INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR"

Transcript

1 CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco OURENSE Tfno.: FAX: AVALIACIÓN 1ª 1º BACHARELATO

2 ÍNDICE DE MATERIAS BIOLOXÍA E XEOLOXÍA CULTURA CIENTÍFICA DEBUXO ARTÍSTICO I DEBUXO TÉCNICO I ECONOMÍA ED. FÍSICA FILOSOFÍA FÍSICA E QUÍMICA FRANCÉS 1ª LINGUA FRANCÉS 2ª LINGUA GREGO I HISTORIA DO MUNDO CONTEMPORÁNEO INGLÉS 1ª LINGUA LATÍN I LiNGUAXE E PRÁCTICA MUSICAL LINGUA CASTELÁ LINGUA GALEGA LITERATURA UNIVERSAL MATEMÁTICAS I MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS I RELIXIÓN TECNOLOXÍAS DA INFORMACIÓN E COMUNICACIÓN I TECNOLOXÍA INDUSTRIAL I 1

3 BIOLOXIA-XEOLOXIA A.-PROGRAMA TEMA 1: A materia viva DURACIÓN APROXIMADA:3.ª e 4.ª semana de setembro e a metade da 1.ª semana de outubro. CONTIDOS : 1.- Características dos seres vivos: Complexidade e uniformidade. As funcións de nutrición, de relación e de reprodución. Os niveis de organización. Recoñecemento da dificultade de definir o concepto de vida. 2.- Bioelementos e biomoléculas: Os bioelementos. As biomoléculas inorgánicas: a auga e os sales minerais.as características das biomoléculas orgánicas. 3.- Os glícidos: Monosacáridos. Disacáridos. Polisacáridos. Representación da fórmula lineal da glicosa. Esquematización do enlace O-glicosídico. 4.- Os lípidos: Ácidos graxos. Triacilglicéridos ou graxas. Fosfolípidos. Esteroides e terpenos. Esquematización da formación dunha graxa (esterificación dun triglicérido). 5.- As proteínas: Os aminoácidos. A estrutura das proteínas. Funcións das proteínas. Os enzimas. Esquematización da formación do enlace peptídico e do mecanismo de actuación dun enzima. 6.- Os ácidos nucleicos: Os nucleótidos. Estrutura do ADN. Estrutura do ARN. Funcións dos ácidos nucleicos. 7.- Dedución, a partir dunha secuencia de bases do ADN, de: a febra complementaria, a secuencia do ARNm e a secuencia de aminoácidos. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Explicar as características dos seres vivos dos distintos niveis de organización da materia viva, e das moléculas que forman parte dela. 2.- Coñecer a estrutura química, a clasificación e as funcións biolóxicas das biomoléculas. 3.- Explicar a estrutura dos ácidos nucleicos e a súa función como portadores da información xenética. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1. Explica as características que definen os seres vivos: complexidade, nutrición, relación e reprodución, e coñece os principais niveis de organización abióticos e bióticos. 2. Define bioelemento, oligoelemento e biomolécula; clasifica os bioelementos en primarios, secundarios e oligoelementos, e coñece as características do átomo de carbono. 3. Explica a estrutura da auga, relaciona as súas propiedades fisicoquímicas coas súas funcións biolóxicas, e coñece as formas nas que se encontran os sales minerais nos seres vivos e as súas funcións biolóxicas. 4. Coñece os principais glícidos, a súa composición, as súas estruturas, as súas funcións biolóxicas e a súa clasificación, e esquematiza un enlace O-glicosídico. 5. Coñece os principais lípidos e ácidos graxos, a súa composición, as súas estruturas, as súas funcións biolóxicas e a súa clasificación, e esquematiza a esterificación dun triglicérido. 6. Distingue os aminoácidos como compoñentes básicos das proteínas; coñece a composición, estruturas, funcións biolóxicas, especialmente a enzimática, e clasificación destas, e esquematiza o enlace peptídico. 7. Distingue os nucleótidos como compoñentes básicos dos ácidos nucleicos, esquematiza a fórmula dun nucleótido e do enlace fosfodiéster, e explica a estrutura de dobre hélice do ADN e dos distintos tipos de ARN. 8. Utiliza técnicas e códigos para representar moléculas e valora a súa correcta representación.stándares de 2

4 TEMA 2: A vida e a súa organización DURACIÓN APROXIMADA: Metade da 1.ª semana e 2.ª e 3.ª semana de outubro. CONTIDOS: 1.- A célula: Estrutura básica das células. A célula procariota e a célula eucariota. A célula eucariota vexetal e animal. 2.- A célula como unidade funcional: o metabolismo. Definición e tipos de metabolismos: o catabolismo e o anabolismo. Identificación das diferentes moléculas dos principais intermediarios do metabolismo. Procesos catabólicos: a respiración celular e a fermentación. Procesos anabólicos: a fotosíntese. 3.- Cara á pluricelularidade: A pluricelularidade. Diferenciación e especialización celular. Tipos de clasificación dos organismos pluricelulares. 4.- As formas non celulares: Os virus. Outras formas non celulares: plásmidos, viroides e prións. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Establecer as diferenzas entre os distintos tipos de células e representalas esquematicamente. 2.- Definir metabolismo e explicar as características do anabolismo e do catabolismo e a función dos intermediarios metabólicos; establecer as diferenzas entre a respiración aerobia e a fermentación, explicar como se leva a cabo a fotosíntese e describir as etapas de cada proceso. 3.- Expoñer as razóns que puideron dar lugar a que algúns organismos se convertesen en seres pluricelulares, explicar a diferenciación celular e distinguir as distintas formas de organización pluricelular. 4.- Explicar que son os virus, os plásmidos, os viroides e os prións. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Establece as diferenzas entre os distintos tipos de células e represéntaas esquematicamente. 2. Define metabolismo e explica as características do anabolismo e do catabolismo e a función dos intermediarios metabólicos; establece as diferenzas entre a respiración aerobia e a fermentación, explica como se leva a cabo a fotosíntese e describe as etapas de cada proceso. 3. Expón as razóns que puideron dar lugar a que algúns organismos se convertesen en seres pluricelulares, explica a diferenciación celular e distingue as distintas formas de organización pluricelular. 4. Diferencia as distintas formas de organización pluricelular. 5. Explica qué son virus, plásmidos, viroides e prións. 6. Elabora traballos con pulcritude.. TEMA 3: Os tecidos DURACIÓN APROXIMADA: 4.ª semana de outubro e 1.ª semana de novembro. CONTIDOS: 1.- Os tecidos vexetais: Clasificación, estrutura e función dos distintos tipos de tecidos vexetais. 2.- Os tecidos animais: clasificación, estrutura e función dos diferentes tipos de tecidos animais. A célula como unidade funcional: o metabolismo. 3.- A técnica histolóxica: procesos que se seguen para realizar unha preparación histolóxica CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Coñecer os diferentes tecidos vexetais e animais, as súas características e as funcións que desempeñan. 2.- Relacionar a importancia que ten o perfeccionamento da técnica histolóxica e a mellora dos microscopios para coñecer os tecidos. 3.- Identificar en imaxes (diapositivas, fotos, etc.) os principais tecidos animais e vexetais e saber a súa localización nos seres vivos. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Clasifica e describe os tecidos meristemáticos e os tecidos parenquimáticos, sinala as características das súas células, a súa situación e a súa función na planta. 2. Clasifica e describe os tecidos de soporte e os tecidos secretores, e indica as características das súas células, a súa situación e a súa función na planta. 3. Clasifica e describe os tecidos protectores e os tecidos condutores, e indica as características das súas células, a súa situación e a súa función na planta. 4. Clasifica os principais tipos de 3

5 tecidos epiteliais, e sinala as súas características, a súa función e a súa localización no organismo. 5. Describe as características dos tecidos conxuntivos, adiposos e cartilaxinosos, e indica a súa función e a súa situación no organismo. 6. Enumera as características do tecido óseo; sinala a súa composición, a súa función e a súa localización, e indica as variedades que existen. 7. Describe as características morfolóxicas e funcionais do tecido sanguíneo. 8. Explica as características morfolóxicas e funcionais do tecido muscular e sinala as diferenzas entre os distintos tipos de tecidos musculares. 9. Explica as características do tecido nervioso e describe os diferentes tipos celulares que o forman. 10. Describe os procesos que se realizan na técnica histolóxica. 4

