Θα ασχοληθώ με αυτό τον ορισμό χωρίζοντάς τον σε δύο κομμάτια χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές διαδικασίες.

Transcript

1

2 Το έντυπο αυτό τυπώθηε στην τυπογραφή ολετίβα Druck α υπάρχε online στο blog της Αυτόνομης Παρέμβασης στους Ηλ-Μηχ(ΑΠΗΜ). Αν α αποτελεί προσωπή δουλεά, θεωρώ ότ αποτελεί προϊόν δαδασών συλλογών, προϊόν συμμετοχής στο απημ, συζητήσεων με συντρόφους, συμμετοχής α παραολούθησης του νήματος στη Θεσσαλονίη. Δότ έξω από αυτά δεν θα μπορούσε να υπάρξε το οποοδήποτε αποτέλεσμα ή έστω δεν θα είχε αξία σαν ααδημαϊή δουλεά. Αόμα αποτελεί μα προσπάθεα γα μα πο αυθόρμητη παραγωγή θεωρίας. Δεν είνα αποτέλεσμα του λεσίματος άποου ύλου δαβασμάτων, ούτε άποου ύλου αγώνα που άλλωστε δεν λείνουν ποτέ. Ο ίδες ο δέες δεν είνα δουλεμένες μέχρ τέλους α νομίζω-ελπίζω ότ ποτέ δε θα είνα. Ευχαρστώ την Α γα την βοήθεα. aphm.espivblogs.net

3 MONOPOLY Η παγοσμοποίηση α πολυεθνές είνα ζητήματα που θεωρούντα ληγμένα, α γα τα οποία η ρτή έχε λείσε τον ύλο της. Τα νήματα ατά της παγοσμοποίησης έχουν υποχωρήσε με μα αίσθηση ήττας. Αυτή η αίσθηση έρχετα να δαώσε την ρτή που ασήθηε εξαρχής πάνω στο ζήτημα, μα ρτή που δαβάζε το φανόμενο σα μα ανώτερη μορφή απταλσμού, πο δυνατή, με αυξημένη ανότητα να συντρίψε τς αντστάσες. Μα νέα ανάγνωση πάνω στο ζήτημα είνα αναγαία. Τέτοα που να αναγνωρίζε στς νέες μορφές του τρόπου παραγωγής τα δομά του στοχεία α τς πάγες νομοτέλεές του, που ήταν εεί εξαρχής. Σε αυτή τη λογή πάνω θέλε να είνα αυτό το είμενο α ασχολείτα με τη συσσώρευση του εφαλαίου α τα μονοπώλα. Αυτό που θέλε να αποδείξε είνα πως τα μονοπώλα αποτελούν την αρχή της συσσώρευσης α όχ απλά το τελό στάδο της συσσώρευσης. Αόμα θέλε να εξηγήσε το φανόμενο αποφυγής της αθετοποίησης της παραγωγής από το εφάλαο α να θέσε άποες πρώτες σέψες πάνω στους σύγχρονους τρόπους, όχ μόνο παραγωγής αλλά α ατανάλωσης α ατανομής. Στς πρώτες τρείς παραγράφους παρατίθεντα άποες έννοες α εργαλεία που θα χρησμοποηθούν παραάτω. Η έννοα της ανοτομίας α άποες απλές μαθηματές έννοες που είνα απαραίτητες. Ο όρος ανοτομία. Η έννοα της ανοτομίας μας δίνε την απάντηση στο τ παράγετα αλλά αόμα πο σημαντό μας δίνε την απάντηση α στο πώς παράγετα-δανέμετα. Γα να έχε ένα αγαθό ανταλλατή αξία πρέπε να έχε αξία χρήσης, όμως αυτή δεν είνα η μοναδή προϋπόθεση. Το τ έχε αξία χρήσης είνα η ίδα ερώτηση με το που πρέπε να επενδυθεί ένα δοσμένο εφάλαο, δηλαδή τ να παραγάγε. Η άλλη προϋπόθεση γα να έχε ένα αγαθό ανταλλατή αξία είνα η δαδασία με την οποία παράγετα, η δαδασία παραγωγής σαν ονωνή δαδασία. Ο όρος ανοτομία όπως ορίζετα από τον Οργανσμό Οονομής Συνεργασίας α Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), αφορά τη μετατροπή μας δέας σε εμπορεύσμο προϊόν ή υπηρεσία, λετουργή μέθοδο παραγωγής ή δανομής -νέα ή βελτωμένη- ή αόμα σε νέα μέθοδο παροχής ονωνής υπηρεσίας. Θα ασχοληθώ με αυτό τον ορσμό χωρίζοντάς τον σε δύο ομμάτα χωρίς όμως αυτό να σημαίνε ότ πρόετα γα δύο δαφορετές δαδασίες. Το πρώτο ομμάτ του ορσμού, δηλαδή η μετατροπή μας δέας σε εμπορεύσμο προϊόν ή υπηρεσία, αφορά είτε την ανοποίηση μας ήδη υπάρχουσας ανανοποίητης ανάγης της αγοράς, είτε τη δημουργία μας νέας αγοράς με ένα προϊόν ή υπηρεσία που αλύπτε μα ανάγη που δεν υπήρχε. Η αναάλυψη δηλαδή μας αξίας χρήσης.

4 Το δεύτερο ομμάτ του ορσμού, δηλαδή ο όρος ανοτομία αφορά μα νέα λετουργή μέθοδο παραγωγής ή δανομής νέα ή βελτωμένη. Μα νέα μέθοδος παραγωγής, πο τυποποημένη, πο αυτοματοποημένη ή α με χρήση εντελώς νέας τεχνολογίας οδηγεί σε προϊόντα αλύτερα ποοτά, με πο αυστηρές προδαγραφές. Επίσης μα νέα μέθοδος παραγωγής οδηγεί α σε μεωμένα όστη παραγωγής. Σύμφωνα με τον ορσμό α αυτά τα προϊόντα εντάσσοντα στον όρο ανοτομία. Αόμα στον όρο ανοτομία εντάσσοντα α προϊόντα με νέο ή βελτωμένο τρόπο δανομής. Ο ανααλύψες στον τρόπο δανομής μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε αυξημένη ποότητα α μεωμένα όστη, αλλά μπορούν επίσης να αλλάξουν ρζά τον τρόπο ατανάλωσης (πχ τα προϊόντα ηλετρονού εμπορίου, τα οποία αόμα α στη περίπτωση που είνα πανομοότυπα με τα αρχά αποτέλεσαν ανοτομία). Τα δύο ομμάτα του ορσμού δεν είνα ανεξάρτητα α επίσης ο όρος ανοτομία δεν αποτελεί ανοτομία. Ένα μρό ομμάτ του όρου ανοτομία αναφέρετα σε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας σαν μα νέα τεχνολογία γα τον τελό αταναλωτή. Κανοτομία είνα ο τρόπος που βρίσε ανέαθεν το εφάλαο γα να αναπαράγετα α μάλστα με ρυθμούς που αυξάνοντα. Τα εφάλαα ανααλύπτουν τ έχε αξία χρήσης, πως θα βελτώσουν τη ποότητα ώστε να αυξηθεί το ποσοστό έρδους μέσω της μείωσης των ελαττωματών α πως θα μεώσουν τα όστη της παραγωγής α δανομής, ώστε σαν συνολό αποτέλεσμα όλων αυτών να γίνετα γρηγορότερα η αναπαραγωγή τους. Κανοτομία είνα μα δαχρονή αναγαότητα του εφαλαίου. Μαθηματές έννοες. Πρέπε εδώ να παρουσάσω άποες έννοες που θα χρησμοποήσω α τον τρόπο που θα τς χρησμοποήσω. Ο έννοες αυτές είνα παρμένες από α θα χρησμοποηθούν όπως στς θετές επστήμες. Ο έννοες είνα τέσσερς: Τμή, Μεταβολή, Ρυθμός μεταβολής α ρυθμός μεταβολής του ρυθμού μεταβολής ενός μεγέθους. Η έννοα της μεταβολής γα ένα μετρούμενο μέγεθος, του οποίου ο τμές μεταβάλλοντα με το χρόνο, ορίζετα σαν η δαφορά της τελής από την αρχή του τμή. Αν η μεταβολή ενός μεγέθους είνα θετή, τότε ο τμές του αυξάνοντα με την αύξηση του χρόνου. Αν η μεταβολή ενός μεγέθους είνα αρνητή, τότε ο τμές του μεώνοντα με την αύξηση του χρόνου. Ο ρυθμός μεταβολής είνα όπως ορίζετα από τα μαθηματά η παράγωγος ως προς το χρόνο ενός μεγέθους, το όρο του λάσματος της δαφοράς προς την αντίστοχη χρονή μεταβολή όταν η τελευταία τείνε στο μηδέν. Αντίστοχα ο ρυθμός μεταβολής του ρυθμού μεταβολής είνα η δεύτερη παράγωγος ως προς το χρόνο, του μεγέθους. Αυτά λίγο πολύ είνα γνωστά. Αυτό που θέλω να τονίσω είνα πως μόνο η μεταβολή α ο ρυθμός μεταβολής ως προς το χρόνο έχουν πάντα το ίδο πρόσημο. Από την άλλη η τμή, ο ρυθμός μεταβολής α ο ρυθμός μεταβολής του ρυθμού μεταβολής έχουν ανεξάρτητα μεταξύ τους πρόσημα. Αυτό γίνετα αμέσως αντληπτό από τη γραφή παράσταση. Πχ. θετή μεταβολή. Θετή μεταβολή σημαίνε ρυθμός μεταβολής>0. Εδώ υπάρχουν τρείς περπτώσες. Πρώτη περίπτωση ο ρυθμός μεταβολής του ρυθμού μεταβολής να είνα μηδενός. Δεύτερη περίπτωση να είνα θετός. Τρίτη περίπτωση να είνα αρνητός έως ότου μηδενστεί ο ρυθμός μεταβολής.

5 Στα δαγράμματα ο ρυθμός μεταβολής είνα η λίση της εφαπτομένης στην αμπύλη. Το πρόσημο του ρυθμού μεταβολής του ρυθμού μεταβολής ορίζετα από τη μεταβολή στην λίση της εφαπτομένης στη αμπύλη. Στο δάγραμμα 1 η λίση της εφαπτομένης είνα παντού η ίδα, επομένως ο ρυθμός μεταβολής του ρυθμού μεταβολής είνα μηδενός. Στο δάγραμμα 2 η λίση της εφαπτομένης συνεχώς αυξάνε, επομένως ο ρυθμός μεταβολής του ρυθμού μεταβολής είνα θετός. Τέλος, στο δάγραμμα 3 η λίση της εφαπτομένης

6 στην αμπύλη συνεχώς μεώνετα ώσπου μηδενίζετα(ορζόντα), επομένως ο ρυθμός μεταβολής του ρυθμού μεταβολής είνα αρνητός. Κα στα τρία δαγράμματα ο τμές του μεγέθους που εξετάζουμε αυξάνοντα. Στο πρώτο, η αύξηση αυτή αφήνε ανεπηρέαστο το ρυθμό μεταβολής. Στο δεύτερο, ταυτόχρονα με την αύξηση της τμής του μεγέθους, αυξάνε α ο ρυθμός μεταβολής. Στο τρίτο δάγραμμα, με την αύξηση της τμής του μεγέθους έχουμε μείωση του ρυθμού μεταβολής. Κάτ αόμα που πρέπε να γίνε ξεάθαρο είνα ότ τα μεγέθη που θα μελετηθούν είνα συναρτημένα μεγέθη, είνα μεγέθη που έχουνε μεταξύ τους σχέσες. Ο σχέσες που μπορεί να έχουν δύο μετρήσμα μεγέθη είνα δύο: ή θα είνα ανάλογα ή αντστρόφως ανάλογα. Ανάλογα σημαίνε δύο πράγματα, ένα ότ η αύξηση ενός μεγέθους συμβαδίζε με την αύξηση του ανάλογου μεγέθους, δεύτερο ότ η μείωση ενός μεγέθους συμβαδίζε με τη μείωση του ανάλογου μεγέθους. Αντστρόφως ανάλογα σημαίνε α πάλ δύο πράγματα, ένα ότ η αύξηση ενός μεγέθους συμβαδίζε με τη μείωση του αντστρόφως ανάλογου μεγέθους, δεύτερο ότ η μείωση ενός μεγέθους συμβαδίζε με την αύξηση του αντστρόφως ανάλογου μεγέθους. Σε σχέση μεταξύ τους θα μπορούσαν να είνα στο παράδεγμα με τα δαγράμματα η τμή του μεγέθους με το ρυθμό μεταβολής. Η τμή του μεγέθους οδηγεί στην αύξηση του ρυθμού μεταβολής(δάγραμμα 2). Αύξησηαύξηση. Η τμή του μεγέθους οδηγεί στην μείωση του ρυθμού μεταβολής(δάγραμμα 3). Αύξησημείωση. Συσσώρευση α ρυθμός συσσώρευσης εφαλαίου. Η συσσώρευση του εφαλαίου είνα αποτέλεσμα της υλής ίνησής του. Όταν το εφάλαο χρησμοποείτα γα την παραγωγή εμπορευμάτων, λετουργεί δηλαδή σαν εφάλαο, σοπός α αποτέλεσμα της λετουργίας του είνα το έρδος α η συσσώρευση. Κεφάλαο με τη μορφή του χρήματος επενδύετα σε μέσα παραγωγής α εργασία, παράγε εμπορεύματα τα οποία πωλούντα α επστρέφε ξανά με τη μορφή χρήματος το ίδο εφάλαο αλλά αυξημένο. Η συσσώρευση εφαλαίου α η επένδυσή του στη παραγωγή, υπονοεί α τη συσσώρευση παραγγελών ίσου εππέδου με τη δυναμότητα παραγωγής. Δότ αν η ζήτηση είνα μρότερη της δυναμότητας που επτεύχθηε με την επένδυση ενός δοσμένου εφαλαίου, τότε δεν αξοποείτα το εφάλαο αυτό α η επένδυση είνα άσοπη, με την έννοα ότ δεν επτυγχάνε το μέγστο ποσοστό έρδους. Ο ρυθμός συσσώρευσης του εφαλαίου είνα ανάλογος του ποσοστού έρδους α του ποσοστού της υπεραξίας. Η σχέση των μεγεθών αυτών με το μέγεθος της συσσώρευσης αθαυτό είνα ανάλογη α αντστρόφως ανάλογη ταυτόχρονα. Αναλογία.

