Τεχνική Έκθεση Μέθοδος Φωκά για παραβολικά γραμμικά προβλήματα, με χωρικές και χρονικές ασυνέχειες, στις διαστάσεις...
|
|
- Ἀναξαγόρας Κανακάρης-Ρούφος
- 7 χρόνια πριν
- Προβολές:
Transcript
1
2 Δ2.4/2 1.1 Μέθοδος Φωκά για παραβολικά γραμμικά προβλήματα, με χωρικές και χρονικές ασυνέχειες, στις διαστάσεις Εισαγωγή στις δύο χωρικές διαστάσεις και σε μη-γραμμικά προβλήματα Μέθοδος Φωκά για παραβολικά γραμμικά προβλήματα, με χωρικές και χρονικές ασυνέχειες, στις διαστάσεις Το Πρόβλημα Μοντέλο Xρονικοί Μετασχηματισμοί Μέθοδος Φωκά Ολική Συνθήκη Ολοκληρωτική Αναπαράσταση της Λύσης Αριθμητική Ολοκλήρωση Μοντέλα Ραδιοθεραπείας / Ακτινοθεραπείας Αριθμητικά αποτελέσματα
3 Δ2.4/3 Κεντρική επιδίωξη της παρούσας δράσης αποτελεί η μελέτη και προσαρμογή της μαθηματικής μεθόδου μετασχηματισμού-φωκά για την αναλυτική επίλυση σύνθετων εξελικτικών προβλημάτων αιχμής (π.χ. πρόβλημα εξέλιξης καρκινικών όγκων εγκεφάλου), τα οποία χαρακτηρίζονται από ασυνεχείς συντελεστές και περιγράφονται από προβλήματα πολλαπλών πεδίων, με στόχο την περιγραφή της λύσης σε κλειστή μορφή σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή χωρίς να απαιτείται η γνώση της λύσης σε οιανδήποτε άλλες ενδιάμεσες χρονικές στιγμές. Στην κατεύθυνση αυτή, τα κύρια ερευνητικά αποτελέσματα που παρήχθησαν κατά τη διάρκεια του έργου αναφέρονται στην ανάπτυξη, σε κλειστή μορφή, της λύσης γραμμικών εξελικτικών προβλημάτων με χρονικές και χωρικές ασυνέχειες στις 1+1 διαστάσεις. Παράλληλα, έγιναν βήματα από συνεργαζόμενες ερευνητικές ομάδες για την επέκταση του νέου φορμαλισμού στις δύο χωρικές διαστάσεις, μέσω της μελέτης της γραμμικής εξίσωσης της θερμότητας στις δύο χωρικές διαστάσεις με πλάγιες Neumann συνοριακές συνθήκες. Πρόσφατα ξεκίνησε και η μελέτη μη-γραμμικών προβλημάτων με την παραγωγή αποτελεσμάτων αναφορικά με την γραμμική και μη γραμμική ΜΔΕ του Schrödinger στις 1+1 διαστάσεις με αρχικές και συνοριακές συνθήκες σε χώρους Sobolev. 1+1 Μοντέλα εξελικτικών προβλημάτων αιχμής, που περιγράφουν τη συγκέντρωση καρκινικών κυττάρων στο εγκέφαλο, απετέλεσαν το ουσιαστικό κίνητρο και τη βάση για την επέκταση και μελέτη της καινοτόμου μεθόδου μετασχηματισμού Φωκά. Τα μοντέλα αυτά περιγράφονται με γραμμικά και μη-γραμμικά παραβολικά προβλήματα αρχικών-συνοριακών συνθηκών πολλαπλών πεδίων (ΠΑΣΣ- ΠΠ), τύπου διάχυσης-αντίδρασης, τα οποία χαρακτηρίζονται από: Χωρικές ασυνέχειες του συντελεστή διάχυσης για να περιγράψουν την ανομοιογένεια του εγκεφαλικού ιστού Χρονικές ασυνέχειες του συντελεστή επαύξησης (proliferation) για να περιγράψουν την εφαρμογή πρωτοκόλλων θεραπείας. Για την επέκταση και προσαρμογή του γνωστού φορμαλισμού της μεθόδου Φωκά από ομοιογενή ανοικτά χωρία σε ανομοιογενή κλειστά χωρία χώρου-χρόνου ακολουθήσαμε τα παρακάτω γενικά αλγοριθμικά βήματα:
4 Δ2.4/4 Διακριτοποίηση του ολικού χωρίου σε υποχωρία χρόνου-χώρου στα οποία η λύση του προβλήματος είναι αναλυτική συνάρτηση. Παραγωγή κατάλληλων συνοριακών συνθηκών και συνθηκών διεπαφής για κάθε υποχωρίο και εφαρμογή κατάλληλων μετασχηματισμών με αλλαγή μεταβλητών για την απλοποίηση του προβλήματος. Παραγωγή της λύσης του προβλήματος σε κλειστή μορφή σε κάθε υποχωρίο η οποία εξαρτάται από άγνωστες συνοριακές ποσότητες διεπαφής. Χρήση των ολικών συνθηκών για την παραγωγή γραμμικού αλγεβρικού συστήματος και καθορισμό των άγνωστων συνοριακών ποσοτήτων στις διεπαφές. Εφαρμογή τεχνικών επανέναρξης με νέες αρχικές συνθήκες, για προβλήματα με ασυνέχειες στο χρόνο. Προσέγγιση της αναλυτικής λύσης με αριθμητικές μεθόδους σε υπερβολικές καμπύλες. Στη παράγραφο αυτή παραθέτουμε μία περίληψη σχετικών ερευνητικών αποτελεσμάτων συνεργαζόμενων ομάδων στη κατεύθυνση της επέκτασης του φορμαλισμού στις δύο διαστάσεις καθώς και της χρήσης του μετασχηματισμού Φωκά σε μη γραμμικά προβλήματα. Συγκεκριμένα: Η μέθοδος μετασχηματισμού Φωκά χρησιμοποιείται για την επίλυση, σε κλειστή μορφή, της εξίσωσης θερμότητας στις δύο χωρικές διαστάσεις (στο ανοικτό θετικό τέταρτο του επιπέδου) με μη- διαχωρίσιμες πλάγιες-neaumann συνοριακές συνθήκες. Σημειώνεται ότι μη- διαχωρίσιμα ΠΑΣΣ δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν με τους συνήθεις μετασχηματισμούς, ενώ ο μετασχηματισμός Φωκά είναι ικανός να παράξει και σε αυτές τις περιπτώσεις αναλυτικές λύσεις οι οποίες συγκλίνουν ομοιόμορφα στο σύνορο και επομένως μπορούν να προσεγγιστούν αποδοτικά από αριθμητικές μεθόδους. Η μέθοδος Φωκά χρησιμοποιείται για την ανάλυση του κυβικού μη-γραμμικού Schrödinger (NLS) ΠΑΣΣ στην ημιευθεία και με δεδομένα στους χώρους Sobolev. Αρχικά επιλύεται το γραμμικό ομογενές Schrödinger ΠΑΣΣ, με αρχικές και συνοριακές συνθήκες σε χώρους Sobolev, και παράγονται οι βασικές χωρικές και χρονικές εκτιμήσεις της λύσης. Στη συνέχεια επιλύεται το αντίστοιχο μη ομογενές γραμμικό Schrödinger ΠΑΣΣ διασπώντας το
5 Δ2.4/5 κατάλληλα σε ένα ομογενές ΠΑΣΣ με δεδομένα σε χώρους Sobolev και σε ένα μη ομογενές ΠΑΣΣ με μηδενικά δεδομένα. Οι εκτιμήσεις αυτές χρησιμοποιούνται για να εξασφαλισθεί ότι το NLS ΠΑΣΣ είναι καλώς ορισμένο με δεδομένα (u(x, 0), u(0, t)) στον Hx(0, s ) H (2s+1/4) t (0, T ), s > 1/2. Με αυτή την εργασία η μέθοδος Φωκά τίθεται στο ευρύτερο πλαίσιο των μεθόδων για εξελικτικές εξισώσεις στους χώρους Sobolev. Για τεχνική ανάλυση και μεθοδολογία παραπέμπουμε στις σχετικές δημοσιεύσεις που παρατίθενται στην παράγραφο των παραδοτέων. 1+1 Για την μελέτη ΠΑΣΣ-ΠΠ που παρουσιάζουν ασυνέχειες τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο, και έχοντας υπόψιν το πρόβλημα διάχυσης καρκινικών όγκων εγκεφάλου στο οποίο έχουν ενσωματωθεί και πρωτόκολλα θεραπείας (βλ. Τεχνική Έκθεση Δράσης 4.2), θεωρούμε ένα πρόβλημα-μοντέλο (βλ. σχήμα 1) το οποίο περιγράφεται από τις σχέσεις: ( D(x, t) c x c t = x c (x, 0) = f(x) c x (a, t) = c x (b, t) = 0 ) + ρ(t) c, x [a, b], 0 < t T F. (1) Οι συντελεστές αναπαραγωγής (proliferation) ρ ρ(t) και διάχυσης (diffusion) D = D(x, t) χαρακτηρίζουν το πρόβλημα με χρονικές και χωρικές ασυνέχειες, αντίστοιχα. Για τον συντελεστή αναπαραγωγής ρ ρ(t) θεωρούμε ότι ορίζεται από την σχέση ρ ρ(t) = ρ 1, 0 < t T G ρ 2, T G < t T R ρ 3, T R < t T M ρ 4, T M < t T N ρ 5, T N < t T F, ρ l R, (2) όπου οι διαφορετικές χρονικές περιοχές σηματοδοτούν διαφορετικούς ρυθμούς αναπαραγωγής (π.χ. λόγω εφαρμογής διαφορετικών πρωτοκόλλων θεραπείας) που απεικονίζονται και στο Σχήμα 1. Σημειώνουμε ότι ο αριθμός των χρονικών
6 Δ2.4/6 περιόδων μπορεί τετριμμένα να γενικευτεί και επομένως ο περιορισμός σε πέντε γίνεται χωρίς καμία βλάβη της γενικότητας. T F c t = [Dc x] x + ρ 5c T N c t = [Dc x] x + ρ 4c T M c t = [Dc x] x + ρ 3c T R c t = [Dc x] x + ρ 2c T G c t = [Dc x] x + ρ 1c 0 Σχήμα 1: Χρονικές περίοδοι με διαφορετικό συντελεστή αναπαραγωγής ρ ρ(t). Ο συντελεστής διάχυσης D = D(x, t) χαρακτηρίζει το ΠΑΣΣ ως πρόβλημα Πολλαπλών (χωρικών) Πεδίων (ΠΠ) και ορίζεται από τη σχέση D(x, t) = ϕ(t)γ j, x R j, j = 1,..., n + 1 (3) όπου γ j R, ϕ(t) είναι συνεχής συνάρτηση του t και R j := (w j 1, w j ) με w j να συμβολίζουν τα σημεία χωρικής διεπαφής που ικανοποιούν την a w 0 < w 1 < w 2 <... < w n < w n+1 b όπως επιδεικνύεται και στο Σχήμα (2). ϕ(t)γ 1 ϕ(t)γ 2 ϕ(t)γ 3 ϕ(t)γ 4 ϕ(t)γ 5 a w 1 w 2 w 3 w 4 Σχήμα 2: Ο χωρικά ασυνεχής συντελεστής διάχυσης D D(x, t).