6 TEMA 4: As funcións de reprodución DURACIÓN APROXIMADA: 2.ª, 3.ª e a metade da 4.ª semana de novembro CONTIDOS: 1.- O ciclo biolóxico e a reprodución: Ciclo biolóxico e fases. A reprodución e os seus tipos. Células xerminais e somáticas. Recoñecemento das distintas fases dun ciclo biolóxico. 2.- O ciclo celular e a reprodución celular: Ciclo celular en células procariotas e eucariotas. Etapas do ciclo celular: mitose e citocinese. Representación das fases da mitose. 3.- A mitose e a reprodución asexual: Tipos de reprodución asexual en seres unicelulares e pluricelulares. Recoñecemento dos tipos de reprodución asexual en distintos organismos. 4.- A reprodución sexual e a meiose: Fases da reprodución sexual. A meiose e as súas fases. Recoñecemento en fotografías das fases da meiose. 5.- Os ciclos biolóxicos e a meiose: Ciclos de vida. Representación esquemática dos ciclos biolóxicos. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1. Definir ciclo biolóxico, distinguir as fases dun ciclo vital e coñecer os tipos de reprodución que presentan os seres vivos. 2. Diferenciar os tipos de reprodución asexual e explica as fases do ciclo celular e da mitose. 3. Explicar as fases da meiosis, reprodución sexual, os ciclos biolóxicos e entender a necesidade da meiose no mantemento da constancia numérica dos cromosomas. 4.Valorarr a importancia do coñecemento científico sobre o mecanismo da reprodución sexual para evitar enfermidades. 5. Mostra iniciativa e dár conta das actividades propostas. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Define ciclo biolóxico, distingue as fases dun ciclo vital e coñece os tipos de reprodución que presentan os seres vivos. 2. Diferencia os tipos de reprodución asexual e explica as fases do ciclo celular e da mitose. 3. Explica as fases da reprodución sexual, os ciclos biolóxicos e entende a necesidade da meiose no mantemento da constancia numérica dos cromosomas. 4.Valora a importancia do coñecemento científico sobre o mecanismo da reprodución sexual para evitar enfermidades. 5. Mostra iniciativa e dá conta das actividades propostas. TEMA 5: A biodiversidade e a súa conservación DURACIÓN APROXIMADA: Metade da 4.ª semana de novembro e 1.ª semana e metade da 2.ª semana de decembro CONTIDOS: 1.- A orixe da biodiversidade. 2.- A biodiversidade e a selección natural. 3.- A adaptación e a especiación. 4.- A biodiversidade e a súa distribución. 5.- As zonas bioxeográficas. 6.- Os ecosistemas españois. 7.- A insularidade. Os endemismos. 8.- A biodiversidade e a súa conservación. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Asociar cada fito evolutivo co autor máis relevante e a época na que se produce. 2-- Definir a biodiversidade e as teorías que a explican. 3.- Coñecer como actúa a selección natural e as achegas da teoría sintética. 4.- Comprender como se produce a especiación. 5.- Distinguir os factores bióticos e abióticos que inflúen na distribución dos seres vivos. 6.- Localizar as rexións bioxeográficas. 7.- Coñecer os ecosistemas españois. 8.- Definir a insularidade e os endemismos. 9.- Explicar a biodiversidade e a súa conservación. 5

7 ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Relaciona os seguintes autores coas súas achegas á fundamentación do evolucionismo: Jean-Baptiste Lamarck, Charles Darwin, Alfred Wallace, Stanley Miller e Lynn Margulis. 2. Define biodiversidade segundo a Conferencia de Río de Xaneiro de Explica que é o catastrofismo e indica dous autores que defendan as ideas fixistas; define evolución e cita dous autores evolucionistas. 4. Indica os principios mediante os cales actúa a selección natural. 5. Explica qué é a teoría sintética e expón algunhas achegas desta teoría ao evolucionismo. 6. Enuncia dous exemplos de adaptacións estruturais, dous de adaptacións fisiolóxicas e dous de adaptacións do comportamento. 7. Define especiación e cita algún mecanismo que favoreza ou induza a aparición de novas especies. 8. Define bioma e sitúa sobre un mapa os principais biomas terrestres. 9. Realiza unha táboa na que expón de modo comparativo as características xerais da vexetación e da fauna dos principais ecosistemas (deserto polar, tundra, taiga, bosque caducifolio, bosque mediterráneo, estepa, deserto, sabana, selva tropical, etc.). 10. Define bioxeografía e rexión bioxeográfica. 11. Sobre unha mapa terrestre sitúa as principais rexións bioxeográficas (paleártica, neártica, afrotropical, neotropical, australiana, indomalaia, antártica e oceánica). Sobre un mapa de España sitúa as subrexións bioxeográficas principais presentes (eurosiberiana, mediterránea e macaronésica). 12. Realiza unha táboa comparativa na que se expoñan as características xerais, fauna e flora máis relevantes dos principais ecosistemas terrestres españois (alta montaña, clima oceánico, clima mediterráneo, illas Canarias). 13. Realiza unha táboa comparativa na que se expoñan as características xerais, fauna e flora máis relevantes dos principais ecosistemas acuáticos españois (bosques de ribeira, zonas húmidas e litoral). 14. Define endemismo e pon polo menos tres exemplos diferentes de endemismos vexetais e tres animais en España. 15. Explica os principais factores causantes de perda de biodiversidade B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO EXAMES: Traballos, chamadas, pequenos exames ou controis, libretas, etc. EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: última semana de outubro CONTIDOS E ESTRUCTURA: EXAMEN 2: Temas 1, 2, e parte do 3. Preguntas de desarrollo e tipo test. DATA APROXIMADA: Principios de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: Temas parte do 3, 4 e 5. Preguntas de desarrollo e tipo test. 6

8 CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 20 % Exames.: 80 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: Será obrigatorio levar o caderno o día e traballar na clase para valorar o traballo diario. Os profesores poderán subir ou baixar a nota ata un punto dependendo da boa ou mala actitude RECUPERACIÓN: Mediante un examen : Data aproximada: A semana seguinte á entrega de notas. Sen exame NOTA FINAL: Nota media das tres avaliacións sempre que o alumno teña recuperadas as avaliacións suspensas polos procedementos sinalados nesta programación. No caso de non ter realizada a recuperación, a nota final será suspenso. Aplicarase a norma xeral de redondeo para a elaboración da nota final nos casos nos que sexa necesario. Aproban os alumnos con media de 5, considerando que as avaliacións recuperadas contaranse como 5. Para axustarse a normativa legal, nos boletis aparecerá como nota da terceira avaliación a media das tres avaliacións e coincidirá ca nota final. 7

9 A.-PROGRAMA TEMA 1: A ciencia e a sociedade CULTURA CIENTÍFICA DURACIÓN APROXIMADA: 3.ª semana de setembro CONTIDOS : 1.- Os métodos da ciencia: Os métodos da ciencia.o traballo científico. Como contrastar hipóteses. A casualidade na ciencia: a serendipindade. 2.- Consideracións ao traballar en ciencia. Dependencia da ciencia do contexto social e económico. 3.- A construción do coñecemento científico. 4.- A ciencia en España. 5.- A aplicación perversa da ciencia. 6.- A fraude científica. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Sinalar a metodoloxía científica, sabendo diferenciar as liñas xerais que caracterizan o traballo científico. 2.- Apreciar a importancia da casualidade nos descubrimentos científicos e tecnolóxicos. 3.- Relacionar a ciencia co contexto social e económico. 4.- Coñecer o estado xeral da ciencia en España. 5.- Tomar conciencia da existencia de fraudes e aplicacións perversas da ciencia e rexeitar eses comportamentos. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS:1. Coñece as liñas xerais do traballo científico. 2. Sabe contrastar hipóteses sinxelas. 3. Valora a importancia do coñecemento para detectar a casualidade en ciencia. 4. Valora a contribución da ciencia e a tecnoloxía á comprensión e resolución de problemas das persoas e da súa calidade de vida, mediante unha metodoloxía baseada na obtención de datos, a razón, a perseveranza e o espírito crítico, aceptando as súas limitacións e equivocacións propias de toda actividade humana. 5. Comenta en liñas xerais como se constrúe o coñecemento científico. 6. Coñece a existencia da fraude e o uso perverso da ciencia, cita algúns exemplos e razoa o rexeitamento a eses comportamentos. TEMA 2: A Terra DURACIÓN APROXIMADA: Última semana de setembro e outubro CONTIDOS: 1.- A investigación científica da Terra Métodos de investigación directos e indirectos. Terremotos e ondas sísmicas. 2.- Estrutura da Terra: As capas da Terra. Descontinuidades. 3.- Divisións dinámicas da Terra: A dinámica do manto e do núcleo. 4.- Últimas teorías sobre o interior terrestre. 5.- Teorías anteriores á «tectónica de placas». 6.- A tectónica de placas: Os bordos das placas. Bordos converxentes. Tipos de converxencia. Bordos diverxentes. Bordos con movemento lateral. 7.- As probas da tectónica de placas CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Comentar os métodos básicos utilizados para investigar a estrutura da Terra. 2.- Coñecer a natureza e os tipos de ondas sísmicas, e os seus métodos de rexistro. 3.- Citar as capas do interior da Terra, as súas características xerais e as descontinuidades existentes. 4.- Coñecer e describir as divisións dinámicas da Terra. 5.- Resumir as últimas teorías sobre o interior da Terra. 6.- Resumir a teoría de Wegener sobre a orixe dos continentes e os océanos. 7.- Definir o concepto de placa e enumerar os puntos principais da teoría da tectónica de placas. 8.- Explicar as distintas relacións que se establecen entre as placas. 9.- Aplicar as achegas da tectónica de placas para xustificar a existencia de zonas sísmicas e volcánicas no planeta.10.- Sobre un planisferio que mostre as placas litosféricas, identificar os distintos contactos entre placas, as zonas sísmicas e volcánicas, e os puntos quentes Sinalar e describir esquematicamente as probas da tectónica de placas Relacionar as noticias de prensa sobre terremotos e volcáns coa 8