7 Καπταλστός τρόπος παραγωγής(κτπ) σημαίνε αταμερσμός της εργασίας α συντονσμός από το εφάλαο των αταμερσμένων εργασών. Έτσ προύπτε μα αύξηση της παραγωγής δύναμης της εργασίας, δότ η εργασία γίνετα ονωνή δαδασία α υπάρχε αξοποίηση αυτού που ονομάζετα ονωνή παραγωγή δύναμη. Το άθροσμα του αποτελέσματος της παραγωγής ενός εμπορεύματος από ανεξάρτητους παραγωγούς, είνα μρότερο από το αποτέλεσμα της παραγωγής συντονσμένης εργασίας πάνω στο ίδο εμπόρευμα. Η εμετάλλευση της ονωνής παραγωγής δύναμης έγνε εφτή με τη συσσώρευση του εφαλαίου(προϋπόθεση), όμως το γεγονός αυτό, της εμετάλλευσης της ονωνής παραγωγής δύναμης, είνα α ο μηχανσμός αύξησης του ρυθμού της συσσώρευσης του εφαλαίου με τον εξής τρόπο: Η αύξηση της συσσώρευσης παραγγελών(ζήτηση), των μέσων παραγωγής α της εργασίας, σημαίνε αύξηση της λίμαας της παραγωγής. Αύξηση της λίμαας της παραγωγής, σημαίνε οονομία μέσων παραγωγής με δάφορους τρόπους, αόμα σημαίνε δυνατότητα μεγαλύτερης αυτοματοποίησης της παραγωγής α μείωση του χρόνου που απατείτα γα τη παραγωγή ανά τεμάχο εμπορεύματος. Με την αύξηση της συσσώρευσης εφαλαίου επτυγχάνετα επομένως μα αύξηση της παραγωγής δύναμης της εργασίας. Μα αύξηση της παραγωγής δύναμης της εργασίας σημαίνε αύξηση του ποσοστού της υπεραξίας, του ποσοστού έρδους. Βλέπουμε πως με την αύξηση της συσσώρευσης έχουμε α αύξηση του ρυθμού συσσώρευσης του εφαλαίου. Η συσσώρευση α ο ρυθμός συσσώρευσης σα μεγέθη είνα ανάλογα. Έτσ υπάρχε μα γεωμετρή πρόοδος της συσσώρευσης, η αύξησή της είνα εθετή. Το δάγραμμα που θα περέγραφε μα τέτοα μεταβολή είνα αυτό: Στον άξονα χ είνα ο χρόνος α στον άξονα y είνα η συσσώρευση. Ενώ ο ρυθμός της συσσώρευσης είνα η λίση της εφαπτομένης σε άθε χρονή στγμή στη αμπύλη. Παρατηρούμε ότ η συσσώρευση α ο ρυθμός συσσώρευσης τείνουν στο άπερο. Αυτό είνα πρατά αδύνατο. Όπως επίσης αδύνατο είνα λόγο της δομής του ΚΤΠ α μα σταθερή-ομαλή μεταβολή της συσσώρευσης, δηλαδή ένα δάγραμμα ευθεία γραμμή. Αυτό θα σήμανε ρυθμούς συσσώρευσης ανεξάρτητους από την ίδα τη συσσώρευση. Αντίστροφη αναλογία. Είδαμε ότ η αύξηση της συσσώρευσης οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής δύναμης της εργασίας. Μεώνε δηλαδή την απατούμενη εργασία γα την παραγωγή των εμπορευμάτων. Αυτή η αύξηση της συσσώρευσης σημαίνε αύξηση του σταθερού εφαλαίου, αύξηση των μέσων παραγωγής. Αυτό που μεταβάλλετα είνα η αναλογία (μέσα

8 παραγωγής/εργασία), η αναλογία αυτή αυξάνετα. Η δαδασία συσσώρευσης είνα μα δαδασία ατά την οποία γίνετα προσπάθεα να πεταχτεί η εργασία έξω από το προτσές παραγωγής. Αυτό είνα άτ το αδύνατο. Η μη επίτευξη όμως της απαλλαγής από την εργασία δεν έρχετα εξωτερά του συστήματος παραγωγής, αλλά από την ίδα του τη δομή. Όσο αυξάνετα η συσσώρευση αυξάνετα ο όγος α ο ρυθμός παραγωγής των εμπορευμάτων. Ταυτόχρονα όμως μεώνετα η αγοραστή δύναμη των εργαζομένων, αφού η εργασία τους έχε εξοονομηθεί α έχε γίνε περττή. Σημασία έχε η μεταβολή των αναλογών: έχουμε μα αύξηση της αναλογίας παραγόμενα εμπορεύματα/αναγαία εργασία. Εμπορεύματα παράγοντα με μεγαλύτερη ένταση με τη χρησμοποίηση ίδας ή μρότερης ποσότητας εργασίας. Αυτό μαροπρόθεσμα σημαίνε πως είτε η τμή των εμπορευμάτων μεώνετα, είτε ο ρυθμός απορρόφησης των εμπορευμάτων μεώνετα. Η δαδασία παραγωγής συναντά τα φυσά της όρα. Έτσ τα μεγέθη ρυθμός παραγωγής εμπορευμάτων α ρυθμός απορρόφησης εμπορευμάτων είνα πάντα αντστρόφως ανάλογα. Όσο αυξάνε η συσσώρευση μεώνετα ο όγος των παραγόμενων εμπορευμάτων που απορροφούντα από την αγορά. Υπάρχε το φανόμενο της υπερπαραγωγής. Γα να είνα άτ εμπόρευμα πέρα από την αξία χρήσης πρέπε να έχε α ανταλλατή αξία. Εφόσον τα εμπορεύματα χάνουν την ανταλλατή τους αξία(έλλεψη ζήτησης) παύουν να είνα εμπορεύματα. Τα εφάλαα δε μπορούν να επενδυθούν στη παραγωγή, να παραγάγουν εμπορεύματα α να επστρέψουν αυξημένα στην ίδα ένταση με πρν. Όλο αυτό δεν είνα μία στγμή, είνα μία δαδασία στο χρόνο. Το ποσοστό των εμπορευμάτων που μπορεί να απορροφηθεί πέφτε σταδαά με τη πάροδο του χρόνου. Ο ρυθμός συσσώρευσης μεώνετα όσο αυξάνετα η συσσώρευση. Το δάγραμμα που θα περέγραφε μα τέτοα μεταβολή είνα αυτό: Στον άξονα χ είνα ο χρόνος α στον άξονα y είνα η συσσώρευση, ενώ ο ρυθμός συσσώρευσης είνα η λίση της εφαπτομένης σε άθε στγμή στη αμπύλη. Παρατηρούμε ότ ο τμές της συσσώρευσης τείνουν να σταθεροποηθούν σε ένα όρο. Το δάγραμμα γίνετα ορζόντο, η λίση της εφαπτομένης γίνετα μηδενή. Αυτή είνα α η αντίφαση στο ΚΤΠ, αν το μέγεθος της συσσώρευσης έφτανε στο μέγστο όρό του, αν όλο το εφάλαο ήταν στη μορφή των μέσων παραγωγής, θα μηδενζόταν ο ρυθμός της συσσώρευσης. Η εργασία είνα αυτή που δίνε θετές τμές στο ρυθμό της συσσώρευσης. Σύνθεση των δύο τάσεων.

9 Τελά παρατηρήθηαν δύο αντίρροπες τάσες. Η πρώτη είνα η αύξηση του ρυθμού συσσώρευσης σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης α η δεύτερη είνα η μείωση του ρυθμού συσσώρευσης σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης. Ο δύο αυτές αντίρροπες τάσες συνυπάρχουν α εμφανίζοντα να υπερσχύε πότε η μία α πότε η άλλη με περοδό τρόπο. Αυτή η περοδή υπερίσχυση της μίας τάσης απέναντ στην άλλη είνα που ορίζε τους ύλους συσσώρευσης: ορίζε την εναλλαγή περόδων ανάπτυξης, ύφεσης α στασμότητας. Αόμα αυτές ο δύο τάσες δέπουν την αναπαραγωγή του εφαλαίου συνολά, αλλά α την αναπαραγωγή του άθε επμέρους εφαλαίου. Ο ΚΤΠ στο σύνολό του είνα ένα λεστό σύστημα, πράγμα που σημαίνε ότ λετουργεί με το φανόμενο της ανάδρασης. Αυτό σημαίνε ότ η μεταβολή του συστήματος επηρεάζετα από τη ατάσταση του ίδου του συστήματος α όχ εξωτερά. Συγερμένα ο ρυθμός της συσσώρευσης(μεταβολή) επηρεάζετα από το βαθμό της ίδας της συσσώρευσης(ατάσταση). Πίστη α μόχλευση - το χρηματοπστωτό σύστημα. Το γεγονός της εθετής αύξησης της συσσώρευσης σε περόδους ανάπτυξης, είνα γνωστό στους εφαλαοράτες αλλά α στους αταναλωτές. Στο απταλσμό υπάρχε η έννοα της μόχλευσης της οονομίας μέσω του χρηματοπστωτού συστήματος, με τα μελλοντά έρδη να αποτελούν εγγυήσες α το χρηματοπστωτό σύστημα να δανείζε πολύ πάνω από τα αποθεματά του. Το γεγονός αυτό δεν είνα άποου είδους ομπίνα ή απάτη δότ αρβώς είνα γνωστό ότ η συσσώρευση υπόετα σε εθετή αύξηση. Αόμα α ο αταναλωτές το νώθουν αυτό α παρατηρείτα σε αρούς ανάπτυξης εθετή αύξηση της ζήτησης, η οποία μπορεί να δαολογηθεί μόνο με το γεγονός πως αυτή η συσσώρευση της ζήτησης θα οδηγήσε σε αυξημένους ρυθμούς συσσώρευσης. Όταν ο ρυθμός συσσώρευσης αρχίζε να μεώνετα, σημαντό ρόλο έχουν α πάλ η πίστη α η μόχλευση από το χρηματοπστωτό σύστημα, ο οποίες όπως φάνηε είνα αναγαίες γα τη λετουργία του ΚΤΠ. O δαφορετές φάσες από τς οποίες περνάε περοδά ο απταλσμός εφράζοντα α στο χρηματοπστωτό σύστημα α όχ το ανάποδο. Με αυτό θέλω να πω πως όπως πρν η έννοα της μόχλευσης θεωρήθηε σύμφυτη με τον ΚΤΠ α όχ άποα απάτη, έτσ α η περοδή αποτυχία του χρηματοπστωτού συστήματος είνα έφραση της εντρής αντίφασης στη ίνηση του ΚΤΠ α όχ το αποτέλεσμα ανήθων σπεουλαδόρων ή αλόγστων πολτών πρατών. Ο απταλσμός είνα ένα σύστημα βασσμένο στην αυξητή του τάση α στην ουσία πτωτή τάση παρουσάζε γα πολύ μρά χρονά δαστήματα. Είνα δηλαδή βασσμένο σε θετούς ρυθμούς μεταβολής του ρυθμού συσσώρευσης. Όταν όμως ο ρυθμός μεταβολής του ρυθμού συσσώρευσης γίνε αρνητός α τείνε να μηδενστεί, το σύστημα τείνε σε μα ατάσταση στασμότητας α τότε αταρρέε, αρβώς επεδή ο εγγυήσες των αυξημένων μελλοντών ερδών δεν επαληθεύοντα. Αόμα δηλαδή α αν τα ποσοστά έρδους δε μεώνονταν ούτε ατ ελάχστο, το γεγονός ότ δεν αυξάνοντα με τους προσδοώμενους ρυθμούς είνα πρόβλημα. Η μόχλευση της οονομίας εμφανίζετα σα μα δαδασία γεμάτη δυνατότητες όσο η οονομία έχε αυξητές τάσες, αλλά εμφανίζετα α σαν το αίτο της αταστροφής όταν η οονομία λμνάζε. Η έννοα του μονοπωλίου.

