ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ Ι ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 6 Η ΚΑΛΙΟ & ΜΑΓΝΗΣΙΟ

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ Ι ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 6 Η ΚΑΛΙΟ & ΜΑΓΝΗΣΙΟ 1

Ομοιόσταση Kαλίου (Κ + ) Σημαντικότερο κατιόν ενδοκυττάριου χώρου, Ολικό TB-K περίπου 50 meq/kg, Ενδοκυττάριο / εξωκυττάριο = 35-38/1, Ενδοκυττάριο 130 meq/l (ανταλλάξιμο 98%), Κ+ ορού 3,5 5,0 meq/l,ή 4-6,0 mg/dl, Ανάγκες 30-40 meq/24h, Πρόσληψη 100 meq/24h, Αποβολή 90% από νεφρούς & 10% από το γαστρεντερικό. 2

ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΛΙΟΥ Η διατήρηση της ομοιοστασίας του Καλίου είναι αναγκαίαγια τη φυσιολογική λειτουργία των κυττάρων του οργανισμού. - Πρωτεϊνο-σύνθεση, μεταφορά αμινοξέων, επιμήκυνση αλυσίδων&- σύνθεση γλυκογόνου. Μεταβολή του λόγου ενδο/εξωκυττάριου Καλίου επηρεάζειτο δυναμικό ηρεμίας της κυτταρικής μεμβράνης και έχει ως συνέπεια την εμφάνιση κλινικών εκδηλώσεων από διάφορα συστήματα. - Υποκαλιαιμία-υπερκαλιαιμία:μυϊκή παράλυση και σοβαρές διαταραχές του καρδιακού ρυθμού. 3

ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΛΙΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΕΝΔΟ- ΚΑΙ ΕΞΩΚΥΤΤΑΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ Ενδο/Εξωκυττάριο [K+] : 38/1, Αναγκαίο για τη φυσιολογική νευρο-μυϊκή λειτουργία. 4

ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΙΟΥ Το συνολικό Κάλιο του οργανισμού ενός φυσιολογικού ενήλικα είναι 3.000-4.000 meq (50-55 meq/kg BW), Φυσιολογικές τιμές καλίου ορού, 3,5-5,0 meq/l (mmol/l), Υποκαλιαιμία: Κ+ < 3,5 meq/l, Υπερκαλιαιμία: Κ+ > 5,0 meq/l. 5

ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΙΑ - ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΚΑΛΙΟΥ 6

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ Κ+, ΤΑ 3,5 gr ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΧΟ 7

ΤΡΟΦΕΣ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΣΕ ΚΑΛΙΟ 8

9

10

ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΙΟΥ Η ομοιοστασία του καλίου και η συγκέντρωση του στον ορό εξαρτώνται από: Ισοζύγιο προσλαμβανόμενου - αποβαλλόμενου [K+] - Αποβολή κυρίως από νεφρούς, Κατανομή [K+] μεταξύ ενδο- και εξωκυττάριου χώρου - Μετακίνηση του 1,5-2% του ενδοκυττάριου καλίου στον εξωκυττάριο χώρο μπορεί να οδηγήσει σε τιμές Κ > 8,0 meq/l. 11

ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΚΑΛΙΟΥ Υπό φυσιολογικές συνθήκες η πρόσληψη καλίου είναι 100 meq/ημέρα, Η απεκκρινόμενη ποσότητα καλίου στα ούρα είναι 90mEq/ημέρα, Η μειωμένη πρόσληψη καλίου δεν είναι συχνή αιτία υποκαλιαιμίας αλλά προδιαθέτει στην εμφάνισή της. 12

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΔΟ- & ΕΞΩΚΥΤΤΑΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΛΙΟΥ Συγκέντρωση καλίου ορού, Αντλία Να+/Κ+ ATPase(υπερκαλιαμίασε δηλητηρίαση από δακτυλίτιδα, ένα καρδιοτωνοτικό), Κατεχολαμίνες, Ινσουλίνη, Οξεο-βασική ισορροπία, Οσμωτικότητα πλάσματος, Κυτταρική λύση Άσκηση. 13