7 Δ2.4/7 Θέτοντας τώρα, c (x, t 1 ) = c (x, t), t (0, T G ] c (x, t 2 ) = c (x, t T G ), t (T G, T R ] c (x, t 3 ) = c (x, t T R ), t (T R, T M ] c (x, t 4 ) = c (x, t T M ), t (T M, T N ] c (x, t 5 ) = c (x, t T N ), t (T N, T F ]. (4) το πρόβλημα (1) μπορεί να γραφεί στην παρακάτω μορφή c = ( D c ) + ρ l c, x [a, b], 0 < t l T l t l x x c (x, 0) = c l (x) c x (a, t l ) = c x (b, t l ) = 0 (5) με και T 1 = T G T 2 = T R T G T 3 = T M T R T 4 = T N T M T 5 = T F T N c 1 (x) = f(x) c 2 (x) = c(x, T 1 ) c 3 (x) = c(x, T 2 ) c 4 (x) = c(x, T 3 ) c 5 (x) = c(x, T 4 ) (6) (7) Για να απαλείψουμε τον όρο ρ l c στο (5) θα χρησιμοποιήσουμε το παρακάτω λήμμα: c(x, t) c t = ( D(x, t) c ) + ρ c x x u(x, t) u(x, t) = e R(t) c(x, t), (8) R(t) = t 0 ρ(s)ds, (9)
8 Δ2.4/8 u(x, t) u t = x ( D(x, t) u ) x (10) Παρατηρώντας ότι Ṙ(t) = ρ(t) και παραγωγίζοντας την (8) ως προς t, εύκολα βλέπουμε ότι : e R(t) t c(x, t) = u(x, t) + ρ(t)u(x, t). (11) t Πολλαπλασιάζοντας τώρα την (1) με e R(t) καταλήγουμε στην e R(t) ( c(x, t) = D(x, t) ) u(x, t) + ρ(t)u(x, t), (12) t x x η οποία συνδυαζόμενη με την σχέση (11) ολοκληρώνει την απόδειξη. Το πρόβλημα (5) μετά από την εφαρμογή του λήμματος (1) γράφεται ως εξής: u = ( D u ), x [a, b], 0 < t l T l t l x x (13) u (x, 0) = u l (x) c l (x) u x (a, t l ) = u x (b, t l ) = 0 Για να απλοποιήσουμε περαιτέρω την εξίσωση στο πρόβλημα (13), δεδομένου ότι το D εξαρτάται και από τον χρόνο (βλ. 3), θα κάνουμε αλλαγή της χρονικής μεταβλητής όπως περιγράφεται στο παρακάτω λήμμα u(x, t) u t = ( D(x, t) u ) x x D(x, t) = D(x)ϕ(t) u(x, τ) τ τ(t) = u(x, τ) = τ x t 0 ϕ(s)ds, (14) ( D(x) ) u(x, τ) x. (15)
9 Δ2.4/9 Γράφοντας D(x, t) = ϕ(t)d(x) η εξίσωση (10) του Λήμματος 1 γίνεται: ( u(x, t) = ϕ(t) D(x) ) u(x, τ). (16) t x x Το γεγονός ότι : dτ u(x, t) = u(x, τ) = ϕ(t) u(x, τ), (17) t dt τ τ ολοκληρώνει την απόδειξη. Το πρόβλημα (13) μετά από την εφαρμογή του λήμματος (2) γράφεται ως εξής: όπου ( D u x ) u = τ l x u (x, 0) = u l (x) u x (a, τ l ) = u x (b, τ l ) = 0 S l = Tl και η συνάρτηση D(x) ορίζεται ως (βλ. σχήμα 3): 0, x [a, b], 0 < τ l S l (18) ϕ(s)ds, (19) D = D(x) = γ j, x R j, j = 1,..., n + 1 (20) γ 1 γ 2 γ 3 γ 4 γ n 1 γ n γ n+1 a w 1 w 2 w 3 w 4 w n 2 w n 1 w n b Σχήμα 3: Η συνάρτηση D(x) σε n + 1 περιοχές. Επισημαίνουμε επίσης ότι η παραβολική φύση του προβλήματος συνεπάγεται συνέχεια των u και Du x στα σημεία διεπαφής w j, για κάθε j = 1, 2,..., n και l = 1,..., 5, και επομένως lim x w + j lim x w + j u(x, τ l ) = lim u(x, τ l ) x w j D(x)u x (x, τ l ) = lim D(x)u x (x, τ l ). (21) x w j
10 Δ2.4/10 Επανονομάζοντας, για λόγους απλότητας συμβολισμού, το τ l με t (δηλ. τ l t) και το S l με T (δηλ. S l T ), ας συμβολίσουμε με u (j) (x, t) τη λύση του18 στη περιοχή [w j 1, w j ] [0, T ], η οποία ορίζεται από τη σχέση: u(x, t), x R j = (w j 1, w j ) u (j) (x, t) := lim x w + u(x, t), j 1 x = w j 1 lim x w u(x, t), x = w j j, j = 1,..., n + 1, (22) και, επιπροσθέτως, u (j) x (w j 1, t) := lim x w + j 1 u x (x, t) και u (j) x (w j, t) := lim x w j u x (x, t). (23) Τότε θα ισχύει u (j) t = (γ j u (j) x ) x = γ j u (j) xx, (24) και χρησιμοποιώντας τους περιορισμούς (21), έχουμε επίσης ότι: = [w j 1, w j ] παρατηρούμε ότι η u (j) (x, t) ικανοποιεί την εξί- Στην περιοχή R j σωση: u (j) (w j, t) = u (j+1) (w j, t) και γ j u x (j) (w j, t) = γ j+1 u (j+1) x (w j, t). (25) και η formal adjoint ũ (j) t u (j) t = (γ j u (j) x ) x = γ j u (j) xx (26) ικανοποιεί την εξίσωση: ũ (j) t = γ j ũ (j) xx. (27) Πολλαπλασιάζοντας τις εξισώσεις (24) και (27) με ũ και u, αντίστοιχα, και αφαιρόντας τις εξισώσεις που παράγονται καταλήγουμε στην : (u (j) ũ (j) ) t (γ j u x (j) ũ (j) γ j u (j) ũ (j) x ) x = 0. (28) Δεδομένου ότι μια μονοπαραμετρική οικογένεια λύσεων της (27) δίνεται από τη σχέση: ũ (j) (x, t, k) = e ikx+γ jk 2t, k C. (29) η εξίσωση (28) γίνεται: (e ikx+γ jk 2t u) t (e ikx+γ jk 2t γ j (u x + iku)) x, k C, (30)
11 Δ2.4/11 η οποία είναι η divergence form της εξίσωσης (24). Ολοκληρώνοντας στην περιοχή A j := {(x, t) : x R j, 0 t T } και χρησιμοποιώντας το θεώρημα του Green καταλήγουμε στην εξίσωση: w j w j 1 e ikx f (j) (x)dx T 0 w j w j 1 e ikx+γjk2t u (j) (x, T )dx e ikw j 1+γ j k 2t γ j (u (j) x (w j 1, t) + iku (j) (w j 1, t))dt (31) + T 0 e ikw j+γ j k 2t γ j (u (j) x (w j, t) + iku (j) (w j, t))dt = 0. Αν η f (j) (x) είναι η αρχική συνθήκη στην R j, f (j) (x) = f Rj (x) f (j) (x) και q (j) (k, t) είναι η μετασχηματισμοί Fourier των συναρτήσεων f (j) (x) και u (j) (x, t), αντίστοιχα f (j) (k) = û (j) (k, t) = wj w j 1 e ikx f (j) (x)dx (32) wj και ũ (j) και ũ (j) x δίνονται από τις σχέσεις : ũ (j) (x, γ j k 2 ) := w j 1 e ikx u (j) (x, t)dx, (33) T 0 e γ jk 2t u (j) (x, t)dt (34) T q x (j) (x, γ j k 2 ) := e γ l(j)k 2t u (j) x (x, t)dt. (35) 0 τότε η εξίσωση (31) παίρνει τη μορφή: e γ jk 2T û (j) (k, T ) = f (j) (k) γ j e ikr j 1 (ũ (j) x (w j 1, γ j k 2 ) + ikũ (j) (w j 1, γ j k 2 )) + γ j e ikr j (ũ (j) x (w j, γ j k 2 ) + ikũ (j) (w j, γ j k 2 )), (36)
12 Δ2.4/12 για όλα τα k C. Η (36) ισχύει για όλα τα t [0, T ]. Αντικαθιστώντας το T με t έχουμε : e γ jk 2tû (j) (k, t) = f (j) (k) γ j e ikw [ũ(j) j 1 x (w j 1, γ j k 2 ) + ikũ (j) (w j 1, γ j k 2 ) ] + γ j e ikw [ũ(j) j x (w j, γ j k 2 ) + ikũ (j) (w j, γ j k 2 ) ], (37) για όλα τα k C. Η τελευταία εξίσωση καλείται. Θέτοντας λ 2 j = γ j k 2 και c j = γ 1 2 j an στην εξίσωση (37) και στη συνέχεια μετονομάζοντας το λ to k η σχέση γίνεται: e k2tû (j) (c j k, t) = f (j) (c j k) γ j e ic jkw j 1 (ũ (j) x (w j 1, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j 1, k 2 )) + γ j e ic jkw j (ũ (j) x (w j, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j, k 2 )), (38) για όλα τα k C. Αντιστρέφοντας τους μετασχηματισμούς Fourier û (j) (c j k, t) στην εξίσωση (38) έχουμε: u (j) (x, t) = c j 2π + 1 2πc j 1 2πc j e ic jkx k 2 t f (j) (c j k)dk + + e ic jk(x w j 1 ) k 2 t e ic jk(x w j ) k 2 t [ ] ũ (j) x (w j 1, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j 1, k 2 ) dk [ ] ũ (j) x (w j, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j, k 2 ) dk. (39) Στην παραπάνω έκφραση για την λύση u (j) (x, t) εμφανίζονται κάποιες άγνωστες ποσότητες : ũ (j) (w j 1, k 2 ) για κάθε j = 1, 2,..., n + 1 ũ (j) (w j, k 2 ) για κάθε j = 1, 2,..., n + 1 ũ (j) x (w j 1, k 2 ) για κάθε j = 2, 3,..., n + 1
13 Δ2.4/13 ũ (j) x (w j, k 2 ) για κάθε j = 1, 2,..., n. Χρησιμοποιώντας την απεικόνιση k k η εξίσωση (37) γίνεται : e k2tû (j) ( c j k, t) = f (j) ( c j k) γ j e ic jkw j 1 (ũ (j) x (w j 1, k 2 ) ic j kũ (j) (w j 1, k 2 ) + γ j e ic jkw j (ũ (j) x (w j, k 2 ) ic j kũ (j) (w j, k 2 ), (40) για όλα τα k C. Λαμβάνοντας υπόψιν τόσο τους περιορισμούς (25) όσο και τις συνοριακές συνθήκες, οι ολικές συνθήκες (38) (40) γίνονται : για j = 1: ic 1 γ 1 ke ic 1kr0ũ (1) (w 0, k 2 ) ic 1 γ 1 ke ic 1kw1ũ (1) (w 1, k 2 ) + γ 1 e ic 1kw1ũ (1) x (w 1, k 2 ) = f(c 1 k) (41) ic 1 γ 1 ke ic 1kw0ũ (1) (w 0, k 2 ) + ic 1 γ 1 ke ic 1kw1ũ (1) (w 1, k 2 ) γ 1 e ic 1kw1ũ (1) x (w 1, k 2 ) = f( c 1 k), (42) για j = 2, 3,..., n: ic j γ j ke ic jkw j 1ũ (j 1) (w j 1, k 2 ) + γ l(j 1) e ic jkw j 1ũ (j 1) x (w j 1, k 2 ) ic j γ j ke ic jkwjũ (j) (r j, k 2 ) γ j e ic jkrjũ (j) x (r j, k 2 ) = f(c j k) (43) ic j γ j ke ic jkw j 1ũ (j 1) (w j 1, k 2 ) + γ j 1 e ic jkw j 1ũ (j 1) x (w j 1, k 2 ) +ic j γ j ke ic jkwjũ (j) (w j, k 2 ) γ j e ic jkwjũ (j) x (w j, k 2 ) = f( c j k), (44)