10 Μονοπωλαή εφαλαορατή παραγωγή είνα η ατάσταση ατά την οποία άθε ξεχωρστό εφάλαο δραστηροποείτα στη παραγωγή ξεχωρστού προϊόντος ή υπηρεσίας. Ξεχωρστό σημαίνε ότ ένα συγερμένο εμπόρευμα παράγετα από την δραστηροποίηση ενός μόνο εφαλαίου που δρα συντονσμένα. Η μονοπωλαή εφαλαορατή παραγωγή είνα η ουτοπία του απταλσμού. Παραάτω θα προσπαθήσω να αποδείξω πως το σύνολο της παραγωγής στον απταλσμό έχε την τάση να συγροτείτα μονοπωλαά εξ αρχής α όχ μόνο προοδευτά σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης. Το μονοπώλο σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης. Η αγορά άθε προϊόντος είνα πεπερασμένη α αυτό άνε τς επχερήσες που δραστηροποούντα στον ίδο λάδο ανταγωνστές, που σημαίνε ότ η αύξηση των πωλήσεων της μίας i προϋποθέτε α επφέρε μείωση των πωλήσεων της άλλης. Εδώ τα πράγματα αθορίζοντα από τη τάση αύξησης του ρυθμού συσσώρευσης με την αύξηση του μεγέθους της συσσώρευσης(αμπύλη 1). Η τάση αυτή περνάε μέσα από την αύξηση της λίμαας της παραγωγής, που ανοίγε τη δυνατότητα γα εξοονόμηση μέσων παραγωγής α μείωση του χρόνου παραγωγής. Αυτό σημαίνε ότ όταν αυξάνε η συσσώρευση ενός εφαλαίου που δραστηροποείτα στη παραγωγή ενός εμπορεύματος, ο εφαλαοράτης έχε την ανότητα να ρίξε τη τμή του εμπορεύματος αυτού ή να αυξήσε τα ποσοστά έρδους του α το ρυθμό συσσώρευσης του εφαλαίου του. Άρα όσο αυξάνετα το μερίδο της αγοράς που έχε μα επχείρηση τόσο μεώνετα το μερίδο της αγοράς που έχουν ο ανταγωνστές της α παράλληλα όσο αυξάνε το μερίδο της αγοράς μας επχείρησης μεώνετα ο χρόνος/όστος της παραγωγής της λόγω της συσσώρευσης. Επομένως είνα σε θέση να αυξήσε αόμα περσσότερο το μερίδο της αγοράς που έχε α να μεωθεί αόμα παραπάνω των ανταγωνστών της. Είνα φανερό ότ πρόετα γα μα δαδασία απολεσμού α δημουργίας μονοπωλίων. Ο μέγστος βαθμός συσσώρευσης εφαλαίου, που να αξοποείτα στη παραγωγή ενός συγερμένου εμπορεύματος, επτυγχάνετα με ένα αθαρό μονοπώλο. Επομένως η αθαρά μονοπωλαή εφαλαορατή παραγωγή είνα αυτή που μπορεί να πετύχε τη μεγαλύτερη εξοονόμηση μέσων παραγωγής α τον ελάχστο χρόνο παραγωγής ανά εμπόρευμα. Γα αυτό η μονοπωλαή εφαλαορατή παραγωγή είνα η ουτοπία του απταλσμού. Απελευθέρωση εφαλαίων. Η υλή ίνηση του εφαλαίου οδηγεί στη συσσώρευσή του. Το εφάλαο που συσσωρεύετα επανεπενδύετα, ξαναμπαίνε δηλαδή σε ίνηση. Αυτό σημαίνε ότ σε άθε επόμενο χρονό δάστημα το εφάλαο είνα σε θέση να παράγε περσσότερα εμπορεύματα, περσσότερες αξίες χρήσης από το προηγούμενο χρονό δάστημα. Αόμα όμως α σε στγμές που ο απταλσμός βρίσετα στς περόδους της λεγόμενης ανάπτυξης, η αύξηση της ζήτησης άθε ξεχωρστού εμπορεύματος έχε πολύ στενά όρα.

11 Αυτό σημαίνε ότ τα εφάλαα που δρουν στη παραγωγή άθε ξεχωρστού εμπορεύματος α συσσωρεύοντα λόγω αυτής τους της δράσης, είνα μεν σε θέση να επανεπενδυθούν α να παραγάγουν με μεγαλύτερη ένταση το άθε ξεχωρστό εμπόρευμα, αλλά αυτό δε σημαίνε ότ θα βρουν την αντίστοχη ζήτηση. Έτσ τα εφάλαα που συσσωρεύοντα απελευθερώνοντα. Κεφάλαα που δε μπορούν να επανεπενδυθούν στον τομέα που αξοποήθηαν α συσσωρεύτηαν, είνα δαθέσμα γα επένδυση οπουδήποτε. Στην ουσία το ζήτημα εδώ είνα μέχρ σε ποό σημείο μπορεί να αυξηθεί η παραγωγή α να βρε αντίστοχη ζήτηση. Το δεύτερο σέλος του ίδου ζητήματος είνα πού να επενδυθούν τα απελευθερωμένα εφάλαα ώστε να μπορέσουν να αξοποηθούν. Επωμένο αλλώς: ποα προϊόντα είνα αξίες χρήσης α πότε αυτά είνα α ανταλλατές αξίες; Το μονοπώλο σαν προϋπόθεση της συσσώρευσης. Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα βρίσετα στον όρο ανοτομία. Απελευθερωμένα εφάλαα σαν αποτέλεσμα της συσσώρευσης δεν έχουν άλλη δέξοδο από το να επενδυθούν σε ανοτομίες. Σε νέες ή βελτωμένες αξίες χρήσης με την προσδοία ότ αυτές θα είνα α ανταλλατές αξίες. Η επένδυση ενός εφαλαίου σε ένα ανοτόμο εμπόρευμα, εξ ορσμού αποτελεί τη δημουργία ενός μονοπωλίου, που δεν υπήρχε. Αφού αυτό το δοσμένο εφάλαο α μόνο θα αξοποείτα στην παραγωγή της συγερμένης αξίας. Μονοπώλα δε δημουργούντα μόνο με τη συνεχή επανεπένδυση α τελά την υραρχία άποου εφαλαοράτη σε ένα λάδο. Μονοπωλαά συγροτείτα η παραγωγή εξ αρχής όταν άποος δημουργεί ένα ανούρο εμπόρευμα ή μα νέα μέθοδο παραγωγής ή δανομής ενός εμπορεύματος. Αυτή είνα α η μόνη δυνατότητα, ο μόνος δρόμος, γα την παραγωγή του απταλσμού του ίδου. Η δομή του απταλσμού είνα τέτοα που απατεί τα εφάλαα να αξοποούντα α να μη λμνάζουν α μάλστα να αξοποούντα με τα μέγστα δυνατά ποσοστά αξοποίησης, αλλώς ο απταλσμός αταρρέε. Η επίτευξη μέγστων ποσοστών αξοποίησης (έρδους α συσσώρευσης) περνάε από το σχηματσμό μονοπωλίων εξ αρχής σαν προϋπόθεση. Επομένως τα μονοπώλα δεν αποτελούν μόνο αποτέλεσμα αλλά α προϋπόθεση της ίνησης του εφαλαίου. Τα μονοπώλα είνα η άλλη όψη της αταμερσμένης εργασίας: είνα ο αταμερσμός του συσσωρευμένου εφαλαίου. Καταμερσμός της εργασίαςεφαλαίου είνα η αρχή της εμπορευματής παραγωγής, ενώ ταυτόχρονα, όπως είδαμε, γα να μπορούν να συνεχίζουν τα αγαθά να είνα α εμπορεύματα συγροτούντα τα εφάλαα που παράγουν αυτά τα εμπορεύματα σαν μονοπώλα. Το μονοπώλο σα δαχρονή επδίωξη. Μπορεί ο όρος ανοτομία α η παρουσία του εντρά στο χώρο των επχερήσεων να είνα άτ σχετά ανούρο, αλλά θεωρώ πως το μονοπώλο σαν προϋπόθεση α αποτέλεσμα της δαδασίας δημουργίας έρδους α επομένως συσσώρευσης, είνα δομό στοχείο του ΚΤΠ. Πράγμα που σημαίνε ότ υπάρχε από την εμφάνσή του ΚΤΠ α

12 νείτα μαζί του. Η ένταση με την οποία εμφανίζετα η μονοπωλαή φύση του απταλσμού συνεχώς αυξάνετα. Φυσά πάντα σχύουν μέσα στον ΚΤΠ ο αντθέσες α ο νομοτέλεες. Ο άρατος αταμερσμός εργασίας α εφαλαίων είνα ανέφτος αν α είνα δαρής επδίωξη του εφαλαίου. Είνα ανέφτος δότ αρβώς είνα ανέφτος α ο μέγστος ρυθμός συσσώρευσης του εφαλαίου, εξατίας της πτωτής τάσης του ρυθμού συσσώρευσης. Η ουτοπία γα τον ΚΤΠ είνα η αθαρά μονοπωλαή συγρότηση, δηλαδή ο αταμερσμός της παραγωγής σε ξεχωρστά εφάλαα α η επίτευξη μέγστων ρυθμών συσσώρευσης από το αθένα, με αυτά τα ξεχωρστά εφάλαα να δραστηροποούντα άτω από ίσους όρους. Αυτό που επτυγχάνετα όμως είνα η δαστρωμάτωση στο ατά πόσο έχε επτευχθεί η μονοπωλαή παραγωγή στους δάφορους λάδους. Παραγωγή α ατανάλωση. Ξενώντας από τη ατανάλωση, είνα ξεάθαρο πως χαρατηρίζετα πλέον από μα τεράστα πολία επλογών. Ο εταρίες έχουν εατοντάδες ωδούς προϊόντων η άθε μία. Θα έλεγε ανείς ότ γα όποα ανάγη μπορεί να υπάρξε, θα υπάρξε ένα εμπόρευμα που την αλύπτε α πως όλο ο δυνατοί συνδυασμοί ποότητας-τμής-δαίτερων χαρατηρστών υπάρχουν δαθέσμο. Αόμα βλέπουμε ότ υπάρχουν α πολλοί δαφορετοί τρόπο δανομής των προϊόντων α των υπηρεσών. Πράγμα που δημουργεί μα αόμα μεγαλύτερη πολία στους τρόπους της ατανάλωσης. Το ερώτημα εδώ είνα εάν η τάση που επρατεί είνα η αύξηση αυτής της πολίας α της δαφοροποίησης των αταναλωτών(αύξηση του αρθμού των μονοπωλίων) ή η σύγλση στς αταναλωτές συνήθεες(συγρότηση αόμα μεγαλύτερων μονοπωλίων). Περνώντας στη παραγωγή θα πρέπε να έχουμε στο νου ότ μλάμε γα μα παραγωγή που έρχετα να αλύψε τς ανάγες της ατανάλωσης που περγράψαμε πο πάνω. Σε αυτή τη τεράστα πολία των εμπορευμάτων που πρέπε να παραχθούν, άθε επχείρηση έρχετα να αλύψε μα πολύ συγερμένη ανάγη. Αυτή ήταν η αρχή μας υπόθεση, ότ δηλαδή άθε ξεχωρστό εφάλαο δραστηροποείτα στη παραγωγή συγερμένου εμπορεύματος, ενώ τώρα αποτελεί α παρατήρησή μας. Αόμα σημαντό είνα ότ ένα μρό ποσοστό των εταρών αναφέροντα στον τελό αταναλωτή, αθώς η πλεονότητα των εταρών είνα προμηθευτές ή συνεργάτες άλλων εταρών. Εταρίες που αναφέροντα στον τελό αταναλωτή λοπόν, επδώουν να αλύψουν μα συγερμένη αταναλωτή ανάγη α δαμορφώνοντα σαν μονοπώλα. Το γεγονός αυτό όμως δεν αφήνε ανεπηρέαστους τους προμηθευτές α τς συνεργαζόμενες επχερήσες. Το αρβώς αντίθετο: ο μόνος τρόπος να δαμορφωθεί πολία (με ταυτόχρονη επίτευξη μέγστων ποσοστών αξοποίησης) είνα να δαμορφωθεί σε όλα τα επίπεδα της παραγωγής. Δηλαδή θα πρέπε να αναπτυχθούν α ο προμηθευτές σαν μονοπώλα, γα να πετύχουν βέλτστες αποδώσες ανταπορνόμενο ταυτόχρονα στς επταγές των πελατών τους. Η σημερνή τάση στη παραγωγή είνα στη πραγματότητα αυτή σε ένα βαθμό. Μάλστα αόμα παραπέρα θεωρείτα πως θα πρέπε α το άθε ξεχωρστό τμήμα μέσα στην επχείρηση να γίνε αυτοτελές α να βελτστοποεί από μόνο

