Ινσουλινοθεραπεία στο ΣΔ τύπου 1 Γεώργιος Δηµητριάδης Καθηγητής Παθολογίας Διευθυντής Β Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής, Μονάδας Έρευνας και Διαβητολογικού Κέντρου Πανεπιστηµίου Αθηνών Γενικό Πανεπιστηµιακό Νοσοκοµείο Αττικόν
Θεραπεία ΣΔ τύπου 1 y Φυσιολογία έκκρισης ινσουλίνης y Σχήµατα ινσουλινοθεραπείας y Στόχοι ινσουλινοθεραπείας y Όρια ινσουλινοθεραπείας y Αντλίες ινσουλίνης y Εξελίξεις
Χορήγηση γεύµατος σε σε υγιείς 140 1 2 0 Γεύµα Γλυκόζη πλάσµατος(mg/dl) 1 0 0 80-40 -20 0 20 40 60 80 1 0 0 1 2 0 140 1 6 0 1 8 0 200 220 240 Χρόνος (min) 1 0 0 Γεύµα 80 60 Ινσουλίνη πλάσµατος (mu/l) 40 20 Dimitriadis G. and Gerich J. Diabetes Care 6: 374-377, 1983 0-40 -20 0 20 40 60 80 1 0 0 1 2 0 140 1 6 0 1 8 0 200 220 240 Χρόνος (min)
Dimitriadis and Gerich, Diabetes Care 6:374, 1983
Τι προσπαθούµε να πετύχουµε; Έκ κρ ισ η ιν σο υλ ίν ης (p m ol/ mi n) 80 0 70 0 60 0 50 0 40 0 30 0 20 0 10 0 6 π.µ. 10 π.µ. 2 µ.µ. 6 µ.µ. 10 µ.µ. 2 π.µ. 6 π.µ. Ώρα Polonsky KS et al. N. Eng. J. Medicine, 1988; 318: 1231-
Θεραπεία ΣΔ τύπου 1 y Φυσιολογία έκκρισης ινσουλίνης y Σχήµατα ινσουλινοθεραπείας y Στόχοι ινσουλινοθεραπείας y Όρια ινσουλινοθεραπείας y Αντλίες ινσουλίνης y Εξελίξεις
DCCT: Mικροαγγειακές επιπλοκές ανάλογες της ΗbA1c Ρυθ µός εξέ λιξ ης ανά 10 0 ασ θεν είς/ έτη 24 20 16 12 8 4 0 Κίνδυνος εξέλιξης αµφιβληστροειδοπάθειας κατά µέση HbA1c Μέση HbA1c = 11% 10% 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Χρόνος σε DCCT (έτη) 9% 8% 7% DCCT Group. Diabetes 1995;44:968 83.
Μακροαγγειακός κίνδυνος στο ΣΔ τύπου 1 0.15 Διαφορά σε µέσο πάχος έσω µέσου χιτώνα (mm) µεταξύ συµβατικής και εντατικοποιηµένης οµάδας 0.1 0.05 0 25 30 35 40 45 50 55 Ηλικία (έτη) DCCT/EDIC Group. JAMA 2002;287:2563.
Εντατικοποιηµένη ινσουλινοθεραπεíα Τι εννοούµε µε τον όρο εντατικοποιηµένη ινσουλινοθεραπεία; Είναι ένα σύνολο ενεργειών γιατρού, ασθενούς και εκπαιδευτών µε συγκεκριµένους στόχους για τις παραµέτρους ρύθµισης Γλυκόζη νηστείας Γλυκόζη µετά από τα γεύµατα HbA1c Βάρος σώµατος Αίσθηση καλής ποιότητας ζωής
Εντατικοποιηµένη ινσουλινοθεραπεία Η Εντατικοποιηµένη ρύθµιση-ινσουλινοθεραπεία «καθυστερεί αποτελεσµατικά την δηµιουργία και επιβραδύνει την πρόοδο των αγγειακών επιπλοκών στο Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1» The Diabetes Control and Complications Trial Research Group (DCCT) N Engle J Med 329: 977 986, 1993
ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΣΤΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 1??? ΠΡΩΪΝΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΥΠΝΟΣ 08:00 14:00 20:00 24:00???
ΕΙΔΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ - ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗΣ (Ώρες) Έναρξη Κορυφή Συνολική διάρκεια Ταχείας δράσης Ανθρώπινη 0.5 1-2 5-6 Humulin Regular Actrapid
ΕΙΔΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ - ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗΣ (Ώρες) Έναρξη Κορυφή Συνολική διάρκεια Ταχείας δράσης Ανθρώπινη 0.5 1-2 5-6 Humulin Regular Actrapid
ΕΙΔΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ - ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗΣ (Ώρες) Έναρξη Κορυφή Συνολική Ανάλογα διάρκεια ταχείας δράσης Aspart/Lispro/ <0.5 40-60 <5 Glulisine
Επίπεδα ινσουλίνης πλάσµατος µετά χορήγηση κρυσταλλικής ινσουλίνης ή αναλόγου ινσουλίνης ταχείας δράσης Rossetti P, et al. Diabetes Care 2008; 31(Suppl 2): S113-S120
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΛΟΓΩΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ ΤΑΧΕΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ Χορηγούνται στην αρχή του γεύµατος Μιµούνται το φυσιολογικό προφίλ της ινσουλίνης Επιτυγχάνουν σχεδόν φυσιολογική γλυκαιµική ρύθµιση µετά το γεύµα Μειώνουν τον κίνδυνο της υπογλυκαιµίας στα διαστήµατα µεταξύ των γευµάτων
ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΧΗΜΑ ΣΤΟ ΣΔ ΤΥΠΟΥ 1: ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΑ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ ΤΑΧΕΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ Aspart-Glulisine-Lispro (U/Kg) Πρωϊνό 0.04-0.08 Μεσηµεριανό 0.10-0.15 Βραδυνό 0.10-0.15 Πριν τον ύπνο 1-2 Units* * Μόνο αν η γλυκόζη αίµατος είναι >200 mg/dl Jansson et al, Diab. Nutr. Metab. 11: 194-99, 1998 Del Sindaco et al, Diabetic Med 15: 592-600, 1998
ΕΙΔΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ - ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗΣ (Ώρες) Έναρξη Κορυφή Συνολική διάρκεια Ενδιάµεσης δράσης NPH 1-2 3-6 10-12
ΕΙΔΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ - ΦΑΡΜΑΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗΣ (Ώρες) Έναρξη Κορυφή Συνολική διάρκεια Βραδείας δράσης Glargine (Lantus ) 2 -- 24 Detemir (Levemir ) -- 20
Μεγαλύτερη µείωση της HbA1c και λιγότερες υπογλυκαιµίες µε την ινσουλίνη Glargine σε σύγκριση µε την NPH Randomised, non-blinded study of once-daily insulin Glargine versus four-times-daily NPH (both + mealtime insulin lispro), 121 patients M e a n H b A 1 c ± S E M ( % ) 7.6 7.4 7.2 7.0 6.8 6.6 6.4 Mean HbA1c levels during study Insulin Glargine + insulin NPH Lispro + insulin Lispro * * * 0 2 4 6 8 10 12 Time (months) * * E ve nt s/ p at ie nt - m o nt h 1 4 1 2 1 0 8 6 4 2 0 Incidence of mild and nocturnal p<0.0 hypoglycaemia 5 7. 2 Mil d 13. 2 Insulin Glargine + insulin Lispro Hypoglycaemi a NPH + insulin Lispro p<0.0 5 3. 2 1. 2 Nocturna l Porcellati F, et al. Diabet Med 21: 1213 20, 2004
