Υπολογισµός τριπλών ολοκληρωµάτων µε διαδοχική ολοκλήρωση

Σχετικά έγγραφα
Υπολογισµός διπλών ολοκληρωµάτων µε διαδοχική ολοκλήρωση

Υπολογισµός διπλών ολοκληρωµάτων µε διαδοχική ολοκλήρωση

Περιεχόµενα. 1 Ολοκληρώµατα ιπλό Ολοκλήρωµα... 1

( ) = inf { (, Ρ) : Ρ διαµέριση του [, ]}

DIPLA KAI TRIPLA OLOKLHRWMATA

( y) ( x) ( 0) ( ) ( 0) ( y) ( ) ( ) ( ) Παραδείγµατα και εφαρµογές. 1)Έστω D απλά συνεκτικός τόπος στο R που φράσσεται από την ( κατά τµήµατα 1

Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Τμήμα Πληροφορικής

14 Εφαρµογές των ολοκληρωµάτων

Ολοκληρώματα. Κώστας Γλυκός ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ. Ασκήσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ. Kglykos.gr. σε Ολοκληρώματα. τεχνικές. 108 ασκήσεις. εκδόσεις.

ΤΡΙΠΛΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΑ. n S f x, y,z ΔV (1) n i i i i i 1

Κεφάλαιο 5 Πολλαπλά Ολοκληρώματα

Μαθηματικά για μηχανικούς ΙΙ ΛΥΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΕΩΝ

ΑΠΕΙΡΟΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΙΙΙ Χειμερινό εξάμηνο Ασκήσεις 1.

5.1 Συναρτήσεις δύο ή περισσοτέρων µεταβλητών

Παραδείγματα διπλών oλοκληρωμάτων Γ. Λυχναρόπουλος

b proj a b είναι κάθετο στο

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Λογισμός 4. Ασκήσεις. Μιχ. Γ. Μαριάς Τμήμα Μαθηματικών Α.Π.Θ.

Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Τμήμα Πληροφορικής

Μαθηματικά για μηχανικούς ΙΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

( ) Κλίση και επιφάνειες στάθµης µιας συνάρτησης. x + y + z = κ ορίζει την επιφάνεια µιας σφαίρας κέντρου ( ) κ > τότε η

Κεφάλαιο 3 Πολλαπλά Ολοκληρώματα

Συνεκτικά σύνολα. R είναι συνεκτικά σύνολα.

Αλλαγή µεταβλητής στο τριπλό ολοκλήρωµα ( ) Β R Jordan µετρήσιµα υποσύνολα του U. R, ανοικτό µε. y y y συµβολίζει την ορίζουσα του πίνακα Jacobi

11 Το ολοκλήρωµα Riemann

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 TΡΙΠΛΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΑ. R = x,y,z : a x b, a y b, a z b.

( ) Κλίση και επιφάνειες στάθµης µιας συνάρτησης. x + y + z = κ ορίζει την επιφάνεια µιας σφαίρας κέντρου ( ) κ > τότε η

Ολοκληρώματα. ΗΥ111 Απειροστικός Λογισμός ΙΙ

xsin ydxdy (α) Εάν το χωρίο R είναι φραγμένο αριστερά και δεξιά από τις ευθείες x=α και x=β και από πάνω και κάτω από τις καμπύλες dr = dxdy

Ακρότατα υπό συνθήκη και οι πολλαπλασιαστές του Lagrange

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΙΠΛΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΑ. είναι διαµερίσεις των κλειστών διαστηµάτων [α,b] και [c,d] αντιστοίχως της µορφής

Συνεκτικά σύνολα. R είναι συνεκτικά σύνολα.