10 dinámica das placas litosféricas ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1.- Comenta os métodos básicos utilizados para investigar a estrutura da Terra. 2.- Coñece a natureza e os tipos de ondas sísmicas, e os seus métodos de rexistro. Relaciona a existencia de diferentes capas terrestres coa propagación das ondas sísmicas a través delas. 3.- Cita as capas do interior da Terra, as súas características xerais e as descontinuidades existentes. 4.- Coñece e describe as divisións dinámicas da Terra. 5.- Resume as últimas teorías sobre o interior da Terra. 6.- Resume a teoría de Wegener sobre a orixe dos continentes e os océanos. 7.- Define o concepto de placa e enumera os puntos principais da teoría da tectónica de placas. 8.- Explica as distintas relacións que se establecen entre as placas. 9.- Aplica as achegas da tectónica de placas para xustificar a existencia de zonas sísmicas e volcánicas no planeta Sobre un planisferio que mostre as placas litosféricas, identifica os distintos contactos entre placas, as zonas sísmicas e volcánicas, e os puntos quentes Sinala e describe esquematicamente as probas da tectónica de placas litosféricas Relaciona as noticias de prensa sobre terremotos e volcáns coa dinámica das placas Xustifica a teoría da deriva continental a partir das probas xeográficas, paleontolóxicas, xeolóxicas e paleoclimáticas Utiliza a tectónica de placas para explicar a expansión do fondo oceánico e a actividade sísmica e volcánica nos bordos das placas. TEMA 3: A orixe da vida e a evolución DURACIÓN APROXIMADA: mes de novembro CONTIDOS: 1. A orixe da vida. 2.- As características dos seres vivos. 3.- A evolución química. 4.- A evolución biolóxica.5.- Os experimentos de Miller e Urey. 6.- A teoría da endosimbiose. 7.- Santiago Ramón y Cajal e a teoría celular. 8.- Primeiras teorías sobre a orixe da vida. 9.- A xeración espontánea A evolución (I): do fixismo ao evolucionismo Evolución: significado, feito e teoría Teorías preevolucionistas: fixismo e creacionismo Cuvier e o catastrofismo A evolución (II) A teoría de Lamarck A evolución segundo Darwin e Wallace. 17.-A teoría sintética da evolución As achegas da xenética de poboacións As achegas da sistemática As achegas da paleontoloxía Críticas á teoría sintética 22.- Críticas antidarwinistas O neolamarckismo A teoría neutralista Os equilibrios interrompidos As probas da evolución CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Comentar as distintas teorías sobre a orixe da humanidade. 2.- Describir as características morfolóxicas dos primates. 3.- Describir as características dos homínidos. 4.- Aplicar coñecementos de anatomía humana para interpretar as diferenzas e as similitudes entre humanos e antropomorfos, e realizar esquemas complementarios. 5.- Enumerar as especies dos primeiros homínidos e comentar as súas características e posibles relacións evolutivas Explicar as características dos australopithecus e a súa importancia na liñaxe da humanidade. 7.- Coñecer o proceso de humanización e describir cronoloxicamente as distintas especies do xénero Homo previas aos neandertais. 8.- Interpretar a importancia dos xacementos da serra de Atapuerca e o interese do Homo antecessor para o coñecemento da evolución humana. 9.- Estar sensibilizado sobre a importancia de conservar e protexer os xacementos paleontolóxicos, como o de Atapuerca, e do seu valor científico e cultural Coñecer as características dos neandertais e a orixe do home actual Valorar a transcendencia dos cambios de paradigma e a importancia das presións sociais en cada época no desenvolvemento dos coñecementos sobre a orixe e a evolución da humanidade Ser consciente da dificultade dos estudos sobre a orixe da humanidade e dos interrogantes que aínda permanecen abertos Decatarse da dificultade 9

11 e a importancia dos estudos dos científicos sobre a orixe da humanidade actual, e apreciar a fiabilidade das técnicas científicas actuais Respectar as distintas opinións ou crenzas acientíficas que existen na nosa sociedade sobre a orixe da humanidade e a súa evolución, e utilizar os coñecementos científicos para desenvolver opinións persoais razoadas e superar prexuízos e respostas dogmáticas sobre estes temas. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1.- Comenta as distintas teorías sobre a orixe da humanidade. 2.- Describe as características morfolóxicas dos primates. 3.- Describe as características dos homínidos. 4.- Aplica coñecementos de anatomía humana para interpretar as diferenzas e as similitudes entre humanos e antropomorfos, e realiza esquemas complementarios. 5.- Enumera as especies dos primeiros homínidos e comenta as súas características e posibles relacións evolutivas. 6.- Explica as características dos australopithecus e a súa importancia na liñaxe da humanidade. 7.- Coñece o proceso de humanización e describe cronoloxicamente as distintas especies do xénero Homo previas aos neandertais. 8.- Interpreta a importancia dos xacementos da serra de Atapuerca e o interese do Homo antecessor para o coñecemento da evolución humana. 9.- Esta sensibilizado sobre a importancia de conservar e protexer os xacementos paleontolóxicos, como o de Atapuerca, e do seu valor científico e cultural Coñece as características dos neandertais e a orixe do home actual Valora a transcendencia dos cambios de paradigma e a importancia das presións sociais en cada época no desenvolvemento dos coñecementos sobre a orixe e a evolución da humanidade E consciente da dificultade dos estudos sobre a orixe da humanidade e dos interrogantes que aínda permanecen abertos Decátase da dificultade e a importancia dos estudos dos científicos sobre a orixe da humanidade actual, e aprecia a fiabilidade das técnicas científicas actuais Respeta as distintas opinións ou crenzas acientíficas que existen na nosa sociedade sobre a orixe da humanidade e a súa evolución, e utiliza os coñecementos científicos para desenvolver opinións persoais razoadas e superar prexuízos e respostas dogmáticas sobre estes temas. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO EXAMES: Traballos, chamadas, pequenos exames ou controis, libretas, etc. EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: última semana de outubro CONTIDOS E ESTRUCTURA: EXAMEN 2: Temas 1 e 2. Preguntas de desarrollo e tipo test. DATA APROXIMADA: Principios de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: Temas 3. Preguntas de desarrollo e tipo test. 10

12 CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 20 % Exames.: 80 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: Será obrigatorio levar o caderno o día e traballar na clase para valorar o traballo diario. Os profesores poderán subir ou baixar a nota ata un punt dependendo da boa ou mala actitude RECUPERACIÓN: Mediante un examen : Data aproximada: A semana seguinte á entrega de notas. Sen exame NOTA FINAL: Nota media das tres avaliacións sempre que o alumno teña recuperadas as avaliac suspensas polos procedementos sinalados nesta programación. No caso de non te realizada a recuperación, a nota final será suspenso. Aplicarase a norma xeral de redondeo para a elaboración da nota final nos casos nos que sexa necesario. Apro os alumnos con media de 5, considerando que as avaliacións recuperadas contaran como 5. Para axustarse a normativa legal, nos boletis aparecerá como nota da terc avaliación a media das tres avaliacións e coincidirá ca nota final. 11

13 DEBUXO ARTÍSTICO I A.-PROGRAMA CONTIDOS : 1.- Debuxo e función; Importancia do debuxo como ferr comunicación; O debuxo como recurso didáctico; O debuxo a man alzada; Difer debuxo e pintura; Historia do debuxo; Tipos de debuxo. 2.- Materiais, utensilios básicos; introdución ás técnicas secas e a súa aplicación. 3.- Elementos configuración da forma. A liña como elemento configurador. 4.- Exercicios de tra de formas xeométricas. 5.- Copia de debuxos mediante retícula. 6.- Debuxo do estructuras vexetais. 7.- Os estilos artísticos; A iconicidade. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1.- Coñece e valora a importancia as súas aplicacións e as súas manifestacións a través da historia e na actualidade e a observación de obras significativas. 2.- Selecciona, relaciona e emprega co terminoloxía específica, aplicada a producións propias e alleas. 3.- Utiliza con pro materiais e os procedementos máis idóneos para representar e expresarse en linguaze gráfica. 4.- Traza con soltura e precisión liñas paralelas rectas e curvas a 5.- Traza correctamente figuras xeométricas poligonais, círculos e elipses a mán Utiliza a liña na descripción gráfica de formas naturais e artificiais, amosando a c da súa estructura interna. 7.- Copia debuxos de artistas con exactitude e proporc empregando a axuda de retícula. 8.- Describe con diferentes recursos gráficos atendendo ás súas proporcións, relacionándoas con formas xeométricas simples encaixado. 9.- Recoñece e identifica imaxes artísticas atendendo ao seu estilo coñece as características de cada estilo Sabe crear ordear imaxes dentro at seu grao de iconicidade. DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO O traballo de aula é moi importante na materia traballos realizaránse na súa maior parte na clase, para que o profesor poida observar de directo a forma de traballar do alumno, e detectar e correxir os posibles erros no momento producen; ou ben, suxerir e orientar de maneira persoalizada os traballos de carácter mái creativos.os traballos serán entregados polo alumno no prazo establecido polo profesor. EXAMES: EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: Última semana de novembro. CONTIDOS E ESTRUCTURA: O exame constará de dous partes: a primeira será sobre os contidos teórico materia. E na segunda parte o alumno fará unha serie de exercicios para de adquisición de destrezas e habilidades practicadas en clase ao longo do trim 12

14 CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN:. NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 70 % Exames.: 30 % NOTA DE AVALIACIÓN: A nota de evaluación será a suma das notas do traballo diario e a de o exame, na porcentaxe establecida na nota de coñecementos. RECUPERACIÓN: Con exame O alumno deberá realizar aquelas láminas que tiveron una cualificación insuficiente ou que non foron entregadas no seu momento. O prazo de entrega será establecido polo profesor. Si ademáis non acadou o 5 no exame, deberá realizar outro exame de recuperación. 13

15 DEBUXO TÉCNICO I A.-PROGRAMA CONTIDOS : 1.- Trazados xeométricos 2.- Instrumentos e materiais do debuxo técnico. 3.- Valoración da xeometría como instrumento para o deseño gráfico, industrial e arquitectónico. 4.- Trazados fundamentais no plano; operacións con segmentos; mediatriz; Paralelismo e perpendicularidade; determinación de lugares xeométricos e aplicacións; 5.- Circunferencia e círculo. 6.- Angulos. 7.- Trazado de polígonos regulares. 8.- Resolución gráfica de cuadriláteros e polígonos. 9.- Resolución gráfica de triángulos; Determinación e propiedades dos seus puntos notables Proporcionalidade e semellanza Análise de trazado de formas poligonais por triangulación, radiación e itinerario. 12- Construción e utilización de escalas gráficas Transformacións xeometricas elementais: xiro, traslación, simetría, homotecia e afinidade. e aplicacións Tanxencias e enlaces; Curvas técnicas: óvalos, ovoides e espirais; 15.- Aplicacións da xeometría ao deseño arquitectónico e industrial; xeometría e novas tecnoloxías. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1.- Resolve problemas de configuración de formas poligonais sinxelas no plano, aplicando os fundamentos da xeometría. 2.- Resolve triángulos e cuadriláteros aplicando as propiedades das suas liñas e puntos notables e os principios xeométricos fundamentais, e xustifica o procedemento utilizado. 3.- Comprende as características das transformacións xeométricas elementais identificando as súas invariantes, e aplicaas para a resolución de problemas. 4.- Identifica as relación entre puntos de tanxencia, centros e raios de circunferencias, trazando figuras compostas con enlaces entre rectas e curvas. 6.- Resolve problemas básicos de tanxencias aplicando con rigor e exactitude as súas propiedades e utilizando recursos gráficos para destacar o trazado principal das liñas auxiliares. 7.- Aplica os coñecementos de tanxencias á construcción de óvalos, ovoides e espirais, e relaciona a súa forma coas principais aplicacións no deseño arquitectónico e industrial. 8.- Deseña a partir dun bosquexo previo ou reproduce á escala conveniente figuras planas que conteñan enlaces entre rectas e arcos de circunf. Indicando gráficamente a construcción auxiliar, os puntos de tanxencia e a relación entre os elementos. DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO Realización de láminas propostas polo profesor, con exercicios prácticos relacionados cos contidos explicados na clase. EXAMES: EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: Do 10 ao 13 de novembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: 14

