ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΕΙ ΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΝΙΣ Αργύρης Θεοδοσίου
AEROBIA IKANOTHTA μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου καρδιακή συχνότητα συγκέντρωση γαλακτικού οξέος
Μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου Η VO 2 max αυξάνεται κατά τη διεκδίκηση του πόντου και μειώνεται ανάμεσα στους πόντους και στις αλλαγές των γηπέδων Οι μέγιστες τιμές της VO 2 max κατά τη διάρκεια του αγώνα τένις φθάνουν τα 55ml/kgr/min (άνδρες) και τα 45 ml/kgr/min (γυναίκες)
Μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου συνέχεια Οι μέσες τιμές της VO 2 max κατά τη διάρκεια του αγώνα τένις είναι υψηλότερες για τις γυναίκες απ ότι για τους άνδρες, υψηλότερες για τους νεότερους παίκτες και υψηλότερες για τους αμυντικούς παίκτες απ ότι για τους επιθετικούς παίκτες
Καρδιακή συχνότητα Μέση τιμή της ΚΣ κατά τον αγώνα: 140-160 b/min (προπονημένοι αθλητές 20-30 χρ.) Κατά τη διάρκεια έντονων και μεγάλων ανταλλαγών της μπάλας η ΚΣ ανεβαίνει έως 190-200 b/min Κατά τις αλλαγές των γηπέδων παραμένει σε υψηλότερο επίπεδο από την κατάσταση ηρεμίας
Καρδιακή συχνότητα συνέχεια Έχουν καταγραφεί σημαντικά υψηλότερες τιμές ΚΣ του παίκτη που εκτελεί σερβίς σε σχέση με τον παίκτη που υποδέχεται Μεγαλύτερη ψυχολογική πίεση για να κρατήσει το σερβίς του Πιο ενεργός ρόλος του παίκτη στον πόντο
Συγκέντρωση γαλακτικού οξέος Χαμηλές μέσες τιμές της συγκέντρωσης γαλακτικού οξέος κατά τον αγώνα: 1.8-2.8 mmol/lt Κατά τη διάρκεια έντονων και μεγάλων ανταλλαγών της μπάλας η συγκέντρωση γαλακτικού οξέος ανεβαίνει έως: 8 mmol/lt Έχουν καταγραφεί σημαντικά υψηλότερες τιμές στα γκέϊμ που οι παίκτες εκτελούν σερβίς (2.5 mmol/lt) απόταγκέϊμσταοποίαοιπαίκτες υποδέχονται σερβίς (1.35 mmol/lt). Πιο ενεργός ρόλος του παίκτη στον πόντο
ΤΑΧΥΤΗΤΑ Το τένις απαιτεί αυξημένη ετοιμότητα επειδή με κάθε χτύπημα του αντιπάλου η μπάλα μπορεί να ακολουθήσει διαφορετική τροχιά, με διαφορετικό ύψος, δύναμη και σπιν. Οι αθλητές του τένις πρέπει να διαθέτουν πολύ καλό χρόνο αντίδρασης και ταχύτητα στο πρώτο βήμα των μετακινήσεων για την εκτέλεση του χτυπήματος
ΥΝΑΜΗ Η μυϊκή δύναμη είναι απαραίτητη τόσο για την απόδοση (ταχύτητα μπάλας) όσο και για την αντιμετώπιση και προστασία από πιθανούς τραυματισμούς Οι αθλητές του τένις έχουν μεγαλύτερες τιμές μέγιστης δύναμης λαβής (max: 600N) & αντοχής στηδύναμηλαβήςσεσχέσημετοντυπικό πληθυσμό.