Ανασκόπηση-Μάθημα 24, 25 Διπλό ολοκλήρωμα

Αλλαγή µεταβλητής στο τριπλό ολοκλήρωµα ( ) Β R Jordan µετρήσιµα υποσύνολα του U. R, ανοικτό µε. y y y συµβολίζει την ορίζουσα του πίνακα Jacobi

Λύσεις στο επαναληπτικό διαγώνισμα 3

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά

Καµπύλες στον R. σ τελικό σηµείο της σ. Το σ. σ =. Η σ λέγεται διαφορίσιµη ( αντιστοίχως

Ασκήσεις Διανυσματικής Ανάλυσης

x 3 D 1 (x 1)dxdy = dydx = (x 1)[y] x x 3 dx + x)dx = 3 x5

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΙΠΛΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΑ. είναι διαµερίσεις των κλειστών διαστηµάτων [α,b] και [c,d] αντιστοίχως της µορφής

ΛΥΣΕΙΣ 6 ης ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΠΛΗ 12,

A2. ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ-ΚΛΙΣΗ-ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ

Το θεώρηµα Αλλαγής µεταβλητής και οι µετασχηµατισµοί συντεταγµένων

Ολοκληρώματα. Κώστας Γλυκός ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ. Ασκήσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ. Kglykos.gr. σε Ολοκληρώματα. τεχνικές. 108 ασκήσεις. εκδόσεις.

Παραδείγματα τριπλών oλοκληρωμάτων Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος


Απειροστικός Λογισμός ΙΙΙ Υποδείξεις - Συχνά Λάθη


{ } S= M(x, y,z) : x= f (u,v), y= f (u,v), z= f (u,v), για u,v (1.1)

Κανόνες παραγώγισης ( )

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 TΡΙΠΛΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΑ. R = x,y,z :a x b, a y b, a z b. είναι τυχαίες διαµερίσεις των κλειστών διαστηµάτων [α i,b i ] (i=1,2,3) της µορφής

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ 4ο Σετ Ασκήσεων (Λύσεις) Διπλά Ολοκληρώματα Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος

(2) Θεωρούµε µοναδιαία διανύσµατα α, β, γ R 3, για τα οποία γνωρίζουµε ότι το διάνυσµα

ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όρια συναρτήσεων. ε > υπάρχει ( ) { } = ± ορίζονται αναλόγως. Η διατύπωση αυτών των ορισµών αφήνεται ως άσκηση. x y = +. = και για κάθε (, ) ( 0,0)

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ιδάσκων : Ε. Στεφανόπουλος 12 ιουνιου 2017

Το θεώρηµα πεπλεγµένων συναρτήσεων

1 Το ϑεώρηµα του Rademacher

Συνεχείς συναρτήσεις πολλών µεταβλητών. ε > υπάρχει ( ) ( )

Η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

ΜΕΛΕΤΗ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ. Άρτια και περιττή συνάρτηση. Παράδειγµα: Η f ( x) Παράδειγµα: Η. x R και. Αλγεβρα Β Λυκείου Πετσιάς Φ.- Κάτσιος.

2x 2 + x + 1 (x + 3)(x 1) 2 dx, 2x (x + 1) dx. b x 1 + x dx x x 2 1, 6u 5 u 3 + u 2 du = 6u 3 u + 1 du. = u du.

Κεφάλαιο 7 Βασικά Θεωρήµατα του ιαφορικού Λογισµού

ΘΕΩΡΙΑ Β ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. Μια παράσταση που περιέχει πράξεις με μεταβλητές (γράμματα) και αριθμούς καλείται αλγεβρική, όπως για παράδειγμα η : 2x+3y-8

Όρια συναρτήσεων. ε > υπάρχει ( ) { } = ± ορίζονται αναλόγως. Η διατύπωση αυτών των ορισµών αφήνεται ως άσκηση. x y = +. = και για κάθε (, ) ( 0,0)

x y z η οποία ορίζεται στο χωρίο V

1 x m 2. degn = m 1 + m m n. a(m 1 m 2...m k )x m 1

Ανασκόπηση-Μάθημα 28 Τριπλό ολοκλήρωμα-κυλινδρικές-σφαιρικές συντεταγμένες

ΜΙΓΑ ΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛ. ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΡΑΠΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ. =. Οι πρώτες µερικές u x y

