ωρ ςσπξτθίξμ ὡσ ςτρουθίον, Φεβρουϊριοσ 2012 ςελίδα 1

Transcript

1 ωρ ςσπξτθίξμ ΤΕΥΦΟΣ 5ο ΕΤΟΣ 1ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012 Μηνιαίο Ενημερωτικό Φυλλάδιο Ι.Ν.Αγίασ Βαρβάρασ Αργυρουπόλεωσ Η Μεγάλη απακξςσή Πώσ θα μποροϑςε η Μεγϊλη αρακοςτό να ϋχει ϐχι μια απλό επιφανειακό αλλϊ μια αληθινό επύδραςη ςτην ϑπαρξό μασ; Σοϑτη η ζωό εύναι πολϑ διαφορετικό απϐ τη ζωό των ανθρώπων εκεύνων που ζοϑςαν τον καιρϐ που γρϊφονταν αυτού οι ϑμνοι και οι ακολουθύεσ και ςυντϊςςονταν οι κανϐνεσ και τα τυπικϊ. Ζοϑςε τϐτε κανεύσ ςε μια ςχετικϊ μικρό και βαςικϊ αγροτικό κοινωνύα, μϋςα ς' ϋνα οργανωμϋνο ορθϐδοξο κϐςμο και η Εκκληςύα διαμϐρφωνε το γενικϐ ρυθμϐ τησ ζωόσ του. Σώρα ϐμωσ ζοϑμε ςε τερϊςτια αςτικϊ κϋντρα, ςε τεχνοκρατοϑμενεσ κοινωνύεσ, πληθωρικϋσ ςτα θρηςκευτικϊ «πιςτεϑω» τουσ με εκκοςμικευμϋνεσ απϐψεισ για τον κϐςμο και μϋςα ς' αυτϋσ εμεύσ οι ορθϐδοξοι αποτελοϑμε μια αςόμαντη μειονϐτητα. Η Μεγϊλη αρακοςτό δεν εύναι πια «αιςθητό» ϐπωσ όταν παλιϊ ςτην Ελλϊδα ό ςτην Ρωςύα, ασ ποϑμε. Η ερώτηςό μασ λοιπϐν εύναι πολϑ ουςιαςτικό: πώσ μποροϑμε εμεύσ -πϋρα απϐ το να κϊνουμε μια ό δυο «ςυμβατικϋσ» αλλαγϋσ ςτην καθημερινό ζωό μασ - να τηρόςουμε τη αρακοςτό; Εύναι φανερϐ, λϐγου χϊρη, ϐτι για τουσ πιο πολλοϑσ απϐ τουσ πιςτοϑσ το να παρακολουθοϑν καθημερινϊ τισ ακολου- θύεσ αυτόσ τησ περιϐδου εύναι πϋρα απϐ κϊθε ςυζότηςη. Εξακολουθοϑν, φυςικϊ να εκκληςιϊζονται την Κυριακό, αλλϊ, ϐπωσ ϋχουμε πει, τισ Κυριακϋσ τησ αρακοςτόσ η Θεύα Λειτουργύα, τουλϊχιςτον εξωτερικϊ, δεν αντανακλϊ κϊτι απϐ τη Μεγ.αρακοςτό και ϋτςι δεν μπορεύ κανεύσ να ϋχει οϑτε καν την αύςθηςη του λατρευτικοϑ τυπικοϑ τησ αρακοςτόσ, δεδομϋνου μϊλιςτα ϐτι η λατρεύα εύναι το μϐνο μϋςο που μασ μεταφϋρει ςτο πνεϑμα τησ αρακοςτόσ. Και εφ' ϐςον η αρακοςτό με κανϋνα τρϐπο δεν χρωματύζει τον πολιτιςμϐ ςτον οπούο ανόκουμε, δεν εύναι ν' απορεύ κανεύσ που αρνητικϊ καταλαβαύνουμε τη αρακοςτό ςελίδα 12 δηλαδό, ςαν μια περύοδο ςτην οπούα απαγορεϑονται μερικϊ πρϊγματα, ϐπωσ το κρϋασ, τα λύπη, οι χορού και οι διαςκεδϊςεισ. ςελίδα 1

2 (ςυνϋχεια από τη ςελίδα 1) Η ςυνηθιςμϋνη ερώτηςη: «τι προςπαθεύσ να ςτερηθεύσ τοϑτη τη αρακοςτό;» ςυνοψύζει τϋλεια την αρνητικό προςϋγγιςη τησ αρακοςτόσ. αν θετικό προςϋγγιςη, θεωρεύται η αντύληψη ϐτι η αρακοςτό εύναι ο καιρϐσ για την πραγματοπούηςη τησ ετόςιασ «υποχρϋωςησ» τησ Εξομολϐγηςησ και τησ θεύασ Κοινωνύασ («... και ϐχι αργϐτερα απϐ την Κυριακό των ΒαϏων...» ϋγραφε ϋνα φυλλαδιϊκι μιασ ενορύασ). Και αφοϑ εκπληρωθεύ αυτό η υποχρϋωςη τϐτε το υπϐλοιπο τησ αρακοςτόσ φαύνεται να χϊνει ϐλα τα θετικϊ νοόματα. Έτςι εύναι φανερϐ ϐτι ϋχει αναπτυχτεύ μια, μϊλλον βαθιϊ, διαφωνύα ανϊμεςα ςτο πνεϑμα ό τη «θεωρύα» τησ αρακοςτόσ, που προςπαθοϑμε να ςκιαγραφόςουμε με βϊςη τη λατρεύα, και ςτην κοινό και ςυνηθιςμϋνη αντύληψη που επικρατεύ και υποςτηρύζεται ϐχι μϐνο απϐ τουσ λαώκοϑσ αλλϊ ακϐμα και απϐ τουσ ύδιουσ τουσ κληρικοϑσ. Γιατύ είναι πάντοτε πολύ πιο εύκολο να περιορίςεισ κάτι πνευματικό μέςα ςε κάτι τυπικό παρά ν' αναζητήςεισ το πνευματικό μέςα ςτο τυπικό. Μποροϑμε να ποϑμε, χωρύσ καμιϊ υπερβολό, ϐτι αν και η Μεγϊλη αρακοςτό «τηρεύται» ακϐμα, ϐμωσ ϋχει χϊςει την επύδραςό τησ ςτη ζωό μασ, ςταμϊτηςε να εύναι το λουτρϐ τησ μετανούασ και τησ ανανϋωςησ που εύχε ςαν ςκοπϐ τησ, ςϑμφωνα με τη λειτουργικό και πνευματικό διδαςκαλύα τησ Εκκληςύασ. Αλλϊ τϐτε, μποροϑμε ϊραγε να ξαναβροϑμε και να ξανακϊνουμε τη Μεγϊλη αρακοςτό μια πνευματικό δϑναμη για την καθημερινό πραγματικϐτητα τησ ϑπαρξόσ μασ; Η απϊντηςη ς' αυτό την ερώτηςη εξαρτϊται πρώτα πρώτα - θα ϋλεγα και μοναδικϊ - απϐ το αν επιθυμοϑμε να πϊρουμε ςτα ςοβαρϊ τη Μεγϊλη αρακοςτό ό ϐχι. Όςο και αν εύναι νϋεσ ό διαφορετικϋσ οι ςυνθόκεσ κϊτω απϐ τισ οπούεσ ζοϑμε ςόμερα, ϐςο και αν εύναι πραγματικϋσ οι δυςκολύεσ και τα εμπϐδια που υψώνονται απϐ το ςϑγχρονο κϐςμο μασ, τύποτε απ' αυτϐ δεν αποτελεύ αμετϊκλητο εμπϐδιο, τύποτε δεν κϊνει τη Μεγϊλη αρακοςτό «αδϑνατη». Η πραγματικό αιτύα για την οπούα βαθμιαύα χϊνουμε την επύδραςη τησ αρακοςτόσ ςτη ζωό μασ βρύςκεται βαθϑτερα. Εύναι η δικό μασ ςυνειδητό ό αςυνεύδητη μεύωςη τησ θρηςκεύασ ςε ϋνα επιπϐλαιο τυπικιςμϐ και ςυμβολιςμϐ, πρϊγμα που αποτελεύ ακριβώσ το ξεςτρϊτιςμα και μετριϊζει τη ςοβαρϐτητα των απαιτόςεων τησ θρηςκεύασ απϐ τη ζωό μασ, την αύτηςη για δϋςμευςη και προςπϊθεια. ε ςχϋςη με τη Μεγ. αρακοςτό, αντύ να κϊνουμε ουςιαςτικϋσ ερωτόςεισ - «τι εύναι νηςτεύα; ό «τι εύναι αρακοςτό»; - εμεύσ ικανοποιοϑμαςτε με τα ςϑμβολϊ τησ. τα εκκληςιαςτικϊ περιοδικϊ και φυλλϊδια εμφανύζονται ςυνταγϋσ για «ϋνα υπϋροχο νηςτόςιμο πιϊτο»! Εύναι τϐςα πολλϊ εκεύνα που ςτισ εκκληςύεσ μασ εξηγοϑνται ςυμβολικϊ ςαν ενδιαφϋροντα, πολϑχρωμα και διαςκεδαςτικϊ ϋθιμα και παραδϐςεισ, ςαν κϊτι δηλαδό που μασ δϋνει ϐχι τϐςο πολϑ με το Θεϐ και με μια νϋα ζωό «εν Αυτώ», ϐςο με το παρελθϐν και τισ ςυνόθειεσ των προγϐνων μασ, ώςτε γύνεται ϐλο και περιςςϐτερο δϑςκολο να διακρύνουμε πύςω απ' αυτϊ τα λαώκϊ ϋθιμα τη ςοβαρϐτητα τησ θρηςκεύασ ςε ϐλη τησ την ϋκταςη. Θϋλω να τονύςω ϐτι δεν υπϊρχει τύποτε το ϊςχημο ςτα διϊφορα ϋθιμα. Όταν αυτϊ πρωτοεμφανύςτηκαν όταν τα μϋςα με τα οπούα η κοινωνύα μποροϑςε να δεύξει ϐτι ϋπαιρνε ςτα ςοβαρϊ τη θρηςκεύα. Σϐτε τα ϋθιμα δεν όταν ςϑμβολα, αλλϊ η ύδια η ζωό. Αυτϐ που ςυνϋβηκε πϊντωσ όταν το ςελίδα 2

3 ϐτι καθώσ ϊλλαξε η ζωό και ϋπαψε λύγο λύγο η θρηςκεύα να τη διαμορφώνει ςτην ολϐτητϊ τησ, λύγα απϐ τα ϋθιμα διαςώθηκαν ςαν ςϑμβολα ενϐσ τρϐπου ζωόσ που δεν υπόρχε πια. Και αυτϐ που διαςώθηκε όταν εκεύνο που, αφ' ενϐσ εύναι ϋντονα ζωντανϐ και αφ' ετϋρου εύναι λιγϐτερο δϑςκολο. Ο πνευματικϐσ κύνδυνοσ εδώ εύναι ϐτι ςιγϊ ςιγϊ αρχύζει κανεύσ να καταλαβαύνει τη θρηςκεύα ςαν ϋνα ςϑςτημα απϐ ςϑμβολα και ϋθιμα μϊλλον παρϊ να ερμηνεϑει ϐλα αυτϊ ςαν μια πρϐκληςη για πνευματικό ανανϋωςη και προςπϊθεια. Μεγαλϑτερη εύναι η προςπϊθεια που γύνεται για να προετοιμϊζονται νηςτόςιμα φαγητϊ ό για το παςχαλινϐ τραπϋζι, παρϊ για τη νηςτεύα και τη ςυμμετοχό ςτην πνευματικό πραγματικϐτητα του Πϊςχα. Αυτϐ ςημαύνει ϐτι, ϐςο τα ϋθιμα και οι παραδϐςεισ δε ςυνδεθοϑν και πϊλι με τη γενικό θρηςκευτικό αντύληψη απϐ την οπούα προϋρχονται, ϐςο δηλαδό δεν παύρνουμε ςτα ςοβαρϊ τα ςϑμβολα, η Εκκληςύα θα παραμϋνει χωριςμϋνη απϐ τη ζωό και δεν θα την επηρεϊζει καθϐλου. Αντύ να παριςτϊνουμε με ςϑμβολα την «πλοϑςια κληρονομιϊ» μασ καιρϐσ εύναι ν' αρχύςουμε να την ενςωματώνουμε ςτην καθημερινό ζωό μασ. Σο να πϊρουμε λοιπϐν ςτα ςοβαρϊ τη Μεγϊλη αρακοςτό ςημαύνει ϐτι θα τη θεωροϑμε, πρώτα απ' ϐλα με την πιο βαθιϊ ϋννοια, μια πνευματικό πρϐκληςη που απαιτεύ αντύδραςη, απϐφαςη, πρϐγραμμα και ςυνεχό προςπϊθεια. Και ο καλϑτεροσ και ευκολϐτεροσ τρϐποσ εύναι ν' ακολουθόςουμε την καθοδόγηςη τησ Εκκληςύασ που εύναι η μελϋτη και ο ςτοχαςμϐσ πϊνω ςτα πϋντε ευαγγελικϊ θϋματα που μασ προςφϋρονται τισ πϋντε Κυριακϋσ τησ περιϐδου πριν απϐ τη Μεγϊλη αρακοςτό. Σα θϋματα αυτϊ εύναι: η διακαόσ επιθυμύα (Ζακχαύοσ), η ταπεύνωςη (Σελώνησ), η επιςτροφό απϐ την εξορύα (Άςωτοσ), η κρύςη (Απϐκρεω) και η ςυγχωρητικϐτητα (Συροφϊγου). Αυτϋσ οι ευαγγελικϋσ περικοπϋσ δεν διαβϊζονται μϐνο και μϐνο για ν' ακουςτοϑν ςτην Εκκληςύα ςκοπϐσ εύναι να τισ «πϊρω μαζύ μου ςτο ςπύτι» και να ςτοχαςτώ πϊνω ς' αυτϋσ ςχετύζοντϊσ τισ μϊλιςτα με τη ζωό μου, την οικογενειακό μου κατϊςταςη, τισ επαγγελματικϋσ υποχρεώςεισ μου, το ενδιαφϋρον μου για τα υλικϊ πρϊγματα, τισ ςχϋςεισ μου με τουσ ςυγκεκριμϋνουσ ανθρώπουσ με τουσ οπούουσ ζω. Επύςησ εύναι μια πολϑ καλό ευκαιρύα να διαβϊςει κανεύσ κϊποιο θρηςκευτικϐ βιβλύο. Ο ςκοπϐσ εύναι να καθαρύςουμε το μυαλϐ μασ απ' ϐλα ϐςα ςυνόθωσ το πλημμυρύζουν. Εύναι πραγματικϊ απύςτευτο πϐςο ςτο μυαλϐ μασ ςυνωςτύζονται ϐλων των ειδών οι ϋννοιεσ, τα ενδιαφϋροντα, οι αγωνύεσ και οι εντυπώςεισ και πϐςο ελϊχιςτο ϋλεγχο αςκοϑμε πϊνω ς' ϐλα αυτϊ. Διαβϊζοντασ ϋνα θρηςκευτικϐ βιβλύο ςυγκεντρώνουμε την προςοχό μασ ςε κϊτι εντελώσ διαφορετικϐ απϐ το ςυνηθιςμϋνο περιεχϐμενο των ςκϋψεών μασ δημιουργεύται ϋτςι μια ϊλλη διανοητικό και πνευματικό ατμϐςφαιρα. Όλα αυτϊ, φυςικϊ, δεν εύναι «ςυνταγϋσ». Σο βαςικϐ ςημεύο εύναι ϐτι, ςτη διϊρκεια αυτόσ τησ περιϐδου βλϋπουμε τη Μεγϊλη αρακοςτό ςαν να βρύςκεται ςε κϊποια απϐςταςη, ςαν κϊτι δηλαδό που ακϐμα ϋρχεται και που μασ το ςτϋλνει ο ύδιοσ ο Θεϐσ ςαν ευκαιρύα για αλλαγό, για ανανϋωςη, για εμβϊθυνςη, και ϐτι παύρνουμε αυτό την επερχϐμενη ευκαιρύα πολϑ ςτα ςοβαρϊ. Έτςι, ϐταν την Κυριακό τησ υγγνώμησ αφόνουμε το ςπύτι μασ και πϊμε ςτον Εςπερινϐ, μπορεύ να εύμαςτε ϋτοιμοι να κϊνουμε δικϊ μασ - ϋςτω και για λύγο - τα λϐγια απϐ το Μεγϊλο Προκεύμενο που ανούγει τη Μεγϊλη αρακοςτό: Mη αποςτρϋψησ το πρόςωπόν ςου, από του παιδόσ ςου, ότι θλίβομαι... π. Αλέξανδροσ Σμέμαν ςελίδα 3

4 Μήοωρ η κπίςη μαρ κπίμει; Tου Aρχιεπιςκϐπου Aθηνών και πϊςησ Eλλϊδοσ ΙΕΡΩΝΤΜΟΤ Oι κρύςεισ κρύνουν τουσ ανθρώπουσ. Mασ θϋτουν ενώπιον των ευθυνών μασ, μασ αποκαλϑπτουν τισ «εφεδρεύεσ» μασ που βρύςκονταν πύςω απϐ την επιφϊνεια, μασ απογυμνώνουν απϐ τυχϐν προςχόματα και δικαιολογύεσ, μασ αναδεικνϑουν δημιουργοϑσ του παρϐντοσ και του μϋλλοντοσ. Xωρύσ να αποτελεύ εξαύρεςη ετοϑτη η βαθιϊ οικονομικό και ηθικό κρύςη που ταλανύζει το ϋθνοσ μασ και υπονομεϑει την κοινωνύα μασ δεκαετύεσ τώρα, αλλϊ μϐλισ πρϐςφατα εκδηλώθηκε ςε ϐλη τησ την οδϑνη, μασ υποβϊλλει ςε κρύςη - κριτικό. ε μια προςπϊθεια να εντοπύςουμε τα πεδύα ςτα οπούα κρινϐμαςτε ωσ λαϐσ, θα επικεντρωθοϑμε ςε τρύα καθοριςτικϊ για την υπϐςταςη του ανθρώπου ωσ ϐντοσ: α) Eμεύσ και ο εαυτϐσ μασ. Ποιοι πραγματικϊ εύμαςτε πϋρα απϐ τισ ϊμυνϋσ μασ και τα ψιμϑθια με τα οπούα «καλλωπύζουμε» την κοινωνικό μασ παρουςύα; Ποιοσ εύναι ο αυθεντικϐσ μασ εαυτϐσ και γιατύ τον ϋχουμε καταχώςει κϊτω απϐ προςχώςεισ καταναλωτιςμοϑ και επιτόδευςησ; O Mϋγασ Bαςύλειοσ μϊσ επιςημαύνει ϐτι ϊλλοι εύμαςτε εμεύσ ωσ προςωπικϐτητεσ και ϊλλα τα «δικϊ μασ» τα υπϊρχοντϊ μασ, εκεύνα που χαρακτηρύζουν το φαύνεςθαι, γι αυτϐ και μασ προτρϋπει να μη χϊςουμε απϐ τα μϊτια μασ ποτϋ αυτό τη διϊκριςη. Aιςθανϐμαςτε λοιπϐν ϐτι αντλοϑμε την αξύα μασ μϐνο και μϐνο απϐ το γεγονϐσ πωσ εύμαςτε πλϊςματα του Θεοϑ; Mόπωσ χϊςαμε την πυξύδα εδώ; Mόπωσ αυξόςαμε υπϋρμετρα τισ τεχνητϋσ μασ ανϊγκεσ για να καλϑψουμε την εςωτερικό μασ φτώχεια; Mόπωσ τελικϊ μια αφαύρεςη των αναγκών αυτών εύναι ςωτόρια; Eυχόσ ϋργο εύναι, βϋβαια, η αφαύρεςη αυτό να εύναι θεληματικό και ςυνειδητό, κϊτι που η εκκληςιαςτικό μασ παρϊδοςη ονομϊζει ϊςκηςη. Aλλϊ και ϐταν μασ επιςκϋπτεται ακοϑςια και βύαια, μόπωσ ϋχουμε τη δυνατϐτητα να αντλόςουμε καλϐ απϐ το κακϐ; O ϊγιοσ Iωϊννησ ο Xρυςϐςτομοσ γρϊφει ϐτι «φτωχϐσ εύναι, ϐχι εκεύνοσ που δεν ϋχει τύποτε, αλλϊ εκεύνοσ που φοβϊται τη φτώχεια». H προςκϐλληςη ςτα υλικϊ, δηλαδό, μασ ςτερεύ την ελευθερύα και την ψυχικό ειρόνη. β) Eμεύσ και οι ϊλλοι. H κλιμϊκωςη τησ οικονομικόσ κρύςησ φαύνεται ϐτι αφυπνύζει δυνϊμεισ αλληλεγγϑησ ςτην κοινωνύα μασ. Tο μόνυμα εύναι παρόγορο. Aλλϊ γιατύ να ϋχουμε ανϊγκη την οδϑνη για να ανακαλϑψουμε τον ςυνϊνθρωπϐ μασ; Mόπωσ και πριν απϐ την κρύςη δεν υπόρχαν δύπλα μασ ςτεροϑμενοι και αναξιοπαθοϑντεσ ςυνϊνθρωποι; H ϋμπρακτη αγϊπη οφεύλει να εύναι μια διαρκόσ ςτϊςη ζωόσ. Oλϐκληρο το μόνυμα του Xριςτοϑ οικοδομόθηκε πϊνω ςτην αναγκαιϐτητα τησ αγϊπησ. ςελίδα 4