14 Δ2.4/14 για j = n + 1: ic l(n+1) γ n+1 ke ic n+1krnũ (n) (w n, k 2 ) + γ n e ic n+1kwnũ (n) x (w n, k 2 ) ic n+1 γ n+1 ke ic n+1kw n+1ũ (n+1) (w n+1, k 2 ) = f(c n+1 k) (45) ic n+1 γ n+1 ke ic n+1krnũ (n) (w n, k 2 ) + γ n e ic n+1krnũ (n) x (w n, k 2 ) +ic n+1 γ n+1 ke ic n+1kw n+1ũ (n+1) (w n+1, k 2 ) = f( c n+1 k). (46) Οι παραπάνω εξισώσεις μας οδηγούν στο 2(n + 1) 2(n + 1) γραμμικό σύστημα, η λύση του οποίου μας προσδιορίζει τις άγνωστες ποσότητες ũ (j) x (w j, k 2 ) και ũ (j) (w j, k 2 ). με G = G =, (47) A (1) 1 A (1) 3 A (1) A (1) 5 A (1) 7 A (1) A (2) 1 A (2) 2 A (2) 3 A (2) A (2) 5 A (2) 6 A (2) 7 A (2) A (n) 1 A (n) 2 A (n) 3 A (n) A (n) 5 A (n) 6 A (n) 7 A (n) A (n+1) 1 A (n+1) 2 A (n+1) A (n+1) 5 A (n+1) 6 A (n+1) 7 = ũ (1) (w 0, k 2 ) ũ (1) (w 1, k 2 ) ũ (1) x (w 1, k 2 ). ũ (n) (w n, k 2 ) ũ (n) x (w n, k 2 ) ũ (n+1) (w n+1, k 2 ) και = f (1) (c 1 k) f (1) ( c 1 k) f (2) (c 2 k) f (2) ( c 2 k). f (n) (c n k) f (n) ( c n k) f (n+1) (c n+1 k) f (n+1) ( c n+1 k).,
15 Δ2.4/15 με τις τιμές των A (j) i να δίνονται από i A (j) i 1 ic j γ j ke ic jkw j 1 2 γ j 1 e ic jkw j 1 3 ic j γ j ke ic jkw j 4 γ j e ic jkw j 5 ic j γ j ke ic jkw j 1 6 γ j 1 e ic jkw j 1 7 ic j γ j ke ic jkw j 8 γ j e ic jkw j Επαναφέροντας τώρα τον πρωτότυπο συμβολισμό των μεταβλητών του χρόνου, η λύση του προβλήματος 18 u (j) (x, τ l ) στην περιοχή [w j 1, w j ] [0, S l ] προφανώς δίνεται από την σχέση u (j) (x, τ l ) = c j 2π 1 2πc j [ũ (j) x 1 2πc j + e ic jkx k 2 τlû (j) l (c j k)dk + e ic jk(x w j 1 ) k 2 τ l (w j 1, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j 1, k 2 )]dk + e ic jk(x w j ) k 2 τ l [ũ (j) x (w j, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j, k 2 )]dk, (48) Η αναλυτικότητα των συναρτήσεων που εμπλέκονται στην ολοκληρωτική αναπαράσταση των λύσεων u (j) (x, τ l ), μας επιτρέπει την αντικατάσταση του πραγματικού άξονα (, ) με άλλα μονοπάτια ολοκλήρωσης στο μιγαδικό επίπεδο για να επιτύχουμε εκθετική, κατά απόλυτη τιμή, μείωση των προς ολοκλήρωση ποσοτήτων όσο απομακρυνόμαστε από το μηδέν. Για παράδειγμα, στην ολοκληρωτική αναπαράσταση της u (1) (x, τ l ) στην (48), παρατηρούμε ότι: η ποσότητα e ick(x w 1) είναι αναλυτική και φραγμένη για Im(k) < 0 η ποσότητα e ick(x a) είναι αναλυτική και φραγμένη για Im(k) > 0 η ποσότητα e k2t είναι αναλυτική και φραγμένη για Re(k 2 ) 0. Κατόπιν, βασιζόμενοι στον παρακάτω ορισμό των χωρίων Γ, Γ + και Γ (δες επίσης το γράφημα 4) Γ = {k C : Re k 2 < 0} = {k C : arg k {( π 4, 3π 4 ) (5π 4, 7π )}} (49) 4
16 Δ2.4/16 Γ + Γ + Γ + Γ Γ Γ Σχήμα 4: Τα μονοπάτια ολοκλήρωσης Γ + και Γ Γ + = {k : arg k ( π 4, 3π 4 )} = Γ C+ (50) Γ = {k : arg k ( 5π 4, 7π 4 )} = Γ C (51) μπορούμε ισοδύναμα να εκφράσουμε (δες επίσης [7]) τα u (j) (x, τ l ) και ως u (j) (x, τ l ) = c j 2π 1 2πc j + e ic jkx k 2 τlû (j) l (c j k)dk Γ + e ic jk(x w j 1) k2 τ l [ũ (j) x (w j 1, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j 1, k 2 )]dk 1 e ic jk(x w j ) k2 τ l 2πc j Γ [ũ (j) x (w j, k 2 ) + ic j kũ (j) (w j, k 2 )]dk. (52) Η λύση u (j) (x, τ l ) (52) μπορεί να εκφραστεί και στη μορφή: u (j) (x, τ l ) = c j 2π Il (, ) 1 I l Γ 2πc 1 I l + Γ j 2πc (53) j όπου I l (, ), I Γ + και I Γ είναι το πρώτο, το δεύτερο και τρίτο αντίστοιχα ολοκλήρωμα της (52).
17 Δ2.4/17 Για τον αποδοτικό αριθμητικό υπολογισμό των I Γ + και I Γ, χρησιμοποιούμε τον κανόνα του τραπεζίου πάνω σε κατάλληλα μονοπάτια ολοκλήρωσης ώστε να πετύχουμε εκθετικούς ρυθμούς σύγκλισης (βλ. [15], [8], [4], [9], [1]). Γι αυτό το λόγο αντικαθιστούμε (βλ.[1]) τα μονοπάτια ολοκλήρωσης Γ ± με υπερβολές του μιγαδικού επιπέδου μέσω του μετασχηματισμού: k θ k(θ) := i sin(β iθ), (54) όπου η γωνία β έχει επιλεχθεί να είναι β = π/6 και οι καμπύλες ±k(θ) απεικονίζονται στο Σχ. 5. Συνεπώς Σχήμα 5: The contours ±k(θ) for numerical integration και I Γ + = + e ic jk θ (x w j 1 ) k 2 θ τl [ũ (j) x (w j 1, k 2 θ) + ic j k θ ũ (j) (w j 1, k 2 θ)]k θdk θ, I Γ = + e ic jk θ (x w j ) k 2 θ τl [ũ (j) x (w j, k 2 θ) ic j k θ ũ (j) (w j, k 2 θ)]k θdk θ, (55) (56)
18 Δ2.4/18 όπου k θ είναι η παράγωγος του k(θ). Για την αποδοτική εφαρμογή του κανόνα ολοκλήρωσης στα ολοκληρώματα (55) και (56) (βλ. [1]) πρεπεί να λαβουμε υπ όψιν τις παρακάτω ιδιότητες: Τα πραγματικά μέρη των προς ολοκλήρωση ποσοτήτων είναι άρτιες συναρτήσεις του functions of θ. Τα φανταστικά μέρη των προς ολοκλήρωση ποσοτήτων είναι περιττές συναρτήσεις του θ. Οι προς ολοκλήρωση ποσότητες είναι φθίνουσες συναρτήσεις του θ. Η εφαρμογή των παραπάνω ιδιοτήτων έχει ως άμεση συνέπεια: U(θ)dθ = 2 Re (U(θ)) dθ 2 Θ Re (U(θ)) dθ, 0 0 όπου U(θ) δηλώνει οποιαδήποτε από τις δύο προς ολοκλήρωση ποσότητες που εμπλέκονται στις(55)-(56) και Θ είναι ένας σχετικά μικρός πραγματικός αριθμός. Για μια καλή εκτίμηση του Θ κάποιος πρέπει να απαιτήσει ο κυρίαρχος εκθετικός όρος e k2 θ τ l, που είναι κοινός σε όλα τα ολοκληρώματα να ικανοποιεί την σχέση: e k2 θ τ l 10 M for all θ Θ Θ(τ l ; M) για ικανοποιητικά μεγάλο M,(βλ. [6]) Θ = 1 2 ln 4τ + 8M ln 10 τ l. (57) Για τον αριθμητικό υπολογισμό του I(, ) l στο (53), λαμβανουμε υπ οψιν την (33) και έχουμε: I l (, ) = = e icjkx e k2 τlû (j) l (c j k)dk e ic jkx e k2 τ l w j w j 1 e icjkx u (j) l (x)dx dk. (58) Στην περίπτωση που ως αρχική συνθήκη επιλέξουμε ένα γραμμικό συνδυασμό συναρτήσεων δέλτα του Dirac u (j) 1 (x) = M δ r=1 ζ r δ(x ξ r ) (59)
19 Δ2.4/19 και ξ r (w j 1, w j ), είναι προφανές ότι û (j) 1 (c j k) = r ζ r e ic jkξ r, r τέτοιο ώστε ξ r (w j 1, w j ) (60) και επομένως I 1 (, ) = c j 2 τ l π r ζ r e c 2 j (ξr x)2 4τ l. (61) Για l 2, η u (j) l (x) = u (j) (x, τ l ) δίνεται από την (52) και επομένως η û (j) l (c j k) πρέπει να υπολογιστεί από ένα ικανοποιητικά ακριβή κανόνα ολοκλήρωσης αφού οι αντίθετοι εκθέτες στους εκθετικούς όρους της (58) οδηγούν το k να είναι πραγματικός αριθμός. Σε αυτή την περίπτωση θεωρώντας την εφαρμογή ενός N q σημείων Gaussian or Clenshaw-Curtis κανόνα ολοκλήρωσης μπορούμε να γράψουμε και επομένως û (j) l (x) N q κ=1 α κ e ic jkx κ u (j) l (x κ ) (62) I l (, ) c j 2 τ l π N q κ=1 α κ u (j) l (x κ )e c 2 j (x κ x) 2 4τ l. (63) Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το ΠΑΣΣ (5) χρησιμοποιείται για να περιγράψει [12] μαθηματικά μοντέλα διάχυσης καρκινικών όγκων εγκεφάλου, τα οποία, πέρα από την ανομοιογένεια του εγκεφαλικού ιστού, ενσωματώνουν και πρωτόκολλα ραδιοθεραπείας ή/και ακτινοθεραπείας [11, 14, 16, 5, 3]. Σε αυτή την περίπτωση θεωρούμε ότι ο συντελεστής διάχυσης D(x, t), ο οποίος περιγράφει τον ρυθμό διείσδυσης των καρκινικών κυττάρων σε ανομοιογενή (λευκή και φαιά ουσία) εγκεφαλικό ιστό, ορίζεται όπως στην (3), ενώ ο συντελεστής αναπαραγωγής ρ(t), o οποίος περιγράφει τον ρυθμό μεταβολής του αριθμού των καρκινικών κυττάρων, ορίζεται από την σχέση ρ(t) = ρ G (t) R(t) C(t) όπου όροι R(t) και C(t) αναφέρονται σε πρωτόκολλα ραδιοθεραπείας και χημειοθεραπείας, αντίστοιχα, και περιγράφονται με λεπτομέρεια στη Τελική Τεχνική
20 Δ2.4/20 Έκθεση της Δράσης 4.2. Οι βασικές εξισώσεις του προβλήματος και οι απαραίτητοι μετασχηματισμοί για την εφαρμογή της μεθόδου Φωκά συνοψίζονται στο διάγραμμα που ακολουθεί. Μαθηματικό μοντέλο διάχυσης καρκινικών όγκων στον εγκέφαλο c t = ( x D c ) + ρ G ( t) c x R( t) c C( t) c c t = ( D(x, t) c ) + ρ(t)c x x ΡαδιοΘεραπεία-Χημειοθεραπεία Αδιάστατο, ρ(t) = ρ G R C c = ( D(x, t l ) c ) + ρ l c t l (0, T l ), ρ l =σταθερά t l x x u = ( ) u ϕ(t l )γ j t l x x u = ( ) u γ j τ l x x u(x, t l ) = e ρ lt lc(x, tl ) τ l = t l 0 ϕ(s)ds), x (a, b) u 2 u = γ j x (w τ l x 2 j 1, w j ) Το πρωτόκολλο θεραπείας, που θα χρησιμοποιήσουμε στα αριθμητικά παραδείγματα της επόμενης παραγράφου, χαρακτηρίζεται από τις ακόλουθες χρονικές περιόδους: περίοδος χωρίς θεραπεία: t (0, T G ], περίοδος με ραδιοθεραπεία: t (T G, T R ], περίοδος συνδυασμού ράδιο-χημειοθεραπείας: t (T R, T M ], περίοδος με χημειοθεραπεία: t (T M, T M ] και
