ÑÏÕËÁ ÌÁÊÑÇ. Εποµένως η συνάρτηση είναι γνησίως αύξουσα και άρα δεν έχει ακρότατα. δ. Με x 1 είναι

Transcript

1 ΘΕΜΑ ο Α.. Βλέπε σχολικό βιβλίο σελίδα 9.. Βλέπε σχολικό βιβλίο σελίδα 87. Β. Βλέπε σχολικό βιβλίο σελίδα 0. Γ. Σ, Σ, Σ, 4 Σ, Λ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙ ΕΙΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΕΜΑ ο α. Πρέπει x > 0, οπότε το πεδίο ορισµού είναι το διάστηµα Α ( 0, + ) β. Είναι f (x) (x + lnx) (x ) + (lnx) x + x µε x > 0 γ. Η f είναι παραγωγίσιµη στο διάστηµα Α (0, + ) µε f (x) x + x > 0. Εποµένως η συνάρτηση είναι γνησίως αύξουσα και άρα δεν έχει ακρότατα. δ. Με x είναι x x + xf (x) x x () ()(x + ) (x + ) οπότε xf (x) lim lim (x + ) 4 x x

2 ΘΕΜΑ ο Το εύρος του δείγµατος είναι R 0 και το πλάτος των κλάσεων είναι R c. κ Έτσι οι κλάσεις είναι: µε κεντρικές τιµές αντίστοιχα: [, 0), [0, ), [, 0), [0, ), [, 0) 7,,,, 7,,,, 7, Από τα υπόλοιπα δεδοµένα προκύπτουν κατά σειρά οι σχέσεις: Ακόµα: ν 4 0 (), ν 4 ν (), f % 0 () και ν + ν 4 + ν 40 (4) ν + ν + ν + ν 4 + ν ν ν + ν + ν + ν 4 + ν 80 (4) ν + ν 40 () Είναι ν ν f % ν 80 ν, και η () δίνει ν. Από την () βρίσκουµε ν 8 και από την (4) ν, έτσι συµπληρώνουµε τη στήλη των ν i : 8,, 8, 0, µε σύνολο 80. Οι σχετικές συχνότητες f i % προσδιορίζονται από τον τύπο f i % ν ν i 00, i,,, 4, και είναι κατά σειρά: 0, 40, 0, 7,,, µε σύνολο 00. Οι αθροιστικές συχνότητες Ν i προσδιορίζονται από τις σχέσεις: Ν ν, Ν i Ν i + ν i, i,, 4, και είναι κατά σειρά: 8, 40, 48, 78, 80. Πάλι, οι αθροιστικές σχετικές συχνότητες είναι: F % f %, F i % F i % + f i %, i,, 4, και βρίσκουµε κατά σειρά: 0, 0, 60, 97,, 00. Στη συνέχεια συµπληρώνουµε τον πίνακα συχνοτήτων: Κλάσεις [ -, - ) Πίνακας συχνοτήτων Κεντρικές Τιµές x i Συχνότητες ν i Σχετικές συχνότητες f i % Αθροιστικές συχνότητες N i Αθροιστικές σχετικές συχνότητες F i % [, 0 ) 7, [0, ), [, 0) 7, [0, ), 0 7, 78 97, [, 0) 7,, ΣΥΝΟΛΟ 80 00