13 του τα νούμερά του. Αποεντροποίηση στη λήψη αποφάσεων α αόμα μεγαλύτερος αταμερσμός α εξεδίευση. Αυτός ο τρόπος στη παραγωγή συχνά συναντάτα α σαν τοϋοτσμός(just in time) σε αντδαστολή με τον φορντσμό. Ο φορντσμός ήταν η πρατή της αθετοποίησης της παραγωγής α της δημουργίας συνεχούς ροής του παραγόμενου προϊόντος. Στον τοϋοτσμό αμφσβητείτα η αθετοποίηση, ενώ η συνεχής ροή συνεχίζε να αποτελεί επθυμητό στόχο α πλέον δεν αφορά μόνο ένα υλό που υφίστατα επεξεργασία, αλλά αναφέρετα α στη ροή πληροφορίας α στη ροή εργασίας. Η ανοτομία που εσάγε ο τοϋοτσμός είνα ότ επδώε τα επμέρους τμήματα της παραγωγής να είνα αυτοτελή, αλλά σε επονωνία μεταξύ τους. Ποά είνα όμως η εργασία που μπορεί να πραγματοποήσε αυτή την παραγωγή; Θα πρόετα σίγουρα γα μα αόμα πο εξεδευμένη εργασία. Αν η γενή ατεύθυνση είνα άθε ξεχωρστό εφάλαο να παράγε ξεχωρστό εμπόρευμα, τότε αυτό σημαίνε ότ άθε εργασία τείνε να είνα ξεχωρστή α δαφορετή από τς υπόλοπες. Από την άλλη το εφάλαο αξοποεί την αφηρημένη εργασία. Η εφαλαορατή παραγωγή δε μπορεί να στηρίζετα σε εξεδευμένους α μοναδούς εργαζόμενους γα δύο λόγους: πρώτον, τέτοο εργαζόμενο δε θα βρεθούν ποτέ(μετά από τόσα χρόνα εφαλαορατίας) α δεύτερον, εφαλαορατός τρόπος παραγωγής σημαίνε ότ η εργασία υπάγετα στη ίνηση του εφαλαίου α όχ το ανάποδο. Η στορία του ΚΤΠ είνα μα συνεχής προσπάθεα του εφαλαίου να απεμπλαεί από την εργασία χωρίς αυτό να είνα δυνατό. Η βομηχανοποίηση α η εμηχάνση της παραγωγής είνα αρβώς αυτό, είνα η ανεξαρτητοποίηση των ρυθμών αξοποίησης από τς δαίτερες δεξότητες των εργαζομένων. Η ένταση της εργασίας α η αποδοτότητά της ορίζοντα από το εφάλαο α δεν ορίζε η εργασία την αποδοτότητα της ίνησης του εφαλαίου. Το πράγμα είνα πολύ απλό: η εργασία πρέπε να είνα εξεδευμένη αλλά ο εργαζόμενο πρέπε να είνα προσαρμόσμο. Έτσ μπορούμε να μλάμε γα μέσο εργαζόμενο α αφηρημένη εργασία. Το να παρατηρεί ανείς τς αταναλωτές συνήθεες α να δαπστώνε ποες παραγωγές ανάγες υπάρχουν είνα δυνατό. Θα μπορούσε να εδωθεί α αντίστροφα, να παρατηρήσουμε δηλαδή τον τρόπο παραγωγής α να πούμε πως προύπτουν ο αταναλωτές συνήθεες. Ο τρόπος παραγωγής αθορίζε ποα είνα η μορφή της εργασίας. Η εργασία είνα αθορστός παράγοντας στη δαμόρφωση του ονωνού στάτους του άθε ατόμου α αυτό με τη σερά του είνα σημαντός παράγοντας που δαμορφώνε τς αταναλωτές του συνήθεες. Στο ερώτημα τώρα αν η τάση είνα αύξηση της πολίας α μεγαλύτερη δαφοροποίηση στην ατανάλωση ή σύγλση στς αταναλωτές συνήθεες όπως τέθηε πρν, η απάντηση είνα α τα δύο. Από τη μία άθε θέση εργασίας τείνε να γίνε ξεχωρστή, με αποτέλεσμα ο εργαζόμενο να αντλαμβάνοντα τους εαυτούς τους σαν ξεχωρστές ατομότητες α από την άλλη τα υποείμενα αναπαράγοντα μαζά άτω από την ίδα ταξή σχέση με δαφόρων λογών ομαδοποήσες. Η ατάσταση αυτή δημουργείτα από την αμφθυμία του εφαλαίου το οποίο επδώε από τη μία να αταμερίσε πλήρως την εργασία α συγχρόνως από την άλλη να την υπάγε. Στη δαδασία αταμερσμού της εργασίας ο εργαζόμενο εξεδεύοντα σε ένα όλο α μεγαλύτερο βαθμό, άρα

14 αντλαμβάνοντα εαυτούς σαν ξεχωρστές ατομότητες στον αντίστοχο όλο α μεγαλύτερο βαθμό. Στη δαδασία υπαγωγής της εργασίας στο εφάλαο α ανεξαρτητοποίησης από την εργασία των ρυθμών αξοποίησης του εφαλαίου, δημουργούντα ο ομαδοποήσες. Κατανομή του υπερπροϊόντος. Η ουσία της ατανομής στον ΚΤΠ είνα ότ το υπερπροϊόν χρησμοποείτα στο μέγστο δυνατό βαθμό γα την ανάπτυξη των παραγωγών δυνάμεων του εφαλαίου. Το σύνολο όμως του υπερπροϊόντος δε μπορεί πάντα να αξοποηθεί, δε μπορεί δηλαδή πάντα να αναπτύσσε περεταίρω τς παραγωγές δυνάμες. Η αδυναμία αυτή προύπτε εξατίας του μηχανσμού που περγράφηε(μείωσης του ρυθμού συσσώρευσης με αύξηση του μεγέθους της συσσώρευσης). Συνοψίζοντας: ένα ποσοστό των συσσωρευμένων εφαλαίων επανεπενδύετα γα την ανάπτυξη των παραγωγών δυνάμεων, η οποία επτυγχάνετα με επενδύσες είτε στς υφστάμενες δομές είτε σε ανοτομίες. Το υπόλοπο ποσοστό δε μπορεί να επανεπενδυθεί, παύε να είνα εφάλαο, αποσύρετα απ την παραγωγή α αποθηεύετα από τους εφαλαοράτες σε είδη πολυτελείας. Συσσώρευση εφαλαίου προύπτε από την παραγωγή υπεραξίας. Αυτό υπονοεί ότ ένα ομμάτ του αποτελέσματος της παραγωγής ατανέμετα με τέτοο τρόπο που να αναπαράγε τς υπάρχουσες παραγωγές δυνάμες. Από το σύνολο της παραγωγής, γα να υπολογστεί το υπερπροϊόν, αφαρείτα το ομμάτ που ατανέμετα στην αναπαραγωγή των παραγωγών δυνάμεων. Το ομμάτ της παραγωγής που ατανέμετα στην εργασία είνα τόσο ώστε να την αναπαράγε α μόνο. Η εργασία πρέπε να αναπαράγετα στο σύνολό της τάξης της εργασίας, γ αυτό ένα ομμάτ της παραγωγής ατανέμετα στη εργασία μέσω του ασφαλστού συστήματος. Ο τρόπος που έχε δαμορφωθεί η παραγωγή δημουργεί α νέους τρόπους ατανομής μέσω ενός νέου ασφαλστού. Η παραγωγή έχε δαμορφωθεί γύρω από την μέγστη εξεδίευση α την επίτευξη μας συνεχόμενης ροής. Τα παραγωγά τμήματα αυτονομούντα α συνεργάζοντα. Η άθε παραγωγή μονάδα γίνετα υπεύθυνη γα το σύνολο της παραγωγής φέρνοντας ες πέρας το δό της ρόλο α σε συνεχή σχέση με τς υπόλοπες παραγωγές μονάδες α έχοντας γνώση της πλήρους εόνας της παραγωγής. Το νέο μοντέλο θέλε τους εργαζόμενους συνυπεύθυνους α προσαρμόσμους. Αυτές ο ποοτές αλλαγές, σε συνδυασμό με την αποχώρηση του ράτους, σημαίνουν αλλαγές στο ασφαλστό σύστημα. Δεν είνα εφτό ο εργαζόμενος να υπάγετα σε ένα εναίο ασφαλστό σύστημα το οποίο μάλστα θα αφορά μαζά μεγάλη ομάδα εργαζομένων. Τα νέα συστήματα που εμφανίζοντα είνα συστήματα στα οποία η έννοα της ασφάλσης θα είνα ατομή α θα περνά μέσα από τη στήρξη της ανάπτυξης των παραγωγών δυνάμεων από τους εργαζομένους. Θα πρόετα μάλλον γα ασφάλση μέσω ενός συσσωρευμένου εφαλαίου, επενδυμένου έμμεσα στην παραγωγή από τον ίδο τον εργαζόμενο(πχ μετοχές, αταθέσες, τραπεζά προγράμματα), που θα τον αολουθεί στς δάφορες θέσες εργασίας του. Γα την ρτή α το ίνημα.

15 Γα πολλούς η μονοπωλαή συγρότηση της παραγωγής συνδέετα με τον μπεραλσμό α αποτελεί απόδεξη της άναρχης ανάπτυξης των παραγωγών δυνάμεων που συντελείτα με γνώμονα το έρδος. Συνδέετα αόμη με την ανηθότητα των εφαλαορατών. Σύμφωνα όμως με τη θεμελαή δομή του απταλσμού όπως περγράφηε παραπάνω, τα μονοπώλα είνα αναγαότητα, αφού τα εμπορεύματα που παράγοντα μονοπωλαά είνα αυτά που παράγοντα με τους αλύτερους ρυθμούς αξοποίησης εφαλαίου, είνα δηλαδή τα εμπορεύματα που μπορούν να έχουν τον αλύτερο συνδυασμό ποότητας-τμής. Ο ανσότητες προύπτουν από την αδυναμία της πλήρους μονοπωλαής συγρότησης, με την παράλληλη απελευθέρωση εφαλαίων που δε βρίσουν δέξοδο. Κανένα εφάλαο δε μπορεί γα πάντα να συνεχίζε να συσσωρεύετα με αποδετούς ρυθμούς, ενώ τα εφάλαα υψηλότερης συσσώρευσης βρίσοντα σε πλεονετή θέση έναντ τω υπολοίπων. Έτσ δημουργούντα στην αγορά υρίαρχο α υποτελείς εφαλαοράτες, πράγμα όμως που αποτελεί πρόβλημα των υποτελών. Τα μονοπώλα είνα ο τρόπος που αναπτύσσοντα στον ΚΤΠ ο παραγωγές δυνάμες. Δεν είνα τα μονοπώλα άτ που εσάγε στρεβλώσες, ούτε άτ που φρενάρε την ορθολογή ανάπτυξη των παραγωγών δυνάμεων. Η ίδα η δομή του ΚΤΠ υπόετα σε περορσμούς, αντφάσες α νομοτέλεες που εφράζοντα α στην δαδασία μονοπωλαής συγρότησης της αγοράς. Αυτό έχε σημασία, δότ αν η ρτή μας νείτα μόνο γύρω από τα φανόμενα ανηθότητας στον απταλσμό -που ομολογουμένως υπάρχουν- α βλέπουμε τα μονοπώλα α τς πολυεθνές σαν την ατία αυτής της ανηθότητας α των αντθέσεων στον ΚΤΠ, τότε η λογή συνέχεα είνα πως αν με άποο τρόπο απαλλαγούμε από τα μονοπώλα, τς πολυεθνές α το συσσωρευμένο εφάλαο, θα έχουμε ένα σύστημα παραγωγής απαλλαγμένο από ανηθότητα α αντθέσες. Η ανάγνωση αυτή μέσα στο ίνημα εμφανίζετα με δύο τρόπους. Ο πρώτος είνα η λογή που θέλε τη λύση να περνά μέσα από την εντρή οργάνωση της παραγωγής από τους εργάτες με γνώμονα το συμφέρον τους. Αυτή η λογή παραβλέπε πως αυτό που περγράφε είνα α πάλ η ανάπτυξη των παραγωγών δυνάμεων, μέσω της επανεπένδυσης του υπερπροϊόντος στην παραγωγή. Δηλαδή μέσω του ίδου μηχανσμού συσσώρευσης που συγρότησε τα μονοπώλα, του ίδου μηχανσμού συσσώρευσης που απελευθερώνε εφάλαο που δε μπορεί να επενδυθεί -αλλά χρεάζετα συσσωρευμένο-, του ίδου μηχανσμού συσσώρευσης που περέχε αντθέσες α γεννά τάξες. Ο δεύτερος τρόπος είνα η λογή που βλέπε την λύση στην αποσυσσώρευση α αποέντρωση της παραγωγής, με ταυτόχρονη δατήρηση όλων των επμέρους στοχείων του τρόπου παραγωγής (αταμερσμός, ανταλλαγή τλ). Αυτό που παραβλέπετα εδώ είνα η αναγαότητα της περατέρω ανάπτυξης των παραγωγών δυνάμεων. Με την αποσσυσώρευση αλλά α τη δατήρηση των υπόλοπων στοχείων του τρόπου παραγωγής(πράγμα ανέφτο, αλλά έστω ότ πετυχαίνετα), θα σήμανε πως έχουμε ένα σύστημα παραγωγής α του όβουμε το μηχανσμό με τον οποίο αναπτύσσετα, παγώνουμε δηλαδή την στορία. Έχε σημασία να αναγνωρίζουμε τς αναγαότητες του απταλσμού σαν αναγαότητες. Το ίδο α τη μονοπωλαή συγρότηση. Αυτό ωστόσο δε σημαίνε ότ υπερασπζόμαστε