Παράγοντες που Επηρεάζουν την Κατανομή Κ + Διέγερση εισόδου στα κύτταρα, Ορμονικοί: ινσουλίνη, β-διεγέρτες, αλδοστερόνη, Φυσικοί: αλκαλαιμία. Διέγερση εξόδου από τα κύτταρα, Ορμονικοί: γλυκαγόνη, α-διεγέρτες, β-αναστολείς, Φυσικοί: οξυαιμία, υπερωσμωτικότητα. 14

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΕΝΔΟ- ΚΑΙ ΕΞΩΚΥΤΤΑΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΛΙΟΥ Ινσουλίνη Αύξηση εισόδου καλίου στα κύτταρα μέσω ενεργοποίησης ATPase- έμμεση δράση, Εφαρμογή στη θεραπεία της υπερκαλιαιμίας(χορήγηση ινσουλίνης). 15

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΕΝΔΟ- ΚΑΙ ΕΞΩΚΥΤΤΑΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΛΙΟΥ Κατάσταση οξεο-βασικής ισορροπίας Μεταβολική οξέωση : Είσοδος Η+ στα κύτταρα Έξοδος Κ+ από τα κύτταρα Πτώση ph κατά 0,1= άνοδος Κ+ ορού κατά 0,6 meq/l Μεταβολική αλκάλωση : Είσοδος Κ+ στα κύτταρα Έξοδος Η+ από τα κύτταρα 16

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΕΝΔΟ- ΚΑΙ ΕΞΩΚΥΤΤΑΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΛΙΟΥ 17

18

ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΚΑΛΙΟΥ ΣΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ Αλκάλωση/Αλκαλαιμία[μείωση Κ κατά 0,3 meq/l για 0,1 μονάδες ph], Περίσσεια ινσουλίνης, Ενεργοποίηση β-υποδοχέων (αδρεναλίνη, σαλβουταμόλη), Θυρεοτοξίκωση(αύξηση δραστηριότητας Να+/Κ+ATPase στους μυς), Θεραπεία αναιμίας ή λευκοπενίας(χορήγηση Β12 ή φολλικού), Υποθερμία (αυξημένη είσοδος καλίου στα κύτταρα, διορθώνεται με αύξηση της θερμοκρασίας), Οικογενής υποκαλιαιμική περιοδική παράλυση. 19

ΚΑΛΙΟ ΚΑΙ ΝΕΦΡΟΣ 20

ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΚΑΛΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΝΕΦΡΟΥΣ 21

ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΛΔΟΣΤΕΡΟΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΚΑΛΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΝΕΦΡΟΥΣ Η αλδοστερόνηαυξάνει την απέκκριση [K+] στα σωληναριακά κύτταρα: 1. Διατηρώντας ανοικτούς τους διαύλους [K+] της κυτταρικής μεμβράνης προς την πλευρά του αυλού, 2. Αυξάνοντας τη δραστηριότητα της Na+K+ ATPaseστην άλλη πλευρά της μεμβράνης. Η δράση της αλδοστερόνης: 1. Αυξάνεται μετά από φόρτιση [K+] ή σε υψηλές συγκεντρώσεις [K+] ορού, 2. Μειώνεται σε καταστάσεις με έλλειμμα [K+] με συνέπεια περιορισμό απώλειας [K+]. 22