21 Δ2.4/21 όπου περίοδος χωρίς θεραπεία: t (T N, T F ] 0 < T G < T R < T M < T N < T F. (64) Για την αριθμητική μελέτη της συμπεριφοράς της μεθόδου Φωκά για προβλήματα εξέλιξης καρκινικών όγκων, η οποία επηρεάζεται από διάφορα πρωτόκολλα θεραπείας, παρουσιάζουμε, στις παραγράφους που ακολουθούν, αριθμητικά αποτελέσματα από ιατρικά προβλήματα μοντέλα που έχουν συμπεριληφθεί και περιγράφονται αναλυτικά στην Τελική Τεχνική Έκθεση της Δράσης 4.2 [12] (και ως εκ τούτου η περιγραφή τους παραλείπεται). Με στόχο τη μελέτη συμπεριφοράς των αριθμητικών μεθόδων ολοκλήρωσης που χρησιμοποιούμε για την προσέγγιση της αναλυτικής λύσης (52), παραθέτουμε καταρχήν τα Σχήματα 6-8 στα οποία επιδεικνύουμε την χρονική εξέλιξη μίας αρχικής πηγής καρκινικών κυττάρων με εφαρμογή τριών διαφορετικών πρωτοκόλλων θεραπείας (1. εκθετική αύξηση χωρίς θεραπεία σχ. 6, 2. εφαρμογή πρωτοκόλλου ραδιοθεραπείας σχ. 7, 3. συνδυασμός πρωτοκόλλων ραδιοθεραπείας και χημειοθεραπείας 8). Τα σχήματα αναφέρονται στο πρόβλημα Ι της Τελικής Τεχνικής Έκθεσης της Δράσης 4.2 [12]. Σχήμα 6: Η χρονική εξέλιξη της λύσης χωρίς την εφαρμογή πρωτοκόλλων θεραπείας.
22 Δ2.4/22 Σχήμα 7: Η χρονική εξέλιξη της λύσης με εφαρμογή πρωτοκόλλου ραδιοθεραπείας. Σχήμα 8: Η χρονική εξέλιξη της λύσης με εφαρμογή συνδυασμού πρωτοκόλλων ραδιοθεραπείας και χημειοθεραπείας. Ας συμβολίσουμε τώρα με C N το διάνυσμα που περιέχει τις αριθμητικές προ-
23 Δ2.4/23 σεγγίσεις της λύση c( x i, t) σε ένα ικανό πλήθος χωρικών σημείων x i in [ ā, b ]. Το N δηλώνει το πλήθος των σημείων ολοκλήρωσης που χρησιμοποιούνται στον κανόνα του τραπεζίου, για τον υπολογισμό των ολοκληρωμάτων I Γ + and I Γ στις (55) και (56), και στον Gaussian ή στον Clenshaw-Curtis κανόνα για τον υπολογισμό του ολοκληρώματος I(, ) l στο (53). Ορίζουμε ακόμα το σχετικό σφάλμα E N, σε σχέση με το πλήθος των σημείων ολοκλήρωσης, ως: E N := C N C 2N C 2N. (65) Υπενθυμίζουμε ότι για l = 1 το ολοκλήρωμα I(, ) l υπολογίζεται αναλυτικά χρησιμοποιώντας την σχέση (61). Σε αυτή την περίπτωση, η εκθετική σύγκλιση του κανόνα του τραπεζίου στα υπερβολικά μονοπάτια φαίνεται, για τα προβλήματα Ι και ΙΙ της Τελικής Τεχνικής Έκθεσης της Δράσης 4.2 [12], στα σχήματα 9 και Convergence Model Problem I t = 175 t = 190 t = 205 t = 220 t = Relative Error Number of Integration points in hyperbola Σχήμα 9: Καμπύλες σύγκλισης για τον κανόνα του τραπεζίου για το πρόβλημα I. Για l 1 το ολοκλήρωμα I(, ) l υπολογίζεται αριθμητικά κάνοντας χρήση της σχέσης (63). Το αριθμητικό σφάλμα για τον υπολογισμό του I(, ) l κυριαρχεί στο συνολικό σφάλμα και φαίνεται στα σχήματα 11 και 12 στην περίπτωση της Gaussian ολοκλήρωσης και στα σχήματα 13 και 14 στην περίπτωση που χρησιμοποιείται ο κανόνας Clenshaw-Curtis. Οι αποδόσεις των δυο σχημάτων είναι παρόμοιες αλλά μικρότερες από την περίπτωση του κανόνα του τραπεζίου στα υπερβολικά μονοπάτια για l = 1.
24 Δ2.4/ Convergence Model Problem II 10 2 t = 175 t = 190 t = 205 t = 220 t = Relative Error Number of Integration points in hyperbola Σχήμα 10: Καμπύλες σύγκλισης για τον κανόνα του τραπεζίου για το πρόβλημα II Model Problem I 10 0 t = 190 t = 205 t = 220 t = Relative Error Number of Integration points Σχήμα 11: Καμπύλες σύγκλισης για τον Gaussian κανόνα για το πρόβλημα I.
25 Δ2.4/ Model Problem II 10 0 t = 190 t = 205 t = 220 t = Relative Error Number of Integration points Σχήμα 12: Καμπύλες σύγκλισης για τον Gaussian κανόνα για το πρόβλημα II Model Problem I 10 0 t = 190 t = 205 t = 220 t = Relative Error Number of Integration points Σχήμα 13: Καμπύλες σύγκλισης για τον κανόνα Clenshaw-Curtis για το πρόβλημα I.
26 Δ2.4/ Model Problem II 10 0 t = 190 t = 205 t = 220 t = Relative Error Number of Integration points Σχήμα 14: Καμπύλες σύγκλισης για τον κανόνα Clenshaw-Curtis για το πρόβλημα II. Τα παραδοτέα της παρούσας δράσης, σύμφωνα και με το Τεχνικό Δελτίο του Έργου είναι: Τρεις ετήσιες τεχνικές εκθέσεις και μια τελική. Δημοσιεύτηκαν 4 επιστημονικά άρθρα σε διεθνή περιοδικά και σε πρακτικά διεθνών συνεδρίων: D. Mantzavinos, M. Papadomanolaki, Y.G. Saridakis and A.G. Sifalakis,, J. Applied Numerical Mathematics (2014), in press, M. Asvestas, A.G. Sifalakis, E.P. Papadopoulou and Y.G. Saridakis,, 2nd International Conference on Mathematical Modeling in Physical Sciences 2013, Journal of Physics: Conference Series 490 (2014) M. Asvestas, E.P. Papadopoulou, A.G. Sifalakis and Y.G. Saridakis,
27 Δ2.4/27, Proceedings of the World Congress on Engineering 2015 Vol I, pp 1-6, WCE 2015, July 1-3, 2015, London, U.K. A.S. Fokas, A. Alexandrou-Himonas and D. Mantzavinos,, Transactions of AMS, (accepted 2015) Σημειώνουμε επίσης στα πλαίσια του έργου έχουν συγκαταλέγονται και τα επιστημονικά άρθρα: A.G. Sifalakis, M. Papadomanolaki, E.P. Papadopoulou and Y.G. Saridakis,, (submitted 2015) D. Mantzavinos and A.S. Fokas,, European J Applied Math, 2015 ( Ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε η μεταπτυχιακή διατριβή: Μ. Ασβεστάς, Εφαρμογή της μεθόδου Φωκά στο μαθηματικό μοντέλο διάχυσης των καρκινικών κυττάρων σε n+1 εγκεφαλικές περιοχές, Μεταπτυχιακή Διατριβή 2013 Η ερευνητική δραστηριότητα της παρούσα δράσης πραγματοποιήθηκε από την ερευνητική ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης (ΚΕΟ 1) αποτελούμενη από τους καθ. Ι. Σαριδάκη, καθ. Ε. Παπαδοπούλου, Δρ. A. Σηφαλάκη, Δρ. Μ. Παπαδομανωλάκη σε συνεργασία με τον μετακαλούμενο Έλληνα του εξωτερικού καθηγητή Α. Φωκά (Πανεπιστήμιο Cambridge) και τον ερευνητή Δ. Μαντζαβίνο (Πανεπιστήμιο Notre Dame). Στα πλαίσια του έργου συνεργάστηκε και ολοκλήρωσε την ερευνητική διατριβή του ο μεταπτυχιακός φοιτητής Μ. Ασβεστάς. Έχοντας ολοκληρώσει πλήρως την ανάπτυξη της μεθόδου για γραμμικά προβλήματα πολλαπλών πεδίων στις 1+1 διαστάσεις, οι άμεσοι μελλοντικοί μας στόχοι περιλαμβάνουν την επέκταση της μελέτης της μεθόδου Φωκά σε εξελικτικά
28 Δ2.4/28 προβλήματα πολλαπλών χωρικών πεδίων στις δύο χωρικές διαστάσεις καθώς και σε ολοκληρώσιμα γραμμικοποιήσιμα μη-γραμμικά προβλήματα. [1] Μ. Ασβεστάς, Ε. Π. Παπαδοπούλου, Α. Γ. Σηφαλάκης, και Ι. Γ. Σαριδάκης,, Proceedings of the World Congress on Engineering [2] Cook J, Woodward DE, Tracqui P και Murray JD (1995), J Neurooncol., 24, 131. [3] Corwin, David AND Holdsworth, Clay AND Rockne, Russell C. AND Trister, Andrew D. AND Mrugala, Maciej M. AND Rockhill, Jason K. AND Stewart, Robert D. AND Phillips, Mark AND Swanson, Kristin R., PLoS ONE, 8, [4] Flyer N και Fokas AS, Proc. R. Soc. A, 464, , [5] R. Rockne, E. C. Alvord Jr., J. K. Rockhill and K. R. Swanson,, J. Math. Biol., 58, , [6] Mantzavinos D, Papadomanolaki MG, Saridakis YG και Sifalakis AG, (submitted) 2013 [7] M.G. Papadomanolaki, Technical University of Crete, [8] Weideman J.A.C και Trefethen L.N., Math. Comp., 76(259), , 2007 [9] T.S. Papatheodorou και A.N.Kandili Novel numerical techniques based on Fokas transforms, for the solution of initial boundary value problems,,2009. [10] K. R. Swanson,, PHD Thesis, University of Washington, 1999.
