ΙΙ 8 3 ος ΕΙΔΙΚΟΣ 8 4 ος (Ανοικτού Στίβου) 12-15 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ 6 ος ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΣ 2-3

Ετήσιος μονοκόρυφος προγραμματισμός για ταχυδυναμικά αθλήματα (Boba, T.,1999)

Ετήσιος μονοκόρυφος προγραμματισμός για αθλήματα αντοχής (Boba, T.,1999)

Ετήσιος δικόρυφος προγραμματισμός για ταχυδυναμικά αγωνίσματα στίβου (Boba,T.,1999)

Ετήσιος τρικόρυφος προγραμματισμός (Boba, T.,1999)

Ετήσιο πλάνο προπόνησης για κολυμβητή 100μ στο οποίο φαίνονται τα στοιχεία της προπονητικής επιβάρυνσης σε ότι αφορά την ποσότητα (Χιλ./εβδ.) και την ένταση % της μέγιστης ταχύτητας (Boba, T.,1999)

Δικόρυφος προπονητικός προγραμματισμός κολυμβητή 200μ για τη συμμετοχή του στα αντίστοιχα εθνικά πρωταθλήματα του χειμώνα και του καλοκαιριού (Boba, T.,1999)

Ετήσιο πλάνο προπόνησης αθλητή 100μ -200μ με στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες (Boba, T.,1999)

Παραδείγματα δόμησης ΜΙΚ Περιόδου Προετοιμασίας

Για την δόμηση ενός ΜΙΚ περιόδου προετοιμασίας εφαρμόζουμε τις πιο κάτω βασικές αρχές της θεωρίας της προπόνησης: 1. Την αρχή της κυματοειδούς επιβάρυνσης. 2. Την αρχή της συσσωρευτικής επιβάρυνσης. 3. Την αρχή της επιβάρυνσης και αποκατάστασης. 4. Την αρχή του ετεροχρονισμού της αποκατάστασης. 4.Την αρχή της αύξησης της επιβάρυνσης.

Δόμηση μικρόκυκλου (ΜΙΚ) της περιόδου προετοιμασίας με μια κορύφωση (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) της περιόδου προετοιμασίας με δύο κορυφώσεις (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) της περιόδου προετοιμασίας με δύο κορυφώσεις (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) της περιόδου προετοιμασίας υψηλής επιβάρυνσης (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) της περιόδου προετοιμασίας με δύο συνεχόμενες κορυφώσεις επιβάρυνσης (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) της περιόδου προετοιμασίας με τρεις κορυφώσεις επιβάρυνσης, οι οποίες εναλλάσσονται με μια χαμηλή ένταση επιβάρυνσης (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) της προαγωνιστικής περιόδου με δύο κορυφώσεις επιβάρυνσης όπου η 2ηείναι αγώνας με «εύκολο αντίπαλο» την Κυριακή (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Παραδείγματα δόμησης ΜΙΚ Αγωνιστικής Περιόδου

Δόμηση (ΜΙΚ) Αγωνιστικής περιόδου (Δημ.,Ελ.,Σούλας, 2007) 90-100% 80-90% Υ* Μ Αγ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) Αγωνιστικής περιόδου (Δημ.,Ελ.,Σούλας, 2007) 90-100% 80-90% Υ* Μ Αγ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) Αγωνιστικής περιόδου (Δημ.,Ελ.,Σούλας, 2007) 90-100% 80-90% Υ* Μ Αγ Αγ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) Αγωνιστικής περιόδου (Boba, T.,1999) 90-100% 80-90% Υ* Μ Αγ Αγ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Δόμηση (ΜΙΚ) Αγωνιστικής περιόδου (Δημ.,Ελ.,Σούλας, 2007) 90-100% 80-90% Υ* Μ Αγ Αγ 50-80% Χ 0 Α ΗΜΕΡΕΣ ΔΕ ΤΡΙ ΤΕΤ ΠΕ ΠΑ ΣΑ ΚΥ *Y= Υψηλή ένταση, Μ= Μέτρια ένταση, Χ= Χαμηλή ένταση, Α= Ανάπαυση

Θέματα που σχετίζονται με εφαρμογές στην αθλητική πρακτική Ως προπονητής ενός αθλητή υψηλού επιπέδου ηλικίας άνω των 22 ετών πρέπει να προγραμματίσετε τη συμμετοχή του σε αγώνες, οι οποίοι διεξάγονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους κατά τη διάρκεια του έτους. Ζητείται να σχολιάσετε σε γενικές γραμμές τις επιλογές σας: Α. Σε ότι αφορά τον αριθμό και τη δόμηση των ΜΑΚ Β. Σε ότι αφορά τη δόμηση των ΜΕΣ και Γ. Με αυτή την επιλογή σας δηλαδή, στο διαχωρισμό του ετήσιου κύκλου προπόνησης σε ΜΑΚ μικρότερης διάρκειας ποιο από τα στοιχεία επιβάρυνσης κάνει την εμφάνισή του περισσότερο και γιατί;

Θέματα προς συζήτηση Ποια είναι η βασική διαφορά μεταξύ των Κλασικών και Αγωνιστικών μοντέλων; Τα κλασικά μοντέλα προπόνησης πρέπει να βρίσκουν εφαρμογή στις ηλικίες της αναπτυξιακής φάσης. Ποιοι είναι οι λόγοι που μας οδηγούν στην επιλογή αυτή; Ενώ τα μοντέλα των αγωνιστικών επιβαρύνσεων πρέπει να βρίσκουν εφαρμογή σε αθλητές υψηλού επιπέδου. Ποιοι είναι οι λόγοι που μας οδηγούν σε μια τέτοια επιλογή;

