Código: 27 PAU XUÑO 2012 QUÍMICA OPCIÓN A OPCIÓN B
|
|
- Πατρίκιος Ανδρέου
- 6 χρόνια πριν
- Προβολές:
Transcript
1 PAU Código: 27 XUÑO 2012 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1. Cos seguintes datos E (Fe²+/Fe) = -0,44 e E (Ag+/Ag) = +0,80, indique razoadamente: 1.1. As reaccións que se producen nos eléctrodos indicando o ánodo e o cátodo A reacción global e o potencial estándar da pila formada con estes eléctrodos. 2. Ordene de menor a maior e de xeito razoado os seguintes elementos: sodio, aluminio, silicio, fósforo e cloro; segundo: 2.1. O primeiro potencial de ionización O radio atómico A partir das entalpías de formación calcule a entalpía estándar de combustión do metano Sabendo que a combustión de 1,0 g de TNT libera kj calcule o volume de metano, medido a 25 ºC e 1 atm (101,3 kpa) de presión, que é necesario queimar para producir a mesma enerxía que 1,0 g de TNT. Datos: ΔH (CH₄(g)) = -75 kj mol ¹; ΔH (CO₂(g)) = -394 kj mol ¹; ΔH (H₂O(g)) = -242 kj mol ¹ R = 0,082 atm L K ¹ mol ¹ = 8,31 J K ¹ mol ¹. 4. O CO₂ reacciona co H₂S a altas temperaturas segundo: CO₂(g) + H₂S(g) COS(g) + H₂O(g). Intro- dúcense 4,4 g de CO₂ nun recipiente de 2,55 L a 337, e unha cantidade suficiente de H₂S para que, unha vez alcanzado o equilibrio, a presión total sexa de 10 atm (1013,1 kpa). Se na mestura en equilibrio hai 0,01 moles de auga, calcule: 4.1. O número de moles de cada unha das especies no equilibrio O valor de K e Kₚ a esa temperatura. Dato: R = 0,082 atm L K ¹ mol ¹ = 8,31 J K ¹ mol ¹ Realice os cálculos necesarios para preparar un litro dunha disolución 1,0 M de ácido clorhídrico a partir de ácido clorhídrico comercial de densidade 1,18 g ml ¹ e riqueza do 36 % en masa Indique o procedemento e o material empregado para a súa preparación no laboratorio. OPCIÓN B 1. Indique, de forma razoada, o tipo de enlace que presentan e dúas propiedades para cada unha das sustancias seguintes: 1.1. Limaduras de magnesio Cloruro de sodio. 2. Razoe se as afirmacións, referidas a unha disolución 0,1 M dun ácido débil HA, son correctas As concentracións no equilibrio das especies A e H₃O+ son iguais O ph da disolución é O sulfato de estroncio é un sal moi pouco soluble en auga. A cantidade máxima deste sal que se pode disolver en 250 ml de auga a 25 é de 26,0 mg Calcule o valor da constante do produto de solubilidade do sal a Indique se se formará un precipitado de sulfato de estroncio ao mesturar volumes iguais de disolucións de Na₂SO₄ 0,02 M e de SrCl₂ 0,01 M, considerando que ambos os sales están totalmente disociadas. Supoña os volumes aditivos. 4. O estaño metálico reacciona co ácido nítrico concentrado e forma óxido de estaño(i), dióxido de nitróxeno e auga Axuste a reacción que ten lugar polo método do ión-electrón Calcule o volume dunha disolución de ácido nítrico do 16,0 % en masa e densidade 1,09 g ml ¹ que reaccionará con 2,00 g de estaño. 5. Dispoñemos no laboratorio de 500 ml de hidróxido de sodio 0,25 M a partir da cal debemos preparar 100 ml dunha disolución de hidróxido de sodio 0,025 M Indique o volume que debemos tomar da primeira disolución Describa o procedemento indicando o material necesario para a preparación da disolución.
2 Solucións OPCIÓN A 1.- Cos seguintes datos E (Fe²+/Fe) = -0,44 e E (Ag+/Ag) = +0,80, indica razoadamente: a) As reaccións que se producen nos eléctrodos indicando o ánodo e o cátodo. b) A reacción global e o potencial estándar da pila formada con estes eléctrodos. a) A relación matemática entre a enerxía libre ΔG de Gibbs e o potencial electroquímico E, é ΔG = -n F E na que n é o número de electróns intercambiados por cada mol de especie reducida ou oxidada, F é 1 Faraday que corresponde á carga dun mol de electróns e E é o potencial electroquímico do proceso. Se o potencial de redución é positivo, a variación de enerxía libre de Gibbs é negativa e o proceso de redución será espontáneo. No ánodo ocorre a oxidación: Fe Fe²+ + 2 e E = 0,44 No cátodo a redución: Ag+ + e Ag E = 0,80 b) Fe Fe²+ + 2 e E = 0,44 2 Ag+ + 2 e 2 Ag E = 0,80 Reacción global: Fe + 2 Ag+ Fe²+ + Ag E = 1, Ordena de menor a maior e de xeito razoado os seguintes elementos: sodio, aluminio, silicio, fósforo e cloro; segundo: a) O primeiro potencial de ionización. b) O radio atómico. a) A primeira enerxía de ionización é a enerxía necesaria para arrincar o electrón máis externo a un mol de elemento en estado gasoso e fundamental M(g) M+(g) + e ΔH = I₁ (= 1ª enerxía de ionización) e depende da carga efectiva sobre o electrón e da estabilidade da confguración electrónica. A carga efectiva calcúlase restándolle á carga nuclear o efecto de apantallamento que producen os electróns máis internos. O apantallamento das capas completas é completo, o dos electróns s é algo menor e o dos electróns p aínda máis pequeno. A confguración máis estable é a dun gas nobre. Tamén é estable, pero menos, a confguración dun grupo de orbitais do nivel e subnivel (mesmos números cuánticos n e l) totalmente ocupados, que é máis estable que unha distribución de orbitais equivalentes semiocupados. As confguracións electrónicas dos elementos son: Na: [Ne] (3s)¹ Al: [Ne] (3s)² (3p)¹ Si: [Ne] (3s)² (3p)² P: [Ne] (3s)² (3p)³ Cl: [Ne] (3s)² (3p)⁵ A carga efectiva sobre o último electrón do sodio é 1. O último electrón do aluminio estará sometido a unha carga efectiva algo maior, xa que os electróns s non conseguen un apantallamento tan efectivo. Nos demais elementos é aínda maior porque o apantallamento dos electróns p é menor que o dos electróns s e vai aumentando coa carga nuclear. Por este efecto, a orde é: Na, Al, Si, P, Cl. Pero como o fósforo ten unha estrutura cos orbitais p semiocupados, é máis estable que a dos seus veciños, polo que a súa enerxía de ionización é maior que a deles. Así que fnalmente, a orde debería ser: Na, Al, Si, Cl, P. (Con todo, se se consultan os datos, resulta que o Cl ten unha enerxía de ionización bastante maior que a do fósforo, polo que esta predición é incorrecta. A carga efectiva é un factor máis decisivo que a confguración de orbitais semiocupados e a primeira ordenación é a correcta).