29 Δ2.4/29 [11] G. Powathil, M. Kohandel, S. Sivaloganathan, A. Oza and M. Milosevic,,Phys. Med. Biol. 52 : , [12] MATENVMED- MIS , Δράση 4.2: Τεχνική Έκθεση [13] MATENVMED- MIS , Δράση 2.4: Τεχνική Έκθεση [14] Tracqui P, Cruywagen GC, Woodward DE, Bartoo GT, Murray JD, Alvord Jr EC (1995), Cell Prolif, [15] L.N. Trefethen, J.A.C Weideman, T.Schmelzer,, [16] D.E.Woodward,J.Cook,P.Tracqui,G.C.Cruywagen,J.D.Murray,και E.C.Alvord Jr. A mathematical model of glioma growth: the effect of extent of surgical resection,, 1996.
Τεχνική Έκθεση Μέθοδος Φωκά για γραμμικά προβλήματα πολλαπλών πεδίων. εξαρτώμενους συντελεστές Μέθοδος Φωκά σε διατάσεις...
Δ2.4/2 1.1 Μέθοδος Φωκά για γραμμικά προβλήματα πολλαπλών πεδίων στις 1+1 διαστάσεις με ασυνεχή συντελεστή διάχυσης και χρονικά εξαρτώμενους συντελεστές..................... 3 1.2 Μέθοδος Φωκά για γραμμικά
Διαβάστε περισσότεραΘαλής MATENVMED - ΜΙΣ Δράση Μέθοδοι Μετασχηματισμού Φωκά
Θαλής MATENVMED - ΜΙΣ 379416 Δράση 24 - Μέθοδοι Μετασχηματισμού Φωκά Ασβεστάς Μάριος 1, Μαντζαβίνος Διονύσιος 2, Παπαδομανωλάκη Μαριάννα 1, Παπαδοπούλου Έλενα 1, Σαριδάκης Γιάννης 1, Σηφαλάκης Τάσος 1,
Διαβάστε περισσότεραΘαλής (ΜΙΣ:379416) Μέθοδος Φωκά για Ασυνεχή Προβλήματα
Το Πρόβλημα Θαλής ΜΙΣ:379416) για Ασυνεχή Προβλήματα Διονύσιος Μαντζαβίνος 1, Παπαδοπούλου Έλενα 2, Παπαδομανωλάκη Μαριάννα 2, Σαριδάκης Γιάννης 2, Σηφαλάκης Τάσος 2, Ασβεστάς Μάριος 2 1 Τμήμα Εφαρμοσμένων
Διαβάστε περισσότεραΤελική Τεχνική Έκθεση
Δ4.2/2 1.1 Σχήματα Χρονικής Διακριτοποίησης Runge-Kutta......... 4 1.2 Μοντέλα Βιολογικής Εισβολής Πληθυσμών και Διάχυσης Καρκινικών Όγκων στον Εγκέφαλο.................... 5 1.3 Εξέλιξη Καρκινικών Όγκων
Διαβάστε περισσότεραΤεχνική Έκθεση Μαθηματικό Μοντέλο προσομοίωσης καρκινικών όγκων στον Εγκέφαλο
Δ4.2/2 2.1 Μαθηματικό Μοντέλο προσομοίωσης καρκινικών όγκων στον Εγκέφαλο.................................. 3 2.2 Ασυνεχής Collocatlion και Αριθμητικά Σχήματα Διακριτοποίησης Χρόνου................................
Διαβάστε περισσότεραΤεχνική Έκθεση Ανάπτυξη Υβριδικής Collocation - ΜΧΔ (HC-IR) μεθόδου στις 1+1. διαστάσεις... 4
Τεχνική Έκθεση 24 Δ2./2. Ανάπτυξη ddhc για μη-γραμμικά ΠΑΣΣ-ΠΠ στις +2 διαστάσεις με ασυνέχειες μόνο σε μία διάσταση................ 3.2 Ανάπτυξη ddhc για γραμμικά ΠΑΣΣ-ΠΠ στις +2 διαστάσεις με ασυνέχειες
Διαβάστε περισσότεραΜέϑοδοι Εφαρμοσμένων Μαϑηματιϰών (ΜΕΜ 274) Λύσεις Θεμάτων Εξέτασης Ιούνη 2019
Μέϑοδοι Εφαρμοσμένων Μαϑηματιϰών ΜΕΜ 74 Λύσεις Θεμάτων Εξέτασης Ιούνη 9 Ζήτημα Α Α. Δείξτε ότι αν p, q πραγματιϰά πολυώνυμα ίδιου βαϑμού, τότε p q ϰαϑώς ±. Λύση. Αρϰεί να δείξουμε ότι για με αρϰετά μεγάλο
Διαβάστε περισσότεραΤεχνική Έκθεση DIRK και SSP Runge-Kutta Σχήματα Δακριτοποίησης Χρόνου.. 3
Δ4.2/2 1.1 DIRK και SSP Runge-Kutta Σχήματα Δακριτοποίησης Χρόνου.. 3 1.2 Επικύρωση αποτελεσμάτων σε γενικευμένα γραμμικά προβλήματα πολλαπλών πεδίων στις 1 + 1 διαστάσεις.......... 4 1.3 Επικύρωση αποτελεσμάτων
Διαβάστε περισσότεραΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
[] ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΘΕΜΑ α) Δείτε στις «Σημειώσεις Μιγαδικού Λογισμού» σελ β) Ας είναι ux (, ) = x+ cos( π ) και vx (, ) = cos( π x) το πραγματικό και το φανταστικό μέρος
Διαβάστε περισσότερα( y = 2, x R) και ( y = 0, x R ) ή ισοδύναμα πάνω στην ευθεία z = 2
ΜΙΓΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΘΕΜΑ ΓΡΑΠΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ α) Η f ( ) έχει πραγματικό μέρος uxy (, ) = ycosxκαι φανταστικό μέρος vxy (, ) = y sinx, όπου = x+ iy
Διαβάστε περισσότεραΠρόλογος. Κατάλογος Σχημάτων
Περιεχόμενα Πρόλογος Κατάλογος Σχημάτων v xv 1 ΜΔΕ πρώτης τάξης 21 1.1 Γενικότητες........................... 21 1.2 Εισαγωγή............................ 24 1.2.1 Γεωμετρικές θεωρήσεις στο πρόβλημα της
Διαβάστε περισσότερα1.1. Διαφορική Εξίσωση και λύση αυτής
Εισαγωγή στις συνήθεις διαφορικές εξισώσεις 9 Διαφορική Εξίσωση και λύση αυτής Σε ότι ακολουθεί με τον όρο συνάρτηση θα εννοούμε μια πραγματική συνάρτηση μιας πραγματικής μεταβλητής, ορισμένη σε ένα διάστημα
Διαβάστε περισσότεραΕφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Πρόοδος 18/4/2018 Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος
Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Πρόοδος 8/4/8 Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος Άσκηση (Μονάδες ) Να εξετάσετε ως προς τα τοπικά ακρότατα τη συνάρτηση: f x x x (,
Διαβάστε περισσότερα[1] είναι ταυτοτικά ίση με το μηδέν. Στην περίπτωση που το στήριγμα μιας συνάρτησης ελέγχου φ ( x)
[] 9 ΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ FOURIER Η «συνάρτηση» δέλτα του irac Η «συνάρτηση» δέλτα ορίζεται μέσω της σχέσης φ (0) αν 0 δ[ φ ] = φ δ dx = (9) 0 αν 0 όπου η φ είναι μια συνάρτηση που ανήκει
Διαβάστε περισσότεραΜΕΓΙΣΤΙΚΟΣ ΤΕΛΕΣΤΗΣ 18 Σεπτεμβρίου 2014
ΜΕΓΙΣΤΙΚΟΣ ΤΕΛΕΣΤΗΣ 18 Σεπτεμβρίου 2014 Περιεχόμενα 1 Εισαγωγή 2 2 Μεγιστικός τελέστης στην μπάλα 2 2.1 Βασικό θεώρημα........................ 2 2.2 Γενική περίπτωση μπάλας.................. 6 2.2.1 Στο
Διαβάστε περισσότεραIV.13 ΔΙΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ 1 ης ΤΑΞΕΩΣ
IV.3 ΔΙΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ ης ΤΑΞΕΩΣ.Γενική λύση.χωριζόμενων μεταβλητών 3.Ρυθμοί 4.Γραμμικές 5.Γραμμική αυτόνομη 6.Bernoulli αυτόνομη 7.Aσυμπτωτικές ιδιότητες 8.Αυτόνομες 9.Σταθερές τιμές.διάγραμμα ροής.ασυμπτωτική
Διαβάστε περισσότεραMEM 253. Αριθμητική Λύση ΜΔΕ * * *
MEM 253 Αριθμητική Λύση ΜΔΕ * * * 1 Ένα πρόβλημα-μοντέλο Ροή θερμότητας σε ένα ομογενές μέσο. Ζητούμε μια συνάρτηση x [0, 1] και t 0 τέτοια ώστε u(x, t) ορισμένη για u t u(0, t) u(x, 0) = u xx, 0 < x
Διαβάστε περισσότεραΗ μέθοδος των πεπερασμένων στοιχείων για την εξίσωση της θερμότητας
Κεφάλαιο 6 Η μέθοδος των πεπερασμένων στοιχείων για την εξίσωση της θερμότητας Σε αυτό το κεφάλαιο θεωρούμε την εξίσωση της θερμότητας στη μια διάσταση ως προς τον χώρο και θα κατασκευάσουμε μεθόδους πεπερασμένων
Διαβάστε περισσότεραΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ LAPLACE
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ APACE ΚΑΙ ΟΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΓΡΑΜΜΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΙΚΩΝ KAI ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ-ΔΙΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΞΙΣΩΣΕΩΝ ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ O μετασχηματισμός lc-ο αντίστροφος μετασχηματισμός
Διαβάστε περισσότεραΠεπερασμένες Διαφορές.
Κεφάλαιο 1 Πεπερασμένες Διαφορές. 1.1 Προσέγγιση παραγώγων. 1.1.1 Πρώτη παράγωγος. Από τον ορισμό της παραγώγου για συναρτήσεις μιας μεταβλητής γνωρίζουμε ότι η παράγωγος μιας συνάρτησης f στο σημείο x
Διαβάστε περισσότεραΜερικές Διαφορικές Εξισώσεις
Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Μαθηματικών Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις Χειμερινό εξάμηνο ακαδημαϊκού έτους 24-25, Διδάσκων: Α.Τόγκας ο φύλλο προβλημάτων Ονοματεπώνυμο - ΑΜ: ΜΔΕ ο φύλλο προβλημάτων Α. Τόγκας
Διαβάστε περισσότερα6. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ LAPLACE
6. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ APACE Σκοπός του κεφαλαίου είναι να ορίσει τον αμφίπλευρο μετασχηματισμό aplace ή απλώς μετασχηματισμό aplace (Μ) και το μονόπλευρο μετασχηματισμό aplace (ΜΜ), να περιγράψει
Διαβάστε περισσότεραΕφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Εξέταση Σεπτεμβρίου 25/9/2017 Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος
Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Εξέταση Σεπτεμβρίου 5/9/07 Διδάσκων: Ι. Λυχναρόπουλος Άσκηση (Μονάδες ) Να δειχθεί ότι το πεδίο F( x, y) = y cos x + y,sin x
Διαβάστε περισσότεραΚεφάλαιο 4 ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. 4.1 Η ροή μιας διαφορικής εξίσωσης. Θεωρούμε πάλι το πρόβλημα αρχικών τιμών. x (0) = x 0, (4.1.
Κεφάλαιο 4 ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ 4.1 Η ροή μιας διαφορικής εξίσωσης Θεωρούμε πάλι το πρόβλημα αρχικών τιμών ẋ = f (x), x (0) = x 0, (4.1.1) όπου το διανυσματικό πεδίο f είναι κλάσεως C 1 σε ένα
Διαβάστε περισσότεραΜιγαδικός λογισμός και ολοκληρωτικοί Μετασχηματισμοί
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Μιγαδικός λογισμός και ολοκληρωτικοί Μετασχηματισμοί ΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ FOURIER Διδάσκων : Επίκ Καθ Κολάσης Χαράλαμπος Άδειες Χρήσης
Διαβάστε περισσότεραΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ : «ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΑ
Διαβάστε περισσότεραΚεφάλαιο 0: Εισαγωγή
Κεφάλαιο : Εισαγωγή Διαφορικές εξισώσεις Οι Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις (ΜΔΕ) αλλά και οι Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις (ΣΔΕ) εμφανίζονται παντού στις επιστήμες από τη μηχανική μέχρι τη βιολογία Τις περισσότερες
Διαβάστε περισσότερα35 Χρήσιμες Προτάσεις με αποδείξεις Γ Λυκείου Μαθηματικά Κατεύθυνσης
4 5 35 Χρήσιμες Προτάσεις με αποδείξεις Γ Λυκείου Μαθηματικά Κατεύθυνσης Περίληψη: Στο ένθετο αυτό περιλαμβάνονται 35 βασικές προτάσεις, μικρά λήμματα χρήσιμα για τις εξετάσεις. Μας βοηθούν να «ξεκλειδώνουμε»
Διαβάστε περισσότεραI. ΜΙΓΑΔΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ. math-gr
I ΜΙΓΑΔΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ i e ΜΕΡΟΣ Ι ΟΡΙΣΜΟΣ - ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ Α Ορισμός Ο ορισμός του συνόλου των Μιγαδικών αριθμών (C) βασίζεται στις εξής παραδοχές: Υπάρχει ένας αριθμός i για τον οποίο ισχύει i Το σύνολο
Διαβάστε περισσότεραΠεριεχόμενα. Κεφάλαιο 1 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ... 13 1.1 Οι συντεταγμένες ενός σημείου...13 1.2 Απόλυτη τιμή...14
Περιεχόμενα Κεφάλαιο 1 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ... 13 1.1 Οι συντεταγμένες ενός σημείου...13 1.2 Απόλυτη τιμή...14 Κεφάλαιο 2 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΟ 20 2.1 Οι συντεταγμένες
Διαβάστε περισσότεραKΕΦΑΛΑΙΟ 2. H εξίσωση θερμότητας.
1 Εισαγωγή KΕΦΑΛΑΙΟ H εξίσωση θερμότητας Εστω είναι ανοικτό σύνολο του με γνωστή θερμοκρασία στο σύνορό του κάθε χρονική στιγμή και γνωστή αρχική θερμοκρασία σε κάθε σημείο του Τότε οι φυσικοί νόμοι μας
Διαβάστε περισσότεραΜιγαδική ανάλυση Μέρος Α Πρόχειρες σημειώσεις 1. Μιγαδικοί αριθμοί. ΤΕΤΥ Εφαρμοσμένα Μαθηματικά Μιγαδική Ανάλυση Α 1
ΤΕΤΥ Εφαρμοσμένα Μαθηματικά Μιγαδική Ανάλυση Α 1 Μιγαδική ανάλυση Μέρος Α Πρόχειρες σημειώσεις 1 Μιγαδικοί αριθμοί Τι είναι και πώς τους αναπαριστούμε Οι μιγαδικοί αριθμοί είναι μια επέκταση του συνόλου
Διαβάστε περισσότεραΛ. Ζαχείλας. Επίκουρος Καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Οικονομική Δυναμική 29/6/14
1 Λ. Ζαχείλας Επίκουρος Καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Οικονομική Δυναμική 9 Συνεχή δυναμικά συστήματα Μέρος 1 ο Λουκάς Ζαχείλας Ορισμός Διαφορικής
Διαβάστε περισσότεραΣυντελεστές και σειρές Fourier
Κεφάλαιο 3 Συντελεστές και σειρές Fourier Κύριες βιβλιογραφικές αναφορές για αυτό το Κεφάλαιο είναι οι Zygmund 22, Katznelson 24 και Stein and Shakarchi 211. 3.1 Συντελεστές Fourier μιας ολοκληρώσιμης
Διαβάστε περισσότεραΤεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Σερρών Τμήμα Πληροφορικής & Επικοινωνιών Σήματα και Συστήματα
Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Σερρών Τμήμα Πληροφορικής & Επικοινωνιών Σήματα και Συστήματα Δρ. Δημήτριος Ευσταθίου Επίκουρος Καθηγητής ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ LAPLACE Αντίστροφος Μετασχηματισμός Laplace Στην
Διαβάστε περισσότεραΚεφ. 6Β: Συνήθεις διαφορικές εξισώσεις (ΣΔΕ) - προβλήματα αρχικών τιμών
Κεφ. 6Β: Συνήθεις διαφορικές εξισώσεις (ΣΔΕ) - προβλήματα αρχικών τιμών. Εισαγωγή (ορισμός προβλήματος, αριθμητική ολοκλήρωση ΣΔΕ, αντικατάσταση ΣΔΕ τάξης n με n εξισώσεις ης τάξης). Μέθοδος Euler 3. Μέθοδοι
Διαβάστε περισσότεραΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΥΔΡΑΥΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ. Διάλεξη 2: Περιγραφή αριθμητικών μεθόδων
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΥΔΡΑΥΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ Διάλεξη : Περιγραφή αριθμητικών μεθόδων Χειμερινό εξάμηνο 008 Προηγούμενη παρουσίαση... Γράψαμε τις εξισώσεις
Διαβάστε περισσότεραΑριθμητική Ανάλυση και Εφαρμογές
Αριθμητική Ανάλυση και Εφαρμογές Διδάσκων: Δημήτριος Ι. Φωτιάδης Τμήμα Μηχανικών Επιστήμης Υλικών Ιωάννινα 07-08 Αριθμητική Παραγώγιση Εισαγωγή Ορισμός 7. Αν y f x είναι μια συνάρτηση ορισμένη σε ένα διάστημα
Διαβάστε περισσότεραv y = 12x 2 y + 4y v(x, y) = 6x 2 y 2 + y 4 + y + c(x). f(z) = u(z, 0) + iv(z, 0) = z + i(z 4 + c), f(z) = iz 4 + z i.
ΣΧΟΛΗ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ Εξετάσεις στη Μιγαδική Ανάλυση ΟΜΑΔΑ: Α 0 Ιουλίου, 0 Θέμα. (αʹ) Να βρεθεί η τιμή του a R για την οποία η συνάρτηση u(x, y) ax 3 y +4xy
Διαβάστε περισσότερα2. Ανάλυση και Σύνθεση κυματομορφών με την μέθοδο Fourier
2.1 2. Ανάλυση και Σύνθεση κυματομορφών με την μέθοδο Fourier 2.1 Εισαγωγή Η βασική ιδέα στην ανάλυση των κυματομορφών με την βοήθεια της μεθόδου Fourier συνίσταται στο ότι μία κυματομορφή μιας οποιασδήποτε
Διαβάστε περισσότεραΣηµειώσεις. Eφαρµοσµένα Μαθηµατικά Ι. Nικόλαος Aτρέας
Σηµειώσεις Eφαρµοσµένα Μαθηµατικά Ι ικόλαος Aτρέας ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 207 Περιεχόµενα Κεφάλαιο. Επισκόπηση γνωστών εννοιών. -8. Σειρές πραγµατικών αριθµών..2 Σειρές συναρτήσεων..3 Γενικευµένα ολοκληρώµατα. Κεφάλαιο
Διαβάστε περισσότεραΔυναμική Μηχανών I. Επίλυση Προβλημάτων Αρχικών Συνθηκών σε Συνήθεις. Διαφορικές Εξισώσεις με Σταθερούς Συντελεστές
Δυναμική Μηχανών I Επίλυση Προβλημάτων Αρχικών Συνθηκών σε Συνήθεις 5 3 Διαφορικές Εξισώσεις με Σταθερούς Συντελεστές 2015 Δημήτριος Τζεράνης, Ph.D Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών Ε.Μ.Π. tzeranis@gmail.com
Διαβάστε περισσότεραΚεφάλαιο 5. Το Συμπτωτικό Πολυώνυμο
Κεφάλαιο 5. Το Συμπτωτικό Πολυώνυμο Σύνοψη Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζεται η ιδέα του συμπτωτικού πολυωνύμου, του πολυωνύμου, δηλαδή, που είναι του μικρότερου δυνατού βαθμού και που, για συγκεκριμένες,
Διαβάστε περισσότερα~ 1 ~ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
~ ~ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 04 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΘΕΜΑ α) Δείτε στις «Σημειώσεις Μιγαδικού Λογισμού» β) Η συνάρτηση f ( ) γράφεται f x y + x + y x y + x + y xy ( ) ( ) ( ) ( ) Το πραγματικό και
Διαβάστε περισσότερα~ 1 ~ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ. αν ικανοποιούνται τα ακόλουθα:
~ ~ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΘΕΜΑ α) Μια συνάρτηση f () = uy (, ) + vy (, ) έχει παράγωγο σε ένα σημείο = + y αν ικανοποιούνται τα ακόλουθα: ) Οι πρώτες μερικές παράγωγοι u( y,
Διαβάστε περισσότεραΚεφ. 7: Συνήθεις διαφορικές εξισώσεις (ΣΔΕ) - προβλήματα αρχικών τιμών
Κεφ. 7: Συνήθεις διαφορικές εξισώσεις (ΣΔΕ) - προβλήματα αρχικών τιμών 7. Εισαγωγή (ορισμός προβλήματος, αριθμητική ολοκλήρωση ΣΔΕ, αντικατάσταση ΣΔΕ τάξης n με n εξισώσεις ης τάξης) 7. Μέθοδος Euler 7.3
Διαβάστε περισσότεραΜερικές Διαφορικές Εξισώσεις
Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Μαθηματικών Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις Χειμερινό εξάμηνο ακαδημαϊκού έτους 14-15, Διδάσκων: Α.Τόγκας ο φύλλο προβλημάτων Ονοματεπώνυμο - ΑΜ: Πρόβλημα 1. Για κάθε μια από τις
Διαβάστε περισσότερα2.1 Αριθμητική επίλυση εξισώσεων
. Αριθμητική επίλυση εξισώσεων Στο κεφάλαιο αυτό διαπραγματεύεται μεθόδους εύρεσης των ριζών εξισώσεων γραμμικών ή μη-γραμμικών για τις οποίες δεν υπάρχουν αναλυτικές 5 4 3 εκφράσεις. Παραδείγματα εξισώσεων
Διαβάστε περισσότεραΠρόβλημα δύο σημείων. Κεφάλαιο Διακριτοποίηση
Κεφάλαιο 3 Πρόβλημα δύο σημείων Σε αυτό το κεφάλαιο θα μελετήσουμε τη μεθόδο πεπερασμένων διαφορών για προβλήματα Σ.Δ.Ε. δεύτερης τάξεως, τα οποία καλούνται και προβλήματα δύο σημείων. Ο λόγος που θα ασχοληθούμε
Διαβάστε περισσότεραΑριθμητικές Μέθοδοι σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον
Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής Αριθμητικές Μέθοδοι σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον Δρ. Δημήτρης Βαρσάμης Επίκουρος Καθηγητής Οκτώβριος 2015 Δρ. Δημήτρης Βαρσάμης Οκτώβριος 2015 1 / 68 Αριθμητικές Μέθοδοι
Διαβάστε περισσότεραΤεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Σερρών Τμήμα Πληροφορικής & Επικοινωνιών Σήματα και Συστήματα
Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Σερρών Τμήμα Πληροφορικής & Επικοινωνιών Σήματα και Συστήματα Δρ. Δημήτριος Ευσταθίου Επίκουρος Καθηγητής ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ LAPLACE Μετασχηματισμός Laplace 1. Ο μετασχηματισμός
Διαβάστε περισσότεραΤεχνική Έκθεση Προσαρμογή της ddhc σε γενικευμένα γραμμικά προβλήματα
Δ2.1/2 1.1 Προσαρμογή της ddhc σε γενικευμένα γραμμικά προβλήματα πολλαπλών πεδίων στις 1 + 1 διαστάσεις............. 3 1.2 Ανάπτυξη της μεθόδου Hermite Collocation για ομογενή παραβολικά μη-γραμμικά προβλήματα
Διαβάστε περισσότερα1.1 Βασικές Έννοιες των Διαφορικών Εξισώσεων