Basal-bolus: Detemir + Aspart vs ανθρώπινη ΝΡΗ + Κρυσταλλική ινσουλίνη Μ έσ η H b A 1c ( % ) 8.8 8.6 8.4 8.2 8.0 7.8 7.6 0 Μέση διαφορά στις 18 βδοµάδες = 0.22% Κατά την έναρξη της µελέτης p < 0.001 Μετά από θεραπεία 18 βδοµάδων Detemir + insulin Aspart NPH + ανθρώπινη διαλυτή K. Hermansen et al. Diabetologia 2004;47:622-629
Προφίλ Glargine και Detemir Glargin e Detemi r T. Heise and T. Pieber. Diab Obes Metab 2007
Ινσουλίνη degludec: προφίλ µεταβολικής δράσης Επίτευξη σταθερών επιπέδων Ρυθµ ός έγχυ σης γλυκ όζης (mg/ kg/m in) 3 2 1 Άτοµα µε ΣΔ τύπου 1 (n=12) 0.4 U/kg µια φορά την ηµέρα για 6 ηµέρες Ευγλυκαιµικό clamp (ηµέρα 6) 0 Clamp έναρξη 0 4 8 12 16 20 24 Χρόνος από την τελευταία ένεση (ώρες) Jonassen et al. Diabetes 2010; 59 (Suppl. 1): A11 (39-OR) Jonassen et al. Diabetologia 2010;53 (Suppl 1): S388 (Poster 972)
Ινσουλίνη Detemir στην κύηση Τον Ιανουάριο του 2012 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Φαρµάκων για Ανθρώπινη Χρήση (European Medicines Agency (EMA) έδωσε την έγκρισή της για χρήση της ινσουλίνης Levemir (ινσουλίνη detemir) κατά τη διάρκεια της εγκυµοσύνης Η έγκριση δόθηκε µετά από την διεξαγωγή τυχαιοποιηµένης µελέτης (RCT) µε συµµετοχή 310 εγκύων γυναικών µε διαβήτη τύπου 1, όπου φάνηκε ότι τα συνολικά ποσοστά των ανεπιθύµητων ενεργειών στις µητέρες ήταν παρόµοια για τις οµάδες θεραπείας µε το Levemir και την ινσουλίνη NPH2 Τον Μάρτιο του 2012 ο Οργανισµός Έγκρισης Ελέγχου Φαρµάκων και Τροφίµων της Αµερικής (FDA) αναβάθµισε την ινσουλίνη Levemir στην κατηγορία Β σχετικά µε τη χρήση της κατά τη διάρκεια της κύησης Έτσι η ινσουλίνη Levemir είναι η µόνη σύγχρονη (ανάλογο) βασική ινσουλίνη που υπάγεται στην κατηγορία Β από το FDA σχετικά µε τη χρήση της κατά τη διάρκεια της κύησης. 1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ LEVEMIR 2. Mathiesen et al. Diabetes 2011:Abstract 61-LB and ADA 2011 poster presentation
ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΧΗΜΑ ME ΑΝΑΛΟΓΑ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ Aspart Glulisine Lispro Aspart Glulisine Lispro Aspart Glulisine Lispro 0.10 U/Kg ΠΡΩΪΝΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΥΠΝΟΣ 08:00 14:00 20:00 24:00 0.20 U/Kg Glargine Detemir
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ Σηµείο χορήγησης: Ανατοµική περιοχή (Κοιλιά > Βραχίονας > Μηρός > Γλουτός) Οδός (Ενδοµυϊκή > Υποδόρια) Λιποδυστροφία Άλλοι παράγοντες: Θερµοκρασία Άσκηση Αγγειοσύσπαση
Θεραπεία ΣΔ τύπου 1 y Φυσιολογία έκκρισης ινσουλίνης y Σχήµατα ινσουλινοθεραπείας y Στόχοι ινσουλινοθεραπείας y Όρια ινσουλινοθεραπείας y Αντλίες ινσουλίνης y Εξελίξεις
Στόχοι εντατικοποιηµένου σχήµατος Διατήρηση ευγλυκαιµίας σε όλη τη διάρκεια του 24ώρου, ώστε οι τιµές γλυκόζης αίµατος να κυµαίνονται: Προγευµατικά: 80-100 mg/dl 2 Ώρες µετά το γεύµα 120-140 mg/dl Ελαχιστοποίηση µακροχρόνιων επιπλοκών Βελτίωση ποιότητας ζωής
Θεραπεία ΣΔ τύπου 1 y Φυσιολογία έκκρισης ινσουλίνης y Σχήµατα ινσουλινοθεραπείας y Στόχοι ινσουλινοθεραπείας y Όρια ινσουλινοθεραπείας y Αντλίες ινσουλίνης y Συµπεράσµατα
ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ ΣΤΟ ΣΔ ΤΥΠΟΥ 1 y Κίνδυνος υπογλυκαιµιών y Υπερινσουλιναιµία y Αύξηση βάρους σώµατος
Rates of severe hypoglycaemia in the DCCT in relation to HbA1c 100 E v e n t s p e r 1 0 0 p a ti e n t y e a r 80 60 40 20 0 DCCT Research Group. Diabetes 1996. HbA1c (%) during study o = Intensive group * = Conventional group 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑ ΣΤΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 1 y Αυξηµένη δόση ινσουλίνης (πχ λάθος σχήµα) y Αυξηµένη βιοδιαθεσιµότητα της ινσουλίνης (πχ θέση ένεσης, νεφρική ανεπάρκεια) y Αυξηµένη ευαισθησία στην ινσουλίνη (πχ άσκηση, απώλεια βάρους, ενδοκρινοπάθειες) y Ανεπαρκής λήψη υδατανθράκων (πχ παράλειψη γευµάτων, γαστρεντερίτιδες, άσκηση) y Αλκοόλ, φάρµακα
ΑΙΤΙΑ ΠΡΩΪΝΗΣ ΥΠΕΡΓΛΥΚΑΙΜΙΑΣ ΣΤΟ ΣΔ ΤΥΠΟΥ 1 (1) ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΔΟΣΗ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ ΒΡΑΔΕΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ (2) ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ DAWN (3) ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ SOMOGYI Σάκχαρο αίµατος (mg/dl) Ανεπαρκής δόση βραδείας 200 150 Dawn 100 Somogyi 50 24:00 04:00 06:00 08:00 ΥΠΝΟΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑΣ ü Τακτικές µετρήσεις γλυκόζης αίµατος (τουλάχιστον 3-4/ηµέρα) ü Θεραπευτικοί στόχοι: HbA1c 6-6.5% Γλυκόζη αίµατος πρίν τα γεύµατα και πριν τον ύπνο 100-120mg/dl ü Καλή εκπαίδευση του ασθενούς ü Ενδιάµεσα γεύµατα (ιδιαίτερα προ του ύπνου) Bolli G., Diabetes Care 22 (Suppl 2): 43-52, 1999
Υπογλυκαιµία σε 3 συγκρίσιµες treat-totarget µελέτες: σχετικός κίνδυνος vs. NPH Σ χ ε τι κ ό ς κ ί ν δ υ ν ο ς 1 0. 9 0. 8 0. 7 0. 6 0. 5 0. 4 0. 3 0. 2 0. 1 0 p<0.02 p<0.01 p<0.001 p<0.001 p<0.05 p<0.05 24ώρου νυκτερινές 24ώρου νυκτερινές 24ώρου* νυκτερινές* Riddle 2003 24 εβδοµάδες Hermansen 2006 24 εβδοµάδες Philis-Tsimikas 2006 20 εβδοµάδες Detemir δις ηµερησίως Detemir βράδυ NPH βράδυ NPH δις ηµερησίως Glargine βράδυ *βάσει βιολογικά επιβεβαιωµένων επεισοδίων
Μηχανισµοί: Αίτια αύξησης Σωµατικού Βάρους Καλύτερος γλυκαιµικός έλεγχος γλυκοζουρία Αναβολική δράση ινσουλίνης δημιουργία λίπους Αυξηµένη Carson, et al. Diabetes διατροφή 1993;42:1700 07. λόγω υπογλυκαιµίας
Θεραπεία ΣΔ τύπου 1 y Φυσιολογία έκκρισης ινσουλίνης y Σχήµατα ινσουλινοθεραπείας y Στόχοι ινσουλινοθεραπείας y Όρια ινσουλινοθεραπείας y Αντλίες ινσουλίνης y Εξελίξεις
Ιστορία των αντλιών
Φαρµακοκινητικά πλεονεκτήµατα: Αντλίες ινσουλίνης vs Εντατικοποιηµένα σχήµατα Ø Χρησιµοποιούν ανάλογα ινσουλίνης ταχείας δράσης Ø Πιο προβλέψιµη απορρόφηση παρά µε τις ενέσεις ινσουλίνης Ø Χρησιµοποιούν µία θέση ένεσης κάθε 2-3 ηµέρες (µειώνονται οι µεταβολές στην απορρόφηση της ινσουλίνης που οφείλονται στις αλλαγές στη θέση ένεσης σε καθηµερινή βάση) Ø Η προγραµµατισµένη χορήγηση της ινσουλίνης επιτρέπει την φυσιολογική κάλυψη των αναγκών στα γεύµατα Ø Δυνατότητα αλλαγής της βασικής έγχυσης ινσουλίνης κατά τη διάρκεια του 24ώρου Lauritzen, Diabetologia 1983; 24:326-9