16 αυτήν την αναγαότητα. Αντθέτως, αυτή η ανάλυση -όσο πετυχαίνετα- φέρνε την ρτή μας ένα βήμα πο οντά σε μα ολή ρτή. i Αύξηση των πωλήσεων πάνω από ένα συγερμένο όρο, το οποίο είνα η φυσολογή αύξηση της αγοράς του συγερμένου προϊόντος μέσα στο χρόνο. Άνοξη 2016

17 ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕ ΖΕΙ ΠΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ Το εργατό ίνημα είνα η πρατή των εργαζομένων να οργανώνοντα μαζά γα την δεδίηση των όρων δουλεάς -α ζωής ατ επέταση- στη βάση της εργατής τους ταυτότητας. Αυτό σαν γενευμένη α πάγα τατή πλέον δεν υπάρχε. Η εξήγηση της εξαφάνσης του εργατού νήματος σαν αλλαγή των συσχετσμών με τη παραπλάνηση των εργατών από τη σοσαλδημορατία ή από προδοτά όμματα α οργανώσες είνα ετός χρόνου α υπονοεί ότ μία ανάσταση του εργατού νήματος είνα εφτή. Η εξήγηση της εξαφάνσης μπορεί να γίνε μόνο με τη ατανόηση της εξαφάνσης των στορών συνθηών μέσα στς οποίες γεννήθηε α αναπτύχθηε το εργατό ίνημα. Μεταβολή των παραγωγών σχέσεων Γα να ατανοήσουμε πώς εξαφανίστηαν αυτές ο στορές συνθήες θα πρέπε να ατανοήσουμε πώς ο παραγωγές σχέσες στον απταλστό τρόπο παραγωγής (ΚΤΠ) μεταβάλλοντα. Η θεμελαή δομή του ΚΤΠ πετυχαίνε μα οονομή αρχή που λέε ότ άθε χρόνο, με την ίδα ποσότητα εργασίας, παράγοντα περσσότερα από τον προηγούμενο. Αυτό σημαίνε ότ υπάρχε συνεχώς μία ποσοτή αλλαγή στς σχέσες που τον συνθέτουν. Ο ποσοτές α ποοτές αλλαγές όμως είνα αλληλένδετες. Ο παραγωγές σχέσες μεταβάλλοντα ποσοτά α ποοτά, δαφέρουν από περίοδο σε περίοδο α η ίνηση αυτή δεν είνα απλό αποτέλεσμα αλλά αποτέλεσμα α προϋπόθεση του ΚΤΠ. Προεμένου να πετυχαίνετα αυτή η οονομή αρχή, ο παραγωγές σχέσες μεταβάλλοντα. Ο τρόπος με τον οποίο επτυγχάνετα η σχετή αύξηση του πλούτου στον ΚΤΠ είνα αυτός της αξοποίησης α επανεπένδυσης του εφαλαίου, αυτή είνα α η θεμελαή δομή του. Ο τρόπος αξοποίησης του εφαλαίου είνα η άντληση υπεραξίας. Ο παραγωγές σχέσες δηλαδή δεν είνα ουδέτερες, αλλά σχέσες εμετάλλευσης α γα αυτόν τον λόγο, ο μηχανσμός με τον οποίο μεταβάλλοντα είνα η ταξή πάλη. Ένα αντεμενό επχείρημα από τη σοπά της υπεράσπσης του συστήματος γα την αντίληψη των ποσοτών αλλαγών είνα πως αν συμβολίσουμε το σύνολο του αποτελέσματος της παραγωγής με ένα γράφημα πίτας α πούμε ότ στους εργαζόμενους πηγαίνε ένα μρό ποσοστό αυτής έστω χ τον επόμενο χρόνο στους εργαζόμενους θα πάε ένα ποσοστό χ <χ αλλά η πίτα θα είνα μεγαλύτερη. Με σχετούς όρους ο εργαζόμενο άθε χρόνο έχουν πρόσβαση σε μρότερο ομμάτ του παραγόμενου πλούτου αλλά με απόλυτους όρους έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερο ομμάτ. Η είνηση όλων των νημάτων γίνετα γα την δεδίηση μεγαλύτερου ομματού της πίτας - πράγμα εφτό όπως φαίνετα με απόλυτους όρους. Το αποτέλεσμα ωστόσο όλης της ταξής πάλης είνα η απότηση μρότερου ομματού της πίτας με σχετούς όρους, πράγμα το οποίο στον ΚΤΠ είνα μονόδρομος γα να επτευχθεί αύξηση της πίτας. Μπορούμε να πούμε λοπόν ότ η απόλυτη αλλά υρίως η σχετή αύξηση του πλούτου με την ταυτόχρονη μεταβολή των παραγωγών σχέσεων, επτυγχάνετα δα της ταξής πάλης. Άντληση υπεραξίας Γα την αντίληψη του τρόπου μεταβολής των παραγωγών σχέσεων πρέπε να εξετάσουμε τους τρόπους αύξησης του ποσοστού της υπεραξίας. Η άντληση υπεραξίας χωρίζετα σε άντληση απόλυτης υπεραξίας α άντληση σχετής υπεραξίας. Η αύξηση του ποσοστού της υπεραξίας μέσω της άντλησης απόλυτης υπεραξίας γίνετα με αύξηση των ωρών εργασίας ή με μείωση του μσθού. Η αύξηση του ποσοστού της υπεραξίας με άντληση σχετής υπεραξίας γίνετα με μείωση του λόγου αναγαίας εργασίας/υπερεργασίας. Ο λόγος αυτός μεώνετα με την ελάττωση του όστους των μέσων συντήρησης του εργαζόμενου ή - εφρασμένο αλλώς- με την αύξηση της παραγωγότητας(αποδοτότητας) της εργασίας.

18 Το όστος των μέσων συντήρησης αποτελείτα από την εργασία που δαπανήθηε α το σταθερό προαταβεβλημένο εφάλαο. Η μείωσή του μπορεί να επτευχθεί με μείωση της εργασίας που πρέπε να δαπανηθεί, πράγμα ταυτόσημο με την αύξηση της παραγωγότητας της εργασίας, ή με μείωση του σταθερού εφαλαίου. Ονόμασα αύξηση της παραγωγότητας της εργασίας μόνο τη μείωση της εργασίας που πρέπε να ξοδευθεί γα την παραγωγή ενός εμπορεύματος. Αν όμως σεφτούμε την εργασία σαν μεταβλητό εφάλαο, τότε η μείωση του όστους των μέσων συντήρησης(αύξηση του ποσοστού της υπεραξίας) επτυγχάνετα με μείωση του εφαλαίου που χρεάζετα γα να παραχθούν αυτά τα μέσα συντήρησης συνολά, σταθερού ή μεταβλητού. Δηλαδή αύξηση της παραγωγότητας της εργασίας είνα η μείωση του εφαλαίου που πρέπε να αταβληθεί γα την παραγωγή των εμπορευμάτων. Υποταγή της εργασίας στο εφάλαο Η υποταγή της εργασίας στο εφάλαο ξενά με τη μετατροπή της εργασίας σε μεταβλητό εφάλαο, από τη στγμή που η εργασία γίνετα ομμάτ του εφαλαίου α σαν τέτοο παίρνε μέρος στην αξοποίησή του. Με τη συσσώρευση του εφαλαίου ωστόσο η υποταγή της εργασίας σε αυτό αποτά άλλες δαστάσες. Στον ΚΤΠ ο αταμερσμός της εργασίας γίνετα στη βάση των ονωνών μέσων παραγωγής α μέσω της συσσώρευσης εφαλαίου α της συσσώρευσης μέσων παραγωγής εμφανίζετα α μα αυξημένη ονωνή παραγωγή δύναμη της εργασίας που εμφανίζετα σαν παραγωγή δύναμη του εφαλαίου. Εμφανίζετα σαν τέτοα δότ η παραγωγότητα της εργασίας εφράζετα σαν το εφάλαο που πρέπε να αταβληθεί γα την παραγωγή των εμπορευμάτων. Το εφάλαο είνα φορέας της αποδοτότητας της εργασίας. Αν ο εφαλαορατός τρόπος παραγωγής παρουσάζετα από τη μα μερά σαν στορή ανάγη γα τη μετατροπή του προτσές εργασίας σε ονωνό προτσές, από την άλλη, αυτή η ονωνή μορφή του προτσές εργασίας εμφανίζετα σαν μα μέθοδος που τη χρησμοποεί το εφάλαο γα να εμεταλλευτεί πο ερδοφόρα το προτσές εργασίας με το ανέβασα της παραγωγής του δύναμης. 1 Η υποταγή της εργασίας στο εφάλαο δεν είνα άτ που έχε συντελεστεί, είνα άτ που συντελείτα δαρώς, είνα μα δαδασία α μάλστα συνεχώς αυξανόμενης έντασης. Μαζί με τη δαδοχή περόδων ύφεσης α ανάπτυξης εμφανίζοντα α προστίθεντα νέο τρόπο αύξησης της παραγωγότητας της εργασίας. Περνώντας από τον ένα ύλο συσσώρευσης στον άλλο εμφανίζοντα νέο τρόπο αύξησης της παραγωγότητας δότ άθε ύλος έχε μεγαλύτερους ρυθμούς συσσώρευσης από τον προηγούμενο. Συγερμένα / λίγο σχηματά / γα το εργατό ίνημα Η αρχή της εφαλαορατής παραγωγής γίνετα τη στγμή που έχουμε μα τέτοα συσσώρευση εφαλαίου που επτρέπε την εμετάλλευση ενός μεγαλύτερου αρθμού εργατών στο ίδο είδος εμπορεύματος. Από αυτό το γεγονός έχουμε αμέσως μα αυξημένη ονωνή παραγωγή δύναμη της εργασίας/του εφαλαίου που οφείλετα στη συνεργασία ενός μεγαλύτερου αρθμού εργατών στο ίδο είδος εμπορεύματος. Σε αυτό έρχετα να προστεθεί η χρησμοποίηση της τεχνολογής προόδου από το εφάλαο γα την αύξηση της αποδοτότητας της εργασίας. Αν ορίζουμε αύξηση της αποδοτότητας της εργασίας την μείωση του εφαλαίου που αταβάλλετα γα την παραγωγή εμπορευμάτων, η αύξηση της αποδοτότητας με χρήση νέας τεχνολογίας αφορά την μείωση του μεταβλητού μέρους του εφαλαίου που χρεάζετα γα την παραγωγή. Η 1 Κ. Μαρξ, Το Κεφάλαο, τόμος Ι