Κεφάλαιο 1 Εισαγωγικά Στο κεφάλαιο αυτό θα παρουσιάσουμε τις βασικές έννοιες και ορισμούς των Διαφορικών Εξισώσεων. Στο εδάφιο 1.1 παρουσιάζονται οι βασικές έννοιες και ορισμοί των διαφορικών εξισώσεων
Διαβάστε περισσότεραΜαθηματικά. Ενότητα 2: Διαφορικός Λογισμός. Σαριαννίδης Νικόλαος Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Κοζάνη)
Μαθηματικά Ενότητα 2: Διαφορικός Λογισμός Σαριαννίδης Νικόλαος Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Κοζάνη) Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται σε άδειες χρήσης Creative Commons. Για εκπαιδευτικό
Διαβάστε περισσότεραΑριθμητική Ανάλυση και Εφαρμογές
Αριθμητική Ανάλυση και Εφαρμογές Διδάσκων: Δημήτριος Ι. Φωτιάδης Τμήμα Μηχανικών Επιστήμης Υλικών Ιωάννινα 07-08 Αριθμητική Ολοκλήρωση Εισαγωγή Έστω ότι η f είναι μία φραγμένη συνάρτηση στο πεπερασμένο
Διαβάστε περισσότερα15 εκεµβρίου εκεµβρίου / 64
15 εκεµβρίου 016 15 εκεµβρίου 016 1 / 64 Αριθµητική Ολοκλήρωση Κλειστοί τύποι αριθµητικής ολοκλήρωσης Εστω I(f) = b µε f(x) C[a, b], τότε I(f) = F(b) F(a), όπου F(x) είναι το αόριστο ολοκλήρωµα της f(x).
Διαβάστε περισσότεραΤεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Σερρών Τμήμα Πληροφορικής & Επικοινωνιών Σήματα και Συστήματα
Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Σερρών Τμήμα Πληροφορικής & Επικοινωνιών Σήματα και Συστήματα Δρ. Δημήτριος Ευσταθίου Επίκουρος Καθηγητής ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ LAPLACE Αντίστροφος Μετασχηματισμός Laplace Στην
Διαβάστε περισσότεραΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΚΡΙΤΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΩΝ
ΜΕΡΟΣ ΙΙ ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΚΡΙΤΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΩΝ 36 ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΚΡΙΤΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΩΝ Πολλές από τις αποφάσεις
Διαβάστε περισσότεραΣυνήθεις διαφορικές εξισώσεις προβλήματα οριακών τιμών
Συνήθεις διαφορικές εξισώσεις προβλήματα οριακών τιμών Οι παρούσες σημειώσεις αποτελούν βοήθημα στο μάθημα Αριθμητικές Μέθοδοι του 5 ου εξαμήνου του ΤΜΜ ημήτρης Βαλουγεώργης Καθηγητής Εργαστήριο Φυσικών
Διαβάστε περισσότεραy 1 (x) f(x) W (y 1, y 2 )(x) dx,
Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 07/1/017 Μέρος 1ο: Μη Ομογενείς Γραμμικές Διαφορικές Εξισώσεις Δεύτερης Τάξης Θεωρούμε τη γραμμική μή-ομογενή διαφορική εξίσωση y + p(x) y + q(x) y = f(x), x
Διαβάστε περισσότεραΣυνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 09/11/2017. Άσκηση 1. Να βρεθεί η γενική λύση της διαφορικής εξίσωσης. dy dx = 2y + x 2 y 2 2x
Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 09/11/017 Άσκηση 1. Να βρεθεί η γενική λύση της διαφορικής εξίσωσης dx y + x y. x Παρατηρούμε ότι η δ.ε. είναι ομογενής. Πράγματι, dx y x + 1 x y x y x + 1 (
Διαβάστε περισσότερα(i) f(x, y) = xy + iy (iii) f(x, y) = e y e ix. f(z) = U(r, θ) + iv (r, θ) ; z = re iθ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ (ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ) 6 Νοεμβρίου 07 Αναλυτικές συναρτήσεις Άσκηση (i) Δείξτε ότι η συνάρτηση f(z) είναι αναλυτική σε χωρίο D του μιγαδικού επιπέδου εάν και μόνο εάν η if(z) είναι αναλυτική
Διαβάστε περισσότεραΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ KΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΞΙΣΩΣΕΩΝ 1
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ KΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΞΙΣΩΣΕΩΝ 1 1.1 Εισαγωγή... 1 1.2 Λύση ΔΕ, αντίστροφο πρόβλημα αυτής... 3 Ασκήσεις... 10 1.3 ΔΕ πρώτης τάξης χωριζομένων μεταβλητών... 12 Ασκήσεις... 15 1.4 Ομογενείς
Διαβάστε περισσότεραΠεπερασμένες διαφορές
Κεφάλαιο 2 Πεπερασμένες διαφορές Αυτό το κεφάλαιο αποτελεί μια εισαγωγή στο αντικείμενο των πεπερασμένων διαφορών για την επίλυση διαφορικών εξισώσεων. Θα εισαγάγουμε ποσότητες που προκύπτουν από διαφορές
Διαβάστε περισσότεραΗ Θεωρία στα Μαθηματικά κατεύθυνσης της Γ Λυκείου
Η Θεωρία στα Μαθηματικά κατεύθυνσης της Γ Λυκείου wwwaskisopolisgr έκδοση 5-6 wwwaskisopolisgr ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 5 Τι ονομάζουμε πραγματική συνάρτηση; Έστω Α ένα υποσύνολο του Ονομάζουμε πραγματική συνάρτηση
Διαβάστε περισσότεραΜιγαδικός λογισμός και ολοκληρωτικοί Μετασχηματισμοί
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Μιγαδικός λογισμός και ολοκληρωτικοί Μετασχηματισμοί ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ Διδάσκων : Επίκ. Καθ. Κολάσης Χαράλαμπος Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται
Διαβάστε περισσότεραΜΕΘΟΔΟΣ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ Βασίζεται στην εφαρμογή των παρακάτω βημάτων:. Το φυσικό πεδίο αναπαριστάται με ένα σύνολο απλών γεωμετρικών σχημάτων που ονομάζονται Πεπερασμένα Στοιχεία.. Σε κάθε στοιχείο
Διαβάστε περισσότεραΓράφημα της συνάρτησης = (δηλ. της περιττής περιοδικής επέκτασης της f = f( x), 0 x p στο R )
Γράφημα της συνάρτησης f( x), αν p x< 0 F( x) = f( x), αν 0 x p και F( x+ 2 p) = F( x), x R (δηλ. της περιττής περιοδικής επέκτασης της f = f( x), 0 x p στο R ) ΠΡΟΛΟΓΟΣ Το Βιβλίο αυτό απευθύνεται στους
Διαβάστε περισσότερα1 Επανάληψη εννοιών από τον Απειροστικό Λογισμό
1 Επανάληψη εννοιών από τον Απειροστικό Λογισμό 1.1 Όρια ακολουθιών Λέμε ότι η ακολουθία { n } συγκλίνει με όριο R αν για κάθε ϵ > 0 υπάρχει ακέραιος N = N(ϵ) τέτοιος ώστε (1.1) n < ϵ για κάθε n > N, και
Διαβάστε περισσότερα~ 1 ~ ΜΙΓΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ & ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
~ ~ ΜΙΓΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ & ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΘΕΜΑ α) Μια συνάρτηση f ( ) u( x, y) iv( x, y ) έχει παράγωγο σε ένα σημείο x iy αν ικανοποιούνται
Διαβάστε περισσότεραΣηµειώσεις. ιαφορικές Εξισώσεις- Μετασχηµατισµός Laplace- Σειρές Fourier. Nικόλαος Aτρέας
Σηµειώσεις ιαφορικές Εξισώσεις- Μετασχηµατισµός Lplce- Σειρές Fourier Nικόλαος Aτρέας ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 4 Περιεχόµενα Κεφάλαιο Επισκόπηση γνωστών εννοιών Σειρές πραγµατικών αριθµών Σειρές συναρτήσεων 3 Γενικευµένα
Διαβάστε περισσότεραΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση
ΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση Διάλεξη 10, 12 Μαρτίου 2018 Μιχάλης Πλεξουσάκης Τμήμα Μαθηματικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Περιεχόμενα 1. Παρεμβολή 2. Παράσταση και υπολογισμός του πολυωνύμου παρεμβολής
Διαβάστε περισσότεραΕπίλυση Προβληµάτων Αρχικών / Συνοριακών Τιµών Μεταδόσεως Θερµότητας
Επίλυση Προβληµάτων Αρχικών / Συνοριακών Τιµών Μεταδόσεως Θερµότητας Τα προβλήµατα µεταδόσεως θερµότητας (ή θερµικής αγωγιµότητας heat conduction), µε την υπόθεση ισχύος του νόµου Fourier, διέπονται από
Διαβάστε περισσότεραΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ 2010 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ 2010
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΜΑ 3ο : Δίνεται η συνάρτηση f :(,) R με f() η οποία για κάθε (,
Διαβάστε περισσότεραΟ αντίστροφος μετασχηματισμός Laplace ορίζεται από το μιγαδικό ολοκλήρωμα : + +
Μετασχηματισμός aplace ορίζεται ως εξής : t X() [x( t)] xte () dt = = Ο αντίστροφος μετασχηματισμός aplace ορίζεται από το μιγαδικό ολοκλήρωμα : t x(t) = [ X()] = X() e dt π j c C είναι μία καμπύλη που
Διαβάστε περισσότεραΣυνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι ΣΔΕ Bernoulli, Riccati, Ομογενείς. Διαφορικές Εξισώσεις Bernoulli, Riccati και Ομογενείς
Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι ΣΔΕ Bernoulli, Riccati, Ομογενείς Διαφορικές Εξισώσεις Bernoulli, Riccati και Ομογενείς Οι εξισώσεις Bernoulli αποτελούν την κλάση των μη γραμμικών διαφορικών εξισώσεων
Διαβάστε περισσότεραΕίναι γνωστό ότι η δύναμη που ασκείται σε ένα ελατήριο και ονομάζεται δύναμη επαναφοράς δίνεται από τη σχέση : F = kx (3.1)
3.1. Εισαγωγή Είναι γνωστό ότι η δύναμη που ασκείται σε ένα ελατήριο και ονομάζεται δύναμη επαναφοράς δίνεται από τη σχέση : F = kx (3.1) Αν ϑελήσουμε να υπολογίσουμε το έργο της δύναμης αυτής μεταξύ δύο
Διαβάστε περισσότεραΑριθμητικές Μέθοδοι σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον
Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής Αριθμητικές Μέθοδοι σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον Δρ. Δημήτρης Βαρσάμης Επίκουρος Καθηγητής Οκτώβριος 2015 Δρ. Δημήτρης Βαρσάμης Οκτώβριος 2015 1 / 63 Αριθμητικές Μέθοδοι
Διαβάστε περισσότεραΣυνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 19/10/2017. Ακριβείς Διαφορικές Εξισώσεις-Ολοκληρωτικοί Παράγοντες. Η πρώτης τάξης διαφορική εξίσωση
Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 19/10/2017 Ακριβείς Διαφορικές Εξισώσεις-Ολοκληρωτικοί Παράγοντες Η πρώτης τάξης διαφορική εξίσωση M(x, y) + (x, y)y = 0 ή ισοδύναμα, γραμμένη στην μορφή M(x,
Διαβάστε περισσότεραw = f(z) = z + i C(0,4) 2πi z 2 (z 2) 3 dz = 1 8. f(z) = (z 2 + 1)(z + i). e z 1 e z 1 = 3 cos 2θ
ΣΧΟΛΗ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ Εξετάσεις στη Μιαδική Ανάλυση ΟΜΑΔΑ: Β Θ. (αʹ) Εστω ο μετασχηματισμός w f() + i i, C, i. 6 Μαρτίου, 25 Δείξτε ότι η w f() απεικονίζει
Διαβάστε περισσότεραΤεχνική Έκθεση Μέθοδοι χαλάρωσης στη διεπαφή για ελλειπτικά και παραβολικά προβλήματα Παράλληλοι Αλγόριθμοι ΜΧΔ...