Εργασία 2. Παράδοση 20/1/08 Οι ασκήσεις είναι βαθμολογικά ισοδύναμες

Κεφάλαιο 6 Παράγωγος

2 η ΕΡΓΑΣΙΑ Παράδοση

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ Β ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΛΓΕΒΡΑ

ds ds ds = τ b k t (3)

Στοιχεία Συναρτήσεων. 1. Να βρεθεί το πεδίο ορισμού των παρακάτω συναρτήσεων: στ. x 1

ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΙ- ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΦΥΛΛΑΔΙΟ 1/2012

Ασκήσεις Γενικά Μαθηµατικά Ι Οµάδα 9

ιανυσµατικά πεδία Όπως έχουµε ήδη αναφέρει ένα διανυσµατικό πεδίο είναι µια συνάρτηση

4.1 Το αόριστο ολοκλήρωµα - Βασικά ολοκληρώ-

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ Ι ( )

12 Το αόριστο ολοκλήρωµα

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ 2002 ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΟΜΟΣΠΟΝ ΙΑ ΕΚΠΑΙ ΕΥΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑ ΟΣ (Ο.Ε.Φ.Ε.) ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 2013 ÔÑÉÐÔÕ Ï

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ

Ασκήσεις Γενικά Μαθηµατικά Ι Οµάδα 8 (λύσεις)

4.3 Παραδείγµατα στην συνέχεια συναρτήσεων

5 Γενική µορφή εξίσωσης ευθείας

ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Λογισμός 4. Ενότητα 3: Το Θεώρημα του Lebesgue. Μιχ. Γ. Μαριάς Τμήμα Μαθηματικών

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΘΕΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ & ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΩΡΙΑ & ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Λογισμός 3 Ασκήσεις. Μιχάλης Μαριάς Τμήμα Α.Π.Θ.

ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΑΚΡΟΤΑΤΑ- ΣΥΝΟΛΟ ΤΙΜΩΝ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΜΠΗΣ. i) Για την εύρεση µονοτονίας µιας συνάρτησης υπολογίζω την f ( x )

k ) 2 P = a2 x 2 P = 2a 2 x y 2 Q = b2 y 2 Q = 2b 2 y z 2 R = c2 z 2 R = 2c 2 z P x = 2a 2 Q y = 2b 2 R z = 2c 2 3 (a2 +b 2 +c 2 ) I = 64π

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙ ΕΥΤΙΚΟ Ι ΡΥΜΑ ΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑ ΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. Ροπή και Στροφορµή Μέρος πρώτο

Ο ΕΥΚΛΕΙ ΕΙΟΣ ΧΩΡΟΣ. Το εσωτερικό γινόµενο

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙ ΕΥΤΙΚΟ Ι ΡΥΜΑ ΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑ ΑΣ

αx αx αx αx 2 αx = α e } 2 x x x dx καλείται η παραβολική συνάρτηση η οποία στο x

Μαθηματική Ανάλυση ΙI

Το θεώρηµα αντίστροφης απεικόνισης. ) και ακόµη ότι η g f 1 1. g y

ΑΝΑΠΤΥΓΜA - ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ FOURIER ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ. Περιγράψουµε τον τρόπο ανάπτυξης σε σειρά Fourier ενός περιοδικού αναλογικού σήµατος.

Transcript:

00 Υπολογισµός τριπλών ολοκληρωµάτων µε διαδοχική ολοκλήρωση Στην παράγραφο αυτή θα δούµε πως µπορεί να χρησιµοποιηθεί το θεώρηµα Fubini για τον υπολογισµό τριπλών ολοκληρωµάτων. Ξεκινούµε µε την διατύπωση του θεωρήµατος Fubini για τριπλά ολοκληρώµατα. R και f : 19-1 Θεώρηµα Έστω [ a, b ] [ a, b ] [ a, b ] R= κλειστό ορθογώνιο στον 1 1 R R φραγµένη συνάρτηση, τότε ισχύουν τα ακόλουθα: 1)Αν η f είναι συνεχής τότε η f είναι ολοκληρώσιµη στο R και αν Ι = fd, τότε τα έξι διαδοχικά ολοκληρώµατα που παίρνουµε µεταθέτοντας τα d, d, dzπ.χ. b1 b b f (,, dz d d, f (,, ) a1 a a αριθµό Ι. b b1 b a a1 a z dz d d κτλ είναι όλα ίσα µε τον )Έστω ότι η f είναι ολοκληρώσιµη στο R, αν το ολοκλήρωµα f (,, ) υπάρχει για κάθε (, [ a, b ] [ a, b ] 1 1 b a R z dz τότε ( η συνάρτηση (, [ a, b ] [ a, b ] f (,, dz ολοκληρώνεται στο [ a, b ] [ a, b ] 1 1 b a b f d= f z dz dd [, ] [, ] f,, z dd. ισχύει (,, ) R a1 b1 a b a και ) 1 1 Ανάλογα, αν το ολοκλήρωµα ( ) υπάρχει για κάθε z [ a, b] [ a, b ] [ a, b ] 1 1 b fd= f z dd dz [, ] [, ]. έπεται ότι, (,, ) R a a1 b1 a b Στην συνέχεια θα δούµε πως τριπλά ολοκληρώµατα µπορούν να υπολογισθούν πάνω από στερεά χωρία που δεν είναι ορθογώνια. Θα υποθέσουµε ότι το στερεό χωρίο ολοκλήρωσης είναι ένα Jordan µετρήσιµο υποσύνολο του R ειδικού τύπου ( πού είναι ανάλογος µε τα επίπεδα χωρία ολοκλήρωσης που εξετάσαµε σε προηγούµενες παραγράφους). Με περισσότερη ακρίβεια, θα υποθέσουµε ότι το χωρίο ολοκλήρωσης φράσσεται z u, z = v, από πάνω από µια επιφάνεια = ( ) και από κάτω από µια επιφάνεια ( ) και ακόµα ότι προβάλλεται στο επίπεδο σε ένα χωρίο Α είτε του τύπου 1 είτε του τύπου. Έτσι το περιγράφεται ως εξής: =,, z :, Ακαι v, z u,. {( ) ( ) ( ) ( ) Αν π.χ. το Α είναι του τύπου 1 και Α= {(, R : a bκαι ϕ1( ) ϕ( ) όπου ϕ1, ϕ :[ a, b] R συνεχείς συναρτήσεις µε ϕ1( ) ϕ( ) για κάθε [ a, b] τότε, = (,, : a b, ϕ ( ) ϕ ( ) και v(, z u(,. { 1