16 EXAMEN 2: DATA APROXIMADA: Do 7 ao 11 de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: EXAMEN 3: (excepción á regla) DATA APROXIMADA: CONTIDOS E ESTRUCTURA: CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 30 % Exames.: 70 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: A nota será a suma das notas do traballo diario e a nota dos exames, na porcentaxe establecida na nota de coñecementos. RECUPERACIÓN: Mediante un examen : Data aproximada: Sen exame 15

17 ECONOMÍA A.-PROGRAMA TEMA 1: A ACTIVIDADE ECONÓMICA E OS SISTEMAS ECONÓMICOS DURACIÓN APROXIMADA: 16 días CONTIDOS : 1.1 Economía: concepto; escaseza económica. 1.2 Necesidades: concepto, clases, como se satisfacen? 1.3 Actividades económicas: consumo, produción e distribución. 1.4 Os axentes económicos. 1.5 Recursos produtivos. 1.6 Fronteira de posibilidades de produción. O custo de oportunidade. Crecemento económico Os diferentes mecanismos de asignación de recursos Análise e comparación dos diferentes sistemas económicos. 1.8 Os modelos económicos. Economía positiva e Economía normativa. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: CA1.1 Explicar o problema da escaseza: recursos escasos e necesidades ilimitadas. CA1.2 Identificar a necesidade de elixir como principio que orixina o custo de oportunidade. Caracterizar os bens e servizos como satisfactores de necesidades de diversa índole. CA1.3 Diferenciar produción, distribución e consumo como tres fases consecutivas da actividade económica. CA1.4 Recoñecer os diferentes axentes que interveñen na actividade económica e distinguir o seu papel complementario para o funcionamento da economía dun país. CA1.5 Caracterizar os recursos produtivos como elementos básicos na produción e distribución, por cuxos servizos son remunerados. CA1.6 Comprender e utilizar a fronteira de posibilidades de produción como representación das opcións económicas dispoñibles dadas a tecnoloxía e a dotación de recursos produtivos. Explicar o crecemento económico diferenciando as súas causas, e interpretar o fenómeno a través do modelo da fronteira de posibilidades de produción. CA1. 7 Observar os problemas económicos dunha sociedade, así como analizar e expresar unha valoración crítica das formas de resolución desde o punto de vista dos diferentes sistemas económicos. CA1.8 Comprender o método científico que se utiliza na área da Economía, así como identificar as fases da investigación científica en Economía e os modelos económicos. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: E CA1.1 Recoñece a escaseza e a correspondente necesidade de elixir entre decisións alternativas, como problema máis determinante para afrontar en todo sistema económico. E CA1.2.1 Identifica o binomio de ideas escaseza-elección como determinante da peculiaridade das cuestións económicas. E CA1.2.2 Diferenza entre necesidades primarias e secundarias. E CA1.2.3 Establece e utiliza diversas clasificacións de bens a efectos de facilitar a súa caracterización económica. E CA1.3 Establece os trazos que caracterizan a produción, a distribución e o consumo como momentos diferenciados da actividade económica e identifica o seu carácter sucesivo. E CA1.4.1 Caracteriza a familias, empresas e sector público como axentes que toman decisións motivadas polo principio de racionalidad económica. E CA1.4.2 Identifica os obxectivos de cada tipo de axente económico, así como os factores que inflúen no seu toma de decisións. E CA1.5 Identifica e clasifica os diferentes tipos de recursos produtivos en función da súa función económica. E CA1.6.1 Representa, define e interpreta a fronteira de posibilidades de produción. E CA1.6.2 Calcula o custo de oportunidade e relaciónao coa fronteira de posibilidades de produción. E CA1.6.3 Identifica combinacións de produción eficientes, ineficientes e imposibles ou inalcanzables. E CA Emprega o modelo da fronteira de posibilidades de produción para representar e comprender o fenómeno do crecemento económico E CA Analiza as distintas respostas as preguntas clave sobre a organización dos principais sistemas económicos. E CA1.7.2 Relaciona para a súa interpretación, os cambios máis recentes no escenario económico mundial coas circunstancias técnicas, económicas, sociais e políticas que os explican, a partir de casos concretos de análise. E CA Compara diferentes sistemas económicos, utilizando exemplos actuais do ámbito internacional. E CA Distingue as proposicións económicas positivas das proposicións económicas normativas. E CA1.2 Interpreta os modelos de representación da realidade económica e emprega os termos e a metodoloxía apropiados para analizar problemas económicos concretos. 16

18 TEMA 2: A PRODUCCIÓN E A EMPRESA DURACIÓN APROXIMADA: 20 días CONTIDOS : 2.1 Proceso produtivo e factores de produción. 2.2 División técnica do traballo, produtividade e interdependencia. 2.3 Globalización: cambios no sistema produtivo ou na organización da produción. 2.4 A empresa, os seus obxectivos e función. 2.5 Eficiencia na produción: eficiencia técnica e económica. 2.6 Custos de produción. Cálculo e análise dos custos de produción e dos beneficios. 2.7 A función de produción. 2.8 Tipos de empresas. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: CA2. 1 Analizar as características principais do proceso produtivo. CA2. 2 Explicar as razóns do proceso de división técnica do traballo. CA2.3 Identificar os efectos da actividade empresarial para a sociedade e a vida das persoas. CA2.4 Expresar os principais obxectivos e funcións das empresas, utilizando referencias reais do ámbito próximo e transmitindo a utilidade que se xera coa súa actividade. CA2.5 Relacionar e distinguir a eficiencia técnica e a eficiencia económica. CA2.6 Calcular e controlar os custos e beneficios das empresas, así como representar e interpretar gráficos relativos aos devanditos conceptos. CA2.7 Analizar, representar e interpretar a función de produción dunha empresa a partir dun caso dado. CA2.8 Describir os distintos tipos de empresas de acordo con varios criterios. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: E CA2.1 Expresa unha visión integral do funcionamento do sistema produtivo partindo do estudo da empresa e a súa participación en sectores económicos, así como a súa conexión e interdependencia. E CA2.2.1 Relaciona o proceso de división técnica do traballo coa interdependencia económica nun contexto global. ECA2.2.2 Clasifica e define os factores produtivos, e describe as relacións entre produtividade, eficiencia e tecnoloxía. E CA2.3 Analiza para explicar as repercusións da actividade das empresas, tanto nun ámbito próximo coma nun ámbito internacional. E CA2.4.1 Distingue e interpreta os obxectivos e as funcións das empresas. ECA2.4.2 Explica a función creadora de utilidade dos bens das empresas. E CA2.5.1 Determina e interpreta a eficiencia técnica e económica a partir dos casos formulados. E CA2.6.1 Calcula, clasifica e utiliza diversos tipos de custos, fixos e variables, totais, medios e marxinais, e representa e interpreta gráficos de custos. ECA Calcula, analiza e interpreta os beneficios dunha empresa a partir de supostos de ingresos e custos dun período. E CA2.7.1 Representa e interpreta gráficos de produción total, media e marxinal, a partir de supostos dados. E CA2.7.2 Calcula a productividade dos factores produtivos, e describe as relacións entre produtividade, eficiencia e tecnoloxía. E CA2.8.1 Clasifica e define as distintas formas de empresas de acordo coa súa actividade produtiva, a titularidad do seu capital e a súa estrutura xurídica. E CA2.8.2 Identifica e valora os diferentes tipos de empresas e formas xurídicas das empresas relacionando con cada unha delas as súas esixencias de capital e as responsabilidades legais dos seus propietarios e xestores así como as interrelacións das empresas o seu ámbito inmediato. TEMA 3: INTERCAMBIO E MERCADO DURACIÓN APROXIMADA: 20 días CONTIDOS : 3.1 Elementos fundamentais do mercado. 3.2 A curva de demanda. Movementos ao longo da curva de demanda e desprazamentos na curva de de manda. Elasticidade da demanda. 3.3 A curva de oferta. Movementos ao longo da curva de oferta e desprazamentos na curva da oferta. Elasticidade da oferta. 3.4 O equilibrio do mercado Diferentes estruturas de mercado e modelos de competencia A competencia perfecta. A competencia imperfecta. O monopolio. O oligopolio. A competencia monopolística. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: CA3.1.1 Establecer a oferta, a demanda e o diñeiro como elementos indispensables para a existencia de mercados. CA3.1.2 Interpretar, a partir do funcionamento do mercado, as variacións en cantidades demandadas e ofertadas de bens e servizos en función de distintas variables. CA3.2 Identificar os factores condicionantes da demanda e representala gráficamente. CA3.3 Identificar os factores condicionantes da oferta e representala graficamente. CA3.4 Construír e interpretar analiticamente o equilibrio de mercado. CA3.5 Analizar o funcionamento de mercados reais e observar as súas diferenzas cos modelos, así como as 17