3 b) O radio atómico dun elemento defínese como a metade da distancia internuclear na molécula diatómica (se forma moléculas diatómicas) ou da distancia entre dous átomos na estrutura cristalina. As predicións da variación de radio atómico ao longo dun período baséanse no efecto da forza de atracción que exerce a carga nuclear sobre os electróns externos facendo que se aproximen ao núcleo e dean un tamaño menor. Como a carga nuclear aumenta co número atómico, o radio menor será o de l cloro. A orde será: Cl, P, Si, Al e Na. 3. a) A partir das entalpías de formación calcula a entalpía estándar de combustión do metano. b) Sabendo que a combustión de 1,0 g de TNT libera kj calcula o volume de metano, medido a 25 ºC e 1 atm (101,3 kpa) de presión, que é necesario queimar para producir a mesma enerxía que 1,0 g de TNT. Datos: ΔH (CH₄(g)) = -75 kj mol ¹; ΔH (CO₂(g)) = -394 kj mol ¹; ΔH (H₂O(g)) = -242 kj mol ¹ R = 0,082 atm L K ¹ mol ¹ = 8,31 J K ¹ mol ¹. Rta.: a) H (CH₄ ) = 803 kj/mol; b) = 140 dm³ CH₄ Datos Cifras signifcativas: 3 C(grafto) + 2 H₂(g) CH₄(g) C(grafto) + O₂(g) CO₂(g) H₂(g) + ½ O₂(g) H₂O(g) Enerxía desprendida H (CH₄) = -75,0 kj/mol H (CO₂) = 394 kj/mol H (H₂O) = 242 kj/mol E = 4600 kj Gas metano: Temperatura T = 25 = 298 K Presión Constante dos gases ideais Masa molar do metano Incógnitas Calor molar de combustión do metano olume de CH₄(g) nas condicións dadas que desprende esa enerxía Outros símbolos Cantidade de substancia (número de moles) Ecuacións Lei de Hess Ecuación de estado dos gases ideais p = 101,3 kpa = 1,013 10⁵ Pa R = 8,31 J K ¹ mol ¹ M(CH₄) = 16,0 g/mol H (CH₄) n H = H (prod.) H (react.) p = n R T a) Ecuación de combustión do metano: CH₄(g) + 2 O₂(g) CO₂(g) + 2 H₂O(g) Ecuacións de formación: C(grafto) + 2 H₂(g) CH₄(g) H (CH₄) = -75,0 kj/mol C(grafto) + O₂(g) CO₂(g) H (CO₂) = 394 kj/mol H₂(g) + ½ O₂(g) H₂O(g) H (H₂O) = 242 kj/mol H Pola lei de Hess, H (CH₄) = H (CO₂) + 2 H (H₂O) ( H (CH₄) + 2 H (O₂)) H (CH₄) = ( 394 [kj] + 2 [mol H₂O] ( 242 [kj/mol H₂O])) ( 75,0 [kj] + 2 [mol O₂] (0 [kj/mol O₂])) H (CH₄) = 803 kj/mol CH₄ b) Cantidade de metano que habería que queimar para producir kj
4 olume que ocupará a 25 e 101,3 kpa. (CH 4 )= n R T p n(ch 4 )=4600 kj 1 mol CH 4 =5,73 mol CH 803 kj 4 = 5,73 mol CH 8,31 4 J K 1 mol K =0,140 m 3 =140 dm 3 CH 1, Pa 4.- O CO₂ reacciona co H₂S a altas temperaturas segundo: CO₂(g) + H₂S(g) COS(g) + H₂O(g). Intro- dúcense 4,4 g de CO₂ nun recipiente de 2,55 L a 337, e unha cantidade suficiente de H₂S para que, unha vez alcanzado o equilibrio, a presión total sexa de 10 atm (1013,1 kpa). Se na mestura en equilibrio hai 0,01 moles de auga, calcula: a) O número de moles de cada unha das especies no equilibrio. b) O valor de K e Kₚ a esa temperatura. Dato: R = 0,082 atm L K ¹ mol ¹ = 8,31 J K ¹ mol ¹. Rta.: a) nₑ(co₂) = 0,090 mol; nₑ(h₂s) = 0,399 mol; nₑ(cos) = 0,01 0 mol; b) Kₚ = K = 2,8 10 ³ Datos Cifras signifcativas: 3 Masa inicial de CO₂ m₀(co₂) = 4,40 g Gas: olume = 2,55 dm³ = 2,55 10 ³ m³ Temperatura Presión Cantidade de auga no equilibrio Constante dos gases ideais Masa molar do dióxido de carbono Incógnitas Cantidades de todas as especies no equilibrio Constantes de equilibrio Ecuacións Cantidade (número de moles) Ecuación de estado dos gases ideais Concentración da substancia X Constantes do equilibrio: a A + b B c C + d D a) A cantidade inicial de CO₂ é: T = 337 = 610 K p ₀ = 10 atm = 1, ⁶ Pa nₑ(h₂o) = 0,01 0 mol H₂O R = 8,31 J K ¹ mol ¹ M(CO₂) = 44,0 g/mol nₑ(co₂), nₑ(h₂s), nₑ(cos) K, K n = m / M p = n R T p= n R T [X] =n(x) / n 0 (CO 2 )=4,40 g CO 2 1 mol CO 2 44,0 g CO 2 =0,100 mol CO 2 K c = [C] c d e [D] e [ A] ea [ B] K b p= p c e(c) p d e (D) e p a e ( A) p b e (B) Unha vez alcanzado o equilibrio, a cantidade total de gas (suposto comportamento ideal) é: Da ecuación química n e t = p R T = 1, Pa 2, m 3 8,31 J mol 1 =0,509 mol total K K CO₂(g) + H₂S(g) COS(g) + H₂O(g) dedúcese que a cantidade total de gas non varía co progreso da reacción.