19 τεχνολογή πρόοδος αποτελεί μα συλλογή ατάτηση η οποία εμφανίζετα όμως σαν επτεύγματα ατομών επστημόνων α εφευρετών, σαν ατάτηση ενός εππέδου μεγαλύτερης δυνατότητας εμετάλλευσης της εργασίας από ένα ατομό εφάλαο. Εμφανίζετα έτσ δότ η ίνηση προς αυτή την ατεύθυνση γίνετα με νητήρα δύναμη τον ανταγωνσμό. Φυσά όταν ατατέτα ένα επίπεδο μεγαλύτερης δυνατότητας εμετάλλευσης της εργασίας από ένα ατομό εφάλαο -σε ένα είδος εμπορεύματος- στη συνέχεα εγαθδρύετα οουμενά γα να εφραστεί σαν το μέσο ονωνά αναγαίο χρόνο εργασίας γα την παραγωγή του εμπορεύματος αυτού. Η άντληση σχετής υπεραξίας μέσω της συνεργασίας των εργατών εντός της επχείρησης δημουργεί την ανάγη δοίησης της παραγωγής, ρόλο τον οποίο έχε το εφάλαο α άνε τον εφαλαοράτη αφεντό. Στον αρό του εργατού νήματος η βασή μέθοδος αύξησης του ποσοστού της υπεραξίας από το εφάλαο ήταν η τεχνολογή πρόοδος. Η άντληση σχετής υπεραξίας μέσω της τεχνολογής προόδου έανε τη συνθήη που το εφάλαο είνα ο φορέας της παραγωγότητας της εργασίας να εμφανίζετα σαν συνθήη που η δοτησία του αφεντού είνα ο φορέας της παραγωγότητας του εργάτη. Η δοτησία του αφεντού είνα τα μέσα παραγωγής. Η παραγωγότητα της εργασίας εξαρτόταν -στο μεγαλύτερο βαθμό- από το τεχνολογό επίπεδο των μέσων παραγωγής που μπορεί να αγοράσε το αφεντό. Η αύξηση στο ποσοστό της υπεραξίας είνα ποσοτή αλλαγή των παραγωγών σχέσεων. Η αλλαγή των παραγωγών σχέσεων γίνετα με το μηχανσμό της ταξής πάλης της οποίας η μορφή προύπτε από τον τρόπο αύξησης του ποσοστού της υπεραξίας. Η εμφάνση του εφαλαοράτη σαν αφεντό/δοητής α η εξάρτηση της παραγωγότητας της εργασίας από την τεχνολογία των μέσων παραγωγής -που αποτελούν δοτησία του αφεντούοδηγεί την ταξή πάλη να παίρνε τη μορφή της αντπαράθεσης μεταξύ αφεντών α εργατών γύρω από την άντληση απόλυτης υπεραξίας, γύρω από το μσθό α το ωράρο. Δηλαδή ο εργάτες βρίσοντα στη βάση της εργατής τους ταυτότητας απέναντ από τα αφεντά στη δεδίηση των όρων δουλεάς. Νέο τρόπο άντλησης σχετής υπεραξίας Στη συνεργασία α δεύθυνση των εργατών πάνω σε ένα είδος εμπορεύματος α στη τεχνολογή πρόοδο εμφανίζοντα α προστίθεντα νέο τρόπο άντλησης σχετής υπεραξίας, νέο τρόπο αύξησης της παραγωγότητας ο οποίο προύπτουν από τη συσσώρευση. Εδώ θα χρησμοποήσω το πολυσυζητημένο παράδεγμα της αυτονητοβομηχανίας Φορντ ρίχνοντας τη προσοχή σε ένα δαφορετό σημείο. Συγερμένα σε μα επχερηματή πρατή του Φορντ, ένα σύμπλεγμα εργοστασίων ατά μήος ενός ποταμού το Ford River Rouge Complex. Είχε συγεντρώσε στην δοτησία του, από ορυχεία που εξόρυσσαν πρώτες ύλες μέχρ τα εργοστάσα συναρμολόγησης αυτονήτων, όλες τς βομηχανίες συν τα εργοστάσα παραγωγής ενέργεας, τα λμάνα α σδηρόδρομο. Δεν είχε δηλαδή σχεδόν αθόλου προμηθευτές α συνεργαζόμενες εταρείες. Αόμα περσσότερο γα να ελεγχθεί αόμα αλύτερα η ίνηση των εμπορευμάτων ο Φορντ είχε εγαθδρύσε α ένα σύστημα franchise με το οποίο έλεγχε τους λανοπωλητές. Πέρα από τη γραμμή παραγωγής α τον αταμερσμό των εργασών μέσα στο εργοστάσο είχε αταφέρε α μεταξύ των εργοστασίων μία συνεχή ροή των εμπορευμάτων από την πρώτη ύλη ως την πώληση. Πρατή που αύξησε πολύ τους ρυθμούς συσσώρευσης του εφαλαίου. Αυτή η ευθυγράμμση α η αύξηση του ρυθμού συσσώρευσης σαν αποτέλεσμα της αραίας συσσώρευσης ήταν ουτοπή γα το εφάλαο. Η ουσία του επτεύγματος ήταν στην συνεχή ροή των εμπορευμάτων. Αυτή η συνεχής ροή των εμπορευμάτων θεωρητά εξαφανίζε την ανάγη όλων των ενδάμεσων εργοστασίων να αποθηεύουν πρώτες ύλες α τελά προϊόντα αφού

20 εξσορροπεί την προσφορά α την ζήτηση α τίθετα τέτοο ζήτημα μόνο στο επίπεδο της τελής ατανάλωσης. Αυτό επτρέπε στς εταρίες να επχερούν με λγότερο εφάλαο αφού δεν είνα υποχρεωμένες να δεσμεύουν εφάλαο σε αποθέματα πρώτων υλών α τελών προϊόντων. Αλλάζε επομένως η σύνθεση σταθερού α μεταβλητού εφαλαίου, η υπεραξία που επενδύετα ξανά, επενδύετα τώρα με άλλη αναλογία. Εδώ έχουμε την περίπτωση άντλησης σχετής υπεραξίας με μείωση του εφαλαίου που χρεάζετα γα την παραγωγή των εμπορευμάτων αλλά αυτή τη φορά τη μείωση του σταθερού του μέρους. Έχουμε ανέβασμα της παραγωγής δύναμης της εργασίας με οονομία στα μέσα παραγωγής χωρίς όμως να αλλάξουν άμεσα ο συνθήες της δουλεάς. Πρόετα γα μα αύξηση της έντασης του φανομένου υποταγής της εργασίας στο εφάλαο. Πρόετα γα ποοτή αλλαγή των παραγωγών σχέσεων. Την οονομία των μέσων παραγωγής πρέπε γενά να την εξετάζουμε από δπλή άποψη. Τη μα φορά εφόσον φτηναίνε τα εμπορεύματα α ρίχνε έτσ την αξία της εργατής δύναμης. Την άλλη φορά εφόσον αλλάζε τη σχέση της υπεραξία προς το προαταβεβλημένο συνολό εφάλαο, δηλαδή προς το άθροσμα της αξίας των συστατών μερών του, του σταθερού α του μεταβλητού εφαλαίου. Επεδή δηλαδή στην εφαλαορατή παραγωγή ο όρο της εργασίας αντπαρατίθεντα στον εργάτη σαν άτ το αυτοτελές, εμφανίζετα α η οονομία τους σαν μα δαίτερη επχείρηση που δεν τον αφορά αθόλου α γα αυτό χωρσμένη από τς μέθοδες που ανεβάζουν τη προσωπή του παραγωγότητα. 2 Η συγέντρωση στα χέρα ενός εφαλαοράτη όλων των ομματών της παραγωγής ενός εμπορεύματος δεν αολουθήθηε τελά, δότ αποδείχτηε μη αποδοτή α το εφάλαο αολούθησε την πρατή της αποαθετοποίησης της παραγωγής. Είχε όμως αποαλυφθεί η δυνατότητα αόμα μεγαλύτερης εμετάλλευσης της εργασίας: μέσω της δημουργίας συνεχών ροών εμπορευμάτων, μέσω της ευθυγράμμσης της παραγωγής συνολά, μέσω της συνεργασίας α από ονού βελτστοποίησης των δαδασών α των νούμερων μεταξύ των επχερήσεων. Αυτή είνα α η ουσία του ΚΤΠ: εξεδίευση, σπάσμο α αταμερσμός των εργασών σε επμέρους εφάλαα που ανήουν όμως σε ένα εναίο ονωνό προτσές παραγωγής. Νέα παγοσμοποίηση α ορζόντες δομές παραγωγής Αυτή είνα η νέα παγοσμοποίηση, η οποία δεν δεξάγετα λόγω του ανταγωνσμού των μονοπωλίων αλλά δεξάγετα εξατίας της ανάγης γα ευθυγράμμση των εργασών. Η επέταση δεν γίνετα με ατάτηση νέων αγορών αλλά νέων ομματών της αγοράς, μέσω της δαδασίας εμπορευματοποίησης. Ο εταρείες, στην δαδασία ευθυγράμμσης α από ονού βελτστοποίησης, άλλαξαν το μοντέλο με το οποίο συναλλάσσονταν. Πέρασαν από ένα μοντέλο εντολών α ελέγχου σε ένα μοντέλο σύνδεσης α συνεργασίας. Ο εταρείες μέχρ τώρα έδναν εντολές, έθεταν παραγγελίες α έλεγχαν το αποτέλεσμα, προσπαθώντας να επωφεληθούν όσο μπορούσαν από τον ανταγωνσμό των προμηθευτών τους. Τώρα ο εταρείες συνδέοντα α συνεργάζοντα προσπαθώντας να βελτώσουν από ονού τα νούμερά τους. Αυτό έχε σαν αποτελέσματα την μεταφορά του μοντέλου σύνδεσης α συνεργασίας μεταξύ των εταρεών μέσα στς ίδες τς επχερήσες. Πολλές εταρείες, αντί να δαρθρωθούν σε πολλά επίπεδα α να έχουν μία άθετη δομή, είνα εφτό να δημουργήσουν μία πο ορζόντα δομή με πολύ λγότερα επίπεδα. Έτσ, επστάτες, ελεγτές, εργοδηγοί, παύουν να είνα απαραίτητο στα πλαίσα μας νέας λογής συνεργασίας α συνυπευθυνότητας. Το φαίνεσθα 2 Κ. Μαρξ, Το Κεφάλαο, τόμος Ι

21 Σε αρούς εργατού νήματος είπα ότ η συνθήη ατά την οποία το εφάλαο είνα ο φορέας της παραγωγότητας της εργασίας, εμφανίζετα σαν συνθήη όπου φορέας της παραγωγότητας της εργασίας είνα τα μέσα παραγωγής. Η αναπαράσταση αυτή έχε αλλάξε χωρίς να χαθεί. Ο εργαζόμενο αντλαμβάνοντα πο σύνθετα την αποδοτότητα της εργασίας τους. Μπροστά τους εμφανίζοντα δύο αόμα φανομενοί φορείς: η γεωγραφή θέση α το ράτος. Αυτό αποδενύουν εφράσες όπως όλα πλέον παράγοντα στην Κίνα α η Ελλάδα δεν συμφέρε γα επενδύσες, που είνα εφράσες must γα ανθρώπους που ξέρουν την αγορά. Πρώτα η γεωγραφή θέση : δύο ίδα εργοστάσα με ίδο εξοπλσμό α οργάνωση, με ίδο ρυθμό παραγωγής σε δαφορετά μέρη του πλανήτη, επτυγχάνουν δαφορετά ποσοστά έρδους. Πέρα από τς δαφορές σε μσθούς ή το πλαίσο στο οποίο λετουργούν -ας υποθέσουμε ότ αυτά δεν δαφοροποούντα- α πάλ υπάρχε δαφορά στα ποσοστά έρδους λόγω της γεωγραφής θέσης, της θέσης δηλαδή στα δεθνή δίτυα ροής εμπορευμάτων. Τα εμπορεύματα που βρίσοντα σε ίνηση ή είνα αποθηευμένα α περμένουν, είνα δεσμευμένο εφάλαο α η ποσότητα αυτών των εμπορευμάτων(εφάλαο), εξαρτάτα σε ένα ευθυγραμμσμένο παγοσμοποημένο σύστημα από τη γεωγραφή θέση. Γ αυτό α ο ρυθμοί αξοποίησης του εφαλαίου(ρυθμοί αξοποίησης της εργατής δύναμης), δαφέρουν ανάλογα την γεωγραφή θέση. Στη προσπάθεα να αυξηθεί η ταχύτητα αξοποίησης του εφαλαίου, φάνηε η ανάγη γα ένα πο παγόσμο αταμερσμό της εργασίας. Δεν λέω ότ υπάρχε απόλυτη περφερεοποίηση της παραγωγής, λέω ότ η γεωγραφή θέση αποτελεί ένα παράγοντα δαφοροποίησης του ρυθμού αξοποίησης της εργασίας. Δεύτερα το ράτος: το ράτος είνα αυτό που αθορίζε την ανότητα των επχερήσεων μίας χώρας να ενταχθούν με επτυχία ή όχ στς παγόσμες αλυσίδες. Ο τρόπος με τον οποίο το αταφέρνε αυτό είνα θέτοντας σταθερά πλαίσα: ένα νομό πλαίσο που επτρέπε τη μεταφορά α επένδυση εφαλαίων, ένα πλαίσο λετουργίας των υποδομών μεταφοράς α ένα πλαίσο πολτής σταθερότητας. Δεν μπορούμε φυσά να δούμε το ράτος σαν απλό εργαλείο του ΚΤΠ, ξεχωρστό από το εφάλαο. Το ράτος έχε τη βασή λετουργία της ενσωμάτωσης της εργασίας στο εφάλαο, της ενσωμάτωσης δηλαδή της αναπαραγωγής της εργατής δύναμης στην αναπαραγωγή του εφαλαίου α αυτή του η λετουργία δεν αλλάζε. Όμως εδώ οτάμε το πώς εμφανίζετα το ράτος σαν φορέας της αποδοτότητας της εργασίας π.χ. είνα σίγουρο πως το αν ένα ράτος έχε συνάψε δεθνείς συμβάσες εμπορίου ή όχ, επηρεάζε τα ποσοστά έρδους που μπορούν να επτύχουν τα εφάλαα στη χώρα αυτή, δηλαδή το αν αξίζε να αξοποηθεί η εργασία των ατοίων α σε ποο βαθμό. Εμπορευματοποίηση α ελαστές σχέσες εργασίας Γα να μπορέσουν να συνεχίσουν να αυξάνοντα τα ποσοστά έρδους δεν φτάνε αυτή η ευθυγράμμση α η προσπάθεα δημουργίας συνεχών ροών εμπορευμάτων, πρέπε να ανααλύπτοντα συνεχώς νέες δυνατότητες, νέες μέθοδο δημουργίας έρδους. Η αναάλυψη αυτή γίνετα με μα συνεχή δαδασία εμπορευματοποίησης. Η εμπορευματοποίηση αγαθών α υπηρεσών είνα δομή στον ΚΤΠ α είνα ομμάτ της δαδασίας αύξησης του ρυθμού αξοποίησης εφαλαίου. 3 Η εμπορευματοποίηση αναφέρετα σε αυτά που απταλστά ονομάζοντα ανοτόμα προϊόντα α υπηρεσίες. Πρόετα γα εμπορεύματα που εμφανίζοντα πρώτη φορά στην αγορά α όλο α μεγαλύτερο ομμάτ του εφαλαίου επενδύετα στη παραγωγή τους 3 Δεν αναφέρομα σε εμπορευματοποίηση άποων ονωνών αγαθών. Τα λεγόμενα ονωνά αγαθά είνα ήδη εμπορεύματα α σαν ονωνά αγαθά υπάρχουν μόνο στο μυαλό όσων σέφτοντα με ένα ορίζοντα εργατού ελέγχου πάνω στον απταλσμό