19 súas consecuencias para os consumidores, empresas ou Estados. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: ECA3.1.1 Define mercado como conxunto de actividades de compravenda dun determinado produto realizadas entre oferentes e demandantes. ECA3.1.2 Sabe explicar e representa graficamente os efectos das variacións das distintas variables no funcionamento dos mercados. ECA3.2.1 Explica a relación entre a cantidade demandada dun ben e o seu prezo, o prezo doutros bens (sustitutivos e complementarios), a renda e as preferencias. ECA3.2.2 Constrúe e interpreta a curva de demanda dun mercado a partir de datos matemáticos ou información sobre o produto ou servizo demandado. ECA3.2.3 Identifica os factores que provocan desprazamentos na curva de demanda, e distingue aqueles cambios nas condicións de mercado que provocan expansión da demanda daqueles que causan unha contracción da mesma. ECA3.2.4 Define, calcula a elasticidade da demanda e a relación desta co ingreso total. ECA3.3.1 Describe os elementos que inflúen na oferta dunha empresa. ECA3.3.2 Constrúe e interpreta a curva de oferta dun mercado a partir de datos matemáticos ou información sobre o produto ou servizo ofrecido. ECA3.3.3 Identifica os factores que provocan desprazamentos na curva de oferta, e distingue aqueles cambios nas condicións de mercado que provocan expansión da oferta daqueles que causan unha contracción da mesma. ECA3.4.1 Explica e interpreta gráficamente o equilibrio de mercado como punto de coincidencia dos plans de productores e consumidores. ECA3.4.2 Calcula o punto de equilibrio como intersección de curvas de oferta e demanda obtidas por interpolación a partir de pares de datos cantidade-prezo. ECA3.5.1 Analiza e compara o funcionamento dos diferentes tipos de mercados, explicando as súas diferenzas. ECA3.5.2 Aplica a análise dos distintos tipos de mercados a casos reais identificados a partir da observación do ámbito máis inmediato. ECA3.5.3 Valora, de forma crítica, os efectos que se derivan sobre os axentes que interveñen nos diversos mercados. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO: EXAMES: Probas escritas ou orais de respostas curtas. Probas escritas ou orais de resolución de problemas. Probas escritas ou orais de: reprodución de contidos conceptuais importantes, de aplicar contidos, de relacionar contidos próximos. Elaboración e interpretación de gráficos. Probas de composición e ensaio: comentarios de texto, elaboración de sínteses EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: do 23 ó 29 de outubro CONTIDOS E ESTRUCTURA: Proba escrita, referida á UNIDADE 1 e parte da 2, que incluirá preguntas de reprodución de contidos conceptuais importantes, de aplicación de contidos, de relación de contidos próximos, de resolución de problemas e de elaboración e interpretación de gráficos EXAMEN 2: DATA APROXIMADA: do 26 de novembro ó 10 de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: Proba escrita, referida ás UNIDADES 1 e 2, que incluirá preguntas de reprodución de contidos conceptuais importantes, de aplicación de contidos, de relación de contidos próximos, de resolución de problemas e de elaboración e interpretación de gráficos. 18

20 VALORACIÓN DO TRABALLO DIARIO: A ponderación dos instrumentos de control será como máximo do 30% NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: Máximo 30 % Exames.: Mínimo 70 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: 100% RECUPERACIÓN: Mediante un exame : Data aproximada: Xaneiro NOTA FINAL: Será a obtida na terceira avaliación. Aproban os alumnos con media de 5. As avaliacións recuperadas contaranse como 5. 19

21 EDUCACIÓN FÍSICA 1. A.-PROGRAMA TEMA 1: ACTIVIDADE FÍSICA E SAÚDE: CONSIDERACIÓNS DURACIÓN APROXIMADA: Distribuídos en diferentes sesións ao longo de todo o trimestre. CONTIDOS : Beneficios da práctica regular de actividade física e a súa incidencia sobre a saúde. Hixiene postural e actividade física Alimentación e actividade física Metodoloxías específicas de recuperación tras o exercicio físico CRITERIOS DE AVALIACIÓN: Mellorar ou manter os factores da condición física e as habilidades motoras cun enfoque cara a saúde, considerando o propio nivel e orientándoos cara as súas motivacións e cara a posteriores estudos ou ocupacións. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: Incorpora na súa práctica os fundamentos posturais e funcionais que promoven a saúde. Utiliza de forma autónoma as técnicas de activación e de recuperación na actividade física Alcanza os seus obxectivos de nivel de condición física dentro das marxes saudables. TEMA 2: ACTIVIDADE FÍSICA E SAÚDE: PLANIFICACIÓN DURACIÓN APROXIMADA: 18 SESIÓNS CONTIDOS Aceptación da responsabilidade no mantemento e na mellora da condición física. Criterios fundamentais e métodos básicos para a planificación e desenvolvemento da actividade física para a saúde. Manexo e control dos compoñentes fundamentais da carga na práctica da actividade física. Probas de avaliación das capacidades físicas orientadas á saúde. 20

22 Plan persoal de acondicionamento físico orientado á saúde. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: Planificar, elaborar e por en práctica un programa persoal de actividade física que incida na mellora e no mantenemento da saúde, aplicando os sistemas de desenvolvemento das capacidades físicas implicadas, tendo en conta as súas características e nivel inicial, e avaliando as melloras obtidas. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: Aplica os conceptos aprendidos sobre as características que deben cumprir as actividades físicas cun enfoque saudable a elaboración de deseños de prácticas en función das súas características e dos seus intereses persoais. Avalía as súas capacidades físicas considerando as súas necesidades e motivacións, e como requisito previo para a planificación da súa mellora. Elabora e leva á práctica o seu programa persoal de actividade física, conxugando as variables de frecuencia, volume, intensidade e tipo de actividade. Comproba o nivel de logro dos obxectivos do seu programa de actividade física, reorientando as actividades nos aspectos que non chegan ao esperado. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO A través de escalas de observación e rexistros anecdóticos con respeto á parte actitudinal. A asistencia, puntualidade, vestimenta, hixiene, comportamento, motivación, correcta utilización das instalacións e o material, prácticas perigosas ou que poñan en risco a súa integridade ou a dos compañeiros/as, restarán puntuación dende 0,2 ata 1 punto dependendo da gravidade da falta de disciplina. Recollida de traballos elaborados de maneira individual ou colectiva. Estes traballos poderán ser de carácter obrigatorio -cando sustitúan a probas escritas-, ou voluntario para procurar mellorar a cualificación. EXAMEN 1 DATA APROXIMADA: A data límite de entrega do traballo será o 30 de Novembro. CONTIDOS E ESTRUCTURA Neste trimestre os contidos de tipo teórico avaliaranse a través da elaboración dun traballo de planificación dun programa persoal de actividade física que incida na mellora e no mantenemento da saúde. Os principios do entrenamiento, compoñentes da carga e as capacidades físicas básicas son os principais contidos a desenvolver. EXAMEN 2 DATA APROXIMADA: Durante as clases prácticas o longo do trimestre. 21

23 CONTIDOS E ESTRUCTURA Probas/test de avaliación da condición física -resistencia, forza, velocidade e flexibilidade- que se realizarán preferentemente ó finalizar cada contido específico. CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: Exámenes prácticos: 50% Traballo teórico práctico: 30% Actitude: 20% NOTA DE AVALIACIÓN: Será o resultado da combinación das cualificacións obtidas en cada un dos apartados anteriores e as súas porcentaxes. En todo caso deberase alcanzar un mínimo de un 30% de cualificación en cada un destes apartados para poder aprobar a asignatura. RECUPERACIÓN: Mediante un exame teórico-práctico dos contidos que teña pendientes en Xuño. Mediante un exame teórico-práctico de toda a materia en Setembro. 22

24 FIISICA E QUÍMICA A.-PROGRAMA TEMA 1: AS SUBSTANCIAS E A SÚA IDENTIFICACIÓN. DURACIÓN APROXIMADA: 12 días CONTIDOS : 1--Leis ponderais. 3.- Teoría atómica de Dalton. 4.- Leis volumétricas dos gases. 5.- A magnitude cantidade de substancia: masa átómica, masa molecular, mol. Volumen molar. 6.- Fórmulas químicas. 7.- Composición centesimal CRITERIOS DE AVALIACIÓN:. Coñecer a teoría atómica de Dalton así como as leis básicas asociadas ó seu establecemento. Coñecer as partículas elementais da materia e diferenciar os tipos de agrupacións que poden darse. Calcular masas atómicas e moleculares, comprendendo o significado da relatividade das mesmas..- Coñecer, comprender e utilizar axeitadamente os conceptos de mol dunha substancia e volume molar dunha substancia gasosa. - Determinar a fórmula empírica e molecular dunha substancia.. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1.1. Diferencia entre substancias químicas ou mesturas e elementos e compuestos que se encontren no entorno cotidiá Xustifica a teoría atómica de Dalton e a discontinuidade da materia a partir das leis fundamentais da Química exemplificándoo con reaccions Coñece as partículas elementais da materia e explica con exemplos distintos tipos de agrupacións Calcula masas atómicas e moleculares 4.1.Utiliza o concepto de mol e volumen molar e aplícao a exercicios prácticos Escribe as posibles fórmulas dun composto (molecular, empírica desenvolvida) a partires da súa composición centesimal TEMA 2. LEIS DOS GASES DURACIÓN APROXIMADA:8 DÍAS CONTIDOS. Os estados de agregación da matería. 2.- Leis dos gases ideais. 3.-Ecuación de estado dos gases ideales.3.-mestura de gases: Lei de Dalton das presións parciais. 4.- Composición volumétrica dunha mestura degases. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.. Utilizar a ecuación de estado dos gases ideais para establecer relacions entre a presión, volumen e a temperatura. 2. Aplicar a ecuación dos gases ideais para calcular masas moleculares e determinar formulas moleculares 23