ΑΥΛΟΣ ΟΥΡΟΦΟΡΟΥ ΣΩΛΗΝΑΡΙΟΥ 23

ΑΛΔΟΣΤΕΡΟΝΗ & ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΠΕΚΚΡΙΣΗ ΚΑΛΙΟΥ Υποαλδοστερονισμός: Νόσος Addison s& Υπορενιναιμικός υποαλδοστερονισμός, Φάρμακα:Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα / NSAIDs: (μείωση προσταγλανδινώνε2 και Ι2 που οδηγούν σε μείωση σύνθεσης ρενίνης και δυσλειτουργία διαύλων Κ στο άπω σωληνάριο), α ΜΕΑ / Ανταγωνιστές υποδοχέων αγγειοτενσίνης ΙΙ ( δράσης αγγειοτενσίνης και αλδοστερόνης), Κυκλοσπορίνη/ Tacrolimus: (αναστολή άξονα ρενίνηςαγγειοτενσίνης, δραστηριότητας ATPase, λειτουργίας διαύλων Κ αθροιστικό σωληνάριο), Ηπαρίνη: ( σύνθεσης αλδοστερόνης). 24

25

Αίτια Υποκαλιαιμίας Κ + < 3,5 meq/l Ανεπαρκής πρόσληψη K+, Αυξημένη απώλεια από γαστρεντερικό σύστημα (ΓΕΣ), Αυξημένη απώλεια από νεφρούς, Ενδοκυττάρια είσοδος. 26

Κλινικές Εκδηλώσεις Υποκαλιαιμίας Μυϊκή αδυναμία, Κ + < 2,5 meq/l Νοητικές διαταραχές, Διαταραχές ΗΚΓ (μη ειδικές) Κύματα U, μείωση επάρματος Τ, Αρρυθμίες. 27

Το φυσιολογικό ηλεκτροκαρδιογράφημα αποτελείται από ένα έπαρμα (κύμα) Ρ, ένα «σύμπλεγμα» QRS και ένα έπαρμα(κύμα) Τ. Το έπαρμαρ προκαλείται από ηλεκτρικά ρεύματα τα οποία παράγονται κατά την εκπόλωση (συστολή) των κόλπων, ενώ το σύμπλεγμα QRS προκαλείται από ηλεκτρικά ρεύματα τα οποία παράγονται κατά την εκπόλωση (συστολή) των κοιλιών, δηλαδή, κατά την επέκταση της εκπόλωσης στο μυοκάρδιο των κοιλιών. Το σύμπλεγμα QRS συνήθως αποτελείται από τρία διαφορετικά επάρματα, το έπαρμαq, το έπαρμα R και το έπαρμαs. Το έπαρματ προκαλείται από ηλεκτρικά ρεύματα τα οποία παράγονται κατά την ανάνηψη των κοιλιών από την κατάσταση της εκπόλωσης, αυτό δε το έπαρμα χαρακτηρίζεται ως έπαρμα επαναπόλωσης. 28

29

Αντιμετώπιση Υποκαλιαιμίας Χορήγηση 0,7 meq/kg σε 1-2 h,iv εάν: Κ+ ορού < 2,5 meq/l Μυϊκή αδυναμία Διαταραχές ΗΚΓ Χορήγηση 80-100 meqσε 1 ώρα από 2 διαφορετικές φλέβες εάν Κ ορού < 2 meq/l, Όχι ταχεία έγχυση σε άνω κοίλη φλέβα ή δεξιό κόλπο, Σε έλλειψη ανταπόκρισης, πιθανή υπομαγνησιαιμία, Αποκατάσταση πιθανή σε λίγες ημέρες. 30

Αίτια Υπερκαλαιμίας Κ + > 5,5 meq/l Αυξημένη πρόσληψη& επίσης, Μειωμένη απέκκριση από νεφρούς, Ενδοκυττάρια έξοδος προς τα μεσοκυττάρια υγρά και τα υγρά του κυκλοφορικού συστήματος. 31

Κλινικές Εκδηλώσεις Υπερκαλαιμίας Μυϊκή αδυναμία, υπόταση, Διαταραχές ΗΚΓ Ψηλό & στενό έπαρμα Τ Μείωση επάρματος Ρ Αύξηση διαστήματος PR Εξάλειψη επάρματος Ρ Διεύρυνση συμπλέγματος QRS Κοιλιακή ασυστολία. 32