22 δότ αφήνουν μεγάλο περθώρο έρδους. Ωστόσο χαρατηρστό των προϊόντων αυτών είνα ότ δεν υπάρχε δυνατότητα αρβούς πρόβλεψης της ζήτησης. Η παραγωγή ενός παραδοσαού εμπορεύματος, που αλύπτε μία λετουργή ανάγη με γνωστή ζήτηση, οργανώνετα με βάση τα πλεονετήματα της μαζής παραγωγής. Τα υψηλότερα ποσοστά έρδους επτυγχάνοντα με αύξηση του ποσοστού υπεραξίας με τον τρόπο που περέγραψα προηγουμένως: με τον παγόσμο αταμερσμό α με την ευθυγράμμση της παραγωγής. Από την άλλη, η παραγωγή ενός ανοτόμου εμπορεύματος οργανώνετα με βάση την γρήγορη ανταπόρση. Αυτό συμβαίνε επεδή η ζήτηση των εμπορευμάτων αυτών από τη φύση τους είνα ααθόρστη, μη προβλέψμη. Η παραγωγή τους γίνετα οντά στην περοχή ατανάλωσής, χρησμοποούντα δάφορο εναλλατοί προμηθευτές α δημουργούντα δομές που επτρέπουν τς απολίσες στην δυναμότητα του συστήματος. Μα τέτοα περίπτωση είνα η εμπορευματοποίησης της νέας τεχνολογίας. Γα παράδεγμα, μα εταρία όπως η apple όταν πρόετα να βγάλε ένα νέο ανοτόμο εμπόρευμα μσθώνε δαφορετά εργοστάσα παραγωγής α παράγε σε ελάχστο χρονό δάστημα τεράστες ποσότητες ενώ στη συνέχεα αποσύρετα από την παραγωγή. Τα συνεργαζόμενα εργοστάσα παρουσάζουν τεράστες απολίσες στους ρυθμούς παραγωγής που πρέπε να επτύχουν. Αν συμβεί άτ απρόβλεπτο, όπως πχ μα απεργία, βρίσετα εναλλατός προμηθευτής χωρίς εππλέον όστος. Έτσ αλλώς μα τέτοα εταρία αυτό άνε: λείνε αραίες συμφωνίες της τελευταίας στγμής, έχε εξαρχής επενδύσε στην προσαρμοστότητα της παραγωγής της. Γα την αρίβεα, η επένδυση στην προσαρμοστότητα είνα η επένδυση που οδηγεί σε αυξημένα έρδη. Η ουσία της δυνατότητας μεγαλύτερων ποσοστών έρδους βρίσετα στην ααθορστία, ενώ η ουσία της αύξησης του ρυθμού αξοποίησης εφαλαίου βρίσετα στην μεταβλητότητα του συστήματος. Εδώ βρίσετα α η αρχή των ελαστών σχέσεων εργασίας: η παραγωγότητα της εργασίας των εργαζομένων που έχουν σαν αντείμενο τέτοα εμπορεύματα προύπτε από την επσφάλεα τους. Ο ελαστές σχέσες εργασίας έχουν μα αντεμενή βάση α δεν αποτελούν επνόηση γα τον εβασμό των εργαζομένων, ούτε την ήττα ενός νήματος που υποχώρησε α το άφησε να συμβεί. Η επσφάλεα είνα αποτέλεσμα της ταξής πάλης, αφού πάντα το αποτέλεσμα της ταξής πάλης είνα υψηλότερο ρυθμοί αξοποίησης εφαλαίου με μεταβολή των ονωνών σχέσεων. Η εμπορευματοποίηση όμως (όπως πχ η νέα τεχνολογία που είνα α απαραίτητο εργαλείο δουλεάς) αλλάζε τς συνήθεες της ατανάλωσης α ενώ τα ανοτόμα προϊόντα αποτελούν την αρχή των ελαστών σχέσεων, στη συνέχεα έχουμε εξάπλωση α εγαθίδρυση αυτών των σχέσεων παράλληλα με την εγαθίδρυση νέων τρόπων ατανάλωσης. Αόμα, εφόσον η πλεονότητα των εταρεών έχουν σαν πελάτες άλλες εταρείες, η ατανάλωση των εμπορευμάτων τους αφορούν ομμάτα της παραγωγής. Έτσ, η εμπορευματοποίηση αποτελεί επέταση του απταλσμού σε ονωνό επίπεδο δαμορφώνοντας τς σχέσες ατανάλωσης α παραγωγής ταυτόχρονα. Επβολή της εργασίας, απασχολησμότητα α δεολογήματα Η παραγωγή σήμερα είνα αόμα πο αταμερσμένη α ατανεμημένη με γεωγραφά ρτήρα. Αόμα, είνα πο ευθυγραμμσμένη ενώ η δομή της τείνε να γίνε ορζόντα. Επίσης έχουμε εξάπλωση των επσφαλών σχέσεων εργασίας. Η άντληση της σχετής υπεραξίας συνοδεύετα πάντα α από μία αύξηση της έντασης της εργασίας. Η άντληση της σχετής υπεραξίας με αλλαγή στα μέσα παραγωγής αλλάζε άμεσα τς συνθήες της εργασίας α έτσ την εντατοποεί. Ωστόσο ο μέθοδο που περέγραψα γα την αύξηση της σχετής υπεραξίας δεν αλλάζουν άμεσα τς συνθήες εργασίας. Πώς αυξάνε η ένταση

23 της εργασίας σήμερα α ποος είνα ο μηχανσμός επβολής των απατήσεων του εφαλαίου από την εργασία; Η απάντηση βρίσετα στον όρο της απασχολησμότητας. Ο άθε εργαζόμενος γα να μπορέσε να συνεχίσε να εργάζετα πρέπε να εξασφαλίζε την απασχολησμότητά του, να αποδενύε δηλαδή ότ η εργασία του μπορεί να αξοποηθεί. Αυτό γίνετα με τη συνεχή αύξηση των προσόντων του με σεμνάρα, προσωπή μέρμνα επμόρφωσης α με την προσαρμοστότητά του στς νέες συνθήες. Το υνήγ της απασχολησμότητας από τους ίδους τους εργαζομένους παρουσάζετα σήμερα σαν προαπατούμενο γα να μπορέσε το εφάλαο να αξοποήσε την εργασία. Έτσ, έχε αλλάξε το υρίαρχο δεολόγημα μεταξύ των εργαζομένων. Σε αρούς εργατού νήματος αυτό που εξασφάλζε την επβολή της εργασίας -που ήταν απαραίτητη τότεήταν η δέα ότ από την εργατή υπόσταση αντλείτα μα περηφάνα. Το δεολόγημα του περήφανου εργάτη ήταν ονό γα όλους τους εργάτες από δεξούς μέχρ ομμουνστές. Ήταν η λογή επέταση της συνθήης ατά την οποία η αναπαραγωγή των προλετάρων εξασφαλζόταν με την ένταξή τους στην εργατή τάξη. Ενώ σήμερα, το υρίαρχο δεολόγημα είνα ότ ο εργαζόμενος πρέπε να είνα περήφανος γα την θέση που ατάφερε να έχε μέσα στην παραγωγή ατομά. Κα αυτό είνα λογή επέταση της σημερνής συνθήης, ατά την οποία η αναπαραγωγή των προλετάρων εξασφαλίζετα από την επίτευξη της απασχολησμότητας άτω από την απελή του απολεσμού. Το δεολόγημα αυτό υποστηρίζετα σε ένα βαθμό από την ορζοντότητα της παραγωγής, που παρουσάζε πολλές θέσες εργασίας σαν θέσες ευθύνης. Τέλος Τα νήματα σήμερα α στο μέλλον δεν μπορούν να είνα μαζά α συνεδητοποημένα γα μα άλλη ονωνία. Έδωσα μεγάλη έμφαση στο γεγονός πως η παραγωγότητα της εργασίας εμφανίζετα σαν παραγωγή δύναμη του εφαλαίου. Όσο το γεγονός αυτό της υποταγής της εργασίας στο εφάλαο εντείνετα, τόσο λγότερο μαζά α συνεδητοποημένα θα είνα τα νήματα. Δότ συνεδητοποίηση εννοείτα η αντίληψη της εργατής τάξης α του εφαλαίου σαν δύο ξεχωρστά α αντίπαλα ομμάτα α μαζότητα εννοείτα η μαζότητα στη βάση της εργατής ταυτότητας. Κατά συνέπεα, αθώς η υποταγή της εργασίας στο εφάλαο εμφανζόταν σαν εξάρτηση της παραγωγότητας της εργασίας από τα μέσα παραγωγής, δημουργούνταν α ένας ορίζοντας ατάτησης των μέσων αυτών, ένας δηλαδή θετός ορσμός μας άλλης ονωνίας που σήμερα δεν μπορεί να δοθεί. Φαίνετα πως η στορία δεν μπορεί να άνε πίσω βήματα. Επμένω στην συνεχή αύξηση του πλούτου με σχετούς όρους, την οποία α θεωρώ ευθύγραμμη συνστώσα της ίνησης της στορίας. Ο σχέσες δαμορφώνοντα γύρω από αυτή την αρχή α δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω α να πάμε σε χαμηλότερα ποσοστά αύξησης του πλούτου. Γα παράδεγμα, έχε υπάρξε στορή περίοδος που είχαμε αταμερσμό της εργασίας αλλά όχ ανεπτυγμένη εμπορευματή παραγωγή, έχε υπάρξε στορή περίοδος που είχαμε εμπορευματή παραγωγή αλλά όχ νητήρο μοχλό το έρδος. Σήμερα αυτά είνα αναπόσπαστα το ένα από τα άλλα. Είνα όρο του τρόπου παραγωγής ο οποίος εξελίσσετα α αθώς εξελίσσετα, δεν μπορούμε να έχουμε αποσύμπλεξη των επμέρους πτυχών του. Αντίστοχα στο σήμερα έχουμε σαν όρο του τρόπου παραγωγής την περατέρω υποταγή της εργασίας στο εφάλαο α δεν μπορούμε να το αντστρέψουμε αυτό. Δεν πρόετα γα μα προσπάθεα μηδενσμού των εργατών αγώνων, δεν υποστηρίζω ότ άθε αντίσταση είνα ανώφελη - μάλστα θεωρώ τς εργατές δεδήσες πολύ σημαντές α τους αγώνες γα αλύτερους όρους δουλεάς απαραίτητους. Αν όμως πάμε να εξηγήσουμε τη σημερνή οπσθοχώρηση με γνώμονα πως το εργατό ίνημα είνα μονόδρομος α τα νήματα πρέπε απολεστά να είνα μαζά α συνεδητοποημένα γα μα άλλη ονωνία,

24 φτάνουμε στο συμπέρασμα πως ο προλετάρο σήμερα είνα παραπλανημένο, αδρανείς α πως άπου άναμε λάθος. Δεν άναμε πουθενά λάθος α ο σημερνοί προλετάρο δεν είνα παραπλανημένο ούτε αδρανείς. Δίνουν μάχες αλλά άποες από αυτές δεν έχουν τη μορφή που συνηθίσαμε. Η ταξή πάλη δεν πέθανε, δεξάγετα αλλά δεν έχε τη μορφή που ξέραμε. Φθνόπωρο 2014