5 (Unha forma de velo é supoñer que inicialmente hai n₁ moles de CO₂(g) e n₂ moles de H₂S(g). Chamando x á cantidade de CO₂(g) que reacciona ata que se alcanza o equilibrio, Cantidade CO₂ H₂S COS H₂O inicial n₀ n₁ n₂ 0,00 0,00 mol que reacciona ou se forma n x x x x mol no equilibrio nₑ n₁ x n₂ x x x mol calcúlase que a cantidade fnal de gas é: n ₑ = (n₁ x) + (n₂ x) + x + x = n₁ + n₂ igual que a que había inicialmente). Por tanto a cantidade de H₂S(g) que había inicialmente era: n₀(h₂s) = 0,509 [mol total] 0,100 [mol CO₂] = 0,409 mol H₂S Representado nun cadro as cantidades (moles) de cada gas en cada fase: Cantidade CO₂ H₂S COS H₂O inicial n₀ 0,100 0,409 0,00 0,00 mol que reacciona ou se forma n x x x x mol no equilibrio nₑ 0,01 0 mol dedúcese que se formaron 0,01 0 mol de H₂O(g) As cantidades de todos os gases no equilibrio son: x = 0,01 0 mol nₑ(co₂) = 0,100 [mol iniciais] 0,01 0 [mol que reaccionan] = 0,090 mol CO₂ no equilibrio nₑ(h₂s) = 0,409 [mol iniciais] 0,01 0 [mol que reaccionan] = 0,399 mol H₂S no equilibrio nₑ(cos) = 0,01 0 [mol formados] = 0,01 0 mol COS no equilibrio b) A expresión da constante de equilibrio en función das concentracións é: K c = [ H 2 O] e [CO S] e [ H 2 S] e [CO 2 ] e = 0,0100 0mol H 2 O 0,0100 0mol CO S 2,55 dm 3 2,55 dm 3 0,399 mol H 2 S 0,090 mol CO 2 2,55 dm 3 2,55 dm 3 =2, Como un dos factores (0,090 mol CO₂) ten só dúas cifras signifcativas, a constante só pode ter dúas cifras signifcativas. A relación entre K e K para esta reacción é Polo que K p = p (H O) p e 2 e (CO S) p e (H 2 S) p e (CO 2 ) = n e (H 2 O) R T ne (CO S) R T n e (H 2 S) R T ne (CO ) R T 2 K = K = 2,8 10 ³ = [ H 2 O] e [ COS ] e [ H 2 S] e [CO 2 ] e =K c 5.- a) Realiza os cálculos necesarios para preparar un litro dunha disolución de concentración 1,0 mol/dm³ de ácido clorhídrico a partir de ácido clorhídrico comercial de densidade 1,18 g/cm³ e riqueza do 36 % en masa. b) Indica o procedemento e o material empregado para a súa preparación no laboratorio. Cálculos: En 1 dm³ de disolución de HCl de concentración 1 mol/dm³ hai n(hcl) = 1 mol HCl / dm³ D 1 dm³ D =1 mol HCl
6 que deben estar contidos no volume de clorhídrico comercial que hai que medir. =1 mol HCl 36,5 g HCl 1 mol HCl 100 g D 36 g HCl 1 cm 3 D 1,18 g D =86 cm 3 D (disolución de HCl comercial) Se aceptamos as cifras signifcativas do dato, a concentración da disolución é aproximada (1 mol/dm³ enténdese que é 1 ± 1 mol/dm³), e utilizaríase material de medida non demasiado preciso. Procedemento para concentración aproximada: Mídense 86 cm³ de disolución de clorhídrico comercial nunha probeta de 100 cm³, vértense noutra probeta de 1000 cm³ e complétase con auga ata os 1000 cm³, procurando que o menisco do líquido en ambos os casos estea rasado coa liña de medición. O contido pásase a un frasco con tapa, tápase, voltéase varias veces e etiquétase: HCl 1 mol/dm³ e a data). Material: Probetas de 100 cm³ (1) e de 1000 cm³ (1), frasco con tapa e etiquetas. Supoñendo, doutra banda, que os datos son máis precisos do que parecen, para preparar unha disolución de concentración 1,00 mol/dm³, o material sería de máis precisión e o procedemento sería outro. Procedemento para concentración exacta: Énchese unha bureta de 100 cm³ con HCl comercial, por encima do cero. Ábrese a chave ata que o pico da bureta estea cheo e o nivel en cero. Déixanse caer 86 cm³ sobre un matraz aforado de 1000 cm³ con auga ata a metade. Engádese auga ao matraz aforado ata preto de la marca de aforo. As últimas pingas engádense cun contapingas ata que a parte inferior do menisco estea á altura da marca de aforo do matraz aforado. Tápase o matraz aforado e voltéase varias veces para homoxeneizar. Tápase o matraz aforado e voltéase varias veces para homoxeneizar. O contido pásase a un frasco e etiquétase: HCl 1,00 mol/dm³ e a data) Material: Bureta de 100 cm³ (1), matraz aforado de 1000 cm³ (1), contapingas, frasco con tapa e etiquetas. OPCIÓN B 1. Indica, de forma razoada, o tipo de enlace que presentan e dúas propiedades para cada unha das sustancias seguintes: a) Limaduras de magnesio. b) Cloruro de sodio. Rta.: a) Metálico porque só hai magnesio que é un metal. Brillo metálico, alta condutividade da calor e da corrente eléctrica. b) Iónico, pola gran diferenza de electronegatividade entre o cloro e o sodio. Dureza, solubilidade en auga e condutividade nula en estado sólido pero relativamente boa disolto en auga. 2.- Razoa se as afirmacións, referidas a unha disolución de concentración 0,1 mol/dm³ dun ácido débil HA, son correctas. a) As concentracións no equilibrio das especies A e H₃O+ son iguais. b) O ph da disolución é 1. a) Aproximadamente correcta. Cando un ácido HA débil disólvese en auga, ionízase parcialmente en ións A e H+. O ión hidróxeno únese a unha molécula de auga para formar o ión oxonio H₃O+. HA(aq) + H₂O(l) A (aq) + H₃O+(aq) Da estequiometría da reacción vese que as cantidades dos ións A e H₃O+ no equilibrio son as mesmas. Pero ademais deste proceso de disociación tamén ocorre a disociación da auga: 2 H₂O(l) OH (aq) + H₃O+(aq) que tamén produce ións oxonio, aínda que en moita menor cantidade. A constante de ionización da auga vale K = 1 10 ¹⁴ mentres que a constante de acidez dun ácido como o acético é da orde de 10 ⁵. A concentración de ións oxonio achegados pola auga no medio ácido é desprezable fronte aos que produce o ácido débil. A afrmación é aproximadamente correcta pero non o é estritamente. b) Incorrecta. Unha disolución de ácido forte de concentración 0,1 mol/dm³ produciría unha concentración de ións oxonio tamén 0,1 mol/dm³, ao estar totalmente disociado,