Δ2.2/2 2.1 Μέθοδοι χαλάρωσης στη διεπαφή για ελλειπτικά και παραβολικά προβλήματα............................. 3 2.2 Παράλληλοι Αλγόριθμοι ΜΧΔ.................... 6 3.1 Μέθοδοι χαλάρωσης στη διεπαφή για
Διαβάστε περισσότεραΠαράδειγμα 14.2 Να βρεθεί ο μετασχηματισμός Laplace των συναρτήσεων
Κεφάλαιο 4 Μετασχηματισμός aplace 4. Μετασχηματισμός aplace της εκθετικής συνάρτησης e Είναι Άρα a a a u( a ( a ( a ( aj F( e e d e d [ e ] [ e ] ( a e (c ji, με a (4.9 a a a [ e u( ] a, με a (4.3 Η σχέση
Διαβάστε περισσότεραΜΙΓΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛ. ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΡΑΠΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
ΜΙΓΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΘΕΜΑ ΓΡΑΠΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ α) Η f ( ) έχει ραγματικό μέρος φανταστικό μέρος u( x, y) xcos y και v( x, y) xsi y Αό την θεωρία γνωρίζουμε
Διαβάστε περισσότεραΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση
ΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση Διάλεξη 03, 12 Φεβρουαρίου 2018 Μιχάλης Πλεξουσάκης Τμήμα Μαθηματικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Περιεχόμενα 1. Επαναληπτικές μέθοδοι - Γενική θεωρία 2. Η μέθοδος του Newton
Διαβάστε περισσότερα4. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ FOURIER
4. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ FOURIER Σκοπός του κεφαλαίου είναι να παρουσιάσει μερικές εφαρμογές του Μετασχηματισμού Fourier (ΜF). Ειδικότερα στο κεφάλαιο αυτό θα περιγραφούν έμμεσοι τρόποι
Διαβάστε περισσότεραM. J. Lighthill. g(y) = f(x) e 2πixy dx, (1) d N. g (p) (y) =
Εισαγωγή στην ανάλυση Fourier και τις γενικευμένες συναρτήσεις * M. J. Lighthill μετάφραση: Γ. Ευθυβουλίδης ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΩΝ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ ΤΟΥΣ FOURIER 2.1. Καλές
Διαβάστε περισσότεραΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ ΕΚΔΟΣΗ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018
ΝΙΚΟΛΑΟΣ M. ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ: «Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις & Μιγαδικές Συναρτήσεις: Θεωρία και Εφαρμογές» η Έκδοση, Αυτοέκδοση) Αθήνα, ΜΑΡΤΙΟΣ 06, Εξώφυλλο: ΜΑΛΑΚΟ, ΕΥΔΟΞΟΣ: 5084750, ISBN: 978-960-93-7366-
Διαβάστε περισσότεραΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΥΟ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΥΟ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ Η ανάλυση προβλημάτων δύο διαστάσεων με τη μέθοδο των Πεπερασμένων Στοιχείων περιλαμβάνει τα ίδια βήματα όπως και στα προβλήματα μιας διάστασης. Η ανάλυση γίνεται λίγο πιο πολύπλοκη
Διαβάστε περισσότεραΠεπερασμένες διαφορές για την ελλειπτική εξίσωση στις δύο διαστάσεις
Κεφάλαιο 9 Πεπερασμένες διαφορές για την ελλειπτική εξίσωση στις δύο διαστάσεις Σε αυτό το κεφάλαιο θεωρούμε μια απλή ελλειπτική εξίσωση, στις δύο διαστάσεις. Θα κατασκευάσουμε μεθόδους πεπερασμένων διαφορών
Διαβάστε περισσότεραΔηλαδή η ρητή συνάρτηση είναι πηλίκο δύο ακέραιων πολυωνύμων. Επομένως, το ζητούμενο ολοκλήρωμα είναι της μορφής
D ολοκλήρωση ρητών συναρτήσεων Το θέμα μας στην ενότητα αυτή είναι η ολοκλήρωση ρητών συναρτήσεων. Ας θυμηθούμε πρώτα ποιες συναρτήσεις ονομάζονται ρητές. Ορισμός: Μία συνάρτηση ονομάζεται ρητή όταν μπορεί
Διαβάστε περισσότεραΜαθηµατικά Θετικής και Τεχνολογικής Κατεύθυνσης ΚΕΦΑΛΑΙΟ. 1 ο :Μιγαδικοί Αριθµοί
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ο :Μιγαδικοί Αριθµοί. Ποιο σύνολο ονοµάζεται σύνολο των µιγαδικών αριθµών ;. Tι ονοµάζεται µιγαδικός αριθµός; Ποιο είναι το πραγµατικό και ποιο το φανταστικό του µέρος ; 3. Tι ονοµάζεται εικόνα
Διαβάστε περισσότεραΜετασχηµατισµοί Laplace, Αναλογικά Συστήµατα, ιαφορικές Εξισώσεις
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Μετασχηµατισµοί Laplace, Αναλογικά Συστήµατα, ιαφορικές Εξισώσεις 2.1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Όπως έχουµε δει, για να προσδιορίσουµε τις αποκρίσεις ενός κυκλώµατος, πρέπει να λύσουµε ένα σύνολο διαφορικών
Διαβάστε περισσότεραf(x) = lim f n (t) = d(t, x n ) d(t, x) = f(t)
Κεφάλαιο 7 Ακολουθίες και σειρές συναρτήσεων 7.1 Ακολουθίες συναρτήσεων: κατά σημείο σύγκλιση Ορισμός 7.1.1. Εστω X σύνολο, (Y, ρ) μετρικός χώρος και f n, f : X Y (n = 1, 2,...). Λέμε ότι η ακολουθία συναρτήσεων
Διαβάστε περισσότεραΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΩΝΑΚΗΣ. ΑΛΛΑΓΗ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ ΣΤΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑ Διδακτική προσέγγιση
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΩΝΑΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ ΣΤΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑ Διδακτική προσέγγιση Αφορμή γι αυτή τη σύντομη εργασία έδωσε μια ημερίδα διδασκαλίας των Μαθηματικών, η οποία οργανώθηκε από το Σχολικό Σύμβουλο
Διαβάστε περισσότεραKεφάλαιο 4. Συστήματα διαφορικών εξισώσεων. F : : F = F r, όπου r xy
4 Εισαγωγή Kεφάλαιο 4 Συστήματα διαφορικών εξισώσεων Εστω διανυσματικό πεδίο F : : F = Fr, όπου r x, και είναι η ταχύτητα στο σημείο πχ ενός ρευστού στο επίπεδο Εστω ότι ψάχνουμε τις τροχιές κίνησης των
Διαβάστε περισσότεραΣήματα και Συστήματα. Διάλεξη 6: Ανάλυση Σημάτων σε Ανάπτυγμα Σειράς Fourier. Δρ. Μιχάλης Παρασκευάς Επίκουρος Καθηγητής
Σήματα και Συστήματα Διάλεξη 6: Ανάλυση Σημάτων σε Ανάπτυγμα Σειράς Fourier Δρ. Μιχάλης Παρασκευάς Επίκουρος Καθηγητής 1 Ανάλυση Σημάτων σε Ανάπτυγμα Σειράς Fourier 1. Ανάπτυγμα σήματος σε Σειρά Fourier
Διαβάστε περισσότεραΑόριστο Ολοκλήρωμα Μέθοδοι Ολοκλήρωσης
8 Αόριστο Ολοκλήρωμα Μέθοδοι Ολοκλήρωσης Α. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΘΕΩΡΙΑΣ Ορισμός Έστω μια συνάρτηση f ορισμένη σε διάστημα Δ. Ονομάζουμε αρχική συνάρτηση ή παράγουσα της f στο Δ, μια συνάρτηση F παραγωγίσιμη
Διαβάστε περισσότεραΓενικά Μαθηματικά (Φυλλάδιο 1 ο )
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ Γενικά Μαθηματικά (Φυλλάδιο 1 ο ) Επιμέλεια Φυλλαδίου : Δρ. Σ. Σκλάβος Περιλαμβάνει: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ : ΠΑΡΑΓΩΓΙΣΗ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ
Διαβάστε περισσότεραΚλασική Ηλεκτροδυναμική Ι
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Κλασική Ηλεκτροδυναμική Ι ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ Διδάσκων: Καθηγητής Ι. Ρίζος Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται σε
Διαβάστε περισσότεραΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ιδάσκων : Ε. Στεφανόπουλος 12 ιουνιου 2017
Πανεπιστηµιο Πατρων Πολυτεχνικη Σχολη Τµηµα Μηχανικων Η/Υ & Πληροφορικης ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ιδάσκων : Ε. Στεφανόπουλος 12 ιουνιου 217 Θ1. Θεωρούµε την συνάρτηση f(x, y, z) = 1 + x 2 + 2y 2 z. (αʹ) Να ϐρεθεί
Διαβάστε περισσότερα