ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. ΘΕΜΑ 1o. ΘΕΜΑ 2o

Transcript

1 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΕΜΑ o α. Θεωρία: Θεώρηµα σελ. 7 σχολικού βιβλίου β. Θεωρία: Η απάντηση βρίσκεται στη σελ. 7 του σχολικού βιβλίου γ. α-σ β-σ γ-σ δ-λ ε-λ ΘΕΜΑ o α. Είναι: w z iz + ( α + βi i( α βi + α + βi αi β + (α β + + (β αi Έτσι Re(w α - β + και Im(w β -. β. Οι εικόνες του w στο µιγαδικό επίπεδο είναι τα σηµεία Μ(α-β+, β-α, όπου α, β R. Αφού ανήκουν σε ευθεία µε εξίσωση y x - είναι: β - α α - β + - β - α -8 β - α - β α -. Από την τελευταία συνάγεται ότι τα σηµεία Ν(α,β που είναι οι εικόνες του z στο µιγαδικό επίπεδο ανήκουν στην ευθεία µε εξίσωση y x -. γ. Από τις εικόνες των µιγαδικών αριθµών, των οποίων οι εικόνες κινούνται στην ευθεία (ε: y x -, ελάχιστο µέτρο έχει εκείνος του οποίου η εικόνα Κ είναι τέτοια ώστε ΟΚ κάθετη στην (ε. Έτσι: λ ΟΚ - και ΟΚ: y -x Λύνοντας το σύστηµα: y x -, y -x προκύπτει x, y -. ηλαδή το σηµείο Κ έχει συντεταγµένες (,-. Άρα ο µιγαδικός µε το ελάχιστο µέτρο από αυτούς που κινούνται στην ευθεία µε εξίσωση y x - είναι ο z - i.

2 ΘΕΜΑ ο α. Η συνάρτηση f(xx 5 +x +x είναι ορισµένη και παραγωγίσιµη φορές σε όλο το R µε: (x 5 +x +x 5x +x + και f (x (5x +x + x +x Επειδή είναι 5x +x + > για κάθε x R, προκύπτει ότι η f είναι γνησίως αύξουσα σε όλο το R. f (x x +x x(x + x εφόσον x +> για κάθε x R. Εποµένως η f είναι: κοίλη στο διάστηµα (-, ] και κυρτή στο διάστηµα [, +. Επειδή η συνάρτηση f είναι γνησίως µονότονη στο R θα είναι - σε αυτό και συνεπώς η f είναι αντιστρέψιµη στο R. β. Η συνάρτηση f είναι γνησίως αύξουσα στο R (ερώτηµα α. Προκειµένου να δείξουµε ότι f(e x f(+x για κάθε x R, αρκεί να δείξουµε ότι: e x +x για κάθε x R. Πράγµατι, θεωρούµε τη συνάρτηση g(xe x --x στο R, η οποία είναι παραγωγίσιµη σ αυτό µε g (xe x -. Από την εξίσωση g (x έχουµε e x - e x x. Έχουµε: ελάχ. g( Εποµένως g(x g( για κάθε x R ή e x --x για κάθε x R και άρα: e x +x για κάθε x R γ. Η εφαπτοµένη της C f στο σηµείο (, έχει εξίσωση y-f( f ( (x- ή y- (x- ή yx που είναι η διχοτόµος της πρώτης και τρίτης γωνίας των αξόνων. Επειδή τώρα η f είναι αντιστρέψιµη (ερώτηµα α προκύπτει ότι υπάρχει η f - ή οποία (λόγω πρότασης σελ. 55 σχολ. βιβλ. έχει C f - συµµετρική την C f ως προς άξονα συµµετρίας την ευθεία yx δ. Για κάθε x [,] είναι: x και επειδή η f - είναι γνησίως αύξουσα στο διάστηµα αυτό (*, θα είναι f - (x f - ( f - (x. (αφού f - ( ** Έτσι το εµβαδόν του ζητουµένου χωρίου ισούται µε: f E (ydy. Θέτουµε f - (yx yf(x. ( ιαφορίζοντας την ( λαµβάνουµε: dyd[f(x]dx και