7 polo que o ph sería 1 HA(aq) + H₂O(l) A (aq) + H₃O+(aq) ph = -log[h+] = -log[h₃o+] = -log 0,1 = 1 Pero un ácido débil está parcialmente ionizado, a concentración de ións oxonio sería menor que 0,1 mol/dm³, e o ph maior que 1. Concentración HA H₃O+ A [X]₀ inicial 0,1 0 0 mol/dm³ [X] disociada ou formada x x x mol/dm³ [X]ₑ no equilibrio 0,1 x x x mol/dm³ Se a constante de acidez do ácido débil é Kₐ, a concentración x de ións oxonio no equilibrio obtense K a = [ A ] e [H + ] e [H A] e = x x 0,1 x = x 2 0,1 x Se a concentración x de ácido débil disociado fose desprezable fronte á concentración 0,1 mol/dm³, x K a 0,1 Un valor da constante de acidez como a do ácido acético, Kₐ 10 ⁵ daría unha concentración e un ph 3. x 10 ³ mol/dm³ 3.- O sulfato de estroncio é un sal moi pouco soluble en auga. A cantidade máxima deste sal que se pode disolver en 250 cm³ de auga a 25 é de 26,0 mg. a) Calcula o valor da constante do produto de solubilidade do sal a 25. b) Indica se se formará un precipitado de sulfato de estroncio ao mesturar volumes iguais de disolucións de Na₂SO₄ de concentración 0,02 mol/dm³ e de SrCl₂ de concentración 0,01 mol/dm³, considerando que ambos os sales están totalmente disociadas. Supón os volumes aditivos. Rta.: a) Kₛ = s² = 3,21 10 ⁷; b) Si. 0,010 0,0050 > Kₛ Datos Cifras signifcativas: 2 Masa de SrSO₄ olume disolución de SrSO₄ Concentración da disolución do Na₂SO₄ Concentración do SrCl₂ Incógnitas Constante de solubilidade do sulfato de estroncio Kₛ Se se formará precipitado Ecuacións Concentración molar (mol/dm³) Produto de solubilidade do equilibrio: B Aₐ(s) b B β +(aq) + a A α (aq) a) O equilibrio de solubilidade é A constante de equilibrio Kₛ é: SrSO₄(s) SrSO₄(aq) Sr²+(aq) + SO₄² (aq) Kₛ = [Sr²+]ₑ [SO₄² ]ₑ m = 26,0 mg = 0,0260 g = 250 cm³ = 0,250 dm³ [Na₂SO₄]₀ = 0,010 mol/dm³ [SrCl₂]₀ = 0,020 mol/dm³ Q s = n / = s / M Kₛ = [A α ]ᵃ [B β +]ᵇ
8 O sulfato de estroncio que se disolve está totalmente disociado. A concentración do SrSO₄(aq) é s=[srso 4 (aq)]= 0,260 g SrSO 4 0,250 dm 3 D e a constante de equilibrio de solubilidade vale 1 mol SrSO g SrSO 4 =5, mol /dm 3 D Kₛ = s s = s² = 3,21 10 ⁷ b) Os sales das disolucións están totalmente disociados. As concentracións iniciais dos ións son: Na₂SO₄(s) 2 Na+(aq) + SO₄² (aq) SrCl₂(s) Sr²+(aq) + 2 Cl (aq) [Sr²+]₀ = [SrCl₂]₀ = 0,020 mol/dm³ [SO₄² ]₀ = [Na₂SO₄]₀ = 0,010 mol/dm³ Ao mesturar ambas as disolucións, dilúense. Como os volumes considéranse aditivos, o volume da mestura é o dobre do volume de cada disolución e as novas concentracións son: [Sr 2+ ]= n(sr2+ ) = 0,020 mol Sr2+ / dm 3 =0,010mol Sr 2+ /dm 3 T 2 [SO 2 4 ]= n (SO 2 4 ) = 0,010 mol SO 4 T 2 Formarase precipitado se Q = [Sr²+] [SO₄² ] > Kₛ e, por tanto, fórmase precipitado. 2 /dm 3 =0,0050 0mol SO 4 2 / dm 3 Q = [Sr²+] [SO₄² ] = 0,010 0,0050 = 5,0 10 ⁵ > 3,21 10 ⁷ 4.- O estaño metálico reacciona co ácido nítrico concentrado e forma óxido de estaño(i), dióxido de nitróxeno e auga. a) Axusta a reacción que ten lugar polo método do ión-electrón. b) Calcula o volume dunha disolución de ácido nítrico do 16,0 % en masa e densidade 1,09 g/cm³ que reaccionará con 2,00 g de estaño. Rta.: a) 4 HNO₃(aq) + Sn(s) 4 NO₂(g) + SnO₂(s) + 2 H₂O(l); b) = 24,3 cm³ Datos Cifras signifcativas: 3 D(HCl) : Riqueza r = 16,0 % Masa de estaño Densidade Masa atómica do estaño Incógnitas olume de disolución de ácido nítrico Outros símbolos Cantidade de substancia (número de moles) Ecuacións ρ = 1,09 g/cm³ m = 2,00 g M(Sn) = 119 g/mol n Densidade ρ = m a) As semirreaccións iónicas son: Oxidación: Sn + 2 H₂O SnO₂ + 4 H+ + 4 e
9 Redución: NO₃ + 2 H+ + e NO₂ + H₂O Multiplicando a segunda semirreacción por 4 e sumando obtense a reacción iónica axustada: 4 NO₃ + 4 H+ + Sn 4 NO₂ + SnO₂ + 2 H₂O Xuntando os ións de signos opostos obtense a reacción global: b) A cantidade de estaño que reacciona é: que necesitará de ácido nítrico 4 HNO₃(aq) + Sn(s) 4 NO₂(g) + SnO₂(s) + 2 H₂O(l) n(sn)=2,00 g Sn 1 mol Sn =0,0160 8mol Sn 119 g Sn n(hno 3 )=0,0160 8mol Sn 4 mol HNO 3 1 mol Sn =0,0670 4mol HNO 3 que corresponde a unha masa de ácido nítrico puro de: m(hno 3 )=0,0670 4mol HNO 3 63,0 g HNO 3 1 mol HNO 3 =4,25 g HNO 3 A masa de disolución de ácido nítrico ao 16,0 % que contén eses 4,25 g de HNO₃ é: que ocupan un volume de: m(d)=4,25 g HNO g D 16,0 g HNO 3 =26,5 g D (D)= m ρ = 26,5 g D 1,09 g/ cm 3 =24,3 cm 3 D 5. Dispoñemos no laboratorio de 500 cm³ de hidróxido de sodio de concentración 0,25 mol/dm³ a partir da cal debemos preparar 100 cm³ dunha disolución de hidróxido de sodio de concentración 0,025 mol/dm³. a) Indica o volume que debemos tomar da primeira disolución. b) Describe o procedemento indicando o material necesario para a preparación da disolución. Cálculos: En 100 cm³ (= 0,100 dm³) de disolución de NaOH de concentración 0,025 mol/dm³ hai n(naoh) = 0,025 mol NaOH / dm³ D 0,100 dm³ D = 0,00205 mol NaOH que deben estar contidos no volume de disolución inicial que hai que medir. =0,0020 5mol NaOH 1 dm 3 D 0,25 mol NaOH =0,010 dm3 =10 cm 3 D (disolución de NaOH inicial) Se aceptamos as cifras signifcativas do dato, a concentración da disolución é aproximada (0,25 mol/dm³ enténdese que é 0,25 ± 0,01 mol/dm³), e utilizaríase material de medida non demasiado preciso. Procedemento para concentración aproximada: Mídense 10 cm³ de disolución de hidróxido de sodio de concentración 0,25 mol/dm³ nunha probeta de 10 cm³, vértense noutra probeta de 100 cm³ e complétase con auga ata os 100 cm³, procurando que o menisco do líquido en ambos os casos estea rasado coa liña de medición. O contido pásase a un frasco con tapa, tápase, voltéase varias veces e etiquétase: NaOH 0,025 mol/dm³ e a data. Material: Probetas de 10 cm³ (1) e de 100 cm³ (1), frasco con tapa e etiquetas. Supoñendo, doutra banda, que os datos son máis precisos do que parecen, para preparar unha disolución de concentración 0,025 mol/dm³, o material sería de máis precisión e o procedemento sería outro. Procedemento para concentración exacta: Cunha pipeta de 10 cm³, aspirando cunha pera de goma ou un aspirador, (nunca coa boca!), mídense 10 cm³. Baléirase a pipeta nun matraz aforado de 100 cm³ con auga ata a metade. Engádese auga ao matraz aforado ata preto de la marca de aforo. As últimas pingas engáden-