25 ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS 1-1. Determina as magnitudes que definen o estado dun gas aplicando a ecuación de estado dos gases ideais Explica razoadamente a utilidade e as limitacions da hipótese do gas ideal Determina presions totais e parciais dos gases dunha mestura relacionando a presión total dun sistema coa fracción molar e a ecuación de estado dos gases ideais Relaciona a fórmula empírica e molecular dun composto coa súa composición centesimal aplicando a ecuación de estado dos gases ideais. TEMA 3.DISOLUCIÓNS. DURACIÓN APROXIMADA:15 DÍAS CONTIDOS.1.Disolucións.2. Unidades para expresar a concentración das disolucións.3.solubilidade.4.propiedades coligativas. CRITERIOS DE AVALIACIÓN 1. Realizar os cálculos necesarios para a preparación de disolucións dunha concentración dada e expresala en cualquera das formas establecidas. 2. Explicar a variación das propiedades coligativas entre unha disolución e o disolvente puro. ESTÁNDARES DE APRENDIZAXE BÁSICO 1.1. Expresa a concentración dunha disolución en g/l, mol/l % en peso y % en volumen. Describe o procedemento de preparación no laboratorio, de disoluciones dunha concentración determinada e realiza os cálculos necesarios, tanto para o caso de solutos en estado sólido como a partir de outra de concentración coñecida Interpreta a variación das temperaturas de fusión e ebullición dun líquido ao que se lle engade un soluto relacionándoo con algún proceso de interés do noso entorno 2.2Utiliza o concepto de presión osmótica para describir o paso de ións a través dunha membrana semipermeable. 2.3 Realiza cálculos de variacións de temperaturas de fusión e ebullición ao engadir un soluto a un disolvente puro. TEMA4. INTRODUCCIÓN ÁS REACCIÓNS QUÍMICAS. ESTEQUIÓMETRÍA TEMPO ESTIMADO:10 DÍAS CONTIDOS.1.-Cambios químicos.2 Axuste dunha ecuación química. 3 Significado dos coeficientes estequiométricos. 4 Cálculos estequiométricos.5. Cálculos con volumes de gases.6. Reactivo limitante.7. Rendemento dunha reacción química CRITERIOS DE AVALIACIÓN 1.Formular e nomear correctamente as substancias que interveñen nunha reacción química dada. 24

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

AVALIACIÓN 1ª 2º BACHARELATO

AVALIACIÓN 1ª 2º BACHARELATO CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Tema: Enerxía 01/0/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: 1. Unha caixa de 150 kg descende dende o repouso por un plano inclinado por acción do seu peso. Se a compoñente tanxencial do peso é de 735

Διαβάστε περισσότερα

Bacharelato de adultos. Curso IES As Telleiras

Bacharelato de adultos. Curso IES As Telleiras ER-0847/2007 Programación didáctica do Departamento de Bioloxía e Xeoloxía Bacharelato de adultos Curso 2009 2010 IES As Telleiras Membros do departamento que imparten as materias: Meizoso López, Mª José

Διαβάστε περισσότερα

Procedementos operatorios de unións non soldadas

Procedementos operatorios de unións non soldadas Procedementos operatorios de unións non soldadas Técnicas de montaxe de instalacións Ciclo medio de montaxe e mantemento de instalacións frigoríficas 1 de 28 Técnicas de roscado Unha rosca é unha hélice

Διαβάστε περισσότερα

Departamento de Física e Química

Departamento de Física e Química Departamento de Física e Química Programación, curso 2014-2015 I.E.S.P. "Xosé Neira Vilas" Perillo-Oleiros, setembro de 2014 -1 Índice de contido 1.Materias que imparte o departamento...5 2.Profesorado

Διαβάστε περισσότερα

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Páxina 1 de 9 1. Formato da proba Formato proba constará de vinte cuestións tipo test. s cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Puntuación Puntuación: 0.5

Διαβάστε περισσότερα

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico 2010-2011 SEMINARIO DE BIOLOXÍA E XEOLOXÍA I.E.S DO CASTRO - VIGO ÍNDICE 1.- CONSIDERACIÓNS XERAIS 2.- METODOLOXÍA. 3.- OBXECTIVOS, CONTRIBUCIÓN DAS MATERIAS AO LOGRO

Διαβάστε περισσότερα

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral, Tema 3. Espazos métricos Topoloxía Xeral, 2017-18 Índice Métricas en R n Métricas no espazo de funcións Bólas e relacións métricas Definición Unha métrica nun conxunto M é unha aplicación d con valores

Διαβάστε περισσότερα

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico 2012-2013 SEMINARIO DE BIOLOXÍA E XEOLOXÍA I.E.S DO CASTRO - VIGO ÍNDICE 1.- CONSIDERACIÓNS XERAIS 2.- METODOLOXíA. 3.- OBXECTIVOS, CONTRIBUCIÓN DAS MATERIAS AO LOGRO

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amonuíaco de concentración 0,01 mol/dm³ está ionizada nun 4,2 %. a) Escribe a reacción de disociación e calcula

Διαβάστε περισσότερα

CIENCIAS DA NATUREZA:

CIENCIAS DA NATUREZA: TRABALLOS DE RECUPERACIÓN PARA AS MATERIAS NON SUPERADAS 2º ESO ADAPTACIÓNS CURRICULARES CIENCIAS DA NATUREZA: 1. Pasa estas unidades: a) 108 km/h a m/s b) 25 m/s a km/h c) 60 ºC a K d) 698,34 m 2 a mm

Διαβάστε περισσότερα

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

AVALIACIÓN 2ª 2º BACHARELATO

AVALIACIÓN 2ª 2º BACHARELATO CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN DO ÁMBITO CIENTÍFICO DE DIVERSIFICACIÓN CURRICULAR DE 4º DE ESO CURSO

PROGRAMACIÓN DO ÁMBITO CIENTÍFICO DE DIVERSIFICACIÓN CURRICULAR DE 4º DE ESO CURSO PROGRAMACIÓN DO ÁMBITO CIENTÍFICO DE DIVERSIFICACIÓN CURRICULAR DE 4º DE ESO CURSO 2010-2011 Segundo o artigo 7º (Estrutura dos programas) da Orde do 30 de xullo de 2007 pola que se regulan os programas

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O? EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS Representa en R os puntos S(2, 2, 2) e T(,, ) 2 Debuxa os puntos M (, 0, 0), M 2 (0,, 0) e M (0, 0, ) e logo traza o vector OM sendo M(,, ) Cal é o vector de

Διαβάστε περισσότερα

CARACTERÍSTICAS DOS SERES VIVOS

CARACTERÍSTICAS DOS SERES VIVOS CARACTERÍSTICAS DOS SERES VIVOS Carmen Cid Manzano. Departamento Bioloxía e Xeoloxía. A BIOLOXÍA (do grego «βιος» bios, vida, e «λóγος» logos, razoamento, estudo, ciencia) ten como obxecto de estudo aos

Διαβάστε περισσότερα

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS EXERCICIOS DE REFORZO RECTAS E PLANOS Dada a recta r z a) Determna a ecuacón mplícta do plano π que pasa polo punto P(,, ) e é perpendcular a r Calcula o punto de nterseccón de r a π b) Calcula o punto

Διαβάστε περισσότερα

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016 Tema 1. Espazos topolóxicos Topoloxía Xeral, 2016 Topoloxía e Espazo topolóxico Índice Topoloxía e Espazo topolóxico Exemplos de topoloxías Conxuntos pechados Topoloxías definidas por conxuntos pechados:

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓNS POR AVALIACIÓN

PROGRAMACIÓNS POR AVALIACIÓN CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://www.edu.xunta.es/centros/ieseduardoblancoamor

Διαβάστε περισσότερα

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS FÍSICA E QUÍMICA 2º ESO CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN Os criterios que se seguirán para establecer a cualificación numérica de cada avaliación parcial (trimestral)

Διαβάστε περισσότερα

AVALIACIÓN 3ª 2º BACHARELATO

AVALIACIÓN 3ª 2º BACHARELATO CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 =

Διαβάστε περισσότερα

TEMA 1: LA MATERIA DE LA VIDA

TEMA 1: LA MATERIA DE LA VIDA TEMA 1: LA MATERIA DE LA VIDA La vida y sus niveles de organización. Bioelementos y biomoléculas. Biomoléculas inorgánicas: agua y sales minerales. Biomoléculas orgánicas: glúcidos, lípidos, proteínas

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 1 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) Opción 1. Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os

Διαβάστε περισσότερα

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA IES DO CASTRO VIGO PROGRAMACIÓN CURSO 2017-2018 Programación de Física e Química do I.E.S do Castro de Vigo (Pontevedra) Página 1 ÍNDICE DE CONTIDOS a) Índice xeral Metodoloxía

Διαβάστε περισσότερα

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA IES DO CASTRO VIGO PROGRAMACIÓN CURSO 2016-2017 Programación de Física e Química do I.E.S do Castro de Vigo (Pontevedra) Página 1 ÍNDICE DE CONTIDOS a) Índice xeral Metodoloxía

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) XUÑO 2005 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS

PAAU (LOXSE) XUÑO 2005 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS PAAU (LOXSE) XUÑO 005 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS Código: 61 O alumno debe resolver só un exercicio de cada un dos tres bloques temáticos. Puntuación máxima de cada un dos exercicios: Álxebra

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 21 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os que A ten inversa.

Διαβάστε περισσότερα

ECOSISTEMAS. biotopo. Biotopo + biocenose biocenose. ecosistema

ECOSISTEMAS. biotopo. Biotopo + biocenose biocenose. ecosistema ECOSISTEMAS biotopo ecosistema Biotopo + biocenose biocenose ECOSISTEMA formado pola interacción BIOTOPO conxunto de MEDIO FÍSICO FACTORES FISICOS E QUIMICOS Temperatura Ph Humidade Salinidade... BIOCENOSE

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. O nafaleno (C₁₀H₈) é un composto aromático sólido que se vende para combater a traza. A combustión completa deste composto para producir

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O

P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O 2016-17 I.E.S. ARCEBISPO ELMÍREZ I S A N T I A G O Arcebispo elmírez 1 Física e Química 2016/17 1 I.E.S. ARCEBISPO ELMÍREZ - I DEPARTAMENTO

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS

PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS CURSO 2017-18 I.E.S. PLURILINGÜE RAFAEL DIESTE A CORUÑA Índice de contidos Compoñentes do departamento e grupos impartidos...3 Introdución... 4 Competencias...