3 y 5 f (x x + x + x x x x f (x x 5 + x + x (***, άρα E x f '(xdx x(x + x + x' dx (5x + x + xdx 5 x dx + x dx + xdx x 5 x + x τ. µ. Αιτιολογήσεις για το ερώτηµα δ του ου θέµατος: (* H f - είναι συνεχής και γνησίως µονότονη στο R, σύµφωνα µε την πρόταση που λέει ότι αν η f είναι συνεχής και γνησίως µονότονη σε διάστηµα τότε υπάρχει η αντίστροφή της η οποία είναι επίσης συνεχής στο f( και διατηρεί το ίδιο είδος µονοτονίας µε την f. (Η πρόταση αυτή, όµως, δεν υπάρχει στο σχολικό βιβλίο και αναφέρεται για λόγους µαθηµατικής πληρότητας. Έτσι, η µη αναφορά σε αυτήν από κάποιο µαθητή δεν έχει βαθµολογικές απώλειες. (** Ισχύει ότι: f - (. Πράγµατι για x έχουµε: f - (y f(f - (f(y f(y y 5 +y +y y(y +y + y. (*** Η εξίσωση x 5 +x +x έχει µοναδική λύση την x γιατί η f(x είναι - στο R και εποµένως κάθε οριζόντια ευθεία, οπότε και η y, τέµνει την C f σε µοναδικό σηµείο. Η εξίσωση x 5 +x +x έχει µοναδική λύση την x, γιατί x(x +x + x, αφού x +x +> για κάθε x R. ΘΕΜΑ ο α. Αφού η f είναι συνεχής στο κλειστό διάστηµα µε άκρα γ, δ και f(γ. f(δ, εφαρµόζεται το θεώρηµα Bolzano από το οποίο συνάγεται ότι υπάρχει µία τουλάχιστον ρίζα x που ανήκει στο ανοιχτό διάστηµα µε άκρα γ, δ ώστε f(x. β. Χωρίς βλάβη της γενικότητας υποθέτουµε ότι γ δ και f(γ >, f(δ, οπότε α γ x δ β. i Στο διάστηµα [α, γ] είναι: f(α, f(γ >, άρα f(α f(γ και επειδή είναι α γ συνάγεται ότι: f (α f (γ > ( α γ Όµως από το θεώρηµα µέσης τιµής (ΘΜΤ για την f στο διάστηµα [α,γ], υπάρχει κ (α,γ f (α f (γ ώστε f (κ και λόγω της ( f (κ >. α γ ii Εργαζόµενοι οµοίως, στο διάστηµα [γ,x ] έχουµε: f(γ >, f(x άρα f(γ > f(x και επειδή είναι γ x συνάγεται: f (γ f (x γ x ( 5

4 Από το ΘΜΤ για την f στο διάστηµα [γ,x ] έχουµε ότι υπάρχει κ (γ,x ώστε f (γ f (x f (κ γ x και λόγω της ( είναι f (κ. iii Για το διάστηµα [x, δ] όµοια έχουµε ότι υπάρχει κ (x,δ ώστε f (δ f (x f (κ δ x iv Για το διάστηµα [δ,β] όµοια έχουµε ότι υπάρχει κ (δ,β ώστε f (β f (δ f (κ > β δ v Είναι f (κ >, f (κ άρα f (κ > f (κ και επειδή κ κ, είναι: f (κ f (κ Όµως για την f εφαρµόζεται το ΘΜΤ στο διάστηµα [κ,κ ], οπότε υπάρχει ξ (κ,κ ώστε f (κ f (κ f (ξ vi Είναι f (κ, f (κ >, άρα f (κ f (κ και επειδή κ κ είναι f (κ f (κ > κ κ Όµως για την f εφαρµόζεται το ΘΜΤ στο διάστηµα [κ,κ ], οπότε υπάρχει ξ (κ,κ ώστε f (κ f (κ f ( ξ > είξαµε έτσι ότι υπάρχουν ξ, ξ (α,β ώστε f (ξ και f (ξ >. γ. Από το β ερώτηµα µε βάση το θεώρηµα Bolzano για την f στο κλειστό διάστηµα µε άκρα ξ, ξ προκύπτει ότι υπάρχει ένα τουλάχιστον σηµείο ξ που ανήκει στο ανοικτό διάστηµα µε άκρα ξ, ξ ώστε f (ξ. Το σηµείο ξ θα ήταν σηµείο καµπής της συνάρτησης εφόσον η f άλλαζε πρόσηµο εκατέρωθεν αυτού. Όµως κάτι τέτοιο δεν εξασφαλίζεται από τα δεδοµένα του θέµατος. β τρόπος λύσης για το θέµα β: Από το θεώρηµα µέγιστης-ελάχιστης τιµής για την f που είναι συνεχής στο [α,β] εξασφαλίζεται ότι υπάρχουν δύο σηµεία x, x [α,β] µε x x ώστε f(x f(x f(x για κάθε x [α,β]. Εφόσον η f παίρνει µία τουλάχιστον αρνητική τιµή και µία τουλάχιστον θετική (πράγµα που συνεπάγεται από την δοσµένη σχέση f(γ. f(δ, η ελάχιστη τιµή f(x θα είναι αρνητική, ενώ η µέγιστη τιµή f(x θα είναι θετική. Η f είναι παραγωγίσιµη στο (α,β άρα και στα εσωτερικά σηµεία x,x, που επειδή είναι θέσεις ακρότατων από το θ. Fermat συνάγεται ότι. Στο διάστηµα [x,x ] η f δεν µπορεί να είναι η σταθερή µηδενική διότι τότε η f θα ήταν σταθερή και άρα f(x f(x ή f max f min άτοπο διότι υπάρχουν τα δοσµένα γ,δ για τα οποία ισχύει από υπόθεση f(γ. f(δ. Συνεπώς υπάρχει σηµείο x (x,x ώστε > ή. Έστω πχ >. Τότε

5 από ΘΜΤ για την f στο [x,x ], υπάρχει ξ (x, x ώστε: f (ξ x x x x > από ΘΜΤ για την f στο [x, x ], υπάρχει ξ (x, x ώστε: f (ξ x x x x Αν υποθέταµε f(x θα προέκυπτε f (ξ, f (ξ >. 7