10 se cun contapingas ata que a parte inferior do menisco estea á altura da marca de aforo do matraz aforado. Tápase o matraz aforado e voltéase varias veces para homoxeneizar. O contido pásase a un frasco e etiquétase: 0,0250 mol/dm³ e a data. Material: Pipeta graduada de 10 cm³ con pera de goma ou aspirador (1), matraz aforado de 100 cm³ (1), contapingas, frasco con tapa e etiquetas. Cuestións e problemas das Probas de Acceso á Universidade (P.A.U.) en Galicia. Respostas e composición de Alfonso J. Barbadillo Marán. Algúns cálculos fxéronse cunha folla de cálculo OpenOfce (ou LibreOfce) do mesmo autor. Algunhas ecuacións e as fórmulas orgánicas construíronse coa extensión CLC09 de Charles Lalanne-Cassou. A tradución ao/desde o galego realizouse coa axuda de traducindote, de Óscar Hermida López. Procurouse seguir as recomendacións do Centro Español de Metrología (CEM)
PAU XUÑO QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A
PAU XUÑO 2012 Código: 27 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1. Cos seguintes datos E (Fe 2+ /Fe) = -0,44 e E (Ag + /Ag) =
Διαβάστε περισσότεραCÁLCULOS NUMÉRICOS ELEMENTAIS EN QUÍMICA
QQuímica P.A.U. CÁLCULOS NUMÉRICOS ELEMENTAIS EN QUÍMICA 1 CÁLCULOS NUMÉRICOS ELEMENTAIS EN QUÍMICA PROBLEMAS GASES 1. Nun matraz de 10 dm³ introdúcense 2,0 g de hidróxeno; 8,4 g de nitróxeno e 4,8 g de
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amonuíaco de concentración 0,01 mol/dm³ está ionizada nun 4,2 %. a) Escribe a reacción de disociación e calcula
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA
Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. O nafaleno (C₁₀H₈) é un composto aromático sólido que se vende para combater a traza. A combustión completa deste composto para producir
Διαβάστε περισσότεραEQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm³ contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA
Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. Para o proceso Fe 2O 3 (s) + 2 Al (s) Al 2O 3 (s) + 2 Fe (s), calcule: a) A entalpía da reacción en condicións estándar e a calor desprendida
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2014 QUÍMICA. Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A
PAU Código: 27 XUÑO 2014 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1. 1.1. Dados os seguintes elementos: B, O, C e F, ordéneos en
Διαβάστε περισσότεραQuímica 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08
Química º Bacharelato Equilibrio químico 11/0/08 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: PROBLEMAS 1. Nun matraz de,00 litros introdúcense 0,0 10-3 mol de pentacloruro de fósforo sólido. Péchase, faise
Διαβάστε περισσότεραPAU. Código: 27 SETEMBRO QUÍMICA Cualifficafición: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualifcarase con 2 puntos.
PAU Código: 27 SETEMBRO 2012 QUÍMICA Cualifficafición: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualifcarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1. Os elementos A, B, C e D teñen números atómicos 10, 15,
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e
Διαβάστε περισσότεραPAU SETEMBRO QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos.
PAU SETEMBRO 2014 Código: 27 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1. Indique razoadamente, si son verdadeiras ou falsas as seguintes
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. ELECTROQUÍMICA 1 ELECTROQUÍMICA
Química P.A.U. ELECTROQUÍMICA 1 ELECTROQUÍMICA PROBLEMAS REACCIÓNS 1. No laboratorio pódese preparar cloro gas facendo reaccionar permanganato do potasio sólido con ácido clorhídrico concentrado. a) No
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amoníaco de concentración 0,01 mol/dm 3 está ionizada nun 4,2 %. a) Escriba a reacción de disociación e calcule
Διαβάστε περισσότεραESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS
Química P.A.U. ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS CUESTIÓNS NÚMEROS CUÁNTICOS. a) Indique o significado dos números cuánticos
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A
PAU XUÑO 2014 Código: 27 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1. 1.1. Dados os seguintes elementos: B, O, C e F, ordéneos en
Διαβάστε περισσότεραPAU. Código: 27 SETEMBRO QUÍMICA Cualifficafición: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualifcarase con 2 puntos.
PAU Código: 27 SETEMBRO 2013 QUÍMICA Cualifficafición: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualifcarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1. Complete as seguintes reaccións ácido-base e identifique
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amoníaco de concentración 0,01 mol/dm 3 está ionizada nun 4,2%. a) Escriba a reacción de disociación e calcule
Διαβάστε περισσότεραProba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018
Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade Código: 24 XUÑO 2018 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A 1.
Διαβάστε περισσότεραProba de Avaliación de Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2017
Proba de Avaliación de Bacharelato para o Acceso á Universidade ódigo: 24 XUÑO 2017 QUÍMIA ualificación: O alumno elixirá UNA das dúas opcións. ada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPIÓN A 1. 1.1.
