Οι ανταγωνιστές του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνηςαλδοστερόνης βελτιώνουν τα επίπεδα του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα και την αορτική σκληρία μετά από ένα έτος επιτυχούς αντιυπερτασικής αγωγής σε πρωτοδιαγνωσθέντες υπερτασικούς ασθενείς χωρίς φαρμακευτική αγωγή Ελένη Τριανταφυλλίδη, Λεωνίδας Παλαιοδήμος, Μαίρη Βαρούδη, Αντώνης Σχοινάς, Παρασκευή Τριβήλου, Γιώργος Παυλίδης, Ιγνάτιος Οικονομίδης, Ιωάννης Λεκάκης Β Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ, Αθήνα
Author declare no conflict of interest
Εισαγωγή Η αορτική σκληρία, η οποία θεωρείται πολύτιμος δείκτης βλάβης οργάνου-στόχου, συνεισφέρει στην εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση. Η ακεραιότητα του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα παίζει σπουδαίο ρόλο στην διαπερατότητα, φλεγμονή και ελαστικότητα του αγγειακού τοιχώματος.
Relationships between aortic stiffness with several TOD indices in recently diagnosed and never treated hypertensives Is Arterial Hypertension Control Enough to Improve Aortic Stiffness in Untreated Patients With Hypertension? A 3-Year Follow-Up Study. Angiology. 2015 Sep;66(8):759-65. Insulin resistance and acute glucose changes determine arterial elastic properties and coronary flow reserve in dysglycaemic and first-degree relatives of diabetic patients. Atherosclerosis. 2015 Aug;241(2):455-62 Association of Lp-PLA2 with digital reactive hyperemia, coronary flow reserve, carotid atherosclerosis and arterial stiffness in coronary artery disease. Atherosclerosis. 2014 May;234(1):34-41. The evaluation of pulse wave velocity using Arteriograph and Complior apparatus across multiple cohorts of cardiovascular-related diseases. Int J Cardiol. 2013, 168(5), 4890-92. Delayed blood pressure recovery ratio might indicate increased arterial stiffness in hypertensive patients with reduced aerobic exercise capacity. Blood Pressure 2013, 22(5), 290-6. Association of target organ damage with three arterial stiffness indices according to blood pressure dipping status in untreated hypertensive patients. American Journal of Hypertension 2010 Dec;23(12):1265-72. Incremental predictive value of carotid intima-media thickness to arterial stiffness for impaired coronary flow reserve in untreated hypertensives. Hypertension Research 2010; 33(4):367-73 Cognitive impairment is related to increased arterial stiffness and microvascular damage in patients with never treated essential hypertension. American Journal of Hypertension 2009;22(5):525-30. Incremental value of pulse wave velocity in the determination of coronary microcirculatory dysfunction in never-treated patients with essential hypertension. Am J Hypertension 2008;21(7):806-13.
Εισαγωγή (2) Η αορτική σκληρία, η οποία θεωρείται πολύτιμος δείκτης βλάβης οργάνου-στόχου, συνεισφέρει στην εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση. Η ακεραιότητα του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα παίζει σπουδαίο ρόλο στην διαπερατότητα, φλεγμονή και ελαστικότητα του αγγειακού τοιχώματος.
Endothelial glycocalyx
Σκοπός Σκοπός της μελέτης μας είναι η μετά ένα έτος εκτίμηση των μεταβολών της αορτικής σκληρίας και του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα σε υπερτασικούς ασθενείς υπό φαρμακευτική αγωγή με καλά ρυθμισμένη αρτηριακή πίεση.
Μέθοδος Μελετήσαμε 48 πρωτοδιαγνωσθέντες υπερτασικούς ασθενείς, οι οποίοι δεν ελάμβαναν φαρμακευτική αγωγή (μέση ηλικία 48+10 έτη, 31 άνδρες). Έγινε εκτίμηση: α. της καρωτιδο-μηριαίας ταχύτητας του σφυγμικού κύματος (PWV) ως δείκτη της αορτικής σκληρίας και β. της αύξησης της διαμέτρου της περιοχής διήθησης του ενδοθηλίου των υπογλωσσίων αρτηριδίων (perfusion boundary region, PBR, 5-25μm) χρησιμοποιώντας την τεχνολογία απεικόνισης Sideview Darkfield (Microscan, Glycocheck) ως αναίμακτο και ακριβή δείκτη μείωσης του πάχους του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα και της επακόλουθης ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας. Όλοι οι ασθενείς ξεκίνησαν αντιυπερτασική αγωγή και επανεκτιμήθηκαν έπειτα από περίοδο 16+8 μηνών (78% αναστολείς RAAS + HCTZ, 22% ανταγωνιστές ασβεστίου ή νεμπιβολόλη).
Αποτελέσματα Όσον αφορά το σύνολο του πληθυσμού: 30 ασθενείς (63%, ομάδα A) ήταν καλώς ρυθμισμένοι όσον αφορά στην αρτηριακή πίεση (<140/90 mmhg), σε 11 ασθενείς (22%, ομάδα B) η αρτηριακή πίεση δεν ήταν ρυθμισμένη (>140/90 mmhg), 7 ασθενείς (15%, ομάδα Γ) σταμάτησαν μόνοι τους την φαρμακευτική αγωγή.
Αποτελέσματα 60 Εκβαση αντιυπερτασικής αγωγής ως προς την αποτελεσματικότητα της 48 Αριθμός ασθενών 40 20 30 (63%) 11 (22%) 7 (15%) 0 TOTAL CONTROLLED UNCONTROLLED NON-COMPLIANT
Αποτελέσματα (2) Διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς της ομάδας Α λαμβάνοντας φαρμακευτική αγωγή βασισμένη κυρίως σε ανταγωνιστές ρενίνης-αγγειοτενσίνηςαλδοστερόνης + HCTZ (72%) παρουσίασαν: μείωση της PWV (p<0.001) σε διάστημα 14+8 μηνών-17 ασθενείς (57%) βελτίωση του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα, PBR 5-9 15+8 μηνών -15 ασθενείς (50%) (p=0.002) σε διάστημα βελτίωση τόσο του PWV (p<0.001) όσο και του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα (PBR 5-9 ) (p=0.006) σε διάστημα 14+9 μηνών-11 ασθενείς (37%)
Αποτελέσματα
Συμπεράσματα Η μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου στους υπερτασικούς ασθενείς θα πρέπει να βασίζεται όχι μόνο στη μείωση των επιπέδων της αρτηριακής πίεσης αλλά και στην αποδεδειγμένη βελτίωση της βλάβης των οργάνωνστόχων. Η μελέτη μας είναι η πρώτη μελέτη, η οποία δείχνει παράλληλη βελτίωση της αορτικής σκληρίας και της ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας σε καλά ρυθμισμένους υπερτασικούς μετά από τουλάχιστον ένα έτος αντιυπερτασικής αγωγής κυρίως με ανταγωνιστές του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνηςαλδοστερόνης.