PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

Σχετικά έγγραφα
PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

PAU XUÑO 2016 MATEMÁTICAS II

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?

XUÑO 2018 MATEMÁTICAS II

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,

INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

VII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes

EXERCICIOS DE REFORZO: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS

MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21

Procedementos operatorios de unións non soldadas

EXERCICIOS DE REFORZO: DETERMINANTES., calcula a matriz X que verifica A X = A 1 B, sendo B =

1. A INTEGRAL INDEFINIDA 1.1. DEFINICIÓN DE INTEGRAL INDEFINIDA 1.2. PROPRIEDADES

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

x 2 6º- Achar a ecuación da recta que pasa polo punto medio do segmento de extremos

VIII. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Ángulos, perpendicularidade de rectas e planos

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

a) Calcula m de modo que o produto escalar de a( 3, 2 ) e b( m, 5 ) sexa igual a 5. ( )

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

1. O ESPAZO VECTORIAL DOS VECTORES LIBRES 1.1. DEFINICIÓN DE VECTOR LIBRE

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a

CALCULO DIFERENCIAL. x x. = c. , que verifica f ( 0) > 0 e f ( 1) < 1 demostrar que existe

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016

Inecuacións. Obxectivos

PAU XUÑO 2014 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II

PAAU (LOXSE) XUÑO 2005 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS

PAU Xuño 2015 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II

Eletromagnetismo. Johny Carvalho Silva Universidade Federal do Rio Grande Instituto de Matemática, Física e Estatística. ...:: Solução ::...

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións

Tema 1 : TENSIONES. Problemas resueltos F 1 S. n S. O τ F 4 F 2. Prof.: Jaime Santo Domingo Santillana E.P.S.-Zamora (U.SAL.

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz:

Problemas resueltos del teorema de Bolzano

Funcións e gráficas. Obxectivos. 1.Funcións reais páx. 4 Concepto de función Gráfico dunha función Dominio e percorrido Funcións definidas a anacos

ELECTROTECNIA. BLOQUE 1: ANÁLISE DE CIRCUÍTOS (Elixir A ou B) A.- No circuíto da figura determinar o valor da intensidade na resistencia R 2

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: SISTEMAS DE ECUACIÓNS LINEAIS. 2. Dada a ecuación lineal 2x 3y + 4z = 2, comproba que as ternas (3, 2, 2

Polinomios. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Polinomios... páx. 4 Grao. Expresión en coeficientes Valor numérico dun polinomio

SOLUCIONES DE LAS ACTIVIDADES Págs. 101 a 119

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

1 La teoría de Jeans. t + (n v) = 0 (1) b) Navier-Stokes (conservación del impulso) c) Poisson

Sistemas e Inecuacións

PÁGINA 106 PÁGINA a) sen 30 = 1/2 b) cos 120 = 1/2. c) tg 135 = 1 d) cos 45 = PÁGINA 109

FORMULARIO DE ELASTICIDAD

NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO

FÍSICA. = 9, kg) = -1, C; m e

EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES

Funcións e gráficas. Obxectivos. Antes de empezar. 1.Funcións páx. 4 Concepto Táboas e gráficas Dominio e percorrido

Métodos Matemáticos en Física L4F. CONDICIONES de CONTORNO+Fuerzas Externas (Cap. 3, libro APL)

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.

Lógica Proposicional

Ámbito científico tecnolóxico. Ecuacións de segundo grao e sistemas de ecuacións. Módulo 3 Unidade didáctica 8

Lógica Proposicional. Justificación de la validez del razonamiento?

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.

ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU

PAU XUÑO 2013 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II

PAU XUÑO 2011 FÍSICA

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08

Resorte: estudio estático e dinámico.

FÍSICA. 2.- Cando se bombardea nitróxeno 14 7 N con partículas alfa xérase o isótopo 17 8O e outras partículas. A

ELECTROTECNIA. BLOQUE 3: MEDIDAS NOS CIRCUÍTOS ELÉCTRICOS (Elixir A ou B)

AB. Cando, pola contra, se toma B como orixe e A como extremo, o segmento

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS

TEMA IV: FUNCIONES HIPERGEOMETRICAS

Reflexión e refracción. Coeficientes de Fresnel

Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio CMPM001. Proba de. Código. Matemáticas. Parte matemática. Matemáticas.

Problemas y cuestiones de electromagnetismo

ECUACIÓNS, INECUACIÓNS E SISTEMAS

PAAU (LOXSE) Setembro 2006

PAU XUÑO 2012 FÍSICA

Semellanza e trigonometría

Resistencia de Materiais. Tema 3. Relacións de equilibrio tensional nos sólidos elásticos

a) Ao ceibar o resorte describe un MHS, polo tanto correspóndelle unha ecuación para a elongación:

Problemas xeométricos

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

TEMA 3: APLICACIONS DAS DERIVADAS

FÍSICA. ) xiran arredor da Terra con órbitas estables de diferente raio sendo r A. > m B

1_2.- Os números e as súas utilidades - Exercicios recomendados

Exercicios de Física 04. Óptica

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

FÍSICA. = 4π 10-7 (S.I.)).