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amoníaco de concentración 0,01 mol/dm 3 está ionizada nun 4,2%. a) Escriba a reacción de disociación e calcule
Διαβάστε περισσότεραPAU SETEMBRO 2014 OPCIÓN A
PAU Código: 27 SETEMBRO 2014 QUÍMICA Cualifficafición: O alumno elixirá UNHA das dúas opficións. Cada pregunta ficualifficarase ficon 2 puntos. OPCIÓN A 1. Indique razoadamente, si son verdadeiras ou falsas
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. ELECTROQUÍMICA 1 ELECTROQUÍMICA
Química P.A.U. ELECTROQUÍMICA 1 ELECTROQUÍMICA PROBLEMAS REACCIÓNS 1. Por oxidación do ión bromuro con ión permanganato [tetraoxomanganato(vii)] no medio ácido, obtense bromo (Br 2) e o sal de manganeso(ii):
Διαβάστε περισσότεραProba de Avaliación de Bacharelato para o Acceso á Universidade SETEMBRO 2017
Proba de Avaliación de Bacharelato para o Acceso á Universidade Código: 24 SETEMBRO 2017 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con 2 puntos. OPCIÓN A
Διαβάστε περισσότεραQUÍMICA EXERCICIOS RESOLTOS. Segundo Curso de Bacharelato. Manuela Domínguez Real
QUIMICA º BACHARELATO QUÍMICA Segundo Curso de Bacharelato Manuela Domínguez Real 1ª Edición Setembro 003 003 Manuela Domínguez Real 003 BAÍA Edicións Polígono de Pocomaco, ª Avda. Parcela G18 Nave posterior
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2016 QUÍMICA
PAU Código: 7 XUÑO 016 QUÍICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con puntos. Todas as cuestións teóricas deberán ser razoadas. OPCIÓN A 1. 1.1. Xustifique,
Διαβάστε περισσότεραPROBLEMAS E CUESTIÓNS DE SELECTIVIDADE
PROBLEMAS E CUESTIÓNS DE SELECTIVIDADE O KMnO en presenza de H SO transforma o FeSO en Fe (SO ), formándose tamén K SO, MnSO e auga: a) Axusta a reacción molecular. b) Cantos cm de disolución de KMnO 0,5
Διαβάστε περισσότεραParte científico-técnica TECNOLOXÍA [CM.PC.002]
Parte científico-técnica TENOLOÍ [M.P.002] 1. Formato da proba Formato proba constará de cinco problemas e nove cuestións tipo test, distribuídos así: Problema 1: tres cuestións. Problema 2: dúas cuestións.
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2011 QUÍMICA OPCIÓN A
AU XUÑO 011 Código: 7 QUÍMICA Cualificación: O alumno elixirá UNA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con puntos OCIÓN A 1. 1.1. Que sucedería se utilizase unha culler de aluminio para axitar
Διαβάστε περισσότεραQuímica 2º Bacharelato Cálculos elementais e Termoquímica 14/01/08
Química 2º Bacharelato álculos elementais e Termoquímica 14/1/8 DEPARTAMENTO DE FÍSIA E QUÍMIA Nome: UALIFIAIÓN: UESTIÓNS =2 PUNTOS ADA UNHA; PROBLEMAS: 2 PUNTOS ADA UN; PRÁTIA: 2 PUNTOS PROBLEMAS (Responda
Διαβάστε περισσότεραTema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA
Tema: Enerxía 01/0/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: 1. Unha caixa de 150 kg descende dende o repouso por un plano inclinado por acción do seu peso. Se a compoñente tanxencial do peso é de 735
Διαβάστε περισσότεραExercicios das PAAU clasificados por temas
Exercicios das PAAU clasificados por temas. 1996-2008 Índice: Unidade 1: CÁLCULOS NUMÉRICOS ELEMENTAIS EN QUÍMICA... 1 Unidade 2: ESTRUCTURA DA MATERIA... 4 Unidade 3: ENLACE QUÍMICO... 6 Unidade 4: TERMOQUÍMICA...
Διαβάστε περισσότεραPROBLEMAS DE SELECTIVIDADE: EQUILIBRIO QUÍMICO
PROBLEMAS DE SELECTIVIDADE: EQUILIBRIO QUÍMICO 3013 2. Para a seguinte reacción: 2NaHCO 3(s) Na 2 CO 3(s) + CO 2(g) + H 2 O (g) ΔH
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2013 QUÍMICA OPCIÓN A
PAU Código: 7 XUÑO 01 QUÍICA Cualificación: O alumno elixirá UNHA das dúas opcións. Cada pregunta cualificarase con puntos OPCIÓN A 1. Indique razoadamente se son verdadeiras ou falsas as afirmacións seguintes:
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS
EXERCICIOS DE REFORZO RECTAS E PLANOS Dada a recta r z a) Determna a ecuacón mplícta do plano π que pasa polo punto P(,, ) e é perpendcular a r Calcula o punto de nterseccón de r a π b) Calcula o punto
Διαβάστε περισσότεραCALCULOS ELEMENTAIS EN QUIMICA. (I)
CALCULOS ELEMENTAIS EN QUIMICA. (I) 1. 10 ml de hidróxido potásico neutralízanse con 35,4 ml dunha disolución 0,07 M de ácido sulfúrico. a/ Escriba e axuste a reacción de neutralización. b/ Calcule os
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS Representa en R os puntos S(2, 2, 2) e T(,, ) 2 Debuxa os puntos M (, 0, 0), M 2 (0,, 0) e M (0, 0, ) e logo traza o vector OM sendo M(,, ) Cal é o vector de
Διαβάστε περισσότεραTEMA 5. O EQUILIBRIO QUÍMICO
TEMA 5. O EQUILIBRIO QUÍMICO 1. Para a reacción: N (g) + 3 H (g) NH 3 (g), a constante de equilibrio, K c, a certa temperatura, é,38 10 3. Calcula a constante de equilibrio, á mesma temperatura, para as
Διαβάστε περισσότεραProcedementos operatorios de unións non soldadas
Procedementos operatorios de unións non soldadas Técnicas de montaxe de instalacións Ciclo medio de montaxe e mantemento de instalacións frigoríficas 1 de 28 Técnicas de roscado Unha rosca é unha hélice
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a
Física P.A.U. ELECTOMAGNETISMO 1 ELECTOMAGNETISMO INTODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. Calcúlase a resultante polo principio de superposición. Aplícase a 2ª lei
Διαβάστε περισσότεραTema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,
Tema 3. Espazos métricos Topoloxía Xeral, 2017-18 Índice Métricas en R n Métricas no espazo de funcións Bólas e relacións métricas Definición Unha métrica nun conxunto M é unha aplicación d con valores
Διαβάστε περισσότεραCRITERIOS DE AVALIACIÓN. QUÍMICA (Cód. 27)
CRITERIOS DE AVALIACIÓN QUÍMICA (Cód. 7) CRITERIOS XERAIS DE AVALIACIÓ DO EXAME DE QUÍMICA - As respostas deben axustarse ao enunciado da pregunta. - Terase en conta a claridade da exposición dos conceptos,