3 β. Το ιστόγραµµα αθροιστικών σχετικών συχνοτήτων µε το αντίστοιχο πολύγωνο φαίνονται στο σχήµα: Ποσοστό (Fi%) υπαλλήλων F i % 00 97, 8, Γ O γ. ος τρόπος. Το ζητούµενο ποσοστό βρίσκεται από το πολύγωνο συχνοτήτων από τη διαδροµή ΑΒΓ. Ξεκινώντας από το σηµείο Α(, 0) πηγαίνουµε κάθετα στον άξονα Ox µέχρι το αθροιστικό διάγραµµα και µετά παράλληλα στον άξονα Ox µέχρι το σηµείο Γ(0, 8,). H τεταγµένη 8, του Γ είναι το ζητούµενο ποσοστό. ος τρόπος. Το πλάτος του διαστήµατος [0, ) είναι τα του πλάτους της κλάσης [0, ), εποµένως το ποσοστό των υπαλλήλων που αντιστοιχεί στο διάστηµα [0, ) είναι τα του f 4%, δηλαδή, 7,, Έτσι το ζητούµενο ποσοστό είναι f % + f % + f % +,% 8,% δ. ος τρόπος. Επειδή 60 ν + ν + ν +, οι 60 υπάλληλοι µε τα λιγότερα χρόνια εργασίας είναι αυτοί που ανήκουν στις τρεις πρώτες κλάσεις και οι πρώτοι της τέταρτης κλάσης οι οποίοι καλύπτουν διάστηµα πλάτους. Εποµένως τα 0 ζητούµενα χρόνια είναι 0+. ος τρόπος. Στο ίδιο συµπέρασµα καταλήγουµε µε την παρατήρηση ότι οι 60 υπάλληλοι είναι το 7% του συνόλου, και εργαστούµε µε το αθροιστικό διάγραµµα (µπλε διαδροµή στο σχήµα), όπως υποδεικνύει το σχολικό βιβλίο στην εφαρµογή της σελίδας 77 Α x i Χρόνος εργασίας Β

4 4 ΘΕΜΑ 4 ο Ν( Α) Ν( Β) Η ισότητα Ν(Α) Ν(Β) Ν(Ω) δίνει Ν( Ω) Ν( Ω) Ρ(Α) Ρ(Β) + ή Ρ(Α) Ρ(Β) Έτσι, Ρ(Β) < Ρ(Α). Επειδή Α Β Β και Α Α Β έχουµε Ρ(Α Β) Ρ(Β) και Ρ(Α) Ρ(Α Β) Εποµένως Ρ(Α Β) Ρ(Β) < Ρ(Α) Ρ(Α Β) () οπότε R Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) () α. Από την () είναι: Ρ(Α Β) < Ρ(Α Β) 0 < Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) 0 < R Ακόµα Ρ(Α Β) και Ρ(Α Β) 0, οπότε Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) R Άρα 0 < R β. Έχουµε κατά σειρά: R Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) [ Ρ(Α) + Ρ(Β) Ρ(Α Β) ] Ρ(Α Β) () [ Ρ(Α) Ρ(Α Β) ] + [ Ρ(Β) Ρ(Α Β ] Ρ(Α Β) + Ρ(Β Α) Ρ(Α Β) + Ρ(Β Α ) [ τύπος: Β Α Β Α ] Ρ(Α Β) + Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) + Ρ(Α (Β ) ) Ρ(Α Β) + Ρ(Α Β ) ος τρόπος. Από διάγραµµα Venn παρατηρούµε ότι Α Β ( Α Β) Ω Α Β Α Β ( Α Β) Είναι: Ρ(Α Β) + Ρ(Α Β ) Ρ(Α Β) + Ρ(Α ) Ρ(Α Β ) [Ρ(Α) Ρ(Α Β)] + [ Ρ(Α)] [ Ρ(Α Β)] Ρ(Α) Ρ(Α Β) + Ρ(Α) + Ρ(Α Β)] Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) R ή 4

5 Β α. Η f (x) είναι συνεχής στο IR, οπότε lim f (x) f () ή x lim f (x) P(A B) + (4) x Με x έχουµε: Άρα, P(B) + x P(B) () P(A)x P(B) P(B)x + x P(B) P(B)() + ()[P(B) + ] P(B) + P(A)x P(B) lim f (x) lim lim[p(b) + ] P(B) + x x x και η (4) δίνει, τελικά, το ζητούµενο: Ρ(Β) + Ρ(Α Β) + ή β. Η () λόγω της () δίνει: Ρ(Β) Ρ(Α Β) + Ρ(Α) Ρ(Α Β) + Από την () προκύπτει: R Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) [ Ρ(Α) + Ρ(Β) Ρ(Α Β)] Ρ(Α Β) () Ρ(Α) + Ρ(Β) Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) + + Ρ(Α Β) + Ρ(Α Β) γ. Αν υποθέσουµε ότι Ρ(Α Β) <, τότε θα είναι R Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) <, άτοπο, από το Ββ, και επειδή Ρ(Α Β) αποµένει: Ρ(Α Β). Τέλος R Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) Ρ(Α Β) 0.