Introdución ao cálculo vectorial

f) cotg 300 ctg 60 2 d) cos 5 cos 6 Al ser un ángulo del primer cuadrante, todas las razones son positivas. Así, tenemos: tg α 3

Expresións alxébricas

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA

1 Experimento aleatorio. Espazo de mostra. Sucesos

Transcript:

PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 = punos, eercicio 4 = punos). 1 1 0 1. Dada a mariz A 0 1 0, 0 1 1 a) Se I é a mariz idenidade de orde 3, calcula os valores de para os que A I non en inversa. Calcula, se eise, a mariz inversa de A. I b) Calcula a mariz X al que XA A = X, sendo A a mariz rasposa de A.. Sea r a reca que pasa polo puno P(1,-1,-) e é perpendicular ao plano : y3z6 0. Sea s a reca que pasa polos punos A(1,0,0) e B(-1,-3,-4). a) Esuda a posición relaiva das recas r e s. Se se coran, calcula o puno de core. b) Calcula a disancia do puno A(1,0,0) ao plano que pasa polo puno P(1,-1,-) e é paralelo a. 3 3. Debua a gráfica de f( ), esudando: dominio, punos de core cos eios, asínoas, 1 inervalos de crecemeno e decrecemeno, máimos e mínimos relaivos, punos de infleión e inervalos de concavidade e conveidade. 4. a) Enuncia o eorema fundamenal do cálculo inegral. Sabendo que f () d (1 ), con f 0 unha función coninua en odos os punos da reca real, calcula f (). 1 b) Calcula d 1 1. a) Discue, segundo os valores do parámero a, o seguine sisema de ecuacións lineais: a y z a y z 0 y z a b) Resolve, se é posible, o sisema anerior para o caso a 0. y 1. Dada a reca r : z 4 0 a) Calcula a ecuación do plano que pasa polo puno Q(0,,) e conén a reca r. Calcula a área do riángulo que en por vérices os punos de inersección de cos eios de coordenadas. b) Calcula a ecuación eral do plano que conén a reca r e é perpendicular ao plano. 3. a) Define función coninua nun puno. Cando se di que unha disconinuidade é eviable? Para que e valores de k, a función f( ) é coninua en odos os punos da reca real? k 3 b) Deermina os valores de a, b, c, d para que a función g( ) a b c d eña un máimo relaivo no puno (0,4) e un mínimo relaivo no puno (,0). 4. Debua e calcula a área da reión limiada pola reca y 7 e a gráfica da parábola f( ) = 5. (Noa: para o debuo das gráficas, indicar os punos de core cos eios, o vérice da parábola e concavidade ou conveidade)

PAU SETEMBRO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a debe responder só os eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1 = 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 = punos, eercicio 4 = punos). 1. a) Pon un eemplo de mariz simérica de orde 3 e ouro de mariz anisimérica de orde 3. b) Sea M unha mariz simérica de orde 3, con de( M ) 1. Calcula, razoando a resposa, o deerminane de M M, sendo M a mariz rasposa de M. 1 1 c) Calcula unha mariz X simérica e de rango 1 que verifique: X. 0 0 y z 30. Dada a reca r : 3 5y3z70 a) Calcula a ecuación eral do plano perpendicular a r e que pasa polo puno P(, 1, ). b) Calcula o puno Q no que r cora a. Calcula o ángulo que forma o plano con cada un dos planos coordenados. 3. a) Definición e inerpreación eomérica da derivada dunha función nun puno. e e cos b) Calcula: lim 0 sen( ) 4. Debua e calcula a área da reión limiada pola gráfica de y 1 e as recas anenes a esa parábola nos punos de core da parábola co eio OX. (Noa: para o debuo das gráficas, indicar os punos de core cos eios, o vérice da parábola e concavidade ou conveidade). 1. a) Discue, segundo os valores do parámero m, o sisema de ecuacións lineais m y z 0 y z 0 y z m b) Resólveo, se é posible, nos casos m 0 e m 1. 33 4 3 y 1 0. Dadas as recas r : y 4 ; s : 5 y 4 z 4 0 z 6 a) Esuda a súa posición relaiva. Se se coran, calcula o puno de core e o ángulo que forman r e s. b) Calcula, se eise, o plano que as conén. 3. Debua a gráfica da función f( ), esudando: dominio, punos de core cos eios, asínoas, inervalos de crecemeno e decrecemeno, máimos e mínimos relaivos, punos de infleión e inervalos de concavidade e conveidade. 4. a) Calcula ln(1 ) d (Noa: ln = logarimo neperiano) b) Enuncia e inerprea eomericamene o eorema do valor medio do cálculo inegral.