5 H αγϊπη, ωσ ςυνειδητό και διακριτικό φροντύδα για τον ϊλλον, εμφανύςθηκε ωσ η επαναςτατικό καινοτομύα του Xριςτιανιςμοϑ και, καθώσ βρόκε ηρωικό εφαρμογό απϐ πολλοϑσ ανϊ τουσ αιώνεσ, αποτϋλεςε τελικϊ την αποφαςιςτικό δϑναμό του κατϊ την αναμϋτρηςη με ϊλλεσ ιδϋεσ και θρηςκεύεσ. Eνασ λαϐσ, ϐμωσ, που επύ δϑο χιλιϊδεσ χρϐνια απολαμβϊνει ωσ αυτονϐητη τη χριςτιανικό του ιδιϐτητα, κινδυνεϑει να αποξενωθεύ απϐ την ανατρεπτικό δϑναμη τησ αγϊπησ μϋςω τησ ςυνόθειασ και τησ ρουτύνασ, υποκϑπτοντασ ςτην ιςχυρό ϋλξη τησ αυτϊρκειασ και του ατομιςμοϑ. Δυςτυχώσ, πρϋπει να το ομολογόςουμε, κϊποιοι χριςτιανού (ευτυχώσ ϐχι ϐλοι) ςυχνϊ καλλιεργοϑμε με τη ςτϊςη μασ μια παρϐμοια απογοότευςη ςτουσ ανθρώπουσ. γ) Eμεύσ και ο Θεϐσ: O λαϐσ μασ δεν διακρύνεται απϐ υψηλϊ ποςοςτϊ αθεϗασ, ϐπωσ ϊλλοι δυτικοευρωπαώκού λαού. Παρϊ το γεγονϐσ ϐτι θρηςκεϑει, ϐμωσ φαύνεται να παρουςιϊζει μιαν αςυνεπό ςτϊςη: ςυναρτϊ την ϋμπρακτη θρηςκευτικϐτητϊ του με τισ δυςκολύεσ τησ ζωόσ. Mε ϊλλα λϐγια, ςε μεγϊλο βαθμϐ οι Eλληνεσ καταφεϑγουμε ςτον Θεϐ ωσ ςτόριγμα απϋναντι ςτα ποικύλα προβλόματϊ μασ. Aλλϊ δεν εύναι αυτϐ που όλθε να φϋρει ο Xριςτϐσ. Δεν θϋληςε να γύνει απλώσ το αποκοϑμπι μασ. Mια κρύςη ςαν αυτό αποτελεύ εκπληκτικό ευκαιρύα να ανακαλϑψουμε τον Θεϐ γι αυτϐ που εύναι και να τον αγαπόςουμε για εκεύνα που ϋχει να μασ δώςει. Kαι αυτϊ δεν εύναι τύποτε λιγϐτερο απϐ τον πλοϑτο τησ Θεϐτητϐσ Tου, απϐ τη θαυμαςτό ικανϐτητϊ Tου να μεταμορφώνει τον ϊνθρωπο και να τον αγιϊζει. Nα τον θεραπεϑει απϐ τα πϊθη και να τον καθιςτϊ κοινωνϐ τησ ανεύπωτησ δϐξασ του. H κρύςη μπορεύ να μασ αποκαλϑψει πωσ η παθολογικό εξωςτρϋφεια και ο θϐρυβοσ τα οπούα καλλιεργεύ η κοινωνύα του θεϊματοσ και τησ κατανϊλωςησ μϊσ αποκρϑπτουν τον Θεϐ, ο Oπούοσ ςυνηθύζει να μιλϊει ςε χαμηλϐτερουσ τϐνουσ, ςτα μϊτια τησ ψυχόσ μασ. Kαθώσ πολλϋσ βεβαιϐτητεσ κλονύζονται γϑρω μασ και μϊλλον θα ςυνεχύςουν περιςςϐτερο, ϋνασ Θεϐσ που φλϋγεται απϐ την επιθυμύα να μασ θρϋψει με το ώμα Tου και το αύμα Tου αποτελεύ ςταθερϐ ςημεύο αναφορϊσ και ςιγουριϊσ. Aλλϊ και ευγνωμοςϑνησ. Όπωσ ςημειώνει ο ϊγιοσ Γρηγϐριοσ ο Θεολϐγοσ «μϐνο ϐταν αγαπόςουμε πραγματικϊ τον Θεϐ θα τον γνωρύςουμε αληθινϊ». Ίςωσ για πολλοϑσ απϐ μασ ακϐμη παραμϋνει ο μεγϊλοσ ϊγνωςτοσ... Aδελφού μου ασ μην φοβϐμαςτε! την ιςτορύα του τϐπου μασ ϋχουμε ζόςει πολϑ χειρϐτερεσ και φοβερϐτερεσ ςυνθόκεσ. Aλλϊ κυρύωσ ασ μην φοβϐμαςτε διϐτι ο Θεϐσ εύναι κϑριοσ τησ ιςτορύασ και ϋχει τη δϑναμη να αναδεύξει τον ϊνθρωπο ςυνδημιουργϐ τησ. Δεν εύναι υπερβολικϐσ ο λϐγοσ: ϋνασ ϊνθρωποσ ϋρμαιο τησ κατανϊλωςησ, του ναρκιςςιςμοϑ, των παθών του, δεν δημιουργεύ ιςτορύα αλλϊ ςϑρεται πύςω τησ ςαν ουραγϐσ. Aντύθετα ϋνασ ϊνθρωποσ που αντιςτϋκεται ςτισ κατώτερεσ ορϋξεισ του, παςχύζει και μερικϋσ φορϋσ πϊςχει για να επικρατόςει γϑρω του η αλόθεια και η ευςπλαχνύα, αυτϐσ ο ϊνθρωποσ αποτελεύ ελπύδα για τη χώρα του ωσ πολύτησ και για τον κϐςμο ωσ ϑπαρξη. Aυτϐσ ο ϊνθρωποσ εύναι ςε θϋςη να αντιςταθεύ ςτα οργανωμϋνα ςυμφϋροντα, βϊζοντασ ςτην καθημερινϐτητα την προςωπικό ςφραγύδα τησ αγϊπησ. Aυτϐσ ο ϊνθρωποσ εύναι ςε θϋςη να καταςτόςει τη ςτϋρηςη και την κρύςη αφετηρύα για ϋναν καλϑτερο κϐςμο. ςελίδα 5