Σε ποιους ασθενείς συνιστώνται οι αντλίες; Ø Επαναλαµβανόµενες σοβαρές υπογλυκαιµίες Ø Dawn φαινόµενο Ø Κύηση Ø Παιδιά Ø Φοβία στις βελόνες Ø Ακατάστατο πρόγραµµα στην καθηµερινή ζωή Ø Αποτυχία του εντατικοποιηµένου σχήµατος
Θεραπεία ΣΔ τύπου 1 y Φυσιολογία έκκρισης ινσουλίνης y Σχήµατα ινσουλινοθεραπείας y Στόχοι ινσουλινοθεραπείας y Όρια ινσουλινοθεραπείας y Αντλίες ινσουλίνης y Εξελίξεις
Μέλλον στην ινσουλινοθεραπεία Yaturu S, World Journal of Diabetes 4: 1-7, 2013 ØΤεχνητό πάγκρεας ØΑπορρόφηση από το στοµατικό βλεννογόνο ØΙνσουλίνη από το στόµα (Νανοσωµατίδια) ØΑπορρόφηση από τους πνεύµονες
The potential of GLP-1 in type 1 diabetes Potential benefits include reductions in: postprandial hyperglycaemia insulin dose body weight risk of hypoglycaemia Even in T1D patients without residual beta-cell function, GLP-1RAs could improve glycaemic control due to extrapancreatic effects: reduction in hepatic glucose output (reduced glucagon levels) delaying gastric emptying
GLP-1 infusion reduces postprandial glucose in T1D, with/without residual beta-cell function (T1D+/T1D ) A Glucose (mm) C Glucose (mm) Infusion(start Meal(start 20 18 16 14 12 10 8 6 4 2 0 20 18 16 14 (((( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( 230 0 Infusion(start Meal(start 12 10 8 6 4 2 0 230 0 Time((min) T1D 30 60 Time((min) Control 30 60 90 120 90 120 Infusion(start Meal(start Kielgast et al. Diabetes 2011;60(5):1599 607; PG, plasma glucose; PPG, postprandial glucose 150 150 180 180 B Glucose (mm) 20 18 16 14 12 10 8 6 4 2 0 230 0 T1D+ 30 60 Time((min) 90 120 GLP21(decreased(PPG(in(both(T1D(groups, despite(a(50%(reduction(in(bolus(insulin GLP21(decreased(peak(PG(by(45%(in(both T1D(groups(vs.(saline 150 180 Saline GLP21
GLP-1 reduces postprandial glucagon levels in T1D, with/without residual beta-cell function (T1D+/T1D ) A 40 35 30 Glucagon 25 (pm) C 20 15 10 5 0 Control 40 35 30 Glucagon 25 (pm) 20 15 10 5 0 T1D Infusion+start Meal+start ++++ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + Kielgast et al. Diabetes 2011;60(5):1599 607 40 35 30 20 15 10 5 T1D+ 0 *30 0 30 60 90 120 150 180 *30 0 30 60 90 120 150 180 Time+(min) Infusion+start Meal+start *30 0 Time+(min) Control 30 60 90 120 150 180 B Glucagon 25 (pm) Infusion+start Meal+start Time+(min) GLP*1+infusion+decreased+total postprandial+auc+for+glucagon+in+all groups,+irrespective+of+endogenous insulin+secretion + Saline GLP*1
The role of adjunctive exenatide therapy in pediatric type 1 diabetes Raman et al, Diabetes Care 33: 1294-96, 2010 Προσθήκη εξενατίδης στη θεραπεία µε ινσουλίνη µείωσε τη µεταγευµατική υπεργλυκαιµία σε έφηβους µε τύπο 1 σακχαρώδη διαβήτη παρά το γεγονός ότι η δόση της ινσουλίνης µειώθηκε. Τα αποτελέσµατα δείχνουν ότι η εξενατίδη έχει σηµαντικές θεραπευτικές δυνατότητες στον τύπο 1 σακχαρώδη διαβήτη