CONVOCATORIA DE XUÑO 1) a) punos, disribuídos en: 1 puno pola obención dos valores de λ para os que A+λI non en inversa. 1 puno polo cálculo da mariz inversa de A-I. b) 1 puno, disribuídos en: 0,5 punos por despear X 0,5 punos polos cálculos de A (A-I) -1 ) a) punos, disribuídos en: 0,5 punos pola obención das recas r e s. 1 puno polo esudo da posición relaiva das recas. 0,5 punos pola obención do puno de core. b) 1puno, disribuído en: 0,5 punos pola obención do plano. 0,5 punos pola obención da disancia do puno ao plano. 3) punos, disribuídos en: 0,5 punos polo dominio e punos de core cos eies. 0,5 punos polas asínoas. 0,5 punos polos inervalos de crecemeno e decrecemeno. 0,5 punos por usificar que non eisen máimos nin mínimos relaivos. 0,5 punos por usificar que non eisen punos de infleión. 0,5 punos polos inervalos de concavidade e conveidade. 0,5 punos pola gráfica. 4) a) 1 puno, disribuído en: 0,5 punos polo enunciado do eorema fundamenal do cálculo inegral. 0,5 punos pola obención de f(). b) 1puno, disribuído en: 0,5 punos pola división do polinomio do numerador enre o do denominador e a descomposición en fraccións simples. 0,5 punos polas inegrais e aplicación da regra de Barrow. 1) a) punos, disribuídos en: 0,5 punos pola obención do rango da mariz de coeficienes. 0,5 punos polo cálculo do rango da mariz ampliada. 0,5 punos. Sisema incompaible. 0,5 punos. Sisema compaible deerminado. b) 1 puno, pola solución do sisema para o caso a = 0. ) a) punos, disribuídos en: 1 puno pola obención dunha ecuación do plano α. 1 puno polo cálculo da área do riángulo. b) 1 puno, pola obención da ecuación do plano.

3) a) 1 puno, disribuído en: 0,5 punos pola definición de función coninua nun puno. 0,5 punos pola definición de desconinuidade eviable. 0,5 punos pola obención dos valores de k. b) 1 puno, disribuído en: 0,5 punos pola formulación do problema. 0,5 punos pola obención dos valores de a, b, c, d. 4) punos, disribuídos en: 0,75 punos polas gráficas. 0,75 punos pola formulación do problema. 0,5 punos polo cálculo da inegral definida. CONVOCATORIA DE SETEMBRO 1) a) 0,5 punos, disribuídos en: 0,5 punos polo eemplo de mariz simérica. 0,5 punos polo eemplo de mariz anisimérica. b) 1 puno c) 1,5 punos, disribuídos en: 0,5 punos por epresar a condición do rango. 0,5 punos polas ecuacións do produo de marices. 0,5 punos por resolver as ecuacións. ) a) 1,5 punos b) 1,5 punos, disribuídos en: 0,75 punos pola obención do puno de core. 0,75 punos (0,5 punos por cada ángulo). 3) a) 1 puno, disribuído en: 0,5 punos pola definición da derivada dunha función nun puno. 0,5 punos pola inerpreación eomérica. b) 1 puno 4) punos, disribuídos en: 0,5 punos por represenar a parábola. 0,5 punos pola obención das anenes. 0,5 punos pola formulación da área. 0,5 punos polo cálculo da inegral definida. 1) a) punos, disribuídos en: 0,5 punos pola obención do rango da mariz de coeficienes.

0,5 punos polo cálculo do rango da mariz ampliada. 0,5 punos. Sisema incompaible 0,5 punos. Sisema compaible deerminado. b) 1 puno (0,5 punos por cada caso) ) a) punos, disribuídos en: 1 puno pola posición relaiva 0,5 punos polo puno de core. 0,5 punos polo ángulo que forman as recas. b) 1 puno, pola obención da ecuación do plano. 3) punos, disribuídos en: 0,5 punos polo dominio e punos de core cos eies. 0,5 punos polas asínoas. 0,5 punos polos inervalos de crecemeno e decrecemeno. 0,5 punos polo máimo e mínimo relaivos. 0,5 punos por usificar que non eisen punos de infleión. 0,5 punos polos inervalos de concavidade e conveidade. 0,5 punos pola gráfica. 4) a) 1 puno, disribuído en: 0,5 punos pola inegración por pares. 0,5 punos pola inegral da función racional. b) 1 puno, disribuído en: 0,5 punos polo enunciado do eorema do valor medio do cálculo inegral. 0,5 punos pola inerpreación eomérica.