6 Ο Ακάθιςσξρ Ύμμξρ Ιδιαύτερη εύναι η αγϊπη και ξεχωριςτϐσ ο ςεβαςμϐσ, με τον οπούο το ςϑνολο των πιςτών περιβϊλλει την Ακολουθύα του Ακϊθιςτου Ύμνου. Αγϊπη και ςεβαςμϐσ που πηγϊζουν και εμπνϋονται απϐ το πρϐςωπο προσ το οπούο απευθϑνεται η Ακολουθύα, απϐ την εκφραςτικϐτητα και τον πλοϑτο των κειμϋνων, απϐ το μελωδικϐ ϋνδυμα των λϐγων. Αγϊπη και ςεβαςμϐσ που εκδηλώνονται με την ευλαβό παρουςύα και ενεργϐ ςυμμετοχό ςτην Ακολουθύα των «πιςτώσ προςκυνοϑντων και δοξαζϐντων» Φριςτιανών, τα απογεϑματα τησ Παραςκευόσ καθ ϐλη τη διϊρκεια τησ Μεγϊλησ Σεςςαρακοςτόσ. Ο Ακϊθιςτοσ ϑμνοσ χαρακτηρύζεται ωσ ϋνα αριςτοϑργημα τησ βυζαντινόσ υμνογραφύασ, γραμμϋνο πϊνω ςτουσ κανϐνεσ τησ ομοτονύασ, ιςοςυλλαβύασ και μερικώσ τησ ομοιοκαταληξύασ. Η γλώςςα του ϑμνου εύναι ςοβαρό και ρϋουςα, γεμϊτη απϐ κοςμητικϊ επύθετα και πολλϊ ςχόματα. Έτςι η εξωτερικό του μορφό παρουςιϊζει μεγϊλη ποικιλύα και ωραιϐτητα, που ςυναγωνύζεται το βαθϑ του περιεχϐμενο. Κανϋνασ δεν μπορεύ να αμφιςβητόςει τον πλοϑτο του λϐγου, την ϑπαρξη ςχημϊτων, την ποιητικϐτητα οριςμϋνων ςτύχων και προπαντϐσ το υψηλϐ περιεχϐμενο του ϑμνου, που εξυμνεύ την ενανθρώπιςη του Θεοϑ δια τησ Παναγύασ Θεοτϐκου. Εύναι αλλεπϊλληλεσ οι εκφρϊςεισ χαρϊσ, αγαλλιϊςεωσ και λυτρώςεωσ που δύνουν ενθουςιαςτικϐ τϐνο ςτον ϑμνο. Σο γεγονϐσ δε ϐτι απ' ϐλα τα κοντϊκια μϐνο αυτϐ εύναι ςόμερα ςε χρόςη ςτην λατρεύα τησ Εκκληςύασ μασ δεύχνει την δϑναμη και την εντϑπωςη που ϋκανε και εξακολουθεύ να κϊνει ςτουσ πιςτοϑσ. Δομή Η Ακολουθύα του Ακϊθιςτου Ύμνου αποτελεύται, κατϊ βϊςη, απϐ τον Ακϊθιςτο Ύμνο και τον Κανϐνα του Ακϊθιςτου Ύμνου, πλαιςιωμϋνα με ψαλμοϑσ, απολυτύκια και ευχϋσ. Ακϊθιςτοσ Ύμνοσ επεκρϊτηςε να ονομϊζεται το Κοντϊκιο, το ϐποιο ψϊλλουμε προσ τιμόν τησ Θεοτϐκου, τμηματικϊ κϊθε Παραςκευό ςτισ τϋςςερισ πρώτεσ εβδομϊδεσ τησ Μ. αρακοςτόσ (6 ούκοι με απϐδειπνο - Φαιρετιςμού), και ολϐκληρο την πϋμπτη εβδομϊδα (24 ούκοι). Σο προούμιο του εύναι το «Σῇ ὑπερμάχῳ ςελίδα 6

7 ςτρατηγῷ», ϋχει αλφαβητικό ακροςτιχύδα (Α - Ω) και διπλϐ εφϑμνιο (Φαύρε, Νϑμφη ανϑμφευτε και Αλληλοϑια). «Κοντϊκια» παλαιϐτερα λϋγονταν ολϐκληροι ϑμνοι, ανϊλογοι προσ τουσ «Κανϐνεσ». Η ονομαςύα οφεύλεται μϊλλον ςτο κοντϐ ξϑλο επύ του οπούου τϑλιγαν τη μεμβρϊνη που περιεύχε τον ϑμνο. Σο πρώτο τροπϊριο λεγϐταν «προούμιο» ό «κουκοϑλιο» και ϐςα ακολουθοϑςαν λϋγονταν «ούκοι», ύςωσ διϐτι ολϐκληροσ ο ϑμνοσ θεωρεύτο ωσ ςϑνολο οικοδομημϊτων αφιερωμϋνων ςτη μνόμη κϊποιου αγύου. Κοντϊκιο λϋγεται ςυνόθωσ ςόμερα το πρώτο τροπϊριο ενϐσ τϋτοιου ϑμνου. Ο Ακϊθιςτοσ Ύμνοσ περιϋχει προούμιο και 24 «ούκουσ». Ωσ προούμιο του Ύμνου ψϊλλεται ςόμερα το «Σῇ ὑπερμάχῳ ςτρατηγῷ», το οπούο ϐμωσ, καθώσ φαύνεται, δεν εύναι το αρχικϐ. Αντύθετα, ωσ γνόςιο προούμιο φϋρεται το, ςόμερα, αυτϐμελο απολυτύκιο «Σὸ προςταχθὲν μυςτικῶσ λαβὼν ἐν γνώςει», που ϋχει αμεςϐτερη ςχϋςη με το περιεχϐμενο του Ύμνου, αναφερϐμενο κι αυτϐ ςτο γεγονϐσ του Ευαγγελιςμοϑ. Σο «Σῇ ὑπερμάχῳ» ςυνετϋθη επ ευκαιρύα τησ ςωτηρύασ τησ Κωνςταντινοϑπολησ απϐ κϊποιο κύνδυνο και ςυνδϋθηκε μϊλλον αργϐτερα με τον Ύμνο. αυτϐ θα ςυνϋβαλε και το γεγονϐσ ϐτι ο Ύμνοσ ψαλλϐταν ςυχνϊ ςτην Κωνςταντινοϑπολη ςτισ ευχαριςτόριεσ ακολουθύεσ προσ τιμόν τησ Παναγύασ, πολιοϑχου τησ Βαςιλεϑουςασ. Οι 24 «ούκοι» ςχηματύζουν αλφαβητικό ακροςτιχύδα και ϋχουν εφϑμνιο οι μεν περιττού «Φαύρε, Νϑμφη, ανϑμφευτε», οι δε ϊρτιοι «Αλληλοϑια». Απϐ αυτοϑσ οι 12 αναφϋρονται ςτον Κϑριο και τελειώνουν με το «Αλληλοϑια» = Αινεύται το Θεϐ. Οι ϊλλοι 12 ούκοι αναφϋρονται ςτη Θεοτϐκο και τελειώνουν με το «Φαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε». «Εφϑμνιο» λϋγεται η τελευταύα φρϊςη του ϑμνου που επαναλαμβϊνει ο λαϐσ. Μϋςα ςτουσ 72 ςτύχουσ ςυναντοϑμε 144 χαιρετιςμοϑσ ςτη Θεοτϐκο: «Φαύρε, τησ εκκληςύασ ο αςϊλευτοσ Πϑργοσ, Φαύρε, τησ βαςιλεύασ το απϐρθητον τεύχοσ, Φαύρε δι ησ εγεύρονται τρϐπαια, Φαύρε, δι ησ εχθρού καταπύπτουςι». Απϐ τη λϋξη ΦΑΙΡΕ ονομϊςτηκαν και Φαιρετιςμού. Περιεχόμενο του Ύμνου Ο Ύμνοσ διακρύνεται ςε δϑο ενϐτητεσ: Α) Α-Μ, που αποτελεύ το ιςτορικϐ τμόμα (Ευαγγελιςμϐσ τησ Θεοτϐκου, ςϑλληψη Φριςτοϑ απϐ την Παναγύα, επύςκεψη τησ Θεοτϐκου ςτην Ελιςϊβετ, ανηςυχύα Ιωςόφ, επύςκεψη ποιμϋνων και μϊγων ςτο νεογϋννητο Φριςτϐ, επιςτροφό Μϊγων, φυγό ςτην Αύγυπτο, Τπαπαντό), και Β) Ν-Ω, που αποτελεύ το δογματικϐθεολογικϐ τμόμα (ϊςποροσ ςϑλληψη, θεϐτησ και ανθρωπϐτησ του Φριςτοϑ, ςωτηρύα του ανθρώπινου γϋνουσ με τη θυςύα του Ιηςοϑ, θϋωςη των ανθρώπων, θεομητορικόσ αξύασ τησ Θεοτϐκου κϊ) χωρύσ ϐμωσ να λεύπουν απϐ κϊθε ενϐτητα και ςτοιχεύα τησ ϊλλησ. ςελίδα 7