Επίλογος (Ι) Η έναρξη της περιόδου προετοιμασίας και η δόμηση σε ΜΕΣ με συγκεκριμένους στόχους, ξεκινάει με την αντίστροφη μέτρηση του αριθμού των ΜΙΚ που χρειαζόμαστε έτσι ώστε ο αθλητής μας να βρεθεί στην καλύτερή του φόρμα την ημέρα του αγώνα στόχου της περιόδου. Για την επίτευξη του πιο πάνω στόχου είναι απαραίτητη η πιο κάτω δόμηση με τους αντίστοιχους στόχους σε ότι αφορά τη φυσική ικανότητα της αντοχής: Στη βασική περίοδο βασικός στόχος είναι η βελτίωση της βασικής αντοχής (αερόβια ικανότητα και αερόβια ισχύς) Στην ειδική περίοδο στόχο αποτελεί η βελτίωση της ειδικής αντοχής. Αυτή είναι ανάλογη με τις απαιτήσεις που θέτει το άθλημα και κατ επέκταση το κάθε αγώνισμα. Φ.Κ. Στην αγωνιστική περίοδο στόχος είναι η μεγιστοποίηση της αγωνιστικής απόδοσης και η σταθεροποίησή της. Ετσι ο στόχος σε ότι αφορά τις διάφορες μορφές της φυσικής ικανότητας της αντοχής είναι η διατήρηση των όσων βελτιώθηκαν στις προηγούμενες περιόδους.

Επίλογος (ΙΙ) Η έναρξη της αγωνιστικής περιόδου εξαρτάται από: Τον αριθμό των αγώνων που χρειάζεται ο αθλητής για να φορμαριστεί Το χρόνο που χρειάζεται για την αποτελεσματικότερη προετοιμασία για τους αγώνες Από την ημερομηνία έναρξης της αγωνιστικής περιόδου Το καλεντάρι των αγώνων πρέπει να συμβάλλει στην ανάπτυξη της αθλητικής φόρμας, έτσι ώστε (Κέλλης,2004): O αθλητής να μπορεί να συγκεντρωθεί σε μία ή δύο κορυφώσεις Oι αγώνες να οδηγούν σε βελτίωση της απόδοσης, αλλά να μην επενεργούν σαν υπερφόρτωση. Πρέπει να υπάρχει χρονικό διάστημα αποκατάστασης Oι αγώνες να έχουν αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας Oι κύριοι αγώνες να μην πέσουν στην περίοδο προετοιμασίας. Ο αριθμός και η συχνότητα των αγώνων εξαρτάται από την ατομική ικανότητα η οποία αυξάνεται όσο αυξάνει η προπονητική ηλικία. Οταν η αγωνιστική περίοδος είναι μεγάλη πρέπει να μεσολαβούν χρονικά διαστήματα προπόνησης.

Σχετική Βιβλιογραφία Boba, T. (1999). Periodization. Theory and Methodology of training.u.s.a. Human Kinetics. Boba, T. (2000). Periodizacion del Entrenamiento Deportivo (Programas para obtener el maximo rendimiento en 35 deportes). Madrid: Editorial Paidotrivo. Bravo, J., Ga Verdugo, M., Gil F., Landa M, Marin J., Pascua M. (1998). Carreras y Marcha. Madrid. R.F.E.A. Garcia, Verdugo, M., Leibar, X. (1997). Entrenamiento de la resistencia de los corredores de medio fondo y fondo. Garcia, Verdugo, M.(2005). Medio fondo y fondo. La preparacion del corredor de rasistencia.atletismo 4. Madrid. RFEA. Garcia, Verdugo, M.(2007). Resistencia y Entrenamiento. Una metodoligia practica. Barcelona. Paidotribo. Δόκας Αθ., Μιχαηλίδης Χ. (1996). Προπονητική & Τακτική Ποδοσφαίρου.Θεσσαλονίκη. Grosser M., Starischka, S. (2000). Προπόνηση Φυσικής Κατάστασης σε όλα τα αθλήματα και τις ηλικίες. Θεσσαλονίκη. Εκδόσεις Σάλτο. Κέλλης, Σ. (2004). Προπονητική. Σημειώσεις από τις παραδόσεις του μαθήματος. Θεσσαλονίκη: Υπηρεσία δημοσιευμάτων ΑΠΘ. Manso,G.,Navarro,M., Caballero, R.(1996).Bases teoreticas del entrenamiento deportivo.principios y aplicaciones. Madrid. Gymnhos. Manso,G.,Navarro,M., Caballero, R.(1996).Planificacion del entrenamiento deportivo. Madrid. Gymnhos Martin, D., Carl, K. & Lehnertz, K (2000). Εγχειρίδιο Προπονητικής. Η σύνδεση της θεωρίας με την πράξη. Κομοτηνή: Αλφάβητο. Navarro, F. (1999). Los Principios de Entrenamiento y las Structuras de la Planificacion Deportiva. Primer curso,modulo 2(1.1). Madrid: Comite Olimpico Espanol. Navarro, F.,Verdugo, M., Pascual, E.(2000).Modelos de Planificacion en Deportes de Resistencia.Segundo curso, modulo 2 (1.5). Madrid: Comite Olimpico Espanol. Pascua, M (2002). Plamificacion annual del trabajo para 800 y 1500m. (Necesidades de las valoraciones midico deportivas). Trikala. Praktika. Raposo, V.(2000). Planificacion y Organizacion del Entrenamiento Deportivo). Madrid: Editorial Paidotrivo. Τζιωρτζής Στ. (2004). Προπονητική. Θεωρία Αθλητικής Προπόνησης. Αθήνα. Art work. Zintl F. (1993). Προπόνηση Αντοχής. Θεσσαλονίκη. Εκδόσεις Σάλτο.