01 19. Θεώρηµα Έστω στερεό χωρίο, z u, R, το οποίο φράσσεται από πάνω από µια επιφάνεια = ( ), από κάτω από µια επιφάνεια z v(, = και προβάλλεται στο επίπεδο σε ένα χωρίο Α. Αν το Α είναι είτε του τύπου 1 είτε του τύπου, και η f : R συνεχής ( ή φραγµένη µε αριθµήσιµο το πολύ πλήθος ασυνεχειών ) συνάρτηση τότε η f είναι ολοκληρώσιµη επί του και u(, ) f d= f (,, dz d(, A, ( = v(, (,, στο πρώτο ολοκλήρωµα) Ειδικότερα: (ι) Αν το Α είναι του τύπου 1 και, Α=, R : a bκαι ϕ ϕ τότε {( ) 1( ) ( ) b ϕ( ) u(, f d= f (,, dzdd, ( (,, ϕ ( ) (, ) a 1 v = στο πρώτο ολοκλήρωµα) { 1 (ιι) Αν το Α είναι του τύπου και Α= (, R : c d και g ( g ( d g ( u(, f d f z dzdd, ( = (,, στο πρώτο ολοκλήρωµα) τότε = (,, ) ( ) (, ) c g1 v Παρατηρήσεις: 1) Το προηγούµενο θεώρηµα αποδεικνύεται ( όπως και το ανάλογό του για διπλά ολοκληρώµατα ) µε την βοήθεια του θεωρήµατος Fubini ( αφού επεκτείνουµε την f σε ένα κλειστό ορθογώνιο R που περιέχει το ) και τον χαρακτηρισµό των Riemann ολοκληρωσίµων συναρτήσεων. Απλώς παρατηρούµε ότι οι ασυνέχειες της f είναι µέτρου µηδέν αφού βρίσκονται στο σύνορο του, το οποίο είναι πεπερασµένη ένωση γραφηµάτων συνεχών συναρτήσεων ( δύο µεταβλητών ) και άρα µέτρου µηδέν, δηλαδή Jordan µετρήσιµο. )Τα υποσύνολα του R που εµφανίζονται στην διατύπωση του προηγουµένου θεωρήµατος ονοµάζονται στερεά ( ή τρισδιάστατα ) χωρία τύπου 1. Ανάλογα ορίζονται τα στερεά χωρία τύπου µε προβολή του στο z επίπεδο και τα στερεά χωρία τύπου µε προβολή του στο z επίπεδο. Ένα χωρίο που είναι του τύπου 1, και ονοµάζεται χωρίο τύπου 4. Ένα παράδειγµα τέτοιου χωρίου είναι η µοναδιαία σφαίρα + + z = 1. )Αν η ολοκληρωτέα συνάρτηση είναι η σταθερά ίση µε 1, δηλαδή f (,, z ) = 1 τότε d= V ( ) Πράγµατι, =ο όγκος του (1) (, ) u f d= dz d(, = u( ( ) (, ) A v A (, v, ) d(, = u(, d(, v(, d(, =ο όγκος του, ( αφού u(, v(, A κάθε (, A για και το διπλό ολοκλήρωµα παριστάνει τον όγκο κάτω από το γράφηµα της ολοκληρωτέας συνάρτησης ). Εξάλλου ο τύπος (1) έχει δοθεί και ως ο ορισµός του όγκου Jordan µετρήσιµου συνόλου R.

0 Παραδείγµατα υπολογισµού τριπλών ολοκληρωµάτων. 1)Να βρεθεί ο όγκος του στερεού που περικλείεται από τις επιφάνειες και ( ) V z = 8. Λύση Ο όγκος V ( ) δίδεται από το ολοκλήρωµα V ( ) z = + = dzdd, ( = d ) δηλαδή το τριπλό ολοκλήρωµα της F(,, z ) = 1 επί του. Για να βρούµε τα όρια ολοκλήρωσης σχεδιάζουµε το. { S = {,, z : z = 8 S = S1 S = {,, z : + = 4 και z = + Οι επιφάνειες S1 = (,, : z = + και ( ) τέµνονται στην καµπύλη ( ) ( + = 8 + = 4 ). Η προβολή του S στο επίπεδο είναι η έλλειψη: + = 4. Παρατηρούµε ότι το εσωτερικό αυτής της έλλειψης είναι {(, : 4 ( ) R= + <. Επίσης ότι,, R + < 4 + < 8. Το χωρίο ( ) {, : 4 R= + είναι του τύπου 1, πράγµατι, 4 4 R= (, : και Έπεται ότι,.

0 4 4 = (,, :, και + z 8 και ( ) V = dzdd = 4 8 4 + dz dd 4 = ( 8 4 ) dd = 4 4 = 4 ( 8 ) d 4 = ( ) 4 8 4 8 d = = 4 8 4 8 4 d = ( 4 ) d = 8π ( κάνοντας την αλλαγή d µεταβλητής = sin u = cosu d = cosudu ). du Σηµείωση Το προηγούµενο ολοκλήρωµα θα µπορούσε να υπολογιστεί και ως η διαφορά των διπλών ολοκληρωµάτων επί του R, V ( Α ) = F1 (, dd F (, dd F1, = 8 και, όπου ( ) R R 4 4 F (, = +, όπου R= (, : και εσωτερικό της έλλειψης µαζί µε το σύνορο = το )Να βρεθούν τα όρια της ολοκλήρωσης για τον υπολογισµό του τριπλού f,, z dzdd f R συνεχής συνάρτηση και:, όπου : {,, : ολοκληρώµατος: ( ) (α) = ( R + + z a, ( a> 0). (β) = το τετράεδρο µε κορυφές ( 0,0,0 ),( 1,1,0 ),( 0,1,0 ) και ( 0,1,1 ). Λύση (α) Η κλειστή σφαίρα κέντρου ( 0, 0, 0 ) και ακτίνας a> 0 περιγράφεται,, z ως το σύνολο των ( ) a z a R ώστε: a a, a a και