8 Λόγξρ οεπί μηςσείαρ Αγίου Βαςιλείου «Άλειψε το κεφϊλι ςου και πλϑνε το πρϐςωπϐ ςου» (Ματθ. 6, 17). ε μυςτόρια ςε καλεύ ο λϐγοσ. Αυτϐσ που αλεύφθηκε εμυρώθηκε αυτϐσ που ενύφθηκε εκαθαρύςθηκε.. Να καθαρύςεισ την ψυχό απϐ τα αμαρτόματα. Να χρύςεισ το κεφϊλι ςου με χρύςμα ϊγιο, για να γύνεισ μϋτοχοσ του Φριςτοϑ, και ϋτςι να προςϋλθεισ ςτη νηςτεύα. Να μην αλλοιώςεισ το πρϐςωπϐ ςου ϐπωσ oι υποκριτϋσ. Σο πρϐςωπο αμαυρώνεται, ϐταν η εςωτερικό διϊθεςη επιςκιϊζεται με το επύπλαςτο εξωτερικϐ ςχόμα, καλυπτϐμενη με το ψεϑδοσ ςαν με παραπϋταςμα. Τποκριτόσ εύναι αυτϐσ που υποδϑεται ξϋνο πρϐςωπο ςτο θϋατρο ενώ εύναι δοϑλοσ, πολλϋσ φορϋσ υποδϑεται το πρϐςωπο του κυρύου, και ενώ εύναι πολύτησ, το πρϐςωπο του βαςιλϋωσ. Έτςι και ςτον βύο αυτϐ, ςαν ςτη ςκηνό τησ δικόσ τουσ ζωόσ, οι πολλού παύζουν θϋατρο, ϊλλα μεν φϋροντασ ςτην καρδιϊ, ϊλλα δε δεικνϑοντασ φανερϊ ςτουσ ανθρώπουσ. Να μην αλλοιώνεισ λοιπϐν το πρϐςωπϐ ςου. Όποιοσ εύςαι, τϋτοιοσ να φαύνεςαι να μην υποκρύνεςαι τον ςκυθρωπϐ, επιδιώκοντασ την δϐξα απϐ του να φαύνεςαι εγκρατόσ. Διϐτι οϑτε ευεργεςύα που διατυμπανύζεται εύναι ϐφελοσ, και κανϋνα κϋρδοσ δεν προϋρχεται απϐ νηςτεύα που δημοςιεϑεται. Διϐτι εκεύνα που γύνονται επιδεικτικϊ δεν προεκτεύνουν τον καρπϐ ςτη μϋλλουςα ζωό, αλλϊ τον περιορύζουν ςτον ϋπαινο των ανθρώπων. Η νηςτεύα εύναι αρχαύο δώρο δεν παλαιώνει και δεν γηρϊςκει, αλλϊ πϊντοτε ανανεοϑμενο, ανθύζει πϊντοτε για να φϋρει ώριμουσ καρποϑσ. Επϊθαμε πολλϊ κακϊ απϐ την αμαρτύα ασ θεραπευθοϑμε με την μετϊνοια. Η μετϊνοια δε χωρύσ τη νηςτεύα εύναι αργό. «Καταραμϋνη η γη, αγκϊθια και τριβϐλια να ςου βλαςτϊνει» (Γεν. 3, 17-18). Επροςτϊχθηκεσ να δοκιμϊζεςαι, ϐχι βϋβαια να ζεισ τρυφηλώσ. Με τη νηςτεύα να εξομολογεύςαι ςτον Θεϐ. Επειδό δεν ενηςτεϑςαμε, εφϑγαμε απϐ τον παρϊδειςο ασ νηςτεϑςουμε λοιπϐν, για να επανϋλθουμε ς'αυτϐν. Δεν βλϋπεισ τον Λϊζαρο, πώσ με τη νηςτεύα μπόκε ςτον παρϊδειςο; (Λουκ. 16, 20-31). Να μην μιμηθεύσ την παρακοό τησ Εϑασ, να μην παραδεχθεύσ το φύδι πϊλι ςαν ςϑμβουλο, που προτεύνει την βρώςη, φροντύζοντασ για το ςώμα. Μη, λοιπϐν, περιορύζεισ το καλϐ τησ νηςτεύασ ςτην αποχό μϐνον απϐ τα φαγητϊ. Διϐτι η αληθινό νηςτεύα εύναι αποξϋνωςη απϐ τα κακϊ. «Νϊ λϑςεισ τα δεςμϊ τησ αδικύασ» (Ης. 63, 6) ςυγχώρηςε τον πληςύον για την λϑπη, ςυγχώρηςϋ τον για τα χρϋη. «Να μη νηςτεϑετε χϊριν διαμϊχησ και φιλονικύασ» (Ης. 63, 4). Δεν τρώγεισ κρϋατα, αλλϊ τρώγεισ τον αδελφϐ ςου. Δεν πύνεισ ούνο, αλλϊ δεν εύςαι εγκρατόσ ςτισ ϑβρεισ. Περιμϋνεισ το βρϊδυ για να λϊβεισ τροφό, αλλϊ ξοδεϑεισ την ημϋρα ςτα δικαςτόρια. «Αλλούμονο ς' αυτοϑσ που δεν μεθοϑν με κραςύ» (Ης. 28, 1). ςελίδα 8

9 Πόσε μηςσεύξτμε Tου εβ. Μητροπολύτου Νϋασ μϑρνησ κ.κ. υμεών Η λϋξη νηςτεύα εύναι ςϑνθετη και προϋρχεται απϐ το αρνητικϐ μϐριο νη και το ρόμα εςθύω, που εύναι ϊλλοσ τρϐποσ του ϋςθω και του ϋδω και που ςημαύνει τρώγω. Νόςτισ η πρώτη λϋξη που δημιουργόθηκε ςημαύνει αυτϐσ που δεν εςθύει, που δεν τρώγει. Απϐ την λϋξη αυτό ςτη ςυνϋχεια προόλθε το ρόμα νηςτεϑω και το αφηρημϋνο ουςιαςτικϐ νηςτεύα, που αρχικϊ ςόμαινε την πλόρη αποχό απϐ τροφϋσ και ποτϊ, δηλαδό την αςιτύα και ατροφύα. Αργϐτερα, με την αϑξηςη τησ χρονικόσ διϊρκειασ και την προοδευτικό διαμϐρφωςη του θεςμοϑ τησ νηςτεύασ, νηςτεύα δεν ςόμαινε μϐνο την πλόρη αποχό απϐ ςτερεϋσ ό υγρϋσ τροφϋσ, αλλϊ και την μερικό αποχό, την αποχό δηλαδό απϐ οριςμϋνεσ τροφϋσ και την λόψη ϊλλων, ςυγκεκριμϋνων τροφών. Έτςι ϋχουμε την διϊκριςη ςε νηςτόςιμεσ και αρτυμϋνεσ ό αρτϑςιμεσ τροφϋσ. Κατϊ την διϊκριςη αυτό νηςτόςιμεσ τροφϋσ θεωροϑνται το ψωμύ, τα λαχανικϊ, οι καρπού και μϊλιςτα οι ξηρού, οι ελιϋσ και ϊλλα. Αρτϑςιμα, αντύθετα, θεωροϑνται τα διϊφορα φαγητϊ που μαγειρεϑουμε με την χρόςη ελαύου ό βουτϑρου και διαφϐρων καρυκευμϊτων, ϐπωσ και το κραςύ (Όταν δεν τρώμε λϊδι, δεν πύνουμε και κραςύ). Η νηςτεία τησ Μεγ. Τεςςαρακοςτήσ Μεταξϑ των μακρών νηςτειών του ϋτουσ η νηςτεύα τησ Μεγϊλησ Σεςςαρακοςτόσ εύναι η αρχαιϐτερη και αυςτηρϐτερη περύοδοσ νηςτεύασ. Ξεκινϊ απϐ την Καθαρϊ Δευτϋρα και τελειώνει με το Μεγϊλο ϊββατο. Με ιδιαύτερη αυςτηρϐτητα, λοιπϐν, νηςτεϑουμε την πρώτη ό αλλιώσ Καθαρϊ Εβδομϊδα. Λϊδι (και ούνο) καταλϑουμε μϐνο το ϊββατο και την Κυριακό. Με τον ύδιο περύπου τρϐπο οφεύλουμε να νηςτεϑουμε και το ϊλλο διϊςτημα τησ Μεγϊλησ Σεςςαρακοςτόσ. Αν θϋλουμε να εύμαςτε ακριβεύσ, απϐ λϊδι (και ούνο) απϋχουμε ϐλεσ τισ ημϋρεσ τησ εβδομϊδασ και ϐχι μϐνο την Σετϊρτη και την Παραςκευό, ενώ λϊδι και ούνο καταλϑουμε μϐνο το ϊββατο και την Κυριακό. Εξαιρέςεισ τησ νηςτείασ τησ Μεγάλησ Τεςςαρακοςτήσ Σων Αγύων Σεςςαρϊκοντα Μαρτϑρων επιτρϋπεται η κατϊλυςη ούνου και ελαύου. Σον Ευαγγελιςμϐ τησ Θεοτϐκου καταλϑουμε και ψϊρι. Σην Κυριακό των ΒαϏων καταλϑουμε ψϊρι. Σϋλοσ, θα πρϋπει να τονύςουμε ϐτι το ϊββατο και την Κυριακό καταλϑουμε υποχρεωτικϊ ούνο και ϋλαιο, με μύα εξαύρεςη: Σο Μεγϊλο ϊββατο, το μοναδικϐ ϊββατο του ϋτουσ που νηςτεϑουμε, εύναι ημϋρα αυςτηρόσ νηςτεύασ. ςελίδα 9

10 Οπθόδξνη Εκκληςία Σιέρα Λεόνε Χειροτονία κληρικού Η ιςτορικό επύςκεψη του Μακ.Πϊπα και Πατριϊρχη Αλεξανδρεύασ και πϊςησ Αφρικόσ κ.κ. Θεοδώρου Β ςτην πονεμϋνη χώρα των ματωμϋνων διαμαντιών, ολοκληρώθηκε με την Πατριαρχικό Θεύα Λειτουργύα ςτον Καθεδρικϐ Ναϐ Αγύου Ελευθερύου ςτην πρωτεϑουςα Υρύταουν τησ ιϋρα Λεϐνε, την 26η Υεβρουαρύου Κοντϊ του ο εβ. Μητροπολύτησ Άκκρασ κ. Γεώργιοσ, ο Πανοςιολ. Αρχιμ. κ. Θεμιςτοκλόσ Αδαμϐπουλοσ, Πατριαρχικϐσ Επύτροποσ ιϋρρα Λεϐνε και ο τοπικϐσ κλόροσ. Κατϊ την διϊρκεια τησ Θεύασ Λειτουργύασ η ΑΘΜ χειροτϐνηςε Πρεςβϑτερο τον Διϊκονο Θεϐδωρο και Διϊκονο τον εκπαιδευτικϐ και κατηχητό Βϊιο. των εγκαινύων ο Μακαριώτατοσ ευχαρύςτηςε την Αδελφϐτητα Ορθοδϐξου Εξωτερικόσ Ιεραποςτολόσ Θεςςαλονύκησ που φρϐντιςε για την ανϋγερςη του Καθεδρικοϑ Ναοϑ και του χολεύου, ςυνεχϊρη την Διευθϑντρια και το διδακτικϐ προςωπικϐ για το ϋργο τουσ και ευχόθηκε αυτϐ το πρϐτυπο ςχολεύο να εύναι μϐνο η αρχό τησ μεγϊλησ προςφορϊσ τησ Αλεξανδρινόσ Εκκληςύασ ςτην εκπαύδευςη των νϋων τησ ιϋρα Λεϐνε. 350 τόνοι τροφίμων ςτα ςυςςίτια τησ Εκκληςίασ τησ Ελλάδοσ Μετϊ το πϋρασ τησ Θεύασ Λειτουργύασ ο Μακ.Πατριϊρχησ τϋλεςε τα εγκαύνια του πρώτου Ορθϐδοξου ςχολεύου που ανεγϋρθη ςτον τερϊςτιο προαϑλιο χώρο του Καθεδρικοϑ Ναοϑ που δεςπϐζει ςτο κϋντρο τησ πϐλησ. Εκεύ τον υποδϋχθηκαν με ζητωκραυγϋσ και χειροκροτόματα οι 1800 μαθητϋσ και μαθότριεσ που φοιτοϑν ςτο ςχολεύο. Κατϊ την διϊρκεια τησ τελετόσ υγκινητικό εύναι η ανταπϐκριςη των πολιτών ςτην πρωτοβουλύα του ΚΑΪ, «Όλοι Μαζύ Μποροϑμε», για την ςυγκϋντρωςη τροφύμων, μϋςω των ςυνεργαζϐμενων αλυςύδων ςοϑπερ μϊρκετ, προκειμϋνου να ενιςχυθοϑν τα ςυςςύτια, τα Κοινωνικϊ Παντοπωλεύα και τα δϋματα «αγϊπησ» που προςφϋρει η Εκκληςύα ςτουσ ςυνανθρώπουσ μασ που δοκιμϊζονται περιςςϐτερο απϐ την οικονομικό κρύςη. Περιςςϐτεροι απϐ 350 τϐνοι ςυςκευαςμϋνων τροφύμων, μακρϊσ διϊρκειασ, ϋχουν ςυγκεντρωθεύ μϋχρι ςόμερα, ςτο «καλϊθι» του «Όλοι Μαζύ», απϐ τισ 19 Δεκεμβρύου ςελίδα 10

11 Η κξιμή λξγική αοεβίωςε Μια νεκρολογία που δημοςιεύτηκε ςτουσ Times του Λονδίνου. όμερα πενθοϑμε το θϊνατο μιασ αγαπημϋνησ παλιϊσ φύλησ, τησ Κοινόσ Λογικόσ, η οπούα μασ ςυντρϐφευε για πολλϊ χρϐνια. Κανεύσ δεν γνωρύζει με βεβαιϐτητα την ηλικύα τησ αφοϑ το μητρώο γϋννηςόσ τησ ϋχει χαθεύ εδώ και πολϑ καιρϐ ςε γραφειοκρατικϋσ διατυπώςεισ. Θα τη θυμϐμαςτε ωσ κϊποια που μασ δύδαξε πολϑτιμα μαθόματα ϐπωσ αυτϊ: -Έχε την κοινό λογικό να προςτατεϑεςαι. -Σο πρωινϐ πουλύ πιϊνει το ςκουλόκι. -Η ζωό δεν εύναι πϊντα δύκαιη, και -Ίςωσ όταν δικϐ μου το φταύξιμο. Η Κοινό Λογικό ϋζηςε ςϑμφωνα με απλϋσ, ςυνετϋσ οικονομικϋσ πολιτικϋσ, ϐπωσ: Μην ξοδεϑετε περιςςϐτερα απ αυτϊ που κερδύζετε, και αξιϐπιςτεσ ςτρατηγικϋσ: ϐπωσ: Τπεϑθυνοι εύναι οι ενόλικεσ και ϐχι τα παιδιϊ. Η υγεύα τησ ϊρχιςε να επιδεινώνεται ραγδαύα ϐταν τϋθηκαν ςε ιςχϑ καλοπροαύρετοι αλλϊ αυταρχικού κανονιςμού. Αναφορϋσ για εφόβουσ που αποβλόθηκαν απϐ το ςχολεύο επειδό χρηςιμοπούηςαν ςτοματικϐ διϊλυμα μετϊ το γεϑμα και για ϋναν δϊςκαλο που απολϑθηκε επειδό επϋπληξε ϋναν απεύθαρχο μαθητό, απλώσ επιδεύνωςαν την κατϊςταςό τησ. Η Κοινό Λογικό ϋχαςε ϋδαφοσ ϐταν γονεύσ επιτϋθηκαν ςε δαςκϊλουσ επειδό ϋκαναν τη δουλειϊ που οι ύδιοι δεν εύχαν καταφϋρει να κϊνουν αναφορικϊ με την πειθϊρχηςη τών ανυπϊκουων παιδιών τουσ. Η υγεύα τησ επιδεινώθηκε ακϐμη περιςςϐτερο ϐταν τα ςχολεύα υποχρεώθηκαν να παύρνουν τη γονικό ςυναύνεςη για να βϊλουν αντηλιακϐ ό να δώςουν μια αςπιρύνη ς ϋνα μαθητό, αλλϊ δεν μποροϑςαν να ενημερώςουν τουσ γονεύσ ϐταν μια μαθότρια ϋμενε ϋγκυοσ και όθελε να κϊνει ϋκτρωςη. Η Κοινό Λογικό ϋχαςε τη θϋληςη για ζωό ϐταν οι εκκληςύεσ ϋγιναν επιχειρόςεισ και οι εγκληματύεσ τϑγχαναν καλϑτερησ μεταχεύριςησ απϐ τα θϑματϊ τουσ. Η Κοινό Λογικό δεν κατϊφερε να ξεπερϊςει το γεγονϐσ ϐτι, ϐχι μϐνο δεν μποροϑςεσ να υπεραςπιςτεύσ τον εαυτϐ ςου απϐ ϋνα διαρρόκτη μϋςα ςτο ύδιο ςου το ςπύτι, αλλϊ ο διαρρόκτησ μποροϑςε και να ςε μηνϑςει για βιαιοπραγύα. Η Κοινό Λογικό παραιτόθηκε τελικϊ απϐ κϊθε θϋληςη για ζωό ϐταν μια γυναύκα που τϊχα δεν κατϊλαβε ϐτι ϋνα αχνιςτϐ φλιτζϊνι καφϋ όταν ζεςτϐ, ϋχυςε λύγο ςτην ποδιϊ τησ κι ανταμεύφθηκε ϊμεςα μ ϋναν τερϊςτιο διακανονιςμϐ. Πριν απϐ το θϊνατο τησ Κοινόσ Λογικόσ εύχε προηγηθεύ ο θϊνατοσ τών γονιών τησ, τόσ Αλόθειασ και τόσ Εμπιςτοςϑνησ, τησ ςυζϑγου ϑνεςησ και τών παιδιών τησ Ευθϑνησ και Λογικόσ. Έχουν επιζόςει τα 4 ετεροθαλό αδϋλφια τησ: Ξϋρω τα Δικαιώματϊ μου! Σο Θϋλω τώρα! Κϊποιοσ ϊλλοσ φταύει! Εύμαι θϑμα! την κηδεύα τησ δεν παρευρϋθηςαν πολλού καθώσ ελϊχιςτοι ςυνειδητοπούηςαν ϐτι απεβύωςε ςελίδα 11

12 Οδόρ Αγίαρ Βαπβάπαρ 20, Απγτπξύοξλη Σηλευ & FAX site: Ετκαιπίερ Μαπσίξτ 2012 ΛΑΣΡΕΤΣΙΚΕ ΕΤΚΑΙΡΙΕ ΜΕΓΑΛΗ ΣΕΑΡΑΚΟΣΗ ΚΤΡΙΑΚΗ: Όπθπξρ & Θεία Λεισξτπγία 7.00 ο.μ., Κασαμτκσικόρ Εςοεπιμόρ 6.00 μ.μ. ΔΕΤΣΕΡΑ-ΣΡΙΣΗ-ΠΕΜΠΣΗ: Όπθπξρ Ώπερ - Εςοεπιμόρ 7.00 ο.μ., Μέγα Αοόδειομξ 6.00 μ.μ. ΣΕΣΑΡΣΗ: Όπθπξρ - Ώπερ - Εςοεπιμόρ 7.00 ο.μ., Ππξηγιαςμέμη Θ. Λεισξτπγία 6.30 μ.μ. ΠΑΡΑΚΕΤΗ: Ππξηγιαςμέμη Θ. Λεισξτπγία 7.00 ο.μ., Α Φαιπεσιςμξί 7.00 μ.μ., Β Φαιπεσιςμξί 9.00 μ.μ. ΑΒΒΑΣΟ: Όπθπξρ & Θεία Λεισξτπγία 7.00 ο.μ., Εςοεπιμόρ Κτπιακήρ 6.00 μ.μ ΟΜΙΛΙΕ ΣΟΤ ΚΑΣΑΝΤΚΣΙΚΟΤ ΕΠΕΡΙΝΟΤ Εκλεκσξί ξμιλησέρ θα μαρ μιλήςξτμ σιρ οέμσε Κτπιακέρ σωμ Νηςσειώμ. ΤΝΑΝΣΗΕΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΤΝΣΡΟΥΙΑ Κάθε Σπίση 8.00 με 9.30 μ.μ. ΚΟΤΜΠΑΡΑ Μη ληςμξμήςεσε μα οάπεσε και υέσξρ σα 40 κεπάκια για σημ οπξςετφή ςαρ και σξμ κξτμοαπά για σα φπήμασα αοό σημ ξικξμξμία ςαρ ση Μεγάλη Σεςςαπακξςσή. 4ΗΜΕΡΗ ΠΑΦΑΛΙΝΗ ΠΡΟΚΤΝΗΜΑΣΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ Αοό 18 έωρ 21 Αοπιλίξτ θα οπαγμασξοξιηθεί οπξςκύμημα ςση Δτσική Μακεδξμία (Βέπξια, Νάξτςα, Έδεςςα, Παμαγία ξτμελά, Καςσξπιά, Υλώπιμα). Σιμή: 200 κασ άσξμξ οξτ οεπιλαμβάμει σπειρ διαμτκσεπεύςειρ ςε νεμξδξφεία με οπωιμό & βπαδιμό υαγησό και σξ κόςσξρ σξτ οξύλμαμ για σέςςεπιρ ημέπερ ςελίδα 12