33

Αντιμετώπιση Υπερκαλιαιμίας Διαταραχές ΗΚΓ γλυκονικό Ca (10%) 10 ml iv, σε 3 min (για αύξηση συσπαστικότητας), επανάληψη σε 5 min, διαρκεί μόνο 30-60 min, 10 IU ινσουλίνης σε 1 h. Μείωση του K + κατά 1 meq/l σε 1-2 h, Νεφρική ανεπάρκεια επείγουσα αιμο-κάθαρση. 34

Καρδιακό δυναμικό ενέργειας Τα μυοκαρδιακά κύτταρα, όπως πολλά κύτταρα, διατηρούν μια διαφορά ηλεκτρικού δυναμικού μεταξύ της ενδοκυττάριας και της εξωκυττάριας περιοχής της μεμβράνης, περίπου -90. Εκπόλωση σημειώνεται μετά την εισροή θετικών ιόντων στο κύτταρο, μέχρι να εξισορροπηθεί η ηλεκτροχημική διαφορά.ο όρος «δυναμικό ενέργειας» περιλαμβάνει έναν κύκλο εκπόλωσης, υπερπόλωσηςκαι επιστροφής σε ηρεμία του δυναμικού της μεμβράνης. Πρόκειται για τέσσερις φάσεις, από 0 έως 3. Η φάση 4 αναφέρεται στο δυναμικό ηρεμίας. Φάση 0: ταχεία εκπόλωση Φάση 1: ταχεία αρχική επαναπόλωση Φάση 2: plateau Φάση 3: ταχεία τελική επαναπόλωοη Φάση 4: δυναμικό ηρεμίας. 35

Καρδιακό δυναμικό ενέργειας Το δυναμικό ενέργειας ενός μυοκαρδιακού κυττάρου. Οι αριθμοί αναφέρονται στις φάσεις του δυναμικού ενέργειας 36

37

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΛΙΑΙΜΙΑΣ 1. ΕΝΔΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΛΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΝΕΥΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΜΥΪΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ, 2. ΚΑΛΙΟ ΚΑΙ ΜΥΪΚΗ ΣΥΣΠΑΣΗ, ΕΞΟΔΟΣ ΚΑΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΣΠΑΣΗ, ΕΙΣΟΔΟΣ ΚΑΛΙΟΥ ΓΙΑ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΥΣΠΑΣΗ, 3. Η ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΣΥΣΠΑΣΗ (ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΠΑΝΟΔΟΥ ΚΑΛΙΟΥ), 4. Η ΥΠΕΡΚΑΛΙΑΙΜΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΔΙΑΣΤΟΛΗ (ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΛΙΟΥ). ΧΟΡΗΓΗΣΗ Ca++. 38

Στεροειδή της δακτυλίτιδας(digitalis purpurea) και καρδιοτόνωση 39

Μαγνήσιο (Mg++) Είναι το τέταρτο σε ποσότητα κατιόν τουοργανισμού ( μετά το Na+, K+ & Ca++) και το δεύτεροενδοκυττάριο(μετάτο Κ+), το ολικό μαγνήσιο τουοργανισμού είναι 22-26 gr (~ 35 mg/kg ΒΣ), Οι φυσιολογικές συγκεντρώσεις του Mg++ του ορού είναι: 1,3 2,1 meq/l (0,65 1,05 mmol/l, 1,5-2,5 mg/dl), Η ρύθμιση του ισοζυγίου του Mg++ είναι ζωτικής σημασίας για τον οργανισμό. 40