Διαβάστε περισσότεραQUÍMICA. Cualificación: Cuestións =2 puntos cada unha; problemas: 2 puntos cada un; práctica: 2 puntos
31 QUÍMICA Cualificación: Cuestións =2 puntos cada unha; problemas: 2 puntos cada un; práctica: 2 puntos CUESTIÓNS (Responda SAMENTE a DÚAS das seguintes cuestións) 1 Indique xustificando a resposta, se
Διαβάστε περισσότεραVALORACIÓN DOS RESULTADOS DAS PAU DE QUÍMICA (ENQUISAS RESPONDIDAS POLOS CORRECTORES/AS DA MATERIA) XUÑO 2011
VALORACIÓN DOS RESULTADOS DAS PAU DE QUÍMICA (ENQUISAS RESPONDIDAS POLOS CORRECTORES/AS DA MATERIA) XUÑO 2011 A) AVALIACIÓN DOS RESULTADOS DA PROBA nº alumnado presentado Porcentaxe aptos/as Nota media
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS M.H.S.. 1. Dun resorte elástico de constante k = 500 N m -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2016 QUÍMICA OPCIÓN A
PAU Código: 7 XUÑO 016 QUÍMICA Calificación: El alumno elegirá UNA de las dos opciones. Cada pregunta se calificará con puntos. Todas las cuestiones teóricas deberán ser razonadas. OPCIÓN A 1. 1.1. Justifique,
Διαβάστε περισσότεραEXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA
Maemáicas II EXERCICIOS DE ÁLXEBRA PAU GALICIA a) (Xuño ) Propiedades do produo de marices (só enuncialas) b) (Xuño ) Sexan M e N M + I, onde I denoa a mariz idenidade de orde n, calcule N e M 3 Son M
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO. Datos Cifras significativas: 3 Gas: Volume V = 2,00 dm³. Ecuación de estado dos gases ideais
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un rcipint d 2 dm³ contén unha mstura gasosa n quilibrio d 0,003 mols d hidróxno, 0,003 mols d iodo 0,024 mols d ioduro
Διαβάστε περισσότεραENLACE QUÍMICO CUESTIÓNS ENLACE IÓNICO. 1. Considerando o elemento alcalinotérreo do terceiro perquíodo e o segundo elemento do grupo dos halóxenos.
QQuímica P.A.U. ELACE QUÍMICO 1 ELACE QUÍMICO CUESTIÓS ELACE IÓICO 1. Considerando o elemento alcalinotérreo do terceiro perquíodo e o segundo elemento do grupo dos halóxenos. a) Escribe as súas configuracións
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio
Διαβάστε περισσότεραEQUILIBRIOS ÁCIDO-BASE
EQUILIBRIOS ÁCIDO-BASE 1- ÁCIDOS E BASES. DEFINICIÓN SEGUNDO AS TEORÍAS DE ARRHENIUS E BRÖNSTED-LOWRY. Arrhenius.- Ácido. substancia que en disolución acuosa disóciase producindo ións H. ( auga) AH H (aq.)
Διαβάστε περισσότεραREACCIÓNS DE TRANSFERENCIA DE PROTÓNS
REACCIÓNS DE TRANSFERENCIA DE PROTÓNS 1. Concepto de ácido e base segundo as teorías de Arrhenius e Brönsted-Lowry. 2. Concepto de par ácido-base conxugado. 3. Forza relativa dos ácidos e bases. Grao de
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS INTRODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: a) Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. b) Calcúlase cada forza. c) Calcúlase a resultante polo principio
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 =
Διαβάστε περισσότεραAno 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.
ABAU CONVOCAT ORIA DE SET EMBRO Ano 2018 CRIT ERIOS DE AVALI ACIÓN FÍSICA (Cód. 23) Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades ou con unidades incorrectas...
Διαβάστε περισσότεραQuímica prácticas (selectividad)
Departamento de Ciencias Páxina 1 material de laboratorio Embudo Buchner conectado a un matraz Kitasato y a una bomba de vacío Embudo Buchner Departamento de Ciencias Páxina 2 Nome Usos Vaso de precipitados
Διαβάστε περισσότεραPAU Setembro 2010 FÍSICA
PAU Setembro 010 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN
Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS SATÉLITES 1. O período de rotación da Terra arredor del Sol é un año e o radio da órbita é 1,5 10 11 m. Se Xúpiter ten un período de aproximadamente 12
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. ENLACE QUÍMICO 1 ENLACE QUÍMICO
Química P.A.U. ENLAE QUÍMI ENLAE QUÍMI UESTIÓNS ENLAE IÓNI. Razoa cal dos seguintes compostos terá maior punto de fusión: fluoruro de sodio ou bromuro de potasio. (P.A.U. Xuño 96) luoruro de sodio. punto
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Xuño 2002
PAAU (LOXSE) Xuño 00 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).
Διαβάστε περισσότεραln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: CÁLCULO DIFERENCIAL. Deriva: a) y 7 6 + 5, b) y e, c) y e) y 7 ( 5 ), f) y ln, d) y ( 5 5 + 7) 8 n e ln, g) y, h) y n. Usando a derivada da función inversa, demostra que: a)
Διαβάστε περισσότεραEQUILIBRIO QUÍMICO. 2 HI (g)
EQUILIBRIO QUÍMICO 1- EQUILIBRIO QUÍMICO APLICADO A REACCIÓNS EN FASE GASOSA EN CONDICIÓNS IDEAIS. Se itroducimos H 2 (g) e I 2 (g) u recipiete pechado e matemos a temperatura costate podemos apreciar
Διαβάστε περισσότεραPAU Xuño Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Xuño 00 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραFísica A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN
Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS 1. A luz do Sol tarda 5 10² s en chegar á Terra e 2,6 10³ s en chegar a Xúpiter. a) O período de Xúpiter orbitando arredor do Sol. b) A velocidade orbital
Διαβάστε περισσότεραFÍSICA OPCIÓN 1. ; calcula: a) o período de rotación do satélite, b) o peso do satélite na órbita. (Datos R T. = 9,80 m/s 2 ).
22 Elixir e desenrolar unha das dúas opcións propostas. FÍSICA Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Non se valorará a simple
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA
Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10¹⁴ Hz incide cun ángulo de incidencia de 30 sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor 10
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU XUÑO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραResorte: estudio estático e dinámico.