04 Η σφαίρα είναι χωρίο τύπου (4) µπορεί να περιγραφεί ( λόγω συµµετρίας ) µε προβολές σε όλα τα επίπεδα. Έτσι π.χ. έχουµε: και a z a. Έπεται από την πρώτη περιγραφή ότι, (,, ) a a a f z dzdd = f (,, dzdd (,, ) a a a a a, a a και από την δεύτερη a a a f z dzdd = f (,, dzdd Αν f ( ). a a a,, z = 1 η σταθερά συνάρτηση ίση µε 1, βρίσκουµε τον όγκο της σφαίρας z dzdd =, έτσι από την πρώτη περιγραφή έχουµε V = f (,, ) a a a a a a dzdd= dzdd. Κρατώντας τα και σταθερά και ολοκληρώνοντας ως προς z παίρνουµε, a a V = a dd. a a Επειδή το είναι σταθερό στο ολοκλήρωµα ως προς d, αυτό το ολοκλήρωµα είναι της µορφής β β d µε β β = a εµβαδόν ενός ηµικυκλίου ακτίνας β, οπότε. Αυτό το ολοκλήρωµα παραστάνει το β β β π a β d = = π a a a 4 Έπεται ότι, V = π d = π ( a ) d = π a = a a π a. a ηλαδή βρίσκουµε τον γνωστό µας από την Γεωµετρία τύπο για τον όγκο της σφαίρας. (β) a

05 Η προβολή του δοθέντος τετραέδρου στο επίπεδο είναι το ( κλειστό ) ορθογώνιο ( στο ( 0,1,0 ) ) τρίγωνο µε κορυφές τα ( ) ( ) ( ) 0,0,0, 0,1,0, 1,1,0, το οποίο είναι ένα, χωρίο τύπου 1 στο επίπεδο και περιγράφεται ως τα ( ) { 1, δηλαδή R= (, R : 0 1 και 1. R : 0 1 και Η εξίσωση του επιπέδου που διέρχεται από τα ( 0,0,0 ),( 1,1,0 ) και ( ) = + z και επειδή το τρίγωνο µε κορυφές ( 0,0,0 ),( 1,1,0 ) και ( ) 0,1,1 είναι η 0,1,1 προβάλλεται στο R, έχουµε ότι 0 z. Έτσι το τετράεδρο έχει την ακόλουθη περιγραφή: 0 1, 1και 0 z. 1 1 f z dzdd f z dzdd. Έπεται ότι: (,, ) = (,, ) Ιδιαίτερα αν f ( ) όγκο V ( ) του : 0 0,, z = 1 ( η σταθερά συνάρτηση ίση µε 1 ) θα υπολογίσουµε τον 1 1 1 1 V ( ) = dz d d= ( ) d d 0 0 0 = 1 = 1 1 d = 0 = 1 0 1 + d = + 6 = 1 1 + 1 = 1. 6 6 0 Αν προβάλλουµε το τετράεδρο στο z επίπεδο τότε η προβολή του είναι το 0,0,0, 0,0,1, 1,0,0 το οποίο ορθογώνιο στο ( 0,0,0 ) τρίγωνο µε κορυφές τα ( ) ( ) ( ) περιγράφεται ως τα ( ) {(, R : 0 1 και 0 z 1 Αν (, Τ τότε το (,, Τ=., z R : 0 1 και 0 z 1, δηλαδή αν και µόνο αν ( βλέπε σχήµα ), + z 1. Έπεται ότι το τετράεδρο έχει και την ακόλουθη περιγραφή: =,, z R : 0 1,0 z 1 και + z 1 {( ) 1 1 1 f z ddzd f z ddzd. Έπεται ότι, (,, ) = (,, ) Αν f (,, z ) = 1, βρίσκουµε πάλι V ( ) 0 0 + z 1 1 1 0 0 Σηµείωση Ο όγκος του τετραέδρου V( ) + z 1 ddzd 6 = dddz µπορεί να υπολογισθεί = = και ως διπλό ολοκλήρωµα. Αφού το µπορεί να θεωρηθεί ως το στερεό που φράσσεται από πάνω από το επίπεδο z = και από κάτω στο επίπεδο από το τρίγωνο ( ) {, R : 0 1 και 1 R=.