25 Ηλετρονό εμπόρο, ένα παράδεγμα ανοτομίας. Ένα ενδαφέρον είδος ανοτομίας αποτελεί το ηλετρονό εμπόρο(e-commerce). Είνα ένας νέος τρόπος δανομής, είνα η πρατή να πουλούντα τα εμπορεύματα ατευθείαν στους αταναλωτές μέσω δαδτύου δίνοντας σε αυτούς τη δυνατότητα να επλέγουν α να δαμορφώνου, με την ηλετρονή τους παραγγελία, τα χαρατηρστά του προϊόντος που θέλουν μέσα από μα σερά επλογών. Αυτό από μόνο του μπορεί να εξασφαλίσε μα αυξημένη πολία επλογών ατανάλωσης. Πέρα όμως από την ατανάλωση, το ηλετρονό εμπόρο αποτελεί ανοτομία δότ επηρεάζε ολόληρη την περστροφή του εφαλαίου. Ένας παραδοσαός ατασευαστής, που πουλάε τα προϊόντα του μέσω δανομέων α λανοπωλητών, παραδοσαά θα χρεαζόταν να χτίσε ένα απόθεμα, δηλαδή να έχε παράγε έναν αρθμό τεμαχίων του προϊόντος ώστε να τα έχε δαθέσμα, πρν αρχίσε τς πωλήσες. Ενώ μέσω του ηλετρονού εμπορίου θα αρχίσε τς πωλήσες αμέσως μόλς είνα έτομος να αρχίσε την παραγωγή. Μάλστα το μέγεθος του αποθέματος που παραδοσαά χτίζετα βασίζετα σε προβλέψες, ο οποίες είνα λγότερο αρβείς από τς προβλέψες τς οποίες αλείτα να άνε ένας ατασευαστής που εφαρμόζε e-commerce. Είνα λγότερο αρβείς δότ αλείτα να άνε προβλέψες παραολουθώντας τη ζήτηση των πελατών του ατευθείαν μέσω δτύου α δε άνε προβλέψες βάσε των παραγγελών των δανομέων ο οποίο βλέπουν τη ζήτηση των λανοπωλητών που είνα αυτοί που βλέπουν τη ζήτηση των πελατών. Όλα αυτά τα επίπεδα, που φλτράρουν την πληροφορία, δημουργούν δαυμάνσες στη ζήτηση. Καλύτερες προβλέψες της ζήτησης προύπτουν αόμα από το γεγονός πως με την εφαρμογή του e-commerce είνα εφτό το postponement, η πρατή δηλαδή να αναβάλλετα η επεξεργασία των τελών χαρατηρστών του προϊόντος ώστε να γίνετα μετά την παραγγελία. Από την πρατή αυτή αλύτερες προβλέψες της ζήτησης προύπτουν δότ η εταρεία δεν αλείτα να άνε προβλέψες γα άθε ένα ωδό προϊόντος αλλά γα το σύνολο τους, προβλέψες δηλαδή γα μία μεγαλύτερη μάζα προϊόντων χωρίς δαμορφωμένα τελά χαρατηρστά των οποίων η μεταβλητότητα της ζήτησης είνα μρότερη αφού είνα αποτέλεσμα των μεταβλητοτήτων των ζητήσεων των επμέρους τελών προϊόντων 1. Ηλετρονό εμπόρο συνεπώς σημαίνε αλύτερες προβλέψες της ζήτησης, που με τη σερά του σημαίνε μεωμένη ανάγη γα δημουργία αποθέματος τελών προϊόντων. Έτσ επταχύνετα η υλοφορία του εφαλαίου. Το εφάλαο μένε πολύ λγότερο στη μορφή του εμπορευματού εφαλαίου, αφού τα εμπορεύματα έχουν πουληθεί πρν αόμη παραχθούν. Αόμα μεώνετα αρετά το φανόμενο που το εφάλαο επενδύετα, παίρνε τη μορφή εμπορευμάτων α δε συναντά ζήτηση, με αποτέλεσμα να απαξώνετα. Εξατίας του ότ ο παραγγελίες προηγούντα της ολολήρωσης της παραγωγής προύπτε μία αόμα δυνατότητα, η δυνατότητα να προηγούντα ο εσπράξες των πληρωμών, να λετουργεί η εταρεία με αρνητό υλοφοραό εφάλαο. Παραδοσαά η αρχή της 1 Η μελέτη της μεταβλητότητας δαφορετών συνδυασμών τυχαίων μεταβλητών, αποτελεί αθαρά αντείμενο της στατστής επστήμης. Μέσα σε αυτό λοπόν το παράδεγμα του ηλετρονού εμπορίου μπορούμε να δούμε α τη δαλετή σχέση ανάμεσα στην επστήμη α την ίνηση του εφαλαίου.

26 παραγωγής προηγείτα ατά πολύ της πληρωμής από τον αταναλωτή. Το υλοφοραό εφάλαο είνα αυτό που εξασφαλίζε τα έξοδα παραγωγής α μεταφοράς που πρέπε να προαταβληθούν. Με το ηλετρονό εμπόρο αυτή η ανάγη γα προαταβολή εξαφανίζετα α το υλοφοραό εφάλαο απελευθερώνετα. Σαν συνέπεα μία εταρεία που πουλάε μέσω ηλετρονού εμπορίου είνα δυνατό να αυξήσε τα περθώρα έρδους της α να πουλήσε σε χαμηλότερη τμή. Αόμα ο δανομείς, ο λανοπωλητές α τα έρδη τους εξαφανίζοντα α αφήνουν στην εταρεία τη δυνατότητα γα αόμη μεγαλύτερα έρδη α φτηνότερα προϊόντα. Συνοψίζοντας, από την εφαρμογή του e-commerce μία εταρεία απολαμβάνε τα πλεονετήματα του να μπορεί να βγάλε τα προϊόντα της πο γρήγορα στην αγορά, να άνε πο αρβείς προβλέψες, να λετουργεί με αρνητό εφάλαο, να αυξήσε τα περθώρα έρδους της α να πουλήσε φτηνότερα. Εμπόρο χωρίς μεσάζοντες. Μία από τς δυνατότητες του ηλετρονού εμπορίου όπως είδαμε είνα η εξαφάνση των δανομέων α των λανοπωλητών, με μία λέξη των μεσαζόντων. Το εμπόρο χωρίς μεσάζοντες το έχουμε συναντήσε α σαν νηματή πρατή, στα πλαίσα της αλληλέγγυας οονομίας. Ο μεσάζοντες υπήρξαν α υπάρχουν γα ένα αντεμενό λόγο. Αυτό φαίνετα από τον τρόπο που τους εξαφανίζε το ηλετρονό εμπόρο. Ο μεσάζοντες ήταν η προσωποποίηση της αναγαότητας το εφάλαο να παραμένε γα μεγάλο χρονό δάστημα στην μορφή των εμπορευμάτων(εμπορευματό εφάλαο). Η αδυναμία να προβλεφθεί με αρίβεα η ζήτηση α η ανάγη γα δαθεσμότητα των εμπορευμάτων, δημουργούν την αναγαότητα να συγεντρωθούν σε παρτίδες τα εμπορεύματα πρν πουληθούν. Αυτή η συγέντρωση σημαίνε πως άποος έπρεπε να επενδύσε ένα εφάλαο σε έτομα εμπορεύματα α να δαχερστεί την αποθήευση, τη μεταφορά α δανομή αυτών. Αυτό είνα μα αναγαότητα, πράγμα που σημαίνε ότ άποος πρέπε να το αναλάβε, είτε ο μεσάζοντες, είτε η παραγωγός εταρεία. Ο ενέργεες αυτές μετά την παραγωγή α πρν την πώληση απατούν άποα εργασία, αυτό δημουργεί τη δυνατότητα παραγωγής υπεραξίας, επομένως έρδους. Ο μεσάζοντες λοπών εξαφανίζοντα με την ατάργηση της αναγαότητας συγέντρωσης των εμπορευμάτων α όχ απλά επεδή δε τους θέλουμε α την εξαφάνση αυτή την επδώε α το εφάλαο. Δημουργείτα όμως ένα άλλο πρόβλημα με το ηλετρονό εμπόρο: το όστος μεταφοράς μεμονωμένων εμπορευμάτων είνα υψηλό. Αν τα εμπορεύματα δε συγεντρώνοντα α δε μεταφέροντα μαζά, τότε δε μπορούν να αξοποηθούν οονομίες λίμαας στη μεταφορά τους 2. Παραγωγότητα α υπαγωγή της εργασίας. Παραγωγότητα της εργασίας είνα ο ρυθμός με τον οποίο η εργασία μετατρέπε πόρους σε αξίες. Αν εξετάσουμε τη παραγωγή σαν ονωνή δαδασία(που είνα) βλέπουμε πως γα την παραγωγή της εάστοτε στάθμης των εμπορευμάτων είνα απαραίτητο συγερμένο πόρο α συγερμένη εργασία. Το ηλετρονό εμπόρο έρχετα σε ένα 2 Έχουν ήδη βρεθεί ανοτομίες που εν μέρε ξεπερνούν α αυτό το πρόβλημα.

27 ομμάτ της παραγωγής να μεώσε τους πόρους που είνα απαραίτητο να είνα δεσμευμένο από την έναρξη της παραγωγής μέχρ την ατανάλωση. Πόρο απελευθερώνοντα γα να μετατραπούν σε αξίες από νέα εργασία. Αυξάνετα ο ρυθμός μετατροπής πόρων σε αξίες από την εργασία. Με άλλα λόγα αυξάνε η παραγωγότητα της εργασίας. Από την άλλη, η εργασία που χρεάζετα γα να παραχθούν τα εμπορεύματα ηλετρονού εμπορίου δε δαφέρε αθόλου από την εργασία που χρεάζετα γα να παραχθούν τα εμπορεύματα του λασού εμπορίου. Η συγερμένη εργασία ενός εργαζομένου δεν αλλάζε ούτε ποσοτά ούτε ποοτά. Η παραγωγότητα της εργασίας αυξάνετα, μέσα από την αύξηση της παραγωγότητας του εφαλαίου. Το εφάλαο βρίσε ένα ανοτόμο τρόπο να εμεταλλευτεί πο αποδοτά την εργασία. Αυτή είνα η υπαγωγή της εργασίας στο εφάλαο, αυτό είνα από την αρχή του ΚΤΠ η έννοα της ανοτομίας. Χωρίς όμως αυτή η δαδασία να είνα ουδέτερη. Πάντα αυτή η δαδασία αύξησης της παραγωγότητας συνυπάρχε με την αύξηση της έντασης α της επβολής της εργασίας έμμεσα ή άμεσα. Καλοαίρ 2016

28 Ε ΛΛΗΝΙ ΚΟΑΕ Π Σ τ ο ε ί με ν οmonopol yέ γ ν εμαθηματ ήε ξ έ τ ασητ ουμηχ αν σμούσυσσώρε υσηςτ ου ε φαλ αί ουμεχ ρήση άπο ωνγ ραφ ώνπαραστ άσε ων.τ οσυμπέ ρασμα ήτ ανότ τ ονμηχ αν σμόσυσσώρε υσηςτ ου ε φαλ αί ου δ έ πουνδύοαν τ ί ρροπε ςτ άσε ς α ε ε ί στ αμάτ ησεηε ξ έ τ ασηαπόμαθηματ ήσ οπ ά. Ημαθηματ ήπε ρ γ ραφή ε ν όςτ έ τ ο ουσυστ ήματ ος α ημορφήτ ης αμπύλ ηςαυτ ήςτ ηςε ξ ί σωσηςπρο ύπτ ε απότ ηθε ωρί ατ ηςδυν αμ ής συστ ημάτ ων ασυγ ε ρ μέ ν αα ολ ουθε ίτ ημορφήτ ηςυπέ ρβασης αε ρπυσμού.ηθε ωρητ ήμορφήτ ης αμπύλ ηςε ί ν αηε ξ ής : Σ ανπαράδε γ ματ ουπωςσυμβαί ν ε αυτ όπραγ ματ ά,χ ρησ μοπο ώε δώ τ οε λ λ ην όαε Π.Σ τ ηγ ραφ ήτ ου παράστ ασηπαρατ ηρούμε,τ ηνπαραπάν ω μορφή αμπύλ ης,ν αε μφαν ί ζ ε τ αμα ροπρόθε σμα,αλ λ ά αν α ε παν αλ αμβάν ε τ απε ρ οδ ά. Ησυν ολ ήε όν αε ί ν ααυτ ήςτ ηςμορφήςαλ λ άτ ηνί δ αε όν ατ ησυν αν τ άμε α σεμ ρότ ε ρη λ ί μα ααν άτ α τ άχ ρον άδ αστ ήματ α.