Προγνωστική αξία της εμμένουσας ανθεκτικής υπέρτασης για την επίπτωση νεοεμφανιζόμενης κολπικής μαρμαρυγής.

Transcript

1 Πανελλήνιο Καρδιολογικό Συνέδριο 2014 Αθήνα, Οκτώβριος 2014 Προγνωστική αξία της εμμένουσας ανθεκτικής υπέρτασης για την επίπτωση νεοεμφανιζόμενης κολπικής μαρμαρυγής. Δ. Τσιαχρής, Κ. Τσιούφης, Κ. Θωμόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Α. Κασιακόγιας, Α. Κορδαλής, Λ. Νικολοπούλου, Α. Μαζαράκη, Δ. Τούσουλης, Χ. Στεφανάδης Α Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών

2 Επιδημιολογία Η κολπική μαρμαρυγή (AF) είναι η πιο συχνή εμμένουσα καρδιακή αρρυθμία, με επιπολασμό 1 2% στο γενικό πληθυσμό. Ο επιπολασμός της AF αυξάνεται με την ηλικία, από <0.5% σε ηλικία ετών, σε 5 15% στα 80 έτη. Heart 2001;86: JAMA 2001;285:

3 Jones et al, Hypertension 2000

4 Στενή σύνδεση υπέρτασης και AF

5 Η υπέρταση αποτελεί τον πιο συχνό παράγοντα κινδύνου για AF, όντας παρούσα έως και στο 90% των συμμετεχόντων σε μελέτες AF.

6

7 Σκοπός και πληθυσμός μελέτης Σκοπός μας ήταν η διερεύνηση της προγνωστικής αξίας των διαφορετικών δυναμικών τύπων RH ως προς την επίπτωση νεοεμφανιζόμενης κολπικής μαρμαρυγής (ΚΜ) σε υπερτασικούς ασθενείς. Μελετήσαμε υπερτασικούς ασθενείς (ηλικίας 58±11 έτη, 49.8% άρρενες) χωρίς προηγούμενο ιστορικό επεισοδίων ΚΜ για μια διάμεση περίοδο 39 μηνών (IQR μήνες). Heart 2001;86: JAMA 2001;285:

8 Κριτήρια αποκλεισμού: Δευτεροπαθής υπέρταση Γνωστή εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσος Σοβαρή βαλβιδοπάθεια Σοβαρή συστηματική νόσος Ελλιπής παρακολούθηση

9 Πρωτόκολλο μελέτης Όλοι οι ασθενείς είχαν ετήσια τουλάχιστον παρακολούθηση και στην εισαγωγή στην μελέτη υπεβλήθησαν σε εργαστηριακό έλεγχο για αποκλεισμό δευτεροπαθούς υπέρτασης και πλήρη υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη. Recruitement phase Follow-up period Data collection Baseline Period Medical History Physical examination ECG Heart ECHO Routine testing Renal US OBP at 2 visits under stable medication Periodical visits BP evaluation BP treatment optimization LSM endorsement Atrial Fibrillation Paroxysmal Persistent

10

11 Ταξινόμηση σε ομάδες ασθενείς (66.1%) δεν είχαν ποτέ RH, 198 (8.1%) αποδραμούσα RH, 241 (9.8%) εμφάνισαν RH μόνο στο τέλος της παρακολούθησης και 392 (15.9%) είχαν εμμένουσα RH.

12 Η επίπτωση της νεοεμφανιζόμενης ΚΜ κατά την συνολική παρακολούθηση ήταν 2.5% (37 ασθενείς με παροξυσμική ΚΜ και 24 ασθενείς με εμμένουσα ΚΜ). AF incidence AF Free from AF

13 Αποτελέσματα Οι ασθενείς με νεοεμφανιζόμενη ΚΜ σε σύγκριση με αυτούς χωρίς ΚΜ ήταν γηραιότεροι (κατά 8.9 έτη, p<0.001) και εμφάνιζαν αρχικά υψηλότερη πίεση σφυγμού ιατρείου (κατά 4.8 mmhg, p=0.013), μεγαλύτερη διάρκεια υπέρτασης (κατά 3 έτη, p=0.010), δείκτη μάζας της αριστερής κοιλίας (100.3±25 vs. 88.8±21 g/m2, p=0.001), διάμετρο αριστερού κόλπου (41±5 vs. 37.9±4.8 mm, p<0.001), ενώ δεν παρατηρήθηκε διαφορά στο φύλο και στο δείκτη μάζας σώματος.

14 Role of BP control during follow up Οι ασθενείς με εμμένουσα RH (4.3% vs. 1.6%, log-rank p=0.009) και οι ασθενείς με αποδραμούσα RH (5.1% vs. 1.6%, log-rank p=0.005) συνοδεύονταν από υψηλότερη επίπτωση νεοεμφανιζόμενης ΚΜ σε σύγκριση με ασθενείς που δεν είχαν ποτέ RH.

15 Πολυπαραγοντική Cox ανάλυση παλινδρόμησης Η πολυπαραγοντική Cox ανάλυση παλινδρόμησης αποκάλυψε ότι η ηλικία (HR 1.075, p<0.001) και η διάμετρος του αριστερού κόλπου (HR 2.613, p=0.001) αποτελούσαν τους μόνους ανεξάρτητους παράγοντες νεοεμφανιζόμενης ΚΜ.

16 Σύνδεση μεταξύ υπέρτασης και AF Η ανθεκτική υπέρταση, ακόμα και όταν ορίζεται ως ρυθμιζόμενη υπέρταση υπό 4 φάρμακα συνοδεύονται από διαστολική δυσλειτουργία. Οι ενδοκοιλοτικές πιέσεις στην αριστερά κοιλία αυξάνουν και το διατοιχωματικό stress αυξάνεται και ενεργοποιούνται SNS & RAAS Η δομική αναδιαμόρφωση και διάταση του αριστερού κόλπου έχει ως συνέπεια την ηλεκτρικό διαχωρισμό μεταξύ των μυοκαρδιακών δεσμίδων και την διασπορά τοπικά της αγωγιμότητας και των ανερέθιστων περιόδων ευοδώνοντας την έναρξη και την διατήρηση της AF.

17 Συμπέρασμα Οι διαφορετικοί διαχρονικοί φαινότυποι της RH, οριζόμενη και ως ελεγχόμενη υπέρταση με 4 φάρμακα, εμφανίζουν διαφορετική επίπτωση νεοεμφανιζόμενης AF. Ειδικότερα, ασθενείς με εμμένουσα RH και ασθενείς με αποδραμούσα RH, σε αντίθεση με αυτούς που ανέπτυξαν RH στη μακροχρόνια παρακολούθηση χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη επίπτωση AF.