06 1 1 1 Έτσι έχουµε ( ) dd = ( ) dd =... = 6 R 0 για τον όγκο της σφαίρας z a,( a 0). Ανάλογη παρατήρηση και όπου ( ) (, ),(, ) f = a A. + + >. Έτσι έχουµε, (, ) {, :, V = f dd, A= a a a a και A Ασκήσεις 1)Σχεδιάστε το χωρίο ολοκλήρωσης και υπολογίστε τα ακόλουθα διπλά ολοκληρώµατα: (α) 4 4 0 0 dd, (β) 1 + dd, (γ) ( + dd + 4 4 0 1 )Υπολογίστε τα διπλά ολοκληρώµατα: (α) dd, όπου είναι το χωρίο που φράσσεται από τις καµπύλες =, = και = 0. (β) dd, όπου είναι το χωρίο που φράσσεται από τις καµπύλες = 1, =, = και = 0. )Σχεδιάστε το χωρίο ολοκλήρωσης και υπολογίστε τα ακόλουθα διπλά ολοκληρώµατα µε δύο τρόπους: (α) 4 4 0 0 dd, (β) 1 0 e dd, (γ) e log dd. 1 0 4)Βρείτε τον όγκο κάτω από την επιφάνεια z = + + και πάνω από το χωρίο του επιπέδου που φράσσεται από τις καµπύλες 5)Υπολογίστε τα ολοκληρώµατα 1 = και =. (α) ( + ) dd+ ( + ) dd και 0 0 1 0 (β) αλλάζοντας την τάξη της ολοκλήρωσης. 6)Βρείτε τον όγκο κάτω από την επιφάνεια z = + και πάνω από το τετράγωνο του επιπέδου που φράσσεται από τις καµπύλες 1και 1. 7)Υπολογίστε τα διαδοχικά ολοκληρώµατα: (α) 4 5 1 1 8 z dddz dddz, (β), (γ) z cos dzdd και 1 0 1 π 4 1 0 1

07 (δ) 4 z 1 1 0 dddz + 8)Υπολογίστε τα τριπλά ολοκληρώµατα: (α) ( + dddz, όπου είναι το ορθογώνιο 1, 1 1 και z 4. (β) zdddz, όπου είναι το τετράεδρο µε κορυφές ( ) ( ) ( ) ( ) 0,0,1. (γ) 0,0,0, 1,0,0, 0,1,0 και dddz, όπου είναι το στερεό που φράσσεται από το παραβολοειδές z = + και το επίπεδο z = 1. (δ) zdddz, όπου είναι το στερεό στο πρώτο ογδοηµόριο που φράσσεται από τα ηµισφαίρα z = 9 και τα επίπεδα συντεταγµένων. 9)Έστω f : R R συνεχής συνάρτηση. (α) Γράψτε έξι διαδοχικά ολοκληρώµατα µε τα κατάλληλα όρια ολοκλήρωσης τα f,, z dddz, όπου το στερεό: οποία είναι ίσα µε το ολοκλήρωµα, ( ) 4, 0 και 0 z 4. (β) Αλλάξτε την τάξη ολοκλήρωσης στα ακόλουθα διαδοχικά ολοκληρώµατα, όπως υποδεικνύεται: 1 (ι) (,, ) 0 0 0 z 1 f z dzdd dzdd (ιι) (,, ) 1 0 0 f z dddz ddzd 4 4 (ιιι) (,, ) 0 0 0 f z dzdd dddz