Στους αθλητές του τένις δεν έχει βρεθεί συσχέτιση μεταξύ της μέγιστης δύναμηςλαβήςκαιτηςαντοχήςστη δύναμη λαβής Η άρθρωση του ώμου συμμετέχει σε όλα τα χτυπήματα στο τένις Η έσω, έξω και διαγώνια στροφή συνεισφέρουν σημαντικά στην ταχύτητα της μπάλας κατά το σερβίς Ο υπακάνθιος και έλασσον στρογγύλος είναι σημαντικοί για την τελική κίνηση (follow through) σε όλα τα χτυπήματα και ειδικά στο σερβίς
Παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες έρευνες όσον αφορά τη δύναμη έχουν εστιάσει το ενδιαφέρον τους στο άνω μέρος του σώματος, οι περισσότεροι τραυματισμοί στο τένις εμφανίζονται στο κάτω μέρος του σώματοςόπουκαιυπάρχειέλλειψηερευνών
ΕΥΚΙΝΗΣΙΑ -ΕΥΛΥΓΥΣΙΑ Οι αθλητές του τένις έχουν αυξημένο εύρος κίνησης κατά την έσω στροφή στο επικρατών χέρι αλλά μειωμένο εύρος κίνησης κατά την έξω στροφή Στους αθλητές του τένις παρατηρείται βράχυνση των προσαγωγών μυών και μειωμένο εύρος κίνησης στη μέση
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Θα ήταν λάθος να χαρακτηρίσουμε το τένις κυρίως ως αερόβιο άθλημα εξαιτίας της μεγάλης διάρκειας του αγώνα και τις μέτριες μέσες τιμές ΚΣ που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια του αγώνα
Απεναντίας η εκρηκτική φύση του σερβίς και των χτυπημάτων εδάφους σε συνδυασμό με τις γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης που απαιτούν υψηλή αναερόβια ικανότητα και προϋποθέτουν υψηλό ποσοστό μυϊκών ινών ταχείας συστολής, παραπέμπουν σε τυπικό αναερόβιο άθλημα στο οποίο χρειάζονται όμως και σχετικά υψηλά επίπεδα αερόβιας ικανότητας για την αποφυγή της κόπωσης και την γρήγορη ανάληψη ανάμεσα στους πόντους
ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Οι περισσότερες ασκήσεις footwork πρέπει να προσομοιώνουν τις συνθήκες του αγώνα δηλαδή να έχουν διάρκεια 5-15 sec με διάλλειμα 10-20 sec, 10-60 sec ανάμεσα στα σετ (ενεργός χρόνος/χρόνος ξεκούρασης:1/1 έως 1/4) Οι μετακινήσεις δεν θα πρέπει να ξεπερνούν την μέγιστη απόσταση που διανύει ένας παίκτης κατά τη διάρκεια ενός πόντου ( <20 μ.) και να συνδυάζουν ευθύγραμμη, πλάγια και πολυδιάστατη κίνηση στο γήπεδο
Οι περισσότερες ασκήσεις να έχουν ως αφετηρία τη θέση ετοιμότητας και να περιέχουν τουλάχιστον 3 με 4 αλλαγές κατεύθυνσης Σε όσες ασκήσεις είναι δυνατόν, να χρησιμοποιείται οπτικό ερέθισμα κατά την έναρξη τους και τις αλλαγές κατεύθυνσης
Είναι απαραίτητη η ανάπτυξη ενός σχετικά υψηλού επιπέδου αερόβιας ικανότητας (>50ml/krg/min) για την αποφυγή της κόπωσης και την ανάληψη ανάμεσα στους πόντους Περισσότερη αερόβια προπόνηση όταν οι αγώνες πρόκειται να διεξαχθούν σε αργές επιφάνειας και όταν πρόκειται για γυναίκες Περισσότερη αερόβια προπόνηση όταν πρόκειται για παίκτες όλου του γηπέδου και αμυντικούς παίκτες
Η μέγιστη δύναμη λαβής και η αντοχή στη δύναμη λαβής πρέπει να αξιολογούνται και προπονούνται ξεχωριστά Ικανοποιητικά επίπεδα δύναμης είναι απαραίτητα στους μύες του στροφικού πετάλου του ώμου για την αποφυγή τραυματισμών και επειδή συμμετέχουν σε όλα τα χτυπήματα και ιδιαίτερα στο σερβίς
Η προπόνηση δύναμης στην περιοχή του ώμου πρέπει να περιλαμβάνει και ομόκεντρες και έκκεντρες μυϊκές συστολές Προπόνηση δύναμης για το κάτω μέρος του σώματος είναι απαραίτητη για την αποφυγή τραυματισμών
Ασκήσεις ευλυγισίας στην περιοχή του ώμου είναι απαραίτητες για την βελτίωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης Η προπόνηση ευλυγισίας στην περιοχή του ώμου χρειάζεται να είναι εξατομικευμένηεάν το εύρος της κίνησης είναι ήδη ικανοποιητικό, η παραπάνω προπόνηση μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα (πχ: μείωση της παραγομένης δύναμης)
Ασκήσεις αύξησης και διατήρησης της ευλυγισίας των προσαγωγών μυών είναι απαραίτητες από νωρίς στην καριέρα ενός αθλητή του τένις για την αποφυγή τραυματισμών
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ Βιβλιογραφία Baechle, T. (1990). Essentials of Strength Training & Conditioning, NSCA. Creighton University, Omaha, Nebraska. Fernandez, J., Mendez-Villanueva, A., & Pluim B. M. (2006). Intensity of tennis match play. Br J Sports Med, 40, 387-391 Kovacs, M. S. (2006). Applied physiology of tennis performance. Br J Sports Med, 40, 381-386 Pluim, B. M., Staal, J. B., Windler, G. E., & Jayanthi, N. (2006). Tennis injuries: occurrence, aetiology, and prevention. Br J Sports Med, 40, 415-423