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II PAU Código: 6 XUÑO 01 MATEMÁTICAS II (Responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio 3= puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...]

DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...] 2009-10 IES de Sar 2009-10 IES de Sar [PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...] 1 Programación didáctica de Matemáticas Táboa de contidos CONSIDERACIÓNS XERAIS SOBRE A PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO...4

Διαβάστε περισσότερα

2º BAC BIOLOXÍA UNIDADES 1, 2, 3, 4 1

2º BAC BIOLOXÍA UNIDADES 1, 2, 3, 4 1 2º BAC BIOLOXÍA UNIDADES 1, 2, 3, 4 1 Nestas páxinas danse unhas indicacións sobre cada apartado do libro baseadas na información que o Grupo de traballo das PAAU proporciona na páxina web da CIUG (ciug.cesga.es).

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS M.H.S.. 1. Dun resorte elástico de constante k = 500 N m -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1

PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1 PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1 PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 2 1. OBXECTIVOS. O Departamento seguirá as recomendacións da CIuG, e en aplicación do Decreto 231/2002 do 6 de xuño(dog do 15 de

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS

MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS 61 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS O alumno debe resolver só un exercicio de cada un dos tres bloques temáticos Puntuación máxima de cada un dos exercicios: Álxebra 3 puntos; Análise 3,5 puntos;

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA

PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS CURSO 2014 2015 Xefe do departamento: Ramón Caramés Otero. Índice EDUCACIÓN SECUNDARIA OBRIGATORIA... 1 Contribución da materia á adquisición das

Διαβάστε περισσότερα

PAU MATEMÁTICAS II APLICADAS ÁS CCSS

PAU MATEMÁTICAS II APLICADAS ÁS CCSS PAU 2011-2012 MATEMÁTICAS II APLICADAS ÁS CCSS Circular informativa curso 2011-2012 Como directora do Grupo de Traballo de Matemáticas Aplicadas ás Ciencias Sociais e no nome de todo o grupo, póñome en

Διαβάστε περισσότερα

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo. XEOMETRÍA NO ESPAZO Vectores fixos Dos puntos do espazo, A e B, determinan o vector fixo AB, sendo o punto A a orixe e o punto B o extremo, é dicir, un vector no espazo é calquera segmento orientado que

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA Maemáicas II EXERCICIOS DE ÁLXEBRA PAU GALICIA a) (Xuño ) Propiedades do produo de marices (só enuncialas) b) (Xuño ) Sexan M e N M + I, onde I denoa a mariz idenidade de orde n, calcule N e M 3 Son M

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICASDE 1º DE ESO

MATEMÁTICASDE 1º DE ESO MATEMÁTICASDE 1º DE ESO NÚMEROS NATURAIS Repaso dos números naturais. Funcións de conteo. Ordenación dos elementos dun conxunto. Función dos números naturais para estimar e aproximar medidas O Sistema

Διαβάστε περισσότερα

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior. ABAU CONVOCAT ORIA DE SET EMBRO Ano 2018 CRIT ERIOS DE AVALI ACIÓN FÍSICA (Cód. 23) Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades ou con unidades incorrectas...

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN CURSO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS

PROGRAMACIÓN CURSO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS PROGRAMACIÓN CURSO 2017-18 DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS IES Ramón Menéndez Pidal Página 1 Táboa de contidos 1.-Identificación da programación... 3 2.-Lenda competencias... 5 3.-Concreción curricular...

Διαβάστε περισσότερα

EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS

EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm³ contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e

Διαβάστε περισσότερα

PROTEÍNAS. 8. Que é un aminoácido?

PROTEÍNAS. 8. Que é un aminoácido? PROTEÍNAS 1. Indique a natureza química, a función e ónde se atopan en maior abundancia as seguintes moléculas: glicóxeno, fosfolípidos, colesterol e queratina 2. En relación ás seguintes macromoléculas:

Διαβάστε περισσότερα

Curso PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato.

Curso PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato. Departamento de Matemáticas Instituto R.O. Urguai Vigo Curso 2 016-17 PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato. 1 Índice 4 Introducción e contextualización. Programación

Διαβάστε περισσότερα

Problemas xeométricos

Problemas xeométricos Problemas xeométricos Contidos 1. Figuras planas Triángulos Paralelogramos Trapecios Trapezoides Polígonos regulares Círculos, sectores e segmentos 2. Corpos xeométricos Prismas Pirámides Troncos de pirámides

Διαβάστε περισσότερα

BIOLOXÍA 2º Bacharelato Colegio Hijas de Cristo Rey Mª Asunción Martín Ossorio curso ª AVALIACIÓN

BIOLOXÍA 2º Bacharelato Colegio Hijas de Cristo Rey Mª Asunción Martín Ossorio curso ª AVALIACIÓN 1ª AVALIACIÓN 1.- NIVEIS DE ORGANIZACIÓN DOS SERES VIVOS: Con este apartado preténdese que os alumnos teñan unha idea dos niveis de complexidade da materia viva, dos tamaños relativos. 2.- BIOELEMENTOS,

Διαβάστε περισσότερα

NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á

NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á NÚMEROS REAIS Páxina 7 REFLEXIONA E RESOLVE O paso de Z a Q Di cales das seguintes ecuacións se poden resolver en Z e para cales é necesario o conxunto dos números racionais, Q. a) x 0 b) 7x c) x + d)

Διαβάστε περισσότερα

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións ARTURO NORBERTO FONTÁN PÉREZ Fotografía. Ponte Coalbrookdale (Gran Bretaña, 779). Van principal: 30.5 m. Contido. Tema 5. Relacións

Διαβάστε περισσότερα

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz:

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz: NÚMEROS COMPLEXOS Páxina 7 REFLEXIONA E RESOLVE Extraer fóra da raíz Saca fóra da raíz: a) b) 00 a) b) 00 0 Potencias de Calcula as sucesivas potencias de : a) ( ) ( ) ( ) b) ( ) c) ( ) 5 a) ( ) ( ) (

Διαβάστε περισσότερα

Inecuacións. Obxectivos

Inecuacións. Obxectivos 5 Inecuacións Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Resolver inecuacións de primeiro e segundo grao cunha incógnita. Resolver sistemas de ecuacións cunha incógnita. Resolver de forma gráfica inecuacións

Διαβάστε περισσότερα

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08 Química º Bacharelato Equilibrio químico 11/0/08 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: PROBLEMAS 1. Nun matraz de,00 litros introdúcense 0,0 10-3 mol de pentacloruro de fósforo sólido. Péchase, faise

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a Física P.A.U. ELECTOMAGNETISMO 1 ELECTOMAGNETISMO INTODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. Calcúlase a resultante polo principio de superposición. Aplícase a 2ª lei

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓNS DIDÁCTICAS DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA CURSO IES Ribeira do Louro

PROGRAMACIÓNS DIDÁCTICAS DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA CURSO IES Ribeira do Louro PROGRAMACIÓNS DIDÁCTICAS DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA CURSO 2016-2017 IES Ribeira do Louro 2º ESO TECNOLOXÍA 3º ESO TECNOLOXÍA 4º ESO TECNOLOXÍA 2º ESO PROGRAMACIÓN 2º ESO ÁMBITO CIENTÍFICO-TÉCNICO 1º BAC

Διαβάστε περισσότερα

INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS

INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS Páina 0 REFLEXIONA E RESOLVE Coller un autobús en marca Na gráfica seguinte, a liña vermella representa o movemento dun autobús que arranca da parada e vai,

Διαβάστε περισσότερα

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: CÁLCULO DIFERENCIAL. Deriva: a) y 7 6 + 5, b) y e, c) y e) y 7 ( 5 ), f) y ln, d) y ( 5 5 + 7) 8 n e ln, g) y, h) y n. Usando a derivada da función inversa, demostra que: a)

Διαβάστε περισσότερα

ELECTROTECNIA. BLOQUE 1: ANÁLISE DE CIRCUÍTOS (Elixir A ou B) A.- No circuíto da figura determinar o valor da intensidade na resistencia R 2

ELECTROTECNIA. BLOQUE 1: ANÁLISE DE CIRCUÍTOS (Elixir A ou B) A.- No circuíto da figura determinar o valor da intensidade na resistencia R 2 36 ELECTROTECNIA O exame consta de dez problemas, debendo o alumno elixir catro, un de cada bloque. Non é necesario elixir a mesma opción (A ou B ) de cada bloque. Todos os problemas puntúan igual, é dicir,

Διαβάστε περισσότερα

Tema 7. Glúcidos. Grados de oxidación del Carbono. BIOQUÍMICA-1º de Medicina Dpto. Biología Molecular Isabel Andrés. Alqueno.