Ο ρόλος του Mg++ Η βιολογικήσημασία του Mg++ είναι καθοριστικήγια πολλές ενζυμικές και κυτταρικές λειτουργίες. Συμμετέχει στις αντιδράσεις που απαιτούν ATP, στην αντιγραφή & μεταγραφή DNA (πολυμεράσες, 5 mmmgcl2) και στη μετάφραση του mrna. Διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη σταθερότητα των κυτταρικών μεμβρανών, στον ενεργειακό μεταβολισμό των κυττάρων, στη νευρομυικήαγωγιμότητα, στη μεταφορά ιόντων & στη δραστικότητα των διαύλων ασβεστίου: ΚΑΡΔΙΑ. Μυϊκή σύσπαση, ΜΥΟΣΙΝΗ. 41

Κατανομή του Μg++ στον οργανισμό 42

ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤοMg++ βρίσκεται σε όλες τις τροφές(εκτός από τα λίπη). Πλουσιότερεςτροφέςείναι: φρέσκα λαχανικά, ξηροί καρποί, όσπρια, σοκολάτα, μη επεξεργασμένα δημητριακά, κόκκινο κρέας. Η ημερήσια πρόσληψη Mg++ στις δυτικέςκοινωνίες είναι μικρότερη από τηναπαιτούμενη. Τοντελευταίο αιώνα διαπιστώθηκε μια προοδευτική μείωση της ημερήσιας πρόσληψηςmg++ σε 170-250 mg (από 450 500 mg). Στην ομοιοστασία του Mg++ παρεμβαίνουν οι νεφροί, το λεπτό έντερο και τα οστά. 43

ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ ΜΑΓΝΗΣΙΟ 44

Γαστρεντερική απορρόφηση Η μέση ημερήσια διαιτητική πρόσληψη Mg++ είναι 300 350 mg (200 600 mg), Επιτελείται κυρίωςμε τη μορφή οργανικού μαγνησίου. Το ανόργανο μαγνήσιο έχει μικρή απορρόφηση («γάλα» μαγνησίας: καθαρτικό), Η 1,25-διυδροξυ-βιταμίνη D3 και η παραθορμόνη αυξάνουν την εντερική απορρόφηση του Mg++, H εντερική απορρόφηση είναι αντιστρόφως ανάλογη της προσλαμβανόμενης ποσότητας Mg++. 45

Nεφρός και ομοιοστασία του Mg++ Ο νεφρός είναι το πρωταρχικό όργανο για τηνομαλή ομοιοστασία του Mg++, H νεφρική αποβολήmg++ γίνεται με σπειραματική διήθηση και σωληναριακή επαναρρόφηση, Το3-5% τηςδιηθούμενηςποσότητας του Mg++ (~100-120 mg/24h) αποβάλλεται στα ούρα,και είναι ποσότητα περίπου ίση με αυτή που απορροφάται στο έντερο. 46

ΥΠΟΜΑΓΝΗΣΙΑΙΜΙΑ Οι φυσιολογικές συγκεντρώσεις του Mg++ του ορού είναι: 1,3 2,1 meq/l (0,65 1,05 mmol/l, 1,5-2,5 mg/dl), Η υπομαγνησιαιμίαείναι συχνή σε νοσηλευόμενους ασθενείς (~ 12 %), Τοποσοστότης ανέρχεται στο 65 % σε ασθενείςτων ΜΕΘ. 47

ΑΙΤΙΑ ΥΠΟΜΑΓΝΗΣΙΑΙΜΙΑΣ Μειωμένη πρόσληψη: σοβαρή υποθρεψία, Είσοδος Mg++ στα κύτταρα: χορήγησηινσουλίνης, αυξημένη δραστηριότητατουσυμπαθητικού, αναπνευστική αλκάλωση, Μειωμένη απορρόφηση:διάρροιες, σύνδρομα δυσαπορρόφησης, διάχυτηεντερική νόσος, εκτεταμένη εκτομή εντέρου, παρατεταμένη ρινογαστρική αναρρόφηση, εντερικά συρίγγια. 48