ESTUDIO DO RESORTE (MÉTODOS ESTÁTICO E DINÁMICO ) 1 Resorte: estudio estático e dinámico. 1. INTRODUCCIÓN TEÓRICA. (No libro).. OBXECTIVOS. (No libro). 3. MATERIAL. (No libro). 4. PROCEDEMENTO. A. MÉTODO
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 PAU XUÑO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραProfesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato O enlace químico 3 1
UNIÓNS ENTRE ÁTOMOS, AS MOLÉCULAS E OS CRISTAIS Até agora estudamos os átomos como entidades illadas, pero isto rara vez ocorre na realidade xa que o máis frecuente é que os átomos estea influenciados
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU XUÑO 2014 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAU Xuño 2011 FÍSICA OPCIÓN A
PAU Xuño 20 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραTema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016
Tema 1. Espazos topolóxicos Topoloxía Xeral, 2016 Topoloxía e Espazo topolóxico Índice Topoloxía e Espazo topolóxico Exemplos de topoloxías Conxuntos pechados Topoloxías definidas por conxuntos pechados:
Διαβάστε περισσότεραProfesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato Estrutura atómica 2 1
As leis ponderais e volumétricas, estudadas no anterior tema, analizadas á luz da teoría atómica que hoxe manexamos resultan ser unha consecuencia lóxica da mesma, pero non debemos esquecer que historicamente
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA
Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10 14 Hz incide, cun ángulo de incidencia de 30, sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor
Διαβάστε περισσότεραVALORACIÓN DOS RESULTADOS DAS ABAU DE QUÍMICA (ENQUISAS RESPOSTADAS POLOS CORRECTORES DA MATERIA) XUÑO nº alumnos presentados OPCIÓNS
VALORACIÓN DOS RESULTADOS DAS ABAU DE QUÍMICA (ENQUISAS RESPOSTADAS POLOS CORRECTORES DA MATERIA) XUÑO 2017 A) AVALIACIÓN DOS RESULTADOS DA PROBA Total Acceso Bacharelato Opción A Elixida por un 71,6%
Διαβάστε περισσότεραProba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018
Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade Código: 23 XUÑO 2018 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado).
Διαβάστε περισσότεραFísica P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO
Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO PROBLEMAS CAMPO ELECTROSTÁTICO 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4, 0) e B(-4, 0) (en metros). Calcula: a) O campo eléctrico en C(0,
Διαβάστε περισσότεραEJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS
EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS 1.- Cando un movemento ondulatorio se atopa na súa propagación cunha fenda de dimensións pequenas comparables as da súa lonxitude de onda prodúcese: a) polarización; b)
Διαβάστε περισσότεραPAU. Código: 25 SETEMBRO 2015 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 SETEMBRO 2015 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2012 FÍSICA
PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Xuño 2006
PAAU (LOXSE) Xuño 006 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 MODELO DE EXAME ABAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
ABAU Código: 25 MODELO DE EXAME FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como
Διαβάστε περισσότεραTRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa
TRIGONOMETRIA. Calcular las razones trigonométricas de 0º, º y 60º. Para calcular las razones trigonométricas de º, nos ayudamos de un triángulo rectángulo isósceles como el de la figura. cateto opuesto
Διαβάστε περισσότεραExame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)
Exame tipo A. Proba obxectiva (Valoración: 3 puntos) 1. - Un disco de 10 cm de raio xira cunha velocidade angular de 45 revolucións por minuto. A velocidade lineal dos puntos da periferia do disco será:
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 02a. Campo Eléctrico
Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Problemas 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4,0) e B( 4,0) (en metros). Caalcula: a) o campo eléctrico en C(0,5) e en D(0,0) b) o potencial
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Setembro 2006
PAAU (LOXSE) Setembro 2006 Código: 22 FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica
Διαβάστε περισσότερα2.6 Teoría atómica (unha longa historia)
2.6 Teoría atómica (unha longa historia) Milleiros de resultados experimentais avalan a idea de que as partículas que forman os gases, os sólidos e os líquidos, en todo o universo, están constituídas por
Διαβάστε περισσότεραExercicios de Física 01. Gravitación
Exercicios de Física 01. Gravitación Problemas 1. A lúa ten unha masa aproximada de 6,7 10 22 kg e o seu raio é de 1,6 10 6 m. Achar: a) A distancia que recorrerá en 5 s un corpo que cae libremente na
Διαβάστε περισσότεραPROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1
PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1 PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 2 1. OBXECTIVOS. O Departamento seguirá as recomendacións da CIuG, e en aplicación do Decreto 231/2002 do 6 de xuño(dog do 15 de
Διαβάστε περισσότεραA proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.
Páxina 1 de 9 1. Formato da proba Formato proba constará de vinte cuestións tipo test. s cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Puntuación Puntuación: 0.5
Διαβάστε περισσότεραQuímica P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA
Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. O aftaleo (C 10H 8) é u composto aromático sólido que se vede para combater a couza. A combustió completa deste composto para producir
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 XUÑO 2012 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 XUÑO 2012 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραCódigo: 25 XUÑO 2014 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B
PAU Código: 25 XUÑO 204 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραPAAU (LOXSE) Setembro 2009
PAAU (LOXSE) Setembro 2009 Código: 22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos ( cada
Διαβάστε περισσότεραPAU XUÑO 2011 FÍSICA
PAU XUÑO 2011 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
Διαβάστε περισσότεραFISICA 2º BAC 27/01/2007
POBLEMAS 1.- Un corpo de 10 g de masa desprázase cun movemento harmónico simple de 80 Hz de frecuencia e de 1 m de amplitude. Acha: a) A enerxía potencial cando a elongación é igual a 70 cm. b) O módulo
Διαβάστε περισσότεραIX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes
IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes 1.- Distancia entre dous puntos Se A e B son dous puntos do espazo, defínese a distancia entre A e B como o módulo
Διαβάστε περισσότεραMÓDULO 3 SEMIPRESENCIAL NATUREZA UNIDADE 2: MESTURAS E DISOLUCIÓNS 1. UNIDADE 2 Mesturas e disolucións
MÓDULO 3 SEMIPRESENCIAL NATUREZA UNIDADE 2: MESTURAS E DISOLUCIÓNS 1 UNIDADE 2 Mesturas e disolucións 2.1. Coñecer as características dos tres estados da materia. 2.2. Diferenciar substancias puras e mesturas.
Διαβάστε περισσότεραXEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.
XEOMETRÍA NO ESPAZO Vectores fixos Dos puntos do espazo, A e B, determinan o vector fixo AB, sendo o punto A a orixe e o punto B o extremo, é dicir, un vector no espazo é calquera segmento orientado que
Διαβάστε περισσότερα