Tema 7. Glúcidos. Grados de oxidación del Carbono. BIOQUÍMICA-1º de Medicina Dpto. Biología Molecular Isabel Andrés. Alqueno. Tema 7. Glúcidos. Funciones biológicas. Monosacáridos: nomenclatura y estereoisomería. Pentosas y hexosas. Disacáridos. Enlace glucídico. Polisacáridos de reserva: glucógeno y almidón. Polisacáridos estructurales:

Διαβάστε περισσότερα

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA INTEACCIÓNS GAVITATOIA E ELECTOSTÁTICA AS LEIS DE KEPLE O astrónomo e matemático Johannes Kepler (1571 1630) enunciou tres leis que describen o movemento planetario a partir do estudo dunha gran cantidade

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amoníaco de concentración 0,01 mol/dm 3 está ionizada nun 4,2 %. a) Escriba a reacción de disociación e calcule

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS INTRODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: a) Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. b) Calcúlase cada forza. c) Calcúlase a resultante polo principio

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2012 FÍSICA

PAU XUÑO 2012 FÍSICA PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes 1.- Distancia entre dous puntos Se A e B son dous puntos do espazo, defínese a distancia entre A e B como o módulo

Διαβάστε περισσότερα

TAREFAS PARA RECUPERAR AS MATERIAS NON SUPERADAS EN XUÑO 2º DE ESO

TAREFAS PARA RECUPERAR AS MATERIAS NON SUPERADAS EN XUÑO 2º DE ESO TAREFAS PARA RECUPERAR AS MATERIAS NON SUPERADAS EN XUÑO CIENCIAS DA NATUREZA: 2º DE ESO Realizar un traballo con estas preguntas correctamente res postadas. Ten en conta que a realización correcta destas

Διαβάστε περισσότερα

Curso IES As Telleiras

Curso IES As Telleiras ER-0847/2007 Programación didáctica do Departamento de DEBUXO Curso 2009 2010 IES As Telleiras Membros do departamento: ( Xefe do departamento):. RAIMUNDO MANUEL ANIDO ADEGA INMACULADA GARCIA LEIRA 4º

Διαβάστε περισσότερα

I.E.S. SALVADOR MADARIAGA. CURSO RESUMEN PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA LOE (2º E 4º ESO) DEPARTAMENTO DE EDUCACIÓN FÍSICA.

I.E.S. SALVADOR MADARIAGA. CURSO RESUMEN PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA LOE (2º E 4º ESO) DEPARTAMENTO DE EDUCACIÓN FÍSICA. I.E.S. SALVADOR MADARIAGA. CURSO 2015-2016 RESUMEN PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA LOE (2º E 4º ESO) DEPARTAMENTO DE EDUCACIÓN FÍSICA. 1.- OBXETIVOS 1.1 Objetivos de la Educación Secundaria Obligatoria 3 1.2 Objetivos

Διαβάστε περισσότερα

Mister Cuadrado. Investiga quen é cada un destes personaxes. Lugar e data de nacemento: Lugar e data de falecemento: Lugar e data de nacemento:

Mister Cuadrado. Investiga quen é cada un destes personaxes. Lugar e data de nacemento: Lugar e data de falecemento: Lugar e data de nacemento: Mister Cuadrado Actividade de carácter xeral: Investiga quen é cada un destes personaxes Actividades para cada capítulo: CAPÍTULO I - Define que é un cadrado. - Clasificación de cuadriláteros. - Debuxa

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN CURSO

PROGRAMACIÓN CURSO PROGRAMACIÓN CURSO 2017-18 DEPARTAMENTO : LATÍN IES Ramón Menéndez Pidal Página 1 Táboa de contidos 1. Identificación da programación... 3 2-Lenda competencias... 4 3.-Concreción curricular _ Latín 4...

Διαβάστε περισσότερα

Decreto de currículo. Decreto 275/1994, do 29 de xullo (DOG do 31 de agosto) Bacharelato

Decreto de currículo. Decreto 275/1994, do 29 de xullo (DOG do 31 de agosto) Bacharelato Decreto de currículo Bacharelato Decreto 275/1994, do 29 de xullo (DOG do 31 de agosto) Anexo de materias comúns Anexo de materias propias de modalidade ANEXO Decreto de currículo Bacharelato: Materias

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21

MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21 PRIMEIRA PARTE (Parte Común) (Nesta primeira parte tódolos alumnos deben responder a tres preguntas. Unha soa pregunta de cada un dos tres bloques temáticos: Álxebra Lineal, Xeometría e Análise. A puntuación

Διαβάστε περισσότερα

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa TRIGONOMETRIA. Calcular las razones trigonométricas de 0º, º y 60º. Para calcular las razones trigonométricas de º, nos ayudamos de un triángulo rectángulo isósceles como el de la figura. cateto opuesto

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. Para o proceso Fe 2O 3 (s) + 2 Al (s) Al 2O 3 (s) + 2 Fe (s), calcule: a) A entalpía da reacción en condicións estándar e a calor desprendida

Διαβάστε περισσότερα

Resorte: estudio estático e dinámico.

Resorte: estudio estático e dinámico. ESTUDIO DO RESORTE (MÉTODOS ESTÁTICO E DINÁMICO ) 1 Resorte: estudio estático e dinámico. 1. INTRODUCCIÓN TEÓRICA. (No libro).. OBXECTIVOS. (No libro). 3. MATERIAL. (No libro). 4. PROCEDEMENTO. A. MÉTODO

Διαβάστε περισσότερα

O MÉTODO CIENTÍFICO. ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES. cifras significativas

O MÉTODO CIENTÍFICO. ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES. cifras significativas PROGRAMACIÓN DE AULA MAPA DE CONTIDOS 1. OBTENCIÓN DA INFORMACIÓN O MÉTODO CIENTÍFICO ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES 3. EXPLICACIÓN DAS LEIS PROGRAMACIÓN DE AULA E mediante utilizando na análise

Διαβάστε περισσότερα

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS 1. A luz do Sol tarda 5 10² s en chegar á Terra e 2,6 10³ s en chegar a Xúpiter. a) O período de Xúpiter orbitando arredor do Sol. b) A velocidade orbital

Διαβάστε περισσότερα

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema) Exame tipo A. Proba obxectiva (Valoración: 3 puntos) 1. - Un disco de 10 cm de raio xira cunha velocidade angular de 45 revolucións por minuto. A velocidade lineal dos puntos da periferia do disco será:

Διαβάστε περισσότερα

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS Química P.A.U. ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS CUESTIÓNS NÚMEROS CUÁNTICOS. a) Indique o significado dos números cuánticos

Διαβάστε περισσότερα

DISPOÑO CAPÍTULO I. Disposicións xerais

DISPOÑO CAPÍTULO I. Disposicións xerais Proxecto do Decreto /2015, do de, polo que se establece o currículo do ciclo formativo de grao superior correspondente ao título de técnico superior en Deseño e Xestión da Produción Gráfica. O Estatuto

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10 14 Hz incide, cun ángulo de incidencia de 30, sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor

Διαβάστε περισσότερα

A circunferencia e o círculo

A circunferencia e o círculo 10 A circunferencia e o círculo Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Identificar os diferentes elementos presentes na circunferencia e o círculo. Coñecer as posicións relativas de puntos, rectas e circunferencias.

Διαβάστε περισσότερα

PROXECTO CURRICULAR DO CENTRO. CS de AUTOMOCIÓN

PROXECTO CURRICULAR DO CENTRO. CS de AUTOMOCIÓN PROXECTO CURRICULAR DO CENTRO CS de AUTOMOCIÓN 1 ÍNDICE 1 INTRODUCCIÓN... 4 1.1 RELACIÓN DO CICLO FORMATIVO CO SECTOR PRODUCTIVO.... 4 1.2 PERFIL PROFESIONAL DO TECNICO SUPERIOR EN AUTOMOCIÓN DE VEHÍCULOS...

Διαβάστε περισσότερα

Curso A TEORÍA CELULAR. Tema 7. Bioloxía 2º Bacharelato

Curso A TEORÍA CELULAR. Tema 7. Bioloxía 2º Bacharelato Curso 2012-2013 A TEORÍA CELULAR Bioloxía 2º Bacharelato Temario CIUGA Niveis de organización dos seres vivos. Antes de empezar a falar da auga e sales minerais e das biomoléculas, é interesante explicar

Διαβάστε περισσότερα

Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio CMPM001. Proba de. Código. Matemáticas. Parte matemática. Matemáticas.

Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio CMPM001. Proba de. Código. Matemáticas. Parte matemática. Matemáticas. Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio Proba de Matemáticas Código CMPM001 Páxina 1 de 9 Parte matemática. Matemáticas 1. Formato da proba Formato A proba consta de vinte cuestións tipo test.

Διαβάστε περισσότερα

Estereoisomería. Julio Antonio Seijas Vázquez e M. Pilar Vázquez Tato Departamento de Química Orgánica Facultade de Ciencias.

Estereoisomería. Julio Antonio Seijas Vázquez e M. Pilar Vázquez Tato Departamento de Química Orgánica Facultade de Ciencias. Química Orgánica 3 Estereoisomería Grao en Enxeñería de Procesos Químicos Industriais Julio Antonio Seijas Vázquez e M. Pilar Vázquez Tato Departamento de Química Orgánica Facultade de Ciencias Vicerreitoría

Διαβάστε περισσότερα

Rura s. prevención de riscos laborais. Curso de capacitación para o desempeño de nivel básico. Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral

Rura s. prevención de riscos laborais. Curso de capacitación para o desempeño de nivel básico. Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral http://issga.xunta.es PREVENCIÓN DE RISCOS LABORAIS Curso de capacitación para o desempeñeo de nivel básico Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e

Διαβάστε περισσότερα

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS Páxina REFLEXIONA E RESOLVE Cónicas abertas: parábolas e hipérboles Completa a seguinte táboa, na que a é o ángulo que forman as xeratrices co eixe, e, da cónica e b o ángulo

Διαβάστε περισσότερα

ORIENTACIÓNS DO GRUPO DE TRABALLO

ORIENTACIÓNS DO GRUPO DE TRABALLO ORIENTACIÓNS DO GRUPO DE TRABALLO Bloque 1. A base molecular e fisicoquímica da vida Explicar o concepto de bioelemento e indicar a súa importancia biolóxica. Traballar os distintos aspectos dos monosacáridos

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2013 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II

PAU XUÑO 2013 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II PAU XUÑO 2013 Código: 36 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II (O alumno/a debe responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1 = 3 puntos,

Διαβάστε περισσότερα