ΑΙΤΙΑ ΥΠΟΜΑΓΝΗΣΙΑΙΜΙΑΣ Νεφρικές απώλειες Mg++ Έκπτυξη του εξωκυττάριου όγκου, ωσμωτική διούρηση (διαβήτης, μαννιτόλη), υπερασβεστιαιμία, υποφωσφαταιμία, αλκοόλ, Φάρμακα: διουρητικά (θειαζιδικά& αγκύλης), αμινογλυκοσίδες, cisplatin, κυκλοσπορίνη, αμφοτερικίνη, Πρωτοπαθείς σωληναριακές διαταραχές:πρωτοπαθής νεφρική απώλεια Mg++, σύνδρομο Bartter & Gitelman, πολυουρικόστάδιοοξείαςσωληναριακής νέκρωσης, μεταποφρακτική διούρηση, νεφροσωληναριακή οξέωση. 49

Τα πιο συχνά αίτια υπομαγνησιαιμίας στην κλινική πράξη είναι: Ο σακχαρώδης διαβήτης, Ο αλκοολισμός και ορισμένα φάρμακα, όπως: 1. Cisplatin, 2. Kυκλοσπορίνη, 3. Aμινογλυκοσίδες, 4. Aμφοτερικίνη, 5. Διουρητικά της αγκύλης. 50

Yπομαγνησιαιμία και αλκοόλ Το30% των αλκοολικώνασθενών πουεισήχθησαν στο νοσοκομείο εμφάνισαν υπομαγνησιαιμία, Η υπομαγνησιαιμία είναι πολυπαραγοντικήςαιτιολογίας: μειωμένη πρόσληψη, διάρροιες,είσοδοςμαγνησίου στα κύτταρα, μεταβολική οξέωση, άμεση μαγνησιουρική δράση οξείας κατανάλωσης αλκοόλ. 51

Κλινικές εκδηλώσεις υπομαγνησιαιμίας Νευρομυικέςδιαταραχές: μυϊκή αδυναμία, αταξία,ίλιγγος, κατάθλιψη, τετανία, Καρδιαγγειακές διαταραχές: κολπικές και κοιλιακές αρρυθμίες (ιδιαίτερα σε ασθενείς υπό δακτυλίτιδα), Mεταβολικές διαταραχές: διαταραχή τουμεταβολισμού των υδατανθράκων, υπερινσουλιναιμία, αθηρωμάτωση, Οστά: οστεοπόρωση και οστεομαλάκυνση. 52

ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑΣ,ΥΠΟΜΑΓΝΗΣΙΑΙΜΙΑΣ, ΥΠΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΑΣ Χρόνιος αλκοολισμός, Απορρυθμισμένος σακχαρώδης διαβήτης, Φάρμακα:(cisplatin, αμινογλυκοσίδες, αμφοτερικίνη), Οξεία λευχαιμία. 53

ΥΠΕΡΜΑΓΝΗΣΙΑΙΜΙΑ Είναι σπάνια και συνήθως ιατρογενής διαταραχή Παρατηρείται σε ασθενείς με έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας στους οποίουςχορηγούνται αντιόξινα ή υπακτικά πουπεριέχουνμαγνήσιο, καθώςκαι σε έγκυες γυναίκες μετά ενδοφλέβια χορήγηση MgSO4 για τη θεραπεία της προεκλαμψίας. 54

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Υπόταση, βραδυκαρδία, μυϊκή παράλυση, αναπνευστική ανεπάρκεια, διαταραχές του επιπέδου συνείδησης& ΗΚΓ, Τα συμπτώματα της υπερμαγνησιαιμίαςεμφανίζονται όταν τα επίπεδα του Μg++ αυξηθούνπάνω από 2 mmol/l, Είναι μη ειδικά και πολλές φορές αποδίδονταιλανθασμένα σε περισσότερο συνηθισμένες κλινικές οντότητες(π.χ. τραύμα, σήψη). 55