C-peptide responses to arginine stimulation after 6 months exenatide treatment in longstanding T1D C $ p e pt id e (n g/ m l) 1.0 Basal'C$peptide 0.8 0.6 0.4 0.2 0.0 Run$in On' exenatide Off' exenatide Stimulated'C$peptide n=14, T1D Diabetes duration: 21±11 years C-peptide 0.3ng/ml at screening Cross-over study 6 months of exenatide ± immunosuppressive daclizumab No significant change in C-peptide responses with exenatide was observed Insulin dose decreased from 0.55 to 0.48 U/kg/day off vs. on exenatide, p=0.006 HbA1C values were similar off and on exenatide (6.6 vs. 6.5%, respectively) Mean weight loss: 4.1 ± 2.9 kg on exenatide, p=0.0003 Rother et al. Diabetes Care 2009;32(12):2251 7
T1D: reductions in insulin dose observed with 4 weeks liraglutide treatment, related to remaining β-cell function p<0.001 p<0.*05 p=ns T1D+ insulin*+*liraglutide T1D insulin*+*liraglutide T1D insulin*only There was a significant difference in total daily insulin dose in subjects treated with liraglutide compared with subjects treated with insulin alone (p<0.001 and p=0.003 for T1D+ and T1D, respectively) NS,*not*significant Kielgast et al. Diabetes Care 2011;34:1463 8
Meal 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 0 Glucagon (pm) * * * * * * * 0 15 30 45 60 75 90 105 120 135 150 165 180 Time%(min) 45%min%cycling * * * Week%0 Week%4 Over 4 weeks, liraglutide significantly reduced postprandial glucagon compared with insulin monotherapy in T1Dn=9,%T1D C*peptide%negative %Liraglutide%did%not%inhibit%the%glucagon%response%to%decreasing%glucose%levels % *p<0.05%between%week%0%and%week%4%within%the%same%group Kielgast et al. Diabetes Care 2011;34:1463 8
Liraglutide improves glycaemia and reduces insulin dose in subjects with obesity and T1D H b A 1 c ( % ) 8.5 8.0 7.5 7.0 6.5 6.0 5.5 5.0 HbA1 c BMI fell from 33.4±5.8 to 31.7±5.8 kg/m2 (p<0.0001) *p<0.05 ( 7.9 Kuhadiya(et#al.#Diabetes#2012;61(Suppl.(1):A284((11008P) ( 100 * In * s 80 ul in 60 73 d o 40 s e (u 20 ni ts 0 / Tota d l a y) 7.5 60 Before(treatment After(treatment Basal * * Bolus
Significant weight loss in subjects with T1D treated with liraglutide for 4 weeks Change in body weight C h a n g e in w ei g ht (k g) * * 6.6% 7.5% 7.1% '0.18 '0.26 0.50 p<0.001 3.0h 3.5h 2.9h 0.72 '0.5h 0.62 0.64 0.59 '1.4h '2h Mean%weight%change:%-2.3%vs.%+0.2%kg%(liraglutide%+%insulin%vs.%insulin%alone),% p<0.001 Data%are%means%±%SEM,%*p<0.05%compared%to%baseline Adapted from Kielgast et al. Diabetes Care 2011;34:1463 8
Vildagliptin reduces glucagon during hyperglycemia and sustains glucagon counterregulation during hypoglycemia in type 1 diabetes Farngen et al J Clin Endocrinol Metabolism 97: 3799-3806, 2012 Η προσθήκη βινταγλιπτίνης στη θεραπεία ασθενών µε σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 µειώνει τη µεταγευµατική υπεργλυκαιµία καταστέλλοντας την αύξηση της γλυκαγόνης µετά το γεύµα. Παρά το γεγονός αυτό, η βινταγλιπτίνη δεν παρεµποδίζει την ανάταξη της υπογλυκαιµίας µε την γλυκαγόνη στον τύπο αυτό του σακχαρώδη διαβήτη.